By: George Castillo
Source:
darkkenstories.blogspot.com
[01]
I'm
Brian Anthony Lacuna Nicholls, 27 years of age. Isa akong Values Teacher sa
isang public High School dito sa Cebu. I am married to Edward Harold Ravena
Kiefer. May dalawa na aming anak, sina Daniel Rana Nicholls Kiefer,10, at
Michael Frederick Nicholls Kiefer, 6 years old. Paano ba kami nagkaanak kung
wala naman akong matres? Haha! Well, you will know it here in my story.
Forgive
and foret. My gosh! Isa 'to sa mga bagay na sobrang hirap gawin, lalo na para
sa akin. Isa kasi 'to sa mga paraan para sa mga taong nasaktan. Sa mga niloko
at pinaasa. O kaya, biktima lang ng maling tao. Isang desisyon na sobrang hirap
gawin to the highest level, lalo na ang tanggapin. Let me take you back to the
past, back when I'm still a Freshman student sa isang University dito.
Nag-aaral
ako sa isa sa mga pinaka-sikat na kolehiyo dito sa Cebu. Pribado ito kaya halos
lahat ng nag-aaral dito ay mayayaman, 'yung iba naman, iskolar ng bayan. I'm
taking up Education, Major in Values Education. Hindi naman sa nagmamayabang,
pero mayaman talaga ako. Half-Pinoy, Half-American. Tatay ko ang hilaw. Siya ay
isang eksperto pagdating sa kalawakan. Stars, planets, nebulae, galaxies, name
it. Alam niya 'yan. Ang nanay ko naman ay isang Author at Journalist. She loves
to write stories. Actually, madami na siyang nai-publish na novels na siya din
mismo ang nag-sulat. Mostly, about Romance 'to. "yung iba naman, about
Responsible Parenting. Siya din ang Editor-in-Chief ng isang kilalang Newspaper
Publisher Company dito sa lugar namin.
About
my self? Uhm, let me describe. Maputi ako. 5'9 ang height. Teenager na ako pero
halos wala paring tumutubong kung anu-anong hair sa katawan ko (except sa buhok
sa ulo siyempre :D) 'Yan ang mga namana
ko sa tatay ko. Ang best asset ko naman eh 'yung mga mata ko. Mapungay
daw kasi eh, mahaba ang pilik mata. at Hazel pa ang kulay. I also have a red
and thin lips. Matangos din ang ilong ko. 'Yan naman ang contribution ng nanay
ko.
Matalino
din ako at charitable. Sa school, ako lagi ang Valedictorian. May Institution
din kami na laging tumutulong sa mga tao, lalo na sa mga nangangailangan. This
thing runs in our blood. Bunso ako sa tatlong magkakapatid. Si Ate Sarah Jean
Lacuna Nicholls ang panganay at si Kuya Francis Walter Lacuna Nicholls naman
ang sumunod. Open kaming pamilya sa isa't-isa. Alam din nila. ang tunay 'kong
pagkatao. 'Yun ang pagiging Bisexual ko.
First
day of school.
As
I have said, Freshman student palang ako. Si Kuya Francis naman ay second year
college at si Ate Sarah ay Junior. Nasa iisang school lang kami. You may think
na parang ang KJ nung mga kapatid ko, pero hindi. We decided to go in a same
school to keep our bond together. Varsity player si Kuya sa Basketball Team
dito at si Ate naman ay ksali sa Pep Squad nito.
Halos
magkamukha lang kami ng Kuya ko. "Head-Turner" kumbaga. Tinitilian
talaga siya sa school. Babae, bakla. Nako. Nagkakagulo talaga dahil sa kanya.
Eh pano ba naman kasi, single parin si Kuya hanggang ngayon. Virgin na virgin
pagdating sa lovelife. NGSB. Hindi naman siya ka-Fed-Ex (ka-federasyon).
Naniniwala ksai siya na true love will come in the right situation.
Si
Ate naman, nako. Sooooooooooooooooooooooooooooooooooooobrang ganda! Sexy,
matalino, mabait pa! As in total package! Ms. Friendly pa ga eh. Kung pwede
lang siguro siya sumali sa Ms. World, Ms, Earth at Ms. Universe, baka siya na
nag-uwi lahat ng award. Oo, eksaherada. Eh ganun naman kasi talaga siya
kaganda. Nagka-boyfriend na siya, pero niloko at pinerahan lang siya. Sa ganda
niyan 'yun, siya pa niloko?! Gosh!
"Kuya
Francis, pera ko?" sabi ko kay Kuya habang nasa Cafeteria kami ng school.
Binigyan niya naman ako ng 200 pesos.
"Oy
Walter, akin na din yung pera ko.." sabat naman ni Ate nung nakita niyang
binigyan ako ng pera ni Kuya.
"Ha?!
Wala naman Ate eh!" dipensa naman ng Kuya ko.
"Tigilan
mo ko Francisco ha.. Nakita ko kanina, inabot sayo ni Mommy..."
""To
namang si Ate, 'di na mabiro! Oh eto na.." sabay abot ng pera.
"Good
boy..." sabay gulo ng buhok niya.
"Magkukulitan
nalang po ba kayo 'jan or papasok na tayo?" sabat ko naman. Para kasing di
sila titgil sa pagaasaran eh!
"Papasok
na po..." sabay nilang sabi habang nagpapa-cute.
We
parted ways. Galing talaga kapag kasama mo ang mga kapatid mo. For sure, may
poprotekta sayo. Pero kahit na ganun, worried parin ako. Wala kasi dito yung
mga kaibigan ko. Siguradong mahihirapan akong makahanap ng mga bago at tunay na
kaibigan. Kung pwede lang kasi silang ilibre ng tuition fee dito eh, ginawa ko
na.
Nag-simula
na ang klase. Sakto lang ang dami namin. As usual, getting to know each other.
"Okay
good morning everyone! I'm Mr. Ronald Gutierrez. I'll be your teacher in Values
Education. Pero 'wag kayong mag-alala, wala pa tayong lesson for this
day." sabi ni Sir.
"Since
Freshmen kayong lahat, alam kong hindi pa kayo magkakakilala, although may mga
buddy-buddy na dito, gusto kong makipagsocialize parin kayo sa iba. I'll cal
you one by one, then go in front, introduce yourself..." dugtong pa niya.
Kumabog naman dibdib ko.
Gosh!
Expected ko na 'to pero, bakit ganito?!
"Hmmmm...
I think I found one... Let's start with Mr. Buenaventura." sabi nito sabay
tago ulit ng class cards namin.
Tumayo
naman agad ang isang lalaki. Pumunta sa harapan at nagsalita. Napa nganga naman
ako.
"Hello
everyone. Ako po pala si Carl Matthew S. Buenaventura. I'm 17. I love to sing
and play basketball..." sabi ni Matthew.
Grabe!
Ang gwapo niya! Sobrang puti. Naka-brace pa na blue. Matangos ang ilong. Medyo
bluish yung mata niya. Sobrangred ng lips niya. Halos magkasing-tangkad lang
kami. Hayyy...
Siguro,
may lahi 'to?
"May
I ask you Mr. Buenaventura... may lahi ka ba?
I mean, half-half or something?" tumpak! Buti naman nabasa niya
utak ko!
"Meron
po sir... Halh-Pinoy, 25% Isrish, 25% Danes..." sagot naman nito agad.
"Kuya
ano pu yung Danes? Saang bansa po 'yun?" tanong nung isang babae.
"Ah...
'yun po yung tawag sa mga nakatira sa Denmark."
"Ahhhhhhhh...
Okaaaaaaaaaayy..." sabay-sabay na sagot namin.
"Okay
Mr. Buenaventura, you may take your seat..." sabi ni Sir Gutierrez.
Nagsunod-sunod
na nga. Madami ding gwapo. Pero kay Matthew lang talaga ako nakatingin.
Nakatulala lang talaga ako sa kanya. Nasa second row siya, sa may right wing.
Ako naman, nasa likod niya lang mismo. Perfect! Perfect view! Naririnig ko
silang nagsasalita, pero wala akong naiintindihan ni isa sa kanila.
Tumingin,
Tumingin. MAYGAWD! Lumingon siya!!!
Patay
ka! Huli ka balbon! sabi ng utak ko. Oo. Nagsasalita siya.
Nginitian
niya ako. It was a very beautiful smile. Tae. Ang gwapooooooooo! Wait. Dapat di
ka niya mahalata! At para hindi niya nga mahalata, nginitian ko nalang din
siya.
HAHAHA!
Uyyyyyyyyyy! Nagba-blush!
"Ikaw
na..." sabi niya sa akin.
To
be continued :)
[02]
"Ikaw
na..." sabi niya sa akin.
Huwaaaaaaaaaaat?!
Ako na daw?! Ako na daw! Ako na daw ang forever niya! Ay weyt, tama ba? Haha!
Ilusyonada lang!
"Ehem
ehem eheemm... Mr. Nicholls, can you P.L.E.A.S.E introduce your self?"
,edyo sarcastic na sabi ng Prof namin. Nakanaman! Daydream kasi ng daydream eh!
Pahiya tuloy. Pinagtitiniginan pa ako ng mga kaklase ko.
"Ah...eh...
so-sorry po Sir. Sige po..." utal kong sagot.
Eh
bakit ka namumula jan? HAHAHA! sabi ng malandi kong utak.
Pumunta
na ako sa harapan. I can still feel na namumula ako. Kasi naman eh! Wrong
timing!
"Hello
everyone! I'm Brian Anthony Lacuna Nicholls. I'm 15. Half-Pinoy, Half-American.
I love to sing. Player din po ako ng Volleyball, in fact, ako po yung captain
dati sa school..."
"So
you're only 15?!" gulat na tanong ni Sir. Ako din eh, madyo nagulat.
Isigaw daw ba?!
"Opo
Sir. Grade school na po kasi ako agad at the age of 4. Accelerated po
kumbaga." sagot ko naman. Halos mapanganga naman silang lahat.
"If
that's what you say, then okay. I'll expect much from you Mr. Nicholls."
sabi naman ni Sir. Kinabahan ako dun ah? Argghhh! Hirap naman ng maging
matalino!
"So,
ayan, I guess, kilala niyo na ang isa't isa sa subject ko. Now, you may take
your break. and guys, half day lang pala tayo ngayon. I'll give you the list of
materials that you'll need for this semester..." dagdag pa ni Sir.
Everyone seems to be happy that time. Aga naman kasi ng break time! Sakto
naman, paglabas namin eh nag-ring na ung bell.
Yehey!
Confirmed! Lunch time na...or I should say, break time lang talaga. Di pa naman
kasi tanghali eh! I headed to the Cafeteria. Buti wala pang masydaong tao.
Mostly, nandun yung isa sa quadrangle, palakad-lakad. O kaya naman, nasa mini
park. Yung ibang super sossy, pupunta pa sa malapit na mall para lang sa break
time. Arte!
"Hmmmmmmmmm...
Ano kayang masarap?" sabi ko sa sarili ko.
Si
Matthew! HAHAHA! sabi ng utak kong impakta.
Good
thing may chips dito. 'Di ko kasi type yung ibang food eh. Tapos yung tipong
wala ding gana? At dahil nga puro junk foods, Piattos nalang binili ko.
Favorite ever! Since I was a kid, favorite snack ko na 'to.
"Piattos
nga po... 'yung green..." sabi ko sa tindera saboy abot ng bayad. Hayyy
grabe. Na-miss ko 'to...Naghahanap pa ako ng makakain or anything na mangunguya
and suddenly...
TEKA.
Sandali! Wait! Saglit lang!!! TIGIIIIIIIIILLLLL!
Hany
ba 'to?! Gosh! Hany nga! One of my favorites! Sobrang childish ng feeling ko
ngayon. Ito kasi yung kinakain ko when I feel down or lonely. Napapagaan niya
yung loob ko. Sumsaya ako. Kaso, badtrip. Isa nalang! Kung madami lang 'to,
binili ko na lahat. I am still deciding if I will buy this chocolate or not
nung biglang may nagsalita.
"Ate,
Hany nga po..." sabi nung lalaki sa likod ko. Seems familiar. Familiar
yung voice niya. Nagkasabay pa kami ng pagkakasabi.
"Ate!
ako nauna eh!" sabi ko.
Parang
batang inagawan ng candy?! Ganun yung feeling! Nilingon ko yung lalaking
inuunahan ako sa isang piasong Hany. Maygawd! Sa dinami dami ng lalaki dito sa
campus, si Matthew pa?! Gosh!
"Ako
nauna Ate eh! Eto na bayad oh!" sabay abot niya ng pera. Badtrip! Food
trip! Field trip! Lahat ng may TRIP! Ugh!
"Ang
daya neto! Ako nauna eh!" sabay pout ng lips na may kasama pang stomp.
Pa-cute ika nga. Pero, grabe talaga eh. Favorite ko yun and ako nauna!
"Oy
Baby bro! Bakit ka nagta-tantrums jan?" sabi ni Kuya Walter. Break na din
pala nila.
"Eh
kasi yung Hany eh!" sabi ko naman na parang nagsusumbong na bata. Wala
akong pake kung sino makakita. Importante, yung Hany!
"Ate,
wala na po ba kayong stock jan?" baling ko sa tindera.
"Wala
na po eh. Bukas pa po ulit kami bibili." sabi naman ni Ateng Tindera
"Hayaan
mo na! Bibili nalang kita mamaya. Ilan ba gusto mo? Promise, kahit ilan"
sabi naman ni Kuya.
"Ehhhh...
Kuyaaa... I'm craving for Hany eh!" konyo 'no? HAHA! May pa-pout-pout pa
ng lips.
"Oh
Bry.. sayo nalang 'to..." sabat naman ni Matthew. Kanina niya pa pala kami
pinapanood. Gosh!
"Ah...Eh...
Sige 'wag na... Bibili nalang kami ni Kuya mamaya... Diba Kuya?" sabay
siko sa kapatid ko na parang sinasabing 'um-oo ka!'
"Sabi
mo, 'I'm craving for Hany eh!' tapos di mo tatanggapin?" sabi ni Matthew.
Gayang gaya niya. Mas malandi nga lang ng konti.
"Oo
nga Baby Bro! Kakasabi mo lang eh!" ginatungan pa ni Kuya. Talaga naman!
"Sige
na... tanggapin mo na 'to. Dadami pa yan bukas..." sabi ni Matthew with
that stunning smile!
"Dadami?"
takang tanong ko.
"Oo.
Dadami!" sabi ni Matthew ko.. este kaklase ko.
"Sige
na nga.. Thank you ha? Bawi nalang kao sayo..." sabi ko. Oo! Di na ako
nagpakyeme!
Lalagay
ko yung wrapper nito sa scrapbook. Haha!
"Tara
na Baby Bro... pupuntahan pa natin si Ate Sarah..." biglang epal ni Kuya.
Nasira tuloy yung momentum!
"Wait
Kuya! Uhm, Matthew, Kuya ko pala.. Kuya, si Matthew..." pagpapakilala ko
sa dalawa.
"Francis
pre..." sabay abot ng kamay ni Kuya
"Matthew
po.." kinamayan naman ni Matthew.
"Uhm,
Matt... una na kami ha? Kitakits nalang mamaya...Thank you ulet" sabay
pa-cute
"Sige...no
problem..." gosh! Again! That smile! It melts me!
Pumunta
na kami ni Kuya sa park ng school. May chael din dito. May multi-purpose hall.
Maganda ang ambiance. May mga tables and benches. Madami ding puno kaya presko.
Madami ding lovers. May loner din. Yung iba, magkakatropa. Luminga-linga kami
ni Kuya. Alas! Nakita namin si Ate. Gosh! Daming pagkain! Parang picnic lang!
"Game!
Kainan na!" sabi ko sa kanila. Dinagdag ko na din dun yung Piattos ko
kanina.
"Nako
Ate! Yang si Antonio, (Anthony talaga yan. Pinapapanget lang namin minsan) may
kalandian agad!" Maka-sigaw naman 'tong si Kuya oh! Daig pa mga chismosa
sa kapitbahay!
"Gwapo
ba 'yan?" tanong ni Ate
"HUY!
Gwapo ba yan?!" sigaw niya. Nakatingin lang kasi ako duns a Hany.
Napapangiti pa. Baliw lang?
"Ay
gwapo!" nasabi ko bigla. Nagulat eh!
"Oo
naman Ate! May taste naman ako 'no!" sabi ko. Aba! Kung panget ba naman
'yun, ewan ko nalang. Chos!
"Ano
pangalan?" with her flirty voice.
"Matthew...
Carl Matthew Solis Buenaventura..." sabi ko. Tapos yung tipong yung mata
mo eh nagdedaydream pa?
"Manloloko
at paasa yan!" sabi naman ni Ate. Grabi! Si Kuya naman, lamon lang ng
lamon.
"Ay
ganon?! May hinanakit sa puso? Pano mo naman nasabi?" sabi ni Kuya.
"Oo
nga! I second the motion!" taas pa ng kamay.
"Yan
yung pangalan ng ex ko eh! Si Carl na niloko ako ng tatlong ulit at si Matthew
na ilang beses akong pinaasa!" sagot ni Ate. May hinanakit nga. Confirmed
xD
"Ate,
it's your past... It will not be my future..." sabi ko na medyo mataray.
Napatahimik
kaming lahat. Ewan. Natameme kami bigla. Sana naman, hindi totoo yung sinasabi
niya. First time ko lang ma-inlove ng ganito tapos ganun pa outcome? Grabe
naman.
"KRRRRRIIIIIIIIIIIIIIIIINGGGGGGGGGGGGGG!"
Tumili na yung malanding bell.
Bumalik
na ulit kami sa kanya-kanyang naming classroom. Tahimik parin. Sana naman,
dumaldal na ulit yung dalawa mamaya.
Narating
ko na yung classroom namin. Muntik pa nga akong maligaw eh. Ngayon ko lang
na-realize, nawaglit pala si Matthew sa isipan ko kahit saglit lang. Pero nung
nakita ko siya sa room, bumalik nanamna lahat. Pumunta na ako sa upuan ko. I
acted like a normal person, baka kasi mamaya, mahalata nila na kinikilig ako
dahil sa isa jan,
"Okay
guys, I guess everyone was here. I've listed all the materials that you'll need
for the semester. Paki-kopya nalang. Mag-advance reading na din kayo."
sabi ni Mr. Gutierrez. Kinopya ko agad. Nagfocus nalang muna ako sa pagkopya
then may tumabi.
"HEY!"
pasulat na sabi sakin.
"Ay
poging kabayo!" grabeng gulat 'yan!
"Grabe
ka naman. Makikitabi lang eh." sabi niya. Si Matt pala 'yun! Nag-sad face
siya bigla. Yung tipong nagpapa-awa?!
"Eh
kasi naman! Nagulat po kaya ako!" sabi ko naman.
"Sorry
po :) " Ayan. May smiley na talaga.
"Pwede
ko ba makuha number mo?" tanong naman niya. He grabbed a pen and a tissue
paper. Dun talaga nagsulat eh 'no?
"Sure"
sabay smile then sulat. Kinikilig na talaga ako! *Himatay*
Beep.
Beep.
Nag-vibrate phone ko.
"Hey
:) Save my number... It's me.. the Poging Kabayo :D" Poging kabayo? Ah
gets!
To
be continued...
[03]
I
saved his number. MK nilagay kong contact name. MK? M stands for Matthew and K
for Ko. Matthew Ko. Haha! May type of ownership agad eh 'no? Well, pagbigyan
na. Hindi naman niya malalaman. Unless, kung nanakawin niya yung phone ko. Pero
di naman siguro siya ganun.
Ako
yung tipo ng taong mahilig mag-text. Almost everyday eh may load ako. Ewan ko
ba. Naging part na 'to ng daily routine ko. Actually, parang necessity na nga
eh. Para sa akin. Lagi kong hawak yung phone ko kahit wala naman akong ka-text.
I usually send GMs (group messages). Three to five times in a day yan. Umaga,
tanghali, gabi. Yung dalawa, depende sa situation.
"Manang
Fe, dumating na po ba sila Kuya?" tanong ko kay Yaya Fe, kasambahay namin,
when I arrived home.
"Wala
pa anak... baka gumala pa 'yun. Kumain ka muna hijo." sagot ni Manang Fe.
She's
been our maid for almost 17 years. She's my personal yaya back then. Pero nung
lumaki na ako, naging all around yaya na siya. Sobrang bait at sipag ni Yaya.
Hindi din malikot ang kamay niya tulad ng ibang yaya around there, kaya hindi
namin siya pinapalitan.
"No
yaya. Thank you. I'm still full." sagot ko naman.
"Sige
hijo. Maglalaba lang ako sa likod..." sabay bitbit ng basket ng mga damit
I
made my way to my room. I'm so tired. Boring pa dito. Wala kasi yung mga
kapatid ko. Sumalampak na ako sa kama. Rest rest rest! I grabbed my phone then
started composing my group message.
"No one can change a person, but
someone can be a reason for a person to change."
Good
afternoon fellas! Home safe :)
Had
fun in our first day in school :D
Tuesday,
be good to me...
Text
na po :D
Group
#MK
;*
Send
to many:
"Hmmmmm...
should I send this to him? Sige na nga!" Yes, I'm referring to Matthew. Kausap
nanaman ang sarili.
Message
sent!
Tumayo
muna ako. Nagpunta sa CR at nagpalit ng damit. Naghilamos na din ako. Ayan!
Fresh na!
"Ay
wait!" nasabi ko out loud. May naalala bigla.
"Yung
Hany! Yung bigay niya!" dugtong ko pa.
Kinuha
ko ulit yung polo ko. Wala! Sa bulsa ng pantalon, wala din!
"S**t!
San napunta yun?!" I searched everywhere, wala! Even sa bag. Then nakita
ko yung pouch dun sa bag ko.
"Ay
tange. Nandito lang pala... HAHAHA!" parang baliw lang eh 'no? Importante
kasi sakin yun eh, kaya hindi pwedeng mawala.
Kinuha
ko na yung Hany. Kinuha ko din pati yung Digital Sing;e-Lens Reflex Camera ko.
Para masaya, DSLR for short :D Pinicturan ko in any angles I want. As I have
said, ganito talaga ako. Kung may something na binigay sa akin from a special
person, I'll make sure na may remembrance. Pipicturan ko talaga. Memories
kumbaga.
Beep.
Beep.
Oo
nga pala... yung phone ko!
May
4 messages na dun. Dalawa kay Matthew, isa kay Chriatian, isa kay Robby. Inuna
ko muna yung kay Christian.
Christian:
Uy! Musta first day mo Bes?
Naalala
ko tuloy lahat ng memories ko with him...
Siya
ang pinaka best friend ko. Since grade one, kasangga ko na yan. Lagi niya akong
pinagtatanggol. Siguro, I can say na weak talaga ako 'nung bata. Pero dahil kay
Christian, natuto ako, sa lahat ng bagay. I learned how to be strong. Alam din
niya ang tunay kong pagkatao. Dahil dun, mas naging secure siya sa akin. Dahil
din dun, na-inlove ako sa kanya.
We
spent a lot of time together during those days. Vacations, Christmas, New Year,
Halloween, Birthdays, Everyday! Magkasama kami niyan. Our friends thought na we
have a deeper relationship, jowa ika nga. Pero, we clear things out, I don't
expect that much.
One
time, I decided to say what I really feel for him. Ready na ako. Ready masaktan
o matuwa sa magiging outcome. Nasa tambayan kami nun. Sa likod ng isang chapel.
Kakatapos lang namin maglakad-lakad sa buong village. Medyo gabi na, lumalamig
na din ang hangin. Naupo kami sa isang bench doon. Ito mismo ang isa sa mga
piping saksi sa mga nagaganap sa buhay ko. Maganda talaga ang scenery dito. May
playground, chapel. basketball court, multi-pupose hall, madaming puno! Perfect
landscape!
"Ian,
can we talk?" bungad ko sa kanya. Dama ko ang bilis ng tibok ng puso ko.
It's like, it will explode in anytime.
"Sige
ba..." seryoso niyang sagot. Ganyan talaga siya when it comes to being
serious.
"May
sasabihin kasi ako sayo eh..." eto na. This is really is it.
"Ano
'yun? Bakit parang di ka matae jan?" he said
"Ian,
I-I love you...more than as a best friend..." sabi ko.
Naging
speechless siya for a while. He broke first the silence between us.
"Matagal
ko ng alam yan..." sabi niya... nagulat naman ako dun...
"Bakit
hindi ka luma--" hindi ko na natapos ang sasabihin ko.
"We
can't be lovers... But I can still love you... Kahit hindi ko
mapapantayan..." he said. I can feel na tutulo na ang luha ko. His words
melts me! It weakens my bones...
"Okay
lang... All I need to do is masabi ko sayo..." sabi ko naman then nagbigay
ng isang pilit na ngiti.
End
of Flashback...
Reply:
Ayos naman ako Bes... May nakilala din na bago...
Sunod
kay Robby.
Robby:
Good luck! Ingat jan ha?
Si
Robby, best friend ko din. He's a very caring person. Straight siya at may
girlfriend. Pero kung wala lang GF yun, naging crush ko na siya. Ganun kasi
ako. Pinipigilan kong magka-gusto sa isang tao lalo na kapag may syota siya,
Baka kasi sa huli, di ko mapigilan ang sarili ko. Baka masira ko pa ang
relasyon nila.
Di
ko na siya nireplyan, bagkus, binasa ko nalang yung message ni Matthew.
MK:
Oy! Kumain ka muna :)
MK:
Sino pala yung "MK" sa dulo?
Ako:
Tapos na po akong kumain. Secret ko na yung MK!
MK:
Asus. Naglihim pa...
Yung
feeling na kinikilig ka kasi katext mo yung crush mo?! Ehmehgehd!
We
exchanged messages. Sweet nothings, quotes, random thoughts, kahit nga mismong
ginagawa, sinasabi eh. He's very caring. He always reminds me to eat or when to
sleep. He even greets me when I wake up or before sleeping, and take note,
personal message yun.
Grabe.
I knew lot of things about him. Lahat ng favorites, personal info's, lahat!
Pati ex's niya. Sobrang kilig. Lagi pa siyang nagpapapansin.
"Pwede
ka bang maging best friend?" tumawag siya one time. Sinagot ko naman agad
"Pwedeng
pwede po..." sabi ko naman. I laughed slightly sa sinabi niya
"Yes!
Woooooooo! Finally! May best friend na ako!" sigaw niya sa phone. Tuwang
tuwa! Parang ngayon lang nagkaroon ng kaibigan! I can hear his screams and he's
like jumping. Habol ang hininga niya.
Childish
we may think. Pero hindi. Ganyan ang feeling when you had your first best
friend. Yes, FIRST.
Kinabukasan...
"Oh
Bri, Hany gusto mo?" alok niya sakin.
Ano
daw?! Tinawag niya akong HONEY?! Ehmehgehd! *himatay*
Nakatalikod
ako sa kanya kaya hindi ko nakita yung Hany. Iba tuloy pumasok sa isip ko :D
Ayan!
namumula ka ulit!
"A...a...ano?
Honey?" sabi ko sabay harap sa kanya.
"HANY
po..hindi HONEY... HANY..." at talagang pinagdiinan yung A
"A...
aaahhhhh... oo nga pala... yung HANY..."
HAHA!
Pahiya! Bleh!
"Uy
ano? Mamumula ka nalang jan o kakain ka pa? Bahala ka...uubusin ko 'to..."
"Wag!
Akin na! Thank you!" sabi ko. Kilig!
"Oy
hati tayo jan!" sabi niya
Weeks
passed. Mas madami pa akong nalaman sa kanya. Mas lumalim naman ang friendship
namin. Ako? Lalo akong na-in love sa kanya. Pero, ayokong umamin. If I have to
choose between love and friendship, I would prefer to be a friend of him. Baka
kasi pag sinabi ko, mag-iba ang turing niya sa akin. Ayos na para sa akin ang
ganito. Best Friends lang. Hanggang doon lang... siguro. But I know time will
come.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
[04]
Beep.
Beep.
From:
MK
Message:
Papunta na po ako jan... San ka po banda?
One Saturday, I decided na
dalhin siya sa bahay. Sakto! Nandun ang buong family. Why? Wala lang. I just
want them to meet my bestfriend. It has been a very long time nung nag-dala ako
ng bestfriend ko dito. Si Ian pa nga yun eh.
Damn!
I miss that guy so much!
Magkikita kami sa McDo. Nauna
na ako sa place. NAkakahiya naman kasi kung ako ang hihintayin eh ako 'tong
nagyaya...
Me:
Malapit ako sa My Play Place...
MK:
Turn around...
Turn
around, every now and thenI get a little bit lonely and you're never coming
roundTurn around, every now and thenI get a little bit tired of listening to
the sound of my tears
Ayan!
Napakanta tuloy ng Total Eclipse of the Heart! HAHA! Chos!
Ako naman si uto-uto, umikot.
Nilibot ko ang paningin ko. Wala naman eh! Nakatalikod lang ako sa table namin,
still trying to find him. I kept on searching... kulang nalang ipa-blotter ko
eh, pero wala talaga!
Urgh! That guy got me!
"Who
are you looking for?" bumalik ako sa dating pwesto.
"Tae
ka! Nakakagulat ka naman!" si Matthew lang pala. Whew!
"And
teka, pano ka napunta jan eh ang sabi mo 'turn around?'" tanong ko pa with
matching mataray mode.
"Magtatanong
ka nalang ba o aalis na tayo?" sabi niya
"Aalis
na po..." sabi ko.
"Wait!
Take out muna tayo! Samahan mo ko sa counter..." sabi ko pa
"Osige
na..." sabi niya
We reached the counter. I
ordered Coffee Vanilla Float and Strawberry Sundae. Favorite ko ever! Tapos
Crispy Chicken Sandwich. I asked Matthew, and ang gusto niya lang eh Coke
Float, Large Fries and Caramel Sundae. Gusto niya daw kasi na ginagawang
ketchup yung ice cream nung Sundae. Weird. Pareho sila ni Ian ng gusto.
Lumabas na kami after. I was
waiting for a cab but suddenly...
"Hoy!
Anong ginagawa mo jan?! Eto kotse oh!" sabi niya. Aba! Sossy din ang
mokong ha!
"Hanep!
May kotse ka pala?!" sabi ko
"Did
you asked me?" masungit niyang sagot
"Hindi...
Eh bakit ang init ng ulo mo? Meron ka?!"
"Ang
init kasi eh! Nakakayamot!"
Ilang minutes lang,
nakarating na kami sa bahay. Malapit lang naman kasi yung village namin sa McDo
kaya mabilis. Bumaba na siya nung nasa tapat na kami ng bahay.I was shocked on what
he did next. Pinagbuksan niya pa ako ng pinto ng kotse! Feeling ko, umakyat
lahat ng dugo ko sa ulo at namula. Parang nalusaw lahat ng yelo at ice cream ng
binili namin dahil sa init. Feeling ko, taob pa si Rapunzel sa buhok ko, isama
pa yung bida sa Tangled.
Mygawd!
Gurl na gurl ang peg! Napaka-gentleman! *himatay*
Akala ko aalalayan niya pa
ako pababa. Yung tipong hahawakan pa yung kamay? Hindi pala. Assuming lang teh!
"Hoy
ano pang hinihintay mo? New year?" tanong niya. Nayayamot na nga siguro
'to
"Eto
na nga po... bababa na..." sagot ko naman at agad na bumaba
Sayang...
Nag-doorbell naman ako agad
at sinalubong kami ni Yaya Flor...
"Anak,
nandun sila sa sala..." sabi ni Manang
"Ah
sige po... Salamat po!" magiliw ko naman tugon
Grabe! Sobrang saya ko! Ewan
ko kung bakit. 'Yung tipong kinikilig ka kahit walang dahilan?! Gosh! Ang
dating pa eh, parang may ipapakilala o ile-legal na boyfriend. Haha!
"Ma,
Pa, si Matthew po...my boy--- boy na bestfriend..." palusot ko.
Whew! Baliw ka talaga!
"Good
Afternoon po :D" bati naman ni Matthew. Buti naman at naisipan niyang
ngumiti.
"So
now, pwede na po ba tayong kumain?" sabi ni Ate Sarah
"Oo
nga! Kainan na!" sabi naman ng kuya kong matakaw.
Then, we proceeded to the
dining area. Daming pagkain! Parang fiesta at matataba ang kakain! Ang sasarap
pa! Eto namang si Matthew, sobrang cloe agad sa pamilya ko. Na-hot seat pa nga
siya dahil sa mga tanong nila! Kulang nalang eh tanungin kung virgin pa siya,
anong kulay ng brief niya, kung 'mahaba' ba? HAHA! Puro random things! Bago pa
man mangyari yan, tinapos na namin ang pagkain. Niyaya ko naman si Matthew sa
kwarto ko.
Bwahaha!
Re-rapin ko 'to! Ay mali, magpapa-rape ako dito! Bwahahahahaha!
Hay
nako...ang malaswang utak, bow
"Grabe
naman 'tong kwarto mo! Di halatang matalino ka huh?!" sabi niya bigla.
Halatang namangha ito
"Ha?
Hindi naman ah?"
"Ano
ka?! Tignan mo nga! Book shelves na puno ng different volumes ng Encyclopedia,
at take note! Complete set pa ha! Text books, Almanacs, Atlas, puro trophies
and medals pa! May mga certificates pa! Kahit ribbons hindi mo pinlampas!"
sunod-sunod na sabi ni Matthew. Hingal na hingla naman 'to kasi halos hindi na
humionga sa kaka-describe.
"Compared
naman sa kwarto ko, parang tambakan lang ng basura" dagdag pa nito
"Wala
ba kayong maid?" tanong ko
"Meron
naman... Ayoko alng kasi na may ibang gumagalaw ng gamit ko dun... except kung
pinayagan ko" paliwanag niya
We entered my room. Agad
akong sumalampak na parang palaka sa kama ko. SI Matthew naman, pumasok na
ni-lock ang pinto. Naglibot libot naman siya sa kwarto ko. Parang taga-bundok
lang na kakababa lang...
"Pwede
ka ba hanggang gabi?" tanong ko
"Oo
namna... Kahit nga dito na ako matulog eh..."
"Ganun?
Sige... Bar tayo mamaya ha?"
"May
alam ka?"
"Oo
naman! Ako pa!"
"Sige
ba!"
"Sige...
text ko nalang din yung ibang tropa..."
"Sige..."
"Tulog
muna ako ha? Mag-online ka nalang jan kung gusto mo..."
Matthew's
P.O.V
I have a best friend.
Siya si Brian Anthony Lacuna Nicholls. He's cute. Sobrang puti. He has been my
best friend since our first day of school. From that day, I want to know him
more. Di ko alam kung ano ang gagawin ko. Yung tipong gusto ko siyang kasama
araw-araw? Hay nako... Can it be that I'm falling for my best friend? But it
can't be... Straight ako...
I'm in his room right now.
Grabe! Sobrang ganda ng kwarto niya! Ang daming libro, trophies, medals,
certificates, ribbons. Hay nako. Talino grabe. May sarili pang desktop at
laptop! I glanced at him, tulog na siya. He’s so cute!
Picturan
ko kaya? Tama! Dala ko pala yung DSLR ko!
I grabbed my camera. Picturan na! Haha!
Sinulit ko na yung pagkakataon. Merong picture na siya lang, minsan,
tinatabihan ko. Grabe siya matulog! Naka-pout pa yung lips! At dahil dun,
pinicturan ko na parang iki-kiss ko siya sa lips. Haha! Evil! After nun, bored
nanaman kao. Pinakialaman ko nalang yung gamit niya.
Hmmm…
where should I start? Alam ko na! Sa drawer!
Drawer. Oo. Dun kasi madalas
nilalagay ang personal stuffs eh. Tinignan ko yung cabinet niya na may drawer,
wala. Puro damit! At take note! May table pa siya dun na may napakalaking
salamin. Yung parang pang mayaman? O kaya sa dressing room ng artista? Haha! I
ties another drawer. Eto na. Ang mga abubot, bow.
May dalawang bagay doon na
napukaw ang atensyon ko. Diary at Scrapbook. I’m so curious of this stuffs. I
looked his diary first. I sat down sa chair na part nung table. I started
flipping and reading the pages.
June
6, 2010
Hi
there my diary! Puno na yung isa eh kaya dito nalang. First day of school na
bukas! Nervous! Sana it will turn out fine. Sana may bagong friends :) This
will be for now J Good night!
Ano kaya yung isa pa?
June
7, 2012
A
very great day! May bagong friend? Friend nga ba? Or what? Haha! Miss ko na
yung friends ko dati L Yung bagong friend ko si MK… Matthew ko. Haha! Joke lang
:)
“Okaayyy…
Enough for this… ako ng si MK niya…” sabi ko sa sarili ko.
“WAIT..
so it means…” My gawd!My heart beats fast! Pero, sure ba ‘to? I closed his
diary and returned it. Next one, scrapbook.
Grabe.
Nakakamangha! Parang babae ang gumawa. Sobrang organized at malinis. Hindi
naman masyadong girly and design pero maayos. Kapag ako nga ang gumawa ng
ganito, parang grade two ang gumawa sa sobrang gulo at dumi. Well, that’s why I
hate making such stuffs like this.
“Everything
here was special for me… from those special persons…”
I
started flipping pages. Iba-iba ang laman. May pictures, tissue papers na may
notres, candy wrappers, etc,. Naka-label din kung sino ang nagbigay sakanya at
kelan. Ganito ka-valuable ang tao sa kanya. Even single things like this,
tinatago at pinapahalagahan niya. Nakaka-in love tuloy lalo.
Hany
ba ‘to?
May
nakita kasi akong Hany wrapper. And yes. Hany nga talaga.
Carl
Matthew S. Buenaventura gave this to me J June 7, 2012
Yun
na ang isa pang proof. In lovbe nga ‘to sakin. I don’t want to hurt him kasi
I’m trying to fight this weird feeling. I am straight. I just want to know him
more, that’s what I know. Yun lang… siguro. Bahala na if may ‘something na
mangyari. Kung ma-fall man ako or what. That’s destiny.
It’s
already 5:30 in the afternoon. Boredom kills me. I decided to sleep. But, I
don’t feel very comfortable. Not because of Brian. I can’t stop thinking of
this strange feeling.
“Nababakla
na ba ako?” tanong ko sa sarili ko.
No.
It can’t be. Kelangan ko pa magpadami ng lahi. Gumawa ng mga colony. Tapos.
Tapos. Yun lang.
Grabe.
Sobrang lamig dito. Humiga nalnag kao sa tabi niya. He’s shiverring. I can feel
it. Wala namang comforter ‘tong mokong na ‘to. Instead na magpagod pa ako sa
pagahahanap, I just decided to hug him.Di naman niya malalaman. He will just
think na I accidentally placed my arms in his. Medyo di na siya nilalamig.
Sobrang cute talaga nito. He’s like a sleeping angel.
I
want to kiss you… sabi ng utak ko.
No
way dude! Hell to the no! sabi nung isa ko pang utak. Oo, dalawa utak ko. Isang
bakla at isang hindi.
Kiss
him! Again.
*smooch*
sa tip lang ng ilong niya. It was a friendly kiss. Medyo kumunot yung noo niya.
Naramdaman niya siguro.
*smooch*
sa noo naman niya. Bigla namang nawala yung kunot ng noo niya. He’s smiling. I
also smiled beacause of what I saw. I hugged him tighter. I drew nearer to him.
“Kung
magiging bakla man ako, it’ll be for you… bacause of what I’m feeling right now
for you.” Sabi ko sa kanya before closing my eyes.
I
felt him moving closer to my chest. It’s like he found strength and a fortress.
I just let him. I hugged him much tighter, like ‘I will never hurt you’. I will
learn to love this man, someday.
Eto
na talaga. Matutulog na talaga ako :)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
To
be continued...
[05]
Brian's
P.O.V
I
am crying.
Also,
running as fast as I could.
It
felt like the whole world was chasing and being mad at me. I am crying very
loud and hard. Sobrang labo na ng paningin ko dahil sa luha.
*BLAGGG!*
I bumped into a guy who sounded a very familiar voice
"Are
you okay?" the guy asked seriously. Hindi ko maaininag ang mukha niya
dahil sa setting namin, against the light ang effect.
But
that voice.
That
very voice sounded very familiar. I just can't remember who he was.
I
quietly stood habang inaalalayan niya ako. I want to say, "No, I'm not
okay... Please help me..." but not a single voice came out. Para akong
naputulan ng dila. I tried again, but failed. Instead of trying again, I looked
back. The mob keeps on chasing me. They are like devils who starves for a
sinner.
I
continued running.
I've
been very tired. Naalala ko yung nabangga ko. Nilingon ko siya. I can sense na
he's staring at me. From a distance, nakikita ko ang mukha niya,. pero hindi ko
makilala. He looks like he wants to say something. Nakipagsabayan siya sa mga
taong humahabol sakin. He tried to follow me pero nilamon lang siya ng
libu-libong tao humahabol sa akin, hanggang nawala na siya ng tuluyan.
The
road gets darker and darker. Kanina, may araw pa, nakakasilaw pa nga. Pero
ngayon, wala man lang liwanag. Feeling ko, ako si Snow White na pinatakas bago
tuluyang patayin, tapos tumakbo sa gubat na walang katiyakang direksyon. Ganun
ang pakiramdam.
*BLAGGG!*
I
accidentally bumped again into another guy. He caught ,e with his muscled
arms.Sobrang secured ang pakiramdam ko. I hugged him tightly. I want to be with
him.I want him to protect me from those who are running after me.
"Come
with me..." sabi niya
Nagliwanag
ang lahat.
He
held my hand to make sure that I am secured. Like the first guy, I can't see
his face because of the sunlight. Pero kahit na ganun, I trusted him. He might
bring danger to my life, but the hell, I don't care. He's the only person I
could trust this time. Lumingon ako sa likod. Konti nalang ang mga humahabol.
Wala din doon yung lalake kanina. Siguro, napagod o kaya wala talaga siyang
care.
We
reached a huge castle. It was very colorful and lively. Sobrang ganda. Engrande
lahat. Feeling ko tuloy, isa ako sa Disney Princesses. I searched for my hanky
para punasan ang mga luha ko, pero wala. Nag-iba na din ang suot namin, Naging
tux pareho na white.
Pumasok
kami sa kastilyo. There's red carpet
laid on the floor. And again, madaming tao sa paligid. Kaiba sa mga tao kanina,
they seemed to be very happy.There are rose petals everywhere.We walked slowly.
I can hear the bell clingiong. Sa dulo, nagkaroon ng altar. Sa isang iglap,
nasa unahan na kami. At bigla itong naging isang kasal. I'm still crying, but
this time, because of endless joy. I was about to wipe my tears when the
man, who am about to marry, kissed me.
He wiped my tears too.
While
kissing him, I felt a very strong force. Para akong vinavacuum. Parang portal.
I can feel like flying and floating. It was a different feeling. I opened my
eyes hoping to see the face of the guy, But, instead na siya, si Matthew ang
nakita ko.
Panaginip
lang pala...
But
the another thing shocked me. Naka-sando and briefs nalang siya.
Ehmehged...
May nangyari ba?! Nakuuuuuuuu...
At
eto pa, nakayapos pa sakin. Sobrang higpit. Iba eh, hindi gigil. Parang soldier
lang nag peg. Ewan! At sa di malamang dahilan, I'm hugging him back. Ang gwapo
niya! Parang mag-jowa lang ang peg! At take note, naka-dantay pa ako sa
matipuno niyang dibdib!
Ayiiieeeee!
Pahawi naman ng 10ft na bangs! Chos!
Time
check: 9:56 P.M.
It's
already time... I realized. Pupunta pa
pala kami sa bar.
"Uhmmm...
Uy Matt..." kumalas ako sa pagkakayakap, kahit sobrang labag sa kalooban
ko. Chos! Niyugyog ko siya, ayaw talaga.
"Ayaw
mo gumising ah... Magka- Carino Brutal tayo dito..." Kiniliti ko siya.
Wala tutcha.
Sinimulan
kong hanapin kung nasan ang kiliti niya. Sa tagiliran, wala.
"Baka
'di na virgin 'to..." sabi ko sa isip ko. Saba kasi nila, kapag daw di na
nakikiliti, di na virgin
I
tried again. City Hunter lang ang peg. Chos!
Where
should I start?
His
chest! I rolled my fingers from his chest, down to his stomach, period. Dun
lang. Mamaya, matuklaw pa ko ng ahas eh. Pakshat! Wala talaga!
"Huyyy!
Guymising ka na kasi!" sabi ko habang niyuyugyog parin siya. Halos
lindulin na yung bahay, wala pa rin! Kahit anong ingay, wala!
Pinatay
ko lahat ng ilaw para takutin siya, wala parin
Kinumutan
ko siya para mainitan at magising. Sinara ang aircon. Toltec. Ako ang nainitan.
"Last
try na 'to..." sa batok. Kiniliti ko yung batok niya. Dahan-dahang
hinawakan. Napaigtad siya.
"Huli
ka balbon!" Nyahaha! Nahuli ko na kiliti niya.
"Tama
na please! HAHAHAHAHAHAHAHA! Tamahahahahahahaha! Na!!!!!!!!" sabi nito
habang tumatawa
Damn...
He's so cute!
"Tumayo
ka na jan!" sabi ko. Tinigilan ko na yung pag-kiliti sa kanya
"Ayoko
nga! Bleeehh!!" sabay belat. Stubborn! Parang bata!
"Ah
ayaw mo ha..." kiniliti ko ulit siya sa batok
"HAHAHAHAHAHA!
Bri-ahahahahaha! Tama naaaaaa!" Ang cute talaga.. Ang kulet pa ng mukha..
Parang natataeng ewan
"Tumayo
ka na kas---" He pulled me. I now it was accidentally, pero kinikilig ako!
Sakto kasi sa labi niya!
Ilang
sandali kaming natahimik. Our lips are still locked with each other's. Sobrang
lambot ng labi niya! But what shocked me most, gumagalaw na ang mga labi namin,
creating a rhythm that only me and Matthew can understand. It lasted for just a
few seconds. How I wish it could last forever...
"Sorry..."
sabay naming nasabi pagkatapos ng nangyari.
Naging
awkward ang situation. I can feel the silence creating a barrier between us.
Pero bago yun, binasag ko na ang katahimikan.
"Fix
yourself... Aalis pa tayo.." sabi ko sa kanya na parang walang nagyari.
"You
can borrow my clothes... May briefs naman ako na di pa nagagamit jan..."
dugtong ko pa
Hinayaan
ko na siyang pumili ng gusto niya. Kumuha na ako ng damit at naligo sa baba, si
Matthew naman, sa banyo ng kwarto ko.
--------------------------------------------------------------------------------------------
To
be continued...
No comments:
Post a Comment