Gay Pilipinas 101: 12/27/12

Thursday, December 27, 2012

Bullets For My Valentines (21-25)

by: Dylan Kyle

[Jaysen’s POV]

The tension is in between the two of us.

Umiinit yung eksena sa kwarto ni AJ.

Di ko na mapigilan ang sarili ko.

Kinakapa ko na ang katawan ni AJ.

Habang ginagawa ko iyon, magkadikit ang labi namin ni AJ.

Nag habol kami ng aming mga hininga.

“I love you…” namutawi sa mga labi ko. Ngumiti siya at sumagot,

by: Dylan Kyle

[AJ’s POV]

Agad nila akong niyakap lahat.

Tuwang tuwa ako sa nakita kong pagsalubong nila sa akin.

Agad akong hinalikan ni Jaysen at gumanti ako. Ang lambot ng labi niya. pilit niyang pinapasok ang bibig ko.

Ano ba naman tong si Jaysen, sa harap pa ng mga magulang ko? He bit my lower lip. Pilyo talaga ito.

“Sa harap talaga nila mama at papa?” tanong ko.

by: Dylan Kyle

[Chad’s POV]

Gabi-gabi akong nababagabag sa nararamdaman ko.

Feeling ko sasabog na ako.

Pakiramdam ko kapag hindi ko inilabas to mawawalan ako ng bait.

Bakit ba sa lahat ng tao, si Arkin pa yung hindi ko makalimutan. Aaminin ko mahal na mahal ko siya.

Nakukuntento ako na tignan ang pictures niya.

Pero ewan ko.

by: Dylan Kyle

[AJ’s POV]

Kasama ko ngayon si Princess.

Hindi ko inaasahan na bibisita siya.

Nag uusap kami ngayon.

Tungkol sa nangyari sa amin ni Jaysen.

Hula ko ay naikwento na ni Jaysen ang lahat. May dala siyang mga pagkain sa akin.

“Kamusta ka na ba?” tanong niya.

by: Dylan Kyle

[James’ POV]

Makaraan ang ilang buwan, nakauwi na din ako dito. Agad akong humiga sa aking kama. Namiss ko yung lugar na ito. haixt.

Tinitigan ko ang mga pader, kisame at sahig. Ang tagal na rin nung mula ako nakabalik dito. Paano to napanatili?

Kasi may mga kasamabahay kami dito. Andito si Lola Rita kasama si Kuya. Sila naiwan dito eh.

Speaking of Kuya, haixt, di pa din kami nagkakausap hanggang ngayon. Well last time kasi eh mukhang magpapatayan na kami.

by: Dylan Kyle

[AJ’s POV]

Saan ko ba siya nakita? Kailan ko ba siya nakita? Teka, siya yun, siya yung nakabanggaan ko kanina, sa may SM. Siya nga. Yung matangkad na lalaki na sumambot sa akin at nagsungit.

“Ikaw?” ang tanging nasabi ko.

Lumapit siya, kinuha ako kay James at inakbayan ako.

“Yeah... ako nga kapatid... Sa wakas na meet na rin kita.. I heard so much things about you...”

“Pero.. pero.. kanina... paanong?”

“Magkakilala kayo?” gulat na tanong ni James.

“Yeah... na meet ko siya kanina... I heard many humors about him and to think of it... mukhang tama nga sila...” inilapit niya yung mukha niya sa akin.

by: Dylan Kyle

[James’ POV]

Ilang sandali matapos yung pag kanta namin ni Arwin, biglang may tumawag sa akin. Si mama ang tumatawag.

“Hello ma.” Sagot ko.

“Anak. Si Khail kasi eh hinahanap si Arwin. Kanina pa siya umiiyak. Hinahanap ka din niya. gusto ka daw makita. Anak pwede bang umuwi ka muna dito? Please lang anak. Di ko na alam ang gagawin ko.” Mula sa kabilang linya narinig ko ang iyak ni Khail.

“Sige ma uuwi na ako agad.” Biglang narinig kongnagsalita si Khail.

“Daddy… daddy… bring daddy Arwin here… please… I want both of you…” sabi nito.

Naawa ako kay Khail. Grabe ang pangungulila niya kay Arwin.

by: Dylan Kyle

[Chad’s POV]

Kanina cheerful pa si AJ pero ngayon, heto kami sa tricycle at iyak ng iyak siya. Kahit wala akong idea kung ano ang nangyari, I am doing my best to comfort him.

I don’t know kung ano ang nangyari, namalayan ko na lang na tumatakbo siya at umiiyak. Hindi ko naman siya pwedeng iwanan lang basta-basta kaya I am dong my best to make him smile again.

“Oi smile ka na jan.” sabi ko sa kanya.

by: Dylan Kyle

[Jaysen’s POV]

Oo nagulat ako sa sarili ko ng halikan ko si AJ.

Hindi ko maintindihan kung bakit hindi na ako nakapagpigil.

Tae, nahihiya na ako.

Bakit ganun?

Dapat pinigilan ko ang sarili ko, dapat inawat ko itong nararamdaman ko.

Dapat inayos ko ang sarili ko.

Pero sa kabila ng ito, hindi pa rin ako nag sisisi ng lubusan.

Mantakin mo, sa wakas nahalikan ko na siya. Ang lambot ng labi niya.

by: Dylan Kyle

“Mang aagaw ka!” sigaw niya sa akin.

“Kahit kailan wala akong inaagaw sayo.” Sabi ko.

“Ahas ka.”

“Ang gwapo kong ahas.”

“Nahiya naman ako sa balat mo.”

“Tigilan mo ako. Ano pa ba ang kailngan mo?”

“Ibalik mo sa akin ang mahal ko!”galit na sabi niya.

“Bakit ko ibabalik, bakit na sakin ba?”

“Kahit kailan talaga mga linta kayong best friends.”

“Hindi ako linta. Loser ka lang.” Sabi ko. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko.

“Ibalik mo siya sa akin dahil akin siya.”

by: Dylan Kyle

At nagsimula na ang pakulo namin. Hahahha. Sinabi ko sa kanila na mag handa na sila. Isang sigaw ang babagabag sa kanya at mag dudulot nito na pumasok siya sa bahay. Kaya 1, 2, 3 and 4... sigaw...

“ aaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh”

at narinig ko ang pagmamadali niya sa pagpasok ng gate at ng pinto. At pagbukas niya ng pinto. Biglang buhay ng ilaw at.... “

SURPRISE”

sigaw naming lahat. Nakita naman ang pagkagulat ni Ryan. Nakita ko rin ang pagkamangha niya.

“Happy Birthday!” yan ang sabay sabay naming sinabi sa kaniya.

“Woah... grabe... kinabahan ako dun sa sigaw tapos ganito. Kakaiba.... Salamat ng marami... sinong nakaisip nito?” tanong niya. Punong-puno pa rin siya ng shock

by: Dylan Kyle

“Hindi kita maintindihan? Bakit naman mamamtay si Kuya?” tanong ni Anthony sa akin.

“Basta.....”

“Sumagot ka nga.....” galit na sabi niya.

"Ayokong mag salita... mas mabuting ako lang ang makakaalam nito..."

"Bakit ba kasi? Magsalita ka..."

Nanahimik ako sandali. Dahil sa kapipilit niya ay nagsalita na ako.

“Mapapahamak lang siya kapag ipinagpatuloy namin ang relasyon namin... papatayin siya ng mga kumidnap sa akin... baka saktan pa siya.... matapos nila akong....” bigla akong napatigil hindi dapat makalabas ito

. “Matapos kang?”

by: Dylan Kyle

Lutang ang isip ko habang papunta kami sa lugar na pupuntahan namin ni Ryan para mag dinner. Hindi ko malaman kung itutuloy ko ba na sabihin sa kanya o reresolbahin ko ito ng mag isa. Di ko alam kung ano ang magiging reaction niya pag nakita niya ang mga litratong ito. mga litrato na kitang-kita na magkayakap kami at magkalapat ang mga labi.

Ayaw ko namang pag isipan ng masama si Anthony kung pakana ba niya ito eh, pero isa lang ang pinag hihinalaan ko, si Rona. Alam kong gagawin niya ang lahat para lang hindi maging magulo ang buhay nila ni Anthony. Pero, hindi ko lang maintindihan, wala na kami ni Anthony at sana naman na maisip niya na kung sakali man na siya ang may gawa niyon eh annahimik na ako. gusto ko nga ipa-trace yung e-mail sa akin na iyon eh.

Malalim talaga ang bawat buga ng aking hininga at pag iisip ng aking utak. Definitely, hindi ko muna sasabihin ngayon sa kanya yung tungkol sa picture kasi ayokong sirain ang masayang gabi niya. Ililihim ko muna sa kanya panandalian at hahanap ako ng tiyempo kung kailan ko sasabihin.

by: Dylan Kyle

“Nicko...” pagtawag sa akin ni Anthony sa akin.

“Bakit” tanong ko.

“Ahm...pwede ba na mag usap tayo?” tanong niya.

“Yup.. nag uusap na tayo ngayon...” sabi ko.

“I mean in private.” Pag didiin niya.

“Anthony, madami akong gagawin eh. Pati..” naputol ang pagsasalita ko.

“Please...” pagputol niya sa akin.

“Ok... sige...” di ko mapigilan ang di tumanggi sa kanya.

Nakita ko sa kanyang mga mata na para bang nangungusap ito.

“May klase ka pa ba ngayon?” tanong niya.

by: Dylan Kyle

“Bilisan mo jan... babagal bagal ka jan eh.... anong tingin mo sa sarili mo ha? Kala mo... sampid ka lang dito....”

Isang sigaw na nakakabulahaw. Nakapagtataka kung kanino nanggagaling ang mga tinig na ito. Galing ito sa isang taong marami raming naranasang kalungkutan, kapighatian at kung anu-anong pag hihirap. Kung susumahin ba eh maniniwala ba kayong nanggagaling ito sa aking mga boses.

Oo ako nga. Ako ang bida sa storyang ito pero di lang yan. Ako din ang tumatayong kontrabida sa pinsan kong malandi at haliparot. Oo yan ang tingin ko sa pinsan ko matapos niyang agawin ang lahat lahat sa akin.

Ako si Nicko. Pierre Nicko Mercado, 24 taong gulang. Isang owner ng isang natatanging shop. Masaya ako, maayos at maaliwalas ang buhay kasama ang best friend kong si Annie, yan eh before pa umeksena ang kontrabida at bida-bidahan kong pinsan, si Rona.

by: Dylan Kyle

Nagulat ako sa sinabi nila Tita Rose. Napamaang na lang ako sa tabihan. Biglang lapit sa akin ni Vince at niyakap ako sa harapan nila mama at hinalikan ng bahagya sa aking labi. “Kamusta ka na mahal ko.... nasasabik na ako sayo... na miss kita ng sobra......” sabi ni Vince sabay hawak sa aking mga kamay. “Nagulat ako sa pagdating ninyo.... di ko inaasahan....” isang ngiti ang iginanti ko sa kanya. Kakaibang lukso ng damdamin ang naramdaman ko sa kanyang mga yakap, haplos at higit sa lahat ng kanyang mga halik. Nananbik na rin ako sa kanya. Pero somehow, may mga agam agam na namumuo sa aking kalooban.

by: Dylan Kyle

“May nakaupo ba dito?” sabi ng isang estranghero. “Ahm... wal...” natigil ang sasabihin ko. “Anong ginagawa niya dito?” isang tanong na tanging naalala kong itanong sa isip ko. “Pare..... remember me? Patrick? Dun sa convention.” Singit ni Patrick. “Yeah.... yung magaling kumanta... na kapartner ni Kyle....” saad ni Vince. DI ko alam kung paano ako magescape sa lugar ko.

“Kamusta ka na Kyle.... it’s been a long time.... i miss you....” nagulat akong sabi niya. “Ahhm... okay lang naman...” maikling sagot ko. “You look different... bagay sayo.... lalo akong nainlove....” sabi niya. Bigla namang tumibok ng mabilis ang puso ko. Di ko alm kung bakit. Halos pagpawisan na ako sa kinauupuan ko. “Thanks... dito ka rin mag-aaral?” tanong ko. “Obvious ba? Siyempre.... andito ako weh.... at tama ang hula ko na narito ka rin..... matagl kitang hinanap.... grabeng paghihirap ang naranasan ko.....” di ako makasagaot sa sinabi niya. Buti na lang at dumating na yung prof na mag orient sa amin. Nakalusot ako.

by: Dylan Kyle

Ilang sandali akong natigil sa isang tabi dahil na rin sa mga nangyari. Para bang kaybilis ng mga nangyayari. Di ko maiwasang mailang sa mga kinikilos ni Jerick. Dumagdag pa ang mga rebelasyon kay Jude. Siguro nga, masyado akong nakakagulo sa kanilang pamilya. Ngunit, kahit ganun man, may parte sa isip ko ang nagsasabing kausapin silang pareho. Lalo na kay Jude. Ramdam kong may itinatagong galit sa akin ang bata lalo na sa pagdating ko at pagiging malapit ko kay Jerick. Ahhh. Naguguluhan na ako.

by: Dylan Kyle

Naging maayos naman ang pagbabati naming tatlo nila Anna. Natutuwa ako sa nangyayari sa akin. Sabi nga nila na sa bawat pag hihirap, may katumbas na kasarapan. Haixt. Sna ok na ang lahat. Naging maayos naman ang pagsasama namin ni Anna. Naging mas malapit kami sa mga panahon na iyon. Doon ko nakilala kung sino talagba si Anna. Mabait naman pala siya. Siguro dahil lang sa pagmamahal kaya niya nagawa ang mga iyon.

Pero meron namang mga tao na sadyang masyadong hindi nakakaintindi ng lahat. Tatlong araw pagkatapos ng exams namin, nakita ko si Anna na pinallilibutan ng mga estudyante. Nagtago muna ako sa isang sulok upang making sa kanilang mga usaspan. “Tatanga tanga ka kasi…… ano ang akala mo....madali na ang lahat…..na hindi ka na mapapahiya matapos kang makipagbati sa kanila ha?...mag isisp ka nga…….” Sabi ng isa. “Ang sasama naman niniyo…ano bang karapatan ninyo upang makialam sa amin ha? Meron ba ha? Pati anong masama kung magbago na ako ha…meron bang mawawala ha? Wala naman dib a… wala…….” Sabi ni Anna. “Haixt… ang buhay nga anaman… kung dati masama….ngayon nagtitika na ng mga kasalanan…. Wow Anna…napakabuti mo naman…” sabat ng isa.

by: Dylan Kyle

Pagpasok namin ng bahay, sinalubong agad kami ni nanay at tatay. Nagulat ako ng Makita kong nandun sila. Nagulat rin ako ng makitang nakaupo sila Tita Rose at Tito Marco. Akala ko sa susunod na buwan pa sila uuwi pero bakit napaaga sila ng uwi?

“Ma, pa… napaaga po ata uwi niyo?” tanong ni Vince sa kanila. “Ah… kasi naman anak maagang natapos yung business appointment namijn dun eh…… kaya ayon…..” pagpapaliwanag ni Tita Rose. “Ah gnun po ba…….” Tanging nasabi ni Vince. “Nga pala Kyle…. May maganda kaming balita sa iyo……. May bago na kayong matititrhan ditto sa subdivision niyo… Isang house na for isang pamilya…. Mlaki ito kesa sa tinitirhan niyo at pumayag na yung nanay at tatay mo na dun kayo tumira. “Naku…nakakhiya nap o….pero maraming salamat po….di ko pom alam kung paano po namin kayo mababayaran…….” Sabi ko sa kanila. Tuwang tuwa naman si Vince para sa amin kasi sa loob din ng subdivision kami nakatira.

by: Dylan Kyle

Halos hindi ko malaman kung ano ang mararamdaman ko ng mga oras na yun. .. Halos walang kabuhay buhay ang bahay. Para bang may nagpapalungkot ditto. Halos lahat nakatungo. Abala sa kani kanilang ginagawa. Di makausap at para bang hindi ako pinapansin. Nung lumapit ako kay Ate Rossy, bigla ko na lang narinig ang boses ni Vince. “Andito ka na pala…… pinahanda ko na yung kwarto mo…… meron na ring mga kailangan mo dun…….” Sabay talikod. Ramdam ko ang lamig sa pagitan naming dalawa… Halos para akong sinabuyan ng yelo sa aking nasaksihan. Gusto ko siyang kumprontahin at yakapin. Gusto kong humingi ng tawad kasi mali ang nakita niya. Kahit na nasaktan ako sa nakita ko sa pool area. Oo baliw na nga sa tingin niyo. Kahit na pareho lang kaming nagkamali, ako ang nagpapakumbaba. Ganun naman talaga ang magmahal eh. Sabi nga nila Tanga ang magmahal. Tanga na kung tanga pero mahal ko tong tao na ito. Kaya handa akong magpakumbaba ulit para lang mapatawad niya.

by: Dylan Kyle

Isang maaliwalas na buhay, mapayapang pamumuhay, may mga bagay na maipagmamalaki at higit sa lahat, may yamang maiaangkin. Yan ang buhay…… buhay na pinapangarap ko. Laki ako sa hirap, kahit na matalino ako, hirap pa rin kami sa gastusin sa araw araw. Scholarship lang ang tanging nagpapaaral sa akin. Kung wala ito, wala rin ako. Kaya nga pinagsisikap kong gawin ang lahat eh. Ako lang ang tanging anak nila nanay at tatay. Sa hirap ng buhay siyempre kaya siguro ganun. Napasok ako sa isang private school. Yun lang kasi ang nagoffer sa akin ng scholarship. Sa totoo lang student council president ako.

by: Dylan Kyle

Nagulat ako ng bigla na lang akong yakapin ni James. Mahigpit yun at masasabi kong natutuwa ako. Hindi ko alam pero siguro may nararamdaman akong kaunti sa kanya. Sino ba naman ang hindi magkakagusto, gwapo, matikas at sobrang sweet,,,….hahahaha….

Medyo nanibago ako sa mga kilos ni James nung nagdaang araw. Lagi siyang nakabuntot sa akin. Para bang ayaw niyang mapawalay sa akin. Kung saan ako magpunta dun din siya. Kapag uwian lagi kaming magkasabay. Ewan ko ba, para bang may kakaiba sa kanya. Hindi naman siya ganito dati. At napapansin ko lagi siyang Masaya.

by: Dylan Kyle

Maayos naman akong nakaluwas ng maynila. Maraming tao at siksikan sa mga sakayan ng bus at LRT. Dumeretso ako sa dorm na pagtutuluyan ko. Hindi ko pa nabibisita ito dahil sila Nanay at Tata yang naghanap ng dorm ko. Ang sabi nila, may isa daw akong kasama sa room. Hope n asana ay mabait at hindi suplado yung karoom mate ko. Ang hirap kasi yung dalawa na nga lang kayo eh hindi pa kayo nag uusap. Mga 30 minutes ng makarating na ako sa Dorm ko. Mabait at masayahin ang may ari ng Dorm Todo welcome siya sa akin. Well ventilated naman yung area na un. May mga aircon at maganda ang pagkakaayos ng Bahay. Malaki ito at marami rami na rin ang nandito. Iba’t ibang tao ang makakasama ko ng mahabang panahon.

by: Dylan Kyle

Pagkabukas ko ng pinto, halos mabuwal ako sa pagkakatayo. Laking gulat ko ng Makita ko……. Makita ko si Cris……. Nasa kama…… kasama si Angel….. walang saplot pareho at magkayakap pa…….Halos hindi ko matantya kong anong gagawin ko…. Kung susugurin ko ba sila o tatkbo na lang…. Kahit papaano….. nasaktan pa rin ako….. oo may feelings din ako kay Cris pero hindi ko alam na siya rin pala ang dudurog ulit ng puso ko. Tuluyan na ngang lumaglag ang luha ko sa aking mata. …….. PAgkatapos ng ilang minute kong pagkakatayo….. Bigla na lang akong tumakbo at ibinagsak ang pintuan….. halos padabog ko itong binagsak….. Wala akong pakialam kung magising sila basta ako…. Kailangan kong makalayo….makalayo sa isang impyernong nagbibigay sa akin ng pasakit….

by: Dylan Kyle

Nagulat na lang ako ng sinampal ako ni Cris sa mukha. “Aray. Putik…. Ano ba?” pambulyaw ko sa kanya. “Ang galling mo rin. Napaikot mo ako.” Sagot sa akin ni Cris. “ano ba sinasabi mo?” tanong ko sa kanya. “Wag ka ng magmaang maangan pa……… Tado ka……. Minahal kita pero eto lang ang ginawa mo…….. Narinig ko lahat ng pinagusapan ninyo ng EX mo.” Nagulat ako sa lahat ng narinig ko kay Cris. “Babe, magpapaliwanag ako….. Mali ang iniisip mo!” pagmamakaawa k okay Cris. “ Explain? Hindi pa ba sapat na explain ang narinig ko sa inyo ni Johan? For God sake…… Niloko mo ako!” sigaw niya sa akin. “Ano ba? Pakinggan mo nga muna ako.” Biglang natigilan at medyo nawala ang galit sa akin ni Cris.

by: Dylan Kyle

Naguguluhan ako sa mga nangyayari, bakit nagkakaganito si Ivan. Una naisip ko nagloloko lang pero parang seryoso eh.

“Nakakatawa naman yong joke mo!” sabi ko kay Ivan. “Joke pala ha!” bigla nalang akong inihiga ni Ivan sa kama at hinawakan pataas ang aking kamay at hinalikan ang aking labi. Sinusubukan kong lumaban pero hindi ko kaya dahil nakadagan siya sa akin. Mapusok ang mga halik na iginagawad sa akin ni Ivan. Pilit niyang pinapasok ang dila niya sa aking mga labi at unti unting ikinakayod ang kanyang ari. Bumaba ang kanyang mga halik sa aking leeg at parang hayok na hayok na hinalikan ito.

by: Dylan Kyle

Hindi pa rin ako makapaniwala na may nangyari sa amin ni Cris. Parang kagabi lang eh ayun, nag iinuman, nagkwentuhan at naghaharutan. Hindi ko na alam kung bakit ako nagkakaganito. Ano ba talaga ako? Di ba dapat babae ang katabi ko ngayon at hindi lalaki? Naguguluhan ako, noong wala pang nangyari sa amin ni Johan eh hindi naman ako ganito. Bakit ako nagkakaganito? Alam ko sa sarili ko na lalaki ako pero sila? Bakit nila ako ginaganito. Ewan ko ba, parang kakaiba to.

Gising na ako ng medyo magising si Cris. Nakayakap pa siya sa akin. “Dylan, salamat at nagpaubaya ka. Alam ko nagtataka kung bakit tayo nagkaganito. M..amama…..mahal na kita eh…. Nung una kitang Makita nagkagusto na ako sayo. Ewan ko ba pero parang naatract na ako sa yo. Hanggang sa nalaman ko na lang na hinahanap hanap na kita. Alam mo ba, say o ko lang ito naramdaman. Kilala ako sa dati kong skul na chickboy dahil halos lahat ng magaganda sa amin, nagging shota ko na. pero ewan ko kung bakit napamahal ako say o.” Seryoso niyang sambit sa akin.

by: Dylan Kyle

“Nagkaayos nab a kayo ng best friend mo?” tanong ni Cris sa akin. Alam niyang magkagalit kami as best friend pero hindi niya alam na nagging kami ni Johan. “Ah okay na kami.” Sagot ko naman. “Nga pala, pasyal ka naman sa amin sa sabado mga 6 pm. Ala kasi sila mama dun eh. Eh magisa lang ako kaya samahan mo ako. Yaan mo ako taya sa pagkain.hehehehe” paanyaya niya. “O sige ba, wala naman akong gagawin nun eh.” Ang tangi kong nasagot.

Pagkapasok ko kinabukasan, nakita kong absent si Johan. Ewan ko ba pero parang kulang ang araw ko pag hindi ko siya nakikita. Oo, siguro mahal ko parin siya. Kahit na magkahiwalay na kami, minamahal ko pa rin siya, ganon lang talaga siguro ang nagmamahalan.

by: Dylan Kyle

Namalayan ko na lang tumutulo ang aking mga luha. Ang sakit sa pakiramdam. Hanggang ngayon, may communication pa sila ni Angel? Akala ko ba……. Ang alam ko wala na pero bakit nag kaganito. Tuloy tuloy na ako sa kwarto ko at doon tinuloy ang pag iyak. “Gago ka, akala ko ba mahal mo ako, eh bakit nagkaganito.” Galit kong pinagsusuntok ang mga unan sa kwarto ko. Galit nag alit ako.

Nang mawala na ng unti ang sakit na naramdaman ko, chineck ko ulit ang kanyang cell phone. Binuksan ko ang kanyang inbox. Hindi ko kayang Makita ang pangalan ni angel sa mga ito pero laking pagkaguho ng puso ko ng makitang halos puro kay Angel ang message. Binuksan ko at binasa ang bawat message. Medyo nawala rin ito dahil ng Makita ko eh puro pang project ung nakalagay doon. Oo nga pla sila ung magkagroup sa Physics. Pero bumalik din ito dahil ng Makita ko ang isang message na nakalagay: “Lam mo ba Han, love pa rin ata kita. Wn ku ba kng bkt pnkwalan pa kta. Sna mgng tayo ult kc…… mahal na mahal pa rin kita. Pwede ba tayong magkita ngayong hapon?” Yun na at parang mawawala na ako sa sarili ko. Ganito pala ang pakiramdam ng niloloko. Ang sakit. Walang kasing sakit. Buong araw akong nagkulong sa kwarto ko. Hanggang makatulog na lang ako.

by: Dylan

Tuluyan na akong nadala sa sensasyong nangyayari sa amin ngayon. Tuluyan na niyang nahubad ang aking mga damit at parehas na kaming walang mga saplot. “Papaligayahin kita ngayon” at iyon ang narinig k okay Johan.

Hinalikan niya ang bawat parte ng aking katawan hanggang sa ako naman ang nang romansa sa kanya. Siniil ko ng halik ang kanyang mga utong hanggang sa umabot ako pababa sa kanyang pusod. “Isubo mu na pleasssseeee…..” Iyon ang naging hudyat at tuluyan ko nag sinubo ang kanyang ari. “Ahhhhhh…… Ang sarap….. Uhmmm…… Ahhhhhhh…..” mga ungol ni Johan. Lalo ko pang ginalingan at pinag butihan. Naramdaman ko nalang na itinataas na rin niya ang kanyang balakang at unti unting umuulos pataas. Hawak na niya ang aking ulo habang sya ay umuungol. “Ah…. Ang sarap talaga…..”. Ilang saglit lang ay naramdaman kong lumalaki ang kanyang ari. Hudyat na lalabasan na siya. Iluluwa ko sana ang kanyang ari pero mariin na niyang naihawak ang kanyang kamay sa aking ulo at doon na siya nilabasan sa loob ng aking bibig. “Ah…… ayan na….. ayan na ako…….. tanggapin mo ang …..paaaaaaaaggggg ibig koooooo say o…..”.

by: Dylan

Hindi pa rin naman nagbabago ang pagtuturingan naming dalawa pero mas nagging sweet siya sa akin.

“Mga tol, grabe aman lambingan ninyo. Daig ninyo pa ang mag-asawa nan ah.” Sigaw ni Michael. “Inggit kayo” tugon naman ni Johan. Ang sarap pala ng piling na may nagmamahal sayo. Hanggang sa magpasukan kami ng 4th Year sweet na sweet pa rin kami. Parang ayaw niyang magkahiwalay kami.

“Hi Dylan!” nagulat ako ng may magsalita sa likod ko, si Cris. “O Cris, nice meeting you again. Dito ka mag-aaral?” sagot ko. “ OO eh.” “Tingin ko magiging magkaklase tayo kc hindi aman halata say o na 3rd year lang eh…hehehehe”. At sabay nakaming pumunta sa classroom na nakatoka sa amin. Marami kaming ginawa ng 1st day at talaagng nakakapagod. After 2 days, sectioning na.

by: Dylan

“Gago ka ba? Anong gingawa mo sa akin?” tanong ko na medyo habol ang paghinga. “Tol patawad, hindi ko mapigilan ang sarili ko. Kung alam mo lang….” sagot niya. “Anong kung alam ko lang ha?”. “Tol…… Mahal na mahal kita. Matagal na, ayokong mawala ka sa akin. Ikamamatay ko!”

“Ayoko ng ganyang biro tol. Ano ka ba, nasisiraan ka na ba nang ulo?”

“sira na kung sira pero mahal kita.” Unti Unting Lumapit sa akin si Johan at dahan dahang hinalikan ang aking mga labi. Mapusok iyon hanggang sa nadala na rin ako dahil sa libog. “Uhmp, shit, ang sarap.” Ang na sambit ko. “Gusto mo pa ba? Mas masarap pa ang gagwin ko.” Hinubad niya ang lahat ng damit niya tapos sinunod niya yung akin. Dinilaan niya ang magkabila kong utong habang gumagala ang kanyang kamay sa aking ari. Hanggang sa ako naman ang nagpaligaya sa kanya. Ginawa ko ang ginawa niya sa akin.

by: Dylan

Isang simpleng pamumuhay lang ang aking nakagisnan. Hindi ganon kahirap at hindi rin mayaman ng sobra, kung irarate eh nasa average lang. Marami akong kaibigan, mga kabarkada at higit sa lahat mayroon akong isang bestfriend na talgang masasabi kong pag wala siya, parang wala na rin ako. Sanggang-dikit nga ang tawag sa amin ng best friend ko. Ako nga pla si Dylan at ang bestfriend ko si Johan. Hindi na sana magkakaroon ng malisya ang sobrang lapit naming eh hanggat may insidenteng nangyari.

Walang sikreto kaming dalawa sa isa’t-isa. Mahigit 8 years na kaming magbest friend at minsan nag-aaway pero nagkakabati rin.

by: White_Pal

EPILOGUE: "Like I Am"

Bumukas ang pinto, nakita kong linuwa siya nito. Ang glamorosa, sikat, tinitingala at pinagnanasaan ng mga kalalakihan, ngayon ay nasa aking harapan. Tulala, putol ang dalawang binti, walang kabuhay-buhay.

Sinenyasan ko ang nurse na nasa kanyang likuran na iwan muna kaming dalawa. Pagkaalis ng nurse ay tiningnan ko siya. She totally lost her sanity.

"Kamusta ka na?"

by: White_Pal

Part 17: "The Decision"

I opened my eyes. Bumungad sa akin ang maaliwalas na kalangitan. Tumayo ako, inikot ko ang aking mga mata. I saw colorful flowers scattered around the grass. The grass is green and thick. Ang ginhawa sa pakiramdam ng lugar. I was astonished.

I’ve been here before… I know this place… I know. I thought.

by: White_Pal

Part 16: "All For Love"

Hininto ko ang sasakyan sa taas ng burol, tanaw ko sa di kalayuan ang dating clubhouse ni Ely. Dito nag-umpisa ang pagbabago sa aking buhay… At maaaring dito rin matapos ang lahat. Tiningnan ko ang aking orasan, it was 11:55pm.

Bumaba ako ng sasakyan, dumampi sa aking balat ang malamig na ihip ng hangin. Napaka-dilim ng paligid. Inikot ko ang mata sa lugar. Madilim ang mismong paligid ng clubhouse at ang malawak na parking area lang ang maliwanag gawa ng mga street lights na nakatirik sa lugar.

by: White_Pal

Part 15: "Goodbye?"

Mabilis naming narating ang ospital. Agad akong bumaba at tumakbo papasok sa ospital hindi ko na hinintay pang makapag-park si Jared. Nababalot pa rin ng takot at kaba ang aking dibdib, hindi ko alam kung anong gagawin ko, ang tanging naiisip ko lang ngayon ay mailigtas si Ella at ang anak namin. Hindi ko alam kung papaano pero dapat ko silang mailigtas sa lalong madaling panahon.

Habol hininga kong tinahak ang reception desk.

by: White_Pal

Part 14: "I Love You..."

Dahan-dahan akong pumasok sa loob. Rinig ko ang ihip ng hangin sa aking tenga. Nakakabingi ang katahimikan. Rinig ko ang bawat pagbagsak ng aking sapatos sa loob ng lugar na iyon. Ramdam ko rin ang di masyadong mainit na sinag ng araw na tumatagos sa Stained Glass sa kahabaan ng pasilyo.

Diretso akong naglakad hanggang sa makita ko ang isang batong may naka-ukit na pangalan. Nakita ko ang pangalan ni Lolo. Luminga ako sa kanan at nakita ko ang pangalan ni Kuya Erick at ang pangalan ng sadya ko doon. Napabuntong hininga ako.

by: White_Pal

Part 13: "Goodbye Ely..."

Madilim pa noong magising ako, tiningnan ko ang oras sa aking cellphone at nakita kong alas-kwatro na ng umaga. Iniangat ko ang aking ulo’t nakita kong mahimbing ang tulog ng aking mahal. Tumayo ako mula sa pagkakahilig ng aking ulo sa kanyang dibdib at inayos ang sarili. Lumabas ako ng tent at naglakad patungong bahay na inuupahan namin sa isla.

by: White_Pal

Part 12: "Revelations and the Engagement..."

Bumungad sa akin ang isang taong nakahiga sa kama. Nababalot ng putting gasa ang mata nito. Nakabalot din ng tela ang ulo niya. Pero alam ko sa itsura niyang iyan ay may mabigat siyang karamdamang dinadala. Hindi ko alam, naguguluhan ako sa nakikita ko.

“Ely?” ang nanginginig na sabi ko.

by: White_Pal

Part 11: "Darkness..."

“Kuya. Kuya gising.”

Kasabay ng pagdilat ng aking mata ay siya ding pag-angat ng aking ulo na nakahilig sa braso ng aking mahal.

“Kuya kain na bumili ako ng pagkain.”

“Wala akong gana Angel.”

“Kuya, kailangan mong kumain, nangangangayat ka na ohh.”

by: White_Pal

Part 10: "Realization.."

Tiningnan ko siya at pagkatapos ay tiningnan niya ako.

“Wala kuya.. H-hindi ko alam..”

“Sige.. Hindi muna uuwi ang kuya mo ha?? Hahanapin namin si Gab.. Hindi kami titigil.” Ang sabi ni Jared.

“Sige kuya.. mag-ingat kayo..” ang sabi na lang niya sabay patay ng phone.

by: White_Pal

Part 9: "It Gets More Complicated.."

“Gab.. Hindi lang iyon ehh..”

“Ano??”

Hindi siya agad nakakibo.. Ilang sandali pa ay..

“Kailangan kong pakasalan si Ely..” ang malungkot niyang sabi.

Sa sinabi niyang iyon, sa simpleng salitang iyon, gumuho ang mundo ko. Mula sa masayang pagsasama namin dito sa Paris, biglang nawasak ang pag-asa kong makasama si Jared habang buhay. Parang biglang naglaho ang pangarap ko.