Si Rodel at ang Aking Pangarap (06-10)

By: Mikejuha

E-mail: getmybox@hotmail.com

Blog: michaelsshadesofblue.blogspot.com

[6]

Tila nawala lahat ang kalasingan ko sa narinig. Bigla akong napabalikwas sa higaan, naupo sa gilid nito. “H’wag ka ngang ganyan, Rodel! Tutuksuin mo na naman ako tapus, kinabukasan iiwanan mo. Ayoko ng ganoon, Rodel. Masaya na ako’ng ganito tayo... bumalik ka na sa kwarto mo.”

Ngunit hindi natinag si Rodel. Humiga sya sa tabi ko na para bang wala siyang narinig.

Sa pagkairita ko, “Ok, kung gusto mong dito matulog, sige, doon na lang ako sa kabilang kuwarto.”

Tatayo na sana ako upang lilipat noong bigla naman niyang hinawakan ang kamay ko, ang mga mata ay mapupungay na nakatitig sa akin, nagmamakaawa. “Bakit, ayaw mo na ba sa akin?”

“Hindi naman sa ganoon, Rodel... natatakot akong matukso na naman, at mawala ka. Ayokong maulit muli ang pagkakasala ko sa iyo. Solved na ako sa ganitong sitwasyon natin. Alam kong hindi tayo pweding maging tayo, at alam kong hindi ako ang taong pinapangarap mong maging katuwang sa habambuhay. Babae ang gusto mo, diba? Kaya, please, huwag mo na akong tuksu—uhmmmmpttt!”

Hindi ko na magawang tapusin pa ang sinasabi gawa nang bigla niyang pagyakap sa akin nang mahigpit. Hindi na ako makapalag. Namalayan ko na lang ang pagdampi ng mga labi niya sa mga labi ko.

At... Ate Charo, Dra. Holmes, isa lamang po akong bakla na marupok at naghahanap ng pagmamahal; ng makamundong kaligayahan kahit na panandalian lamang ito. Nangyari ang hindi dapat na mangyari sa amin ni Rodel. At sa pagkakataong iyon, biglang nabura ang lahat ng mga pangako ko sa sarili na huwag magpatalo sa tukso. Ang tanging nasa isip ko sa mga pagkakataong iyon ay ang matinding sarap na nalalasap dulot ng mga yakap at halik ni Rodel. At ewan ko rin ba, parang may niibang init ang mga halik at yakap niya... tila galing sa puso ang mga ito. Ilang beses din kaming nagpasasa sa kamunduhan sa gabing iyon. Kapwa mainit at nag-aalab ang mga damdamin.

Alas 7:00 na ng umaga noong ako’y magising. Si Rodel ay himbing na himbing pa at animo’y nasa kalagitnaan ng sarap ng tulog. Bumangon ako at naupo sa may study table, pinagmasdan ang hubad niyang katawan. Matangkad, matipuno, bilog at proportioned ang lahat ng parte ng katawan, moreno ang balat ngunit makinis, makisig. Nasa ikapitong langit pa rin ang pakiramdam ko, di makapaniwala sa nangyari. Ngunit sa kabilang daku ng utak ko, naglalaro na naman sa isip ang mga nakaraan; ang mga ganoong sarap na nalalasap sa piling ng mga nakarelasyon ko at ang sakit na naramdaman sa paglisan nila sa akin. Para bang feeling na may goal akong tinutumbok – na huwag lumampas sa isang boundary at maging kuntento na sa kung saan man ako. Nakamit ko na sana ang goal na iyon tapus may biglang nagtulak sa akin. At natikman ko ang kakaibang sarap sa kabilang daku... Sigurado, hahanap-hanapin ko na ang sarap na iyon. Ngunit iyon ay patikim lang dahil hindi naman talaga iyon nakalaan para sa akin.

Hindi ko namalayang tumulo ang mga luha ko habang nakatutuk pa rin ang paningin sa natutulog pa ring si Rodel.

Nasa ganoon akong ayos noong biglang, “Morning!”

Si Rodel pinakawalan na naman ang pamatay niyang ngiti.

Dali-dali kong inilingon ang ulo at pasikretong pinahid ang mga luha. “Morning too!” ang tugon ko habang nakatingin ibang direksyon, hindi nagpahalatang umiyak.

Tumayo si Rodel, hubo’t-hubad pa rin. Tinungo ang study table kung saan ako naka-upo. Hinila akong patayo, niyakap, hinalikan ulet sa pisngi, sa bibig. Tapus, hinila niya na ako pabalik ng kama. Humiga ulet siya habang ako ay nakaupo lang sa gilid. Hawak-hawak ang kamay ko, “Parang ang lungkot ng mukha mo? Bakit?” tanong niya.

“Wala lang... may naalala lang ako” ang matamlay kong sagot.

“Hindi nga? Bakit? Gusto kong malaman” pangungulit niya.

Nag-sip ako nang sandali, binitiwan ang isang malalim na buntong-hininga. “Bakit mo ginawa sa akin ang ganito?”

“A-anong ginawa...?”

“Iyong nangyari sa atin kagabi?”

“Ayaw mo ba?”

“Hindi sa ayaw... Una, dib a may usapan tayo na hanggang doon na lang. Pangalawa, di naman talaga tayo pwede, diba? Dahil ang gusto mo naman ay babae. Hindi ako ang katuparan ng mga pangarap mong magkaroon ng pamilya, ng mga supling. Kung ang ginawa naman natin kagabi ay ang pagpaparaos lang... masakit pa rin sa akin iyon dahil...” napahinto ako ng sandali noong dumaloy ulit ang mga luha ko at pinahid. “...mahal na mahal kita eh. Alam kong alam mo iyon, Rodel.”

“A-alam ko...”

“Kaya mo ba pinaglaruan ang damdamin ko?” ang mabilis kong tanong.

“Hindi”

“Kung ganoon, bakit mo ginawa iyon?”

“Dahil...” huminto siya, ang mga mata ay seryosong nakatitig sa akin. “...mahal na rin kita, Derick!”

Sa pagkarinig ko sa sinabi niyang iyon, tila biglang nagsi-kantahan ang isang-libo’t isang anghel sa paligid ko. Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga sa sobrang galak ng puso ko. Pilit kong binura ang mga ilusyon na iyon at nagpakipot pa rin ako. “Wag ka ngang magbiro ng ganyan, Rodel!”

Ngunit inulit pa rin ni Rodel ang sinasabi. “Hindi ako nagbibiro, Derick. Mahal kita...”

“Paano mo mamahalin ang isang katulad ko? Paano ko paniniwalaan ang sinabi mo, samantalang babae naman ang gusto mo? Paano mo papatunayan sa akin ito?”

“Hindi ko alam, Derick... hindi ko alam. Nalilito din ako eh.”

“Arrrggggghhhh!” ang sigaw ko habang hinahampas-hampas ang kama. “Gusto mo ay babae ngunit mahal mo ako, ganoon ba iyon?”

Hindi na umimik ni Derik.

Hindi na rin ako kumibo pa. Sa loob-loob ko, may pagdududa pa rin ako, kahit gustong magtatalon sa tuwa ang puso ko.

Maya-maya, nagsalita si Rodel. “B-bakit hindi mo na lang hayaang patunayan ko ang sinabi ko, Derick? Kung ayaw mong maniwala, sige... Ok lang. Pero di ba, ang sabi mo sa akin ay tutulungan mo ako, na nand’yan ka palagi para sa akin? Wala namang mawawala sa iyo eh, kung hayaan mo na lang akong patunayan ang sinabi ko?”

At sino bang bakla ang di ma-engganyo sa mga sinasabi ng isang kagaya ni Rodel. “Ok...” Napag-isip-isip ko sa sarili, “Tama si Rodel. Dapat walang expectations at e-enjoy ko na lang ang mga pangyayari.”

So, naging mag-on kami ni Rodel. Sobrang saya ko at muli, nalimutan ko ang mga masasakit na karanasan sa mga naunang nakarelasyon. Tila araw-araw, gabi-gabi ay honeymoon namin. Pag weekends, nag-a-out-of-town kami, puntang Baguio, Palawan, Boracay, Bohol, Cebu... napakaraming masasayang experiences ko sa kanya. Syempre, dahil sa iba na ang level ng relasyon namin, pumapasok na sa akin ang selos kapag may mga babae o baklang kausap siya, o iyong mga gustong makikipagkaibigan. Pero, touched din ako dahil pinatunayan ni Rodel na totoo ang naramdaman niya sa akin.

May isang beses nga habang nagbi-beach kami at magkatabing nakahiga sa beach. Lingid sa kaalaman namin, may dalawang sexy at magagandang babae palang bumuntot-buntot kay Rodel. Habang nasa ganoong ayos kami, dumaan ang dalawang babae at nagparinig, “Ewww... sa bakla pa pumatol. Sayang ang pagka-pogi” sabay bitiw ng tawang nang-iinis. Syempre, nasaktan ako.

Marahil ay nahalata ni Rodel na medyo napikon ako, bigla na lang siyang tumayo at hinabol ang dalawang babae. “Excuse me... Sa akin ba kayo nagpaparinig?” Ang sabi ni Rodel nang mahinahon. Dinig na dinig ko pa ang usapan nila dahil sa hindi naman sila kalayuan.

“Bakit, mayroon pa bang pogi dito na pumapatol sa bakla? Ang guwapo mo sana, bakla lang pala ang katapat mo. Hindi ka ba nagagandahan sa amin?”

“Alam mo, Miss. Hindi ako nakikipagrelasyon sa taong iyan dahil sa panlabas niyang anyo. Sobrang bait po ng taong iyan at iyan ang nagustuhan ko sa kanya. Oo, nagandahan ako sa inyo, nalilibugan pa nga eh; sa ganda ba naman ng mga katawan at mukha ninyo. Puwede akong makipag-sex sa inyo kung gusto ninyo. Pero hindi lahat ng lalaki ang habol lang ay ganda ng katawan at mukha. Para sa akin, mas importante pa rin ang kagandahan ng kalooban.”

Hindi nakaimik ang dalawang babae. At marahil ay sa sobrang hiya, tumalikod ang mga ito at lumayo.

“Rodel pala ang pangalan ko!” Ang pahabol na sigaw ni Rodel at bumalik nang tumabi sa akin.

Syempre, feeling ko, ang haba-haba talaga ng hair ko.

Ngunit sabi nga nila kapag dumaan ka daw sa isang state of euphoria, ang kasunod noon ay feeling of disappointment naman. Siguro totoo. Simula kasi noong naging kami ni Rodel, pakiwari ko ay naging confident na din sya sa sarili, dumadami ang mga kaibigan. At hindi puweding hindi pumasok ang selos. Kapag nakikita kong may mga tinitext siya, nagtatanong din ako sa sarili kung sino iyon, lalao na kapag tila sunod-sunod na ang text na halos di na ako napapansin. Marahil para sa kanya ay ok lang iyon, pakikipag-kaibigan lang at baka sa isip niya ay naintindihan ko. Ngunit hindi ko na rin alam eh kung dapat ba akong magselos eh. Nahihiya din naman akong magtanong ng, “Sino ba ang nagtitext na iyan sa iyo? Pabasa nga?”

Anyway, noong dumating na sa puntong di ko na talaga kaya, nakikipag-usap ako sa kanya at inunahan ko na. Masakit, pero sinabi ko pa rin. “Alam mo Rodel, kung sakaling makita mo na ang babaeng pakakasalan mo at siyang tutupad sa mga minimithi mong pangarap, nand’yan lang ako palagi, patuloy na susuporta sa iyo…”

Tiningnan ako ni Rodel, hinaplos ang mukha. “Kung darating man siya, promise ko sa iyo, di kita iiwan… At ipapakilala pa kita sa kanya. Walang sikretuhan.”

“T-talaga?” ang sagot ko na lang. Ngunit syempre, sa loob-loob ko, hindi ako naniwala. Naka-ilang relasyon na kaya ako at ilang ulit ko na ring narinig ang ganyang mga salita. Ngunit nasaan na ba ang mga lalaking nagsabi sa akin nang ganoon?

Isang araw, marahil ay sa sobrang pagkainip nya na sa bahay, nag-suggest siyang maghanap ng trabaho. Dahil wala pa namang opening sa kumpanya ko, pinayagan ko na rin lang siya. At ang inaplayan niyang trabaho ay security guard.

At dahil sa tangkad at matipunong katawan, tanggap kaagad siya at pinapag-report na sa trabaho kinabukasan, sa isang malaking bangko sa Makati. Masayang-masaya siya dahil kahit paano daw, may suweldo na siyang matatanggap na talagang pinaghirapan niya. Ang hindi lang niya alam, malungkot ako at nakikinita ko ang unti-unting paglayo niya sa akin.

At hindi nga ako nagkamali. Simula noong makapagtrabho siya, dumami na ang mga nagtitext sa kanya, nakikipag kaibigan – babae, lalaki, baklang kasama sa trabaho, o mga empleyado ng bangko kung saan siya naka detail.

Minsan din, may mga gabing hindi siya umuuwi. Magtitext na lang iyan at sabihin sa akin na may special training daw sila, o minsan naman, absent ang ka-reliever guard niya. Syempre, malungkot ako. Pakiramdam ko unti-unti na ngang lumayo si Rodel sa akin.

Isang gabi, mag-aalas 10 na at wala pa rin si Rodel. Dapat kasi, nasa bahay na siya kapag alas-nuwebe. Subalit wala pa ring Rodel na dumating at wala ding text galing sa kanya.

Maya-maya, nag ring iyong landline. Ngunit hindi pala si Rodel ang nasa kabilang line. Isang babaeng sa boses at tono pa lang ng pananalita ay napi-figure out kong mataas ang pinag-aralan, maganda, at sexy. “Nad’yan po ba si Rodel?” and tanong niya.

“A, e… hindi pa dumating. Sino po sila?”

“Si Christine Mae po, girlfriend niya. May usapan kasi kaming magkita at 9:30. Wala pa siya eh, at naka-off ang cp niya. Baka kako nakalimutan niya ang date namin…”

Pakiramdam ko ay bumara ang lahat ng dugo ko sa puso. Tila huminto ang paghinga ko at hindi makasagot. “A-ah… g-ganun ba? B-baka na late lang, Christine. Antayin mo na lang.” Ang sagot ko na lang.

Hindi ko lubos maisalarawan ang matinding sama ng loob sa nalaman. Pakiwari ko ay dinurog ang puso ko, tino-torture, hindi makatulog. At habang tumatakbo ang oras, ramdam ko ding pabilis nang pabilis ang kabog ng dibdib ko. Sa gabing iyon, walang Rodel na umuwi ng bahay...

(Itutuloy)

------------------------------------------------------

[7]

Maaga akong nagising kinabukasan. Naidlip lang ako ng sandali at kaagad hinanap si Rodel sa tabi ko. Subalit, wala pa rin siya doon.

Kahit kulang sa tulog, bumangon na rin ako, naghanda ng almusal, naligo at pagkatapus ay umalis na patungong opisina.

Alas 9 na ng gabi noong ako ay makauwi. Nandoon na si Rodel, at naghanda na rin pala ng hapunan. Kain na tayo sambit kaagad niya pagpasok na pagpasok ko palang ng kuwarto, pansin ko sa mga mata niya ang pagka-guilty.

Inirapan ko lang siya, hindi pinansin ang inihain niyang pagkain at dumeretso nang nagpalit ng damit at nahiga sa kama.

Hindi ko talaga siya pinansin hanggang sa nakatulog na ako at kinabukasan umalis ng bahay papunta uli ng trabaho. Hindi ko na rin tinikman o tiningnan man lang ang hinanda niyang agahan. Feeling ko, talagang guilty siya sa inasta niyang halos hindi makatingin nang diretso sa akin. Noong nasa trabaho na ako, nagtext nga, ngunit hayun, nangumusta lang.

Alas otso ng gabi ay nakauwi na ako ng bahay. Nauna na rin pala siyang dumating at nakapaghanda na ng pagkain. At muli, hindi ko pa rin pinansin ang pagkain niya. Sinadya kong kumain na sa labas bago umuwi. Pakiramdam ko kasi ay dapat hindi na ako aasa sa mga pag-aalagang ginawa niya dahil naisiksik na sa sipan na malapit na niya akong iwan.

Dumeretso ako ng kwarto, nagbihis, naligo, at nahiga na tila wala akong ibang taong kasama. Maya-maya, sumunod na rin siya at nahiga. Pinakiramdaman kolang siya. Sabi ko kasi sa sarili na hindi ako ang dapat na maunang magsalita. Ano ako, guilty? Sabi ko sa sarili. Tumagilid akong patalikod sa kanya.

Halos isang oras siguro kami sa ganoong sitwasyon hanggang sa, Derick... hindi ko alam kung paano manghingi ng tawad sa iyo...ang mahina niyang sabi.

Hindi pa rin ako umimik.

Patawarin mo ako Derick... Mahal ko si Christine Mae. Ngunit mahal din kita...

Sa pagkakarinig ko sa sinabi niyang iyon, dio ko na napigilan ang bumulyaw, Sinungaling! Mahal mo siya? Tapos mahal mo din ako? Ano ka, dalawa ba iyang puso mo? Dalawa ba iyang tarugo mot tag-iisa kami, ha? Magpakatotoo ka naman, Rodel! Wag mo akong gawing tanga!

Totoo iyan, Derick. Mahal din kita at di ko kayang mawala ka sa buhay ko.

Neknek mo! Paano ako maniwala sa iyo? E ngayon nga niloloko mo na ako! Bakit hindi mo sinabing may babae ka na pala?!!

Ayaw kong masaktan ka Derick, maniwala ka.

Sinungaling!

Ano ba ang pwede kong gawin upang maniwala ka?

Wala! Wala! Wala Ang bulyaw ko sabay tayo at tungo sa lagayan ng mga damit, dali-daling nagbihis at tinumbok ang pintuan.

Kung gaano ako kabilis sa pagbihs ay siya ding bilis ng pagharang niya sa akin sa may pintuan. Saan ka pupunta? Ang tanong niya, nakatayo sa harap ko at tanging puting boxers shortlang ang takip ng katawan.

Padaanin mo nga ako Rodel!

Hindi! Kung ayaw mong sabihin kung saan ka pupunta, di ka puweding lumabas...

Ano ba ang pakialam mo! Padaanin mo ako! Ibinuhos ko ang lahat ng puwersa upang labanan ang pagharang niya at makalabas ako.

Ngunit sadyang mas malakas si Rodel at wala akong nagawa kungdi ang paghampas-hampasin na lang ang dibdib niya habang niyayakap naman niya ang katawan ko.

Arrgggghhhhhh! Ansakit-sakit ng ginawa mo Rodel! Masakittttt!

Alam ko, Derik. Alam ko... ang sabi niya, habang patuloy niya akong niyayakap ng sobrang higpit, sinusuyo, marahang hinahalik-halikan ang buhok, ang mukha, ang noo. Animoy sumasayawkami ng walang tugtug.

Unti-unti namang napawi ang galit ko. Hinila niya ako pabalik ng kama. Nahiga kami uli. Niyakap niya ako. Derick... di ba ikaw na rin ang nagtanong sa akin kung ano ang pangarap ko? At... sinagot kita; na gusto kong magkaroon ng pamilya, ng anak. Hindi ako nagsisinugaling sa iyo.

Hindi ako umimik. Nanumbalik sa isipan ang mga sinabi kong iyon sa kanya.

At ang sabi mo pa, na nandiyan ka lang para sa akin, na handang tumulong at gumabay sa akin upang makamit ko ang mga pangarap ko. Bakit? Nagbago na ba ang sinabi mong iyon?

Totoo iyan Rodel. Sinabi ko iyan sa iyo. Ngunit napakasakit pala. Di ba sinabi ko din sa iyo na huwag na nating gawin pa ang ma-involve sa isat-isa sa ganitong relasyon? Di ba ang gusto kolang ay maging kaibigan mo, kapartner dito sa bahay at wala nang iba. At ikaw ang gumiit na gawin natin ang bagay na ito, ang ganitong relasyon. Di ba parang tinuruan mo na rin ang pusokong mahalin ka at kapag mapamahal ka na sa akin ng sobra, ay parusahan at pahirapan mo rin? Parang napakasadista mo naman yata. Di mo ba naiisip na paulit-ulit ko nang naranasan ang ganito, at ngayon... heto, mararanasan ko na naman ang tindi ng sakit ng iiwan ng taongmahal?

Hindi ako nagsisisi sa nangyari sa atin Derick, dahil mahal naman kita talaga eh... at hindi kita iiwan

Hindi mo ako iiwan? Paano na ang girlfriend mo?

Hindi ko alam, Derick...

Mahal mo ba siya?

Oo, mahal ko siya...

Pakiramdam ko ay sinaksak ng maraming beses ang puso ko sa sagot niyang iyon. Itatanong ko pa sana kung sino ang mas matimbang sa aming dalawa ng girlfriend niya ngunit natakot na akong baka mas lalong masaktan kung ang sagot niya ayhindi ko magustuhan. Kaya, A-ano ang gagawin mo ngayon.Iyon na lang ang naitanong ko.

B-bahala na Derick. Bahala na...

Iyon ang unang pag-uusap namin tungkol sa babae niya. Masakit at bagamat sinabi niyang hindi niya ako iiwan, hindi ako naniwala at umasa pa.

Kinabukasan, napag-isipan kong kausapin ang kaibigan kong hanapan ako ng isang houseboy. Ewan ko din kung bakit bigla kong naisipan iyon. At hindi naman ako nahirapan dahil sa nagkataon ding ang pamangkin ng kaibigan kong iyon ay kararating lang galing probinsya at naghanap din ng trabaho.

Si Marvin ay 20 years old at nakapagtapus lang ng high school. Bagamat sa hitsura ay tatalunin siya ni Rodel ngunit sa tangkad at ganda ng porma ng katawan ay hindi naman padadaig ito. At kahit na sunog ang balat sa trabahong-bukid, malakas din ang appeal ni Marvin. In fairness, yummy din ang kumag. At ang pinakagusto ko sa kanya ay ang kanyang pagka-magalang. Mabait

Dala-dala ang maliit na bag, sumama na siya sa kotse ko pauwi ng apartment sa gabing iyon.

Alas otso ng gabi noong dumating kami ng bahay. Wala pa si Rodel kaya inikot ko na lang si Marvin sa apartment habang binibigyan ko ng instructions at sa mga assignments niya. May kasama ako dito, Marvin; si Rodel. Doonkami natutulog sa masters bedroom at ikaw naman, sa kabilang kuwarto

Namangha si Marvin sa narinig na may kasama pala akong isang lalaki. K-kapatid niyo po ba?tanong niya.

Hindi

Ah kamag-anak?

Boyfriend ko iyon, Marvin.

G-ganoon po ba? Pansin kong tila natulala si Marvin sa narinig.

Oo at huwag mo na akong popo-in, Derick na lang. Bakit, ngayon ka lang ba nakarinig ng mag-boyfriend na nagsasama sa isang kuwarto?

Eh hindi naman, Sir, eh.. Derick pala. Hindi ko kasi akalain hindi na itinuloy pa ni Marvin ang sasabihin.

O sya Pero, kung maaari ay personal na bagay na namin ni Rodel iyan ha? Unless ako ang mag-open up sa iyo sa mga bagay-bagay, hindi na kasama sa trabaho mo ang alamin ang buhay namin. Mapagkakatiwalaan naman kaya kita?

Mapagkatiwalaan mo ako Derick, 100%. Wala akong problema sa ganoon.

Dahil sa tapos nang maghapunan ni Marvin, niyakag ko siya sa terrace. Umiinom ka ba?

tanong ko.

Napangiti siya. Umiinom din

OK. So doon tayo sa terrace at kinuha ko ang isang bote na gin, baso at ice at dinala sa terrace.

Medyo tumalab na ang alcohol sa mga katawan namin noong dumating naman si Rodel. Laking gulat niya noong makita kami ni Marvin na nag-iinuman sa terrace.

May ibang lalaki na pala dito sa bahay, wala man lang akong kaalam-alam! ang sambit niya kaagad pagpaparining sa aming dalawa.

Ah Rodel, si Marvin pala, pamangkin ng kaibigan ko. Siya ang magiging houseboy natin. Ang pag-introduce ko sa kanila.

Ah, ganoon ba? Wala man lang akong kaalam-alam... parinig niya sa hindi ko pagkunsulta sa kaniya. Rodel pare baling naman niya kay Marvin sabay abot ng kamay, matigas ang boses na tila may pagbabanta, pinapahiwatig na siya ang hari ng bahay na iyon.

At dito nagsimula ang naiibang set-up namin. Nasabi ko tuloy sa sariling, Tama lang siguro ang ginawa ko, may iba sya, dapat niya lang maramdaman din ang naramdaman ko

At pakiramdam ko, may epekto ding dulot ang pagpasok ni Marvin sa eksena. Maaga nang umuuwi si Rodel, at halos hindi na nagsi-sleepover sa labas. May isang beses pa ngang narinig kong sinabihan niya si Marvin, Pare, kapag nagtatrabaho ka dito sa bahay, lalo na kapag nandito kami, wag iyang nakadisplay ang katawan mo wag kang nakahubad.

Paano naman kasi itong si Marvin, mahilig maghubad ng pang-itaas na damit at naka-shorts lang. Palibhasa, hayup sa porma ang katawan at wala namang ibang nakakakita. Pero, alam naman niyang bakla ako eh. Sini-seduce kaya niya ako? Hehe. Ewan, baka malaswa lang din ang utak ko.

Kaya noong marinig kong pinagsabihan ni Rodel si Marvin tungkol sa paghuhubad noong huli, natatawa na lang ako. Alam ko, nagseselos ang hunghang.

Hanggang sa isang araw, marahil ay hindi na nakatiis si Rodel at kinausap nya na ako, Paalisin mo na kasi iyang si Marvin kaya ko namang gawin ang lahat ng mga gawain dito sa bahay eh. Bakit ba kailangan pa nating kumuha ng houseboy?

Sa pagkarinig ko sa sinabing iyon ni Rodel, bigla namang may pumasok na ideya sa utak ko. O sige, paalisin ko si Marvin, ngunit sa isang kundisyon.

Ano?

Isiwalat mo sa girlfriend mo ang relasyon natin at imbitahin mo siya dito upang magkaharap-harap kami.

Biglang natameme si Rodel sa narinig. Nag-isip. S-sige Ang tilang napilitan niyang pagsang-ayon.

Ok, deal! At kapag nagawa mo iyan, paalisin ko na si Marvin dito.

Dumating ang takdang araw nang pagbisita sa bahay at pagpapakilala ni Rodel ng girlfriend niya sa akin. Noong makita ko, pati ako ay napahanga. Maganda, maputi, sexy, matangkad, magandang magdala ng damit at bagay na bagay sila. Para siyang isang napakagandang prinsesa habang si Rodel naman ay isang napaka-guwapong prinsipe. Naramdaman ko kaagad ang sobrang pagka-insecure sa nakitang magkasamang dumating at kahit hindi ipinahalata ni Rodel, at pansin ko ang paglalambing ng babae at ang pagka-sweet nila sa isat isa.

Matinding lungkot at pagkaawa sa sarili ang bumalot sa buong pagkatao ko sa sandaling iyon. Iyon bang feeling na, Wow! Parang itinadhana sila sa isat-isa, bagay na bagay, at nandito ako, isang joker, panggulo, o kontra-bida Feeling ko, wala talaga akong role na puweding gampanan sa buhay ni Rodel. Lahat ay kinuha na sa akin ng babaeng iyon. Pilit kong pinigil ang mga luha upang huwag mapansin ang itinagong hinanakit ng kalooban.

Ah, ikaw pala si Christine Mae? ang sambit ko na lang, pilit na ipinamalas ang ngiti sa mga labi. Halikayo sa taas

Umakyat kami sa taas at sinabihan si Marvin na maghanda ng juice at sandwich.

Naupo silang dalawang magkatabi ni Rodel sa sofa habang ako naman ay sa upuang harap nila.

Kumusta po kayo pangumusta ni Christine Mae sa akin.

Okay naman ako Mabutit nagpunta ka dito at magkita tayo. Sagot ko naman, tiningnan si Rodel sa tabi niya na tila ay di mapakali.

Ako din po Masaya na nakita kayo, at itong tinitirhan ni Rodel. Hindi naman pala kalayuan sa opisina namin.

Ewan ko kung ano ang pumasok sa isip ko ngunit dinereto ko na ng tanong si Christine Mae, Sinabi na ba ni Rodel sa iyo ang tungkol sa amin?

Pakiwari ko ay tila binagsakan ng malaking bato sa ulo si Christine Mae sa narinig, halatang nagulat at naguguluhan. Lumingon siya kay Rodel. H-hindi pa po? Bakit? Ano po ba ang tungkol sa inyo?

Tiningnan ko uli si Rodel na halatang nataranta at namumutla. Mag kasintahan kami.

(Itutuloy)

-------------------------------

[8]

Tuluyan nang bumakat ang matinding gulat at galit sa mukha ni Christine Mae, hindi makapaniwala sa narinig. Nilingon niya uli si Rodel at tinanong, Totoo ba ito, Rodel?!!

Sa pagkabigla sa bilis ng mga pangyayari, hindi na rin magawang sumagot kaagad ni Rodel at ang tanging nasabi ay,M-magpaliwanag ako, Mae

Manloloko! Manloloko!! Ang sigaw ni Christine Mae sabay tayo at takbo palabas ng pintuan.

Nanlisik naman ang mga mata ni Rodel noong lumingon sa akin at bumulyaw. Bakit mo ba sinabi sa kanya?!

Sa narinig, bigla ding nag-init ang tainga ko. At bakit? Di ba iyan ang usapan natin? Bakit dinala mo dito ang babaeng iyon kung di mo naman pala sinabi sa kanya?! Ang sigaw ko din.

Hindi pa ito ang tamang panahon, Derick! Sana naghintay ka, tangina!

Tangina mo rin! At hanggang kailan ako maghintay? Hanggang mamatay na ako sa kunsumisyon? Sa sakit ng naramdaman sa sandaling kayo ay napapasasa sa kaligayahan? Hanggang kailan mo paglaruan ang damdamin koooooooo?! Punyeta!

Arrrgggggghhhhhh! Binitawan ni Rodel ang isang malakas na suntok na tumama sa pintuan sabay takbo nito palabas ng bahay.

Sige! Lumayas ka at huwag ka nang bumalik pa dito!! sigaw ko habang pinagmasdan ang tuloy-tuloy niyang paglayo.

Ilang araw din akong naghintay. Ngunit wala nang Rodel na nagpakita pa. Walang text, walang tawag, walang contact. Masakit at ang sumiksik sa isip ko ay ang magkasama silang babae niya, nagpakasasa sa kaligayahan, pinagtatawanan ako, kinukutya, nilalait, sinasaksak sa likod...

Sobrang sakit. Hindi ako makatulog, hindi makakain, nawalan ng gana sa lahat ng bagay. Animoy mababaliw ako. Ang lahat ng sakit na naranasan ko sa unang mga nakarelasyon ay bumabalik ulit. Hindi na ba talaga ako tatantanan ng malas? Ganito na lang ba ang papel ko habambuhay? Lecheng buhay talaga oh Pagmamaktol ko sa sarili.

Isang gabi, nasumpungan kong hikayatin si Marvin na mag-inuman. Tapos na kaming maghapunan noon at as usual, sa terrace ko siya dinala. Noong una, inum lang kami nang inum, nagpakiramdaman. Ngunit noong tumalab na ang alak sa mga utak namin, ako na ang unang nagsalita. Alam moMarvin, ewan ko, sobrang lungkot ang nadarama ko sa pag-alis ni Rodel. Mahal ko kasi ang hinayupak na iyon

Pansin ko nga Derick eh. Minsan tulala ka Sana kung may maitutulong lang ako

Salamat ha, kahit papaano, nandito ka. Hindi ko nga maintindihan kung bakit love na love ko ang punyetang iyon eh. Para tuloy gumuho ang lahat ng mga pangarap ko; tila wala nang kabuluhan ang lahat sa mundo, wala nang halaga pa ang buhay

Huwag naman ganoon, Derick. Alam mo, dapat ay huwag kang magpatalo sa lungkot. Isipin mo na kahit wala na siya, tuloy pa rin ang buhay. Nandyan pa naman ang mga kaibigan mo, umiikot pa ang mundo, nagbubukas pa ang mga malls, ang mga sinehan, ang mga clubs at diskohan.Pabiro niyang sabi. Anong silbing mga iyon kung magmumukmok ka at sirain mo ang buhay mo nang dahil lang sa isang tao?

Napangiti naman ako sa sinabi ni Marvin. May point siya ha. sa bi ko sa sarili.

Ako nga, mataas ang respeto ko sa iyo eh. Idol kita. Kasi, matalino ka, maganda ang trabaho, nakayanan mo ang lahat ng pagsubok, may pera. Samantalang ako at ang mga katulad ko, heto, walang pinag-aralan, kahit anong trabaho pinapasok. Di ba dapat ako at ang mga katulad ko ang mas nalulungkot at magsabing wala nang halaga ang buhay? Pero tingnan mo naman ako.Hindi ako nagrereklamo. Pero, ok lang. Tanggap ko ang ganitong buhay. Sadyang ganyan lang talaga. Buti ka nga, ang problema mo, pag-ibig lang. E, iyong iba na kagaya ko, wala na ngang pag-ibig, wala pang makakain. Kaya dapat, i-enjoy mo ang buhay, Derick dahil mas maswerte ka pa rin kaysa karamihan. Kaya ngiti ka naman dyan please...? sabay pisil sa baba ko.

Tila nawala naman ang pagkalasing ko sa sinabing iyon ni Marvin. May punto ka Marvin Ang ganda ng mga sinasabi mo. Siguro nga, napaka-selfish kong tao, ano? Sarili ko lang ang iniisip ko, sariling pagdurusa na kung tutuusin, ay mas magaan lang kumpara sa paghihirapng ibang tao.

Pakiwari ko ay biglang nagkaroon ng ningning ang mukha ni Marvin sa mga tingin ko noong marinig ang mga malalalim na salitang binitiwan niya. At ewan ko rin ba, marahil ay sa dami na ng alak na nainum, pakiramdam koy biglang gumuwapo siya. At lalo akong nataranta noong pahabol na sinabi niyang, Kung gusto mo, paligayahin kita, Derick, kung iyan ay isang paraan upang makatulong.

Tila isang bomba ang sumabog sa narinig ko. Natuyuan ng laway at biglang lumakas ang kabog ng dibdib. At noong tinanggal niya bigla ang pang-itaas na saplot at walang pakialam na itinapon ito sa sahig, lalo pa akong nanginig at di magkamayaw, nanlamig ang buong katawan sa ginawang pang-aakit.

Wala akong magawa kungdi ang pagmasdan ang hubad niyang katawan habang nakaupo pa rin sa harap ko ang ganda at matipunog chest area, ang mga maskuladong biceps, at ang abs wow! Animoy may mga pandesal sa gilid nito at sa gitna ay makikita ang mga balahibong-pusa na nagmukhang agos ng tubig papunta sa ilalim ng nakausling puting garter ng brief. At na-imagine ko kung saan humantong ang mga iyon sa nakabukol na parte ng kanyang harapan sa ilalim ng kanyang brief...

W-wag kang magsalita nang ganyan Marvin. Papatulan kita, sige ka. Hamon ko.

Di gawin mo na Derick, at dalian mo ang palaban naman niyang sagot habang hinahaplos-haplos ng isang kamay niya ang abs area at parting harapan niya, kinakagat-kagat ang labi, at ang mga matang mapupungay dala ng pagkalasing ay mistulang nangungusap, nagmamakaawa, nanunuksong nakatutuk sa akin.

Sa pakiwari ko ay nawala ako sa katinuan sa mga titig niya. Kung iyon man ang paraan ni Marvin na makalimot ako sa problema ko ay masasabi kong napakagaling niyang mangbura ng mga bumabagabag sa utak ko. Nawala lahat sa isip ko si Rodel. Parang nasa ilalim ako ng kapangyarihan niya at sunud-sunuran na lang sa kung ano man ang gusto niyang ipagawa sa akin.

At tuluyan niya nang binuksan ang kanyang zipper. Nanatili siyang nakaupo, hinawi ang kanyang puting brief, inilabas ang naghuhumindig niyang pagkalalaki, at sinenyasan akong lumapit. At noong makalapit na, hinawakan niya ang kamay ko, inilapit ang mga iyon sa mukha niya. Hinaplos-haplos iyonng mga kamay ko. Maya-maya, niyakap niya ako. Napayuko ako at sa ganoong ayos, naglapat ang mga labi namin. Naghalikan kami, yakap-yakap niya ako nang mahigpit. Sa mga labi niya ay damang-dama ko ang initng kanyang pagnanasa. Ilang minuto din kaming naghalikan hanggang sa hinawakan niya na ang mga balikat ko at unti-unting hinila ang mga iyon pababa. Habang di magkamayaw siMarvin sa pagbitiw ng nakababaliw na mga pabugso-bugso at pigil na ungol, dahan-dahang bumaba din ang dampi ng mga labi at dila ko sa balat niya sa ilalim ng baba, sa leeg, sa dibdib at isa-isang nilaru-laro ang mga utong doon, sa tiyan... hanggang sa tuluyang nakaluhod na ako at ang mukha ay nakatutuk sa matigas, malaki at sabik na sabik niyang pagkalalaki...

(HAHAHA! Syeeeeettttttt! Nakakapag-init. Sarap sanang i-detalye pa ang sex scene pero baka ma-delete na naman tong journal ko. Kaya teaser na lang... Sorry po, takot ako kay Admin lol!)

At nangyari ang hindi dapat sanang mangyari. Hindi ko napigilan ang sarili sa tukso ni Marvin. Ngunit sa pagkakataong iyon, hindi din naman ako nagsisi dahil matindi pa rin ang kinikimkim kong galit kay Rodel.

Iyon ang simula ng aming patagong pagniniig ni Marvin. Inaamin kong sa tindi ng galit at sama ng loob sa paglayo ni Rodel, parang naging pakawala na ako, kahit pa sasabihing pampalipas-libog lang ang arrangement namin ni Marvin. Klaro sa usapan namin na nagtatrabaho lang siya sa akin bilang houseboy at parte ng trabaho niya ang pagbigyan ako hanggang kailangan ko, kahit ito ay nangangahulugang paggamit ko sa katawan niya. Ganyan ka-loyal siMarvin . OK lang sa akin Derick, basta masaya ka at malimutan mo siya, kahit panandalian lamang. Tutal, wala namang mawawala sa akin, at nasasarapan din naman ako. Iyan ang linyang binitiwan niMarvin. At Masaya ako sa offer niyang iyon. Sa totoo lang din, sobrang hot ni Marvin. Malibog kumbaga. Lalo na kapag nakapapanood ng x-rated, nakakasampung putok iyan. Inaamin niya naman na sa buong buhay niya, noon lang sa akin siya nagsawang manuod ng bold sa akin.

Siguro ay masasabi kong nakatulong din ang arrangement naming iyon. Kahit papaano, natuto akong lumaban, makalimot kahit panandalian lamang. Pero kahit ano pa ang gawin ko, si Rodel pa rin ang hinahanap-hanap ng puso at siya lang ang laman ng isip. Nandoon pa rin ang matinding pangungulila ko sa kanya. At hindi ko pa rin matanggap na wala na siya sa buhay ko.

Mag-iisang buwan simula noong umalis si Rodel, naisipan kong manghingi ng professional counseling. At ang sabi sa akin ng counsellor ay

Si Rodel ay matindi ang pinagdaanang karanasan sa buhay. Hindi naranasan ang pagmamahal ng mga magulang, nakaranas ng pang-aabusong seksuwal... Kung tutuusin, hindi normal ang dinaanan niya. He passed through stages of identity crises, confusion, self-pity, loss of self-respect, feeling of rejection... Noong mag-krus ang landas ninyo, noon niya naramdaman ang pagmamahal ng isang kapatid, o tatay. Mahal na mahal ka niya sa klaseng pagmamahal na ito. Subalit ang pagmamahal mo sa kanya ay romantic; may kahalong sex. Dahil sa mahal ka ni Rodel, gusto niyang i-compensate ang pagmamahal mo by meeting you half-way to submit to your sexual advances. Sub-conscious lang ito but physically, nai-translate niya ito sa pamamagitan ng pagpapaubaya. Remember, Rodel has experienced a serious psychological crisis. Maaring nagustuhan na rin niya ang pakikipag-sex sa iyo but that is because of his confusion. But remember, lalaki si Rodel. At ang sexual desires niya ay nakatutuk sa babae. Expect that ma-aattract, at magmahal siya sa babae. But this does not mean that he loves you less. It is only that iba ang need niya na na-fill mo, at iba din ang need niya na na-fill ng babae... Its like ikaw ay ang air conditioner sa kuwarto niya at ang babae naman ay ang TV. Walang point of comparison sa dalawa. They co-exist... Maaring Masaya si Rodel ngayon sa piling ng babae. But believe me, kung totoo ang pagmamahal niya sa iyo, babalik din siya upang makita, makausap, at makapiling ka...

Hindi ko lubos maintindihan ang naramdaman sa narinig. Masaya sa huling sinabi niya na hindi ako pweding makalimutan ni Rodel at maghahangad pa rin siyang makapiling ako ngunit nalungkot din dahil ibig sabihin, hindi ko pala siya pweding masarili at ma-puno ang lahat ng needs niya... Parang ang hirap tanggapin. Bumalik-balik din sa isip ko ang pangako ko na suportahan siya sa pangarap niya sa buhay na magkakaroon ng pamilya at anak, tinatanong sa sarili kung mgpaka-martir na lang at tiiisin lahat, o gumive-up na lang at tuluyang kalimutan siya.

Isang gabi, bugso ng init ng katawan, nagniig na naman kami ni Marvin. Dating gawi. Mainit, mapusok at nag-aalab ang aming tagpo. Paulit-ulit naming nilasap ang sarap at sinapit ang ruruk ng makamundong kaligayahan hanggang sa makatulog kami, latang-lata ang katawan sa kama kung saan namin dating pinagsaluhan ni Rodel ang aming pag-ibig.

Dahil walang pasok kinabukasan, hindi na ako nag-alarm pa. Gusto ko kasing makapagpahinga at makabawi ng lakas sa tindi ng pagod sa pagtatalik naming ni Marvin.

Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatulog. Nagising na lang ako noong may kumalampag sa kuwarto at nagsisigaw. Mga walanghiya!!! Sabi ko na nga bang may relasyon kayo!!! Mga traydor!!!

Si Rodel, at nagpupuyos sa galit sa nakita niyang ayos namin ni Marvin na parehong hubad at magkatabing nakahiga sa kama namin...

(Itutuloy)

--------------------------------------------------

[9]

Nagwala si Rodel; galit na galit na sinugod si Marvin na nakahiga pa sa kama at kagigising lang. Pinaulanan ito ng suntok. Pinilit ni Marvin na tumayo at manlaban. Nagpangbuno ang dalawa.

Sa kalituhan, pumagitna ako at hinarap si Rodel, hinarang ang mga suntok niya.

Tumabi ka dyan Derick! Papatayin ko ang lalaking iyan!

Ako na ang patayin mo, Rodel! Sanay ka namang saktan ako, eh. Sige, patayin mo ako! Patayin mo na akooooo!!! Sigaw ko habang humagulgol na, sinenyasan siMarvin na umalis. Dali-dali namang nagsuot ng kanyang brief at pantalon.

Tila nahimasmasan naman si Rodel sa pagsigaw kong iyon. At ang tanging nagawa niya ay ang yakapin ako. Ano ba itong ginawa mo sa akin, Derick? ang tanong niyang nang-aamo, tinangkang pahirin ng mga kamay niya ang mga luha sa pisngi ko.

Ngunit kumalas ako sa kanyang pagyakap. Bakit? Pagkatapos mong lumayas at magsama kayo ng babaeng iyon, gusto mong magmukmok ako at magpakamartir na maghintay sa iyo kung kailang ka babalik? Ganoon ba?

Hindi nakaimik si Rodel.

Hindi na Rodel. Kung gusto mong doon ka sa babae mo, sige... doon ka sa kanya. Pabayaan mo ako at wala na tayong pakialaman pa sa isat-isa!

Mahal kita Derick

Mahal? Punyetang pagmamahal iyan! Mahal mo ako, tapos mahal mo din iyong babae mo? Ano yan? Buy-one-take-one?

B-bumalik ako dito, para sa iyo

Kung bumalik ka man dito, tapos sasabihin mong kayo pa rin ng babaeng iyon Ayoko na. Pagod na ako. Sawa na ako sa kakaintindi sa iyo, sa inyo! Ni hindi mo nga magawang sabihin sa kanya ang relasyon natin? Hindi mo kayang panindigan ang relasyon natin sa kanya! Kaya, sa kanya ka nalang. Sobra na ang paghihirap ko

Di kita matiis kung wala ka sa piling ko, Derick. Mahal kita.

Sinungaling!

Yan ang totoo...

Kung totoo nga iyang sinabi mo, sabihin mo sa akin ngayon na hiwalay na kayo ng babaeng iyon!

Hindi na naman nakaimik si Rodel. At pansin ko sa mukha niya ang matinding kalungkutan.

Anoooo? Di ka makasagot dahil sa mas mahal mo siya, diba? Mas mahal mo siya!!!

Buntis si Mae, Derick at ako ang ama ng dinadala niya.

Pakiwari koy biglang nag-blackout ang paligid at gumuho ang mundo. Tumalikod ako sa kanya at naupo na lang sa gilid ng kama, nakayuko, pahid-pahid ng mga kamay ang biglaang bugso ng mga luha. Naramdaman kong iyon na ang tuluyang pagguho ng mga pangarap ko, na siya namang simula ng katuparan ng mga pangarap ni Rodel. Hinayaan ko na lang ang sariling pakawalan ang matinding kirot na naramdaman sa puso, at pinilit na lawakan ang pang-unawa at pag-intindi sa kalagayan niya.

K-kung ganoon, mas kailangan ka niya, Rodel ang mahinahon kong sabi, nanatili pa rin akong nakaupo sa kama, nakatalikod. At pagkabigkas na pagkabigkas ko sa salitang iyon, halos huminto naman ang aking paghinga, dulot ng matinding kalungkutang nadarama habang ang mga luha ay walang patid ang pagdaloy sa aking mga mata.

Naramdaman kong lumapit siya sa akin, umupo sa may likuran at niyakap ako. Hindi Derick

dito lang ako sa iyo. Sa iyo ako sasama.

Hindi, Rodel Ito na ang katuparan ng iyong mga pangarap. Nandiyan na ang babaeng magpapaligaya sa iyo, ang magbigay sa iyo ng supling, ang magbuo ng iyong pagkatao. Kaya, balikan mo na siya. Matitiis ko ang lahat para sa kaligayahan mo.

Hindi ko kayang mawala ka sa piling ko. Derick.

Parang gusto kong bumigay sa pagkarinig sa sinabi niya. Napakasarap pakinggan at tila ibinayaw ang kaluluwa ko sa langit. Ngunit pinilit ko pa ring magmatigas. Ayoko na Rodel. Bumalik ka na sa kanya, kahit alang-alang manlang sa bata.

Tumayo ako, tinungo ang locker habang nanatili siyang walang imik.

Noong makapagpalit na ng damit, Aalis ako at mamayang gabi pa ako babalik. Gusto kong magmuni-muni sa labas. Sa pagbalik ko, dapat wala ka na dito. At oo nga pala, huwag mong saktan si Marvin. Wala kaming relasyon at ang nangyari sa amin ay hindi niya kagustuhan. Huwag mo siyang idamay. Sabay talikod at hindi lumilingon na tinungo sa pintuan.

Hindi ko alam kung saan pupunta sa araw na iyon. Tinawagan ko ang isang kaibigan at napagdesisyonan namin na magpunta sa isang resort na malapitlang at doon mag-relax at mag-enjoy. Sinabi ko rin sa kanya ang lahat ng mga hinanaing ko.

Hindi kaya may iba siyang motibo kung bakit siya bumalik? Ang suspetsosong sabi ng kaibigan ko.

kagaya ng ano?

Pera Syempre, magkaanak na, Kailangan ng maraming datung!

Hindi naman ganyan si Rodel. Kahit noong nagsama pa kami, hindi nanghihingi iyan ng pera kung walang kailangang paggagamitan. At kung manghingi man, ibabalik pa niyan ang sukliang pagtatanggol ko.

E, malay mo, baka sinulsulan ng babae.

A yan ang hindi maaari. Sobra-sobra na ang panloloko nila sa akin kung mangyari iyon.

Mag-aalas 10 na ng gabi noong makauwi ako ng bahay. Ini-expect ko na wala na si Rodel at si Marvin na ang magbukas ng pinto. Ngunit laking gulat ko noong ang bumukas ng pinto ay si Rodel.

Bakit nandito ka pa? ang sambit ko kaagad habang tinumbok diretso ang second floor kung saan nandoon ang kwarto namin.

Sinabi ko na sa iyo na nagbalik na ako, diba? Ang sagot niya habang sumunod sa akin.

Hindi ako kumibo. Dali-daling nagbihis at dumeretsong ibinagsak ang katawan sa kama.

Humiga na rin si Rodel, niyakap ako, idinantay ang isang paa sa harapan ko. Miss na miss na kita, Derick

Paano na iyong babae mo?

Ewan, di ko alam Gusto ko na kung may desisyon man akong gagawin tungkol sa amin ni Mae, kasama ka sa desisyon na iyon.

Pwes ang desisyon ko ay ang bumalik ka sa kanya

Hindi Derick. Ayokong mag-isa ka. Ayokong masaktan ka.

At sa muli, Ate Charo, bumigay na naman ang puso ko. Siguro, ganyan lang karupok ang damdamin ng isang bakla. Isang yakap lang ng lalaking mahal at bibigay na sa tawag ng laman. At sa gabing iyon, pinagsaluhan naming muli ang tila walang pagsisidlang ligaya, nilalasap ang sarap ng mga yakap at nagbabagang mga halik na animoy wala nang bukas pa

Isang lingo ang lumipas simula noon, napansin ko naman ang lungkot sa mga mata ni Rodel. Palagi itong tulala at napakalalim ng iniisip. M-may problema ka ba Rodel?

W-wala ito, Derick. Wala ang pag-deny niya.

Ayoko nang ganyan, Rodel. Kilala kita, sabihin mo kung ano ang problema mo? Si Mae ba?

Hindi... Ang pagdiin niya.

Tahimik. Hindi ko na rin iginiit pa ang ang gusto kong malaman.

E pwede ba Derick, hihiram ako sa iyon ng pera?

P-pera? Para saan? At magkano? Ang tanong kong may halong pagkagulat.

M-may paggagamitan lang ako, personal. Kung maaari, 50 thousand pesos.

Fifty thousand?? Diyos ko, ang laki naman niyan, Rodel. Para saan mo ba gagamitin iyan?

B-basta. Saka ko na lang sasabihin sa iyo. P-pwede ba?

A.. e, sige. Ang naisagot ko na lang kahit na sa likod ng aking utak ay may malaking pagdududa at katanungan kung saan niya gagamitin ang pera at bakit kung bakit malungkot na malungkot siya. Syempre,hindi nabura sa isipan ko ang sinabi ng kaibigan na may posibilidad na ang pera na iyon ay para sa mga plano nila ng babae niya. Gusto ko mang magalit, hindi ko rin magawa dahil wala naman akong ebidensya at nagpaalam naman ng maayos sa akin. Ngunit, di ko maiwasan ang hindi kabahan.

Nasa trabaho pa di Rodel sa gabing iyon noong may natanggap akong tawag. Si Christine Mae, ang babae ni Rodel at gustong makipagkita sa akin sa bahay niya. Kahit matindi ang kinikimkimkong galit sa babaeng iyon, pumayag na rin ako.

Maliit lang ang kwartong inuupahan niya at nasa may squatter area pa. Sa nakita kong ayos ng tinitirhan, alam kong naghihirap siya. May isang electric fan lang, lumang-luma ang mga kasangkapan, at marumi na rin ang mga pintura ng kwarto.

M-mabuti naman at pinaunlakan mo ang kahilingan ko, Derick. Ang pambungad niyang sabi, tila nahihiya at halos hindi makatingin sa akin ng diretso. Noong pinagmasdan ko siya, napansin ko kaagad ang dinadala niya sa sinapupunan.

OK lang para din magkausap tayo at ma-klaro ang mga issues at problema kung mayroon man.

P-pasensya ka na sa nangyari sa amin ni Rodel. Mahal na mahal ko si Rodel. At ang sabi niya ay mahal na mahal din niya ako. Ngunit marahil ay sadyang hindi sapat ang pagmamahal niya upang panindigan niya ang nangyari sa amin. Noong nandito siya sa akin, palagi na lang siyang tulala, malayo ang tingin. Alam ko, ikaw ang laman ng isip niya. Kaya upang hindi ako ang maging hadlang, binigyang-laya ko siya sa kabila ng pagdadalang-tao ko. Bago siya umalis, ipinangako niyang hindi niya pababayaan ang magiging anak namin, at ako. Ngunit ayaw kong umasa. Ayaw kong mangarap ng isang bagay na sa huli, ay hindi naman ito pwedeng mangyari..

Sa pagkarinig ko sa kwento niya, tinablan ako ng awa at ang galit na kinimkim ay tila unti-unti ding nalusaw, ramdam ang mga luhang namumuo sa aking mga mata. Hinayaan ko siyang magsalita.

A-alam mo bang noong itinanan ako ni Rodel dahil nalaman ng mga magulang ko na buntis ako, inatake sa puso ang papa ko at namatay. Ngayon, itinakwil na ako ng mama ko at ng dalawa ko pang kapatid. Hindi na ako pwedeng umuwi sa amin. Masakit ngunit ang mas lalong masakit para sa akin ay ang paglayo sa taong minahal na siya ding dahilan ng lahat. At tuluyan na siyang humagulgol.

Ewan ngunit napaiyak na rin ako. Nakikita ko kasi sa kwento niya ang sarili ko noong nilayuan ako ng mga taong minahal. At alam na alam ko ang tindi ng sakit na naramdaman niya.

P-pasensya na Derick sa pagpapalabas ko sa iyo ng mga hinanakit ko. Ayokong isipin mo na sinabi ko ang lahat ng ito dahil sa gusto kong kaawaan mo ako. Hindi awa ang kailangan ko kungdi pang-unawa, at... pakikipagkaibigan. Ang hirap kasi ng may kinikimkim sa puso at walang kadamay. Para akong mababaliw. Sana lang ay mabawas-bawasan man lang ang dinadala kong sama ng loob. Ayaw kong magkimkim ng galit. Sana Derick, maging magkaibigan na lang tayo. Pinakawalan ko na si Rodel. Masakit pero alam ko, matatanggap ko rin ito. Huwag ka nang magalit sa akin.

At naalimpungatn ko na lang ang sariling niyakap siya, at pareho kaming nag-iiyakan.

May sasabihin pa ako, Derick, isang lihim na itinago-tago ko kay Rodel. Hindi ko sinabi ito sa kanya dahil ayaw kong mag-alala sya at maabala

A-ano iyon, Mae?

May

Hindi na niya naituloy pa ang sasabihin.

(Itutuloy)

--------------------------------

[10]

Nagulantang na lang ako noong makitang namutla si Christine Mae at tila nawalan ng ulirat, hawak-hawak ang

ulo niya.

Mae anong nangyari sa iyo? Ok ka lang ba?

O-oo. Nahihilo lang ako. Dala lang ito ng pagbubuntis... Huwag kang mag-alala, Derick, maya-maya lang ay maging ok na ulit ako Ang sagot niya.

Sigurado ka ha? May dinandala kang bata kaya mag-ingat ka. Kinakabahan tuloy ako sa iyo. sabi ko.

Tumango siya kahit pansin ko sa mukhang tila nahirapan siya. Ok lang talaga ako, Derick.

Ok, simula ngayon, araw-araw na kitang dadalawin dito. At pangako, tutulungan kita.

Iyon ang nasabi ko; marahil ay bunga ng matinding awa sa kanya dahil kagaya ko, itinakwil din siya ng kanyang mga magulang at ang lahat ng paghihirap niya ay naranasan ko rin, lalo ang sakit sa paglisan ng minamahal. Sa nalaman, hindi magkamayaw ang utak ko sa kaiisip kung paano ko pa siya matutulungan.

Tuluyan ko na ring nalimutan ang kung ano man iyong sasabihin pa niya sanang lihim.

Nasa may pintuan na ako paalis noong, Derick may itatanong pala ako sa iyo

Medyo nagulat, bumalik ulit ako sa loob. Ano iyon, Mae?

M-may kilala ka bang Amelia Del Rosario? Amelia Robles noong dalaga pa?

Bigla akong natulala sa narinig. Bakit mo siya kilala?

Siya ang mama ko, Derick May natandaan kasi akong sinabi niya na kapatid daw niya na Derick din ang pangalan at itinakwil ng pamilya nila.

Pakiramdam ko ay lumulundag-lundag ang puso ko sa sobrang tuwa sa narinig. Ikaw ay pamangkin ko, Mae! Pamangkin kita! Kapatid ko ang mama mo! ang sigaw ko. Kaya pala noong una kitang makita, pansin ko kaagad ang tila pagkahawig mo sa kapatid ko!

At nagyakapan ulit kami, nag-iiyakan, ang mga hagulgul ay mistulang nag-aalo sa kahirapang dinanas at bigat ng dinadala ng isat-isa.

Hindi ko rin lubos maisalarawan ang sobrang galak na naramdaman sa pagkadiskubre ko sa pamangkin. At imbes na aalis na, tumagal pa ng ilang oras ang pagku-kwentuhan namin. Doon ko nalaman na umalis ang pamilya namin sa dati naming probinsya, namatay ang mama ko isang taon pagkatapus namatay ang tatay sa atake sa puso noong araw na itinakwil nila ako, at ang isa ko pang kapatid ay pumunta na ng Amerika. Nalaman ko din kay Mae na sabik na sabik na rin daw akong makita ng mama niya ngunit di lang nila alam kung saan ako hahanapin.

Alam ko; iyon na ang simula upang magkaroon muli kami ng contact ng mga kapatid ko at na makadalaw at makapaghingi ako ng tawad sa puntod ng mga magulang ko.

Dahil presko pa sa isip ng mga magulang ni Mae ang ginawa nitong pagtatanan at siguradong galit pa ang mga iyon sa kanya, Hayaan mo, Mae, isang araw, kapag nanganak ka na, puntahan natin ang mama mo, at dalhin natin ang bata sa kanya. Tingnan natin kung ayaw ka pa rin nilang tanggapin kapag nakita na nila ang bata... at ako ang payo ko na lang kay Christine Mae.

Binitawan ni Mae ang isang nigiting-pilit. Ewan ko, pero tila may matinding kalungkutan at malalim na kahulugan ang ipinakitang ngiti niya na iyon.

Iyon ang simula ng pagiging malapit namin ni Christine Mae sa isat-isa. At simula din noon, Tito na ang tawag niya sa akin.

Noong makarating na ako ng bahay, isang plano kaagad ang nabuo sa isip ko. R-rodel, nagkita kami ni Christine Mae sa bahay na inuupahan niya

Ano?! Ang tanong ni Rodel na may halong pagkagulat. Anong ginawa mo doon? Inaway mo ba siya? dugtung niya.

Hindi Rodel. Inimbitahan niya ako. Atsobrang awa ako sa nasaksihang kalagayan niya. Rodel, tulungan natin siya; si Mae ay pamangkin ko, Rodel!

T-tlaga? Ang may halong tuwa niyang pagkagulat. "Paano nangyari iyon?"

Mahabang kwento, Rodel. Pero kung papayag ka, dito na natin si Mae patuluyin. Dito tayo magsamang tatlo, magtulungan, magsimula...

Pansin ko kaagad sa mukha ni Rodel ang pag-aalangan. E paano ang set-up natin?

Nag-usap na kami ni Mae. At tanggap na niya na wala ka na sa buhay niya. Syempre, dito ka sa kwarto ko matutulog habang sa kabilang kwarto naman si Mae.

G-ganoon ba? Di ba siya lalong masasaktan sa set-up na iyon?

Rodel, huwag mo nang problemahin iyan dahil tanggap ni Mae ang lahat. At kung mahal niyo pa ang isat-isa, OK na rin para sa akin kung doon ka sa kanya. Sobrang awa ko kasi sa kanya, alam mo iyon. At ngayong alam kong pamangkin ko pala siya, at dinanas din niya ang dinanas ko na itinakwil ng mga magulang at magdusa sa pag-ibig, parang gusto kong magparaya. Parang gusto ko siyang pagbigyan, Rodel Di ba, ako ang Tito niya, at ako ang dapat na umintindi?

S-seryoso ka ba dyan sa sinasabi mo? Tanong ni Rodel, tila di makapaniwala.

Oo Rodel. At kahit dito pa kayo titira, at ako ang bubuhay sa inyo at sa inyong mga anak, makakaya kong tanggapin ang lahat. Masakit, syempre, ngunit may tuwa naman itong maidudulot sa puso ko dahil ang mga magiging anak ninyo ay apo ko rin, at ikaw ay hindi naman napupunta sa iba, kungdi sa pamangkin ko. Napahinto ako ng sandali, pinahid ang mga luhang dumaloy sa mga mata ko. At ito na rin ang paraan upang maipakita sa mga kapatid ko na hindi ako ganyan kasama katulad ng iniisip nila sa akin. At malay mo rinbaka sadyang hanggang ganito lang ang kayang ibigay sa akin ng tadhana, na ang taong minahal ay magbigay ng supling na magiging apo ko naman, na magiging parte rin ng buhay at pamilya ko, na mag-aalaga at magmahal sa akin hanggang sa pagtanda ko. Di ba? Puwede na iyon...

Naalimpungatan ko na lang ang mahigpit na yakap ni Rodel sa akin, pinapahid ang mga luhang dumaloy sa sa pisngi ko. Alam mo Derick, patuloy mo akong pinahahanga. Napakalawak ng pang-unawa mo, napakalaki ng iyong puso. Kaya, lalong napamahal ka sa akin Binitiwan niya ang isang napakagandang ngiti; ang ngiting noon pa man ay nakabibighani na ng aking puso. Huwag kang malungkot, Derick. Kung iyan ang desisyon mo, OK lang sa akin. At ipinapangako ko, dito pa rin ako tatabi sa iyo. At inilapat niya ang mga labi niya sa labi ko.

Kinupkop nga namin si Mae. Sa kabilang kwarto siya natutulog sa dating kuwarto ni Marvin. (Si Marvin ay pinagawan ko ng kuwarto malapit sa garage). Maganda ang setup namin. Kami ni Rodel ang parehong nagtatrabaho, si Christine Mae ay sa bahay lang, habang si Marvin naman ang gumagawa sa mga gawaing-bahay at nagbabantay na rin kay Christine Mae. Sa pagsasama naming tatlo, lalo ko pang nakilala si Christine Mae. Mabait ito, masipag, masayahin, maaalahanin, at nagkakasundo kami sa maraming bagay. Tila perpekto na ang lahat. At kagaya ng pangako ni Rodel, sa akin nga siya tumatabi sa pagtulog. Masaya ako. At sa tingin ko naman ay masaya rin si Christine Mae.

Ngunit may napansin si Marvin kay Christine Mae. Silang dalawa lang kasi ang naiiwan sa bahay kapag nasa trabaho kaming dalawa ni Rodel. Isang gabi noong nasa bahay kaming lahat, isiniwalat ni Marvin ang napansin niya. Mae, sasabihin ko na sa kanila ang napansin ko sa iyo pambungad ni Marvin sa amin, tinitingnan si Mae.Ayaw kasi ni Mae na sasabihin ko ito sa inyo e.

Tiningnan ko si Mae. Hindi ito halos makatingin sa amin. Ano iyon, Marvin? ang tanong kong may halong pagkalito kay Marvin.

Ilang beses na kasing bigla na lang si Mae na natumba, nahilo, at sumakit ang ulo.

Ha?! T-too ba Mae?

Umiling-iling si Mae, tila ayaw tanggapin ang sinabi ni Marvin.

Ipa-duktor ka namin. Ang sambit ko kaagad.

Huwag na Tito! ang biglaang sagot naman ni Mae, tila nataranta.

Basta Mae, ipapa-duktor ka namin, baka kung mapaano ka at ang bata sa tiyan mo.

Hindi siya kaagad nakasagot. Maya-maya, O, sige, papayag ako kung mapilit kayo. Ngunit bago ako magpapaduktor, may hihilingin sana ako sa iyo, Tito.

O sige, ano iyon?

Dalawang linggo mula ngayon, magpi-pitong buwan na itong bata sa tiyan ko. Kung maari, simula bukas ng gabi, sa akin tatabi si Rodel, dalawang linggo hanggang sa magpi-pitong buwan na itong tiyan ko. Pagkatapus, magpa-party ako at kung maari ay imbitahin natin ang mga magulang ko at mga kaibigan. Atsaka pa lang ako magpa-duktor.

Hindi kaagad ako nakasagot. Lalo akong naguluhan at ang mga mata ay ibinaling kay Rodel. A eh. Walang problema kung sa iyo matutulog si Rodel. Sa party naman, OK sagot ko lahat ang gastos at imbitahin natin ang mga magulang at kaibigan mo. Ngunit, ang sa akin lang, di ba matagal ang dalawang linggo bago ka magpakunsulta sa duktor?

Huwag kang mag-alala Tito hindi naman grabe ang naramdaman ko. Kaya puwede pa iyan. ang paniguro ni Mae.

At nakumbinse naman ako, iniisip na OK lang talaga ang lahat kahit na may mga tanong din ako tungkol sa party na hiningi niya. Inisip ko na lang na importanteng okasyon iyon sa buhay niya, o baka, anniversary nila ni Rodel. O-e di sige. Ang sagot ko.

Natulog kami ni Rodel sa gabing iyon na halos walang imikan. Ngunit di rin ako nakatiis. Tumagilid ako sa kanya, idinantay ang isang hita ko sa harap niyang ang nakabalot ay brief lang, ang isang kamay ko naman ay sa ibabaw ng hubad niyang dibdib. Ramdam ng mga binti ko ang bukol ng kanyang pagkalalaki at sa kamay ko ang pintig ng kanyang puso. Ano ba ang okasyon at kailangan niyang magpa-party? Bithday niya ba? O anniversary ninyo?

H-hindi ang maiksing tugon niya, ang isang kamay ay marahang inihaplos-haplos sa kamay kong nasa ibabaw ng dibdib niya.

Nakalilito. Pero e di sige kung iyan ang gusto niya. Pagbigyan ko siya.

Tahimik.

B-bukas, sa kanya ka na tatabi... Halos mabilaukan ako noong lumabas sa mga bibig ko ang mga katagang iyon.

Tahimik pa rin siya.

Nagpatuloy ako. D-dapat lang naman siguro, diba? Dahil buntis siya at ikaw ang ama ng dinadala niya. Dapat mo siyang damayan.

Nahihiya lang ako sa iyo eh

At bakit naman?

Ipinangako ko sa iyo na hindi kita iiwan. Ayaw kong isipin mo na katulad ako sa ibang mga lalaki dyan na sinabi mong hindi marunong manindigan; na nagbibigay pasakit sa puso ng mga kagaya mo. Ayaw kong isipin mo na isa ako sa kanila Mahal kita at gusto kong ipakita sa iyo na kaya kong panindigan ito.

Huwag kang mag-alala Rodel. Alam ko, noon pang bumalik ka sa akin sa kabila ng pagkabuntis ni Mae, na iba ka sa mga lalaking nanloko at nagpaluha sa akin. Noon pa, alam kong marunong kang manindigan Kaya wala ka nang dapat pang patunayan

Tiningnan niya ako, binitiwan uli ang pamatay niyang ngiti, hinaplos-haplos ang pisngi ko. Eh paano ka dito?

Napangiti ako sa narinig. Ano ka ba? Bahay natin ito. At nag-usap na tayo tungkol dyan, di ba? Atsaka, dalawang linggo? Wala iyan Rodel. Huwag kang mag-alala, OK lang ako. Promise.

At kinabukasan nga ng gabi, si Rodel at Christine Mae ang nagsiping sa kabilang kuwarto habang ako ay natulog na nag-isa sa kuwarto namin ni Rodel

(Itutuloy)