Parrafle na Pag-ibig (11-15)

By: Mikejuha

E-mail: getmybox@hotmail.com

Blog: michaelsshadesofblue.blogspot.com

Facebook: getmybox@yahoo.com

WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.

Author’s Note:

"Libre po ang magbasa. Libre din po ang magrepost. Huwag lamang pong angkinin ang kuwento na pinaghirapan ng tunay na may akda."

-Mikejuha-

----------------------------------------------

[11]

Tinitigan niya ang aking mukha at pagkatapos, marahang iginapang doon ang kanyang hintutrong daliri na parang iginuguri-guri lamang – sa aking mata, sa ilong, at noong makarating na ito sa aking mga labi, bahagya niyang pinisil-pisil, nilaro-laro, halos ipapasok na niya ang daliri niya sa loob ng aking bibig. Mistula siyang nangigigil...

Hinayaan ko lang sya. Ninamnam ko ang kanyang pangigil sa aking bibig.

Pagkatapos, ibinaba niya ang kanyang daliri; sa aking baba, sa aking leeg. Bahagya kong iniangat ang aking ulo upang bigyang daan ang pagguguri ng kanyang daliri sa parteng iyon. Napahawak ako ng mahigpit sa kanyang braso, ang isa kong kamay ay marahan kon inihaplos ko sa kanyang likod.

Hinayaan ko pa rin siya sa kanyang ginagawa, ang mga mata kong tila naalipin ng kanyang hipnotismo ay nakatitig lang sa kanyang maamong mukha, ang mga mata ay seryosong nakatutok sa aking mukha.

Patuloy pa ring iginuri-guri niya ang kanyang daliri. Ibinalik iyon sa aking mukha na para bang sinamsam ng sensasyon sa bawat pagdampi ng kanyang daliri sa aking balat habang ang bawat emosyon na nakaukit sa aking mukha ay pilit na inuukit din sa kanyang isip.

Pakiwari ko ay nag-uusap ang aming titig, ang aming puso ay sabay na pumipintig, at ang aming mga damdamin ay parehong nasasabik, nagnanasa, nagkakaintindihan... Parang nasa suspended animation ang lahat. Huminto ang pag-inog ng mundo, huminto ang pabugso-bugsong pag-ulos ng hangin sa digding ng floating cottage at sa aming mga katawan.

Hanggang sa parang isang slow motion na unti-unting inilapit niya ang kanyang mga labi sa mga labi ko... at noong dumampi na na ito, naramdaman ko sa aking balat ang init ng kanyang pagnanasa. Nag-aalab ang kanyang halik. Mapusok... Para akong isang nilalang na naalipin sa ilalim ng kapangyarihan ng isang napakaguwapong imortal at unti-unti akong nilulunod niya sa batis ng kanyang kaligayahan.

At habang sinamsam ng mga labi at dila niya ang tamis ng paglapat ng aming bibig, ibayong sarap at kiliti naman ang aking naramdaman. Mistula akong nakoryente, babilis ang pagkabog ng aking dibdib habang patuloy na sinipsip at naglalaro ang aming mga dila.

Nabalot sa ingay ng aming mga ungol ang paligid, ang sentro ng aking isip ay siya at ang lahat ng mga bumabagabag doon ay biglang nawala.

Habang patuloy ang paglapat ng aming mga labi, niyayakap ko siya ng mahigpit habang marahan din niyang hinahaplos ang aking buhok, ang aking mukha.

Maya-maya, hinubad na ni Aljun ang kanyang t-shirt at pagkatapos, hinugot naman niya ang aking t-shirt upang matanggal ito sa aking katawan. At noong pareho na kamang walang pang-itaas na saplot, muli niya akong niyakap at siniil ng halik.

Para akong lumulutang sa ikapitong alapaap. Napakasarap ng aking pakiramdam habang dama ko sa aking balat ang init ng kanyang katawan at sa aking bibig ay dama ang kiliti ng pagsisipsip at paglunok nya sa aking laway na sinuklian ko rin ng pagsisipsip sa kanyang dila at paglunok din ng kanyang laway.

Iyon na yata ang pinakamasarap na laway na natikman ko sa tanang buhay ko... ang laway ni Aljun.

Nasa ganoong sarap ang ako sa aming halikan noong maalala ko ang pangako ko sa aking sarili na hindi magpadaig sa bugso ng damdamin ko sa kanya. Bigla akong kumalas sa aming yakapan.

Na siyang ikinagulat niya. ‘B-bakit? M-may problema ba?” ang tanong niya.

“A-ayoko Boss... N-antatakot ako at ayaw kong mahulog ang damdamin ko sa iyo.”

“A-ano bang problema? G-gusto naman natin ito, di ba?”

“Hindi lahat ng gusto ay tama. Hindi lahat ng pwede ay nakabubuti...”

“P-pero... O-ok lang naman sa akin e.”

“Hindi mo naintindihan boss... 365 hours ka lang sa akin. Pagkatapos ng 365, iba na ang lahat. Paano kung tuluyang mahulog ang loob ko sa iyo? Paano kung... matuto akong mahalin ka?”

“B-bakit? Mahal mo na ba ako?”

Hindi ako kumibo. Nanatili siyang nakatitig sa akin.

“A-ayokong sa unang pagkakataong magmahal ako, isang lalaki ang mamahalin ko, at lalo nang ayaw kong isang lalaki ang sisira sa aking puso. Ayokong maging isang bakla... at masasawi ng dahil lang sa isang lalaki.”

Natahimik siya.

“Ikaw ba ay... kaya mo akong mahalin?” ang tanong ko.

Hindi siya sumagot.

“M-magiging kawawa naman ako boss... kung sakaling hahanap-hanapin ko ang gagawin mo sa akin ngayon ngunit hindi na kita makikita pa dahil ang hinahanap-hanap mo ay iba. Paano naman ako? Paano naman ang... naramdaman ko?”

“B-bakit? M-mahal mo na ba ako?” ang paggiit niya.

“Hindi ko alam boss... pero namimiss kita kapag hindi kita nakikita.” Ang naisagot ko. “I-ikaw? Nami-miss mo rin ba ako?” ang tanong ko rin sa kanya.

“Oo naman. Pipiliin ko bang magbibirthday sa piling mo kung hindi kita na-miss? Gugustuhin ko bang sasarilinin ka dito sa cottage na ito, sa ganitong oras ng gabi kung hindi ka mahalaga sa akin?”

May sayang dulot sa aking pagkatao ang kanyang sagot. Ngunit may mas mahigit pa ditong katotohanang nais kong malaman. “Mahal ba niya ako?” Iyan ang tanong na gusto kong malaman ang kaaagutan. Ngunit hanggang sa isip ko na lang ang tanong na iyon. Wala pa akong lakas ng loob na itangong ito sa kanya.

Binitiwan ko ang isang malalim na buntong hininga. “A-ano ang nararamdaman mo kapag kasama mo ako?” ang tanong ko na lang.

“Masaya... nalilimutan ko ang lahat ng problema...”

“Bat mo naitangong na ok lang sa iyo kung may mangyari sa atin?”

“Wala lang. Baka gusto mo lang. Ang bait mo kasi sa akin. At nangigigil ako sa iyo...”

“Iyon lang iyon? Nangigigil? Hindi mo talaga siya gusto?”

“Gusto ko syempre... Nalilibugan ako.”

“Nalilibugan...” ang pag-ulit ko sa kanyang sinabi.

“Ang libog kasi ay kusang umaatake. Manonod ka lang nga dalawang asong nagtatalik, malilibugan ka rin, diba?”

“Oo naman. Pero hindi ko nanaisin na makikipagtalkik sa aso. Syempre hindi. I mean, ayaw ko.” At hinaplos niya uli ang aking mukha. “Gusto ko sa iyo. Dahil gusto kita...”

Ngunit hindi pa rin ako nakumbinsi sa kanyang sagot. Gusto ko sanang sabihing “Gusto mo ako, dahil nalilibugan ka...” Ngunit hinayaan ko na lang dini ito sa aking isip. At ang aking naisagot na lang ay, ‘H-hindi pa ako handa sa sex na sinasabi mo boss... Gusto kong sa babae ko ito unang matikman. Gusto kong malaman kung sakaling natikman ko na ito sa isang babae, kung hahanap-hanapin ko pa rin ito sa kanya, o ba kaya, kung pagkatapos ko itong matikmn sa kanya, ikaw pa rin ang hahanap-hanapin ko at ikaw pa rin ang nanaisin kong makatalik...”

Natahimik siya ng sandali. “Naintindihan ko...” ang sagot niya.

At muli, naglapat ang aming mga labi. Ngunit hanggang doon lang. Yakapan, haplos... Halikan sa halos buong parte ng aming mga katawan... sa leeg, sa dibdib... sa tyan... sa pusod...

Hanggang sa pareho kaming napagod. Tawanan ngunit hindi pa rin maalis-alis ang mahigpit naming yakapan. Para akong isang babaeng iniingat-ingatan ang puri na inireserba niya sa araw ng kasal.

Sumikat ang “G” na letra simula noong maisiwalat ni Aljun na nagsimula sa ganoong letra ang first name ng kanyang crush. May mga nagpa-print talaga ng t-shirt na may tatak na, “My initial is G. someone’s got a crush on me.” Mayroon ding, “I’m Gwen. And I’m Aljun’s crush!” At ang pinagkakatuwaan ng mga kababaihan sa kanilang mga facebook accounts ay ang pagpapalit ng initials ng kanilang mga pangalan, kagaya ng, “I used to be Yolly. Now, I’m Golly” or “Mercy to Gercy”, “Terry to Gerry”, “Helen to Gelen”, ang iba ay dinagdagan na lang ng... “Girly Rose”, or “Girly Mary”.

At ang kumakalat na haka-haka ng mga estudyante sa campus na crush ni Aljun ay either si Giselle or si Gina. Marami din ang alam kong ang bet ay si Giselle pero sa tingin ko, it’s Gina talaga.

Anyway, iyon ang pagkakaalam ko.

Now enter the tsismosa. “Fwend! Fwend! Nakakalurkey talaga ang mundo ngayon! Di ko na maintindihan!” ang birit ni Fred noong magkita kami sa student center.

“Kinakabahan na naman ako sa iyo ha. Huwag kang ganyan. Puro sakit ng ulo ang dulot sa akin kapag ganyang may bahid na misteryo ang iyong pananalita.”

“Huh!” ang sagot ni Fred na nagulat. “Ang ibig sabihin Fwend, tumalab na siya sa iyong pag-iisip at hindi ka na makakain, hindi na makatulog, hindi makapagconcentrate? As in hinda na talaga siya maiwaglit sa iyong puso isip at damdamin? Iyong feeling na walang tulog ngunit hindi inaantok, iyong pakiramdam na hindi makakain ngunit hindi nagugutom, o iyong pakiramdam na pabalik-balik ka sa CR pero wala namang lumalabas?”

“Puro ka katarataduhan e! Ano ba iyang sinabi mong hindi mo na maintindihan?”

“Woi!!! Aminin! Excited ka no?”

“Bakit? Tungkol saan ba yan at kailangan kong maging excited?”

“Tara! Punta tayong computer laboratory at tingnan natin sa university publication site ang mga kaganapan tungkol sa pamabansang crush at sa kanyang lihim na letrang ‘G’.”

Pumunta nga kaming computer laboratory at noong mabuksan na namin ang site. Heto ang mga nabasa ko. Ang headline, “A peek into the inner mind of Aljun Lachica, his secret crush, and that damn ‘G’...”

May mga ikinikwento doon tungkol sa naganap na surprise party sa kanyang ibinigay ng mga council officers at departmental and school organization officers, ang interview ng editor sa amin... at pati ang pagkanta namin ay nandoon din! Grabe detalyado talaga, at andaming views! May mga nag-download pa talaga ng mga kanta namin.

Tapos dahil may clue na isang transferee ang crush niya, pinost ang mga pictures ng mga transferees na may initials na G at isa-isang itinabi ang mga ito sa litrato ni Aljun.

Una, ang tandem nina Aljun at Gina at mayroon itong caption na “G as in Gina?”

Pangalawa ay ang tandem nina Aljun at Giselle at may caption din ito na “G as in Giselle?”.

Ngunit doon sa pangatlong tandem ako nawingdang dahil ang inilagy na litrato ay ang kuha sa stage kung saan kami ni Aljun ininterview at nakunan pala ang saglit na paghawak niya sa aking kamay! At ito ang caption, “Or... G as in Gener???” na may tatlong question mark!

“O ano??? Di naloka ka rin? At mas lalo ka pang maloloka dito; heto tingnan mo ang result ng poll...”

At dali-daling tiningnan ko ang resulta ng poll nila. Aljun-Gina, 40%; Aljun-Giselee, 11%; Aljun-Gener, 49%. “Woaaaahh!!! Bakit sila ganyan???” sigaw ko, hindi ko na napigilan ang mag-react at mapalakas ang boses.

“O, ang boses mo! Ang boses mo! Mas eskandalosa ka pa pala kaysa sa akin eh.” ang pigil na salita ni Fred, pahiwatig sa palagi kong pagbabara sa kanya kapag lumalakas ang boses.

Napalingon tuloy sa akin ang iba pang mga nagko-computer. “Eh... bakit ba isinali pa ako d’yan?” ang tanong ko, pigil na pigil ang boses.

“Anong magagawa natin kung nandyan na iyan. At lalo nang wala tayong magagawa kung ang tandem ninyo ang gusto ng mas nakararami?” Ang birit ni Fred.

“Hindi maaari iyan no! Ayaw ko nang ganoon!”

“Wow! Conservative ang drama! Hoy, fwend... Alam mo bang ang lahat ng mga conservative ay nasa kumbento na dahil ayaw nilang maging kamukha ni Miss Tapia?”

“OA ka naman. Ang sa akin, nakakahiya doon sa tao. Atsaka, iyong tao ay purely friendship lang iyon, kuya-kuyahan ko lang kumbaga. Wala nang iba kasi, may ibang mahal iyong tao?”

“May ibang mahal iyong tao? Talaga?” Ang gulat na tanong ni Fred.

“Oo! At babae iyon!” ang sabi ko.

“Talaga?Sino? Sinabi niya ba sa iyo fwend?”

“Iyang mystery ‘G’ na transferee. Di ba alam naman ng lahat iyan?”

“Uy... kaw ha?” ang may pangungutyang turo sa akin ni Fred ang mga mata ay may bahid kalokohan at nakangiti. “Alam kong ikaw ang ‘G’ na iyan...” Sabay tawang parang kinilig.

“Hindi nga ako iyan! Sigurado ako!” ang may halong pagkainis na sabi ko.

“O sya... itatanong natin iyan kay Aljun.” Ang casual na sabi ni Fred sabay tayo at yayang lumabas na kami sa computer laboratory room.

Nasa student center kaming nakaupo ni Fred, nakayuko ako sa pagbabasa ng note ko noong biglang. “Hi Boss!” ang narinig kong boses.

Biglang napaangat ako ng ulo. Si Aljun at umupo sa tabi ko, pinagitnaan ako nina Fred.

“Wala kaming pasok sa Economics, may sakit pala ang professor namin kaya naisipan ko kaagad na pumunta dito. Alam ko kasing wala kayong pasok eh at dito kayo naglalagi kaya... iyon. Buti naman at nakita kita rito Boss...”

Nilingon ko si Fred na kinikilig sa narinig at nagtatawa ng patago. Sa inis ko, agad kong tinapakan ng pwersahan ang kanyang kaliwang paa.

“Arekop!” ang mahina niyang sambit.

“Ah... kumusta na ang master ko? Ok lang ba?” ang tanong uli ni Aljun.

At muli naramdaman ko na naman sa aking gilid ang tila naglupasay na si Fred, tinatakpan ng kamay ang bibig sa pigil niyang pagtitili.

At muli, tinapakan ko ang kanyang paa.

“O-ok naman ako boss. Ikaw? Musta ang araw mo?”

“Heto... Ok naman. Pero mas ok ngayon. Nakita kita.”

“Ayyiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!” ang sigaw na ni Fred, hindi na napigilan ang sobrang pagkakilig.

“Gago talaga!” sa isip ko lang sabay lingon sa kanya at bitiw ng nanggaliti na titig na sya naman niyang ikinayukyok na parang asong ang buntot ay nakatago sa ilalim ng kanyang bayag.

“Anong nagnyari Fred?” ang tanong ni Aljun kay Fred.

“Ah... e... nabasa ko kasi ang text ng kaibigan ko, tuwang-tuwa lang ako. Hehehe. Sensya na po...”

“Ok. Lang yan bro... At oo nga pala, alagaan mo ang master ko ha?” ang sabi ni Aljun kay Fred.

“Ah, oo naman! Alam kong mahal mo ang kaibigan ko eh.” Ang banat ni Fred na palihim ko namang kinurot na ang beywang sa pagkarinig ko sa kanyang patutsada.

“Hindi lang mahal. Mahal na mahal ko talaga iyan! Master ko iyan eh. Hindi ako papayag na may manyaring masama d’yan!” ang sagot ni Aljun.

Nilingon ko si Fred na palihim nang nagbi-beautiful eyes. Ansarap talagang sapakin. At sabay naman siyang nagpaalam na pupunta ng CR. Marahil ay gusto lang niyang bigyan kami ng pagkakataong mag-usap.

At habang naglakad siya papuntang CR, nagpagewanggewang pa at kumakanta –

Kay Sarap Ng May Minamahal Song Lyrics

Kay sarap ng may minamahal

Ang daigdig ay may kulay at buhay

At kahit na may pagkukulang ka

Isang halik mo lang limot ko na

Kay sarap ng may minamahal

Asahan mong pag-ibig ko’y tunay

Ang nais ko’y laging kapiling ka

Alam mo bang tanging ligaya ka?

Sa tuwina’y naaalala ka

Sa pangarap laging kasama ka

Ikaw ang ala-ala sa ‘king pag-iisa

Wala nang iibigin pang iba

Oh, naaalala ka

Sa pangarap laging kasama ka

Ikaw ang ala-ala sa ‘king pag-iisa

Wala nang iibigin pang iba…

Ang sarap talagang batukan. Nakakainis!

At naiwanan kaming dalawa na lang ni Aljun. Noong kami na lang dalawa, yumuko na lang ako, kunyari ay binabasa ang aking notes. Hindi ko alam kung hiya ang naramdaman ko o paninibago dahil sa nangyari sa amin sa beach... Iyon bang hindi ako sigurado kung tama ba ang ginawa ko sa gabing iyon o ang sinabi ko ba sa kanya ay hindi naka-offend sa kanya, o baka may pagbabago na dahil binigo ko ang gusto niyang mangyari sa amin.

“Bakit ka walang kibo?” tanong niya. “Nandito naman ako”

“Ay! Nandito ka pala?” ang biro ko na lang na medyo napahiya sa hindi ko pagkibo.

Natawa siya. Ngunit natahimik din. Tinitigan ang mukha ko.

“Bakit mo ako tinitigan ng ganyan?” ang tanong ko.

“Tinitigan ko lang ang mga labi ng una at nag-iisang lalaking nahalikan ko...”

Ewan ko ba. Parang natunaw na naman ako sa sinabi niya. Hindi makaimik, at pakiwari ko ay simputi ng papel ang aking mukha at may venom na pumasok sa aking katawan at hindi ako makakilos. Hindi halos makahinga, at hindi alam kung ano ang isasagot. Mainsulto ba ako o kiligin sa narinig... Napayuko uli ako.

Nasa ganoon kaming... ewan kung masasabi iyong pagbobolahan o paglalandi noong bigla namang dumating si Gina. “Hi Jun! Hi Aljun!” ang bati niya, walang kamuwang-muwang sa namuong intimate moments namin ni Aljun.

Syempre, nag “Hi!” din kami. At naupo na si Gina, katabi ni Aljun.

Ewan... parang may isang sibat na biglang tumama sa aking puso sa pagkakita sa reaksyon ni Aljun na nandoon si Gina. Parang bigla siyang sumaya at pakiwari ko ay kay Gina na nakatuon ang kanyang mga mata. O, baka naalipin lang ako sa tinatawag nilang insecurity? O jealousy ba?

“Woi! Nangunguna ang tandem ninyo sa poll ah!” ang sambit ni Gina, pahiwatig sa poll sa student publication site na naunang nabasa namin ni Fred sa Computer Lab kung saan ang “freak” love team namin ni Aljun ang may pinakamaraming boto.

“Ah iyon ba?” ang sagot ni Aljun.

“Oo. Pero huwag kayo ni Jun ha?” ang sabi ni Gina.

“Bakit naman? Pwede nman iyon, diba?” ang tanong ni Aljun na may halong biro.

“Crush ko kasi si Jun. At sa akin lang siya.” Birong sagot ni Gina sabay bitiw ng nakakalokang tawa.

Na sinagot ko naman ng, “Crush din naman kita Gina eh! Kaya no problem.”

Na biglang inireact naman ni Aljun ng, “Makaalis na nga dito!” at tumayo.

Bigla naman siyang hinwakan ni Gina sa bisig. “Woi huwag kang umalis Aljun! Crush din naman kita eh...” ang pang-amo niya kay Aljun.

“Ah kung ganoon, sige. Hindi na ako aalis...” ang biro ding pagbalik ni Aljun sa pag upo.

Tahimik. Pakiramdam ko ay bigla akong na out-of-place.

“Jun! Hindi ko pa nasagot ang assignment ko kay Professor Lobramonte. Tulungan mo naman ako o..” ang sabi ni Gina sa akin.

“Nasaan ba yang question mo, baka familiar ako d’yan. Nagiging professor ko din si Lobramonte eh!” ang sagot ni Aljun.

“Ayan si Aljun, paborito niyang professor si Lobramonte” ang sagot ko na lang.

At inilabas ni Gina ang notes niya at silang dalawa ni Aljun ang nagturuan...

“Ah... mag CR muna ako ha? Dito muna kayong dalawa.” Ang pagpaalam ko. Parang hindi ko kasi kaya ang sakit na naramdamang silang dalawa ang nag-turuan at halos magdikit na ang mga mukha sa pagbabasa ng notes. Parang hinid ko alam kung saan ako lulugar sa aming tatlo.

“Sasamahan kita Boss?” Ang tanong ni Aljun na biglang kumalas sa pagbabasa ng notes.

“Huwag. Dito na kayo. Nandoon din naman si Fred eh.” Ang sagot ko na lang.

Noong makapasok na ako sa CR, nandoon pa si Fred. “O, bat parang byernes santo ang mukha mo?” ang sabi sa akin ni Fred.

“Anong byernes santo? Kung ipapako kaya kita sa krus para tuluyang maging byernes santo ang mukha ko, gusto mo?” ang birit ko.

“Ay ang taray!” sagot ni Fred. “May dahilan! At kung ano man iyan, malalaman ko!” sabay tawa. “Wag kang mag-alala fwend, ako ang bahala kung ano man iyan!” dugtong niya.

Hinintay ako ni Fred na matapos at noong matapos na ako, sabay kaming bumalik sa aming puwesto.

“Haynaku! Alam ko na ang dahilan. Selos! Love mo na talaga si Aljun Fwend!” ang sabi ni Fred habang palapit na kami sa inuupuan nina Aljun at Gina.

“Tanga ka talaga... bakit ako magseselos d’yan? Hindi ko naman karelasyon iyang tao at wala namang ginawang masama ang mga iyan?”

“Hmmmm! Deny-to-death ka pa rin fwend...” ang huling birit ni Fred gawa nang nakarating na kami sa aming inuupuan.

Busy pa rin sina Gina at Aljun sa pagtuturuan sa assignment noong bigla ring dumating si Giselle sa lamesa namin at umupu ito nang wala man lang paalam sabay sabing, “Hi Aljun!”

Biglang napatingin si Aljun sa harap niya. “H-hi!” ang sagot niya na bakas sa mukha ang pagkagulat sa hindi inaasahang nag-greet at naupo sa harap niya.

“I’m Giselle, a transferee in this university. How are you?”

“I-I know you. I’m fine thanks!” ang sagot ni Aljun na tulala pa rin sa pagka-presko ng babae. “Ah.. meet Gina, Jun, ang Fred!” ang pag-introduce ni Aljun sa amin sa kanya noong mapansing hindi kami pinapansin ni Giselle..

Iniabot ni Gina ang kanyang kamay kay Giselle upang makipagkamay subalit hindi ito pinansin ng huli. Bagkus... “Wow! Siya pala si Gina! Ang karibal ko sa ‘G’ na crush ng most eligible, most good-looking and most sought-after bachelor ng university!” ang walang kapreno-prenong sabi ni Giselle.

“Hayan pa o... Si Jun. Kasali iyan sa poll. At ang tandem nila ang nangununa!” ang sagot ni Gina sabay turo sa akin.

“Whatever! Hindi naman siguro bakla si Aljun upang patulan siya no... Kaya I’m not threatened.” Ang sarcastic namang sagot ni Giselle.

“Woaaaa!” Sa isip ko lang. “Ganyan siya ka prangka?” Nilingon ko si Fred na mukhang nagtitimpi sa pangigigil na makabanat at naghintay lang ng pagkakataon.

“Aljun, we have a party tonight sa flat ko... birhtday ko kasi kaya I am inviting you to come and join the fun!” ang sabi ni Giselle.

“Ah...” ang naisagot ni Aljun habang tiningnan ako na tila nagpaalam o nagpatulong kung paano sagutin ang alok. Ngunit yumuko ako. “E... hindi kasi ako mahilig sa party e. And besides, may schedule ako mamaya kay Jun.”

“Well... pagkatapos ng schedule mo sa kanya., Kahit 12 midnight pa, hintayin ka namin. The party is still alive by that time.”

“I’m really sorry Giselle. I’m busy...” ang sagot uli ni Aljun.

“Aljun naman. Give yourself a time! Maiintindihan ka naman siguro ng mga taong walang ginawa kundi ang mang-alipin sa iyo no! Ano sila? Siniswerte? Magsaya ka naman! Mag enjoy! You are young! Huwag sayangin ang oras!” ang paliwanag pa niya na parang ako ang pinaparinggan dahil sa serbisyo ni Aljun sa akin.

Nunit binanatan na siya ni Fred. “Hoy, bruha... inayawan ka ng tao, don’t you understand? Kapal-face ka ah! At matuto kang rumespeto! Transferee ka lang dito! Punyeta!”

“Hoy bakla! Hindi kita kinakausap! Si Aljun ang kausap ko! Mal-edukada!”

“Ababababa! Mal-edukada pala ha!” sabay tayo ni Fred na handa na sanang manapak o manambunot. “Sige tingnan natin ang pagka mal-edukada ko! ang bakla ay pumapatol sa babaeng walang breeding!”

Sa bilis ng pangyayari hindi kami nakakilos agad. At pati si Aljun ay hindi rin nagawang pigilan si Fred.

Mabuti na lang at dali-daling tumayo si Giselle at tumalikod sabay banta kay Fred ng. “Makakaganti din ako sa iyo!” at baling kay Aljun, “Aljun I’ll wait for you tonight!”

Wala na kaming nagawa kundi ang magtawanan sa ginawa ni Fred.

“Grabe naman ang babaeng iyon! Hindi ko kaya iyon?” sabi ni Gina.

Ngingiti-ngiti lang si Aljun sabay sabing, “Salamat Fred... You’re my hero.” Ang biro niya kay Fred.

“All the time Aljun. Basta ikaw. I’ll be your knight in shining armour!” At nag high five ang dalawa sabay tawanan.

Tawa nang tawa rin si Gina sa sinabi ni Fred at nagreact. “Si Fred na ngayon ang knight in shining armor huh! Biglang naging lalaki!”

Sa gabing iyon, inihatid pa rin ako ni Aljun sa flat ko. Wala namang pagbabago. Nandoon pa rin ang pagka-sweet niya. Siya pa ri ang nagluto ng dinner namin, naghugas ng mga plato pagkatapos naming kumain.

Kuwentuhan pa rin kami, at ang walang kamatayang pagkakanta niya sa akin. Walang nagbago. Natuwa naman ako dahil syempre, napatunayan ko kung gaano sya kabait, kung gaano siya kapursigido at ka seryoso sa kanyang task sa akin. Wala talaga siyang masamang hangin sa ulo, walang inhibitions... Parang ang sarap niyang maging kaibigan, o maging parte ng puso...

“Bakit di ka nalang pumunta sa party ni Giselle pagkatapos mo dito? Para naman makilala mo siya at mag-enjoy na rin, di ba? Puro ka na lang responsibility, pag-aaral, student council, practice ng lawn tennis...”

“Ayaw kong sayangin ang oras ko sa isang bagay na hindi naman akonag-eenjoy. Anong gagawin ko doon? Hindi naman ako mahilig sa sayawan, hindi mahilig sa sosyalan. Ano ang gagawin ko doon?”

“Sabagay...”

“Ikaw ba gusto mo talagang pupunta ako doon?”

“Iyong totoo?”

“Oo. Iyong totoo...”

“Eh... syempre hindi. Nandoon kaya iyong babaeng walang preno.”

Napangiti siya. “Nagseselos ka?” biro niya.

“Hoy... Mr. Aljun Lachica, huwag masyadong assuming. Bakit ako magseselos? Ano ba tayo?”

“Ah... Sa ngayon, wala pa tayo. Pero baka lang, baka lang in the future, malay mo...”

Tawa naman ako nang tawa. Pero sa loob-loob ko, nagtatanong ang aking iisp kung inaakit niya lang ba ako o sadyang sanay lang siyang maglaro ng damdamin. “Babae ang gusto kong matikman, Mr. Lachica, hindi po lalaki...” ang tugon ko na lang.

“Ay oo nga pala. Sorry. Biro lang po... Pero, again, malay natin...” sabay bitiw ng nakakalokong tawa at tampal sa aking mukha na parang nanggigigil. “Ok. Aalis na ako. Ingat palagi dito.” Sabi niya bago tuluyang lumabas ng pinto at niyakap pa ako at hinalikan sa pisngi. “Mwah” At umalis na.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang nakalabas na. Bigla din akong naging seryoso at binitiwan ang malalim na buntong-hininga. “Hindi ka mahirap mahalin, Aljun Lachica... Nasa iyo na ang lahat at walang taong hindi mahulog ang loob sa iyo. Ang problema lang ay kung kaya mo rin bang panindigan at suklian ang pagmamahal ng isang kagaya ko...? Hindi kaya malaking problema lang ang magiging dulot nito…?”

Alas 9 kinabukasan noong makarating ako ng campus. Pagkaupo nang pagkaupo ko kaagad sa silya ko sa isang subject kung saan classmate ko si Fred, masamang balita kaagad ang sumalubong sa aking pandinig. “Alam mo bang nagpunta daw pala si Aljun sa party ni Giselle kagabi...?”

Pakiramdam ko ay may sumabog na sampung granda sa aking harapan sa narinig kong sinabi ni Fred.

(Itutuloy)

[12]

Syempre kunyari, hindi ako affected. “Ganoon ba? Good for him!” ang sarcastic kong sagot.

Na ikinagulat naman ni Fred. “Huwat? Papayag ka na lang basta na sabsabin at lamunin siya ng aswang na babaeng iyon?” Ang banat kaagad ni Fred.

“Bakit? Karapatan naman niyang pumunta kahit saang lupalop ng mundo di ba? Wala siyang commitment kahit kanino, matanda na siya, matalino... Sino ba tayong magbabawal sa karapatan niya, di ba?”

“Woi, ikaw na babae, este, lalaki ka... first of all, sa harap natin sinabi niyang hindi siya mag aattend. At sa harap pa ng bruhang iyon! And second of all, denepensahan ko pa siya sa demonyetang iyon na may laylay na mga boobs para lumayas iyon at hindi na mangungulit. Ang point ko lang naman dito fwend ay paninindigan. Word of honor! Ganyan ba ang pagkatao niya? Pagkatapos niyang sabihing ayaw niya at pagkatapos kong lapain sana ang babaing iyon sa harap niya, pupunta din pala siya? Ano sya? Walag bayag? Kunyari may sinabi pa siyang knight in shining aror niya ako dahil sa pagdepensa ko sa kanya sa pangungulit ng bruhang iyon na may tabinging kilay? Kakainis!”

Idudugtong ko pa sana na pati sa pag-uusap naming dalawa sa flat ko ay sinabi din ni Aljun na hindi daw talaga siya pupunta dahil hindi naman siya nag-eenjoy sa ganoon at wala naman siyang gagawin doon... Ngunit di ko na sinabi pa ito. “Saan mo naman nalaman na pumunta si Aljun?”

“Sa fb ng bruhang iyan! At ikinalat pa ang picture niyang nandoon si Aljun sa party niya, naka-tag yata ang buong sambayanan! At may kuha pa silang dalawa lang na magkatabi at halos lalapain na niya si Aljun! Gusto mo tingnan natin ngayon?”

“Ah.. huwag na. Hindi ako interesado...” ang nasabi ko na lang bagamat masamang-masama ang loob ko sa narinig. Parang sinaksak ng maraming beses ang puso ko at walang patid ang pagtagos ng dugo dito... Tahimik na lang akong yumuko, kinuha ang ballpen sa aking bulsa, binuksan ang aking notebook, at nagkunyaring nagbasa at nag-aral ng leksyon sa subject na iyon.

Ngunit marahil ay sadyang malakas ang pang-amoy ni Fred. Siguro, ganyan talaga ang best friend. Kaunting galaw mo, naramdaman kaagad niya kapag tunay kang nasaktan o nagkunwari lang. Parang alam niya ang kahit kaliit-liitang bahagi ng iyong kalamnan. “Fwend... alam kong nasaktan ka eh. Mag-open ka naman sa akin sa naramdaman mo o. Para alam ko kung ipaglaban ba natin iyan o makuntento ka na lang bang buong buhay na magtiis...”

Subalit deny-to-death pa rin ako. Siguro ganyan din talaga kapag may naramdaman ka ngunit ayaw mong tanggapin. “Fred... wala akong naramdaman, ok? At huwag kang mag-alala kasi kung darating ako sa puntong iyon, ikaw ang unang makakaalam...” ang nasabi ko na lang bagamat parang gusto ko na ring bumigay at mag-open up, humagulgol, umiyak, maglupasay sa sakit na aking naramdaman sa balikat ng isng kaibigan.

“Ok... kung iyan ang desisyon mo, fine. Pero kung hindi mo na kaya fwend, nandito lang ako. At hindi kita pababayaan kahit hindi ka pa umamin dahil alam ko, mayroon kang naramdaman! Bistado na kita fwend! Sana tigilan mo na iyang pride at pagde-deny.”

Binitiwan ko ang isang ngiti kay Fred sabay sabing, “Salamat Fred. Isa kang tunay na kaibigan...”

Maya-maya, dumating na rin si Gina at ganoon din ang hatid na balita; na kalat na kalat na daw sa buong campus na si Aljun ay nag-attend sa pary ni Giselle at na nagkalat na rin ang mga pictures nila sa fb... “Akala ko ba hindi mag-aattend si Aljun doon!” ang sambit ni Gina.

“Hayaan mo na siya. Kaligayahan niya iyon kaya wala tayong magagawa.” Ang sagot ko naman.

“Oo nanam. Wala na tayo doon. Pero wala ba siyang paninindigan?”

Na siya namang lingon sa akin ni Fred at ipinakita ang pagtaas ng kilay niya.

Hindi na ako sumagot. Dumating na rin kasi ang aming professor. Ngunit may point si Gina. At si Fred.

Noong matapos ang klase, dumeretso kami sa student center. Hinintay namin si Aljun upang sana ay makausap namin at malinawan kaming lahat bagamat sa isip ko lang ay parang nawalan na ako ng ganang makinig sa kung ano man ang sasabihin niya. Masakit kaya... para sa akin ay wala siyang dahilan upang mag-attend sa party ni Giselle pagkatapos niyang magbitiw ng salitang hindi pupunta.

“Kailangan niya talagang mag explain, fwend!” ang sabi ni Fred.

“Tama!” ang sagot din ni Gina.

“ano ba ang number pala niya at ako na ang tatawag sa kany upang malaman niyang naghintay tayo dito?” tanong ni Fred.

“Huwag na! Dapat siya ang may kasalanan, siya ang magpaliwanang na hindi natin pinaalalahanan, di ba?” ang sagot ko naman. Syempre, dapat siya ang mag-effort na mag-explain. Mas maganda kasing kung sino ang may kasalanan, siya ang dapat na mag-explain na hindi na tinatawagan o tinatanong.

Ngunit magta-time na lang para sa sunod naming klase, wala pa ring Aljun ang sumipot. Ewan kung ano ang naramdaman nina Fred at Gina ngunit ako, parang lalo lang akong nasaktan at mistulang bulkang Mayon ang aking kalooban na kumukulo ang mga lava sa galit.

“Woi. Gagala na lang tayo mamaya?” ang mungkahi ni Fred.

“Sige! Sige!” Ang excited namang sagot ni Gina. “Gusto ko sa beach tayo! Parang night swimming!”

“Ok ako d’yan!” ang sagot din ni Fred.

At dahil gusto ko ring makapagrelax ang isip at parang ganti ko na rin kay Aljun kaya sumang-ayon na rin ako.

At natuloy naman kami sa pagbi-beach. At doon ko na-confirm na talagang may crush si Gina sa akin. Sobrang sweet niya. Pakiwari ko ay pansamantalang nawala rin ang mga iniisip ko at sakit ng damdamin dahil sa ginawa ni Aljun. At habang ganyang na nakaupo kaming dalawa ni Gina sa buhanginan at dikit na dikit ang mga katawan at nakalingkis pa ang kamay ko sa kanyang beywang at nagtatawanan, nagkukuwentuhan... hindi naman ma-drawing ang mukha ni Fred na para bang nandidiri sa kanyang nasaksihan sa amin ni Gina. Naiimagine ko nga sa isip niya na nagsusumisigaw ito at ang sabi ay, “Ewwwwww! Pumapatol sa babae! Kadiri!”

Nangingiti lang ako. Kung sa kami ni Aljun ang nagtatabi at naglalampungan ay kinikilig siya at hindi maaawat sa pagrereact, sa nasaksihan niya sa amin ni Gina ay parang ayaw niya kaming tingnan, ang bibig niya ay ngumingiwi at palihim na dinidilatan ako. Lalo na kapag ganyang hinahawi ko ang buhok ni Gina kapag tumatakip ito sa mukha niya gawa ng paghampas ng hangin. Para siyang nasusuka sa nakikita.

Kaya noong umalis si Gina sandali upang mag CR, agad akong kinumpronta ni Fred. “Woi! Ano ka ba! Babae at barkada pa natin ang pinapatulan mo? Nakakdiri ka! Dinungisan mo ang bandera nating mga bakla!”

Na sinagot ko naman ng malakas na tawa. “Fred... hindi ako bakla, ok? At may naramdaman ako kay Gina. Crush niya ako at crush ko rin siya. Masaya akong kasama siya. Anong problema doon?”

“Ewwwwwwww!!! Nakakasuka! Paano na lang si Aljun? Paano na lang ang pustahan natin?”

“E di talo ka...”

“Ano? Wala naman sa usapan ang babae ah!”

“Ah e di wala... pareho tayong panalo.”

“Punyeta ka, tomboy ka pala!” ang sagot na lang niyang may bahid na pagkainis, nagmamaktol. “Basta! Ayokong basta ganyanin mo na lang si Aljun. Nasasaktan ako Fwend!”

“Nasasktan ka? Andaming nagmamahal noon!” sagot ko.

Natahimik na si Fred noong bumalik ma si Gina.

Tuloy pa rin ang kuwntuhan naming dalawa tungkol sa mga buhay-buhay, mga problema, mga nakakatuwang experiences sa school, etc. etc... Masaya naman at lalo ko pa siyang nakilala. Parang kulang ang oras sa dami ng aming topics.

At marahil ay hindi na nakayanan ni Fred ang pagmamasid sa amin, at eksakto namang dumaan sa harap namin ang isang life-saver at attendant ng beach, walang ka-kyeme-kyemeng hinikayat niya itong samahan kami.

“Tapos na po ang duty ko Sir eh...” ang sabi ng beach attendant.

“E, di mas maganda. Libre ka na pala e. Pwede bang imbitahan na lang kitang samahan kami. Bayaran ko na ang oras mo. Hindi naman bawal sa inyo di ba?” ang panghikayat pa ni Fred.

“H-hindi naman po...”

“Pwes, inimbitahn kita at may dagdag-kita ka pa! Ano sa palagay mo...?”

Bahagyang napahinto ang attendant at nag-isip. Maya-maya ay sumagot din, “Ah... kung ganoon e di sige po, para may dagdag income ako hehe” ang sagot ng attendant.

In fairness din naman, hunk na hunk ang life saver na iyon. Marahil ay nasa 23 years old at may taas na 5’10? At dahil sa nature ng trabaho niy at sabak pa sa mabibigat na trabaho, rugged na rugged tingnan ang katawang sunog tingnan dahil sa pagbibilad sa araw.

Tuwang-tuwa naman si Fred sa nakulembat na lalaki at nang-iinggit pa sa akin.

“Jake na lang ang tawag mo sa akin, Sir” ang sabi noong life-saver.

“At Fred na rin ang dapat mong itawag sa akin, huwag nang Sir. At hetong dalawa kong kasama ay sina Jun at Gina...” sabay turo sa amin.

Iniabot ni Jake ang kamay niya sa amin at isa-isa niya kaming kinamayan.

Binigyan ni Fred ng isang boteng beer si Jake at pumuwesto silang dalawa sa malayo-layong parte ng beach at doon naupo, akaharap sa dagat.

 Syempre, solo na namin ni Gina ang isa’t-isa.

Tumunog ang message alert ng aking cp. Noong binuksan ko ang inbox, nakita ko ang message ni Aljun. “Boss... nasaan ka? Nandito ako sa student center, naghihintay sa iyo.”

Ngunit inignore ko ito.

“Sino iyon?” tanong ni Gina.

“Mommy ko.” ang sagot ko na lang.

Tuloy pa rin ang pagkukwentuhan namin ni Gina. Tungkol sa subjects, sa school, sa mga professors, sa mga classmates, sa mga nakakatawang eksena sa klase, mga nakakatawang teaching styles ng professors at mga loko-loko at kengkoy at sobrang seryosong mga estudyante.

Nag message alert muli ang aking cp. Tatlong sunod-sunod. Si Aljun uli at nagtatanong pa rin dahil nandoon pa rin daw siya sa student center at siya na lang ang natirang tao doon.

Hindi ko pa rin ito sinagot. Syempre, inis na inis pa rin ako sa ginawa niya.

Maya-maya, habang patuloy pa rin ang aming kuwentuhan ni Gina, nag-ring na ang cp ko. Si Aljun uli.

Pinindot ko lang ang “silence” key upang hindi mahalatang pinatayan ko sya ng cp. At noong matapos na ang call, sinet ko sa “silent” ang cp ko para hindi na siya maka-istorbo pa.

“Sino iyong tumawag? Ba’t hindi mo sinagot?” ang tanong uli ni Gina.

“Nag-miss call lang iyon” ang pag-aalibi ko.

Naniwala naman siya.

At patuloy ang aming kuwentuhan hangang sa medyo naging seryoso na ang topic. At doon ko nalaman ang buhay niya bilang isang anak na malayo sa mga magulang dahil nasa abroad ang mga ito at ang pagtira niya sa mga lolo at lola niya. Med’yo natouched ako sa kwento ng buhay niya kasi parang kabaligtaran ang aming mga experiences. Naghahanap siya ng pagmamahal ng mga magulang dahil nasa malayo ang mga ito samantalang ako, ay nasasakal na sa sobrang pagmamahal nila, dahilan kung kaya naisipan kong lumayo at lumipat sa university na iyon upang maranasan at matutunan ang tumayo sa sariling mga paa, at maging independent. Sa buhay ko kasi, lahat ng hihilingin ko ay nakukuha ko. Isang hiling ko lang ay nand’yna na sa aking harapan. Parang walang challenge, walang value ang mga bagay na nakakamit ko dahil hindi ko pinaghirapan ang mga ito.

“Parang napaka-ironic talaga ng buhay ano?” ang nasambit ko. “Ikaw, ang problema mo ang kulang sa pagmamahal ng mga magulang samantalang ako, ay dahil sobra-sobra to the point na parang nawalan na ako ng sariling existence at sariling identity...”

“Oo nga. Ikaw, gustong maranasan ang naranasan ko ngunit ako, gustong maranasan naman ang naranasan mo.”

Tawanan.

“Ironic talaga ang buhay minsan ano? Mahirap mo talagang ma-fathom ang lalim nito. Pero ang sagot lang naman siguro sa lahat ng ka-weirduhan sa buhay ay tamang diskarte at pagtanggap sa kung ano man ang ibinigay sa iyo. Kasi may mga bagay sa buhay natin na hindi na natin puwedeng baguhin pa ngunit pwede namang tanggapin. Kagaya mo, naghahanap ka ng pagmamahal ng mga magulang. Ang pinakamaganda mong magawa na lang ay tanggapin ang lahat di ba? Ngunit ipadama mo pa rin sa mga magulang mo na mahal mo sila, sa kaya mong gawing paraan upang kahit papaano, buo pa rin ang lahat sa inyo. At naniwala din akong kahit may mga kanya-kanyang kakulangan tayo sa buhay, may mga magagandang biyaya din tayong natatamasa. Kagaya mo, kahit papaano, buhay pa ang magulang mo at alam mong mahal ka nila kung kaya sila nag trabaho sa abroad. Pero iyong iba... wala na silang mga magulang o kaya, hindi nila alam kung nasaan...” Ang nasabi ko. Bigla tuloy sumingit si Aljun ang ang interview sa kanya. Kasi, bagamat hindi niya kilala ang ama niya, ang sagot niya sa interview ay hindi mabura-bura sa aking isip na lalong nagpatindi pa sa paghanga ko sa kanya. Sabi niya sa interview na iyon, “Ako? kung hindi ko natanggap na wala akong tatay, baka nagwala na rin ako. Baka sinisi ko ang nanay ko at ang lahat ng tao sa mundo. Ngunit tinuruan ko ang sariling tanggapin ang lahat kasi, nad’yan na iyan eh. If I keep on blaming my mother or other people for my misfortune, it doesn’t change the fact that my father is nowhere. In fact, my life gets more mesirable if I would do that. I’d rather be part of the solution to the problem rather than a part of the problem. I love my mother. And she has suffered so much. I can’t afford to see her suffer some more... Gusto kong sa bawat paggising niya sa umaga at nakikita niya ako, masasabi niya sa sariling isa akong blessing sa buhay niya; isang inspirasyon at hindi isang sumpa...” Ngunit hindi ko na ito sinabi pa.

“Tama ka Jun. Dapat pa rin akong maging masaya kasi, nand’yan lang ang mga magulang ko, buhay sila at kahit papano ay nakakausap ko pa rni naman, nakaka-chat, nakaka-text, o natatawagan.”

Bahagyang natahimik kami. Naramdaman ko namang isinandal ni Gina ang kanyang ulo sa aking balikat. Parang ang sarap ng pakiramdam. Lumakas ang kabog ng aking puso.

“Ang lalim pala ng iyong pananaw sa buhay...” sabi niya.

Ngiti lang ang aking iginanti. Ang hindi niya alam, marami din akong natutunan kay Aljun.

Tahimik uli. Nakita kong nilaro-laro ng kanyang mga daliri ang buhangin sa kanyang gilid. “Jun... nagkaroon ka na ba ng girlfriend?” ang pagbasag niya sa katahimikan.

“Hindi ko pa naranasan iyan. Sobrang higpit ng ng mga magulang ko sa akin e... na kahit mga personal na buhay ko ay kontrolado rin nila.” ang sagot ko. “I-ikaw... nagka boyfriend na?” ang pagbalik ko sa tanong niya.

“Meron dati... pero wala na kami. Mga isip-bata pa kami noon at parang laro-laro lang ba, kunyari magsyota pero parang hindi rin” sabay tawa.

Hindi ako nakasagot. Tahimik lang akong nagmamasid sa dagat at nag-isip sa kanyang sinabi. Maya-maya, “T-toong crush mo ako?” ang tanong ko.

Inangat niya ang kanyang mukha sa akin, ang kanyang mga mata ay mistulang nakikipag-usap. Tumango siya.

Para akong na mesmerize sa kanyang nakakabighaning mukha. Hinaplos ko ito at ang sunod na naalimpungatan ko ay ang paglapat ng aming mga labi...

At naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya sa aking katawan na parang ayaw niya akong makawala. Sinuklian ko ang kanyang mahigpit na yakap. May isang minuto din kaming naghahalikan. Pakiwari ko ay huminto ang lahat sa aming paligid, pati na rin ang pag-inog ng mundo, sa isang minutong paghahalikan namin.

Pagkatapos ng halikan, hindi ako nakapagsalita. Hindi kasi ako makapaniwala na sa ganoon kabilis na pangyayari ay maranasan ko ang halik ng isang babae, ang halik ni Gina. Iyon ang pinakaunang halik na naranasan ko sa isang babae.

Ewan kung ano ang laman ng isip ni Gina sa sandali ng aming katahimikan. Ngunit sa parte ko, hindi ko lubos maisalarawan ang saya. Parang naglupasay ang aking damdamin sa unang karanasan kong iyon. Parang sumisigaw ang aking isip ng, “Wow... isa na akong ganap na lalaki!”

Nabasag na lang ang katahimikan noong mapansin naming dalawa sina Fred at Jake na tumayong naka-holding hands at tinumbok ang cottage.

“Waahhhh!!!! Naka-holding hands na ang dalawa!” ang sambit ko.

“At mukhang sa loob ng cottage ang punta nila! Anong gagawin nila doon?” dugtong naman ni Gina.

“Ambilis mamingwit ng lalaki ampota! May milagrong mangyayari sa loob ng Cottage! Tara silipin natin!” dugtong ko ding biro.

Tawa nang tawa kami ni Gina. Hinayaan na lang namin sina Fred at Jake sa loob ng cottage. Halos isang oras din sila doon.

Mag aalas-dose ng gabi noong maisipan naming umuwi. Habang nakasakay kami ng tricycle pauwi, pinutakte namin ng biro si Fred.

“Grabe kayo. Ba’t lumipat pa kayo sa loob ng cottage? Ano ba ang mayroon doon sa loob?” ang biro ni Gina kay Fred.

“Woi, huwag na nating pag-usapan iyon Fwend, nahihiya ako!”

“Hahahaha! Nahihiya ka? Haliparot ka nahihiya ka?” ang banat ko sa kanya. “Ano boyfriend mo na ba iyon?

“S-sabi niya...” Ang medyo nahihiyang sagot ni Fred.

Na pabiro ko namang sinambunutan. “Um! Um! Hindi ka na nahiya sa amin! At sa cottage niyo pa ginawa ang inyong mga kahalayan at kalaswaan?”

Tawa pa rin kami ng tawa. At pati ang driver ng tricycle ay napatawa na rin.

“In fairness Friend, ang cute niya...” ang sabi ni Gina.

“Cute nga siya fwend pero ang kanya, hindi cuteeeeee! Grabeeeeee fwend! Kabayo ang laki!” ang excited na sigaw ni Fred.

Lalo naman lumakas ang aming tawanan.

“Wait... talaga na bang kayo na?” ang ulit ni Gina sa tanong niya.

“Oo fwend! Hindi ako makapaniwalang ganyan pala kabagsik ang aking taglay na alindog!”

Na pabiro ko uling sinambunutan sabay sabing, “Talipandas ka! Inakit mo sigurong bilhan ng cp!”

Hindi kami maawat sa katatawa at kasayahan hanggang sa pumara na ang tricycle sa aking flat. Una kasing madadaanan ang aking lugar bago sila makarating sa kani-kanilang mga dorms. “Ok, dito na lang ako! Good night! Gusto ko sanang papasukin muna kayo sa loob kaso gabing-gabi na. Next time na lang ha?” ang sambit ko.

“OK lang Jun! Next time na lang?” ang sagot nila. At kinamayan ko si Fred, habang si Gina naman ay hinalikan ko sa pisngi. At nakita ko na namang palihim akong inismiran ni Fred.

Habang naglalakad ako patungong pintuan ng aking flat, hindi ko naman maiwaglit sa isip ko si Gina. Hindi ako makapaniwalang sa gabing iyon matikman ko ang halik niya. Parang ang saya-saya ko. Nasabi ko sa sariling, “Wow... ganoon pala ang pakiramdamn kapag kahalikan mo ang iyong crush...” Parang gusto ko na siyang ligawan. Parang gusto ko nang maging kami.

Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong binuksan ko na ang pinto. At nagulat ako sa aking nasaksihan. Si Aljun ay nakaupo sa hapag kainan kung saan nakalatag ang hapunan namin at handa na ang mga ito. Nakaharap siya sa pintuan at ang mukha ay hindi madrowing sa galit. Nakita ko rin ang 6 na basyong bote ng beer sa harap niya.

“Saan ka ba nanggaling at hindi ka man lang nagtext o ni sumagot sa tawag ko?” ang pasalubong kaagad niyang tanong.

“Aba! Siya pa itong may tapang na magalit sa akin!” sigaw ng isip ko. Ngunit nagtimpi pa rin ako. “Bakit ka pumasok dito? Paano ka nakapasok?” ang bulyaw ko na lang.

“Bakit? Nalimutan mo bang binigyan mo ako ng duplicat na susi? Ngayon saan ka galing?”

Para naman akong nabilaukan. Naalala kong binigyan ko pala siya ng duplicate na susi sa flat ko. “Bakit ano bang pino-problema mo? Malaki na ako at kaya ko na ang sarili ko. At ayaw kong may maraming nagtatanong kung saan ako nagpupunta. Kaya nga ako umalis sa poder ng mommy at daddy ko ay dahil ayaw kong tinatanong kung saan-saan nagpupunta. Bakit? Tatay ba kita?”

“Lasing ka ano?”

“Anong pakialam mo?” sabay tumbok sa refrigerator at kumuha ako ng beer ang tinungga iyon.

“Wala nga akong pakialam ngunit hindi iyan ang dapat na isagot mo sa taong nagmamalasakit sa iyo.”

“Hoy, Mr. Aljun Lachica. Sinabi ko ba sa iyong magmalasakit ka sa akin? Hindi naman ah! At huwag mo akong pakialaman sa mga lakad ko dahil ako, hindi rin nakialam sa mga lakad mo!”

Natigilan siya sa huli kong sinabi. Marahil ay napaisip siya sa pagpunta niya sa party ni Giselle.

Timumbok ko uli ang ref upang kumuha uli ng beer gawa nang mabilis kong naubos ang una kong kinuha. Ngunit wala na palang lamang beer ang ref. Naubos na rin pala niya. Tinumbok ko ang divider kung saan naka-display ang iba ko pang mga wines at kinuha ko ang Johnny Walker black label at iyon ang tinungga ko nang tinungga, tiniis ang pait at init niyon sa aking lalamunan. Nais ko talagang malasing agad para lalo pang lumakas ang loob kong awayin siya.

Tumayo kaagad siya noong napansin niyang halos makalahati na kaagad ang nainum ko. Tinangka niyang agawin ang bote sa aking kamay. “Magpakamatay ka ba sa kalasingan?” bulyaw niya.

“Wala kang paki-alam! Sigaw ko.” At noon ko na naramdamang tila umikot na pala ang aking paligid at biglang natumba ako.

Nasalo naman niya ang aking katawan at pinilit niya akong kargahin sa kanyang mga bisig. Dadalhin na sana niya ako sa aking kuwarto subalit sumuka ako sa tindi ng pagkahilo.

Dinala na lang niya ako sa lababo at doon ako sumuka nang sumuka.

“Ok ka lang?” ang tanong niya.

Hindi ko siya sinagot. Bagkos, tinangka kong maglakad patungo sa aking kama. Inalalayan niya ako at pinaghiga pa. Pagkahiga niya sa akin, dali-dali naman siyang nagpunta sa kusina at noong makabalik na ay may dala-dalang palanggana na may lamang tubig at hawak-hawak sa kabilang kamay ang isang towelette.

Tinanggal niya ang lahat ng saplot sa aking katawan pati na ang brief! Doon ako nabigla sa ginawa niyang iyon.

Pinahid niya sa katawan ko ang maligamgam na basang towelette. At bagamat hilong-hilo pa ako, alam na alam ko pa ang kanyang ginagawa. Naalala ko tuloy ang unang eksena ko sa kanya kung saan ako naman ang gumawa sa kanya noon, maliban na lang sa pagtanggal ng brief niya.

At dahil wala nga akong brief, pati ang ari, singit, at bayag ko ay hindi nakaligtas sa kanyang pagpunas. Parang napahanga naman ako sa kanya. Kasi walang ka kyeme-kyeme niyang ginawa sa akin ang ganoon. Para bang kilalang-kilala niya ako at bahagi ng kanyang pamilya o mahal sa buhay na walang ni katiting na ka-kyemean ang ipinakita niya sa pag-alaga sa akin. Mbuti na lang at nahihilo pa ako kung kaya hindi ako tinigasan.

Pagkatapos niya akong punasan, umupo siya sa gilid ng kama at kinausap ako. “Ano ba ang problema mo boss?”

“Wala akong problema!” ang matigas ko pa ring boses.

“A-alam kong may kasalanan ako. Sorry na...” ang pag-amin niya.

“Wala akong pakialam!” ang matigas ko pa ring sagot sabay tagilid.

“Boss please... hindi ko naman kagustuhan ang pumunta sa party ni Giselle eh.”

“Wala akong paki!”

“Boss naman. Paano ako makakapaliwanag sa iyo kung hindi mo sinasagot ang texts at tawag ko at ngayon, hindi mo pa ako kinakausap ng matino?”

“Wala akong paki!”

At marahil ay nainis na, bigla na lang siyang tumayo sa ibabaw ng kama at pilit akong hinila upang mapaupo. At noong mapaupo na akong ang mga hita ko ay nakabuka, naupo na rin siya sa gitna ng nakabuka kong mga paa at ang dalawang hita niya ay nakabuka din, inilingkis sa ibanang parte ng aking katawan habang ang mga bisig niya ay nakayapos sa akin.

At dahil nahihilo pa ako, para akong isang nanlulumong may sakit na pilit na pinaupo. “Ibuka mo nga ang mga mata mo at tingnan mo ako? Putsa hindi makausap ng matino eh!!!” Utos niya, ang boses ay galit na.

Pilit ko namang ibinuka ang mga mata ko at tiningnan siyang bakas sa mukha ang pagkainis. “Nahihilo akooooo!!!” ang sambit ko.

“Makinig ka sa sasabihin ko!” bulyaw din niya.

“Matulog na ako boss... nahihilo akoooo” ang sagot ko.

Subalit hindi niya ako binitiwan. Bagkus, “Ok... heto hindi ka makatulog nito.” At naramdaman ko na lang ang mga labi niyang dumampi sa mga labi ko. Hinahalikan niya ako!

“Uhhhmmmmphhh!” ang lumabas na ingay sa aking bibig. Gusto kong tumutol sa paghalik niya ngunit may sarap din akong naramdaman na parang koryenteng dumaloy sa aking buong katawan.

Amoy na amoy ko pa ang beer sa kanyang bibig at ang lasa nito sa kanyang laway. Ngunit sa tindi ng kanyang paghalik, ito pa rin ang pinakamasarap at pinakamabangong laway na natikman ko.

Matagal niya akong hinalikan. Naramdaman ko ang pagsisipsip niya sa aking labi at ang dilang ipinapasok niya sa aking bibig kung saan pinaglalaruan at kinikiliti ang kaloob-looban nito.

Tinugon ko naman ng pagsisipsip ang kanyang dilang nasa loob ng aking bunganga. Para akong isang batang sumipsip ng isang napakasarap na icycle. At dahil nahihilo pa rin ako, nanatiling nakapikit lang ang aking mga mata bagamat para din akong lumulutang sa ere sa magkahalong kiliti at pagkahilo habang yakap-yakap niya ako ng mahigpit.

Mistulang nahimasmasan ako sa naramdamang galit ko sa kanya. Parang isang kantang “Kay Sarap Nang May Minamahal” kung saan sinasabi sa lyrics nito na “...at kahit na may pagkukulang ka, isang halik mo lang limot ko na...”

Kay Sarap Ng May Minamahal Song Lyrics

Parang tumutugtog ang kantang iyan sa aking isip habang naghahalikan kami.

Noong binitawan na niya ako sa pagkakahalik, dinig na dinig ko pa ang kanyang habol-habol na paghinga. “O siguro naman ay pwede na tayong mag-u—“

Hindi na niya naituloy pa ang pagsasalita gawa ng paghablot ko sa kanyang buhok at pagdiin ko sa aking bibig sa kanyang bibig. Wala siyang magawa kundi ang magpaubaya. Naghalikan uli kami. Ramdam ko ang nag-aalab naming pagnanasa...

Gumagapang na ang mga labi niya sa aking leeg at sa aking dibdib noong biglang sumingit na naman sa aking isip ang pagpunta niya sa party ni Giselle. Kaya bigla akong napasigaw; iyong sigaw ng isang lasing na malumanay, parang sa isang batang naglalambing. “Bakit ka pumunta sa party ni Gisellllllleeeeeeeeeeee!!!!”

Bigla din siyang napahinto. “Sinabi na sa iyong magpaliwanag ako eh, ayaw mo namang makinig.”

“Bakiiiiitttttttt?????” ang giit ko.

“Ok...” ang narinig kong sabi niya. Tuluyan na siyang huminto sa paghahalik sa akin. “Kasi ganito po iyon... noong makarating na ako sa dorm ko galing ako dito, nandoon pala ang mga lalaking officers ng student council at inanyayahan akong kumain kami sa labas dahil may caucus daw; may isang importanteng issue na pag-uusapan. Palagi naman naming ginagawa ang ganoon e, sa isang restaurant sa labas nagdidiskusyon ng issues habang kumakain at may kaunting beer kasi hindi naman ako talaga umiinum, alam mo iyan. Bonding kumbaga at may napagmeetingan pa. Kaya, walang pagdadalawang isip na sumama ako. Ngunit ang hindi ko alam ay kinontsaba pala sila ni Giselle. Ang lahat pala ng officers ng council ay nandoon at hindi ipinaalam sa akin na doon ang punta namin dahil alam nilang hindi ako mahilig mag-aattend ng party. Akala ko noong una ay bahay iyon ng isa sa mga officials ng council. Nagulat na lang ako noong nasa loob na kami at nakaupo na sa isang mesa at si Giselle ang lumapit. Alangan namang aalis ako, di ba? Hindi naman tayo bastos na sa gitna ng maraming tao ay mag walk out na lang bigla... Bastos naman iyon. Kaya nirespeto ko ang pagpanatili bagamat masama ang loob ko sa mga kasama ko. Sa isang banda, naisip ko rin naman na hindi ko sila masisisi gawa nang hindi nila alam na may binitiwan akong salita na hindi ako pupunta. Kaya sinakyan ko na lang sila. Uminum din ako at nalasing ng kaunti. At doon na pumasok ang picture-picture ni Giselle. Puro pakitang-tao lang iyon boss... maniwala ka. Sana ay maintindihan mo”

Hindi ako kumibo.

“Masanay ka na kasi... nasa public office ang boyfriend mo!”

Pakiramdam ko ay biglang nagsilayasan ang lahat ng espiritu ng alak sa aking katawan at nawala bigla ang aking kalasingan sa pagkarinig ko sa huli niyang sinabing “boyfriend mo”

“Anong sabi mo?” ang pagpaklaro ko sa kanya sa huli niyang sinabi.

“Boy—friend” pag-emphasize din niya, kinlarong pinaghiwalay ang dalawang salita. “Lalaking kaibigan”

At naramdaman kong bigla ding bumalik muli ang mga espiritu ng alak sa aking katawan at dinagdagan pa ng pagkaturete at panlulumo ang aking pagkahilo.

“Bakit ano ba ang nasa isip mo?” ang tanong niya.

“Lalaking kaibigan! Bakit ano ba ang akala mong iniisip ko?”

“Lalaking kaibigan...” ang sarcastic din niyang sagot sabay bitiw ng isang nakakalokong ngiti. “Hindi ka na ba galit sa akin?” dugtong niya.

“Ewan!” sagot ko.

Hinaplos niya ang aking mukha. “Tandaan mo palagi boss... tapat ako sa iyo. I-expect mo na sa takbo ng pagiging ganito natin ay maaaring may mgawa pa akong hindi mo magustuhan. Ngunit tandaan mo palaging may dahilan kung bakit nagawa ko ang isang bagay. Alamin mo lang at pakinggan ang aking panig bago mo ako husgahan o patawan ng galit. Hindi lahat ng nakakasakit ay sinadya. Hindi lahat ng hinala ay tama.”

Hindi na ako kumibo. Presidente ba ng student council ang magpaliwanag sa iyo... kung hindi ka rin ma-kumbinse.

“Ah... sandali ha, may kukunin lang ako!” ang sambit niya.

At iniwanan akong nakaupong naka cross-legged sa ibabaw ng aking kama.

Noong bumalik na, dala-dala ang isang malaking papel na bag na sinadyang ginawang pambalot sa kanyang sorpresa para sa akin. “Dyarannnnnnnnnnn!!!!!! At inilibas niya ang isang bouquet ng mga bulaklak, iba’t-ibang klase pa!”

Sobrang napangiti naman ako sa pagkakita noon. At parang lumayas na naman ang masasamang espiritu ng alak sa aking sistema at muling nawala ang aking pagkalasing at pagkahilo.

Ewan hindi ko rin maintindihan. Bagamat ginawa niya akong babae sa pagbigay niya ng mga bulaklak, may matinding dulot na saya naman ito para sa akin. Iyon bang “thought” sa pagbigay niya noon, sa “effort” na ipinakita niya. At syempre, maganda din naman talaga ang mga bulaklak na dala niya, at malalaki pa! Di ba sweet? Siguro kahit sinong lalaki ang gagawan ng isang Aljun Lachica ng ganoon ay mababakla talaga.

“Nasaan ang chocolate?” biro ko.

At nag “Dyaraannnnnnn!” na naman siya at ipinalabas ang isang supot.

“Ano iyan?” tanong ko

“Siopao!” sagot niya.

“Waaahhhh! Paborito ko!” iyon kasi ang alam niyang paborito kong kainin, sa isang Chinese restaurant na malapit lang sa school.

At muli siyang sumampa sa aking kama at naupong nakaharap muli sa akin, ang dalawang binti ay nakabukaka, inlingkis sa aking ibabang katawan. Kinuha niya ang isang siopao, tinanggal ang papel sa puwetang bahagi nito atsaka isinubo sa aking bibig.

Kinagat ko ang siopao. At habang ang mga ngipin ko ay nakalock pa dito, binitiwan niya ito, inilingkis ng mahigpit ang mga kamay niya sa aking katawan at kinagat na rin ang kabilang parte ng siopao.

Pigil ang pagtatawa ko sa ginawa niya habang patuloy pa rin ang pagkagat-kain ko sa siopo at ganoon din ang ginawa niya... hanggang sa unti-unting maubos ito at humantong ang lahat sa pagpang-abot ng mga bibig na namin at sabay pagkagat-kagat at pagsisipsipsipsip ng aming mga labi... kapwa ninamnam at nilasahan ang magkahalo naming mga laway na may halo pang durong na mga laman-laman ng siopao...

(Itutuloy)

[13]

Sobrang naaaliw talaga ako sa ginawa niya. Pakiramdam ko ay tuluyan nang nawala ang pagkahilo ko.

Habang kinakain namin ang siopao, may mga durog-durong na nalalaglag sa harap namin na siya namang dahilan upang lalo naming higpitan ang pagkakayakap sa isa’t-isa, upang di tuluyang malaglag ang mga ito sa kama. At syempre, malalagkit ang mga pira-pirasong nagkalaglagang palaman at iniipit pa ng aming mga katawan. Parang “Ewwwww!!!”

Pero sige lang. Wala kaming pakialam. Para kaming sumali sa isang parlor game kung saan kailangang huwag ilaglag ang siopao sa pagkadikit nito sa aming mga bibig.

At sa pagkakagat at pagkakain naman namin ng siopao na hindi hinahawakan ng kamay, ang naisip ko na lang ay kapag siya ngumunguya, ila-lock ko sa aking ngipin ang siopao upang hindi malaglag. At kapag natapos na siya sa kanyang pagnguya, ako naman ang ngunguya at kakain habang sa ngipin naman niya naka-lock ang siopao upang hindi ito malaglag. Syempre, may pagkakataong halos malalaglag na ito, na lalao namang nakadagdag kiliti dahil pipilitin talaga niyang saluhin ito ng kanyang nguso, ibababa pa niya ang ulo niya upang masalo atsaka iangat uli. Ganoon din ang ginagawa ko kapag siya ang nakalock at ako ang kakain at biglang bumaba ang siopao. Ganyan ang aming technique. Iningatan namin ang siopao na huwag malaglag habang alternate kaming ngumunguya at nila-lock sa aming bibig ang siopao bagamat hindi rin maiwasang magkalaglagan ang pira-pirasong mga malalagkit na palaman.

Hanggang sa naubos na ang siopao at nagpang-abot ang aming mga labi at naglpat ang mga ito. Pakiramdam ko, mas masarap pa sa siopao ang aking sinamsam. Sinipsip namin ang bawat labi, ang kanyang dila ay mistulang isang panlinis na foam na ikiniskis pa niya sa kailalimang parte ng aking bibig.

Maya-maya lang, ibinaba niya ang kanyang bibig sa aking leeg, sa aking dibdib, sa tiyan kung saan nagkalat ang mga nagkalaglagang tira-tirang palaman ng siopao. Ikiniskis niya doon ang kanyang dila at bibig. Sinipsip ang mga ito, sinamsam, kinain... na dinagdagan pa ng pagkakagat-kagat sa aking utong. Sarap na sarap ako sa kanyang ginawa na hindi ko maiwasang hindi mapaungol. “Ahhhhhhh! Anasarap naman boss!”

Hanggang sa nalinis niya ang bahaging iyon ng aking katawan at ang tanging natira na lang ay ang likido ng kanyang laway. Sobrang sarap ang aking naramdaman. Para akong lumulutang sa ere.

Pagakatapos, sa kanya ko naman ginawa ang parehong bagay. At hindi kagaya kong hubo’t-hubad dahil sa pagpunas niya sa aking katawan, sa t-shirt niya itinuon ko ang aking bibig. At kagaya ng ginawa niya, nilamutak ko rin ang mga tapon at tira-tirang palaman na dumikit doon hanggang sa mabasa ito ng aking laway.

Agad-agad niyang hinubad ang kanyang nabasang t-shirt ng aking laway at pagkatapos, hinawakan ng kanyang isangkamay ang aking ulot at idiniin niya ito sa kanyang dibdib, pahiwatig na dilaan ko iyon, halikan, sipsipin.

At iyon ang ginawa ko. Hindi siya magkamayaw sa sarap na naramdaman sa aking ginawa. Napaiktad siya, napabling-baling ang ulo, napaungol ng malakas. “Ahhhhhh! Ahhhhh! Ansarap bosssss!” habang patuloy lang ako sa aking ginawang pagsisipsip at pagkakagat sa kanyang dibdib, utong, at abs...

At dahil hindi ko na itunuloy pa ang paghahalik sa ibabang parte pa ng kanyang katawan, at marahil ay sa sobrang libog na rin, tumayo na lang siya, bakat na bakat pa sa kanyang pantalon ang bukol ng kanyang harapan at tinumbok ang CR.

Hinayaan ko na lang siya dulot ng dalang pagkahilo ko pa rin. Ngunit bago siya tuluyang pumasok sa loob ng CR, sinilip niya ako. “Ayaw mo bang sundan ako dito???”

Hindi ako sumagot. Ibinagsak ko muli ang aking katawan sa kama bagamat sa kaloob-looban ng aking isi ay may naghilahan kung susundan ko ba siya o hayaan na lang siyang makatapos...

Parang gusto ko ring gawin sa sarili ang ginawa niya sa loob ng banyo. Ngunit nahiya akong baka maabutan niya. At noong makabalik na siya, bakat sa kanyang mukha ang saya. Nakangiti siya at hinalikan muli ako sa labi.

Iyon ang huling natandaan ko. Ngunit sa gitna n gaming pagtulog, nagising ako habang tulog pa siya. Kahit med’yo groggy pa ang aking utak, tumayo ako at tinumbok ang banyo. At sa loob, pilit kong iniimagine ang ginawa ni Aljun sa banyo ding iyon habang pinapaligaya ko ang aking sarili...

Kinabukasan, sabay uli kaming pumasok sa eskwelahan. At dahil nadumihan ang kanyang damit noong nakaraang gabi gawa ng paglalaro naming sa siopao, t-shirt ko uli ang sinuot niya. Hindi na niya ako hinatid pa sa room. Late na kasi kaming nakarating para sa kanya-kanyang mga klase. Nasa kabilang building kasi ang room ko samantalang siya ay nasa kabilang building naman.

Hapon, nasa student center uli kami nag-umpukan. Dating gawi. Wala si Gina noon dahil may klase pa sa isang subjct kaya kami lang dalawa ni Fred ang naroon. Nakita naming nag-uumpukan din sa hindi kalayuan sina Giselle at kanyang mga kaibigang babae. Ngunit hindi naman kami inistorbo kaya ok lang.

“Woi, nagkita na ba kayo ni Aljun?” tanong kaagad ni Fred sa akin.

“Nasa loob pala ng flat ko naghintay sa akin kagabi at galit na galit kasi di ko sinagot ang mga texts at tawag niya.”

“OMG! Anong sabi?”

“Wala. Nag-explain lang... nag sorry, tapos hayun...” ang sagot ko. Ayaw ko kasing sabihin kay Fred ang mga intimate moments namin ni Aljun. Syempre, respeto ko na rin kay Aljun.

“Iyon lang? At tinanggap mo ang sorry niya?”

“Oo naman. Hindi naman pala kasalanan niya eh... Sinet-up lang sya ng mga officers ng student council na inimbitahan din ni Giselle...”

“Pero hindi mo siya inaway? Sinisi? Ipamukha ang kanyang pagkawalang paninindigan?”

“Bakit ko siya aawayin? Ano ko ba iyong tao para awayin ko sa maliit na bagay?” ang nasisagot ko. Ewan, sobra ang pagsisinungaling ko talaga. Di ko kasi matanggap-tanggap sa sarili ko na may naramdaman ako kay Aljun. At lalo nang ayaw kong i-admit na ganoon na kami ka close sa isa’t-isa. Kasi... hindi naman talaga kami at sa isip ko ay baka naglalaro lang iyong tao sa ginagawa niya sa akin.

“Hmmmmp! Kunyari pa to! Alam ko pinagdadabugan mo iyon!” ang biro ni Fred.

“Tado!” ang sagot ko.

“Pero doon uli siya natulog sa flat mo Fwend?”

“Hindi ah! Umuwi siya.” Ang sagot ko na lang. “Kumusta naman kayo ni Jake?” ang dugtong kong tanong sa life guard na nakasama niya sa beach upang mailihis ang topic.

“Nakuha ko na ang kanyang puri kaya ok na ako.” Ang mataray na sagot niya. “At huwag mong i-divert ang usapan dahil mas importanteng topic si Aljun.” Dugtong din niya.

“Tado!” sagot ko uli.

“Fwend naman! Hindi mo man lang siya pinigilan na doon matulog sa iyo? Dapat maipakita niya ang pagka-sweet sa iyo, pambayad sa ginawa niyang pagbali sa sinabi niya...”

“Bakit ko siya pipigilan? At bakit ko siya patutulugin sa flat ko?”

Nasa ganoon kaming pag-uusap ni Fred noong dumating naman bigla si Aljun at naupo sa tabi ko. “Hi Boss! Hi Fred!”

Kitang-kita ko ang paglaki ng mata ni Fred noong makita ang suot na t-shirt na sinuot ni Aljun. Syempre, nabigla din ako. Nalimutan ko kasing suot pala niya ang t-shirt ko at nagsinungaling pa ako kay Fred na hindi siya doon natulog sa akin.

“Woi, kilala ko ang t-shirt na iyan ah!” ang deretsahang wika ni Fred kay Aljun.

Napangiti naman si Aljun na tumingin sa akin. “Kay Jun nga ito, pinahiram sa akin.” Ang inosente namang sagot ni Aljun.

Wala na akong nagawa kundi ang yumuko at tanggapin ang pagkahuli.

“At kumusta naman ang tulog mo sa flat ni Jun?” ang dagdag pang panghuhuli ni Fred, at nilakasan pa talaga ang pagsabi, inilapit pa ang bibig niya sa aking tenga. Napansin kasi niyang hindi na ako umimik at yumuko na lang.

“O-ok naman...” ang may pag-aalangang sagot ni Aljun.

At sa sagot ni Aljun na iyon, tuluyan nang bumigay ang excitement ni Fred. Bigla na ko na lang naramdaman sa ulo ko ang mga kamay niya at pabirong sinambunutan ako. “Haliparot ka! Bakit di mo inamin kaagad? Akala ko ako lang ang may lalaki sa gabing iyon? Pati pala ikaw? At buong magdamag pa! Punyeta ka!” ang pabirong sigaw ni Fred habang hablot-hablot ang buhok ko.

Wala na akong nagawa kundi ang itakip ang aking mga kamay sa aking ulo. Napalakas tuloy ang tawanan namin. Alam ko na sa loob-loob lang ni Fred, tuwang-tuwa siya at kilig na kilig na doon natulog ni Aljun sa flat ko.

“Sandali... kukuha lang ako ng mainum natin, nauuhaw ako eh!” sambit ni Aljun. Kasi wala kaming iniinum o kinakain habang nagkukwentuhan. Hindi naman kasi kami nagugutom ni Fred.

“Ako na lang Boss...” ang sabi ko at akmang tatayo na sana. Pansin ko naman ang mga malilikot na mata ni Fred at ang mukhang hindi ko maintindihan kung ngingiti o hahalakhak ng patago.

Ngunit mabilis din si Aljun na tumalikod at dali-daling tinumbok na ang canteen. “Huwag na! Ako na!”

Kaya naiwan na lang kami ni Fred na panay naman ang pangungulit sa akin kung ano ba ang nangyari sa gabing iyon at kung bakit itinatago ko pa ito.

“Wala nga Fred. Ang kulit mo! Casual lang kaming nag-usap at pagkatapos, natulog na kami.”

“Alam mo fwend... kilala kita eh. May kakaiba talaga d’yan sa mga mata mo o. Iba eh... parang may itinatagong misteryo.”

“Ang kulit mo talaga no? Walang nangyari at kung may gagawin man siya, ayoko!”

“Amfffff! Bakit hintayin mong siya ang may gagawin? Ano ba yan, paninda? Magbayad muna sya bago mo ibigay?”

Tawa naman ako ng tawa sa ginamit niyang analogy.

“O sya... kung paninda nga iyan, i-sale mo na fwend! I-offer mo ng 100% discount! Kumbaga promotion muna. Free! Sure babalik-balikan niya ang iyong paninda kapag natikman na niya. Kapag bumabalik-balik at hinahanap-hanap na niya, saka ka na magpabayad. O di ba bonggaciously bongga?”

Tawa pa rin ako ng tawa. “Para palang isang department store na kabubukas pa lamang!”

“Tumpak! At may ribbon cutting pa iyan fwend!”

Nasa ganoon kaming pagbibiruan ni Fred noong nakita naming parating na si Aljun at may dala-dalang tray na may tatlong large softdrinks sa paper cups at may tatlong siopao pa talaga ang inorder.

Noong isa-isa nang inilagay na Aljun sa harap namin ang siopao at softdinks, pabirong nagreact na naman si Fred. “Ay siopao??? Bakit siopao?” Ang pag-iinosentehang tanong ni Fred. Alam niya kayang paborito ko ang siopao. Ngunit siguro sadyang gusto lang niyang hulihin si Aljun kaya niya itinanong iyon.

Biglang natigilan si Aljun. “Bakit? Ayaw mo ba? Paborito kasi iyan ni Boss Jun eh... kaya iyan ang pinili ko. Akala ko gusto mo rin.” paliwanag ni Aljun.

At sa pagkarinig ni Fred sa sagot na iyon ni Aljun, hindi na naman siya mapigilan sa naramdamang kilig at napasigaw siya ng, “Ayyiiiiiiiii!!!” habang takip-takip ng kamay ang kanyang bibig, ang mga paa isinipa-sipa sa sementong sahig na parang sa isang batang tuwang-tuwa sa narinig.

Napangiti si Aljun na parang nawindang at nagtaka sa nakitang inasta ni Fred. Tumingin sa akin atsaka tumingin kay Fred. “Bakit???”

“May naalala kasi ako sa siopao na iyan!” ang palusot ni Fred.

“A-ano?” ang tanong ni Aljun na pansin pa rin sa mukha ang ibayong pagtataka.

“Ano na naman iyan!” ang padabog kong sabi. Alam ko kasing lumulusot lang siya.

At nag-imbento na ng kwento si Fred. “Kasi... ganito yan. Noong nanliligaw pa ang aking lolo sa aking lola, di ba uso pa noon ang pagsilbihan ang pamilya ng nililigawan?”

“Ok… Continue!” sagot ko habang sinimulan na naming kainin ni Aljun ang siopao at pabirong kinagat ni Aljun ang siopao niya at hinayaang nakadikit ito sa kanyang bibig na hindi hinawakan, pinaalala ang lihim na ginawa namin sa gabing iyon.

Napangiti naman ako, pinigilan ang sariling huwag hahalakhak at palihim siyang dinilatan, baka mahalata ni Fred.

Nagpatuloy si Fred. “…kaya ganoon ang ginawa ng lolo ko sa pamilya ng lola ko. Siya ay nagsasaing, naglalaba, nagbubungkal ng lupa, nagsisibak ng kahoy panggatong, umaakyat ng niyog... lahat ay ginawa ng lolo ko para sa aking lola. At pagkatapos ng ilang taong panliligaw...” sabay tawa sa salitang ilang taong panliligaw.

Tawa rin kami ng tawa ni Aljun sa salitang “taon” at syempre dahil sa sakripisyo ng panliligaw na taon-taon pala ang aabutin.

At nagpatuloy uli “...isang araw na parang gigive up na ang lolo, at siningil na ang lola ko ng kanyang matamis na oo. Ngunit imbis na sagutin ng lola ko ang lolo ko, ang ibinigay sa kanya ay isang plato na may dalawang magkatabing siopao. At sa pagkagulat ng lolo ko na iyon ang ibinigay ng lola ko imbes na sagot na ‘OO’, napakamot ng ulo ang lolo ko at napabulyaw ng, ‘Ano? Nagpakahirap ako’t lahat ng ilang taon at ngayon, dalawang siopao lang ang katapat?’ ang nasambit niya, hindi nakuha ang ibig sabihin ng lola ko sa pagbigay ng dalawang siopao. Kaya sa inis ng lola ko na hindi nakuha ang mensahe, kinuha ng lola ko ang isang siopao at inihambalos ito sa bunganga ng lolo ko sabay sigaw ng ‘O’. Tapos ang isang siopao naman sunod na inihambalos din niya sa bunganga ng lolo ko sabay bulyaw din ng ‘O’. At inis na inis na tinanong niya ang lolo ng, ‘Ngayon... siguro naman ay alam mo na kung ano ang mga siopao na iyan?’ Nag-isip sandali ang lolo ko at pagkatapos ay sumagot ng, ‘... asado???!’”

Maluha-luha naman ako sa katatawa sa kwento ni Fred na iyon. At ganoon din si Aljun, hindi halos maaawat sa pagtatawa.

Nasa ganoon kaming kasayan noong bigla ba namang sumulpot si Giselle sa aming mesa, dala-dala ang isang softdrink na nakalagay din sa isang paper cup at walang pasabing umupo sa harap ni Aljun, inilagay ang softdrink niya sa ibabaw ng mesa sa harap niya. “Hi Aljun!” ang sambit niya kaagad.

Syempre, bigla kaming natameme. Parang casual lang sa kanya ang pag-upo na dala-dala pa ang softdrink niya na para bang walang balak na umalis agad. Kaya nagsiyukuan na lang kaming dalawa ni Fred.

“Hi Giselle.” Ang sagot ni Aljun.

“How did you like the party?”

“Ah... it was fun.” Ang halatang pa-aalangang sagot ni Aljun.

“Really! Sabi ko na nga bang mag-eenjoy ka e...”

“A… e...” ang nasambit lang ni Aljun na pakiramdam ko ay gustong gusto niyang mag-walk out.

“Alam mo Aljun... iyong nangyari sa atin sa room ko noong gabing iyon... wala sa akin iyon. Ok lang iyon.”

Pakiramdam ko ay biglang pumutok ang aking ear drum sa narinig. Nilingon ko si Fred na parang ganoon din ang naramdaman.

“Wait, wait, wait Giselle...” ang biglang pagbutt-in ni Aljun ang boses ay tumaas. “Walang nangyari sa atin, sa gabing iyon, ok? Inaamin kong nalasing ako, ngunit wala akong naalalang may nangyari. Huwag kang mag-imbento, please...” ang galit na sabi ni Aljun.

“Aljun... lasing ka kaya di mo na natandaan. Ngunit huwag kang mag-alala, naintindihan kita at kagaya ng una kong sinabi, wala na sa akin iyon.” Ang giit pa rin ni Giselle.

At doon na sumingit ni Fred. “Hoy! Babaeng hindi pantay ang boobs! Umalis ka nga rito! Lugar namin ito at hindi ka welcome dito! Bumalik ka sa grupo mong mga pakawala. Hayun sila o, naghihintay sa iyo!” sabay turo sa grupo niya.

Napatingin naman si Giselle sa boobs niya at inayos ang mga ito atsaka bumulyaw. “Hoyyyyyy! Bakla ka! Inggit ka lang sa boobs ko dahil wala ka nito! And for your information, hindi ako nagpunta dito para makipag-usap sa isang bakla! Ewwww! Si Aljun lang ang pakay ko kaya shut up!!!!”

“Shut up your face!!! Ikaw ang mag shut-up punyeta ka! Wala kang breeding! And for your information din, kung ganyang klaseng laspag na boobs lang at tabingi pa ang mapasa akin, huwag na! Ewwww! Kahit si Belo ay hindi kayang i-retoke iyan! At para malaman mong pumapatol ang isang baklang katulad ko sa isang pokpok na katulad mo...” Akmang tatayo na sana si Fred upang lapitan si Giselle noong bigla naman siyang sinabuyan nito ng softdrink sa mukha at nabasa ang kanyang t-shirt.

“O ano... lalaban ka pang bakla ka?!” ang bulyaw ni Giselle. Noon ko napagtanto na kaya pala siguro niya dinala ang softdrink niya ay upang makaganti kay Fred.

Nanlaki ang mga mata ni Fred sa galit at pagkagulat. Susunggaban na sana ni Fred si Giselle noong inunahan siya ng pagtayo ni Aljun na nagpagitna na sa dalawa. “Sandali, sandali...” ang sambit ni Aljun. “Ok lang ang maligo ng softdinks Fred, don’t worry...” ang sambit ni Aljun. Ewan kung ano ang laman ng kanyang isip at nasabi niya iyon.

“Hindi ok iyan para sa akin, idol!” Ang sagot ni Fred.

Ngunit ang sunod na ginawa ni Aljun ay ikinagulat naman namin. “Para sa akin ay OK lang naman.” sabay abot ni Aljun sa softrink niya sa mesa atsaka walang pagdadalawang-isip na ibinuhos ito sa kanyang dibdib. “Waaahh! Sarap!” sambit niya.

Sa gulat ko ay hindi kaagad ako nakapagsalita. Ngunit noong tiningnan ko si Fred na biglang natawa sa ginawa ni Aljun, natawa na rin ako. Ngunit ang hindi ko inaasahan ay ang pagdampot niya sa softdrink ko at ibinuhos din ito sa aking dibdib. “Arrrkkkkkk!!! Ano yan?” sigaw ko.

“Wala lang. Para enjoy tayong lahat!” ang sagot ni Aljun. Ewan kung ano ang plano niya sa ginawa niya pero sa nakita kong anyo niyang basang-basa ang t-shirt ay imbes na mainis, natawa na lang ako.

“Oo nga! Dapat enjoy tayong lahat!” ang sambit ni Fred sabay dampot din sa softdrinks niya at dura nito, “Gwwwwrrrkkkkkk! Pwe!” at pagkatapos ay isinaboy ang buong laman nito na may malalagkit na laway sa mukha ni Giselle.

“Argggghhhhhhh!” ang sigaw ni Giselle na nabasa din ang damit sabay nagtatakbo papuntang CR. “Walang hiyaaaaaaaaaa!!!”

Nagkatinginan kaming tatlo at nagtatawanan.

“Bakit mo ginawa iyon?” ang tanong ko kay Aljun.

“Ang alin?” sagot niya.

“Yung binuhusan mo ang sarili mo ng soft drinks?”

“Para damayan si Fred.”

Na sinagot naman ni Fred ng, “Wowwww! Touched ako idol! Grabeeehhhhh!!!”

“Ako... bakit mo din ako binuhusan?” ang tanong kong may bahid pagkainis.

“Para damayan mo ako....”

Na sinagot din ni Fred ng “Wooohhhhhhhhoooowwww! Kilig akoooooooooohhhh!!!!”

Feeling ko namula ang aking pisngi sa sinabi niya. Hindi ako makatingin sa kanya bagamat napangiti na lang akong tiningnan si Fred na nagbeautiful eyes... pahiwatig na ang haba-haba ng hair ko.

“Dapat nga sinapak mo na lang ang babaeng iyon e.” sabi ko.

“Hindi puwede. Hindi tayo dapat pumatol sa babae. Tayo ang magiging katatawanan, tayo ang makakantayawan kapag ginawa natin iyon.”

“At least yung soft drinks na isinaboy ko sa mukha niya ay may laway ko. Nyahahaha!” tawa ni Fred. “Pero ako na nga lang sana ang sasapak sa kanya e!”

Natawa naman si Aljun. “Mahirap na tol... Magkagulo. Ayokong may mag-aaway dahil lang sa... ano nga ba ang dahilan?” biro niyang tanong.

“Ikaw!” ang singit uli ni Fred. “Patay na patay sa iyo ang demonyang iyon eh!”

“Ano na ang gagawin natin ngayon?” tanong ko na lang, hindi na pinatulan pa ang sinabi ni Fred na patay na patay sa kanya si Giselle.

“Ano ba ang gamit ng flat na wala pang 5 minutes kung lakarin mula dito?” ang sagot naman ni Fred.

“Tumpak!” sagot ni Fred.

At sumaglit nga kami sa flat ko upang magbihis. Pinahiram ko si Fred ng t-shirt at ganoon din si Aljun. At pagkatapos, balik eskwela na naman na parang wala lang nangyari.

Alas 6 ng gabi, inihatid na naman ako ni Aljun sa flat ko.

As usual, siya ang nagluto, naglinis ng kusina... Tinulungan ko din naman siya. Wala din naman kasi akong kaalam-alam sa pagluluto kaya hanggang hiwa-hiwa na lang ng mga kamatis, sibuyas, dikdik ng bawang ang tangi kong naitutulong habang busy naman siya sa kalan...

Ganoon pa rin ang set-up namin. Kuwentuhan, tawanan, biruan. At hindi mawala-wala ang kantahan. May gitara kasi ako sa flat ko. Simula noong nalaman kong magaling maggitara si Aljun ay naengganyo na rin akong mag-aral ng pagtipa.

Syempre, dahil hindi naman nawawala ang kaunting inuman ng beer, naging seryoso na ang aming usapan noong tumalab na ng kaunti ang alcohol sa aming katawan.

“Nakatikim ka na ba ng babae?” tanong niya.

“Hindi pa nga! Di ba sinabi ko na iyan sa iyo?!”

“I mean simula noong birthday ko na sinabi mong gusto mong tumikim muna ng babae ay hindi ka pa talaga nakatikim?”

“Sino naman ang titikman ko?”

“Marami namang nagka-crush sa iyo d’yan eh.”

“Hoy, Mr. Aljun Lachica... hindi ako ganyan. Ikaw ba ay ganyan? Basta may crush sa iyo, tinitikman mo?”

“Hindi naman palagi...” sagot niya.

Bigla naman akong napalingon sa kanya, nanlaki ang aking mga mata sa di inaasahang sagot. “Huwaaa! Ganyan ka? Pinapatulan mo talaga ang mga may crush sa iyo? Ilan na ba silang nakatikim sa katawan ni Aljun Lachica?”

“Mga 40 ka babae lang naman siguro...” ang nakangiti niyang sabi.

“Huwaaaahhhhh! Totoo?” ang seryoso kong tanong.

“Joke!” ang pagbawi naman niya.

“Iyong totoo!” ang giit ko.

“Joke lang iyon... hindi naman tayo ganyan ka-salbahe eh. Kapag ayaw ko sa babae... ayaw ko siyang paasahin. Mahirap na.” ang seryoso din niyang sagot. “Pero kung ibibigay niya ang sarili niya sa akin ng libre, tatanggapin ko ng maluwag sa kalooban.” dugtong niya. Ewan kung may bahid na katotohanan iyon o talagang purong biro lang.

“Waaahhh! Ganyan ka pala talaga!” ang nasambit ko.

“Naniwala ka naman?”

“Bakit hindi ako maniniwala? Ikaw naman ang nagsabi…”

“Huwag na nga nating pag-usapan iyan...”

Kaya hindi ko na iginiit pa ang issue bagamat parang may hatid din itong tinik sa aking puso.

“O sige... pag-uusapan na lang natin kung sino ba talaga ang crush mong pinagkakaguluhan sa eskuwelahan na pati ang mga high school ay nakikisakay na rin sa misteryosong lucky ‘G’ na iyan...”

Isang nakakalokong ngiti lang ang binitiwan niya. Dedma sa aking tanong.

“Si Giselle ba?”

Umiling siya.

“Si Gina?”

Umiling din siya.

“Eh, s-sino?” ang tanong ko na lang uli... hindi na binanggit ang pangalan ko. Para kasing tinablan ako ng hiya ba o takot na baka may iba pa palang transferee... o baka high school na transferee, basta parang may takot akong baka iiling din siya.

“Basta...” ang maiksi niyang sagot sabay lingkis ng isang kamay niya sa tagiliran ko.

Hindi na ako kumibo. Sobrang bitin kasi. Gusto ko mang banggitin ang pangalan ko upang maklaro kung ako nga ba, naalipin naman ako ng matinding hiya at takot. Siguro ganyan talaga kapag may naramdaman ka. Natatakot ka na baka mali ang nasa isip mo, naiinis ka kapag hindi mo nakuha ang kanyang iniisip o vice-versa, kung mistulang hindi din niya makuha ang iyon ipinapahiwatig naaasar ka o nalulungkot. “Haisssstt!” sa isip ko na lang.

Tahimik.

Hinawakan niya ang aking magkabilang pisngi at itinutok ang mukha ko sa mukha niya. “Ako... crush mo ba?” ang diretsahan niyang tanong sa akin.

Napa-“Huh!” naman ako. Syempre hindi ko inaasahan ang prangkang tanong na iyon. Kaya sa gulat ko ang naisagot ko na lang ay, “H-hindi ah! Bakit? B-babae ka ba?”

“Hindi naman pero bakit ka pumayag na halikan kita?”

“E... W-wala! Sinasakyan lang kita ah! Alangan namang sisigaw ako. E di makulong ka niyan. Underage pa naman ako. Corruption of minor kaya ang ikakaso sa iyo. Atsaka ikaw, bakit mo naman ako hinahalikan aber?” ang bawi ko ding tanong sa kanya na dahil sa gulat kung anong idadahilan ko ay kung anu-ano na lang ang naisip na isagot.

“Iyan... yan kapag ganyang nakita ko ang mga labing iyan na parang natuturete kung ano ang sasabihin... ang sarap talagang halikan.”

“Minor pa ako... 16 pa lang. Baka makasuhan kita.”

“Sige kasuhan mo ako. Hindi kita pipigilan...” ang mahina niyang sambit, ang mga mata ay tila nagmamkaawa, nangungusap habang dahan-dahang inilapit ang mukha niy sa mukha ko.

“B-bakit?” ang halos bulong ko na ring boses, nahawa sa mahina niyang pagsasalita at sa pagmamakaawa ng kanyang mga mata.

“Magatatagumpay lang ang kaso mo kapag pumalag ka...” sabay lapat na niya ng kanyang bibig sa bibig ko.

Wala na akong nagawa kung di ang magpaubaya. Tama naman siya. Hindi ako papalag. Kaya hindi magtatagumpay ang kso ko. Paano, nasasarapan din ako. Kasi... may naramdaman ako sa puso ko.

At muli nalalasap ko na naman ang pinakamabango at pinakamasarap na laway na hinahanap-hanap ng aking katawan...

Ngunit dahil ayaw ko talagang pumayag na may mangyari sa amin, ang ginawa niya ang ang pagmamakaawang sisipsipin ko na lang ang utong niya habang laruin niya ang sarili.

“Boss please, libog na libog na ako eh. Please…”

At dahil wala naman akong ibang gagawin sa kanya, kaya naisip kong pagbigyan na lang siya.

Dali-dali niyang hinubad ang kanyang t-shirt at pantalon atsaka ang brief. At noong tumihaya na siya sa sofa, sumampa na ako sa ibabaw niya at sinimulang sipsipin ang isang utong niya.

Narinig ko pa ang mahina niyang pag-ungol noong dumampi ang labi ko sa kanang utong niya. “Ahhh!”

At noong sinisipsip-sipsip at dinila-dilaan ko na ang utong niya, sinimulan na rin niyang laruin ang sarili.

“Ahhhhh! Ahhhhh! Ansarap bossss!” ang ungol niya. Hanggang sa naramdaman ko na lang na binilisan niya ang pagtaas-baba ng makay niya sa kanyang ari at para siyang nakoryente. At naramdamn ko na lang na may tumalsik na likido sa aking mukha.

“Arrrrggghh! Nabasa ako!” sambit ko habang abot-tenga naman ang kanyang ngiti.

“Ikaw… gusto mo?” ang sambit niya.

“Ayoko…” ang sagot ko na lang bagamat libog na libog na rin ako. Naguguluhan kasi ako. Hindi pa ba ako handa o ayaw ko pa ring amining may naramdaman akong kakaiba.

Tumayo ako at humugot ng tissue at nilinis ang mukha ko atsaka inabot ko na rin sa kanya ang box nito.

Parang may naramdaman akong guilt sa ginawa ko. Pero sinasarili ko na lang, isiksik sa sarili na wala naman talaga akong ginawang masama dahil hindi naman ako nagpalabas… basta hindi ako bumigay. Ang pa-konsuwelo ko na lang sa sarili.

Kinabukasan sabay na uli kaming pumasok. Akala ko ko tuloy-tuloy na ang nangyari sa amin at unti-unti na akong mahulog sa kanyang bitag noong may nalaman ako mula kay Fred.

“Fwend… huwag kang mabigla dito ha?” ang salubong niya sa akin noong pagpasok ko pa lang sa silid-aralan.

“May sex videong kumalat kina Aljun at Giselle!”

Pakiramdam ko ay biglang umikot ang aking paningin at nawala ang lahat ng lakas ko sa narinig...

(Itutuloy)

[14]

Parang biglang umikot ang aking paningin sa nariing. “A-ano????” ang naitanong ko.

“May sex video scandal na kumalat... sina Aljun at Giselle!” ang pagklaro ni Fred sa kanyang sinabi.

“Hah! Paano nangyari iyon?”

“Ang sabi-sabi nila ay sa birthday party daw ni Giselle nangyari ito. Di ba nagpunta si Aljun doon? Baka iyon...”

At bumalik sa isip ko ang paliwanag ni Aljun sa akin na iyon nga, uminum siya at nalasing ng kaunti... Iyon ang sabi niya, “nalasing ngkaunti”. Noon ko napagtanto na maaaring sa “kaunting” pagkalasing niya, ay hindi niya ma-kontrol ang sariling may gagawin kay Giselle. Sumagi din sa isip ko ang pabiro niyang sinabing may 40 na raw ka babae siyang natikman at kapag ibinigay ng babaeng nagkakagusto sa kanya ang sarili, tatanggapin niya ito ng maluwag sa kalooban.

Ramdam ko ang pagsiklab ng galit ko sa kanya. “Sinungaling pala siya! Hindi mapagkakatiwalaan at walang paninindigan!” sigaw ko sa sarili.

“Nakapag-download ako ng copy fwend, nasa internet kasi... Tingnan mo o!” At iniabot ni Fred ang kanyang cp.

Tiningnan ko ang unang bahagi ng tape. Si Aljun nga iyon. Nasa loob ng isang kuwarto, nakahigang nakatihaya at walang saplot ang katawan. Pati ang ari niya ay kitang-kita dahil walang nakatakip dito. At bagamat nakapikit ang kanyang mga mata, klarong-klarong si Aljun nga iyon, walang duda dahil ang camera ay naka-steady na paharap sa kanya at mukhang sa kisame naka-attach ito.

Maya-maya, pumasok na si Giselle, wala ring saplot sa katawan at kitang-kita ang malalaking boobs. Bahagya pang tumingin sa camera kaya walang dudang siya ang babaeng iyon.

Sumampa siya sa kama at pumatong sa ibabaw ng katawan ni Aljun. Sa eksenang iyon, natakpan na ng katawan ni Giselle si Aljun ngunit kitang-kita ang kanilang paghahalikan. Mahigpit ang kanilang mga yakap. Nag-aalab ang kanilang mga halik na animoy uhaw na uhaw sa kamunduhan.

Hindi ko na nakayanan pang ituloy ang panunuod sa video. Hindi ko maaatim na makita si Aljun sa ganoong sitwasyon. Nasasaktan ako. Paarang paulit-ulit na sinaksak ang aking puso... Ibayong pagkaawa sa sarili at pagkalito ang aking naramdaman. At dahil dito, matinding galit ang nangibabaw sa aking buong katauhan.

“Ayoko na Fred!” ang sambit ko sabay abot na kay Fred sa cp niya. Alam kong pinagmasdan din ni Fred ang aking reaksyon habang nanunuod ako sa video.

“Sorry Fwend ha... pero ayoko kasing may itatago sa iyo e...” paliwanag ni Fred.

“Ok lang iyan Fred. Mas naapreciate ko ang ginawa mo. Kesa sa iba ko pa malaman, magagalit naman ako sa iyo niyan... Tama ang ginawa mo para sa isang kaibigan. At least nalaman natin ang pagkatao niya. Isa pala siyang ahas. Traydor! Hudas!”

“Woi... huwag ka namang ganyan fwend. Huwag muna natin siyang husgahan... Baka may ibang dahilan o baka hindi sya ang lalaki sa video.”

“Siya iyon, Fred. At kitang-kita naman, di ba? At para silang mga manyak na atat na atat sa pakikipagtalik!”

“Oo na... siya ang nakita natin sa video... Pero kahit na fwend! Kailangan pa rin nating marinig ang panig niya! Lalaki si Aljun fwend, at walang lalaki ang umaayaw sa isang magandang nakahubad na babae, lalo na kapag lasing ito.” ang giit ni Fred.

“Ganoon? Kaya kahit sino ay pwede na lang niyang patulan? Eh kung ganoon pala, dapat hindi na siya nagsasalita pa na ayaw niyang pumunta doon, at na hindi niya type si Giselle... Ano, naglokohan lang ba tayo? Di ba???”

“Hindi naman siguro sa ganyan fwend. Ang ibig kong sabihin, depende sa sitwasyon iyan e... Kaya nga kailangan talaga nating pakinggan ang panig niya. Isipin mo fwend, guwapo si Aljun. Sikat. Matalino. Maraming nababaliw na mga babae at bakla at ang iba ay gagawin ang lahat upang makuha lang ang atensyon niya. Kaya kausapin mo siya ng maayos fwend ha?”

“Sorry talaga Fred.... Ngunit hindi ko na kaya. At para ano pa? Action speaks louder than words... At sabi pa nga nila, a picture speaks a thousand meanings. Ano na lang ang video? Lahat ay nandoon na. Kaya ayoko nang marinig ang kung ano mang paliwanag na galing sa kanya. Sinungaling siya at pawang kasinungalingan lamang ang sasabihin niya sa atin.”

Tahimik. Siguro ay naramdaman ni Fred na seryoso ako sa sinasabi at na nanggalaiti ako sa galit.

“At gusto kong tapusin na ang serbisyo niya sa akin... Libre na siya. Ayokong magkaroon ng isang kaibigang traydor!” dugtong ko pa.

Na siyang pag-react naman niya. “Fwend naman. Huwag ganyan eh! Huwag padalos-dalos! Naintindihan kita, oo na. Masakit talaga ang ginawa niya. Pero sana naman fwend ay lawakan mo pa ang iyong pang-unawa. Basta ako, gusto ko pa ring marinig ang side niya.”

“Bahala ka Fred! Basta ako, wala nang tiwala pa sa kanya at desidido na akong huwag nang ituloy pa ang serbisyo niya sa akin.”

Tahimik uli.

“Fwend... may itatanong lang ako ha? Huwag kang magalit.” Pagbasag ni Fred sa katahimikan.

“M-mahal mo na ba siya?”

Medyo tinablan man ang kalooban ko sa tanong na iyon ni Fred ngunit deny pa rin ako. “Fred... una hindi ako bakla. Di ba ayaw ko ngang maging bakla? Pangalawa, granting na maging bakla nga ako, hindi siguro ako mai-inlove sa mga ganyang klaseng tao…”

“Fwend kapag tinamaan na ang puso mo sa pana ni kupido, hindi ka na makapamili… Maaring makatakbo ka, ngunit hindi ka makakatakas fwend…”

Napatawa ako ng hilaw. “Ganoon?”

“At… mabait naman iyong tao ah?”

“Hay naku… babalik na naman tayo sa issue. Walang isang salita. Walang bayag, did you not get it?”

“Ewan ko sa iyo fwend. Alam ko namang may naramdaman ka eh. Ayaw mo lang aminin. Hayan takbo ka ng takbo palayo sa kanya pero sa sinabi ko… in the end, hindi ka pa rin makakatakas fwend. But I understand you. Alam ko, isang araw, kapag hindi mo na kaya ang magkunyari, nandito lang ako…”

“Tado…” ang sagot ko na lang.

Iyon ang takbo ng aming usapan ni Fred.

Kinahapunan ng araw ding iyon, napag-alaman naming nag-iiyak at nagwawala daw si Giselle; nag-eskandalo sa student center. Galit na galit daw ito sa mga taong gumawa at nagpakalat ng video. Sinira daw ng mga taong may pakana ang karapatan at privacy nila ni Aljun. Hiyang-hiya na daw siya sa sarili, at sa mga fans at tagasuporta ni Aljun. Nagmamakaawa si Giselle sa mga estudyante na huwag na daw ikalat pa ang video kasi ayaw niyang masira si Aljun sa school at sa kanyang tungkulin. Ayaw daw niyang ikalat pa ng mga tao ang relasyon nila at ang private nilang pagmamahalan.

At heto daw ang narinig ni Fred na mga linya ni Giselle:

“Punyeta sila! Mga hayup! Ano ba ang makukuha nila sa pagpapalabas nila sa video na iyon?” ang wika ng nagsisigaw at nag-iiyak na si Giselle.

“Calm down bhest! Calm down! Walang mangyayari kapag ganyan ka!” sagot naman ng kaibigan.

“Paano ako mag calm down! They ruin my dignity! They invaded my and Aljun’s right of privacy! Bakit? Kahit na public figure si Aljun wala na ba siyang karapatang magkaroon ng privacy sa lovelife niya? Wala na ba kaming karapatang itago ang mga bagay na nararapat lamang para sa aming dalawa bilang magkasintahan?”

“Naintindihan kita bhest! Pero pwede ka namang mag-file ng reklamo ah upang mahuli ang mga promotor niyan”

“Iyan talaga ang gaagwin ko! Para magkaalaman na kung sino ang mga inggeterang gustong umagaw kay Aljun sa akin! Punyeta sila! Mga tamaan sana sila ng kidlat, mga kampon ni Hudas!”

“At anong plano mo ngayon kay Aljun bhest? Ngayong alam na ng lahat na may nangyari nga sa inyo?”

“Iyan pa ang isang kinatatakutan ko... paano na lang kapag nalaman ito ng daddy ko!!!” at nagsisisgaw na naman siya.

“Di ba pakasalan ka naman ni Aljun sabi mo?”

“Pag nagka-graduate pa daw kaming pareho eh! At matagal pa iyon!” at humagulgol uli.

“Iyan ang narinig ko fwend na mga linya ng pag-uusap nila. Pero wala namang naniniwala fwend sa drama niya. At ang reaksyon ng mga estudyante? Scripted! Gumagawa lang daw ng eksena... At naninindig ang mga balahibo ko fwend sa narinig. Nasusuka ako, grabe. Parang gusto ko na siyang upakan!” Ang paliwanag ni Fred. “Pero di na ako sumingit kasi drama niya iyon, at wala akong script!” ang dugtong naman niya sabay tawa.

“Basta... Wala akong pakialam. Bahala si Aljun sa buhay niya! Bahala sila sa buhay nila! Pinasukan ni Aljun iyan, lusutan niya! Iyan ay kung talagang hindi din niya gusto ang nangyari. Malay mo, silang dalawa pala ang nagpakulo niyan.” ang sagot ko na lang, pinilit na magpakatatag pa rin.

“Grabe ka naman. Anong makukuha ni Aljun kung kasabwat nga siya sa pakulo na iyan? Hindi na kailangang gumawa pa ng eksena si Aljun fwend. Sikat na sikat na iyong tao, wala nang mahihiling pa kung ka guwapuhan, katalinuhan, at kasikatan ang pag-uusapan.”

“Malay mo, may iba pa silang motibo.”

“Sobra ka na talaga fwend. Matindi ang galit mo…” ang nasabi na lang ni Fred. Ngunit bumanat pa ito, “Ganyan daw fwend kapag nagmahal. The more you hate, the more you love”

Na bigla ko namang binara. “Gusto mo paduguin ko yang bunganga mo? Kakainis ka ah… lagi mong iginigiit iyan.”

“Biro lang po…” ang biglang pagbawi naman ni Fred.

Tahimik. Syempre, alam ko namang may katotohanan ang sinabi ni Fred bagamat ayaw ko lang itong aminin… dahil ayaw kong maging isang bakla. Ayaw kong masaktan sa dahil ang paniniwala ko ay kapag nasa ganoong relasyon ka, walang walang patutunguhan ang pag-ibig.

“Hindi ba natin siya tulungan fwend? Suportahan? Kawawa naman si Idol...” ang pagbasag ni Fred sa katahimikan.

“Hindi siya kawawa Fred. Nasarapan nga siya, di ba? Kitang-kita naman sa video na sarap na sarap silang nagyayarian? Pero ikaw... kung tutulungan mo siya, bahala ka. Basta ako, ayoko. Bakit? Nandoon ba tayo noong magsex sila? Nasarapan ba tayo sa ginawa nila? Sila ang gumawa ng kabulastugang iyan... linisin nila ang mga kalat nila. Labas na tayo doon.”

“Ang taray naman nito...” ang naisagot na lang ni Fred. “Basta fwend, gagawin ko ang lahat upang matulugan ang idol ko, at makalusot siya sa problemang ito. Gusto kong mahuli talaga ang Giselle na yan na siyang pasimuno ng lahat. Gusto kong tulungang ma-redeem ang dignidad ng idol ko! At ikaw... upang hindi ka na magalit pa sa kanya… Alam kong maraming fans ang susuporta pa rin sa kanya at manindigan fwend. Tayo ba ay tatayo na lang sa isang gilid at manood? Mas kailangan niya tayo ngayon fwend…”

“Bahala ka…”

Pagakatapos naming mag-usap ni Fred, nagkanya-kanya na kami sa aming magkaibang klase. Sunod-sunod naman ang mga message alert sa cp ko. Si Aljun. “Boss... may video sex scandal tungkol sa akin at kay Giselle, sana ay huwag kang maniwala dito.”

Tila umangat ang lahat ng dugo ko sa ulo noong mabasa ang text niya. Hindi ko ito sinagot.

May message uli. “Boss... magpaliwanag ako mamaya ha?”

Hindi ko pa rin sinagot ito. Ang naibulong ko na lang sa sarili ay, “Hudas!”

May message uli. “Boss…?” marahil ay napansing hindi maganda ang dating sa akin hindi ako sumagot

Nagtext din si Gina. “Jun... may kumakalat na sex scandal kay Aljun at Giselle…”

Sinagot ko ang text ni Gina. At kagaya ng pananaw ni Fred, iyon din ang pananaw niya; na bigyan ng pagkakataong magpaliwanag si Aljun at suportahan namin ito dahil kaibigan namin siya at naniwala siyang may maitim na motibo ang pagpapalabas ng sex video na iyon. At iyan daw ang dapat naming malaman kung sinadya o hindi at kung sinadya man ay bakit, at sino... Pero sinabi ko rin kay Gina na, “Bahala na si Aljun sa problema niya. Malaki na siya. Alam niya ang kanyang ginagawa. May kasalanan din siya. Kung matino siyang tao, hindi niya papatulan ang babaeng katulad ni Giselle na sa porma pa lang ay alam mong hindi maaaring hindi gagawa ng kababalaghan.”

Nirespeto naman ni Gina ang aking pananaw.

Alas 6 ng gabi, ang oras na ihahatid na ako ni Aljun sa bahay. Actually, hindi na ako naghintay pa sa kanya. Direderetso na ako sa pag-uwi ngunit hinabol niya ako. Hinayaan ko lang siyang sabayan ako. Parang hindi kami magkakilala. Walang imikan bagamat sa kaloob-looban ko, pilit na kumakawala ang poot na narmdaman. Pakiramdam ko ay sasabog ito ano mang oras.

At noong makarating na kami sa flat ko, dumeretso na siya sa kusina upang maghanda ng pagkain. Dumeretso naman ako sa loob ng kuarto ko at tinumbok ang study table ko at mula sa drawer nito ay hinugot ang kontrata sa paraffle ng CG Inc at binasa an gcompletion of service report at pagkatapos ay pinirmahan ito.

Lumabas ako ng kwarto, hawak-hawak ang kontrata at completion of service report at noong makitang nasa kusina si Aljun at nagsimula nang maghanda sa aming hapunan, hinarangan ko siya. “Doon ka na lang sa sala. Sa labas ako kakain. Simula ngayon, tapos na ang serbisyoo mo sa akin! Tinapos ko na ito. Ok na ako...” Ang nasambit ko sabay abot sa kanya sa completion of service report.

Pakiramdam ko ay biglang may kumurot sa puso ko sa pagkasabi ko sa mga katagang iyon sa kanya habang nakaangat lang ang aking kamay gawa ng hindi niya pagtanggap sa pinirmahan kong report. Parang gumuho ang aking mundo sa sobrang sakit na naramdaman, tinatanong ang sarili kung talaga bang kaya kong panindigan ang aking sinabi...

Tiningnan ko ang kanyang mukha habang naghintay akong tanggapin niya ito. Ang report kasi na iyon ang magpapatunay na tapos na ang serbisyo niya sa akin at ito rin ang i-presenta niya sa CG, Inc group na syang nagpasimuno sa paraffle.

“Anong ibig sabihin niyan?” ang tila natulalang tanong niya, matigas ang boses at bakas ang galit sa mukha, subalit nanatili lang sa pagkatayo, hindi rin kinuha sa aking kamay ang aking iniabot na report sa kanya.

“Libre ka na... pinirmahan ko na ang Completion of Service Report ng kasunduan natin upang ma release ka na sa bondage mo sa akin.”

“At sa anong kadahilanan at basehan?” ang tanong niyang tumaas na ang boses.

“Gusto ko lang... Ayokong ma-involve sa isang taong sobrang sikat, ngunit sobrang controversial. Hindi ako sanay.”

“Iyan lang… at walang kinalaman dito ang video…?”

“Oo, iyan lang.”

“Ganoon…” ang sambit niya, umiiling at halata sa porma ang pigil na galit na mistulang gustong-gustong manuntok ng tao. “Well, for your information, Mr. Gener Flandez, Jr. Hindi ganyan ka simple ang pagrelease sa isang prize boy. If you release me, it must be because I have completed the required hours of service; not because you are angry with me.”

“Ok… ang basehan ko ay ang kumakalat na video ninyo ni Giselle”

“Ok… now you are talking. At naniwala ka naman sa nakita mong video?”

“Bakit hindi? Mukha mo naman ang nandoon, di ba? At para kayong mga hayok sa laman sa pagtatalik ninyo! Nakakahiya ka!” ang deretsahan kong panunumbat.

“So iyan ang dahilan kung bakit gusto mo nang tapusin ang serbisyo ko sa iyo?”

“Oo... bakit hindi ba ito sapat na rason?”

“Sapat na rason? Nakita mo na ba ang katotohanan? Pinakinggan mo ba ang panig ko?”

“Hindi pa... Ngunit totoo man o hindi ang lahat, it doesn’t matter. At wala akong pakialam, ok?”

“Hirap naman sa iyo... imbes ipadama mo sa akin ang iyong suporta, ikaw pa itong unang lalayo humuhusga sa akin... Ganyan ka ba talaga? Hindi ka ba naawa sa akin? Anong klaseng kaibigan ka?”

“Paano ako maawa sa iyo? Ikaw naman itong naglagay sa sarili mo sa kapahamakan! Di ba sabi mo hindi ka pupunta sa tanginang birthday party ng babaeng iyon, nagpunta ka parin! Sabi mo nalasing ka lang ng kaunti, may milagro na palang nagaganap!” Napahinto ako ng sandali. “Sabagay... ikaw rin naman ang nagsabing kapag may nagka-crush sa iyo at ibigay niya ang kanyang katawan sa iyo, ay maluwag sa kalooban mo itong tatanggapin. Nalimutan mo na ba iyan? So sa sobrang pag-eenjoy mo sa kanya ay nalimutan mo na ang sinabi mong iyon sa akin!!!” dugtong ko.

Hindi siya nakaimik agad. Nilapitan niya ako at tinitigan ang aking mukha. “Nagseselos ka ba boss...?” ang mahina niyang tanong na parang may gusto siyang hukayin sa aking isip, bakas pa rin sa kanyang mga mata ang galit.

Nagulat din ako sa tanong niyang iyon. Para akong natauhan. Hindi ko kasi naisip na ang huli kong mga sinabi ay nakakapagduda na. Ngunit dahil sa pride at galit ko pa rin kaya nagdi-deny pa rin ako. “Hindi ah! Bakit ako magseselos? Ano ba kita?”

“Bakit ka nagagalit?”

“Hindi ako nagagalit dahil sa selos, ok? Nagagalit ako dahil sinira mo ang tiwala ko sa iyo!”

“Grabe ka naman… parang wala lang sa iyo ang pinagsamahan natin… Sa ilang araw na nandito ako sa iyo, hindi mo pa rin ako kilala?”

“Talagang hindi kita kilala! Akala ko mapagkakatiwalaan ka! Akala ko, mabait kang tao! Hindi pala! Naglalaro ka lang! Idinaan mo ang lahat sa paglalaro!” At hindi ko na napigilan ang sariling umiyak.

Sa pagkakita niyang umiyak ako, tinangka niya akong yakapin at amuin. “Boss… sorry. Hindi ko intensyon na sirain ang tiwala mo sa akin Boss. Maniwala ka. Please…”

Ngunit iwinaksi ko ang mga kamay niya sabay sigaw ng “Ayoko naaaaaaaaaaaaaaaaaa!!! Umalis ka na pleaseeeeeeeee!!! Ayoko nang makita ka pa dito sa flat koooooooooooo!!! Layasssssssss!!!!!”

Iyon lang. at nakita ko na lang ang pagpulot niya sa report na pinirmahan ko atsaka tuloy-tuloy na tinumbok ang pintuan na hindi man lang lumingon sa akin. At noong nasa harap na siya ng pintuan, lumingon siya at nagsalita. “Kahit ako nalalasing concious pa rin ang pag-iisip ko. At sigurado akong walang nangyari sa amin ni Giselle!”

“Paano ako maniwala sa iyo?!”

“Nalasing din ako dito sa flat mo. Lasing na lasing at nagsusuka pa. Hinubaran mo ako, pinunasan ang katawan ko. Alam kong hinawakan mo at nilaro ang pagkalalaki ko!” sabay talikod at padabog na binuksan at halos mawasak ang pintuan sa kanyang pwersahang pagsara nito.

Para akong sinampal ng maraming beses sa aking narinig. May hiya akong naramdaman. “Arrggggghh!” ang sigaw ko.

Ngunit nanaig pa rin ang galit ko sa kanya. Lalo kasi itong nagpatindi sa paniwala kong kaya niya ako tinutukso at pinaglalaruan dahil sa may alam siyang ginawa ko. Parang sinaksak niya ako sa aking likod. Ansakit!

At tuluyan ko nang pinakawalan ang tinitimping sama ng loob. Tumakbo ako sa aking kama at nag-iiyak. Humagulgol…

Sobrang sakit pala. Parang tinadtad ang aking puso. Hindi ko alam kung ano ang gagawin. Tuliro ang isip hindi ko alam kung paano iwaglit ang sakit na naramdaman.

Kumuha ako ng beer sa aking ref at nag-iinum. Naka-limang bote na ako ngunit hindi pa rin mapakali.

Pakiramdam ko ay may naghilahan sa aking isip. May bakas ng panghihinayang sa paglayo ni Aljun ngunit may dulot din itong sakit, lalo na noong mai-relate ko ang casual lang niyang pakikipaghalikan sa akin. Naitanong ko tuloy sa sariling ganoon ba talaga siya? Mapaglaro... Pinaglalaruan lang ang damdamin ko. Kasi ambilis niyang gumawa ng ganoon. Noong sa toothbrush incident na hinalikan niya ako upang patunayang wala akong pandidirihan sa kanya. Tapos ang mga sumunod na halikan namin... Laru-laro lang ba iyon? Dahil ba ang lahat na iyon sa nalaman niyang paglalaro ko sa ari niya noong unang gabing nalasing siya sa flat ko? Si Giselle, laro-laru lang din ba iyong nangyari sa kanila?

Bumabalik-balik din sa isip na kung nagkataong pumayag pala akong makipagsex sa kanya, e di... laru-laro lang din pala ang mangyayari. At magiging bahagi na lang ako sa statistics ng mga taong natikman niya. At hanggang sa statistics lang... Walang kahulugan, no strings attached… At magiging pang-ilan kaya ako? Pang apatnapo’t isa? Apatnapo’t dalawa? Tatlo...?

“Heto na ang sinasabi ko sa sariling huwag magpadala sa pag-ibig lalao na kung sa kapwa lalaki lang dahil sigurado, sakit ng damdamin lang ang mapapala ko. Heto nga’t hindi pa nagsimula... para nang tinadtad ang aking puso. Paano na lang kung magpadala pa ako sa aking naramdaman sa kanya? Kaya tama lang ang ginawa ko...” ang pang-aamo ko sa sarili.

Tinawagan ko si Fred na dali-dali namang pumunta sa flat ko. “Anong nangyari Fwend?”

“Tinapos ko na ang serbisyo niya sa akin. Pinaalis ko sya Fred. Sinigawan ko. Inaway ko…”

“Ha????!” ang gulat at may bahid na pag-aalang reaksyon ni Fred. “Anong sabi niya?”

“Gusto niyang pakinggan ko siya ngunit buo na kasi ang pasya ko e.”

“Ang hirap naman ng kalagayan mo fwend…”

“Hindi ko alam ang gagawin…”

“Mahal mo siya fwend… huwag kang magdeny. Ipalabas mo na fwend para hindi maghihirap ang kalooban mo…”

At sa salitang iyon ni Fred, bigla na lang akong napahagulgol. Bumalik-balik kasi sa isip ko ang parehong tanong na paulit-ulit niyang iginigiit sa akin – na mahal ko na si Aljun. Ngunit hindi ko magawang aminin ito. Kaya dahil alam kong alam niya ang aking tunay kong naramdaman kaya hindi ko na napigilan ang sariling mapahagulgol.

Niyakap ako ni Fred. Sinuyo, hinaplos ang likod. “Mahal mo na siya fwend, di ba?” ang tanong uli ni Fred bagamat alam kong matagal na niyang alam ang kasagutan.

Wala na akong nagawa kundi ang tumango. Sobrang bigat na kasi ng aking naramdaman kaya parang hindi ko na kayang sarilinin pa ito.

“Alam ko naman iyan Fwend eh… matagal na.” ang sambit ni Fred habang patuloy pa rin niya akong sinusuyo. “Satanas talaga ang Giselle na iyan!” ang dugtong pa niya.

“Ano ba ang dapat kong gawin Fred?” ang tanong ko.

“Fwend… huwag kang mag-alala kay Aljun. Hindi problema iyon. Alam kong nasaktan mo siya ngunit kilala ko iyon. Babalik din siya sa iyo. Trust me. Ngunit may naisip ako sa parte ni Giselle fwend…” sabay bitiw niya sa pagyakap sa akin at tumayo na parang may biglang pumasok sa isip.

“A-ano?”

“May internet connection ka ba dito?” ang tanong niya.

“M-mayroon.” Ang pag-aalangan kong sagot. “B-bakit?”

“Mag online tayo at buksan ko ang bogus kong fb account.” Sabi niya.

Dali-dali kong kinuha ang laptop ko at noong makapag online na, binuksan nga ni Fred ang bogus na account niya na ang nakalagay na mga litrato ay sa babae. Ewan kung saan din niya nakuha ang mga litratong iyon. “A-ano ang gagawin mo?” tanong ko.

“Manood ka lang.” sagot niya.

Iyon nga ang ginawa ko; nanood. Habang nasa bogus niyang account, sinearch niya ang pangalang “Giselle Villanueva” at noong makita ang hinahanap na Giselle, napasigaw siya ng “Bingo!”

Tiningnan niya ang mga pictures ni Giselle at kinilatis ang mga kaibigan nito, pinag-aralan at noong may napili, “Heto fwend… mukhang best friend niya kasi nand’yan palagi sa mga litrato niya at mukhang close na close sila. Halos maglilips-to-lips na nga lang sa ibang mga shots. “Anne” ang pangalan noong friend ni Giselle na napili ni Fred.

Klinick ni Fred ang profile noong Anne at hindi nga siya nagkamali. Galing silang dalawa sa parehong school at talangang confirmed na mag best friends.

“Hahaha! Online ang loka! Nice!” sambit ni Fred.

“Ano bang gagawin mo d’yan! Baka mahuli tayo niyan, nakakatakot iyang ginawa mo!” ang pagreact ko.

“Huwag kang matakot fwend. Bogus naman itong account ko e… Cool ka lang. Akong bahala dito.”

At nakikipag chat si Fred, “Hi!”

Na sinagot din naman kaagad ni Anne ng, “Hello! Pakilala ka please…”

At heto na ang mga usapan nila:

Fred: Michelle ang name ko, best friend ni Giselle dito sa bagong university niya?

Anne: Talaga? Best friend ko rin siya eh…

Fred: Kaya nga ng nakita ko mga pics nyu at agad ako nagmessage sa iyo now.

Anne: Talaga? Nice naman. Musta naman ang malditang babaeng friend natin?

Fred: Hayun… may problema sa lalaki.

Anne: Huh! Na naman???

Fred: Bakit na naman?

Anne: Matindi yan kapag umibig. Gagawin ang lahat! Walang paki kung sino ang masagasaan!

Fred: Talaga? Paano?

Anne: Ah… basta. Pero sana i-advise mo na lang sya na magbago na...

Fred: Kasi may pinapakisuyo na naman siya sa akin eh.

Anne: Hay naku! Alam ko na ang modus niyan. Huwag mong gawin!

Fred: Hah? Anong modus???

Anne: Ah basta. Huwag ko nang sabihin, baka kakalat pa.

Fred: Ah… alam ko na iyan. Kasi heto nga may pinapagawa. At sinabi naman niya sa akin e ang modus niya.

Anne: Huh! Na naman!!!!

Fred: Anong na naman?

Anne: I mean, seryoso ba talaga ang gagang iyon sa pinapagawa niya sa iyo? May milagro na namang gagawin? Lol!

Fred: Oo! Lol!

Anne: Goddddd!!! Grrrrrrr!!!! Ano ba ang babaeng iyan! Walang kadala-dala sa lalaki!

Nag butt-in ako. Hindi ko kasi maintindihan kung matatawa o matatakot sa ginawang pagpapasakay sa kaibigan ni Giselle. Kinakahaban ako na baka mabuking kami at lalong lumala ang sitwasyon. “Ano ba yang pinag-uusapan niyong pinapagawa?” tanong k okay Fred.

“Tahimik ka lang d’yan! Hindi ko rin alam kung ano! Kakalkalin ko pa!” sabay tawa. “Behave ka lang d’yan malapit na tayong makabingwit ng impormasyon...” ang sagot ni Fred.

Kaya chat uli sila.

Fred: Paano naman kasi Anne… guwapo to the max ang lalaki!!!

Anne: Talaga???

Fred: At heto pa, president ng student council, dean’s lister, regional champion sa lawn tennis, magaling magbasketball, 6’2 ang tangkad…

Anne: Kaya naman pala eh. Ganyan ang mga type ng gagang iyan. Gwapo, matalino, matangkad…

Fred: Kaya hayan may balak na naman…

Anne: Ganoon na naman ang gagawin niya?

Fred: Oo ganoon na ganoon pa rin!

Anne: Shit! Ang babaeng iyan talaga o… Tsk! Tsk!

Fred: Kaya magpatulong sana ako sa iyo e...

Anne: Ano?

Fred: Sa paggawa noong ginawa din niya dati d’yan sa dating school niyo?

Anne: Ano ba ito...???

Fred: Sige na Anne. Please... Maawa ka sa best friend natin. Mababaliw daw siya kung hindi mapasa kanya si Aljun!

Anne: Huh! Name pa lang cute na! Lol!

Fred: Kaya nga eh. Sige na Anne…

Anne: Ano ba ang tulong na kailangan mo sa akin Michelle?

Fred: Yung tungkol sa...

Hindi na nakasagot agad si Fred.

“Paano na yan? Hindi natin alam kung ano iyon?” Bulong ko kay Fred.

“Oo nga eh. Kung babanggitin naman natin ang video at hindi pala iyon baka magdudang hindi ko pala alam...”

May message na namang lumabas galing kay Anne.

Anne: Tungkol sa anong tulong Michelle...??? Tell me kung ano ang maitutulong ko.

“Bahala na!” bulong ni Fred. At sinagot niya ang message ni Anne.

Fred: Tungkol sa paggawa ng video...

Anne: Ahh. Ok I’ll help kasi dati ako rin ang tumulong sa pag edit ng mga kuha.

“Bingo!!!!!” sigaw ni Fred at hindi na magkandaugaga sa sobrang excitement. Ako rin ay hindi mapigilan ang sariling matuwa, bagamat hindi ko pa alam kung totoo ba ang ginagawa nila o talagang fabricated.

Fred: Ang plano kasi namin ay imbitahan ang lalaki sa isang party kasi di ba tapos na ang bday ni Giselle, di ba?

Anne: Huh! Ang tagal pa kaya ng bday ng babaeng iyon. 6 months from now pa.

Bigla kaming nagkatinginan ni Fred. “Sinungaling talaga ang babaeng iyon!” sambit ni Fred.

Fred: Ah... Oo nga pala. Ok, isang party na lang siguro. Pero ano ang gagawin, e hindi naman yata siya masyadong close pa noong lalaki?

Anne: Simple. Kapag nag attend ang lalaki sa party at uminum, lasingin ninyo. I kontsaba ang mga kaibigan niya. At kapag hindi nalasing painumin ng pampatulog. Pero i-set up na ang cam sa kwarto. Mukha lang naman noong tao ang kailangan at kapag nakunan na ang mukha sa camera, ibang lalaki na ang gaganap sa sex scene kunyari...”

“Hahahahaha! Huli ka!!!!” sigaw ni Fred. Napangiti naman ako. Ewan, parang natuwa din…

Nagtype uli si Fred.

Fred: Ok, ako na ang bahala sa camera at sa pag edit. Pero pwede bang mahiram ang huli ninyong ginawang vid? Para may guide ako kung paano ang pag-present at pag duktor?”

Anne: Hmmm. Hahanapin ko pa Michelle eh. Pede bukas na?

Nagkatinginan uli kami ni Fred.

“Kapag bukas na, baka makatawag na o maka text na niya si Giselle at mabuking tayo...” sabi naman ni Fred. Kaya nag type uli siya.

Fred: E... Anne, kasi wala na akong time bukas. May presentation kami sa school bukas at ako ang in-charge sa event. Pwede ngayon na please? Hintayin ko ha? Salamat.

Anne: Ok. Hahanapin ko lang sa files ko ha? Antay lang…

At naghintay nga kami ni Fred. Parang gumaan na muli ang kalooban ko para kay Aljun at parang nagsisi ako sa mga masasakit na sinabi ko sa kanya.

Marahil ay napansin ni Fred na nakatunganga na lang ako. “Fwend... huwag kang mag-alala tungkol kay Aljun. Akong bahala doon. At siguradong kapag nalaman niya ang katotohanang ito, matutuwa din iyon.”

Binitiwan ko lang ang isang pilit na ngiti.

Maya-maya, may lumabas na na message mula kay Anne.

Anne: May email ka? I send ko as attachment sa email address mo.

Fred: Waaahhh! Salamat ng marami Anne. Heto ang email ko. xxxyyyzzz123@yahoo.com

Alam kong hindi iyon ang official na email ni Fred. Isang bogus na email din niya iyon, ginagamit niya sa mga kabulastugan niyang gawain, mg lalaki ang tinutukoy ko syempre.

Anne: Copy. I’m sending it now.

Fred: Ok Anne, hintayin ko. Salamat talaga. Nangungulit na kasi sa akin si Giselle.

Anne: Ok. Reply ka na lang sa email ko kapag nakuha mo na. At may paalala lang ako... Mag-ingat kayo sa gagawin kasi iyan ang dahilan kun gbakit na-kick out yang si Giselle sa dating school namin at natanggalan ng korona bilang Miss University. Alam mo Michelle, ayokong gawin niya uli yan eh... Please advise her na kung maaari ay huwag na lang ituloy...

Fred: Ok Anne, I’ll tell her. Tama ang sinabi mo... makakarating.

Anne: Ok Michelle. Ingat and give my regards to Giselle!

Fred: Ingat din Anne. Salamat uli. Ok, makakarating ang regards mo.

At natanggap naman namin ang video attachment na ipinadala ni Anne sa email ni Fred. At noong makita ito, halos pareho ang modus. Nakahiga ang lalaki sa isang kwarto at parang lasing na lasing at iyon uli, may nagtalik... at ang mukha ng lalaki ay palaging natatakpan ng katawan at ulo ni Giselle.

Niyakap naman ako ni Fred at nagtatalon siya sa tuwa noong makita na niya ang kabuuan ng video. “Fwend... mission accomplished! May mga ebidensya na tayo at madidiin nito si Giselle sa kanyang kagagahan. At i printout ko rin ang thread ng chat namin ni Anne. At hindi lang iyan, i check ko pa ang record niya sa dating school ng babaeng iyan kung saan siya pinatalsik!”

Syempre, natuwa naman ako sa sipag at determinasyon ni Fred na ipursige ang pagdepensa kay Aljun. Doon ko napabilib kung anong klaseng kaibigan si Fred.

“Fwend... ginawa ko ito dahil sa iyo, for your information lang… dahil inamin mo na mahal mo na nga si Aljun... At syempre, para kay Idol Aljun na rin.”

Binitiwan ko ang isang pilit ng ngiti.

“Ngayong alam kong mahal mo si Aljun...” at sabay talikod naman niya na ang mga mata ay mistulang nagdeliryo at ang bibig ay hindi ma drowing sa pigil na pagtitili dahil sa kilig, ang mga kamay ay itinakip pa dito “mangyayari na talaga ang Al-Gen love team!!!!!” at para siyang isang batang nagtatalon, kinikilig na di mo maintindihan.

“Atin-atin lang iyan Fred ah...!” ang pagpapaalala ko sa kaibigan.

“Sure! Sure! Trust me fwend... Ako ang number 1 fan ng love team ninyo at ako din ang presidente nito.”

“OA!” ang sabi ko na lang...

“Woi fwend... aalis muna ako sandali ha? Naalala ko... may ipinapagawang project pala ang aking pamangkin. Pupunta iyon sa dorm ko. Pero babalik din ako kaagad fwend. Nagawa ko na kasi iyon at ibibigay ko na lang sa kanya... ha?”

“O sige Fred. Salamat ah...”

“No problem fwend... All the time!”

At noong nakaalis na si Fred, mistulang gumaan na ang aking pakiramdam. Kasi napagtanto ko na hindi naman pala talaga ganyan kasama si Aljun. Sadyang salbahe lang talaga si Giselle.

Ngunit syempre, nakonsyensya pa rin ako sa nangyari. At nalungkot. Tuloy nanghinayang ako sa nangyari. Nag-isip kung paano manghingi ng sorry kay Aljun.

Dahil nakabukas pa ang laptop ko, sinubukan kong buksan ang website ng student council. Nalala ko kasi ang sinabi ni Gina na may welcome greeting daw si Aljun sa amin at matutuwa daw ako sa sinulat niya. At noong binuksan ko na ito, binasa ko ang nakasulat, “Hi Gener! Welcome to the university! Ikinalulugod kong i-welcome ka! Nakaka-insecure lang ang kapogi-an mo tol! Sa dami ng nagwelcome sa iyo dito, siguradong natapyasan na ang aking mga fans (yabang!). Pero dahil pareho naman tayong pogi (gwrrrkk!) ok lang na lumipat sila sa iyo. Lol! Feel at home sa univ natin… if you need my help, I’ll be glad to be of service… TC! PS. I look forward na maka-bonding ka, kasama ang iba pang mga bago… -Aljun”

Napangiti naman ako sa nabasa. Syempre sa isang baguhan na sulatan ng message na ganoon, at galing pa sa president ng student council, parang wow!

Lalo tuloy akong nalungkot at nagsisi sa pagsisigaw at pag-alipusta sa kanya. “Ansama ko talaga…” ang bulong ko sa sarili. At muli, hindi ko napigilang hindi mapaluha.

Mag-aalas 11 na ng gabi subalit hindi pa rin nakabalik si Fred. Naisipan ko n alang tuloy na pumasok sa kwarto at maghanda sa pagtulog.

Nakahiga na ako sa kama at handa na sang matulog na lang noong may narinig akong ingay sa pintuan. Naramdaman kong binuksan ito. Dahil alam kong si Fred iyon, hinintay ko na lang na pumasok siya sa kuwarto ko at hikayatin na lang siyang doon kami magkuwentuhan at doon na rin siya matulog.

Ngunit may 10 minutos na lang ang lumipas at hindi pa rin siy apumasok o ni magparamdam man lamang. Kaya kinutuban ako na baka may masasamang-loob na nakapasok.

Bumalikwas ako sa higaan at noong nabuksan ko na ang pinto, lakng gulat ko noong nakita ang taong nakatayo sa harap nito.

Si Aljun! At hawak-hawak ang gitara atsaka kumanta -

I’m Yours – Jason Mraz Song Lyrics

Pakiramdam ko ay gusto kong maglulundag sa tuwa sa pagkakita sa kanya at sa kanyang pagkanta sa akin.

“B-bakit ka nandito?” tanogn ko noong matapos ang kanta niya.

“Alam ko kasing hindi ka na galit eh…”

“Huh! Sinong nagsabi?”

“Si Fred. Sabi niyang puntahan daw kita dahil nalulungkot ka dito…”

“Si Fred talaga. Kakainis!” ang kunyari kong pag-aalburoto.

“At may sinabi din sya tungkol sa nadiskubre niya sa modus ni Giselle. Naniwala ka na… na wala akong goinawang masama?”

Tumango lang ako.

“Pasensya ka na sa akin ha…?”

“Ako nga ang dapat manghinig ng sorry. Di kita binigyan ng chance na pakinggan.”

“Ok lang iyon… At heto” dabay abot niya sa completion of service report. “Hindi ko naman pinirmahan iyan eh.”

Tinaggap ko uli ang report.

“At heto pala may dala akong bulaklak para sa iyo…” tumalikod siya at kinuha ang bulaklak na nakalatag sa sofa at iniabot iyon sa akin.

Natawa naman ako at syempre, super kinilig. “Huwag mong sabihing may siopao uli?”

“Paano mo nalaman?” sabay yakap sa akin at hugot ng isang siopao sa loob ng isang maliit na paer bag.

At hindi na ako nakapalag noong bigla niya akong niyakap at isinubo sa aking bibig ang isang buong siopao.

Kinagat ko naman ito. Kinagat din niya ang kabilang bahagi ng siopao.

At siguro naman ay alam niyo na kung ano ang aming sunod na ginawa…

(Itutuloy)

[15]

At nangyari uli ang kagaya ng unang nangyari sa amin sa siopao incident. Pero, hanggang doon lang. At pagkatapos noon, parang wala lang ding nangyari.

Ang totoo, hindi ko maintindihan kung ano ba talaga ang status namin. Pero... ok na rin ang ganoon kasi nga, ayaw kong ma-attach sa isang homosexual na relasyon. Ayokong maging bakla. Bagamat inamin ko na kay Fred na mahal ko si Aljun, ayaw kong sabihin ito sa kanya dahil ayaw ko. Hanggang kaya ko ay hindi ako bibigay at hindi magpaalipin sa naramdaman ko sa kanya. At siguro naman ay hindi bakla si Aljun. Hindi niya kayang panindigan ang relasyon kung sakaling magkaroon kami ng relasyon. Sigurado ako d’yan. Baka nga kapag may iikot na tsismis o eskandalo tungkol sa amin lalayuan na ako niyang bigla. Iiwasan, magbago ang ihip ng hangin. Imagine, ang isang hunk na campus personality, matalino, council president na kinababaliwan ng mga babae at bakla ay isa palang taong pumapatol sa kapwa lalaki? Ano ang magiging reaksyon ng mga tao sa kanya? Napakalaking “Ewwww!” talaga. Baka i-condemn siya ng mga estudyanteng umiidolo at tumitingala sa kanya. Baka pandirihan pa nila siya.

Kaya sa tingin ko ay tama lang na wala kaming commitment sa isa’t-isa. Sweet pero walang malisya. Naghahalikan pero walang relasyon. Sobrang close sa isa’t-isa pero hindi magsyota. No string attached pero nagseselosan. Sinasabi sa isa’t-isang “Ok lang kung maggirlfriend ka” ngunit sa loob-loob ay nasasaktan. Pero... ok pa rin iyon. Sa mata ng mga tao ay wala kaming relasyon. Iyan ang official. Hindi kami.

At balik na naman kami sa dati; close at sweet pero wala lang... At tungkol naman sa scandal tape, ang payo na lang ni Aljun ay hayaan na lang ito dahil hindi naman daw siya apektado kasi, lalaki siya at walang mawawala. “Kung ang ibig palabasin ni Giselle sa pagpapalabas niya o nila sa video na iyon ay ang ipaalam sa mga tao na magsyota kami o iniisip niyang sa ginawa nila ay lalapit ako sa kanya at magmakaawa, mabibigo siya dahil hindi ako lalapit sa kanya. Kahit ilabas pa sa sinehan ang video na iyon, manunuod pa ako sampu ng aking mga barkada.” Ang sabi ni Aljun.

Kaya, pinilit na lang naming maging normal uli ang lahat. At pinanindigan naman ni Aljun ang sinabi niya. Hindi nga siya lumalapit kay Giselle; gaya pa rin ng dati. At si Giselle pa itong na-iilang na lumapit sa grupo namin dahil nahihiya siguro sa ginawa niya. Guilty ba....?

Halos isang linggo ang nakaraan simula noong kumalat ang tape. Mukhang nakayanan naman naming lahat ang pressure. At alam kong pinilit din ni Aljun na huwag magpaapekto. In fact, bagamat hindi siya naglabas ng official statement tungkol sa video, halos umabot sa isang libong messages ang natanggap niya sa kanyang fb wall nagpahayag ng suporta. Pero “Salamat sa suporta” lang ang sagot na comment ni Aljun sa kanyang fb. Ingat na ingat sa pagpalabas ng statement. May nagtatanong din doon kung siya nga ba ang nasa video at ang pabirong sagot niya na lang ay “Iyong nakaharap ang mukha, sure na ako yan mga tol. Pero ang iba... mukhang di na ako sure, lol!”

As usual, nasa student center kami noon, nag umpukan; ako si Fred at Gina at hinitay ang pagdating ni Aljun. Nasa kasarapan kami ng kuwentuhan noong bigla na lang sumulpot sa aming harapan si Giselle!

“Hoy! Kung sino man sa inyo ang kumuntak sa best friend kong si Anne... malilintekan sa akin! Makikita niya kung gaano ako kasama pag nagalit! Ipapasalvage ko sya!” ang biglang banat niya, ang boses ay mataas at ang mga mata ay mistulang nagliliyab.

Nagkatinginan kami ni Fred at pati si Gina ay nagulat din sa kanyang biglaang pagsulpot. Ang saya-saya pa kasi namin sa aming kuwentuhan at biruan tapos biglang may sumigaw at pagbantaan ba naman kami. Para kaming isa-isang biglang binatukan habang nasa kasagsagan ng kasayahan.

Dahil si Fred lang naman ang palaban sa amin, sinagot niya ito ng, “Mas hoy ka kesa amin! At kung bespren mo nga yang sinabi mong Anne, wala kaming interes sa kanya dahil sigurado ako, puno din ng virus ang utak niya!”

“Ababababa! At bakit mo nasabing puno ng virus ang utak niya aber?”

“Dahil kung malinis ang utak niya, noon pa ay nilason ka na niya! Salot ka kasi sa lipunan! Atsaka... for your information, bakla po ako. At hindi po babae ang hinahunting ng isang bakla kundi lalaki! Bakit tomboy ba yang Anne? As in astig, mukhang lalaki, gwapo, katulad ng fwen ko dito sa tabi ko?” sabay muestra ng kamay niya pahiwatig sa akin.

“Aba! Pilosopo ka talagang bakla ka ano?”

“Oo naman! Ang katulad kong bakla ay katapat lang ng mga pokpok na walang breeding!”

Biglang nasira ang pagmumukha ni Giselle sa narinig na salitang ‘pokpok’. “Pokpok ako?!!! Tinawag mo akong pokpok?!!!”

“Obvious ba?! Hay naku... mayroon pa bang iba?” ang bulyaw ni Fred. At dinugtungan pa ng, mas malakas pa na pagbulyaw sa harp mismo ng mukha niya, “POKPOK!!!”

Hindi na nakatiis ni Giselle at sinugod kaagad si Fred. Tumayo na ako at si Gina at hinawakan namin ang kamay ni Fred na tumayo na rin na nakahanda na sanang sapukin sa mukha si Giselle. Ngunit dahil sa pagpigil namin dito, hindi na niya maigalaw ang kanyang mga kamay.

Ngunit sinunggaban pa rin ni Giselle ang buhok ni Fred at sinabunutan ito. “Um! Um! Bakla! Inggetero! Kupal ka na, epal ka pa! Hindi ka naman kasali sa eksena! Ang kapal mo!!!”

Pinilit pa rin naming huwag maigalaw ni Fred ang kanyang mga kamay at ilayo siya kay Giselle. Subalit nabigla na lang kami noong narinig na lang namin ang malakas na sigaw ni Giselle. “Arrggghhh!!!!”

Napatihaya na pala ito sa sementong sahig ng student center dahil sa malakas na apgtadyak sa kanya ni Fred.

“O ano... lalaban ka? Ha???!!! At ako pa ngayon ang epal, bruha ka, ampangit mo! Huwag mong kalabanin ang bakla punyeta ka dahil papatulan talaga kita!!!”

“Tama na Fred... Tama na!” ang hindi naman magkamayaw naming pagpapayo kay Fred.

At nakita na lang naming nagtatakbo na si Giselle palayo at nagsisigaw ng, “May araw ka rin! Pagsisihan mo ang ginawa mong ito bakla!!!!”

Noong wala na si Giselle doon ko na naramdaman ang panginginig ng aking kalamnan sa takot at nerbiyos dahil akala ko ay magkapatayan na ang dalawa. Para tuloy ako ang nakikipag-away. Tinablan din ako ng hiya dahil ang mga estudyante ay nagtinginan sa amin at ang iba ay lumapit pa talaga at nag-usyuso.

Pero in fairness, pinalakpakan naman nila si Fred na tumayo at parang isang modelong nagka-catwalk at pabirong kumaway-kaway, yung kaway na palad lang ang pinapagalaw inaliw, ang mga naki-usyuso at pumalakpak.

“Fred! Tinalbugan mo si Giselle!” sigaw ng isang estudyante.

“Dapat lang dahil mas maganda ako kaysa kanya!” sagot naman ni Fred

Tawanan.

“Fred... baka i report niya tayo. Nasaktan natin iyong tao.” Ang sambit ni Gina.

“Pwes magreklamo siya. Kahit magsampa pa siya ng kaso. Haharapin ko siya. Bakit? Di ba siya itong lumapit sa atin at pinagbantaan pa tayo? Di ba masasabing grave threat din iyon? Pwede natin siyang i-reklamo sa ginawa niyang pagbabanta e.” Ang sagot ni Fred.

“O sya... huwag na nating paabutin sa ganyan. Manahimik na lang tayo kasi, nasaktan mo naman siy eh.”

“Sa akin walang problema. Sanay ako sa ganyan. Basta nasa tama lang ako, go... panindigan ko iyan. Kung gaano ko pinapanindigan ang pagiging bakla, ganyan din ang paninindigan ko sa tama.”

Parang natamaan ako sa huling binitawang salita ni Fred na pinapanindigan ang pagiging bakla. “Hindi ko kaya yan...” sa isip ko lang.

Sa pagdaan pa ng ilang araw, unti-unting namatay nag issue. Ang paniniwala naman kasi ng lahat ay fabricated lang ang video. Bagamat hindi na ipinalabas ni Fred ang scandal ni Giselle na nakuha mula kay Anne, kontrabida pa rin ang dating ni Giselle sa mga tao. Hindi kinagat ng mga tao ang drama niya at mas naging kaawa-awa pa siya dahil lalong nagalit sa kanya ang mga estudyante at lalaong bumaba pa ang pagtingin ng mga ito sa kanya.

At mas lalong tumaas ang pagtingin ng mga estudyante kay Aljun. Mas lalo nila itong hinangaan at tinitingala sa cool niyang paghandle at hindi pagpatol sa issue. Mas naapreciate din nila ang hindi niy pagpalabas ng kung anu-anong statement o patutsada tungkol dito.

Si Aljun din ang nagpayo na huwag nang ipalabas pa ang nakuhang video ni Fred mula kay Anne, upang huwag na raw lumaki pa ang issue. At sa ipinamalas na galing niya sa pag handle sa problemang iyon, lalo ko pa siyang hinangaan. Napagtanto ko kung gaano kalawak ang pang-unawa at haba ng kanyang pasensya. No wonder na mahal na mahal siya ng mga estudyante dahil sa kanyang angking kabaitan.

Kaya kampante na kaming kahit wala kaming gagawing hakbang, ang lahat ay babalik pa rin sa normal. Kumbaga, sa mga kabulastugang pinaggagawa ni Giselle, bumabalik din ang lahat ng ito sa kanya. Sumikat nga siya ngunit ang tingin sa kanya ng mga estudyante ay cheap, mababa ang lipad, talipandas...

Subalit sadya talagang ipinanganak na kontrabida na si Giselle. Marahil ay hindi niya matanggap-tanggap na wala na ngang nangyari sa palabas niya, siya pa itong naging kontrabida sa mata ng mga tao at bumaba pa ang pagtingin sa kanya.

Nalaman naming nasa ospital si Fred dahil binugbog daw ito ng hindi kilalang mga tao. Ang sabi ni Fred ay noon lang niya nakita ang mga taong iyon. Mabuti naman at hindi grabe ang kanyang kalagayan at nakalabas kaagad sa ospital bagamat may mga bendahe pa ang kanyang ulo. Marahil ay tinakot lang siya.

Ipinablotter kaagad namin sa police ang nangyari at ginawan din ng medical report. At syempre, dahil wala namang lead kung sino talaga ang gumawa noon, hanggang sa blotter lang ito. Ngunit sa isip namin, si Giselle ang salarin at may pakana.

At hindi lang d’yan nagtapos ang aming problema. Sa hapon ng araw ding iyon ay ipintawag si Aljun ng office of the University President. Nag-file daw pala ng reklamo si Giselle, gamit ang video. Ni rape daw siya ni aljun at hindi pa nakuntento, ipinavideo pa ang ginawang kahalayan daw ni Aljun at ikinalat ito na syang pagkasira ng kanyang puri.

“Ang kapal talaga ng mukha ng babaeng iyan!” ang pagmamaktol ni Fred. “Wala na siyang puri no! Dapat i-kick-out na iyan sa school na ito dahil naghasik lang ito ng gulo sa campus na ito! At rape??? Waaahhh1 ang kapal! Siya nga itong naghahabol eh! Grabe talaga ang pagkademonya ng babaeng iyon!”

“Ano naman daw ang prosesong gagawin sa reklamong isinampa ni Giselle boss?” ang tanong ko kay Aljun.

“Bumuo daw ng kumite ang school upang mag-imbistiga sa kaso. Limang mga professors daw ang inatasang maging myembro ng kumite. Pinayuhan ako ng presidente ng universty na mag file ng indefinite leave of absence muna sa pagiging presidente ng student council...”

“Ano????” Ang gulat naming nasambit.

“At mag leave ka naman?” ang tanong ko.

“I think it’s a better thing to do. Kasi may reklamo e. It’s not nice kung nasa pwesto ako while my integrity is being questioned.”

“Nakakalungkot naman...” ang sabi ni Gina.

“Nabasa mo ba ang reklamo niya?” tanong ko.

“Oo binigyan ako ng kopya.” Sagot ni Aljun

At binasa namin ito. Naka address pa;a ito sa presidente ng unibersidad. –

“I filed this complaint with a deep sense of regret and heavy heart after a thorough self-discernment and introsepction. I know that it is a painful and difficult move to bring this complaint up to your good office. But I have resolved that no matter what, or no matter how heavy the cost I have to pay for this, I have to do this if only to exercise my right to be heard and my honor and dignity redeemed. I know that with this decision, there are people who will be hurt and many may even condemn me for what I do. But I am willing to face them; all in the name of redeeming my honor and dignity.

Sir, I hereby submit to your good judgement my complaint against Mr. Aljun Lachica, the student council president for the following violations against my person which he committed on the night of September 25th, my birthday:

1) He sexually molested and raped me. He was drunk at that time and asked to take a quick rest in one of the rooms in my flat. I obliged to his request but when he was already inside, he made sexual advances. As I was also drunk, I could not possibly resist his his belligerence;

2) With the help of his cohorts, they filmed what he did to me. And not only were they contented with it, they uploaded it over the net, thereby violating my right to privacy, dafaming my name, and ruining my reputation.

The emotional pain and mental anguish that I suffer is so unbearable that I experience sleep deprivation, loss of appetite, lack of focus, and extreme depression. Every night I cry and I am afraid I will lose my sanity if his contemptible act goes with impunity. And worse, I am afraid if I will lose control over myself and may commit – heaven forbid – a suicide if this ubearability reaches a point where it is better to take my own life rather than live a life where there are people mocking me, talking behind my back, while my aggressor continues to enjoy the luxury of impunity.

Sir, Mr. Aljun Lachica is a monster. Behind his sweet image of good-looking, intelligent, and boy-next-door image lies an evil character, lurking from the inside, waiting for the next opportune victim. I don’t want others to expereince the ordeal that I had gone through in his hands. This is the main reason why I am submitting this complaint.

Sir, I am begging you to please investigate the matter and penalize Mr. Lachica for his criimes. All I wish is for Mr. Lachica to be removed from office as president of the student council and be kicked out from school.

However, as I am also a human, my door is open to a negotioation with him if he wishes to, on some condtions.

I look forward to your immeditate and decisive action. God bless you.

Very Sincerely yours,

-Giselle Villanueva-

NB. Please see the attached sex video to prove the atrociousness of Mr. Lachica and how his camp had tried to viciously ruin my reputation.”

“Godddd!!!! Sobrang sama talaga ng babaeng iyon! Demonya! Sanay talaga sa pambabaliktad ampota!” ang sigaw ni Fred. “O ano Idol.. ipakalat na lang ba natin ang video na nakuha ko sa dati niyang paaralan para masugpo na ang kung ano mang balak mayroon ang babaeng iyan? She’s such a freak!”

“Huwag muna Fred. We will use it only as evidence. Kapag kailangan na sa imbestigasyon saka na natin ipakita to prove kung gaano ka wicekd ang mga gawain niya. Huwag taoyong magresort sa style nilang paninira. Depensa lang ang sa atin.”

“Bakit kasi di na lang natin ipakita sa presidente ng university ang video na iyon para malaman niyang gawain talaga ng babaeng iyon ang gumawa ng eksena at eskandalo?”

“Huwag Fred. Baka naman isipin nilang rumeresbak lang tayo kaya tayo naghanap ng paraan para madescredit natin ang reklamo ni Giselle.”

“Sobrang bait mo naman Idol. Huwag ganyan! Tatapakan ka ng mga tao kapag ganyan ka kabait.”

“Hindi naman. Lumalaban naman tayo pero nasa tamang paraan lang. Ang ipapagawa ko na lang sa iyo ay manghagilap pa ng karagdagang impormasyon sa kaso ni Giselle sa dating school niya.”

“Ok... madali lang iyan idol...”

“Salamat Fred” ang malungkot na sabi ni Aljun. “Mamaya after school magpost ako ng official statement sa student council site tungkol sa ipa-file kong indefinite leave of absence at bukas na bukas din ay mag-submit na ako ng leave sa presidente ng unibersidad.”

Hindi na kami nakaimik. Nalungkot at pakiwari ko ay gusto kong umiyak. Alam ko, malulungkot at magagalit ang lahat na mga tagasuporta at fans niya kapag nabasa na ang post niyang iyon.

Kinagabihan, sa flat ko, pinahiram ko ang laptop ko sa kanya. “Boss... ako na muna ang maghanda sa dinner natin ha? Magsulat ka lang d’yan...” ang sabi ko. Naawa kasi ako sa kanya.

“No-no-no-no! Ako na boss. Mamaya na ako magsulat” ang pagtutol naman niya.

“Hayaan mo na ako boss...” ang pag-giit kong may halong lambing. “Hayaan mong babawi ako sa iyo ngayon, ok? Andami mo kayang problema. Para kahit papaano makatulong man lang ako sa iyo.”

Napangiti naman siya, itinutok ang mga mata sa mukha ko mistulang sinisigurong sigurado ako sa sinasabi ko. “Sigurado kang marunong kang magluto?” tanong niya.

“Hindi… Pero alam kong magprito. Pi-prituhin ko ang itlog, hotdog, at may isda din yata dyan, piprituhin ko na rin. Ikaw… baka may gusto kang ipaprito sa akin?”

At tuluyan na syang tumawa. “Halika nga rito sa tabi ko?” sambit niya sa pagkarinig sa sinabi ko, ang mga bisig ay inunat.

Tumabi naman ako sa kanya. At noong makatabi na, niyakap niya ako atsaka idinampi ang mga labi niya sa mga labi ko. Sinisiil niya ako ng halik.

“Para saan iyon?” tanong ko.

“Wala. Natuwa lang ako sa sinabi mo... Touched ako.”

Syempre, touched din ako sa narinig. “Nahiya nga ako sa iyo kasi inaway pa kita, di ba? Kaya... ako na ang magluto. Kahit sa pagluluto man lang maipakita ko ang suporta ko sa iyo.”

“Kahit naman hindi mo ako ipagluluto e... basta huwag ka lang magalit. Kahit anong problema kaya kong suungin. Kahit makikipagsuntukan pa ako sa sampung tao, o kaya ay makipaglaban sa gyera.... Ganyan ako katapang. Ngunit kapag nagalit ka... naduduwag ako. Natuturete ang utak ko.”

“OA naman nito!” ang nasambit ko na lang bagamat may kilig din itong dala. “Makapagluto na nga para makapagsimula ka na ring magsulat.” Ang sabi ko na lang. “Sandali… gusto mo pala ang piniritong ulam? Baka hindi.” dugtong kong tanong.

“Actually…” ang pag-aalangan niyang sagot. “Hate ko ang pinirito. Anything fried is a no-no para sa akin. Mapili kasi ang sikmura ko. Mahilig akong kumain ngunit pihikan. Iyan ang downside ko. Kaya kapag nakakita ako ng taong masarap magluto, siya ang pipiliin kong asawahin.” Sabay tingin sa akin na parang inaanticipate na masira ang mukha ko sa pagka-discourage at mag react ako.

At na discourage talaga ako sa narinig. Bigla akong bumalik sa kinaroroonan ko imbes na sa kusina upang hindi na lang sana ituloy ang pagpiprito. Ayaw na nga niya ng pinirito, andami pagn sinasabi.

Ngunit bigla rin siyang sumingit ng, “Pero kapag ikaw ang nagpi-prito… kakainin ko talaga. Mas takot po ako sa galit ng boss ko kaysa pagkasira ng aking food regimen.”

“Dapat lang dahil wala kang kakainin kung ayaw mo.” Ang bigla ko ring pagbawi sabay pag-ismid sa kanya at tumungo uli ako sa kusina.

Ngunit may sinabi siya uli na, “Pakagat nga muna...”

Napalingon uli ako sa kanya. “Anong sabi mo?”

“Pakagat?”

“Para saan?”

“Wala lang. Nanggigigil lang ako.”

“S-saan mo ako kakagatin?” ang may pagdadalawang-isip kong tanong ngunit bumalik na rin palapit sa kinaroroonan niya.

“Sa batok.”

“Bakit sa batok?”

“Ewan. Gusto ko lang. Sige na... please???” pagmamakaawa niya.

At pumuwesto siya sa aking likuran, inilingkis ang bisig niya sa aking dibdib, ang isang kamay ay inihawak sa aking ulo atsaka idinampi na ang kanyang bibig sa aking batok at kinagat ito. “Ummmmm!”

“Arekoppp!” ang sambit ko.

“Masakit?” tanong niya.

“Syempre naman. Kinagat mo kaya...” sagot ko.

“O, e di… kung gusto mo, kagatin mo rin ako. Kahit saan.”

“T-talaga? Sige...”

“Sa batok din?”

“Hindi. Sa puson!” Ewan kung bakit ko nabanggit iyon. Para kasing kinilig ako sa sinabi niyang kagatin ko rin siya kahit saan. At parang feeling ko mas exciting kung kagatin ko ang parteng iyon.

“Nice.” Ang sagot lang niya. At dali-dali niyang hinubad ang kanyang t-shirt atsaka tinanggal ang butones ng kanyang pantalon at ibinaba ang zipper nito.

Gusto ko pa sanang tumawa kasi hindi naman kailangang hubarin pa niya ang kanyang t-hirt at tangglin pa ang butones ng kanyang pantalon at zipper. Ngunit noong lumantad sa paningin ko ang matipuno niyang chest area at lalo na noong itinuon ko na ang mga mata ko sa umusling parte ng kanyang puting brief kung saan naroon ang malaking bukol dagdagan pa sa flawless at walang kataba-tabang parteng iyon ng kanyang katawan at oblique muscles, napalunok na lang ako ng laway.

“O... ano pa ang hinintay mo? Kagat na...” ang sambit niya noong napatitig na lang ako sa harapan niya.

Yuyuko na sana ako upang kagatin na ang parteng iyon ng kanyang katawan noong sinabihan niya akong, “Lumuhod ka kasi...”

Para akong matawa kasi, syempre, luluhuran ko talaga sya upang kagatin lang ang parteng iyon. Ngunit dahil sa excitement na nadarama ko, sinunod ko na lang ito. Pumuwesto ako sa harap niya upang idiniin ko na ang makasaysayang kagat noong mapansin ko ang lumalaking bukol sa kanyang harapan sa ilalim ng brief at nag-uumalpas ito, tila gustong makawala.

Ngunit feeling dedma lang ako. Itinuloy ko na ang pagdiin ng aking bibig sa kanyang puson noong bigla naman siyang nagsalita. “Pwede bang dilaan mo muna bago mo kagatin boss?”

“B-bakit pa?” ang pagtutol ko.

“Gusto ko lang. Please???”

At bagamat gustong tumutol ang aking isip, sinunod ko na lang ang gusto niya upang huwag siyang ma bad trip. Inilabas ko ang aking dila at hinagod niyon ang parteng iyon ng kanyang puson. At sinabayan ko pa ng pagsisipsip.

“Ahhhhh!” Napaungol siya. At naramdaman ko ang lalo pang pagkislot ng kanyang pagkalalaki sa loob ng kanyang brief.

Naramdaman ko naman ang dalawa niyang kamay sa aking ulo, idiniin ito na marahan. Itinuloy ko pa rin ang pagdila. At maya-maya lang ay kinagat ko na ito. “Ummmmmmmm!!!!” nanggigigil talaga ako.

“Arekop!” Ang biglang pagsigaw ni Aljun. “Ang sakitttt!”

“Sensya na po… Sabi mo kasi kagatin, e.” sabay tawa.

“May utang ka sa akin ha? Ansakit noon ah!” ang sabi niya.

“Ah, eh… magluto na ako boss.” Ang sabi ko na lang hindi na pinansin ang sinabi niya at dumeretso na sa kusina.

Habang nagluluto ako, nagdraft na siya ng statement tungkol sa reklamo na isinampa ni Giselle sa opisina ng presidente ng unibersidad at ang pagfile niya ng indefinite leave of absence sa student council. At noong matapos na niyang i-draft, ipinabasa niya ito sa akin.

To my fellow students:

This is to inform you that I have filed for an indefinite leave of absence from my position as student council president effective tomorrow due to a complaint lodged by a concerned student at the office of the president of the university against me. The complaint has something to do with the sex scandal video...

In order to make the investigation as credible and as impartial as possible, I have decided to come up with this decision. It breaks my heart to do this. I know that with this unfortunate incident, I have disappointed you and let you all down. I amasking for your forgiveness..

During my absence, the vice president handles the day-to-day affair of the student council. I ask you to extend to him and the whole student council the same degree of supportand cooperation that you have extended me.

On my part, I promise to fight it out and defend my innocence and for the truth to prevail. I admit that this is one difficult moment of my life but I promise to overcome all these; to come out stronger, wiser, and above all... vindicated.. I hope that you will still stand by me..

Yours truly,

-Aljun Lachica-

“Ok na iyan boss...” ang sabi ko noong mabasa ko ito.

“Sigurado ka?”

“Oo naman. Presidente ba naman ng student council ang magsulat. Sino lang ba ako. Isana hamak na fisrt year Liberal Arts student lang naman”

“Hmmm. Pa-humble effect pa to, nasa top one naman ang average sa dean’s list” sabay paggulo sa buhok ko. “Sige na nga!”

At agad niyang iponost ang kanyang message sa site.

Tinext ko na rin sina Gina at Fred tungkol dito. Nagreply si Fred ipaalam daw niya ito sa mga kaibigan niya at gaawa siya ng fb brigade para suportahan si Aljun. Pati si Gina ay tinext din daw ang mga kaibigan niya at ipinaabot na i-spread nila sa ibang mga estudyante pa at mag post ng kumentong suporta sa statement ni Aljun sa site.

Habang naghintay kami ng feedback, kumain kami ng hapunan. “Ansarap mo naman palang mag-prito! Ngayon ko lang naapreciate ang sarap ng piniritong isda, hotdog, at itlog.”

“Hmpt! Praise ba yan o sarcasm?” tanong ko.

“Praise syempre.” ang sagot niya. “Pwede ka nang mag-asawa.” Sabay tawa

“Anong kinalaman sa pagpi-prito ko sa pag-aasawa?”

“Syempre, para hindi magutom ang asawa mo. Kagaya ngayon, mabubusog ako nito sa sarap ng pagkaprito mo.”

“Feeling mo naman ikaw ang asawa ko.”

“Parang ganoon na nga... praktis.”

Napangiti naman ako. Ewan kung may laman ang sinabi niya. Ngunit sinagot ko ito ng, “Ikaw rin pwede ka nang mag-asawa.”

“Bakit mo naman nasabi iyan?”

“Nasasarapan ka nang kumain ng pinirito e...”

Natawa rin siya. Siguro... nakuha niya ang ibig kong sabihin. Kung may laman man iyong sinabi niya, lalo naman iyong sa akin.

Tahimik. Hindi ko alam kung natuwa siya o napikon.

“Woi... baka may nag-comment na sa post mo. Sabi ni Fred kasi nagko-comment na ang mga kaibigan niya at mga kakilala ng mga kaibigan niyang tagasuporta mo. Nagsimula na ang text brigade nila at may post na rin daw siya sa fb, at gumawa na rin ng fb group ng mg supporters mo.” Pagbasag ko sa katahimikan.

“Sige pagakatapos nating kumain, basahin natin...”

Noong matapos na kaming kumain. Siya na ang nag-insist na maghugas ng plato at magpunas ng mesa. Habang naglinis siya, binuksan ko ang student council site. At may mga comments na nga, mahigit 100 na. Bagamat hindi binanggit na si Giselle ang nagreklamo, marami ang nagagalit sa kanya. Karamihan ay may haka-haka na pakana ni Giselle ang lahat at may kanya-kanyang opinyon sila kung bakit ginawa ni Giselle iyon, at ano ang mga pruweba.

“Boss... marami nang comments. Ginawang discussion board ang post mo. Gusto mong sagutin?”

“Huwag na... ayokong magbitiw ng comment. Baka ma mis-quote ako, ma mis-understood o ma-incriminate lang, magamit na ebidensya sa kabila” sagot niya.

“Ako pede sumali sa discussion nila?”

“Huwag na rin siguro muna. Syempre, alam nilang magkadikit tayo...”

At iyon, hinayaan na lang naming si Fred ang parang moderator sa discussions nilang iyon.

Binuksan din namin ang fb ni Aljun upang i-post din ang announcement niya doon. At pati pala sa fb wall niya ay may mga nagpost na rin ng mga messages. May mga nag send din ng mga private messages, lahat nagtatanong kung bakit nangyari ang ganooon, ang iba ay nagpahayag ng kanilang panghinayang, opinion at haka-haka tungkol kay Giselle at sa posibleng motibo nito.

Dahil ayaw nga ni Aljun na magbitiw ng statement maliban sa official staement niya sa site, isinara ko na lang ang fb account niya pagkatapos naming mabasa ang mga messages.

Binuksan ko ang fb ko. Nakita ko ang invite ni Fred sa pagsali sa fb group na ginawa niya para sa mga tagasuporta ni Aljun. SALMO (Support Aljun Lachica Movement) ang pangalan ng grupo. At may 76 na ka myembro agad, bagamat wala pang dalawang oras simula ng buuin ito ni Fred.

At dahil naka-online naman si Fred, nakasali din ako agad sa grupo. May nakapost na palang document doon at ang unang document ay ang controversial na video na pinamagatang, “The Evil That Started It All...” At may tanong sa ibaba na, “Naniwala ba talaga kayo na (1) Si idol Aljun ang nasa video doing the sex scene? (2) Granting na sya nga, may sexual molestation, o rape ba na makikita sa video?”

May mga nagcomment at syempre, dahil supporters naman lahat ni Aljun ang mga nandoon, puro kampi lahat sa kanya ang mga kumento.

Binuksan ko rin ang pangalawang document at ito ang kopya ng reklamo ni Giselle laban kay Aljun. At ang title nito ay “The Mother Of All Lies”. May mga nagcomment na rin at karamihan ay pinagtatawanan na lang ang reklamo. Ang iba ay nanggagalaiti sa galit kay Giselle.

At ang pangatlong document ay ang official announcement na ni Aljun. At ang pamagat nito ay, “Our Idol Needs Your Support!” At mas marami ang nagcomment dito, ipinararating ang kanilang suporta.

May ipinost din si Fred sa wall ng SALMO. Ito ay ang panghikayat niya sa mga estudyante na magsuot ng itim – shirt, wristband/armband o ribbon bilang pagpahayag ng suporta kay Aljun. Inannounce din ni Fred na magdidikit ang SALMO ng mga puting cartolina sa gilid na dingding ng student center at hinikayat niya ang mga estudyante na pumirma at isulat doon ang kanilang suporta para kay Aljun. Ipinost din ni Fred ito sa wall ng fb ni Aljun upang kapag may nagbukas, makikita nila kaagad ang message.

Kinabukasan, nagsuot nga ako ng itim na t-shirt. Medyo kinabahan ako kasi baka kaunti lang ang makisimpatiya.

“Fred, kaunti lang yata ang nag-suot ng itim...” ang sabi ko kay Fred noong nasa student center kami. “At tayo pa lang ang nakapirma sa cartolina.”

“Hintayin mo mamayang hapon at bukas. Hindi pa nabasa ng marami ang fb message natin.”

At totoo naman ang sinabi ni Fred. Kinahapunan, marami nang estudyante ang may suot na ribbons at mga naka-itim. At unti-unti na ring dumarami ang pumirma at nagsulat ng kanilang mga mensaheng suporta para kay Aljun sa cartolinang inilagay namin.

Syempre, tuwang-tuwa kami dahil maraming estudyante na ang lumapit sa amin at ang simpleng samahan namin ay lumaki na ang umpukan. At ginawa nilang leader si Fred bagamat verbal lamang ito.

Tuwang-tuwa naman si Fred. “O, di ba? Ako na ang presidente ng Fan’s Club ni Idol”

Subalit habang dumarami ang nagsusuot ng itim at napupuno na ng mga pirma at messages ang sampung cartolina sa student center sa isang linggong nakalipas, wala pa ring aksyong nangyari sa kaso. Ni hindi man lang pinatawag si Aljun upang magbigay ng kanyang panig. At ang masaklap, may umiikot na mga bali-balitang kaya daw tumagal ng ganoon ay dahil may isang lalaking propesor na myembre ng kumite na professor din ni Giselle sa isang subject na sini-seduce daw ni Giselle.

At hindi lang isa. May isa pang myembro ng kumite na bina-blackmail daw ni Giselle. Isang tagong baklang propesor na ang duda nila ay may nalalamang sikreto si Giselle.

So ibig sabihin, ginagapang ni Giselle at mga alipores niya ang mga myembro ng kumite upang marahil ay patagalin na lang ang kaso. Kasi, kapag tumagal iyon, parang nanalo na rin sila dahil matagal ding makakabalik sa student council si Aljun.

Sa galit ni Fred sa mga kumalat na tsismis, nagpost na naman siya ng announcement sa wall ng SALMO at hinikayat na magkaroon ng peacefull rally sa university ground, harap ng admin building kinabukasan at 3:00pm against sa kumite na syang inatasang mag-imbistiga sa kaso, lalo na sa dalawng nabanggit na propesor. Nagkataon din kasing walang pasok kinabukasan.

“I-upload na nga lang kasi natin ang video scandal ni Giselle galing sa ibang school, idol! Para matauhan na iyan sya at makikita ng mga estudyante ang baho ng babaeng iyan!” ang pakiusap ni Fred kay Aljun.

“Huwag muna Fred. Ibang issue iyon. At kung ipakita man natin, dapat sa imbistigasyon na...”

“E, hindi ka nga ipinatawag eh. Siguro kasama sa plano nila iyan na hindi ka ipatawag kasi alam ng babaeng iyon na may nakalap tayong dating video scandal niya!”

“Hayaan mo na. Maghintay tayo sa tamang panahaon... Basta patas ang ating laban, oklang iyan.”

“Naiinis na kasi ako idol eh... Inip na inip pa!”

At dahil matigas ang paninindigan ni Aljun na huwag munang ipalabas ag video, walang nagawa si Fred.

Natuloy ang rally. May mahigit 60% ng student population ng university ang sumali na halos lahat ay naka-suot ng itim na damit base sa estimate nina Fred. Nandoon din ang halos lahat ng mga student council officials at mga elected student representatives. At bagamat peaceful at walang nagsalita, nakikita sa mga banners and streamers na ang tinira ng rally ay ang kabagalan ng aksyon ng kumite, partilkular na ang nabanggit na dalawang mga propesor na siyang nagpabagal sa proseso. May banners na ang isinulat ay “mga bayaran”, “mukhang pera”, “blackmail lang ang katapat”, “nauuto”, “nagpapagamit”, “walang paninindigan” “sayang ang doctorate degree”...

“At kapag hindi pa uubra ito, gagamitin ko na ang ultimate Gay Power!” ang sambit ni Fred. Hindi ko rin alam kung ano ang ibig niyang sabihin.

Kami ni Aljun ay hindi na sumali sa rally. Kagya ng sinabi niya, ayaw niyang mabahiran ng kulay ang na-initiate nilang rally. Pati ako ay hindi na lang din sumali. Ang ginawa na lang namin ni Aljun ay ang magpunta ng beach. At kagaya ng mga nakaraan naming outing, kaming dalawa lang. Syempre, hindi naman nawawala ang yakapan kahit sa lugar na hindi secure basta walang tao sa paligid.. At nandyan din ang patagong halikan.

Kinabukasan habang naglalakad kami malapit na sa mainbuilding ng campus, nagulat kaming pareho ni Aljun noong nagmamadali at halatang nininerbyos si Fred na sumalubong sa amin.

“Fwen... saan ba kayo nanggaling kahapon???” ang sambit kaagad niya na halatang balisa.

“Nasa beach kami ni Aljun. Bakit?” ang tanong kong halatang nagtaka.

“Kayo lang bang dalawa?”

Napatingin ako kay Aljun. “O-oo... Bakit nga???”

“May bad news ako sa inyo Fwen! Talagang hindi titigil ang demonyang babaeng iyan sa atin! Patayan ang laban dito!”

“A-ano ba ang problema? I-klaro mo nga? Hindi namin maintindihan ang ibig mong sabihin!” ang tanong kong hlata nang kinakabahan.

“N-nagpost si Giselle ng mga litrato ninyo ni Aljun noong nasa beach kayo kayo kahapon, may petsa at oras pa, parehong naka-shorts lang kayo sa litrato, nagyakapan at... naghalikan!!!”

“Ha???!!!”

(Itutuloy)