Torn Between Two Lovers (11-15)

By: Gelo

Source: michaelsshadesofblue.blogspot.com

[11]

“Here.”

Sabay abot sa kanya nang towel.

“Sige kuya una na ako mag-shower huh.”

Habang naghihintay sa pagbabalik ni Francis ay nahiga muna ako at nagmuni-muni. Hindi ko maintindihan bakit lahat na lang mga taong nagmamahal sa akin eh palaging hindi ganap na pwedeng maging akin. Masyado ba akong hopeless romantic at lahat na lang ng nagpapakita nang pagkagusto sa akin ay nagugustuhan ko na rin? Hindi kaya nagiging unfair na ang tadhana sa akin.

Si Arnel na naging best friend ko simula pa lang nung high school. Siya na nakapalitan ko nang ilang malalambing na mga sandali ngunit hindi maging ganap dahil siya ay takot sa ama niyang sundalo kaya mas pinili ang ‘tuwid’ na daan. Ngayon, heto si Francis. Very vocal naman siya sa pagsasabing gusto niya ako at dahil dun nagustuhan ko rin siya. Kagaya nang kay Arnel, may hadlang din sa aming dalawa, si Jie. Hays, hindi ko na alam gagawin ko.

Nagulat na lang ako sa mga bisig na pumulupot sa akin.

“You look scared kuya.” Sabay tawa.

“Loko ka kasi eh. Bakit ka naman nanggugulat?”

“I’m not masyado ka lang preoccupied.”

“Preoccupied? Siguro nga.”

“Ano ba kasi gumugulo sa’yo? Care to tell me?”

“Hindi pa ako sigurado kung magsasalita ako ngayon sa’yo but I just want you to be here with me. Don’t leave me.”

“What are you saying kuya?”

“Masakit ang maiwanan Francis, I tell you.”

“Hindi kita maintindihan.”

“You don’t have to.”

“Ang labo mo.” Sabay kalas sa pagkakayakap sa akin.

“Uto! Hala, magsa-shower muna ako.”

Bago ako lumabas ng kuwarto ay tiningnan ko muna siya. Mukhang malalim din ang iniisip.

Sa ngayon, napagpasyahan kong hayaang ipaanod sa tubig ang lahat ng mga bumabagabag sa akin. Naisip kong walang saysay na ipagtabuyan si Francis gaya nang ginawa ko kay Arnel. Tama na ang minsang nagkamali ako.

Pagbalik ko ay nakahiga pa rin ito at mukhang sarap na sarap sa pagtulog. Matapos magbihis ay nilapitan ko ito.

“Francis, I’m so happy that you came into my life. You brought me happiness that only you can give. I know na in the near future, magkakaroon tayo nang mga pagtatalunang bagay habang lumalalim ang pinagsamahan natin but let me assure you this mahal na kita.” ‘But I can’t promise you na magiging tayo.’ Sigaw ng isip ko. “Let’s cherish everything we had. Huwag tayong magmadali. Ayokong isang araw maging stranger na tayo sa isa’t isa.” And I gave him a kiss.

Tumabi na ako nang higa sa kanya sa kama. Maya-maya pa ay yumakap na ulit ito sa akin. Nang sipatin ko ang mukha nito ay naaninag ko ang ngiti sa mga labi nito.

--

“Dhen!”

Napalingon ako sa tumawag sa akin. Ngayon ay papalapit na ang taong sanhi nang paglayo ko kay Arnel.

“Oh Jessa!”

“Hi! Are you busy?”

“Uhm, not really. Why?”

“Let’s have snack together.”

“Sure. I’ll just fix this.”

“Take your time.”

Bakit ganun, it’s so sudden na lumapit ito sa akin. Ayokong mag-isip na may kailangan ito sa akin but I can’t help myself na this has something to do with him.

“Okay let’s go.”

Dumiretso na kami sa cafeteria. Usually, hindi ako kumakain dun dahil kapitbahay lang naman namin ang school aside sa mahal ang billihin dun. Matapos maka-order ay agad nang nagsimula si Jessa.

“How are you?”

“Doing just fine. Ikaw?”

“Great! Uhm. . .” Medyo napansin kong may gusto siyang sabihin but hindi niya magawa-gawa.

“Is there something you want to ask me?”

Tumango lang ito.

“Okay ka lang ba?”

“Yeah.”

“Ano nga pala itatanong mo?”

“Ano mo si Arnel?”

I’m dumbfounded.

“Ano? What do you mean?”

“Huwag na tayong maglokohan dito. I know there’s something about you two.”

I kept my silence.

“Pansin ko kasi na iba ang closeness niyo. You care a lot sa isa’t isa and most of the time lagi kang bukambibig nun na kesyo ganito, ganun. Sometimes nga pinagseselosan na kita pero iniisip ko na lang na magbest friends kayo and normal lang iyon. Pero lately pansin ko ang pagiging tahimik niya. Yes we go out on dates pero parang ang layo nang iniisip niya. Naba-bother ako lalo pa nang minsang nasabi niya na huwag ko raw mababanggit pangalan mo. Then one time, nagsasalita siya habang tulog at ang sabi Dhen don’t do this to me. Ngayon sabihin mo sa akin, ano mo siya?”

Bigla akong pinanlamigan. Nakakaramdam na kaya ito?

“Best friend.”

Simpleng sagot ko. Walang anu-ano ay bigla niya akong sinampal. Nagulat ako.

“What the?! Bakit mo ako sinampal??”

“Pinagkatiwalaan kita. I never thought na papatol si Arnel sa mga kagaya mo. I’m expecting this ,that you’ll deny having an affair with my boyfriend.”

“Dahil yun ang totoo.”

“No it’s not. You can’t fool me. You can’t FOOL ME! Akala mo hindi ko pansin? Nung una pa lang kitang makita, I knew already na bakla ka. Kahit ipangalandakan mo sa buong mundo na hindi ka bakla, nararamdaman ko. What’s so special about you eh wala ka namang dapat ipagmalaki dahil kahit kailan hindi mo siya mabibigyan ng anak. You’re dreaming if maagaw mo siya sa akin?” Nag-iba bigla ang tahimik at mabait na si Jessa.

She’s starting to get on my nerves. Ayoko makipagtalo dahil una nasa public kami pero her words are enough to make me to do so.

“You know what? Insecurity kills.” Sabay tayo ko at alis ng cafeteria.

Bago ako makalabas ay narinig ko pang tinawag niya akong BAKLA. Gusto kong umiyak pero ayoko naman ipangalandakan sa lahat na talunan ako. Ayoko naman masyadong i-down sarili ko. Tama na yung mga sinabi ni Jessa sa akin.

Siguro nagawa niya yun dahil sa nasasaktan siya pero tama ba namang saktan ako? Umiwas na ako. Lumayo pero bakit kailangan pa akong habulin? Dumiretso ako nang banyo at nagkulong sa isa sa mga cubicles. Doon, inilabas ko lahat ng hinanakit ko. Hindi ko na napansin ang takbo nang oras. Pag-check ko nang phone ko, tadtad ako nang text messages galing sa mga kaibigan ko. Tinatanong kung bakit absent daw ako. Hindi ako nagreply.

Paglabas ko nang cubicle ay laking pagsisisi ko dahil sa nasa loob din si Arnel. Pagkakataon nga naman.

“Dhen, umiyak ka?”

Umiling lang ako. Niyakap niya ako bigla. I pushed him away, alam ko napahiya siya.

“Anong problema?”

I composed myself.

“Leave me alone.”

Nakita ko sa mga mata niya ang pagkahabag sa akin.

“Huwag mo akong kaawaan! I don’t need those. I told you to stay away from me.” Pangtataboy ko sa kanya.

“But Dhen kailangan mo ako.”

“HINDI KITA KAILANGAN!!!”

Gulat siya sa naging reaction ko. Bago pa man siya muling magsalita ay tuluyan na akong lumabas ng CR.

Just imagine the heavy day with matching rains. Grabe, it sucks! I’ve seen this in movies and I can’t believe na mangyayari ito sa akin. I stayed in the rain long enough to feel its comfort. Napaupo ako sa isang bato dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman ko.

“Huy girl, anong emote mo dito at nagpapakabasa ka?”

“Febbie!” At napayakap ako sa kaibigan ko. Wala itong pakialam kahit mabasa man ito. She hugged me back.

“Anong nangyari?”

“Marami.”

“Umpisahan mo na.”

Mag-uumpisa na sana akong magkuwento nang mag-alburoto yung tiyan ko. Napatawa kami bigla.

“Hala, tara uwi muna tayo at ng makameryenda ka saka ka magkuwento. Dami mong pinagdadaanan ngayon eh.”

“Sinabi mo pa. Teka si Xyza?”

“Sinundo ni Ruben?”

“Oohh, may session pala sila ngayon.”

“Yeah.”

“Oh ikaw, bakit ka nandito? Paano mo ako nakita?”

“Kasi nagpunta ako sa CR kanina tapos nakita ko na may taong nagpapaulan sa may baba. I just knew na ikaw iyon kaya naman agad kong kinuha payong ko then hayun Coco Crunch!”

“Talagang naisingit ang Coco Crunch eh.”

“Naman. Gutom na rin kasi ako girl eh.”

“Hindi halata.”

At sabay pa kaming tumawang dalawa.

“Mamaya, punta raw si Xyza sa bahay niyo. Jamming tayong tatlo. Nagpabili ako nang iced tea tsaka pulutan.”

“Ambilis naman ng mga kamay mo at naitext mo agad si Xyza.”

“Ako pa.”

“Teka nga, iinom kayo sa bahay namin? Respeto naman. Walang umiinom dun.” Sagot ko.

“Gaga, anong inom? Food trip tayo mamaya habang ume-emote ka.”

“Ah ganun, so ako pala ang main course? Eh bakit hindi na lang kayo ang magchikahang dalawa at matutulog na lang ako.”

“Sorry ka hindi pwede yun. On the way na raw siya eh.”

“Walastik. Baka gusto niyo na ring magdala nang bihisan niyo at dun na rin kayo matulog mga nyeta kayo.”

“Ay oo nga. Teka, hatid kita sa inyo then uwi ako saglit kukuha lang ako nang bihisan ko.”

Nagsisi pa ako dahil sa sinabi kong iyon. Dapat hindi na lang ako nagsalita pero salamat pa rin sa mga ito dahil ready sila laging makinig sa mga kadramahan ko.

Gaya nang sabi niya, matapos akong maihatid ay umuwi agad ito para kumuha nang mga damit niya. Wala pang isang oras ay halos sabay na dumating yung dalawa. Agad ko naman silang pinapasok.

“Idiretso niyo na mga gamit niyo sa kuwarto.” Sabi ni mama.

“Okay po tita.” Sabay na sagot nung dalawa.

“Oy girl, bakit nasaan yung kama mo?” Gulat na tanong ni Febbie dahil carpet tsaka comforter lang ang nasa kuwarto.

“Inilabas ko muna. Ayoko namang sa kama ko kayo tapos ako sa lapag? Aba, wala nang gentleman ngayon lalo pa sa inyo.” Seryoso kong sagot.

“Nyeta ka talaga kahit kalian. Ah basta sa akin yung kulay pink.”

“Alam ko, kay Feb naman yung may pagong na print.”

“Ambait mo talaga girl kahit kalian.” Sarcastic na sabi nito.

“Thank you.”

At ibinaba na nga nila mga gamit nila.

“Teka, ano yang dala niyo?”

“Pagkain tsaka iced tea.”

“Hindi yun, ayan oh.” Sabay turo sa isang boteng nakatago sa may likod ni Xyza.

“Ah eto ba? Mag-spin the bottle kasi tayo later.”

“Patingin nga?”

Nanlaki mata ko nang makitang Red Horse pala yun at ang matindi grande pa.

“Mga gago talaga kayo. Sabi ko di ba hindi tayo iinom? Alam niyo naman na hindi ako umiinom ng ganyan.”

“Eh di wag kang makiinom. Sa amin na lang ito ni Febbie, di ba girl?”

“Hay naku, basagin ko pa sa mga ulo niyo yan eh.”

Tumawa na lang yung dalawa.

“Mag-uumpisa na ba tayo?”

“Teka saglit, magluluto lang muna ako.”

“Girl, wag seafoods huh.” Pareho kasing may allergy yung dalawa run.

“Sure!”

“Ano bang iluluto mo?”

“Pusit.”

Kita kong napangiwi si Xyza samantalang nanlaki ang dati nang may kalakihang mata ni Febbie.

“Girl, okay na kami rito wag ka nang mag-abala.” Biglang bawi ni Xyza.

Natawa na lang ako sa reaction nila. Tuluyan na nga akong lumabas para magluto.

“Tagal ka pa ba diyan?”

“Pwede naman siguro maghintay Xyza di ba?”

“Nagtatanong lang garampang (malandi)!”

“Gutom ka na? Umpisahan niyo na nang makatulog na kayo.”

“Partakam kitdi (Bilisan mo)!”

“Okay.”

Kakapasok ko lang sa kuwarto nun dala yung niluto ko nang tawagin ako ni mama dahil may bisita raw. Agad ko naman nilatag yung niluto ko bago ko hinarap yung bisita.

“Anong ginagawa mo rito?”

“Can we talk?”

“Para saan?”

“Sa nangyayari sa’yo.”

“Bakit? Hindi ba sabi ko sa’yo layu---“

“Pagtatabuyan mo na naman ako?”

“Bakit hindi mo papasukin yang bisita mo?” Walastik talaga timing ni mama.

“Opo ma.” Wala sa ilong na sagot ko kay mama. “Pumasok ka raw.”

Pumasok naman siya. Umupo muna ito sa sofa. Pumasok naman ako saglit sa kuwarto para tingnan yung dalawa.

“Hoy mga durbab (matakaw), hindi ulam yan! Mga buwisit kayo at talagang kumuha pa kayo nang kanin huh!”

“Nagutom kami girl eh tsaka ang sarap kasi nito.”

“Sige marami pa sa kusina. Tinadtad ko nga nang hipon yan eh.”

“Keber!” Sabi pa nung dalawa.

“Sino pala bisita mo?”

“Si Arnel.”

“Talaga?” Sabay tayo ni Xyza at lumabas ng kuwarto.

Natawa ako sa hitsura nito na puno ang bibig tapos may kanin kanin pa. Ano kayang reaction ni Arnel pagkakita dito? Can’t wait.

Paglabas ko, nag-uusap yung dalawa. Dumiretso muna ako sa kusina para lagyan ulit yung bowl. Pagdaan ko sa sofa wala na yung dalawa yun pala nasa kuwarto na.

“So it seems may bago tayong ka-jamming. Welcome pare.” Sabi ni Febbie.

Ngumiti lang ito. Waring nahihiya pa.

At umupo na ako paharap sa kanya. Katabi ko sa kanan si Xyza, si Febbie sa kaliwa. Inumpisahan na naming magkuwentuhan, bangkaan. Nakakamiss pala yung ganito. Wala pa naman akong napapansing paparating na confrontation. All’s flowing smoothly. Nang medyo nalalasing na yung tatlo, dun na nag-umpisa ang lahat.

“So girl, anong emote mo kanina sa ulan?”

Nanlaki yung mata ni Xyza samantalang may pag-aalala sa mukha ni Arnel. Hindi ako lasing at hindi ako nakiinom kaya kaya ko itong lusutan.

“Ah yun ba? Wala naman. Gusto ko lang maligo sa ulan.”

“Boo! Maligo sa ulan mo your face.” Si Xyza.

Tahimik pa rin si Arnel.

Bumuntong hininga muna ako. Sinimulan ko nang magkuwento. Maingat ako sa bawat salitang lumalabas sa mga bibig ko. Ayoko namang palabasing masama si Jessa sa harap ng bf nito. Takot ko lang na maresbakan. Para akong nasa talk show dahil nasa hot seat ako. Puro sila pilit na sabihin ko raw kung sino iyong babaeng iyon pero ang sagot ko na lang eh hindi ko kilala. Hanggang sa dumating sa point na iniiwasan kong mangyari.

“So hindi mo talaga sasabihin yung name?”

“Hindi ko kilala eh.”

“Okay.”

“Mababaw na reason yun kung bakit ka nagpaulan kanina.”

Tahimik ako. Nakikiramdam. Hindi ko alam kung sasagot o hindi.

“Dahil sa akin.” Walang pakundangang sabi ni Arnel.

Sabay na tumingin yung dalawa kay Arnel.

“What do you mean dahil sa’yo?” Tanong ni Febbie.

“Nasa CR ako kanina nang lumabas siya sa cubicle. Kagagaling niya lang nun sa iyak. Nung sinubukan kong mag-offer ng tulong, pinagtabuyan niya ako then nagkaroon kami nang pagtatalo at ayun na.”

“Nag-away na naman kayo?”

Tumango lang ito pero ako tahimik lang. Mas ninais ko na lang na uminom ng iced tea.

“Anong pinagtalunan niyo?”

“Tinanong ko kung bakit siya umiyak pero hindi siya sumagot. I insisted pero pinagtabuyan niya ako.”

“Dahil ayoko nang dumagdag ka pa. Masyado nang maraming nangyayari sa akin at nakakapagod na.” Hindi ko na napigilang hindi magsalita.

“Then why ask me to leave? You know I can help.”

“That’s the least you could do to help me.” Malungkot kong sabi.

“NO! Kung dati hindi kita nagawang panindigan, this time I’ll do everything to win you back.”

“Everything you said? Kaya mo bang ipagtapat sa tatay mo na you’re into guys? Kaya mo bang ipangalandakan sa lahat na ako ang pinili mo? At lalong lalo nang kaya mo bang saktan si Jessa just to please me?” Sunod sunod kong tanong.

Tumahimik siya.

“I expected this from you Arnel, you’re as coward as before.”

“I’ve changed.”

“Really? Since when?”

“Since the day you told me not to hinder your way.”

“Why? I didn’t ask you to change for me!”

“Because I have to.”

“Because you have to?”

“Oo dahil I’m so lost without you. I’m not the same person as to when I’m with you.”

“Stop it! I don’t want to listen.”

Pero hindi tumigil ang mokong.

“I want to bring back the times when you’re still mine.”

“I was never yours damn!” I was starting to turn red at mukhang nag-eenjoy ang dalawa sa nakikita nila sa akin. Pangiti-ngiti sila.

“Bakit kayo ngumingiti ngiti dyan. Is there something funny?”

“Meron.”

“Ano??”

“Ikaw!!!” Sabay tawa nang dalawa.

“Fuck you both!” Lalo lang tumawa yung dalawa napansin ko rin naman ang mga ngiti ni Arnel.

“And you, why are you smiling?”

“You’ve never changed Dhen.”

“You want me to change? You should be ready for that.” May banta sa boses ko.

“But Dhen, I’m just joking.”

“This isn’t the perfect time for you to throw a joke on me. You knew how much I HATE you!”

Then suddenly, he bursted. Umiyak siyang bigla. That’s the first time I saw him cried na wala nang bukas. He tried to hide his face away pero hindi niya magawa. Natahimik naman yung dalawa sa kakatawa dahil doon.

Nakonsyensya ako sa nangyari pero I have my grounds. Pag inalo ko siya, lalaki na naman ulo nito at iisiping okay na kami ulit and I won’t let it happen… for now.

Nang medyo nagpacify siya nang konti, nagulat na lang kami nang kinuha niya yung bote nung Red Horse at tinungga yung natira. Medyo may karamihan pa iyon kaya naman lahat kami napa-woah sa ginawa niya.

Pinigilan namin siya pero ayaw patigil. Nag-aalala rin ako sa kanya dahil baka mapaano siya.

Napahinto si Febbie and Xyza sa sumunod kong ginawa. Inagaw ko yung bote sa kanya at agad siyang hinalikan sa labi. Natapon yung laman nun sa amin gawa nang marahas kong pag-agaw dito. Kumapit siya sa batok ko at idiniin pa ang mga labi ko sa kanya. Hindi ako lasing or ano pero this is something what my heart’s been longing for. Agad din akong bumitaw at agad bumalik sa upuan. Tulala siya sa ginawa ko pero nagawa niyang ngumiti.

Napapalakpak naman yung dalawa naming kasama sabay sabi nang live show.

Hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Arnel at tumabi na sa akin. Papakipot pa ako na kunwari ayaw ko siyang makatabi pero nung inakbayan niya ako hindi ko naman magawa itong tanggalin. Kinikilig naman yung dalawa sa postura namin.

“Dhen, I have to tell you something.” Si Arnel.

(itutuloy…)

[12]

“Hey kuya!”

Rinig ko ang pagtawag na iyon ng isang pamilyar na boses sa may likuran ko. Hinarap ko ito.

“Oh Francis.”

“Hi! Kamusta ka?”

“I’m looking good naman sa tingin ko. Hindi ba ako ganun sa tingin mo?” Seryoso kong tugon.

“Loko ka kuya. Medyo may katagalan na rin kasi nung last time na nagkasama tayo kaya gusto kong mag-catch up tayo sa isa’t isa.” Halos matawa sa sagot ko.

“Matagal na ba ang three days?”

Tumango lang ito.

“Really?”

“So let’s hang out after ng meeting.”

“Meeting? Teka anong meeting yan?” Naguguluhan kong tanong.

“Hindi ka ba na-inform? Nagpatawag si gov ng meeting mamayang 5:30pm sa may second floor ng nursing office.”

“Talaga? Bakit hindi ako in-inform?” May tampong usal ko.

“Huwag na magtampo kay gov. Busy yun tsaka nasabihan naman na kita di ba kaya smile na dyan.”

Hindi pa rin ako mangiti. Trip lang.

“Pag hindi ka ngumiti, hahalikan kita.”

Bigla akong natilihan kaya naman ngumiti na ako. Ayokong ma-issue ulit in public. Tama na yung isang beses. Napalis ang ngiti ko agad at napalitan ng walang emosyong maskara ang pagkatao ko nang masilayan ang paglapit ng kontrabida.

Umakbay ito kay Francis sabay salita.

“Dude, don’t forget yung lakad natin mamaya after class huh.” Pagpapaalala nito kay Francis.

“Mamaya na ba iyon? Naku naman, pwede pass muna?”

Tumingin muna nang matalim sa akin si Jie bago sumagot.

“Pass na naman? Naku, lagi na lang ganyan. Nakakatampo ka na sobra.”

“Hindi naman dude. Nagpatawag kasi si gov ng urgent meeting kaya hindi ako makakasama mamaya sa’yo.”

“Lagi naman eh. Ako na lang lagi ang last priority.” At nag-walkout na ito nang tuluyan.

Naku naman, ako na naman ang sisisihin nung gagong iyon. Ano ba naman iyan. Ako na lang lagi ang may mali. Nakakainis na sobra.

“Huy kuya!”

“Oh?”

“Natulala ka dyan.”

“Hindi kaya. O siya sige na, una na ako sa’yo at may klase pa ako.”

“Sige kuya. See you later.”

Tumango na lang ako.

Lukot ang mukha ko habang binabagtas ang pasilyo papunta sa room. Iniisip kung bakit sa dinami-rami nang taong pwedeng dapuan ng malas eh ako pa talaga. Maya-maya pa ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti nang maalala ko yung nangyari sa pagitan naming dalawa ni Arnel nung nakaraang gabi.

“Dhen, I have to tell you something.”

“Sige ano iyon?”

“Break na kami ni Jessa.”

Nagulat ako sa sinabi niya. Agad ko naman iyon binawi dahil baka drawing lang yung sinabi niya. Mahirap ng umasa. Sabi nga nila, never expect never assume.

“What’s with that look?” Tanong niya.

“Why?”

“Ginawa ko lang yung alam kong tama.”

“Mali ka. Alam ko kung gaano mo kamahal si Jessa. Huwag na sana tayong maggaguhan.”

“Maniwala ka naman sa akin, kahit ngayon lang.” May tinig ng pagsusumamo na sambit niya.

“Nabartik kan (Lasing ka na).” Pag-iwas ko sa usapan.

“Haan pay (Hindi pa).”

“Oo kaya. Namumula ka na.”

“Hindi kaya.”

“Wen (oo).”

“Madi (Hindi).”

“Tumigil na nga kayong dalawa dyan. Baka gusto niyong pag-untugin ko kayo.” Pagsaway ni Xyza.

“Tumigil ka na raw.” Sabi ko rito.

Ngumiti na lang ito.

“Anyway, let’s play.” Pag-aya ni Febbie.

“Anong laro yan?” Tanong ko.

“Jungle book.”

“Wala na bang mas luma pa dyan? Gusto ko yung teks na lang meron pa ako dyan.” Sarkastiko kong banat..

“Dali na huwag ng maarte.”

“Teka, lagyan natin ng twist.” Suggestion ni Xyza. “Instead na sabihin natin yung mga crush natin eh magtatanong tayo nang kung anu-ano sa natalo. What do you think?”

“Pwede yan. Gusto ko iyan. Ikaw ba Dhen ayos lang sa’yo?”

“Ayos lang sa akin.” Sumagot agad si Arnel.

Ramdam ko na nakatuon na naman sa akin ang atensyon nila kaya naman labas sa ilong akong sumagot.

“May magagawa pa ba ako?”

Napangiti naman ang tatlo sa sagot ko.

Sa umpisa nang game eh medyo mga pa-tweetums pa ang mga tanong pero nung lumaon ay medyo seryoso na at kumplikado.

Sadyang mapang-asar ang pagkakataon dahil madalas na sa akin tumapat ang huling letra. Wala kasing iwasan ng kamay gaya nang nakasanayan.

“Nakailang talo ka na Dhen? Baka gusto mong magbigay sa amin?” Pang-aalaska ni Xyza.

“Dali na, dami pang satsat.” Sabi ko.

“Sige ako una magtatanong.” Si Febbie.

“Okay. Bilisan mo lang huh.”

“Sige eto na.” Tumigil saglit sa pagsasalita si Febbie. May pa-bitin effect pang nalalaman. “Mahal mo ba si Francis?”

Putakti! Heto na, bumanat na ang bunganga nang isang tsismosa. Kita ko naman ang pagkagitla sa mukha ni Arnel.

“Next question please.” Paiwas kong sagot.

“Andaya, walang ganun. Ang usapan ay usapan.”

“Fine.” Bumuntong-hininga muna ako bago nagpatuloy. “ Gusto ko si Francis.” Pa-safe kong sagot.

Bumakas sa mukha ni Arnel ang lungkot at sakit. Bagama’t ramdam ko na gusto niyang itanong sa akin kung bakit pero nanatili siyang tahimik. Hindi ko naman gusto na magpaliwanag pa dahil kalabisan na iyon. Isang tanong isang sagot lang.

“Bakit?” Follow-up question ni Febbie.

“Ooopps, one question lang per tao.” Pagpapaalala ko sa kanila.

“Ah ganun pala huh, sige ako magtatanong nun. Bakit ‘gusto’ mo lang siya at hindi mahal?” SI Xyza.

Tumingin muna ako sa ngayo’y blangko nang itsura ni Arnel. Sinisipat kong maigi kung dapat ko ba itong sagutin o hindi. “Kasi ayokong masaktan ulit at magmahal ng may sabit. Mas safe nang sabihin ang gusto kesa mahal para iwas disgrasya.”

Nakita ko siyang bumuntong-hininga.

“Kaya mo ako binitiwan.” Malungkot na sabi nito.

“Oo.”

Nanaig ang katahimikan sa aming apat. Hindi naman nakatiis yung dalawa kaya naman inalis nila yung awkwardness sa paligid.

“O siya, tuloy na natin yung laro.”

Naghawak-hawak na kami ulit ng mga kamay at nagpatuloy sa laro. This time, hindi ko na mahawakan ng maigi yung kamay ni Arnel. Nahihiya? Hindi naman siguro. Tama lang yung ginawa ko. Nagi-guilty? Hindi ko alam. Natigil lang ako sa kakaisip ng nagsalita si Xyza.

“Naku, paano ba yan Arnel ikaw na ang nasa hot seat pasensyahan na lang huh.”

Tumango lang ito.

“Bakit kayo nag-break ni Jessa?” Hindi napigilan ni Xyza na maitanong.

“Dahil kay Dhen.”

Patay na! Ayoko nang ganito.

“Anong bakit kay Dhen?”Wala sa sariling pag-follow up niya.

“Gusto ko na kasing palayain yung sarili ko. Hirap na akong magpanggap.”

“Magpanggap?” Si Xyza ulit. Dumadami na tanong nito ah.

“Oo. Magpanggap na lubos akong masaya sa piling ni Jessa kahit na alam kong mas sasaya ako sa piling ng iba.”

“At si Dhen yung tinutukoy mong iba?” Tanong pa ulit ni Xyza.

Tumango lang si Arnel.

“Dhen, masuwerte ka. Ang dami naghahabol sa’yo. Ano bang meron ka?”

“A-aba malay ko. Huwag mo akong tanungin wala akong alam dyan.” Depensa ko.

“Hindi ako nagsisisi sa desisyon ko dahil sa ginawa ko lang kung ano yung alam kong tama.”

“Ano naman iyon?” Umatake na naman pagiging slow ni Febbie.

“Sinasabi kasi nang puso ko na makipaghiwalay na kay Jessa para bigyang daan yung taong matagal ko nang mahal.”

Hindi ko alam kung anong mararamdaman that time pero iisa lang ang sigurado ako, may saya akong naramdaman sa sinabi niyang iyon.

“Eh di…” Magtatanong pa sana si Febbie pero pinigilan ko na.

“Huy, nakakarami na kayo nang tanong ah. Isa-isa lang di ba?” Pagsaway ko sa dalawa.

Napaismid naman sila.

“Huwag kang magpadala sa sinasabi nang puso mo, i-workout mo relationship niyo ni Jessa dahil iyon ang tama sa maraming bagay.” Biglang litanya ko na ikinagulat nila maging ako.

“Anyway, turn ko na magtanong di ba? Hmmmm. How do you see yourself 5years from now?” Sa tingin ko safe ako sa tanong na iyon kasi I’m referring sa career niya pero nagkamali ata ako.

“5years from now, I’ll be happy with someone I’ve loved since we became best friends.”

“Earth calling Dhen! Earth calling Dhen! Mayday! Mayday!” Parang ewan na bungad sa akin ni Xyza.

“Huy, andyan pala kayo.”

“Wala, espiritu lang itong nakikita mo.” Pambabara ni Xyza. Napatawa na lang ako.

“Hay naku, hanggang ngayon ba naman girl di ka pa rin nakakamove-on? Matagal pa ang 5years.” Pang-aalaska ni Febbie.

“Ewan ko sa inyo! Kung anu-ano mga pinagsasasabi niyo.” Hindi pa rin maalis-alis sa mga labi ko ang ngiti.

“Hay naku, bakit kasi kailangan pang i-deny yung totoo ehh kitang kita naman ang ebidensiya sa mga ngiti mo. Blooming ka kaya girl.” Si Xyza.

“Oo nga.”

“Weh di nga?” Sagot ko. “Hay naku, gutom lang iyan.”

“Hindi rin girl. Teka nga, nakita ko nag-usap kayo ni Francis sa may baba kanina. Anong meron?” Usisa ni Xyza.

“Wala naman. Sinabi lang niya na may meeting kaming mga officers mamaya.”

“Ay, so hindi ka makakasama sa session namin?” Si Febbie.

“Mukhang ganun na nga.”

“Sayang, tatambay pa naman kami sa McDo.”

“Re-sched niyo yan mga hayup kayo!”

“Bahala na.” Sabay pa nilang sabi.

At tuluyan na kaming pumasok sa classroom.

5:15pm. Time check. Mukhang walang balak tong prof namin na magpauwi ah. Dapat hanggang 5pm lang kami sa kanya pero ginanahan ata na magturo. Sabagay wala naman kaming magawa kasi major subject namin iyon kaya sapilitang makinig na lang.

Mukhang napansin naman niya na drained na kami kaya naman dinismiss niya na kami pero nag-iwan pa nang lintik na assignment. Walastik lang eh. Walang patawad. Maya-maya pa ay biglang nag-vibrate phone ko. Pagtingin ko ay nag-alarm yung note ko.

Dali-dali na akong nag-ayos ng gamit at pumunta na sa meeting namin. Ilang lakad lang ay nasa office na ako. Wala pang masyadong tao pero ine-expect ko na sunud-sunod ng dadating yung mga iyon. Hindi nga ako nagkamali. Nag-reserve ako nang upuan para kay Francis kasi 6pm pa out nun sa class eh

Hindi ko namalayan yung oras at 6:30pm na pala. Tiningnan ko phone ko kung may text si Francis pero wala, ni miscall wala rin. Tinext ko siya kung nasaan siya, pero lumipas ang ilang minuto ay wala pa rin siyang reply. Medyo nabadtrip ako.

Kahit na sabihin kong sinusubukan kong mag-focus eh hindi ko iyon magawa nang ganap. Lumilipad kasi isip ko. Hindi man lang siya nagtext na hindi pala siya makakarating. Eksaktong 7pm ng tapusin na ni gov yung meeting. Isa-isa na kaming lumabas ng office. Nagpahuli ako dahil ayokong kausapin si gov. Baka kung anu-ano na naman ang mapag-usapan namin.

Pagbaba ko ay may humila sa kamay ko. Sa sobrang gulat ko ay nasuntok ko siya.

“Aray!” Daing niya. “Bakit mo ako sinuntok?”

“Gago ka pala eh! Bakit ka kasi nanggugulat?”

“Sorry! Hinintay kasi kita eh.”

“Huh?”

“Huwag bingi-bingihan Dhen. Mamaya matuluyan ka dyan.”

“Ewan ko sa’yo. Teka bakit ka pa nandito? Kanina pa tapos klase mo huh?”

“Eh hinintay nga kita di ba?”

“Bakit mo ako hinihintay?”

“Gusto ko kasi ayain kang mag-dinner.”

“Dinner? Anong meron?”

“Wala naman.”

“Ewan ko sa’yo. “

“Tara na.”

Wala na akong nagawa pa dahil hawak-hawak niya kamay ko. Sa sobrang higpit ay mahihiya ang katawan kong hindi sumama. Kahit na medyo naiinis pa rin ako sa hindi pagsipot ni Francis, unti-unti naman iyong pinapalis ni Arnel.

“Hop in.” Pag-imbita niya.

Umangkas na ako sa motor niya. Banayad ang takbo namin sa highway dahil sa may mga itinatanong si Arnel sa akin. Napag-alaman ko rin na nasabi pala nung dalawa kong kaibigan kung nasaan ako nang mga oras na iyon kaya pala nandun siya.

“Saan ba kasi tayo pupunta?” Tanong ko.

“McDo.”

“Wow, ang romantic mo huh.”

“Romantic pala huh. Sige kapit ka.” At pinasibad niya agad yung motor niya.

Binagtas namin ang daan papuntang simbahan. Nagtaka ako.

“Bakit dito?”

“Basta, huwag ka nang magtanong.”

Akala ko sa simbahan talaga kami tutuloy pero nilagpasan namin iyon. Ilang metro lang ang layo nang huminto na kami.

Ngayon ko lang nakita tong lugar na ito.

“Kelan pa ito rito?”

“Matagal na.”

“Bakit hindi ko alam.”

“Paano mong malalaman eh school-bahay-McDo ka lang naman.”

Nagandahan ako sa ambience nung lugar. Napaka-cozy. Coffee shop siya pero pwede na ring maging lover’s nest. Medyo may kalayuan ang distansya nang mga tables kaya naman malayang makakapag-usap ang mga couples o groups na pupunta rito.

“Teka, bakit dito mo ako dinala?”

“Don’t worry, may tea sila rito and warm white chocolate drink.”

“Aba, siguro madalas kayo rito mag-date ni Jessa ano kaya alam mo.” Biglang nagbago expression ni Arnel.

Me and my big mouth. Natahimik na lang ako. Para makabawi eh ako na ang naghanap ng table. Umakyat ako sa second floor. Pinili ko yung pwestong malapit sa may bintana. Kahit papaano kasi magandang pagmasdan ang mga view sa labas.

Ilang sandali pa ay papalapit na si Arnel dala ang tray ng order niya. Nang mailapag niya ito sa mesa ay laking gulat ko sa nakita ko.

“Paano mo nalaman na paborito ko ang blueberry muffin?” Nitong college ko na lang kasi nagustuhan yung pagkain na iyon.

“Ano pa at naging best friend mo ako kung hindi ko malalaman iyan.” May pagmamayabang sa tono nito.

“Ang sabihin mo, tinanong mo sila Febbie about dyan.”

Napangiti na lang siya.

“Alam mo, hindi ka pa rin nagbabago. Maparaan ka pa rin sa mga bagay na gusto mong malaman.”

“Siyempre naman. Sabi nga nila kung gusto maraming paraan…”

“Kung ayaw maraming dahilan.” Pagsabat ko sa kasabihan niya.

“Dhen?”

“Hmmm.”

Bago siya muling nagsalita ay hinawakan na nito ang kamay ko.

“Ngayong libre na ako at sa tingin ko ay libre ka rin, may pag-asa na bang maging tayo?”

Natameme ako sa tanong niya. Hindi ako makahagilap ng maisasagot.

“Ah, eh. Ahm.”

“Sige hindi kita mamadaliin. Gusto ko makilala mo ako hindi bilang best friend mo kundi bilang isang taong magmamahal sa’yo higit pa sa pagiging best friend.”

Natahimik ako. Hindi ko talaga alam ang sasabihin ko. Sa sobrang tahimik naming dalawa ay rinig na rinig namin ang tawanan ng mga taong papaakyat sa hagdan.

Napalingon ako sa kanila na siyang pagkakamali ko. Muling nabuhay yung inis na akala ko’y naiwaglit ko na sa isip ko. Naramdaman ko na lang ang pagdiin ng pagkakahawak ni Arnel sa kamay ko kasabay nun ang biglaang pagtahimik nung mga bagong dating.

“Lipat tayo nang ibang shop.” Nasabi na lang nung isa.

Hindi siya nagpatinag sa paanyaya nang kasama niya.

“Kuya?” May pag-aalala sa tono nito.

Pinilit kong itinago ang totoong saloobin ko pagkakita sa kanya. “Yes?” Sabay bitaw ng pilit na ngiti.

“I’m so…”

“You don’t have to. Malaki ka na. May sarili ka nang isip at marunong ka na rin magdesisyon para sa sarili mo kaya huwag kang humingi nang tawad sa akin kung iyon man ang balak mong gawin.”

“Alam ko may mali ako kuya. Ni hindi man lang ako nakapagtext to inform you na hindi na ako makaka-attend sa meeting.”

“It’s fine.” Nagpalabas ako nang isang malalim na hininga bago muling nagsalita. “Arnel tara na.”

Tumayo na ako ganun din si Arnel. Naramdaman kong hindi agad ito sumunod sa akin kaya tiningnan ko ito.

“Walang patutunguhan yan.” Kita ko ang pagkuyom ng palad ni Arnel. Nagbabadya nang isang gulo. Buti na lang napigilan ko.

Pagkababa ay dumiretso na ako sa may motor niya at sumakay. Agad naman niya itong in-start at lumakbay na kami pauwi.

“Antayin mo ako rito. Saglit lang ako.” Paalam ko sa kanya pagkababa ko.

Dumiretso na ako sa kuwarto at nag-impake nang ilang mga gamit. Balak ko kasing magpalipas ng gabi kila Arnel. Kilala ko na si Francis. Gagawa iyon ng paraan para makapag-usap kami ngayong gabi at hindi ko hahayaang mangyari yun ngayon.

“Ma, mag-overnight ako kila Arnel.”

“Hindi ka na nahiya. Mang-iistorbo ka pa.” Sagot ni mama.

“I love you ma!”

“Kayo talagang mga bata kayo. Kung ano maisipan agad ginagawa. O siya, heto kunin mo para may panggastos ka.”

Inabot ko naman agad yung perang bigay ni mama. Dali-dali na akong lumabas.

“O, anong ibig sabihin niyan?” Gulat na tanong niya.

“Dun ako makikitulog sa inyo tonight. Trip lang.”

Alam ko hindi siya kumbinsido sa rason ko pero hindi rin siya tumutol.

Habang nasa daan ay panay ang vibrate ng phone ko. Pagsilip ko, si Francis. Gaya nga nang nasabi ko, hindi ko siyay bibigyan ng pagkakataon para magpaliwanag.

“Hindi mo ba sasagutin yung tumatawag sa iyo?”

“Mag-drive ka na lang diyan. Huwag ka nang makialam pa.” At iginapos ko ang mga bisig ko sa katawan niya.

Malamig ang hangin na dumadampi sa mga pisngi ko pero tila ba walang tatalo sa lamig na nararamdaman ko kay Francis. Kung tutuusin, mababaw lang ang dahilan pero pilit kong pinapalaki.

(itutuloy...)

[13]

“May gusto ka bang sabihin sa akin?” Bungad niya pagkapasok na pagkapasok ko sa kuwarto niya.

“Huh?” Pagmamaang-maangan ko.

“Hay naku Dhen, huwag kang magkunwari sa akin. Alam kong may problema ka kaya sabihin mo na baka makatulong ako sa’yo.”

“I don’t want to drag you in. Tsaka hayaan mo akong resolbahin ito. Enough na muna yung pagiging knight in shining armor mo. Let me learn the hard way.”

“Okay sabi mo eh. Basta if you want to talk, I’m just here.”

“Sure. O siya mag-shower ka na. nangangamoy ka na eh.”

“Igiban mo naman ako.” Paglalambing niya.

“Aba’t sinuswerte ka ah.”

“Sige na. O kaya samahan mo na lang ako sa may poso. Takot ako eh.”

“Uto! Takot ka dyan. Kelan ka pa natakot sa multo?”

“Just now.”

“Baliw! Hala sige na maligo ka na.”

Ayaw talaga paawat ni gago. Hinablot ako bigla at diniretso sa may poso. Wala na akong nagawa pa kasi binasa na niya ako.

“Walanghiya ka!” Gumanti na rin ako sa pagbasa sa kanya.

Para kaming mga bata na nagbabasaan. Sa totoo lang, miss ko itong mga ganitong pagkakataon. Kasi ba naman wala akong kapatid na lalaki kayak ay Arnel ko naibuhos yung pangungulila ko sa kapatid na lalaki.

Ipinagpatuloy lang namin ang paglalaro sa poso hanggang sa naisipan naming tapusin na ang ginagawa dahil palalim na ang gabi at lumalamig na ang paligid. Hirap na baka dapuan pa kami nang sakit.

“Na-miss ko ito.” Hindi ko napigilang hindi maibulalas.

“Miss din kita Dhen, sobra.”

Napalingon ako sa kanya. Parang nasa pinilakang tabing lang ang eksena eh. Ikinulong niya ako sa mga bisig niya at unti-unting inilalapat ang labi niya sa akin. Gusto nang isip ko na kumawala ako pero mismong katawan ko ang trumaydor sa akin.

Sa una ay banayad ang mga halik niya pero di naglaon ay unti-unting nagiging marahas. Hindi ko na rin napigilan pa ang sarili kong hindi gumanti sa paglapastangan ni Arnel sa mga labi ko. Naglalakbay na ang diwa ko sa mga pangyayari. Nais kong samantalahin ang nararamdaman kong ligaya dahil hindi ko alam kung kelan ito mage-expire.

Kapwa kami hinihingal ng putulin namin ang halikang iyon.

“You’re lips are the softest lips I ever kissed. Sobrang saya ko, matagal ko nang gustong muling maramdaman ang mga halik na ganun.”

“Bolero.” Sabay tampal sa dibdib nito.

Napangiti lang ito at muli pa’y hinagkan ako. Saglit ngunit madamdamin.

Kita ko naman na hindi magkamayaw ang cellphone ko sa pag-vibrate. Nang tingnan ko ito ay laking gulat ko nang si mama ang tumatawag kaya naman dali-dali ko itong sinagot.

“Hello ma!”

“Ano po?”

“What the?! Sige po ma.”

Badtrip talaga! Kainis.

“Len, alis muna ako saglit. May puntahan lang ako.”

“Saan ka punta?”

“Basta.”

“Hatid na lang kita.”

“Hindi na. Kaya ko ito.”

“Sige. Babalik ka huh.”

Tumango na lang ako at agad nagbihis.

Bago ako makalabas ng bahay ay binigyan ako ulit ng halik ni Arnel sabay bulong ng I Love You. Napangiti na lang ako.

Ano na naman ba naisip nitong taong to? Hindi na naawa sa akin. Hay buhay nga naman. Buti na lang at nakasakay ako agad ng tricycle. Habang nasa daan ay buwisit na buwisit pa rin ako. Gusto ko sana pagdating ko eh sapakin siya pero hindi ko ata kaya tsaka baka masaktan kamay ko.

Buti na lang umayon ang takbo ni manong driver kaya naman wala pang 20minutes ay nasa bahay na ako. Kita ko naman agad yung sasakyan niya sa labas. Pagkabayad ko ay may mga kamay agad na yumapos sa akin na siya ko naman agad inalis.

“Kuya, I’m sorry.”

“Uminom ka?”

“Sorry. Patawad po.” Pagsusumamo nito.

“Ma andito na po ako. Sorry po sa istorbo. Ako na bahala rito. Matulog na po kayo.” Hindi ko pinansin muna yung sinabi niya. Nagbigay lang ng ilang paalala si mama bago pumasok sa silid nito.

“Ano bang problema mo?” Nang humarap ako sa kanya.

“Alam ko galit ka sa akin kuya. Sorry talaga.” Hindi na nito napigilang umiyak. Sa halip na maawa ay mas nainis pa ako.

“Puro ka sorry. Di ba sinabi ko na sa’yo kanina na wala kang dapat ihingi nang sorry?”

“Kuya naman eh. Alam ko kung ano mali ko please babawi ako sa’yo.”

“Francis, umuwi ka na muna. Saka na tayo mag-usap.”

“Kelan mo ako kakausapin kuya?” Maiyak-iyak pa rin nitong sabi.

“Pag hindi ka na lasing. Kapag nasa tama ka nang huwisyo.”

“No, sa ayaw at sa gusto mo ngayon tayo mag-uusap.” Nabigla ako sa naging sagot niya.

“Fine. Sige ngayon magsalita ka. Ipaliwanag mo bakit mo ako iniwan sa ere?”

Hindi ito umimik. Nakatingin ito sa loob ng bahay. Pagsilip ko ay nakita kong nakikisawsaw yung kapatid ko sa eksena.

“Ikaw, pumasok ka na sa loob kung ayaw mong isumbong kita kay .” Pagsaway ko sa kapatid ko.

Dali-dali naman itong tumakbo paloob.

“Doon tayo sa kotse mo mag-usap.”

Sumunod na lang ito sa gusto kong mangyari. Pagkapasok naming dalawa ay wala pang gustong mag-umpisa. Naisip ko bigla si Arnel na naghihintay sa pagbabalik ko. Dapat matapos ko na ito agad.

“Tutunganga na lang ba tayo rito o uumpisahan mo nang magpaliwanag?” Malamig kong tanong sa kanya.

“Sorry kuya kung iniwan kita sa ere.” Halos pabulong na nitong bigkas pero malinaw pa naman sa pandinig ko.

“Hindi mo man lang naisip na magtext.” Panunumbat ko.

“Nawaglit sa isip ko.”

“Nawaglit? Sabagay, may point ka nga naman. Siyempre kailangan mong i-enjoy yung bonding niyo ni Jie kaya ayos lang na mawaglit sa’yo na may naghihintay sa’yo.”

“Sorry.” Sa mas lalo pang huminang boses nito.

“You should know Francis kung ano ba mga priorities mo sa buhay nang hindi ka nakakatapak ng tao. Tanggap ko naman na hindi ako ang priority mo, andyan pamilya mo, mga kaibigan mo, mga taong nagmamahal sa’yo.”

“Hindi kuya. Priority kita.”

“That’s bullshit Francis! Kahit kailan hindi ako ang naging priority mo. Alam nating pareho na hindi totoo yang sinasabi mo kaya please lang, maging tapat ka naman sa sarili mo.”

“Sorry.” Nakayuko ito na waring hiyang-hiya.

“Sorry na naman? Nakakasuka na yang sorry mo. Pwede ba magpaliwanag ka nang maayos!”

“Okay fine! Gusto mong magpaliwanag ako sa’yo sige magpapaliwanag ako.” May kataasang sumbat nito sa akin.

Tumahimik na lang ako.

“Excited ako kanina na pumunta nang meeting dahil makakasama ulit kita. Pansin iyon ni Jie dahil ilang ulit niya akong nasita. Kaso nung matapos yung klase namin ng bandang 5:30pm, hindi na ako tinigilan ni Jie na mag-jamming kami. Humingi ako nang konting extension kahit maka-attend lang sana sa meeting pero hindi ako pinagbigyan. Lagi na lang daw ako busy sa org. Kaya pumayag na ako para hindi na siya magtampo.”

Nagtaas siya nang tingin sa akin pero hindi ko sinagot yung tingin niya. Sa halip iginawi ko ang mga mata ko sa labas. Nagpatuloy siya.

“Kuya gusto kong magtext sa’yo or tumawag man lang para ma-inform ka kaso nagagalit si Jie pag hawak ko phone ko. Wala na akong magawa. Sinakyan ko na lang lahat ng trip niya para iwas gulo hanggang sa tuluyan ko nang hindi naalala na magsabi sa’yo. Kung hindi pa kita nakita sa may coffee shop kanina hindi ko maaalalang may kasalanan ako sa’yo. Gusto kong magpaliwanag pero nahihiya ako kay kuya Arnel. Ngayon, matapos kong ihatid si Jie sa bahay nila dumiretso na ako agad dito.”

Dun na ako napatingin sa kanya. Mas naintindihan ko na ngayon na mas matimbang pa rin pala talaga si Jie kaysa sa akin. Alam ko na.

“Uminom muna ako saglit bago gumawi rito. Umaasang madadagdagan yung lakas ng loob ko para kausapin ka. Kaso pagdating ko rito sinabi sa akin ni tita na wala ka raw sa bahay niyo. Nagmakaawa ako kay tita, sabi ko gusto kitang kausapin. Naawa siguro si tita sa akin kaya tinawagan ka niya. Kuya, sorry talaga.”

“Tapos ka na bang magpaliwanag? Aalis na ako. May taong naghihintay sa akin. Ayoko siyang paghintayin sa wala.”

“Sana kuya mapatawad mo ako.”

“Alam mo Francis, kung tutuusin eh sobrang babaw lang naman ng nangyari eh. Huwag mo nang palalimin. Oo nasaktan ako sa ginawa mo pero ano bang magagawa ko. Tapos na iyon eh. I’m thinking on the brighter side na lang. Ngayon ko na-realize kung ano ako sa’yo. Ngayon mas malinaw na sa akin kung saan ako sa’yo at dahil dyan, salamat. Maraming salamat!”

“You’re not thinking of giving up on me di ba?”

“Hindi ko alam Francis. Give me some space, I want to sort things between us. Sana sa mga panahong iyon, malaman mo kung ano ba talaga ang gusto mong mangyari.”

Hindi ko na siya binigyan pa nang pagkakataong magsalita. Tuluyan na akong bumaba sa kotse niya at sumakay ng tricycle pabalik sa bahay nila Arnel. Alam ko nasaktan din siya sa naging desisyon ko pero it will help us both.

Nakatanggap pa ako nang text message galing sa kanya habang nasa byahe ako. isang simpleng sorry. Masyado akong naging rude sa kanya sa totoo lang pero wala akong magagawa. Masakit kasi yung katotohanang kahit na ilang beses niyang sabihing mahal niya ako at handa siyang gawin lahat para sa akin kung madadaig naman iyon ni Jie. Ayoko magmukhang kaawa-awa sa bandang huli.

Pagdating ko sa bahay nila Arnel ay nakita ko itong nanunuod ng tv.

“Kamusta lakad mo?”

“Hindi ko alam.”

“Nagkaayos na kayo?”

Napatingin lang ako rito.

“Tinawagan ko si tita at sinabi niya sa akin yung nangyari kanina.”

Hindi ko magawang magpaliwanag. “Nakakapagod.” Yun na lang ang nabitiwan kong salita.

“Dhen, sa tingin ko naman mabait na bata iyong si Francis kaya huwag mo sana siyang itulak palayo sa iyo.”

“Bakit mo ba ako minahal?” Bigla kong tanong sa kanya.

This time, humarap na siya sa akin.

“Minahal kita kasi mas madali kong nakita yung hinaharap ko kapag ikaw yung kasama ko.”

“Bakit?”

“Una dahil kilala na natin ang isa’t isa. Pangalawa, payag si mama sa gusto kong mangyari.”

Nanlaki mata ko sa huli niyang sinabi.

“Oo Dhen, sinabi ko na kay mama pero hindi pa kay papa. Natatakot pa rin kasi ako eh.”

“Bakit mo ginawa iyon?”

“Dahil gusto kong patunayan sa’yo na seryoso ako sa’yo.”

“Paano na ang pangarap mong magkaroon ng sariling pamilya?”

“Saka ko na iisipin iyan ang mahalaga eh maintindihan mo kung bakit ikaw ang pinili ko.”

“Ewan ko sa’yo.”

“Aba, hindi ka naniniwala? Huh? Hindi ka naniniwala?” Tumayo ito at agad akong inundayan ng isang libong kiliti.

“Arnel, tigilan mo yan!!!” Napapapitlag ako sa ginagawa niya.

Enjoy na enjoy naman ito sa ginagawa. Halos magmakaawa na akong tigilan na niya yung pagkiliti sa akin pero mas lalo lang nito ipinagpatuloy. Nang magkaroon ako nang pagkakataon, hinawakan ko yung itlog niya at bahagyang piniga. Napasigaw ito sa sakit. Tatawa-tawa naman akong lumayo sa kanya.

“Kasalanan mo yan. Pinagsabihan na kita kaso masyado kang makulit ayan tuloy napala mo.”

“Dhen naman, paano tayo makakabuo nang pamilya nito kung babasagin mo yung itlog ko.”

“Tarantado! Pamilya ka dyan. Wala akong matres.” Sabay irap dito.

“Ang sakit talaga Dhen.” Pinandilatan ko lang siya.

“Teka, may canton ka ba?”

“Tingnan mo sa may lagayan.”

Agad akong naghalungkat. May nakita naman akong ilang pakete.

“Gusto mo rin ba?”

“Iba gusto kong kainin eh.” Sabay ngiti nang may pagkapilyo.

“Tumigil ka dyan. Gusto mo tuluyan ko na yang basagin?” Pagbabanta ko.

“Kaya mo ba?”

“Aba, huwag mo akong hamunin.” Akmang lalapit na ako nang bigla itong tumakbo palayo. “Kala mo nagbibiro ako ah.”

Kumuha ako nang ilang pakete at saka nagluto. Habang naghihintay na kumulo iyong tubig ay may mga kamay na yumapos sa akin. Naglalambing na naman itong taong to.

“Mainit, lumayo ka muna.”

“Ayan, pinapalayo mo na naman ako. Bakit ka ba laging ganyan?”

“Anong emote mo? Ang sabi ko, layo ka muna dahil mainit. Pagpapawisan ako.”

Bahagya nitong niluwagan pagkakayakap niya.

“Hay naku naman, ang hirap magluto kapag ganito.”

Tatawa-tawa lang ito sa likuran ko.

“Len?”

“Hmmm?”

“Bigyan mo ako nang sapat na oras para makapagdesisyon. Ayokong magmadali dahil ayokong may pagsisihan tayo sa bandang dulo.”

“Naiintindihan ko. Hayaan mo lang ako na mahalin ka araw-araw.”

“Len?”

“Hmmm?”

“Ang corny mo!”

“Mahal mo naman.”

Tumahimik na lang ako. Ayokong mag-comment baka iba pa lumabas sa bibig ko.

Ilang minuto pa ay sa wakas nailuto ko na rin yung canton. Konting ritual pa ay handa na yung pagkain. Agad ko itong dinala sa may lamesa sa harap ng TV. Kumuha naman si Arnel ng mga tinidor at naglabas na rin ng pan de sal.

“Buti naman may stock ka pa niyan.”

“Araw-araw kaya akong bumibili nito.”

Umupo na kami at nag-uumpisang mag-jamming.

“Ano ba yang pinapanuod mo! Len hanap ka naman ng magandang palabas.” Utos ko rito. Tumalima naman ito.

“Ayan. Di ko pa napapanuod yan.” Sabi ko rito.

“Ano? Hindi mo pa napapanuod yang A Walk to Remember?”

“Kung makatanong ka eh ano, school-bahay lang po kasi ako. At kapag nasa bahay ako, sa Hero Channel ako nanunuod.”

“Kaya pala takbo nang isip mo eh anime na.” Pang-aalaska nito.

“Shhhh. Huwag kang maingay.” Saway ko rito.

Kapwa na kami natahimik nung nag-umpisa na yung palabas. May konting lambingan pero pag nararamdaman kong sumosobra na eh sinasaway ko. Maya-maya pa ay naramdaman ko na lang na dumikit siya sa akin at umakbay.

Hinayaan ko na lang siya. Tutok na tutok kasi ako sa pinapanuod eh. Napaka-romantic ng mga scenes sa pelikula. Ewan ko ba pero tagus-tagusan yung mga emotions sa pelikula eh. Naiyak pa ako nung dinala ni Shane West si Mandy sa may border ng dalawang state. Sobrang touch ako run. Ewan ko ba. Pinahid naman ni Arnel luha ko.

Tiningnan ko ito. Hindi ko alam kung ano pumasok sa isip ko at bigla akong nagnakaw ng halik dito.

“Aba’t kelan ka pa natutong magnakaw ng halik?”

“Just now.”

“Sana sinabi mo para hindi ka na magnanakaw.”

“Mas may thrill kasi pag ganun.”

“Thrill thrill ka dyan. Papakipot ka pa kasi eh alam ko naman na gusto mo lang makaisa sa akin.”

“Tumigil ka dyan!”

Tatawa-tawa lang ito. Muli ko nang itinutok yung atensyon ko sa pinapanuod. Nung matapos na yung palabas, talaga namang umagos luha ko. Pagsilip ko kay Arnel, aba himbing na himbing na sa pagtulog. Walastik, tinulugan ako.

Hinaplos ko ang buhok nito at dinampian ng masuyong halik sa labi.

“Hindi ko alam Len pero natatakot pa rin ako. Gusto kita pero alangan ako sa kung ano ang mangyayari pag naging tayo. Hindi rin ako sigurado kung deserve mo ba ang isang kagaya ko. Marami akong mga tanong kaya salamat at pinagbigyan mo ako na pag-isipang maigi itong sitwasyon natin.”

Matapos kong maglitanya ay inakay ko na si Len papunta sa kuwarto nito. Inayos ko na rin yung mga ginamit namin bago ako sumunod sa kuwarto nito at natulog.

(itutuloy...)

[14]

Tinatamad pa akong bumangon kaya naman ninais ko munang mag-stay pa sa higaan. Alam ko rin na sa mga oras na ito ay gising na si Arnel at malamang ay may ginagawa na ito. Hindi ako nagkamali dahil narinig kong may parang nagsisibak ng kahoy sa likuran.

Gusto ko mang mag-isip-isip pero hindi ko naman magawa kasi maingay nga sa labas kaya naman sapilitan akong bumangon. Dumiretso ako sa banyo at nag-ayos ng sarili bago tumungo sa hapag para kumain. Ginutom ako bigla eh. Buti na lang at may nakahanda nang pagkain.

Matapos kong mag-almusal ay agad ko nang pinuntaha si Arnel. Kasalukuyan pa rin itong nagsisibak at waring hindi ako napansin. Nagulat na lang ito nang malamang pinapanuod ko siya. Aba, nagpasikat pa lalo itong si mokong.

“Sige, igihan mo pa. May ilang kahoy pa na sisibakin duon oh.” Sabay turo sa may imbakan nila.

“Sige basta para sa’yo.”

“Uto!”

Tumawa lang ito.

“Kumain ka na ba?” Tanong nito sa akin.

“Oo. Ikaw ba nagluto?”

“Hindi, si mama.”

“Sabi ko na eh. Masyado kasing masarap kung ikaw may gawa nun.”

“Ang sweet mo huh!” Sarkastiko nitong tugon.

“Pikon ka talaga!”

“Humanda ka sa akin mamaya at sisibakin kita.”

“Ang bastos mo! Isusumbong kita kay tita. Tita!” Sabay tawag sa mama niya.

Narinig naman ako nito at sumagot.

“Si Arnel po kasi ang aga-aga eh kung anu-ano pinagsasasabi.”

Narinig kong pinagsabihan nito yung anak niya.

“Buti nga sa’yo. Sa susunod na gumanyan ka, ako mismo sisibak sa’yo.” Nang may pangiti-ngiti kong banta.

Natahimik naman ito pero kitang-kita mo sa kanya na may binabalak siya. Hinayaan ko na lang siya atleast early in the morning eh naka-one point na ako. It’s a good start. Medyo matagal pa ang araw kaya naman kailangan kong maghanda para makabawi ako sa mga atake niya.

Habang naghihintay sa kanya ay naisipan ko na lang na manuod muna nang TV. As usual, anime pinapanuod ko. Basta morning lagi kong inaabangan paglabas ng mga cute na fairies (kung familiar kayo sa Mirmo De Pon). Sa totoo lang memorize ko yung kanta nila with matching dance pa.

Nakarinig na lang ako nang mga impit na tawa sa likuran ko. Napalingon ako rito at bigla naman ang pag-akyat ng hiya sa akin.

“Ang galing mo pala sumayaw Dhen. Paano ulit yun?” Pang-aasar niya kasabay ng paggaya niya sa sayaw.

Napahiya man ako ay nakabawi agad ako.

“Ulol! Huwag ka nang sumayaw diyan. Kawawa naman yung tugtog sa’yo, maawa ka.”

Pero wala itong narinig at itinuloy pa rin ang pagsasayaw. Nakakatawa siyang pagmasdan habang sumasayaw. Kasi ba naman parehong kaliwa paa niya. Iba ang galaw ng katawan sa paa niya. Nakakatawa talaga. Napansin niya naman ako na tumatawa kaya naman tumigil na siya.

“Ang yabang mo naman.”

“Bakit inaano ba kita?”

“Sige ikaw na ang magaling sumayaw.” May pagkapikon na nitong sabi.

Mas lalo lang akong naengganyong asarin pa siya. Asar-talo pa rin siya sa akin ever since.

“Halika dali ituro ko sa iyo kung paano yung sayaw.” Pang-aasar ko pa rin sa kanya.

“Ewan ko sa’yo.”

“Ay nagtatampo ka na sa lagay na yan?” Di pa rin ako tumitigil.

Aba’t nag-walkout ang mama. Pinabayaan ko na lang ito dahil sigurado ako maya-maya eh okay na naman kami. Habang naghihintay sa kanya ay naisipan kong ipagpatuloy yung pinapanuod ko. Kaso isang oras na ang nakakalipas ay hindi pa rin ito bumabalik.

“Tita, si Len po?” Tanong ko nang dumaan si tita.

“Hindi ba nagpaalam sa iyo? Alam mo ba saan siya pumunta?” Sunod-sunod na tanong ni tita.

“Hindi po tita.”

“Umalis eh dala yung motor niya.”

“Huh? Ano ba naman yan. Iniwan ako.”

“Babalik din iyon mamaya.”

“Sige antayin ko na lang po tita pagbalik niya.”

Medyo nabadtrip ako sa ginawa ni Arnel. Iniwan ako buti na lang kahit papaano ay andyan si tita. Kita ko naman na may ginagawa si tita sa kusina kaya naman nag-volunteer na akong tumulong para naman hindi ako ma-bored since nawala yung mood kong manuod.

“Sige maigi yan para naman may katulong ako.”

“Teka tita, ano po palang meron? Kasi ang aga gumising ni Len tapos kanina nagsibak pa ng kahoy eh.”

“Ah, birthday ng tito mo ngayon kaya naman maghahanda kami.”

“Talaga po? Naku sige tutulong po ako para mapadali itong pagluluto.”

“Buti na lang at andito ka. Hindi ko kasi maasahan yang si Arnel sa pagluluto eh.”

“May taga-sibak naman po kayo nang kahoy kaya naman bawi kayo dun.”

“Tama ka dyan. O siya alam mo naman paano magluto nang igado di ba?”

“Opo naman tita. Ako na bahala diyan.”

At sinimulan ko na nga maghiwa nang mga karne at laman-loob na kasama sa putaheng iluluto ko. Enjoy na enjoy ako sa ginagawa ko kaya naman hindi ko na halos napansin yung oras. Kahit papaano rin ay nawaglit sa isip ko ang inis na nararamdaman ko. Hindi ko rin maiwasang mapakanta pampatanggal boredom.

“Naku Dhen, hindi ka makakapag-asawa niyan.” Pagpuna sa akin ni kuya Arn.

“Loko ka kuya. Makakapag-asawa ako siyempre.”

“Sabagay, para na nga kayong mag-asawa eh.”

Pinamulahan ako nang pisngi dahil sa sinabi niya.

“Ano ba yang sinasabi mo kuya? Hindi ko pa nakikita mapapangasawa ko.” Defensive kong sagot.

“Hindi pa ba? Akala ko kasi nasa tabi-tabi lang siya.”

“Tumigil ka dyan Arn. Iniistorbo mo kami rito sa kusina.” Saway ni tita kay kuya.

‘Buti na lang at sinalo ako ni tita.’ Nginitian ko na lang si tita.

Sige pa rin ako sa pagtulong sa pagluluto sa kusina nang dumating si Arnel at ang hindi inaasahang bisita.

“Hi po tita!” Malugod nitong bati. Bahagya pa itong nagulat pagkakita sa akin. “Hi Dhen!” At bumeso pa.

Hindi ko maramdaman na sincere siya sa ginawa niya.

“Hello hija, buti nakarating ka.”

“Opo, sinundo po kasi ako ni Arnel eh.” Sinadya niyang ilakas yung sinabi niya para inisin ako..

‘Eto pala way mo nang paghihiganti Len huh? Sige tingnan lang natin kung sino ang susuko.’ Usal ko sa sarili ko.

“Ah ganun ba? Maigi na rin iyon para may representative ang mga kabataan sa birthday nitong tatay nitong si Arnel.”

Nangiti na lang si Jessa at kumapit pa sa braso nito. Ako naman na kasalukuyang naghihiwa ay hindi ko naiwasang hindi mapalakas yung tunog ng kutsilyo sa chopping board. Napatingin naman sila sa akin.

“Sorry tita. Hirap kasi hiwain nito eh.” Palusot ko rito.

Alam kong hindi iyon bumenta kay Jessa. Sa ngayon hahayaan ko na muna siya sa moment nila ni Arnel pasasaan ba at makakaganti rin ako. Matapos naming magluto ay agad na akong nag-ayos para naman maging presentable ako sa mga bisita nang tatay ni Arnel.

Minadali ko ang paliligo dahil malapit ng dumating ang mga bisita ni tito at walang katuwang si tita na eestima nang mga bisita. Matapos kong magbihis ay dumiretso na ako ulit sa kusina para tumulong.

“Happy birthday tito!” Bati ko rito nang dumating ito.

“Naku salamat balong (hijo). Buti naman dumating ka.”

“Naku tito, kagabi pa po ako rito hindi lang po tayo nagpang-abot.”

“Ah ganun ba? Naku, ikaw talaga bakit mo naman hinayaang magpagod yung bisita natin?” Sumbat nito sa asawa nito.

“Wala kasi akong aasahan sa bunso mo tsaka marunong din pala magluto itong si Dhen eh kaya naman pinatulong ko na.”

“Naku salamat ulet Dhen huh.”

“Wala po iyon tito. Actually, hindi ko po alam na birthday niyo po ngayon. Hindi po kasi nabanggit ni bunso sa akin eh.”

“Hayaan mo na yon. Baka nakalimutan niya lang sabihin.”

“Tama po kayo tito. Andun nga po pala sila ni Jessa sa may sala.”

At umalis na nga si tito sa kusina at dumiretso na sa may labas para asikasuhin ang mga bisita nito. Kami naman ni tita ay salitang nagse-serve nang pagkain ng sa gayon ay hindi nakakahiya sa mga bisita. Dahil na rin sa nakatoka ako sa kusina ay hindi ko na halos magawa pang kumain gawa nang nabusog ako kakatikim.

“Dhen, palagay naman ako nang igado sa may lamesa. May dumating pa kasing mga bisita.”

“Ah sige po tita ako na po bahala rito.” Busy na kasi si tita sa pag-aasikaso sa labas.

Habang dala-dala iyong putahe ay hindi ko naiwasang hindi masilayan iyong mga bagong dating. Literal akong napahinto nang makilala kung sino iyong bisita. Kung hindi pa ako tinawag ni tita ay hindi ako gagalaw. Lumapit na ako sa lamesa para ma-refill yung ulam. Napansin naman ako agad nung bisita.

“Uy Dhen, andito ka rin pala?”

“Ah, eh, o-opo tita.” Pagsagot ko rito.

“Buti naman at hindi mabo-bored yung kasama ko.”

‘Patay na, mukhang kasama pa siya ni tita.’ Sa loob-loob ko.

“S-sino po?” Kabado kong tanong.

“Si Francis. Andun siya sa kotse ayaw bumaba kasi mabo-bore nga raw siya rito. Teka tawagin ko lang.”

Kung mamalasin ka nga naman. When it rains, it pours nga talaga. Sunud-sunod na malas. Ano ba ito! Ang tagal bumalik ni tita. Pagbalik nito ay kasama na nga nito si Francis ngunit pansin mo rito ang galit. Galit? Bakit?

Dahil sa napansin ko ay hindi ko magawang makipag-usap sa kanya. Parang umurong dila ko.

“Son, sama ka muna kay Dhen huh makiki-umpok muna ako.” Tango lang sagot nito.

Tahimik itong kumukuha nang pagkain niya. Hindi ko talaga magawang magsalita.

“Magkakilala pala mama mo at tatay ni Arnel nuh?”

“Oo.” Maikling sagot nito.

“Dahil ba ito sa kampanya?”

“Oo.”

Mukhang galit nga ata talaga ito sa mundo. Nang…

“Baaaakkkklllllaaaaaa!!!” Nagulantang ako sa familiar na boses na iyon. Hindi ako pwedeng magkamali. Buti na lang busy ang mga tao kaya hindi gaano pansin ang pagtawag sakin nito.

Humarap ako at humangos naman ito papunta sa akin sabay pose. Natuwa naman ako sa ayos ni Xyza. Kahit papaano kasi eh nawala pansamantala yung tension na nararamdaman ko. Histrionic kasi ang dating ng loka, yung tipong gusto laging siya ang center of attraction. Naka-casual dress ito tapos may headband na may malaking butterfly, may dalang malaking bag at lahat ng iyon ay puro kulay pink.

“Ayos ang porma natin huh? Saan ba ang fashion show?”

“Kinnam (fuck you)!”

Natawa lang ako rito.

“Ang lakas talaga nang pang-amoy mo ah. Akalain mo hanggang dito kila Arnel naamoy mo yung pagkain!” Pang-aasar ko rito.

“Siyempre naman girl! Ako pa. Basta lafang, game ako riyan kahit saan pa iyan. Laman-tiyan din iyan.”

“Gagatil (malandi)!”

“Uy, andyan ka pala Francis! Hi!” Bati nito sa katabi ko.

“Hello ate!” At nagbigay ito nang tipid na ngiti.

Awkward ng feeling para sa akin dahil eto ang unang pagkakataon na nagkaharap-harap kami nila Jessa, Arnel, at Francis. Buti na lang at andyan si Xyza para maging mediator naming lahat. Siya ang bumabangka.

Tumayo ako saglit at dumiretso sa kusina. Hindi ko namalayan ang pagsunod ni Francis. Nagulat na lang ako na nasa likuran ko pala ito.

“Let’s talk.” Maikli nitong sabi ngunit ramdam mo ang authority.

Ayokong makita kami ni Arnel na nag-uusap kaya naman lumabas kami sa may kusina. Dumiretso kami kung saan naka-park yung sasakyan niya.

“Dito na tayo sa labas mag-usap.”

Nagbuntong-hininga siya bago muling nagsalita.

“Bakit mo ginawa sa akin iyon?”

Natameme ako. Hindi ko alam kung ano ang gusto niyang sabihin.

“Minahal mo ba talaga ako o pampalipas oras lang?”

“Anong sinasabi mo?”

“Nasabi na sa akin ni Jie ang lahat. Sinabi niya sa akin na hindi mo naman daw ako totoong minahal at pinapaasa mo lang ako. Pinaglalaruan mo lang daw ako dahil ang totoo si kuya Arnel talaga ang mahal mo at dahil sa may gf siya kaya naman ginamit mo ako. Totoo ba iyon kuya?”

Nasaktan ako sa tanong nito. Akala ko ramdam nito na totoo ako sa pinakita ko sa kanya pero mukhang hindi pa pala at ang masakit pa run ay ang katotohanang napaikot na ni Jie si Francis sa mga kasinungalingan nito. Hindi ko na napigilan ang sarili ko.

“Daw??? Meaning hindi siya sigurado? Pero sa tono mo parang naniwala ka na sa kanya.”

Tahimik ito ngunit kita mo sa mata nito ang galit.

“Gusto mong malaman yung totoo?” Galit na rin ako dahil natapakan yung ego ko.

Tahimik pa rin siya.

“Oo Francis pinaglaruan lang kita!!! Ayan gusto mo marinig di ba?” Hindi ko na napigilan pa ang pagdaloy ng luha ko.

Kita ko naman ang pagrehistro nang galit sa maamo niyang mukha at agad niya akong sinuntok.

“How could you do this to me? Minahal kita pero bakit mo ako pinaglaruan! Tama si Jie, nagkamali talaga ako na ikaw pa ang minahal ko. Maraming tao ang mas deserving kong mahalin. Sinayang mo lahat ng effort ko! Napaka-walang kwenta mong tao! All this time nag-eeffort ako sa wala. Shit!” Nanggagalaiti nitong sumbat sa akin.

Sobrang sakit ng mga binitawan nitong salita sa akin. First time kong nakarinig ng mga ganitong bagay mula sa kanya kaya naman parang dinurog ako nang pinung-pino.

Tumayo ako at pinunasan yung labi kong pumutok dahil sa suntok niya. Kahit basang basa na nang luha yung mga pisngi ko ay nagawa ko pang lumapit sa kanya.

“Sige suntukin mo pa ako. Galit ka sa akin di ba dahil ginamit kita? Sige sa kabila naman para pantay.” Sabay abot ng kabilang parte nang mukha ko sa kanya. Pinilit kong ipinakita sa kanya na balewala lahat ng sinabi niya.

Kinuyom nito ulit yung palad niya at handa akong suntukin ulit. Handa na rin akong tanggapin yung kasunod na suntok pero laking gulat ko na hindi niya itinuloy.

“I shouldn’t have wasted my time in you. Kung itinuon ko na lang sa iba yung nararamdaman ko eh di sana masaya ako ngayon. I never imagined na ganyan ka pa lang tao. I don’t want to see your face ever again.” At umalis na ito sa harap ko.

Dahil sa panlulumo at sakit na nararamdaman ay napasandal ako sa may kotse nito. Itinuloy ko ang pagtangis. Bahagya pa akong nagulat ng may kamay na humaplos sa likod ko.

“Xyza!” At hindi ko na napigilang itodo yung iyak ko.

“Ilabas mo lahat ng sama nang loob mo girl. Andito lang ako hindi kita iiwan.”

Dahil sa sinabi niya ay mas lalo tuloy akong nakaramdam ng pagkahabag.

“Xyza, iuwi mo na ako sa bahay. Ayoko na rito.” Nagmamakaawa kong pakiusap sa kanya.

“Gaga ka! Hindi ako marunong mag-drive.”

“Sige na please!”

“ Anong gusto mo magtricycle tayo? Look at my dress naman, sayang kung idi-display mo lang sa trike!” Maarte nitong sabi.

“Shuta ka! Emote na ako rito o nakuha mo pang alalahanin yang damit mo. Mas mahal mo ba yan kesa sa akin?” Seryoso kong sumbat ditto.

“Shutanginames! Hampasin kaya kita nang headband kong may butterfly!”

“Bahala ka na nga! Uuwi na lang ako mag-isa. Sana walang mangyaring masama sa akin.” Pagpaparinig ko sa kanya.

“Tanamew! Hayop ka talaga! Papakamatay ka? Sige idaan mo sa ganyan at pag natuluyan ka mas lalong hindi ka tatanggapin sa langit. Imagine, bakla na nga tapos nagpakamatay pa! Ay imberna sobrang pasaway mo girl!” Litanya nito.

Tiningnan ko lang ito. Hindi pa rin ito tumitigil sa mga litanya niya kaya naman maingat akong bumalik sa loob at dumiretso sa kuwarto. Agad kong inayos yung mga gamit ko at isinilid sa backpack ko. naabutan naman ako ni Arnel na nag-aayos.

“Saan ka pupunta?”

“Uwi na ako. May emergency daw sa bahay.” Pilit kong pinakalma yung boses ko.

“Ihatid na kita.”

“Hindi na. Asikasuhin mo na lang yung mga bisita niyo.”

“Hintayin mo ako saglit lang ako kunin ko yung susi.”

“Sinabing huwag na eh!” Hindi ko napigilang magtaas ng boses.

Aksidente naman na nahagip nito ang mukha ko.

“Anong nangyari sa mukha mo?” Bakas sa mukha nito ang pag-aalala.

“Wala ito. Nasugatan lang kanina sa kusina nung nagluluto.” Pagsisinungaling ko.

“Nagsisinungaling ka Dhen. Ano nga nangyari sa’yo?” Pagpupumilit niya.

Ayoko na talagang sumagot. Gusto ko nang umeskapo.

“Pakisabi na lang kila tito at tita na umalis na ako. Salamat nga pala sa pagpapatuloy.”

Pipigilan niya sana ako nang magsalita mula sa labas si Jessa. Agad na akong lumabas ng pinto at dumiretso sa kalsada para mag-abang ng masasakyan. Walang lingon-likod kong tinungo ang daan.

“Bakla!”

Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. Si Xyza, nakasakay na sa van nila at inaaya ako na sumabay sa kanila. Naisip ko, mas magandang umiyak sa van kesa sa tricycle kaya naman sumakay na ako roon.

Sinabi naman ni Xyza sa mama niya na idiretso kami sa bahay namin. Hindi ko naman magawang umiyak dahil nakakahiya kay tita. Nang makarating na kami ay bumaba na ako matapos magpasalamat. Akala ko ay hindi na bababa si Xyza pero nagsabi ito sa mama niya na sasamahan lang daw ako. Touched naman ako sa ginawa nito.

Buti na lang busy si mama kaya hindi na ako nito napansin na maga ang mata at may putok pa sa labi. Kaawa-awa naman talaga ako. Sa dinami-dami nang taong pwedeng makaranas nito eh sa akin pa talaga ibinigay.

“Girl, bakit ka nagsinungaling?”

“Kung nakita mo lang sana yung galit sa mga mata niya maiintindihan mo rin kung bakit ko ginawa iyon.” Seryoso kong tugon.

“Sana nag-explain ka man lang.”

“Para saan pa? Talo na ako Xyza. Nahusgahan na ako bago pa man mag-umpisa ang trial.”

“Eh ano na balak mo?”

“Wal…”

“Ay shuta! Hala, sige labas! Kakain tayo. Ano bang meron sa kusina?” Sunod-sunod nitong litanya. Nagreklamo kasi sikmura ko gawa nang kadramahan ko plus hindi ako nakakain ng mabuti kanina.

Nakakatuwa lang na msimong siya pa nag-asikaso sa akin.

“Girl, touched ako sa gestures mo! Best friend talaga kita.”

“Gaga, may suhol to. Um-order na ako sa McDo at ikaw ang magbabayad.”

“Nakaalis na ba si tita?” Bigla kong tanong sa kanya.

“Oo bakit? May naiwan ka ba sa van?”

“Wala akong naiwan, may ipapauwi lang sana akong taong buwisit!” Sabi ko rito.

Kahit papaano eh andyan pa rin si Xyza para damayan ako. Nakakabawas ng bigat sa dibdib. Natawa lang siya. Akala ko talaga eh sa McDo siya um-order, yun pala sa coffee shop na pinagbibilhan ko nang paborito kong blueberry muffin.

“Hala girl!” Bigla nitong nasambit matapos makuha yung order niya.

“Oh anong banat mo?”

“Yung headband ko nawawala!!!” Halos nagwawala nitong sabi sa akin.

“Eh ano ba kasing meron sa headband na iyon at ganyan ka kung makareact?”

“Gaga! Yung butterfly ko!! May sentimental value yun eh.” Ngayo’y mangiyak-ngiyak na nitong sabi sakin.

“Heto.” Sabay abot ng cellphone ko.

“Aanhin ko ito? Ilalagay ko sa ulo ko kapalit ng headband ko?”

“Para kang tanga, siguro kasabay ng pagkahulog ng headband mo yung pagkahulog ng utak mo. Siyempre tawagan mo nanay mo baka naiwan mo sa van.”

Nagliwanag mukha nito at agad na tumawag kay tita. Tuwang tuwa nitong ibinalita sa akin na nahulog daw sa sasakyan yung pinakamamahal niyang headband. Di ko maiwasang mag-roll eyes.

“Masaya ka na?”

“Naman!”

“Dali na, baka lumamig na yung muffins ko leche ka!”

At idinaan na nga naming dalawa sa pagkain ng muffins.

(itutuloy...)

[15]

Ilang araw na ring hindi nagpaparamdam si Francis makalipas ang naging encounter namin. Naiintindihan ko naman yung galit niya pero sana hindi siya basta-basta naniwala sa mga paninira sa akin. Totoo ko siyang minahal at wala akong pinagsisihan doon. Siguro nga lang, sa ganitong paraan magwawakas ang kung anumang special na namamagitan sa amin.

“Hey girl, pansin ko na hindi na kayo madalas magkasama ni Francis.” Bungad ni Febbie.

“Busy siya sa studies girl. Alam mo naman may hinahabol na grade, running for Cum Laude ata yun eh.” Si Xyza na ang sumagot.

“Ah ganun ba? Nakaka-miss kasi mga panlilibre niya eh.”

“Ah kaya mo pala siya hinahanap kasi magpapalibre ka ulit.”

Nanatili pa rin akong tahimik.

“Siyempre naman nuh, laman tyan din yun tsaka makakatipid pa tayo nun.”

Natawa si Febbie sa sinabi nito pero bakit hindi ko magawang matawa or mangiti man lang. Hurting? Siguro, hindi ko alam. Basta ang alam ko lang malabo na ang lahat sa amin.

Naglalakad kami sa hallway nun pabalik sa classroom ng hindi inaahasang makakasalubong namin si Francis at Jie. Medyo na-tense ako. Kita ko naman ang biglaang pagbabago nang mukha ni Francis pagkakita sa amin.

“Hi Francis!” Bati ni Febbie sa kanya pero parang hangin lang ito na hindi pinansin ni Francis.

“Ay hindi pinansin!” Pang-aasar ni Xyza.

Sumimangot lang ito.

“So paano ba yan mukhang wala nang libre si Francis sa’yo!” Patuloy na pang-aasar ni Xyza.

“Bakit hindi siya namansin?” Nahihiwagaang tanong ni Febbie. “Dhen, nag-away ba kayo?”

Nabigla ako sa tanong nito. Medyo malayo kasi iniisip ko.

“H-huh?”

“Ang sabi ko, nag-away ba kayo ni Francis at maging ikaw eh hindi man lang niya pinansin? Ang layo kasi nang iniisip mo eh.”

Hindi ko alam kung sapat na ba ang ilang araw na nakalipas para masabi ko na ang dahilan. Kinapa ko ang sarili ko pero napagtanto kong hindi ko pa pala kaya.

“Ah girl, lapit na ang time dalian natin. Ayoko masabunan ni Mr. Cristobal.” Pagbabago ko sa topic sabay hila kay Xyza. Mahirap na baka madulas pa ito.

“Teka naman!”

“Dalian mo kasi lumakad. Umatake na naman kasi pagiging pagong mo eh.” Pambawi ko para ipakita na hindi ako apektado.

“Fuck you!!!” Sigaw nito.

At dahil sa pagsigaw na ito ni Febbie, bigla na lang lumabas sa kung saan yung teacher na nanghahabol ng sinturon.

“Bullshit nursing students! You don’t know how to show respect to others then I’ll give you what you deserve.” At ayan na naman, binubunot na naman niya ang mahiwaga nitong sinturon habang dada pa rin ng dada.

Dahil sa nasaksihan, aba, namalayan na lang namin si Febbie na dumaan sa harapan namin. Para itong si The Flash sa pagtakbo dahil na rin sa takot. Tawang-tawa kami sa hitsura nito nang madatnan namin sa classroom.

“Ayan, sumigaw ka pa ulit dun sa klase ni tanda tingnan ko lang kung maka-hirit ka pa.” Pangbubuska ni Xyza.

Hindi pa rin ito makaimik bagama’t nakakaawa ang reaction nito.

“Huy Febbie, wala na si tanda. Pwede ka nang bumalik sa dati mong kulay.” Pang-asar ko pa.

“Kabuwisit talaga kayong dalawa!” Inis nitong sumbat.

“Aba’t sino ba kasi nagsabing sumigaw ka at itataon mo pa sa tapat ng klase niya.” SI Xyza.

“Alam ko ba kasi.”

“Eh sana sa susunod bago ka sumigaw ng ganun eh tingnan mo muna kung may nagkaklase.” Panunumbat ko.

“Hay naku, buti na lang nakatakbo ako.”

“Oo nga, nagulat nga kami sa nangyari eh. Dapat pala lagi kang hahabulin ng sinturon ni tanda eh.”

“Tama ka dyan girl!” Sabay bigay namin ng nakakalokong tawa.

Ramdam naming dalawa ni Xyza na hindi pa rin moved on si Febbie sa nangyari kaya naman patuloy lang namin siyang inaasar. Kakagulat naman na unti-unti na rin itong gumaganti.

Maya-maya pa dumating na ung prof namin at nag-umpisa na naman magturo. Walang kamatayang pakikinig na naman sa isang boring na kagaya niya. Gustuhin ko mang making eh hindi ko talaga maiwasang hindi mag-daydream. Mas maigi na siguro iyon kesa naman makatulog ako kakapakinig sa kanya.

“Okay class! That’s all for today. We’ll be having our departmental meeting in 10minutes. Please read your notes and we’ll be having a graded recitation tomorrow.”

At dahil sa narinig kong iyon ay biglang pumalakpak tenga ko sa sobrang kasiyahan. Sa wakas maaga niyang tinapos yung klase. Unang beses itong nangyari kaya naman iba talaga ang hatid nitong tuwa sa akin.

“Anyway, Mr. Lopez, you are expected to be there in the meeting.”

“Sir?” Biglang naputol yung kasiyahan ko.

“You have a business in the said meeting since you are a part of our department student council.”

‘What???? Ano naman itong kalokohan na ito gov!’ Sigaw ng utak ko na sinisisi si gov.

“I’m expecting you there Mr. Lopez.”

Napatango na lang ako.

“Ambilis talaga nang karma. So paano girl una na kami sa’yo.” Pambabawi ni Febbie.

“Fuck!” nasambit ko na lang.

Sa lahat kasi nang ayaw ko ay um-attend ng faculty meetings dahil sa sobrang boring nun plus the fact na baka andun si Francis. No choice ako, ayoko naman na pag-initan ako ni Sir Cristobal bukas dahil sa hindi ako um-attend ng meeting.

Masama ang loob ko habang tinutungo yung daan papunta sa office. Bakit pa kasi ako sumali sa org na ito eh. Andami na ngang masalimuot na pagkakataon itong idinulot sa akin.

Nakasabay ko naman si gov at maging siya ay nagulat ng malamang kasama kami sa meeting. Nakita ko rin ang pagdating ng iba pa naming mga kasama, pati si Francis.

“Bakit hindi kayo magkatabi ngayon ni Francis? Magka-away kayo nuh?” Pabulong na sabi ni gov.

“Gov, chismoso ka talaga. Kalalaki mong tao eh ganyan ka.”

“Confirmed. So anong pinag-awayan niyo?”

“Shut up! Baka marinig ka ni dean mapagalitan pa tayo.”

“Magkuwento ka sa akin mamaya.”

“Ayoko!” Pagtanggi ko rito.

Pero hindi nagpatalo si gov. Pinabayaan ko na lang siya. Badtrip na badtrip naman kaming mga officers dahil hindi naman pala para sa amin yung meeting pero bakit kami pinatawag. Sana kasama ko mga kaibigan ko ngayon at nag-eenjoy.

Lukot talaga mukha ko sa sobrang banas habang bumababa nang office. Buti na lang nauna na si gov. Di sinasadyang matapunan ko nang tingin yung isang taong dahilan ng matinding away namin ni Francis sa di kalayuan. Bigla naman ang pagsikdo nang inis sa akin. Gusto ko itong sugurin pero pinilit kong maging kalmado. Nakakahiya.

Gusto kong i-compose sarili ko kaya naman dumiretso ako sa banyo para makapag-ayos man lang. Naghilamos lang ako saglit then tumingin sa salamin. Matama kong sinisipat ang mukha ko nagbabakasaling inagos na nang tubig ang pagkainis ko.

Napahinto ako sa may kanto nang banyo dahil sa dalawang pamilyar na boses na nag-uusap.

“Hindi ko alam kung anong nangyari pero malakas ang kutob kong ikaw ang dahilan ng biglaang pag-alis ni Dhen sa bahay.”

“Ano naman sa’yo kung ako nga? Dapat lang sa kagaya niya yung ganun.”

“Wala kang karapatang husgahan siya dahil hindi mo siya ganap na kilala.”

“Ah I see. Alam mo, sa iyo na siya kasi bagay kayo. Ang drama niyo pareho eh.”

“Tarantado ka pala eh!”

“Susuntukin mo rin ako? Sige, ipamukha mo sa akin na ikaw nga ang knight in shining armor niyang best friend mong manggagamit!”

“Kahit kalian hindi ko naramdamang ginamit lang ako ni Dhen at kung gagamitin man niya ako handa akong maging kasangkapan niya para matupad mga gusto niya dahil mahal ko siya hindi kagaya mo na walang paninindigan.”

“You have no right para sabihing wala akong paninindigan! Nakakaawa ka Arnel. Harap-harapan ka na ngang ginagawang tanga pero mahal mo pa rin yung tao? How pity!”

Hindi ko na narinig pa yung mga sumunod na pag-uusap nila dahil sapat na ang mga narinig ko mula kay Francis para lisanin yung lugar. Namumuo na naman ang mga luha sa mata ko dahil sa nalaman ko kung gaano kagalit sa akin si Francis. Hindi ko naman napansin na may kasalubong pala ako at nabangga ko siya.

“Aray! Watch where you’re going freak!” Sabi nito sa akin.

Napatingin ako rito.

“Awww, ikaw lang pala yan Dhen.” May halong pangungutya sa tinig nito.

Tatalikod na sana ako nang muli itong magsalita.

“Umiiyak ka? Bakit? Dahil nag-away kayo nung best friend mo? Ginagamit mo rin ba siya?” Sunod-sunod na tanong nito.

Humarap ako rito at agad siyang inundayan ng suntok sa mukha. Sapul siya.

“Tangina! Bakit mo ako sinapak!”

“You deserve it! One, for stitching up stories para siraan ako kay Francis and secondly dahil sa paninirang puri mo sa amin ni Arnel. I can sue you for that!”

“Sue me? Wow, come on! Kaya mo ba? May pera ka ba?”

“Siguro nga wala akong yaman ng kagaya sa inyo pero atleast maipagmamalaki ko na hindi ko kailangang gumawa nang story at palabasing manggagamit ang ibang tao para lang makuha ko iyong gusto ko. Mas mabuti pa si Courage (the Cowardly Dog) nagagawang harapin problema niya nang patas unlike you!”

“Bakit? Totoo naman na ginamit mo lang si Francis dahil alam mong may gusto siya sa iyo para pagselosin yung best friend mong uto-uto eh!” Panunumbat niya.

“Hindi ko na kasalanan na ako ang nagustuhan ng best friend mo at hindi ikaw. Subukan mong tumingin sa salamin at tanungin sarili mo bakit hindi na lang ikaw?” Sumbat ko sa kanya. “At isa pa, hindi ko na kailangang manggamit ng tao dahil sobra-sobra ang natatanggap kong pagmamahal sa pamilya at mga kaibigan ko!”

Kita ko naman ang biglaang pagbabago nang expression ng mukha nito. Saglit kong nakita ang lungkot sa pagkatao nito bago nito muling binuhay ang isa pa nitong pagkatao.

“Sa tingin ko ikaw ang mas nakakaawa sa ating dalawa dahil pilit mong isinisiksik yung sarili mo sa mga taong gusto mo. Alam ko rin na dahil doon kaya ginawan mo ako nang storya na nanggagamit ako dahil sa katotohanang natatakot ka na tuluyang mawala iyong taong pinakamamahal mo.” Pagpapatuloy ko.

“Successful ba ginawa ko?” Sabay bitaw ng isang malakas na tawa. “Naku sorry huh. Kung nung una pa lang sana eh iniwasan mo na siya di sana hindi humantong sa ganito. Tsaka di ba sinabihan na kita dati pa na gagawin ko ang lahat mapasaakin lang si Francis?”

“Nakakaawa ka!” Sabay duro ko rito.

“Sino ang mas nakakaawa sa atin ngayon? Ako o ikaw na talunan?”

“Jie?” Boses na nanggaling sa likuran niya.

Napatahimik kaming pareho at napaharap rito. Bumakas naman ang takot sa mukha ni Jie.

“K-kanina ka pa diyan?”

“Oo at narinig ko ang lahat.”

“I can explain Francis.” May pagmamakaawa sa boses nito.

“Hindi na kailangan. I already had enough, tama na.”

Akma itong lalapit sa akin pero pinigilan ko nang iling. Bagama’t bakas sa mukha nito na gusto nitong magpaliwanag, mas minabuti ko na lang na maglitanya.

“Don’t try to justify anuman mga nagawa mo. Like you, I already had enough. Mao-overload na utak ko sa kung ano pa ang mga sasabihin mo.”

“Tara na.”

Bahagya akong nagulat sa pagsulpot ni Arnel sa likod ko.

“Tutunganga ka na lang diyan? Uuwi na tayo dumbass!”

Aba kung makautos kala mo siya ang boss. Binatukan ko nga.

“Aray ko!” Sabay kamot sa parteng tinamaan ko.

Tiningnan ko si Francis sa huling pagkakataon bago tuluyang nilisan yung lugar. Narinig ko pa ang pagmamakaawa ni Jie na pakinggan siya ni Francis ngunit isang matunog na mura lang ang natanggap nito.

Nakaramdam ako nang pangungulila sa nasirang pagkakaibigan namin. Hiniling ko na sana panaginip lang ang lahat pero hindi. Tuluyan na ngang winakasan ng pagkakataon ang masalimuot na story naming dalawa ni Francis.

Umakbay naman si Arnel sa akin at pilit na ipinaparamdam na hindi niya ako papabayaan. I felt security and comfort sa gesture niya na iyon. Ninanamnam ko ang kasalukuyang nararamdaman ng magsalita ito.

“Ginagamit mo ba ako?”

Bigla kong nailayo sarili ko sa kanya.

“Ganyan na rin ba tingin mo sa akin? Geez, magsama-sama kayo!” At tumakbo na ako palayo rito.

Nakalimutan kong mas mabilis nga palang tumakbo si Len sa akin kaya naman naabutan niya agad ako.

“Bitawan mo ako!” Pagpupumiglas ko sa yakap nito.

“I won’t.”

At walang pasintabi ako nitong pinaharap at inangkin ang mga labi ko. Sa pagkagitla ay hindi ako maka-react. Overwhelmed pa rin ako sa mga naganap pero sapat na ang halik niya para tunawin ang kung ano mang agam-agam na namamahay sa dibdib ko. Gumanti na rin ako sa mga halik nito.

“Dhen, I love you!” Sabi nito matapos ang halikan.

“Salamat sa pagmamahal Len.”

“Wala iyon. Alam mo namang high school pa lang tayo mahal na kita di ba?”

“Bilang best friend, oo.”

“Uto! Nagka-aminan na nga tayo sa resort nung 4th year eh.”

“Huh? Hindi ko maalala yun ah.” Pagsisinungaling ko.

“You’re still not good in lying.”

“Ewan ko sa’yo.”

“Saan mo gustong umuwi? Sa bahay niyo o sa bahay namin?” Pagbabago nito sa topic.

“Sa bahay namin siyempre.”

“O sige, uwi muna tayo sa bahay. Kuha lang ako nang bihisan ko at doon tayo matutulog sa bahay niyo.”

Hindi na lang ako tumutol.

Matapos naming makapunta sa bahay nila, konting paalam at pagkuha nang mga gamit ay umuwi na kami sa bahay. Diretso nang kuwarto ang drama ni Len dahil napagod daw ito. Pinabayaan ko na lang.

“Len, mag-shower ka na muna.”

“Maya na. Pinagpapawisan pa ako.”

“Ikaw bahala.”

Tumabi naman ako sa kanya sa kama. Niyakap niya ako.

“Len, salamat sa pagtatanggol kanina.”

Nakatingin lang ito sa akin.

“Narinig ko yung pag-uusap niyo ni Francis.”

“Ah, ganun talaga. Mahal kasi kita kaya ayokong may manakit sa’yo.”

“Kasi gusto mo ikaw lang.” Banat ko.

“Uto! Magtigil ka nga!” Saway nito.

Natawa naman kami pareho.

“Dhen?”

“Hmmm?”

“Pa-kiss.”

“Ayaw ko nga. Nakakarami ka na eh.”

“Gusto mo naman pakipot ka pa.”

“Pakipot mo your face.” At hinampas ko ito nang unan.

“Ah gusto mo pala pillow fight huh, sige pagbibigyan kita.” Gumanti rin ito nang hampas sa akin.

Nakailang palitan kami nang hampas ng bigla akong napuruhan at napatumba. Hindi ko na alam ang mga sumunod pang pangyayari dahil nagdilim ang buong paligid. Hindi ko rin alam kung gaano ako katagal nawalan ng malay pero iisang bagay lang ang nagpagising sa akin.

“Hayop ka talaga Len! Mapagsamantala ka!” Pambungad ko sa kanya.

“Eh kasi naman, napasarap tulog mo eh. Para kang si sleeping beauty. Di ba halik lang ang magpapagising sa kanya kaya sinubukan ko at hayun nga effective naman.”

“Effective ka dyan! Ang sabihin mo, nagtake advantage ka.”

“Gusto mo naman.”

Natahimik ako. Gusto ko nga rin kasi ang may humahalik sa akin. Madali akong mahulog sa mga taong humahalik sa labi ko gaya ni Francis at nito ngang si Len.

“See? Hindi ka na makapagsalita kasi totoo.”

“Uto! Ayoko nang mga nakaw na halik, mas gusto ko pa rin yung may pasabi.”

Napatango ito. “Pwede ba kitang halikan? O ayan ah nagpaalam ako.”

Napangiti ako sa simpleng gesture niya na iyon. Hinablot ko yung shirt niya para mapalapit sa akin at sinamsam ang mga labi niyang sabik (daw) sa mga labi ko.

----

Dumating ang weekend, ewan ko kung anong tumakbo sa isip ni Arnel at dumating ito sa bahay na naka-motor at nakaporma.

“Saan ang lakad at naka-get up ka?”

“Aakyat sana ako nang ligaw!”

“Uto! Ligaw ka dyan. Tumigil ka nga.” Saway ko rito pero deep inside eh kinikilig ako.

“Hi tita!” Bati nito kay mama nang makita niya ito.

“O Arnel, pasok ka.”

“Naku hindi na po. Medyo nagmamadali eh.”

“Mukha nga, saan ba lakad mo?” Tanong ni mama.

“May pupuntahan po kasi kami ni Dhen ngayon eh. Di po ba siya nagpasabi?”

Nanlaki mata ko sa sinabi nito.

“Hindi naman marunong magpaalam yan eh.”

“Magpaalam ka kasi.” Sabi sa akin. Gusto ko na talaga itong upakan.

“Oh bakit hindi ka pa naghahanda riyan? Anong oras na.” Pamumuna ni mama sa akin dahil hindi pa rin ako makakilos.

Hindi ko man alam kung saan pupunta pero kailangan ko na lang sakyan trip nitong si gago. Sinabihan ako ni Len na magdala nang extra na damit kaya yun ginawa ko. Wala talaga akong idea sa gagawin namin.

Bago lumabas ay saka pa lang ako nakapagpaalam kay mama. Binigyan naman ako nito nang pera kalakip ng ilang bilin.

“Hoy gago! Saan mo na naman ako dadalhin?” Pakikipag-usap ko rito habang nagda-drive siya.

“Basta, mag-eenjoy ka run promise!”

“Siguraduhin mo lang dahil kung hindi ibubunton ko sa’yo yung sermon ni mama.”

“Just sit back and relax. Kapit kang maigi dahil in a few minutes andun na tayo.”

Nahihiwagaan pa rin ako kung anong tumatakbo sa isip ni Arnel. Alam ko naman na ginagawa niya ito dahil pareho na kaming malaya pero bakit hindi ko maramdaman ng ganap. Iba kasi ang alam sa nararamdaman eh.

Patuloy pa rin ako sa pag-iisip ng mamukhaan ko yung tinatahak naming daan.

“Len papunta ba tayo nang resort?”

(itutuloy...)