Way Back Into Love (Prologue-05)

By: Rogue Mercado

Blog: roguemercado.blogspot.com

E-mail: roguemercado@gmail.com

[Prologue]

"Ang ganda naman niyang tinutugtog mo." sabat niya sa lalaking nakasuot ng puti habang tumutugtog ito ng piano.

Umanagat ang ulo ng lalaking kanyang tinutukoy. And the guy flashed his killer smile. Yung tipong lahat ng babae o pusong babae na makakakita noon eh panghihinaan ng tuhod at kakabog ang dibdib. Sa tantiya niya ay nasa gulang 25 ito. Ang kabataan at kakisigan nito ay hindi maitatago sa kung anong kundisyon meron ang lalaking kaharap niya.

After that smile was a sudden shift of mood. Hindi na ulit ito nagsalita ngunit mababakas mo sa mga mata nito ang kalungkutang pumuno sa malamlam nitong mata. Humakbang siya papalapit dito para mas mapagmasdan pa ang mukha nito. Nakatitig lang ito sa kanya. When he first me the guy eh talagang natakot siya. There is something on the way he looks, the way he stared to be exact. Para siyang may hinahanap sa katauhan ko na matagal na niyang pinananabikan. But now, everytime he does that is something ordinary. Sa di niya malamang dahilan ay gusto niyang magpaubaya. Ito ay sapagkat sa bawat araw na magkakasama sila ay napagdudugtong niya ang kwentong kahit sino ay hindi maniniwala.

Nagsimula ito sa simpleng pagbanggit niya ng Eyeliner. Hanggang sa tinawag siyang "Moks". Hanggang sa iisang salita ay unti-unti nagkakaroon ng kahulugan, sa bawat salitang nabubuong pangungusap at sa bawat pangungusap na bumubuo ng isang kwento. At ayaw niya mang magkaroon ng interes ay nakita na lang niya ang sarili niya na matamang nakikinig sa bawat sasabihin ng misteryosong lalaki. Sa bawat putol-putol at palasak na mga pangungusap nito. At ayaw niya mang aminin ngunit gusto niyang makinig. Dahil naniniwala siya sa kuwento nito. Naniniwala siya sa kuwento ng isang.... baliw.

"Kanina ka pa pala diyan Moks, kantahin natin yung paborito nating kanta" bungad nito sa kanya ng matapos ang animo'y isang oras na titigan.

"Oo, ang ganda nga eh"sakay ko sa sinasabi niya. Araw-araw ay lihim niyang pinapagalitan ang sarili na kung bakit ay kailangan niyang sumagot sa walang kabuluhang mga tanong nito.

"Pero alam mo Moks, swerte ako sa iyo" saad nitong nakangiti habang tinitipa ulit ang piano.

"Bakit naman?" natatawang sagot niya dito.

"Kasi naka eyeglasses ka." sagot uli nitong nakangiti.

Yes he was right naka-eyeglasses siya pero ilang beses na siya nitong nakitang naka-eye glasses at ilang beses na rin nitong sinasabi sa kanya na swerte ito dahil nakasuot siya ng eyeglasses.

"Baliw ka tlga Balik-Pagibig" ngiting tugon niya. Hindi niya alam kung literal ba dapat ang ibig sabihin nun.

"Sabi ng Moks eh!' bigla nitong maktol ng marinig ang pangalang 'Balik-Pagibig' na siyang palayaw niya dito. The guy is so divine when he does that. Para itong nagseselos na gustong makatanggap ng yakap. But he controlled himself to do that.

'Ok... Ok fine" pagsang ayon niya dito

"Yan! Good, Baliw ka kasi. Lagi mo kong tinatawag ng Balik-Pagibig" ngi-ngiti-ngiting ulit ito.

At siya pa ngayon ang baliw? sigaw ng utak niya. Pero hindi naman niya iyon ikinagalit sa halip ay natutuwa siya na naaasar niya ito kahit sa ganoong kalagayan.

"Bakit ayaw mo ba kasi ng Balik-Pagibig?" tanong niya dito na tila naubusan ng sasabihin. Para kasing gusto niya pa itong asarin lalo.

"Bakit naniniwala ka pa ba sa Pagibig?" balik tanong nito.

Hindi yata siya nagtagumpay. Sa bawat pagkakataon ay laging nagbibigay ng kakaibang pakiramdam ang mga tanong nito. Na para bang ang bawat salita at paghinga nito ay may kaakibat na lungkot at hinagpis.

"Oo naman bakit hindi?" sa wakas ay nakaipon na rin siya ng lakas ng loob para dayain ang kanyang ngiti nang dahil sa kakaibang kabog ng kanyang dibdib.

"Sinungaling" salungat nito sa kanya at matapos sabihin ito ay itinuloy ang pagtipa ng piano.

Hindi siya nakasagot. Gusto man niyang ipagpilitan ang kanyang sagot ay wala rin naman itong saysay.

"Hindi ka naniniwala sa pagibig kundi umaasa ka dito..." binigyan siya nito ng hungkag na ngiti at pagkatapos ay dahan dahang pinatugtog ang isang musika.

"...Umaasa ka na sana mangyari sa iyo ito. Tulad ng hangin na hindi mo man nakikita ngunit alam mong binubuhay ka sa iyong bawat paghinga. Umaasa kang sana.... Sana may totoong Pag-ibig ....yung kahit minsan gusto mong maranasan na tumitibok ang puso mo hindi dahil sa bawat paghinga kundi dahil may iisang taong bumubuhay dito" pagpapatuloy niya na nagsisimula ng lumuha.

"...Alam mo Moks ikaw na sana yun eh.... kasi walang silbi yung huminga at mabuhay para sa sarili kung sa bawat pintig ng puso ko sinisigaw nito ang pangalan mo.. Ang sakit... sobra." nangingig na ang boses nito na sa wari niya ay tumulay papunta sa mga kamay nito ngunit tila may isang pwersang nagtutlak dito na ipagpatuloy ang nasimulang musika.

Nanatili siyang nakatulala sa kanyang kinatatayuan at nakuntento na lamang siya sa tanawing nakikita itong umiiyak habang tinutugtog ang musika sa piano. Kung tutuusin ay dapat hindi siya nagpapa-apekto, trabaho niya ang obserbahan ang kung anomang senyales na bumubuti na ang kalagayan nito. He is getting a positive result from the patient pero kabaliktaran naman ata sa nararamdaman niya ang bawat salita na parang palaso na tumatagos sa kanyang puso. Parang may kung ano sa kanyang konsensiya na na nagpupwersang maawa at magalit sa sarili.

Paulit-ulit ang mga sinambit nito sa kanyang utak. Lalo na ang mga huling salita nito. "kasi walang silbi yung huminga at mabuhay para sa sarili kung sa bawat pintig ng puso ko sinisigaw nito ang pangalan mo.. " Gusto ng rumagasa ng kanyang mga luha sa bawat pagkakataon na naririnig niya itong magsalita ng mga bagay-bagay.... mga bagay-bagay tungkol sa pagibig. Ito rin marahil ang dahilan kung bakit tinagurian itong "Balik-Pagibig". Laging namumutawi dito ang mga katagang patungkol sa pagsisisi, mga kuwento ng pagkabigo at mga salaysay ng kaganapang siya ring dahilan kung bakit tinakasanan ito ng sariling katinuan.

"Umiiyak ka ba?" basag nito sa kanyang pagkatulala.

"Ano iyon Moks?" balik tanong niya dito na siya niyang ikinabigla. Ngayon niya lang kasi tinawag na Moks ito kahit na anong pilit nito sa kanya na huwag niya dapat tawagin itong Balik-Pagibig.

"Moks alam mong ayokong umiiyak ka." seryosong nakatingin ito sa kanya. Hindi niya alam kung matatawa siya sa sarili kung bakit sinasakyan niya ang isang baliw. Kung bakit kailangan niya makiiyak sa hinagpis na nararamdaman nito. Ngunit ang kanyang mga katanungan ay hindi sapat para tumigil siya sa responsibilidad na pangalagaan ito, kahit na ang ibig sabihin nito ay kailangan niya pang sakyan kung ano ang lumalabas na mga salita rito.

Dahan-dahan naman itong tumayo at humakbang papalapit sa kanyang kinatatayuan. Ang bawat paghakbang nito papalapit sa kanya ay parang kaakibat ng pagtaas baba ng kanyang dibdib para huminga ng malalim. Nang makarating ito sa kanya ay unti-unting lumapit ang katawan nito sa kanyang katawan. Ang lungkot na kanyang nararamdaman ay biglang napalitan ng matinding kaba na nag-aabang ng mga susunod na mangyayari sa bawat pagtakbo ng segundo.

Nabigla siya ng bigyan siya nito ng isang yakap. Yakap na sobrang init at madiin. Ang p[anandaliang pananahimik nito ay nawala ng tinangka nitong magsalitang muli.

"Kakantahan na lang kita..." tila inosenteng wika nito habang yakap yakap siya. Napilitan na rin siyang tugunin ang yakap nito. Nararamdaman niya ang init ng mga braso nito sa kanyang katawan.

At nagsimula na nga itong kumanta. Isa ito sa mga unang pagkakataon na maririnig niya itong umawit.

"I've been living with a shadow overhead, I've been sleeping with a cloud above my bed,

I've been lonely for so long, Trapped in the past, I just can't seem to move on " bungad nito habang kasalukuyan pa rin siyang niyayakap.

Sa di malamang dahilan ay namalayan niya ang sariling sumasabay sa himig ng awitin at matapos nitong kantahin ang unang parte ng kanta ay nagawa niyang ituloy ang mga susunod na liriko.

"I've been hiding all my hopes and dreams away, Just in case I ever need 'em again someday,

I've been setting aside time, To clear a little space in the corners of my mind" tugon niya rito at tuluyan ng bumagsak ang mga luhang kanina pa niya pinipigil. Sobrang sakit ng nararamdaman niya. At hindi niya alam kung bakit nagagawa niyang umiyak dahil lang sa iisang kanta at sa iisang taong hindi naman talaga sinasadyang sabihin ang mga iyon.

Nais pa sana nitong magpatuloy ng bigla niya siyang kumalas sa pagkakayakap nito sa kanya at mataman niya itong tinitigan. Sa wari niya ay nabigla rin tio sa kanyang ginawa ngunit mas maganda ng bumalik siya sa kanyang sariling bait bago pa man siya masadlak sa kung anong hiwaga mayroon ang kantang iyon.

"Moks? Bakit? May nagawa ba akong masama?" tanong nito sa kanya.

"Hindi ako si Moks, ako si Nurse mo diba? Yung nag-aalaga sa iyo." kinuha na niya ang bitbit niyang medical papaer para isulat ang mga naobserbahan niyang ikinilos nito.

"Paano mo aalagaan ang isang taong matagal ng sumuko sa buhay niya Moks?" naupo ulit ito sa harao ng piano at tinugtog ang kaninang inaawit nito.

Nabigla siya sa tanong nito na para bang normal na taong kinukwestiyon ang kanyang trabaho. Kaya mas pinili niyang sagutin na lang ang huling sinambit nito.

"Hindi ako Si Moks.. Ako si Nurse Rico"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Itutuloy.

[01]

"Ang ganda naman niyang tinutugtog mo."

Umanagat ang ulo ng lalaking kanyang tinutukoy. And the guy flashed his killer smile. Yung tipong lahat ng babae o pusong babae na makakakita noon eh panghihinaan ng tuhod at kakabog ang dibdib.

"Moks kanina ka pa ba diyan?"  tanong nito

"Hindi naman Moks" tugon niya dito.

"Halika kantahin natin ng sabay?" mungkahi ng lalaki sa kanya.

"Haha. Kahit kailan... Red Antonio.. hindi ka talaga nagsasawa sa kantang iyan" pang-aalaska niya sa matalik na kaibigan.

"Adrian Dela Riva slash... Moks... Kahit kailan hindi ako magsasawa sa kanta na to. Alam mo yan" pagsalungat naman ni Red sa kanya

"I Know Right? Eh yan na yata ang Lupang Hinirang ng buhay mo eh? Sabi mo sa akin Theme Song natin yan tapos nalaman ko na lang yan rin pala theme song niyong dalawa ng girlfriend mo" kunwari ay nagtatampo siya dito pero alam naman niyang paboritong talagang awitin ni Red ang kantang iyon. Samakatuwid eh ito pa nga ang nag mungkahi na iyon na ang official theme song nilang magbest friend. Tulad niya ay musically inclined rin itong si Red. Nakahiligan na nilang kumanta dahil simula bata pa sila, itong si Red ay sumasali sa amateur singing contests sa barangay nila samantalang siya eh member ng choir. Divine Diva lang ang peg. Char.

But seriously, musika talaga ang nagbond sa kanilang dalawa bukod sa pagiging magkapit bahay nila at hindi maitatangging close ang pamilya nila. Kaya nga ito rin mismo ang pinaka unang taong nakatanggap ng sekswalidad niya. Si Red, ang kanyang bestfriend ang siyang pinaka unang taong sinandalan niya when he decided to come out of the closet. High school siya noon and that was a critical phase of his life dahil saka niya naamin ang katotohanan sa sarili niya kung kailan pa alam ng lahat na straight siya. Pero hindi niya pinagsisisihan iyon at laking pasasalamat niya na nandyan ang matalik na kaibigan niya para damayan siya... sa hirap o ginhawa.

"Nagseselos ka Moks?" biglang pagbasag nito sa kanyang pagbabalik tanaw. Itinigil nito ang pagtugtog ng piano at bumaling sa kanya. At ang loko ngising demonyo lang talaga.

Bigla naman siyang namula ng todo sa sinabi nito. Paano naman kasi eh simula ng inamin niyang hindi siya straight ito talaga mismo ang nang issue na baka nagka gusto na siya rito. Dun siya nahihiwagaan kay Red. Inaasahan niya kasi na bigla na lang tong iiwas o kaya pandidirihan siya pero ito mismo ang nagsabi na tanggap siya nito kahit sino pa man siya at siya lang ang Moks niya. Pwede siyang kiligin. Pero alam niyang hindi pwede dahil una sa lahat straight ito at walang posibilidad na magkagusto ito sa tulad niya. Sadya lang talagang alaskador tong best friend niya.

"Alam mo Mr. Red Antonio.. Ngayon ko lang napatunayan na ang kapal talaga ng pagmumukha mo" pagtataray niya dito sabay irap ng mata niya. Sa totoo lang yung tawagan nila ng Moks, eh galing sa expression niya na makapal ang mukha.

Ok din naman si Red if you have to exclude his gender preference. Sa edad 17 eh di maikakailang matipuno na ang pangangatawan nito. Kayumanngi ang balat nito at ang katamtaman ang iksi ng buhok, lalaking lalaki kumbaga.

"Nagseselos ka eh..." pilit pa rin na Red na ngayon ay nagsisimula ng humakbang  papalapit sa kanya.

"Hindi ah!" pinagsalikop niya ang kanyang dalawang braso para lang ipakita na hindi siya interesado sa pangaalaska nito.

"Moks alam ko... Nagseselos ka eh" wika nito na kanina pa pala nakalapit na rin ito sa kanya.

At sa puntong ito eh nakatitig sa kanya ng mariin si Red. This is what he hates the most, yung tititigan siya nito na parang wala ng bukas! Sa lahat ng taong nakilala niya si Red lang kasi yung alam niyang may matang ganun yung tipong pag masaya ito o malungkot sobrang expression ang makikita mo sa mata nito. Kaya sinisikap niyang iwasan ang mga titig nito just to avoid sending him a message. Ayaw niya namang isipin na totoo nga ang hinala nito na nagkakagusto siya dito.

"Assuming much lang? Sabi ng hindi eh" tinalikuran niya to para hindi niya salubungin ang mata nito.

"Eh bakit hindi ka makatingin sa kin ng diretso?" nanunukso pa rin ang boses nito.

Hindi na siya nagsalita dahil totoo naman eh. Sa hindi maipaliwanag na dahilan eh ayaw niyang tumingin dito ng diretso kapag nanunukso ito ng ganun. Pumunta ito sa harapan niya at nangiinis na naman na tinititigan siya.

"Sabi ko na nga ba nagseselos ka eh... Sige ibahin na lang natin ang theme song natin.. Ahm Bawal na Gamot na lang kaya" sinabayan nito ng nakakalokong tawa ang nakakatwang suhestiyon nito.

Hindi niya napigilang tumawa na rin sa pinagsasasabi nito. Bestfriend niya nga talaga si Red. He never fails to make him laugh kaya nga ganun na lang ang pagpapahalaga niya sa kaibigan.

"Oh eh bakit naman Bawal na Gamot?" tuloy pa rin ang pagtataray niya kahit natawa na siya sa sinabi nito

"Kasi ako iyong Bawal at ikaw ang Gamot ko Hahaha.... O tingnan mo kahit sa kanta perfect match tayo... tayo na lang kaya?"

Biglang lumakas ang kabog ng dibdib niya ng marinig ang mga huling sinabi nito. Hindi niya naiwasang pamulahan ng mukha sa sinabi nito. Sa tagal ng panahon na lagi siyang inaalaska nito ng ganun eh noon lang nito sinabi ang mga katagang iyon. Kumbaga sa musika para siyang na LSS sa sinabi nito "tayo na lang kaya?"...tayo na lang kaya?"...

"Whatever that is so illogical.. Ano naman kaya yun? Bawal tapos Gamot.. Anong konek? Nakatira ka yata ng Marijuana." singhal niya dito kahit sa totoo eh kilig na kilig yata siya sa pinagsasasabi nito. Ito ang kauna-uanahang pagkakataon na lumakas ang pagkabog ng dibdib niya sa pangaalaska nito.

"Ah illogical pala ah.. Eh bakit ka namumula? Saka bakit hindi ka makatingin sa kin ng diretso Moks?" hinahawakan na nito angmukha niya at pilit na na pinupwersa na ilihis patungo sa mga mata niya

"Aray! Red Antonio Ano ba! hindi ka na nakakatawa!" nagsisimula na siyang mairita sa pang aalaska nito.

Pero hindi natinag si Red at talagang pinihit ang ulo niya.

"Ayan nakatingin na siya sa akin tapos nagba blush pa" tawang demonyo ni Red habang tinititigan siya.

"Moks naman kasi eh!!!" para siyang kawawang sisiw na nagmamaka-awang palayain ng lawin. Syempre kung pisikalan ang usapan, talo talaga siya dito.

"Wag mo ng pilitin kumawala... Ayaw mo talaga akong tingnan Moks? Sayang o ganda ng view" sabay kindat sa kanya ni Red na talagang nagpapa torete na sa pagkabog ng dibdib niya.

"Ayaw nga Moks eh... Please ayoko ngang tingnan ka.. Nasisira kinabukasan ko"  nagmamaka-awang nagtataray lang siya ng mga oras na iyon.

"Ah ganun pala ah sige mas lalo kung sisirain kinabukasan mo!" giit nito sabay hapit sa kanya sa baywang at yakap sa kanya.

Nagulantang siya at hindi niya napigilang manlaki ang mata. Sa tinagal tagal ng pagiging magkaibigan nila eh ngayon lang siya nakalapit ng ganito sa katawan ni Red. And he can feel his warmth.

"O ayan.. ayaw mo pa kong tingnan?" seryosong bulong ni Red na ngayon ay titig na titig sa kanya. Sa di maipaliwanag na dahilan eh alam niyang parang kinakapos na rin Si Red sa paghinga. Nararamdaman niya ang init ng hininga nito.

"Ayaw!!!' sumigaw siya para madistract ito.

"Eh yung bawal na gamot ayaw mo yun?" si Red

"Ayaw!" simangot niya dito

"Eh ako Moks?... ayaw mo na sakin?" tila naglalambing lang ito sa kanya na para bang magkarelasyon sila. Kung hindi lang proven na straight itong si Red eh matagal na niya itong pinaghinalaan. Lalo na ngayon na kakaiba ang pinag-gagagawa nito.

Nagdalawang isip na tuloy siya kung anong sasabihin niya.

"Moks naman eh... Naiinis na ko!!!" sigaw niya ulit dito. Talagang para lang silang tanga sa ayos nila. Ang braso nito ay nakayapos sa kanya kaya at isa naman ay nakahawak naman sa likod ng ulo niya.

"Ok... Relax.. To naman para naglalambing lang eh. Ang sungit pero ang sarap" tatawa-tawang sabi nito sa kanya sabay bitiw sa katawan niya

"Anong sarap pinagsasasabi mo?" baling niya dito

"Ang sarap asarin? bakit anong sarap ba iniisip mo Moks?" balik tanong nito sa kanya.

Napatingin siya dito at hindi siya nagkamali. Ngiting demonyo na naman ang loko.

"Ewan ko sa iyo aalis na ko... Una na ako sa school." tinalikuran niya ito at akmang kukunin na niya ang bag nang pigilan siya nito.

"Oh sandali....sandali.. Relax.. Sus... Hindi ka na malambing Moks ah.. tatanda ka ng mabilis niyan sige ka" pagpigil ni Red sa kanya ng tangkang hahablutin na niya ang bag sa ibabaw ng piano.

Talagang hindi kumpleto ang araw ni Red pag hindi niya naaalaska si Adrian. Kahit ganun ito ay kumportableng kunportable siya sa rito at sa sekswalidad nito. Noong mga panahong inamin nito sa kanya ang tunay na pagkatao nito ay hindi niya maitatangging nabigla siya, akala niya kasi eh ang pagkalampa at pagkalamya ni Adrian eh pansamantala lamang. Hindi niya akalain na pusong babae talaga ito. Hindi niya rin maikakaila na isang bahagi ni isip niya ay gusto ng mailang dito ngunit nananaig pa rin ang pagiging matimbang nito sa puso niya. Hindi na yata siya makakahanap ng sobrang bait as in sobrang bait na kaibigan tulad ni Adrian.

Noong niligawan niya ang girlfriend niya eh si Adrian ang ginawa niyang mastermind ng lahat ng plano sa panliligaw. Kung tutuusin mas lalaki pa ito sa kanya pag dating sa mga bagay na ganun. Ito ang nagturo sa kanya ng maaari niyang gawin para mahulog sa kanya si Sabrina, ang girlfriend niya ngayon at syempre si Adrian din ang dahilan bakit napasagot niya ito. May mga pagkakataon pa na hinarana niya sa isang restaurant ang girlfriend niya at si Adrian ang pinag gitara niya. Pareho kasi silang mahilig tumugtog ng kung ano-anong musical instruments at higit sa lahat mahilig silang kumanta. Naaalala niya rin yung isang punto na pinag suot niya ito ng Santa Claus costume noong nakaraang pasko at alam niya ang dinanas nitong hirap para magsuot ng patong patong na damit at sumayaw sayaw sa harap ni girlfriend niya. Kaya pinagpapasalamat niya na sa dinami dami ng tao sa mundo si Adrian yung ibinigay ng Diyos sa kanya na maging matalik na kaibigan.

Pinagmasdan niya ng maigi ang matalik na kaibigan habang umuupo ito sa sa harap ng piano. Sa totoo lang, hindi naman magpapahuli ang kaibigan niya kung hitsura din lang ang paguusapan, yun nga lang napaka -conservative ng hitsura nito. Yug buhok,nahati sa gilid at kung hindi niya alam na wax ang ginagamit ni Adrian eh baka napagkamalan niyang pomada ang gamit nito. Suot suot nito yung oversize sigurong eyeglasses gawa ng may sira ito sa mata. Ilang beses na niyang kinumbinsi na mag contact lense na lang ngunit tumanggit ito. Mas komportable daw ito sa eyeglasses niya. Tinatawag niya nga itong "Ninoy" minsan dahil sa magkaparehong magkapareho ang sukat at hugis ng salamin nito sa yumaong senador.

Sa tuwing magkakasama sila nito, pinaka paboritong bonding nila ang kumanta habang tumutugtog ng piano o kaya naman pag lalabas sila at yayayain niya ito eh mag vi-videoke sila. Masaya siya pag kasama niya ang matalik niyang kaibigan at hindi siya mapakali kapag hindi niya makita kahit anino man lang nito.

"O ano na?" agaw atensyon nito sa pagmumuni-muni niya

"Anong ano na?" balik tanong niya kay Adrian.

"First day natin sa college? Ayaw ko naman malate tayo Moks no.. Tara na!" pangungulit nito sa kanya.

"Moks naman, may 10 mins pa tayo isang tricycle lang naman yun. Excited ka lang? o Excited kang makita siya?" may halong konting pagdaramdam ang tanong niya dito.

Sa totoo lang ewan ba niya kung bakit nagagawa niya ang mga bagay bagay na ganun pag nandiyan na ang best friend niya. Minsan nga nagdududa na rin si Sabrina sa attachment niya kay Adrian at pinagselosan ito. Hindi pa naman umabot sa punto na nag away sila ng gf niya pero ang alam niya ay masaya siya pag naaasar niya ito. Pano hindi niya matiis,  ang cute kasing tingnan lalo na pag umuusok na ang ilong nito sa galit.

Nabigla naman si Adrian sa tanong ni Red ngunit pinili niyang ipagkibit balikat ang nais tumbukin ng tanong nito kaya pinagpasyahan niyang ipagpilitan na umalis sila.

"Ang gusto ko lang naman Moks eh seryosohin natin ang college kasi ibang iba siya sa high school diba?"paglilihis niya rito.

"Ok fine, Mr Dela riva este Moks ko... Ikaw na ang boss punta na tayo pero..." pambibitin nito sa kanya.

"Pero???" taas kilay na tugon niya dito

"Syempre Bonding muna!" sagot ni Red habang pinatugtog ng daliri ang piano.

Napapangiti siya tuwing ito ang nakaka-alala ng 'bonding'. Yun yung tawag nila sa sabay nilang pagkanta bago pumasok sa eskwela. Ritwal na yata nila yan. Ewan. Siguro sanay lang sila ni Red na pinapagaan ng musika ang buhay.

"Ok pero punta na tayo after? Ok?"

"Ok sure!" excited na sagot nito at agad na tinipa na ang piano. Sinimulan niya ang kanta.

"I've been living with a shadow overhead, I've been sleeping with a cloud above my bed,

I've been lonely for so long, Trapped in the past, I just can't seem to move on "

Tumingin si Red sa kanya at pagkatapos ay nagpakawala ng isang ngiti.. Sinuklian naman niya ito at kapagdaka ay sinimulan naman nito ang susunod na mga liriko.

"I've been hiding all my hopes and dreams away, Just in case I ever need 'em again someday,

I've been setting aside time, To clear a little space in the corners of my mind"

At pumailanlang ang boses nila at ang tugtog na galing sa piano.

"All I wanna do is find a way back into love. I can't make it through without a way back into love. Ooo hooow "

"I've been watching but the stars refuse to shine,

I've been searching but I just don't see the signs,

I know that it's out there,

There's gotta be something for my soul somewhere"

"I've been looking for someone to she'd some light,

Not somebody just to get me through the night,

I could use some direction,

And I'm open to your suggestions. "

"All I wanna do is find a way back into love.

I can't make it through without a way back into love.

And if I open my heart again,

I guess I'm hoping you'll be there for me in the end!"

"There are moments when I don't know if it's real

Or if anybody feels the way I feel

I need inspiration

Not just another negotiation"

"All I wanna do is find a way back into love,

I can't make it through without a way back into love,

And if I open my heart to you,

I'm hoping you'll show me what to do,

And if you help me to start again,

You know that I'll be there for you in the end"

Natapos ang kantang napangiti silang dalawa. Ngunit biglang sumeryoso ang mukha ni Red habang nakatitig uli sa kanya.

"O anong meron Moks? Ayan ka na naman ah, may dumi ba sa mukha ko?" sabad niya dito na titig na titig pa rin sa kanya.

"Kasi..."

"Kasi?..." tanong niya dito

Hindi siya nakakuha ng sagot ngunit nakatitig pa rin ito sa kanya na waring tinitimbang ang kanyang susunod na reaksyon kapag itinuloy nito ang sasabihin niya.

"Kasi Ano Red Antonio?" pagpupumilit niya dito ng walang nakuhang sagot

"Kasi Moks pag kinakanta mo yung theme song natin.. Gu..gusto   kong kalimutan na best friend kita... kahit sandali lang" seryosong  pagpapatuloy ni Red sa sinabi niya.

Hindi siya makakilos  sa kinauupuan at ang pagkabog ng dibdib niya ay unti -unti bumalik. Nakatulala siya at ngayon ay sinasalubong ang titig ng best friend niya. Parang inaarok nila ang gustong sabihin ng isat-isa hanggang sa namamalayan niyang pilit tinatawid ni Red ang distansiya sa pagitan nila. Titig na titig pa rin ito sa kanya at ng akmang bababa na ito para gawaran siya ng isang bagay na ni sa hinagap ay hindi niya akalaing posibleng mangyari sa pagitan nila.

"Ahem!" basag ng isang baritonong boses sa tensyon na namamagitan sa kanila.

Para siyang binuhusan ng isang baldeng yelo. At nang tingnan niya si Red ay alam niyang bigla itong namula at parang hindi alam ang gagawin.

"Ah bro nandito ka na pala... Papunta na rin sana kami ni Moks sa school.. Tamang tama sabay na tayo" wika ni Red sa kakapasok na lalaki.

Humakbang ang kakapasok na lalaki papunta sa kinaroroonan nila. Nalilisik ang mata nito at hindi man lang nagaksaya ng panahon na sagutin ang sinabi ni Red. Pagkarating na pagkarating sa kanilang kinauupuan ay agad na hinablot nito ang kamay na Adrian at pwersahang pinatayo.

"Get you ass up there at pumunta na tayong school. I went to your house para daanan kita pero nandito ka lang pala....... hon" malamig na bati nito sa kanya. Halatang naiinis sa naabutan niya

"Ahm Jake kasi.." nauutal niyang tugon dito

"Jake?" putol nito sa paliwanag niya

"Im sorry hon... nakalimutan ko lang kasi  na pupunta ka pala sa bahay"

"Enough of your excuses lets go...... bago mo pa makalimutan na may boyfriend ka" singhal nito sabay marahas na hatak sa kamay niya.

Walang nagawa si Adrian kundi ang magpahila kay Jake. Panandalian niyang tinanguan si Red tanda ng pagpapa-alam dito. Sinuklian naman nito iyon ng isang pagtango ngunit mababakas sa mukha nito ang kalungkutan.

Kinuha na rin ni Red ang kanyang bag at pumunta siya sa terrace ng kanilang bahay para tanawin ang papalabas na magkasintahan. Huminga siya ng malalim at may ibinulong sa sarili.

"There goes my life and my everything"

Itutuloy...

[02]

Mabibigat ang yabag na nagsimula nilang lakarin ang daan papunta sa kanilang unibersidad. Hindi pa nga nagsisimula ang klase eh para atang sira na ang araw nilang dalawa. Jake Marcos is their high school campus crush, lahat ng babae at bakla nagkakandarapa na yata dito. Masyado siyang matangkad at matipuno sa kanyang edad at kung tutuusin eh magkakasing gulang lang sila nila Red, ang kanyang bestfriend. But the yummy beefcake was revealed to be a bisexual. Sinong mag-aakala na ang notorious na womanizer eh magkakagusto sa kagaya niya, sa kagaya niyang nerd daw at parang may sayad ang utak. Pero sinong mag-aakala na ang fairytale eh nagyayari sa totoong buhay. Kung saan ang damsel in distress eh nakasuot ng oversized na eyeglasses, laging naka loose na maong at walang korona samantalang ang knight and shining armor eh laging nakasuot ng V-neck na tshirt at spike ang buhok. Nasa ganoon siyang pagiisip ng unti-unting tangayin ng nakaraan ang kanyang pag-iisip.

"Hoy baklang ladlad, musta na buhay" bati sa kanya minsan ng isang estudyanteng siga sa kanilang eskwelahan.

Hindi niya ito pinansin at patuloy na naglakad. Kung bakit kasi eh hindi niya kasama si Red ngayon. He was the President of Supreme Student Council at kahapon lang siya naiproklama. When he won, he gave his thank you speech at kasabay niyon ang pag amin sa kanyang sekswalidad. Gusto niya kasing magbigay inspirasyon sa mga kagaya niya na hindi hadlang ang sekswalidad ng isang tao sa kanyang pangarap sa kahit anumang larangan.

Marami ang nadismaya syempre, akala nila kasi isa lang siyang mukhang lalampa lampa lang na naging Presidente ng campus dahil sa talino at pagpupursige yun pala may iba siyang pinaglalaban. Sa kabila nito, mas matimbang ang mga taong nagpakita pa rin ng supporta. At ang ibang kaibigan niya, ayun tinalikuran siya maliban na lang siguro kay Red, yung matalik niyang kaibigan na unang nakaalam ng lahat.

"Hoy bakla kinakausap kita!" sigaw ng barumbadong estudyante at hinawakan siya sa braso. Tantiya niya eh 4th year student ito kaya ganun kaangas.

"Excuse me but this is not my thing if you have a complain about me lets talk in my office" malumanay niyang tugon dito. Hindi siya eskandaloso para patulan ito.

"Hanep ka pala ah, tangina mo tinalo mo yung kapatid ko sa presidency eh kung tutuusin wala naman magagawa ang baklang katulad mo sa school eh. Ano bang pinagmamalaki mo ah" umuusok sa galit na turan na lalaking kaharap niya. Kaya naman pala ganun na lang ang galit nito sa kanya dahil siguro sa pagkatalo ng rival niya sa kandidatura.

"You can always ask for a recount and I believe that the results are valid" giit niya dito ngunit sa malumanay pa ring boses

"Ah recount pala ah, recount mo yung mukha mo!!" sigaw nito sabay igpaw ng kamao sa mukha niya.

Naginit ang kanyang pisngi at nararamdaman niyang parang mahihilo na siya. Medyo nagdidilim na ang paningin niya nang maaninag niya ulit ang lalaki na pumatong sa ibabaw niya and was ready to give him again a punch on his face. Pumikit na lang siya, waiting for the next thing to happened.

At ng ilang segundo ay nakita niyang bumagsak ang lalaki sa katawan niya. Naaaning niyang may dalawang kamay na bumuhat sa lalaking sumuntok sa kanya na ngayon ay nasa ibabaw niya at napahiga.

He heard a conversation.

"Pagbabayaran mo ng malaki ang suntok na ginawa mo sa kanya"

"Tangina! sino ka ba? huh?"

"Boyfriend niya! At tangina mo hindi mo alam ang kinakalaban mo" sigaw nito sa lalaki sabay suntok dito.

Yun lang ang natatandaan niya and the next thing he knew, nagising siya sa school clinic na  may pasa sa mukha. And someone is holding an ice bag and pressing it to his face.

"Aray! Red dahan-dahan!"sigaw niya sa matalik na kaibigan, alam niyang ang matalik kaibigan niya ito pero ang weird lang kasi bakit kaya nagpakilala itong boyfriend niya. He remembered the last conversation

"Sorry! Ok ka lang ba? Masakit pa ba yung tama sa iyo?" sagot nito sa kanya.

And he was stunned when he realized na hindi si Red ang kausap niya kundi ang kaklase nilang si Jake. Jake Marcos is a silent student, sobrang tahimik nito sa klase nila and everyone regarded him as an anti social. Gwapo daw sana pero suplado.

"Ah yeah Ok na ko... Nandiyan ka na eh" mabilis niyang sagot.

Saka lang niya na realize na he said a flirting line. Siya lang siguro ang may pasa na nagagawa pang makipag landian.

"Haha Yeah and Im glad na nakita ko yung mokong na sumuntok sa iyo, Mr. President" and he chuckled.

Yun na siguro yung pinaka magandang tawa na narinig niya. There is something in his laughter na parang ang gaan gaan sa pakiramdam.

"Ano na pala nangyari sa kanya?"

"Well, he was sent to the guidance's office, I reported him"

"Hindi ka na sana nag abala Jake, saka naiintidihan ko, galit siya kasi natalo yung kapatid niya sa Presidency, Im really thinking to withdraw on my post"

"Nagpapatawa ka ba? Eh di kung magreresign ka sa pagkapresidente sinayang mo boto ko" pangongonsesnya nito sa kanaya

Lihim naman siyang kinilig sa pag amin nito.

"Well thanks at least nakilala ko yung isa sa mga bomoto sakin. Im lucky enough na niligtas pa niya ako"

"Wala yun" pagpapakumbaba nito

Katahimikan.

Parang tinantantiya nila ang isa't isa nang may ilang segundong nakayuko ito at nang mag-angat ang mukha ay nagtama ang kanilang mata.

"May tanong sana ako sa iyo Mr. President"

"Mr. President ka ng Mr. President... Adrian na lang.. Parang hindi naman tayo magkaklase" tugon niya dito para maging kumportable sa kanya.

"Sorry hehe... Adrian may tanong sana ako"

"Sure ano yun?"

"Narinig mo ba ang lahat ng sinabi ko kanina bago ka nawalan ng malay?"

Naalala niya ang huling usapan bago siya mawalan ng malay. "Boyfriend niya! At tangina mo hindi mo alam ang kinakalaban mo" .... Sasabihin niya kaya dito? Maybe not. Nakakahiya baka naman iba lang talaga pagkakadinig niya.

"Ahm Wa... Wala naman. Sobrang sakit na nung ulo ko nun eh" pagsisinungaling niya.

"Ah sayang naman.." sagot nito na medyo malungkot ata sa tugon niya

"Bakit ano ba iyon?" tanong niya dito

"Ah? Wala... Wala ... nevermind" sagot ni Jake at pagkatapos ay ngumiti ng makahulugan.

"O,k ako may itatanong sana ako" wala sa sarili na wika niya rito. Lihim nga niyang pinagalitan ang sarili dahil wala naman talaga siyang itatanong.

"Sure basta ikaw"

Namula ang mukha niya sa tinuran nito at mas lalo siyang kinabahan. Ano ba ang itatanong niya talaga, eh wala naman siyang maisip. Number ba? Fb account? Bago pa siya sa mundong ganito at hindi niya alam kung anong gagawin sa sandaling kinikilig siya.

"Ah eh...Ahmmm ehh.." nauutal na sagot niya. 'Patay ... nahihilo pa ata ako' bulong niya sa sarili

Nakita niyang nakakunot lang ang noo nito na nagaabang sa susunod niyang sasabihin.

"Ahm... Naniniwala ka ba sa fairytale?"

Huli na ng marealize niya ang pinagsasasabi niya. Tanga-tangahan lang. Epekto siguro ng sobrang hilo at sobrang review niya sa World Literature nila. Kakainis. Kaya kinakabahan na inaabangan niya ang magiging reaksyon nito.

Tumawa to ng malakas. He seems amused sa sinabi niya. Samantalang siyang pulang pula sa sobrang hiya.

"Oh huwag kang magblush and yes naniniwala na ko sa fairytale and I think nakita ko na yung makakasama ko sa happy ever after" seryoso nitong sagot sa kanya at bigla siyang kinindatan.

Kung sound system lang ang pagtibok ng puso niya malamang pwede na siyang magpatayo ng disco bar. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib niya. Gusto niyang sumigaw sa kilig ngunit tanging pamumula lang ng mukha ang senyales na tuwang tuwa siya sa sinasabi nito.

"Ahem!"

Nasa ganoon silang tagpo ng pumasok si Red sa clinic. Kahit kailan talaga panira lang ng moment ang best friend niya. Lihim niya itong inirapan ng pumasok ito. Magkakaklase rin sila at nasa iisang section.

"Moks Ok ka lang ba" nagaalalang tanong nito sa kanya ng makalapit sa kama niya.

"Yeah Ok lang ako, ahm buti dumating si Jake" sagot niya dito

"Masakit pa rin ba Moks?" tanong ulit nito na hindi pinansin ang sinabi niya. Sa eksenang iyon para ngang naa-out of place si Jake. Tiningnan niya ito at seryoso lang nakamasid sa kanila.

"Ok na ako, actually dapat pumunta na tayo sa klase natin at..." hindi niya na naituloy ang sasabihin niya ng akmang tatayo siya ay bigla siyang natumba. Sinalo siya ni Jake at akma naman sanang sasaluhin siya ni Red ngunit naunahan lang nito. Nagkatitigan sila ni Jake ng matagal. Sa di maipaliwanag na dahilan eh parnag kanina pa namamagneto ang mata nila sa isa't isa.

"Huwag mo ng pilitin kung di mo pa kaya" nagaalalang wika ni Jake sa kanya. Pagkatapos ay inalalayan siya nitong humiga ulit. Pinili na lang niyang maupo kaysa ang humiga. Pakiramdam niya kasi eh mas lalo lang siyang mahihilo pag ganun ang ayos niya.

"Kaya ko naman siguro.. Ahm inom na lang siguro akong tubig.. Mawawala rin to"

Nakita niyang pumunta si Red sa water dispenser para kumuha ng tubig at si Jake naman ay binuksan ang bag niya.

"Ito Moks oh" alok ni Red sa basong may tubig

"May energy drink ako dito kung gusto mo" nakangiting alok din ni Jake sa kanya

"Pre, tubig nga raw diba" baling ni Red kay Jake

"Bka naman kasi Pre mas gusto niya talaga ng energy drink" sagot nito kay Red.

"Bat, ano ba magugustuhan niya sa Energy Drink kung hindi naman iyon ang kailangan niya?"

"Sa tingin mo ba mapupunuan ng tubig lang ang pangangailangan niya?"

Nakita ni Adrian na pareho ng nakapwesto ang kamao ng dalawa. Halatang kanina pa nagpipigil sa isa't isa. At maling galaw lang ng isa sa kanila eh alam niyang gulo na ang kasunod.

"Tama na nga iyan, hindi na lang ako iinom. Maybe mamaya na lang ako lalabas. Pahinga na lang ako" tumagilid siya ng higa at hindi niya alam kung matatawa siya o hindi sa mga narinig niya. Parang baliw lang talaga tong si Red at kailangan pa talagang makipag away. Kung tutuusin nga eh hindi naman ito ganun ka over protective noon. Simula lang nung umamin siya sa kanyang kasarian. Sabi nito eh kailangan daw eh pag may manliligaw sa kanya kailangan pasado muna sa kanya.

And that was the start of it. Yun yung Once Upon a Time ng fairy tale niya. He and Jake have been in a relationship since 3rd year until now.

"You seemed enjoying kanina" basag ni Jake sa pagbabalik tanaw niya.

"Huh?" wala sa sariling tugon niya.

"I mean you and Red?" balik tanong nito

"Hon? Nagseselos ka ba?" tanong niya rin dito. Naglalakad sila papuntang school imbes na mag tricycle,  sabagay malapit lang naman medyo mabilis lang pag nag tricycle sila

Hindi ito sumagot at mabilis na lumakad. Humabol naman siya para maabutan ito.

"Uy hon!"

Tumigil ito at tinitigan siya sa mata.

"Yun na nga eh..." simula nito at sinabayan ng buntong hininga. "Alam kong best friend mo si Red pero hindi ko maiwasang magselos" pagamin nito habang nakatingin  ito sa malayo.

"Hon naman" medyo natatawa siya sa ikinikilos nito. Pag nagseselos kasi ito at inaamin sa kanya eh hindi makatingin ng diretso at parang nahihiya. Kaya hinawakan niya ang kamay nito at pinisil tanda na wala siyang dapat ipagalala.

"Ikaw kasi..." pinisil na rin ni Jake ang kamay niya..

"Wag ka naman magselos sa taong walang laban sa iyo" paninigurado niya dito

"Kung hindi lang kita mahal eh" ngiti ni Jake ng marinig ang sinabi niya.

"So tara na?" yaya niya dito.

Wala siyang nakuhang sagot dito at tinitigan lang siya nito ng marrin.

"Hon naman eh, alam mo namang ayaw ko ng tinititigan ako"

"Naniniwala ka ba sa fairytale?" bigla na lang tanong ni Jake sa kanya.

Hindi niya alam kung matatawa siya sa biglaang tanong nito o maguguluhan siya. Biglang bigla ay bumalik ulit ang eksena noong siya ang nagtanong ng ganun.

"Bat mo naman natanong at saka bakit ganyan ka makatitig hon?" tanong niya dito

"Gusto ko lang kasing i-ukit ang mukha mo sa isip ko para lagi kong maiisip na hindi lang Once Upon a time nagkita tayo at magkakatotoo ang happily ever after" sabay kindat nito sa kanya.

Sa isang sulok ay lihim na nagmamasid si Red at kung maaari lang sana niyang sabihin ang isang bagay tungkol kay Jake eh matagal na niyang ginawa. Lihim siyang napabuntong hininga.

Itutuloy....

[03]

"Music is not a just a utility when you had your stupid break up or when you want to play a song along with your drunkard buddies. Music is a way of expression. Whether your sad, feeling dull, excited, exaggerating, stupid, wants to be a murder or perhaps horny. Music finds a way. Music is an art, literature and science in one. Music contains evolution on how the history has been." mahabang litanya ng propesor nila.

They took Conservatory of Music in a prominent University in their place. Ngayong first year pa lang sila eh wala pa silang majors. Red would like to major in Piano dahil gusto pa nitong hasain ang galing sa pagtugtog nito while Jake would major in Voice. Napagusapan na rin nila ito bago pa sila tumuntong ng kolehiyo.

"Hon anong balak mong kunin pag ka graduate natin" minsang tanong ni Jake sa kanya ng sila ay magrecess.

"Ahm... Hindi ko pa alam hon, ikaw?" tanong niya ulit dito.

"Gusto ko sanang kumuha ng Conservatory of Music hon.. pero mas gusto kong kunin kung anong course ang gusto mo?" seryosong saad nito.

"Huh? Bakit naman hon? Kung ano yung talagang gusto mo then you need to follow your heart"

"Well, alam mong utang na loob ko sa iyo ang lahat kaya natutunan kong kumanta. Ang galing kasi ng voice coach ko"wika ni Jake sa kanya sabay kindat at yakap. Nasa open field sila ng oras na yun at naglatag lang sila ng kapirasong tela para mahigaan.

"Bola!" saway niya dito habang itinatago ang pamumula ng mukha. Noong naging sila kasi ni Jake ay nadiskubre niyang magaling pala itong kumanta. Minsan pag tinatawagan siya nito sa telepono ay kinakantahan siya nito. And unexpectedly, laging "Way Back Into Love" ang kinakanta nito sa kanya.

And when he knew about this hidden talent eh kinumbinsi niya si Jake na sumali sa mga programs. From a single intermission eh unti-unti itong nakilala as "Singing heartrob" lumalakas kasi ang appeal nito kapag kumakanta. Minsan nga eh nagkakanda putol na ang ugat ng mga babae at baklang humihiyaw sa pangalan nito kapag nagsimula na itong kumanta sa entablado.

At siya naman, ayun. Kabilang sa mga audience at kapag napapadako ang tingin nito sa kanya eh bigla itong kikidat at ngingiti ng todo. Pag tapos nito ay pupunta siya sa back stage at siya ang taga dala ng tubig, taga punas ng pawis at taga dala ng kung anong kailangan nito. May isang beses nga rin na hindi ito nag perform sa isang programa nila sa paaralan dahil lang sa hindi siya naka panood. Isa yata yun sa matinding pinag awayan nila. At kapag ganung galit na ito ay tatahimik na lang siya dahil once in a blue moon lang talaga ito magalit.

"Alam mong pagdating sa iyo lagi akong seryoso" giit nito at saka siya niyakap. "Salamat at dumating ka sa buhay ko Adrian. Salamat at totoong may fairytale" pagpapatuloy nito na sinabayan pa ng kaunting hagikhik.

"Hon baka may makakita sa tin" asiwa niyang tugon dahil nasa open field sila at hindi naman yata nararapat na para silang normal na magkasintahan na nag P-PDA lang sa isang beach.

"Hayaan mo sila hindi sila kasali sa kwento natin" pagpupulilit nito na hinigpitan ang yakap sa kanya.

"Hon naman eh" reklamo niya.

"Wala naman tayong ginagawang masama hon diba?" tanong ni Jake sa kanya na kumalas ng konti.

"Eh kasi...." namumula na siya. Sa sobra ba naman kasing titig nito sa kanya.

"Oh baka gusto mo gumawa tayo ng masama hon? haha" makahulugang tugon nito at sinabayan pa ng nakakalokong tugon.

"Nakakapikon ka na Jake Marcos" kunyaring singhal niya dito at tumayo na akmang aalis.

Ngunit mabilis ang mga kamay nito na humila sa kanya para mapaupo siya ulit.

"Aray! ang sakit nun ah" wika niya dito

"Alam mong nagiging Hitler ako hon pag gusto kong gumawa ng masama" kinindatan ulit siya nito at niyakap ng mahigpit.

Kinakabahan siya sa susunod na mangyayari. Paano na lang kung may gawin ito doon at makita ng ibang tao?

Dahan-dahang bumaba ang ulo nito para tawirin ang munting distansiya sa pagitan nila. Nakapikit ito. Napapikit na rin siya. Nahihintay sa kung anong gagawin nito.

"Moks! Time na. Balik na tayo sa room" biglang singit na Red na hindi niya namalayang nasa tapat na pala nila. Nakangiti itong naka nakatingin sa kanilang dalawa. Nakita naman niyang parang nadismaya si Jake. Ewan ba niya kung magpapasalamat siya kay Red sa panahong ito. Simula nung naging sila eh hindi naman siya nakarinig ng kahit anong pagtutol kay Red. Basta lang ito ngumiti at sinabi niyang masaya siya para sa kanilang dalawa ni Jake.

Dahil sa nakaugalian nilang pagbanggit sa fairy tale na yan eh minsan tinuturing na niyang witch itong si Red. Paano ba naman kasi eh saka lang susulpot bigla yan sa mga panahong nagsasarili sila ni Jake. Pambwisit lang eh. Ngunti sa kabila nito ay hinid niya minamasama ito dahil alam niyang kapakanan lang niya ang iniisip ng matalik na kaibigan.

So ngayon, narito na sila sa isang pamantasan para tuparin ng unti-unti ang kani-kanilang pangarap. Sinabi niyang Conservatory of Music rin ang gusto niyang kunin kahit na may isang parte ng katauhan niya ang gustong maging isang Nurse. Hindi niya alam kung bakit ngunit parang gusto niyang tahakin ang landas na hindi kasama ang musika. Ngunit taliwas sa kagustuhan ay una sa kanyang prioridad si Jake at dahil may alam naman siya sa musika eh yun na rin ang kinuha niyang kurso.

Ngunit gaya ng ibang mga mag aaral na nakakaranas ng krisis sa kursong pinili nila ay hindi niya maitatangging nag-aalala rin siya sa sariling kapakanan. Gusto kasing mag major in Voice ni Jake at hindi niya ata kakayanin iyon. Siguro nga ay nabiyayaan siya ng boses ngunit hindi siya nabiyayaan ng kapal ng mukha para magpamalas ng galing sa harapan ng libo libong tao.

Ayon sa kaniyang propesor, na siya ring adviser ng NASUDI, grupo ng mga mang aawit. Iniluluwal daw sa kanilang klase ang mga susunod na tagapag tanghal, mga susunod na titingalain sa campus, mga susunod na babansagang the next big thing. Marahil ay totoo, dahil nung acquaintance party lang nila ay nagtanghal sa harap ng mga freshman ang isang graduating member ng NASUDI at para lang talaga itong artistang hinihiyawan dahil na rin sa kalibre ng boses nito. Napag-alaman niya rin na may nag alok na palang kumpanya para kunin itong talent at maging professional singer.

Naputol ang kanyang pagninilay nilay ng may lumapit sa kanyang grupo ng mga lalaking nakasuot ng pink na T-shirt. Kasalukuyan siyang nasa isang bench sa canteen.

"Ikaw ba si Adrian Dela Riva?" tanong ng isa sa kanila. Sa tantiya niya ay senior ito at isa ring binabae. Gayunpaman ay hindi mo mahahalata ito sapagkat napakalalaki itong kumilis. Yun nga lang malakas lang talaga ang pang amoy niya. Call it gaydar. sigaw ng isip niya. Ngunit ang mas malaking katanungan ay kung bakit nito alam ang pangalan niya at anong kailangan nito.

"A... ako... nga po" tugon niyang kinakabahan

"And you are GAY?" tila may halong sarkasmo ang tinig nito

"Yes" maikli ngunit sigurado niyang sagot. When he came out of the closet, he had never been sure in his life like this before. Kaya pinapanindigan niya ang sagot niya sa tanong na iyon.

"Ok great sumama ka sa amin para huwag ka ng masaktan" mabilis na sagot nito at saka siya pintalikod at pinosasan.

"What?" naguguluhang tanong niya ng sunggaban siya ng mga lalaking kasama nito at hawakan sa braso para hindi siya makagalaw. Matapos nun ay  piniringan siya sa mata para hindi niya makita kung saan man siya dadalhin.

"Saan niyo ko dadalhin" mangiyak ngiyak na sigaw niya rito.

"Basta"

At nakarinig siya ng tawanan sa ibat ibang sulok ng school canteen. Is this some kind of a joke? Or perhaps this is what they called bullying in college? tanong niya sa sarili habang lumalakad ng paunti-unti at inaalalayan ng dalawang kamay.

Makalipas ang ilang minuto ay pinahinto siya sa isang lugar. Pakiramdam niya ay parang maraming tao at malamig ang hangin na humahaplos sa kanyang balat.

Unti-unting kinalag ang posas sa kanyang kamay ngunit nanatiling siyang nakapiring ng panyo.

Ok guys, before I proceed I would like to welcome both of you to Pink Party.

Guys? Both? So hindi siya nagiisa dito? Sino na naman kaya tong tulad din niyang nabiktima ng kalokohang ito? sigaw ng isip niya.

"Guys..." agaw atensyon uli ng nagsalita kanina na siya ring hula niya na humuli sa kanya.

"Guys Pink Party is a Gender Sensitivity day which means celebrating the individuality of each student. Kaya naman we are here to witness a wedding as part of this celebration"

What? Wedding? At sino naman kaya ang papakasalan kuno niya?  sigaw ulit ng isip niya. Ngayon alam niyang isa itong mock wedding at ang lahat ay kunwa-kunwarin lang bilang parte ng selebrasyon Pink Party, isang university wide event kung saan ginigising ang indibidwalismo ng bawat kasarian lalo na ang Third Sex.

"Tang ina nyo makawala lang ako dito! lagot kayo sa akin!" boses na ito ng lalaki. Siguro ay gayan rin niya ay basta na lang hinuli tio at piniringan. Tanging mga halakhakan naman ang sinagot ng mga taong sa tingin niya ay nakapalibot sa kanila.

"Easy man! if you dont want this to be hard for both of you and would like to get out of this you need to finish the ceremony" boses ulit ito ng lalaking nagposas sa kanya. Waring kinakausap nito ang lalaking sumigaw kanina.

"So if you want to see what we have prepared for both of you, you can help each other to remove the scarf" pagpapatuloy ng lalaki kanina at iginiya ang mga kamay nila sa isa't isa. Nahahawakan na niya ngayon ang panyong nakapiring sa isang lalaki at ganun din ito sa kanya. Lumakas ang pagtibok ng dibdib niya.

Syet ano ba tong pinasok ko? sigaw ng isip niya. Kanina pa nga siya natuturete kung sino ang lalaking kaharap niya. At dahan dahan ay ibinababa na ng estrangherong lalaki ang panyong nakatabing sa mata niya. Kaya napilitan na rin siyang gumalaw para tanggalin ang panyo na nakatakip sa mata ng kaharap niya. Kasabay nito ay biglang pumailanlang ang isang kanta sa background:

Its a Colbie Caillat Song.

Take time to realize.... that your warmth is crashing down on in

Take time to realize.... that I am on your side didnt I, Didnt i tell you?

At unti-unti ay naaninag na niya ang misteryosng lalaking papakasalan niya.

"Moks?" pagkumpirma ni Red sa kanya.

"Moks?" sabay niyang tanong

Ilang munton rin silang tulala sa isa't isa habang ang mga tao ay nakapalibot sa kanila ay nagkakantiyawan. Lahat ng mga ito ay naka suot ng t-shirt na kulay Pink na may kanya-kanyang tagline lahat ay patungkol sa Gender Equality. Sa harap nila ay isang munting altar at may isang pekeng pari na nakangiti sa kanilang dalawa. Habang patuloym pa rin ang musikang maririnig sa kapaligiran.

If you just realize what I just realized....

Then we'd be perfect for each other...

And we'll never find another ....

Just realize what I just realized ...

We'sd never have to wonder if we missed out on each other now...

Lumapit ang lalaking sa may pakana ng lahat at ibinigay ang bouquet ng rosas kay Red.

"O pre ano pang hinihintay mo, ibigay mo na sa kanya" kantiyaw ng lalaki kay Red.

Dahan dahanng ibinigay ni Red ang bulaklak sa kanya. Naguguluhan man sa nararamdaman ay tinaggap niya ito.

"O Red anong masasabi mo kay Adrian" bungad ulit ng lalaki.

Kinuha ni Red ang microphone at nagsimulang magsalita.

"Ahm.... Moks.. Hindi mo alam kung gaano ko katagal hinintay ang araw na to. Kahit alam kong pagkatapos nito masasaktan lang din ako" pagtatapos nito.

Namumula ang mga mata ni Red na nakatingin sa kanya samantalang hindi magkamayaw ang mga tao sa pagsigaw sa sobrang kilig.

"Ok so wag na nating patagalin pa, seems like this is not a mock wedding after all" singit ng lalaki kanina at saka bumaling sa kunwa-kunwariang pari na nasa harap nila. "Father please proceed" pagbibigay senyales nito sa pari.

"Before I start this ceremony, Gustong kong malaman kung may nasasagasaan ba tayong tao dito? At kung sino man ang tutol ay maari ng magsalita at humakbang palapit dito' panimula ng pari na parang totoong kasal ang magaganap.

"Ako!" sigaw ng isang lalaki.

At unti-unting naaaninag ni Adrian ang taong tumatakbo papalapit sa altar.

Si Jake.

Itutuloy.....

[04]

"Jake?" sigaw ko nang lubusang makita siyang humahangos. Nakasuot ito ng Pink T-shirt na may nakasulat na 'Will you marry me?'.

"Nakita kasi kita sa plasma TV kanina, hindi ko akalain na ikaw yung maisasali sa mock wedding" paliwanag nito ng tuluyang mabawi ang hininga matapos ang pagtakbo. "Hon, hiniram ko pa tong shirt makapasok lang dito sa venue ng Pink Party" pagpapatuloy nito.

Kasalukuyan silang nasa Del Pilar Bldg kung saan ang buong bulwagan ay nabahiran ng kulay Pink, pink balloons, pink curtains pati ata yung wedding cake ay kulay pink na nakahanda pa mismo sa loob ng bulwagan. Para talagang reception sa isang kasal. Hindi niya rin akalain na makikita pa yung event sa plasma TV. Siguradong bulong bulongan na ito sa unibersidad kinabukasan.

"Excuse me, pwedeng malaman kung sino ka? Ginugulo mo ang selection process namin. Napili namin tong dalawang to when we spotted them during the enrollment" singit ng lalaking may pakana ng lahat.

"My name is Jake Marcos ako po ang boyfriend niya"pag amin nito.

Nagsigawan ang lahat, dumami ang bulong bulungan at noon lang niya napagmasdan si Red na nakatitig sa kanya na parang nagmamakaawa ng sobra.

"So why are you here? That doesnt make any sense. This is only a mock wedding. Bakit sobra kang apektado?" sarkastikong tanong ng lalaki.

"Kasi po... ayokong palampasin ang pagkakataon na masabi ko sa kanya, sa harap ng maraming tao... na mahal na mahal ko siya at sa araw araw na nakikita ko siya, lalo akong naniniwala na totoo talagang may fairytale" sagot ni Jake sa lalaki.

Tila naman dumagundong ang buong bulwagan sa sigawan ng mga tao. Hindi siguro akalain ng mga ito na mas lalong magiging kumplikado ang sitwasyon sa pagdating ni Jake.

"Well I guess this is the most exciting mock wedding Ive ever seen" ngiting wika ng lalaki

"What can you say father?" baling ulit nito sa pekeng pari.

"Kung ganun eh sundin natin ang tradisyon sa ganitong kasal. Adrian, sino nga ba ang pipiliin mo? " malumanay na tanong ng pari.

Sa pagkakataong iyon ay gustong gusto niyang batukan ang pari. Kung pwede lang sanang mag walk out sa event na iyon na hindi siya nagmumukhang bastos sa harap ng ibang tao. Pero bakit kailangan siyang mailagay sa posisyong ganito? Kung saan kailangan niyang pumili sa pagitan ng best friend at ng boy friend niya. Kung tutuusin ay dapat hindi siya mahirapan ngunit parang dinudurog ang kalooban niya kapag nakikita niya si Red, na sobrang lungkot at parang alam na alam na ang susunod na sasabihin niya.

Lumingon siya kay Jake at bakas sa mata nito na nagaantay rin ito ng sagot. Lumingon ulit siya kay Red at nakatitig pa rin ito sa kanya. Mistulang pinasakan ang bibig ng lahat ng mga tao sa Building at lahat nakatuon sa kanya ang atensyon. Naghihintay sa kung ano ang unang lalabas sa bibig niya.

"Im sorry" wika niya kay Red.

Yumuko ito at pagkatapos ay tumingin ulit sa kanya. Ngumiti halata mong napipilitan lang. Napansin niya ring namumula na ang mata nito.

"Sabi ko na nga ba masasaktan lang din ako kasi.... kasi best friend mo LANG ako" pagbibigay diin nito sa sinabi sa kanya.

Lumapit ito para yakapin siya ngunit parang namanhid ang kanyang katawan sa mga sinabi nito. Niyakap siya nito ng sobrang higpit... sobrang higpit na akala mo ay iyon na ang huling pagkikita nila. Pagkatapos ay bumulong ito.

"Nga pala Moks... Naniniwala rin ako sa Fairytale.. pero ayokong maging kontrabida ng happy ending mo.." wika ni Red sabay alis sa kinatatayuan niya. Nakita naman niyang tinanguan ni Red si Jake na parang tanda ng pagpaparaya.

Masyado na siyang naguguluhan, parang may malabo. Hindi kay Jake kundi sa kanilang dalawa ni Red.

"Hon" agaw atensyon sa kanya ni Jake na abot tainga ang ngiti. Ngayon lang niya napagmasdan ang hitsura ni Jake kapag naka Pink na T shirt ito. Gwapong-gwapo. Nasanay kasi siya na lagi itong naka polo at kalimitang kulay gray lang ang kulay halos ng mga damit nito.

"Hon.." pinilit niya tumbasan ang ngiti nito. Ayaw niyang palabasin na parang nagsisisi siya sa desisyon nito.

Nagpalakpakan ulit ang mga tao, yung iba naman ay sumisigaw ng Aaaaawwww, tanda ng nakikisimpatiya kay Red. Gayunpaman, ay tinutukan pa rin ng lahat ang mga susunod na pangyayari.

Nakakatawa ngunit dapat sana ay masaya siya sa naging kinahinatnan. Una, straight ang best friend niya at may girlfriend. Pangalawa, boyfriend niya si Jake at Pangatlo, there's nothing romantic in between him and Red, sadya lang sigurong masyado siyang na-attach kay Red kaya naghahallucinate na tuloy siya na baka.... baka higit pa sa pagkakaibigan ang nararamdaman nito. pagninilay nilay niya.

"Tang Ina!" sinuntok ni Red ang dingding ng makarating sa isang sulok na bahagi ng campus.

Anong nangyayari sa sarili niya. Hindi naman siya dating ganito. May girlfriend siya at si Adrian naman ay may boyfriend. Boyfriend nga ba? Aaaaaaarrgh! Bakit kasi hindi niya pa sinabi noon. para siyang tangang pinapagalitan ang sarili

At unti-unti ay tinangay ulit ng nakaraan ang kanyang diwa. Ilang taon na ang nakakaraan.

Sinundan niya si Jake ng lumabas ito sa clinic. Alam niyang gusto lang naman tumulong ng tao kay Adrian at ito pa nga ang nagligtas ng buhay ng matalik na kaibigan. Nandoon na sana siya ng mga oras na iyon, nahuli nga lang ng dating. Nakita na lang niya na buhat buhat ni Jake si Adrian. Marahil ay nawalan na ito noon ng malay. Kaya naman nagdesisyon siyang sundan ito para makapagpaumanhin sa inasal at pasalamatan sa kabaitan nito at pagligtas kay Adrian.

Nagtungo sa CR si Jake at tuloy tuloy na pumasok sa cubicle. Nagtangka sana siyang tawagin ang pangalan nito ngunit nauilinigan niyang kinuha nito ang isang cellphone at parang pasikretong tumawag kaya pumasok sa cubicle. Napagpasyahan niyang pumasok sa katabing cubicle nito. Dahan dahang idinikit niya ang tainga sa dingding at nakinig sa usapan ni Jake at ng tao sa kabilang linya. Ngunit dahil na rin siguro sa ingay sa labas ng banyo eh tanging boses lamang ni Jake ang naririnig niya.

"Oh Bakit ka napatawag.......?" bungad ni Jake sa kausap

".....Oo, nagawa ko na yung pinapagawa mo.. Sana naman maganda ang kalalabasan nito for both of us.....

....Makikinabang? Sigurado ka? Tingnan mo nga yung hitsura nung baklang iyon? Ang baduy pumorma, hati ang buhok sa gilid na parang si jose Rizal!" natatwang insulto ni Jake na patungkol kay Adrian.

"You better know what you are doing at hindi ko lang talaga alam kung makikinabang ako sa baklang iyan.. Tang ina .. Ano ako papatol sa kapwa ko.. Nakakdiri na nga lang tingnan yung pagmumuka niya at kung makikita mo lang kung paano namumula iyong mukha niyan kapag kilig na kilig sa kin. Sus... Matatawa ka na mandidiri" pagpapatuloy nito

"Sige.. sige, I'll call you for more updates. Bye babe"

Yun lang ang narinig niya mula rito at lumabas na ito sa banyo. Mula noon ay sumisidhi lalo ang pagnanasa niyang sabihin ang lahat ng narinig kay Adrian ngunit huli na ang lahat. Nalaman niyang nahulog na ng tuluyan sa bitag ni Jake ang matalik na kaibigan. Naging sila ng hindi siya tumututol. Muli ay unti-unti niyang naalala ang sinabi nito isang araw na pumunta ito sa bahay nila.

"Moks!! Moks!!" sigaw nito sa kanya.

"Oh Adrian Dela Riva! Anong problema!'" bati nito sa kanya

"Hoy! Red Antonio, hindi ako sanay na tinatawag mo ako sa buong pangalan ko ah!" singhal nito sa kanya

"Sorry naman Moks, gusto ko lang malaman kung hinahanap hanap mo yung lambing ko eh" nakangitng turan niya dito sabay kindat.

Pinamulahan ng mukha si Adrian. And he loves seeing his best friend like that. Gustong gusto niyang apektado ito lalo na kapag ganung nilalandi niya ang best friend niya. Simula nung nalaman niya ang lihim na plano ni Jake kay Adrian ay sinimulan niyang mas lalong lumapit kay Adrian para protektahan ito. Noong una ay gusto iya lamang ilayo ito kay Jake ngunit natagpuan niya ang sarili na nasasaktan sa bawat oras na magkasama ang dalawa at sa bawat atensyon ipinupukol ni Adrian kay Jake. Kung selos ang tawag dun hindi niya alam at ayaw niya nang malaman. Sapat na sa kanya ang pakiramdam na sobrang saya kapag nasa tabi niya ito.

"Nakakainis ka naman Moks eh" inirapan siya nito

"Biro lang! to naman eh, kinikilig ka na naman" tawang tawa siya habang inaasar ito

"Hindi na nakakatawa Red Antonio, bahala ka sa buhay mo aalis na ko, may importante pa naman sana akong sasabihin!" galit na sagot nito sa kanya.

Hinabol niya ito at niyakap. Nang nagpupumiglas pa rin si Adrian ay talagang kinarga na niya ito at itinapon sa sofa.

"Araykop.... Arrrrgggghh!! Nakakainis ka na Red Antonio!!!!' sigaw nito sa kanya at umuusok na ang ilong sa galit.

"Lambing ko lang naman iyan Moks" sagot niya dito sabay mabilisang pumunta sa sofabed at niyakap ito. "Wag ng magagalit ang Moks ko" patuloy niyang pagaalo dito.

"Ikaw kasi eh!" simangot nito sa kanya habang nakakulog sa mga bisig niya.

"O ano na ba kasi ang sasabihin mo Moks ko?" tanong niya kay Adrian.

"Paano ko masasabi ng maayos eh nakayakap ka sakin?" pagtataray nito sa kanya.

"Wag ka na nga choosy, swerte ka nga at may gwapong nakayakap sa iyo." wika niya dito at mas lalo niyang hinigpitan ang yakap niya dito

"Moks, seryoso na nga!" pikon nitong sagot sa kanya

"Eh seryoso naman akong nakayakap sa iyo ah"  pamimikon niya pa kay Adrian.

"Moks..."seryoso at matipid na sagot ni Adrian sa kanya

"Bakit Moks ko?" tanong niya dito

"Kami na ni Jake" pagamin nito sa kanya

Para siyang sinabuyan ng isang baldeng tubig sa narinig. Gustuhin niya mang kontrolin ang katawan ay bigla siyang kumalas sa pagyakap nia kay Adrian. Hindi niya napigilan ang sariling madismaya. Gustong gusto na niyang sabihin kay Adrian ngunit hindi niya magawa dahil simula ng makilala na nito si Jake ay kay Jake na umikot ang mundo nito, yung tipong lahat talaga ay ginawa nito para kay Jake. Mula sa pagpupurisge nito na maipasok si Jake sa bawat program para kumanta eh ginawa nito. nakinabang din ang moko dahil naging sikat ito sa campus nila. Kapag may mga assisgnments sa klase eh si Adrian na rin ang gumagawa. At tuwing recess, si Adrian ang bibili ng pagkain para sa kanila. May isa pang pagkakataon na  nagkasakit na at lahat si Adrian sa sobrang kapaguran, pinagsasabay sabay nito ang pagiging Presidente ng campus, pagiging top student at pagiging karelasyon ni Jake. At ng maospital ito, wala si Jake at kumanta daw sa kung saan. Ngunit naiintindihan ito ni Adrian at wala man lang siyang makitang bahid ng pagdududa kay Adrian. Dahil alam niya at nakikita niya, na mahal na mahal nito si Jake.

Hindi siya nakapagsalita ng marinig ang rebelasyon ni Adrian tungkol sa kanilang dalawa ni Jake. naumid ang dila niya at tila bigla siyang nawalan ng gana ng araw na iyon.

"Uy Moks.... Bat natahimik ka? Hindi ka ba masaya para sa akin?"

"Masaya" wala sa loob na sagot niya dito.

"Parang labas naman sa ilong iyan Moks? Uyyy... Moks..."

"Mahal mo ba talaga si Jake?" paninigurado niya dito

"Oo Moks.. Mahal na Mahal.. Sa kanya na umiikot ang mundo ko"

Tagos sa buto lahat ng pinagsasasabi ni Adrian noong araw na iyon. Mahal na Mahal. Nakaramdam siya ng sobrang kalungkutan. Para siyang naputulan ng hininga.

"Hindi ko talga alam ang sasabihin Moks"

"Ang daya mo naman Moks eh... Ako nga todo suporta nung naging kayo ni Sabrina" maktol nito sa harapan niya

"Iba naman kasi kami Moks.. iba kayo" pagsalungat niya dito

"Ang labo mo naman Moks... Natitiis mo na ko ngayon" wika ni Adrian sabay simangot sa kanya

Tiningnan niya si Adrian ng araw na iyon at daig pa niya ang namama-alam dito habang inuukit sa memorya niya ang bawat detalye ng mukha nito.

'Halika nga dito" yaya niya kay Adrian papunta sa tabi niya

Sumunod naman ito at tumabi sa kanya ngunit nanatili lang itong nakasimangot. Niyakap niya uli ito at ihiniga sa kanyang dibdib. Hugging Adrian satisfies him. Yung tipong gusto na niyang patigilin ang ikot ng mundo kapag magkasama sila. Sumunod naman ito sa gusto niyang mangyari ngunit alam niyang malungkot pa rin ito.

"Mahal mo ba talaga siya?" tanong niya ulit kay Adrian.

"Mahal Moks.. sobra"  pagkumpirma nito.

"Sige na nga.. You have my blessing" tugon niya dito

"Talaga Moks? Yes! Sabi ko na nga ba hindi mo ko matitiis eh " wika nito sa kanya at napahigpit ang yakap nito.

"Yun na nga ang masama Moks eh... Hindi kita matiis" malungkot niyang tugon

Natapos na ang seremonya sa Pink Party kanina at talagang sobrang saya niya. Ikinasal na siya kay Adrian. At kahit pa peke ito ay hindi niya alam kung bakit ganun siya kasaya. Nasa kalagitnaan siya ng pagmumuni-muni ng tumunog ang kanyang cellphone.

"Jake" boses ng babae ang unang sumalubong sa kanya.

"Oh napatawag ka?" sagot niya dito

"Nagustuhan ko iyong ginawa mo kanina. Ipagpatuloy mo lang iyan. Dahil mas magandang durugin mo ang puso niya sa pinaka masakit na paraan."

"Nakokonsensya na ko.." nagpakawala siya ng buntong hininga pagkasabi nito

"Oh cmon Jake, you dont play the game here... You know how much you will lose if you withdraw the contract besides wag mong sabihing nainlove ka na sa baklang iyan.. Alam nating dalawa na halos isuka mo siya noon"

Pinindot niya ang End button.

Itutuloy...

[05]

"Best Wishes!!!" bati sa kanya ng mga estudyanteng nakakasalubong niya nitong umaga.

Marahil ay talagang na-ibroadcast ang nangyaring mock wedding kahapon sa mga plasma TV sa  unibersidad. Ang weird nga lang ng pakiramdam niya dahil sa halip na lumulutang siya sa saya ay may nakakapa siyang lungkot sa puso niya. Ngunit napapangiti pa rin siya tuwing maaalala ang naganap na kasal kahapon, ang palitan nila ng I do, yung pagsuot ng singsing ni Jake sa kanya at ang nakakabinging palakpakan ng mga tao  matapos ang seremonya. Sa audience, marami siyang nakitang umiiyak marahil ay sobrang nakarelate ang mga ito o naantig sa kasal-kasalan.

Kinuha niya ang cellphone at pumunta sa contacts menu. He wanted to call the number registered as 'Moks'. Ngunit masyadong takot ang kamay niya para pindutin ang call button. Matapos ang nangyari kahapon ay hindi niya alam kung paano haharapin si Red. Gusto niyang sabihin sa sarili na ayos lang ang lahat, straight si Red at alam nitong boyfriend niya si Jake. Normal lang ang nangyari kahapon at alam niyang suportado siya ni Red dito. Ngunit sa tuwing bumabalik sa memorya niya ang anyo ni Red kahapon ay hindi niya maiwaksi ang isang parte ng isipan niya na nagui-guilty sa nangyari.

Napatigil siya sa harap ng isang bulletin board. Ito marahil ang opisina ng BABAYLAN, isang organisasyon sa loob ng kanilang campus na nagtataguyod sa karapatan ng mga Third Sex. Isang state university ang pinasukan nilang pamantasan kaya hindi maikakailang tadtad ng clubs, organizations, fraternities and sorrorities ang naturang unibersidad. Sila rin ang may pasimuno ng Pink Party kahapon at syempre ang nanguna sa mock wedding. Tiningnan niya ang mga larawan sa bulletin board at sa pinaka gitnang parte nito ay ang larawan ng naganap kahapon. The picture was captioned with "Just Married".

Lihim siyang napangiti, sa larawan kasi naka angkas siya sa likod ni Jake na dala-dala ang mga rosas. Ang isang larawan naman ay nakuha ang eksenang nagsusubuan sila ng cake. The moment was perfect. Sinabayan pa ito ng Way Back Into Love na kanilang theme song. Napadako ang kanyang mga mata sa isa pang larawan, dito naman ay katabi nila ang Pangulo ng BABAYLAN, si Lloyd dela Cruz. Siya rin yung lalaking nagposas sa kanilang dalawa ni Red at nagdala sa venue. Naikwento nito sa kanya na sila ang naging subject ng mock wedding dahil nakita sila as perfect subject noong enrollment. Natatandaan niya rin na magkasama sila ni Red na nagpa-enroll dahil hindi nakasama si Jake. Kumanta raw kasi ito sa isang wedding ceremony kaya nagpasama na lang siya kay Red. Ito rin yung panahon na nabigla si Red dahil nagpalista na rin siya sa mga estudyanteng kumuha ng Conservatory of Music, ang buong akala kasi nito ay sa Nursing department siya pupunta.

Aalis na sana siya sa kinatatayuan niya ng may pares ng mga kamay na tumakip sa kanyang mga mata.

"Ready for the honeymoon?" boses ng isang lalaki.

"Hon?"

Unti-unting natanggal ang mga kamay na nakatakip sa kanyang mga mata. Pumihit siya paharap sa pinagmulan ng boses at hindi nga siya nagkamali ng hinala.

"Alam na alam mo talaga ang amoy ko no?" tudyo ni Jake sa kanya.

"Hindi kaya ang gaspang lang kasi" pang aasar niya rin dito

"Paanong hindi gagaspang eh nagkaka-kalyo kamay ko pag hinahawakan mo" pang aasar pa rin ni Jake sa kanya.

"Haha. Adik!" sagot niya dito

Tiningnan niya ng maigi ang kamay ni Jake ngunit wala ang singsing na ibinigay niya rito kahapon sa mock wedding.

"Ahm.. hon.. yung..." hindi niya natapos ang sasabihin habang nakatingin ang mga mata niya sa kamay ni Jake

"Ah yung singsing ba hon? Tinanggal ko kasi bago ako matulog hindi ko naibalik kahapon" depensa ni Jake

"Ah Ok." matipid na sagot niya.

"Hon mamaya ah" si Jake sabay kindat sa kanya.

"Mamaya ka diyan. Kahit kailan Jake talaga.. Hindi ko na gusto ang takbo ng isip mo. Pekeng kasal lang iyon tapos humihingi ka ng honeymooon!" singhal niya dito at tumingin sa malayo. Hindi kasi siya makatingin ng diretso dito.

"Hon, hindi naman yung honeymoon ang tinutukoy ko eh, yung audition natin sa NASUDI" natatawang sagot ni Jake sa kanya.

Pinamulahan siya ng mukha. Nakakainis lang. Bakit ba kasi honeymoon ang iniisip niya? Mamaya na nga pala ang auditions sa NASUDI ang tanyag na music club sa unibersidad. Pangarap kasi ni Jake na makapasok dito dahil na rin sa naging resulta nga mga dating miyembro nito. Ang NASUDI kasi ang nagsisilbing daan para sa mga estudyanteng magaling kumanta na nagbabalak maging propesyunal sa larangang ito.

"Pero hon pwede rin naman yung iniisip mo" si Jake ulit na nakangiti ng nakakaloko

Before he can react, Jake pinned him on the wall. Kabadong-kabado siya dahil baka may makakita sa kanila sa ganoong ayos.

"Hon...." singhap niya ng makitang halos dikit na dikit na ang katawan at mukha nila sa isa't isa.

Hindi sumagot si Jake ngunit nakita niyang bumababa na ang ulo nito. He closed his eyes waiting for what will happen next ngunit bigla silang nabulabog ng tumunog ang cellphone ni Jake.

"Im sorry hon have to take this call" wika ni Jake ng bigla itong kumalas sa pagkakaipit sa kanya sa pader.

Tumango lang siya dahil hindi niya alam ang isasagot dito. Nginitian naman siya ni Jake ng makitang parang kabadong kabado pa rin siya. Lumayo ng konti si Jake mula sa kinatatayuan at dumistansiya upang hindi siya marinig ni Adrian.

"Hello?" bungad ni Jake sa kausap

"Its actually extra ordinary when you always say hello even if you know that Im the one calling" sagot ng babae sa kabilang linya.

Naihilamos ni Jake ang kamay sa mukha ng marinig na naman ang boses ng babaeng iyon. Siguro noon, hearing her voice would be divine pero ngayon para itong musika ng kamatayan.

"What do you want?" iritableng tanong niya dito

"Jake... Jake... dont be too obvious na parang iritado ka sakin pag tumatawag ako. You wont like it if its my turn to be irritated to you"

"Wala akong panahon makipaglaro sa iyo, sabihin mo na ang gusto mong sabihin"

"Ikaw naman bat masyado kang nagmamadali? dati rati you would beg me to stay on the line while we are having... you know... sex on phone" boses uli ng babae na sinabayan pa nito ng demonyong halakhak

"Just tell me what do you want?"

"I always want you to do the same thing. That fag, Adrian. I just want to make sure that you will do the plan as instructed"

"What if makipagkalas na lang ako sa kanya and why do I need to do all those things?"

"Because you dont have a choice my dear Jake. I want an epic downfall for Adrian. yung tipong mas gugustuhin niyang magpakamatay kaysa ang mabuhay. You.... Breaking up with him is so elementary. Its only 5% of the actual plan. Of course you will need to break up with him nandun na tayo but wouldnt it be sweet kung mawala lahat lahat sa kanya?"

Mas pinili ni Jake na huwag sumagot. He glanced at Adrian. Nakaupo ito at tinitingnan siya. Nang makita nitong lumingon siya ay ngumiti ito. He looks so innocent, so fragile and so vulnerable. The thoughts of seeing him cry makes him weak. Hindi niya alam ang gagawin sakaling umiyak ito.

"Are you still there Jake? Dont worry makukuha mo na yung ultimate dream mo, you will be part of NASUDI, be famous singer in the University and eventually be a famous singer in the country. Diba yun naman ang gusto mo? You will do aaaanything for fame. At saka unfair naman siguro kung mag ba-back out ka sa contract natin. Besides, nakinabang ka na ng husto sa baklang iyon and I also included my body in the deal."

"Ok. I will do whatever you want. Pero wag ngayon please. Nakikiusap ako" nagmamaka-awang sagot ni Jake and he glanced again at Adrian's direction.

"Jake...Jake.. That is the reason why I called. Start the plan. Break the faggot's heart and that's it we're done'

"Please" hopeless niyang sagot

"No. You need to do it now if you dont want me to shatter your dreams to pieces. Remember, NASUDI."

"Ok." tanging naisagot niya

"Good boy. Galingan mo mamaya ah" at sinundan nito ng tawa ng demonyo

And the call ended. Bumalik siya sa kinatatayuan ni Adrian and he cant even dare to look at him straight in the eyes.

"Hon , may problema ba? Namumutla ka ata?" tanong ni Adrian sa kanya

Nagpakawala siya ng buntong hiniga bago sumagot. "Ok lang hon pressured lang siguro mamaya"

"Hindi ka nag iisa hon, pressured din ako eh" simpatiya nito sa kanya

"Hon.." hindi niya naituloy ang sasabihin

Bakit hon?"

"Payakap naman ako oh." wika niya dito

"Dito hon?" nagaalangang sagot ni Adrian sa kanya siguro ay nagaalalang baka may makakita sa kanilang estudyante gayung nasa hallway pa naman sila.

Truth is, wala siyang pakialam. Gusto niya lang tong mayakap sa pagakakataong iyon.

"Please hon" pagsusumamo niya dito.

Agad naman itong tumalima. At niyakap niya ito ng mahigpit.. sobrang higpit na ayaw na niya itong bitawan. Hirap na hirap na siya sa sitwasyon niya.

"Hon" tawag niya ulit dito habang nakayakap ito sa kanya

"Hmm??" si Adrian.

"Wag ka ng maniwala sa fairytale" sagot niya dito

"Bakit naman hon?" malambing nitong tanong sa kanya habang nakayakap pa rin ito.

"Kasi may mga kwentong ang sarap paniwalaan ngunit sobrang layo sa katotohanan" sagot niya

He was praying that Adrian would react violently. Gusto niyang kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya and ask him again what's wrong?. Gusto na niyang sabihin lahat-lahat dito. But Adrian did not dare to move, sobrang higpit pa rin ng pagkakayakap nito sa kanya.

"Ang lungkot nga ng ganun noh, yung tipong pagsapit ng alas dose si Cinderella at si Prince Charming natapos ang pagsasayaw dahil kailangan na ni Cinderella na bumalik sa katotohanan" sagot nito sa kanya na tila itinuring lang na isang biro ang sinabi niya kanina

"Sana nga hindi na tumakbo ang oras ngayong yakap kita Hon. Para hindi na bumalik sa katotohanan si Prince Charming at para hindi na niya masaktan si Cinderella." mahinang bulong niya dito

Kumalas ito sa kanya ngunit ang mga mata ni Adrian ay hindi nagtatanong kundi natatawa.

"Hon naman, parang baliktad naman yata yung sinabi mo ah" natatawang sagot ni Adrian.

Nginitian niya ito. It didnt worked. Gusto na niyang sabihin direkta dito na masasaktan lang siya kapag pinagpatuloy pa nitong mahalin siya. Pero wala siyang lakas ng loob para sabihin dito ang lahat dahil alam niya ang magiging kapalit ng pinaplano niyang pagbubulgar.

"Hon? Umiiyak ka ba?" inosenteng tanong nito sa kanya. Marahil ay napansin nitong namumula na ang mata niya. Tila naman may isang bagay na bumabara sa lalamunan niya sa tuwing makikita niya kung gaano kainosente ito magtanong. Sa tuwing maiisip niya kung gaano ito masasaktan pag unti-unting naisakatuparan ang plano.

Niyakap niya ulit si Adrian. Hinimas niya ang buhok nito  at saka hinalikan sa noo.

"Hon. Lagi mo lang tatandaan na Mahaaaal na Mahal na Mahal kita. Sobra." wika niya dito habang mariin na pinipikit ang mata para mapigilan ang luhang nagbabadyang malaglag.

"I love you too hon" marahang sagot ni Adrian sa kanya.

"Sige na hon. Ihahanda ko na yung minus one natin mamaya sa Auditons"

"Ok hon kita na lang tayo dun" si Adrian.

Pinagmasdan ni Adrian na lumayo si Jake. Napakasuwerte niya talaga dito, paano kasi sinasakyan talaga nito ang kabaliwan niya lalo na kapag paulit-ulit nitong binabanggit ang salitang fairytale. Hindi nga siya makapaniwala na may lalaking kagaya ni Jake na magmamahal sa kanya. Kaya naman ipinangako niya sa sarili na kung anong kurso ang kukunin nito ay yun din ang kukunin niya at kung anong gusto nito ay yun din ang susundin niya. Kaya kinakabahan man ay pipilitin niyang mag-audition sa NASUDI at kung tutuusin ay pagkakataon na rin niya ito para ipakita niya sa ibang tao ang talento sa pagkanta.

Nagpasya siyang maglakad-lakad ultit at maaga pa naman para sa Auditions ng Club, mamayang 10 pa ito at habang alas 7 pa lang ay sasagap muna siya ng preskong hangin at magmumuni-muni. Napiling piece ni Jake ang The Man Who Cant be Moved ng The Script. Bagay naman dito cause Jake has a husky voice. Ngunit kinakabahan man ay naglakas loob na lang siyang piliing kantahin ang Stronger ni Kelly Clarkson. Nagtaka nga rin si Jake kung kaya niyang kantahin iyon ngunit kumpiyansa naman siya boses niya. May narinig rin kasi siya na mas pumapabor ang director ng NASUDI sa mga pop singer.

Nasa malalim siyang pagiisip ng kakantahin niya ng may narinig siyang sumigaw ng pangalan niya.

"Adrian!!!" boses ito ng babae

Napalingon siya sa direksyon ng boses nakita niya si Sabrina at Red na nakaupo sa isang bench. Nagdalawang isip pa siya kung lalapit o hindi lalo na ng makita niya si Red na nakatitig ng seryoso sa kanya. Napagpasyahan na lang niyang lapitan ang dalawa.

"Adrian!" sigaw ni Sabrina ng makalapit siya sa dalawa. Si Sabrina ang long time girlfriend ni Jake at dito na rin ito nag-aaral.

"Oh Musta Sabrina?" sagot niya sa mainit na pagtanggap nito. Sinadya naman niyang huwag munang pansinin si Red.

"Ay naku ito problemado sa Moks mo.. Paano naman kasi kanina pa yata bad trip. buti na lang nakita kita kasi iiwan ko muna yan may mahalaga lang akong lalakarin baka naman sakaling magsalita na mamaya ngayong makakausap ka na" masayang tugon sa kanya ni Sabrina

Si Sabrina siguro ang pinaka maunawaing girlfriend ni Red. Paano naman kasi eh nasasakyan rin nito ang mood swings ni Red. At kahit naba-bad trip minsan si Red eh hindi nito sinasabayan bagkus ay inuunawa nito ang kasintahan. Kaya naman ng ibinalita ni Red na sila na ni Sabrina ay wala siyang patumpik tumpik pa na nag thumbs up dahil alam niyang si Sabrina ang pinaka perpektong girl friend para sa best friend niya at alam niyang magiging masaya ang dalawa.

"Oo sige ba... Teka san ka ba pupunta?" tanong niya kay Sabrina

"May aasikasuhin lang akong importanteng plano" si Sabrina sabay kindat kay Adrian.

"Ok! hehe. Tiyak magugustuhan yan ni Moks" natatawang sagot niya dito. Binalingan niya ulit si Red ngunit hindi man lang ito ngumingiti at seryoso pa ring nakatitig sa kanya.

"Sige Adrian, maiwan muna kita saglit" pagpapa-alam ni Sabrina sa kanya.

"Sure" tinanguan niya ito

"Bye babe" nagpaalam si Sabrina kay Red at humalik sa pisngi para namang tuod na walang pakiramdam itong si Red

Humakbang papalayo si Sabrina sa dalawa at dinukot ang cellphone.

"Jake.. Do the plan as instructed. The fag is getting on my nerves" at pagkatapos ay ibinaba niya ang cellphone. Nilingon niya ulit ang dalawa at kumaway kay Adrian, she flashed her sweetest smile to her long time rival.

"Smile until you can bitch"  bulong niya sa sarili habang patuloy na ngumingiti sa direksyon nila Adrian.