Chakka: Inibig Mo'y Pangit (11-15)

By: Joemar Ancheta

Blog: joemarancheta.blogspot.com

[11]

Pagbalik ko ng Manila ay sunod ko namang pinarenta sa iba ang condo ko. Hindi sa gusto kong pagkakitahan ito kundi gusto kong kahit papaano ay may maglilinis o may mag-aalaga habang wala ako. Si Mama ang inatasan kong maningil buwan-buwan. Alam kong di naman nangangailangan si Mama pero sinabi niyang ihuhulog na lang niya sa bank account ko para magiging savings ko na lamang din. Mahirap para sa akin na lisanin ang bahay na siyang nagiging piping saksi sa ilang araw na kaligayahang hatid ng naudlot na pagmamahalan namin ni Lando. Nang piñata ko ang ilaw ay alam kong babalot na muna doon ang kadiliman. Nang isara ko ang pintuan ay hudyat na din iyon na isasara ko na ang puso at isipan ko para kay Lando. Ang hindi ko lang alam ay kung hanggang kalian. Ang di ko lang sigurado ay kung makakayanan ko bang gawin iyon sa habampanahon.

                Nang paalis ako sa NAIA ay parang bigla akong tinamaan ng takot. Parang noon ko naisip na bakit ako tatakas na alam ko namang kahit saan ako magpunta ay dala-dala ko parin siya sa puso ko, kung bakit ako iiwas gayong alam ko namang wala na akong iiwasan pa dahil nagpatali na siya sa iba? Kung kailan ako paalis ay saka sumagi sa isip ko… ano kaya kung ipinaglaban ko si Lando? Ano kaya kung noon pa man ay nagiging totoo na ako sa kaniya at hindi ako naduwag dahil lang sa aking kapangitan. Ano kaya kung mas pinanindigan ko ang pagmamahal ko sa kaniya dahil inamin naman niyang mahal niya ako? Ngunit tapos na… sinimulan ko ng buuin ang buhay ko. Siguro tama lang naman na kailangan ko ding subukang tumingin sa paligid ko na hindi ko siya nakikita. Buong buhay ko kasi siya na lamang ang minahal ko. Buong buhay ko siya ang naging sentro kaya nang mapunta siya sa iba ay parang wala ng naiwan sa akin. Ngunit matibay ako. Hindi ako ginagapi ng usaping puso kahit alam kong muntikan na niya akong tuluyang tinalo.

                Si Jasper, ang kaibigan kong katulad ko noong college kami ay pangit ngunit matalino. Padamihan kami noon ng taghiyawat. Palakihan ng bilbil at patabaan ng mukha. Lantad siyang bading, ako naman ay patago ngunit siyempre naman ay amoy na amoy niya ako. Kung may tao na nakakaalam sa sobrang pagmamahal ko kay Lando, siya iyon. Kung may kaibigan akong nakaalam kung paano ako nasaktan nang pinili ni Lando ang sumama kay Ram ay si Jasper iyon. Siya ang laging kasangga ko sa tuwing nasasaktan ako. Siya ang laging takbuhan ko noon hanggang nang magtapos kami ng college ay kinuha na siya ng kaniyang mga magulang na nagtratrabaho sa Dubai. At heto nga, susunod ako sa kaniya sa kadahilanang muli na naman akong sinaktan ni Lando. Ngayon, iba na, hindi na ako muli pang aasa, hindi na ako muli pang maghihintay. Tuluyan ko ng baguhin ang kuwento ng aking buhay.

                Nang paglabas ko sa Dubai Airport ay hinanap ko kung nasaan si Jasper. May lalaking-lalaki ang ayos na palapit sa akin. Nakasando ng itim kaya lumitaw ang kaputian nito na binagayan niya ng skinny jeans at converse shoes. Parang kilala niya ako dahil panay ang kaway niya. Nang tinawag niya ang pangalan ko ay alam kong si Jasper nga iyon dahil sa kaniyang boses.

                “Uyy gurl! Ano na! Kumusta ka! Mukhang pinanindigan mo ang pagpapataba hayop ka!”

                “Jasper! Ikaw na ba ‘yan. Anong ginawa mo at bigla yatang naging tao ka mula sa pagiging pangit.” biro ko ngunit totoo.

“Gaga, anong tingin mo sa akin noon, hindi tao. E ano ka ngayon gurl kung hindi na tao ang chaka.” Humagalpak ng tawa.

“Hiyang-hiya naman ako sa iyo gurl. Gumanda lang e.”

“E, di mahiya ka. Dapat lang naman na mahiya ka no. Tignan mo ako.” Umikot-ikot pa siya habang ako naman ay di makapaniwalang nakatingin sa kabuuan niya.

Nagulat ako sa laking pagbabago niya. Matipuno ang pangangatawan. Ang galing niyang magdala ng damit, maputi, makinis ang mukha kahit medyo pansin parin ang mga naging alaga niya dati sa pisngi. Bumagay ang medyo pinatangos niyang ilong at sa kabuuan, sasabihin mong isa siyang beast na nagiging isang guwapong prinsipe.

                “Gurl, maganda ako?” pangungulit niya.

                “Oo na. Kaya nga di kita nakilala e.”

“Ito ang uso ngayon gurl. Kung may pera, kailangan mong magpaganda. Kung gusto mong makabingwit ng lalaki sa porma ngunit pusong badesh, dapat ikaw, umaktong lalaki din. Siya, doon muna tayo sa bahay. Akin na iyang ibang mga abubot mo. Sa wakas may kasama na ako ditong kafatid na rarampa at magbayad ng bahay. Mahal kasi ang upa dito kaya ngayon at least, may kasama na akong magbayad. Ayaw ko kasi kasama sina mama sa bahay. Masiyadong napapakialaman ang buhay ko. Tara na at nang makapagkuwentuhan tayo.”

                Maganda din ang tinutuluyan niya, dalawa ang kuwarto, akin yung isa. Nagpahinga muna ako at kinabukasan ay naghanap na agad kami ng trabaho. Ilang araw pa, medyo dumagsa ang offers pero namili ako ng mataas ang sahod at matibay na kumpanya. Nang natransfer ang business visa ko sa working visa, naging kampante na din ang loob ko.

                “Ngayon at may trabaho ka na, simulan na nating baguhin ang hitsura mo.” simula ni Jasper.

                “May ibabago pa ba ito?” nagdadalawang isip ako. Para kasing ipinanganak na akong ganito at naging kuntento na ako sa ganito.

                “Naku! Ganyan na ganyan ako noon. Kasalanan ang maging pangit gurl kung may pera ka namang pampaganda.”

                “Sabagay.” Napapangiti ako sa idea nay un. Bakit kaya hindi pumasok sa isip ko noon ang mahalin ang sarili ko at gumamit ng agham para lalabas ang nakatagong ganda ko?

                “Madali lang ‘yan. Medyo mahirap lang yung magpaganda ng katawan.”

                “May igaganda pa ba ang katawang ito. Ganito na ito mula nung bata pa ako e.”

                “Bakit ako? Tignan mo ako. Sinong mag-aakalang Ugly Duckling ako dati? Kung nakaya ko, kaya mo. Wala ka namang pagkakagastusan di ba? So ibuhos mo sa pagpapaganda at kapag magkita kayo ni Lando, kahit na lalaki pa siya, siguradong maglalaway siya sa iyo.”

                “Sige, subukan ko. Gagawin ko ito hindi dahil kay Lando kundi dahil gusto kong itaas tingin ko sa sarili ko. Saka mag-aasawa na siya. Narito ako para lumimot. Tulungan mo ako. Malay mo, dito ako makakahanap ng para sa akin.”

                “Naku, kapag ikaw ay gumanda, siguraduhin ko sa iyo, madaming aali-aligid diyan pero dapat marunong kang sumabay. Dapat din ay marunong kang kumilatis. Madaming mga kababayan natin ang manloloko. Madami iyong gagamitin ka para magkapera. Kunyari mahal na mahal ka niya, pagbibigyan ka hanggang kapag kumagat ka na ay lalabas ang walang kamatayang mga kadramahan sa buhay. Bihira na dito ngayon yung matino. Ako, nakailang iyak na ako sa lalaki kaya nakikipaglaro na muna ako. Yung puntirya ko ay mga bagong salta. Kasi ang mga iyan, wala pang gaanong koneksiyon dito, madami yung nalulungkot kaya painumin lang ng alak bibigay na. Kapag natikman at sa tingin mo ay hindi puwedeng i-career, bukas makalawa iwasan mo na kasi karamihan, kapag nagpatikim ang straight na iyan, bukas makalawa hihingi na iyan ng kung anu-ano sa iyong gadget. Kung hindi man ay magdradrama na iyan. Kaya gamitin mo ang utak mo. Sinasabi ko ito dahil likas kang mabait. Baka mamaya, puso mo ang gamitin mo. Akala mo mahal ka niya, iyon pala mahal lang niya ang laman ng pitaka mo. Kung sila magaling magpaikot, dapat huwag kang patalo.”

                “Sama naman no’n. Titikman mo lang tapos iiwas ka na.”

                “E kaysa ikaw yung gagamitin at simutin ang pera mo na hindi mo namamalayan dahil super-inlove ka na.”

                “Bakit ka ba kasi titikim sa alam mo namang hindi ka seseryosohin. Bakit kailangang makipagsex sa alam mong di ka naman mamahalin.”

                “Sus nagsalita, e, bakit ikaw kay Lando?”

                “Baklang to. Iba naman yun no! Magkaibigan kami tapos nahulog ang loob ko sa kaniya. Nagsex kami pero hindi ko pinangarap na mahalin niya ako. Nagmahal ako ng di ko hininging mahalin niya ako. Gumawa ako ng kabutihan at hindi ako humingi o kahit naghintay ng kapalit. Ano ba iyan, magkaliwanagan nga tayo, puwede ba huwag na natin siyang pag-usapan. Gusto ko ng magmove on. Baklang ‘to. Hindi matinong kausap.”

                “O, sige. Mula ngayon hindi mo na maririnig pang babanggitin ko siya. Basta magpaganda ka nang di naman isipin ng iba diyan na yaya kita. Kasi di na tayo bagay magkasamang rumampa sa Mall gurl. Mukha kang atsay. Mukha kang nanay na dose ang anak.”

                “Makapanlait naman neto wagas”

                “At least may karapatan. Chaka namang ikaw ang manlait pa sa akin di ba?”

                “E, anong una kong gagawin?”

                “Una, sasama ka sa akin sa gym. Kailangan magpatone. Hindi mo naman kailangang magkamasel-masel. Okey na iyong masunog ang taba mo at magiging slim. Basta kunin muna natin ang calories na kailangan ng katawan mo araw-araw. Kumain ka ng mas mababa dun sa calories daily intake mo at more on cardio tayo. Jogging sa umaga, gym sa hapon. Tapos, bantayan ko ang diet natin. Bawal ang softdrinks at dapat iinom tayo ng green tea in evey meal pero no sugar.”

                “Kakayanin ko ba iyon?”

                “Kayanin mo iyon kung determinado kang gumanda. Sa tatlong buwan mapapansin mo may pagbabago na ang timbang mo at hanggang isang taon, sigurado magiging slim ka na. Habang nagpapaslim ka, papainject naman tayo ng Glutathione nang unti-unti namang pumuti yang ulikbang balat mo.  Tapos samahan mo na din ako sa dermatologist ko para matigil ang pagtubo ng salot na pimples na iyan sa mukha mo. Kapag wala ng tutubo, saka naman pagtuunan ng pansin ang mga bakas nitong peklat. Kung hindi man maibalik sa dati, sigurado namang kikinis iyan. Sandali ha…” Tinignan niya ang mukha ko. Titig na titig siya.

                “Bakla kung makatingin ka parang kursunada mo ako.”

                “Ayy baklang to, hindi na nandiring sabihin ‘yan. Tinignan ko lang ang pango na ilong mo.  Maganda nga pala ang mga mata mo saka lips gurl. Iyon nga lang dahil sa katabaan mo, saka maduming mukha, pango na ilong at hindi bagay na gupit kaya ka nagmumukhang ugly duckling. Natakot naman ako.”

                “Natakot ka sa ano, bakla!”

                “Natakot ako na baka mas maganda ang magiging kalalabasan mo kapag tao ka na. Baka wala ng papansin sa akin kapag gumanda ka!”

“Echosera ka. E, ikaw ang reyna na. Alangan namang tatalunin pa kita.”

“Promise?”

“Oo noh, sige na, tara na, gym na tayo. Dapat wala tayong sasayangin n panahon dahil kahit papaano gusto ko din gumanda. Gusto kong luhuran din ako ng tala.”

“Gurl hindi lang tala ang luluhod sa iyo, Luluhuran ka ng mga nota!”

“Sagwa mo!”

“Ayy nagmalinis ang Tide!”

Hindi nga naging madali ang lahat. Bukod sa mabigat sa bulsa, napakahirap pang magmaintain. Sa pagkain ako hirap na hirap. Nasanay kasi akong kumain ng gusto ko. Pero sa tuwing napapansin ng ibang tao ang mabilis na pagbulusok ng timbang ko ay naeenganyo akong ituloy. Hanggang sa halos lahat ng damit at pants ko ay tuluyan ng napakaluwang sa akin. Napansin ko din ang pagbago ng aking kulay. Pumuputi na ako. Hanggang sa napakalambot na rin ang aking pisngi.

“Anim na buwan ka na dito ano ‘te?” isang umaga habang nag aalmusal kami ni Jasper.

“Oo, bakit?” nagtataka kong tanong.

“Puwede ka na kumuha ng leave mo kahit 15 days lang sa amo mo.”

              “Pwede na ba? Saka bakit? Anong gagawin ko sa 15 days na bakasyon?”

“Gaga, pupunta tayo ng Thailand. Doon ako nagpagawa ng ilong ko kaya Go na tayo dun. Kailangan kasi yan ng healing period kaya sana bigyan ka ng bakasyon. Saka ang alam ko sa company ninyo after 6 months pwede mo n kunin ang 15 days na bakasyon mo.”

“Sa Thailand pa talaga? Hindi ba puwede dito na lang?”

“Hindi ako kumbinsido sa Rhinoplasty nila dito sa Dubai. Kung magpaganda ka huwag ka sa hindi sigurado. Kahit mahal basta hindi maitataya ang quality ng pagkagawa kasi bahagi ng mukha mo ang babaguhin.”

Nag-isip ako. Tama si Jasper. Kaya minabuti naming magbakasyon muna sa Thailand at doon ko pinabawas-dagdag ang tubo ng aking ilong. Bago nila iyon ginawa ay ipinakita muna sa akin kung ano ang magiging resulta. Pati ako mismo ay hindi makapaniwala sa nakikita kong ako sa monitor noon. Excited na ako noong matapos ang operasyon at makita sa salamin ang bagong ako.

Nang matapos ang operasyon sa aking ilong ay nakita ko kung paano niya ito binago ang kabuuan ng mukha ko. Ilang buwan din na hindi ako nakapg gym at hanggang walking lang ako at diet hanggang sa tuluyan ng gumaling ang operasyon ko sa ilong. Basta ang alam ko, hindi na ako ang dating si Terence. Malayong-malayo.  Guwapong-guwapo. Ayaw kong gamitin ang salitang maganda. Bawas pogi points kasi sa akin sa pamimingwit daw ng lalaki. Kung gusto mo daw na magustuhan ka ng ibang guwapong paminta, dapat kumilos lalaki ka. Malaking turn-off daw kasi sa paminta ang kilos bading at mukhang bading.

Si Lando? Kahit pala anong gawin ko ay mananatili siya sa puso ko. Nakatatak na siya sa nakaraan ko. Ngunit mas malakas na ako ngayon. Ginamit ko ang utak ko. Ginamit ko ang katatagan ko. Ngunit may pilat doong kapag nakikita ko ay bumabalik ang alaala. Naroon at nakahimlay ang pagmamahal.

Nang isang araw na pumasok ako sa gym ay may lalaking guwapong Pilipino na nakatingin sa akin. Parang noon ko lang kasi naranasang titigan ng guwapo. Hindi ako sanay kaya mabilis kong iniiwas ang aking paningin. Si JC.

Sa tulong ni JC, ang misteryosong lalaki sa gym, ang alam kong makakatulong sa aking paglimot. Ngunit anong buhay mayroon ako sa piling niya?  Anong epekto sa buhay ko ang pagiging maganda?  O siya, sige na, sabihin na nating guwapo…dahil kahit kailan naman ay hindi naman ako umaktong bakla. Anong mga pagbabago ang hatid ng tuluyan kong pagbibihis sa panlabas kong anyo?

[12]

Dahil sa kagustuhan kong mapaganda ang katawan ko at mukha ay sa halos isang taon ko sa Dubai ay wala akong naitabing ipon. Kung hanapin mo kung nasaan ang pera ko, makikita iyon sa ipinagbago ng mukha ko, ng katawan at porma ko. Hindi na ako iyong dating si Terence na maitim, pango ang ilong, puno ng taghiyawat ang mukha at balyena. Dahil sa katabaan ko dati ay hindi din ako puwedeng magsuot ng kahit anong pamporma. Ngunit napansin ko ang malaking pagbabago nang nakita kong nagiging maputi na ako, kuminis na ang pisngi ko at tumangos na din ang ilong ko. Salamat sa agham, pera at ibayong sakrpisyo, naging isang guwapo na din akong nilalang.

                Kung dati kapag pumapasok ako sa isang Department Store, hirap akong maghanap ng damit na babagay sa kulay ko at sa katabaan ko, ngayon, madali na lang akong pumili at halos lahat ay sukat na sa akin. Hanggang naging adik na ako sa kabibili ng kung anu-ano kahit hindi ko na kailangan. Parang kapag gumasto ako sa pagshoshopping ay pinupulot na lang ang pera sa mga basurahan. Kung ano ang fashion na in, siguradong mayroon kami Jasper. Kahit mga simpleng house party lang hindi puwedeng hindi ako makapagsuot ng bago. Hindi puwedeng hindi ako mapansin. Tulad din pala iyan ng kasikatan na kung nasa taas ka na ayaw mo ng bumaba sa pedestal. Nabusog ako sa mga papuri ng iba, napakasarap palang pakinggan ang mga papuring hindi mo hiningi ngunit kusa itong sinasabi. Iyon ang kapalit ng bagong ako. Kahit marami ng nakakapansin sa malaki kong pinagbago ay parang uhaw na uhaw pa din ako.

                Tumaas ang pagtingin ko sa aking sarili ngunit hindi naman ako nagiging mayabang. Ngayon, hindi na ako umiiwas sa salamin ng CR kung may nakakasabay akong nagsasalamin. Hindi na din ako nakakaramdam ng pagkaasiwa kung may tumititig sa akin. Marunong na din akong makipagtitigan dahil batid kong hindi naman kahiya-hiya ang panlabas kong anyo. Ngunit kahit nakakalasing ang papuri ng iba ay hindi ko hinayaang mahilo ako at makalimutan ang dating ako. Ang isang pagiging mabuting tao ay ang kagandang hindi kukupas, hindi din ito kayang tugunan ng sensiya maliban na lamang kung may mga pinagdaanan na siyang magpapabago sa iyong kabuuan. Ngunit ako, hinding-hindi ko kailanman babaguhin ang pagiging ako. Sa loob ng maputi at kuminis kong balat, naroon ang dating si Terence at mananatiling si Terence hanggang sa ako’y nabubuhay.

                “Ganda naman ng damit mo, san mo nabili yan?… Ganda naman ng relo mo… wow, bagay sa iyo ang kulay ng suot mo…ikaw ang may pinaastig ng outfit ngayon…”

                “Grabe, blooming ka lagi gurl…sa ating lahat dito ikaw ang pinakamaganda ng katawan, pinakamatangkad at pinakamaganda.”

                Napapangiti lang ako sa mga papuring iyon. Kaya nga nagiging consistent ako sa mga ginagawa kong pagpapaguwapo dahil natatakot akong bumalik sa dating ako. Ayaw ko ng bumalik sa dating ako. Gusto ko yung ako ngayon. Iyon bang kapag papasok ka sa isang Mall ay alam mong lilingunin ka dahil guwapo ka at muli kang pagmasdan dahil sa kaaya-aya nilang nakita hindi iyong lilingunin ka nga pero parang hindi ka nakita dahil angkin mo ang ordinaryong hitsura kundi man parang dadaanan ka lang ng mga mata dahil hindi ka kaaya-aya.  

                Kung dati ako ang laging pumapansin sa mga nakakasalubong kong kakilala, ngayon kung hindi puwedeng hindi ako hihintuan at kakausapin. May magnet ba ang pagiging guwapo? May hindi ba nakikitang enerhiya para kahit nagmamadali ang makakasalubong mo na nakakikilala sa iyo ay mapapahinto para kausapin ka? Ngunit madami akong napansing nahihiya. Sila ‘yung mga taong hindi pa nila napag-iisipang may igaganda sila kung sana ay hindi lang makuntento sa kung ano ang hitsura nila. Iba’y ayaw magpapawis para gumanda sa katawan. Iba naman ay sasabihing bakit sila gagastos sa pagpapaayos ng hitsura samantalang iyon ang bigay ng Diyos sa kanila. Marmi din ang nagsasabing bakit nila sasayangin ang pera nila kung sa pagdaan ng panahon ay tatanda at papangit din ang lahat. May mga ilan din na kahit gustuhing magpaguwapo ay salat naman sa pera. Ngunit paano ang ngayon?  Iyong ngayon na dapat inieenjoy mo ang buhay.

Hindi ko alam pero parang biglang tumaas ang aking pagkatao, parang binago ng panlabas kong anyo ang pananaw ko sa lahat ng bagay. Hindi na lang ako simple, nagiging sosyal na ako. Hindi ko pinilit o pinag-aralang maging ganoon. Dahil sa pagsama-sama ko sa barkadahan namin nina Jasper, tuluyan akong nabihisan ngunit gusto kong manatiling ako yung dating ako. Pero sa ibang tao, alam kong ibang Terence na ang kanilang nakikita. 

                Pumasok ako sa gym isang araw ng Linggo. Hindi ko kasama si Jasper noon dahil may lakad siyang iba. Ako iyong tipong pagpasok ng gym ay iniiwasan kong makipag-usap sa iba. Pumunta ako doon para mag-exercise hindi para makipagkaibigan kaya nga hindi ko pansin kung sino ang bago at kung sino ang matagal na. Saka higit isang oras lang ako doon at pagkatapos ay aalis na din lang ako. Nagpapalit ako noon nang biglang may lumapit sa akin.

                “Ganda ng bicep saka abs natin tol ah.” Nakangiti ang isang guwapong lalaki sa akin. Kapwa kami walang pang-itaas noon. Nagpupunas din siya ng pawis sa katawan katulad ko. Nilingon ko siya ngunit parang hindi ako nakuntento dahil naguwapuhan ako sa kaniya. Mas matangkad ako ng bahagya ngunit napakaamo ng kaniyang mukha. May kaunti mang taba ang katawan ngunit maumbok naman ang dibdib niya. Taglay niya ang katawan na pangkama samantalang sa akin ay magandang tingnan dahil athletic ngunit parang kulang iyon sa libog dahil tanggal na halos lahat nang taba para sana sabihing yummy ito.

                “Salamat.” Matipid kong tugon. Tumalikod ako. Hindi ko matagalan ang pagsuyod niya ng tingin sa buo kong katawan. Kahit pala papaano ay medyo naroon parin ang hiya kung pinagmamasdan ng ibang tao ang kahubdan ko. Lalo na kung guwapo ito. Napakagat ako ng labi. Shet! Guwapo niya!

                Nang mailagay ko ang hapit na t-shirt ko at mabilis na humarap patungo sa pintuan ay bumangga ang basa sa pawis na katawan niya sa katawan ko. Nagkatinginan kami. Matagal siyang tumitig sa aking mga mata. Hindi din ako agad nakakilos lalo pa’t naramdaman ko ang magaang paghawak niya sa akin balikat at ang isang kamay naman niya ay sa aking boobs. Hayan na naman ako, dibdib pala. Nagulat kasi siya sa bigla kong pagharap kaya siguro ay sinikap niyang pahintuin ako para hindi kami tuluyang magkabangga.  Ngunit tumbok talaga na boobs ang hawakan? Doon talaga niya ako hinawakan? Pwede ba!

Amoy ko ang mabango niyang hininga at ang kakaibang halimuyak ng pawisan niyang katawan. Inaamin kong nag-init ako. Kakaibang init. Parang nilamon ng nangyaring iyon ang pangako ko sa aking sarili na pagkaraan ng sakit na nangyari sa amin ni Lando ay hindi na ako magmahal pa ng iba. Siya lang ang mananatili sa puso ko. Hinding-hindi ako magmahal pa ng iba kung siya parin ang tinitibok ng puso ko. Inaamin ko, sa higit isang taon na nagkalayo kami, siya parin ang buong may-ari ng aking puso. Siya parin ang pinangarap kong makasama. Marami na akong nakasex, ngunit hanggang sex lang naman iyon. Nawili akong gawin ang itinuro ni Jasper.  Ang maghanap ng bagong salta, kaibiganin ng ilang araw, kasex at kung sa tingin ko ay aabusuhin ako, iiwas ako ngunit kung manatling nagiging mabait sa akin ang isang tao, hindi ko naman yata masikmurang umiwas na lang. Ako yung taong marunong tumulong kung alam kong kailangan ng iba ang tulong ko. Ngunit alam ko din kung hanggang kailan ako puwedeng magbigay. Alam ko ang hangganan ng pagtulong bago pa man ako tuluyang abusuhin. Bagay na hindi sa akin maintindihan ni Jasper. Pinipilit niya sa akin ang kaniyang prinsipyong maghanap ng bago, kunin ang number, tanungin kung ano ang trip, makisex at tuluyang iwasan… Ngunit inaamin ko, masarap pala ang ganoon, walang commitment, walang expectation, walang emosyon dahil una pa lamang ay sinabi mo na sa sarili mong hindi kayo puwede. Iyon bang kinondisyon mo na ang sarili mo na sex lang ang lahat.

                “JC pare… JC Santos.” Maikli niyang pakilala, nakalahad na ang kamay niya. Humakbang ako ng isang paatras dahil kung hindi ko gagawin iyon ay baka hindi ko mapigilan ang aking sarili at mag-init pa ako ng tuluyan.

                “Terence” tinanggap ko ang kamay niya. Bahagya niyang pinisil iyon. “Sige, mauna na ako.” pag-iiwas ko. Masarap magmahal ngunit walang kasinsakit kapag nasaktan. Pilit kong pinauunawa sa sarili ko. Baka kasi tuluyan na naman itong bibigay.

                Bago ako lumabas sa pintuan ng Dressing Room ay hinabol niya ako.

                “Pahingi naman ng number mo pare. Bago lang kasi ako dito sa Dubai. Malungkot pala kapag wala kang kakilala o mga kaibigan.” Ngumiti siya. Ngiting tuluyang gumapi sa akin. Napakaganda at napakaputi ng kaniyang mga ngipin. Hawig na hawig niya si Jake Cuenca. Mas maumbok lang kaunti ang pisngi ngunit ang puti at ganda ng katawan, hindi sila halos nagkakalayo.

                Naisip ko… bagong prospect. Bakit hindi patulan. Sinabi ko ang number ko saka nagpaalam. Kung itetext niya ako, doon lang ako sasagot.

                Nang nasa daan ako pauwi, panay ang tingin ko sa celphone ko. Excited lang? Panay ang labas ko sa celphone ko sa bulsa ko, baka lang may text at hindi ko narinig. Hanggang sa hawak ko na lang ito lagi. Napabuntong hininga ako. Sana pala kinuha ko din ang number niya para kung makalimutan akong itext ay ako na lang ang gagawa ng first move.

                Tatlong minute, isang oras, dalawang oras, tatlong oras? Tuluyan na akong pinanghinaan ng loob. Iniwan ko na lang ang celphone ko sa kama at naligo na lamang ako. Hindi na nga iyon magtetext.

                Lagpas nine o’clock ng gabi na noon ng may mareceive akong text. Bagong number. Alam kong si JC na iyon.

                “Mgkta nmn tyo tonight. Kung d k bc. Bored kasi ako. Treat kta kht san mo gus2.”

                Iba ang dating sa akin nu’n. Siya mismo ang naunang nagsabing i-treat ako. Kakaiba sa mga nauna kong nakilala. Nagyayaya ngunit nagpapalibre. Maraming mga ganun. Sasabihing, “labas naman tayo, treat mo ako he he.” Saan kaya sila pumakyaw ng pampakapal ng fezlak!

                 “Cge. Kita tyo ng quarter to 10 sa Chilli’s” maikli kong sagot.

                “Ok. See you.”mabilis niyang reply.

                “Ok.”

                Pagpasok ko ay nakita ko na agad siya. Nakasuot siya noon ng medyo hapit na skyblue na polo shirt na binagayan niya ng slim fit na kupasing pantalon. Simple ngunit iba ang dating sa kaniya. Guwapo nga talaga siya. Hindi mahirap mahalin kung handa kang magmahal. Kahit nga hindi mo turuan ang puso mo, alam mong mahuhulog ka agad sa katulad niya. Jake na Jake Cuenca ang dating pati sa porma.

                Sa dinner na iyon ay nalaman ko ang ilang importanteng bagay  sa buhay niya. 25 years old siya, isang Engineer ng Etisalat. Pumunta siya dito ng Business Visa sa tulong ng kafriendster niya. Nanggamit daw ng ibang picture ang kafacebook niya. Hindi sila nagkaroon ng pagkakataon na magchat with cam dahil nabuo ang tiwala. Tama na daw iyong mga tawag, text, private message sa facebook at chatting sa facebook. Paano daw naman kasi siya hindi maniwala e updated naman ang mga pictures niya. Saka di naman daw siya ang gagastos sa pagpunta niya sa Dubai kaya ni katiting ay hindi na siya nangulit pang magchat sila sa skype o ym with cam.

Tinotoo ng kachat niya na gastusan siya sa pagpunta niya ng Dubai ngunit nang magkita sila ay para siyang pingasakluban ng langit at lupa dahil ayon sa kaniya, pangit, maitim at mataba daw nung sumundo sa kaniya. Malayong-malayo sa nakilala niyang kafacebook niya. Isang posse rang pinagkatiwalaan niyang mahalin. Dahil alangan daw ang hitsura no’n sa kaniya at dahil daw mabait iyon ay pinakisamahan niya ng halos isang buwan. Binigay din daw naman niya ang katawan ngunit hindi daw niya masikmurang magmahal sa ganoong hitsura. Pagkaraan ng tatlong buwan na pakikisama, binayaran daw niya lahat ang nagastos ng kafacebook niya saka siya lumipat ng bahay. Ngayon ay apat na buwan na siya. Malungkot daw pala ang malayo sa pamilya at wala pang nagmamahal sa iyo. Nasaktan ako. Isa siya sa mga lalaking naghahanap ng pisikal na katangian. Kung ako pala yung dating ako, malayong iimbitahan niya ako ngayon. Ngunit iba na ako ngayon kaya okey lang na sabayan siya.

                Pagkatapos ng dinner namin ay nakiusap siya kung puwede daw bang magpalipas ng gabi sa akin dahil day-off daw naman niya kinabukasan. Bumilis ang tibok ng aking puso.

                “Akala niya siguro, magiging kami. Hindi na uyyy! Kahit pa siya ang tumulong sa akin para pumunta dito, di ko siguro papatusin ang kagaya niya. Pangit na antaba at ang itim pa.” pagsisimula niya muli nang nakapasok na kami sa kuwarto. Paulit-ulit niyang pagmamaliit sa taong tumulong sa kaniya. Nakaramdam ako ng hindi maganda. Hindi ako sumasagot na parang hindi ako interesadong pag-usapan ang ibang tao. Hindi kasi ako sanay na laitin ang kakulangan ng iba. Wala akong panahong pintasan ang ibang tao. 

                “Hindi siya dapat nanloloko para makapamingwit lang ng matitikman. Sino naman ang magkakagusto sa ganoong hitsura.” Pagpapatuloy niya. Nakaramdam na ako ng pagkairita.

                “Grabe ka naman. Huwag ka namang masyadong mapanlait. Isa pa siya din naman ang tumulong sa iyo para makapunta ka dito. Buti nga nagtiwala yung taong gumasto kahit di ka niya ganoon kakilala.”

                “E, ano naman. Natikman naman niya ako saka binayaran ko naman siya. Baka kung wala ako na nagpauto, hindi pa iyon makatikim ng guwapo, noh!”

                Naisip ko, mayabang nga. Minabuti kong huwag na lang siyang sagutin.

                Nang nakapasok kami ay walang kaabog-abog na basta na lang niya tinanggal ang polo shirt at pantalon.

                “Okey lang naman na maghubad ako ano? Nakita mo naman na ito sa gym di ba?” huli na ng humingi ng permiso. Nakahubad na siya.

                Muling tumambad sa akin ang maputi at masarap sa kama niyang katawan na binagayan pa ng maamo niyang mukha. Hindi ko napigilan ang matinding galit ni manoy na alam kong napangiti siya nang masulyapan niya ito.

                Tinatanggal ko ang pantalon ko at sinasabit ko ito sa likod ng pintuan ng kuwarto ko at nang nahubad ko ang t-shirt ko at tanging boxer short na lang ang suot ko ay bigla niya akong niyakap mula sa likod.

                “Game ka ba? Trip kita!” paanas ang pagkasabi niyon sa likod ng aking tainga kaya nagdala ito ng kakaibang boltahe. Lalo akong parang nanghina ng pinadaan niya ang dulo ng dila niya mula sa puno nito hanggang sa aking leeg. Napaiktad ako ng sinuyod niya muli ng halik ang aking batok hanggang nilalamas na niya ang matigas at maumbok kong dibdib. Napapikit ako sa kakaiba nitong sensasyon. Napakainit ng kaniyang hininga. Kinokontrol din ng mainit niyang katawan ang malamig na buga ng aircon. Hayuk na hayok ang kaniyang haplos at dumiin ng dumiin ang kaniyang halik sa aking likod. Hanggang kumilos ang kaniyang kamay para bahagyang iharap niya aking mukha at sinalubong ng kaniyang labi ang aking labi. Kapwa kami parang hindi makahinga sa tindi ng mainit na halikan nang humarap na ako sa kaniya. Wala akong magawa kundi sumandig sa pintuan ng aking kuwarto ng sinimulan niyang halikan ang aking mga utong at dilaan ang aking tagiliran. Nakadama ako ng kakaibang kiliti. Nang ibaba niya ang aking boxer short ay tumama ang galit na galit kong ari sa kaniyang mukha. Tumingin sa akin at napangiti. Napangiti din ako. Muli siyang tumayo at muli naming pinagsaluhan ang walang kasinsarap na halik. Nagtama an gaming mga dila. Parang may mga buhay na kusang nag-uusap. May ritmo ang kanilang mga galaw. May kakaibang pagsaliw ng kanilang paggalaw. Hanggang sa nagsimula na ding lumakbay ang aking mga kamay mula sa dibdib niya hanggang sa kaniyang alaga. Nagulat ako sa kaniyang sukat. Hindi iyon malaki lang, iyon ay malaking-malaki.

                “Anlaki ah.”

                “Mula ngayon, sayong-sayo ‘yan kung isusubo mo ng buung-buo.” Pilit niyang binaba ang aking ulo doon ngunit hindi ako sanay na nakaluhod sa hindi comfortable na lugar. Gusto ko sa kama lang ginagawa iyon. Nang yayain ko siya sa kama ay lalong naging mainit ang sumunod na eksena. Hindi lang ako ang sumubo, sabay kaming nakarating sa tugatog ng ligaya. Sa gabing iyon, hindi lang minsan nangyari ang lahat. Naulit pagkaraan ng dalawang oras, naulit sa madaling araw at kinaumagahan, ayaw na naming mahiwalay sa isa’t isa. Ngunit kahit anong pilit niya sa akin ay hindi ko ibinigay ang kaniyang hinihiling. Hindi ko yata kakayanin iyon. Iyon ko kayang ibigay sa kaniya ngunit naintindihan naman niya ako at alam kong hindi lang sa paraang ganoon maibigay ang ligayang gusto ng aking kapareha.

                “Tayo na ba?” simpleng tanong niya ngunit hindi ko pa alam ang isasagot ko.

                “Gusto mo ba?” tanong ko.

                “Ayaw mo ba?” pangungulit niya.

                “Ikaw?” balik ko.

                “E, ako yung unang nagtanong di ba?”

                Hindi ko talaga alam ang isasagot ko. Takot akong masaktan. Hinalikan ko siya sa labi. Nanlaban siya.

                “Ano? Tayo na?” tanong niya uli.

                Hindi ko parin ang alam ang sagot dahil si Lando, siya parin ang nasa puso ko.

[13]

Minsan napakahirap timbangin kung ano ang pagkakaiba pag-ibig at libog. Kung nalilibugan ka, akala mo mahal mo na siya. Ganoon ang nangyayari sa amin ni Jc sa panahong hinihingi niya ang pagsang-ayon kong maging kami. Oo nandoon na, guwapo siya, masarap siya sa kama, napapaligaya niya ako pero kung tatanungin mo ako kung naroon na siya at may puwang sa puso ko? Hindi ko alam. At kung tinatanong mo kung mahal ka ng isang tao at ang sagot niya ay hindi niya alam? Madalas kung hindi man sigurado, ang talagang nararamdaman niya ay hindi. Nahihiya lang o natatakot lang sabihin sa iyong hindi ka mahal. Kung mahal ka ng isang tao, hindi mo na iyon dapat pang kinukulit na sabihin pa sa iyo. Oo nga’t may mga taong pinapakita sa gawa ang pagmamahal ngunit kung tinanong mo sila kung mahal ka nila, hindi iyan sasagot ng hindi niya alam o hindi siya sigurado maliban na lang kung nagpapakipot. Pero sa mundo nating alanganin? Sino ang makapal ang mukhang mag-inarte? Kadalasan nga sa atin kahit libog lang pinagpipilitan ng pagmamahal iyon.

“Ano? Ayaw mo ba sa akin?” pangungulit niya.

Humarap siya sa akin. Nanatili akong nakahiga at nakatingin sa kisame. Sandaling nilingon ko siya. Binasa ang kaniyang mga mata. Sandali lang iyon, dahil muli kong ibinaling ang aking tingin sa kisame na parang bang may binabasa ako doong mas maayos na isagot sa pangungulit niya.

                “As in, ngayon na?” balik tanong ko.

Ang totoo niyan ay kung sasagutin ko na si JC siguradong marami ng mababago. Hindi na lagi “ako” lang ang dapat isipin ko kung gagawa ako ng kahit anong desisyon kundi “kami” na. Kung kami na, hindi ko na din kailangang dumapo at tumikim pa sa bawat hinog na bungang gustong kong tikman. Laging may mangingialam na sa bawat pagtunog ng aking celphone. May magtataka na kung bakit ako pupunta ng Mall o kaya ay may mga lakad akong hindi siya kasama. May magagalit na kung sakaling hindi ako nagpaalam na lumabas kasama ng mga kaibigan. At higit sa lahat ay maaring tuluyan ng hindi na madugtungan pa ang nakaraan namin ni Lando. Lando? Bakit kailangan pang bigyan ng kahalagahan ang sa amin ni Lando? Hindi ba’t noong nag-asawa siya ay naputol na rin dapat ang lahat sa amin? Hindi ba’t dapat binibigyan ko na din ang sarili ko ng pagkakataong mahalin ako at magmahal naman ng iba? Ayaw ko ng muling magsisisi pa na kung kailan may dumating ay hindi ko agad inamin ang pagkagusto ko. Baka matulad muli yung nangyari kay Lando na huli na nang malaman kong mahal pala din niya ako. Ayaw ko na ding ipaglaban pa ang pagmamahal ko kung kailan may nagmamay ari na sa kaniyang iba.

                “Madali naman akong kausap. Kung ayaw mo sa akin sabihin mo.” Seryoso ang kaniyang mukha. Tinignan ko siya uli siya. Hindi ko alam ang isasagot ko. Masiyadong mabilis. Hindi pa ako handa.

                “Di naman sa ayaw pero kailangan bang madaliin? Sige sabihin na nating may nangyari na pero hindi naman ibig sabihin no’n mahal na natin ang isa’t isa. Di naman ibig sabihin na kung nagustuhan natin ang sex ibig sabihin no’n ay gusto na din natin ang kabuuan ng bawat isa.”

                “So, you are implying na hindi mo pa ako mahal.” Dumapa siya. Magkaharap na ang aming mga mukha. Bakit napakahirap ko siyang basahin? Bakit ba niya ako minamadali? Sa anong dahilan? Hindi pa naman ako sanay ng kinukulit ng ganito. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nililigawan ngunit hindi ako nakaramdam ng kahit anong kilig. Takot? Pangamba? Basta gusto kong maging tapat sa nararamdaman ko.

                “Ganun na nga ‘yun. Ikaw ba mahal mo na ako dahil lang sa nangyari?”

                “Sus,naman. Matanda ka na. Saka kailangan ba kapag pumasok ka sa relasyon ay dapat mahal mo na agad ang partner mo? Di naman relasyon na parang babae at lalaki ito na kailangan mahal ang isa’t isa bago masabing officially na sila na. Sa katulad ng relasyong ganito, di na ganun kahalaga iyon. Ang importante ay gusto mo ako, gusto kita, may nabubuong attraction. Sabihin ko sa iyo sa pagdaan ng araw, mabubuo din ang lahat at mauuwi sa pag-ibig.”

                “Iyon na nga e. Bakit hindi muna natin hintayin yung araw na iyon bago tayo mag-commit sa bawat isa at kung sakaling hanggang sex lang pala lahat ay hindi tayo mahihirapang maging magkaibigan na lang.”

                “Naku naman!” maikli niyang tugon. Sinubsub ang mukha sa unan na parang naiinis na hindi niya makuha ang gusto.

                Nilagay ko ang kamay ko sa aking ulo. Katahimikan. Ayaw kong ako ang bumasag sa katahimikang namamayani sa pagitan namin.

                “Iyon ba talaga ang gusto mo?” tanong niya. Naulit na tanong ni Lando noon. Nakakainis naman, laging gano’n na lamang ang tanong. Simple lang pero sa katulad kong hindi naman talaga siguradong iyon talaga ang gusto ko ay parang napakahirap sagutin.

                Hindi ako nagsalita.  Bumangon ako. Kinuha ko ang tuwalya na nasa sahig at mabilis kong ibinalabal sa aking baywang pagkatayo.

                “Sigurado ka na ba diyan?” Hayun at dinagdagan pa sa dati ay linya ni Lando.

                “Kung sasagutin kita alam mo bang maraming magbabago? Alam mo ba na kung magiging tayo, hindi na lang sarili mo ang pinagdedesisyunan mo sa lahat ng hakbang na gagawin mo sa buhay mo kundi kasama na din ako? Na kung may gagawin kang gusto mo na di ko gusto ay maaring pagmulan ng pagtatalo. Alam mo bang may masasaktan na kung sakaling may ginawa kang dapat ay puwede lang gawin ng single?”

                Bumangon siya. Hindi siya sumagot ngunit alam kong pinag-iisipan din niya ang sinabi ko. Iyon ang mga consequences na dapat niyang malaman. Hindi biro ang pumasok sa relasyon. Hindi parang laro iyon na kung natalo ka. Ganun lang iyon. Puso at utak ang sinusugal dito. Bahagi ng iyong buhay ang ipinupusta.

                “Bakit kasi iyon ang kailangang isipin mo? Bakit hindi mo isipin yung kabutihan naman. Iyon bang kapag may karelasyon ka ay may magpapasaya na sa iyo kapag nalulungkot ka. May kasama ka sa mga lakad mo. May masasandalan ka sa tuwing hindi mo kayang ituloy ang laban. May mayayakap ka, may mahahalikan, may makakasex. Iyon bang may masabi kang sarili mo at hindi ka lang tumitikim ng por kilo.”

                “Tingin mo sa akin parang karne ng baka na puwedeng bilhin ng buo.”

                Natawa siya. Nakitawa din ako.

                “Hindi naman. Kaya lang, di ba mas mainam yung may sarili kang baka na ginagatasan iba pa yung ibang gatas na nabibili sa labas. Iyong kapag walang mabili ay may sarili kang gagatasan kapag nangangailangan ka?”

                “Anong ibig sabihin no’n.” May dating sa akin ang sinabi niya. Bukod sa regular mong ginagatasan ay puwede ka pang manggatas ng iba at kung wala kang magatasan na iba ay kampante ka namang may regular kang mapagkukunan ng gatas?

                “Binibigyan mo  naman ng ibang kahulugan ‘yun? Ikaw talaga. Ano? Sagutin mo na yung tanong ko… tayo na ba?”

                “Kulit naman e. Bigyan mo pa ako ng sapat naman na panahon para pag-isipan lahat kasi sa totoo lang hindi pa ako sigurado.”

                Tumayo na din siya. Walang saplot ang buong katawan at kahit pa tulog ang nakalawit doon ay alam mong hindi regular ang laki nito. Tumalikod siya at hindi ko maiwasang hindi mapalunok. Napakakinis ng katawan niya. Akala ko artista lang ang may ganoong kakinis na katawan. Ngunit heto at nakatalik ko ang isang taong hindi mo ikahihiyang itabi kay Jake Cuenca. Buo ang kaniyang makinis na puwit at athletic na mga hitang tinubuan ng manipis na balbon. Alam ko hindi siya mahirap gustuhin at ang pagkakagustong iyon ay magiging pagmamahal kung hahayaan ang pusong pagbuksan siya.

                “Ako kasi siguradong- sigurado ako sa iyo. Ngunit anong magagawa ko kung talagang ayaw mo sa akin.” Sinuot ang brief saka isinunod ang pantalon. Tumingin sa akin na parang tinitimbang niya ako.

                “Sanay ka bang nakukuha mo ang lahat ng gusto mo? Hindi lahat ng gusto, makukuha mo.”

                “Kung gusto, maraming paraan para makuha ito. Maaring hindi sa lahat ng pagkakataon ngunit ang tao, kung talagang gusto niya ang isang bagay, may panahong makukuha niya ang anumang gustuhin.”

                Sinuot ko na din ang sando ko at boxer short. Nakaramdam na din ako ng gutom. Niyaya ko siyang lumabas para makapaghanda ng almusal. Hindi siya umimik. Sinabi ko na lamang na sumunod siya sa kusina. Alam ko, sa tulad niyang guwapo, masakit sa kaniya ang rejection. Hindi siya nasanay na hindi niya nakukuha ng madalian ang nagugustuhan. Ngunit para sa akin, kung talagang kami, magkikita pa kami. Makikilala pa naman ang isa’t isa. Di naman namin kailangang madaliin ang lahat. Oo ngat, walang kasiguraduhan ang bawat relasyon, may mga nagsimula nga diyan sa facebook o text lang pero umabot naman ng ilang taon ang relasyon at meron diyan inabot ng ilang buwan ang pagliligawan ngunit nganga naman. At iyong sa amin nga ni Lando, mula high school lihim na akong nanilbi at nanligaw ngunit nauwi din naman sa wala.

                Paglabas ko ng kuwarto ay nakita ko si Jasper. Nagsasangag siya. May kape, pritong itlog, tinapay at beef longanisa na nakahain sa mesa.

                “Morning landi. Tinanghali ka yata ng gising.” Maaga niyang pang-aalaska.

                “Morning” matipid kong sagot. Kumuha ako ng isa pang tasa at tatlong plato.

                “Bakla, dalawa na yung natimpla kong kape at dalawa lang tayong kakain. Bakit tatlong plato ‘yan aber.”

                Sasagot sana ako ng bumungad sa pintuan ng kusina si Jc. Nakapolo shirt na siya. Taglay niya ang nakakapanghinang ngiti.

                “Ayyy ayun naman pala.” Humagikgik si Jasper. Tumingin kay Jc saka kinurot ako sa tagiliran. “Landi mo!” bulong niya sa akin.

                “Jc po.” Lumapit si Jc kay Jasper at nilahad niya ang kaniyang mga palad.

                “Jasper bro.” palalaking pakilala ni Jasper sa sarili niya.

Natawa ako.

                “Anong nakakatawa, pre?” palalaking baling sa akin ni Jasper.

                “Wala. Natatawa lang ako sa bro, bro-ha.”

                Sinamahan ako ng dalawa sa pagtawa. Nang kumakain kami ay panay ang tadyak ni Jasper sa aking mga paa. Parang napakadami niyang gustong itanong sa akin. Ngunit hindi ako nagpahalata. Minabuti ko na lamang na ilayo ang aking mga paa at nagbukas ng mga mapag-uusapan maibaling lang ang mga gustong itanong sa akin ni Jasper sa harap ni Jc. Pagkakain ng almusal ay nagpaalam na si Jc.

                “Ano? Wala talaga?” pangungulit niya nang nasa pintuan na siya.

Sinara niya ang pintuan nang pagbuksan ko siya.

                “Pag-isipan ko.” Sagot ko.

                “Wala naman akong choice. Sige ikaw, bahala ka. Kagustuhan mo din naman ang masusunod.”

                Bago siya umalis ay hinalikan ako sa labi.

                “Amoy longganisa ka.” Sabi niya.

                “Ayy nagsalita naman. Parang ako lang ang nag-ulam ng longganisa. Nahihiya naman ako sa amoy sinangag mong hininga.”

                Napangiti siya at niyakap ako bago lumabas.

                Pagbalik ko sa sala ay naroon si Jasper. Alam ko kailangan kong humanda sa mala-Bottomline ni Boy Abunda niyang tanong.

                “Saan mo natisod ang prince charming mo ate?”

                “Sa gym.” Maikli kong sagot. Nakita kong tinitimbang ako ng kaibigan ko.

                “Choosy lang ang peg ano? Wala man lang akong nakikitang kislap sa mga mata mo. Wala bang spark?”

                “Hindi ko nga alam. Siguro kasi bago palang naman na nakilala ko ‘yung tao.”

                “Sa tingin mo ba may future kayo together? Hindi naman masama kasi kung mukhang Jake Cuenca siya, isang paligo lang naman ang layo ni Coco Martin sa’yo.”

                “Binola mo pa ako. Hindi ko nga alam. Kinukulit niya ako kung puwede daw maging kami. Kahapon lang kami nagkakilala. Nagsex lang kami tapos kinabukasan gusto niya kami na daw agad. Weird.”

                “Anong weird doon gurl. Babae ka? Ganoon talaga sa mundo ng mga paminta. Malandi pa mga iyan sa mga mukhang parlorista. Ikaw ba gusto mo siya?”

                “Kung gusto, oo. Kung tatanungin mo ako kung mahal ko siya. Hindi ko alam.”

                “Gaga ka pala e. Sa mundo natin, nagsisimula talaga iyan sa pagkagusto. Kung gusto mo siya at ilang beses na may nangyari na sa inyo, ibig sabihin niyan, puwedeng maging kayo at sa pagdaan ng araw magising ka na lang mahal mo na siya.”

                “Anong ibig sabihin nu’n. Sasagutin ko na agad siya kahit di ko pa sigurado ang nararamdaman ko sa kaniya?”

                “Diyos ko, iba nga diyan, walang I love you, I love you pero higit pa sa mag-asawa kung guwardiyahan niya ang kinakalantari niya. Kung nagsex kayo at sa tingin mo gusto mo pang ulit-ulitin iyon hindi lang ngayon o bukas o sa makalawa, ibig sabihin no’n may potential.” Pagbibida niya. May punto naman talaga ang kaibigan ko.

                “Bakit ikaw, hanggang ngayon ayaw mo makipagrelasyon?”

                “Dahil hindi ko pa nahahanap ang gusto ko. Iyon bang, alam kong potential. Alam mo naman ako, trip ko talaga mga straight. Iyong tipong pinaiinom muna, nilalasing at alam mo na. Yung mga nangangailangan ng pera. Kapag kasi paminta o kapwa ko bading para akong nalalason.”

                “Kaya tuloy hindi ka makahanap. Saan ka naman kasi makakita ng straight na magkakagusto sa iyo e talo mo pa si Carlos Agassi sa kilos at katawan ate.”

                “Naku, huwag mo ngang ibaling sa akin ang usapan. So, ano, may future ba kayo ni Jc together?”

                “Puwede. Siguro. Hindi ko alam e.”        

                “Ang isipin mo, hindi ka babae. Sa katulad natin kailangan talaga magtrial and error. Wala naman sa inyo mabubuntis. Hindi naman kayo ikakasal para daanin iyan ng matagal na ligawan o pag-iisip. Alam kong alam mo yung sinasabi ko na ang bakla, sa una palang alam na niya ang gusto at ayaw. Doon ka sa tingin mo mas matimbang. Pag-aralan mo ang sarili mo. Baka maulit na naman yung kay Lando na kung kailan pala siya na talaga ay pinakawalan mo pa dahil sa takot mo. Iba ka na ngayon Terence. Hindi na ikaw yung dating Terence na maraming insecurities sa katawan. Alam ko may mga nabago na sa iyo ngunit hindi mo lang tanggap na may pinagbago ka na. Napapansin ko ang mga pagbabagong iyon.”

                Napaisip ako sa sinabi ni Jasper.

                Kinagabihan nu’n hindi na ako mapakali. Naghihintay ako sa text ni Jc. Sa tuwing tumutunog ito ay umaasa akong sa kaniya galing ang mababasa ko. Ngunit nabigo ako. Magdamag akong umasa na sana kulitin niya ako. Naguluhan na tuloy ako sa mga nangyayari.

                Mahal ko na ba siya? Bakit kaninang umaga lang hindi ko gusto ang idea na kami na walang pang nabubuong pagmamahal. Ngayon na hindi ko siya nakikita at di nagpaparamdam ay gusto ko namang habulin siya. Fuck! Ano itong nangyayari sa akin? Ako na! Ako na si Denial Queen!

                Hayan tuloy napuyat ako sa kaiisip sa kaniya. Gusto ko siyang itext ngunit nahihiya naman akong gawin iyon. Baka kasi isipin niya, aayaw ayaw ako tapos maghahabol din pala. Sa trabaho naman, kahit nilagay ko na at nakasilent ang celphone ko sa drawer pero panay pa din ang pagchecheck ko at baka may text na siya. Ngunit maghapon akong walang napala. Naisip ko, baka hindi lang niya talaga ako gusto. Baka hindi lang talaga niya ako kayang panindigan. Mabuti na lamang pala hindi ko siya sinagot kahapon ng umaga dahil malamang, magiging ganito ang kalalabasan kung magiging kami. Sasaktan lang niya ako. Ayaw ko ng masaktan.

                Kinahapunan ay naghanda na ako para mag-gym. Kung nakaya niyang hindi magparamdam magdamag at maghapon. Kaya ko din siyang ignore mamaya kung makita ko siya sa gym. Ngunit isang oras na akong nagpapawis at panay ang sulyap ko sa pintuan ngunit walang Jc ang dumating. Nag-extend pa ako ng kalahating oras sa pagbubuhat baka kako late lang siya ngunit sumakit na ang buo kong katawan sa kagi-gym ay hindi parin siya dumating. Tuluyan ng gumuho ang pag-asa ko. Hopya pa din kasi ako. Hayan ang napapala ng maarte. Tama lang sa iyo dahil sa ugali mong denial queen. Paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko. Dahil alam ko, iyon naman talaga ako.

                Nagbihis na ako at lumabas sa gym. Naglalakad na ako papunta ng abangan ng taxi nang may bumunggo sa akin.

                “Surprise!” nakangiti siya sa akin. Si Jc. Bigla akong parang ipinaghehele sa sobrang saya. May inaabot sa akin.

                “Ano ‘to?” naguguluhan kong tanong. Nakabalot ito ng newspaper saka may kasamang box.

                “Buksan mo kasi muna ah!” nakangiti siya. Ngiting lagi kong binabalik-balikan sa aking alaala.

                Sinilip ko ang laman ng binalutan ng diyaryo. Tatlong puting rosas. Binuksan ko ang laman ng maliit na box. Chocolates? Napangiti ako sa kabaduyan niya. Sa akin kasi parang makaluma naman yatang gawin ang ganoon lalo pa’t hindi naman ako babae.

                “Dahil ayaw mo ng santong paspasan, subukan natin ng santong ligawan. Kinindatan niya ako. Akala ko kahapon gusto lang kita ngunit ng hindi na ako mapalagay na di kita makausap at makita, sigurado akong mahal na kita. Sana bigyan mo ako ng katiting na puwang sa puso mo para maipadama ko iyon sa’yo.”

                Tinignan ko siya. Sinagot ko ng matamis na ngiti ang kaniyang sinabi. Bigla akong parang maluha sa mga naririnig ko sa kaniya at sa kaniyang ginawa. Siya… siya palang ang kauna-unahang gumawa niyon sa akin. Ngunit saan ako dadalhin ng relasyong ito kay JC? Siya na ba ang tuluyang magpapalimot sa mapait kong nakaraan o lalo lang guguho ang mundo ko?

[14]

“Puwede ka ba maimbitahan ng dinner?” masuyo niyang pag-aanyaya.

                “Ngayon na?” tanong ko. Hindi ko kasi alam kung sasama ako kasi naalangan ako sa suot kong jogging pants, rubber shoes, sandong puti na pinatungan ko ng varsity jacket.

                Nahalata niyang naalangan ako sa suot ko.

“Magbabayad naman tayo saka presentable ka naman sa suot mo. Hindi naman sa mga class na restaurant tayo kakain kaya puwede na ‘yan. Kahit anong suot mo, guwapo ka parin kaya huwag ka masyadong balidoso.”

Nang kumakain kami ay hindi ko alam kung anong pag-uusapan namin. Nagsimula sa kinakain namin hanggang sa buhay sa Dubai at katahimikan uli.

“Napag-isipan mo na ba yung sinasabi ko sa’yo?” pamamasag niya sa katahimikan.

“Oo” sagot ko. Mabuti, siya na din lang ang nagbukas dahil sa pagkakataong iyon, napagdesisyunan ko ng bigyan ang sarili ko ng pagkakataong lumigaya. Gusto ko ng maranasann ang magkaroon ng official na karelasyon at kailangan kong sumugal kung gusto kong lumigaya sa pag-ibig. Kung hindi ko susubukan at bigyan ng pagkakataon ang sarili ko, hindi ko alam ang magiging kahihinatnan ko.

Napag-isip-isip ko ding lalaki naman kaming dalawa. Kung sasagutin ko siya ngayon, wala naman sigurong masama dahil wala naman akong karelasyon. Wala namang masasaktan at kung darating iyong panahong sasaktan niya ako, siguro naman makakayanan ko dahil nasaktan ako kay Lando ngunit heto ako at buhay naman. Malay ko, siya na pala talaga ang lalaking tinadhana para sa akin.

                “Sige na nga.”

                “Sige na nga? As in pumapayag ka ng maging tayo?” panlilinaw niya. Nakikita ko na sa kaniyang mga mata ang excitement.

“Oo nga. Tayo na.” kasabay nu’n ng matamis kong ngiti.

“Yes!” mahina niyang suntok sa mesa. Hindi na maitago sa mga mata niya ang kakaibang saya. Napangiti ako sa reaksiyon niya. Tuluyang pinawi ng kasiyahang iyon ang pangamba ko at takot.

Tama nga siya. Sa pagdaan ng panahon ay natutunan ko siyang magustuhan. Natutunan kong mahalin siya. Ngunit hindi ibig sabihin niyon na binura ng pagmamahal ko sa kaniya ang pagtatangi ko kay Lando. Naroon parin sa sulok ng puso ko si Lando. Parang kanin na kahit paulit-ulit kong tikman ay hindi ko pagsasawaan.

Sa mga unang araw at linggo na kami ni Jc ay naramdaman ko ang kakaibang saya. Hindi siya puwedeng dadalaw sa akin na walang pasalubong na makakain. Dahil nahihiya naman ako na siya lagi ang bumubunot kapag kumakain kami sa labas o nanonood ng sine ay napag-usapang salitan kami sa pagbabayad. Oo nga’t bilang engineer ay may kalakihan ang kaniyang sahod ngunit hindi din naman nakakalayo sa sahod ko bilang isang accountant. Mahal ko na siya, inaamin ko iyon. Nagkaroon siya ng puwang sa puso ko kahit hindi pa niya tuluyang nabubura si Lando ay may espesyal na siyang lugar sa aking buhay.

                “Mahal mo na siya? Ilang weeks palang kayo ganyan na sinasabi mo?” gulat na tinuran ni Jasper.

                “E, sa ganun na ang nararamdaman ko e. Masaya ako kapag kasama siya. Kapag kayakap ko siya, wala na akong pakialam pa sa ikot ng mundo. Kapag hinahalikan niya ako, tanging siya ang laman ng isip ko.”

                “Korni ng beklabush na ito. Hindi lang kasi maganda ang pakiramdam ko sa kaniya.”

                “Sus, Madam Auring, ano naman yun? Dati sinasabihan mo akong sagutin siya. Na bigyan siya ng pagkakataon tapos ngayon naman iba na naman ang timplada mo doon sa tao.”

                “Flirt siya o may pagka possessive. Hindi ko lang sigurado sa ngayon ha.”

                “Paano mo naman nasabing flirt siya o possesive? Guwapo lang yung tao kaya natural na madaming lumalapit at nagpaparamdam na mga bakla.”

                “May mga guwapo naman diyang suplado di ba? Iyong mga guwapong walang pakialam sa paligid. Pero siya, iba. Pansinin mo gurl kapag lalabas tayo, tignan mo ang mga mata, malikot. Ang mga ngiti para sa lahat. Kapag pumapasok tayo sa CR at nakaharap sa salamin, gurl hindi ang mukha niya ang tinititigan niya kundi ang mga dumadaan sa likod niya. Iyong mga taong nasa tabi niya at nagsasalamin. Lalo na kung nandiyan ka? Naku malikot ang mga mata. Pinapansin lahat ang mga tao sa paligid ninyo. Hindi ko alam kong flirting iyon o inoobserbahan lahat ang mga lalaking naroon na baka may makaagaw sa iyo. Basta, naguguluhan din ako.”

                “Gagang ‘to. Daig pa niya ang spy. Basta wala pa naman akong nakitang ginawa niya kaya siguro hayaan mo munang pagkatiwalaan ko siya.”

                “Sige ba. Magtiwala ka, bakla. Isaksak mo sa pekpek mo ang tiwalang iyan. Ambisyosa!”

                Hindi ko binigyan ng kahit anong importansiya ang mga babalang iyon ni Jasper. Buo ang tiwala ko sa tao. Wala pa man din akong natuklasan na niloloko niya ako o kaya hinihigpitan kaya walang dahilan para gawing isyu ang mga bagay na iyon. Hindi sa gusto kong magbulag-bulagan ngunit kung nagmahal ka, ibigay mo ang iyong tiwala at kung sinira niya, hudyat na iyon na kailangan mong protektahan ang iyong sarili.

                Hanggang tuluyan na ngang nahulog ang loob ko sa kaniya. inabot kami ng buwan. Ang tatlong buwan ay naging anim.

                Naglalambingan kami noon sa kuwarto ko. Nakaugalian kasi namin na bago may mangyari sa amin ay hahanapin ng nakapiring ang isa sa amin. Ako noon ang nakapiring at nagsimula kong hanapin siya loob ng bahay nang nabangga ko ang maliit kong drawer at dahil doon ay natumba ako at nagkalat ang laman niyon. Sobrang sakit ng tuhod ko no’n kaya tinanggal ko ang aking piring habang siya ay humahagalpak ng tawa.

                “Sakit nun a.” reklamo ko habang hinihilot ang tumama kong tuhod.

                “Sino ‘to mahal?” tanong niya sa akin habang hawak-hawak niya ang luma kong litrato. Sinabihan ako ni Jasper na sunugin o kaya itapon na lang ang mga lumang pictures ko ngunit hindi ko iyon ginawa. Mahal ko ang dating ako. Kahit pa nagbago ang hitsura ko ay ako iyon at bahagi ng buhay ko ang hitsura kong iyon.

                “Ako yan.” Casual lang ang sagot. Dahil mas nakatuon ang utak ko sa kumikirot kong tuhod.

                “Ikaw ‘to? Panong… ampangit kaya neto. Paanong naging ikaw ito, mahal?”

                “Ako nga ‘yan, noon. Bakit ba ayaw mong maniwala?”

                “E, sa panong ikaw, bukod sa parang siopao na sunog ang mukha, nakaparami pang taghiyawat at halos sinakop na ng pangong ilong ang kabuuan ng mukha.” Pagpapapatuloy niya sa panlalait.

                Parang biglang nawala ang kirot ng tuhod ko sa narinig ko sa kaniya. Totoong hindi na ako iyong dating ako na nilalait niya ngunit nasaktan pa din ako.

                “Sobra ka naman makapanlait. Oo, ako ‘yan noon. Nagpapaputi ako, nagpaderma, nagpaayos ng ilong at nagpapayat. Ngunit ang nilalait mo na iyan ay walang iba kundi ako. Ngayon, sabihin mo sa akin, kung ganyan ba ako kapangit noong nakilala mo, mamahalin mo kaya ako?”

                Hindi siya sumagot. Ang kanina’y ngiti sa kaniyang mga labi ay parang biglang naglaho. “Niloko mo ako.” Mahina niyang tugon.

                “Anong panloloko ang sinasabi mo? Ako pa din naman ito ah. Oo nga at dati akong ganyan ngunit Jc, pinaghirapan ko kung anong meron ako ngayon. Panlabas lang ang nabago sa akin. Hindi ang kabuuan ng aking pagkatao. Ngayon kung ang minahal mo lang ay ang nakikita mo at nahahawakan sa akin, hindi iyan pagmamahal. Dahil dapat mas pinahahalagahan mo ang mga bagay na hindi mo nahahawakan. Mas binibigyan mo dapat ng importansiya kung paano ko pinaramdam sa iyo na mahal kita.”

                “Alam mong sa lahat ng ayaw ko ay iyong pinaglilihiman ako. Bakit hindi mo ito sinabi sa akin noon. Kung kailan ilang buwan na tayo ay saka ko malaman na ganito ka pala dati…” tumigil siya. Ngunit alam ko ang tinutumbok niya.

                “Ano? Bakit hindi mo ituloy? Na ganyan ako kapangit? O sige, ngayong alam mo na hindi naman talaga ako ipinanganak na guwapo katulad mo, na hindi ako likas na pinagpala at sinuwerte ng dati nang meron ka, hindi kita pipigilang layuan ako. Balat lang ito Jc, ilong lang ito, panlabas ko lang na kaanyuan ito ngunit sabihin ko sa iyo, lahat ng ito, sa pagdaan ng panahon ay magbabago, tatanda tayong lahat at ang tanging maiiwan ay ang pagmamahal, pakikitungo sa iba at pagpapahalaga sa mga taong mahal natin. Kung ngayon palang na bata-bata pa ako ay pinaparamdam mo na sa akin na hindi mo tanggap ang pagiging tunay na ako ay siguro tapusin na lang natin ito.”

                “Shit!” kasabay niyon ng malakas niyang pagsipa sa drawer. Natakot ako sa biglang pagbago ng mood niya. Hindi ang guwapong si Jc ang nakita ko sa kaniya noon. May kakaiba sa kaniyang ikinikilos.

                Umupo ako sa kama. Nakaramdam ako ng takot. Nagulat ako sa ginawa niya.

                “Umalis ka na muna. Mag-usap na lang tayo kung magsink-in na sa iyo na hindi ako dating guwapo. At kung mahalaga sa iyo ang panlabas na anyo ng isang tao. Baka hindi ako ang hinahanap mo. Nakahanda akong palayain ka.” Masakit para sa aking sabihin iyon lalo pa’t mahal ko siya ngunit hindi ko puwedeng itali siya sa akin kung hindi niya nakita sa akin ang hinahanap niya sa partner niya.

                “Tapos ngayon ikaw pa ang may ganang hiwalayan ako? Iyon ba ang sinasabi mo?”

                Lumapit siya sa akin. Nanlilisik ang kaniyang mga mata. Hinawakan niya ang mga braso ko. Madiin iyon na parang gusto niyang durugin.

                “Hindi naman sa ganoon pero baka lang kasi mas gusto mong maghanap ng katulad mong ipinanganak na guwapo. Hindi kita niloko Jc. Oo, nagkamali akong hindi ko sinabi sa iyo ang dating ako ngunit akala ko, kapag mahal mo ang isang tao, tanggap mo siya ng buong-buo kasama na iyon ng nakaraan niya. Na kahit ano at sino pa siya noon ay tanggap mo iyon dahil mahal mo siya.” Nangilid na sa mga mata ko ang kanina ko pa pinipigilang luha.

                Ang kaninay madiin niyang paghawak sa braso ko ay biglang lumuwang. Unti-unting nawala ang galit sa kaniyang mga mata hanggang naramdaman ko ang masuyo niyang pagpunas sa aking mga luha. Niyakap niya ako ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. Paulit-ulit niyang sinasabing mahal niya ako. Ang kaninang naramdaman kong takot ay parang biglang napawi ng mainit niyang yakap. Naramdaman ko ang labi niya sa aking mga labi. Nagsimulang lumakbay ang kaniyang mga kamay sa buo kong katawan. Nagpaubaya ako. Ginising niya ang aking pagnanasa at ang tagpong iyon ay nauwi sa mainit na pagtatalik.

                “Kung ganoon pala ang hitsura ko tulad dati malayong mamahalin mo ako, ano?” tanong ko sa kaniya nang nagpapahinga na kami. Nakayakap siya sa akin.

                “Nabigla lang kasi ako. Sorry, mahal.” Pang-aamo niya.

                “Yung totoo, mahal. Kung tataba ba ako uli at tutubuan ng maraming taghiyawat mamahalin mo parin ba ako?”

                “Hindi mo naman hahayaan mangyari iyon di ba?”

                “Kung sakali nga eh.” Pangungulit ko.

                “Kung mahal mo ako at ayaw mong mawala ako sa iyo, hinding-hindi mo hahayaang bumalik ka pa sa dating ikaw.”

                Hindi ko na siya kinulit pa. Sapat na ang sagot niya sa akin para masabi kong iba siya kay Lando. Mahal ako ni Jc sa kung ano ang nakikita niya sa akin hindi kung sino ako. Si Lando, mahal niya ang kabuuan ko at tanggap niya kahit ano at sino pa ako. Napabuntong hininga ako. Hindi ko na dapat pa silang pinaghahambing. Si Lando ay bahagi ng nakaraan ko at pag-aari na ng iba. Si Jc ang kasalukuyan ko at pag-aari ko ngayon. Ang dating Terence na pangit ay nakaraan ko na, ang bagong Terence ang minahal ni Jc ngayon. Dapat matuto akong pahalagahan ang ngayon at ipagpatuloy ang ngayon para bukas.

                Naging maayos ang gusot na iyon. Mas nagiging maalaga si Jc sa akin. Mas lagi kaming nagkakasama kahit saan ako pupunta. Ngunit napansin kong pati sa kaibigan kong si Jasper ay hindi niya pinapayagang lumabas ako na kami kami lang. Gusto niya, lagi siyang naroon sa bawat paglabas ko. Lahat ng ginagawa ko, kung sakali mang hindi kami magkasama ay dapat alam niya. Hawak niya ang bawat ikot ng buhay ko. Naramdaman kong ako lang ang umiikot sa buhay niya. Ngunit dahil nirerespeto ko ang pagiging kami, naiintindihan ko ang lahat ng ginagawa niyang iyon. Tanggap kong bahagi iyon ng pagiging kami. Maaring natatakot lang siyang maagaw ako ng iba.

                Siyam na buwan na kami noon.

                “Umuwi na tayo!” paanas ngunit ma-otoridad niyang sinabi sa akin habang kausap ko ang isang bagong lalaki sa gym. Nagtatanong lang ito kung ano ang ginagawa kong exercise para mapaganda ang shoulder ko. Napakatalim ang tingin niya sa akin at sa kausap ko.

                “Kadarating lang natin a?”

                “E, sa ayaw ko ng maggym. Wala na akong gana. Tara na.”

                Hindi ako sumagot. Minabuti kong magpalit na lang din at sundin ang gusto niya. Ayaw ko ng away. Huling away namin noong nakita niya ang luma kong picture. Mas gusto kong sundin ang gusto niya kaysa sa makipagtalo ako sa kaniya lalo pa’t wala din lang patutunguhan. Hindi siya patatalo sa akin. Pagkatapos naming magpalit ay wala pa din siyang imik. Pinili kong huwag na rin muna siyang imikan dahil alam kong mainit ang ulo niya.

Ngunit halata kong galit na galit parin siya habang pababa na kami sa building.

                “Di ka na nahiya. Kapal ng mukha mo!” unang banat niya.

                Kinontrol ko ang sarili ko. Hindi ako sumagot. Nang nakalabas na kami ng building ay binilisan ko ang lakad ko.

                “Akala mo hindi kita inoobserbahan? Ano! Kulang pa ba ako sa iyo? Kulang ba ang laki ng ari ko para lumandi ka pa sa iba?”

                Lalo kong binilisan ang paglalakad ko. Ayaw kong makipag-away sa daan. Nang may dumaan na taxi ay pinara ko at binilisan kong sumakay. Isasara ko na sana ang pintuan ngunit mabilis siyang sumunod.

                “Nasasaktan ka dahil totoo! Ano na lang kung wala ako do’n. Siguro iuuwi mo na iyon sa kuwarto mo. Baka nga lahat ng guwapo sa gym naiuwi mo na.”

                Parang wala akong narinig. Sinabihan ko ang Indiyanong driver ng taxi kung saan kami ihatid.

                “Sumagot ka, gago!”

                Kinuha ko ang iphone ko at inayos ang earphone sa aking tainga. Ayaw kong makipag-away sa sa kaniya. Ayaw ko siyang sagutin sa wala namang kuwentang bagay.

                Pagkasuot ko ng earphone ay isang malakas na suntok sa hita ko ang kaniyang pinakawalan. Napakalakas niyon kaya hindi ko na natiis ang mag-aray ng malakas.

Napalingon ang taxi driver.

At noon, alam kong nagsisimula ko ng nakikilala ang tunay na pagkatao ng taong pinili kong isugal ang puso ko’t kinabukasan. Noon ay tuluyang nabuo ang dating takot ko at pangamba. Saan ako dadalhin ng pagmamahal ko kay Jc?

[15]

Tinignan kami ng taxi driver mula sa salamin na alam ko kanina pa siya nagmamasid kung ano ang nangyayari sa amin. Hindi ako sanay makipag-away. Nahihiya akong nakikita sa ganoong sitwasyon. Napa-aray ako hindi lang sa sobrang sakit kundi sa gulat ko ding kaya pala niya akong pagbuhatan ng kamay kahit pa may ibang taong maaring makakakita sa pananakit niya.

“Are you fighting in my taxi?” tanong ng taxi driver.

                “We’re just joking my friend.” Pinilit kong ngumiti.  Kahit naninigas ang hita ko hanggang binti sa sakit ng suntok niya.

                Nanlilisik ang kaniyang mga mata. Salita siya ng salita at kahit walang kasinsakit ay hinarap ko siya. Tinanggal ko ang earphone at pinatay ko ang iphone. Ayaw ko lang na suntukin niya akong muli. Iyon bang, parang nakikinig ako sa sinasabi niyang masasakit kahit walang katotohanan ang lahat. Pilit kong inilabas sa kabilang tainga ang mga masasakit niyang pagbibintang. Gusto ko na siyang sagutin pero kailangan ko lang magtimpi.

                Pagkabayad ko sa taxi ay binilisan kong bumaba. Pumasok ako ng elevator at nakabuntot parin siya. Nasa gym si Jasper at iniwan namin doon dahil sa biglang pagyaya niya sa aking umuwi.

                “Ano kayo ng lalaking iyon, Terence!” hindi na mahal ang tawag sa akin. Terence na lang. Mataas ang boses. Handang makipag-away.

                “Naka-drugs ka ba? Nagtanong siya, sinagot ko. Huwag mong sabihin na noong nagtanong siya at nang sinagot ko ay naghubad na agad ang inisip mo. Nandoon ka, mahal. Narinig mo ang napag-usapan namin. Walang dahilan na magkaganiyan ka. Ni hindi ko nga kilala yung tao.”

                 “Iba yung dating ng pakikipag-usap mo e.”

                “Anong iba doon, mahal?” nanatiling maalumanay ang aking boses.

                “Nakangiti ka. Nilalandi mo siya!”

                “So, anong gusto mong pagsagot ko sa kaniya? Iiyakan ko siya, magagalit ako at magsimangot e maganda naman iyong approach no’ng tao. Saka bakit ka ba insecure? Dahil ba mas guwapo yun sa iyo o wala kang tiwala sa akin?”

                “Tang-ina mo, huwag na huwag mong sabihing insecure ako ha dahil kahit kailan, di ko naranasang mainsecur!”

                “E, huwag kang magmura. Huwag mong isama ang nanay ko sa kakitiran ng utak mo.” Uminit na din ang aking ulo.

                “Ako makitid ha? Makitid ako! Insecure ako? Tang-ina mo. Naging ganyan lang ang hitsura mo dahil sa retoke. Akala mo na kung sino ka e, dati ka naman chaka.” hinawakan niya ang leeg ko. Hindi ako makahinga sa pagsakal niya sa akin.

                Sinuntok ko ang sikmura niya dahil desperado na akong makahinga. Ngunit nang binitiwan niya ako ay isang malakas na suntok sa tagiliran at isa sa pisngi ang ipinatikim niya sa akin. Sumuntok din ako pero nakailag siya at natumba ako.

                “Umalis ka dito! Wala kang karapatang saktan ako hayop ka!” sigaw ko sa kaniya.

                “Para iuwi mo siya dito ha! Tang-ina mo. Di mo ako mapapaalis ng ganun lang!” sinipa niya ako. sinuntok-suntok sa tagiliran at hindi ko na alam kung alin ang masakit. Siniko ko siya at tumama iyon sa kaniyang bibig. Basag ang kaniyang labi. Lalo siyang nagwala. Kinuha niya ang rope na ginagamit ko sa exercise  at malakas niyang tinali ang kamay ko patalikod.  Pinilit kong lumaban ngunit sa dami ng suntok niya sa katawan ko ay para akong lantang gulay sa sakit. Hinila niya ako sa kama. Hindi ko matanggal ang pagkakatali ng kamay ko. Tanging paa ko ang kaya kong gamitin para lumaban ngunit kulang ang lakas ko. Lalo pa’t kaya niyang gamitin ang kamay at paa para gawin ang gusto niyang gawin.

                “Malandi ka ha..tignan natin kung hindi ka madala ngayon sa gagawin ko, tang-ina mo!” paulit-ulit niyang sinabi ang pagbabantang iyon. Hanggang ibinaba na niya ang jogging pants ko. Mabilis niyang hinablot ang lotion sa drawer na katabi lang ng aking kama. Kinuha ko ang pagkakataong iyon para makawala. Tumihaya ako ngunit isang malakas na suntok sa sikmura ko ang siyang parang tuluyang humigop sa natitira kong lakas. Mas nanaig ang paninigas ng sikmura ko sa sakit kaysa sa kagustuhan kong lumaban. Nagawa niya akong muling padapain at naramdaman ko na lamang na tinutok niya sa likod ko ang may lotion niyang malaking kargada. Natakot ako. Nanginig ang buo kong katawan. Napaluha ako. Sana nagkamali ako sa aking hinalang gagawin niya sa akin.

                Walang kasinsakit ang naramdaman ko ng bigla niya iyong ipinasok sa likuran ko. Para akong natatae na hindi. Pero dama ko ang sobrang sakit na di ko maipaliwanag. Minura ko siya ng minura dahil pakiramdam ko ang sarili kong boyfriend ay pinagsasamantalahan ako. Sa iba at sanay siguro kakantahan pa nila pero sa tulad kong unang pagkakataong mapasukan ay sobrang hapdi ang karanasang iyon. Gusto kong matanggal iyon kaya ginawa ko ang lahat para mabunot. Naroong iginiling-giling ko ang puwitan ko para mawalan siya ng control ngunit lalo siyang nagngingit sa galit. Sinuntok niya ang batok ko dahil sa kaniyang inis…

                “Demonyo kang hayop ka! Manyak! Putang ina mo!” paulit-ulit kong sigaw ngunit parang wala siyang narinig. Sinabunutan ang likod ko at ang isang kamay naman ay lalong pinagbuti ang paghawak sa isang pisngi ng puwit ko.

                “Tang ina mong hayop ka! Tingnan natin kung lalandi ka pa sa iba ngayon sa gagawin ko!”

                Napakagat-labi na lang ako sa sakit. Kahit anong gawin ko ay hindi ko siya kayang kontrolin. Umiyak ako. Umusbong ang galit. Natabunan ng galit ang naramdaman ko sa kaniyang pagmamahal. Hindi ko alam kung talaga bang nagselos siya doon sa kausap ko o gumawa lang siya ng paraan para makuha niya sa akin ang matagal na niyang gusto.

                Bumilis na bumilis ang kaniyang pagbayo. Namanhid na ang likod ko. Oo nga’t umiiyak ako ngunit nakikita ko ang repleksiyon ko sa salamin ang kakaibang galit na nabuo doon…

                Lumakas ang kaniyang pagmumura sa pagitan ng bumibigat niyang paghinga hanggang dama ko ang pagdiin ng ari niya sa puwit ko ng buong-buo kaya din dami ko ang pagpintig-pintig nito sa loob ko. Naroon ang sakit ngunit mas matindi na ang naipong galit sa dibdib ko. Nang makapagpahinga ay binunot niya iyon. Sumalampak siya sa tabi ko.

                Matagal na niya akong inaamong gawin naming iyon. Naiinis siya kapag tumatanggi ako. Nagiging isyu na nga iyon sa sex life namin. Di ko daw buong naibibigay ang gusto niya. Minsan sumusubok siyang ipasok nguit nasa bukana palang nag-iingay na ako. Takot ako sa sukat niya at hindi ko lang talaga gusto yung ganoon. Nadudumihan ako.

                “Sorry!” paanas niyang sinabi. Sinuklay suklay niya ang buhok ko at nang alam kong hahalikan ako ay binaling ko sa kabila ang aking mukha. Napapikit ako. Ayaw ko siyang makita. Kinamumuhian ko siya.

                Ilang saglit pa ay tinanggal na niya ang itinali niya sa akin. Umayos ako ng higa. Kinuha ko ang unan at itinapat ko iyon sa aking mukha. Isinigaw ko doon ang galit. Humahagulgol ako. Sobrang sakit sa akin ang ginawa niya. Hindi ko na tuloy alam kung ano ang tunay kong nararamdaman sa kaniya.

                “Sorry mahal.”

                Hindi ako sumagot. Naramdaman ko ang masuyo niyang paghaplos-haplos sa likod ko.

                “Bitiwan mo ako. Kinamumuhian kita!”

                “Sorry na please? Ikaw naman kasi, nagpapaligaw ka pa sa iba e, akin na nga lang kita. Sorry na mahal. Anong gagawin ko para mapatawad mo ako?”

                “Umalis ka na! Iyon lang ang gusto ko. Iwan mo ako. Ayaw kitang makita.”

                “Mahal naman, puwede ba naman iyon? Di naman kita puwedeng iwan na galit ka pa sa akin. Ayaw kong umalis na hindi pa tayo okey. Promise ko sa iyo hindi na mauulit pa.” pagsusumamo niya.

                Naisip ko. May pagkasira-ulo ba ang napili kong katuwang? Kanina lang galit na galit na para bang kulang na lang ay patayin ako tapos nagawa pa niya akong pilitin sa ayaw ko at ngayon na nakapagparaos na ay biglang nag-iba ang ikot ng kaniyang mundo.

                “Anong gusto mong gawin ko ha? Matuwa ako sa ginawa mo sa akin? Pinagbibintangan mo ako sa alam mong hindi ko naman gagawin, binugbog mo na ako, pinilit mo pa ako sa ayaw ko.”

                “Sorry na. Ayaw ko lang kasi talaga na mapunta ka sa iba.”

                “Mapunta sa iba? Kinakausap lang ako. Nagtanong lang ‘yung tao. Saka sa tingin mo ba maglalandi ako na naroon ka? At may nangyari na bang kahit isang pagkakataong kinakitaan mo ako ng paglalandi. Niloko na ba kita? Sa siyam na buwang naging tayo, may ginawa ba ako para pag-isipan mo ako ng ganoon?”

                “Sorry na nga. Sige, ganito na lang, ano ang gusto mong gawin ko para mapatawad mo ako. Gagawin ko para lang mapatawad mo ako.”

                “Kahit ano?” paninigurado ko.

                “Kahit ano, mahal.”

                “Umalis ka  dito ngayon din.”

                “Puwera naman iyon. Aalis lang ako kapag pinatawad mo na ako.”

                “Kaya nga. Kung gusto mong patawarin kita, umalis ka dito dahil kumukulo ang dugo ko kapag nakikita kita.”

                “Sige na nga. Basta mahal, sorry ha? Mahal na mahal kita. Babalik ako kapag hindi na mainit ang ulo mo.”

                Hinalikan niya ang pisngi ko. Niyakap niya ako ngunit tinanggal ko ang kamay niyang nakapulupot sa akin. Hindi pa kasi humuhupa ang nararamdaman kong pagkamuhi sa kaniya.

                Gabi ng dumating si Jasper at dinadampian ko ng yelo ang namaga kong pisngi. Nabigla siya sa nakita niya.

                “Anong nangyari diyan?”

                “Wala. Nadulas lang ako sa CR kanina.”

                “Sige, gawin mo akong tanga. O kaya paniwalain mo ang sarili mong nadulas ka lang. Kailan ka pa niya sinasaktan ng ganyan.”

                Hindi na ako makapagsinungaling. Alam kong hindi tanga ang kaibigan ko. Saka halata naman kasi ang nadulas sa sinuntok.

                “Galit lang siya kanina. Nagselos doon sa kumausap sa akin sa gym. Nauwi sa mainitang pagtatalo kaya nauwi sa sakitan. Pero okey lang ‘to. Huwag mo na lang intindihin.”

                “Anong huwag intindihin e, pinagbubuhatan ka na ng kamay wala pa kayong isang taon. Kailan kita intindihin kapag bangkay ka na?” seryosong tinuran ng aking kaibigan.

                “OA ka naman. Hindi naman siguro aabot sa gano’n ‘yun.”

                “’Yan ang sinasabi ko kasi sa iyo noon pa na napapansin ko. May OCD yata ang dyowa mo.”

                “Sus, sinuntok lang ako nagkaroon ka na agad ng sariling theory na may Obsessive- Compulsive Disorder ‘yung tao.” Sinabi ko lang iyon ngunit maaring may katotohanan ang sinasabi ni Jasper. Hindi lang maari, sa nakikita kong mga ginagawa niya, alam kong may sakit siya sa pag-uutak.

                “Ano ngayon ang balak mo? Kayo pa din?”

                Napabuntong-hininga ako. “May ayaw lang akong ginawa niya sa akin. Pinilit niya ako sa gusto niyang gawin namin noon pa. Pakiramdam ko, nirape niya ako.”

                “Bakla, tinira ka niya? Hindi ka na virgin! Gano’n ang ginawa niya sa iyo? Okey lang iyon e, bahagi iyan ng love-making sa mga katulad natin. Kung ako ang tatanungin mas malaking isyu yung pagbintangan ka at saka bugbugin.Kung ako siguro ang tinirang ganu’n na may kunyaring pwersahang nangyari, kinilig pa ako.”

                Tumaas ang kilay ko. Anong nakakilig do’n. Sapilitan kang titirahin? Sa’n ang nakakilig do’n?”

                “E, di ba sobrang sarap no’n. Yung pupuwersahin ka pa na parang babaeng titirahin. So exciting. Sarap kaya ng ganun?”

                Tinignan ko si Jasper. Hindi nga lang nagbibiro. Parang yung nangyari sa akin ay normal lang sa kaniya. “Nagpapatira ka?” diretsuhang tanong ko.

                “Naman. Bakla ka. Wala ka naman pekpek. Kung bunganga lang naman lagi ang gagamitin, boring din. Kaya kailangan mong gamitin yan bago magsara, bakla. Saka isa pa, mahal mo naman at boyfriend mo naman ang gumawa no’n sa iyo…so, anong isyu do’n? Ang isyu lang na nakikita ko na dapat mo sigurong pag-isipan ay yung pananakit at kakaiba niyang kinikilos na parang sobrang obsessed na sa’yo.”

                “Nalilito ako.”

                “Saan ka nalilito? Dahil mahal na mahal mo pa din siya kahit ganyan ang ginawa niya sa iyo?”

                “Oo. Hindi ko kayang magalit sa kaniya sa mahabang panahon. Mahal ko pa din siya e.”

                “Ikaw. Malaki ka na. Nasa sa iyo ang desisyon.”

                Lalo akong nalito ngunit kahit anong gawin ko, kahit hindi ko kayang tanggapin yung nangyari ay hindi ko maturuan ang puso kong tuluyan na siyang kalimutan. Ngunit sa tulad kong nasaktan, kailangan ko lang siguro ng sapat na panahon para mawala ‘yung galit. Isa, dalawa hanggang tatlong araw ay ayaw ko parin sagutin ang tawag niya. Sinasadya ko ding hindi pumunta sa Gym kung alam kong iyon ang schedule niya. Bago ako uuwi ay inaalam ko muna kay Jasper kung nasa bahay si Jc o wala at kung nagkataong kakatok siya na nasa kuwarto ako, kahit pa anong pakiusap niya ay hindi ko hinaharap. Hanggang dumaan ang isang Linggo. Kinatok ako ni Jasper.

                “Bakla ka. Maawa ka naman do’n sa tao. Kanina pa ‘yan na nakabilad sa araw. Alam mo naman kung gaano katindi ang init dito sa Dubai. Hindi raw siya aalis diyan kung hindi ikaw ang pupunta do’n at kausapin siya. Baka magkasakit pa iyan, konsensiya mo pa.”

                “Hayaan mo siya. Kung hindi niya makayanan, aalis din iyan diyan.”

                “Mahal ka siguro talaga niya kaya siya nagkakaganyan. Harapin mo na kasi. Kausapin mo ng matapos na yang problema ninyo. Kung ayaw mo na sa kaniya, mag-usap pa din kayo ng maayos. Tapusin ang dapat tapusin dahil nagsimula naman talaga kayo sa magandang simula. Sana marunong ka ding tumapos sa nasimulan ninyo ng maayos at hindi yung ganyang umiiwas ka. Hanggang kailan ka makakaiwas?”

                “So, ganun na lang ba iyon?” Ang tinutumbok ko ay ang ginawa niya sa aking pananakit at kababuyan.

                “Bakla ka, e ano naman ang gusto mo? Maglaslas muna siya o mamatay bago mo kausapin. Sige, tignan mo nga siya doon nang makita mo kung gaano kahirap ang ginawa niyang ‘yan.”

                “Ano naman ang sasabihin ko kapag nag-usap kami?”

                “Huwag ka ngang tanga. Kaya yan pumunta dito dahil gusto niyang makinig sa iyo. Gusto niyang makipag-ayos. Kung mahal mo siya at di mo pa kayang iwan kailangan mong sabihin sa kaniya ang ayaw mo na ginawa niya. Kung nawala na ang pagmamahal mo at gusto mo ng makipaghiwalay, kailangan mo parin siyang harapin at tapusin ng maayos.”

                Tatlumpong minuto din akong hindi mapakali. Alam ko kasi kung gaano katindi ang tama ng araw kapag ganitong summer sa Middle East. Nakadama ako ng awa. Nagdesisyon na lang akong lumabas at papasukin siya.

                “Anong ginagawa mo? Gusto mong masunog?”

                “Ayaw hu hu.” nag-iiyakan siyang parang bata.

                “E, bakit ka nandiyan.”

                “Kasi ayaw na ako kausapin ng mahal ko. Hindi niya ako patawarin kaya ko pinaparusahan ko na lang ang sarili ko.”

                “Sino ba yang mahal mo na iyan at anong naging kasalanan mo sa kaniya bakit ka niya iniiwasan.”

                “Kasi sinaktan ko siya. Kasi nagselos ako dahil natatakot akong makuha siya ng iba sa akin. Tapos, ginawa ko yung isang masarap na ayaw niya.”

                “Masarap? Paanong naging masarap ang masakit. Ikaw kaya tirahin ko para malaman mo.”

                “E, mas gustuhin ko namang tirahin mo ako kaysa mabilad sa araw no.”

                “Pumasok ka nga sa loob. Baka pulutin ka ng mga pulis dito dahil mapagkamalan kang nasisiraan nang tuktok. “

                Pagkapasok palang namin sa bahay ay bigla niya akong niyakap na parang hindi niya ako nakita ng ilang dekada.

                “Patawarin mo na ako. Please mahal?” pagsusumamo niya. Nakita kong kumislap ang gilid ng kaniyang mga mata. Pinigilan niyang mapaluha.

                Parang tuluyang nilusaw ng nakitang kong kumislap na iyon ang lahat ng pagkamuhi. Hindi man iyon bumulwak sa kaniyang mga mata ay sapat na para hugasan niya ang poot na bumalot sa aking puso. Niyakap ko siya. Hinila sa kuwarto at doon namin pinakawalan ang madamdaming pagbabalikan. Mas matinding halikan, mas mainit na yakapan, mas masarap na sex ngunit nang pinakiusapan niya akong ipasok niya ang ari sa akin ay nagprotesta ako.

                “Hayaan mo munang mawala ‘yung trauma na masakit. Ibibigay ko din balang araw. Hintayin mo lang.”

                Hanggang naging maayos kami ngunit naroon parin ang pagseselos niya. Lahat ng nakakasabay ko sa gym ay pinagsususpetsahan niya. Guwardiyado ako. Lagi siyang nakabuntot at nagmamasid. Kung magbasa ng mga text ko ay parang celphone niya. Lahat pati bagong add ko sa Facebook ay kailangan alam niya ang history kung bakit ko siya ini-add at kung ano ko ba siya. Di ko rin dapat ipagdamot ang password ko sa kaniya. Hinubaran na niya ako ng tuluyan. Hindi na niya iginalang ang aking privacy. Samantalang ako ay buo ang tiwalang binibigay ko sa kaniya. Nasasakal ako. Nahihirapan.  Napapagod.

                Simula na pala iyon ng mas matinding kaguluhan sa aking mundo. Napakihirap ko ng tumakas sa bilangguang hinabi ng mapaglaro niyang pagmamahal.