Idol Ko Si Sir: Book 2 (01-05)

By: Mikejuha

E-mail: getmybox@hotmail.com

FB: getmybox@yahoo.com

Blog: michaelsshadesofblue.blogspot.com

[01]

Eksaktong isang taon ang lumipas simula nung huli kaming magkita ni Sir James. Sa isang taon na malayo ako sa kanya, marami din ang nangyari. Tumulong ako sa pagpapatakbo ng negosyo ng mom habang ipinagpatuloy naman ang pag-aaral ng MA in Business Administration tuwing Sabado. Tuwang-tuwa ang mommy dahil kahit wala pa akong karanasan sa pagdadala ng tao at pagpapatakbo ng negosyo, nakita nya ang kakaiba kong approach na naging dahilan upang tumaas ang morale ng mga empleyado. Ganado silang magtrabaho; masaya din sila sa trabaho nila. Ipinadama ko kasi na kahit anak ako ng may-ari, pweding-pwedi nila akong lapitan upang mahingi-an ng advice o tulong. Kahit makikipag-biruan pa sila sa akin ok lang, sa tamang lugar at oras nga lang. Para sa akin kasi, kahit anong liit na bagay na natatandaan ko tungkol sa mga buhay-buhay nila at pinadama sa kanila iyon, malaking bagay iyon upang maramdaman nila ang pagpapahalaga. Gaya na lang nung malaman kong nakakuha ng honors ang anak ng isa sa mga janitors namin, pinatawag ko kaagad. "Kumusta po Mang Domingo. Nabalitaan kong nakakuha ng honors ang panganay mong si Marlon! Congratulations po! Heto, may regalo ako para sa kanya, de-bateryang kotse. Sabihin mo po sa kanya na magsikap pa kamo para marating nya ang kung ano man ang gusto nyang maging paglaki." At ang sarap ng pakiramdam nung makitang tinanggap ni Mang Domingo ang regalong para sa anak nya at halos maiyak sa sobrang galak, hindi makapaniwalang naaalaala ng amo nya ang isang maliit ngunit importanteng personal na bagay sa kanya.

Hindi lang yan, nag-iinitiate din ako ng mga activities na nakakapag enhance ng closeness at teamwork sa mga empleyado, kagaya ng mga tournaments at family activities. Pinasimulan ko din ang pagbuo ng kooperatiba na kung saan duon na sila bibili ng mga pangangailangan nila habang kumikita ang mga pinupuhunan. Upang pagbigay suporta, pati mga pangangailangan namin sa bahay ay doon na rin namin binibili. At ang isang malaking proposal ko pa na pinag-aralan ng maigi ng mommy ay ang pagbenta ng portion ng shares of stocks ng company sa mga empleyado mismo upang lalo nilang mahalin ang kumpanya dahil magiging part owner na rin sila nito.

Hindi naman ako nabigo sa mga pagsisikap ko dahil kitang-kita ang malaking improvement ng company sa isang taon kong pagtulong. Yan ang mga pinagkakaabalahan ko sa isang taong magkalayo kami ni Sir. Subsob ang katawan at utak sa trabaho at pag-aaral.

Ngunit kahit ganoon ako ka busy, walang ni isang sandali na hindi pumapasok sa isipan ko si Sir. Oras-oras, minu-minuto, nanjan sya palagi, isinisigaw ng puso. Ang totoo nga nyan, ang pagsisikap ko at ang mga approaches na ginagamit sa pakikitungo sa mga tauhan namin ay sya ring mga natututunan ko kay Sir James. Every time na nakikipag biruan at nakikipag bonding ako sa kanila, lalong naa-alala ko siya, sa pagiging malapit din ng puso nya sa mga tao.

At dumating na nga ang takdang araw ng pagbabalik ko sa pinakaimportanteng lugar sa tanang buhay ko. Ang lugar na kung saan nabago ang pananaw ko at prinsipyo, kung saan nabuksan ang pananaw ko sa tunay na kahulugan ng buhay. At sa lugar na iyon kami magtatagpo uli ni Sir James, ang taong siyang naging dahilan ng aking pagbabago, ang taong naging inspirasyon ko, iniidolo, at minamahal.

Lumulundag sa tuwa ang puso ko. Halos hindi ko na mahintay pa ang oras na masilayan syang muli. Handa na ang lahat ng mga pasalubong kina Tatay Nando at buong pamilya: sapatos, damit, de latang pagkain. Pati syempre ang pasalubong para kay Sir James û relong mamahalin, at white gold na bracelet, kaparehas ng bracelet na suot-suot ko. Hindi ako magkamayaw sa sobrang excitement. Alam ni Sir James na sa eksaktong buwan at petsa ng pag-alis ko ako babalik. Hindi mailarawan ang sobrang sayang nararamdaman, sa haba ba naman ng pagtitiis ko sa pagkalayo sa kanya.

Naalala ko pa ang huli naming sandali bago kami nagkalayo. Mag-uumaga na iyon, araw ng pag-alis ko. Nakahiga kami sa papag ng kwarto nya, banig lang ang nagsilbing sapin, parehong hubo't-hubad. Haplos-haplos ng isang kamay nya ang kanan kong pisngi, sa kaliwang pisngi ko naman ay idinidiin-diin nya ang kanyang mga labi, tila naglalaro, habang ang isang paa nya ay nakapatong sa aking harapan. "Ang pagmamahal ay hindi dapat puso lang ang pinaiiral. Dapat ang isipan din. Hindi sapat na nagmahal ka ngayon at wala ka ng pakialam sa kung ano man ang maaaring mangyari bukas. Dapat mayron kang direksyon..."

Sinagot ko sya ng isang tanong, pabulong at may bahid na pag-alala. "Mamahalin mo pa rin ba kaya ako pagkatapos ng isang taon na magkalayo tayo, na walang kumunikasyon at ugnayan?"

"Pangako yan, Carl, pangako. Ikaw pa rin ang mamahalin" ang seryoso at pabulong din nyang sagot.

"Paano kung may nagbago na?"

"Hindi mangyayari yan."

"Promise?"

"Promise!"

"Paano kung may biglang mangyari? Kung halimbawang may isang taong bigla na lang susulpot at aagawin ka nya sa akin?"

"Paano aagawin ng taong iyon ang isang pusong nakatali na?"

"Paanu ko malalaman kung sa puso ko nga nakatali ang puso mo?"

Kinuha nya ang isa kong kamay at inilapat iyon sa dibdib nya. "Dama mo ba ang tibok ng puso ko?"

Pinakiramdaman ng palad ko ang gumagalaw-galaw sa dibdib nya. "Oo"

"Patuloy na titibok ang puso ko para sa iyo..." Idinampi din nya ang palad nya sa dibdib ko, pinakiramdaman iyon. "Ito ba... ako ang tinitibok nyan? ang tanong nya.

"Oo James, ikaw at ikaw lang ang itinitibok nyan."

"Paano ako nakakasiguro?"

"Habang may buhay pa ako, ikaw lang ang mamahalin ko. Ako... paano ako nakakasigurong ako nga ang tinitibok nyan?" ang pagbalik ko naman sa tanong nya.

Nag-isip sya sandali. "Hindi ko alam kung paano i-prove Carl. Mahirap. Love should be enduring, never-ending. Basta ang masasabi ko lang na habang tumitibok pa ang puso ko, isipin mo palagi, para sa iyo ito. Kung nakakapagsalita lang ito, pangalan mo ang sinasambit. Sandali..." sabi nyang animo'y may pumasok na ideya sa utak at nagmamadaling tumakbo papuntang kusina. Nung bumalik ay dala-dala ang isang maliit ngunit matalas na kutsilo.

"James, anong gagawin mo?" ang sambit kong akmang tatayo na sana dala ng takot at kaba sa nakita, inisip na baka gusto nyang magpakamatay kaming dalawa para di na maghiwalay pa.

"This should prove how much I care for you Carl" at biglang ikinudlit ang dulo ng kutsilyo sa upper part ng chest nya na humiwa ng may 1inch at sabay na itinukod ang dalawang braso sa gilid ng katawan ko.

Para akong natulala sa bilis ng pangyayari at ang tanging nagawa ko na lang ay ang yapusin ang katawan nya habang tumutulo ang dugong galing sa sugat nya sa dibdib ko. "Ano ba yang ginawa mo James... Tangina, tinakot mo naman ako e."

Hindi sya umimik, kitang-kita ko sa mukha nya ang kirot na nararamdamang dulot ng sugat.

Ilang sandali at ipinatong na nya ang katawan sa nakatihayang katawan ko at nagyakapan kami, mahigpit. Huminto na rin ang pagdugo ng sugat nya gawa ng paglapat ng mga katawan namin. Maya-maya, hinagod ng isang hintuturong daliri nya ang basa pang dugo sa dibdib ko, ipinahid iyon sa bibig ko at idinampi ang bibig nya doon. Naghalikan kami, lasap naming pareho ang naghalong laway at dugo.

Hindi ako makapaniwalang nagawa ni sir James ang ganung klaseng mejo brutal na ritual. Ngunit natutuwa na rin ako sa ipinamalas nyang pagmamahal Habang nagdidikit ang mga labi namin, palihim ko namang kinapa ang kutsilyo at nung makapa ko na, bigla ko siyang itinulak patihaya at ako naman ang nag hiwa ng balat ko sa dibdib, kagaya ng ginawa nya.

Sa pagkakataong iyon, nilasap namin ang magkahalong hapdi at sarap ng nag-aalab naming pag-ibig.

Nung mahimasmasan na, "Sa muling pagkikita natin, paano ko kaagad masisigurong wala pa ring nagbabago sa iyo? Na pwedi kitang yakapin ng mahigpit?" tanong ko sa kanya, pag-alalang baka may pagbabago sa nararamdaman nya sa muli naming pagkikita.

"Anong gusto mong palatandaang ibigay ko?"

"Ikaw...?"

Hindi sya nakasagot agad. "Ok, pagkakita na pagkakita ko kaagad sa iyo sa bagbalik mong iyon, huhubarin ko ang pang-itaas kong damit, ipakita sa iyo ang marka ng sugat na ala-ala natin sa tagpong ito."

"Talaga?" Natawa ako sa sinabi nyang iyon, akala ko nagbibiro lang. Ang alam ko kasi, hindi sya basta-basta naghuhubad ng pang-itaas na damit para ipakita sa ibang tao ang katawan, sa kabila ng napakagandang hugis ng chest at abs niya. Kahit nga sa paglalaro ng basketball, hindi nagpapalit yan ng damit sa gitna ng maraming tao, pupunta talaga yan sa bathroom o sa locker room. Naalala ko ang unang pagpapakita ng upper body nya sa akin, magkaaway pa kami noon, nagawa lang nya iyon dahil nilasing ko.

"Oo, walang biro!" paniniguro nya.

"Kahit na sakaling magkita tayo sa gitna ng maraming tao?"

Napahinto sya ulit ng sandali. "Oo, gagawin ko iyan. Kahit sa maraming tao."

Masukal pa rin ang daan, mahirap tahakin. Habang binabaybay ko at ng kasama kong driver ang daanang iyon papunta kina Tatay Nando, hindi mapakali ang isipan at tila nakakabingi ang kabog ng puso. "Ano na kaya ang hitsura nya ngayon? Ganun pa rin kaya ang buhok nya, ang pananamit? Wala kayang nagbago sa pagmamahal nya sa akin?" yan ang mga tanong na sumiksik sa isipan habang hinihimas ko ang peklat na naging marka sa pagkukudlit namin ng aming mga balat sa dibdib.

Nakarating kami sa mismong bahay ulit nina Tatay Nando. Halos wala ding pagbabago ang lugar, ang tanawin, ang paligid. Nandoon pa rin ang mga matatayog na puno ng nyog, ang mga gulayan sa gilid ng bahay. "Hey Carl! Kumusta kana? Mabuti't nakabalik ka rin dito, na-miss ka na namin!" ang sigaw ni Tatay Nando, nakangiti habang patakbong sumalubong sa akin, sa likuran nya si Nanay Narsing sina Anton, Dodong, Clara, at Letecia.

"Mabuti naman po, Tay! Namimiss ko na rin po kayo!" ang pasigaw ko ring sagot. Isa-isa ko silang niyakap at tinulungan na rin nila ako at ang driver ko sa pag-buhat sa mga dala-dalang pasalubong at gamit. Tuwang-tuwa silang lahat nung makita ako muli. Syempre, masaya din akong nakita silang muli.

Dumeretso kami sa bahay. Kumain at ng matapos, nagpaalam na ang driver ko na bumalik.

"Bumisita pala dito ang mommy mo, Carl dalawang beses na, nung isang buwan ang huli nyang bisita at hiyang-hiya kami dahil maraming dalang pinamimigay na mga pagkain, damit, at gamit sa pag-aaral ng mga bata sa baranggay. Tiningnan din nya ang project nila ni James na building para sa mga mag-aaral. Tuwang-tuwa syang makilala si James, ang saya-saya nga nilang mag-usap e. Kala ko pormal at seryosong tao ang mommy mo. Aba'y may pagka-cowboy din pala, nakihalu-bilo sa amin, sa pagkain namin. Masaya din sya nung makitang tapos na ang dalawang classrooms para sa Grade 1 and 2, at ang pasimulang construction sa additional 3 classrooms pa na donated naman ng mga panibagong donors. Tinanong nga namin kong ba't di ka nakasama sa kanya, e. Busy ka nga daw sa negosyo nyo at sa pag-aaral."

"Yun nga po e... E, mabuti naman at nakita nya na po kayo at si James. Ganyan po talaga ang mommy ko, sobrang mabait at sobrang napakalaki ng puso. Napakaswerte ko nga na may mom akong katulad nya. Ako nga lang itong naging pasaway sa kanya e, hehehe. Pero dati pa ho iyon." ang sabay bawi ko. Tawanan silang lahat.

Napakasarap ng pakiramdam sa masayang pagsalubong nila sa akin. Ngunit sa sentro ng utak ko ang hinahanap-hanap ay si Sir. Inikot ng mga mata ko ang paligid. Wala. Hindi ako naka-tiis kaya, "Tay, nasaan ho ba si Sir James?"

"A, nasa eskwelahan niya. May tutorial class sya sa mga bata at mga dalawang oras pa bago yun makabalik dito."

"Pwedi ko ba syang puntahan na lang doon?"

"Aba, oo naman. Para mo rin makita ang building na ipinatayo ng mommy mo at ang mga bagong pinasimulang constructions. Mga 5 minutes mo lang lalakarin. Ano, gusto mong samahan na kita?"

"A, e, wag na po. Ako na lang. Sosorpersahin ko na rin si Sir James."

Halos eksaktong 5 minutes, at narating ko din ang lugar. Mejo may kalakihan ang campus, at patuloy pa ngang kino-construct ang bagong buildings para sa additional classrooms. Dineretso ko ang isang fully-furnished nang classroom na kung saan may narinig akong mga batang mukhang nagbabasa ng sabay. Binuksan ko ng bahagya ang pinto at nakita ang may halos 40 ka mga batang lalaki at babaeng ang edad ay nasa 8 û 9, nag-ooral reading exercises. Nung mapansin nila akong sumilip ay nahinto ang iba at ibinaling ang mga mata sa akin.

Napansin siguro ng teacher na na-distract ang mga bata at nakita ako. "Say good afternoon to our visitor, Mr. Carl Miller!" ang narining kong boses sa may harapan ng klase.

"Si James!" sabi ng utak ko. Di agad ako magkamayaw sa nararamdaman.

Tumayo ang mga bata, nakatingin lahat sa akin. "Good morning Mr. Carl Miller" ang sabayang pag-greet nila. Nakatayo lang ako sa labas ng kwarto nila, hawak-hawak pa ang bahagyang nakabukas na pintuan.

"Good afternoon too!" ang sagot ko naman at umaksyon na akong paupuin sila.

"You can come inside and observe, Mr. Miller, if you want!" ang sabi nung boses ng guro nila sa may harapan.

Nag-aatubili, ngunit pumasok na rin ako, umupo sa isang bakanting upuan sa pinaka-dulo ng classroom. Napangiti ako nung makita sa harap ng klase mismo si Sir James, rugged na rugged ang dating sa body-fit t-shirt at faded maong na suot. Nginitian nya ako, kinindatan. Tila lumulundag-lundag ang puso ko sa sobrang tuwa sa di mailarawang saya. "Ganun pa rin sya, nandun pa rin ang nakakaenganyong ngiti, ang style ng buhok, ang mga matang tila nakikipag-usap, ang makapal na kilay. Shiittttttt, hanep na hanep!" ang sambit ng puso ko.

"Class, Mr. Miller is the son of Mrs. Daisy Miller, the donor of this school and who gave you books and writing materials. Say æThnak You' to Mr. Carl Miller."

"Thank you, Mr. Carl Miller!" sabayang bigkas nila uli.

Napangiti na lang ako sa pagpapakilala sa akin ni James. Alam ko, ang ibang mga bata ay kilala na ako. Ngunit may iba ring sobrang curious na baling ng baling ng mga ulo nila sa akin. "Siguro, naninibago ang mga ito sa bisita nilang matangkad, mestiso, at sobrang guwapo, hehehe" biro ko sa sarili.

Pinagmasdan ko lang ang mga kilos at galaw ni Sir James habang pansin ko naman ang pagpapa-impress nya sa akin. Kinikilig ako sa ayos na iyon. At kahit hindi kami nag-usap, para bang may koneksyon ang bawat galaw namin at ang isa't-isa sa amin.

Nasa ganung ayos ako, nakatingin sa kanya nung hinahaplos-haplos ko ang dibdib upang ipadama sa kanya na walang nagbago sa akin. Hindi ko lang alam kung ano ang pag-interpret nya sa ginawa ko ngunit nabigla na lang ako nung tumayo sya sa harap ng klase at hinubad ang t-shirt. Naguluhan ang mga bata sa nakita sa Sir nila.

"Sir, ba't nyo po hinubad ang t-shirt nyo?" tanong ng isang estudyante.

"If some of you will keep on looking at our visitor, I will not put on my shirt back. All of you should focus your attention to me, to me only, and I mean all of you, is that understood?"

"Yes, Sir!" ang sabay na sambit ng mga estudyante kahit naguguluhan.

"And do you want me to put on my shirt back?"

"Yes Sir!"

"OK, after 5 minutes and no one will turn his head towards our visitor, I will do that."

"Yes, Sir!"

Parang malaglag ako sa upuan sa pigil na pagtawa sa ginawa ni Sir James na iyon. Ang totoo, hindi ko na ini-expect na hubarin pa nya ang t-shirt, base sa promise nya na hubarin nya iyon upang ipakita sa akin na walang nagbago sa kanya, sa ganung awkward na sitwasyon ba naman, sa harap pa ng klase. Feeling ko pulang-pula ang pisngi ko sa halos di mapigil na pagtawa habang ramdam ko ang pigil ding pagtawa ni Sir james sa ginawa. Kung nagkataong college ang hinawakan nyang mga estudyante, baka nag-wild na ang mga iyon at nagpalakpakan sa tuwa.

Wala na akong mgawa kungdi ang pagmasdan ang hubad nyang dibdib. Sa nasaksihan ko, may kakaibang init na gumapang sa katawan. Pagnanasa na mayakap sya, mahalikan. Ramdam ko ang sobrang pagka-miss sa kanya. Di maiwaksi ang paghanga sa nakitang matipuno at napakagandang hugis ng umbok ng dibdib at ang walang kataba-tabang 6-pack abs. "Shitttt! Ang ganda talaga ng katawan ng idol ko!"

Ngunit ang higit na nagpapalambot ng puso ko ay ang parte ng dibdib nya kung saan nandun ang peklat sanhi ng pagkudlit nya sa balat nya pagpapatunay na mahal nya ako. Napabuntong-hininga ako, biglang naging seryoso, at tila maiiyak na sa sobrang galak...

[02]

Dahil nakahubad na ang pang-itaas nyang damit, nag-enjoy na lang akong pagmasdan si Sir James habang nagtuturo. Sa porma nyang naka-faded jeans at walang sinturong suot, para syang isang model ng sikat na pantalon o di kaya brief. Morenong moreno ang balat, napakakinis at kung pagmasdan ang waist area nya, lapat na lapat ang pantalon sa mismong waistline dahil sa walang kataba-taba sa katawan. Makikita din ang puting garter ng brief nya na nakausli ng bahagya. Pansinin din ang bilog na umbok ng butt kapag tumalikod, at ang mga animoy alon sa abs area at upper part ng oblique muscles pag nakaharap. Hayup ang appeal at porma û matipuno, matangkad, ganda ng tindig at proportioned ang lahat ng parte ng katawan. Kumbaga, hunk na hunk. At ang ibang plus factors pa sa kanya ay ang angking kakisigan, nakakabighaning ngiti, ganda ng ngipin at mamula-mulang mga labi, at mga matang animoy nangungusap. Sa tagpo pa lang na iyon naalipin na ako ng sobrang pagnanasang mayakap sya, mahaplos ang mukha, o kaya'y siilin ng halik ang mga labi.

Mga five minutes ulit at isinuot na nya ang t-shirt. "OK class, I am putting on my shirt now. No one should turn his head to our visitor anymore, ok?"

"Yes Sir!" ang sabay na sagot ng mga estudyante.

Sumunod naman ang mga bata, hindi na nila ako tinitingnan-tingnan. Halos isang oras pa ulit akong naghintay, tuwang-tuwa sa pagmamasid sa kanya na para namang nanunukso sa akin. Hanggang sa natapos din ang klase. Naglabasan na lahat ng mga estudyante at kaming dalawa na lang ang naiwan sa room. Naupo sya sa teacher's table sa may harapan at lumapit ako, naupo sa upuang nasa harap ng mesa nya.

"Hi!" ang sambit kong halos malunod sa sobrang excitement at kasabikan.

"Hi!" ang sagot naman nya na kitang-kita sa mukha ang saya. Naka-titig sya sa akin, di magkamayaw sa pagngiti.

Nagkahiyaan, di ko alam kung anong sunod na sasabihin. Para akong nalusaw sa mga titig nya, di maipaliwanag ang naramdaman. Palakas ng palajkas ang kabog sa dibdib at tumitindi ang sobrang pagnanasa. Dali-dali akong pumuntang pintuan upang i-lock iyon. Sa pag-aakalang lalabas ako, sumunod sa akin si Sir James. "Hey, saan ka pupunta?"

Hindi ako sumagot sa pagmamadali.

Umikot ako kaagad babalik sa lamesa nya. Ngunit nasa may likuran ko na pala sya, nakataas sa sides ang mga kamay akmang haharang. Niyapos nya kaagad ako ng mahigpit at isinandal sa dingding. Di ako makapaniwala sa bilis ng mga pangyayari. Nagdikit ang mga katawan namin, naglapat ang mga labi na sa sobrang kasabikan sa isa't-isa'y animoy hindi pweding pagtanggalin. Mabilis ang galaw ng mga katawan na parang mauubusan na ng oras, mapusok ang bawat damdamin na parang yon na ang huli naming pagkikita. Mabilisan at pwersahang hinila nya ang t-shirt ko, halos mapunit ito, hinablot ang sinturon, at nagmamadaling tinanggal ang mga butones ng pantalon at hinilang pababa ito. Naka-brief nalang ako nung puno ng kasabikang hinagod ng hingod ng mga labi nya ang buong katawan ko. Pilit kong pinigilan ang ungol na lumalabas sa bibig. Nung mapansin nya iyon, ipinasok ang mga daliri nya sa bibig ko. Sinipsip ko ang mga ito habang di mapakali ang nanginginig kong katawan, hablot-hablot ng mga kamay ang buhok nya. Nakukuryente ang buong katawan sa di maipaliwanag na nakakakiliting sarap, lalo na nung sinisipsip nya ang utong ko at kinagat-kagat ang parang butil sa ilalim niyon.

Hindi ko na mapigilan ang pag-ungol nung tanggalin na ni Sir James ang brief ko at isinubo ang tigas na tigas ko nang pagkalalaki. Habang nakasandal ako sa dingding ng classroom na hubot-hubad, nakaluhod naman siya sa harapan ko, hablot-hablot ng mga kamay ko ang buhok nya, labas-masok naman sa bibig niya ang aking sandata. Mga ilang minuto din yun hanggang sa ang nasambit ko na lang ay, "Anjan na ako James, lalabasan na ako, ahhhhhhh! Ahhhhhh!" at hinugot nya ang pagkalalaki ko sa bibig nya at binati ito ng binati. Pumulandit ang lahat ng naipong katas ng kasabikan ko sa mukha, mata, ilong, at labi nya.

Tumayo sya at naghalikan ulit kami, kiskisan ng mga dila, kagatan ng mga labi, sipsipan ng naghalong laway at tamod. Walang ibang maririnig kungdi ang mga mahihinang ungol, tanda ng patagong pagniniig.

Nung di na ako makatiis, sya naman ang itinulak kong pasandal sa dingding. Hinablot ko na rin ang t-shirt nya, madaliang tinanggal ang mga butones ng pantalon at hinila iyon pababa, pati na ang brief. Lumuhod ako sa harapan nya at bumulagta sa mukha ko ang galit na galit at malaki nyang sandata. May kalakihan ang ari ni Sir James, siguro may 7 inches ang haba, mataba at singbato ang tigas. Nung isubo ko na ang kabuuan nyon at naglabas-masok na sa bibig ko, nabilaukan at nasuka ako. Hindi ko kaya. Kaya inilalabas ko iyon sa bibig paminsan-minsan. May mga limang minuto ding naglabas-masok ang naghuhumindig nyang pagkalalaki sa bibig ko at ilang beses din akong nabilaukan.

Halos maabot na ni Sir James ang ruruk ng biglang hinila nya ako patayo. Naghahalikan ulit at pagkatapos ay pinatalikod na at idiniin ang harapan nya sa umbok ng pwet ko. Haplos-haplos ang katawan at dibdib ko habang hinahagod ng halik ang batok at kaliwang tainga, binulungan nya ako, "Carl, I'll get inside you, ok? Please...?"

Nag-atubili sa narinig at sa takot na baka masakit ang gagawin nya, "James, hindi ko yata kaya ang ganun. Di ko pa naranasan."

"Dahan-dahanin ko. Sige na, please..." pagmamakaawa nya.

Wala na akong magawa sa nakitang naghalong kasabikan at libog na nararamdaman nya para sa akin sa pagkakataong iyon kaya't kagat-labing tumango nalang ako.

Nilagyan nya ng laway ang mga kamay nya at ipinasok muna ang gitnang daliri, dahan-dahan habang sinisiil naman ng halik ang leeg ko. Inilabas masok iyon. Isa, dalawa, tatlo, apat, lima, anim... hanggang hindi ko na mabilang ang paglabas masok ng daliri nya sa butas ko. Masakit at tila lalabasan ako ng dumi. "Ahhhh, James, masakit, dahan dahan please...!"

"Tiisin mo lang, ok." at siniil na naman nya ako ng halik. Ngunit tila naalipin na si Sir James sa sobrang pagnanasa kayat itinulak nya na ang likod ko upang tuluyan na akong tutuwad.

Nilagyan muli ng laway ang palad nya, ipinahid iyon sa butas ko at itinutok dun ang tigas na tigas nyang ari. Nahirapan syang pasukin ako at ilang ulit din syang gumawa ng attempt. Hanggang sa ipinabuka nya ang mga paa ko, ang isa ay itinaas isinandal ko naman sa dingding. Nung unti-unti nyang maipasok ang dulo, nanginginig ang katawan ko sa sakit hanggang sa nakapasok ang kabuuan nun. "Ahhhhhhhh, James hindi ko yata kaya, James! James!" ang pagmamakaawa ko, hablot-hablot ng isa kong kamay ang umbok ng pwet nya.

Hindi muna kumilos si Sir James. Hinayaang ang kabuuan ng pagkalalaki nya ay manatiling nasa loob upang makapagpahinga ako at di masaktan, haplos-haplos naman nya ang likod ko pababa sa umbok ng pwetan, "Ok, ok, di na masakit yan..."

"Basta wag ka munang gumalaw please."

"Ok, ok... i-relax mo ang muscles mo."

Ramdam ko ang pagpupumiglas ng ari nya sa loob ko, sa sobrang pagnanasa. Maya-maya, kumadyot na sya. Mabagal, may pag-iingat. Isa... dalawa... tatlo... apat... lima... nagbibilang ang utak ko habang sa bawat bilang ay sinasabayan ko naman ng ungol gawa ng sakit na parang pumupunit sa laman ko, "Ummmpppttt! Ummmpppttt! Ummmpppttt!" Hanggang sa bumilis na ng bumilis, "James, masakit, masakit, ummmppppptttt! Haaaahhhhh, James, hindi ko na kaya, James!" Sa tindi ng indayog nya, halos mauntog na ang mukha ko sa sementong dingding ng classroom, sa posisyon kong nakatuwad paharap dun, ang mga kamay ay nakasangga.

Ngunit bingi na si Sir James. Hindi nya na tinigilan ang pag kanyod. Bagkus, binilisan pa nya ng binilisan at sinagad na ng sinagad ang bawat pagkanyod. "Ahhhhhhh! Ahhhhhh! Anjan na ako Carl, ahhhhhhhh! Carlllllllll! Carrrrrllllll, ummmmppppptttt!" Hawak-hawak ng mahigpit ang balikat ko, tuluyan ng pumulandit ang lahat ng naiipong katas nya sa loob ko.

Nahinto ang galaw ng aming mga katawan, maririnig ang mabibilis na pag hingal. Hindi muna ako gumalaw sa posisyon ko, kagaat-kagat pa rin ang mga labi sa hapding nadama gawa ng nasa loob ko pa ang kanyang ari.

Maya-maya, marahan nyang hinugot iyon. Pakiwari ko ay may napunit na balat at laman sa butas ko at naghalo ang dugo at likido ni Sir James. Minasa-masahe ko ang umbok ng pwetan ko at tumayo, humarap sa kanya. Pikit ang mga matang tinanggap ang mga halik nya, nilalasap ang sarap na dulot ng tagumpay ng pagpapalabas nya sa naipong kasabikan at pagmamahal. Matagal... mga ungol lang namin ang nagsasagutan.

Pagkatapos, hinahagod-hagod naming pareho ang mga katawan, paminsan-minsang nilalaro ng mga bibig ang kapwa pisngi, sinisinghot ang amoy ng pawis at likidong bugso ng kasabikan. Nagpahinga ng sandali, at inulit muli ang pagpaalpas ng nag-uumapaw pang init na natira sa aming mga katawan...

Mga alas kwatro na ng hapon nung mahimasmasan na kami. Nilinis namin ang mga katawan at isinuot ulit ang mga saplot. Nung makabihis na, nasumpungan naming mamasyal sa batis. Dinala nya ako sa parte ng ilog na mejo masukal, makitid ang daan at may mga naglalakihang bato. Napakalamig ng simoy ng hangin. Wala kaming ibang naririnig kungdi ang mga tilamsik ng tubig na dumadaloy doon, ang mga dahon ng higanteng puno sa gilid na animoy sumasayaw-sayaw sa paghihip ng hangin, at ang mga awit ng ibon. "Dito, siguradong tayong dalawa lang ang tao" paniguro nya sa akin habang pumili sya ng pwesto at naupo sa isang malaking batong nakausli sa gilid lang ng dumadaloy na tubig.

"Panu ka nakasisiguro?" sabay upo sa tabi nya, inakbay ko ang isang kamay sa kanya.

"Mahirap tahakin dito e. Ang mga naglalaba at naliligo, sa bandang ibaba pa iyun. Walang nagpupunta dito dahil sa mababaw ang tubig, mahirap pang puntahan."

"So, ano ngayon ang plano mo?"

"Wala. Gusto lang kitang makasama, makausap, masarili... Bakit ikaw ba ayaw mo?"

"Syempre, gusto. Miss na miss na yata kita, sobra!"

"Miss na miss din kita, Carl." ang sabi nyang mejo may konting lungkot ang tono.

"Uy... may problema ba?" tanong ko nung mapansin ang lungkot sa mukha.

"Wala..." Tumitig sya sa akin. "Masayang-masaya nga ako e. Ngunit di rin makapaniwalang heto, na-inlove sa kapwa lalake" ang sabi nyang pilit ngumiti ngunit halata ang namumuong luha sa mga mata.

"Bakit ang lungkot-lungkot ng pagsasalita mo kung masaya ka?"

"Hindi kasi, para akong naawa sa sitwasyon natin... Sa buong buhay ko, ngayon ko lang naranasan ang ganito. Di ko maintindihan ang sarili, nalilito. Ako ang dapat na mag-guide sa iyo sa tamang daan ngunit heto, kinokonsente na kita. Mahal na mahal kasi kita Carl, e." at tuluyan ng tumulo ang luha nya.

Namalayan ko na lang na tumulo na rin ang luha ko. Niyakap ko sya. "Mahal na mahal din kita, James... Pasensya ka na kung naging balakid ako sa plano mo sa buhay. Alam ko naman na ang gusto mo talaga ay magkaroon ng pamlya, isang normal na buhay. Ngunit ano bang masama sa ginawa natin? Meron ba tayong sinasaktan? Meron ba tayong inaagrabyadong tao? Wala naman a...? Atsaka, hindi natin sinasadya ito, James."

"Hindi lang kasi yan Carl, e. Mas masaya sana kung kahit saang lugar, pwedi tayong naggaganito, nag-aakbayan, naghahawak-kamay o nagyayakapan. Yun bang puwedi nating ipangalandrakan sa buong mundo na nagmamahalan tayo." Napahinto sya at binitawan ang napakalalim na buntong-hininga. "Heto, tingnan mo, nagtatago tayo. Hanggang kailan tayo magtatago?"

Hindi na ako sumagot. Niyakap ko nalang sya ng mahigpit, hinahaplos-haplos ang buhok at hinahilk-halikan ang pisngi, at pinahid ng mga kamay ko ang luha sa pisngi nya. Niyakap na rin nya ako, hinahalik-halikan ang ulo, ang pisngi. At upang tuluyang madivert sa topic na malungkot, "Ang sakit nung ginawa mo kanina, ha?"

Tiningnan nya ako. "Oo nga, virgin ka pa pala." at napangiti sya.

"Salbahe ka. Babae ang tinitira ko dati, hindi ako nagpapatira!"

"Hahaha! Noon yun. Simula ngayon, akin na to!" sabay tampal sa umbok ng likod ko."

Nginitian ko na lang sya.

"O, ba't wala kang sagot, ayaw mo na ba?"

"Ikaw kaya ang ganunin ko, payag ka?"

"Tingnan natin. Pag mahal na mahal mo kasi ang tao, kaya mong gawin kahit na ano, lalo na sa gitna ng sarap!"

Para akong nakoryente sa sagot nyang iyon, kinikiliting di maipaliwanag. Tiningnan ko sya. "Talaga?"

"Kung gusto mo ngayon na!" sabay bitiw ng halakhak.

Nagtawanan kami. Tapos, biglang natahimik. Nagtitigan. Naghahaplusan ng mukha, hanggang naglapat muli ang mga labi namin. Nagyakapan ng mahigpit, nagsasagutan ng mga ungol.

Nasa ganung ayos kami nung madayo ang paningin ko sa itaas ng puno ng nyog na nasa di kalayuan. "May tao! At mukhang nakatingin sa amin!" ang sambit ng utak ko. Bigla akong nataranta at itinulak si Sir James sa tubig.

"Hey!" Ang naisigaw nya. At nakita ko na lang syang nagtampisaw at lumalangoy. "Ba't mo ako itinulak?" ang tanong nyang hindi makapaniwala, ang dalawang kamay ay nakapatong na sa batong inuupuan ko. Dumapa ako, inilapit ang mukha sa kanya at bumulong, "May tao, nasa itaas ng puno ng nyog na nasa may likuran ko, di kalayuan dito. Tingnan mo nga kung sino?" ang sabi ko, hindi nagpapahalata.

Itinuon ni Sir James ang paningin sa direksyon ng punong sinabi ko. Pinagmasdan.

"Sino?" Tanong kong halatang sobrang kinabahan.

"Si Anton!"

[03]

"Anong ginawa nya jan sa taas? Bakit kasi..." paninisi ko.

 "Nag-harvest ng tuba... Wala yan, wag kang mag-alala."

 "Nakatingin pa ba sya sa atin?"

 "Hindi na. Pababa na sa puno... at uuwi na yan" sagot ni Sir James

 "Nakita nya tayo, ano?"

 "Malamang.... Pero, wag ka ngang mag-alala. Mabait yang si Anton. At kung nakita man nya tayong naghalikan, di nya ipagsasabi iyon." Pag-eexplain nya, naka-akyat na muli sa batong inuupuan namin, basang-basa ang saplot sa katawan.

 "Ganun lang? Di ka natatakot?"

 "Bakit ako matatakot? Isa pa, kung nakita man tayo, e... ano ngayon? Wala na tayong magawa, diba? Tapus na yun. Kaya, cool ka lang." paniguro nya. Nung makalapit na sa akin bigla nya akong itinulak dahilan upang malaglag ako sa tubig.

 "James! Loko ka ha!" at tumalon na rin sya at lumangoy papalayo. Naghabulan kami sa tubig hanggang sa mapagod, nakatayo lang sa parteng ang lalim ay hanggang leeg. Niyakap nya ako, hinalikan. Naghihipuan kami ng mga maseselang parte ng katawan namin... Hanggang sa malasap naming muli ang sarap ng aming pagmamahal. Nakaraos din kami sa tubig, abot-langit ang nadaramang kasiyahan.

 Ngunit sa kabila ng kasiyahang nadama, sumisiksik pa rin sa utak ko ang pagpasok ni Anton sa eksenang iyon. Kinakabahan ako na baka ipagsasabi nya at malaman ng buong pamilya û nina Tatay Nando At Nanay Narsing at ang panganay na si Maritess ang ginawa namin ni Sir James.

 Sixteen lang si Anton nung una ko syang makilala at makasama, tatlong taon na ang nakaraan. Eighteen lang din ako noon. Iyon yung estudyante pa lang ako ni Sir James at ipinadala sa pamilya ni Tatay Nando para sa immersion requirement ko. Pangalawang anak si Anton nina Tatay Nando at Nanay Narsing, at panganay na lalaki sa pamilya. Kahit 16 lang siya, 5'8 na ang height, bilog ang katawan at malalaki ang muscles dahil sa nasasabak ang katawan sa mabibigat na trabaho kagaya ng pag-aakyat ng puno at paghahakot ng nyog, pagbubungkal ng lupa at pag aararo. May hitsura din si Anton, matungis ang ilong, maganda ang mga mata, makapal ang kilay at ang pinaka-attractive sa lahat ng parte ng mukha nya ay ang kanyang dimples, at pantay at mapuputing mga ngipin. Kumbaga, yun ang pamatay nya. At kapag ngumiti, hindi pweding hindi ka mabighani nito. Yun nga lang, dahil sa ang trabaho ay sa lupa at ang pagkokopra ng nyog, sunog ang balat nya, may mga rashes, at ang sinusuot ay mga gusgusing damit. Ngunit kung pasusuotin lang siya ng gaya ng mga sinusuot ng mga mayayaman at mga artista at i-makeover pa, di hamak na magii-stand out sya sa kanila.

 Dahil sa halos ka-edad ko lang, sya ang naging close ko sa dalawang buwan kong pagii-immerse. Sa lahat ng hirap kong na-experience nanjan palagi si Anton sumusuporta, nagtuturo, nag-eencourage sa akin, nagpaalalang kaya kong gawin ang kung ano man ang kaya din nya. Sa kanya ko natutunan kung paano humawak ng itak, ng lagari, ng palakol; kung paano umakyat ng puno ng nyog, o sumakay sa likod ng kalabaw, mag-araro, o magtanim ng mais; kung paano magharvest ng nyog, o ng coconut wine, o manghuli ng isda.

 At ang di ko malilimutang nakakatawang mga experiences sa kanya ay una, yung nakagat ako ng ahas. Bigla na lang akong nanlumo nuon, halos matumba na sa takot. Agad initak ni Anton ang ahas, at mabilis na hinubad ang T-shirt, at ginawang tourniquet sa itaas na parte ng binti ko. Tapos, kinudlit ang dala-dalang itak sa nakagat na parte at sinipsip ng sinipsip ang dugo at ang kamandag. Halos mawalan na ako ng ulirat sa nerbyos na baka yun na ang huli ko. Pumapasok na sa isipan ang mommy at si Sir James na baka di ko na sila makita pang muli. Ngunit nung dumating na si Tatay Nando, tiningnan yung ahas, at sinabi sa amin na di naman daw pala makamandag ang klase na kumagat sa akin, pakiramdam ko bigla din akong lumakas. Tiningnan ako ni Anton na ang mukaha'y mangiti-ngiti.

 "Anton, alam mo ba na hindi naman pala makamandag ang ahas?" tanong ko sa kanyang curious sa ginawa nya sa akin.

 "A.... oo, Carl, alam ko." sagot naman nyang ang mukhay tila napaka inosente, kamot-kamot ang ulo.

 "At bakit mo kinudlitan ang binti ko at sinipsip ang dugo?"

 "A... e..." sagot nyang hindi magkamayaw kung anong sasabihin.

 "A... e... Ano?" pangungulit ko, sabay dilat ng mata.

 "E... nataranta na ako eh!"

 "Langya ka! Kaya siguro halos mawalan na ako ng ulirat ay dahil sinipsip mo ng sinipsip ang lahat ang dugo ko. Sa pagsipsip mo yata ako mamamatay e, hindi sa kagat ng ahas!" Tawanan na lang kaming tatlo ni Tatay Nando.

 Ngunit sa pangalawang insidente, doon ko na talaga natuunan ng konting pansin si Anton. Mejo nakikiliti kasi ako sa ginawa nya sa akin. Naligo kami noon sa ilog. Marunong naman akong lumangoy ngunit dahil sa naging kabiruan ko na sya at kapatid na rin ang turing, niloko ko. Nung nasa malalim-lalim na bahagi na ako ng ilog, sumigaw ako, kunyari nanghingi ng saklolo. "Saklolo! Saklolo! Malulu û glug, glug, glug..." at kunyari lumubog na ako.

 Mabilis nya akong sinaklolohan. In fairness, magaling sya sa pagsagip. Dahil na rin sa angking lakas madali din nya akong nairating, at nabuhat pa, hanggang sa baybayin ng ilog. Nagkukunyari akong walang malay, hindi pa rin gumalaw kahit na inilapag na nya ako sa may damuhan. "Carl! Carl!" ang tarantang-tarantang sigaw nya, hablot-hablot ang braso ko. Inilapit nya ang tenga nya sa mukha ko, pinakinggan ang paghinga. Nagkunyari na rin akong hindi huminga kaya't sa pag-aakalang nalunod talaga ako, inupuan nya na ang tyan ko at pina-pump ang dibdib. Nung di pa rin ako gumalaw, ibinuka nya na ang bibig ko at kahit nangingimi, sinabayan na rin ng mouth-to-mouth. Pump sa dibdib, buga ng hangin sa bibig ko, di magkamayaw. Halos di ko na mapigil ang sarili na bumigay sa tawa sa napansing takot at pagkalito ni Anton, at sa ginawa na ring palapat ng mga bibig namin. Sa totoo lang, may dulot na kiliti din sa akin ang ginawa niyang iyon. Langhap na langhap ko ang bango ng bibig nya. Tinigasan ako.

 Siguro, nademonyo na rin ang utak ko at dala na rin ng kagustuhang tuluyan na syang pikunin, nung inilapat nya uli ang bibig upang bumuga ng hangin sa bibig ko, bigla ko nalang syang niyakap at idiniin ang ulo nya sa ulo ko upang ma-lock ang pagkadikit ng mga labi namin. Sinipsip ko ang mga labi nya, nilaro-laro ang dila sa dila nya. Nakita kong lumaki ang mata ni Anton sa pagkabigla. Pumiglas sya ng bahagya, ngunit laking gulat ko din nung hindi ko inaasahan ang pagpaparaya nya sya sa ginagawa ko. Iyon ang lalong nagpapainit sa akin. Tila nakikilaro na rin ang mga dila nya at nakisipsip na rin sya sa mga labi ko. Halos isang minuto din yung tagpo na iyon at nung parang nanumbalik ulit ang katinuan ng utak, itinulak ko na lang syang bigla sabay tayo, pinagmasdan syang napatihaya sa harap ko.

 Sa kabiglaang di maintindihan ang ginawa ko at ang biglang pagkalas, para syang napako sa kinalalagyan, nanatiling nakatihaya lang, ang dalawang kamay ay nakatukod sa lupa. Binitiwan ang ngiting-pilit bakas ang pagkalito sa mukha, nagpang-abot ang kilay at ang mata ay nakatutuk sa akin, parang nagtatanong kung ano ba talaga ang gusto kong mangyari o ibig sabihin, naghintay ng kung ano ang explanation na lalabas sa bibig ko.

 Ngunit hindi ako nagseryoso. Bagkus ang bulalas ko na lang ay, "Huli ka!" at sabay bitiw ng malakas na tawa.

 "Tarantado!" ang naisagot nya, pakiwari ay naisahan sya. At simbilis ng kidlat, dali-dali na syang tumindig at akmang hahabulin na ako.

 Tumakbo ako sabay tukso sa kanya, "Tol, pramis, kung nakita mo lang sana ang hitsura mo, simputla ng papel ang ang mga labi at mukha. Mas mukha pang ikaw ang nalunod kaysa sa akin e! Nerbyoso ka pala, tol, grabe ka!" Halos sumakit na ang tyan ko sa katatawa habang tumatakbo, habol-habol nya.

 At yun... naghabulan kami at nung magpang-abot nagbubuno at pagulong-gulong na sa lupa sa pagtatagisan ng lakas. Tapos noon, tawanan. At nung mapagod na, naligo ulit sa ilog.

 Ganyan kami ka-close ni Anton sa dalawang buwan kong immersion. Kung si Sir James ang dahilan at nag-push sa akin upang magbago ang pananaw sa buhay, si Anton naman ang gumabay sa akin sa hirap na dinaanan sa pag-aadjust, patungo sa tuluyan ko nang pagbabago. Pag nanjan si Anton, nalilimutan ko lahat ng hirap ng paghahanap sa dating nakagawian. Pag nagkasama kami nyan, walang oras na di kami nagtatawanan, o nagbibiruan. Kapatid na talaga ang turing namin sa isa't-isa, walang kyeme-an. Minsan, may pikunan ngunit nawawala din at hahantong ang lahat sa tawanan o kaya'y sa habulan o wrestling. At dahil na rin siguro sa wala akong kapatid, napakagaan ng loob ko sa kanya. At wala rin akong nararamdamang malisya. Siguro dahil hindi naman talaga lalaki ang hinahanap-hanap ko. In fact, sa panahong iyon, litong-lito ako sa di maipaliwanag na sobrang pag-a idolize kay Sir James. Yun ang bumabagabag sa isipan ko sa mga panahong iyon.

 Kinagabihan nung araw na nag-kunwari akong nalunod, nag-inuman kaming dalawa ni Anton, sa loob ng kwartong ipinagamit sa akin ni tatay Nando. Kaming dalawa lang, at dahil walang mga upuan, naka-upo lang kami sa papag, paharap sa isa't-isa. Nung mejo nalasing na kami, napunta ang usapan sa sex.

 "Sixteen ka pa lang tol, diba?"

 "Oo."

 "E..." pag-aalangan ko. "Panu yan, naka-experience ka na ba?"

 "Ng ano?" ang inosente nyang tanong.

 "Ng ganyan" Binilog ko ang kanang palad, ipinasok sa bilog ang hintuturo sa kaliwang kamay at inilabas-masok iyon.

 Natawa sya. "Bastos!"

 "Anong bastos. Tol, pareho tayong lalaki. Kanino mo ba i-share ang ganyang topic kungdi sa kapwa lalaki, diba? O, ano...? Wala ka pang experience ano?" pangungulit ko.

 "Ni hindi pa nga ako nakapanood ng bold na palabas, o ni bold na picture man lang e." ang sagot nyang mejo nahihiya. "Wala kasing TV dito sa amin, wala rin kaming CD player... hanggang radyo lang kami."

 "Talaga? Kahit na halik, di mo pa naranasan?"

 "Sinong hahalikan ko, kalabaw? E, wala naman akong girlfriend?"

 Mejo na-excited din ako sa narinig. "Sandali..." at sumiksik na naman sa utak ang lokohin sya, nanlaki ang mga matang tiningnan sya. "Ibig sabihin... kanina lang naganap ang first kiss mo, sa tabi ng ilog, at sa akin?"

 Napatingin sya sa akin, "Tarantado!"

 "Oo nga tol. Panu yan, di mo na ako malilimutan nyan, hehehe"

 Ngingiti-ngiti lang sya.

 "Di nga tol... nasasarapan ka sa halik ko kanina no? Sabihin mo, sabihin mo?" tanong kong nakangiting-aso.

 "Hindi ko alam, hehehe. Parang..." napahinto sya "ganun pala ang feeling kapag may kahalikan?"

 "Tangina, sabi ko na nga ba e. Nasasarapan ka e. Tinigasan ka e! Kaya pala hindi ka nakatayo kaagad kanina no?"

 "Hehe, oo nga e."

 "E... nagsasalsal ka na ba?"

 "Nag try ako kaso di pa ako nilabasan e."

 "Sa buong buhay mo? Hindi ka pa nalabasan?"

 "Oo."

 "Tangna, virgin na virgin ka pa? Syeeetttt!"

 "Di ako marunong talaga e. Sumasakit na lang ang kamay ko di pa rin ako nalabasan."

 "Hahahahaha! alam mo, tol, tayong mga lalaki dapat nagsasalsal para kung maka-enkwentro na ng babae, hindi na mahirapan. Panu yan kung may babae na ngayon at hindi ka pa handa?"

 "Ganun ba yun?"

 "Oo naman. E, kung yang sa kamay hindi ka pa nalabasan, panu na sa totoong tagpo? E, di pahirapan mo pa ang babae nyan?"

 "E, anong dapat kong gawin?"

 "E, di pilitin mong malabasan ka talaga kapag nagsasalsal ka. Gusto mo ipapakita ko sa iyo ang bold na magazine na dala ko?" at ipinalabas ko ang playboy magazine na dala, binuksan iyon at ipinakita sa kanya.

 Halatang nanlaki ang mga mata ni Anton sa nakitang mga hubad na babae sa magasin at sa iba't-ibang posisyon ng pagtatalik. Ramdam kong iyon ang una nyang pagkakita ng ganung klaseng mga letratong papmpalibog. Kahit naka-upo, pansin kong palaki ng palaki ang umbok sa harapan nya. Hindi sya makapagsalita habang aliw na aliw sa pagtitingin sa mga letrato, halos tutulo na ang laway.

 "O, ipalabas mo na yang si junior mo at salsalin mo na." pag-udyok kong tila nakikiliti sa nasaksihan sa kanya.

 "Dito? Ngayon na?"

 "Oo naman! Alangan namang sa kwarto ninyo ni Dodong, e nandun yung kapatid mo."

 Hinipo nya ang sarili, tiningnan ako, nag-aalangang ipalabas iyon. "Tayong dalawa na, sabayan mo ako... para di naman ako mahiya" pagmamakaawa nya.

 Dahil nalilibugan na rin, hinubad ko na kaagad ang t-shirt, ang shorts, ang brief at bumugad sa kanya ang galit na galit ko ng pagkalalaki. "Ok..." Hinaplos ng hinaplos ko iyon, habang nakatingin sa kanya.

 Tiningnan ni Anton ang ari ko. "Grabe, malaki at mamula-mula ang ari mo, Carl!" ang komentaryo ni Anton na parang noon din lang nakakita ng tigas na tigas na ari ng iba.

 "Kung gusto mo, turuan pa kitang susuhin to, eh!" sabi ng utak kong nademonyo. Nginigti-ngiti lang ako.

 Hinubad na rin ni Anton ang lahat ng saplot nya at lumantad sa akin ang magandang hugis ng katawan. Higit sa lahat, ang malaking ari nya.

 "Putsa! Halos kasing laki at haba na ng ari ni Sir James iyon ah!" sambit ng isip ko.

 Sinimulan na nyang batihin ang sarili, ang mga mata'y nakatutok lang sa magasin. Paminsan-minsan ko ding tinuturuan sya kung paano hawakan ang ari nya at paano iyugyug ang kamay "Ganito, wag masyadong sakalin, sinasakal mo eh. Yan, ganyan lang palagi..."

 Habang nasa ganung pagsisikap si Anton, aliw na aliw naman ako sa katitingin sa kanya, himas-himas ang sarili at inaantabayanan kung malapit na sya at sasabayan ko. May mahigit labing limang minuto din ang lumipas at hindi pa rin sya nilabasan.

 "Tangna, ang tagal pala talaga nitong labasan." sabi ko sa sarili. "Matagal ka pa ba, tol?"

 "Di ko alam e... mejo mahapdi na nga yung balat."

 Sa nakitang pagsusumikap nya at sa inip na rin, parang naawa na ako. Tumayo ako at pinatayo ko sya, isinandal sa dingding habang hawak-hawak sa isang kamay nya ang magasin, ang isang kamay patuloy sa kanyang pagbabati. Tapos, idinampi ko ang bibig sa utong nya, dinila-dilaan iyon at sinipsip-sipsip, ang isang kamay ko ay nakayapos sa katawan nya. Napaungol sya at napansin kong binilisan ng binilisan na nya ang pagbabati. Maya-maya, inilaglag na lang nya ang magasin, hinablot ang buhok ko at ikinabig iyon upang magpangtapat ang mga ulo namin. Parang magnet na naglapat bigla ang mga labi namin, at kasunod nun ay ang pagpapakawala nya ng malalim na ungol. "Uhhhhhhhh, ahhhhhhhhhh!" Binilisan ko na rin ang pagbati ko at halos sabay na pagpulandit ng mga tamod namin; ang sa kanya ay tumama sa dibdib at tyan ko at ang akin naman ay sa kanya. May pagkalabnaw ang tamod nya, halatang unang beses pa lang siyang nilabasan. At kahit na pareho na kaming tapos, ipinagpatuloy pa rin ng mga kalahating minuto pa ang lalaplapan ng mga labi namin, pansin ang pagpipikit ng mga mata ni Anton, tanda ng sobrang sarap na tinamasa.

 Nung mahimasmasan na, bakas sa mukha ni Anton ang pagod ngunit sobrang saya na naramdaman. Binitawan ang napakaganda ng ngiti na animoy nakatikim at nakadiskobre ng isang napakasarap putaheng nuon lang nya natikman sa tanang buhay nya.

 "O, anong feeling ng nilalabasan?" tanong ko.

 "Nakakapanlumo, pero ang sarap pala! First time ko talagang maranasan ang ganun. First time ko ring makakita ng tamod ng tao, lalo na tamod ko, ehehehe."

 "O kita mo na. Pero wag ka, baka hanap-hanapin mo ako, loko ka pinagbigyan lang kita. Babae ang type ko" sabi kong tumatawa. "Atsaka, dahil first time mong makakita ng tamod, heto, amoyin mo at lasahan mo na rin" at pinahid ko ng daliri ang tamod nyang nagkalat sa tyan ko at biglang iminudmod yun sa ilong at bibig nya."

 "Pwe! Mapakla!" sabi nya na ang mukha²'y halos hindi ma-drowing.

 At bago pa sya makapagsalita ulit, ipinahid ko naman ang buong palad ko sa tamod kong nagkalat sa tyan nya at iyon naman ang biglaang iminudmod sa mukha nya.

 "Urrrkkkkk! Salbahi ka talaga!" Pinabayaan na lang nya ang tamod ko sa mukha nya at mabilis na pinahid din nya ang tamod nyang nagkalat sa tyan ko upang makaganti. Ngunit naagapan ko sya at nagpambuno kami, hanggang sa nagpapaikot-ikot na ang mga katawan namin sa papag sa pagtatagisan ng lakas... Nung mapagod, tawanan na lang. Naglinis kami ng aming mga katawan, at bumalik na si Anton sa kwarto nila ng kapatid nya.

 Kinabukasan, parang wala lang nangyari sa amin. Walang nagbago. At simula noon, ramdam kong nagsasalsal nang mag-isa si Anton dahil may mga araw na hinihiram nya ang magasin ko, at may mga pagkakataon ding kusa nalang itong nawawala at ibinabalik. At kahit nagpaparamdam sa akin si Anton na gawin muli naming sabay ang ganun, hindi ko na pinatulan pa. Hindi na iyon nasundan.

 Yun ang experience ko kay Anton sa dalawang buwan kong immersion sa pamilyan niya, tatlong taon na ang nakalipas. At nung bumalik ulit ako doon para kay Sir James, 21 na ako at 19 na rin sya, si Sir James ay 26. Kaya ganun nalang ang pangangamba ko na baka nahuli nya kami ni Sir James na naghalikan sa batis dahil sa experience ko na iyon sa kanya. Baka maisip nya, "Akala ko ba, babae ang type ni Carl?"

 Ngunit may sumiksik ding konting sundot sa utak kong di maiwasang magtanong, "Kumusta na kaya si Anton? May experience na kaya sya sa pakikipagtalik?" At kapag binalik-balikan ko sa isip ang nangyaring iyon sa amin lalo na't sa akin nya naranasan ang unang halik at ang magparaos, parang may kiliti na ring di maintindihan akong nararamdaman...

[04]

Napakasaya ko sa araw na iyon sa muli naming pagsasama ni si Sir James pagkatapos naming malayo sa isa't-isa ng isang taon. Pagkatapos naming magtampisaw sa batis, umuwi na kami sa bahay nina Tatay Nando at kinagabihan sa dating kwarto ulit kaming dalawa natulog; sa kwarto na kung saan namin pinatibay ang pagmamahalan; sa kwarto na kung saan nagkudlit kami ng balat, nagpaagos ng sariling dugo tanda ng aming pagmamahalan. At doon, muli naming tinamsa ang bugso ng aming damdamin, mas mainit, mas mapusok.

Ngunit tila may napapansin akong kakaibang lungkot at pag-alala sa mukha ni Sir James. Hindi man nya ipinapahalata, dama ko na may bumabagabag sa isipan nya. Gusto ko sanang itanong kung ano iyon ngunit hinayaan ko na lang, iniisip na baka kapag handa na sya, sasabihin din nya sa akin kung ano yun.

Kinabukasan, umalis si Sir James papuntang syudad at may prospective sponsors daw sa project at gustong makipagkita; doon na rin daw sya mag overnight dahil may iba pang mga aasikasuhing bagay-bagay na may kaugnayan sa eskwelahan. Gusto ko sanang sumama ngunit hindi sya pumayag gawa nang hindi naman daw sya magtatagal doon.

Dahil ako na lang mag-isa ang naiwan, hinanap ko si Anton upang hindi naman ako mababagot habang wala si Sir James. Ngunit napag-alaman ko na lang kay Tatay Nando na nagpunta daw ito sa kalapit baranggay, sa bahay ng pinsan nya doon. Nagtataka ako dahil nung pagdating na pagdating ko pa lang sa baranggay, excited na excited syang makita ako at at ang sabi pa nga nya, pupunta kami ng ilog at maliligo, manghuli ng isda, at mag-ihaw-ihaw. At gusto nga daw nyang ipakita sa akin ang kubo sa tabi ng ilog dahil sa sya daw ang may gawa nun para sa akin. Kaya, hindi ko maintindihan kung bakit bigla na lang syang umalis. Iniisip ko na lang na baka importante din yung pupuntahan nya. Ibinuhos ko na lang ang oras ko sa sa pag-iikot sa baranggay, kasama si Dodong, ang 17 years old na nakababatang kapatid ni Anton, nakikipag-usap sa mga tao, sa Kapitan, sinasagap ang mga feedback nila tungkol sa school na donated ng mommy at sa pagpapatakbo nun ni Sir James, at inalam na rin ang mga pangangailangan pa nila kaugnay sa project, kagaya ng libro, papel, mga lapis at ballpens, etc. Napakainit ng pagtanggap nila sa akin. Palibhasa, mommy ko ang sumasagot sa mga pangangailangan ng mga batang mag-aaral nila at sa school na rin. Bawat bahay na mabisita namin, inaalok kami na doon na kakain ng pananghalian. May isang bahay din kaming napaunlakan. Mayroon ding nag-alok ng inuman na tuba, yung indigenous wine na gawa sa nyog, at may napaunlakan din kami ni Dodong.

Mag aalas 5 na ng hapon nung maisipan kong bumalik na kami ni Dodong ng bahay. Mamumula-mula na ang pisngi dahil sa may kaunti ding nainum sa ilang mga umpukang nadaanan namin at nag-offer ng tagay. Parating pa lang kami, nung mapansing may nag-gigitara, nakaupo sa ilalim ng puno ng sa harap ng bahay nina Tatay Nando. "Si Anton!" sigaw ng isip. Pinagmasdan ko sya ng maigi, tila naka-inom at di maipagkaila sa mukha nya ang lungkot.

"Hey, musta tol!" ang sambit kong pagbati, si Dodong naman ay dumeretso na kaagad ng bahay at pumasok sa kwarto nila ni Anton, nagpaalam na magpahinga muna.

Matalas ang isinukli na titig ni Anton sa akin.

"Tol, may problema ba tayo?" Tanong kong naguguluhan sa reaksyon nya.

Hindi sya sumagot, pinagpatuloy ulit ang pag-strum ng gitara, tila walang kumakausap.

Umupo ako sa tabi nya. "May... galit ka ba sa akin?" Tinapik ko sya sa likod.

Huminto sya sa ginagawa, nanatiling nakayuko, at pabulong na nagsasalita, "Sino ba ako para magalit sa anak ng taong nagpapaaral sa akin at sa kapatid ko?"

Tila nabigla ako sa binitiwan nyang salitang iyon. Kahit na pabulong lang, klarong-klarong nasagip iyon ng mga tenga ko. "Bakit tol, ano bang problema? Lasing ka yata, ano."

"Hindi ako lashing Carl, nakainom lang, at wala kang pakialam kung nakainom ako." ang sabi nyang mejo mak katigasan ang tono.

"OK, kung ganun, ano ba ang drama mo? Kahapon nung dumating ako dito, excited mong sinabi sa akin na pupunta tayo sa tabing-ilog at ipakita mo ang kubong ginawa mo para sa akin. Tapos ngayong araw na to, umalis ka pala, ni hindi ka man lang nagpaalam sa akin o kay Sir James. Alam mo bang ngayong araw na to wala akong kasama? Buti na lang nanjan si Dodong. Ano bang nangyari sa iyo?"

Tiningnan nya ako. May galit pa rin sa mga mga mata nya. "At pati na rin ba si Dodong, dumaan na rin sa iyo?"

Tila umakyat lahat ng dugo ko sa ulo sa narinig. Ngunit pinigalan ko ang sarili. "Tol, ayusin mo ang pananalita mo... baka di ko mapigilan ang sarili at masaktan kita."

"Bakit, dahil ba sa totoo ang sinabi ko? Si Kuya James, kala mo di ko nakita ang ginagawa ninyo? At ako... di ba ikaw ang nagturo sa akin kung paano gawin yun? At ngayon... si Dodong naman?" sigaw nya.

Biglang nagdilim ang paningin ko at sa galit, pinakawalang ang napakalakas na suntok. Nakita ko na lang ang pagbagsak ni Anton sa damuhan, haplos-haplos ng isang kamay ang duguang bibig.

"Sige, Carl, bugbugin mo ako. Ganyan naman talaga, e, diba? Sige, kahit anong gawin mo sa akin, gawin mo, hindi ako lalaban. Kahit patayin mo pa ako... yan ay dahil anak ka ng nagpapaaral sa akin at ng kapatid ko. Mahirap lang kami, kayang-kaya mong gawin ano man ang gusto mo!" ang sabi nyang ang boses ay bibigay na't iiyak. At di na nga nya napigilan. Humagulgol na lang ito.

Parang bigla na rin akong naawa sa nasaksihan. Niyakap ko sya. "Tol, sorry, sorry! Ano ba ang nangyari sa iyo? Ano bang nagawa kong kasalanan sa iyo? Magsalita ka naman please."

Nanatili lang syang nakayuko, pahid-pahid ng isang kamay ang luhang dumadaloy sa pisngi. Hinayaan ko na lang muna.

At dahil sa tila ayaw pa ring magsalita ni Anton, naisipan kong tumayo at aalis na lang sana. "Ok, kapag ayaw mo pa ring magsalita, aalis na lang ako. Kung gusto mong kausapin ako, nasa kwarto lang a - "

"Carl!" pag-cut nya sa sinabi ko. "Wag kang umalis, pwede?"

Bumalik ako sa inuupuan. "Ano bang problema, tol?" tanong ko ulit.

"Pwede dun tayo sa tabing-ilog? Sa kubong ginawa ko para sa iyo?"

"A... oo ba. Ano bang meron dun?"

"Wala lang, gusto lang kitang makausap."

Mga alas 6 na ng gabi nung magpunta kami ni Anton sa kubo nyang ginawa. Habang tuluyan nang lumubog ang araw, kitang kita naman sa pampang ng ilog sa labas lang ng kubo ni Anton ang paakyat na bilog na buwan. Napakaganda ng tanawin, may kalamigan na ang hangin at dinig na dinig ko ang ragasa ng tubig sa ilog.

Naupo kaming dalawa sa damuhang gilid lang ng pampang paharap sa ilog. "OK, anong gusto mong pag-usapan natin?" tanong ko.

"Hindi mo ba ako na-miss?" tanong nyang sagot sa tanong ko.

"Hahahaha! Anong klaseng tanong yan? Syempre miss na miss. Pag nainip na ako sa trabaho ko sa syudad, ang lugar na to kaagad ang sumisiksik sa isip ko. At syempre, naiisip ko yung mga harutan natin, yung wrestling, yung mga kalokohan. Bakit mo naman natanong?"

"Si Kuya, na-miss mo din?" ang tukoy niy kay Sir James na simula nung inampon ng pamilya ay tunay na kuya na talaga ang turing nila, hindi binigyang pan-sin ang tanong ko.

Napahinto ako sa hindi inaasahang pagpasok sa pangalan ni Sir James sa usapan. Syempre naman, guro ko iyon. Kung hindi sa kanya, hindi ako makakapunta dito, hindi tayo magkakilala..." ang sagot kong hindi makatingin-tingin sa kanya. "

Napabuntong-hininga sya, natahimik sandali. "Mahal mo ba si Kuya James?"

Di ko maintindihan kung papatulan ang tanong o mapipikon. Ngunit nanaig pa rin ang pagko-kontrol ko sa sarili, hindi nagpapahalata. "Oo naman. Marami akong natututunan sa buhay dahil sa kanya... at hindi lang din naman ako ang nagmahal sa kanya, e. Lahat kaming mga naging estudyante nya, mahal na mahal sya."

"Ang ibig kong sabihin, yung romantic na pagmamahal" pag-klaro nya.

"Ano bang klaseng tanong yan, Anton... diretsahin mo nga ako? Ano ba talaga ang gusto mong tumbukin?" ang sabi kong pagpapahalatang nairita na.

"Ok, sorry, nalimutan kong wala naman pala akong karapatan. Sinubukan ko lang namang itanong iyon dahil simula nung maging close tayo, wala naman talaga tayong sikreto, di ba? Hindi nga lingid sa kaalaman mo na wala pa akong karanasan sa sex nung maging magkaibigan tayo, at hindi rin lingid sa iyo na wala pa akong kamuwang-muwang kahit sa pagma-masturbate. Ikaw pa nga ang nagturo sa akin, diba? Ngunit kung nagbago ka na, ok lang. Sino nga lang ba ako sa buhay mo; isang hamak na anak ng magsasakang pinapag-aral ng mommy mo... Maging kaibigan ka nga lang na ganito, napaka-swerte ko na. Dapat masaya na ako jan."

"Hey... ano bang pinagsasabi mo, tol! Tindi ng drama neto, di ko naman maintindihan ang papel. Ano ba talaga? Teka, hulaan ko. Ah... inimbitahan mo ako dito para itanong kung na-miss kita? O, teka, ah... upang i-remind sa akin na mommy ko ang nagpapaaral sa iyo? Tol, ano ba? Di mo ba alam na naubusan na ng tropeo ang FAMAS at lahat ng mga award-giving bodies sa Pilipinas? Sayang ang drama mo!" ang pabiro ko nalang na salita, pag-divert sa seryoso nyang topic.

Hindi sya umimik, nakayuko lang, ang mga tuhod ay itinukod sa baba, nilalaro ng isang kamay ang buhangin na animo'y wala sa isip ang ginagawa at ang mukha‎'y napakaseryoso.

Tumayo ako upang maghanap ng mga tuyong kahoy at dahon ng nyog. "Tol, mag-bonfire tayo at mag-ihaw ng mais gaya ng dati nating ginagawa. Mangongolekta muna ako ng tuyong ka-"

"Mahal kita Carl!" ang madalian at halos pabulong na sambit nya, nakayuko pa rin.

Parang napako ako ng sandli sa kinatatayuan. Bumalik ako sa kinauupuan, nilapitan sya. "Tama ba ang narinig ko? Mahal mo ako?"

"Oo." Di pa rin sya natinag sa pagkakayuko.

"Hahahahaha! Nagbibiro ka lang tol, sabihin mong nagbibiro ka, di ba?"

"Hindi." Seryoso nyang tugon. "At ewan ko, Carl. Simula lang ito nung tinuruan mo ako sa bagay na iyon... at nung umalis ka nung isang taon, palagi ka nang nasa isip. Kaya nung makita kita ulit kahapon, sobrang saya ang nadarama ko. Ngunit sobra din akong nasaktan sa nasaksihang ginawa nyo ni Kuya James..." Sabi nyang tumulo na ang luha. "Kaya kita tinanong kung mahal mo ba si Kuya James, e..."

Hindi ko alam kung matatawa o maaawa. Umakbay ako sa kanya. "Tol, kung nami-miss mo man ang isang tao, hindi ibig sabihin nun mahal mo na sya, na may romantic feeling ka na sa kanya. Kagaya ko, nami-miss din naman kita a, sobra. Natatawa ako kapag naaalala ang mga kabulastugang ginagawa natin, ang mga harutan, pangbunuan ng lakas, ang mga paunahan sa languyan, o paramihan ng mga naakyat na puno ng nyog. At syempre, na-miss ko sobra ang ganitong nag-uusap lang tayo ng kahit anu, kahit walang ka-kwenta-kwentang bagay. Pero hindi ibig sabihin makikipag-relasyon na ako sa iyo. Kasi, kapag pumasok ka sa isang relasyon, dapat sigurado ka sa nararamdaman mo dahil ito'y may mga kaakibat na responsibilities, mga bagay na i-give up, isakripisyo, at ipaglalaban. Hindi ka pweding pumasok sa isang relasyon na wala kang paninidigan; unless, naglalaro ka lang, dahil kung hindi ka sigurado sa isang bagay, paano mo ito ipaglalaban? Kaya dapat na siguraduhin mo muna kung ang naramdaman mo ay totoo, sagad sa puso at sa isipan. Gawan mo ng paraan upang suriin ang sarili at matimbang kung totoo ka nga bang nagmahal, o naguguluhan lang."

Tahimik.

"Naranasan mo nabang magkaroon ng girlfriend?"

"Hindi pa."

"Sinubukan mo na bang manligaw?"

"Hindi pa rin."

"See what I am saying? Lalaki ako tol, at lalaki ka rin. Ang nangyari sa atin nung tinuruan kita ng isang bagay na ginagawa ng mga lalaki ay normal na nagyayari sa mga katulad ng ibang kabataang nag-eeksperemento... Ako, nung high school pa, kapag pumasok sa utak ang kalokohan sa magkakabarkada, nagpapaunahan pa nga kami, nagpapatalbugan kung sino ang may mas malaki... Pero, hindi ako na-inlove sa kanila. Normal sa magbabarkada ang gumawa ng kalokohan, gaya ng nangyaring iyon sa atin. Oo, aaminin ko na kapag naisip ko iyong mga nangyari sa barkada o kahit iyong sa atin, may kiliti rin akong naramdaman. Ngunit hindi sapat iyon tol para masabi kong mahal ko na iyong mga barkada ko na iyon at makikipagrelasyon na ako sa kanila. Ang pagmamahal, tol ay mas malalim pa kesa pisikal na pangangailangan. Ang libog ay kusang umaatake ngunit kusa ding nalulusaw; ang pagmamahal ay nananatili. Katulad ng pagkakaibigan natin. Walang pweding makakapaghiwalay sa atin..."

Hindi sya kumibo.

"Ok, upang masiguro mo sa sarili na mahal mo nga ako, why not focus your atention sa babae muna. Manligaw ka at i-try mong makipagrelasyon. Kung pagkatapos mong magkaroon ng girlfriend at hanap-hanapin mo pa rin ako, baka maniwala na akong mahal mo nga ako... How about that?"

Nag-isip sya. "Bakit ikaw... kayo ni Kuya James?"

Napabuntong-hininga ako sa tanong nyang iyon. Hindi ko akalain na igigiit pa rin nya ang tungkol sa amin ni Sir James. "Ok... aaminin ko sa iyo, dahil wala naman talaga tayong sikreto, diba? May relasyon nga kami ni Kuya James mo. Ngunit pinagdaanan naming pareho ang sakripisyo, ang subuking maglayo sa isa't-isa at burahin ang kung ano man ang nararamdaman. Bago dumating si Sir James sa buhay ko, iba't-ibang klaseng babae ang natikman ko, nakarelasyon. Akala ko nga, tuloy-tuloy na iyon. Ngunit nung dumating si Sir James sa buhay ko, hindi ako makapaniwalang nangyari ang ganito sa akin. Sabi ng iba, baka lang daw naghahanap lang ako ng father-figure dahil sa wala akong naranasang tatay na gumabay sa akin simula nung bata pa lang. Ngunit, ewan ko, hindi na maialis sa isipan ko si Sir James. Kaya napagdesisyonan na naming papasok sa isang relasyon."

"Paano kung si Kuya ay may iba?"

Para akong natulala sa tanong na iyon ni Anton. Tiningnan ko sya. "Bakit, may alam ka ba?"

Hindi na sinagot ni Anton ang tanong ko. Isinukli nya ang isang makahulugang titig. "Bakit hindi mo na lang ibaling sa akin ang pag-ibig mo?"

"Anton, hindi ka pa nga nagmahal. Ang pagmamahal ay hindi kagaya ng isang bagay na pwedi mong ibigay sa kung sino man ang taong gusto mong pagbigyan nito! Hindi ganyan ang tunay na pag-ibig tol." ang sabi kong mejo tumaas ang boses. "At sabihin mo sa akin, may iba bang mahal si Sir James?"

[05]

Tila binuhusan ng malamig na Tubig si Anton sa tanong ko. "Hoy, Anton! Tinanong kita! May iba bang mahal si Sir James?"

"A, e... wala Carl, wala!" ang sagot nyang tila hindi makatingin sa akin.

"Tol, nagsisinungaling ka, alam ko. Meron kang alam na hindi ko alam. Ano yun? Sabihin mo! Magdamdam talaga ako sa iyo pag hindi mo sinabi sa akin ang nalalaman mo."

"Wala nga Carl... cross my heart." pagdiin nya. "Atsaka, wala ka bang tiwala kay kuya? Kung gusto mo, itanong mo na lang sa kanya pagdating nya."

Tila nahimasmasan ako sa seryoso nyang paliwanag. "O sige... maniwala na ako." ang nasabi ko nalang, inisip na wala din akong magagawa kung ayaw nyang magsalita talaga. Atsaka, sumiksik na rin sa isip ko na kung mayroon man kamming problema ni James, kusa nyang sasabihin sa akin yun. "Oo nga pala tol, may sinabi si Dodong na sayawan mamaya sa may baranggay hall. Gusto mo, punta tayo para makahanap ka na ng babae? Ano...?"

Ramdam ko ang malaming nyang reaksyon. "Parang ayaw ko Carl. Di naman ako marunong sumayaw e. Tsaka, nahihiya ako..."

"A, basta! Pupunta tayo mamaya sa sayawan. Di ba sabi ko sa iyo, dapat buksan mo ang sarili para sa ibang bagay o possibilities? Makipagkaibigan ka lang naman e, for you to get out from your shell, kumbaga. At kung kaya mo na, manligaw ka. Ito na yung chance mo."

"E... sige, bahala ka. Basta samahan lang kita dun."

Walang magawa si Anton. Pumunta nga kami at isinama na rin namin si Dodong. Alas 10 ng gabi nung dumating kami sa lugar mismong kung saan idinaos ang sayawan. May mga sumasayaw na sa gitna. Kitang-kita ang kasayahan sa mukha ng mga dalaga't binata habang umiindayog sa tugtog. Benefit dance daw yun upang makalikom ng pondo ang baranggay para sa nalalapit na fiesta. First time ko ring maka-attend ng ganung klaseng sayawan. Parang gusto kong matawa sa mga hitsura nila, ibang-iba kasi kay sa ambiance ng disco-han sa malalaking syudad na puno ng naggagandahang ilaw, madilim-dilim ang dance hall, at walang pakialaman ang mga sumasayaw kung may kapartner ba o wala, basta tatayo lang sa platform at iindayog, solved na.

Ngunit iba ang sa kanila. Malapad ang lugar na may kasing-lawak ng basketball court, alikabukin pa ang lupang hindi sementado. Kitang-kita ang mga bituin sa langit kapag ibaling mo ang mata sa itaas dahil sa walang bubong ang sayawan. Kahit walang koryente, 6 na petromax naman ang nagsilbing ilaw na nakasabit sa mga poste sa gitna pa ng sayawan mismo. Center of attraction ka kapag sumayaw, sa tindi ba naman ng liwanag na galing sa petromax, pati ulo ng mga sumasayaw nakakasilaw na rin. At kapag ba naman imbes shampoo ang panlinis ng buhok e, ordinaryong panlabang baretang sabon at preskong gata ng nyog ang conditioner... lalo talagang sisilaw ang ulo nila, amoy-gata pa. Ikaw ba kaya ang nakatira sa gitna ng napakalawak na nyogan kung hindi ka rin mangangamoy gata... Sa pakiwari ko, iyon na ang kanilang trade scent. Kumbaga, kapag di sila nangangamoy gata, di sila "in". Ewan, hindi lang ako sigurado.

At heto pa, kapag sasayaw ang isang lalaki, dapat ay may kaparehang babae na syang pipiliin nya galing sa mga nakahelerang dilag sa gilid ng sayawan. Kumbaga, para kang nasa palengke ng isdaan at mamimili ng talakitok. Kaya kapag may type ang isang binata, dapat maliksi upang hindi mauungusan ng ibang mga kalalakihan ang napipisil na talakitok, este, dilag. Hindi pa man nakapagsimula ang tugtug, ayun, takbuhan na. Kaya ang ginagawa ng ibang lalaki para hindi maungusan, nagbabayad sila ng exclusive na sayaw. Yun nga lang, may kamahalan. At ang kawawa lang din ay ang dalagang nakahelera na mejo nangungulubot na ang mukha, o yung may tinatawag na nilang unprescribed face, o kaya'y kinukulang sa fresh gata-conditioner ang buhok, at mag-iinit talaga ang pwet nya sa kauupo, hehehe.

Ang hinahangaan ko lang sa sistema nila ay ang tulungan ng mga dalaga't binata. Ang mga binata sa lugar nila Anton ang syang sumusundo sa mga dalaga't binata naman sa karatig-baranggay. At kapag ang karatig-baranggay ang may ganung sayawan, ang mga binata't dalaga naman sa baranggay nina Anton ang sinusundo. Walang kumpetensyahan. May coordination ang mga schedule ng kanya-kanyang sayawan.

Bumili kaagad ako ng ribbon, tig-iisa kami ni Anton at Dodong. Nung mapansin kaagad ng announcer na nandun ako, umaalingawngaw kaagad ang mikropono, "Ang sunod na pyesang ito ay exclusive para lamang sa ating espesyal na bisita na galing pa sa malaking syudad na walang iba kundi si Sir Carl Miller at mga kasama niyang sina Anton at Dodong! Walang hahalo sa kanila please!!!" pakiusap pa ng announcer na syang taga-anonsyo kung anong kulay na ribbong nabili ang pweding sumayaw sa kada tugtug.

Napansin ko na lang na nagsitabihan na ang ibang mga kalalakihan, ang lahat ng mata ay nakatutuk sa amin. Para bang isa akong dignitary o artista na pinoprotektahan at pinagkaisahang pagbigyang daan. Parang may kumikiliti sa puso ko sa eksenang iyon, kinabahan na natutuwang di maintindihan. Tiningnan ko agad ang mga dalagang nakahelera sa gilid ng ticketing table. Yung iba‎ nagingiting nahhihiya, ang iba'y nagsiyukuan na parang nininerbyos. Ngunit dama ko din ang nararamdaman nilang excitement na baka sila ang pipiliin ko, o ng mga kasamahan ko. "Anton hali ka na!" Ang pag encourage ko sa kanya. Ngunit sa kabila ng pagtawag ko, ayaw pa ring sumunod ni Anton sa gitna ng sayawan. Hinila ko na sya. Para kaming nag tug-of-war habang si Dodong naman ay tila sanay at mangiti-ngiti lang sa likod namin, tinitingnan-tingnan si Anton at tinutulak-tulak na rin. Pakiramdam ko'y malulusaw na sa hiya ni Anton. At dahil sa kahihila ko at katutulak ni Dodong, nakapasok din kami ng bahagya sa loob ng sayawan. Palakpakan. "Tingnan mo, tayo lang ang tinitingnan-tingnan ng mga tao, halika na at nakakahiya!"

Walang magawa si Anton kundi ang sumunod. Sumunod na rin si Dodong na sa tingin ko‎'y sanay sa ganung mga sosyalan na kabaligtaran naman sa mahiyaing kuya nyang si Anton. Pumili ako ng kapareha, yung pinakamaganda at pinakamabenta. Bata, matangkad, chinita, sexy, mahaba ang buhok at syempre, gumagamit ng fresh gata-conditioner (hehe).

Nilingon ko sina Anton at Dodong. Si Dodong, nakapili na ng babae at walang ka-kyemekyemeng hinawakan ito sa beywang at sumayaw na, habang si Anton ay pumili-pumipili pa lang, parang nininerbyos. Maya-maya lang at dumeretso na sa gitna, naka-sunod sa kanya ang isang babaeng, maputi, maganda ang katawan, makinis, at mejo singkit ang mga mata. "Magaling din namang pumili ang loko" sabi ko sa sarili. Pumuwesto sila sa gitna, tabi namin. At dahil sa mahiyain, hindi magkamayaw kung paano simulan. Nakita ko na lang na hinawakan ng babae ang mga kamay ni Anton at inilagay ang mga ito sa magkabilang beywang niya. May pagka-outgoing ang babae sa tingin ko at napansin kong habang parang matitisod si Anton sa paggalaw, si babae naman itong nagtuturo at tila nag-iinstruct. "Hmm, mukhang type ni babae si lalake" sabi ko sa sarili.

Nakakatuwang pagmasdan sina Anton. Ang babae, tanong ng tanong ng kung anu-ano, halatang kinikilig, habang si lalake naman ay halatang nanginginig at pinapawisan na di mapakali.

Natapos ang tugtog at tila tulala pa rin si Anton, hindi makapaniwalang nakumpleto ang buong tugtog na hindi natapilok o nag-collapse. "Ey! Tulala ka pa yata. Anong feeling ng naka-yakap ng babae?"

"Eh, pinapawisan ako eh... hehe!"

"Pansin ko nga. At nanginginig ka, tol. Magandang senyales yan. At type ka pa yata nung babae na yun. Type mo ba sya?"

Ngingiti-ngiti lang si Anton, parang nahiyang umamin. "May hitsura, makinis, madaldal, at sweet. Tinuruan nga nya ako kung paano igalaw ang mga paa, e. Kung hindi lang sya marnong magdala, natapakan ko na sya o kaya'y natapilok na ako"

"Hahaha! Mukhang natamaan ka, ha? O sige, isayaw mo pa sya."

"Nahiya pa rin ako, Carl."

"Ok, palamig ka muna at maya-maya, sayaw ulit tayo." At sikreto kung pinapuntahan kay Dodong ang announcer at nagbayad sa ticketing table ng 500pesos para sa isang espesyal na tugtug.

Maya-maya, umaalingawngaw muli ang mikropono, "Ang susunod na pyesa na ito ay exclusive, para sa isang tao lamang na walang iba kungdi si Anton!!!" Walang hahalo please!"

Lumaki ang mata ni Anton nung marinig ang pangalan nya, di makapaniwala. Kilala ng lahat si Anton na napakamahiyain, ngunit matulungin at mabait. Pinakawalan ko ang masigabong palakpak at nagsunurang magpalakpakan na rin ang lahat. Hiyawan, tawanan pag-encourage kay Anton na pumasok na sa loob ng sayawan at pumili ng babae. Ang ibang mga kalalakihan ay ginabayan pa sya at pilit na hinihila patungo sa mga nakahelerang dalaga. Wala na namang nagawa si Anton kungdi ang tunguhin ang helera ng mga babae at pumili. At hindi nga ako nagkamali, yung unang babae pa rin nyang nakapareha ang pinili.

At sinundan pa iyon ng ilang mga exclusive na sayaw pa, requests at bayad kong lahat either exclusive para kay Anton lang, o minsan sa aming tatlo, hanggang sa napansin ko na lang na mejo ginanahan na si Anton sa pagsasayaw na kahit hindi na exclusive ay nakikipag-unahan na rin. At naging suki nya ang maputing singkit na babae. Kitang-kita ko sa mga mata ni Anton na na-eenjoy na nya ang pagsasayaw. Kahit modern dance ay sumabak na rin kahit na ang tugtug ay walang katurya-turya.

Mag aalas 2 na ng madaling araw nung matapos ang sayawan. Lumapit na sa akin si Anton, bakas sa mukha ang ibayong sayang naramdaman sa sayawang iyon. "O, nag-eenjoy ka ba?" tanong ko.

"Sobra, grabe! Huh! Ngayon ko lang naeenjoy ang ganito!" ang excited na sagot nya.

"Sabi ko nga sa iyo e! O, nasaan na pala si Ester?" ang tanong ko, tukoy sa babaeng naging suki nyang partner sa sayawan.

"Pauwi na sila, e. Nasa kabilang baranggay pala iyon nakatira, kaya pala parang ngayon ko lang sya nakita."

"Hmmm, mukhang nagkakakilala na kayo ha." sabi ko sabay kindat at pabirong tinampal ang likuran nya. "O, e... bakit hindi ka sumama sa paghatid sa kanila para malaman mo kung saan ang bahay at hindi ka mahirapan kung sakaling maisipan mong dalawin? Tutal marami naman kayong kalalakihang maghahatid, diba?"

"E, paano ikaw?"

"Ano ka? Ang lapit-lapit ng bahay natin eh. Dideretso na ako. Wag mo na tong palampasin, ok?" Nilapitan ko ang mga kalalakihan at kababaihang handa nang umalis patungong kalapit-baranggay. "Ey, sasama si Anton sa grupo ninyo, kayo na ang bahala dito ha? Alam nyong ngayon lang yan sumasama sa ganito."

"Wag po kayong mag-alala, Sir Carl. Kami na po ang bahala sa kanya!" sagot ng mga kalalakihan.

Nilapitan ko si Anton. "O, panu tol. Tutuloy na ako. Ingat ka at enjoy!"

"Salamat Carl! Ikaw din, ingat!"

Umuwi akong mag-isa dahil si Dodong ay meron ding nililigawan at inihatid din. Pagdating ng bahay, hindi kaagad ako nakatulog. Naglalaro pa rin sa isipan ang mga nangyayari sa sayawan, at ang matagumpay kong pag expose kay Anton sa pakikipag kaibigan sa babae. Nakikinita ko, na iyon na ang magiging simula para tuluyan nya nang malimutan ang sinasabi nyang pagmamahal para sa akin at mabuksan ang pintuan para kay Ester. Ramdam ko ang saya para sa kanya; ang saya ng pagbibigay at pagpaparaya, ang saya ng pagsasakripisyo ng ilang bagay upang maging maligaya, o mabago ang takbo ng buhay ng isang mahal na kaibigan.

Ngunit sa likod ng isipan ko, parang mayroon ding konting kirot na nararamdaman. Siguro iyon ang kirot para sa nakaambang pagbabago ng aming pagiging close sa isa't-isa, o yung sinasabi nilang "letting go" ng closeness ng isang mahal na kaibigan. Siguro, masyado lang advanced akong mag-isip, nangangamba na baka tuluyan ng mag-iba si Anton kapag nagka-girlfriend na. Kung dati sa akin lang umiikot ang mundo nya, baka mawalan na sya ng oras para sa akin, o magbago ng tuluyan ang dati naming masasayang samahan. Binitawan ko ang malalim na buntong-hininga. "Ganyan talaga ang buhay, walang permanenteng takbo, o kasiguruhan. Minsan, darating na lang ang mga taong di natin inaasahan sa buhay, mamahalin at hanap-hanapin. Ngunit hindi ito magtatagal; aalis din sila dahil hahanapin din nila ang mga sarili, o ang mga pagbabago na dapat gawin, o ang mga posibilidad na magbibigay kahulugan sa mga buhay nila. At dahil mahal, hahayaan natin silang lumipad at makalaya kumbaga, magtagumpay, lumigaya... sa kabila ng sakit na maaaring idudulot nito at ng pagbabago..."

Halos mag aalas kwatro na ng madaling araw nung maidlip ako; mag-aalas onse na rin ng tanghali kinabukasan nung magising. Narinig ko ang masayang pagkukuwentuhan nina Dodong at Anton sa mga nangyayari sa sayawan, at syempre, sa kani-kanilang mga kaibigang babae.

"Kuya, kumusta kayo ni Ester? Naka first base ka ba kagabi?" ang tanong ni Dodong kay Anton.

"Anong first base?" sagot naman ni Anton.

"E... yung kahit papano, naiparamdam mo sa kanya na may gusto ka sa kanya."

"Hindi ko alam"

"Ibig mong sabihin, wala kang ginawa?"

"Paano ako makaporma e, ako itong pinopormahan eh!" sabay tawanan ang dalawa.

"E, hindi ka nga naka-first base kuya, homerun pa. Hahahah! Alam mo kuya, kitang-kita naman sa mga kilos ni Ester na type na type ka nya eh. Halos hahalikan ka na nga lang sa labi kung makikipagusap sa iyo. Hayup ka talaga sa appeal kuya!"

"Hindi naman... Pero, maganda si Ester, di ba? Balingkinitan, makinis..."

"Ibig mong sabihin kuya, liligawan mo na sya?"

"Hmmm. Siguro."

"Good morning!" ang pag-greet ko sa kanilang dalawa.

"Good morning din po!" sagot naman nila.

"Mukhang memorable ang sayawan na yon kagabi ah!"

"Opo Kuya Carl! Lalo na kay Kuya Anton! In-love na yata, hehehehe!"

"Heh! Lokoloko! Ikaw nga jan e!" ang sagot naman ni Anton na nahiyang umamin.

"OK lang yan. Habang nasa ganyang edad pa kayo, eenjoy nyo dahil pag dumating na kayo sa mga 20 and above, dapat seryosohan na..." sabi kong pabiro. Nung may bigla kong naalaala, "Oo nga pala, di pa rin ba dumating si Kuya James ninyo?"

"Malamang mamayang hapon pa po yun kuya Carl, mga 4pm pa siguro. At kapag di sya nakarating mamaya, malamang na dun na rin po sya matutulog dahil mahirap tahakn ang daan patungo rito kapag gabi na e." ang sagot ni Dodong.

"A ganun ba... Ba't saan pa ba daw ang punta nya at posibleng hindi sya makarating sa araw na ito? Di ba dapat ngayon na ang uwi nya?

"Minsan po natatagalan sya. Nasa syudad din kasi si Ate Maritess, dalawang buwan na. Dadaanan pa nya yata."

"Hah? Bakit ano\'ng nangyari sa Ate Maritess mo?"

Biglang nautal si Dodong. Napansin ko rin sa mga mata ni Anton na tila ayaw nyang magsalita pa si Dodong. "A... e... Wala naman po. E... Nagpapacheck-up lang po at sinasamahan sya ni Kuya James"

Bigla ring lumakas ang kabog ng dibdib ko sa narinig. "Bakit? Ano bang nangyari kay Ate Maritess mo?"

Tuluyan nang namutla si Dodong, hindi halos makapagsalita. "E... Buntis po sya!"