Campus Figure (11-15)

by: Dylan Kyle

Pagpasok namin ng bahay, sinalubong agad kami ni nanay at tatay. Nagulat ako ng Makita kong nandun sila. Nagulat rin ako ng makitang nakaupo sila Tita Rose at Tito Marco. Akala ko sa susunod na buwan pa sila uuwi pero bakit napaaga sila ng uwi?

“Ma, pa… napaaga po ata uwi niyo?” tanong ni Vince sa kanila. “Ah… kasi naman anak maagang natapos yung business appointment namijn dun eh…… kaya ayon…..” pagpapaliwanag ni Tita Rose. “Ah gnun po ba…….” Tanging nasabi ni Vince. “Nga pala Kyle…. May maganda kaming balita sa iyo……. May bago na kayong matititrhan ditto sa subdivision niyo… Isang house na for isang pamilya…. Mlaki ito kesa sa tinitirhan niyo at pumayag na yung nanay at tatay mo na dun kayo tumira. “Naku…nakakhiya nap o….pero maraming salamat po….di ko pom alam kung paano po namin kayo mababayaran…….” Sabi ko sa kanila. Tuwang tuwa naman si Vince para sa amin kasi sa loob din ng subdivision kami nakatira.

Inihatid kami ni Mang Nestor sa bago naming lilipatan. Malaki ito. Maaliwalas tignan. Nandun na ang mga bagong gamit sa loob ng bahay. Tuwang tuwa talaga ako sa nangyayari sa buhay ko. Una, kapiling ko na ang lalaking pinakamamahal ko. Ikalawa, mayroon na rin kaming bahay na matitirhan. Kaya nung gabing iyon maayos akong nakatulog.

Ilang lingo ang lumipas, ganun pa rin ang ipinakitang pagmamahl ni Vince. Nalalapit na rin ang Prom namin. Kaya todo prepare kami. Hnaggang sa dumating ang prom. Masaya naman ang nagging program hanggang sa mapunta na sa huling part ng program. Di ko inaasahan ang nangyari. Since nakamobile music kami libre ang lahat na mag bigay ng gusto nilang kanta. Nakuha ang lahat ng atensyon ng magsalita ang D.J. “Good evening everyone… may I call all your attention please….. This next song is dedecated to Kyle Archangel……..” at pinatugtog ang kanta.

Well you done done me and you bet I felt it

I tried to be chill but you're so hot that I melted

I fell right through the cracks

Now I'm trying to get back

Before the cool done run out

I'll be giving it my bestest

And nothing's going to stop me but divine intervention

I reckon it's again my turn to win some or learn some

I won't hesitate no more, no more

It cannot wait, I'm yours

Well open up your mind and see like me

Open up your plans and damn you're free

Look into your heart and you'll find love love love love

Listen to the music of the moment people dance and sing

We're just one big family

And It's our God-forsaken right to be loved love loved love loved

So I won't hesitate no more, no more

It cannot wait I'm sure

There's no need to complicate

Our time is short

This is our fate, I'm yours

Scooch on over closer dear

And i will nibble your ear

I've been spending way too long checking my tongue in the mirror

And bending over backwards just to try to see it clearer

But my breath fogged up the glass

And so I drew a new face and laughed

I guess what I'm be saying is there ain't no better reason

To rid yourself of vanity and just go with the seasons

It's what we aim to do

Our name is our virtue

But I won't hesitate no more, no more

It cannot wait I'm yours

Well open up your mind and see like me

Open up your plans and damn you're free

Look into your heart and you'll find that the sky is yours

Please don't, please don't, please don't

There's no need to complicate

Cause our time is short

This oh this this is out fate, I'm yours!

Siyempre nagulat ako at nagging masya kasi alam kong si Vince ang nagdedicate nun. Pero lalo along nagulat ng Makita kong pumunta sa may aisle ng stage si Vince at may hawak ng mike. “Good evening everyone…… pasensya sa abala…. I just want to say this to my one and only love……. Siguro after this… magtatanong kayo kung bakit ganito ang nagyari…maraming bagay ang hindi maipaliwanag lalo na kapag tungkol sa pag ibig. Una kong naramdaman ito sa taong ito nung magkasama kami sa iisang bahay…. Sabihin na natin na etong sira ulo dati na nasa harap niyo ay binago ng taong ito……. Siya lang ang tanging nagpabago sa akin…. Kaya sana kung malaman niyo ang relasyon naming dalawa…. Wag sana kayong mandiri sa amin….kung nagkaganito man ako hindi niya kasalannan yun……” ang lahat ay matamang nakikinig sa sinasabi ni Vince. Ang iba naghihiyawan…kinikilig…..habang ako kinakabahan.

Nagpatuloy si vince sa kanyang sinasabi. “Mahal na mahal kita…. At nais kong sabihin ito sa buong Campus. …na kahit magkapareho tayo…hindi ito sagabal….. Mahal na amhal kita Kyle Archangel………” at lahat ay nagtinginan sa kinaroroonan ko……. Una walang emosyon ang lahat… nagulat….. Paiyak na ako ng mga oras na iyon pero isang magarbong palkpakan ang naring ng dalawa kong tenga…. May sumisipol…. Naghihiyawan…… at higit sa lahat…may kinikilig….. Sabin g iba…. Ang swerte ko daw…..

Tuwang tuwa ako at kahit gnun pa rin ang nagging kalagayan naming dalawa, tinanggap pa rin kami. May inilabas si vince na isang kahon at iniluwa nito ang isang singsing. TApos tumugtog ang isng romantic na tugtog. Ang lahat ay kumuha ng kani kanilang partner at iginaya din ito ni Vince. Nagsayaw kaming dalawa. Nakakpabnibago nga eh. Napakaganda ng gabi ko. Di ko makakalimutan ang araw na to.

Magdamaagan ang party kaya hanggang umaga kami. Habang nakaupo ako, naalala ko ang panaginip ko dati. “…… Pinagtatawanan ako……. Pinagkakaisahan……. Binabasura…. Pinagbabato ng mga lata, boteng plastic, paple…. Para bang isang pulubi ako…… Walang makasama… Nakita ko si Jonas na hawak ng mga kalalakihan at pinipigilan nila na makalapit sa akin…. Samantala, halos madurog ang puso ko ng makita ko si Vince na yapos yapos ang isang babae at nakayuko. Ni hindi man lang ako tinignan…….. Tumulo ang mga luha ko nun……. Ang sakit ng nararamdaman ko……. At naramdamn ko na lang ang sarili kong tumatakbo palayo…”

Hindi kaya mangyari na yung panaginip nay un. Kinabahan ako. Madudurog ang puso ko kung mangyari man iyon. Pero IPinapanalangin ko na wag mangyari yon. At naniniwala ako na ang isang panaginip ay maaaring kabaligtaran o kaya hindi sa totoong buhay.

Umaga na ng makauwi kami sa bahay. Hindi na ako kila Vince tumitira. Inihatid muna niya ako sa bahay bago siya umuwi. “Hon….thank you sa magandang gabi na ibinigay mo ha……..” sabi ko sa kanya bago ako bumaba. “Walang anuman yon….ganun lang kita kamahal. … I Love you hon…” at isang halik ang iginawad niya sa akin. Punong puno ng pagmamahal ang iginawad niya sa akin. Ilang minuto pa ay bumaba na ako ng sasakyan. Buong umaga ako natulog dahil sa puyat ako. Kinabukasan lingo kaya mahaba haba ang pahinga ko.

Luines at kinakabahan ako kung ano ang mangayyari. Hindi ko maitunghay ang aking ulo. Nasa gate na ako nung umaga nun. Habang naglalkad ako sa passage way marami ang bumabati sa akin ng Good morning. Paakyat na ako ng building namin hanggang sa sumapit ako sa room namin. Naghiyawan sila ng Makita akong dumating. Naroon na si Vince at nakaupo. Tawanan at halakhakan silang lahat. Natutuwa silang lahat sa nangyari. Di ko alam na ganun ang magiging reactions nila Akala ko mandididri sila pero hindi….naging open minded sila sa amin. Masasabi ko na tanggap nila ako kahit ganito kami. Masasabi ko na ang panaginip kong iyon ay kabaligtaran. Siguro may meaning din yun pero ang iniisip ko ang positive way.

Naging maganda ang araw kong iyon. Masya at panatag ang loob. Alam kong may iba na medyo nag aalinlangan sa amin pero pasasaan man bay matatanggap rin nila.

Ilang lingo ang lumipas at ganun pa rin at parang walang nang nangyari. Pauwi na ako nun ng may natanggap akong tawag mula kay Tita Rose.

“Hello kyle….. Asan ka…..” tanong niya. “Pauwi nap o….. hinihintay ko lang po si Vince.” Sagot ko. “Ah ganun ba…. Pagnagkita na akyo ni Vince sabihin mo umuwi agad ditto kasama ka…may mahalaga lang tayong pag uusapan…” ang sabi ni Tita Rose. Napaisip ako. Ano kaya yung pag uusapan namin.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

“Hello kyle….. Asan ka…..” tanong niya. “Pauwi nap o….. hinihintay ko lang po si Vince.” Sagot ko. “Ah ganun ba…. Pagnagkita na akyo ni Vince sabihin mo umuwi agad ditto kasama ka…may mahalaga lang tayong pag uusapan…” ang sabi ni Tita Rose. Napaisip ako. Ano kaya yung pag uusapan namin.

Habang hinihintay ko si Vince, nasalubong ako ng grupo ni Anna. Kung may mga tao na natanggap kami, meron ding mga tao na talagang salungat. “Uy… nandito pala ang syota ng astig na Campus Figure ng school natin…” sabi ni Anna na nangungutya. Sabay tawanan ng malakas. Tila nanliliit ako sa mga naririnig ko pero ano ba ang dapat gawin ko kung hindi ipagtanggol ang aking sarili. “Slamat sa magandang introduction Ms. Montenegro….” Sabi ko sa kanya. “Wow…. Nagpapaka demure pa si Ms. President………..di bagay…….hahahah….” pahayag naman ng kasama ni Anna na babae. “Correction lang po…. Di po ako nagpapakademure lang……. Nilalagay ko pa sa utak ko na kahit konti kailangan kong respetuhin ang kapwa ko mag aaral as the president of The school…. And siguro kayo rin… You should know how to respect the leader in front of you… dahil napakapanget naman kung galing nga kayo sa magnadang pamilya pero ang galing pa sa mababang uri ng pamilya ang may masasabi nating may manners….” Mahaba kong tugon sa kanya.

Tila napuno si Anna. “so gusto mo ng respeto…..ha….. kung gusto mo nun…ipakita mo na dapat kang igalang…na ikaw ang role model at hindi yung ikaw pa ang nagpapakita ng mga kalandian at kalaswaan sa school…. You should know your responsibility and you should know the immorality na ginagawa niyo….” Natigilan ako sa sinabi niya. “And you should know na para sa inyo tama yan…pero sa mata ng tao at sa mata ng Diyos…. Your such a freak….” Dagdag pa niya saby alis sa aking harapan.

Hiyang hiya ako sa nangyari. Tila mawawalan ako ng lakas na tumayo at namalayan ko na lang na tumutulo ang mga luha sa aking mukha. Tama ang sinabi ni Anna. Ako ang dapat na maging role model. Ako ang nakaktaas at ako ang dapat nagpapakita ng tama at hindi mga kamalian. Pero mali ba ang magmahal… Mali ba ang sundin mo naman ang puso mo. Mali bay un ha. May nilalabag ba akong objectives ng school. Bakit ba humantong pa sa ganito.

Nasa ganong katayuan ako ng Makita ako nin Vince. “Hobn… bakit ka naiyak…… anong nangyari…sino may gawa niyan ha….. sabihin mo……” pagmamalasakit sa akin ni Vince. Di ako Umiimik. Nakatulala at pinahid ko ang aking mga luha. Hindi pa rin nawawala ang mga katagang sinabi sa akin ni Anna. Hindi rin tumitigil si Vince sa kaalao niya sa akin. Hanggang sa natauhan ako. Naalala ko na pinapapunta kaming dalawa sa bahay nila. “Hon…. Pinapadiretso nga pala tayo ni Tita Rose sa bahay niyo… may paguusapan lang daw tayo….” Ang tangi kong nasabi.

Namalayan ko na lang na nandun na kami ng tumigil ang sasakyan. Pagpasok namin, kakaibang presensya agad ang aking naramdaman. Para bang may hahatulan dahil nakapwesto sila sa isang upuan habang kami naman ay may nakalaan na puwang sa kabilang upuan. Sabay kaming umupo. Wla pa ring nagsasalita. Pero nakita ko ang gusot na mukha ni Tito Marco.

Si vince na ang bumasag ng katahimikan. “Ma, pa… bakit niyo kami pinatawag…..?”. Agad na sumagot si Tita Rose. “Anak….. di kami maakpaniwala sa natanggap namin na balita galing sa kaeskwela niyo sa school……” tila nagpupuyos ang iyak ni Tita Rose. “I am very disappointed…… lalo na sayo…akala ko nagtino ka na…. I saw many improvement say o pero…. Di pala dapat ikatuwa iyon…..” matigas na sabi ni Tito Marco. “Ma… Pa…. I don’t understand… pwede bang diretsuhin niyo na kami…” may pagtaas na rin ang tono ng pananalita ni Vince. “One of your classmates call here kaninang umaga….. Nalaman na lang namin na kayo daw dalawa ni Kyle ay may relasyon…….. nung una di ako naniwala at pinagbantaan ko pa nga… pero nung magpunta ako sa school niyo kaninang umaga… sari saring mga bagay tungkol sa inyo ang sinasabi nila… na kesya ang sweet niyo daw… na kesya maswerte daw kayo… at kuing anu-ano pa…. I was very shocked of what ive heard…..” mahabang sagot ni Tito Marco.

Kapwa di kami makasagot dahil sa narinig. Ibig sabihin alam na nila ang tinatago naming relasyon. Wala akong lakas ng loob na sumagot. Nahihiaya ako sa mga nangyayari. BAkit ba ganito. Patong patong ang mga problema. Namalayan ko na lang na tumayo si Vince at nagsalita.

“Tama lahat ng nalaman niyo… oo may relasyon kaming dalwa pero ma…. Pa….. let me explain first… before you complain……..”paliwanag ni Vince. “But this is nonsense anak…… din a kailangan mag paliwanagan ditto…. Merong magandang solusyon sa lahat……. Ayon ay maghiwalay kayong dalawa…..” sagot ni TIto Marco.

“That’s wrong Pa…. I Love Kyle…. He is my life… I can’t seem being away from him……. He is the responsible sa mga pag sisiskap ko…sa pagbabago ko…. Sa mga achievements ko…. Sa kanya ko naramdaman ang magmahal na tama…. Na may isang taong nandyan para mahalin ako kahita nag ago…sira ulo at baliw itong anak ninyo….. di Ba kayo natutuwa doon….. He change me for better….. Only one thing lang naman ang hinhiling ko sa inyo eh… na sana bukas loob niyong mahalin din siya at tanggapin na lang na kami nga……. Mahirap ba yon pa ma….?” Mahabang sagot ni Vince. “Its so hard anak….. paano niyo maiiwasan ang pag usapan ng mga tao sa labas… ano na lang ang sasabihin nila anak….. ha… ayokong masaktan pa kayong dalawa……..?” sabat ni Tita Rose.

“Handa kaming ipaglaban kung ano man ang mangyari sa amin…. Mahal ko siya and that’s final…… Sana matanggap niyo na kami…. Ayon lamng ang hinihiling ko sa inyo pa at ma… sana maibigay po ninyo sa akin ang bagay na makakapagsaya sa akin….” Pagmamakaawa ni Vincena tumutulo na ang luha. Niyakap ko naman siya at pinatahan. “Give us a moment anak…we will talk about that….” Sabi ni tita Rose. Sbay tayo silang apat at lumabas ng garden. Habang kami namana ay naiwan sa loob.

Patuloy ko pa ring pinapatahan si Vince. “Hon…paano kung talagang tumutol sila…… ano ang gaagwin natin….” Tanong ko sa kanya. “Hwag kang mag alala….. di ako papaya…kung kailangan nating magpakalayo gagawin ko…..ganun kita kamahal…..isususko ko ang lahat……..maiapaglaban lang ang pagmamahal ko sa iyo….” Pahayag ni Vince. Dahil sa sinabi niya natauhan ako. Tama si Vince. Dahil doon, nasabi ko sa sarili ko, bakit ba ako magpapaapekto sa sinasabi ng iba… Dapat magtiwala lang ako lay Vince.

“Hon… I Love you so much…… salamat at pinaglaban mo ako….”sabi ko sa kanya. At ISang halik ang iginawad ko sa pisngi niya. Namalayan ko na lang na lumapit sila Ate Mina at binigyan kami ng tubig at pamunas. Nakikiisa sila sa amin sa pagtyatanggol ng pagiibigan namin ni Vince. Soportado sila sa pag iibigan namin. Sila nga ang unang nakatanggap sa amin eh..

MAsarap sa pakiramdam na malaman mo na may karamay ka. Mabait ang mga kasambahay nila Vince. MAdaling makisama lalao na sa akin na kahit bago eh mainit pa rin ang pagtanggap sa akin.

Niyakap ko ng mahigpit si Vince. Nasa gnun kaming pwesto ng pumasok silang apat kasama sila nanay at tatay.

Di namin inaasahan ang bigalang pagsasalita ni Ate Mina. “Sir madam….. sorry po kung nakikialam ako ….. pero ang laki po na pinagbago nitong si Vince mula ng magkasama po sila ni Kyle. …masasabi kop o na tuluyan ng nawala ang mga bad things sa kanya….. nakita ko po kung paano magmahalan ang dalawa…… kaya dip o ako tumututol sa knaila……”. Nagpasalamat naman ako at talagang sinoportahan kami ni Ate mina.

NAgsalita na si Tito Marco. “Okay…. We made a decision……. Masakit man pero kaialngang tanggapin……. Pumapayag na kami na magmahalan kayo…..nakita namin ang mga pagbabago mo…lahat lahat ng pagsisiskap mo…at natutuwa naman kami sa nangyari….. pero sana tandaan niyo itong babala ko sa inyo…….” Pagpuputol sa sinabi ni Tito Marco.

“MAging handa kayo sa magiging reaction ng mga tao sa relasyon niyong dalawa….. ipaglaban niyo iyan hanggat sa makakaya ninyo…. Kayanin ninyo……. Pero kung nahihirapan kayo…. Narito kaming mga amgulang ninyo na ahndang tumulong sa inyo…….” Pahabol ni Tito Marco.

“Anak……sana maging makligaya ka……… Nung una nagulat kami….pero sabi namin…sino ba naman kami upang tutulan ang gusto ninyo…… sana maging maligaya kayo at magmahalan…….: sabi ni nanay.

At niyapos ko sila. Gyundin naman si Vince.

MArming salamat pos a inyo…….hayaan po ninyo…..patuloy ko pong aalagaan si Vince……” sabi8 ko kila Tito at tita. “Welcome to the family….enjoy….and feel at home lagi…” sabi ni tita.

Matapos ang usapan…pumunta na kami sa Dining room para kumain.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Masagana ang lahat ng pumunta kami sa dining table. Mababakas sa mukha ng lahat ang kasiyahan. Lalo na sa mukha namin ni Vince. Ang sarap ng pakiramdam na tanggap na ng mga magulang namin ang lahat. Alam ko na hindi pa nila masyado kami tanggap pero dadaan ang mga taon eh mattanggap rin nila kami. Isang pagsasalo na talagang makapagsasabi na masya kami. Nandyan ang nagkwentuhan kami tungkol sa amin.

“Anak…. Kealn pa ba kayo nagging kayo nitong si Sir Vince?” tanong ni Nanay. “Naku, nay…. Wag niyo na akong tawaging Sir…… Anak na lang din o kaya Vince… kasi po kapamilya ko nap o kayo mula ngayon….” Singit ni Vince sa usapan namin. “Naku… nakakahiya naman poi yon…” sabi naman ni tatay. “Naku balae…. Okay lang yun….masanay ka na…” sabi ni Tita Rose. Halos matuwa ako sa narinig ko. Akalain mo ban a tawagin sila nanay na balae. Para na nga kaming ikakasal nito ni Vince. Pero napansin kong medyo di nakikisama si Tito Marco. Siyempre alam ko na nahihirapan siyang tanggapin. Pansin kong napansin din ito ni Vince. “Pa… may problema ba… bakit ang tamlay ninyo?” agad namang nagbaba ng ulo ang papa ni Vince. Ilang sandal pa… umimik na rin ito.

“Medyo nalulungkot lang ako….Kasi…. din a maTutuloy yung pangarap ko….” At nagbaba ulit ng ulo. “Ano naman po ba yon Pa?” tanong ni Vince. “Kasi… gusto kong magkaapo….. pero ngayon…din a matutuloy….” At tila nahabag ako sa dinaramdam ni tito Marco. Napansin ko na lang na lumapit si Vince kay Tito Marco. “Pa…. sus…. Di naman problema yun eh….pwede naman kaming mag ampon ni Hon….” Pagbibigay sigla ni Vince. “Pero…iba kasi kung may lahi natin……” malungkot na tugon pa rin ni tito Marco.”Madaming paraan dyan papa…. Pwede namang magkaroon ng mga artificial insemination. Di bap o……” sagot ni Vince.

Nang marinig yon ni Tito Marco, bumalik ang kanyang sigla at pag asa na magkaroon ng Montellan na Apo. Siyempre dapat intindihin ko ang dinaramdam nila. Mahirap nga namang magkaroon siya na apo kung kami lang ang mag gagawa. “Kyle…pasensya ka na sa inasal ko ha…. Masyado kong pinalaki ang problema…” pagpapaumanhin ni Tito Marco. “Ah ok lang poi yon…naiintindihan ko naman po kayo…….” Sagot ko.

Natapos an gaming mga usapan bandang alas onse ng gabi. Gabi na at may pasok pa kinabukasan. Nagpaalam na kami kila Vince. “Sige po…uwi nap o kami…… salamat po ulit sa lahat……” sabi ko sa kanila. “Walang anuman iyon….. basta isipin mo lagi na Welcom ka ditto sa bahay namin anytime you want…and you belong to our family…..” sabi ni Tita Rose. “Thank you po…” at tumalikod na kami.

Bigla namang sumitsit si Vince. “Hon…kinalimutan mo ako….wala bang good night kiss?...” himutok ni Vince. “Hon naman… nakakhiya oh……..”sabi ko sa kaniya. “Ok lang iyan…..” at bigla nalang akong siniil ng halik ni Vince. Nakakahiya nga eh… Isang hagithitan ang narinig namin. “O tama na yan at baka hindi na kayo mapaghiwalay. At umuwi na kami. Mahimbing ang tulog ko ng gabi na iyon at umaasa na maging maganda ang bukas.

Dumaan ang ilang araw at sumapit ang 5th monthsary namin ni Vince. Isang magandang umaga ang araw na iyon. Pero nasira na lang ito ng bigla kaming ipatawag sa council room o guidance office. “Mr. Kyle Archangel and Mr. Vince Montellan, please proceed to the guidance office immediately….” Announce ng announcer ng school. Ano naman kaya ang gagwin at ipinatawag kami.

Buti na lang at nagkasalubomng kami ni Vince at sabay na kaming pumunta doon. Pagpasok namin, nakita namin si Anna kasama ang mga kabarkada niya. Siyempre kinabahan ako. Hinawakan naman agad ni Vince ang kamay ko upang iparamdam na hindi dapat ako matakot. At pinaupo kami ng guidance officer.

“Ipinatawag ko kayo dahil meron tayaong problem na dapat ayusin….. We hereby a complain of Ms. Anna of something relationship about you…… Gusto sana naming klaruhin ang lahat….” Halos talunin na ng puso ko ang dibdib ko. “Pero Mrs. Reyes….. wala naman po kaming nakikitang masama…….. and to think of it… no rules concern na nalabag kaming dalawa…..” pagtatanggopl ni Vince. “Your right Mr. Montellan….. tulad ninyo ayan ang ipinapaliwanag namin ditto kila Anna at sa mga kabarkada niya…..” pagsang ayon ni Mrs. Reyes.

“Pero mam…. Wla ngang nilalabag silang rules… eh si Mer. President…diba siya ang dapat maging role model sa lahat…hindi yung siya pa ang nangunguna sa paglandi……” sarcastic na sabi ni Anna. “And what do you think of me… isang kaladkarin…. Oo kami ni Vince… pero we show our sweetness behind the school….. hinding hindi kami nagpapasweet public in the school…..” pagtatanggol ko sa sarili ko. Nanggigigil na talaga ako ditto. “So what… eh di kayo na…. Magpakasweet na kayo sa isa’t isa pero your actions are not suitable to the students./.. di accurate na makita na parehong lalki ay magkarelasyon….isang kasiraan sa school yon…” pasigaw na sabi ni Anna. Sabay ng pagbukas ng pinto.

Lahat kami nagulat ng makitang pumasok ang papa ni Vince. Bakit siya nandito. Kanina pa siyang nakikinig sa labas ng pinto. “So Ms. Magaling…are you trying to impart to my SONS na they are the destroyers of the image of this school….? Ayan vba ang dahulan kung bakit mo ako ipinatawag ha….” Gulat na gulat si Anna sa narinig. “Pero sir…dib a kayo magagalit ha…. Na may relasyon ang anak ninyo sa kapwa lalaki?” pagmamatigas ni Anna. “So what….. anong gagwin ko….. I am proud of both of them…. Bakit ko naman sila ikakahiya…. Eh alam ko naman na matitino sila….. di ba? At saka…. Kung sinasabi ninyo na kasiraan ang anak ko at si Kyle… so I have to decide na I drop out sila ng school and enroll them to another school…. What do you think Mrs. Reyes…..”

“Di nap o dapat umabot doon sir…. This case should vbe closed……. Wala namang ginagwang masama sila eh…. So Anna… your complaint is no longer active and dismissed…..” pahayag ni Mrs. Reyes. Kitang kita ko ang pagkapahiya ni Anna. Alam ko ang sobrang pagtutol niya sa relasyon namin Ni Vince. Kasi hanggang ngayon… alam kong gusto pa rin niya si Vince.

Lumabas na kami at nakausap namin si Tito Marco. “Dad… slaMAT HA,,,,” sabi ni Vince. “Ok lang yun anak…. Basta kayo pa….. Nga pala… Ayo nab yung Anna na nababalitaan kong syota mo dati?.... buti at hindi ko siya nakilala… kung hindi…baka kung ano pang masasakit na salita ang marinig niya sa akin…..” sagot ni tito Marco. Nagtawwanan klami. “Sige… alis na ako…….” Paalam niya. “Ingat po kayo…” sabi ko naman kay Tito Marco.

Tila nabunutan na ng tinik ang aking dibdib dahil nangyari. Ngayon, la nang magawa sila Ana. Ramdam ko ang bigat ng damdamin nila. Alam ko na may susunod pa dun. Mas gugustuhin pa nilangh mapahiya kaysa sa sumuko. Hindi ko alam kung bakit ganun na lang ang galit sa akin si Ana. Oo alam kong nagging sila Ni Vince pero di sapat yun para magalit siya sa akin. Tapos na sila at wala na siyang magagawa.

Last subject na namin yun at patapos na nang may nagtext sa akin. Pag buklat ko si Vince. “Hon, kita tayo mamayang uwian. May pupuntahan lang tayo…..”. “Ok…..Hintay kita dun sa tagpuan natin dati.” At yun. Nang matapos yung klase namin, dumeretso na ako dun sa may tagpuan namin. Kararating ko lang ng dumating lang din si Vince. “Hon, san tayo pupunta?” tanong ko sa kanya. “Secret…. Surprise na lang…hahahahahah”. At yun na nga at sumakay na ako sa sasakyan nila Vince. Habang nag byahe, nakikinig muna ako sa music ng radio ng sasakyan. Medyo inantok ako kaya natulog ako. Maya maya ay naramdaman kong may kumalabit sa akin. Nakahinto nap ala kami.

“Hon, ang himbing ng tulog mo ah….. hehehehe…” sabi sa akin ni Vince. “Medyo pagod lang kasi ako eh…..” sagot ko. Pagkababa ko, dun ko lang nalaman na nasa may Bulacan kami. “Hon… ang layo ng nilakbay natin ah…..” sabi ko. “HEheheh….. medyo lamng naman….” Sagot niya. Dinala niya ako sa Ancestral house nila. Wow… kahit na luma iyon, di mahahalata kasi na panatili nila yun. “Hon, nagpaalam na ako kila Nanay at Tatay tapos kila Mama na ditto muna tayo ng tatlong araw. Since Friday naman ngayon eh. At, since monthsary natin ngayon, gusto kong magkasolo tayo.” Pahayag niya. Napaoo na lang ako. Pagpasok namin, nakita ko aghad ang mga nakahandang pagkain sa lamesa. Wow pinaghandaan ah. AT naupo na kami.

“Hon, happy monthsary….. sabi ko sa kanya….” At humalik ako sa lips niya. Gumanti naman siya. “Happy monthsary din Hon… I Love You so much………” sabi naman niya. HaIXT.. ANG SARAP MABUHAY LALO NA pag may nagmamahal sayo. Sabi nga nila, walang magagwa ang mga nagawa mong mga achievements sa buhay mo kung hindi mo naransang umibig o ibigin man lang. Bigla siya naglabas ng kahon. “Hon, gift ko say o… love you..sana ingatan mo ha.” Binuksan ko ito at isang bracelet ang iniluwa nun.

Isinuot niya ito sa akin at yumakap siya sa akin. “Ingatan mo yan ha…… nakaukit jan ang V-K… means Vince and Kyle…….” At kitang kita ko ang sinseredad niya. Tapos bumalik siya sa upuan niya. Tuwang tuwa ako sa ibinigay niya. Nahiya tuloy ako sa ibibigay ko sa kanya. Pinagipunan ko talaga to. Pinaukitan ko rin ito ng V-K.

“Hon, may surprise ako say o….” sabi ko. Nakita ko ang buong atensyon niya. “Eto o” at ibinigay ko ang isang kahon. Kitang kita ko ang katuwaan sa kanyang mga mata.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

“Hon, may surprise ako say o….” sabi ko. Nakita ko ang buong atensyon niya. “Eto o” at ibinigay ko ang isang kahon. Kitang kita ko ang katuwaan sa kanyang mga mata.

Nakikita ko ang kasayahan na ngayon ko palang nakita. Pinagipunan ko ang ibinigay ko sa kanyang kwintas. Ako mismo ang nag ipon nun. Bawat sweldo ko nagtatabi ako para dun. Ngayon ko lang nakita si Vince na ganito kasaya. Para siyang annalo sa lotto. Natutuwa naman ako at nagustuhan niya. Habang naghahapunan kami, nagkwentuhan kami. Tawanan, asaran at lambingan. Ang saya saya ko talaga. Parang ayaw ko ng matapos ang gabing iyon.

“Hon…. Iingatan ko tong bigay mo….hindi ko ito iwawala….. aalagaan ko ito… Hindi ko ito huhubarin sa katawan ko…gusto kong maramadaman lagi ang presensiya mo…mahal na mahal kita….. sobra… kahit di mo man sabihin,… alam kong ganun din ikaw… ikaw ang kahuli hulihan kong mamahalin….. Sayo lang ako hon……. Iyong iyo….” Ang matamis niyang sabi. Niyakap ko siya. SObrang higpit. Para bang walang katapusan. Ang sarap sa pakiramdam, ramdam ko ang init ng katawan niya, ramdam ko ang presensya niya at higit sa lahat….. ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya. “Mahal na mahal na mahal kita…….. saLAMAT SA lahat hon…. Di kita ipagpapalit sa iba…… sana wag mo akong lokohin ha…wag mo akong ipag papalit…ibinigay ko na ang lahat sau ang lahat…..” sabi ko sa kanya.

Ang tagal namin sa posisyon nay un. Matagal, para bang nasasaamin ang oras, ayaw naming matapos. Kahit corny man, nagsayaw kami kasabay ng isang tugtog. Isang tugtog na akmang akma sa amin. “Hon… ito yung kanta na gusto kong maging theme song natin…. Kasi tuwing tumutugtog to, ikaw ang naalaal ko.

Nobody knows

Just why we're here

Could it be fate

Or random circumstance

At the right place

At the right time

Two roads intertwine

And if the universe conspired

To meld our lives

To make us

Fuel and fire

Then know

Where ever you will be

So too shall I be

Chorus:

Close your eyes

Dry your tears

'Coz when nothing seems clear

You'll be safe here

From the sheer weight

Of your doubts and fears

Weary heart

You'll be safe here

Remember how we laughed

Until we cried

At the most stupid things

Like we were so high

But love was all that we were on

We belong

And though the world would

Never understand

This unlikely union

And why it still stands

Someday we will be set free.

Pray and believe

Chorus:

When the light disappears

And when this world's insincere

You'll be safe here

When nobody hears you scream

I'll scream with you

You'll be safe here

Save your eyes

From your tears

When everything's unclear

You'll be safe here

From the sheer weight

Of your doubts and fears

Wounded heart

When the light disappears

And when this world's insincere

You'll be safe here

When nobody hears you scream

I'll scream with you

You'll be safe here

In my arms

Through the long cold night

Sleep tight

You'll be safe here

When no one understands

I'll believe

You'll be safe,

You'll be safe

You'll be safe here

Put your heart in my hands

You'll be safe here

Matapos namin sumayaw diretso na kami sa kwarto, magkatabi at muli naming pinagsaluhan ang gabi. “Hon… I Love you… ikwa ang buhay ko….sayo iikot ang buhay ko….ipagkakaloob ko lahat pati ang puso ko sayo…ganyan kita kamahal.” Sabi ni Vince saka niya ako hinalikan sa labi. Isang halik na masasabi kong puno ng pagmamahal, pag aaruga at puno ng pag iingat. Halos ayaw naming kumalas sa halik na iyon. Hanggang unti unti naming hinubad an gaming mga saplot. Simbilis ng kidlat ang nangyari. Halos hindi kami magkamayaw sa aming mga katawan. Parehong naghahanap ng katawan na masasandalan.

Hanggang bumaba ang kanyang halik sa aking leeg. Mapusok ang mga iyon pero nagparaya ako. Sa dibdib hanggang sa aking ari. Unti unti niyang sinubo ito. Taas baba, labas masok. Puro mga ungol lang ang maririrnig sa amin. “Ahhh…. Oohhh…ahhh..uhhh…” impit kong mga ungol. Hanggang sa bumalik siya ulit sa aking bibig at sinibsib ang aking mag labi. Hanggang ako naman ang romomansa sa kanya. Bumaba ako sa leeg niya, sa dib dib at sa puson. Hanggang sa kanyang ari. “Ahhh… oooh….. ang sarap…sige pa…say o lang yan…….. mahal na mahal kita hon…….. ahhh…” ang narinig kong sabi niya….” Ginalingan ko ang ginagawa ko.Matagal yun hanggang sa naramdaman kong pinapaangat niya ako. Alam ko na ang gusto niyang gawin. Gusto niya akong pasukin at handa ako sa mangyayari.

Itinaas agad niya ang aking binti, at unti unting ipinasok ang kanyang malaking ari. “Mahal na mahal kita hon…. Nababaliw ako say o….. parang di ko makakayang mawala ka pa sa akin….. di ko alam mangyayari sa akin kung mangyayari yon…… akin ka lang hon….di kita iiwan…” sabi niya sa akin. At naramdamn ko ang malapit na pag iisa naming dalawa. Hanggang sa makapasok na agad ang kanyang ari. Pinakaramdaman ko ang aming pag iisa. Masarap, hinding hindi ko ito makakalimutan…..Siya ang kaunahan kong inalayan ng ganitong pagammahal. Bumibilis ang bawat ulos ni Vince. Todo bigay. Ewan ko ba pero para bang ito na ang magiging huli ng lahat…. Di ko maintindihan… At sa kauna unahang pagkakataon, lumuha ako sa aming pagniniig. Di ko mawari kung bakit ba ako nagkakakganito.

Litong lito na ako…. Mahal na mahal ko si Vince. Di ko Alam kung ano ang mangyayari sa amin kung magkalayo man kami. Di ko maisip na wala si Vince sa aking tabi. Hnaggang sa maramdaman kong nalalapit na ang rurok ng kaligayahan. “Hon….ayan na ako….ayann na….mahal na mahal kita….ahaaahaahahhhhhhhhhhh” at naramdaman ko ang katas niya. Pigil hininga ko itong tinanggap. Kitang kita ko ang kapaguran ni Vince sa nanyarai. Kaya tumabi siya sa akin. Niyakap ako ng maghigpit na mahigpit at naghalikan kami sa aming mga labi. At nakatulog kami. Ito na ang pinakamasaya, memorable na gabi sa lahat. Di ko ito makakalimutan.

Alas sais na ng umaga ng ako ay magising. Tulog pa rin si Vince hanggang ngayon. Kaya nagbihis ako ng short at brief lang at lumabas sa kwarto at naghanda ng makakain namin. Since nandun sila Ate Mercy, ang caretaker nila, eh nakitulong na ako sa paghahanda ng kakainin namin. Alam nila ang namamagitan sa amin ni Vince. Nagkwentuhan kami ni Ate mErcy. Nalaman ko na hindi pala ganito kabait si Vince, Dati daw kasi eh masungit, magagalirtin at lagging nakasigaw. Sabi pa nila eh nung dumating daw ako sa buhay niya eh nagbago ang lahat. Natutuwa naman ako dahil iba talaga ang epekto ng pag ibig. Marami pa siyang ikinuwento ng may maramdaman akong yumakap sa akin at hinalikan ako sa batok. Si Vince. Gising nap ala.

“Ang sweet niyo naman… nakakainggit…..asus….hahahahah” panunukso ni Ate Mercy. Kapwa kami natawa nalang. “Hon…. Good morning,,,,,” sabi ni Vince. “Good morni8ng din hon…….” At hinalikan ko siya sa pisngi. “Ayun ang maganda sa umaga…. May kiss pa…naks naman…. Hahahaha” sabi niya. At kumain na kami. Habang kumakain kami, sabi niya ipapasyal niya daw ako mamaya. Pagkatapos namin kumain pumasyal kami sa bakuran nila. Ang ganda ng bakuran nila. Ang lawak. May pool, may garden, may grotto, may sariling lake at para bang rancho yung buong lugar. Sabihin na nating isang Hcienda ito. Isang napakalaking hAcienda. Marami silang tauhan at binate naman nila kami. Ang ganda ng lugar nila.

Magattanghali na nang mapagpasyahan namin na mag gala sa labas ng hacienda nila. Medyo civilize na yung lugar nila kaya marami ng mga gusali na nakatayo. Pumunta muna kami sa SM Fairview para mamili at mag gala. Nanood ng sine at kung anu ano pa. Doon na rin kami nagpanangnghalian. Mga 2 pm na ng mapagpasyahan namin na pumunta sa iaba pang lugar. Mari pang mga magagandang lugar ang pinuntahan namin. Ang sarap ng feeling habang nakikita mo ang mga yon lalo na at kasama mo ang mahal mo.

Gabi na ng makauwi kami. Di na kami nag hapunan kasi dun na kami nag hapunan. Nakkapagod din ang pag gagagala. Kya pagkarating namin bagsak agad kami sakama at natulog. Kinabukasan, pag kagisng namin naghanda na gad kami pauwi. Buti na lang at ipinagdala ko ni Vince ng mga damit. Mga patanghali kami uuwi. Nakakwentuhan ko ang mga trabahador nila. Kasi parang pamamalaam na rin sa kanila. Ang galing nga eh… First time daw nila makausap si Vince. “Sir….. ang sweet niyo anman ni Sir Vince….. Ay…. Bagay na bagay kayo…….hahahahah” sabi ni Ate Imelda.

Nagtawanan nag kutyaan… At marami pang iba. Mga 10 am kami umuwi. Siguro mga 12 anndun na kami sa Laguna. Habang nagbyahe kami, natulog ako. Lagi naman. Hahahah. Ginising nalang ako ni Vince ng nasa bahay na kami nila. Sinalubong agad kami nila Tito at Tita at nila nanay at tatay. Nakakapagod din ang matulog sa byahe. Kita ko rin ang kapaguran sa mukha ni Vince kaya Isang halik agad ang ibinigay ko sa kanya. Isang ngiti naman agad ang iginawad sa akin.

Maya maya may tumawag sa akin, unknown number di kasi nakaregister sa phone ko. “Kyle…. Anna to…usap tayo bukas……” at ibinaba agad ang phone.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Maya maya may tumawag sa akin, unknown number di kasi nakaregister sa phone ko. “Kyle…. Anna to…usap tayo bukas……” at ibinaba agad ang phone.

Nagulat ako sa pagtawag niya. Siyempre di ko inaasahan. At kinakabahan ako kung ano yung sasabihin niya. Mamaya mag away lang kami dun eh. Di ko alam kung ano gagawin ko. Di ko muna sinabi iyon kay Vince. Kya nung gabing iyon, hindi ako makatulog. Pilit kong iniisip kung ano ang mangyayari kinabukasan. At ikinampante ko na lang ang sarili ko at anmalayan kong unti unti na akong nakatulog.

Nagising ako sa tawag ni Vince. “Hon… good morning,,……get up na…. kakaunin kita ngayon ha… love you very much…. Take care…. I Love you so much……” sabi niya sa akin. “I Love you too… ikaw rin…. Get fixed your self….. gusto ko gwapong gwapo ha….” At yun na. Kayanagsimula na akong bumangon, nagluto ng agahan naming tatlo nila annay at naligo at nagbihis. Hindi ko na ginising sila nanay kasi mahimbing tulog nila. Nang matapos na akong magbihis, gising an rin pala sila annay. At nagkakape na sial sa may salas. “Anak… ingat ka…..haha… pakabait…..” sabi ni tatay. ‘kanina pa naghihintay si vince…….” Sabi ni nanay. At iyon nagmadali akong lumabas at dinala ang lahat ng gamit ko.

“Kanina ka pa pala hon…” at hinalikn ko siya sa pisngi. “Di naman….. pati hindi ako mapapagod maghintay say o….” umatake na anman ang kacornyhan niya… Hahahah. At suamkay na ako sa sasakyan niya. “Habang nagmamaneho siya, minamasdan ko ang mukha niya. Palingon lingon ako sa kanya. Pero sa muli kong paglingon sa kanya nakita kong nakatitig na rin siya sa akin. “Oy loko ka….baka mabangga tayo…sa daan ang tingin….” Sabi ko. “eh ikaw kasi eh…bakit ba tingin ka ng tingin sa akin…naiilang tuloy ako….” Sabi namn niya.

“Ang gwapo mo kasi…ka cute pa…hahah” pambola ko sa kanya. “Ah…sus… matagal na…ngayon mo lang nalaman? Hahahah…” pang sakay niya sa BIRO KO. “Asus,….. nagbuhat ng sariling bangko…hahahah” sabi ko sa kanya. “Asus… eh patay na patay ka sa akin…. Sa mukhang ito..ay……ayaw mo nga akong pakawalan eh…kagwapo ko no….ka cute pa…aba…..mukha pa lang ulam na….katawan ko pang dessert at ang equipment ko pang pamatid uhaw…hahahah” mga sari sari sabi ni Vince. “Ikaw talaga.. napakayabang nito…….eh iakw nga jan ang patay na patay sa akin eh…… iakw talaga….. as if na kayanin mo na wala ako….” Pagmamayabang ko naman. “Ayan ang hindi ko kaakyanin… ang mwala ang pinakamamahal ko….hahaha…pakiss nga muna…. Pampagana….” Pilyong pagkakasabi niya. “Oy…sa daan ang tingin,….. ikaw talaga… o eto na…. mmmmmuuuhhwaaahhh….” Sagot ko sa kanya.

Nakarating kami sa school ng may ngiti sa labi. Siyempre napakaaga namin kaya ayun gala sa school tambay mode…. At kung anu ano ang ginagawa. Nang dumating si Richard at si Mark mas gumulo ang lahat. Lalong nagkatawananm biruan at harutan. “Nice…ganda ng ngiti natin jan ah,…..” sabi ni Mark. “Siyempre anamn… kasama ko loves ko eh….hahahahah” sagot ni vince. Biglang lapit sa akin ni Richard at yumakap sa akin. “Pahiram naman nitong loves mo….hahahha….” talagang may pagkaloko tong si Richard. “Oy….adik ka ba…akin lang yan…bitiwan mo yan…..isa…makakatikim ka sa akin…. “ ang pang aasaran ng dalawa. Ewan ko ba ditto sa dalwang ito. Lagi nalang ganun.

Malapit na finals namin. At siyempre graduation namin. Kaya todo bigay ng mga reviewers. At siyempre mga clearance. Haixt. Dami anmin gianwa. Recitationsa at mga kalokohan. Since patapos na, rumble na yung seat arrangement namin. Magkakatabi kaming lima nila Mark. Lagi kaming pinagmumulan ng ingay pero siyempre as a president medyo papahinain lang yun..hahahaha.

Lunch time na nung tiem nay un ng lumapit sa akin si Anna. Naramdaman ko ring lumnapit sa akin si Vince. “Anna….enough na…. please leave us happy.” Sabi ni Vince. “Hon…… ok lang to…hayaan mo muna kaming mag usap…….. mauna na kayo…di ako sasabay sa inyong kumain.” At umalis na si vince. Pinaalalahanna niya akong mag ingat.

“Tara anna, dun tayo sa canteen…” yaya ko sa kanya. Tahimik siya habang naglalakd kami. Kitang kita ko ang mga palihim na pagtingin sa amin ng mga tao. Nagtataka siguro sila kung bakit magkasama kami. Pagdating namin sa Canteen tinanong ko siya kung gusto niyang kumain, sabi niya mamaya na lang daw. At nahiya naman ako kung kumain ako sa harap niya habng siya eh wala kaya ammaya na lang ako. “Anna…. Tungkol saan ba to?” tanong ko. “Una sa lahat….. naiinis ako say o…nagagalit……Naiingiit…dahil ang katangi-tanging lalakeng inibig ko eh ansa iyo….. di ko alam kung bakit nagkaganon na lang na ikaw ang pinili niya….alam kong nasaktan siya nun…….” Panimula ni anna. Matama lang naman akong nakikinig sa kanya. “Ano ba talgaa ang piang awayan ninyo atbakit kayo nag kahiwalay?” tanong ko.

“Bakasyon noon at kinailangan kong magpunta ng ibang bansa para sa ibang agenda….may importante kasi akong gagawin doon…. Eh dib a kilal mo naman si Vince…. Gusto niya ng makaksama lagi…” simula niya. “ah gnun ba….. bakit, nagtalo ba kayo nun bago ka umalis…?” tanong ko. “Oo….. nagmamahalan kami….siya ang kauna unahang lalaking naramdaman ko ng pagmamahal…… hindi siya pumayag na umalis ako….. ayaw niyang pumunta ako ng ibang bansa….ako na lang kasi ang nakakintindi sa kanya…. Pero ano ang ginawa ko…. Iniwan ko siya….. alam kong nagalit siya sa akin…. Pero pinilit ko talagang magpaliwanag sa kanya….pero ayaw niyang making…kaya ang nangyari…kahit na hindi niya gusto…..nagpunta pa rin ako ng ibang bansa….. iniwan ko siya…. Ang iisa…. Walang kasama……..” pagtutuloy bni Anna. Doon ko napansin ang pagtulo ng luha ni Anna. Tumabi naman ako sa kanya para aluin siya.

“Pagbalik ko ditto sa bansa nabalitaan ko agad na nagrebelde na nang tuluyan si Vince…. Nag basag ulo at kung anu ano pa…Kaya pumunta agad ako sa bahay nila…pero ipnagtabuyan nya lang ako…..ramdam ko ang galit sa puso niya…..Alam ko na kinasususklaman niya ako….Di niya ako mapapatawad,.,….” Lalong humagulgol si Anna. “Mahal na amhal ko siya Kyle…. Perom eto ang buhay……. Ikaw ang pinili niya… iakw na ang amhal niya…may magagawa pa ba ako…wala na…. iakw ang kasalukuyan niyang iniibig…. Wala ana akong magagawa……. Kaya ganon na lang ang pag hihisterya ko….”

Ngayon naiintindihan ko na kung bakit ganun na lang ang galit sa akin ni Anna,. “Kyle…sana alagaan mo siya,…. Mahal na mahal ko siya…ayokong nasasaktan siya….. Pasensya na kung nadamay ka pa…sorry sa pagiging selfish ko…alam ko g ako ang puno’t dulo ng lahat ng ito……ako ang may gawa ng lahat…pasensya na….. di ko na uulitin ito…..kung nagkamali mana ako…sana ay patawarin mo ako… ganun lang talaga ang nag mamahal….nagpapakatanga…..” pahayag niya. “Ngayon alm ko na ang lahat…kaya ka nagkakaganyan…sorry kung nasaktan kita……di ko alam ang lahat……..hayaan mo…iingatn ko si Vince,,…. Mamahalin…di ko siya pababayaan…. Wag kang mag alala…….” Sabi ko sa kanya.

“Maraming salamat sa lahat…. Humihingi ulit ako ng tawad sayo….sa lahat ng kaeskandalohan na nagawa ko…. Sorry talaga….pati panagaln mo nadamay……di ko sinasadya…… ganyan lang talag ang nagmamahal……” dag dag pa niya. “Salamat taaga…. Napakabuti mo……. Di ko akalain na sa lahat ng ginawa ko eh mabait ka pa rin sa akin…” sabi pa niya.

“Sino ba namana ako para hindi magpatawad…….ganyan lang talaga lahat…..nagamhal ka eh……anong magagawa natin diba….. salamat din at sa wakas nabuksan na ang isip mo…..sorry din kung nata[akan ko ang pagmamahalan ninyo…… mahal na amhal ko si Vince at makakaasa ka…..iingatan ko siya….” Sagot ko. At niyakap niya ako. “So friends?” tanong niya. “Yes…. Best friend…” sagot ko naman. At nagkatawanan kami.

Kumain kami ni anna. Nagkwentuhan tungkol sa buhay buhay. Nalaman ko na muntik na pa lang magkahiwalay ang mga magulang nin Anna. Buti na lang daw at nagkaayos na sila.

Isa na lang ang dapat ayusn. Ang sa kanila ni Vince. Kaya pagkatapos namin kumain, hinanap ko agad si vince. At nakita ko siya aksama ng tatlo. “woooh…namamamlik mata ba ako mga pre….si Kyle ba to at kasama si Anna?” pambungad ni Richard. “Loko ka talaga……. Kahit kalian…..” pabalaing k okay Richard. “Oo nga pala…Hon….pwede be kayaong ag usap ni Anna?” tanong k okay Vimce. “Para saan pa?” sagot niya. “Please lang….” sabi ko at pumayag din si Vince. “Gueh….dun na kayo…baka makaistorbo pa kami…..” sabi ko sa kanilang dalawa. “Hindi hon..sasama ka…” pagpupumilit ni Vince,

Kaya wala akong nagawa. KAsama nila ako nag usap. “Vince…alam kong malaki ang kasslanan ko……salamat nga pala at pinatawad mo ako nung nasa pool party tayo kila Jonas. Humihingi ako ng sorry para sa panggugulo ko na nagawa…Napakasellfish ko nung tiem nay un…. Sorry talaga….. nag sisisis na ako…” pahayag ni Anna.

“Alam ko naman yun eh….Sana din a mauulit…ayoko na kasi ng mga problema eh…… Pinapatawad na kita…sorry din kung nagging selfish ako dati…… sana maforgive mo rina ko…” sabi ni Vince.

“Salamat talaga…….” At natapos ang pag uusap nila ng maayos….

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com