Campus Figure (16-20)

by: Dylan Kyle

Naging maayos naman ang pagbabati naming tatlo nila Anna. Natutuwa ako sa nangyayari sa akin. Sabi nga nila na sa bawat pag hihirap, may katumbas na kasarapan. Haixt. Sna ok na ang lahat. Naging maayos naman ang pagsasama namin ni Anna. Naging mas malapit kami sa mga panahon na iyon. Doon ko nakilala kung sino talagba si Anna. Mabait naman pala siya. Siguro dahil lang sa pagmamahal kaya niya nagawa ang mga iyon.

Pero meron namang mga tao na sadyang masyadong hindi nakakaintindi ng lahat. Tatlong araw pagkatapos ng exams namin, nakita ko si Anna na pinallilibutan ng mga estudyante. Nagtago muna ako sa isang sulok upang making sa kanilang mga usaspan. “Tatanga tanga ka kasi…… ano ang akala mo....madali na ang lahat…..na hindi ka na mapapahiya matapos kang makipagbati sa kanila ha?...mag isisp ka nga…….” Sabi ng isa. “Ang sasama naman niniyo…ano bang karapatan ninyo upang makialam sa amin ha? Meron ba ha? Pati anong masama kung magbago na ako ha…meron bang mawawala ha? Wala naman dib a… wala…….” Sabi ni Anna. “Haixt… ang buhay nga anaman… kung dati masama….ngayon nagtitika na ng mga kasalanan…. Wow Anna…napakabuti mo naman…” sabat ng isa.

Pinagtutulungan nila si Anna, kaya naisip ko na tulungan siya. Bahal na kung ano ang mangyari. Di ako mafgtatago lang ditto habang nanganganib ang kanibg kaibigan. “Hoy….. ano ba kayo?” panggulat ko sa kanila. “Grabe naman kayong manghusga…… tao ba kayo? Ang simple lang ng ginawa ni Anna…nagpakumbaba siya..bakit kayo ba…ano bang mga magagandang ginawa ninyo ha? Para sa inyo, may nagawa nab a kayo? Haixt…ewan ko basa inyo…kung kelang nagpappakabuti na ang isangt tao saka kayo nagkakaganyan….. kung wala kayong ibang sasabihin…. Umalis na kayo….” Mahabang pahayag ko.

Agad naman na umalis sila. Nakita ko rin ang unti unting pagkahulog ng luha ni Anna. Inalalayan ko lang siya at hinayaan na ilabas niya ang kanyang sama ng loob. Ilang sandal kaming nanatiling ganun hanggang sa lumuwag na ang pakiramdam ni Anna. At nangako na siya na magiging matatag na siya sa kanyang mga gagawin.

Mula ng may mangyari kay Anna na ganyon, lalo pang tumibay ang pagkakaibigan namin. Kunt tutuusin talaga eh napakabait naman niya. Masayahin at puno ng buhay. Marami lang sigurong pinoproblema kaya nagkakaganun. May times na lumalabas kaming dalawa para magliwaliw at alisin ang mga problema namin. Hanggang sa dumating ang araw ng pagtatapos namin sa highschool. Sobrang mamimiss namin ang highschool life. Masaya kami na matatapos na ang pinaghirapan namin pero kaakibat parin nito ang walang kamatayang kalungkutan dahil ito na ang huli naming pagtungtong sa buhay highschool.

Graduation Day namin yun at halos abala ang lahat lalo na sila Nanay at Tatay. Gabi ang graduation namin at gaganapin yun sa pinakamamahal naming eskwelahan. Iba talaga pag 4th year ka. Ang mga kalokohan mo, mga kung anu anong kapasawayan mo, lahat yun nagawa mo atmimiiss mo ang mga bagay na iyon. Nagpunta din ang ilan naming mga kamag anak. Yung iba kasi na sa maynila na. Alas 7 ang umpisa ng program. At 6:30 ang assembly. Usapan namin ni Vince na susunduin niya ako sa bahay tapos susunod na lang sila nanay at tatay. It was 6:22 ng dumating siya sa bahay. Agad siyang bumaba at pinuntahan ako. Gwapong gwapo si vince sa suot niyang royal blue na long sleeve na binagayan ng kanyang black and white color coordinated na neck tie. Agad niya akong niyakap at hinalikan. “Ang gwapo natin ngayon ah….saang party ang tungo natin …? Hahah” pagbibiro ko sa kanaya. “Loko to…..tara na at umalis na tayo….hhehehe….diretso tayo sa school……” tugon niya. Nagpaalam na ako kila nanay na aalis na kami. At umalis na kami.

On the way na kami ng biglang nagbukas ng isang conversation si Vince. “Hon…..congratulations…….. Ang galing galing mo talaga…..Valedictorian ka…….sayang…kasi hindi ako nagging valedictorian…hahaha joke lang…ok na sa akin ang maging salutatorian….hahahahah…” sabi niya. “Kaw talaga….hahaha…..ang galing mo nga eh….. muntik mo na akong matalo…..madaya ka kasi eh,….ang lakas ng hatak mo sa extra curricular…hahahah pero ok nay un…..galing mo din…kasi mantakin mo…nahabol mo yung ranking…….nasa top 10 ka NUN TAPOS NAG ARAL KA….THEN NUNG FINAL GRADING IKAW YUNG PANG 4…..hahahahah……. then suddenly nakabawi ka sa extra curricular. At yun nagging salutatorian ka…..Sa sipag at tiyaga, naabot mo pangarap mo at ng magulang mo…” sabi ko sa kanya. “Siyempre ako pa….sobrang magaling lang ito…hahahah…at siyempre…….dahil sa isang taong nagbigay sa akin ng inspirasyon….. ang kaisa isa kong pinakamamahal……..” pambobola niyang sagot. “Ay naku bola….hahahahah” tugon ko naman. “Asus……pero deep inside kinikilig na…hehehhe./..” ganyan kami ni Vince. Ang sarap ng feeling ko ngayon. Masaya ako at natapos ang lahat ng pinag hirapan ko.

Marami ng tao ng dumating kami. NAndun na rin sila Tita Rose at Tito Marco. Then 20 minutes pagkatapos namin makarating, dumating na rin sila Nanay at Tatay. Nasa unahan ako ng pila dahil ako ang Valedictorian. Tapos si Vince naman ang nasa likod ko dahil siya ang Salutatorian. Bale sa batch namin, dalwa ang Salutatorian namin. Nagtie kasi sila dun sa final rating na pinagsama ang gen. ave at extra curricular. Matapos ang paglakad namin, nagsimula na ang lahat. Tahimik naming pianapakinggan ang program. Smooting flowly ang program at nagging maayos naman. Nagkaroon din ako ng speech at gnun din si Vince. Marami din akong natanggap na awards at gnun din si Vince. Nagkaroon din ng tribute to teachers at tribute to graduates. At natapos ang graduation at nag iwan ng napakagandang alaala.

NAgkaroon ng party sa bahay nila Vince. Doon kami dumeretso pagkatapos ng graduation. Maraming mag kaibign namin ang pumunta. Nandun din ang pamilya ni Anna. ANndun din si Jonas, si Richard at si Mark. Kakatuwa naman ang agbing ito. Para bang nagsilbing reunion sa aming magkakabarkada.

Naging masay ang gabi namin. Doon ako matutulog kila Vince ngayong gabi. Usapan na kasi namin eh. May mahalaga daw siyang ibibigay. KAya ayon, pagkatapos na pagkatapos ng party, diretso na ako sa taas. Nag bihis ng damit at nahiga sa kama. Hihintayin ko na lang na dumating si Vince. Binuhay ko muna yung laptop niya at nagsearch sa net. Face book, twitter at kung anu ano pa. Hngagang sa anmalayan ko ang pagbukas ng pinto. Iniluwa nito ang imahe ni Vince. Nakangiti sa akin. Ngumiti din ako sa kanya.

“Oy…magbihis ka na…hinanda ko na yung damit mo jan….. Tapos sinabi mo sa akin diba na may ibibigay ka sa akin ngayon diba?” sabi ko sa kanya. “O sige wait lang…..” at nagbihis nga siya. Naka short lang kung matulog si Vince, mas kumportable daw siya dun. Hindi ko naman siya pianakealaman sa gusto niya. “Hon……may surprise ako sa iyo.” At inilabas niya ang certificate of scholarship. “Wow…… nice….. para sa akin ba ito? “ tnong ko sa kanya na hindi pa rin makapaniwala. Scholarship yun sa maynila at natutuwa ako dahil sa gusto namin school ang scholar ship na iyon. Siyempre magkakasama kami ng university na papasukan. Niyakap ko siya ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. PAgkatapos hinalikan ko siya.

Kitang kita ko ang mga ngiting gumuhit sa kanyang labi dahil sa kagalakan na nakikita sa akin. “Hon… I love you so much….” At muli kong niyakap siya. “Hon…I love you too…. More than yours….. at kahit anong mangyari…tatandaan mo…ikaw lang ang minamahal ko……..mahal na amhal kita……mamatay man ako…ikaw ang nasa puso ko……” natigilan ako sa sinabi niya. “Hon…wag kang magsalita ng ganyan…hindi ko kaya na mawala ka sa akin….. wag mo akong iiwan hon…” at pinahid niya ang luhang tumulo sa aking mukha. “Hindi kita iiwan hon……. Nandito lang ako sa tabi mo lagi…… Hanggang sa walang hanggang mananatili akong buhay sa isip at piling mo….” At hinalikan niya ang labi ko. Tumagal ang tagpong iyon hanggang sa maramdaman ko na unti unti akong lumalapag sa kama at nawawalan ng mga saplot. At unti unti ko na rin tinanggal ang saplot ni Vince. Pinagapang ko ang aking kamay sa malapad niyang dibdib. At tinitigan ang mapupugay niyang mata. Matagal ko itong tinitigan, pinagmasdan. “Hon……ikaw na ang masasabi kong buhay ko…..hindi ko alam ang gagawin ko pag mawala ka pa sa akin….. sana pahalagahan mo itong nararamdaman ko…wag mo akong saktan ng sobra………” sabi ko sa kanya. “Hon….wag kang mag alala…. Hindi kita sasaktan…….ikaw na ang buhay ko mula noon pa….. hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung mawala ka sa piling ko……handa akong igive-up ang lahat para sa iyo…. At sayo na nakasalalay ang aking katinuan…hehehehehe” medyo may halong biro na sabi niya. “Heheheh…loko……pero salamat din……” at hinalikan ko siya.

Isang halik na nag huhudyat na isang gabi na naman na mainit ang tagpo. Mapungaw ang halinhingan at mga ungol na impit n gaming mga labi. At unti unti ng gumala ang mga kamay ni vince sa buo kong katawan. Itinaas niya ang aking binti at alam ko na ang gusto niyang mangyari. Unti unti niyang ipinasok ang kanyang ari sa akin at naramdaman ko ang pagkapunan nito sa aking loob. Alam kong sa paraang ito masasabi kong magka konekta kaming dalawa. At unti unti na siyang gumalaw. Tinangagap ko na man ito ng buong buo. Mula sa mabagal hanggang sa bumilis ng bumilis. Naririnig ko ang mga ungol niya. MAhal na amhal ko talaga ang taong ito. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag nawala siya….

Ramdam ko na malapit na niyang ialabas ang kayang katas sa loob ko dahil unti unting lumalaki ang kanyang alaga. “Hon….malapit na ako…..mahal na mahal kita…aaaaahahahhahahhh…” at iyon ang hudyat na nilabsan na siya at naramdaman ko ang mainit na likido sa aking loob. Pagod na pagod si Vince at ngayon ay nakapatong parin sa akin at hindi pa hinuhugot ang kanyang ari. Naririnig ko ang kanyang habol na hininga. Umalis siya sa aking ibabaw at humiga sa tabi ko at yumakap. Hanggang sa maramdaman ko na nakatulog siya. Hinaplos ko ang kanyang buhok at hinalikan siya. At sa sandaling iyon ay nakatulog ako.

Pag gising ko ng umaga, wala na siya sa tabi ko. Kaya nagbihis ako at bumaba sa bahay. Isang nagtatalong tinig ang narinig ko na agad ko namang hinanap. NAtagapuan ko ito sa may garden ng bahay. Nagulat ako sa aking nakita, si Vince kasama ang isang pamilyar na babae.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Pag gising ko ng umaga, wala na siya sa tabi ko. Kaya nagbihis ako at bumaba sa bahay. Isang nagtatalong tinig ang narinig ko na agad ko namang hinanap. NAtagapuan ko ito sa may garden ng bahay. Nagulat ako sa aking nakita, si Vince kasama ang isang pamilyar na babae.

Nagtago ako sa may pinto para hindi ako mahalta na nandun ako. “Hindi ko alam kung totoo ang sinasabi mo…… PAaano ako makakasiguro ha?” medyo mataas na ang boses ni Vince. At isang sampal ang dumapo sa mukha ni Vince. “Ang kapal mo din…ano ang tingin mo sa akin, kaladkarin na babae? Ha….. Ikaw ang nakauna sa akin Mr. Montellan…. Hindi ako tulad ng ibang babae jan. Eh ikaw, ilang babae nab a ang kumandong dyan sayo at nabuntis mo ha? Sige nga……” para akong sinabugan ng bomba sa narinig ko. Buntis? Sinong Buntis? Halos lumaglag na ang luha ko sa nalalaman ko. Ang gandang regalo naman to sa akin. Matapos ang kaligayahan, kalungkutan agad.

“Pero isang beses lang nagkaroon tayo ng sex…… Alam mo iyon at lasing ako ng time nay un. At nung time na nasa convention pa tayo.Ewan ko…hindi ko alam ang gagawin ko……. Ahhh…” at narinig ko na lang na pinagsisispa niay ang mga halaman…..” narinig ko ang sigaw ng babae. “Hindi ko naman sinasabi na pakasalanan mo ako…ang sa akin lang…kilalanin mo ang bata at tulungan akong buhayin siya…… Tulungan mo rin akong sabihin ito sa aking mga magulang…” narinig ko na sabi ng babae. Natigilan si Vince. “Sige…aakuin ko ang bata, at susustentuhan ko iyan. Tutulungan kita na sabihin yan sa mga magulang mo, pero di ko pinapangako na pakakasalan kita…..” sabi ni vince. “Salamat…” at umalis na yung babae.

Habang hinahatid ni Vince ang babae, umakyat ako sa itaas at doon ko inilabas lahat ng sama ng loob. Iniyak ko ng iniyak yun. Gusto kong magpakamanhid ng mga oras na iyon. Para bang binuhusan ako ng mainit na tubig. Sa oras na mga yun, gustong gusto kong magpakamatay. At sa dinami rami ng bagay na makikita ko, isang gunting ang nahagilap ng mata ko na nagsilbing hudyat sa akin na kunin ito at laslasin ang aking pulso. Nakaupo ako sa may tabi ng kama, nakahandang laslasin ang aking kamay at pumikit ako. Hanggang sa bumukas ang pinto, tarantang kinuha ang gunting sa kamay ko.

Tiim bagang pa rin akong nakaupo sa kama. At unti unti kong hinarap si Vince. “Mr. Vince Montellian….CONGRATULATIONS…. PALAKPAKAN….” Isinigaw ko sa mukha niya. “Hon…ano bang nangyayari say o…bakit ka nagkakaganyan ha?” tanong nniya na naguguluhan sa akin. “Wow, pa walang alam na effect…….. Major Major na dedma lang sa nalaman kanina….. Ang galing mong umakte Hon……ang galing sobra……. Pero yaan mo na…ilaaan mo na lang yan sa MAGIGING ANAK NINYO!. “ sumbat ko sa kanya. Nakita ko ang pagkagulat sa mukha niya. Di siya makaimik. Kaya nagsalita na anman ako. “Hon…Congratulations ha… Best Wishes……. Narinig ko ang lahat hon…wag ka ng magpaliwanag……. Good bye….” At tumayo ako at unti untimng tinahak ang pinto. Ngunit hinablot agad yon ng kamay ni Vince.

“Hon….please hear my explanations……. Di mo naiintindihan…wag mo akong iwan…..” pagsusumamo ni Vince. Pero talaga yatang bato na ang puso ko. “Hindi ko kailangan ng explanation mo ngayon….kailangan ko ng space…… kaya pabayaan mo na ako…” at tinanggal ko ang pagkakakapit ng kamay niya sa akin. Tuloy tuloy akong lumabas ng kwarto at bumaba sa hagdanan nila. Mula sa baba, rinig ko ang sigaw ni Vince na tinatawag ang pangalan ko na siyang dahilan kung bakit parang nabulabog ang mga katulong. Kitang kita ko sa kanilang mata ang pagkalito. Pero hindi ko na sasagutan man kung anong kalituhan iyon. Tuloy tuloy akong lumabas at nagtatakbo hanggang makarating ako sa bahay namin. Tuloy tuloy pa rin ang pagagos ng aking mga luha. Luha na nagsisilbing pasakit sa akin.

Kitang kita ko ang pagtataka sa mukha ng mga taong nasa sa amin ng mga oras nay un. Pero hindi pa ako handa upang sagutin ang mga iyon, tuloy tuloy ako sa loob ng kwarto ko. Inilabas ang lahat ng sama ng loob. “Anak… ano bang nangyari…nag away ba kayo ni Vince? Anong nangyari…buksan mo ito anak…” narinig kong sigaw ni nanay. “Nay….iwan niyo muna po ako…… please lang po…gusto ko pong makapagisa….” Sabi k okay nanay. Pinakiramdaman ko ang aking cell phone, naiwan ko dun sa bahay nila Vince. At hindi ko na balak pang kunin iyon, sabagay siya na ang may bigay nun. Dumapa ako sa kama at doon buong buo kong inilaglag ang aking luha. Humahagu-gol ako ng mga oras na iyon. Ilang oras ako sa posisyon na iyon. Tanghali na nung oras na iyon at hindi pa ako kumakain miski ano. Nanibago ako sa sarili ko, kasi hindi ko alintana ang gutom na nararamdaman ko. Nakatulala lang ako sa kawalan.

Maya maya, narinig kong may nag uusap sa kwarto na wari’y nakikiusap. Kaya pinakinggan ko ang kanilang pag uusap. Napag alaman kong nandun si vince. “Please po…hayaan ninyo po kaming mag usap ni Kyle…..kailangan po naming ayusin ito…….” Pagmamakaawa ni Vince. “Kung anuman yan….ako na ang nakikiusap…….layuan mo muna siya……. Bigyan mo siya ngpanahon……. “ sabi nitatay. “Pero….” Sabi ni Vince na anputol. “Anak…. Hayaan mo muna si Kyle……siyempre nasakytan ang tao….. di mo maaalis iyon….” Sabi ni Tita Rose na kasama pala niya. AT narinig kong nag paalam sila. Ilang sandal lang eh kumatok si nanay, “Anak… andito kanina sila Mam Rose…..hinahanap ka…. Pati Si Vince nandito, nagmamakaawa…… Kung makiita mo lang siya anak….. “ sabi ni NAnay. “Wala na po akong pakialam kay Vince inay….letse yan…… manloloko….” Sigaw kong hindi pa rin humuhupa ang galit ko. “Basta mag isisp ka lang anak….. kumain ka na ….kanina ka pa hindi kumakain…baka kung mapaano ka pa…..” sabi ni inay bago siya umalis. Sa mga panahon na ito, hindi ko naramdaman ang gutom, walang wala…… ang gusto ko lang mapag isa, katahimikan at peace of mind.

Natuturete na ako ditto…parang gusto ko ng magpakamatay ng mga oras na iyon…pero may sumingit sa utak ko. Bakit ko naman pag aaksayahan ng buhay yang hayop na lalaki nay an…may buhay pa naman pagkatapos nito ah… Ang kailangan ko lag eh panahon para makapagmove on…Matapos kong maisip ang mga iyon, lumabas na ako ng kwarto at dumeretso sa banyo upang alisin ang mga bakas na magpapaalalaa ng kahapon. Kay saklap nga naman ng buhay. Kung kalian tama na ang lahat, saka naman pumangit ang pagkakataon. Naligo ako ng sobrang tagal. Sinabon ko ang bawat sulok ng katawan ko. Pilit tinatanggal ang nakakapag paalala sa nangyari sa amin ni Vince. Matapos kong maligo, nagbihis ako at kumain. Ng mga sandaling iyon, saka ko lang naramdaman ang gutom at pang hihina dala ng buong hapon na pagkakaiyak at pagmumukmok.

Matapos kumain, nag ayos ako ng gamit ko. Magbabaksayon ako. Inipon ko rin ang mga gamit na ibinigay sa akin ni Vince. Inilagay iyon sa may kahon. Handa na akong tanggapin ang lahat. Masakit sa puso ko na gawin iyon. Oo mahal ko pa rin siya kahit ganito, pero sa sobrang galit na iyon. Unti unting lumalalim ang sugat na nilikha niya. Ayoko rin na maging dahilan ng pagkawala ng ama ng isang walang kamuwang muwang na bata. Hindi ko alam sa sarili ko pero para akong bingi sa pagkakataon na ito. Bingi sa mga paliwanag. Nagpaalam ako kila mama na aalis ako bukas. Nang gabing iyon inayos ko na ang mag bagay na dadalhin ko. Kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta, magbabakasakali pa rin ako na may mahahanp akong isang lugar na tahimik. At natulog ako ng gabing iyon.

Kinabukasan, nagsadya, muna ako kila Vince para ibalik ang mga bagay na ibinigay niya sa akin. Unang bumaba ang mama ni Vince. “Buti at pumunta ka ditto….. alalang alala na kami sa inyong dalawa…. Hindi naman inaasahan na magkakaganito kayo. “ ang alalang sabi ni Tita Rose. Hindi ko magawang makaimik. Hanggang sa maalala ko kung ano talaga ang pakay ko. “Tita….. eto nga po pala… pakibigay p okay Vince. Salamat po kamo….” At tuloy tuloy na akong lumabas hanggang sa marinig ko ang pagsigaw ni Vince. Mabilis siyang buamaba at pinuntahan ako, niyakap ng mahigpit at hinalikan sa labi. “Buti nandito ka na…….Sorry talaga….let me explain……. Please….hear my words….please….” pagmamakaawa ni Vince. “It’s not working Vince….. Sorry……..” sabi ko sa kanya. “Wag mo akong iwan…..hon…..di ko kaya… mababaliw ako pag mawala ka sa akin…..Hon…” at nakita ko ang pagtulo ng luha ni Vince. Naawa ako sa kalagayan niya, parang isang batang nawalan ng isang gatas na maiinom. Kung tutuusin, awang awa na ako sa kanya. Kaya hindi ko napigilang yumakap sa kanya ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. Gusto kong sa huling pagkakataon maramdaman ko ang sarili kong kaligayahan.

Isinantabi ko muna kung ano ang galit ko. Mamaya nay un. Sa ngayon, isang mahigpit na yakap muna ang igagawad ko sa kanya. Matapos ang isang mahigpit na yakap, iniharap ko ang mukha niya sa akin. Kitang kita ko ang isang sinserong mga matang humihingi ng tawad. Sa loob loob ko masakit ang iwan siya. Pinaglaanan ko na ng buhay ang lalaking ito. Siya na ang nagging sandigan ko. Pero mas pipiliin ko ba ang pangsarili kong kapakanan. ALam kong mas kailangan ng anak niya ng suporta niya. Tatay na siya sa ngayon. At kailangan naming harapin ang katotohanan. Napagdesisiyonan kong lumayo hindi lang dahil galit ako sa panloloko niya, para na rin ito sa kapakanan ng batang magiging anak niya. Mas pipiliin kong mawalan ng kaligayahan kaysa ipagdamot ang magandang bukas para sa isang batang hindi pa naisisilang.

“Hon….I love you so much…wag na wag mo akong iiwan….please…….nagmamakaawa na ako say o…..” ang pagigiit sa akin ni Vince at nagmamakawa. “Vince….sorry….pero eto ang nararapat……masakit ang ginawa mo sa akin…..pero mas masakit kung ipagpapatuloy pa natin ito…….maghiwalay na muna tayo…..mag isip isip……at hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako ditto……..hindi ko maatim na agawan ng isang ama ang isang walang kamuwang muwang na bata….alagaan mo siya Vince…alam koNg magiging mabuti kang ama…….. sa kanya mo ibuhos ang lahat…….siya ang gawin mong inspirasyon…….. good bye…”

At iniwan ko si Vince na umiiyak at isisnisigaw ang pangalan ko…. Habang naririnig ko iyon tumutulo ang luha ko…Ang luha ng pagkabigo.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

“Toy….gising ka na….. andito ka na sa Cubao….” Panggising sa akin ng isang ale. Nagulat na alng ako ng gisingin ako ng isang ale. Siya kasi ang katabi ko. Hindi ko namalayan na nakatulog ako. Namimigat ang mga mata ko. Dulot siguro ng kakaiyak ko kung bakit nagkakaganito ang aking mata. Di ko pa rin alam kung ano ang mangyayari sa akin ngayon. Wala akong mapupuntahan sa lugar na ito. Napakalaking lungsod ang pinuntahan ko. Ni hindi ko nga alam kung may matutuluyan pa ba ako ngayong gabi eh. Haixt… Dapat kasi sa may Cavite na alng ako pumunta eh…pero mas pinili ko pa rin ang malayong lugar upang takasan ang lahat. Sabihin man nila na duwag ako at tinakasan ang problema, wala akong pakialam. Gusto kong buuin ang sarili ko. Ang mga nasirang bahagi ng pagkatao ko.

Di pa ako kumakain ng tanghalian. AT sa ngayon gutom na gutom ako. Kaya naghanap agad ako ng isang tindahan na pwedeng meryendahin…hehehe. Habang naghahanap ako ng makakainan, naglibot ang aking mata sa paligid. Maraming mga tao ang nandun. Halos lahat ng antas ng edad eh nandun. Habang nakikipagsabayan sa mga tao dun, bigla na lang akong nasagi ng isang tao at dahil sa gutom ay hindi ko maiwasan na matilapon ng ilang hakbang. Hindi ko naman namalayan na sa kalsada ako napunta at dahil sa nasagi nga ako, hindi ko namalayan na may sasakyan palaat sa isang iglap gumulong ako sa gitna ng kalsada. Ang huli ko nalang namalayan eh may bumuhat sa akin. Pamilyar ang tinig na iyon. Hanggang sa mawalan ako ng malay.

“Gisisng na siya….” Ang narinig ko mula sa isang babae na nakatayo sa tabi ng kama na pinaghigaan ko. Nang magising ako, puti lahat ang nakita ko. Putting dingding at kung anu ano pa. Asan kaya ako. Pero ilang sandali ang dumaan eh nahulaan ko kung nasaan ako. Nasa isang kwarto ako ng isang ospital. Tinignan ko ang mga kamay ko na may ballot ng maliit na benda. Nananakit ang kamay ko. Ang sakit, sobra. Pilit inaalala ang mga nagyari. ANg huli kong naalala nung nangyari ay nung nabangga ako dahil nadanggil ako ng di kilalang tao at nasagasa ng isang kotse. Inikot ko ang aking paningin at hinarap ang babae. Di na ako nagtanong kung ano ang nagyari dahil alam ko naman kung ano ang sasagot nila.

Di pa rin ako umiimik. Kitang kita ko ang malaking pagkaluwag ng kanilang hininga ng Makita nila akong gising. Para bang kaytagal na akong natutulog sa kamang iyon. Nang tumama ang aking paningin sa isang taong ninenerbyos. Mukhang pamilyar sa akin ang kanyang mukha. Alam kong nakita ko na siya. Hindi ko maalala kung saan ko siya nakita. Pero ano bang gagawin ko sa isip ko, pag iisipin ko pa ba to eh sumasakit na nga. “Ok ka lang ba iho?” salita ng isang matandang lalaki sa may paanan ko. “Ok lang po ako……” sagot ko na kulang kulang. “Pasensya na kung nabangga kita ha…... bigla ka ksing sumulpot eh….” Sabat ng isang lalaki. “ Ah ok lang yun…ako po ang may kasalanan….may tumulak po kasi sa akin….kaya di kop o namalayan at natumba ako….pasensya nap o sa abala. Ilang araw nap o ako ditto?” tanong kong nalilito. “Ah…..mahigit dalawang araw ka pa lang ditto. Oo nga pala… di namin pinakailaman eto…….” Inabot sa akin ang isang tela na puti na ankabalot. Ito siguro yung mga bagay na suot suot ko. Unti unti kong binuksan iyon. Itinabi ko muna iyon. “Iho… nga pala… mukhang bagong salta ka ditto ah…asan nga pala yung magulang mo?” tanong ng matandang babae. “Ah….lumuwas po ako ditto sa maynila para po magbakasyaon. Kaso wala po akong kakilala ditto kaya naglibot libot po ako…” sagot ko. “Ah gnun ba,…. Pwede naman sigurong sa amin ka na muna tol….para anman makabawi ako sa pagkakabangga ko….” Sabat ng lalaki. “Naku nakakahiya naman sa iyo tol….pati kay mam at sir. Maghahanap na lang po ako ng ibang matutuluyan….baka po maging pabigat lang po ako…” sagot ko.

“Naku hindi naman iho……ok nga iyon eh may dagdag kapamilya kami…… pumayag ka na iho…..please…” sabi sa akin ng matandang lalaki. Dahil sa napilitan eh pumayag na rin ako. Since wala pa akong nakikitang matutuluyan, doon muna ako manunuluyan. Matapos ang isang lingo ay inilabas na ako sa ospital. Pagsakay ko palang sa sasakyan ay namangha na ako. Naks…. Ang yaman siguro ng pamilyang ito. Katakot takot na Innova ang nandun. Haixt. Naalala ko tuloy si Vince. Muli’t muli

ay naramdaman ko ang sakit sa aking puso. Pero may nagtatago pa rin sa puso ko ng pag ka miss sa kanya. Pagkaulila. Hanggang ngayon kasi ay minanahal ko siya. Hindi malimutan ng puso ko ang rebulto ng pagkatao niya. Nakaukit na ito sa puso ko.

Hanggang makarating kami sa bahay nila. Nalula ako sa kanilang bahay, isang mansion sa aking paningin ko. Hinsi nalalayo sa bahay nila Vince. Pero iba ang dating nito, kasi nasa open field ito, maraming mga damo, puno at talagang nakakarelax. Haixt. Pagkababa namin, inalalayan agad ako nila. Hanggang ngayon di ko pa rin kilala yung nakabangga sa akin. Medyo mahiyahain kasi, kinausap lang niya ako minsan, pero la namang imik masyado. Sabi nila Tita Mila na pansamantala eh sila muna ang bahala sa akin. “Jerick, samaahn mo na tong si Kyle sa kwarto niya.” Sabi ni Tita Mila. Doon ko lang nalaman na Jerick pa la ang pangalan nito. Kung pagmamasdan siya sa mukha, gwapo, maputi, maayos ang pangangatawan at maring bagay na maaring maging compliment sa kanya. Pero para talagang namumukaan ko siya. Haixt. Paakyat kami ng may sumalubong sa kanyang bata. “Daddy…..” at agad na yumakap kay Jerick. “Baby ko….. “ at humalik si Jerick sa bata. Nagulat ako, di ko akalain na amy anak na si Jerick.

“Daddy….may pasalubong po ba kau sa akin?” pagtatanong ng bata. “Naku anak, marami akong pasalubong…” masayang pahayag niya sa bata. Natutuwa ako sa pag bobonding ng ama. Pero eto ako nagiisip, napaka abat pa naman tiganan nito ni jerick pero may anak na siya. Nasaan na kaya ang nanay ng bata. Saka lang ako napansin ng bata. “daddy, sino un?” tanong nito. “Ah….nga pala…. Kyle…anak ko si Jude Chester.” At ngumiti naman agad sa akin ang bata. “Musta po kayo.” Natutuwa ako sa kacutan ng bata. Kuhang kuha niya ang gwapong appearance ng bata. Nakita ko kung gaano kasaya ang mag ama na siyang dahilan kung bakit ko nakita ang malalim na dimples na lumabas sa pisngi ni Jerick. Natulala ako ng panandalian pero binawi ko rin ang pagkakatitig. ANg lalim ng dimples niya pero un yung siyang nagging dahilan kung bakit nagbalik sa akin ang lahat.

SIYA ANG MAY ARI NG KWINTAS NA NAPULOT KO NUN DATI SA PARTY NI JONAS. Natutok ang aking mga mata sa kanya. Di alintana kung tumingin man siya sa akin. Bumalik lang ako sa aking ulirat ng tapikin ako ni Jerick. Nagtataka at di mailarawan ang pagtataka. “Tol…okay ka lang ba? May problema ba?” tanong niya sa akin. “Eh kasi may gusto lamg sana akong ibalik nab aka sakaling sa iyo.” Sagot ko naman. Lalo kong nakita ang kanyang pagtataka. Ibinaba ko saglit ang aking mga gamit at nag halungkat ng gamit ko. Hinahanap ko ang kwintas sa bawat gilid ng bag ko hanggang sa matagpuan ko ito. “Ito iyon…” sabay taas sa kwintas. Nakita ko ang malaking pagkagulat ni Jerick. Agad niyang kinuha ito mula sa akin at tinitigan ito. Nakita ko ang malaking pagkatuwa niya ditto. Para bang nanalo siya sa lotto ng mga panahon na iyon. Hanggang sa matawag ang atensiyon ng kanyang mga magulang. Laking gulat din ng magulang niya ng Makita ang kwintas. Natutuwa ang mga ito pero kita pa rin ang pagtataka sa kanilang mukha.

“Anak….saan mo natagpuan ito? Buti na lang at nahanap mo..ito na lang ang ka tangi tanging kayamanan ng aming pamilya na pinapangalagaan.” Pahayag ng kanyang ina. “Ma…. Buti na lang at nakita ito ni Kyle….pasalamat na lang po tayo sa kanya. Kung hindi po dahil sa kanya ay mababaon na sa limo tang katangi tanging tradisyon sa ating pamilya.” Natuwa rin naman sila sa nangyari. “Oo nga pala…saan mo ito nakuha iho….” tanong ni Tita Mila. “ah…kasi po nakita kop o iyan sa isang party ng best friend ko… Napulot kop o iyan eh…..eh nakita ko nga rin po si Jerick nun eh…kaso nung hinahap ko na siya para ibalik yung kwintas eh nawala na siya nun….kaya ayon di ko na naisuoli….” Mahabang pahayag ko. Nakita ko naman ang matinding kagalakn sa mukha ni Jerick. Siguro ganun na lang kaghalaga ang kwintas na iyon.

“Pre…salamat talaga……kung hindi dahil sa iyo marahil ay di ako matatahimik nito…matagal ko na itong hinahanap sa bahay nila Jonas…yun pala ay nasa iyo…slamat talaga..hahahahah” sabi ni Jerick. Matapos ang pag uusap ay inihatid na ako sa may kwarto ko. Napakalaki nito.Naalala ko tuloy ang kwartong pinag tulugan ko noon kila Vince. Pero nagtataka ako sa sarili ko kung bakit hanggang ngayon pinipilit kong lagyan ng alala at puwang si Vince sa aking isip at puso. Naiinis ako. Marahil siguro sa bugso ng damdamin kaya ako nagakkaganito. Para akong tinutusok ng punyal sa mga panahon na ito. Kung kaya bang higupin ng vacuum cleaner ang pangungulila ko. Kung kaya nga lang hugasan ng tubig ang nagging pagdurusa ko. Ang kailangan ko ngayon ay iblangko lahat. Lahat lahat. “Matalino ka Kyle…maparaan….. Kay among lagpasan ang lahat…” sigaw ng isip ko. Ito ang nabubuong pahayag sa aking isip.

Iniayos ko ang aking gamit sa loob ng cabinet. Matpos ito, pumunta ako sa veranda ng kwarto. Nagpahangin. Ang ganda ng kapaligiran nila. MApuno, amaliwalas…. At higit sa lahat, napakasarap mag isip isip. Kamusta na kaya sila nanay at tatay. Haixt. Kahit konting panahon pa lang eh namimiss ko na sila. Napakawalang kwenta ko talagang anak. Iniwan ko lang sila basta doon. Pero sa loob loob ko, kailangan ko munang ibangon ang sarili ko.Habang nasa ganon akong katayuan, bigla akong nakarinig ng sunod-sunod na katok. Naputol ako sa pag iisip dahil sa mga katok. Pumasok ako sa kwarto at pinagbuksan ang kumakatok. Iniluwa ng pinto ang kaanyuhan ni Jerick.

“Musta tol…ok nab a ang gamit mo? Nakapag ayos ka nab a?” sunod sunod na tanong sa akin ni Jerick. “Ah tol ok na…heheheh……tapos na naman…”sagot ko. “So ready ka na?” tanong niya sa akin. “Ready saan?” tanong ko naman. “Igagala kita ditto sa amin. Para bukas dun naman sa may labas ng hacienda……” pahayag ni Jerick. “Hala…tol naman…nakakahiya….igagala mo pa ako ditto…nakakaistorbo na nga ako sa inyo eh…..” pagtanggi ko. “Naku tol…di uso yan…..hahah…walang hiya hiya sa akin…hehehe…tara na…ano ka ba…eto naman oh…..ito na yung pagpapasalamat ko say o dun sa kwintas….” Sagot niya. Dahil na rin sa kakulitan niya eh napapayag na ako.Napakalawak ng kanilang lupain. Sagana sa mga puno at halaman. May sariwa ding hangin na maaaring langhapin. May mga mumunting lawa din at isang ilog na umaagos sa ibang dayo. Napansin ko lang na para bang ang pinakamaraming produkto nila ay ang mga gulay at prutas kaysa sa mga iba’t ibang handi crafts na ginagwa din sa ibang pagawaan sa hacienda nila. Nagulat na lang ako ng bigla siyang huminto sa pagallakad.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

“Tol….kamusta ang buhay mo dun sa Laguna?” tanong niya. “Ok lang naman. Simple, maayos dati….masaya dati…. At payapa naman dati…” sagot ko. “Bakit may dati? Eh ngayon ba hindi na?” tanong niya. “Ah…heheh……hindi naman. Kaso marami lang talagang nangyari sa akin noon sa Laguna. Kaya nga anpagpasyahan kong ditto sa may parting Maynila ako magsimula…..” tugon ko. “AH ganoon ba….Ahmmm… tol….pwede bang malaman kung ano ang nangyari?” tanong niya. Medyo napaisip ako. “Pero kung ayaw mo tol eh ok lang…masyadong personal kasi tanong ko….nyahahahah…” singit niya. Natuwa naman ako sa pinapakita niyang pagkamasayahin. “Ok lang tol ano ka ba… KAso sa ngayon eh konti lang muna…kasi medyo sariwa pa yung ibang bagay na nakasakit sa akin eh…heheheh” sagot ko.

“May isang taong nakasakit sa damdamin ko noon. Masakit kasi yung taong iyon ang katangi tangi kong minahal…. Napakasakit nang nagging pangyayari sa amin. AKlam ko noon okay na. Legal na kami sa magulang namin…tanggap na kami ng mga tao at nagkaayos na kami ng mga nakagalit namin…. Pero tama nga sila….may hangganan ang lahat…. Di mo alam na isang araw eh mawawala na ng isang iglap ang lahat….” Para ako napapaos sa aking mga sinasabi. Para bang wala ng lalabs sa aking mga labi. “Ano ba nangyari sa inyo?” tanong niya. “Ahm…sa ngayon secret muna… Basta sa akin…lumayao ako dahil sa tingin ko ito ang nakakabuti……mas sasaya ako kung alam ko na may isang tao ang liligaya sa piling niya…..” sagot ko. “ AH ganun ba….hehhe..ang drama naman pala ng buhay mo eh…..kaso pare….talo ka sa akin eh…mas madrama ang buhay ko…” namalayan ko na lang na umupo siya sa may tabi ng puno ng Mangga na may upuang gawa sa kahoy.

“Naks… ang drama rin pala ng buhay mo no…akala ko hindi eh…napaka masayahin mo kasi eh…heheheh…” sabi ko sa kanya. “HAhahah..yan nga ang sabi ng iba….kAhit na ang isang tao ay masayahin…di mo aakalain na sa kabila pala nito ay kabaligtaran ang personalidad mo….” Naengganyo akong making. “Wen I was in 4th year…. Nagkaroon ako ng girl friend….. she was the only one that I love… mahal na mahal ko siya….. wala akong pakialam noon sa iba.. Ni hindi ko nga ipinaalam sa mga magulang ko ang tungkol sa amin eh…. Pero one tym….nalaman ito ng erpat ko…. Si papa…. Pinaghiwalay niya kami. Binantaan niya ako na itatakwil daw niya kung hindi kami maghihiwalay. Pero eto ako…si matigas ang ulo…..pinilit kong makipagtanan si Gf ko….. ayoko na kasing mapahiwalay sa kanya eh….hehehehhe…. Then nung pumayag siya nagrent kami ng bahay. Then dun muna Kami natulog. Siyempre tol….alam mo naman na tayong mga lalaki pag hindi nakapagpigil alam na…heheheh….Ayon…..nagkaroon ng pagkakataon na magtalik kami. Matapos iyong gabi na iyon nakatulog ako…. Pero….”

Naputol ang sinabi ni Jerick. “Pero ano?” dahil sa nabitin ako, nagtanong ako. “Pero…. Pagkagising ko kinabukasan wala na siya sa tabi ko….. iniwan niya ako… Ibig sabihin…hindi niay ako kayang panindigan. …hindi niya kayang ipaglaban ang pagmamahalan namin… Kaya ako…napilitan akong umuwi sa bahay. Kahit na labag sa kalooban ko……Mula noong araw na iyon…isinumpa ko na tatantanan ko na siya…. Na hindi ko na kakauspin….. Pero isang beses…hinarang niya ako at sinabi niyang may sasabihin siya. Doon ko nalaman na…… Na buntis siya.” Doon ako nagulat. 4th year pa lang siya ng maging ama na siya. Kakaiba nga eh. Tapos pinakinggan ko ang susunod niyang sasabihin. “Noong malaman ko iyon, niyaya ko siyang magpakasal. Pero sabi niya na hindi pa pwede… Under age pa kami. At siyempre la pa kaming pera… Kaya nung time nay un nag ipon ako….. Medyo natutuwa ako nang time nay un kasi magkakaroon ako ng anak pero hindi nagtagal yun. Nalaman ko na naglayas siya… Ako naman hinanap siya….. Hidi ko pa rin binabanggit ang tungkol sa pagkakabuntis niya…. Hanggang sa dumaan ang araw, lingo at maging ang buwan…….” Mahabang pahayag niya. Interesado akong malaman kung ano ang nagyari kaya eto ako matamang pinapakinggan siya. “Ang hirap naman pala ang nagyari sayo no? pero tanong lang…… paano mo nakuha yung anak mo?” tanong ko sa kanya.

“Ilang buwan din ang lumipas at hindi na rin siya nagpakita sa akin….hanggang sa isang umaga…nakita ko na lang sa labas ng gate namin ang isang walang kamuwang muwang na sanggol at may sulat na nakaipit ditto… binuksan ko ang sulat at para sa akin ito…. Binasa ko at nagsabi ito na ako na daw ang bahala sa anak namin….hindi niya daw kayang panindigan at di niya daw kayang buhayin an gaming anak… natatakot daw siya sa maaaring idulot nito sa kanya lalong lalo na at babae siya….. Nung time nay un, litong lito ako…siya na rin ang nagsabi nah wag ko na daw ipaalam sa kaniyang mga magulang ang nangyari…natatakot daw siya na malamn nila at iakahiya siya ng kanyang pamilya…. Kasi tulad ko, galing din siya sa isang may pangalang pamilya…kaya ayon, di ko na sinabi sa kaniyang mga magulang…pero bago dumating doon, kelanagn kong harapin ang sarili kong mga amgulang. LAam ko na lubos silang magugulat at hindi ko alam kung ano ang maaaring gawin nila sa akin at sa aking anak…siyempre, sa akin, ipagtatanggol ko ang aking anak ano man ang mangyari, itakwil man nila ako, ipaglalaban ko pa rin ito……”

Mahaba pero malamn ang kaniyang sinabi. “Bago ako pumasok, matinding tension ang naramdamn ko….bawat hakbang kinakabahan ako….para bang nasa isang hot seat ako….sino ba naman ang hindi magtataka kung paano sumulpot ang isang bata…. Nung sinabi ko na ang lahat sa kanila, kitang kita ko ang pagkabigla sa kanilang mga mukha,.. siyempre, sino ba ang hindi magugulat doon….Pero sa kabila nang iyon, nakita ko ang kagalakan sa kanilang mukha…sabik na sabik kasi silang magkaroon ng apo….tuwang tuwa at galak na agalk silang Makita ang mga ito….heheheh….. pero katumbas nun ang isang pagsisikap na abutin ang pangarap nial para sa akin…ang maging tagapagmana ng hacienda namin at itaguyod ang pangalan namin. Kaya nga pinakuha ako ng Business Management nila papa dahil marami kaming negosyong umiikot sa aming Hacienda. Since naman eh tinuruan na ako sa pagpapalakad sa kumpanya, magiging madali na ang mga susunod na hakbang. Sa paglipas ng panahon, tuluyan ng nawala ang bakas ng gf ko…..” Nang linunin ko ang paligid ko ay nakita kong nasa may bahay nap ala nila kami./ Di ko namalayan na nakarating na pala kami dun.

NAgyaya si Jerick na mag inuman kami sa may veranda ng kwarto na tutulugan ko. Grabe, punong puno ng mga pulutan, maraming San Mig.. PArang mapapasubo ata ako ditto ah. Di pa anman ako sanay magi nom, mga tatlo hanggang 4 na baso lang ako. “Tol, grabe, heavy tayo nyan ah…daming foods,…dami ring pampatulak…hahahah…” panloko ko sa kanya. “Tol, magsasaya tayo ngayon….kakalimutan yung mga problema. ….” Paunang salita ni Jerick. Hindi ko alam kung kakayanin ko, pero para makalimutan ang mga problema sige, inom lang..nyahahahah. Nakasampung bote na kami bawat isa, grabe ang tatag, di ko akalain na amkakayanan ko pa…pero nahihilo na ako, umiikot na yung paningin ko….narinig ko na lang na nagsalita si Jerick. “Tol…ano ba ang nangyari talaga sau sa Laguna…masakit ba masyado..?” “Ahm…oo tol…sobra…sobrang sakit…..akala ko siya na ang una at huling taong mamahalin ko, pero nagkamali ako…pinaasa lang niya ako….mahal na mahal ko siya pero ano ginawa niya niloko niya ako…lapastangan siya…huhuhuhu//” namalayan ko na lang ang sarili kong humahagulgol sa upuna…..” lumapit sa akin si Jerick para aluin ako. ‘Tol..ok lang yan…sige pa, ialabas mo lang yan, mas maganda kung inilalabas yan kesa naman sa itinatago lang yan…..” buti na lang at may isang taong sumusoporta sa akin kung hindi baka naglupasay na ako sa sahig. “ANg sakit tol eh….siya ang tanging minahal ko…..pinaglaban ko siya, pero ano ang nangyari, nakabuntis siya…..” di ko na napigilanang sarili ko. Nang masabi ko yun, natigilan ako, patay kang bata ka, paano yan, sasabit ako nito, baka pandirian ako ni Jerick, kaya tumayo ako at lumayo sa kanya pero natumba ako.

“Tol, ok ka lang ba….hindi kita maintindihan…lasing ka lang ata eh…pero nakabuntis? Ibig sabihin lalaki ba yung mahal mo?”tanong niyang nalilito. “Ah eh….” Di ako makasagot. Pero dahil na rin sad ala ng alak, nagkaroon ako ng lakas ng loob. “Oo tol…lalaki iyon… Bisexual ako….pasensya ka kung naglihim ako…natatkot akong pandiriian mo…alam kong di tanggap nang marami ang pagiging Bi ko pero proud ako sa sarili ko…” pagmamalaki ko sabay distansya ko sa kanya. “Tol…wag kang mag alala…di ako nandidiri sayo…wag mong ibaba ang tingin mo sa sarili mo….anong masma sa pagiging Bi? Wala anman ah….o ano kung ganyan ka,…dapat ba kitang layuan? Wala ka namang sakit ah..ni wala ka ngang ketong eh….kaya walang dahulan para layuan ka…maniwala ka….di ako nandidiri sayo…” ewan ko kung bakit nasabi

Niya iyon pero natutuwa ako dahil tanggap niya kung ano ako. “Salamat tol ha..salamt kasi natnggap mo ako…alam ko pangit na maging magkaibigan tayo… pero open ako na maging friends tayo…salamat” sabay shake hands sa kanya….”Tol….lasing na lasing ka an talaga…ang dami mong dram..nyahahah…..yaan mo, ok lang ako…wag kang mag alala…di naman ako yung tulad ng iba jan na nilalapastanganan ang isang tao….Tao ka rin namn dib a….hahahah……” pagpapatawa niya… “Hehehe…adik ka tol…..pero sigurado ka nab a na handa kang maging kaibigan ako?” tanong ko na may pagdudua. “Tol..ang kulit mo rin ano…sabi nang ok lang yan…ano ka ba…di naman ako others ng tulad ng iba jan…pati nfgayon diba…may bagong experience sa buhay ko kasi nakakilala ako ng isang taong Bi….hahahah…wag kang mag alala….di makakalabs to..sa atin atin lang…” sabay akbay sa akin. Alam ko na lasing siya, pero pinaninindigan ko pa rin yung sinabi niya.

“Tol, ano tulog na tayo…. Hahahah…. Grabe, lasing na ako…hahahha….Haixt..para akong lumulutang sa alapaap…hahahah…” expression ni Jerick. Adik na naman. Sino ba naman ang hindi mahihilo eh halos 10 bote ang nainom…hahaha…adik…hehehehhe….. Inakbayan niya ulit ako at inaya na akong matulog. Ewan ko pero ibang pakiramdam ko sa pag akbay niya. May halong init akong naramdamn. Pinigilan ko ang sarili ko na mag init din, kaya kinalas ko agad ang pagkakaakbay niya sa akin. “Tol…ditto na ako tutulog ha….antok na ako eh….sige na ha…please….” Pagmamakaawa niya sa akin na para bang isang bata. Kakaiba naman pala itong malasing eh… parang nawawalang bata.

Inalalayan ko siya papunta sa kama ko. PAti ako dir in magkandatuto, minsan kaming nadudulas, at natutumba…pareho ba naman kasi kaming lasing eh. Hanggang sa makarating kami sa kama. Ihihiga ko n asana siya sa kama ng biglang mapatid kaming pareho. Napaibabaw siya sa akin. Nagkatitigan an gaming mga mata, hanggang sa lumapit ang kanyang mukha sa akin. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko, nag iinit ang akatwan ko, naghahanap ng isang katawan na magpupunan nito. Namalayan ko na lang na magkadikit ang aming labi at mapusok na naghahalikan ang isa’t isa.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Inalalayan ko siya papunta sa kama ko. PAti ako dir in magkandatuto, minsan kaming nadudulas, at natutumba…pareho ba naman kasi kaming lasing eh. Hanggang sa makarating kami sa kama. Ihihiga ko n asana siya sa kama ng biglang mapatid kaming pareho. Napaibabaw siya sa akin. Nagkatitigan an gaming mga mata, hanggang sa lumapit ang kanyang mukha sa akin. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko, nag iinit ang akatwan ko, naghahanap ng isang katawan na magpupunan nito. Namalayan ko na lang na magkadikit ang aming labi at mapusok na naghahalikan ang isa’t isa.

Sa sobrang kalasingan di ko na alam kung ano ang ginagawa ko. Di ko malaman kung tama ba o mali ang mga pinag gagawa ko dahil wala ako sa wisyo. Mapusok na lang ang ginagawa naming halikan ni Jerick ng panahon na iyon. Ginagala niya ang kanayng mga kamay sa iba’t ibang parte ng aking likuran. Pero may isang parte ng utak ko ang nagising bigla at mula sa pagkakahiga ay bumangon ako at dumistansya sa kanya. Nagitla ako sa aming ginawa at muntikan pang matumba mula sa pagkakatayo. Pasuray suray akong maglakad papunta sa kabilang gilid ng kama. Nakita kong bumangon din si Jerick at hinahanap ako. “Kyle…” pagtawag niya sa akin at unti unti siyang lumapit sa akin at nagulat ako sa inasla niya. “Kyle, bakit ka umalis? Tara na…” wala sa sariling nasabi ni Jerick. “Matulog ka na…lasing ka lang Jerick, please…matulog ka na…di mo alam ginagawa mo…” sinabi ko sa kanya. Alam kong nahihilo na rin siya dahil pasuray suray na siya maglakad hanggang sa matumba siya at matalisod sa kama. Nakita kong payapa na siyang natutulog kaya inayos ko ang kanyang pagkakaiba. Gustong gusto ko na talagang matulog ng mga oras na iyon kaya sa di ko malamang dahilan eh para akong batang nagmamadaling humiga sa isang malambot na kama at nang makahiga na ako ay nag tuloy tuloy na akong nakatulog.

Pag gising ko pagkaumaga, isang sikat ng araw ang sumalubong sa akin. Nasisilaw pa nga ako dahil sa sikat nito. Minulat mulat ko ang aking mata upang matauhan. Sumasakit ang ulo ko. SObrang hangover to ah. Babangon n asana ako nang Makita ko ang kamay ni Jerick na nakayakap sa aking katawan. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko, may kakaibang pakiramdam ako sa pagalalpat ng katawan namin sa isa’t isa at hindi ako natutuwa sa nararamdaman ko. Ganitong ganito ang nararamdaman ko nung panahong kami pa ni Vince. Unti-unti kong tinanggal ang kamay niya at naramdaman ko na nagising siya. Binilisan ko ang pagtanggal ditto nung maramdaman ko ito dahil baka magulat siya kung Makita niya ang sarili niyang nakayakap sa akin. Pero sadya atang hinahamak ako ng panahonat nakita kong nagbukas si Jerick ng kanyang mga mata. Nagkatitigan kami, di ko malaman kung paano ako magbabawi ng tingin. Nakita kong nagbukas ng bibig si Jerick at nagsalita. “Good morning….” Saka siya bumangon at nag inat inat. Di ako makapagsalita at hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Kinakabahan ako kung makakayanan ko pa ba. “tol, sorry kung malikot akong matulog ha….haixt…sakit ng ulo ko…..putek naman oh……kaw ba tol…” nakita kong kinakapa ni Jerick ang ulo niya at hinihilot nito ito.

Maya maya may kumatok sa kwarto. “Kuya Jerick, Kuya Kyle, baba na daw po kayo..kakain na daw po.” Pagtawag sa amin ng isang katulong sa kanila. “Sige, bababa na kami….”sagot naman ni Jerick. “Tol, tara na….” pagyaya naman niya sa akin. Bumaba kami at pumunta sa may kainan. Naghilamos lang ako ng saglit at nagsuklay ng buhok bago bumaba. “Kamusta ang tulog mo iho….mukhang nagkasayahan kayo kagabi ah……” tanong sa akin ni Tita Mila. “Ah eh…heheh….ok lang naman po….Pati masya naman po kasma poi tong anak po ninyo…heheheh” sagot ko. “Oo nga ma, naku sarap kainuman ni pareng Kyle…hahah..matagal tagal na rin nung may makasama akong makainuman…hehehhe” pagsingit ni Jerick. “Oi Jerick, baka naman mapadalas yan ha……kaw talagang bata ka…..mapahamak pa tong si Kyle sa iyo…” singit din ni Tito Roberto. “Hindi naman pa, heheheh…nga pala po asan po si Jude?” sagot ni Jerick sabay tanong. “Daddyyyyyy….”pasigaw na sabi ni Jude. Tuloy tuloy ito at kumalong sa kanyang daddy. “O anak……muwahh…” salubong ni Jerick kay Jude. “Daddy…san ka ba galing…bakit di ka natulog sa tabi ko….. tampo ako….” Pagammaktol ng bata. Ang cute cute talaga ni Jude. Nakuha niya ng ibang features ng kanyang ama. Lalo na ang dimples. “Naku anak, pasensiya ka na ha..nakatulog ako dun sa kwarto ng Tito Kyle mo eh…nag inuman kami eh…..sorry na..yaan mo aalis tayo ngayon…..” at nakita ko ang pagkatuwa ni Jude sa nabalitaan. Pagkatapos nun kumain na kami.

Matapos namin kumain, nagtimpla ako ng kape at lumabas para magpahangin. Ang ganda ng tanawin sa Hacienda nila. Habang iniinom ko ang kape na tinimpla ko, muli na naman nanariwa sa akin ang panahon ng magkasama pa kami ni Vince.

“Hon…bangon na…ano kaba…isa…bahala ka malelate na tayo….oi..” pagyuyugyug ko sa kanya. “Mamaya na Hon…tulog pa tayo…gawa tayo ng baby…” parang batang sinabi ni Vince. “Hoy lalake…ikaw ay tumigil jan sa kapilyuhang iniisip mo…bahala ka, pag hindi ka bumangon iiwanan kita…..”sinabi ko pa sa kanya. “Bahala ka..iiwanan mo na yung loviduds mo…..magtatampo na ako nan..huhuhu…” pag iinarte ni Vince. “Naks naman….best in acting..nyahahah…pwede na oh..madedevelop ka nan sa TV…tara punta tayo…hahahha”panloloko ko sa kanya. “Ganon pala ha….lagot ka sa akin mamaya.” Nagahahbulan pa kami nun sa loob ng kwarto. Hanggang sa mahahabol niya ako at bubuhatin sa kama. Sabay siil ng halik at unti unting pag gapang ng kamay sa buong katawan ko. “Mahal na mahal kita Mr. Kyle Archangel Montellan… Love you… muwah muwah..” paglalambing sa akin ni Vince. “Montellan nap ala ako ngayon ha…kaw talaga…ay siya siya…tayo ng tumayo at pumasok na sa school….sobrang malelate na tayo…hala ka…pag tayo pinagalitan din a ako tatabi say o pagtulog…” panankot ko sa kanya. “Hala….tara na po…baka malate pa tayo…tiara na bilis……” sabay harurot pababa. Natatwa na lang akong makikitang naghaharutan kami pababa.

Namalayan ko na lang ang sarili kong tumutulo ang luha. Inilapag ko muna ang tasa ng kape na iniinom ko. Pinahid ko ang luha na namumutawi sa aking mga mata at taas noong hinarap ang kalangitan. Ang mga bagay ng nakalipas ay din a dapat balikan pa. “Past is Past and never been back, but there’s a future to continue our life..”. Maya maya habang ako ay nagiisip, may tumulak sa akin na siyang dahilan ng pagakkabagsak ko sa lupa. Para akong nalindulan. Nahilo ako nun. Tumama ang mukha ko sa damuhan. “Aray…..ah…..ang sakit……” tanging namutawi ko. “Ahahahah…lalampa lampa kasi…yan…buti nga sayo…nyahahhahah” ang pilyong sigaw ng bata. Grabe tong batang ito. Kakaiba ang lakas. ANo kayang pumasok sa kokote nito at ginawa niya ito. Nananakit parin ang katawan ko. Tumayo ako at pinagpagan ang sarili. Nakita ko na lang nagdurugo ang mga palad ko dahil sa gasgas na natamo ko. Pati na rin ang mga tuhod ko at sa may bandang siko ay nagdurugo din dahil sa gasgas. Grabe, ang dami kong gasgas. Tsk tsk. Maluha luha na ako dahil sa unti unting pananakit ng mga sugat sa aking katawan. Nakita ko na lang na nagtatakbo ang bata. Kaya pumasok na lang ako sa loob upang hugasan ang mga sugat ko. Nakita ko si Tinay na nakatingin sa akin at lumapit. “Naku sir….kitang kita ko iyon…napaka pilyo talaga nun.. NAku..mas malala pa ang ginawa sa amin…mantakin mo na lagyan ng nagkalat ng basura yung mga higaan namin..tapos lagyan ng sili yung kinakain namin..naku….mag ingat kayo..” pagabbanta sa akin. Isang tango lang ang sinagot ko.

Kaya pumasok na ako sa loob. Diretso ako sa kwarto ko upang maligo na rin ng makasalubong ko si Jerick. AGad kong itinago ang mga sugat ko. “Tol…sama ka sa amin ha..gagala tayo….O ano ang nangyari sayo….ano yang itinatago mo sa likod mo?” sabay tingin sa may likuran ko. ‘Wala to..wag mo ng tignan..Sige kayo na lang…medyo masma pa kasi pakiramdam ko Tol…..” sagot ko. Pero sa sobrang kapipilit niya eh nahatak niya yung kamay ko at nakita niya ang mga gasgas ko sa katawan. “Na paano yan?” tanong niya. “ahm…ah eh.. nadapa kasi ako kanina, di ko nakita yung bato sa daraanan ko kaya yun…lalampa lampa kasi ako tol…heheh” pagsisinungaling ko. Di ko na lang sinabi ang lahat ng katotohanan. Besides, baka lalo pa akong pag initan ni Jude pag nagkataon. Para din a lumala ang lahat. “Hala ka….naku tol..tara…gamutin mo nay an….kaw di ka nag iingat eh…” sabi ni Jerick.

Pinabayaan ko na lang si Jerick sa ginawa niya. Napaka maalagain naman niya di ko namalayan na ankatitig na apla ako sa kanya. Kahit na nakatagilid siya, ang gwapo pa rin. Naks naman. At sa di ko inaasahan eh nakita ko na tumingin siya sa akin at nahuli akong nakatingin sa kanya. Hindi ko alam kung bakit hindi ko maihulma ang sarili ko pero nanatiling nakatitig ang mata ko sa kanayng mga mata at ganun din naman siya. Para bang may hipnotismo na bumabalot sa aming mga titig lalo na ang sa kanya. Hindi ko alam kung paano ako magbabawi ng tingin gayong nakatingin din siya sa akin. Hanggang sa papalapit ng papalapit ang kanyang mukha sa akin. Bigla akong kinabahan. Hindi ko alam kung bakit pero malakas ang tibok ng aking puso. Ito na ba ang muling pag ibig na aking nadarama. Pero, hindi pwede, paano kung guluhin ko lang ang buhay niya. Ayoko, baka masaktan ulit ako kung magkataon. Kaya sa pagakkataong iyon, iniiwas ko ang aking mukha sa kanya. Inilayo ko rin ang aking mga kamay mula sa pagkakahawak niya ditto. Tatayo na ako nun ng bigla niyang hawakan ang aking kamay at saka ako napaupo muli.

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya sa akin. Bakit ba niya ako hinila pabalik. AT bakit ganyan na lang siya kung makatitig sa akin. ANo ba ang problema niya? Mayroon ba akong dumi sa mukha ko? Ano ba nangyayari sa kanya. Naiinis na ako sa ipinapakita niya sa akin. Hanggang sa haplusin niya ang aking mukha. At sa ginawa niya, unti unti kong naalala ang aking nakaraan. Ang nakaraan na siyang ayaw ko ng balikan dahil sa dami ng mga pagsubok at kabiguan na aking nadama. At muli, sumariwa sa akin ang nakaraan:

“Hon… ano ba ang mas bagay ditto, etong black o yung white socks?” tanong ni Vince sa akin. “Ahmmm….kasi sabi sa akin, pagformal daw yung occasions eh dapt black socks…..kaya un…..black na lang….. wait pili ako ditto… alin kaya ditto…” sagot ko sa kanya. Bigla naman siyang lumapit sa akin at niyakap ako. Pinaharap niya ako at hinaplos niya ang aking mukha. Ito ang kauna unahang pagakaktaon na hinaplos niya ang mukha ko at pagkatapos nito ay hinalikan niya ako. “Mahal na mahal kita Hon.. I Love you….”

At di ko namalayang tumutulo na lang ang aking mga luha mula sa pagkakaharap kay Jerick. “Bakit ka umiiyak?” tanong niya. “May naalala lang ako….pasensiya na. …” at pinahid ko ang aking mga luha at umakmang tumayo. At ewan ko ba pero tuloy tuloy na akong lumayo kay Jerick mula sa kwartong iyon. Nagugulumihanan ako.. ANo ba ang nagyayari…

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com