Campus Figure (26-31)

by: Dylan Kyle

“May nakaupo ba dito?” sabi ng isang estranghero. “Ahm... wal...” natigil ang sasabihin ko. “Anong ginagawa niya dito?” isang tanong na tanging naalala kong itanong sa isip ko. “Pare..... remember me? Patrick? Dun sa convention.” Singit ni Patrick. “Yeah.... yung magaling kumanta... na kapartner ni Kyle....” saad ni Vince. DI ko alam kung paano ako magescape sa lugar ko.

“Kamusta ka na Kyle.... it’s been a long time.... i miss you....” nagulat akong sabi niya. “Ahhm... okay lang naman...” maikling sagot ko. “You look different... bagay sayo.... lalo akong nainlove....” sabi niya. Bigla namang tumibok ng mabilis ang puso ko. Di ko alm kung bakit. Halos pagpawisan na ako sa kinauupuan ko. “Thanks... dito ka rin mag-aaral?” tanong ko. “Obvious ba? Siyempre.... andito ako weh.... at tama ang hula ko na narito ka rin..... matagl kitang hinanap.... grabeng paghihirap ang naranasan ko.....” di ako makasagaot sa sinabi niya. Buti na lang at dumating na yung prof na mag orient sa amin. Nakalusot ako.

Buong oras, di ako mapakali.... di ko alam kung ano ang gagawin ko. Bakit ba ang bagal ng oras. Kinukulit ako ni Vince at tango lang ako ng tango. Ayoko na kausapin siya. Maya maya siguro nakahalata ayon at tumigil pero pagkaring ng bell ng lunch grabeng pangungulit ang ginawa niya. “tara treat kita ng lunch. Kayong dalawa ni Patrick...” paanyaya ni Vince. “Ah gnun ba... di pwede eh... may kasabay na ako..next time na lang.....” bigla akong napatitig sa mukha niya. Bakit ba di ko maialis ang tingin ko sa mukha niya. Namiss ko biglang hawakan ang mukha niya. Pinipilit kong pigilin ang kamay ko. Nanginginig na ito. Ako na ang nagbawi ng tingin. Naramdaman ko ang sarili kong lumuluha. Tumalikod ako at pinunasan ang mata ko.

“Kyle.....” isang tinig na galing sa aking likod. Pagtalikod ko ulit ay nakita ko si jerick na paparating. “Buti at nahanap kita... tara lunch na tayo...kasama ko mga kaibigan ko... si Pj, Paolo, Denis, at Ryan... eh ikaw.. sino yang mga kasama mo? Bago mong kaibigan.... hehheh.. sabay saby na tyong mag lunch... yayain mo sila...” mabilis at amhabang pahayg nito. “Ah Jerick... nga pala... si Patrick, kialala mo na siya diba? Tapos si..... si.... si Vince.....” ang nauutal kong sabi. Kitang kita ko ang pagkabigla ni Jerick. Pero binawi agad niya ito. “Jerick nga pala pare.....: pagkamay nito dito. “Patrick pare.....” baling ni Patrick. “Vince tol....” baling din ni Vince. “Sige ....sabay sabay na tayong kumain.

Lumabas kami ng campus. Dun kami kumain sa may malapit na food restaurant. “Naks... dami natin ngayon...hahahah..... kamusta first day mo panget?” biglang singit ni Jerick. “okay lang naman.... masaya kahit appano.. nakakakba nga lang.. nangangapa pa din naman eh.....” sabi ko. “sorry nga pala... di ako nakareply...nasa klase ako weh nung nagtext ka.....pati ngangayon ko lang nabasa.” Sabi ko. “Gaano na kayo katagal magkakilala ni Kyle pare?” singit ni Vince. “Bale tol eh medyo magdadalwang buwan na rin... mula kasi nung naaksidente yan dito sa maynila eh sa amin na siya tumira.....kaya ayon.. magaksama kami sa iisang bubong....di ba panget?” baling sa akin. “oo weh...hehe’ tanging sagot ko. “Naaksidente ka Kyle?” gulat na tanong ni Patrick. “Oo...heheh pero okay naman.. di naman malala....” sagot ko. “Tol... inuman naman tayo sa ibang araw o....mag bar tayo.... di na tayo nakakgala eh... isama natin sila....” aya ni Paolo. “Pwede rin...” singit ni Vince. “Sige ba... kelan?” tanong ni Jerick. “Ahm sa sabado....hahahha...” sabi naman ni Pj. “Sige sige..asahan namin kayo...text text na lang... exchange tayo ng numbers..... hahahah..” sabi ni Denis. “O sige.. eto number ko.. ___________” bigay ni Vince sa number niya. Siympre ayon nagbigayan na rin kami.

“Panget... punta lang ako CR.....” sabi ko. Nag excuse muna ako. Naghanap ako ng cubicle. Matapos kong gumamit ng cr, nag salamin ako. Habang nagsalamin ako, biglang may bumukas na pinto. Nagulat na lang ako ng makita ko na si Vince yun. Nakangiti agad siyang lumapit sa akin. Kinabahan ako bigla kaya ang ginawa ko ay umalis agad, pero nahawakan agad niya ang kamay ko. At hinatak papunta sa kanya. “galit ka pa rin ba hanggang ngayon sa akin?” nakita ko ang sinsero niyang mata. Di ako makasagot. “Matagal kitang hinanap.... hindi ko alam kung paano ako mabubuhay nung wala ka...hindi ko kinakaya...mahal na mahal pa rin kita..hanggang ngayon...humihingi ako ng tawad... hindi ko sinasadya ang lahat..... i want you back into my life.... i want you now.... please... come back to be....” sabi niya. “oo galit pa rin ako hanggang ngayon... niloko mo ako....sobarng sakit ng ginawa mo... ngayon masaya ka na? Alam mo na?” sagot ko.

Bigla na lang niya akong niyakap. “Patawarin mo na ako sa lahat.... pinapangako ko na mamahalin kita at hindi na kita sasaktan muli..... di ko alam kung paano pa ako makakmive on sa yo...mahal na mahal kita.... na mimiss na kita,.... alam yan nila mama” sabi ni Vince. “oo nakausap ko na sila nun... pero Vince.. wala ng tayo... may pamilya ka na.... dapat yun na lang ang asikasuhin mo...” sabi ko sa kanya. “Pero Kyle.... di mo naiintindihan... meron kang hindi alam....” di ko na pinatapos ang sasabihin niya. ‘wala ka ng dapat ipaliwanag... masaya an ako sa buhay ko... masaya na ako na wala ka na.... masaya na ako sa piling ni Jerick kaya please lang wag mo na kaming guluhin..... “ sabi ko sa kanya at biglang napabaling ang aking mata sa kanyang dibdib. Doon lumabas ang isang kwintas. Ito yung kwintas na ibinigay ko sa kanay nung monthsary namin. Napatigil din siya at tumingin sa kwintas na tinitignana ko. “Diba may panagko ako sayo.. na hindi ko ito huhubarin... na hindi ko aalisisn to sa katawan ko....dahil yun ang tanda na minamahal kit... maniwala kang mahal kita......” sabi niya. Di na ako sumagot. “Please... isuot mo lang itong kwintas na ibinigay ko sayo dati.....please.....” ibinigay niya sa akin mula sa bulsa niya ang kwintas. “Pero di na kailangan...” sabi ko... “Please...” sabi niya. Kaya wla akong angawa kundi ang ttanggapin ito. Hindi ko alam kung bakit ganun na lang ang epekto ng titig niya. Kaya wala akong nagawa kundi ang isuot ito.

Nauna na akong lumabas sa kanya. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako magpakita sa kanila. Sinalubong ako ni Jerick. “Okay ka lang panget? Bakit paarng umiyak ka? Ayos ka lang ba?” tanong niya. “balik na tayo sa campus.....” sabi ko. Tumango lang siya. Hinintay lang namin si Vince at sabay sabay na kaming umalis. Namuo ang katahimikan sa aming lahat. Hanggang sa makarating na kami ng campus nanahimik pa rin ang bawat isa.

“Kyle...una na kami ha.... kita na lang tayo pag uwian...” sabi ni Jerick. “Sige...” at yun naghiwaly na ulit kami. Habang naglalakad kami, biglang sumigit sa katahimikan ang tanong ni Patrick. “Okay lang ba kayong dalawa?” walang sumagot sa aming dalawa. “oh... i see.... hanggang ngayon eh meron pa ring namamagitan sa inyo.... mahal ninyo pa rin ang isa’t –isa.....” pang asar ni Patrick. “Wala na....pati okay na kami ni Jerick.... ma.... ma... mahal namin ang isa’t isa.” Biglang napatigil si vince na siyang dahilan ng pagkatigil namin. “May naiwan nakalimutan ako.... una na kayo...” at bago tumalikod si Vince.. nakita ko ang mariing pagluha nito. Doon ko nakapa ang sarili ko na naawa sa kanya. Unti unti nakita kong lumuluha siya. Di ko alm kong bakit, ang alma ko ay galit na galit ako sa kanya, yun lang ang tanging nararamdaman ko, pero bakit ganito. Nahihirapan ako sa nakikita ko sa kanya.

Bigla namang umakbay sa akin si Patrick. “Tara na...” tumango na lang ako at nagpahid ng luha. Hindi ko alam kung bakit ganito na alng ang naramdaman ko kay Patrick. Hindi ako kumportable. Parang ang bigat bigla ng pakiramdam ko sa kanya. Iba naman to weh. Iba sa dati. Di ko na lang masyadong binigyan ng pansin. Hanggang sa makarating kami ng room. Matagl tagal na rin pero hindi pa rin bumabalik si Vince. “Bakit ab ako ganito, hinahanap ko si Vince. Kyle, focus ka lang sa sarili mo... Haixt.

Hanggang mag uwian, di na nagpakita. Nag alala ko bigla. Eto na ang inaalala ko sa sarili ko. Once na may nagbabalik mula sa nakaraan, nararamdaman ko na muli na nahuhulog ako sa kanya. Naiinis ako sa sarili ko. Bakit ba ako nag kakaganito. Hanggang sa makasakay ako sa sasakyan nila Vince tuliro pa rin ako, balisa. “panget, okay ka lang ba?” tanong niya. “Ahm... okay lang... medyo masama lang ang pakiramdam ko... uwi na tayo....” “sige...” yun, hinawakan lang niya ang kamay ko. Ramdama ko naman ang pagmamhal niya.

Kinabukasan, nag iba ang lahat. Nakasalubong ko si Vince sa pathway. Laking gulat ko ng hindi niya ko pinansin at tuloy tuloy siya sa paglalakad. Hindi ko alm kung bakit ganun na lang ang pag iwas niya. Pero may nagsabi sa isip ko, ano ka ba, yan ang hinihintay mo diba? O ayan na, hindi ka na niya ginugulo. Your free na from the past. Ayon na lang ang inisip ko, na mapapayapa ang isip ko. Pero nagkamali ako. Dumaan ang araw at linggo na ganun at ganun na lang ang ginagawa niya. Tuwing gabi naman hindi ako makatulog ng ayos ng dahil sa mga nangyayari.

Ilang araw na rin akong hindi makausap ng ayos ni Jerick. Gabi-gabi nakatulala ako, parang wala sa sarili. Hanggang isang gabi, habang nasa kwarto ko si Jerick, doon na niya ako dineretsa. “Mahal mo pa rin ba siya hanggang nayon?” tuwiran niyang tanong. “Ha? Bakit mo naitanong iyan. Alam mo naman na hindi na. Alm mo yan.” Sagot ko. “Sana nga tama yang sinasabi mo....pero pakiramdam ko nagsisinungaling ka.” Bigla siyang tumayo para lumabas. Tumayo ako bigla at hinabol siya sabay yakap sa likod niya. “Panget.... maniwala ka. Wala na....” sabi ko. “Naniniwala ako sayo....” isang ngiti lang ang gnanti niya. “Nga pala... labas daw atyo sa sabado.....di kasi tayo natuloy nun weh.. remember? Ok lang ba?” tanong niya. Tumango naman ako.

Pasalamat an rin ako at hindi an ako masyadong kinukulit ni Patrick. Iba rin kasi yun eh, sabay sabay kung magtanong. Grabeng pahirap din kasi yun. Pero masaya siya kasama. Naging busy na kasi siya sa mga requirements niya sa school. Hanggang sumapit ang araw ng sabado. Buti okay lang ang pakiramdam ko ng araw na iyon. Medyo naging masasakitin kasi ulo ko gawa ng mga ginagaw naming mga papers at home work. Hahahahha.

Mga 7pm kami umalis ni Jerick. Ang usapan kasi eh magkikita na lang sa SM na malapit dun. Kami ang nauna ni Jerick sa tagpuan namin. Ayon, habang naghihintay eh nagkakwentuhan. Tawanan at kung anu-ano pa. Hanggang mapadako ang tingin niya sa aking kwintas. “Panget.... may itatanong sana ako sa yo..... sana eh sagutin mo ako ng totoo ha....” tanong niya sa akin. “Ahm ano yun?” tanong ko anman sa kanya. “May napansin lang kasi ako at hindi ko alam kung dapat pa bang bigayn ng kahulugan yun eh... curious lag... alm mo naman ang asawa mo eh masyadong marami ang iniisip... kaya.... eto lang... simpleng tanong..... saan galing ang kwintas mo?” isang seryoso at kapigil-pigil hiningang tanong niya. Muntik na akong masamid nun. Hindi ko alam kung magsisinungaling ba ako o hindi. Hindi ko na maintindihan. “Ahm... ang adik mo... may pa drama drama ka pang nalalaman jan... ang haba pa ng speech mo tapos yan lang ang tanong mo? Anu ba yan... kakaiba ka talaga....hahahhaha.. naku naku naku..... ang adik mo.....” sabi ko sa kanya. “Basta sagutin mo na lang ang tanong ko... madali lang naman di ba..... bat ba ayaw mo na lang sagutin...” medyo inis na niyang sabi. “O...easy lang panget... para ka na niyang mangangain ng tao weh... tsk tsj kaw talaga. ... bigay sa akin ng isang kaibigan dati..... medyo may sentimental value to.....basta... yun na lang.... heheheh...” pang iwas ko sa gulo. “Sinong kaibigan?” pangungulit niya. “Ahm... si ano eh... si...” bioglang naputol ang sasabihn ko ng biglang may nagsalita sa likod namin. “Nandun na yung katropa ni Jerick at si Patrick. Pero hindi lang sila ang nandun, kasama pala si Vince.

Walang kaimik-imik si Vince sa may likuran. Matama ko lang siyang dinadaanan ng tingin. Ewan ko lang kung bakit ba pasulyap sulyap ako sa kanya. Nag iingat din ako at baka mahuli niya ako nakatangin. May dalang sasakyan si jerick kaya dun na lang kami sumakay lahat. Yun naman ang napagusapan na din weh. Sa isang bar kami nagpunta. Siyempre hindi mawawala ang inuman at kung anu-ano pa. Medyo lasing na kami. Nag yaya bigla ang lahst na magsayaw kaya ayon, napilitan ako na magsayaw. Kitang kita ko na ang lahat ay may kapartner. Magkatabi lang din kami bni jerick. Siyempre di dapat pahalata na sweet kami, alam na kung bakit. Pero pagdako ko sa gawi ni Vince, di ko amlaman kung anong tinding damdamin ang naram,daman ko ng makita ko na halos magkadikit na ang katawan nila. Nakita kong sumilay pa sa akin si Vince at nakita ko ang biglang pagkabigla niya ng makita niyang nakatingin ako. Ako na rin ang nagbawi ng tingin at nagpaalam na uupo na kay Jerick. Ilang oras din akong ankaupo at sinusubsob ang sarili sa pag iinom ng alak. Ewan ko ba kung bakit yun na alng ang naisipan ko. Hinahanap ng mata ko si Jerick at yun na lang ang laki ng mata ko ng makita ko ang di inaasahan na pangyayari na siyang ikinadurog ng puso ko.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Dahil na sa hilong hilo na ako at napagod marahil sa kasasayaw, naisipan kong umupo at magpaalam kay Jerick. Bumalik ako dun sa inuupuan namin. Ilang oras akong nanatiling nakaupo dun at niallaklak ang alak na nakahain doon. Ewan ko ba sa sarili ko kung bakit ganun na lang ang naramdaman ko nung makita ko si Vince na may akto na ganun. Mga ilang sandali matapos mapagisip isip ng kung anu-ano, hinanap ng mata ko si Jerick.

Pero yun na lang ang gulat ko ng makita ko ang nangyayaring kababalaghan kay jerick. Hindi ko naatim na tignan ang pangyayaring iyon pero tila wala na akong kontrol sa sarili ko at hindi ko maiiwas ang mata ko. Tumulo bigla ang luha ko. Hindi ko alam na ganun ang gagawin ni jerick. Ang pinakamasakit na makita na may kahalikan na isang babae ang taong mahal mo. Akala ko iba siya, ganun din pala siya. Ganun na ganun. Bigla na lang nagbago ang tingin ko sa kanya. At ng makayanana ko ng kontrolin ang sarili ko, naramdaman ko na lang ang sarili kong tumatakbo papuntang labas ng bara at humahagulgol sa pag iyak.

Nang makalabas na ako ng bar, sa may parking lot ako nagpunta. Open ang field at rinig na rinig ko ang tugtog sa loob ng bar. Wala sa akin ang susi ng kotse kaya pinili ko ang maghanap ng maganda at komportable na lugar upang ialabas ang sama ng loob ko. Iyak lang ako ng iyak. Wala akong pakiaalam kung may makakita man sa akin. Pakialam ba nila, bakit sila ba ang bumubuhay sa akin, sila ba ang nasa kalagayan ko? Ano bang pakialam nila, mind their own business. Parang praning lang ako. Wala ba sa wisyo kung tawagin. Ilang sandali akong umiyak ng umiyak hanggang sa may lumapit sa akin at nag abot ng panyo. Tumayo naman ako upang kialalnin ang taong iyon at upang magpasalamat sa pagbibigay ng tulong. Pero laking gulat ko na lang ng makialla ang taong iyon.

Si Vince. Nagkatitigan lang kami, walang salita ang lumabas sa aking mag labi. Di ako makapagsalita. Tila napipi ako sa pagkakataon na iyon. Nakita ko ang sinserong mata niya na namumutawi sa kanyang mukha. Di ko amlaman ang agagwin ko. Malakas ang kabog ng dibdib ko ng panahon na iyon. Maya maya nagsalita siya. “Ano tititigan mo na lang ba ang gwapo kong mukha?”

Ewan ko ba pero napatawa na lang ako ng sabihn niya yun. “Ang adik mo... naku ang kapal ha.. nag patawa ka pa..... sinong may sabing gwapo ka? San banda ha? Sa paa?” pang aalaska ko sa kanya. Pero deep inside ay nagsasabing “oo gwapo ka, kailnman di magabbago iyon...gahahahh”. “Yun ba talaga ang comment mo? Di ako naniniwala eh... heehehhe...” sabi naman niya. “Asus.... kapal mon talaga...pero anyway... thanks sa panyo ha.....” sabi ko sa kanya. “Your welcome my king...heheheh... its a pleasure na pagsilbihan ka... mahal ko.... heheh...joke lang...heheh” nagpapatawa siya pero alam kong idinadaan niya lang sa pagjojoke ang gusto niyang sabihin.

“Okay ka na ba?” tanong niya sa akin. “Oo...salamt sa patawa mo... heheheh....” sagot ko. “do you want to talk about it?” tanong niya. “Ahm... hindi na.. wag na muna... i want to enjoy your accompany muna... hahahahha.. namissed kasi kita weh...sobra...hahah joke lang...” sabi ko. Ewan ko kung bakit ganun na lang ang lumalabas sa bibig ko. “Ako rin naman eh.. sobra sobra.... hahahah.... kamusta naman ang buhay mo ngayon?” tanong niya. “Ayon.. okay naman...dami pinagbago....hahahah.. naging maaayos din aman... masaya at kuntento...heheheh...eh ikaw naman?” sagot ko. “Ahm...okay din aman... medyo magulo ng onti...hahahah.... pero nagsusurvive pa rin naman.....” simpleng sagot niya. “Ah..nice naman... hahahah.... sorry nung one time na nagkita tayo.... di ko sinasaday yun... medyo nadala lang ako ng emotions ko... kaya yun na lang” pagpapaliwanag ko. “Okay lang... tama ka naman at yun ang mali ko.... buti na lang at nasabi mo iyon at natauhan ako.... salamt nga pala.....” sabay hawak sa kamay ko. Kakaibang init ang naramdaman ko ng hipuin niya ang aking akmaya. Ewan ko ba pero kakaibang init ang ibinigay nito sa akin.

“Para saan ng salamat mo?” tanong ko. “Para dito....” sabay hawak sa may kwintas na ibinigay niya sa akin. “Ah.... siyempre tinutupad ko lang ang kahilingan mo... naging special naman kasi ito sa akin eh... pinahalagahan ko ito ng sobra at ibinalik ko sayo dahil alam kong di ako karapat dapat dito... pero yun nga..... ibinalik mo pa rin sa akin.” Sabi ko. “Eto rin ang panagako ko sayo....” sabay labas ng kwintas na ibinigay ko dati. Di ko inaasahan na suot suot pa rin niya ang kwintas na iyon. Ilang bwan na ang lumilipas ng ibigay ko sa kanya ang kwintas na iyon. Mula iyon sa inipon kong pera at ibinigay ko nung monthsary namin. “Nice naman..... suot mo pa rin yan.. salam.....” at di ko inaasahan na muli, sa puntomng iyon. Nagtagpo ang kanyang labi at ang sa akin. Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon na lang ang reaksyon ng katawan ko sa tagpong iyon.

Para bang ang katawan ko ay ayaw ng humiwalay sa katawan ni Vince. Hindi ko napigilan ang lumaban at tumugon sa kanyang mga halik. Oo alam ko sa sarili ko, nagugustuhan ko ang nangyayarai. Pero tama ba ito? Nagtataksil ako kay Jerick, pero pinagtaksilan din ako ni Jerick. Sa tagpong iyon, naramdaman kong muli ang labi ng naging isang bahagi ng buhay ko. Tumulo na naman sa aking mukha ang luha ko. Luha ng kasiyahan, ewan ko kung bakit kasiyahan. Basta yun na lang ang naramdaman ko. Naramdaman ko ang unti unting pag gala ng kamay ni Vince sa aking katawan. Nagpaubaya lang ako sa ginagawa namin. Nawala na ang galit sa puso ko. Para bang ang sugat na ginawa niya ay nag hilom bigla. Pero ng tagpong iyon, biglang sumalungat ang isisp ko. Kahit sa panandaliang ginagawa namin, biglang inudyukan ako ng isisp ko. Kumalas ako bigla kay Vince.

Nakita ko ang pagkatulala ni Vince sa nangyari. Patayo na ako ng hilahin ni Vince ang kamay ko. “Kyle... sorry.. di ko napigilan.....” sinsero at buong boses niyang sinabi sa akin. “Okay lang... kasalanan ko din naman.... nagpaubaya ako sa ginawa natin...” tatalikod na sana ako ng yakapin ako ni Vince.

“Mahal na amhal pa rin kita Kyle. I want you to be back to mine... I want you back,... Kyle... I love you.... mahal na mahal kita.....sobra..... please... i beg you....” mula sa pagkakayakap, nakita kong lumuhod siya sa harapan ko at tila isang musmos na nagmamakaawa. “Vince... hindi na tayo pwede...dami na nating commitement sa buhay.... ako kay Jerick at ikaw naman dun sa anak mo.... diba sabi ko na sayo noon... hindi tayo pwede.... dahil nandyan na ang anak mo... Vince.. mag isisp ka nga....” medyo mataas na tono kong pagsaasabi. “Kyle..... sobra kitang mahal... oo sabi ko noon na panangutan ko yung sanggol, pero di ko siya pakakasalan.... at one more... kung ang kinakatakot mo ay ang commitment ko sa bata... wala ka ng aalalahanin pa?” pagpapaliwanag ni Vince. “bakit? Anong ginawa mo sa bata? Ha? Sabihin mo sa akin.” Tanong ko. “Easy lang mahal ko...... napatunayan ko na hindi sa akin ang bata..... niloloko lang tayo ni Elisa.... wag kang mag alala...... wala ng sabit sa side ko....” tuwang tuwang pagpapahayag ni Vince. Bigla na lang tumulo ang luha ko sa hindi ko sinasadyang dahilan.

“Nagsisinungaling ka... sinasabi mo lang yan dahil gusto mong makawala sa nakaraan...... aminin mo na.. ikaw ang ama ng dinadala ng babaeng iyon.” Pag hihisterical ko. “Ano ka ba? Ako na nagsasabi... walang nangyari sa amin.... nung magkalasingan kami, hindi natuloy ang balak niya... gusto niyang akuin ko ang bata sa kanyang sinapupunan..... hindi mo alam ang nangyari.... kung sana hindi naging sarado ang isisp mo... malaman masaya tayo ngayon... malamang akin na akin ka.... hindi ako makakkapyag na hindi ko linisin ang pangalan ko.... di rin ako papayag na mapunta ka sa iba... akin ka lang... mahal na mahal kita.....” pagsusumamo ni Vince.

Natigilan ako sa mga sinasabi niya. Naguguluhan. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Bakit ba ngayon lang naglalabasan ang lahat. Kung kailan naipangako ko na ang sarili ko sa iba. Bakit ganoon na lamang ang nangyayari sa buhay ko. Matama kong hinaplos ang mukha ni Vince. Ngayon alam ko sa sarili ko at buong buo kong inaamin na mahal na mahal ko pa rin siya. Pero sadyang hadlang ang panahon, ang tadhana, para bang ayaw niya kaming pagsamahin. “Mahal na amhal pa rin kita Vince... hindi nawala yon... ano mang pilit ang gawin ko, patuloy pa rin ang pag apaw nito. Itago ko man, lumalabs din... pero.... huli na ang lahat... naipangako ko na ang sarili ko sa taong umalalay sa akin sa lahat ng paghihirap ko... siya ang nandiyang ng saktan mo ako... nandiyan siya upang maging sandalan ko.. kaya patawad Vince.....” ang tangi kong nasabi ko sa kanya. “Pero...Kyle... Mahal ko... alam natin sa isa’t isa na nagmamahalan tayo... ipaglaban natin ito..may magagawa pa tayo...please... give me another chance,...” lumuhod siya ulit sa harapan ko. “Tumayo ka jan....... di na talaga pwe....” at yun hindi na naman niya ako pinatapos at siniil ng mapusok at nagaalab na halik.

Hindi ko na napigilang ilabas ang emosyong namayani sa aming dalawa. Mahigpit ko siyang niaykap, dinama ang katawan.... buong buo ko siyang hinahalikan na para bang walang ng bukas. Gumagala na rin ang kamay niya sa buo kong katawan. Inumpisahan ko nghigpitan ang pagkakayakap ko sa kanyang ulo hanggang sa may pwersang naghiwaly sa amin at tuluyan akong namulat at ikinagulat ko ang taong nakita ko. Si Jerick na nag aalab ang mga mata na nakatingin sa akin. Bigla niyang sinuntok si Vince. Nagbuno ang dalawa. Hindi ko alam kung anong gagawin kong awat. Hinila ko papalayo si Jerick kay Vince. Pinaghiwalay ko silang dalawa at hinarap si Jerick.

“Jerick tama na....” awat ko. “Ganyan ba igaganti mo sa akin ha? Matapos kitang mahalin at alagaan... makikita lang kita na nakikipaghalikan jan sa ex mong walang hiya... wala siyang ginawa kundi ang saktan ka..... ano ba ang nangyayari sa yo?” sabi niya sa akin. “Tumigil ka na... oo minahal mo ako.. pero nagkamali ako.. manloloko ka!” isinigaw ko sa mukha niya. Isang sampal ang dumapo sa mukha ko galing kay Jerick. Ramdam ko ang sakit at hapdi nito. Di ko na namalayan na may dugo na rin palang lumabas sa aking bibig. Napatigil si Jerick. Bigla na namang sumugod si Vince kay Jerick at natumba si jerick.

“Pare... walang hiya ka.. inaalagaan ko ng lubusan yang mahal ko.... pero sasaktan mo lang...... napakawalang hiya mo......” sabi niya kay Jerick. Natitigilan pa rin ako dahil hindi ako makapaniwala na nagawang sampalin ako ni Jerick. “Ang akapl ng mukha mo pare.. matapos mong paluhain yang asawa ko.. ganyan ang isusumbat mo sa akin.. nang dahil sa iyo.... nasaktan ng sobra si Kyle..... ikaw ang nanakit sa kanya ng sobra hindi ako...” panunumbat ni Jerick. Akmang susugod si Vince ng biglang nagsidatingan ang mga katropa ni Jerick.

“Kyle... tara na... alis na tayo..” sabi ni Jeirck. “Mauna ka na.. hindi na muna ako uuwi....” at tumalikod ako sa kanya. “Kyle... halika na.... wag kang sasama kay Vince. Nagmamakaawa ko... lumayo ka sa kanya..... kyle.....” pagtawag niya sa akin. Pinipigilan siya ng mga kaibigan niya. Tuloy tuloy pa rin ako sa paglalakad na kasunod ko si Vince sa aking likod. “Kyle..... sumama ka saakin... ano ba,.. bitawan ninyo ako..... Kkkkkyyyyyllllllllllllleeeeeeeeeeee......” sigaw niya.

Habang nagalalkad ako papalayo sa kanila, patuloy lang ang pagtulo ng aking luha. Nakabuntot pa rin sa akin si Vince. Hikbi ako ng hikbi hanggang sa mamalayan kong umakbay sa akin si Vince at inalo ako. “Kyle... sorry sa nagawa ko kay jerick....” paghihingi niya ng tawad. “Ayoko munang pag usapan....” malamig kong tugon.

“Nga pala... dun ka muna sa bahay namin dito sa Maynila... dun ka muna matulog... wag ka ng tumanggi....... please....” at dahil dun, napilitan akong magstay sa kanila. Ayon at tulala pa rin ako. Wala sa sarili. Si Vince na ang nagabyad ng pamasahe ko at lahat lahat. Hanggang sa makarating kami sa bahay nila.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

“Nga pala... dun ka muna sa bahay namin dito sa Maynila... dun ka muna matulog... wag ka ng tumanggi....... please....” at dahil dun, napilitan akong magstay sa kanila. Ayon at tulala pa rin ako. Wala sa sarili. Si Vince na ang nagbayad ng pamasahe ko at lahat lahat. Hanggang sa makarating kami sa bahay nila.

Dahil nga sa kapipilit niya ay napapayag niya akong matulog sa bahay nila. Wala doon sila Tita Rose. Sa may Laguna kasi sila nag stay in at si Vince lang ang tanging nag stay in doon sa bahay nila. Dahil sa masyado ng gabi at sa mga nangyayari, hindi ko na alam kung sinu-sino na ang mga nakakasalubong namen sa bahay nila. Dinala niya ako sa may kwarto niya. Ang narinig ko na lang mula sa kanya ay hindi pa pwede ang guest room at master bed room dahil sa undere rennovation ito.

“Okay ka lang ba? Kanina ka pa nananahimik jan ah.. baka mapanisan ka na jan ng laway... sige ka......” pagbibiro ni Vince. Isang ngiti lang ang iginanti ko sa kanya. Bigla na lang akong tumayo upang mag bihis. Naalala ko bigla na wala na pala akong damit. Buti na lang at may boxer shorts ako. Kaya ayon, nag hubad na ako ng pantalon. Habang naghuhubad ako, napansin kog nakatitig sa akin si Vince. “Oh.. baka naman matunaw ako niyang sa kakatitig...hahah...” inaaliw ko ang sarili ko sa pagsasabi sa kanya ng ganun. “Ang sarap mong tignan eh... di nakakasawa... pati nakakabusog....” biglang kagat labi. Tumalikod na lang ako sa kanyab at di pinansin ang sinabi niya. “At suplado na pala ang dati kong asawa... porket nakatikim lang ng ibang ulam oh....” pagbibiro niya. “Tikim ka jan.. ang adik mo...” at patalikod ko sa kanya ay ankita kong tumayo siya at direderetsong kinorner ako sa may pader. “I Love you Kyle... ikaw ang buhay ko... isang gabi lang..... pagkatapos nito, kalimutan na natin ang lahat...” at di an ako nakasagot sa ginawa niya. Tuloy-tuloy na niya akong hinalikan. Mapusok, masarap at kaaya-aya. Hinahanap hanap ko ito lagi. Di ko maintindihan ang totoong rason pero ang alam ko, hanggang ngayon, dinadala pa rin niya ang puso ko. Oo sabihin na nating MAHAL KO PA RIN SIYA.

Patuloy akong nagpaubaya katulad ng pagpapaubaya ko kanina sa may parking lot. Hanggang kinapos na kami ng hiningang dalawa. “Kyle... mahal na amhal kita... mahal ko... salamat sa pagpapaubaya mo sa akin ngayon... papasiyahin kita mahal ko.... mahal na mahal kita... hindi ko alam kung ano ang gagawin ko... I love you very much...” sabi niya sa akin. Di ko na rin napigilan ang magsalita. “Vince.. hanggang ngayon mahal na mahal kita..... di ko alam kung ano ang ginawa mo sa akin at hindi kita amkalimutan. At naghalikan ulit kami. Unti unti ng gumala ang aming mga kamay sa buong katawan ng isa’t isa. Una niyang hinubad ang aking pang itaas at inihiga sa kama. “Mahal na mahal kita...” sabi niya sa akin bago bumalik ulit sa paghalik. Isinunod ko naman ang kanyang damit. Unti unti siyang buamba sa aking tenga, leeg hanggang dibdib,. Di pa siya nakuntento at bumaba pa siya sa aking pusod. Hanggang sa ibaba niya ang mga antitira kong pang ibaba. Napatingin naman ako sa taas sa paglabas ng aking pagkalalaki. “Ang laki an ng pinagbago mahal ko ah.... musta kaya ang lasa nito...” parang adik na tanong niya. Hinampas ko lang ng kamay ko ang ulo niya. At bigla bigla an lang niya isinubo ito ng biglaan.

“ahh,,,, shiit..... putik..... Vince,,... uhmm....ahhh” di ko alam kung paano pang ungol ang gaagwin ko sa sarap na ipinapadama ni Vince sa akin. Hawak-hawak ko ang ulo niya habang subo-subo niya ang sa akin. Bigla siyang tumaas sa aking mga labi. Hinalikan niya ulit ako ng kay higpit. Binulungan niya ako, “Mahal ko, pasayahin mo ako...” napatawa naman ako sa sinabi niya. “Naku atatwa tawa ka jan.. mukhang di mo na kaya ah....hahaha...” bigla ko siyang binaligtad sa akin. Ako ngayon ang nakadagan sa kanya. “Di pala kaya ha... tignan lang natin.” Binaba ko agad ang kanayng pagkalalaki. Natawa naman ako bigla sa mga nalalaman ko sa buhay. Namiss kong hawakan ang kanayng sandatang pandigma sa malamig na gabi. Hiubad ko na ang suot niyang pantalon at brief. Hinawakan ko ang kanayng espada at natawa ako sa reaksiyon nya. “Uhm...ahhh...shitt.... sige pa....hawakan mo pa...aaaahhhhh....” ungol niya. Dahil sa reaksiyon niya, isinubo ko na ang kanyang sandata. Ramdam ko ang kakaibang reaksiyon sa kanya.

“Uhmmm...putik Kyle...ang sarap...ahh..sige pa...uhmm... sayo lang yan... isubo mu pa.... galingan mo....uuhmm... aaaahhhh,.....shiiiitttt.......” patuloy tuoy lang ako sa pagtaas abba sa kanayang ari. Naramdaman kong hinawakan niya ang ulo ko. Nasasarapan na siya sa ginagawa ko sa kanya. “Ahhh.... ang saraaaaappp....uhmmm...”... alam kong nagulat siya sa ginawa ko, bigla kong itiniaas ang binti niya. “Shit..... papasukin mo ako..... iba ka na talaga...hahah..sige iyo lang yan...pasukin mo ako.” At dahil masunurin ako, bigla biglaan kong ipinasok ang aking ari sa kanayng butas. “Uhmm..ahhh... ang sakkkiiiittt.... sshhhhiiiittt.... putik...ahhhmmm.....” mahina niyang ungol. Upamng maalis ang sakit, hinalikan ko siya sa kanyang labi. Inaaliw ko siya sa aking mga halik. Ng maramdaman kong handa na siya, unti-unti na akong umurong sulong.

Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko hanggang sa maramdaman kong malapit na ako. “Malapit na ako....ayan na ako...’’’uhmmm...” sabi ko sa kanya. “Sige iputok mo lang sa loob ko...uhmm...aahhh...shiit...” at yun na nag hudyat ko upang magpasabog ng aking dagta. “Ahhhh...ayaaaaannn naaaa......shhhiiitttt!!!!!”hingal na hingal kami pareho sa nangyari. Humiga ako sa tabi niya at niyakap niya ako.

Bigla siyang bumulong, “Ang daya mo...ikaw tapos na ako... hindi pa...” at nagulat na lang ako sa ginawa niya. Pumatong siya sa akin at itinaaas ang aking binti at sabay pasok ng kanayng ari. Naramdaman kong pumasok agad ang kanyang ari sa aking butas. “Shiiit... namiss ko to...putik....ahhh... susulitin ko na to....aangkinin ko to ngayong gabi...ahhh........ sarap mo mahal ko..... uhmmm...”

Hindi ko alam kung anong saya ang nararamdaman ko ngayon. Masaya ako sa ginagawa namin. Sobrang hindi ko to makakal;imutan. Ngayon lang ulit ako lumigaya ng ganito. Tinanggal ko muna sa isisp ko ang pagtaatksil kay Jerick. Nawala na yun sa isisp ko. Ewan ko ba. Siguro nga mas mahal ko si Viince kaysa kay Jerick. “Uhmmm... ahhh..... Vince......... ahhhh...” mga impit na ungol ko. “Mahal na maaaahhhhhaaalll....uhhhmmm... kita...ahaahhhhhh......shit..... malapit na ako mahal ko..... aaaaahhhhh.... aaayyyaaaannnnn naaaaa!!!!!! Shiiit.... ihmmm.....” at tuluyan na ngang lumabas ang kanyang katas na ramdam ko naman sa aking kaloob looban.

Pareho kaming habol hininga na nakahiga sa kama. Nakapatong pa rin siya sa akin at yakap yakap ako. Bumangon siya ng kaunti at hinalikan ulit ako. “Mahal ko..... salamat at pinagbigyan mo ako..... mahal na amhal kita...... hindi ko alam kung paano pa tatakbo ang buhay ko ng wala ka ngayon...pero tatatagan ko para sa yo... mahal na amhal kita.... tandaan mo yan....” ang sinabi niya. “Mahal na amhal pa rin kita Vince... di ko na akyang itago to........ araw-araw.... minu minuto...lagi na kitang iniisip...... alam mo ba na nagparaya ako sayo di dahil gusto ko lamang... ginawa ko to dail hanggang ngayon mahal na amhal kita........ I Love yopu somuch.......” sabay yakap ng mahigpit sa kanya. “Talaga? Huhuhuhu...salmat mahal ko.......” at naramdaman kong humihikbi siya sa akin. “Tahan na mahal ko.....” sabi ko sa kanya. Aty tumahan naman siya. Maya maya, napagpasyahan na naming matulog.

Nagising ako na hinahaplos ni Vince ang buhok ko. Tandang tanda ko pa din ang aming nakaraan. Madalas kasi niyang hinahaplos ang aking buhok lalo na pag tulog ako. Nakayakap siya sa akin at gayon din naman ako. Kung tutuusin, parang ayaw ko ng matapos ang araw na ito. Sabihin mo lang na handa mo akong mahalin at ipaglaban sa kanya, handa akong iwan si Jerick para sa yo. Yan ang naisip ko. Alam kong napaka selfish ko, kaya di ko nagawang sabihin sa kanya. Bakit ba naman kasi ngayon ko lang nalaman ang lahat.

“Good morning mahal ko? kamusta ang tulog mo?” pambungad niya sa akin. “Good morning din..... ok lang.......masarap naman ang tulog ko.” Sagot ko. “buti naman..... haist.... mamimiss ko ulit to... ang haplusin ang buo mong katawan, yakapin ito, halikan ang iyong labi at higit sa lahat, pasukin ka..... kung maari ko lamang ibalik ang lahat... kung kaya lang kitang bawiin kay Jerick.... kaso may usapan tayo... at tutuparin ko iyon.... alam kong mahal mo si Jerick.......” sabin niya sa akin. Di ako sumagot. “May tatanong lang sana ako...” biglang sabi ko sa kanya. “Ano yung sinasabi mo sa akin noon?” “Ah... yun ba.... akala ko kasi ay maybabalikan pa ako..... yun pala wala na......pati di na mahalaga yun... no problem na sa akin yun.....” sabi niya. “Adik ka talaga.... sabihin mo na nga... kutusan kita jan eh......” pag pupumilit ko. “Marahas ka na pala ngayon ha..... pero dahail gusto mo....eh.....kiss muna...bago ko sabihin......” at natatawa ako sa inasta niya. Hinalikan ko siya sa labi pero nagulat na lang ako ng bigla bigla na lang siyang pumatong sa akin at hinalikan ako ng mariin, mapusok at kawiling-wili. At nangyari ulit ang dapat mangyari.

Habang nasa byahe ako, di ko mapigilan ang lumuha. Hanggang ngayon kasi ay mahal ko si Vince. At nagulat ako sa rebelasyon niya. Nalinawan ako ng sobra. Hindi tunay na anak ni Vince ang dinadala noong babae sa convention. Ginamit siya lang nito. No choice ang babae. Wala ding nangyari sa kanilang dalawa sabi ng babae. Tutustusan na lang ni Vince ang itinuturing niyang anak. Iiwan na ng babae sa kanya ang bata sa oras na ito dahil sa hindi matanggap ang bata. Open naman sila Vince sa pagdalaw-dalaw. Tuwing week ends umuuwi si Vince para asikasuhn ang ilang bagay. Napaka tanga ko kasi.... nagsisisi tuloy ako kung bakit pabigla bigla ako ng desisdyon. Kung hindi ko lang sana dinamdam ng masyado angn nangyari, siguro masaya kami ni Vince ngayon. Pero wala na akong magagawa, mula sa puntong ito, sisimulan na naming iwasan ang isa’t-isa.

Mga bandang alas otso na ako nakauwi sa bahay. Nakakahiya, hindi ako nakapag paalam. Umuwi ako sa bahay na pugto ang mata. Habang tinatahak ko ang daan papunta sa kanila, mabibigat ang aking paa sa paghakabang. Hindi ko alam kung papaano ko ba haharapin si Jerick. Habang nilalakbay ko ang daan, mataimtim akong nag iiisp kung ano ba talaga ang gaagwin ko... haixt. Pagbukas ko ng pinto, ang bulto agad ni Jeick ang siyang sumalubong sa aking harapan. Nakatayo sa salas at naghihintay para sa pagdating ko. Malalim na ang mata dahil sa hindi pa natutulog. Kitang kita ko ang pag-aalala sa mukha nila Tita at Tito. Hindi ako makatingin sa kanila. “Jerick.... thanks at ligtas ka... nag aalala kami... dumating dito si jerick na umiiyak at nagwawala... tinanong ka namin kung nasaan ka at hindi niya daw alam. Sobrang nag alal talag kami....” sabi ni tita. “Okay naman po ako...medyo naguluhan lang po ako sa mga nangyayari po... pasensiya po.... nag alala pa po kayo.... nakakhiya po talaga.....umalis na lang po kaya ako dito....masyado po aksi akong pabigat sa inyo...pati po kayo naabala ko...” sabi ko. “HINDI!!!... dito ka lang.....” sigaw ni Jerick. “Pero pabigat na ako weh.....” sabiko. “Hindi namn diba mama?” at tumango lang si Tita. “Ay siya siya... mag pahinga na tayo..... mamaya na alng nating pag usapan ang lahat......” at umakyat na kami sa kanya kanyang kwarto.

Pahiga na ako ng kama ko ng biglang may kumatok sa kwarto ko. Binuksan ko anman agad yun at sapilitang pumasok at kinandado ang pinto. “Ano bang ginagawa mo dito..... umalis ka nga dito...... gusto ko ng magpahinga...pakiusap...” sabi ko. ‘Ano bang nangyayari sayo? Ano bang ginawa ko at ganyan ka?” pagtatanong niya na parang wala siyang alam. “Di mo alam? Huh.... kala mo kung sino kang santo na walang kalam-alam sa mga nangyayari? Taksil ka..... akala ko iba ka sa kanila.... di pala.... nakita kita kagabi...may akhalikan ka sa bar.....” sumbat ko sa kanya. Natigilan siya bigla at nagsalita. “Mali ang nakita mo... bigla na lang niya ako hinalikan... maniwala ka.....mahal ko... please lang po.. panget ko...huhuhu..please na..... di k po sinasadya..... huhuhuhuh..... please po..... huhuhuh.....” pagmamakaawa niya. “Umalis ka muna dito...gusto kong makapag isa.......” sabi ko sa kanya.

Hinihintay ko na lang siyang umalis pero nagulat na lang ako sa bigla nyang ginawa. Niyakap niya ako ng mahigpit. Hinalikan sa batok at sapilitang inihiga sa kama. “Papatunayan ko na ikaw lang mahal ko. Pasensya na mahal ko. Hindi ko sinasadya. Lasing ako ng mangyari yun... hindi ko alam ang ginagawa ko.....” sabi niya. “Gusto ko ng magpahinga please lang... nag mamakaawa ako..... matulog na muna tayo.....” sabi ko. At umalis siya sa pagkakadagan sa akin. Akala ko ay aalis an siya pero hindi nangyari yun, humioga siya sa tabi ko at niyapos ng kay higpit. At namalayan ko na lang nanakatulog siya.

Naiwan ako na nag iisip ng kay lalim. Ano kaya ang gagawin ko?

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Matapos ang araw an iyon, inisip ko na lang na walang nangyari at kailngan naming magsimula ng panibago. Nagkamali siya at nagkamali din ako. Yun ang kailngan, ang kalimutan ang lahat. Magsisimula kami ng panibago. Pahkagising ko ng umagang iyon, naalimpungatan ko na magkayakap kaming dalawa. Mahigpit na mahigpit. Naramdaman ko naman ang pagmamahal niya sa akin. Kaya wala sa isip ko na hinalikan siya sa labi. Akala ko tulog pa siya pero gising na apla. Lalong lumalim ang halikan naming dalawa. Sinapo naming pareho ang isa’t-isa. At sa umagang iyon, muli naming nilasap ang piling ng isa’t-isa.

Dahil sa walang pasok sa dalawang araw pagkatapos ng araw na iyon sila jerick, mag isa lang akong hinatid ng driver nila. Papasok na ako sa room building namin ng madtnan ko si Vince na nakaupo sa may bench malapit sa room. May hawak siyang libro at nagbabasa. Ilang beses ng sumasapo sa utak ko. Ang laki na talaga ng pinagbago ni Vince. Hindi na siya yung dating basagulero at palaaway. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ng magtagpo ang mata namin. Siya na mismo ang nagbawi ng tingin niya at tinuloy ang pagbabasa. Napagpasyahan ko na lang na dumeretso sa room ng hindi siya kinakausap. Alam ko na anman ang usapan namin, matapos ang lahat, kakalimutan na namin ang mga nangyari. Para bang nabrain wash na kami.

Ilang sandali lang at sumunod na rin siya papasok ng room. At nagsimula ang klase. Hinahamon talaga ang aking buhay ngayon. Nalilito na rin ako sa inaasta ni Patrick. Minsan di ko maintindihan, ang daldal tapos attahimik din. Tapos magattapat na amhal niya ako. Alam kong sumisimple lang siya sa akin. Yun yun. Alam ko anman yun at ramdam ko iyon.

Pero sadyang mapaglaro ang panahon. Di kami titigilan sa pagsubok na dapat suungin. “Now class.... before we end this semester... i would like to have a partnership research paper.... both of you will research on a specific topic that will be discussed in your papers. The deadline is on a week before the end of this semeser... so, you have 3 weeks to go.....” dami agad ang nagreact. Na sana daw madali lang. “Now... in order to have an equal chance of partners.... you will pick up some paper here. Then, after you pick up, the same number in the paper will be you partner...” at yun nga ang nangyari, mahiwagang bunutan.

Pagkatapos kong bumunot, sinilip ko agad ang number. #14. Naku kamusta naman. Sana naman ay maayos ayos ang magiging kapartner ko. Habang nag iikot-ikot ako at nagtatanong di mawala sa isisp ko kung sino ba tong magiging partner ko. Grabeng hirap sa pagahahnap ito ah. Di ko mahanap. Hanggang sa may magsalita sa likod ko at magsabing, “Tayo ata ang magkapartner....” pagtalikod ko, ang maamong mukha ni Vince ang nabungaran ko na nakatingin sa may sahig. Tila ba hindi niya ako kayang tignan. Pinakita niya ang papel niya at laking gulat ko na lang ng makitang magkaparehas kami ng numero at parehas din ng papel na pinaglagyan. Tanging ang papel namin ang naiiba sa lahat.

“okay class...may isa pa akong announcement. Those who got the special paper, please come in front of my desk now...” sabi ng prof namin. Kaya kaming dalawa ni Vince ay pumunta sa unahan. Kakagulat nga lang at kaming dalawa lang talaga ang naiiba. “I have a good news for you.... di na kayo masyado mahihirapan kasi may itatalaga ako sa inyong specific topic at may nagvolunteer na na mag aassist sa inyo... siya ang may idea na ilagay yan sa special na papel at kung sino man ang makabunot ng papel na iyon ay siyang gagabayan ng nasabing professor..... then next para naman sa lahat, iisa lang ang topic na ibibigay ko sa inyo.... ang sa dalawang ito lang ang maiiba ng konti... so work on ito... Good Luck sa inyong lahat..... and one more thing..... the first 15 pair na makapagpasa one week before the deadline..... exempted na sa finals.... clear ba?” sabi ng prof namin. Mukhang kailngan naming dalian, pero may problema, kaya ba namin ang mag sama? Kakayanin ba naming tiisin na hindi magkaroon ng anumang affection sa isa’t-isa. Ang hirap grabe, sana makipagcooperate siya. Lalo na may scholarship kaming dalawa dito.

“So la na tayong magagawa tayo talaga ang pinag papartner ng tadhana..... haizt... ang buhay nga naman... bakit ba hindi ka mawala wala sa paligid ko..... bakit ab hanggang ngayon pinipilit pa rin ng tadhana na pagtagpuin tayo.... bakit kaya...haist... pero masaya ako...” iniwan niyang salita sa akin. “Ewan ko nga din eh... so sana mag work ang partnership natin... so partner?” sabay abot ng kamay ko. “Yup... mahal kong partner..” sabay abot ng kanyang kamay sa akin at nagkamayan kami. Nakauwi ako ng bahay ng nagiisip pa rin. Ganoon pa rin, malalim ang iniisip, sobra. Hanggang sa bumisita si Jerick sa kwarto ko. “O panget... bakit ganyan kalalim ang iniisp mo?” tanong niya. “Aah.....sa research paper namin...” sabi ko. “Naku.. alam kong kaya mo yan... ikaw pa...hahaha...individual ba yan? Partner? Groupings?” tanong ulit niya. “Partner..” sagot ko. “Oh... swerte ng parner mo.. matalino at magaling ang partner niya... ahahahahah...... sino bang partner mo?” tanong niya. “Ahm... si...si... si V...Vince....” sabi ko. Naghintay ako ng sasabihn niya. Nanahimik lang siya sa isang sulok. “Good luck ha... kaya mo yan.... may tiwala ako sa yo...” nasabi na lang niya. “Good night panget....” sabi niya. “Good night din.... Love you...” sabi ko. “Love you too...” sagot naman niya.

Habang dumadaana ng araw, nagkakaroon ng development ang aming research paper. Dahil na rin sa tulong ni Prof. Zeecky ayon at in two weeks tapos na namin ang paper namin. Dahil na rin sa paper na yan, nararanasan ko ang mag puyat at magpunta punta sa iba’t ibang lugar at higit sa lahat, lalong napapadalas ang pagsasama namin ni Vince. Nawawalan na rin ako ng oras para kay Jerick, at nararamdaman ko ang pagtatampo niya. Minsan nga pag uwi ko tulog na siya at bago ako umalis, nakaalis na pla siya. Para bang may shifting kami sa bahay. Akya nabuo sa isip ko na as soon as possible ay kailngan na naming matapos ang research paper na iyan. Hanggang sa isang araw dumating ang kinakatakutan ko, ang mag away kami ni Jerick ng dahil sa research paper.

“O kamusta na ang date ninyo ni Vince?” sabi niya sa akin pagkadating ko sa bahay habang nasa labas ako papasok sa pintuan. “Nakainom ka ba? Lasing ka na panget.... taas na tayo.... doon na lang tayo mag usap...” sabi ko sa kanya. Buti naman at naging maamo siyang tupa. Pagkapasok naming dalawa, kinandado ko na ang pinto upang pag nagkataon ay hindi malaman kung ano ang pinagtatalunan namin. As usual, mahina ang mga boses namin. “Nakailang points na ba siya sayo ha?” tanong niyang sarkasto. “Ano ba yang sinasabi mo ha? Diba nag usap na tayo tungkol dito... wala kaming ibang ginagawa ni Vince kundi ang research paper... tanging research paper..” sigaw ko sa kanya. “Lagi ayan ang sinasabi mo.... mas marami ka pang oras jan kaysa sa akin..... di mo na ako iniintindi... nasasaktan na ako... huhuhuh...” sabay iyak sa akin. “Panget.. tahan na... pasensya na... alam kong nagkamali ako... alm kong nagkulang ako... pagpasensyahan mo na ako.... promise tatapsuin ko lang to at yun na... puro ikaw na.... ha... so smile na jan.... I love you.... “ pagpapatahan ko sa kanya. Niyapos niya ako ng mahigpit na mahigpit.

“Pasensyahn mo na talaga ako... na mimiss lang talaga kita.... sobra... lalo na bukas na ang monthsary natin... gusto ko sanang lumabas tayong dalawa.....sana naman pwede ka... kahit isang araw lang...” Nagmamakaawa siya sa akin. “Sige po mahal ko...promise yan..... I love you...” sabi ko sa kanya sabay halik sa pisngi. Niyakap na naman niya ako pagkatapos noon hinalikan niya ako sa aking mga labi. Muli naming nilasaap ang katawan ng isa’t-isa. Sobrang namiss niya ang presensya ko. Namiss ko din ang makasama si Jerick. Kaya pinagsaluhan muli namin ang malamig na gabi pero mainit na sensasyon.

Pagkagising ko, wala an siya sa aking tabi. Alam ko naman na bumalik na siya kagabi pero iba pa rin atalga pag nadadatnan ko ang mahal ko sa tabi ko. Naligo na ako ilang minuto pagkatapos kong maligo. Habang nagbibihis ako, sinipat ko ang aking sarili sa salamin at doon ko lang napagtanto ang marka sa aking katawan. Napamaang ako at napatitig sa mga iyon. Grabe si Jerick, pinanggigilan na ako. At sa di inaasahang pangyayari, may isang kissmark sa may bandang ibaba ng aking leeg.bigla akong nataranta sa aking nakita kaya nag isip ako ng maaaring ipang takip doon. Naisip ko na lang na mag suot ng may collar na damit. Matatakpan na siguro yon. Humanda sa akin si Jerick. Naku.

Pagbaba ko, nakangiti sa akin Si Jerick. Pinandilatan ko lang ng mata siya dahil sa pinag gagawa niya sa akin. Bigla siyang may binulong sa akin pagkatapos kong umupo. “Kamusta na katawan mo? Dami ba? Ahahah...” sabi niya. “Adik ka talaga.... talagang tinadtad mo ako... pati sa may leeg meron.....” sabay kurot sa kanyang binti. “Daddy..... “ sigaw ni Jude. Napatingin naman kaming dalawa sa may itaas. “Sino sa aming dalawa?” tanong ko na nakangiti. “Pareho po kayo...ahahahah..” sabay halik sa aming mga pisngi. “Namiss ko po kayo Daddy Kyle.....” sabi niya. “Namiss din kita baby... hehehe....” sabi ko. Naging maayos at maaliwalas ang aming agahan na iyon. Iyo na ang masasabi kong muling pagsasama sama namin sa hapag ng kainan.

Hanggang sa pagpasok namin masayang masaya ako. Half day lang sila Jerick samantalang ako eh hanggang 6pm pa ang klase. Magkikita na lang kami sa may isang lugar ng around 7:30 pm. Naging maganda naman ang klase namin. Maayos. Nagsabi na rin ako kay Vince na hindi muna ako makakagawa ng papers namin sa ngayon dahil sa may pupuntahan ako. 1 hour to go ay tapos na ang klase namin. Buti na lang at wala ang prof namin at ayon, pinalabas an agad kami. Pero tinawag pa muna ako ni Prof. Ivy dahil may problema siya na kailngang ayusin eh need niya ang help ko kaya walang magawa. Maraming mga paper works ang nakatambak sa kanyang lamesa. Bigla akong kinabahan. Naku sana anman wag akong malate. At thank God at dumating si Vince. Nakiusap ako na tulungan kami dun. Inayos namin lahat ng mga nakalagay doon. At yun buti na lang at natapos kami. Kaya ayon nagmadali akong lumabas at nagtatakbo. Pero sadyang hinahamak ako ng pagkakataon. Wala akong masakyan ng pagkakataong iyon. Hala ka. 6:30 na. Mamaya malate pa ako. Magaglit pa sa akin si jerick. Tinatawagan ko si Jerick pero habang nagdidial ako sa kanya, oh my.... Low battery ako... na empty battery pa ako.

“Peep....peeep...” sa likod ko nanggaling kaya tumabi ako sa daan. Sa isisp ko, ano ba yan, laki laki ng daan. Dala na rin siguro ng inis kaya ganun na lang. Bumukas ang bintana ng sasakyan. “Sakay na..hatid na kita.....” sabi ni Vince. “Wag na... nakakhiya....” sabi ko. “Sige na.. mukhang kailngan mo magmadali sa lagay mong yan eh.....” sabi niya. “Pero...” “Wala ng pero pero...sakay na...” at pinagbuksan niya ako ng pinto. Wala na akong magagawa. Kailngan ko magmadali. “salamat” ang nasabi ko sa kanya pagkasakay ng sasakyan.

Derederetso lang siya sa pagmamaneho. Ni hindi kami naguusap. Dahil sa katahimikan, siguro nakaramdam siya kaya binuksan niya ang radio. Mabilis naman ang takbo namin kaya after ng ilang minuto nakarating na kami sa pupuntahan ko. Buti alam niya yung lugar na iyon. “Salamat Vince ha....” sabi ko. “Walang anuman.... enjoy your night...” at yun nga umalis na siya. Alam kong may halong lungkot ang kanyang mga mata ng sabihin niya na enjoy your night. Pero di ko na muna piannsin yun. Hinanap agad ng mata ko si Jerick. Pero yun na lang ang sinalubong ko ang nakangising mukha. “Happy monthsary mahal ko....” sabi ko sa kanya. Pero di man lang siya umimik. “Tara uwi na tayo....” yaya niya. “Huh? Kadarating ko lang ah....” sabi niya. Sabay tayo at labas. “Ano ba....bakit ka ba ganyan?” tanong ko. “At ikaw.. bakit ka ba ganyan... kailngan bang ihatid ka pa ni Vince dito ha? Kailngan ba? Ano ba... special day natin to.... nawalan na ako sa mood....” sabi niya. “Hindi ako aalis dito..... ano ba... lagi na lang ba natin pagtatalunan to? Bakit ba? Argghhs...” sabi ko. “Kung ayaw mong umalis bahala ka jan...” at yun nga bigla niyang pinaandar ang kotse at tuloy tuloy na umalis.

Dahil sa pagkabigla, kandahabol ako sa kotse niya. Dahil na rin sa pagmamadali para mahabol ang kotse, di ko namalayan na may sasakyan pa lang paparating sa aking gilid sa aking pagatwid kaya ayon. “PPPPPPPPAAAAaaackkkkkkkkkkkk......” para akong nawalan ng pandama ng panahon na iyon. Tumalsik ako ng mga 2 metro mula sa sasakyan. Ramdam ko an nahihilo ako at maraming dugo ang dumadaloy mula sa aking ulo. Unti unti na ring umiikot ang aking paningin hanggang sa mawalan na ako ng malay.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Derederetso lang siya sa pagmamaneho. Ni hindi kami naguusap. Dahil sa katahimikan, siguro nakaramdam siya kaya binuksan niya ang radio. Mabilis naman ang takbo namin kaya after ng ilang minuto nakarating na kami sa pupuntahan ko. Buti alam niya yung lugar na iyon. “Salamat Vince ha....” sabi ko. “Walang anuman.... enjoy your night...” at yun nga umalis na siya. Alam kong may halong lungkot ang kanyang mga mata ng sabihin niya na enjoy your night. Pero di ko na muna piannsin yun. Hinanap agad ng mata ko si Jerick. Pero yun na lang ang sinalubong ko ang nakangising mukha. “Happy monthsary mahal ko....” sabi ko sa kanya. Pero di man lang siya umimik. “Tara uwi na tayo....” yaya niya. “Huh? Kadarating ko lang ah....” sabi niya. Sabay tayo at labas. “Ano ba....bakit ka ba ganyan?” tanong ko. “At ikaw.. bakit ka ba ganyan... kailngan bang ihatid ka pa ni Vince dito ha? Kailngan ba? Ano ba... special day natin to.... nawalan na ako sa mood....” sabi niya. “Hindi ako aalis dito..... ano ba... lagi na lang ba natin pagtatalunan to? Bakit ba? Argghhs...” sabi ko. “Kung ayaw mong umalis bahala ka jan...” at yun nga bigla niyang pinaandar ang kotse at tuloy tuloy na umalis.

Dahil sa pagkabigla, kandahabol ako sa kotse niya. Dahil na rin sa pagmamadali para mahabol ang kotse, di ko namalayan na may sasakyan pa lang paparating sa aking gilid sa aking pagatwid kaya ayon. “PPPPPPPPAAAAaaackkkkkkkkkkkk......” para akong nawalan ng pandama ng panahon na iyon. Tumalsik ako ng mga 2 metro mula sa sasakyan. Ramdam ko an nahihilo ako at maraming dugo ang dumadaloy mula sa aking ulo. Unti unti na ring umiikot ang aking paningin hanggang sa mawalan na ako ng malay.

Nasaan ako? Bakit puti lang ang nakikita ko? Patay na ba ako? Langit na ba ito? Pero paano? Yan ang tanong na bumungad agad sa akin. Ang naaalala ko lang ay nung tumakbo ako sa may kalsada at nabundol ako ng isang kotse. Kakibang sakit ang naramdan ko ng mangyari yon. Hinang hina din ako sa pagakkataong ito. Narmdaman kong parang umaandar ako. Nasaan ba ako. Bakit parang lumulutang ako sa kawalan at umuusod. Doon ko nagawang imulat ang mata ko. Hindi ko maibuka ng ayos ang aking mga mata. Nakita ko ang maraming nurse sa aking pakigid. Nakita ko rin si Jerick na hawak hawak ang kamay ko. Pero bakit ganun, hindi ko maigalaw ang katawan ko? Bakit parang ayaw nitong sumunod sa akin.

“Kyle.... tibayan mo lang..... malapit na tayo sa ospital..... pasensya ka na sa akin...” sabi ni Jerick sa akin habng patuloy pa rin ang pag iyak. Hindi rin ako makapgsalita. Pilitin ko man, pero para bang napipi ako sa pagkakataong iyon. Ng lingunin ko ang aking mga kamay, nakita ko ang karamihan ng dugo na nasapo ng aking kamay. Ramdam ko ang sakit ng katawan ko, pati na rin ang kirot sa aking ulo. Sa panahong iyon, hindi ko na alam ang ggawin ko, nahihilo ako. Hindi ko alam kung paano pang baling ang gagawi ko. Hanggang sa anmalayan ko na lang na nawalan ako ng malay.

“Buti gising ka na Kyle....” sabi ni Tita Mila. Nanibago ako sa nakapaligid ko. Subukan kong mang tumayo pero sadyang di ko kaya at lalo pang sumakit ang mga pasa at sugat ko sa katawan. “O... wag ka ng tumayo....” sabi ni Tita sa akin. “Hindi ko alam kung bakit ganun na lang ang kabog ng dibdib ko ng malaman ko na naaksidente ka. Bigla akong natakot... akala ko mawawala ka na........ naku....” nakita kong tumulo ang luha ni Tita. “Uhhmmm.... Ti....Tita.... taha..an na...po.....” ang tangi kong nasabi. “Hayaan mo na muna ang tita mo... minahal ka an kasi niya na parang sarili niyang anak.... naalala lang niya yung nawalay naming anak.... kasing edad mo din siya... at isa pa.... tinuring ka na niyang anak kaya ganun na lang ang pag aalala niya sayo....” sabi ni Tito. “Asan p...po.... si Je....riick....?” tanong ko sa kanila. “Nasa bahay na siya... nagmumukmok na siya doon... sinisisi niya ang sarili niya sa nangyari sa yo....” sabi ng mga ito. Hindi na ako nakaimik.

Biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang aking mga amgulang pati na rin si Vince. “Anaaaakkk...” sigaw ni nanay. “Anong nangyari sa yo? Bakit ka angkaganyan.... salamat sa Diyos at maayos na ang kalagayan mo......” nakita kong umiiyak si nanay. Pati na rin si tatay umiiyak. Ng lingunin ko si Vince, nakita ko ang unti unting pagtulo ng kanyang mga luha. “Hilda?” ang tawag ni Tita Mila kay nanay. Biglang natigilan si nanay na para bang kilala niya ang tumatawag sa kanya. Pag lingon ni nanay agad itong nagsalita. “Milgros?... ikaw ba yan?” sabi ni nanay. Isang pagattaka lang ang aniwan sa aking isip. “Ikaw ang nanay ni Kyle? Huh?” tanong niya. Hindi nakasagot si nanay sa halip tumalikod siya at humarap sa akin. “Nnaay... magkakilala po...ppoo... kayo?” tanong ko. Lalong lumuha si nanay sa aking harapan. “Hilda.... sagutin mo ako..... ikaw ab ang ina ni Kyle.... siya lag ba ang nag iisang anak ninyo?” paghawak ni Tita sa mga balikat ni nanay. Inawat anamn ito nila attay at tito. “Oo... anak ko si Kyle...... at siya ang nag iisa naming anak....” mariing sabi ni nanay na patuloy sa pag iyak. “Nasaan ang aking anak..... nasaan na ba siya... siya ba... siya ba ang napahiwalay kong anak?” tanong ni Tita na humahagulgol.

“Te...ka po... nag..guguluhan ak...ko.. sa inyo..” ang nasabi ko sa kanila. “Anak... magpahinga ka na muna jan ha..... saka na tayo mag usap... kailngan mo ng pahinga....” sabi ni nanay. “Per...o nay ...gust...o ko mala..man ang totoo...” pagpupumilit ko. Bigla na lang tumulo ang luha ko sa kalituhan na nangyayari sa aking utak. Natigilan ng sobra si nanay. “Hilda.... kailngan na nating sabihin kay Kyle ang totoo...” sabi ni tatay. “Anong totoo?” sabi ko. “Anak.... hindi ka namin anak.....” at doon ko naramdaman ang pagkahabag sa aking sarili. All this time.. ang akala ko anak nila ako... hindi pala... pero paano... paanong nangyari. “Nagsisinungaling kayo nanay...... anak ninyo ako.... paanong hindi ninyo ako naging anak..” tanong ko. Pinilit ko na ang sarili kong makapagsalita ng ayos kahit na sumasakit ang aking mga sugat. Dahil sa pagpupumilit kong tumayo, lalong namilipit ang mga sugat ko sa sakit na nagdulot ng pagsuka ko ng dugo. Dahil sa epekto ng pagkakabangga sa akin, maraming internal organs ko ang naapektuhan.

Nagpanic ang lahat. “Nurse... nurse... ang anak ko.....” tawag ni nanay. Nagkakagulo na ang lahat. Si Vince naman, pumunta na agad sa may tagiliran ng aking kama at yun, inalalayan ako. Inaasikaso niya ako at kitang kita ko ang pagkataranta niya. “Kyle.... tibayan mo loob mo...... easy lang kasi eh.... galaw ng galaw.....” nanenermon pa niyang sabi. Dahil sa nararamdamn kong sakit, nagblackout lahat na siyang nagdulot ng aking pagkawalan ng malay.

Nagising ako ilang araw matapos ang insidenteng iyon. Halos mag iisang linggo na ako sa ospital. Di ko pa rin magalaw ng ayos ang aking katawan. Inikot ikot ko ang aking paningin. Tulog lahat sila. Si nanay nasa may higaan na sofa, si tatay naman sa may upuan, nandun din sila Tito at Tita sa may isang kama na walang laman. Private room ang kinuha at pinaglagyan sa akin kaya solo ko. Sa may kanan ko, nakita kong hawak-hawak ni Vince ang aking kamay at nakaub-ob sa may kama. Nilikot likot ko ang aking kamay upang tugunan ang pagkakahawak niya sa aking mga kamay. Dinama ko ang pagkakataon na hawak niya ang aking kamay. Dahil sa ginagawa ko, unti unting nagising si Vince. Nakita ko ang pagmulat niya ng mata. Ang gwapo pa rin niya kahit na bagong gising. At ng makita niya akong gising, nakita ko ang kakaibang sigla sa kanyang mga mata at mga labi. “Mahal ko... gising ka na... salamt naman sa Diyos.” Sabay yakap sa akin at halik sa pisngi. Nakita ko na ring nagsigisingan sila nanay. Bigla namang kumalas si vince sa akin. “Anak.. gising ka na.. sa wakas.... nag alala talag kami sa yo.. ano ang gusto mo? Kakin ka ba? May gusto ka bang inumin?” tanong ni nanay sa akin. “Nagugutom lang ako nay... gusto kong kumain...” sabi ko. “Ano gusto mo.... ipabibili ko... para sayo...” sabat ni Tita Mila. “Kahit ano po...” nasagot ko. Nakita ko ang pagkasaya sa mata ni Tita Mila. Naalala ko pa ang mga nangyari bago ako mawalan ng malay.

“Nay.... may gusto po akong itanong sa inyo tungkol sa aking pagkatao..... gusto ko po sana sagutin ninyo ng tama...” sabi ko sa kanila. “Anak... magpagaling ka muna.... nagusap na kaming lahat at sasabihin namin ang buong katotohanan pagkalabas mo ng ospital...” sabi ni tatay sa akin. At nakinig na lang ako sa kanila. Pagkadala sa akin ng pagkain, kinuha agad ito ni Vince at siya na mismo ang nagpakain sa akin. Sinubuan niya ako. Ang sweet sweet niya talaga sa akin. “Nga pala.... kamusta na yung paper natin? Pasensiya na kung di ako nakakatulong ah....” pagtatanung ko. “Adik ka talaga.. yun pa rin ang iniisip po.... wag ka ng mag alala boss..... tapos na ang paper natin at naipasa ko na... kaya ayon.... exempted tayo sa exams at may additional grade pa tayo dahil sa maagang pagpasa mula sa ceiling deadline...” pahayg niya. “Nakakahiya sayo.... ni hindi ako nakatulong sa yo.... pasensya na ha....... salamat din sa pag aalaga mo sa akin.....” sabi ko sa kanya. “Nga pala.... nasaan si Jerick?” pagatatnong ko. Parang sa pagtatanong ko, walang gustong sumagot. Kaya ako na ulit ang gumawa ng paraan para masagot nila yon. “Vince.... nasaan si Jerick... please....” pagmamakaawa ko sa kaniya.

Nakita kong tumingin na muna si Vince kila Tita Mila. At tumango lang ang mga ito. “Kyle.... sobrang depressed si Jerick sa nangyari... kaya... nagtangka siyang magpakamatay..... sinisisi niya ang sarili niya sa pagkapahamak mo... buti na lang at di na tuloy ang pagpapakamatay niya... nakita agad siya nila Tita Mila at naudlot yung balak ni Jerick na maglaslas.” Sa narinig ko, para akong nilukuban ng ibang espiritu. Di ko alam kung ano na ba ang gaagwin ko. Nalulungkot ako sa mga nangyayari sa buhay ko. Hindi ko naman sinisisi si Jerick sa mga nangyari. Napaluha na lang ako ng lagay na iyon. “Kamusta na po si Jerick, tita?” pagatatnong ko. “Okay na naman siya... wag ka ng mag alala.... ok na ok na siya.....kasama na niya mga pinsan niya.....” dahil doon, medyo napanatag na ako kay Jerick. Pero di mo pa rin maalis sa akin ang pag alala.

Tatlong araw pa akong nanatili sa ospital matapos kong magkaroon ng malay. Lumabas din ako sa ikatlong araw ng nasabing araw na iyon. Ayon sa resulta, may mga bahagi ng katawan ko ang lubos na naapektuhan. Pero magiging okay din naman yun sa mga ilang linggo. Di naman grabe ang impact ng pagkakabangga sa akin. Wala naman daw naapektuhan na buto. Mahihirapan nga alang daw ako maglakad sa mga susunod na araw dahil sa adoptation stage pa ako sanhi ng accident. Di na rin kami nagsampa ng kaso sa driver dahil in total, ako naman ang may kasalanan. Nakipagusap lang kami sa driver at naayos namna. Humingi kami ng dispensa sa driver dahil sa aberyang nangyari. Habang papunta kami sa bahay, kinakabahan ako. Ramdam ni Vince yon kaya hinawakan niya ang kamay ko. “Easy lang.. wag kang kabahan..... ready ka na bang malaman ang lahat?” tanong niya sa akin. “salamat sa pag comfort..... oo.. handa na ako.... natatkot lang ako sa magiging reaction ni Jerick.. kung matatanggap ba niya na magkapatid kami....” sabi ko. Malalim ang isip ko at lumilipad ito sa mga panahong yaon.

Si Vince ang umalalay sa akin papasok ng bahay. Sobra talaga akong natutuwa sa pag aalaga niya sa akin. Alam kong medyo naguguluhan sila Tita Mila sa mga inaasal ni Vince. Siguro naman may idea na siya sa aming dalawa. Kasama din namin sila anany at tatay. Habang papasok na kami, ganun na lang ang kaba sa aking dibdib. Para bang gusto ng lumubas nito mula sa aking katawan. Mahigpit na ang pagkaakhawak ni Vince sa aking kamay. “Andito lang ako....” pagpapalubag ng loob niyang sinabi sa akin.

Habang puamapasok ako sa loob ng bahay, para bang kakaiba ang atmosphere at lamig ng hangin na aking nararamdaman. Bigla akong kinilabutan. Para bang may multo sa aking tabi. Pinagpapawisan ako. Para tuloy akong hihimatayin. Nararmdaman ko ang mahigpit na pagkakahawazk ng akmay ni Vince sa akin. Naisip ko lang, hindi kaya magwala si Jerick pag nakitang magkasama kami ni Vince at magkahawak pa ng kamay. Pero ewan ba, kinikilabutan talaga ko.

Nang makita kong nakaupo si Jerick sa sofa at nakatungo ang mga mukha, kakaibang kilabot ang aking nakita. Naawa ako sa kalagayan niya ngayon. Nang mag angat siya ng mukha, gayon an lang ang lungkot sa kanyang mga mata. Nakita kong nag iba ang expresyon ng mukha niya ng makita niya si Vince sa aking tabi. “Anong ginagawa ng gagong lalaking iyan dito? Umalis ka dito.......... umalis ka.. ikaw ang dahilan... ikaw...ikaw.....” pagwawala ni Jerick.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

Nang makita kong nakaupo si Jerick sa sofa at nakatungo ang mga mukha, kakaibang kilabot ang aking nakita. Naawa ako sa kalagayan niya ngayon. Nang mag angat siya ng mukha, gayon an lang ang lungkot sa kanyang mga mata. Nakita kong nag iba ang expresyon ng mukha niya ng makita niya si Vince sa aking tabi. “Anong ginagawa ng gagong lalaking iyan dito? Umalis ka dito.......... umalis ka.. ikaw ang dahilan... ikaw...ikaw.....” pagwawala ni Jerick.

Pinigilqan siya nila tito at tatay sa pagwawala. ‘Umalis ka dito sa pamamahay namin... wala kang karapatang tumuntong dito... ayokong makita ang pagmumukha mo... umalis ka dito... ngayon na... umalis ka dito... lumayas ka... ikaw ang may kasalanan ng lahat.... kung hindi dahil sa yo...... sana ayos pa akmi ni Kyle... sinaktan mo mahal ko... at hinding hindi kita hahayaan na masaktan mo ulit siya....” pagsisigaw ni Jerick. “Aksidente ang lahat Jerick....” narinig kong sigaw ni Vince. “Mukha mo.... halika dito... suntukan na lang..... bakit ka ba nandito... nanggugulo ka na naman....umalis ka dito... hayop ka...” parang wala sa sariling sinabi ni Jerick. Napapiyak na lang si tita Mila sa mga nakikita niya. “Anak... ano ba... umupo ka muna jan.... andito si Vince dahil siya ang nag alaga kay Kyle... at gusto kong kasama siya sa pag uusap natin ngayon....” sabi ni Tito. “Pag uusap?... anong pag uusap?” parang wala sa sariling pagattanong niya. “Huminahon ka muna... umupo ka...... hinay hinay lang ha.....” pagpapahinahon ni Tito sa kanya. “Mama.... ano ba ito... anong pag uusap to... magsalita kayo...” tila naguguluhan si Jerick. “Anak.... may kailngan kayong malaman ni Kyle... importante ito... sobra.....” sabi ni Tita mila.

“Magsalita na akyo... sabihin ninyo na.....” sabi ni Jerick. “Anak....... magkapatid kayo ni Kyle.....” tila bomba na sumabog sa aming harapan ag sinabi ni Tita Mila. Nakita ko ang reaksyon ni Jerick. Tinitigan ko ang mukha niya na may tila kakaibang expression. “Mama... naghkakamali kayo.. paanong magiging kapatid ko si kyle... ang layo anman.... mama hindi pwede yon..... sabihin ninyong nagkakamali lang ako ng rinig mama.... sabihin ninyo....” parang batang nagmamakawa si Jerick. “Anak... totoo sinasabi ko......” bigla nalang humagugol si Tita Mila. “Pero mama paano...” nakita kong umiiyak na din si Jerick kaya pati ako napaiyak na. “Nung baa pa si Kyle... sa di inaasahang pagkakataon.... nahiwalay siya sa piling natin. Naghihirap pa tayo noon... di pa tayo mayaman.... dahil noong panahon na iyon, nakaangat sa buhay sila Hilda... inihabilin ko muna si Kyle sa kanila. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Ang hirap ng buhay... wala na akong mapagpipiliin kundi ang ihabilin siya at ipaampon. Wala pa ang tatay mo noon. Iniwan niya tayo. Walang wala tayo. Hanggang sa hinayaan ko an si Kyle sa piling nila Hilda. Nagsumikap ako. Nagtrabaho ng ayos, hanggang sa makilala ko ang iyong ama ngayon. Siya ang tumayong ama sa iyo. At dahil na rin sa gusto kong kunin na ang anak ko, binalikan ko sila Hilda. Pero nabalitaan kong lumipat na pala sila ng tir ahan dahil sa pagdemolish ng abhay nila sa lupang kinatitirikan. Nawalan na ako ng pag asa. Nabalitaan ko na angkagulo daw ng mga panahon na iyon at isa sila Hilda at ang asawa niya sa nakibaka upang isalba ang lupang tinitirikan. Marami ang namatay dahil sa nangyaring iyon. Hindi ko rin natagpuan sila Hilda. Patuloy pa rin kami sa pag hahanap sa mga tagpong iyon. Pero lumipas ang maraming taon.... hindi na muli naming nakita ang iyong kapatid na si Kyle...” pagkwento ni Tita Mila sa amin.

“Pero nay... bakit ninyo inilihim sa akin ito.... bakit ninyo itinago ang kakatotohanan?” pagtatanong ko kay nanay. “Natakot ako anak... na abka magbago ag pakikitungo mo sa amin.... pati hindi ka na binalikan ni Milagros sa amin.... kaya sabi namin, ituturing ka na naming isang tunay an anak....” sabi naman ni nanay. “napakagulo na ng sitwasyon,.... marami na ang nangyari..... di ko inaasahan na magkapatid kami ni Jerick...” pahayag ko sa kanila.

“Mama.... hindi pwede.... hindi kami magkapatid ni Kyle... mama... may namamagitan sa amin ni Kyle...... hindi pwede na magkapatid kami.. may nangyari sa amin.... hindi pwede...” pag hahagulgol ni jerick. “Anak? Ano bang nagyari sa iyo.... hindi ako makapaniwala sa nalaman namin... may nangyari sa inyo?” biglang sabat ni Tita Mila. “oo mama... may nangyari sa amin... may namamagitan sa amin..... sa katunayan.... kami na..... Monthsary namin noong panahong iyon ng maaksidente si Kyle.... hindi ako papayag na maging magkapatid kami ni Kyle.” Sabi ni Jerick. “Hindi pwede..... hindi ako makakpayag...... kung may namamagitan man sa inyong dalawa, kailngan na ninyong putulin yan.... Kuya ka niya Jerick, anak..... di kayo pwede... maiintindihan ko kung amhal mo siya kung hindi kayo magkapatid... papayag ako na maging kayo..lumigaya ka lang...pero anak... magkapatid kayo...sa dugo’t laman... hindi maari yang gusto mo.....” pagtutol nito sa amin. “Hindi rin ako papayag na paghiwalayin ninyo kami. ... hindi... mahal ko si Kyle.... mahal na mahal.” Sabi ni Jerick. “Anak... hindi pwede..... isa pa.... tutol kami.... magkapatid kayo.... matatnggap pa namin kung hindi kayo magakpatid..... sana maintindihan mo.....” sabi ni Tito. “Hindi papa... hidning hindi ako papayag..... lalo na kung mapupunta pa siya sa piling nga hayop na lalaking iyan.. hindi ako papayag...” sigaw ni Jerick.

Nagulat ang lahat sa narinig mula kay Jerick. “Anak... may namamagitan ba sa inyo ni Vince? Magsabi ka ng totoo... meron ba?” tanong ni Tita Mila. “Opo.... matagal na po.... ex ko siya.... matagal nang panahon ng maging kami..” sagot ko. “Ano bang buhay ito... hindi ko kayo maintindihan....mga abta kayo... ano bang klaseng panahon meron ngayon... kapwa lalaki nag iibigan.....” sabi ni Tita. “Kaya ako anndito rin ngayon..... oo nakakagulat po na malaman na mayroon kaming relasyon ni Kyle dati... alam ko pong mahirap... pero ako na po ang nagsasabi.... mahal ko po Si Kyle.. hanggang ngayon...... handa ko siyang ipaglaban sa inyo....... ngayong nalaman ko na magkapatid sila.... nabuhayan ako ng loob..... mahal na amhal ko ang anak ninyo..... alam yan nila Nanay Hilda at ng mga magulang ko... legal kami both sides..... at sa pagkakataong ito... hinihingi ko ang kamay ng inyong anak upang pakasalan....” pahayag ni vince.

Ang lahat ay lalong nanlaki ang mga mata. Nagulat sa sinabi ni Vince. Hinihingi niya ang aking kamay upang pakasalan. Kakaibang kiliti sa damdamin ang naramdaman ko sa sinabi niya pero ganun din ang kalungkutan sa side ni Jerick. “HINDI........” sigaw ni jerick. “Mama..... nagmamakaawa ako... wag mong hahayaan na magkatuluyan sila... nag mamakaawa ako... papayag ako na sa ivbang lalaki mapunta si Kyle wag lang kay Vince.... handa akong tanggapin ang lahat wag lang kay Vince... amam.. please... wag kang papayag.......” sabi ni Jerick. Hindi makasagot si Tita Mila. Natutulala siya sa mga nangyayari. “Jerick..... kailngan mo munang tanggapin na magkapatid kayo ni Kyle.... at wala akong magagawa kung magkataon man na pumayag si Kyle sa proposal ni Vince. .... at ayokong humadlang sa kaligayahan nila.....” sabi ni Tita Mila. “Pero Vince..... wag ka munang magmadali.a.. kumplikado pa ang sitwasyon,.... maari bang ipagpaliban mo muna ang pag hingi sa kamay ng aming anak... gusto pa namin muna siyang makasama......” dagdag pa ni tita. “Pero amma.... bakit ganyan ka... pumapayag ka na magkatuluyan kami... intindihin naman po ninyo ako..... wag ninyo silang hayaan magkatuluyan..... nagmamakaawa ako........” naawa ako sa kalagayan ni Jerick. Para siyang isang abata na inagawan ng candy.

“Naguguluhan po ako sa mga nangyayari...... gusto ko na pong magpahinga....:” ang tanging nasabi ko para matapos ang usapan. “Sige anak... saka na lang muna natin pag usapan ito.... kailngang magpahinga ka an muna.....” sabi ni Tita. “Sige na Vince,... sa ibang araw ka na lang bumalik.....” sabi ni Tito. Bigla nalang akong niaykap ni Vince at hinalikan sa pisngi. “Mahal ko.. babalikan kita ha.... magpahinga ka na jan...” at sabay alis ng bahay. “Wag ka ng bumalik dito.. hayop ka....” sigaw ni Jerick. Naawa ako sa kalagayn ni Jerick, alam kong napakahirap sa kanay ng lahat ng nangyayari. Nagpahinga ako ng panahong yun. Mas nanaisisn ko ang mag muni muni muna. Pinatulog nila Tita Mila sila nanay sa guest room. Naguguluhan na rin pati ako sa mga nalalaman ko. Hindi ko na alam ang gagawin.

Ilang linggo na ang nagdaan at nakikita ko ang malaking pagbabago kay Jerick. Nag mumukmok na siya sa kanyang kwarto. Minsan na lang kung kumain. Naapektuhan na rin pati ang kanyang anak na si Jude. “Daddy..... naaawa na po ako kay daddy..... di na rin po niya ako pinapansin... lagi niya akong tinataboy.... ano po ba ang nangyayari kay daddy......” pagrereklamo na sa akin ni Jude. “Ako na ang bahala sa kanya anak... sige na... kain na jan....” sabi ko sa kanya. Pero wala pa rin akong kaalam alam at idea kung ano ang gagawin sa kanya.

Nasa may garden ako ng mga oras an iyon ng biglang umupo sa tabi ko sila Tito at tita. “Ano ginagawa mo jan anak?” sabi ni Tita sa akin. “Wala naman po Tita... nag iisip isip lang po.” Sagot ko. “Anak... wag kang mahiyang tawagin akong mama.....” sabi nito sa akin. “medyo naninibago lang po ako.......pero hayaan po ninyo at matututunan ko din po.....” sabi ko sa kaniya. “Sa akin din.... ituring mo na rin akong tunay na ama.....” sabi ni Tito. “Ok po....heheh..” sabauy ngiti sa mga ito. “Anak... patawarin mo ako sa mga kasalanan ko na nagawa sa iyo ha....... kung hindi lang talaga mahirap ang sitwasyon natin.... sobrang naawa lang talaga ako sa ation kaya mas naisip ko na ipamigay ka..... mahal na amhal kita... tandaaan mo iyan.... hinanap kita buong buhay ko... para akong nawala na rin ng buhay ng mawala ka sa amin...... pasensiya na talaga.....” sabay iyak. “Ma, naiintindihan ko naman po... wag po kayong mag alala...... alam ko naman po ang point ninyo kung bakit po ninyo ako ipinamigay..... at tanggap ko po iyon..... kaya wag na po kayong mag alala.. napatawad ko na po kayo....” sabay yakaap kay mama.

“Napaka swerte ko at nagkaroon ako ng isang naka na tulad mo...... basta kung anum,an ang gusto mo....ibibigay ko... tandaan mo iyan..” sabi ni mama sa akin. “Opo......hehehhe...” nasabi ko na lang. “Nga pala anak.... kwentuhan mo naman kami tungkol sa inyo ni Vince....” tanong nito sa akin. “Nakakhiya po...” sabi ko. “Nako anak wag ka ng mahiya.. tanggap ka namin ng mama mo kung ano ka...” sabi ni papa. “Salamat po at natanggap po ninyo ako..... madami na po akong napagdaanan... sa una... tumutol din sila nanay at tatay pati na rin sila Tita Rose at Tito Marco. Magkakalase po kami ni Vince. President ako ng student council at isa anmang isang war freak student si Vince. Sa una nagkalabuan kasi nga laging magkaiba yung side nya sa side ko. President ako tapos war frea siya. Hanggang sa isang araw, natagpuan na lang po namin ang sarili po namin na minamahal na po ang isa’t isa. Then yun po, dami ng mga problema na pinagdaanan.... kaso po ang pinakamasakit po eh yung naghiwalay kami..... may isang babae po kasi na biglang pumunta sa abhay nila at nagsabing buntis po siya kay Vince kaya ayon po, pinili ko pong lumayo at napadpad po ako dito ng mabangga po ako ni jerick. Tapos yun po, sa di iniaasahan po, minahal din po namin ang isa’t isa. Hanggang sa dumating ulit po si Vince at sinabi na hindi siya ang aman ng dinadala nung babae...” marami pa akong kinuwento sa kanila. At sa hinaba haba ng sinabi ko, inabot kami ng ilang oras.

“Napakadami mo na palang naranasan.... nalulungkot lang ako dahil wala ako sa tabi mo ng panahong iyon.... haist... pero masayang masaya na ako na kasama kita ngayon... buo na ulit tayo... at hindi na ako papayag na magkawatak watak pa ito..... magsisimula tayo kasma sila Hilda at ang tatay mo.....” sabi ni mama. “Salamat po mama.... sobra po akong natutuwa at natagpuan ko na rin po kayo.... ang pinoproblema ko na lang po eh yung kay Jerick.... naawa po ako sa kanya... alam ko po na sobra po siyang nahihirapan siya ngayon..... naawa po ako sa kanya... sa kuya ko po... di ko po akalain na magkapatid ko siya at kuya ko pala siya... matagl na akong nagahhangad na magkaroon ng kuya... at natupad na din pon iyon... sana po maayos na ang lahat po... hehehe...” sabi ko sa kanila.

“Hayaan mo matutupad din yan... wag kang mag alala....maayos din ang lahat...” sabi sa akin ni mama. “Sa ngayon.... ang isispin natin ay kung paano natin aayusin sa side ni Jerick...” sabi ni papa. “Ako na po ang bahala.....kakausapin ko po siya...” sabi ko. “sigurado ka ba?” tanong ni mama.”Opo...” patayo na sana ako ng may biglang sasakyan na dumating sa loob. Dahil nga rancho ang kinatatayuan namin, amlawak ito at maaliwalas. Nagulat ako kung sino ang sakay sa sasakyan na iyon, sila Vince, Tita Rose at Tito Marco.

“Kyle... anak.. kamusta ka na... nabalitaan ko nangyari sayo.... hope your okay na.....” sabi ni tita Rose. “Salamat po... Nga po pala mama, papa, Sila Tita Rose at tito Marco.....” pakilala ko sa kanila. At nagkamayan naman po sila. “Buti naman at napasyal po kayo dito...” sabi ni mama. “Bale... gusto lang po sana naming makipag usap sa inyo.... tungkol kay Kyle at Vince...”

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com