Bullets For My Valentines (01-05)

by: Dylan Kyle

“Mang aagaw ka!” sigaw niya sa akin.

“Kahit kailan wala akong inaagaw sayo.” Sabi ko.

“Ahas ka.”

“Ang gwapo kong ahas.”

“Nahiya naman ako sa balat mo.”

“Tigilan mo ako. Ano pa ba ang kailngan mo?”

“Ibalik mo sa akin ang mahal ko!”galit na sabi niya.

“Bakit ko ibabalik, bakit na sakin ba?”

“Kahit kailan talaga mga linta kayong best friends.”

“Hindi ako linta. Loser ka lang.” Sabi ko. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko.

“Ibalik mo siya sa akin dahil akin siya.”

“hindi siya sa iyo!”

“At hindi rin siya sa iyo!”

“Akin siya dati!”

“Dati yun at hindi ngayon.”

“Hindi ka niya mahal at ako ang mahal niya!”

“Kapal ng mukha mo. Dukha.”

“Angkinin mo na yang yaman mo. Nahiya naman ako sa yaman mo.”

“Akala ko kaibigan kita.”

“Akala ko din kaibiga kita pero pati bf ko ikinama mo.” Ang di ko na napigilan na sinabi ko.

“Ginusto niya rin yun.”

“Wala akong pakialam.”

“Malandi ka.” Bigla niya akong sinampal. Hindi na ako lumaban.

“Kung mahal mo siya piliin mo kung saan siya liligaya. Wag kang selfish.”

Doon na nag simula ang lahat, kung saan napawi ang pag kakaibigan namin at parang bula na nawala.

**************************************

[AJ’s POV]

“If you love me, like you tell me, please be careful with my heart.

You can take it just don’t break it, or my world will fall a part.

You are my first romance and I’m willing to take a chance, that till life is true,

I’ll still be loving you. I will be true to you, just to promise from you will do,

from the very start, please be careful with my heart.”

Isang kanta na nagpapaalala sa akin ng nakaraan.

Nasa pakikinig ako ng playlist ng I-pod ko ng biglang hampasin ako sa braso ng isang tao mula sa aking likuran.

Siyempre nagulat ako dahil from out of nowhere eh bigla na lang akong hahampasin sa braso.

“Hey ano ba yan? Nakakasakit ka ha?” sabi ko.

“Ang arte mo ha. Hinampas ka lang nasaktan ka na? Grabe yan ha.” Dipensa niya.

“Wew. Ano bang ginagawa mo dito?”

“Alam mo ang taray mo? Meron ka ba ngayon at ganyan ka? Bawal bang bumisita dito sa bahay mo? Arte ha.”

“Ang dami mong alam. Sumagot ka na lang.”

“Ang taray eh. Magpapasama lang sana ako sayo sa palengke.”

“Wow ha. May lagnat ka? Mukhang first time kang tatapak ng palengke ah.”

“Hoy grabe ka. Hindi ah. Batukan kita jan eh.”

“Subukan mo lang at hahanap ka ng makaksama.”

“Bilisan mo na kasi best. Ang tagal pa eh.”

“Oo na bibihis lang ako kaya labas ka na.”

“Arte. Papalabasin pa ako.”

“At mamboboso ka pa?”

“Kapal mo din. Wala akong interes sayo.” At tuluyan na nga siyang lumabas.

Siya ang best friend ko na si Chad. 17 years old, taking up Tourism Management sa parehong university na pinapasukan ko.

Maraming maipagmamalaki si Chad dahil kilalang-kilala siya sa school namin. Marami siyang kaibigan pero ako ang nag iisang best friend niya.

Matalino, gwapo, madiskarte, malikhain at marami pang iba. Dalawang buwan na kaming mag bestfriend nito.

Summer after highschool noong nagkakilala kami. Mag kapit-bahay lang kami sa nilipatan naming bahay.

Mahigit dalawang buwan na mula noong lumipat kami dito sa bagong tinitirhan namin.

Nasangkot kasi sa isang malaking kaguluhan ang pamilya namin ng dahil sa akin. Pero tapos na iyon.

Nalampasan namin iyon at alam kong sa panahong ito panatag na ang kalooban nila mama sa akin.

Tanggap nila kung ano ako hindi tulad ng dati. Simple lang ang gusto kong buhay. Di tulad ng iba na masyadong mayaman.

Nasa average lang ang aming pamumuhay at masaya ako dito. Natupad naman ang pangarap ko na umahon kami mula sa hirap ng maging manager si papa sa kumpanya na pinagtra-trabahuhan niya.

Ngayon naman eh napromote siya kaya nag decide si papa na lumipat dito sa kinalalagyan namin para naman matapos na ang problema sa lugar namin dati.

Lola ko lang ang mayaman for short.

Ako nga pala si A.J, Arwin Jake Montederamos. Taking up B.S. Mechanical Engineering. 17 years old. 5”10 ang height at medium build up ang pangangatawan.

Medyo marami-rami na rin ang aking pinag daanan na nagsimula noong summer ng 3rd year ko. Yung simpleng buhay ko ay ginulo ng isang tao mula sa nakaraan

Nagtatanong pa rin ako hanggang ngayon kung bakit ba nangyari ito sa buhay ko? Kung bakit ba ginawa ang mga bagay na iyon. Masakit man pero wala na akong magagawa dahil nangyari na nga iyon.

Marami akong naiwang mga tao sa lugar namin dati. Balak ko na bumalik doon pag nagkaroon na ako ng panahon at kapag handa na ulit ako. Iniwan ko na din doon ang sawi kong puso.

Tanging sakit lang ang idinulot ng isang tao sa akin. Sasabihin ko na naging masaya ako sa pag-ibig na naramdaman ko, pero hindi naman lahat na iyon lang ang mararamdaman mo eh, kasabay nito yung sakit sa kalooban.

Ilang sandali matapos kong magbihis ay umalis na kaming dalawa. Nagpaalam muna kami kay mama.

“Ma, alis na po kami. Nagpapasama kasi tong si Chad sa palengke, hindi ko po alam kung bakit?”

“Ah sige ingat ka. Teka, may ipapabili ako sayo para isang sadya lang yan.”

“Naku tita sige lang. Mamaya may pasalubong ako sayo.”

“Talaga ha”

“Oo naman kayo pa.”

Matapos ang ilang saglit ay ibinigay na ito ni mama sa akin. Umalis na kami matapos ito. Kabaligtaran ni Chad, tahimik lang ako.

Mahiyain kung minsan. Pero swak na swak pa rin ang pagiging magkaibigan namin. Hindi ko nga alam kung paano nag simula ang pagiging mag best friend namin.

Marami-rami na rin kaming pinag samahan. Sa loob ng dalawang buwan ay ganito na kami ka-close. Kilala na kami pareho ng pamilya ng isa’t-isa.

Alam ko ang pagkatao niya at alam din niya ang sa akin. Hindi kami nag kailangan ng panahong iyon.

Lalo pa nga tumindi ang pagiging mag best friend namin. Lagi niya akong isinasama sa mga group gathering ng friends niya na kapareho namin.

Maraming nang iintriga sa amin dahil baka daw magkatuluyan kami.

Pero sabi namin hindi yan pwede.

Mag best friend kami kaya di dapat. Inamin naman niya na dati dat eh nag ka-crush daw siya sa akin. Okay naman sa akin yun dahil crush lang.

Ilang minuto pagkatapos naming bumyahe ay nakarating na kami sa palengke. Nagsimula na kaming mamili doon sa mga bibilhin niya.

Aba, ano kayang nakain nito at napakaraming nakalista sa bibilhin. Ano kayang meron at parang fiesta ang magaganap?

 “Ano bang meron at bumibili ka ng ganyan karami?”

“Darating na kasi bukas si Kuya Galing Singapore, eh ayun mukhang engrende ang gagawin. Hindi naman maarte si mama sa mga pagkain. Sa palengke nga niya ako gustong pabilhin ng mga gagamitin eh.”

“Teka bakit hindi sa mga katulong ninyo kayo nag pabili?”

“Maramni na silang ginagawa tsaka para naman makarating ako sa palengke na to.”

“Ay halata nga na hindi ka pa nakakpunta, todo porma ka jan eh.”

“Malay ko ba. Pati hindi naman ah. Simple pa nga ito eh.”

“Jowk lang naman. Sige na tara na.”

Habang naglalakad kami eh nakita namin yung pinagpapantasyahan ni Chad. Crush na crush niya iyon at halos magkandarapa na ito dito.

Alam namin ang pagkatao nito. Tulad din namin siya. Una ko siyang nakita sa group gathering namin tapos nagulat na lang ako na same school lang pala kami.

Siya si Jaysen. 18 years old. 2nd year na at Marine Transportation student. Oo na sabihin natin na gwapo siya, may kaya din sa buhay at mabait.

Pero hindi ko alam kung bakit hindi ko feel siya.

Ayaw ko siya para sa best friend ko although ganun ang katangian niya. Pero kung sakali man na maging sila, ayos na sa akin. Wala na akong magagawa kundi ang umoo. Saka kung iyon naman ang ikaliligaya ni Chad eh doon na ako.

“Hi Jaysen.” Bati ni Chad.

“Uhm. Hello. Uy, anong ginagawa ninyo dito?” tanong ni Jaysen.

“May pinamimili lang.”

“Ah ganun ba. Uhm. Hello AJ.” Bati niya sa akin. Isang ngiti lang ang iginanti ko.

“Ikaw ba?”

“Uhm may idinaan lang ako dito sa palengke.”

“Ah okay. Heheh” sabi ni Chad.

“Sige una na ako. Ingat kayo.”

Pamamaalam niya. Di ko alam kung ano ha pero parang sa akin ba nag papaalam tong lokong ito. Abot tanaw ang tingin ni Chad sa kanya. Tapos liningon ako ni Chad.

“Ang gwapo talaga niya. Ano ba yan? Aixt.”

“Sus. Siya na gwapo. Mas gwapo pa ako dun.”

“Uhm. Parang di naman.”

“Weh. Naku, mukhang type ka niya ha.”

 “Tumigil ka nga. Sayong-sayo na siya. Sayong sayo na.”

“Kung pwede lang. Gagawin ko lahat mapa sa akin yun. Hahah”

“Loko-loko talaga.”

Na curious tuloy ako kaya napalingon ako bigla. Sakto namang paglingon ko eh lumingon din siya. Ako naman ay nagbawi agad ng ulo.

Pagkauwi ko ng bahay ibinigay ko na yung pinamili ko tapos yun pasalubong ni Chad. Umakyat na ako sa itaas para magpahinga. Humiga ako sa malambot kong kama at nagpahinga.

Mamaya na ako maliligo ulit dahil binbanas ako. Siguro tutulog na muna ako para bumalik yung lakas ko. Madali lang ako nakatulog agad kasi dulot na rin ng pagod.

Mahimbing ang pagkakatulog ko at napasarap ang pagpapahinga ko. Mula sa aking pag idlip, kasabay nito ang pagbalik ng nakaraan at pag alala sa kahapon.

(Flashback)

“Mahal kita, hindi ko alam kung bakit. Naramdaman ko to ng di ko namamalayan. Mahal kita hindi dahil gwapo ka, mabait ka o anuman. Mahal kita kasi mahal kita. Gabi-gabi hindi ako matahimik lalo na kapag naalala ka. Minamahal kita mula noon hanggang ngayon. Alam mo ba kung gaano ako katagal mag tiis masabi lang sayo to. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Kapag magkakalapit tayo, gusto kitang yakapin. Kapag nakikita ko ang mukha mo lalo na ang mga labi mo, gusto ko tong sunggaban at siilin ng halik. Mahal kita Arwin mahal na mahal. Wala akong pakialam kung hindi ako mahal, pero mahal na mahal kita at iyon ang totoo.”

Napaluha ako ng mga sandaling iyon. Hindi ko inaasahan na mararamdaman niya iyon sa akin. Niyakap niya ako ng mahigpit na mahigpit.

“Pero, magiging magulo ang buhay natin kapag nagpatuloy ito.” Sabi ko.

“Wala akong pakialam. Mahal kita. Mahal na mahal. Sana ganyan din nararamdaman mo. Gusto kong ikaw ang lagi kong makasama. Gusto ko na ikaw llang ang laging nakikita. Mahal na mahal kita walang hanggang man yan.”

“Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Natatakot ako sa kapakanan mo.”

“Wag mong isipin yan. Ang iportante ang ngayon. Gusto ko lang malaman, mahal mo ba ako?”

“Pero...”

“Mahal mo ba ako?!” hindi ako nakapagsalita.

“Sagutin mo ako... mahal mo ba ako?!”

“Oo mahal kita. Dati pa. Pinipigilan ko lang ang sarili ko na mahalin ka at tuluyang mahulog sayo dahil hindi dapat.”

“Ayun lang ang hinihintay kong sabihin mo.”

At unti-unti inilapit niya ang kanyang mga labi sa aking mga labi. Kinabahan ako bigla. Bakit ganito ang nararamdaman ko? First time na mangyayari to sa akin.

Ipinikit ko ang aking mga mata at hinintay na maglapat ang aming mga labi. Siya ang nagdadala sa akin kung paano ang gagawin. Hindi ko alam kung una niya rin yun sa akin o may nakauna na sa kanya.

Unti-unti ng nag gagala ang kanyang kamay sa aking katawan habang nakahiga kami sa kama. Natanggal na ang mga saplot namin sa aming mga katawan at wala ng humaharang sa amin kahubdan.

“Mahal kita. At natutuwa ako na mahal mo rin ako. Mahal na mahal kita. I Love you Arwin”

“I Love you too James.”

“Handa ka naba?”

“Saan?”

“Dito”

 Di ako makasagot, nahihiya ako kung ano ba  ang isasagot ko. Ipinikit ko na lang muli ang aking mga mata para siya na lang ang bahal sa gagawin niya.

“Promise I’ll be careful.”

At yun na nga. Dun na nag simula ang lahat. Doon na nagsimula ang sakit na aking naramdaman. Tiniis ko ito dahil alam kong maipapakita ko dito na mahal ko siya. At sa gabing iyon, tuluyan ng nagbago ang buhay ko.

Sa unang pagkakataon eh naranasan ko ang dapat maranasan. Kahit na bata pa kami, alam kong nagmadali kami masyado.

(End of Flashback)

Nagising ako sa katok ni mama na sunod-sunod.

“Anak, gabi na, kain na tayo.”

Bumangon ako saglit at tinignan ang phone ko. 4 missed calls galing sa best friend ko mula pa noon na si Rizza at 10 text mula kay Rizza at Chad. Sunod-sundo pa rin ang tawag ni mama.

“Anak, kakain na.”

“Opo bababa na po ako. Liligo lang po ako.”

At naghubad na ako ng damit. Kahit na tinatamad eh naligo pa rin ako. Para magising ibinabad ko ang katawan ko sa ilalim ng shower. Ang sarap ng tubig na dumadaloy sa aking katawan.

Kinuskos ko ang katawan ko ng sabon at binanlawan agad ito. Habang nagbabanlaw ako ay nakita kong muli ang isang bahagi ng nakaraan ko.

Nakita ko ang marka na ipinalagay namin ng ex ko.

Napag katuwaan naming magpalagay ng tattoo.

Iniligay ko ang first letter niya at ganun din naman siya na iniligay ang first name ko.

Masakit man, pero ayos lang. Ganyan talaga nagmamahal.

Akala ko noon kami na talaga.

Akala ko mamahalin niya ako ng sobra at hinding-hindi lolokohin.

Araw pa ng mga puso ng akoy kanyang saktan. Akala ko naman ayos na ang lahat.

Mahirap talaga lalo na kung sarili mong kaibigan niloloko ka din. Masakit, sobra. Yan ang naramdaman ko. Naalala ko pa ang mga sandaling iyon.

(Flashback)

“Bakit sa lahat pa ng panahon ngayon pa?” galit kong sabi.

“Teka magpapaliwanag ako. Mali yang nakita mo. Hindi totoo yan. Maniwala ka sa akin.” Dipensa niya.

“Tanga ba ako? Hindi diba? Kung ano ang nakita ko yun yon. Hindi ako bulag para wag mag maang-maangan na walang nakita. Hindi rin ako ganun katanga para pagtakpan yang ginawa mo. Walang hiya ka. Akala ko iba ka sa lahat. Katulad ka rin pala ng iba.”

“Teka lang. Please Arwin. Mahal na mahal kita.”

“Mahalin mo yang kalantari mo. At isa pa, sa lahat ng tao sa mundo, bakit kaibigan ko pa? Hindi na kayo nahiya. Dito pa kayo gumawa niyan. Pinagsisisihan ko na minahal kita.” Tumutulo na ang luha ko ng mga sandaling iyon.

“Wag kang ganyan. Hindi mon alam ang sinasabi mo.”

“Alam ko ang sinasabi ko dahil may utak at isip ako. Tama na to. Ayoko ng makita ka pa. Umalis ka jan sa dadaanan ko.”

(End of Flashback)

Tama na. Ayaw ko ng isipin pa ang mga ito. Nagmadali na akong tapusin ang paliligo ko.

Pinunasan ko ang katawan ko at nagsuot ng brief at boxer. Hindi na ako nagsuot ng pangtaas para pag natulog ako mamaya eh presko.

Nasanay na naman ako na walang suot pang itaas pag natutulog. Habang palabas ako ng pintuan ng kwarto ko, nakita ko yung kwintas na isinusuot ko.

Napatingin ako bigla sa mga daliri ko at nakita ko ang singsing na ibinigay ng ex ko sa akin.

Muli na namang kinurot ang puso ko sa naramdaman kong awa sa sarili ko. Matapos ang lahat-lahat, ganito rin pala ang mangyayari sa akin.

Bakit kaya masakit mag mahal?

 Ano nga ba ang kasalanan ko at ginaganito na lang ako. Wala naman akong tinatapakang tao ng mga panahong iyon.

Ang nasa isip ko na lang mula noon hanggang ngayon, may dahilan ang Diyos sa akin kaya ako ginanito. May mga bagay na ibinigay sa akin na kailngan kong mapagdaanan.

Pababa na sana ako ng biglang nag ring ang cellphone ko. Tinignan ko ito at si Chad ang tumatawag.

“Hello. Oh bakit ka napatawag?”

“May nalaman ako. Tungkol sa crush ko. Mukhang may ibang gusto siya. Help!”

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

[AJ’s POV]

“Ano ba naman yan? Yun lang pala ang sasabihin mo.” Sabi ko.

“Kailangan kong malaman kung sino yun. Naku, lagot sa akin pag nalaman ko kung sino yun.”

“Masyado kang exaggerated.”

“Bakit ba? Nagtataka nga ako sayo eh.”

“Oh bakit naman?”

“Hindi ka ba nagkakagusto sa kanya? I mean kahit crush lang?”

“Iba-iba kasi ang preference natin sa mga tao. Pati ewan ko ba, walang epekto yang crush na crush yan sa akin pag tungkol sa kanya.”

“Ang taray ng sagot ha.”

“Dami mong alam talaga.”

“Sige na. Kakain pa ako. Bukas na lang tayo mag usap ha.”

“Sige-sige. Agahan mo ang pasok mo ha.”

“Bakit naman?”

“May gagawin tayo.”

“Naku mamaya kung ano na naman yan ha?”

“Basta pumasok ka na lang.”

“Oo na.” At pinutol na niya yung tawag. Agad akong bumaba dahil sa gutom.

Sermon naman ang inabot ko kay mama dahil daw ang tagal ko bago bumaba.

Sinuhulan ata to ni ate kaya ganito si mama eh.

Ilang sandali lang eh dumating naman si papa. Sabay-sabay na kaming kumain.

Kamustahan naman ang naganap sa hapagkainan.

Tawanan at bonding, yan ang ginawa namin buong gabi.

Minsan lang kasi mangyari to dahil sa busy na kaming lahat.

Akala ko nga di na muli mangyayari ito eh.

 Lalo na nung lumabas ang totoo kong pagkatao. Halos hindi ako kausapin noon nila mama.

Muntikan na talaga akong umakyat sa stage noong gaduation na walang magulang at tanging si ate lang ang mag sasabit sa akin ng karangalan.

Buti na lang talaga at nahabol pa at naagapan.

Kung hindi dahil sa nangyari sa akin, hindi pa magiging okay ang lahat.

“Anak halika nga.” Tawag sa akin ni papa.

“Bakit po?” bigla niya akong niyakap at pinaupo sa tabi niya.

“Kamusta ka na pala?” tanong nito.

“Uhm. Ayos naman po. Ayun, kahit papaano iniingatan ang scholarship. Pahirap ng pahirap yung curriculum pero ayos na rin po. Para sa inyo kakayanin to.” Sagot ko.

“Aysus. Talaga lang ha.” Singit ni ate.

“Inggit ka lang. Wag ka nga.”

“Che.”

“Eh yang puso mo?” nanahimik ako bigla.

Lahat kami natahimik.

Di ko alam kung sasagutin ko ba o hindi ang tanong ni papa.

Ang hirap din naman kasi eh.

“Wag mo ng sagutin, alam ko na ang sagot.”

Naging seryoso ang mga mukha nila.

Binato ko ng unan si ate para mawala ang kaseryosohan.

“Ate ang panget mu, hindi bagay sayo ang seryoso.”

“Aba, talaga namang.”

“Bleh.” At todo harutan na kami.

Kay saya ng pakiramdam na may pamilya ka na ganito. Masaya, tanggap ka at kaya kang intindihin.

Nabiyayaan ako ng pamilya na siyang kayang yumakap sa akin kapag lumalagpak ako.

Kahit na hindi ko man masabi ang mga bagay-bagay alam kong alam nila ang bawat kasagutan sa mga bagay-bagay na tungkol sa akin.

“Anak. Nandito lang kami para sayo ha.”

“Opo.”

“Teka, may nagpapatibok na ba ulit jan sa puso mo?”

“Naku ma wala wala ha.”

“Yung totoo.”

“Promise, cross my heart, hope to die.”

“Okay sabi mo ha. Pero kung sakaling meron ipakilala mo agad sa amin ha. Kikilatasin muna namin.”

“Oo naman.”

“Kung manliligaw siya sabihin mo dito sa bahay. Hindi kung saan-saan.” Sabi ni papa.

“Ay si papa may ganun?”

“Naman. Siyempre anak kita eh. At tsaka ayoko ng maulit yung nangyari dati na nailagay mo pa ang sarili mo sa kapahamakan. Mahal ka namin anak kaya mas gusto naming ganyan ka kesa namang hayaan ka naming mawala sa piling namin.” Niyakap ko silang dalawa ni mama ng sobrang higpit.

“I love you too. Yaan po ninyo magtitino po ako at uunahin ko muna ang pag aaral. Kung dumating man yung taong magpapatibok ng puso ko, agad-agad sasabihin ko po sa inyo.”

Ipinagpatuloy na lang namin ang panonood ng TV.

[Chad’s POV]

Kakatapos ko lang tawagan ang best friend kong si AJ. Masaya ako na nagkaroon ako ng best friend na tulad niya.

Ilang beses na kasi akong nasaktan ng dahil sa mga bestfriend.

Di mo alam kung san ka ba lulugar ng ayos.

Yung feeling na wala kang matakbuhan kapag may problema ka.

Aminado naman ako na nagkagusto ako kay AJ noong una.

Sino ba ang di magkakagusto sa kanya eh mabait na, gwapo pa, ganda ng katawan at mapagkakatiwalaan pa.

Buti na nga lang at hanggang dun na lang yun kasi mamaya kapag nainlove ako sa kanya ay magkaaberya na.

Habang nag facebook ako, di sinasadyang makita ko ang isang group of people. Isang group na kung saan kapareho namin ng sexuality.

Naging interesado ako kaya nag ask to join. Agad naman nag respond at inaccept ang request ko. Same place lang din pala.

Alam na ng pamilya ko kung ano ako ngayon.

Simula ng pagkabata kasi eh alone ako at di mahalubilo sa iba. Buti na lang at lumakas ang confidence ko kaya ganito ako katoka.

Hindi naman ako tulad ng iba na masyadong makapal ang mukha na kung kani-kanino nakikipag usap na darating sa punto na kahit sa di kakilala eh handang makipag usap.

Tourism Management ang kinuha ko dahil na rin sa isa ito sa gusto ni mama noon. Pangarap kasi niya dati na mag Tourism Management.

Si papa naman eh engineer ang gusto sa akin, pero kapag makita ko pa lang ang sine, cosine, derivatives at kung anu-ano pa, halos mawala na ako sa katinuan.

Di ako ganun katalino tulad ng best friend ko pero at least naranasan ko namang mapasama sa top.

7th honorable mention naman ako nung nag graduate ako. Not bad after all

And besides, pinaghirapan ko yun.

Back to the story, 3rd year highschool ako ng matuklasan nila papa kung ano ako.

Sabihin natin na nahuli nila ako na may kasama sa kwarto at alam mo na kung ano ang scene.

Tatlo pa lang ang nakakarelasyon ko at ang pinakauna ko ang tanging seryoso.

Hindi naman ako flirt, kaso nga lang, natuto akong makipaglaro. Matapos kasi akong pagpustahan ng first ex-boy friend ko eh nadala na ako.

Tingin ko tuloy na walang mag mamahal sa akin ng totoo. Tapos nangyari pa na sarili kong best friend nagging kaagaw ko pa. What a life?

Mabilis naman akong magsawa sa mga gwapong lalaki. Bihira na lang na mag tagal ang crush ko.sa tingin ko nga si AJ ang pinakamatagal kong naging crush.

Para akong tumama sa lotto ng matagpuan ko tong si AJ. Grabe talaga. Wala ka ng hihilingin pa. Sa dalawang buwan na pagiging mag best friend namin, wala na akong masasabi pa.

Lahat ng bagay pinaboran niya ng dahil sa akin. Ginawa niya ang lahat ng imposible. Handa nga siyang ipag tanggol ako. Tandang-tanda ko pa nga noong mahuli niya ang 3rd ex boyfriend ko eh. Halos patayin na niya ito sa suntok.

Best friends forever ang drama naming dalawa. Hope lang na masuklian ko ang mga bagay-bagay na ginawa niya sa akin.

Habang nag susurf ako sa page eh nakuha ng isang lalaki yung attention ko. Ewan ko ba kung bakit pero kakaiba ang tama nito sa akin. Kung irate ko ang pagkagwapo niya, uhmm, 11 siguro, exage masyado.

Pero sa akin, gwapo siya. Cute kaya ng dimples brown eyes niya. Maputi siya pero di naman gaano kaputi. Ako naman eh di ko maintindihan kung anong pwersa nag udyok sa akin na i-add ang lalaking ito.

Interested na siguro ako dito kaya ganito. Mukhang online ang loko kasi naaccept niya agad ako. Kaya nag post ako sa wall niya.

“Hello. Thanks sa accept bro.” Sumagot naman siya.

“No problem. Thanks sa add bro.” 

Nag kalikot agad ako sa pictures niya at sa info niya. Nakaprivate siguro yung iba niyang photos kasi naman eh tatlong albums lang ang nakashow sa public.

Ng mapadpad ako sa information niya, parang nakakita ako ng magandang pangitain ah. My God, malapit lang pala siya dito sa amin. Kaya nag insist na ako na i-chat siya.

“Saan ka sa ******?”

“Uhm why po?”

“Taga dito din kasi ako. Nagulat lang me.”

"Ah ganun ba. Uhm diyan lang ako sa ******.”

“Ah ganun ba. Nice naman.”

“Hehe.” Sagot niya.

Ewan ko ba kung bakit ako nagkaroon ng lakas ng loob na kunin ang number niya.

“Pwedeng makuha ang number mo?” kinakabahan tuloy ako

“Bakit po?”

“Uhm. Wala lang po makikipag kilala lang.”

“Ah ganun ba? Wait ha, pag isipan ko.” Para akong timang na nag aantay na sana ibigay niya ang number niya.

“Ah okay sige. Eto number ko. 0906*******”

“Sige salamat po. Uhm Chad pala here.”

“Ah. Arkin pala bro.”

“Ah. Nice name. Lang taon ka na?”

“17 po turning to 18 next year”

“Ah ganun ba, nice malapit na ah.”

“Grabe hindi naman ang tagal pa nga eh.”

 “Hahaha. Joke lang. Uhm, nacurious lang ako ha, nakita kasi kitang kasama sa group na ________, so ikaw ba ay uhm... bi?”

 “Ah. Kala ko naman kung ano. Yup po. Bi po ako.”

“Discreet?”

“Alam na po ng parents at friends ko.”

“Ah. Same pala tayo. Nice naman ha.”

“hahaha.” Tanging sagot niya.

Naisip ko tuloy na baka naboboring na tong kausap ako. Nagkwentuhan kami at marami akong nalaman sa kanya.

Ibinigay ko ang number ko sa kanya. Then yun, sa phone na lang namin itinuloy ang pag-uusap namin.

Grabe ang ganda ng boses niya. Ang lamig sa tenga at nakakinlove. Gwapo na nga ng mukha tapos gwapo pa ng boses. San ka pa.

“Oh bat natahimik ka jan?” tanong niya sa akin sa kabilang linya.

“Pinakikinggan ko boses mo. Gwapo kasi.”

“Wushu. Bola ka pre.”

“Hindi kaya.”

“Uhm. Nakailan ka ng karelasyon?”

 “Uhm. Tatlo eh. Ikaw ba?”

“Ah. Isa pa lang.”

“So, in a relationship kaba ngayon?”

“Ah. Hindi ah. Pero taken parin ang puso ko ng taong yun.”

“Hahaha. Ang corny ha. Pero maswerte ang taong yun sayo.”

“Naku parang hindi din. Kasalanan ko kasi kung bakit kami nag hiwalay. Ako ang maswerte sa kanya. Mantakin mo pinakawalan ko pa.”

“Ah ganun ba, bakit ano ba ang nangyari?”

“Mahirap ipaliwanag eh pero misunderstanding ang lahat.”

“Gaano kayo katagal?”

“6 months kami noon at monthsary namin nung nag hiwalay kami.”

“Aww ang saklap.”

“Yup. Sobra.”

“Kelan ba ang monthsary ninyo?”

“14”

“Ah. So sad. Malas ka kung sa mismong valentines kayo nag hiwalay.”

“You got it bro.”

“Huh?”

“Yeah you got it, february 14 kami nag hiwalay, sa mismong araw ng mga puso.”

“What? Talaga? Awts. Sobrang sakit nun ay.”

“Oo. Sobra. Pero wala na akong magawa eh.”

Napahaba ang usapan namin at di ko namalayan na alas-dos na pala ng umaga.

“Ui pasensiya ka na ha. Ano ba oras ng klase mo mamaya?”

“11:30 pa naman eh. Ikaw ba?”

“9 am. Hahah. Sige tulog na tayo. Magkikita pa ami ng best friend ko bukas. Sige bukas na alng ulit. Tawag ako sayo kapag may time.”

“Okay sige-sige. Good night pare.”

“Good night din.”

At yun natapos na ang pag uusap namin. Kakaibang kilig ang nararmdaman ko kapag kausap ko siya.

Ano ba yan? Mukhang maiinspire na naman ako. Mala-PBB teens lang

Ilang sandali lang eh nakatulog na ako sa kakaisip sa kanya.

[AJ’s POV]

“Grabe ha, akala ko ba maaga papasok, bakit hanggang ngayon wala pa ring kahit anong anino tong si Chad?” isang oras na akong nag hihintay dito.

Siya pa nagsabi sa akin na 7 am daw ako papasok.

Nag iisa ako noon sa may bench ng lumapit sa akin si Jaysen.

“Oh anong ginagawa mo dito? Bakit ka nag iisa dito?” tanong nito.

“Siyempre nakaupo. Hinihintay ko kasi si Chad eh ang tagal-tagal niya. Kainis nga eh.”

“Sige samahan na lang muna kita dito.”

“Wag na. Okay lang ako dito. Mas feel kong mapag isa.”

“Okay lang sa akin. Besides wala pa naman akong klase at vacant ko ngayon.”

“Baka hinahanap ka na ng mga kaibigan mo. Sige na.”

Pagtataboy ko. Ano ba yan, ano bang gagawin ko para layuan ako ng lalaking ito.

“Itinataboy mo ba ako?”

“Hindi ba halata?” bulong ko sa sarili ko.

“Ano?”

“Sabi ko. Wala. Bakit naman kita itataboy?”

“Nahahalata ko kasi eh. Ayaw mo ba sa akin?”

“Hindi ah. Wala akong sinasabi. Pati bakit mo naman nasabi yan?”

“Hindi naman ako manhid eh.” Biglang naging seryoso ang usapan.

Na guilty tuloy ako. Feeling ko ang bad ko sa ginagawa ko. Nahihiya naman ako sa tao kasi wala naman siyang ginagwang masama pero ganito ang trato ko.

“Hindi naman sa ganun.”

“So ibig sabihin parang ganun na nga.”

“Ah eh. Sort of.”

“Pero bakit? Hindi ko maintindihan?”

Nakita ko ang pagbabago ng kanyang mukha.

Grabe ang sama sama ng ginawa ko.

Kailngan kong bumawi.

“OY sorry na. Kasi naman eh.”

“Kasi ano?”

“Ewan ko ba kung bakit? May mga naririnig ako about sayo. Iba-iba. Sabi ng iba play boy ka daw, yung iba naman mabait. Di ko tuloy alam ang paniniwalaan. Ayaw ko kasi sa mga play boy, siguro dahil doon. Pero nakikita ko naman na mabait ka.”

“Wag ka kasi kung kani-kanino naniniwala.”

“Siya sorry na.”

“Nagtataka lang kasi ako na parang lagi mo na lang ako tinataboy?”

“Sorry na nga eh. Paulit-ulit?”

“Oh tinatarayan mo pa ako.”

“Hindi na po?”

“Wala napipilitan lang.”

“Ang daming arte ha.” Biglang nanahimik siya.

“Hoy joke lang. Ito talaga.” Hinawakan ko ang mukha niya at pinisil ang pisngi.

“Ngiti na jan. Cheer up. Sorry na sa ginawa ko ha. Yan okay na ba?”

“Okay na. Sige na. Masakit na pisngi ko.”

“Haha.”

“Ang cute mo pala pag ganyan ka.” Sabi niya.

“Ang alin?”

“Pag nakangiti ka. Saya mo tignan.”

“Ahoy. Mambobola ka pala.”

“Hindi ah.”

“Wushu. Bolero.”

 “Promise totoo ang sinasabi ko.”

“Talaga lang ha. Cute talaga? Hindi ba pwedeng gwapo?” pabiro ko.

“Aysus. Kapal din?”

“Ouch ha. Makapal pala ako.” Tumayo ako at tumalikod sa kanya.

“Joke lang. Siyempre gwapo ka.”

“Ayoko ng napipilitan.”

“Batukan kita jan eh nag tatampururot ka pa jan.”

“Ay mananakit pa ay.”

“Ang drama mo.”

“Ako pa ngayon daw ang madrama.”

“Sige lang.”

“Talaga.”

“Ang adik mo.”

“Mas adik ka.”

“Alam ko.”

“Buti inamin mo.”

“Adik sayo.” Bigla akong natameme tuloy.

 “Ano?”

“Wala.”

“Ano nga?”

“Wala nga.”

“Sabi ko...”

“Ano?”

 “Sabi ko eh.”

“Ano nga?”

“Ah eh.”

“Ang tagal ha.”

“Nagmamadli?”

“Ano na nga kasi?”

“Paano ko ba sasabihin?”

“Ano nga?”

“Ah eh.”

“Sige na nga. Wag na.” Sabi ko.

Hinila niya ako bigla at niyakap.

“Sabi ko adik ako sayo.” Napatigil ako bigla. Itinulak ko siya.

“Hoy PDA yang ginagawa mo ha.” Pabiro ko.

Nagbago ang kanyang mukha.

“adik mo. Natawa ako sa joke mo ah.” Ngumiti na lang siya sa akin.

“Oo buti naman at natawa ka.”

“Hahah. Oo nga eh.” Maya maya narinig ko ang  boses ni Chad.

“AJ!” panawag nito.

“Sige aalis na ako.”

Ewan ko kung bakit nakaramdam ako ng lungkot sa boses niya.

Hinawakan muna niya ang kamay ko bago siya umalis ng tuluyan.

Nahihiwagaan tuloy ako ngayon sa katauhan ni Jaysen.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

[AJ’s POV]

“Oh anong pinag uusapan ninyo ni Jaysen?” tanong ni Chad.

“Uhm, wala naman. Nag kwentuhan lang kami habang hinihintay ka. Teka nga pala, bakit ngayon ka lang? Sabi mo maaga tapos eto, malalate ka?” sabi ko.

“Sorry naman. Napuyat ako kagabi eh. Kaya ayon. Sorry.”

“Oh ano bang kalokohan ito at kailangan pa nating pumasok ng maaga?”

“Alam mo kasi, may nakausap ako na kaibigan ni Jaysen. Tingin daw nila eh inlove tong si Jaysen sa kung sino man. Dami na daw kasing tinatago eh.”

“Oh anong gusto mong gawin natin?”

“Kailangan malaman natin kung sino yun. Grabe ang swerte niya ha.”

“Sus. Wag na kasi. Dami pang alam eh. Waste of time lang yan.”

“Ouch naman. So waste of time pala ang pagtulong mo sa best friend mo?”

“Hoy wag kang mag emote jan, batukan kita eh.”

Di siya nag salita. Grabe dadaanin na naman ako sa drama nito.

“Oo na sige na. Dame pang alam na kadramahan.”

“Wala napipilitan ka lang. Wag na. Sa iba na lang ako magpapatulong.”

“Sus. Edi di wag.”

“Tignan mo oh. Haixt. Ganyan ba ang best friend?”

“Oo na sige na. Oo na diba? Paulit-ulit. Ano gagawin natin kapag nalaman na natin?”

“I will make him or her life miserable.”

“Oy grabe ka ha.”

“Joke lang. Basta yun na yun. Kung sino man yun ang swerte niya.”

“Okay na. Sige na.”

“Salamat talaga best friend nga kita.”

“Pa-salamat ka. Teka nga pala, bakit ka napuyat aber?”

“Ah eh may ginawa lang ako.”

“Talaga lang ha.”

"Chismoso ka.”

“Kapag nagtatanong chismoso agad?”

 “bakit hindi ba?”

“So naglilihim ka na sa akin?”

 “Hindi naman.”

“So naglilihim ka na nga.”

“Basta saka ko na sasabihin yan.”

“I’m sure paglalandi na naman yan.”

“Tama!”

“Kitams, sino naman yan?”

“Basta. I will looking forward for the progress. Saka ko na sasabihin kung sino.”

“Aysus. Kung sinu-sino yan ha. Naku.”

“Oy hindi ah. Basta focus pa rin ako kay crush ko.”

“Sus. Lalakero. Meron ka ng pinagpupuyatan tapos may ganito pa?”

“Basta.”

Determindo nga talaga itong lalaking ito na malaman. Pati ba naman best friend ni Jaysen eh pinipiga.

“Pre, may nililigawan ba si Jaysen?”

“Uhm. Wala naman. Bakit?”

“Wala lang. Eh may nagugustuhan ba siya?”

“Definitely meron kasi super inspired siya. Kaso ayaw nyang sabihin sa akin kung sino. Saka na lang daw pag naging sila.”

“Oh my. Ang daya, kailangan malaman natin kung sino yun.”

“Bakit naman?” tanong ng best friend niya.

“Uhm wala naman.”

“may gusto ka sa kanya no?”

“Wala ah.”

“In denial ka pa jan.”

Bigla namang dumating si Jaysen mula sa kawalan.

“Oh anong ginagawa ninyo dito? Anong pinag uusapan ninyo?” tanong nito.

“Wala naman.” Agap kong sagot.

“Ah okay.”

“Sige alis na kami.” Sabi ko.

“Okay ingat kayo.” Sabi naman ni Jaysen.

Nagmadali na kaming umalis. Haixt pasaway talaga itong si Chad muntikan na kami doon. Tambay na lang muna kami sa cafeteria.

Di ko maintindihan ang nararamdaman ko kapag nakikita ko si AJ. Para bang lagi ko siyang gustong makasama at makausap.

Alam ko noong una pa na mabigat na ang loob niya sa akin.

[Jaysen’s POV]

Unang pagkikita kasi namin eh hindi na niya ako kinikibo. Akala ko suplado siya pero hindi pala. May dahilan siya kung bakit at nalaman ko yun kanina noong magkausap kami.

“Tol, mukhang may gusto sayo yung best friend ng type mo ah?” tanong sa akin ni Steve.

“Mukhang hindi naman. Paano mo nasabi?”

“Nagtatanong kasi siya kung sino nagugustuhan mo, bilang isang matapat mong best friend eh di ako nagsalita. Kaya tara na sa cafeteria at ilibre mo ako.”

“Yan, jan ka magaling sa libre. Batukan kaya kita?”

“Kaya mo?”

“Oo.”

Halos anim na buwan ko ng kakilala si AJ. Dalawang buwan mula ngayon ng malaman ko na mag bestfriend na pala sila ni Chad.

 Inaamin ko na may gusto ako kay AJ.

May kakaiba kasi sa kanya na labis kong nagustuhan. Ewan ko ba kung papaano pero siya ang kauna-unahang lalaki na nagpatibok ng puso ko.

 Oo nag ka-crush ako dati, pero siya lang talaga ang natatangi.

Pinag iisipan ko lang talaga kung popormahan ko ba si AJ. Gusto kong makilala siya ng lubusan.

“Tol, andun yung pinopormahan mo oh.” Turo sa akin ni Steve sa kinaroroonan nila AJ.

Ngiti lang ang iginanti ko.

“Tol, bakit ayaw mo bang pormahan?”

 “Alam mo naman na mahirap di ba? Pati, gusto ko munang maging close kami, gusto ko siyang kilalanin.”

“Inalababo ka na ba talaga?”

“Mukha nga tol, grabe, lakas makatama. Siya unang lalaki na nakapagpatama sa akin.”

“Natatawa lang ako tol, yung dating pinagkakagulhan ng babae ngayon eh naghahabol sa iisang lalaki.”

“Tae mo. Tawanan ba naman ako. Ano bang magagwa ko, tinamaan ang puso ko eh”

“Ang drama mo dre, pero payong kaibigan lang, pag isipan mo muna ang gagawin mo ha.”

Maghapon ko na naman siyang iniisip.

Yung tipo ba na sa lahat ng bagay eh siya lang at siya ang nasa isip ko.

Naisusulat ko na nga lang ang panagalan niya sa filler ng note book ko.

“Arwin Jake Montederamos- Pangilinan”

Napapangiti ako kapag inilalagay ko yan sa filler ko.

Buong maghapon na siya lang ang tangi kong iniisip.

Nababliw na ata ako sa kakaisip sa kanya.

 Bakit ba si AJ pa?

Haixt. Pag uwi ko sa bahay, inihiga ko ang sarili ko sa kama. Pag pikit ko ng aking mata ay si AJ ang nakikinita ng aking isip.

Paano ko ba maamin sayo na mahal kita?

Paano ko ba masasabi na gusto kitang yakapin, halikan ang iyong mga labi, madama ang iyong presensiya sa aking tabi?

Niyakap ko ang unan ko at inipit ko to ng sobrang higpit.

Bakit kaya na babae ang hanap ko dati, pero ngayon lalaki na? Noon naman wala akong alinlangan sa sarili ko.

Sa tingin ko nangyari ito noon mapasok ako sa isang grupo.

Naging curious naman kasi ako sa sarili ko kaya kung anu-ano ang pinag gagawa ko.

Inaaamin ko na sa isang pangyayaring iyon, nabago ang sarili ko. Matapos ang isang one night stand kung tawagin ng iba.

Nag iinuman kami noon ng makarating ako sa rurok ng kalasingan. Doon na ako pinatulog ng isa kong katropa.

Dahil sa sobrang kalasingan, hindi ko na alam kung paano kontrolin ang sarili ko.

Hindi pumasok sa isip ko na ayon na ang magiging hudyat sa pag gulo ng buhay ko.

Panatag ako na walang mangyayari dahil mag katropa kami noon. Pero sa sandali na halikan niya ako at tuluyan ng may mangyari sa amin, yun na ang pangyayaring tuluyang bumago sa pagkatao ko.

Narinig ko ang boses ni papa kaya agad akong bumaba ng bahay.

Alam ko ko kasi na tinatawag ako kaya nagmadali ako.

Sa totoo lang, nahihirapan ako sa sitwasyon ko.

Isang kapitan kasi sa barko si papa kaya masyado siyang mahigpit sa akin.

Sa totoo lang, hirap akong aminin ang pagkatao ko kasi alam kong maari niya akong ikamuhi at palayasin ng bahay.

Maging si kuya walang nagawa sa gusto ni papa. Isang Marine Transportation din si kuya.

Graduated na siya at kasa-kasama na ni papa sa barko.

Sobrang pressured ako sa ginagawa ko dahil lahat ng bagay pansin sa akin.

Oo mahilig din naman ako sa barko, pero nasa puso ko talaga ang mga makina nito.

Mechanical Engineering talaga ang gusto ko na tulad ni AJ.

Balak ko nga na kapag may major na si AJ ay magpapaturo ako ng mga basics.

“Pa, dumating na pala kayo?”

“Oo kanina pa. Hinahanap ka ng kuya mo, nandun sa may terrace.” Sagot ni papa.

“Ah sige po.”

“Teka lang. Kamusta na pala yang pag-aaral mo?”

“Ayos naman po. Hindi gaano mahirap ngayong second year pero pahirap na po siya after mag third year ako.”

“Eh scholarship mo?”

“Uhm ayos naman po. Hindi po gaano masyyadong mataas ang maintaining grade kaya yakang yaka.”

“Kahit na! Kailangan mataas ang grado mo. Ayaw kong mapahiya sa ninong mo pag nagkaton.” Galit na sabi nito.

“Opo.” Tangi kong nasagot.

“Nga pala, plano naming magset ng dinner party ng ninong mo.”

“Sino po?”

“Basta. Sige na lakad ka na sa kuya mo.”

“Okay po.”

Nagmamadali akong umalis ng kinaroroonan ko para tuntunin ang kuya ko. Well, sobrang nakakamiss naman talaga si kuya.

Close kami ni kuya at talaga click na click kami.

Tulad ko gwapo di kuya at maraming naghahbol sa kanya. Pero mas gwapo siya sa akin at hindi ako kokontra doon.

Pansin ko na alam niya ang pagkatao ko at handa naman akong sabihin sa kanya iyon or aminin kung sakaling magtanong siya.

 Nakatayo sa terrace si kuya kaya agad ko siyang inakbayan.

Agad niya akong kinulit sa may terrace at tuluyan na kaming nagharutan.

“Oh kamusta ang bunso kong mabantot?” tanong ni kuya.

“Tae kuya ang baho, bunso talaga?”

“Uhm yaan mo na. Ngayon na nga lang ako umuwi eh. Pagbigyan mo na.”

“Weh... Basta ang panget.” At nagtawanan kami.

“Oh kamusta ang Mr. Pogi ng pamilya natin?”

“Ayos lang naman. Sapat lang kung sakali. Hahaha. Ikaw ba kuya? Kamusta ang trabaho?”

“Uhm. Ayon mahirap. Super pressured pero masaya naman. Kahit naman mahigpit si papa, nanjan naman mga bagong kaibigan para makawala ng badtrip. Alam mo na. Ahahaha. Teka si isa pang bunso?”

“Uhm. Nasa school pa siguro yon. Alam mo na baka nag sight seeing sa mga tulad nating gwapings.”

“Aysus. Talaga yung si Princess oo. May nanliligaw na ba yun?”

“Meron ata. Pero di ko alam kung uubra kay papa. Itsura palang ni papa mukhang matatakot na yun. Hahah.”

“Aysus. Loko ka, lagot ka kay papa pag nagkataon.”

“Biro lang naman. To talaga. Tara basket ball tayo?”

“Hinamon mo pa ako.”

“Naman”

Walang kupas ang galing ni kuya sa paglalaro ng basket ball. Kahit na matagl siyang hindi nakakapaglaro, yakang yaka pa rin nito.

Pare-pareho kaming close nila kuya at Princess.

Pero sa kanilang dalawa, si Princess ang nakakaalam kung ano ako at tanggap niya iyon.

Wala siyang balak sabihin ito kay papa dahil ayaw niyang magalit ito sa akin.

Business management ang kinuha ni Princess dahil na rin sa kagustuhan niya.

Close sila ni papa kaya nagawa niyang gawin ito. Pero ayos lang sanay na ako doon.

Alam ko kasi na miss ni papa si mama dahil kay Princess. Matapos mawala ni mama, doon na nagsimulang magbago ang ugali ni papa.

Sobrang mahal nito si mama at ang pagkawala nito ang labis niyang dinibdib.

Nagpatuloy kami sa paglalaro hanggang sa mapagod kaming dalawa.

[AJ’s POV]

Nasa cafeteria kami noon ng biglang pumasok si Jaysen at si Steve. Napapangiti naman ako kapag pumapasok sa isip ko si Jaysen.

Nahihiwagaan talaga ako sa ginawa niya sa akin.

Pero may halong kilig din yung kanina. Lalo na nang hawakan niya ang aking kamay.

Kakaibang kuryente ang bumalot sa aking katawan.

Pilit kong iwinawaksi iyon pero di ko maaalis ang feeling na para bang magkahawak kami ng kamay.

Nakita ko ang lapit ng bibig niya sa akin na animoy nang aakit na sana punan ko ito.

Kinakabahan ako sa nararamdaman ko dahil ayoko nito. Ayokong humantong ito na magustuhan ko si Jaysen.

Sa tingin ko ay hindi pa ako handa sa mga bagay na ito. Pero ewan ko ba. Sino ang magsasabi ng mangyayari kundi ang tadhana.

“Ang gwapo talaga niya no?” sinabi bigla sa akin ni Chad.

“Sino?”

“Si Jaysen.”

“Uhm. Okay.” Ang nasabi ko lang.

“Ayon lang ang masasabi mo? Hay naku ano ba yan? Pero I’m sure deep inside ay sasabihin mong oo.”

“Hindi ah. Ikaw lang ang nagwa-gwapuhan sa kanya.”

“Aysus pakipot ka pa. Teka nga, ni hindi ba talaga tumatalab sa yo ang charming niya?”

“Bakit ba?”

“Curious lang naan ang iyong best friend malay mo may gusto siya sayo. Eh di swak kayo. Kaso mahuhurt naman ako kaya wag na lang.”

“Aysus. Ang daming alam neto.”

“Basta mag state tayo ng promise na kahit ano mang mangyari, hindi tayo mag aaway ng dahil sa isang lalaki? Deal?”

“Deal. Oo ba. Ayokong mawalan ng best friend eh.” Bigla namang may tumawag kay Chad.

“Hello.” Sabi ni Chad.

“Oh napatawag ka. Saglit lang ha, wait wag mo ibaba yung line.” Sabi nito sa kausap nito.

“Oi wait lang ha.”

 “Oh san ka pupunta?”

 “May kakausapin lang ako sa phone.”

“Sino ba yan at kailangan mo pa na mag punta sa labas ha?”

“Wala.”

“Aysus. Umamin ka.”

“Wala nga. Sige na babalik ako agad.”

“Sige na.” At tuluyan na siyang lumabas.

“Ay naku ano ba yan. Talaga yung lalaking iyon oh. Hahha.”

Kumakain ako ng shrimp wanton ng oras na iyon ng mapatingin ako sa daliri ko.

Nakita ko ang singsing na ibinigay sa akin ng ex ko. Kahit naman hindi ko aminin sa sarili ko, ramdam ko na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko.

Hanggang ngayon di pa rin ako nakaka move on sa nangyari.

Napangiti ako ng maalala ko ang nangyari sa nakaraan. Kung papaano ba kami nagkakilala.

(Flashback)

Matagal ko ng schoolmate siya.  Pero 4th year lang kami naging magkaklase. Marami akong nabablitaan tungkol sa kanya na masasamang side.

Na matapang daw, siga, pero hindi ko alam kung totoo nga.

Pero sa tingin ko eh tahimik, supalado at gwapo ang very quick description ko sa kanya.

First day of class eh ramdam ko na a hindi kami magkakasundo. Kasi nakikita ko na kapag kinakausap siya ng mga kaklase ko, tanging snob lang, ang ginagawa niya.

Hindi siya nakikihalubilo sa iba.

Ni hindi ko na nga lang siya nilalapitan. Wag ko nga lang sana siya maging ka-groupmates kung sakali.

Pati ang bestfriend kong si Rizza di din siya feel makasama.

“hay naku, suplado kasi yang James Arkin Ramos na yan. Akala mo kung sino, oo siya na mayaman. Naku. Kawawa ang magulang niya talaga.” Sabi ni Rizza.

“Easy lang.”

“Hay naku. Best friend ang sarap sapakin  oh...”

“Sige nga gawin mo.”

“Ayoko nga. Pati sayang ang face ha. Effort pa sa pagpapagamot.”

“Hay naku puro ka talaga kalokohan.”

Pero talagang mapag-adya ang tadhana. Wala na akong magawa na nangyari ang bagay na iyon.

Doon talaga nangyari at nagsimula ang lahat. May group project kami at nakitaan ko na hindi man lang siya tumutulong sa amin.

Noong una ayos lang kasi medyo amhinahon pa ako.

Pero noong naging gipit na yung grupo namin dahil kailngan na talaga yung cooperation niya, doon na lumalim ang inis ko na siyang dahilan kung bakit ako nagalit sa kanya.

“Hoy James. Sabihin mo nga sa akin, may balak ka ba talagang tumulong?”

“Ano bang pakialam mo? Sabihin mo lang kung kailangan ninyo ng ambag na pera, sosobrahan ko para tumahimik na yang bibig mo.”

“Aba loko ka rin ah. Wag mo akong dadaain diyan. Hindi porket mayaman ka eh madadaan mo ako sa ganyan. Kung ayaw mong tumulong edi wag, umasa ka na lang na babagsak ka.” Ang sabi ko.

Di ko na napigilan ang sarii ko at agad akong umalis ng room habang iniiwan ko siyang nakatulala dahil hindi niya inaasahan na sasabihin ko iyon.

Yun ang una naming pag haharap at hindi ko alam na dahil doon, magsisimula ang panibagong yugto ng buhay ko.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

[AJ’s POV]

Sira ang buong araw ko kapag nakikita ko siya. Haixt. Ni hindi ko na lang siya pinapansin.

Ganun din naman siya. Bahala siyang manghula ng grades niya. Inis talaga ako.

Pilit akong kinakalma nila Rizza pero wala talaga, wala na akong magagwa pa. Kainis talaga.

Naku, siguro walang magiging matinong girlfriend ito. Iiwan lang siya ng dahil sa ugali niya.

Wala sigurong magiging matinong karelasyon ito dahil hindi matitiis ang natatangi nito asal. Haixt.

James Arkin Ramos, humanda ka talaga sa akin. Nakakinis ka. Argsh.

Buong maghapon ko idinaan ko na lang sa pagkain ko. Haixt. Kainis.

“Best friend hinay hinay lang. Kanina ka pa kain ng kain ah. Mamaya tumaba ka na.”

“Nakakainis kasi eh sobra. Gusto kong makapatay talaga.”

“Oh? Ngayon na ba? Teka magready na ako.”

“Tae. Patawa ka talaga. Sige tutulungan mo ba ako?”

“Oo naman. That’s are friends are for.”

“Aysus. Talaga lang ha?”

“Oo naman.”

“hindi ka manghihinayang sa itsura?”

“Ay. Ahm. Teka.”

“Aysus. Wahoy. Tignan mo bigla kang napaisip. Ikaw talaga ay.”

“Joke lang ito talaga siyempre uunahin ko muna ang best friend ko.”

“Sipsip. If I know baka ikaw ang uang humarang sa harapan niya pag may kaaway siya.”

“Che bahala ka nga jan.” at nagtawanan na kami.

Hindi ko pa rin pinapansin si James ng mga panahong yun. Bahala talaga siya sa buhay niya.

Every Sunday, nag spent ako ng time ko para sa mga bata sa may orphanagena malapit sa amin.

Kasali kasi ako sa isang church organization sa simbahan naming at isa sa mga layunin naming mga kabataan ay ang paglingkuran ang Panginoon at pasiyahin ang mga bata. Nahilig na ako sa mga bata.

Noong nag uumpisa ako, siyempre nahirapan ako.

Paano ba naman ang kukulit at ang pasaway. Pero habang nagtatagal eh nagiging okay din ang lahat at kahit papano ay nagiging close kami s isa’t-isa.

Ang pinaka-close ko doon sa ampunan ay si Khail. Sobrang cute kasi niya noong bata at isa pa pasaway siya. Ang nagustuhan ko pa sa kanya ay yung pagiging maparaan niya at talentado. Sobra akong natutuwa sa kanya.

Noong una kaming dalawa ang hindi magkasundo.

Ano man ang gawin ko noon ay pilit niyang nirereject?

Kapag nagtuturo ako ay marami siyang tinatanong at maraming sinasabi.

Pero nagbago ang lahat ng mangyaring muntikan ng maremata ang ampunan. Isa ako sa nagpetition para hindi mangyari ito.

Nakita ko ang pagkalungkot ng mga bata at agad kong pinawi ito.

Natatandaan ko pa noon na una kong nakitang umiiyak si Khail.

“Kung talagang mahal mo kami… ikaw ang gagawa ng paraan para hindi mangyari iyon… kung hindi mo magagawa iyon wag na wag ka ng babalik dito.”

Yan ang natandaaan kong sinabi niya sa akin.

Gumawa talaga ako ng paraan para gawan ng paraan ito. nag karoon kami ng fund raising sa simbahan at malaki ang naitulong nito.

Pero hindi sapat para sa kinakailangan naming halaga.

Agad akong pumunta kila papa noon at saktong may kilala siyang matulungin at negosyanteng babae na naghahanap ng mga bibigyan nila ng financial na tulong. Lumapit ako sa kanila at agad silang nag donate.

Matagal na daw silang naghahanap ng beneficiary dahil isa yun sa layunin nila matapos makaraos sa isang matinding kahirapan.

Pasasalamat daw nila sa Diyos ang mga ito at handa silang ipamahagi ang mga bagay na nagkaroon sila.

Matapos ang mga pagsubok na iyon, naging matibay ang relasyon ko sa mga bata. Lalo na kay Khail.

Matapos ito, nakita ko na lang na lumapit sa akin si Khail at doon na nagsimula ang closeness namin.

Tuwing Sunday ay nagspent ako ng araw ko sa mga bata. Naglalaro kami at iyon na ang isa sa mga kinahiligan ko. Para ng kapatid ang turing ko kay Khail.

Part na ng buhay ko ang ampunan at sobra akong nasisisyahan kapag naroroon ako. Isang araw bumisita sa ampunan ang tumulong sa ampunan.

“Good afternoon po Mam Annie.” Bati ko.

“Good afternoon din iho. Naku tita na lang ang itawag mo sa akin.”

“Nakakahiya naman po.”

“Wag ka ng mahiya. At isa pa bilib nga ako sayo eh akalain mo na sa ganyang edad ay nagsisimula ka na maging isang mabait na tao. Sana nga lang eh maging katulad mo ang anak ko.”

“Bakit naman po?”

“Di ko kasi maintindihan ang anak kong iyon. Nagrerebelde na ata sa akin. Sobra akong nalulungkot. Mag mula kasi ng mamatay ang papa niya, doon nagsimula ang pagiging ganun niya. Close kasi siya sa kanyang papa kaysa sa akin. Kaya noong mawala ito, hindi na nakikinig sa akin ang anak kong iyon.”

“Ah ganun po ba. Im sure naman po na magiging okay din po ang lahat. Di po magtatagal ay magiging oaky din ang lahat. Don’t lose hope po.”

“May hihingin sana ako na pabor sa iyo.”

“Ano po iyon?”

“Dadalhin ko dito ang anak ko. Sana naman matulungan mo siyang magbago.”

Napaisip ako muna. Kakayanin ko kaya iyon?

“Matutulungan mo ba ako?”

“Uhm. Sigurado po ba kayo sa iniisip ninyo?”

“Oo. Alam kong matutulungan mo ako. Please?”

“Sige po. Susubukan ko.”

“Salamat iho. Next week dadalhin ko siya dito. Alam kong matutulungan mo ako dahil mayroon kang mabuting puso.”

“Salamat po.”

Habang dumadaan ang araw ay pinag iisipan ko kung ano bang klaseng tao ang kakaharapin ko.

Kakayanin ko ba talaga ito?

Ang hirap naman ng kalagayan kong ito. paano ko kaya magagwang baguhin ito. iyan ang mga tanong na sumasagi sa aking isispan ng mga panahong ito. nakakastress ito. sobra.

Nagpatulong ako kay Rizza kung ano ang gagawin ko. Todo support naman siya. Habang papalapit ang araw, hindi ko maiwasn ang kabahan ng sobra. Grabe naman tong nararamdaman ko.

Ilang araw na rin na hindi kami nagpapansinan ni James. Bakit noon ba ay nagpapansinan kami? Hehe. Ipinapakita ko talaga na wala na siyang magagawa sa project niya. Ni hindi man lang siya nag effort na humingi sa akin ng chance.

Napaka self-centered talaga niya. Mukhang walang tatagal sa kanya na babae. Siguro talaga napapagod na ang mga magulang niya sa kanya.

“Alam mo talaga napaka hangin niyang James na iyan. Ni hindi man lang mag effort na tumulong sa project naming. Bahala siya sa buhay niya. Akala niya pera pera lang ang lahat. Naku bahala siya. Sigurado akong walang mararting yang lalaking iyan.”

Ang sinabi ko kila Rizza.ngumingisi naman sila sa akin na hindi ko maintindihan.

“Ano ba? Bakit ba ganyan kayo? Di man lang kayo umaagree sa akin.” Bumulong sa akin si Rizza.

“Ano ka ba? Kanina pa nasa likod mo si James.” Tumingin ako sa likod. Laking pagkapahiya ko sa mga siansabi ko. Ngumiti lang siya at ngumisi.

“bakit kasi kailngan pang sabihin ng patalikod.”

“Pakialam mo ba?”

“Hahaha. Ewan ko lang talaga sa iyo. Nag mamatigas ka pa. alam kong madadaan ka lang din sa mga bagay bagay na tulad ng iba.”

“Ibahin mo nga ako. Kung ano ako at ano sila. Hindi ako tulad ng iba na suhulan mo lang ay gagawan ka na ng project at assignments. Ako yung taong may paninindigan at hindi basta basta. Tandaan mo may prinsipyo ako at walang ano man ang makakapagpabago doon.”

Agad akong tumayo at lumabas ng room. Pero naagapan ako ni James at hinawakan ang kamay.

“Talagang hinahamon mo ako ha.”

“Hindi kita hinahamon kundi sinusubok kita kung hanggang saan aabot yang kayabangan mo.”

“Mapapahiya ka lang.”

“talaga lang ha.”

Bigla siyang lumapit sa akin at simpleng bumulong.

“Kung kakayanin mo ba ako?” Nagpumiglas ako at umalis na sa kinaroroonan mo ako.

Pero di ko maintindihan habang nangyayari ang pagtatalo naming kanina eh may naramdaman ako.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko habang ginawa niyang pagbulong sa akin.

Kakaiba yung naramdaman ko na hindi ko maintindihan.Kinabahan ako o hindi ko matukoy kung kaba yun dahil malakas lang talaga ang kaba ko sa aking dbdib.

Pagkauwi ko ng bahay iniisip ko pa rin yun.

Kakaibang sensasyon ang naramdaman ko ng unang beses na lumapit sa akin si James ng ganung kalapit.

Hindi ko maexplain yung feeling eh. Para ba na biglang nagbago ang lahat.

Bakit ba gising pa ako hanggang ngayon? Ilang oras ng tumatakbo sa utak ko si James. Natatanga ako sa naiisip ko.

Natatawa ako sa sarili ko, kung anu-ano ang iniisip ko.

Naisipan ko na lang ang mag bukas ng pc at magalaro. Then after ilang minute na paglalaro eh nag punta ako isang social site.

I checked my e-mails at friend request. Haixt. Nakakatamad talaga ngayong gabi.

Biglang napadako ang mata ko sa profile ni James. Di ko alam na friends na pala kami sa facebook.

Woah. Talaga? Imposible.now I know  Kelan pa? nagtaka ako kaya I checked his profile.

Nakita ko na sinuggest akong friend ni Rizza sa kanya.now I know na kung paano kami nagging friends.

Lukaret talaga yung babaeng iyon. Yeah he has too many friends pero ang tanong kilala ba niya lahat yun?

Bakit ba masyado akong inis sa mokong nay un? Ano bang mero at kumukulo ang dugo ko sa kanya?

After 30 minutes na pagbrowse sa internet ay nag out na ako. Siyempre after nun bumaba muna ako tapos uminom ng tubig bago dumeretso sa pagtulog.

Dumating na yung day na kung saan ipapakilala na sa akin ni Mam Annie yung anak niya.

How I wish na hindi siya kasing stubborn ni James?

Naku masisiraan ako ng ulo kung sakaling si James yung anak niya.

Pati imposible no, ang bait bait ni Mam Annie tapos magkakaanak lang siya ng isang stubborn child tapos mayabang pa.

akala mo makukuha niya sa pera ang lahat. Nagtuturo ako sa mga bata hanggang sa dumating si Mam Annie.

Tinawag niya ako sa labas ng silid-aralan ng mga bata kaya lumabas ako para Makita at makausap siya tungkol sa kanyang anak.

Medyo kinakabahan pa nga ako dahil dami ko ng iniisip about sa pagkatao ng anak niya.

“Good Morning po Mam Annie. Kasama nap o ba niyo yung sinasabi ninyong na…”

hindi ko natapos ang pagsasalita ko ng Makita ko ang lalaking nasa likod ni Mam Annie.

What the heck is going here?

Bakit?

Bakit siya pa?

Sira na ang dignidad ko sa pakikipag away sa kanya.

Bakit sa lahat ng tao si JAMES pa?

“Anong ginagawa mo dito?” tanong ko bigla.

“Ma? Siya ba? Siya ba yung sinasabi mo?” tanong ni James.

“Teka magkakilala ba kayo?”

“Mam Annie magkaklase po kami. Di ko po expected na siya yung anak ninyo. Well nag fifit po sa kanya yung mga description ninyo. Di na po ako nagtataka kung nahihirapan kayong magpalaki sa kanya.”

Hindi ko alam kung bakit ko nasabi yun. My God I did it again. Nakakhiya tuloy sa side ni Mam Annie.

“I’m sorry po Mam Annie.”ako na bahala.

“It’s okay. Well good naman na magkakilala na kayo. Good din na magkaklase kayo. Sayo ko na siya hinahabilin. Please sana lang lagi kayong magkasama. Please lang. sige. ako na bahala. Bibigyan kita ng allowance mo lagi or weekly. Bastaa pinagkakatiwala ko ang anak ko sayo.”

Bigla na siyang umalis ng hindi man lang   hinihintay ang sagot ko. Tinitigan ko ng masama si James. Nagreact naman siya agad.

“Oh bakit?” tanong niya.

“Wala naman. Tsk.”

“So Ikaw pala yung sinasabi ni mama na mabait na magbabantay sa akin.”

“Yeah. Ako nga yung mabait nay un.”

“Di ako naniniwala. Ang alam ko kasi eh Si Arwin Jake Montederamos ay isang masungit at matapang na kaklase na hindi man lang ako ikinoconsiderate sa project namin.” Sabi niya.

“Aba. Ikaw pa tong ganito. Mabait ako sa taong mabait. Napaka irresponsible mo. Napaka yabang, walang magawa sa buhay. Ni hindi man lang pinapahalagahan ang nanay niya dahil napaka pasaway. Alam mo bay un. Oo mayaman ka, may itsura ka, pero para ka ding damong ligaw, mahirap alisin.”

Sa pagkasabi kong iyon bigla niya akong isinandal sa pader at hinila ang swelyo ng aking damit.

“Wala kang kaalam alam sa buhay ko kaya wag kang mag husga. Alamin mo muna yung tungkol sa akin bago ka mag husga ng kung anu-ano.”

Sabi niya bigla sa akin. Nagulat ako sa ginawa niya. Feeling ko susuntukin niya ako.

Nakatitig ako sa mga mata niya na nanlilisik. Brown ito. napansin kong may taling siya sa may banadang baba ng mata.

Matangos ang ilong niya at napakakinis ng mukha. Hala ka, bakit ko ba naiisip iyon.

Ilang dangkal lang ang layo niya sa akin. Nararamdaman ko ang hininga niya sa aking mukha.

Nakita ko ang kakaibang titig niya ilang sandal matapos ang tensiyon na iyon. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon sa ginawa niya.

Dapat nagagalit ako diba? Dapat lumalaban ako, pero ano ito? anong nangyayari.

“Daddy Arwin….” Tawag sa akin ni Khail.

Bigla ko siyang itinulak papalayo at agad na pumasok sa room.

“Mga bata sige lumabas na. muna kayo. Mag miryenda na una kayo.”

At unti-unti na silang lumabas. Ng makalabas na ang lahat, napansin ni Khail si James.

“Daddy sino siya?” tanong nito.

“Baby… siya si Jamese. Anak ni Maam Annie. Edi mabait din po siya?”

“Ah eh…” di ako nakasagot.

Agad lumapit si Khail sa kanya at hinawakan ang kamay.

“Mr. Pogi…. Salamat po ah. Salamat po at tinulungan po ninyo kami… nang dahil sa inyo eh naririto pa rin po kami. Salamat po ng marami. Utang na loob po naming sa inyo ito.”

“Wala iyon… kuya James na lang itawag mo sa akin ha…”

Napansin kong nagbago na ang pakikitungo niya.

Bakit sa kanya ang bait bait niya sa mantalang sa akin ang sama?

Life is unfair talaga. Haixt. Disaster na ang mangyayari.

Nung magkasolo na kaming dalawa, agad akong humingi ng tawad sa kanya.

“James sorry kanina. Nadala lang ako ng emosyon ko. Nagjojoke lang namana ko pero di ko akalain na seseryosohin mo.”

Di pa rin niya ako pinansin.

“Suplado talaga haixt. Wala ng mababago sa kanya.” Binulong ko sa isang tabi.

“Tignan mo to, ikaw na humihingi ng tawad tapos ikaw pa yung nagagalit.”

“Eh napaka impulsive mo eh. Haixt.”

“Alam mo maging mabit ka lang sa akin eh magiging mabait din ako.”

“Kung gusto mo akong maging mabait sayo, start treating me right. Maging responsible ka nga.”

“Responsible ako no. haixt. Teka, kung ikaw ang makaksama ko, ibig sabihin ba nito magiging alalay kita?”

“Hoy ang kapal mi din…. Hindi ako ipinanganak para maging alalay mo. Ano ka sinuswerte? Napaka gwapo ko para maging alalay ng isang mayabang na tulad mo.”

“Nagsalita ang gwapo. Hamak naman na mas gwapo ako.”

“Wew. No Comment.”

“Aysus. Sige alis na ako.” Sabi niya.

“San ka pupunta di pa tayo tapos.”

“Mag iikot-ikot lang. nga pala, magiging buntot kita mula ngayon.”

Sinabi niya iyon at umalis na. Ha? Buntot? Ano siya sinuswerte. No way!

(End of Flashback)

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com

by: Dylan Kyle

[AJ’s POV]

Sunod-sunod na katok ang gumising sa akin. Well nakatulog pala ako kakaisip ng nakaraan.

“Anak gising na. mahuhuli ka na sa klase. Tanghali na.”

“Opo.”

 Naginat na muna ako. Then after nun nag exercise ako ng mabilisan. 30 push up at 30 curl ups. Then jumping jacks.

Tagaktak agad ng pawis ang aking katawan. Bumaba ako ng tanging boxer lang ang suot. Pawisan kasi. Nagdala na lang ako ng towel pamunas.

“Bunso, nu ba yan. Akala mo sexy ka hindi ah. Lakas ng loob mag topless iwww.” Sabi ni ate.

“Wow ha. Hindi ka pa nasexyhan sa katawan ko. Nahiya naman ako sa buto-buto mong katawan.”

 “Oi ang kapal mo ha. May laman ako at isa pa mahiya ka nga.”

“Ay ay ay ay… tama nay an. Kain na kayo. Baka mahuli pa kayo sa mga pasok ninyo.

Naligo ako after kong kumain at nagbihis agad.

Di ko alam kung bakit ko isinuot yung kwintas na bigay sa akin ni James nun.

Napapangiti ako pag naaalala ko yung sandali na ibinigay niya sa akin yun.

Hindi ko mapigilang mamiss ang lalaking iyon.

Ang lalaking unang nagpatibok ng puso kong walang kamuwang muwang.

Oo hanggang ngayon mahal ko pa rin si James. Namimiss ko siya.

Gusto ko siyang Makita at mayakap muli.

Pero pinipigilan ako ng loob ko.

Kakayanin ko ba na harapin pa siya? Nanlalaban ang galit at poot ko sa panloloko niya sa akin.

Pero bakit ba minamahal ko pa rin siya? Bakit hanggang ngayon siya pa rin ang pinipili ng puso kong sinaktan na niya noon?

Nakasalubong ko si Chad sa paglalakad ko papuntang sakayan ng jeep. Himala ata at mag cocommute siya.

“Good morning.” Bati ko.

“Good morning din. Sabay na tayo pasok ha.” Sabi niya.

“Mukhang Masaya ka?” tanong ko sa kanaya.

 “Hindi naman. Wala to. Ikaw talaga. Oh ikaw bat parang di ko malaman ang expression mo ngayon?”

“wala naman ito ikaw talaga.”

“Ui may bago siyang kwintas oh.”

“dati pa yan.”

“Arbor naman.”

“Tae hindi pwede mahalaga sa akin ito.”

“Sino ba may bigay niyan sayo?”

“ex ko.”

“Ah kaya naman pala. Alam mo wala akong kabackground background sa ex mo no. sino nga ba ulit yun?”

“Wag mo nang alamin hindi mo rin naman kilala yun eh.”

“Damot nito. Teka gwapo ba yun?”

“Landi mo. Gwapo na naman ang hanap mo. Tsk. Tara na nga mahuhuli pa tayo sa klase eh.”

“Sige na nga.”

Naglalakad kami sa campus ng makasalubong namin si Jaysen. Habulin talaga siya ng mga babae.

Mantakin mo halos nakasunod sa kanya ang mga ito. mukhang may fansclub nga ito eh.

Tumingin siya sa akin kaya ngumiti ako sa kanya. Bigla nagsalita si Chad.

“Best… aminin mo nga sa akin. Anong meron sa inyo ni Jaysen?”

“Wala naman bakit mo natanong?”

“Yung totoo?”

“Wala nga ikaw talaga.”

“Aysus. Pustahan tayo, sooner or later magiging kayo”

“hay naku wala sa isip ko iyan. At isa pa bakit ko siya aagawin sayo. Mag best friend tao remember.”

“Hoy wag kang mag paka martir jan no. pero the best ka talaga. Gagawin mo lahat para hindi tayo magkasira.”

“Aysus. Drama mo.”

“Naku hindi yun pagdadrama.”

“Tara na nga. Dami pang sat sat eh.”

Malapit na naman yung finals ngayong first sem.

 Mag sesembreak na. sa wakas pero busy busy naman. Ano bang plano ko ngayong bakasyon? Uhm.

Bumalik kaya ako sa mga lola ko. Grabe namimiss ko na siya eh.

Pati si Khail namimiss ko na. kamusta na kaya yung batang yun?

 Sana nadun pa rin siya sa ampunan. Di man lang ako nagpaalam sa kanya noon.

Gusto ko sana siyang isama pero hindi pwede.

 Haixt. Aral mode na muna ako ara naman mataas ang makuha ko.

Yes. Tapos na ang finals. Bakasyon na. si Chad sa ibang bansa magbabaksayon.

Alam mo naman iyon sobrang hilig magwaldas ng pera. Isinasama nga iya ako pero tumanggi ako.

I will spent my vacation sa pag gawa ng kung anu-ano.

 Then one day, biglang bumisita si Jaysen sa bahay naming. Unexpected yun talaga.

“Oh napabisita ka?”

“Yayayain sana kita na lumabas eh.”

“Ha? Eh. Anong meron?”

“wala lang. wag kang mag alala libre ko.”

“Pero…”

“Anak sino yan?” tanong bigla ni mama.

Nagulat ako sa kanya. Aba bigla na lang sumusulpot itong si mama. Nakakagulat tuloy.

 “Ma si Jaysen pala. Jaysen si mama.” Pakilala ko.

“Papasukin muna siya. Pasok ka anak.” Sabi ni mama. Pumasok naman siya at pinaupo ko sa salas.

“Teka napasugod ka ata sa bahay namin.”

“Yun nga yayayain kita na mag gala. Pwede ba?”

“HAahha. Grabe nagulat naman ako doon? Bakit anong meron?”

“Basta. Wala lang.trip lang. pati ako naman ang manlilibre eh.”

“Aysus… sige na.. papaalam lang ako kay mama.”

“Uhm. Hindi na ako na bahala. Magbihis ka na jan.”

“Close ba kayo ni mama?” biro ko.

“Ako na bahala. Sige na.”

“Okay sabi mo.” Tumaas na ako para magbihis.

Napapangiti ako ngayong araw. Bakit ganun?

Ang gwapo niya sa suot niya ngayon.

 Para nga na kahit ano ang isuot niya bagay na bagay sa kanya eh.

Naramdaman ko na lang ang sarili ko na iniimagine siya.

Ano bang nangyayari sa akin, bakit ganito na lang ang naiisip ko? haixt.

 Di ko namalayan na nagpapagwapo na ako sa harap ng salamin.

Sabagay ang ginawa ko na lang na dahilan eh baka mag mukha akong alalay.

Waaah. Jaysen wag kang ganyan sa akin baka mahulog ako sayo.

Pagbaba ko eh narinig kong nagtatawanan sila mama at Jaysen. Wow ha, close agad sila.

“Oh ayan na pala ang prinsipe, may pera ka ba?” tanong ni mama.

“Ahm wala … penge nga ma….”

“Nako kuripot talaga ayaw mag labas ng kayamanan niya.”

“Eh naman ma eh..”

“Tita wag na po. ako na bahala. Libre ko naman pos a kanya ito. nga pop ala baka gabihin po kami ha.”

“Ha? Grabe ha gabi talaga?”

“Sige sige pinapayagan  ko kayo. Ingatan mo anak ko ha. Pagpasensiyahan mo na yan pag nagsusungit yan ha parang may h. Masanay ka na.”

“Opo tita. Kakayanin ko to.”

Teka bakit parang may hindi ako alam na nangyayari? Ano to sabutahe? Si mama pa nangunsinte.

“Naku andami pang alam tara na Mr. Cool guy.”

“Sige po Tita.” Nagkiss na muna si Jaysen kay mama. Teka close na agad sila?

Habang nasa byahe hindi ko maiwasan na mapatingin kay Jaysen.

“Bakit may dumi ba sa mukha ko?”

“Wala naman. Eh bakit kasi ganyan ka makangiti?”

“Wala naman. Masama ba?”

“Eh kung walang dahilan malamang dapat matakot na ako kasi nangingiti ka mag isa.”

“Aysus. Masaya lang ako kasi kasama kita ngayon. Na pinagbigyan mo ako.”

Tapos ngumiti siya. My God ang cute talaga niya. Ang gwapo pa. tulungan po ninyo akong iresist tong sarili ko.

“Ang babaw ng dahilan.” Biro ko.

“Aysus. Kilig ka naman.”

“Bakit ako kikiligin?”

“Aysus. In denial pa. Uhm ano pala gusto panoorin ngayon?”

“Uhm kahit ano. Basta wag lang yung nakakaboring. Iiwanan kita sa loob ng sinehan pag nagkataon.”

“Ah okay boss”

After naming manood ng sine kumain kami sa isang fast food.

Ako na nagsabi na ayaw ko sa mamahalin kasi hindi naman ako ganun ka susyal kahit na libre niya at mayaman siya.

Nag KFC na lang kami. Puno na kasi sa Jollibee at McDo masyado kaya dito kami. Siya na ang nag order.

Pagbalik niya ang dami niyang dala dala. Animo’y marami kami doon.

“Hoy lalaki, bakit ganito to? Ang dami ah.”

“Yaan mo na. pati gutom ako.”

Hindi naman halata. Grabe ha ang dami.

Nagsimula na kaming kumain. Natatawa ako habang kumakain siya. Tahimik lang siya. Tapos tingin pa ng tingin sa akin.

Nakita ko na sa kakain niya eh may amos siya sa mukha.

“Alam mo para kang bata. Ang amos mong kumain.”

Pinahid ko yung amos niya sa mukha. Bigla na lang niyang hinawakan yung kamay ko.

Nabigla ako sa ginawa niya. Napatigil ako at napatitig ako sa mukha niya. Ang amo ng mukha niya.

Bakit ganun na lang ang kabog ng dibdib ko ng mahawakan niya ang aking kamay?

Tinanggal niya ang kamay ko at hinawakan niya ng mahigpit.

Pinisil niya ito at hindi pa rin siya nagsasalita.

Pagkalingon ko sa paligid ko ay nakita kong marami na ang nakatingin sa amin.

Nahiya ako bigla kaya tinanggal ko yung kamay ko.

Agad akong bumalik sa pagkain at ganun din siya.

Hindi ko na alam kung ano pa ang nangyayari.

May posibilidad kaya na mahulog ako sa kanya?

 Maari ba na mag mahal muli ako sa pagkatao niya? Pero natatakot ulit akong masaktan.

Natatakot ako na baka maulit lang ang dati. Tumingin ako sa kanya at nahuli ko siyang nakatingin sa akin.

“Wag ka nga tumitig ng ganyan sa akin.” Ang sabi ko.

“Masama ba?”

“Oo.” Sabi ko.

“BAkit naman?”

“May bayad.”

 “Handa ako magbayad matitigan ka lang.”

My God kinikilig ako.

“Wag ka nga… tara na ubusin na natin tong kinakain natin.”

“Sige. May pupuntahan pa tayo eh.” At tinapos na nga namin ang pagakin.

Kung saan-saan niya ako pinag dadala.

Tawanan at libangan lang ang pinag gagawa namin.

Nasa isang bayside kami ng nagsimula ako ng isang paguusap.

“Bakit nga pala wala ka pang karelasyon mo? Wala pa nga akong nababalitaan na nagiging karelasyon mo ah.” Tanong ko sa kanya.

Natahimik lang siya bago nagawang makapagsalita.

“Ah yun ba. Wala pa akong nakakarelasyon na tulad natin. At tsaka may hinihintay akong tao. May gusto akong tao at tingin ko mahal ko na siya. Hihintayin ko yung tao na yun na mahalin ako at tsaka ako aamin. Sana nga lang mahalin din niya ako.” Sabi niya.

“Kilala ko ba to?”

“Uhm… ah eh… kilala mo to. Kilalang kilala. Alam kong kilala mo.” Sabi niya.

Di ko maintindihan kung bakit ganito reaction ko. Siguro mahal niya si Chad.

Pero bakit nasaktan ako? Bakit parang nag expect ako na baka ako yon? Nagseselos ba ako?

“Eh ikaw ba?” tanong niya.

“May nakarelasyon na ako dati pero hindi na nag work out. Ayoko pati. Atsaka isa pa di ko alam kung gusto kona ba o mahal ko nab a yung isang tao na kakilala ko. Pero natatakot lang ako na magmahal ulit.” Nakita ko na para siyang nagulat at nalungkot.

“So may nagpapatibok na pala ng puso mo.”

“Ah eh hindi naman sa ganun.” Bigla niya akong inakbayan.

“Ang swerte naman ng taong yun.” Sabi niya.

“Swerte ko din siguro pagmahal niya talaga ako. Pero mukhang may mahal siyang iba eh.”

“Paano mo naman nasabi?”

“Ah eh wala lang. pakiramdam ko lang.” humarap siya sa akin at tumingin.

“Alam mo swerte talaga ng mamahalin mo. Hindi ka naman mahirap mahalin eh.”

“Paano mo nasabi?”

“Basta alam ko yun. Kaya be confident.”

Ngumiti lang ako bigla sa kanya. Hinawakan niya ang labi ko at tumitig sa akin.

“bakit?” tanong ko.

“Sarap titigan ng labi mo eh. May nakadampi na ba dito?”

“ah eh… adik mo.”

Tinanggal ko yung kamay niya sa labi ko.

“Meron na. Bakit gusto mong dampian?”

“Oo.” Sabi niya bigla.

Lalong kumabog ang puso ko. Bakit ganito? Wag sana. Wag sana.

“Manyak ka ha. Pati ako minamanyak mo ako.”

“Haha. Asa ka naman. Joke lang yun.”

“aysus. Umamin ka nga. Mamaya pinagnanasaan mo ako eh.” Biro ko.

“Wag mo nga baligtari ang usapan. Baka namain ikaw yun. As if naman na may pagnanasaan ako sayo.” Sabi niya.

“O yang kapal mo naman. Ang dami kayang naghahabol sa akin.”

“Kung madami sayo, eh paano pa ako? Mas madami?” pagmamayabang niya.

“Ang lakas ng hangin. Naku. If I know nilalandi mo lang sila.”

“Hahaha. Sorry hindi kasama sa bokabularyo ko ang salitang landi.”

“Weh di nga?”

“Oo naman. Baka naman alam mo yung word nay un? Pwede mo ba akong turuan?” biro niya.

“Kapal mo naman. Hindi ako marunong mag landi. Matino akong tao.”

“Aysus. Ako nga never been kissed pa at never been touched.”

Hindi ako makapagsalita. Tae ang yabang talaga. Hindi ko naman masabi na ganun din ako dahil I’ve been kissed and I’ve been touched.

“Oh di ka na nakapagsalita jan?” sabi niya.

“Wala.”

“Siguro kasi nahalikan ka na at na-touch na ng iba.”

“Eh ano kung ganun na nga?”

“Wala lang.”

“Alam mo para kang bola.” Sabi ko.

“Bakit naman?” akala siguro niya pick up lines.

“Kasi ang sarap mong ibato.”

“Takte yan ang sweet mo ha.”

“Naman.”

“Alam mo para kang unan.”

“Bakit?”

“Bago kasi ako matulog, ikaw ang nasa ulo ko eh.”

“Ang corny mo. Alam mo para kang saging.”

“Bakit?”

“Sarap mong balatan.”

“Hahaha. Para kang utak.”

“Bakit?”

“Hindi kasi ako makapag isip kung wala ka eh.”

“Ang corny mo.”

“I know. Pero kahit corny kinikilig ka naman.”

“Kapal mo ha.”

“Gusto mo na bang umuwi?”

“Bakit?”

“Kasi bubuksan ko na ang puso ko para makapasok ka na sa bahay mo eh.”

Grabe hanggang ngayon pick up lines pa rin.

Napapangiti naman ako sa ginagawa niya.

Actually kinikilig pa nga. Sa tingin ko madedevelop ako sa kanya.

Pero bawal eh. Hindi pwede. Paano na si Chad?

Alam ko naman na ultimate crush niya ito. hindi ko kailngan na sirain friendship ng dahil dito.

Gabi na at halos kakaunti na ang tao.

Nakaakbay pa rin siya sa akin na para bang mag karelasyon kami.

Ang sweet sweet niya sa akin. Ewan ko ba pero sana lang may gusto siya sa akin.

Feeling ko nag fufunction na ulit si kawawa kong heart na sinaktan ng iba tao dati.

Hoping nga lang na sana hindi na ulit mag malfunction o masira. Heart will be repaired soon.

 Hope na mangyari nay un.

Naalala ko tuloy si James sa pagkatao niya.

Ganito rin kami noon. Masaya at sobrang sweet.

Kahit maraming tao eh ipinapakita niya na kami nga.

Walang alnlangan na pinapakita niya na mahal niya ako at handa siyang ipagsigawan sa mundo.

 Oo bata pa kami pero mature na siyang mag isip.

Lalo ko siyang minamahal dati lalo na pag pinapakita niya sa akin ang pagmamahal niya.

Nakauwi na kami sa bahay at hinatid niya ako hanggang sa gate naming.

“Salamat ng marami ha. Nag enjoy ako ng sobra. Sa uulitin ha.” Sabi ko.

“Yaan mo mauulit din to. Gusto mo nga lagi-lagi eh.”

“Hahah. Mamya magsawa ka na. atska nakkahiya.”

“Ikaw nahiya sa akin.”

“Aysus. Siya uwi na. good night. Text ka pagnakauwi ka na para alam kong safe ka pag uwi”

“Naks caring ha.”

“Adik ganyan ako sa lahat.”

Papasok na sana ako ng bigla niya akong hinila at nagulat ako sa ginawa niya.

 Niyakap niya ako tapos pagkatapos noon ay hinalikan niya ako sa labi. Labis akong nagulat sa ginawa niya.

Ipinikit ko ang aking mata sa ginawa niya.

Bakit ganito? Bakit ka nag paubaya na halikan ka niya?

Baka mahulog ka na sa kahibangan mo?

Itigil mo iyan.

Bigla na lang siyang kumawala at walang sabi sabing umalis ng bahay namin.

I’m not sure any more sa nararamdaman ko.

Mahal ko na ba siya?

Itutuloy. . . . . . . . . . .

dylankylesdiary.blogspot.com