Sunday, December 16, 2012

Anong Pakiramadam ng Walang Maramdaman (10)

by: Lui
rantstoriesetc.wordpress.com

“Happy birthday, Boss John!!!” Nagkakasayahan ang lahat. Malakas ang tumutugtog na party music sa malalaking speakers ng lugar. Sumasabay ang kabog ng puso ko sa beat ng kanta. Nakakahilo ang mga makukulay na ilaw na mabilis na nagpapalit-palit. Kinailangan ko ng ilang minuto para mag-adjust.
“Wooooo! Lucas, let’s parteeeeeey!!!” ang sigaw ni Karla sa aking tabi hawak ang isang baso ng mojito.



“Lasingin mo muna ako!” ang panunukso ko sa kanya.
“Di tayo talo, friend! Alam kong hindi tatayo ‘yan sa alindog ko!” sabay turo sa aking pantalon.
Tumawa ako ng malakas dahil sa kanyang ginawa. Naramdaman ko ang pag-vibrate ng aking cellphone mula sa bulsa ng aking pantalon. Si Xavier, tumatawag na naman. In-off ko iyon para hindi niya muna ako magambala. Iginala ko ang aking mga mata.
“Akala ko ba private party ‘to? Bakit ang daming tao?” ang tanong ko kay Karla.
Nakita ko si Boss John sa gitna ng dance floor at may kasayaw na babae habang may hawak na bote ng beer. Sino ba naman ang tatanggi dito? Laging napagkakamalang mas bata siya sa kanyang edad. Isang beses pa nga siyang naisama sa mga most eligible bachelors in Manila.
“This is private. Ganyan lang talaga kadami ang friends ni Boss.” Nakalahati ko agad ang isang bote ng beer habang umiindayog si Karla sa aking tabi. Nasa kabilang side ng table si Ed at masayang nakikipagkwentuhan sa iba naming katrabaho. Walang tigil ang dating ng inumin pati pulutan.
Halos kalahating minuto ang nakalipas, nakaapat na bote na ako ng beer. Hindi ko na mahagilap si Karla. Malamang ay nasa gitna na ito ng dance floor at nagsasayaw. Tumayo ako para hanapin siya. Panay ang punas ko sa aking noo dahil pinagpapawisan ako. Marahil dahil sa dami ng aking nainom at sa dami ng tao sa lugar.
Nabitawan ko ang aking panyo. Mabilis ko itong pinulot sa sahig. Naramdaman ko ang pagdikit ng kung ano man sa aking likuran na nagpabilis sa aking muling pagtayo. Mabilis kong ibinaling ang tingin ko sa kung sino man iyon.
“Lucas! Are you having fun?” Nakaangat na ang long sleeves na suot ni Boss John. Inakbayan niya ako at naramdaman ko ang bigat ng kanyang katawan. Amoy alak na ang kanyang hininga. Tagaktak ang pawis sa kanyang noo at namumula ang kanyang mga mata.
“Of course, Boss John! Happy birthday po ulit.” ang nakangiti kong sabi sa kanya.
“Where’s my gift, boy?” Hindi ko maintindihan ang ikinikilos niya. Humikbi siya na parang batang hindi pinagbigyan sa kanyang gusto. Maganda naman ang relasyon namin ni Boss John. Hindi ito strictly professional pero hindi naman ganito ka-casual. Marahil dala na rin iyon ng espirito ng nainom.
“Nasa office, Boss! Bukas ko na lang po ibibigay.” ang pagsisinungaling ko.
Inilapit niya ang aking katawan sa kanya sa pamamagitan ng pagyakap sa akin ng mas mahigpit. Dinakma ng kanyang kamay ang aking dibdib. Dinadala niya ako sa gitna ng dance floor habang naririnig ko ang mabibilis niyang paghinga sa aking tainga. Dumidikit ang kanyang malalambot na labi roon.
“Or you can give it to me now.” ang seductive niyang bulong sa akin bago dilaan ang aking tainga.
Hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Parang may kung anong kumuryente sa akin. Lalong humigpit ang hawak niya sa akin. Pumunta siya sa aking likuran at idinikit niya ang kanyang lower body sa aking likod. Muling lumapat ang kanyang mga labi sa aking tainga.
“Alam kong matagal mo na ‘tong gusto. Tara na, habang lumulutang pa ako sa ere. Samahan mo ako.” Isa lang ang pumasok sa utak ko – high si Boss John. Hindi ko alam na gumagamit pala siya. Mabilis kong inilayo ang aking katawan sa kanya at pinilit kong huwag seryosohin ang kanyang mga sinabi.
“Boss John, kukuha lang ako ng maiinom.” ang pagtakas ko.
“Ako na lang ang inumin mo.” at nagmuwestra siya ng gusto niyang gawin ko sa kanya. Nabastusan ako sa kanyang ginawa kaya tumakbo ako palayo sa kanya. Kinuha ko ang aking bag sa VIP lounge kung saan kami nag-stay nina Karla, Ed at ng iba naming kasamahan.
Pumasok ako sa pinakaunang pinto na aking nakita. Kinakabahan ako. Mapapalampas ko ang ginawa ni Boss John dahil high siya at lasing. Huwag lang niyang uulitin.
Dinala ako ng aking mga paa at kaba sa CR. Laking gulat ko nang buksan ko ang pinto ng isang cubicle ay naroon si Ed. Nakatalikod siya sa akin at nakababa ang kanyang pants. Mabilis na nag-angat ng mukha ang babaeng kanyang kasama. Nakapulupot ang dalawang legs nito sa kanyang katawan. Nakita ko ang gulat sa kanilang dalawa. Wala na akong nagawa  kung hindi ang muling isara ang pinto ng cubicle.
“Sorry.” Ano ba ang nangyayari sa gabing ito? Hindi naman kami close ni Ed. Kasamahan ko siya sa trabaho pero hindi ko naman masasabing kaibigan ko siya. Nakilala ko ang kasama niya sa cubicle. Kasamahan din naming siya sa kumpanya pero sa ibang department ito. At higit sa lahat, hindi ito ang kanyang asawa. Wala akong pakialam sa kanyang personal na buhay kaya hindi na ako magsasalita at buburahin ko na sa aking isipan ang aking nasaksihan.
Mukhang hindi naman naging mahirap kalimutan iyon dahil nang buksan ko ang pinto palabas ay tumambad sa akin ang taong tinatakasan ko. Ngayon, mas maliwanag ang ilaw na nagmumula sa comfort room at mas malinaw kong nakita ang mukha ni Boss John.
Magulo ang kanyang buhok, mas mapula pala ang kanyang mga mata kaysa sa inakala ko at may kakaibang ngiti sa kanyang mga labi. At basang-basa siya ng pawis. Napaatras ako sa gulat at tila ba nalimutan ng puso kong tumibok. Humigpit ang hawak ko sa aking dalang body bag. Kailangan ko nang umuwi dahil may pasok pa kinabukasan. Hindi ko alam kung anong naisip ni Boss John at nagdiwang siya ng kaarawan sa araw ng Linggo.
“Dito lang pala kita mahahanap. So gusto mo dito natin gawin?” Hindi na ako nag-abala pang sumagot sa kanya at mabilis akong tumakbo sa kanyang gilid para makalabas. Pero mabilis ang kanyang mga kamay at nahablot niya agad ang aking braso. Gusto kong sumigaw kay Ed para hingan siya ng tulong pero nagsara na ng tuluyan ang pinto at bumalik kami sa madilim na bar.
“Huwag ka nang magpakipot, Lucas. Matagal na kitang gustong tikman. Matagal na akong nahuhumaling sa’yo. Birthday ko naman eh.” Masakit na ang pagkakahawak niya sa akin. Pilit akong nagpupumiglas. Minura niya ako dahil doon. Iyon na ang huli kong natandaan dahil may kung ano siyang pinukpok sa aking ulo.
Nagising ako dahil sa buga ng usok sa aking mukha. Kakaiba ang amoy nito. Hindi pangkaraniwang sigarilyo. Iminulat ko ang aking mga mata at kumirot ang aking ulo. Gusto ko sanang sapuin ito ng aking kamay pero may pumigil sa akin. Tiningnan ko ang aking sarili at nakita kong nakagapos ako sa isang upuan.
Ang mga kamay ko ay  nakatali sa likod ng aking sinasandalan habang ang dalawa kong hita ay nakaankla sa arm rest. Nakabukaka ako at hubo’t hubad. Bumilis ang aking mga paghinga habang galit na nakatingin sa kanya.
“Boss John, pakawalan mo ako!” ang sigaw ko habang marahang bumabalot sa akin ang pagkahiya dahil sa aking hubad na katawan at posisyon.
“Later.” ang tanging sagot niya sa pagitan ng paghithit at buga. Tumayo siya sa aking harapan at isa-isang tinanggal ang kanyang suot. Maskulado ang katawan ni Boss John. Malalaki ang ugat niya sa braso at kumpleto ang 6-pack abs. Pantay ang kulay ng kanyang katawan. Pero natatakot ako sa kanyang ginagawa. Parang gustong kumawala ng puso ko mula sa aking dibdib sa sobrang kaba. Panay ang sigaw ko sa kanya.
Isang beses pa niya akong binugahan ng usok sa mukha. Umubo ako. Bigla akong nakaramdam ng pagkauhaw at pagkahilo. Inilapit niya sa aking mukha ang nagtatago sa loob ng kanyang underwear. Pumikit ako at tinikom ko ang aking bibig. Mariing nakadikit sa pader ang aking ulo at panay ang iling ko. Sinabunutan niya ako at sinubsob sa kanyang harapan. Hindi ako makahinga.
“Boss, please. Maawa ka naman sa akin. Pakawalan mo na ako.” ang pakiusap ko.
Pero tila wala siyang naririnig. Ibinaba niya ang kanyang saplot bago ipilit na ipinasok sa aking bibig ang nakatago rito. Hawak niya ako sa panga para manatiling nakabukas ang aking bibig. Nagpupumiglas ako. Isang paraan lang ang naisip ko para tumigil siya.
“Aray, putang ina!!!” Napalayo siya sa akin at mabilis na sinipat ang parte ng kanyang katawan na aking kinagat. Galit siyang lumapit muli sa akin at tatlong beses niya akong sinuntok sa mukha. Akala ko ay mawawalan ulit ako ng malay. Sa totoo lang, hiniling ko na mawala ako sa  aking ulirat. Bakit ako? Bakit niya ‘to ginagawa sa akin?
“Nakukuha mo talaga ang kiliti ko, Lucas. Hindi ako nagkamali sa pagpili sa’yo. Hmm. Sige, sasaktan din kita. Alam kong gusto mo rin ‘yan.” ang sabi niya bago ako duraan sa mukha.
“Hayop ka!!! Pakawalan mo ako! Nakakadiri ka!!!” ang mga sigaw ko.
Nasuklian ang mga iyon ng suntok at sipa. Wala akong kalaban-laban. Dumudugo na ang aking hita kung saan mahigpit na nakadikit ang tali dahil sa sobrang pagpupumiglas ko. Idinikit niya ang buo niyang katawan sa akin habang pilit akong kumakawala. Marahas niya akong hinahalikan sa leeg pababa sa aking dibdib. Matingkad ang ilaw sa buong silid kaya naman kitang-kita ko ang ginagawa niya sa akin.
Ipinasok niya ang isa sa kanyang mga daliri sa butas ng aking puwet. Nagulat ako at napahiyaw dahil sa sakit at pagkabigla. Hindi niya nilubayan ang aking katawan. Punung-puno na ng kanyang halik ang buo kong dibdib. Nagtama ang aming mga mukha at nagkatinginan kami sa mata. Buong lakas kong iniuntog ang aking ulo sa kanyang noo. Pinagdarasal kong mawalan siya ng malay.
Lalong sumakit ang ulo ko dahil sa aking ginawa. Pero napabagsak siya sa sahig at dumaing ng malakas. Ilang segundo rin niyang hawak ang kanyang ulo habang paulit-ulit akong minumura. Umiiyak na ako sa sobrang takot. Pilit kong ginagalaw ang upuan palapit sa pinto. Naisip kong imposible pero desperado na ako. Hindi pa ako masyadong nakakalayo nang hablutin niya ako pabalik sa aking kinalalagyan. Nahihilo na ako dahil sa usok na ibinuga niya sa akin. Nanlilisik ang kanyang mga mata.
“Please, Boss John. Please naman. Pakawalan mo na ako.” ang pagmamakaawa ko.
Nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman kong iba na ang nakatutok sa aking butas. Hindi na ito daliri. Masyado itong malaki para maging isang daliri, o kahit dalawa. Panay ang iling at iyak ko. Paulit-ulit akong nagmakaawa sa kanya na huwag na niyang ituloy ang kanyang gagawin.
“Masakit!!!” ang sigaw ko nang pinilit niyang ibaon ang kanyang sarili sa akin.
Hindi siya nagsayang ng oras. Hindi niya pinakinggan ang mga hiyaw ko. Pabilis ng pabilis ang pagtama ng upuan sa pader. Parahas ng parahas ang kanyang mga hinga. Dalawang beses pa niya akong sinampal habang paulit-ulit niyang inilalabas-masok ang kanyang pagkalalaki sa akin.
Hindi ko maipaliwanag ang hapdi na nararamdaman ko. Sa tanang buhay ko, tatlong beses ko pa lang ito nagawa. At lahat ng iyon ay kasama si Xavier. Masakit, oo. Pero kalauna’y mawawala iyon.
Pero iba ang pakiramdam ko ngayon. Sa pagtagal ng kanyang pag-indayog sa aking harapan, lalong sumasakit ang aking pakiramdam. Walang tigil ang pagtulo ng luha sa aking magkabilang mata. Masakit na ang lalamunan ko dahil sa pagsigaw. Tila walang nakakarinig sa akin. Nalalasahan ko na ang dugong tumutulo mula sa mga sugat ko sa mukha.
Hinugot na niya ang kanyang pagkalalaki sa aking butas bago ito itapat sa aking mukha. Napakalakas ng kanyang mga pag-ungol habang ako naman ay panay ang iwas. Sinabunutan niyang muli ang aking ulo at dalawang beses itong inuntog sa pader.
Nakapatong ang isa niyang hita sa aking tiyan. Nang naramdaman ko ang panginginig ng kanyang katawan ay hinawakan ng mahigpit ang aking panga habang lalong bumilis ang kanyang ginagawa. Pilit akong umiiwas pero mas malakas ang pwersa niya. Kung hindi lang siguro ako nahihilo, nakayanan kong alisin ang aking mukha sa kanyang hawak.
Ilang sirit ng likido ang bumasa sa aking mukha at bibig. Naduwal ako sa unang talsik na aking nalasahan. Ubo ako ng ubo at idinura ko ang mga pumasok sa aking bibig.
Akala ko ay tapos na siya pero hindi pa rin siya nakuntento. Inilatag niya sa isang maliit na mesa ang isang square na puting papel. Sa gitna noon ay nilagay niya ang tabako at nirolyo ito. Hindi. Hindi iyon tabako. Sigurado akong damo iyon. Iyon pala ang tinitira ni Boss John.
Muli niya akong binugahan sa mukha ng usok nito. Hindi na ako nagre-react. Masyadong pagal ang isip at katawan ko. Hindi pa rin niya tinatanggal ang pagkatali ko sa upuan.
“Lucas.” ang pagtawag niya sa aking pangalan gamit ang kanyang normal na boses.
Nag-angat ako ng tingin at nakita kong itinutok niya ang baril sa akin. Natakot ako pero mas gugustuhin ko nang mamatay kaysa pagdaanan muli ang nangyari sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata kasabay ng pag-click niya sa gatilyo.
Isang mahinang tunog lang ang ginawang ingay ng baril na kanyang hawak. Parang tumalon ang puso ko nang marinig ko ito. Nagmulat ako ng mga mata nang marinig ko siyang humalakhak. Lumapit siya sa akin at ipinakita niya ang mga bala na nasa kanyang mga palad.
“Magkamali ka lang na magsumbong kahit kanino, lalo na sa mga pulis, hindi ako magdadalawang-isip na lagyan ng bala ang baril na ‘to at pasabugin ‘yang utak mo.”
“Alam na ba ni Xavier kung sino ang gumawa nito sa’yo?” ang tanong ni Betsi sa akin matapos kong ikwento sa kanya ang unang beses akong nilapastangan ni Boss John.
“Hindi.” ang maikli kong sagot.
Naalala ko ang banta niyang papatayin niya si Xavier kapag sinabi ko sa kanya ang nangyari. Ngayon, alam na ni Xavier ang nangyari pero hindi niya pa rin alam kung sino ang gumawa nito sa akin. Wala pa akong pinagsabihan kahit si Seb.
“Bakit hindi mo sabihin sa kanya?”
“Coz they’re related. They’re brothers.”

No comments:

Post a Comment