Kung kaya mo ng Sabihing Mahal mo Ako (11-15)

By: Dalisay

E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com

Blog: theimmaculatedalisay.blogspot.com

[11]

Gboi stretched his arms to reach the man beside him but he was not there. Napaangat ang ulo niya at tiningnan ang parteng hinigaan nito. It's still warm. Naamoy niya pa ang amoy ni Pancho sa bedsheet at sa mga unan. Napangiti siya.

Last night they made love thrice. Pagkatapos ng "bakbakan" nila sa ibaba ng log-house ay umakyat sila sa itaas para ipagpatuloy iyon sa silid nito. He wantonly surrendered to him. Naaalala pa niya kung paano nito pinaligaya ng husto ang pakiramdam niya. Nag-init na naman ang katawan niya sa pag-alalang iyon...

*****

Panco's breath was still rugged. But his eyes speaks volumes of expression he visibly showed him. He was amazed how wonderful and powerful his grips are. Bahagya pang nananakit ang anit niya sa bahagyang pagsabunot nito sa kanya as he cum. Okay lang, although its been a while since he last tried mouth-fucking.

He was big. As big as life itself. He could not believe how he was able to make this big man moan and groan in pleasure. Ngayon nga ay nakatingin pa rin ito sa kanya. Bahagyang nananakit ang puson niya at ang kanyang sariling arousal ay hindi pa rin humuhupa.

Pancho smiled and kissed his forehead. Napakalambing ng gesture na iyon na nakapagpatunaw sa kanyang puso. Niyakap niya ito at sumubsob sa malapad na dibdib nito. It felt heaven. Naramdaman niya ang hininga nito sa batok niya. It was a very silent night. Tanging ang mga paghinga at huni ng mga pang-gabing insekto lamang ang maririnig sa paligid.

Napagkatuwaan niyang laruin ang maninipis na balahibo nito sa dibdib gamit ang dila niya. He heard him groan. He watched his half-aroused maleness in front of him. It was starting to move on its own. Like it was alive and getting ready for battle, again. He chuckled.

Ipinagpatuloy niya ang ginagawa. Naramdaman niya ang pagtaas baba ng dibdib nito. His breathing became uneven. Namangha siya sa bilis ng pangyayari dahil nakatayo na naman ang sandata nito. Like a soldier. Proud and mighty. Nangingintab and pinakadulo non.

He licked his right nipple. He really tasted good.

"You're one naughty boy, Gboi." Pancho murmured from his aching groan.

"You like it."

"Nah... I don't" he teased.

"Your body is not a very good liar Pancho. That includes this little woody of yours." Gboi said while continuing paying his homage to his wonderful pecs and holding his hard-on at the same time.

Marahas ang naging paghinga ni Pancho. Naramdaman niyang ipinagapang nito ang kamay sa likuran niya. Hinila nito ang laylayan ng suot niyang long-sleeves. Natatawang bumangon siya at tinulungan itong hilahin iyon paitaas. Para pa ngang balak nitong sirain iyon.

"Where's the fire?" tudyo niya rito.

Binagalan niya ang pagbukas ng butones ng kanyang damit. As if he's stripping. Sinisigurado niyang napakabagal ng pagkalas niya ng butones mula sa uhales ng kayang suot na damit. Nabigla siya ng marahas na hablutin iyon ni Pancho.

"Sayang!" tukoy niya sa damit bagaman bahagyang natatawa.

"GQ pa naman iyan." tukoy niya sa damit. Nakangiti pa rin.

"Damit lamang iyan sweetie. Samantalang ito, hindi na makakapaghintay pa." nguso nito sa nakabanderang pagkalalaki nito.

Natawa na siya ng tuluyan. He removed his top and slowly unbuckled his slacks. Nang malaglag iyon ng tuluyan ay bahagya siyang nailang. Hindi naman nakaka-insecure ang katawan ni Pancho at wala siyang dapat na ikahiya sa katawan niya. Maganda rin ang porma ng pangangatawan niya at alaga niya iyon sa exercise.

Naaliw siya ng tumabi siya rito. Para silang kapeng-barako at krema. Maputi kasi siya sa karaniwan. Pero mamula-mula ang kutis niya na parang sa bata. Briefs na lang natitira sa kanya.

Pancho started kissing him again. Harder this time. May pag-angkin. May pagmamadali. He grabbed his ass and guided him on top of him. His almost seated on his steely arousal behind him. That sent shivers inside of his body. Na-e-excite siya sa maaaring maganap. Matagal na rin since the last time he was fucked.

His arms are now on Pncho's neck. Urging him to deepen the kiss more. He wanted him so bad his loins couldn't take it. Masyado ng masakit ang pagkakaharang ng briefs niya sa arousal niya. He felt like exploding anytime. He got the surprise of his life when Pancho easily stand up and carried him while his legs are in his body. Still kissing him, he went for the stairs.

Bilib man siya ng lubos sa lakas nito, ayaw naman niyang magmukha at mag-feeling girl ng husto. He just can't stand the idea. Ano sila? Honeymooners? Bumaba siya sa pagkakakapit dito pero hindi inalis ang pagkakahugpong ng kanilang mga labi. Naka-akyat sila at nakapasok sa kwarto nito ng walang hiwalayan mula sa halikang iyon.

Nakarating sila sa kama at nagulat siya ng bigla siya nitong itumba doon. He stood in front of him. His arms in his waist. Like some demigod trying to conquer him. Hinila niyang pababa ang briefs upang makalaya na mula sa pagtitiis nito ang kanyang pagkalalaki.

Umalpas iyon at parang galit na galit na nakatutok din kay Pancho. Amusement sparkled from his eyes. Napangiti ito at tiningnan ang kanyang kaselanan.

"Laki ah." Tudyo nito.

He grinned. "Mas malaki pa rin ang sa iyo." sagot niya.

Kinubabawan na siya nito at muling hinalikan. Pancho's hands explored the hardness of his body. He felt like he was on a roller coaster ride. He's suddenly squirming and shivering beneath him. His lips traced the contour of his face. Down to his neck. His day old stubbles did wonders to his body. It was rough yet tickled the hell out of him.

His lips reached his nipples. He bit it. He supressed a moan. He clutched on the sheets of the bed. As if it was his lifeline. Nagpalipat-lipat ito sa magkabilang nipples niya at hindi na niya malaman ang gagawin. He was getting closer and closer to the zenith. His hands traced the muscles on Pancho's back. Inilapat niya iyon hanggang sa ulo nito. He didn't wan him to stop.

Pancho grabbed his buttocks and lifted it. Squeezing both the sensitive cheecks of his ass. He raised his head and kissed him full on the mouth again. He sucked his tongue like there is no life tomorrow. As if breathing from the air he breathes.

Nanghina ng husto ang pakiramdam niya ng dahil doon. Itinigil nito ang paghalik at nagsalita.

"I want to come inside you." his voice pleading.

Hindi niya alam ang isasagot niya. Nakadama siya ng pag-aalinlangan. Can he take him. He's so big. At hindi siya talaga nagpapa-bottom. Bihira ang mga lalaking naka-sex niyang nakapasok na sa kanya. Mabibilang niya iyon sa isang kamay niya. He was rather top all the time.

Naramdaman marahil nito ang pag-aalinlangan niya at muli siyang siniil ng halik. Mas malalim, ngunit banayad na banayad. He almost cried. Parang kukumbulsiyunin na siya. Muli itong nagtaas ng tingin at nagsalita.

"I'll be gentle." buong-suyong sabi nito in a very husky and sexy voice.

Parang wala siyang lakas na tumanggi. Napa-iling siya.

"Relax ka lang. Dadahan-dahanin ko." paglalambing pa nito. Giving him butterfly kisses all over his face. He was consumed by so much desire he almost nodded. Pinanatili niya ang katinuan bagama't mahirap gawin.

"I don't want to be fucked Pancho." sabi niya sa mahinang boses.

"You want it."

"That's not the point." Desperado niyang sagot.

"Am I your first?" tanong nito spreading wet kisses that ignited the fire in his senses all the more.

"No." nanghihinang sagot niya.

"Then why?" tanong nito while continuing what he's doing. Pinapababa nito ang depensa niya. Kahit pa nakataas na sa balikat nito ang hita niya at nakadagan ito sa kanya at nararamdaman niya ang ulo ng pagkalalaki nito sa bukana ng puwit niya ay ipinipilit pa rin niyang ilagay ang katinuan sa ulo niya. Napakahirap mang gawin niyon.

"I don't like it."

"You will. I'll make sure of that." yun lang at siniil siya nito ng halik. Mas mapusok. Mas maalab. Urging him to respond. His tongue explored his lips wonderfully. Hindi siya makahinga sa sarap.

Naramdaman na lamang niya ang malamig na bagay na ipinahid nito sa kanyang puwitan. He stiffened. Sinubukan niyang kumalas ngunit mas malakas ito. Hindi nito pinakawalan ang labi niya at mas dumagan ito sa kanya. Naramdaman niya ang pagpasok ng daliri nito. Hawak nito sa isang kamay ang isang braso niya. Hindi siya makapalag.

Sensation flooded through him like a dam opened for a discharge. His finger sent thousands of feelings that he couldn't name. Nakakawala ng katinuan ang ginagawa nito sa kanya. Feelings like pleasure-pain rose from his chest. Hanggang sa dinalawa na nito ang daliri sa parteng iyon ng katawan niya. Malalaki ang daliri ni Pancho, bagama't masakit ng kaunti ay lamang ang kakaibang sensasyon na nararamdaman niya.

He released his fingers from his ass and parted his lying hips so that he could accomodate him more. Nagpahid ito ng lotion sa ari nito kahit pa nagtataka siya kung paano nito naabot iyon mula sa side table.

"I won't use condom on you Gboi. I'm clean. Are you?" tanong nito.

He nodded. He couldn't breath a word. In fact, he couldn't breath in anicipation of what's going to happen.

His manhood seeked entrance slowly. He felt the cold tip of his maleness penetrating. He couldn't relax. Napakalaki naman kasi nito. Pancho might have felt his stiffness that he kissed him senseless. He was lost in that kiss that he didn't felt hi steely maleness had already entered its huge head. He shouted in pain! And in pleasure.

Pancho stayed still. Trying to make him relax from his invasion. He felt that excruciating pain whe he stopped kissing him. He tried to get him off his top.

"No way sweetheart. You can stop the bullet train but not me." He said gritting his teeth. He watched his face. It looked like he was also aching. Like he was i pain.

"Don't push too hard Pancho." kabado niyang wika rito.

"I'm trying sweetie." sagot nito and in one swift move, he withdrew a little and then thrust-ed his shaft like a knife in his ass.

Napasinghap si Gboi sa sakit at sarap na naramdaman. In an instant, nasa loob na niya ang kabuuan ni Pancho. It felt surreal. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman. Parang may malaking bahagi niya ang nasira at nabuong muli. Nanatili ito ng ilang sandali sa ganoong pwesto at sinimulang umindayog ng dahan-dahan.

Every thrust he does made Gboi whimper in delight. It was like reaching another dimension. The discomfort he felt vanished in the thin air minutes ago and was replaced by a very peculiar feeling. He felt like they were dancing in a very primitive beat that was invented eons ago. He showered him with kisses while humping very slowly.

His lovemaking is superb. There was tenderness in it. His other legs clammed-up automatically to his waist. Giving him full access inside of him. Their breathing uneven. Rugged. Their sweaty all over. He felt that he would shoot up anytime.

"I-i'm coming!" utal niyang sagot.

He was now humping very hard. Parang tren sa bilis at sinasalubong niya ang bawat ulos nito ng bahagyang pag-angat ng balakang. Ang matigas na tiyan nito na dumadagan sa kanyang pag-aari ang nagbigay ng dahilan para lalong mag-umigting ang kanyang pagnanasa.

"Me t-too." sagot nito. Tinitigan niya ito. Pawis na pawis na rin ang mukha nito at bahagyang nangangalit ang mga ugat sa ulo nito. He grabbed his solid sholders and in his final thrust he claimed his lips.

"Take me, sweetie. Take all of that." he mumurmed to his mouth and collapsed on his top. He felt hot liquid spurting deep inside him. He let go of his hold to his orgasm and joined his climax. Sumirit ang mga iyon sa pagitan ng mga katawan nila. Mainit. At napakasarap.

*****

Naputol ang pagmumuni-muni niya ng bumukas ang pintuan ng kwarto nito at iniluwa noon ang laman ng isipan niya kani-kanina lang. Napakagwapo nito sa suot nitong board shorts at dalcasual na t-shirt. Nakapaa lang ito at napakalinis ng mga kuko nito sa daliri. Maya itong tray ng pagkain.

"Breakfast in bed, sweetie." nakangiti nitong sabi sa kanya. He was looking at him intently at hindi niya mapigilang magning-ning ang mga mata. May iniabot ito sa kanya.

"Tissue. Kunin mo." sabi nito sa nakakalokong ngiti.

Nagtataka man ay kinuha niya. "Para saan ito?" takang tanong niya. Di pa naman siya kumakain at wala siyang panis na laway. Nagtatakang tiningnan niya ito.

"You're drooling." sagot nito sabay tawa.

Naramdaman niya ang pamumula ng mukha sabay tapon dito ng tissue. Bumangon siya mula sa pagkakahiga at nalaglag ang kumot sa hubad niyang katawan. His member is standing in a forward salute.

Napadako ang tingin doon ni Pancho at agad siyang tinukso nito tungkol doon.

"Uy mukhang merong may gusto ng Round four." nanunuksong wika nito. Hinampas niya ito ng nadampot na unan. Umiwas ito at inilapag ang tray sa side table saka siya mabilis na dinaluhong at binuhat ng walang kahirap-hirap saka siya dinala sa pabalik sa kama.

Nagtatawanang bumagsak sila doon. Nagtama ang paningin nila at muling nag-alab ang pakiramdam ni Gboi. His maleness is throbbing in Pancho's chest. He hooked his arms to his neck and kissed him full on the mouth.

The breakfast was now ignored and they made love again in his bed for the fourth time around.

*****

Napakaganda ng tanawin sa resort na iyon. Halos maghahapon na ng makarating sila doon dahil na rin sa kagagawan nila ni Pancho. He was insatiable last night at kanina. As if he wanted him all the more. He can't get enough of his lovemakings. They tried it almost everywhere. Sa divan, sa lapag, sa shower at sa hagdanan. Tawanan sila ng tawanan pagkatapos.

Every round of hot lovemaking with him is very special for Gboi. H finally admitted it. He's officially in love with Pancho. Something that frightened and excited him all at the same time. It was very sudden. But it was great. He evoked feeling that were stranger to him. He always wanted him near. Not to be out of his sight.

Sa isang banda ay nalulungkot siya dahil he couldn't express his love for him publicly. Hindi pa siya handa. At isa iyong malaking kabaliwan. Pumasok rin sa isip niya kung ano ang damdamin para sa kanya ni Pancho. Did he loved him too? Siya na rin ang sumagot sa tanong niyang iyon. Imposible iyon. Maaring attracted lamang ito sa kanya physically. Curious. Sa madaling salita.

Tinanaw niya ito habang pabalik sa cottage na nirentahan nila. It was an exclusive beach resort na per membership lamang ang accomodation. Bagama't kalagitnaan halos ng taon ay marami-raming tao sa resort. Hindi niya maaring ipagsapalaran ang pakikipaglandian doon kay Pancho.

"I checked out their facilities here sweetie, Ang galing. May mga jet-ski sila at speedboats. Think I can handle both water-crafts?" parang batang tanong nito sa kanya.

Ibinaba niya ang hawak na libro kanina sa lamesita at sinagot ito.

"Oo naman. Isa pa, pareho lang naman ang principle ng driving. I'm sure you'll get the hang of it fast."

"Iyan ang gusto ko sa iyo eh." sabay lapit nito at itinayo siya.

Ikinawit niya ang braso sa batok nito. "What do you like about me, sweet?" balik-tanong niya rito.

Instead of answring, he gave him a very wet kiss he was instantly aroused. Nakangiti itong nagsalita.

"Madali kang mag-init sa akin. Iyon ang gusto ko sa'yo." pang-aasar nito

Tinampal niya ang dibdib nito ng may kalakasan. Umuklo ito ng bahagya at umarteng nasaktan.

"S-sorry. Masakit ba?" nag-aalalang tanong niya at dinaluhan ito. Sa gulat niya ay bigla siya nitong dinaganan at pinuwersa pahiga. Napagibik siya sa gulat.

"Gotcha!" nakangisi nitong sabi sa kanya. Hinalikan siyang muli nito. Lalalim pa sana ang halikang iyon ng may kumatok sa pintuan nila.

"Room service." sabi sa labas.

Nagmamadaling tumayo sila at inayos ang sarili. Nagtatawanang nagkatinginan sila.

Nilapitan nito ang pinto at binuksan iyon. Iyon na pala ang inorder nilang pagkain. Siya ang may ideya noon dahil ayaw niyang pagtinginan sila sa labas. Ugali pa naman ni Pancho na mang-nakaw ng halik kapag may pagkakataon ito.

Katulad kanina bago sila pumunta at nasa sasakyan pa sila ay bigla itong nag-swerve sa pagda-drive at hinalikan siya sa gulat niya. Buti na lang at walang tao sa kalsada at wala silang kasalubong o kasunod at tinted ang salamin ng sasakyan niya.

Inubos nila ang pagkain. Gutom pala siya sa gulat niya. Nagkayayaan silang lumabas at maglakad-lakad. Alas-singko na iyon ng hapon. Puti ang buhangin sa parteng iyon ng Batangas. Maganda ang tanawin although medyo makulimlim ang langit. Nalalasahan niya ang alat ng hangin sa dila niya.

Inakbayan siya ni Pancho sa pangigilalas niya. Binaklas niya ang braso nito at pinakawalan ang sarili mula rito. nagtagumpay siya. Lumingon muna siya sa paligid bago nagsalita.

"Not here Panco. Not in public." he hissed.

Nangunot ang noo nito at hindi na nagsalita. Tumango lang at bahagyang binagalan ang lakad. Bigla itong nanahimik mula sa pagiging jolly mood nito kanina. Hindi siya nakatiis.

"Are you mad?"

"No I'm not."

"Then why so serious?" tanong niya. Ginaya pa niya si Heath Ledger sa Batman.

"I'm fine." maiksi pa ring tugon nito.

"No you're not."

"I'm okay Gboi. Don't fuzz okay."

"Then talk to me!" he demanded. "Dinala mo ako rito tapos di mo ako kikibuin. Eh sira-ulo ka pala eh." naiinis na wika niya.

"Bakit ka ba nagkaka-ganyan?" ganting-tanong nito. "Masama bang tumahimik sandali?" galit na rin ito.

"Oo. Lalo na kung nagmumukha akong tanga rito." naiinis pa ring sabi niya. How dare him make him feel helpless kapag hindi ito kumikibo?

"Ah, ayaw mong magmukhang tanga pero ako okay lang na maging ganoon?"

Nangunot ang noo niya sa tanong nito. Napapantastikuhan talaga siya sa ungas na ito. Ungas, pero mahal mo. Piping bulong ng isip niya.

"When did I make you look like one?"

"Kanina."

"Anong kanina?"

"Nung alisin mo yung kamay ko sa pagkaka-akbay sa iyo. Para tuloy akong may sakit na ewan, eh, gusto ko lang naman na kaakbay ka." nagtatampong sabi nito.

"You're impossible." naiiling na wika niya. "Alam mo ang sitwasyon ko di ba?" tanong pa niya.

"I know. I just can't help it." sagot nito. "Imagine, hindi ko maipakita sa iba na kasama ko ang taong nagpapasaya sa akin. Na nasa mga bisig ko siya at maligaya rin siya sa piling ko." madamdaming wika nito.

He was stunned. Did he actually confessed his feelings for him? Did he love him too?

"W-what do you mean?" he asked, stammering. "Do you love me?" umahon ang pag-asa sa dibdib niya.

"I don't know." tugon nito na ikinabagsak ng balikat niya. Unti-unting nag-init ang sulok ng mata niya. God? Would he cry? Napatingala siya.

"But, all I know is that. I really like to be with you. I enjoy every minute with you. Parang kulang ang isang araw sa akin kapag kasama kita. So please, don't leave me Sweetie." puno ng emosyon na sabi nito.

Sumikip ang dibdib niya sa narinig. Maybe this man really loved him. Hindi pa lang nito nare-realize iyon. Pero pwede ba iyon? Hindi ba at straight ito? Naipasya niya na isatinig ang gumugulo sa isip.

"I thought you were straight. How come you like me?" maigting na tanong niya rito.

Nagkaroon ng pag-aalinlangan sa mata nito pero sandali lang. He sighed then he answered.

"I really don't know what to believe Gboi. Confused na confused ako. Kung bading na rin ako, hindi ko alam. I couldn't really name it, but I'm starting to like you very much. Besides, what is there not to like. You're sweet. You're smart. You're fun to be with. And most of all, I get a hard-on everytime you're near." mukhang desperadong bulalas nito.

Nagugulat siya sa naririnig niya but he felt very happy. He held his hand and guided him sa isang hallway na nakita niyang walang-tao. Pagdating doon ay niyakap niya ito and kissed him deeply. He responded eagerly.

Matapos ang halikan ay naglagay siya ng maliit na distansiya sa pagitan nila. He swallowed a lump in his throat. Nananakit ang lalamunan niya sa pagpigil ng iyak kanina pa.

He touched his face. He smelled it. He shivered from the gesture.

"Maybe you don't love yet Pancho, but I do. Alam kong masyadong mabilis but I really do. Willing akong maghintay. I'll keep a list of what you feel for me. Kung sakaling sa pagdaan ng mga panahon ay madagdagan iyon at marealize mo na pwedeng magkaroon ng tayo. I'll start from you, having a hard-on everytime I'm near you. Mag-isip ka pa. I'll just wait. Huwag ka lang masyadong magtatagal sa pag-iisip at kokotongan kita." pagtatapos niya sa madamdaming pahayag na iyon.

"How about Katrina?" pancho asked then held his hands and kissed it.

"I think I'll give her to Elric. Besides, alam ko naman na gustong mangyari iyon ni Elric. I don't care about anything anymore Pancho. Ikaw lang. You are all that matters to me now. Tama ka, may kapupuntahan ang damdamin nating ito." sabay halik niya rito.

Hindi na niya napansin ang ngiti ng tagumpay na namutawi sa labi ni Pancho. A triumphat glint of happiness also crossed his eyes. Lumabas na sila doon sa bahaging iyon at bumalik sa buhanginan. May mga nakatambay na mangilan-ngilan doon at may umiinom naman sa bar na nasa loob ng resort.

They decided to go there to cherish and reminisce about what just happened. Elated ang pakiramdam ni Gboi habang naglalakad kaya hindi niya napansin ang lalaking makakasalubong. Matutumba sana siya sa buhanginan kung hindi siya maagap na nadaluhan ni Pancho. His heart skipped one beat ng dahil doon.

"I'm sorry, sir... Hindi ko sinasadya. Are you alright... Gboi?" dire-diretsong wika nito.

Nagbaling ng tingin si Gboi rito at napamaang ng ilang sandali sa nakabungguan. Naka-awang ang labi niya ng bahagya. naputol ang pananahimik niya sa muling tanong nito.

"Gboi Arpon? How are you?"

He recognized this man. Hinahagilap lamang niya ang pangalan nito sa memorya niya at nagtagumpay naman siya.

Naitayo na siya ni Pancho ng makapagsalita siyang muli.

"J-jim Sta. Isabel?" kunot-noong tanong niya.

"Whew! I'm glad you remembered" eksaherado pang huminga ito.

"Why wouldn't I?" nakangiti niyang tugon dito.

They shaked-hands. His grip was still firm. Just like in the old days. He remembered hot flashes.

"What are you doing here?" tanong niya.

"Well, I owned the place." nakangiti nitong sabi. And Gboi was dumbfounded. Great!

Itutuloy....

[12]

"All I wanna do is make love to you..." -Heart

Just want to take this opportunity to say hi and hello to my mother who celebrated her birthday kahapon, August 7,. I love you Ma, from the bottom of my sweet little heart. :D

To all the fans (naks!) readers, I mean. I appreciated your time for reading this series. I love you all.

To John Eric Ang, I love you daddy. Noon, ngayon at magpakailanman. Hindi eksaheradong sabihin iyan. And I know you do, love me too. Happy Anniversary! :D

NP: You're Still the One :D

___________________________________________________________________

Kanina pa naiinip si Pancho sa lamesa nila ni Gboi. Paano ay kasama pa rin nila hanggang ngayon si Jim or James na ayon na rin dito ay palayaw nito. Ang dalawa lang ang kanina pa nag-uusap kahit na panaka-naka ay sumasabat siya. Kinakain ng matinding inis ang sistema niya sa kaalamang hindi niya solo ang atensiyon ngayon ni Gboi.

Pinagmasdan niya ang nagsasalitang si James. Gwapo rin ito at halatang maykaya sa buhay. Ito pala ang may-ari ng napakaganda at napakasosyal na resort na iyon na paborito niyang puntahan dati pa. Napakaganda doon at moderno ang halos lahat ng facilities. Mukhang pinagkagastusan talaga ng may-ari. At ito nga iyon ngayon sa harap niya.

"You can use one of the yachts here, Gboi. Promise pare, walang bayad yun. Treat ko na sa iyo since matagal din tayong hindi nagkita." nakangiting sabi ni James kay Gboi. Ipinatong pa nito ang kamay sa hita ng huli na bahagya na lang niyang sinulyapan.

Naramdaman niya ang uneasiness ng kasama. Ngali-ngaling singhalan niya ang nagpapapansing si James. Kanina pa niya napapansin ang mga pasimpleng hawak nito sa katawan ni Gboi ngunit hindi lang siya kumikibo. Duda pa nga niya ay gusto iyon ng huli.

Napansin din niya ang panakaw na sulyap ni Gboi sa kanya. Alanganin ang pagkakatingin nito. Mukhang may malalim na ugat ang matagal ng di pagkikita ng dalawang ito. Nararamdaman niya ang pagnanais na sigawan si James kung hindi lang ito technically ay nagiging isang mabuting host sa kanila.

Nagtanggal ng bara sa lalamunan si Gboi bago nagsalita. "Ahm.. That would be good James, pero siguro some other time. Marami pa kaming gagawin ni Pancho eh." at lumingon ito sa kanya. Nagpapasaklolong tingin ang natagpuan ng mata niya ng tingnan niya ito.

Tiningnan rin niya si James. nakangiti ito. Parang walang-alam sa nangyayari ngayon kay Gboi. "Come on man, It's just like the old times, right? You and me, in the see." patuloy pa nito at nagtaglay bigla ng dreamy look ang mukha. Hala! Mukhang nagreminisce bigla ang hudyo.

Ibinalik niya ang tingin kay Gboi. Nakatingin pa rin ito sa kanya at may isang alanganing ngiti sa labi. Gustong-gusto na niyang halikan iyon. Nagpipigil lang siya. "Sa susunod na lamang James. Marami pa kasi kaming pupuntahan ni Sir Gboi eh." sabi ni Pancho sa nagdday dreaming pa yatang si James.

Nalukot ng bahagya ang mukha nito at may talim siyang nakita sa mata nito ng sumulyap ito sa kanya ngunit panandalian lamang iyon. Nagduda pa nga siya kung nakita niya talaga iyon. "Oh well, sorry to burst your bubble dreamy head. But I'm fucking this man!" mayabang na sabi ng isip niya.

Isang nakangiting James na ang nagsalita pagkatapos niyang sabihin iyon. "Oh, I see. Sige, some other time Gboi." may diin ang pagkakasabi nito sa mga salitang iyon. "Sige." sabi nito sa kanya at bahagya lang tumango at tiningnan siya ng parang inuuri siya. He gave him a mocking goodbye smile. Tumayo na ito at umalis sa kanila pagkatapos magpaalam ulit kay Gboi.

"Whew!" si Gboi.

"He likes you."

"He does?"

"Don't play innocent with me sweetheart." he said in between gritting his teeth.

"What?"

"He's your ex right?"

"Y-you can tell?" nauutal na sabi nito.

Bingo!

Hinulaan lang iyon ni Pancho. Ang hirap dito kay Gboi, napakadaling hulihin nito. Napapailing na tiningnan niya ito. Umilap ang mga mata nito at nagbawi ng tingin sa kanya.

"Gotcha!" nakangising sabi niya rito.

Pasimpleng hinampas nito ang braso niya. Hinuli naman niya agad iyon at ibinaba sa ilalim ng mesa. Nagpipilit na naman itong bawiin iyon pero pinagsalikop niya ang mga kamay nila. Sa huli, napabugha na lamang ito ng hangin sa pagsuko.

"Tago naman tayo eh." bulong niya rito habang tinutukoy ang pwesto ng lamesa nila. Nasa buhanginan iyon at bahagyang tago sa karamihan dahil sa malalagong palmera trees na nakatanim sa paligid niyon.

Bumaling ito sa kanya at tiningnan siya. Minsan parang gusto niyang matunaw sa titig na iyon ni Gboi. Masyadong mabigat sa pakiramdam kapag tinitingnan siya ng ganon nito. Naalala niya ang plano niya. Unti-unti na iyong umuusad. Lihim siyang napangiti.

"Kaya ka ba tahimik kanina?" tanong nito.

"Anong problema kung tahimik ako?"

"Kaya ka ba tahimik kasi nagseselos ka?" puno ng pag-asam na tanong nito.

That question caught him off-guard. Bahagya siyang nalito kung hindi or OO ang isasagot niya. Napatagal yata ang pananahimik niya kaya nagsalita na itong muli.

"You don't have to answer." malungkot na wika nito.

"N-no, Gboi. I wan to answer it."

"It doesn't matter Pancho."

"It does."

"No, it doesn't." saad nito at umiling-iling pa.

"That look in your eyes said it all Pancho." bumuntong hininga pa ito. "I told myself I could wait, and that's what I'm gonna do. Nagseselos ka kanina di ba? Nahihiya ka lang sigurong aminin pero nakita ko iyon sa mata mo. So, idadagdag ko iyon sa listahan ng mga damdamin mo sa akin." hopeful na sabi nito.

Napamaang siya sa sinabi nito. Magsasalita sana siya para kontrahin iyon ngunit iba ang lumabas sa labi niya.

"Marahil nga ay tama ka. Yeah! Nagseselos nga siguro ako kasi naiinis ako sa kanya." nagpa-patianod na sabi niya. Hahayaan na lamang niyang iyon ang isipin nito. Na nagseselos siya. At least mas safe iyon.

Ngumiti ito. "I'm pretty sure sweet." sabay bitiw sa hugpong ng kamay nila at himas sa crotch area niya. Nasorpresa siya sa biglaang pagtugon ng katawan niya sa ginawa nito. Isang ngisi ang pinakawalan ng mga labi nito.

"Oh! You have a woody here." tukso nito.

"You're naughty sweetie. Okay let's do something about it." sabay yakag niya rito sa cottage nila. Later, ang mahihinang ungol nila ay sumasabay sa mabining hampas ng alaon sa dalampasigan.

Napakatahimik ng lugar. Nagaanyaya ang hampas ng alon sa dagat. Tiningnan niya ang karagatan. Napakapayapa at ang kinang ng buwan sa tubig ay nagbigay dito ng anyong tila tinunaw na pilak. Malamig din ang samyo ng hanging-dagat. Pinuno niya ang dibdib niyon.

Sinulyapan ni Pancho ang natutulog na si Gboi sa kama. Nakapagkit ang ngiti sa labi nito habang nakapikit. Hindi niya maintindihan ang reaksiyon ng katawan dito. Kagaya ngayon, nagnanais siyang muli itong saluhan sa kamang iyon at makapiagtalik dito. He can't get enough of him. Nadebelop niya ata ang kaadikan sa pakikipag-niig dito.

Sumimsim siya ng alak na dinala nila sa kwarto. Compliments iyon ni James sa kanila. Personal nitong dinala iyon sa kanilang cottage at bahagya pang nakapaskil ang pagtataka ng makitang magkasama sila ni Gboi sa iisang kwarto na may issang kama. Nag-offer pa ito ng de-luxe na kwarto para sa kanila. Yun nga lang ay tag-isa sila na magalang naman at disimulado nilang tinanggihan.

Mahal na siya ni Gboi. Sigurado na siya sa puntong iyon. Maari na niyang isagawa ang susunod na hakbang. Ang ipaalam sa lahat ang sikreto nitong iyon. Kinuha niya ang cellphone sa pantalong nakasabit sa silya at dahan-dahang lumabas ng cottage.

Tatawagan niya si Britney para ipasabi nito sa pamilya ni Gboi na pumunta doon sa resort. Alam ni Britney ang plano niya bagaman tutol ang kalooban ay hindi na rin nakatanggi dahil sa laki ng utang na loob sa kanya.

Habang hinihintay niya ang pagsagot nito sa kabilang linya ay narinig niya ang pagtunog ng cellphone ni Gboi. Mahina lang iyon, ngunit dahil sa katahimikan ng paligid ay narinig niya iyon. Dali-dali siyang pumunta sa bandang bintana. Capiz lang iyon kaya maririnig niya ang pag-uusap sa loob.

"W-what do you mean you know something?" si Gboi sa marahas pero mahina at kinakabahang tono.

"We're not doing anything, damn you!"

"Don't fuck with me all right? And don't call again, ever!"

Ipinasya niyang pumasok na sa cottage. Isang namumutlang Gboi ang napasukan niya. Nang makita siya nito ay bahagyang tumalim at naningkit ang mga mata nito.

"Sino pa ang pinagsabihan mong bading ako at naririto tayo?" nanggigigil na saad nito. Nagpipigil ng galit.

Napakunot ang noo niya sa narinig. "Wala akong pinagsasabihan na kahit na sino man." matigas niyang sabi.

"Huh! Don't you dare make a fool out of me Pancho! Don't you dare. May tumawag ngayon lang at sinasabing alam niya ang relasyon natin at kung nasaan tayo ngayon." he said hissing. Namumula na ito sa galit. Napatayo na rin ito at natambad sa kanya ang kahubdan nito.

"Seryosong akusasyon iyan Gboi. Wala kang patunay na ako nga ang nagkalat ng tunay mong pagkatao." mahinahon pa rin niyang sabi.

"Tell that to the marines you creep! I can't believe I trusted you so much that I even loved you! How dare you do this to me." galit na galit na sabi nito at sinugod siya upang undayan ng suntok. Baliwala ang kahubaran nito.

Iniwasan niya ang unday nito ngunit hindi pa rin ito tumigil. Sinugod siya ng sinugod nito that left him no choice but to immobilize him. Isinalya niya ito patalikod and grabbed his arms and gave him an arm bar that looked like a chicken wing. Napupuyos na nagpipiglas ito bagaman kontrolado ang boses.

"Let go of me you bastard. I'm sure as hell want to kill you." naririnig pa niya halos ang pag-iigtingan ng bagang nito.

Nalilito man sa nangyayari ay hindi niya maaaring ipagsawalang-bahala ang galit ni Gboi. Kailangan niya itong mapaliwanagan.

"Stay calm Gboi. I don't want to hurt you more. Would you hear me first?" sabi niya rito sa mismong tanga nito. He felt him shiver. Good!

"Hindi ko ipinagsasabi kung ano ka at kung nasaan tayo ngayon. Malamang isa iyang nanglolokong caller okay?"

"Huh! A prank caller who knows my name and who the hell I'm with as of this moment and knows about what I'm doing too. Some prank caller huh!"

"Okay. I don't know how he did know all that. But believe me. I'm not lying to you sweetheart. Alam mo kung paano kita kinulit about this rendezvous at kung paano akong nagtampo ng tanggihan mo ang pag-akbay ko, tapos ako pa ngayon ang magkakalat nito? Give me some credit sweetheart." he almost choked in his words. This is getting more and more complicated than he thought.

Gboi stopped struggling under his body. Although his rugged breathing is still obvious, he looked like he contemplated on what he said.

"Do you mean that?" He asked.

"Yes."

"Do you promise?"

"I promise." he raised his left hand.

"Wrong hand."

He chuckled then raised his right arm. He let go of Gboi and they faced each other on the bed.

"I will never do anything to hurt you sweetheart." oh he's getting cheesy by the minute. All because he didn't want to pull his cover yet. Not now. Not sooner. "I may not love you yet Gboi, but I won't do this to you sweetie." patuloy pa niya.

Gboi smiled at him. He took his hand to his nape and kissed him hard. After that, he smiled angain and said, "If you're lying to me, I'll kill you." then he laughed. "I told you I'm willing to wait. Hanggang kaya mo ng sabihing mahal mo rin ako." then kissed him again. "Kahit imposibleng masabi mo iyon sa akin." malungkot na dugtong ng isip niya.

Nagkakatuwaan at naghahalika na ulit sila ng tumunog ang cellphone ni Pancho. Kinuha nito iyon at sinagot. He looked at him dreamily as he answered his phone. Nasa cloud nine pa rin ang pakiramdam niya. Natatawang tinampal niya ang pisngi. Nagiging korni na siya.

Nakakunot ang noo ni Pancho na humarap sa kanya with the cellphone on his ear. "Ano pang alam mo?" sabi pa nito sa kausap.

"Sino ka?" mapanganib na nitong tugon. Kinutuban na siya.

"Paano mo nalaman ang number ko at kung nasaan kami?" nakatingin lamang ito sa kanya.

"Anong kailangan mo sa akin?" Mahabang patlang ang kasunod bago sumagot si Pancho ulit.

"Hindi ako interesado. Salamat na lang." tinapos na nito ang linya.

"Who is it?" tanong niya rito. Bumaba siya ng kama at isinuot ang boxers at kamiseta.

"Mukhang mayroong may galit sa iyo at handa kang pabagsakin." sabi nito.

Napalingon siyang bigla dito at natigil sa ere ang hawak na t-shirt. "A-anong ibig mong sabihin?" nalilito na siya.

"He said he knows about our little tryst and where we are right now. May nagmamanman daw sa atin mula pa kanina." kalmado lang nitong sabi.

Napamulagat siya sa narinig. Sino ang maaaring gumawa noon? Nagdududa siyang tumingin dito.

"Don't give that look, sweetie. I don't know the man. Wala akong ideya paano niya itong nalaman." nagtatampong sabi nito.

Gustong maniwala ng puso niya. Ngunit ito lang ang tanging nakaka-alam ng pagkatao niya. Nauupos na naupo siya sa kama.

"Are you sure? Kasi kahit gusto kong maniwala ay wala akong mahanap na ibang mapagbabalingan ng duda kong ito." nanghihinang sabi niya kay Pancho.

He stood up. He went to his bag and held his combat swiss knife to his hand. He tip toed to level his face with him. Kinuha nito ang kamay niya at ipinahawak ang swiss knife bago idiniin ang buton para umalpas ang talim noon at saka itinutok sa dibdib nito.

"This time I won't try to fight you. Hindi kita sisisihin. Kung sa tingin mo ay kagagawan ko ang lahat ng ito ay malaya kang saktan ako." nagsusumamo ang tingin nito sa kanya. hawak nito ang kamay niyang may hawak ng swiss knife.

"Maliit lang iyan, pero kung idederetso mo ang talim sa puso ko, tiyak mamamatay ako." gagad pa nito sa huling tinuran. Idiniin nito ang talim sa dibdib. May kaunti ng dugong umagos mula sa pagkakabaon niyon.

Binawi niya ang kamay at itinapon ang kutsilyo. Hinila niya ito at hinalikan. Namasa ang amta niya sa pinipigil na luha. Nananakit na din ang lalamunan niya. Naghiwalay ang mga labi nila. Inalayan niya ito ng ngiti. Saka siya nasalita.

"I told you. I'll kill you if you're lying to me. So that could wait." at nilangkapan niya iyon ng tawa. Kahit anong gawin niya, hindi niya talaga makuhang magalit dito. He love him more than anything else. More than his lovemakings. He love his whole being. All of him. Tumunog naman ulit ang cellphone niya.

"Answer it sweetie." Pancho said in between his kisses.

He looked at his cellphone and saw his stepmother's number registered.

"What is it Tita?" his voice full of boredom while Pancho eyeing him.

"W-what?!"

"S-saan niyo siya dinala? B-bakit? N-napaano siya?" natataranta niyang sagot sa sinabi ng nasa kabilang linya.

"S-sige papunta na ako. Andito ako sa Batangas. Sa isang kaibigan." at tinapos na niya ang tawag. Sinalubong siya ng nangungunot na noo ni Pancho.

"Ano iyon at bakit ka natataranta. For God's sake, nanlalamig ka!" inalog pa siya nito.

"S-si P-papa. Nasa ospital siya ngayon." naluluha na siya.

"Bakit daw?" nag-iba ang tono bigla ni Pancho. Biglang tumabi sa kanya.

"Natagpuan siyang n-nakahadusay sa ibaba ng hagdan."

Biglang tumayo si Pancho palayo sa kanya at kinuha ang mga gamit. "What the hell are you sitting there for? Stand up. We're going to your father." at iyon ang nagpabalik sa huwisyo niyang nangatal sa masamang balitang iyon.

Itutuloy....

[13]

Haaay!!!! Secrets revealed! Iyon lang. Nosebleed ako.

Bati mode.

Honeybun, here is your character.

Unbroken, Bx_35, ang gagaling ng mga novels ninyo.

To the author of Inihaw na Pag-ibig ba iyon, di ako sure haha thanks sa papuri.

Sa lahat ng sumusubaybay, maraming salamat. At sa lahat ng nagsusulat sa BOL. Nasubukan na ba ninyong magsulat na may maingay napamangkin na nagwawala dahil sa masama ang pakiramdam at may nag-aaway na pusa sa labas at umaalulong na aso na parang may pustiso dahil sa kawirduhan ng tunog ng kahol nito? Ako, OO. At ito ang resulta. Namputsa. :D

PS: I love you Echo. :D

___________________________________________________________________

Halos panawan ng ulirat si Gboi sa nalaman. Hindi na niya naabutang buhay ang kanyang ama. Namatay ito minutes before they arrived in the Hospital. Nangatal ang buong pagkatao niya sa nalaman. Halos ayaw gumalaw ng katawan niya sa pagka-shock sa balita. Namanhid ang buong katawan niya. Halos hindi na siya makahinga.

The flashbacks of how he fought with his father flooded his mind. Naninikip ang dibdib niya sa pagka-alalang iyon. Parang sinasakal siya. Pinilit niyang humakbang ngunit hindi niya talaga kaya.

Nananakit na rin ang mata niya sa pagpipigil ng pag-iyak. He didn't want to believe that news. No freaking way. Malakas ang ama niya ng iwan niya ito nung isang araw. Hindi siya makapaniwalang basta na lamang itong malalaglag sa hagdan ng mansiyon nila.

Naalala pa niya kung paano siya sinalubong ng mayordoma nilang si Manang Mercy. Umiiyak ito ng maabutan nila sa labas ng operating room. Ang kanyang madrasta ay naroroon din at kasama si Elric na pilit na kinakalma ito. His stepmother is almost hysterical na kinailangan na itong i-sedate ng mga nurse at ngayon nga ay nasa isang room na ng hospital.

Si Pancho ay nagpaalam na tatao muna sa mansiyon dahil naiwan doon ang mga pulis. Natuklasan ng madrasta niya na nawawala sa higaan nila si Don Armando kaya lumabas ito ng silid at hinanap ang esposo. Nagulat na lamang daw ito ng makitang ang paakyat na asawa ay bigla na lang dumausdos pabalik at pababa ng hagdan na ikinabagok nito.

Hindi nakasindi ang ilaw sa bandang hagdanan dahil ang mga ilaw sa labas ng mansiyon ay sapat upang mailawan ang loob ng kabahayan at maaninang ang daraanan mo kung ikaw ay lalabas ng silid sa gabi.

Pinunit ng malakas na sigaw ni Mildred at ng kanyang ama ang pananahimik ng gabi. Hindi na nasaklolohan ng madrasta ang asawa dahil wala itong alam sa first aid at talagang natakot na ito. Hinagilap na lamang nito ang telepono sa hallway ng ikalawang palapag at tumawag ng ambulansiya at pulis.

May dumantay na kamay sa kanyang balikat. Nag-angat siya ng tingin. Nakita niya ang malungkot na mukha ni Manang Mercy. Matanda lang ito ng sampung taon sa kanyang ama. Bata pa ito ay nagtatrabaho na ito sa kanilang bahay sa Mindoro hanggang sa madala rin ito sa Maynila ng manirahan doon ang pamilya ng papa niya.

Pinahid nito ang pisngi niyang hindi niya namalayan na basa na pala ng luha niya. Ngumiti ito ng masuyo ngunit halos walang buhay.

"Tatagan mo ang loob mo anak. Ikaw na lang ang natitirang tunay na Arpon sa pamilya ninyo ng ama mo. Siguradong malaki ang mga pagbabago sa pagkawalang ito ng iyong papa."

Hinaplos-haplos pa nito ang kanyang buhok. Tulad ng ginagawa nito noong bata pa siya.

Lalo siyang napahagulgol sa gawi nito. Yumakap na lamang siya sa matanda.

"Manang, hindi ko man lang nasabi sa Papa na mahal na mahal ko siya. Hindi man lamang niya ako hinintay." buong hinanakit na sabi niya.

"Hindi man lang ako nakapag-sorry sa kanya. Sa kawalang-hiyaan ko bilang anak. Sa pagbabale-wala ko sa mga sinasabi at nararamdaman niya. Napaka-selfish ko, Manang." mas malakas pang hagulgol niya.

"Sshh... Huwag mong sisihin ang sarili mo. Walang may gusto ng nangyari." alo nito sa kanya.

"Hindi po. Isa akong malaking disappointmen sa kanya Manang. I've never been the son he always wanted. Mas inuna ko ang pride ko kaysa ang makipag-mabutihan sa kanya." patuloy na pagsisi niya sa kanyang sarili.

"Hindi totoo iyan. Minahal ka ni Armando sa sarili niyang paraan." kumalas ito ng bahagya sa pagkakayakap niya at hinarap siya.

"Nakita ko kung paano nagning-ning ang mga mata niya ng ibalita niyang babalik ka na. Nakita ko ang kasiyahan na nadarama niya ng i-anunsiyo mo ang pagpapakasal ninyo ni Katrina. Nakita kong lahat iyon. Kaya nagkakamali ka kung tingin mo ay naging napakasama mong anak." tumingin ito sa mata niya kapagdaka.

"Napasaya mo si Armando. Napasaya mo siya." naluluha-luhang sabi nito sa kanya na lalong nagpabigat sa nararamdaman niya.

"No. I should've been a much better son Manang. Not like this. I've always opposed him." sisi pa rin niya sa sarili.

Naiiling na lamang na muli siyang niyakap nito. "Tahan na anak."

"Tama iyan Gboi. Sisihin mo ang sarili mo sa pagkamatay ni Armando." si Mildred. Mukhang maayos na ito. Nagbabaga ang tingin nito sa kanya habang papalapit at inaalalayan ni Elric.

"Dapat lamang na sisihin mo ang sarili mo dahil ikaw ay hindi naging mabuting anak sa kanya. Imbes na tumulong ka sa kumpanya ay mas pinili mong magpakasaya sa ibang bansa at magliwaliw. I can't believe that you are actually your father's son." maanghang na sabi nito.

Parang sinaksak siya ng mga sinabi nito. Batid niyang walang maaaring sabihin ito na papabor sa kanya. But somehow, her words managed to hurt him a lot. Bakit hindi, eh totoo namang pinalayo niya ng husto ang loob ng ama sa kanya.

Dinuro siya nito. "Pasalamat ka at wala akong kapangyarihan sa kumpanya kung hindi ay pinalayas na kita. Namnamin mo ang kapangyarihang hindi dapat sa'yo. Siguraduhin mo ang pagbagsak ng ama mo. Make him want to hate you all the more Gboi!" nanginginig na sigaw nito sa kanya habang inilalayo ito ni Elric. Muli itong isinedate ng nurse.

"Huwag mo silang pansinin Gboi. Hindi pa man naililibing si Armando ay ganoon na ang lumalabas sa bibig ni Mildred. Hindi man lang ipinagpaliban muna ang nais sabihin sa'yo." puno ng indignasyon na sabi ni Manang Mercy.

Hinawakan niya ito sa balikat at pinisil iyon.

"Hayaan na po natin siya Manang. She's absolutely right after all." mapait siyang ngumiti.

Sa normal na sirkumstansiya ay nakipagsagutan na sana siya sa madrasta ngunit wala siyang lakas na magsalita kanina pa. Punong-puno pa rin ng guilt at galit sa sarili ang puso niya. Hindi siya deserving na humarap sa ama. Nahihiya siya rito. Nahihiya siya sapagkat nasa isang bawal at tagong sitwasiyon siya kanina ay nakikipaglaban pala ito kay kamatayan at tuluyan na ngang sumuko bago pa man sila makarating sa ospital.

Binilinan niya si Manang Mercy na si Elric na ang mag-asikaso sa ama. Ang binabalak na pag-iwas sa kumprontasyon at pagharap sa labi ng ama ay hindi ibinigay sa kanya sapagkat lumabas na si Elric. Narinig nito ang bilin niya sa mayordoma.

"Bilib talaga ako sa'yo Gboi. Hanggang ngayon ay kaya mong isnabin si Tito Armand at layasan siya hanggang sa huling sandali." nang-iinsutong sabi nito.

Hindi siya nagsalita. Yumuko na lamang siya at muling tumingin kay Manang Mercy at nag-paalam na dito.

"Sige, kami na ang mag-aayos dito. Umalis ka na. Magpakita ka na lang sa burol." si Elric na nagpahinto sa kanyang hakbang.

"S-salamat kung ganoon." tugon niya habang nakatalikod.

"Huh! It must've been hard for your father Gboi." patuloy nito.

He did not utter a word. Instead he continued walking slowly.

"It must've been hard for him not having a child." said Elric.

He winced. Not because he managed to hurt him. He was hurt by the words that he said. He walked towards his car parked outside.

Nasa malalim na pag-iisip si Pancho. Mukhang malaki ang pagbabagong mangyayaring magaganap. Nawala ang butihing Don Armando. Malaki sana ang maitutulong nito sa kanyang plano. Napabugha siya ng hangin.

From the hospital ay nagtuloy siya sa mansiyon ng mga Arpon para mag-asiste sa mga pulis na naiwan doon. Nagulat siya ng makita niya roon ang isa sa mga kaklase niya noong high school na isa na ngayong pulis. Nakilala rin siya nito. Hindi maiwasang magkamustahan sila in-between ng pagtatanong niya.

"Vergara, I have to tell you something." si Lt. Rick Tolentino. Sa NBI talaga ito naka-pwesto pero naitalaga pansamantala sa QCPD for some covert missions. Matangkad din ito sa kanraniwan at maganda ang pangangatawan. Naka-civilian ito.

"Ano iyon Tolentino?"

"Rick na lang ungas!" nakangiting sabi nito.

"Ugok! Pancgo ang pangalan ko rito. Huwag kakalimutan iyan."

"Bakit hindi Ito?"

"Pancho, Panchito or Ito, it doesn't matter. So anong sasabihin mo?" pag-iiba niya ng usapan.

Tumikhim ito. "I think this was planned."

Nangunot ang noo niya sa narinig. Bumakas ang pagtataka sa mukha niya.

"Tama ba ang narinig ko?"

"Oo. I found some evidence."

"Anong ebidensiya?"

May dinukot itong evidence bag na transparent at ipinakita sa kanya. Kuminang ang mga iyon sa tama ng liwanag mula sa poste ng ilaw.

"Saan ninyo nakita iyan?"

"Sa ibaba ng hagdan at iyong iba ay nasa itaas. Tatlo alng lahat iyan."

"Paano kayo nakasigurong ebidensiya ito?"

"Look." iminuwetra nito ang ipinapakita sa kanya. Nakita niya ang bahid ng dugo sa isang bahagi noon.

"Malamang na tumama ang ulo ng biktima dito. Magre-request kami ng autopsy. Kung hindi kami nagkakamali. This is murder and we have the murder weapon on hand."

Napatiim-bagang na lamang si Pancho. Tumunog ang cellphone niya at binasa ang text na natanggap. Natigagal siya sa nabasa. Huli na para maiwasan niyang hindi iyon mabasa ni Rick.

"Tell me about it Pancho. Kung hindi, ilalagay kita sa listahan ng suspek." mahinahon pero may awtoridad na salita nito sa kanya. He left out a sigh. Nagsimula siyang magsalita.

Gboi on the other hand was driving aimlessly. Nakaburol na ang ama niya. Nag-request ng autopsy ang mga pulis sa pangunguna ng kaibigan ni Pancho. Everybody seem to take charge of the situation. Para lang siyang dahong itinatangay ng agos ng hangin at tubig. Walang direksiyon.

Nagtaka pa siya ng huminto siya at nakitang nasa isa Arpon Developers Building siya. Nagpasya siyang umakyat sa opisina ng ama. Gabi na noon. Gamit ang service elevator ay umakyat siya.

Pagdating sa opisina ng ama ay bumuhos ang emosyon na akala niya ay naubos na noong isang araw. Lahat ng guilt at galit na nadarama niya ay nilukob ang kanyang pagkatao. Napapadausdos siyang naupo sa sahig ng opisina ng ama. Paluhod siyang naglakad papunta sa mesa nito at iniabot ang larawan nito sa lamesa.

Laksang damdamina ang rumagasa sa pagkakahawak niya ng larwan ng ama. Halu-halong luha, laway at sipon na ang nasa mukha niya. Humahagulgol na siya. "I'm sorry Daddy. I'm sorry I've never been a son to you. I'm sorry I never told you I love you. I'm sorry at nahihiya ako sa iyo. I can't face you Dad. I can't." Namamaos na wika niya.

Nakramdam siya ng malamig na hangin na humaplos sa kanyang katawan. Nakasara ang bintana ng opisina at walang hanging pumapasok kaya medyo nagtaka siya.

"Daddy?" parang lokong tanong niya.

"Dad?"

"Can you forgive me Dad?"

Muli ang mabini at malamig na hangin ay humaplos sa mukha niya. Sa ibang pagkakataon ay malamang na natakot na siya. Pero hindi sa panahong iyon. Mukhang pinatatawad na siya ng ama. Pinuno niya ng hangin ang dibdib at pinakawalan iyon saka inilapag ang larawan nito. Bumaba na siya sa parking lot sa basement.

Medyo madilim at malayo sa pinagkakalagyan ng kanyang sasakyan. Naglalakad na siya ng may maulinigan na nagsisigawan. Nagkubli siya sa isang pader at tiningnan kung sino ang mga iyon. Nagulat siya ng makitan g si Pancho at Elric iyon.

"Putang-ina! Bakit mo ko sinuntok!" galit na galit na sigaw nito.

Susugod sana ito ngunit tinadyakan ito ni Pancho sa dibdib na ikinabalandra nito. Nilapitan pa ito ang nakasadsad sa lupang si Elric at pinetsirahan bago muling pinasargo ng kamao ang mukha ng kapatid. Lalapit sana siya para umawat ngunit hindi na siya nakahakbang pa ng marinig niya itong magsalita.

"Nagtatanong ka pang ulol ka! Nang dahil sa iyo ay nawala ang pinakamamahal kong kapatid, hayup ka! Naaalala mo ba si Ara?!" mabalasik ang anyo ni Pancho. Ipinasya niyang huwag munang mangi-alam at makinig na lang.

"A-anong ibig mong sabihin?" nagtatakang tanong ni Elric.

"Nagmamaang-maangan ka pang sira-ulo ka. Ako si Ito. Carmencito Vergara para sa iyong ulol ka. Does it ring a bell? Ako ang kapatid ng biniktima mong dalagita na si Ara. Na namatay sa isang abortion clinic matapos mong iwanan ng bente-mil at bigla na lang nawala. Naalala mo na bang hayup ka!!?" nag-iigtingan ang ugat ni Pancho sa lahat ng panig ng mukha nila.

Nayayanig siya sa nalalaman niya. This is really a revelation. Nagugulat na talaga siya. At nangangamba na baka may iba pa siyang marinig na maaari niyang hindi magustuhan.

"I-ikaw si Ito? Ikaw ang kapatid ni Sehara?" nagkulay-suka ang mukha ni Elric. Pilit na pinapakawalan ang sarili sa pagkakapitsera ni Pancho rito.

"Oo at wala ng iba. Walang-hiya ka, hindi pa sapat sa iyo na pinaki-alaman mo ang kainosentihan ng kapatid ko ay nagawa mo pang ipalaglag ang buhay na nasa sinapupunan niya. Anak mo iyon tarantado ka!"

"H-hindi ko siya pinangakuan ng kahit na ano Pancho." nangangatal na sabi nito.

"Talagang wala kang kayang ipangako. Kaya ngayon, hindi rin ako makakapangako na hindi kita mapapatay." at isang bigwas ang ginawa ni Pancho.

"T-tama na P-pancho! Maawa ka!" sigaw ni Elric.

Pinagsisipa pa nito sa tiyan ang huli at sa mukha. Nakahandusay na ito sa sahig ng parking lot. Hindi naman siya makakilos sa kinatatayuan. Nanginginig ang tuhod niya. Nanlalambot siya sa natuklasan. All this time pala ay may kinikimkim na galit si Pancho kay Elric. Pero bakit pina-abot pa nito sa ganoon. Muli siyang sumilip.

"Ngayong patay na si Don Armando, wala ng dahilan para gamitin ko si Gboi at Katrina laban sa'yo. Hindi na sila kailngang masaktan pa para lang mapabagsak kita. Dahil wala ka ng pag-asa na mahawakan ang kumpangyang matagal mo ng inaasam." ang mga salitang iyon na nakapagpayanig ng husto sa kanyang sistema?

Ginamit siya ni Pancho. Ginamit siya nito sa simula pa lang. At lahat ng pakita nito sa kanya ay isang palabas lamang. All for the show. Para kay Elric. Para gantihan ito. Nanghihinang napaupo na rin siya mula sa pagkakasandal. Bakit sunod-sunod namana ng kamalasan niya?

Nagsalita pa si Elric. "Sira-ulo ka Pancho. Ang atagal mong naghintay. Pwede mo namang gawin ito. Nag-abala ka pa. Di mo ba naisip? Walang kinalaman ang dalawang iyon dito. Lalo na si Gboi. Baliw. Argh!!!" nasaktang wika nito.

Tumayo siya. Ipinaramdam ang presensiya niya sa dalawa. Wala siyang madamang awa para sa nakahandusay na si Elric habang ang galit niya ay halos sumabog na sa pagkakatingin kay Pancho. Pumalakpak pa siya.

"Bravo! Bravo! All the while pala ay umaarte lang pala tayong lahat. This is really quite a surprise." pinaglipat-lipat niya ang tingin sa mga iyon saka mapait na ngumiti.

Nagsalita ulit siya. "Ang kapal ng mga mukha ninyo na idamay ako sa galit na ito. Wala akong kinalaman dito Pancho alam mo iyan." sigaw niya.

"Gboi, saka na tayo mag-usap. Kapag okay ka--..."

Isang malakas na suntok ang pinakawalan at pinatama niya sa panga nito na ikinaatras lang ni Pancho. Hinimas-himas pa nito ang nasaktang panga at dumura sa sahig.

"Ang kapal ng mukha mo! Hindi ikaw ang magpapasya kung kailan kita kakausapin. At kung kailan ako magsasalita. Hayup ka!" kwinelyuhan niya ito. At sa harap ni Elric ay hinalikan niya ito ng mariin na kalaunan ay naging masuyo. Saka siya bumitaw.

"Tandaan mo ang halik kong iyan Pancho, dahil hinding-hindi mo iyan makakalimutan. At itong katawan ko." sabay hawak sa kamay nito at inilagay sa pagitan ng hita niya. "Hinding-hindi mo na matitikman. Maraming lalaki at babaeng pwedeng magpatayan para lamang diyan, pero ikaw, pinagbigyan ka na, nakuha mo pang tanggihan at paglaruan. Ang kapal ng mukha mo!" mahina niyang sabi sabay tulak dito at tumakbo patungo sa kanyang sasakyan.

Itutuloy...

[14]

Ang hiraaaap!!! :D

Sa lahat ng sumusubaybay dito ay ang aking taos-pusong pasasalamat. Sa anonymous na mukhang nagta-tally ng notes about the incidents here, subukan mong hulihin ang culprit. Unahan tayo. Hehehe. Di ko rin alam kung sino eh. Hahaha :D

To Bx, Unbroken, Russ, Rham Jairus, Gboi, Honeybun, Jim and sino pa ba? Ay si Alex pa pala. Hehehe, at si Ford. Meron pa ba? Si Kearse pa pala. Kung meron man akong nakalimutang batiin pasensiya na. Aylabyu all.

Pero siyempre ang aking hindi makakalimutang batiin ay ang makulit na nasa tabi ko na umuungot ng pang-gabing kendi. (WTF?) Itulog mo yang utog mo. Hahaha :D Masakit pa ang katawan ko kagabi mahal ko. Di pa ko ready. Hahaha Ang landi. :D

My next story is already on-progress. Ang may cameo role na si Jim ang next stop ko. Then si Rick Tolentino ay meron din. Napagkakatuwaan ko lang. Lahat naman ng iyon ay fiction din naman. Mayaman ako sa creative juices. Hahaha :D Samantalahin habang sagana. Go!! Fight-o!!!

NP: Remember, Your Mine.

___________________________________________________________________

Tulala lang si Gboi habang nakatitig sa kabaong ng kanyang ama. Ikalawang araw na iyon at walang patid ang pagdating ng mga bisita para makiramay. Nagkalat din ang media sa labas na humihingi ng reaksiyon at kumpirmasyon kung totoo nga ba ang kumalat na balita na isang murder case ang pagkamatay na iyon ni Don Armando Arpon.

May mga bumabati sa kanya ng pakikiramay ngunit hindi na niya masyadong pinagkaka-abalahan na sagutin iyon. Hindi pa nagsi-sink in ang lahat sa kanya. Kahit pa kinausap na siya ng pulis na kaibigan ni Pancho na may hawak ng kaso ukol sa pagkakapaslang ng ama.

Solido at kongkreto ang ebidensiya. May nakuhang mga holen na naging dahilan ng pagkadulas ng kanyang ama sa ituktok ng kanilang hagdanan. Isa sa mga holen ay may bahid ng dugo na nakompirmang nag-match sa kanyang ama. Ngayon ay binabalot ng pag-aalala para sa kanyang kaligtasan ang kanyang puso.

Hindi niya matukoy kung sino ang dapat paghinalaan. Marami siyang gustong sisihin. Kasama na ang sarili niya. Tiningnan niya ang kanyang madrasta na tulad niya ay namamaga ang mata. Hindi pa ito tumitigil na kaka-iyak at madalas na nase-sedate ng dahil doon.

Si Elric naman, pagkatapos ng eksena sa parking lot kahapon ay iyon at nasa tabi ng ina at hindi umiimik. Mailap ang mga mata nito sa pagkakatingin sa kanya. Wari at nahihiya na hindi niya malaman. Well, wala na siyang paki-alam. Iginala niya ulit ang paningin. May kumaway sa kanya.

Si Jim. Hindi na siya nakapag-paalam ng maayos dito ng malaman nila ang kondisyon ng ama. Marahil ay nabalitaan nito ang nangyari kaya nandito ito ngayon. Tipid siyang ngumiti rito at tumango. Humakbang naman ito palapit sa kanya.

Pinagmasdan niya ang kabuuan nito. Malaking lalaki rin si Jim. Mas maputi lang siya ng kaunti rito. He was more on the medium tan side. Matikas at may pang-akit na ngiti. Mas matanda siya rito ng limang taon. Nakilala niya ito sa isang pagtitipon mga limang taon na rin ang nakakaraan. He was his boyfriend then. Tago nga lang. He said he like older guys kaya nagkaroon sila ng relasyon which didn't work out after several months. Umupo ito sa tabi niya.

"I'm sorry Gboi."

"Yeah." tumango lang siya.

"I saw it on the news. Nagulat talaga ako. Kaya pala sabi ng mga tauhan ko eh nagmamadali kayo."

"He was still alive then, Jim. Kung hindi siguro ako umalis ay hindi ito nangyari." nakatiim-bagang na sabi niya.

Hinagod nito ang likod niya at umisod ng mas malapit. Inihilig nito ang ulo niya sa balikat nito. It felt nice. Pero parang may kulang. May imahe ng isang tao ang pilit na sumisiksik sa isipan niya. Iyon ang hinahanap-hanap ng katawan niya. Bumukal ang emosyon niya sa pagkaisip niyang iyon sa taong 'yon.

"It's okay Gboi. Hush now. Everything happens for a reason." si Jim na pilit na ikinakalma ang loob niya.

"Sure it did. Sapat na rason para kunin ang buhay ng daddy." mapait niyang sabi.

"I know how you feel right now. Pero kailangan mong tatagan ang loob mo. Ikaw na lang ang natitirang kamag-anak ng daddy mo. Although andyan sina Tita Mildred and Elric, still, kailangan mong gawin ang mga bagay na naiwan ng tatay mo."

I know, Jim. But I can't trust anyone right now."

"What do you mean?"

"I just have to be careful nowadays Jim." paiwas niyang sagot.

"No. You're suppose to tell me something Gboi. I want to hear it. Maybe I can help."

"I don't want to involve you here Jim. It's really not your business anymore."

"But you are, Gboi." napamaang siya sa sinabi nito.

"How come?"

"I'm volunteering myself. Alam ko ang reports ng pulis about the murder issue."

"How did you know about it?" kunot-noong tanong niya.

"I happen to have a contact here. But, that's beyond the point. We have to move and catch the culprit Gboi." mariing sabi ni Jim.

"That's really none of my concern for now Jim. Maraming bagay akong naiisip ngayon. Actually, sobrang gulo ng utak ko."

"Alright. I'm sorry. But remember, I'm here for you. Hindi kita pababayaan. I got your back Gboi." saka ito ngumiti ng matamis at nagpaalam na.

Tumayo siya. Plano niyang matulog muna at huwag mag-isip ng kung anu-ano. Salamat kay Jim at medyo nabawasan ang bigat sa dibdib niya kahit panandalian lang. Paakyat na siya ng biglang may sumigaw.

"Armando!!!" si Mildred.

"How could you leave me too? Una si Jorge tapos ngayon ikaw. Bakit ikaw pa, mahal ko?" atungal nito sa kabaong nito habang hagod-hagod ni Elric ang likod nito at pinipigilan ang pagsubsob ng ina sa casket.

"Why did you have to go sweetheart? Bakit hindi na lang ang anak mo ang nawala? napalingon siya rito. Nanlilisik ang mga mata nito.

Hinarap niya ang mga matang iyon. Bigla ang paggapang ng guilt sa puso niya. OO nga, bait hindi na lang siya? His father was a good man. Sumakit ang lalamunan niya sa pagpigil ng iyak.

"Huwag kang mgasalita ng ganyan Mildred. Maraming bisita ang nakakarinig." Tinig iyon ni Manang Mercy.

"Huwag mo akong mapaki-alam alaman ditong babae ka. Wala kang karapatan. Sampid! Hampas-lupa. Lumayas ka sa harap ko." nagwawala ng sabi ng madrasta niya.

He saw the old woman winced at may iglap na talim ang dumaan sa mga mata nito sa mga sinabi ng kanyang madrasta na agad ding naitago ng makita niya itong yumuko. Nilpaitan niya ang mga ito.

"Nurse, pakidala na muna iyan sa kwarto niya. Manang, halika po. Doon muna tayo sa taas." yakag niya sa babae.

"Hindi na senyorito. Kaya ko ang sarili ko. Doon na muna ako sa kusina." saka ito nagmamadaling umalis habang umiiyak.

Napabugha siya ng hangin at tumingala. Nahilot niya ang batok sa kakatapos lang na eksena.

"K-kuya." he was stunned by the voice. Not really by it but by the way the owner of the voice addressed him. Nilingon niya ito para makasiguro.

"Kuya." si Elric nga. May bandage pa ito sa mukha. Namamaga pa ang mga labi. He was total mess.

"What?" malamig na tugon niya.

"C-can we t-talk? In private." uutal-utal pa ito. Mukhang hirap pang magsalita.

He nodded. Sumenyas siyang sumunod ito. Ang nanay naman nito ay nakita niyang buhat na ng nurse at ng mga katulong paakyat sa kabilang wing ng hagdanan. Dumiretso sila sa kwarto niya.

"Spill it." bigkas niya pagkapasok na pagkapasok nila nng kwarto.

Nag-aalangan ang itsura ni Elric. Parang basang sisiw. Sa ibang pagkakataon ay matatawa siya sa akto nito. Pero hindi iyon ibang sitwasyon.

"Don't worry. I won't bite. I'm too tired para makaisip pa ng ibang gagawin." sarcastic niyang sabi at naupo sa single seater na sofa sa loob ng kwarto.

"I-its not that Kuya." mahinang sabi nito.

"What's with the term Elric. You never called me that before. Remember?" inis na wika niya.

"I know. I've been bad. And I'm sorry. I really am. I'm an asshole. A jerk of first order. I deserved to be hurt like this." naiiyak na sabi nito. Sumisigok-sigok pa.

Naawa naman siya sa kalagayan nito. Tumayo siya at nilapitan ito at niyakag na maupo. Nasa kama na sila ay panay pa rin ang iyak nito. Inalo niya ito. After-all. Ito na lang ang stepbrother niya. Nawala na si Jorge noon pang isang nakaraang taon. Mas close siya doon kaya nanghihinayang siya ng husto para sa mas nakababatang stepbrother.

"Tahan na. Para kang di lalaki niyan." biro niya.

"A real man is not afraid to cry Kuya Gboi." puno ng luha ang mukha nito na tumingin sa kanya.

"Yeah. A real man cries. So paano pa ako? I'm not a "real" man." mapaklang tawa niya.

"I don't care Kuya. I really don't care. Mas mukha ka pa ring lalaki. I can't believe at first but know what? I really don't care at all. Nagising ako sa katotohanan. Salamat na rin siguro kay Pancho. Nang bugbugin niya ako at marinig na binalak ka niyang gamitin ay nasaktan ako. I mean, how come na kailangang may madamay ng dahil sa mga kalokohan ko." umiiyak na sabi nito sa kanya. In between sobbing ay napapangiwi pa ito. Tanda ng may iniinda pang sakit ng katawan.

"Shh... That's alright Elric. Tapos na iyon. At least nalaman ko na kung sino talaga siya. At, magkaayos na tayo. Sorry rin sa pananakit ko sa iyo noon at sa barkada mo." hinging paumanhin din niya.

"Ayos na iyon kuya. Salamat at okay na tayo ngayon. Masarap palang may tinatawag na kuya. Sayang, ngayon ko lang ginawa. Salamat talaga." madramang wika pa nito.

"Asus. Drama mo 'tol. Hindi bagay. Sa ating dalawa, ako dapat ang drama queen." patawa niya.

"Hindi bagay sa'yo. Ang laki ng katawan mo eh. Saka hindi ka naman lelembot-lembot maglakad. Nga pala kuya, pwedeng magtanong?" nahihiyang saad nito.

Ngumiti siya. Halos nahuhulaan na ang tanong nito.

"Kung kailan pa ako ganito?" sabi niya.

"Sort of, Kuya. Hindi kasi ako makapaniwala eh."

"I tried to fight the urge of loving or having a relationship with a man. Kita mo naman sadyang ang daming babaeng nasa paligid ko. I screwed each and everyone of those girls pero natatalo talaga ako minsan ng tawag ng laman para sa kapwa lalaki. Kapag nangyayari iyon ay lumalabas ako ng bansa. May multiple-entry visa naman ako eh, so why not gamitin. Mas malayo, mas maganda. Since highschool pa ako nakakaramdam ng ganito. But I rarely have sex with Filipino guys. Madadaldal kasi." mahabang paliwanag niya.

"May nakaka-alam pa bang iba?"

"Oo. Si Jim at si..." hindi niya maituloy ang sasabihin.

"Si Pancho." he tensed. Itinuloy ni Elric ang dapat niyang sabihin.

His silence might have confirmed it so he continued asking.

"How did he knew it?"

"I don't have any idea. Sabi lang niya, halata raw sa kilos ko."

"Why? Anong kilos?"

Napabuntong-hininga siya. Saka nagsalita. "He caught me staring at his crotch noong nasa airport kami." nahihiya niyang amin.

"Ah... Okay. Sige Kuya. I won't bother you muna. Magpapahinga muna ako. Masakit pa katawan ko eh." paalam nito sa kanya na nadama marahil ang pagkailang niya sa topic.

"Do you want to sue him? I'll stand as your witness." pahabol niyang sabi rito ng papalabas na ito.

Lumingon ito at ngumiti ng bahagya. "No. I deserve this. Let me contemplate on my sins Kuya. Then, I'll ask for your advise. Is that okay with you?" nahihiyang sabi nito.

He nearly cried sa narinig. Ngumiti siya. "Sure. Anytime bro." saka nito inilapat ang pintuan.

Nahiga siya sa kama. Hindi niya maiwasan na malungkot na naman. Bagaman at naayos na ang gusot sa pagitan nila ng kapatid ay may bumabagabag pa rin sa kanya. Hindi niya pwedeng isawalang-bahala ang pagkamatay ng ama.

Kumpirmadong murder iyon sabi ni Lt. Rick Tolentino. Natanong na rin ang lahat ng nasa loob ng bahay at ang mga gwardiya with regards sa nangyaring krimen. Lihim ang ginawang pagtatanong. Inisa-isa sila ng mga pulis.

Paanong magkakaroon ng holen sa hagdanan eh walang bata roon para maglaro noon. At ang mga holen na iyon ay ang mga laruan niya noong bata pa siya. Nakilala niya iyon. Ang sabi ng pulisya ay sa kanya lang ipinakita iyon. Confidential ang imbestigasyon. Nagbayad siya ng malaking halaga para hindi iyon kumalat.

Wala sa listahan si Elric dahil nasa party ito ng maganap ang krimen. Solido ang alibi nito. Ang mga natitirang suspek ay ang lahat ng nasa bahay. Singled out na rin siya sa kaso dahil nasa Batangas siya with Pancho.

Maaaring inside job iyon. Maari rin na ang madrasta niya iyon at ginamit lang ang holen niya sa attic para maituro siya sa krimen. Ngunit ang gumugulo sa isip niya ay ang katotohanang kapag namatay ang ama ay isang bank account lamang ang maiiwan dito worth hundred millions din naman at ang bahay nila sa Canada. Nakita na kasi niya ang draft ng will ng kanyang ama.

Something didn't made any sense. Sa atungal lang kanyang madrasta kanina, bakit nito papatayin ang asawa? At alam niyang alam nito na wala itong gaanong makukuha dahil sa pre-nuptial agreement na pinirmahan nito at ng ama. Ang kumpanya ay kanya dahil sa lehitimong Arpon lamang ito pwedeng ipamana. Old school kasi ang kanyang ama.

Hindi rin maaaring ang mga katulong. Kahit pa nagtataka siya sa salitang binitiwan ng madrasta kay Manang Mercy ay ipinagkibit-balikat na lamang niya iyon. Bukas ay libing ng daddy niya. Saka na niya iisipin ang mga bagay-bagay. "Babasahin na rin nga pala bukas ang last will ni daddy." Sabi ng isip niya.

Huminga siya ng malalim at pinakawalan iyon ng dahan-dahan. Ang sitwasyon ngayon ay sobrang nakakalungkot. The way his father died is also disheartening. Naluluha na naman siya. Sumingit pa sa isip niya ang ala-ala ng panloloko ni Pancho. Wala na. Pinilit niyang makatulog. Sa dami siguro ng kanyang iniisip ay nakatulog rin siya ng mahimbing.

Sa isang sulok ng mansiyon ay galit na galit ang may sala. Nanlilisik ang mga mata niya. May nakakatakot na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. Ngiting nauwi sa pagtawa ng marahan.

"Kawawang Gboi. Hindi niya alam kung ano ang tunay na mangyayari. Mukahang hindi na rin magtutuloy-tuloy ang mga pulis sa pag-iimbestiga. Haha, malinis ang pagkakagawa ko sa krimen. Pasensiya na Armando. Kailangan mong mawala. Isusunod ko si Gboi. Tapos saka ako lalayo rito. Maipaghihiganti ko na rin ang kaapihan ko sa inyo!!!" mahinang sambit ng talipandas habang tumatawa at nakahiga sa kanyang kama.

Tapos na ang libing at kanina pa nag-alisan ang kahuli-hulihang bisita. Naiwan ang abogado ng pamilya at tinipon sila sa loob ng study room. Iginala niya ang paningin. naroon ang dalawang opisyal ng kumpanya. Ang madrasta niya at si Elric. Tiningnan niya ang matandang abogado.

"May hinihintay pa ba tayo Attorney?" tanong niya.

"Oo, Gboi. Isang tao na importanteng naririto." sagot nito.

"Sino iyan Benedict? Sa pagkaka-alam ko ay narito na ang lahat ng nasa will ni Armando." nakakunot-noong tanong ni Mildred sa abogado.

"Just wait Mildred. Just wait." at doon bumukas ang pintuan.

"Kumpleto na tayo. Everyone. Meet Mercedita Arpon Dominguez. Ang nakatatandang kapatid ni Don Armando Arpon." pakilala ng attorney sa kanila.

"I-ikaw?" gilalas na sambit ni Mildred.

"Manang?" nalilitong tanong niya.

"What is the meaning of this Benedict? Answer me!" paghihisterya agad ni Mildred.

"Calm yourself Mildred and get seated! Walang magagawa ang paghihisterya mo. And I know you know already the reason why she's here. She is your husband's sister." puno ng authorization na sabi ng abogado.

Bahagya siyang naaliw. So Attorney Pangan can shut her stepmother up. Natawa siya sa isip. Panibagong sorpresa na naman ito. Hindi siya makapaniwala pero agad niyang natanggap ang ideyang iyon. Kaya pala magaan ang pakiramdam niya sa mayordoma nila.

"Manang... err, Auntie, dito po kayo sa tabi ko." nakangiti niyang sabi dito.

Naluha agad ang matanda sa obvious na pagtanggap niya rito. Niyakap siya nito at umupo na sila. Pinahid niya ang luha nito.

"Why didn't you tell me about this?" tanong niya pagkaupo nito.

"Hindi ko pwedeng ipagsabi na lang ito basta Anak. Komplikado ang istorya ng pamilya natin."

"Okay. Pero ikwento ninyo sa akin ang lahat pagkatapos nito."

Tumango ito.

"Oo nga. Ikwento mo ang panghaharot na ginawa ng nanay mo sa tatay ng asawa ko. Siguraduhin mo Mercy." Malakas na sabi ni Mildred.

Napalingon sila rito. Galit na galit ang tingin nito sa kanila. Magsasalita sana siya ngunit napigil iyon ng pagsasalita ng abogado.

"Mildred that's enough! Hindi ako makapag-umpisa sa kagagawan mo." and the witch did shut up.

"Okay. Let's start this." pasimula ng abogado.

Itutuloy....

[15]

Nahihilo, Nalilito... :D

I would like to greet my friend Glenn Martin a Happy Beerday.

Bati mode.

Kilala na ninyo ang mga sarili ninyo. :D

Inuubo at sinispon at malat pa. Pasaway na buhay ito. Umalis pa si daddy (Echo), wala akong nurse/cook/masahista/storyteller/unan/punching-bag(joke!) rolled into one. Anak naman ng kalungkutang buhay ito oh!!

NP: Barely Breathing

___________________________________________________________

"Are you sure about this?"

Tanong iyon ni Pancho kay Lt. Rick Tolentino habang nasa isang van sila di kalayuan sa mansiyon ng mga Arpon. Pinagplanuhan nila ang gabing iyon. Mula kasi ng makatanggap siya ng mga text sa isang anonymous na mukhang may masamang balak sa pamilya nila Gboi ay hindi na siya mapakali.

Noong gabi ng imbestigasyon sa kamatayan ng Don Armando Arpon ay nakatanggap siya ng mensahe mula sa hinihinala niyang salarin. Nakakapangilabot iyon. Nakasaad doon na dahil sa hindi niya pagtulong dito ay gumawa na ito ng hakbang.

And he did. He took Don Armando's life. The culprit may be delusional because he was keeping him updated of the happenings. He also said that one of the family members is going to die soon. Kaya nandoon sila ngayon. Nagbabantay.

Sa paki-usap ni Gboi ay naging sikreto ang operasyon. Kay Rick na ito nakipag-usap. Nami-miss na niya ito. Ngunit may panahon para sa pag-uusap nila. Ang importante ay ang kaligtasan nito at ng ibang miyembro ng pamilya nito.

"Hindi naman ako nakilala ng mga tauhan sa mansiyon. Saka nagka-usap na kami ni Gboi. Kailangan na mabantayan ko ang kilos ng mga nasa loob." sagot ng tinyente habang inaayos ang mga gamit.

"Just make sure you'll keep your cover." paalala niya.

"Unless Gboi would take off my "cover"." he quoted jokingly.

"Naratrat ka na ba ng uzzi?" iritado niyang sagot dito.

"Cool ka lang 'tol." tawa nito

"Sapakin kita riyan eh." ganting-biro niya.

"But, seriously Ito. Kung maaakit ko si Gboi walang iyakan ha?" pahabol nitong biro bago maliksing umibis ng sasakyan at isinuot ang salamin sa mata na siyang props nito papasok sa mansiyon.

"Tinyente Kumag, magkamali ka lang hawakan si Gboi ng may malisya. Babalian kita ng tadyang." pahabol na babalang-biro niya rito.

"Touche." nakangising sagot nito.

Ang talipandas, mukhang nagti-trip at inasar pa siya. He seriously took the last joke. Hindi pwedeng magkaroon ng attachment si Gboi niya sa tinyenteng kupal na iyon. Niya? Medyo possesive yata iyon? Pero, totoo. Natanggap na niya iyon.

Naalala niya yung huling sinabi nito sa kanya. Ewan niya, pero doble ang naging sakit sa kanya ng ginawa niya. Nabulagan siya ng galit kay Elric. Pero nakuha pa niyang i-justify ang lahat. Kung hindi niya ginawa ang paghihiganti ay hindi niya mararamdaman iyong napakagandang feeling na iyon.

Hirap pa siyang i-acknowledge noong una. Kinompronta pa niya ang ama-amahan at inilahad ang mga naging suliranin. Natural ang naging gulat nito pero ngumiti rin sa huli. Nakakaunawang tinapik siya nito sa balikat. Marahil ganoon ang mga dating pari. Naiinis na bumuntong-hininga siya.

He's in love with Gboi. He didn't expected it. It felt surreal yet he wasn't dreaming. Hindi rin siya makapaniwala. He kept contemplating about it pero tinalo siya ng nadarama. He had to see him. As if he was the very life of him. Pero galit ito sa kanya ngayon.

Naiinis na pinukpok niya ang manibela. Umalingawngaw ang busina. Natawa siyang bahagya. Kinuha na lang niya ang largabista at sinipat ang mga bintana ng mansiyon nila Gboi.

"What? I don't approve of this Benedict!"

Mariing iyong sigaw ni Mildred na pumutol sa sinasabi ng abogado. Tiningnan lang siya nito saka nagpatuloy. Naiinis na umupo na lang siya habang mahinang nagbubusa.

"Ang mansiyon na ito ay ipinamamana ko sa aking anak na si Gboi bilang aking legal at tanging tagapagmana sa kundisyon na kukupkupin niya rito ang kanyang tiyahin na si Mercedita Arpon Dominguez, na aking ate. Hindi bilang kasambahay kundi bilang tunay na kapamilya."

Tinitigan niya ng masama ang babaeng tinutukoy ng abogado. Hinawakan ito sa kamay ng stepson niya. Mukhang may instant rapport ang mga ito. Nagbaling na siya ng tingin sa attorney at nakasimangot na nagtanong.

"How about us, Benedict? Saan kami titira ng anak ko dito? Mukhang sa stipulations ng will ni Armand ay pabor lang ito sa bastarda niyang kapatid at sa anak niyang napaka-bait." maanghang na sabi niya. Oh she was mad! Mukhang kinalumutan siya ng asawa niya.

"You can stay Tita Mildred. Both of you. Masyado itong malaki para sa ating lahat." nagpapasensyang sabi ni Gboi.

Umiling siya at nagtaas ng kilay na nagsalita. "And endure you for a lifetime? No freaking way dearie! No freaking way!" hysterical na siya.

"And there's no freaking way too that I will live this house Tita. You of all people should know that." matigas na sabi nito habang hinahagod ng katabing tiyahin ang likod. Her eyes reprimanding her nephew.

"Paano kong makakalimutan kung nakatatak na sa sandaling ito na kinalimutan akong isali ng asawa ko sa pagtira sa bahay na ito. Not that I want to live the likes of you, I have my own house sa Ontario na ipinaman ni Armando. But to include this woman, is downright insulting and unacceptable." dinuro niya si Mercy.

"Expect me to contest this Benedict." baling niya sa Attorney.

"You're welcome to contest this to any court you would please Mildred. But I assure you this is watertight. Lima kaming abogado na na nag-finalize nito, although ako ang nag-draft nito. Ang stipulation ay nanggaling lahat sa asawa mo."

"That would be fine by me." nakataas-noong sabi niya.

"Shall we continue?"

"Yes you may, attorney." sabi ni Gboi.

"Ang Villa Esmeralda sa Mindoro ay nakapangalan na rin sa aking anak bilang mana niya sa kanyang mama."

Gboi nodded knowingly. It was his birthright. Wala siyang laban doon.

"Ang bahay sa Dasmariñas Village ay mapupunta sa aking ikalawang esposa na si Mildred habang ang bahay ko at farm sa Tagaytay ay mapupunta kay Elric. Kasama ng one hundred fifty million na nakadeposito na sa kanyang pangalan."

His son's face remained passive. As if he's not interested at all. She was quite happy herself. A vast fortune was hers alone. She worked her ass off for that. She deserved it. She doesn't have any plans to come back from being poor again. Not now. Not ever.

But this Mercy is a different question. She's her husbands sister. Anak ng dating labandera ayon sa kwento. Hindi na niya inalam dahil kumpara dito ay mas maganda ang buhay niya rito. Hindi rin close ang asawa niya rito na ipinagwalang-bahala na lang niya. Now, all of a sudden, she's the new boss of this mansion she lived for years? How dare her! How dare her husband to include her on the will! He doesn't seem to care to her before that gave her an idea on what kind of relationship they have as siblings. She had to do something. She had to remove this scheming bitch out of the picture.

Nagpatuloy pa ang abogado sa mga sinasabi nito na hindi na niya masyadong pinagkaabalahan pang pakinggan. Nang matapos ito ay agad siyang tumayo at iniwan pa ang mga kasama ng walang-pasintabi. She grabbed her cellphone and texted somebody. Nang hindi sumagot agad ay tinawagan na niya ito.

"Where are you? Why didn't you replied immediately?"

"Why? Where's the fire?" nakakalokong sagot nito sa kanya.

"Are you free? We have to meet."

"Can't wait to fuck Millie?" nanunuksong tanong-sagot nito sa kanya.

"It's not that silly. I have something for you to do." kinikilig niyang sabi.

"What is it dear?"

Hininaan niya ang boses kahit nasa sariling silid siya. "I want you to get rid of someone." malagim na sabi niya.

"Sure. Who is he? Your stepson?"

"Nope. Not yet. And that someone is a she."

"Can I fuck her?"

Tumawa siya. "I'm sure you won't. She's an old hag."

He chuckled. "Who is she then?"

"My husband's sister."

"I see. When?"

"I'll tell you later. I have a plan." she grinned as if she was seeing him.

"I love how your devious mind work."

"Marami pang naiisip ang utak kong ito. Hintay ka lang. For the meantime, let's celebrate. I just got my deed." she said now greening widely.

"Wooo!!! Me likey."

"Let's meet after an hour. Sa dati pa rin." and she ended the call.

Mildred headed to the bathroom to change. She laughed her heart out. She dipped in her tub. Naglagay ng champagne sa baso and sipped it merrily. She took a bite on her caviar then hummed a classical song.

"Being rich is sweet. But getting richer is sweeter." she said to herself while grinning wickedly. Inilapag niya ang baso and tried to relax. Minutes later she was dozing off. Another minute, she was dead.

"She was probably poisoned. Walang palatandaan na nalunod siya sa tub." si Rick iyon habang iniinspeksiyon ang loob ng banyo sa silid ni Mildred. Naroon sana siya para sa sikretong misyon. Ang kaso ay sinalubong siya ng ganitong problema.

He called up his investigating team and the local scene of the crime operatives. Magpapanggap sana siyang driver ni Gboi when the frantic screaming of the maid came rushing.

Ayon dito, kinatok niya sa silid ang babae. Nang walang sumagot ay nagpunta siya sa banyo at natuklasang naka-lock iyon. Ilang ulit daw itong kumatok at ng walang sumagot ay nagdesisyon na buksan iyon gamit ang duplicate. Doon nga niya natuklasan ang malamig at wala ng buhay nakatawan ng amo.

"Papa-eksamin namin ang champagne at ang caviar. We need to secure the area. Ikalawang pagpatay na ito sa linggo lang na ito. Mukhang series ito." saad niya kay Gboi na nananatiling tulala lang at hindi makapaniwala sa nangyari.

"Kuya, who did this?" nananangis na sabi ni Elric.

"I wish I knew the answer Elric but I don't." nakatiim-bagang na sabi niya.

"Mukhang kailangan na ninyo itong malaman. Gboi, Elric. Somebody is up for revenge. Alam ito ni Pancho. He is receiving texts from an unknown person telling him about his plans." anang tinyente.

"How can you be so sure Rick. For all we know, he could be the one who staged everything!" galit na sabi ni Elric.

"I'm sure he's not the culprit."

"Prove it."

"He's outside. Nasa sasakyan. Kasama ng mga kasamahan ko. I'm wired. Nakikinig sila ngayon. Actually kanina pa." ipinakita nito ang mic sa bandang kwelyo ng poloshirt. at ang salamin na may built-in micro-cam sa rim nito. "Say hello Pancho." idinikit nito ang earpiece sa tenga ni Gboi.

"Hello sweetheart." and he stopped breathing.

Itutuloy....