Task Force Enigma: Rovi Yuno (16-20)

By: Dalisay

Blog: theimmaculatedalisay.blogspot.com

E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com

[16]

"Wala tayong dapat na aksayahing panahon Perse. Mahirap ng malaman nilang nawala ang ambush team na nakatoka sa gubat." si Rovi sa kanilang team leader sa misyon na pasukin ang kuta ni Park Gyul Ho.

"Tama ka pare. Pero anong plano ang sinasabi mo kanina? Sa report mo ay mukhang iisa lang ang naiisip mong paraan para pasukin ang factory, tama ba?" seryosong sabi ni Perse sa kanya sabay bugha ng hinithit na sigarilyo.

"Oo. Magpapanggap tayo bilang ang mismong ambush team." tumatangong sabi niya.

"Paano gagawin iyon? Imposibleng hindi kilala ang mga nakasagupa mo ng mga tauhan doon."

"Base sa observation ko, mukhang per team ang mga taong nagbabantay. Sa layo ng mga gate sa isa't-isa, hindi imposibleng sabihin na hindi sila halos magkakakilala. At ang ambush team na nakasagupa ko ay may takip sa mga mukha. Pwede nating gayahin ang mismong hitsura nila at pumasok sa kuta na iyon ng hindi napapansin."

"Sige, gagawin natin yan, pero paano natin gagawan ng paraan ang ikalawang gate? Pati na rin ang mismong factory na may automatic lock?" si Perse na diskumpiyado pa rin sa kaniyang plano.

"Wala bang sinabi sa'yo si Rick? Sa mga oras na ito, malamang ay naisagawa na niya ang plano." napapailing niyang wika ng maalala ang balak na gawin ng kaibigan.

"Anong plano?" kunot-noong tanong ni Perse.

"Lilipad siya."

"Lilipad?"

"Tatalon siya sa isang eroplano pare. Yung jump suit na dinesenyo ni Jerick ng katulad ng sa isang squirrel ang gagamitin niya pagkakalas niya sa parachute. Timing ang kailangan natin. Isang sabay na atake mula sa taas at sa ibaba."

"Walang-hiya! Siguradong masaya ito!" natatawang sabi Perse sabay high five sa kanya.

"Sinabi mo pa. I-radyo mo na si Rick. Nasa ere na yun malamang."

Tumalima ito at inayos ang static ng communication line. Ilang saglit pa ay nakakuha sila ng malinaw na sigla mula kay Rick. Medyo maingay gawa ng hangin sa paligid.

"Pare! Langya ka! Nag-a-ala Batman ka diyan ha." si Perse.

Tumawa ito. "'Tol, pumasok na kayo. Siguradong hahanapin na ang mga nakasagupa ni Rovi kanina. Walang tao dito sa lalandingan ko. Okay na ang pwesto." medyo garalgal ang tinig nito gawa ng nasa ere ito.

"Sige 'tol. Nakaisip na rin kami ng paraan. Kapag nakapasok na kami, sila Anipse na at Takeshi ang susunod sa atin. Kailangang magawan mo ng paraan na mapasukan ng bug ang kanilang surveillance system para ma-hack ito ng mas madali ni Jerick. Kanina pa naloloko ang mokong sa pag-crack ng security code ng buong hideout. Mukhang matinik ang anti-hacking security system ng buong lugar." mahabang paliwanag ni Perse.

"Sige 'tol. Raradyohan ko na lang kayo kapag nasa rooftop na ako." paalam ng tinyente.

"Sige."

"Okay. Men. Move!" sigaw ni Perse.

"Yes sir!

Binalikan nila Rovi ang lugar kung saan nakasagupa niya ang ambush team ng talipandas na Koreano. Naroroon din ang grupo ni Jerick na busy sa laptop nito at nasa loob ng isa pang van na gamit nila papunta doon.

Nakahanda na rin ang disguise nilang gagamitin na mula rin sa mga nakalaban niya. Kailangan lang nila ng suot nitong mga jacket at takip sa mukha. Pare-parehas naman silang mga naka-itim kaya tama na ang mga iyon para sa kanila.

Tinapik niya ang busy-busyhan na si Jerick. "'Tol! Anong balita?"

"Sa radyo at tv?"

"Ungas!"

"Same to you." saka ito natawa sa sariling kalokohan.

"Hindi nga. Nasa itaas na si Rick. Papasok na rin kami any moment."

"Okay yan. Pero dalhin ninyo yung mga mini-time bomb ko." sinenyasan nito ang isa sa mga kasama nila at may inabot na mga malilit na tila lighter.

"Ayos to ah." aniyang napapangiti.

"Ako pa." sabay turo nito sa sarili.

"Oo na." naiiling na sang-ayon niya.

"Siyanga pala, Perse! Nakalapag na si Rick." imporma ni Jerick.

"Talaga? Sige. Men. Get your ass ready. We're moving in five minutes." seryosong pahayag ni Perse.

Mabilis silang kumilos. Isinuot ang disguise at isinukbit ang mga armas na gagamitin. Kinuha rin nila ang mga M-16 rifle na gamit ng nakasagupa niya kanina at ang ilang flash bomb, tear-gas, mini-bombs at ilang kunai, combat knife at butterfly knives.

Parang may iisang isip na nagtanguan sila at kumilos palabas ng gubat para pumasok sa gate na pakay nila nang tawagin sila ni Jerick.

"Mga hunghang. Iyong bug at mic nakalimutan niyo. Paano kayo malalaman ang instructions ko kapag na-hack ko na?"

Napakamot sa ulo ang ilan sa kanila saka mabilis na kinuha ang mga bugging device at mic. Nang all set na talaga sila ay lumarga na sila para lumapit sa bukana. Ang siste ay raradyo sila kung pwedeng magpalit ng poste at kailangan nilang magre-group.

Nagpanggap siya bilang yung sniper na naka-poste kanina saka sila kumilos ng kumpirmahin na ng kausap nila sa radyo na may papalit na sa "kanila".

"Okay men. Alerto lang. Move." si Perse.

Mabagal ang kilos nila pero sigurado. Kailangan na din na tutok sila sa mga posibleng mangyari katulad ng pagkabuko sa cover nila. Natanaw nila ang gate at sinalubong sila ng limang tao doon. Katulad ng hinala ni Rovi, nakipagtanguan lang sila dito at saka sila pinatuloy. Disimulado at pasikretong inilaglag niya ang isa sa mga mini-bomb na mukhang lighter.

"Santos! Lighter mo." tawag sa kanya ng isang tauhan ni Gyul Ho.

"Ah salamat. Pero wala ng laman yan 'tol."

"Ganoon ba?" Nagkibit balikat ito at saka itinapon ang inakalang bomba sa malapit na basurahan sa mismong gate.

Napansin din niya ang simpleng pag-iitsa ni Perse at ng tatlo pang kasamahan sa mga dala rin ng mga itong mini-bombs. Para sumabog iyon ay kailangan lang nilang kausapin si Jerick na nakikinig lang sa kanila mula sa bug na nakakabit sa kanila.

Ang misyon, makarating sa ikalawang gate at malapit na sila doon. Pagkatapos, magbabagsak pa sila ulit ng ilang mini-bombs saka gagawan ng paraan na madisarmahan ang mga naroroon. Malapit na sila ng mapansin nila ang bulungan ng ilang nakaposte sa ikalawang gate. Duda siya sa ekspresyon ng mga ito kaya nagsalita siya ng mahina sa mic para kay Perse. Good thing na nakatakip sila ng mukha.

"Pasabugin na natin. Mukhang bistado na tayo. Trap ito pare."

"Mukha nga. Okay. Jerick, men, on three. One. Two. Three." sabi ni Perse sabay kalabit ng gatilyo ng M-16 na dala-dala. Kasabay rin nun ang pagsabog ng sabay-sabay ng mga bombang naitapon na nilang lahat.

Naghiwa-hiwalay silang lima na nakapasok sa loob. Sa kabiglaanan ng mga tauhan ng Koreano ay nawalan ang mga ito ng pagkakattaon na gumanti ng putok. Bawat lumabas na kalaban ay pinapuputukan nila. Napansin niya ang bukas na bintana ng isang gusali na kinaroroonan niya. May nauulinigan siyang mga tao sa loob. Kinuha niya an gisang flash bomb at inihagis iyon doon saka nagpaputok.

Sa sala-salabat na balang pinakakawalan nila ay imposible na para sa kalaban ang makaganti agad. Kahit ang nasa unahang gate na tinatanaw niya sa kalayuan ay itinumba na rin ng mga kasamahan nila.

"Perse, nasaan ka pare?" sigaw niya sa habang nagpapaputok. Ang mga lumalapit or malapit lang sa kanya ay nakakatikim ng suntok o dika sipa saka niya pinapaputukan.

"Tang-ina pare! Na-miss mo agad ako?" nakakalokong sabi nito na halatang nag-eenjoy din sa sagupaan nila.

"Ulol!" tumatawa rin niyang sabi.

Magsasalita pa sana siya ng maagaw ang atensiyon niya ng malakas na pagsabog mula sa itaas ng mismong building na pinasok ni Rick. Mukhang ito ang may pakana nun. Mahilig din ang mokong sa grand entrance.

"Agaw-eksena ang lolo mo!" sigaw niya kay Perse na ang tinutukoy ay si Rick.

"Oo nga. Ang tinyenteng eksenadora!" banat pa nito.

Natawa silang pareho at muntikan ng hindi maka-iwas sa mga bala ng marinig nila ang biglang pagsasalita ni Rick sa linya nila.

"Mga ungas! Naririnig ko kayo."

Paiwas siyang tumalon sa isang kalaban na dadaluhungin siya. Wala na kasi siyang bala kaya kailangan niyang gamitin ang kwarenta y singko niya.

"Kamusta Tinyente?" nangiinis niyang sabi in between shooting every one on his way.

Maingay na maingay ang paligid sa bawat pagsabog. Unti-unting pumapasok na sa loob ng building ang mga kalaban at ang steel gate ay nagsasara na. Napapalatak siya ng wala sa oras.

"Rick. Pasara na ang gate. Ano bang ginagawa mo diyan?" sabi niya habang pinapatamaan ng bala ang mga kumag na nag-aatrasan.

"Naglalaba! Baliw ka ba? May sarili rin akong laban dito. At saka ikinakabit ko ang pang-hack ni Jerick." naasar na sabi nito. Narinig pa niyang nagmura ito at nagpaputok ng sunod-sunod.

"Bilisan mo diyan. Kailangan na makapasok kami."

"Sigurado yun. Sige na."

Natuon na rin ang atensiyon niya sa kung paano sosolusyunan na makapasok kahit nakasara na ang mga gate.

Pinagbabaril niya ang nasa bukana ng building. Ganoon din si Perse na mula sa kung saan ay nagmamadaling lumapit sa kanya.

"Pare, mukhang hirap si Rick sa taas." aniya rito.

"Ang hirap buksan niyan tol. Kung magagawan ng paraan ni Jerick na ma-hack ang system niyan ay pwede niya iyang buksan. Pero siguro may iba pang pwedeng pasukan diyan." sagot ni Perse.

Nilinga nila ang paligid. Tama ito. Imposibleng iyong mga gate lang ang tanging pwedeng pasukan doon. Ang pagingit ng sementong tinamaan ng bakal ay hudyat na nakasara na ito ng lubusan. Walang paraan para daanan ang mga bintana dahil maging ang mga ito ay nakasarado na rin. Automatic ang lock na iyon at ang command ay mula sa computer.

Nagpasya silang maghiwalay ni Perse para maghanap ng ibang mapapasukan. Dumating na rin ang tatlong kasama nila pati na rin sila Anipse at Takeshi na nagsilbing back-up nila. Nagkanya-kanya silang hanap ng pwedeng pasukan ng sumigaw si Perse na halos ikabingi niya.

"Tang-ina pare! Ang lakas ng boses mo." reklamo niya.

"Huwag ka ng magreklamo. May nakita akong pwedeng pasukan. Dito kayo sa likod ng building. Bilis!" excited na sabi nito.

"Talaga?"

"Oo nga."

Tinanguan niya ang mga kasama at pinuntahan na si Perse.

"Pare, kailangan ko talagang makita ka. Hinahanap ka ng mga tauhan ni Kring. Mabuti na lang at naitago ko na nag pamilya ko. Nasaan ka ba?"

Nagmamakaawa ang boses na iyon ni Monday. Naitakas niya ang cellphone ng tulog na bantay nilang pulis. Nag-aalala siya ng sabihin sa kanya ng kamakailan ni Sarhento Jerick na nawawala ang pamilya ni Monday na binalak iligtas ng mga ito.

Nagi-guilty siya ng husto. Pero hindi tumutugma ang sinabi ni Jerick na ang pamilya ni Monday ay kinuha ng mga armadong tao.

"Akala ko ba pare eh nakuha ng mga tauhan ni Kring ang pamilya mo?"

"Muntikan na silang matangay pare. Nakaagaw lang kami ng atensiyon kaya nakatakas kami."

"Ganoon ba? Buti naman. Saan ba kayo nagtatago?"

"Sa isang kaibigan pâre." maagap na sagot ni Monday.

"Narito ako sa isang safehouse sa Batangas pare. Duda ko sa Calatagan ito. Pero di ko alam ang eksaktong lugar." pag-iimporma niya.

"Pwede ba ako diyan pare at ang pamilya ko? Mas maganda kung ang pulis may hawak sa amin. Walang-hiya ang Kring na iyon 'tol. Gusto ka na palang idispatsa nun."

"Itatanong ko tol. Kokontakin ulit kita kapag nagkaroon ng pagkakataon. Try ko bukas." pagpapaalam niya na rito.

"Sandali lang 'tol. Wala ka ba talagang kinuha kay Kring?" tanong ni Monday.

"Wala 'tol. Yung nasa aking epektos, nasa mga pulis na."

"Ganoon ba? Buti at walang nangyaring masama sa Tiya mo."

"Oo nga eh."

"Oh sige 'tol. Okay na." paalam nito.

"Anong okay na?" nagtataka niyang tanong.

"Ang ibig kong sabihin, okay na kami rito nila Misis. Sige, tawag ka na lang ulit." nagmamadaling paalam nito. Pero bago nito binaba ang linya ay narinig niya ang pag-bell ng isang bagay. Nagkibit balikat na lang siya dahil di rin niya kayang tukuyin kung ano iyon.

Nagmamadali siyang bumalik sa loob ng bahay at pasikretong isinauli ang cellphone pagkatapos mabura ang call register ni Monday.

Nananakit ang ulong lumabas ulit siya at pinag-isipan ng husto ang nangyayaring kaguluhan sa buhay niya ng dahil lang sa pagnanais na yumaman.

Wala siyang magawa kung hindi ang mapabugha ng malalim na hininga.

Itutuloy...

[17]

"Those Son of bitches!!!"

Natatarantang iniwasan ni Kring ang ibinatong baso ni Park Gyul Ho. Galit na galit itong tumayo at halos magbugha ng apoy ang mga mata sa galit dahil sa ibinalita nilang kaganapan ngayon sa pabrika nito sa Batangas.

"Akala ko ba ay inayos mo na ito Kring? Paano nalaman ng mga pulis na iyon ang hideout at operations natin sa Batangas?"

Hindi na siya nagulat sa pagsasalita nito ng tagalog. Purong koreano ito pero dahil ang mga aktibidades nito ay sa Pilipinas mostly ginagawa ay natuto na ito sa tagal ng panahong pananatili sa bansa. Idagdag pang ang magaling na assistant nito ay isang Pilipina. Si Alexa.

"Ah... nahulihan tayo ng tao sa nakaraang shipment. Mukhang iyon ang nagkanta sa atin. Alam ni Ms. Alexa ang tungkol doon." kinakabahan niyang sagot.

Tinapunan ng nagtatanong na tingin ni Gyul Ho si Alexa kaya naman nakahinga na siya kahit kaunti. Ngayon niya lang napansing kanina pa siya nagpipigil ng paghinga sa takot.

"Totoo ba iyon, Alexa?"

Patamad na tumayo si Alexa at tinungo ang mini-bar sa loob ng opisinang iyon. Pasosyal na nagsalin ng brandy sa baso bago sumagot sa boss niya.

"Yes. Ako ang head ng shipment na yun diba? At iyon ang mismong shipment para malaman ang pwesto ng mga kalaban natin. Huwag kang mag-alala. Kung may tao tayo sa kanila ay may tao rin tayong nakuha."

"Anong ibig mong sabihin?" mapanganib na tanong ng koreano.

"I have their sniper friend for a hostage. Ipapaalam ko na sa kanila iyon mamaya. Pasensiya na Gyul Ho, I have to hide this from you. Ayoko ng abalahin ka sa mga ganitong pangyayari. Besides, maliit lang naman ang epektos na nasayang ng dahil doon. Nabawasan man tayo ng ilang tao at epektos, ay nagawa naman nating makakuha ng isa sa kanila. Its high time our enemies know that we mean business." mahaba at maarteng sabi nito.

Napataas ang kilay ni Kring sa narinig. Alam na niyang matalino ang babaeng assistant ng kanyang boss pero hindi niya akalaing kaya nitong kumilos ng ganoong kagaling. Mabuti na lang at na-trace na nila si Bobby. Nagbunga na ang pagtitiyaga niya na kontakin ang sim card nito. Kanina lang ay nagawan nila ng paraan sa tulong ni Monday ang malaman kung saan ang safehouse na pinagdalhan kina Bobby.

Nataranta na naman siya ng makitang sa kanya nakatingin ang amo. Kahit matagal na siya sa operasyon nito ay kinakabahan pa rin siya kapag kaharap ito. Alam niya kasing hindi siya sasantuhin nito magkamali lang siya ng kilos.

"Yung pinapahanap ko sa'yo Kring? Yung janitor?" tanong ng amo.

Napangiti siya ng alanganin at kinakabahang sumagot. "Na-nalaman na po namin kung nasaan sila. Nasa Batangas lang dina ng safehouse nila Sir. Nasa may Calatagan. Kaya po ako nandito ay para humingi ng dagdag na tauhan para doon."

"Magaling. Alexa, asikasuhin mo ang kailangan niya. Siguraduhin mo ring walang makikitang mga epektos doon sa pabrika ang mga hinayupak na pulis na iyan." inis pa ring sabi nito.

"Don't worry Boss. Everything's being taken cared of. Ang pagpunta nila sa pabrika natin ay isang pagpapatiwakal. Nakapasok man sila ay hindi nila mapapasok ang mismong pabrika. And if they did, katapusan na nilang lahat. I altered the security system of our hideout." animong demonyo sa pagkakangiti si Alexa sa Boss niya. Na-curious tuloy lalo ang baklang mataba.

"Anong klaseng alterations?"

"I heard they have this hacker or some computer and gadget specialist. If ever na magawa niyang ma-crack ang password and open the steel gates from afar, our mainframe will automatically shutdown in five minutes. Kasabay nun ang self-destruct mode na mangangailangan ng mabilis na kilos."

"Bakit anong mangyayari kung magbabagal-bagal sila?" curious na tanong ni Kring.

Naaaliw naman na tiningnan siya ni Alexa mula ulo hanggang paa. Nagtaas ng kilay ang baklang naka-yellow summer-dress at ganoon din ang assistant ng boss niya. Parang may contest ng pataasan ng kilay. Natural versus tattoo.

"Tama na yan." mapanganib na saway ni Park Gyul Ho sa mga tauhan.

"As I was saying, kailangan nilang kumilos ng mabilis dahil... makalabas man sila ng building, ang sakop ng pagsabog ay nasa dalawang kilometro. Damay ang lahat ng nasa paligid. Kahit pa ang hacker nila."

Napalunok ang matabang bakla sa narinig. Ganoon pala ito trumabaho. Talagang walang paki-alam sa mga tauhan nilang maaaring madamay. Napailing siya.

"Hindi ka bilib sa sinabi ko?" maaskad na tanong sa kanya ng babaeng maitim ang budhi.

Umangat na naman ang dati ng mataas na kilay. "May narinig ka bang sinabi ko? T.H. ka na naman." naiiritang sagot niya.

"Ako ba ang T.H. o ang baklang nagpipilit maging maganda sa yellow na summer-dress?"

"Inaasar mo ba ako?"

"Oo."

"Maldita ka. Pasalamat ka at nandito si Boss kung hindi ay kinalbo na kitang hitad ka."

"Oh, I'm scared."

"Talaga! Matakot ka!"

"Enough!" sigaw na nagpatigil sa kanilang dalawa.

"Kumilos ka na Kring at ikaw Alexa, arrange a meeting for me and this sniper. I would like to see that SOB's face and give him a lesson he'll never forget." nakakatakot na sabi ni Park Gyul Ho with matching devil grin pa.

"Sure thing Boss." si Alexa.

"Opo Boss." si Kring.

"Pare, iyang air-duct na yan ang sinasabi mong papasukan natin?" nanlalaki ang matang tanong ni Rovi kay Perse.

"Wala ng iba." nakakalokong sagot ng kaibigan.

"Susme. Akala ko kung anong kahenyuhan iyan. Kumag ka talaga."

"May iba kang suggestion?"

"Hintayin natin si Rick. Baka nalagay na niya ang bug sa security system ng pabrikang ito."

"Makakapag-regroup ang mga hinayupak na nasa loob kapag ginawa natin yun. Saka si Rick lang ang nasa loob, baka mapano yun doon."

"Pare, we're talking about Rick. Hardcore iyon. Kapag natumba yan sa ganitong klase lang ng laban, hindi na siya si Rick na kilala natin."

"Sabagay tama ka."

"Mabuti naman at alam mong tama ako."

"So ano pang hinihintay mo? Akyatin mo na yang air-duct."

"Ano?"

"You heard me Rovi. Ikaw nga."

"Akala ko ba hihintayin na lang natin na mabuksan ito ni Jerick?"

"Oo nga. Pero aakyatin mo pa rin ito."

"Bakit?"

"Team-leader's order. May reklamo?"

"Wala!"

"Good! Akyat na."

Naiinis na binalingan niya ang pader. May kataasan ang air-duct na iyon. Mukhang sinadya na doon iyon nakapwesto sa gitna ng malaking pader. Mga sampung metro ang taas nito mula sa lupa. Walang gutter na pwedeng tapakan o pagkapitan. Naaasar na tiningnan niya si Perse na naaaliw sa nakikitang pagkairita niya.

"What now?"

Naningkit ang mata niya pagkarinig sa hayagang hamon na iyon. "Just watch baby. And learn." Sabi na lang niya.

Naalala niya ang bag niya. Good thing he brought his mechanical bow and arrow. Aluminum Metal Mesh Alloy ang pana niyon at kayang bumaon sa pader. Customized iyon galing pang Moscow.

"Aanhin mo iyan?" tanong ni Perse.

"Maglalaba. Maglalaba ako."

"Ah, akala ko magdadance-revo ka."

Pinag-aralan niya ang mga lugar na pwedeng patamaan. Labing-lima lahat ang pana niya. Pwede siyang gumawa ng hagdanan or ng kakapitan. Pinakawalan niya ang mga bala ng pana. Napapalakpak pa ang hudyong si Perse pagkakita ng ginawa niya.

"Salamat at naaliw kita."

"You're welcome 'tol."

Sinubukan niya ang tibay ng gagamiting improvised na hagdanan at ng masigurong kaya ng equipment ang bigat niya ay sinimulan na niya ang pag-akyat. Ang elisi ng air-duct ay mabilis. Tinanggal niya ang screen saka nag-ipit ng dalawang clay-bomb sa paligid nito saka mabilis na bumaba. Saktong nasa baba na siya ng sumabog ang bombang itinanim niya. Patalon niyang iniwasan ang mga debris na nalaglag.

Lumikha ang pagsabog ng may kalakihang butas na kasya ang tao. Umakyat ulit siya at mabilis na sinilip ang nasa likod nun. Namangha siya sa nakita.

"Rick!"

Itutuloy...

[18]

"Anong ginagawa mo diyan pare?"

"Nagbubura ng kalawang!"

Muntik na siyang matawa ng makitang nakatiwarik ito sa kisame. Kung di lang sa takip nito sa mukha malamang ay puro alikabok na ito. Marahil ay nakuha nito iyon sa pagsabog. Naiiling na tinulungan niya itong makababa.

Nagmumurang nagtanggal ito ng takip sa mukha. "Namputsa naman pare o. Muntikan na ko doon ah?" iritadong sabi nito.

"Pasensiya na. Malay ko bang nandito ka? Saka bakit ang tagal mong i-penetrate ang control room nila?"

"Gwardiyado pare. Saka papasukin ko na ng makita kong sumara ang steel gate nito. Kaya naghanap ako ng air-duct. Tiyempo nakita ito at paakyat na ng magpasabog ka."

"Tsk! Nahirapan din ako sa pag-akyat dito. Idea ni tiyaga ito eh."

"Knowing Perse, hindi magpapatumpik-tumpik ang isang iyon."

"Tell me something I don't know 'tol."

Nagtawanan pa sila na animo walang pinoproblemang malaki. Nagulat pa sila ng baol, anong update?hagya ng magsalita ang object of amusement nilang dalawa.

"Mga kumag, nandito lang ako sa baba. Make sure na walang makakarinig sa inyo kung magtsi-tsismisan kayo."

"Nakupo, narinig tayo." balewalang sabi ni Rick.

"Ex, Anong update?" tanong nito kay Jerick.

"Ex ka diyan! Wala pa. Kanina pa ako naghihintay dito. Ano bang ginagawa niyo diyan? Prayer vigil?" sagot ng hacker.

"Hindi Ex, iniisip kita." sabay kindat sa kanya.

"Timang." sagot ni Jerick sabay hang sa kanila.

"Wow pare. Sabi na nga ba eh. May something talaga kayo ni Salmorin."

"Ano ngayon sa'yo?" taas-kilay na sagot ng malihim na tinyente.

"Wala."

"Mga ungas kilos na." si Perse.

"Hoy ako ang team-leader dito ah." singhal ni Rick.

"Sinabi ko bang ako?" angil din ni Major Veance.

"Hindi naman."

"Good."

"Pare, we have company." putol niya sa asaran ng dalawa.

"Oo nga." sagot ni Rick sabay bunot ng baril.

Nagsisidatingan na ang mga alagad ni Gyul Ho at dinig na dinig nila ang yabag ng mga ito. Kinuha niya ang isang flashbomb at tear-gas. Agad na nagsuto ng protective mask silang dalawa ni Rick at nag-abang ng tiyempo para sa paghahagis ng mga ito. Saktong pagliko ng mga tinamaan ng magaling ay inihagis na niya ang flashbomb at tear-gas. Epektibong combination. Atake at depensa na magkasabay.

Agad nilang sinugod ang kulumpon ng mga nabiglang haragan. Suntok dito, sipa doon. Bali dito, bali doon. Lahat ng madaanan ay sinisigurado nilang makakatulog o hindi na makakalaban. Kung kanina ay patay kung patay ang labanan, sa ganitong pagkakataon ay kung kayang gawing immobilized ang kalaban ay gawin mo. Killing was unnecessary if the attacker cannot fight you back.

Nang matapos sila sa pambubugbog ng may labin-lima ring katao ay kinuha nila ang mga armas ng mga ito. Lugi kasi sila sa dami ng nasa loob. Nakita nila ang mga security camera sa hallway. Sinira ni Rick iyon.

"Bakit 'tol?" tanong ni Rovi.

"Kailangan nating mapasok ang control room at all cost. Kung hindi pwede sa mismong pinto, gagawa tayo ng sarili nating pinto."

"Ah... gets ko na."

Iyon lang at nagkasundo silang sirain ang lahat ng security camera na makikita habang busy sa pagpapatulog sa bawat sumusulpot na kalaban. Ang ilan ay pinatatamaan na lang nila sa binti sabay suntok sa mga ito para makatulog.

Nang marating nila ang mismong control room ay saglit silang tumigil. Ang mismong control room ay nasa gitna ng pasilyo. Nasa gitna rin na pakwadradong silid ang bakal na pinto. Matatagalan sila doon. Nilibot ito ni Rick.

"Para, side-stepping. Kaya pa ba ng claybombs mo?"

"Oo naman. Hindi ko alam na magagamit natin ng husto ang imbensiyon ni Salmorin." maagap na sagot ni Rovi. Ibinigay niya ang kalahati ng mga claybombs na meron siya.

"Pare, mabilisan ang lagay ha. Auto-detonate ang features nito kapag nadikit ito sa semento. Fifteen seconds ang time limit. Kaya kung kaya mong maglagay ng mas marami sa oras na iyon ay gawin mo.

"Iyon lang ba? Yakang-yaka to."

"Sige. Doon ako sa kabila."

"Move."

Mabilisan nilang tinungo ang magkabilang pader. Naka-isip na siya ng plano para sa gagawing assault. Sa tantiya niya ay mga sampung claybombs ang kailangan para masira ang pader. Kaya ng dala niya yun. Naglagay siya agad ng lima na may tag-iisang talampakan ang layo saka siya mabilig na lumayo.

Halos sabay lang sa pagsabog na nilikha niya ang naging ingay sa kabilang panig. Napangiti siya ng makitang gumana ang bomba. Mabilis siyang naglagay ulit ng another set at lumayo. Halos sabay na naman sila ni Rick ng ginawa. Sa panghuling beses na ginawa nila ay may liwanag ng tumatagos sa pader, tanda ng nagawa nila ang pakay. Mabilis siyang naghagis ng flashbombs sa loob at tear-gas. Padapa siyang pumasok sa loob at dahil naka-protective mask ay kitang-kita niyang iniihit ng ubo ang bawat tao sa loob. Mabilis niyang pinatulog ang bawat madaanan. Ganoon din si Rick na ngayon ay nakatayo na sa isang sulok at hawak ang isang tauhan ni Gyul Ho sa leeg.

Hindi nila alam kung nasaan ang tamang pipindutin doon kaya naman hinayaan na lang niya si Rick na ilagay ang bug sa system ng mainframe computer. Nakita rin nila sa surveillance videos ang pag-akyat ng ilang tauhan ng koreano. Napakarami pa rin.

"Pare, wala ka bang napapansin? Mukhang wala dito ang hinayupak na Koreano. At isa pang ipinagtataka ko ay parang puro tauhan lang nila ang nandito at alam nilang lahat na balak nating pasukin ito ngayon."

Nagtanggal ito ng maskara. "Kanina ko pa iyan pinagtatakhan. I've been searching for that bastard since I came here but he's nowhere in sight. Ang isa ring pinagtatakhan ko ay ang obvious na sobrang-dali ng pagkakapasok natin. Kung sinabi nilang tight talaga ang security dito ay hindi ko masyadong naramdaman. Kakaiba ang feeling ko sa ginagawa nating ito."

"Tama ka. How about that guy's statement? Iyong nahuli nila Perse na nagsasabing may espiya sa atin. At si Alexa ang tinutukoy nung kumag. Nasaan nga pala ang babaeng iyon pagkatapos kong ihatid sa'yo sa presinto?"

"I sent her back to Gyul Ho. Wala akong sinabing susugurin natin ang lugar na ito. Pero kung tama ang kutob ko, she's a double-spy. She might be working with us and Gyul Ho at the same time. Malulungkot ako kung ganoon nga. So I guess, wala akong choice kung hindi ang patumbahin na rin siya."

"Relax lang 'tol. Babae pa rin iyon." pagpapakalma niya.

"'Tol sa trabaho natin, walang gender discrimination. Skilled din si Alexa dahil ako ang nag-train sa kanila ni Apple. Although dati pa man ay sa akin na ang loyalty ni Apple kaysa sa kambal niya. May pagkasuwail ang isang iyon."

"Tsk!" ang nasabi na lang niya.

"Security Breached." ang sabi ng computer.

"Counter-attack measures in 5 minutes."

"Shit! Jerick! May auto-detect ang system nila. Huwag ka ng tumuloy."

"Too late, Rick. Kayo ang umalis na diyan. Nang makapasok ako kanina ay nakita ko ang self-destruct ng buong factory. Kapag natapos ang limang-minuto na iyan ay siguradong imposible na ang pagtakas. Pero may isang paraan. I found a way to stop it. Kailangan ko lang ng password."

"What the..." tanging nasabi ni Rovi.

"I think si Alexa ang may gawa nito. Ilang letters ang password?"

"I don't know. Walang clue."

"Four minutes 'tol. Kaya pa nating lumabas dito. I found a basement na pwedeng pagtaguan. We have at least 20% of survival kung doon tayo magtatago nila Perse."

"Men, move. Mas madali kung sa gubat. We still have our van. Kayong dalawa na ang magtago doon. Its better than all of us get trapped inside that basement." si Perse na matamang nakikinig sa usapan nila.

"Try Martina, Jerick." si Rick na binalewala sila.

"Negative."

"Two minutes Rick." paalala niya.

"Try Apex."

"Negative Rick. Last try."

"What?" singhal ni Rick.

"I'm sorry. Nakalimutan kong hanggang 3 attempts lang."

"Fuck!"

"40 seconds Rick. Let's move." sigaw na ni Rovi.

"ahhh... Try Felicitas!"

"Here goes nothing!" si Jerick.

Napapikit na lang si Rovi ng makitang 30 seconds na lang. Parehas sila ni Rick ng ginawa. Nakikiramdam sa maingay na countdown. Piping nananalangin para sa kaluluwa niya. At least they would die fighting.

"Oh my God! It worked. Pasensiya na, nag-verify pa. I'll shut everything down saka ko bubuksan ulit after five minutes. Diyan muna kayo." boses iyon ni Jerick na nagpabalik ng hininga niyang pinipigil niya.

Pagdilat niya ay naabutan pa niyang 8 seconds na lang at sasabog na ang buong lugar. Dumilim ang paligid pero dinig nila ang mga yabag. Isinuot nila ang protective mask at inilagay sa night vision mode. Walang nagsasalita sa kanila ni Rick pero dama niyang nagpapasalamat din ito na nagawa nilang pigilan ang pagsabog. Mamaya na siya magtatanong. Sa ngayon, bakbakan muna ulit.

Sa safehouse sa Nagcarlan ay may may magaganap ding aksiyon. Mabilis na umibis ang mga tauhan ni Kring sa sasakyan at pinaulanan ng bala ang buong bahay. Nang mga sandaling iyon ay nasa labas si Apple. Sampung-katao ang lahat ng iyon. At ang taong nasa loob ay walang iba kung di ang isa sa mga pulis na bantay nila. Nasa beach ang mag-tiya. Kasama si Go, yung isa pang bantay.

Maingay ang paligid sa walang-hanggang putukan. Mabilis siyang nagsumiksik sa mga halaman at hinila ang nag-iisang malapit doon. Hindi napansin ang ginawa niya. Mabilis niyang binali ang leeg ng nakuhang lalaki at binitbit ang baril nito. Nang matapos ang mga ito sa ginawang pagpapaputok ay saka siya lumitaw sa bandang likuran ng mga ito at pinaulanan ng bala ang siyam na lalaki.

Wala ng lumalabas na bala sa M-16 na hawak niya pero hindi pa rin siya tumitigil sa ginagawa. Nanginginig siya sa galit at takot na kung nagkataong nasa loob sila ay malamang na patay na silang lahat. Natigil lang ang ginagawa niya ng may humawak sa braso niya at saka siya sinampal.

"Mandarin! Tumigil ka!"

Natauhan siya sa ginagawa. Nanlalaki ang matang napatitig kay Bobby. Mabilis niyang nabitawan ang baril na hawak at yumakap dito. Napaiyak siya.

"Bobby!"

"Ssshh... Tama na. Tapos na at... ang galing mo. Hindi ko alam na kaya mong humawak ng baril."

pagbibiro pa niya para mapatahan lang ito.

"A-ayoko nga nun eh. Pero ako lang ang nasa malapit. At may training ako kay Rick. Kami ng kapatid ko. Yun nga lang, ayoko talaga nun." umiiyak na sabi pa nito.

"Okay na Mandarin."

"Apple."

"Huh?"

"Apple ang pangalan ko."

"Paanong..."

"Diyos ko! Anak anong nangyari dito?" si Tiya Edna.

"May sumugod sa bahay." pagpapakalma ni Bobby sa tiyahin.

"Si Marcus." anang pulis ng mahimasmasan.

"Mukhang natunton na tayo." si Mandarin na Apple daw.

"Oo nga Bobby. Kailangan na nating makaalis dito. Kokontakin ko si Rick. May espesyal na gadget na ibinigay siya sa akin para makontak ko siya. We need to get out of here fast. Hindi ako sigurado pero malamang na may mga kasama pa ang mga iyan."

Napatango na lang si Bobby sa babae. Paglabas ng pulis na si Go ay tumawag lang ito sa istasyon at ipinaubaya na sila kay Apple. Kinuha lang niya ang gamit nila ng tiyahin at mabilis na lumayo doon. Habang nagda-drive ay may ini-abot sa kanya si Apple.

"I-dial mo yung number sa likod. Ring lang ang maririnig mo pero mare-receive niya yan."

"Sino?" takang tanong niya dito.

"Si Rick."

"Magpaliwanag ka Apple o Mandarin o kung sino ka man. Anong nangyari kanina?" sabi niya sa kontroladong boses habang ginagawa ang sinabi nito.

"Ako si Apple. Nagpanggap lang akong Mandarin dahil isa akong asset ni Rick sa club."

"Ano?"

"Totoo yun. Alam ni Rovi ito."

"At hindi niya sinabi sa akin?"

"Anong sinasabi mo Mandarin?" si Tiya Edna na nasa likuran ng kotse.

"Isa po akong espiya ni Rick sa club na pinagta-trabahuhan ng pamangkin niyo. Hinihinala po kasi namin na mayroong drug smuggling operations doon." pagpapaliwanang nito sa tiyahin niya.

"Walang sumasagot."

"Patayin mo na. Tatawag iyon sa akin." saka nito hinugot ang cellphone at inilapag sa dashboard.

"Sino?" tanong ni Tiya Edna.

"Si Rick po."

Nag-ring nga ang telepono at dahil sa nagda-drive si Apple ay siya na ang sumagot. Huminga muna ng malalim si Bobby bago pinindot ang pangsagot sa aparato.

"Hello. Tinyente?"

"B-bobby?"

"Rovi?"

At nahigit niya ang paghinga.

Itutuloy...

[19]

"Bakit ikaw ang may hawak ng cellphone ni Mandarin? Ikaw rin ba ang nag-dial sa emergency number ni Rick?"

Natigil ang pagkatigagal ni Bobby saa mga tanong na iyon ni Rovi. Bigla ang pagbilis ng tibok ng puso niya. Nangangamba nga siya na baka marinig iyon ni Apple sa sobrang lakas. Pinakalma niya ang sarili at huminga ng malalim.

Ano bang nangyayari sa akin? Bakit ako nagkakaganito? Boses lang iyon. Boses!

"Hello? Bobby?" ani Rovi sa kabilang linya.

"Uhm... Ako nga ang pinag-dial ni Mandarin. Pasensiya na. Pero sinugod kasi kami sa safehouse. Nagda-drive si Mandarin kaya ako na ang kumontak sa inyo. Nagpaiwan si Go doon para salubungin ang mga pulis. Nadale si Marcus eh." pagpapaliwanag niya.

Para siyang sinisilihan na hindi niya maintindihan. Paanong naging ganoon ang epekto sa kanya ng boses ni Rovi? Ano bang nangyayari sa kanya?

"Ano?" sigaw nito sa kabilang linya. Nailayo niya tuloy bigla ang aparato sa tainga.

"Pare, natunton ang safe house. Paano nangyari yun?" tanong nito kay Rick.

"Hindi ko alam. Baka may kumontak sa kanila sa labas."

Nanlamig ang pakiramdam ni Bobby ng marinig ang sagot ni Rick. Mukhang siya ang may kasalanan kung bakit sila natunton. Pero imposibleng ikanta siya ni Monday? Kaibigan niya ito? Ibinenta ba siya nito kina Mr. Gyul Ho? Pero bakit?

"Meron bang kumontak sa inyo sa labas? May tinawagan ba si Mandarin? Hindi ba at sinabihan siya ni Rick na magpalit ng number?" balik sa kanya ni Rovi.

"Mukhang ako ang dahilan ng pagkakatunton nila sa safehouse." pikit-matang amin niya.

"Ano?" bulyaw na naman nito sa kanya. Panay ang mura sa kabilang linya.

"Patakas ko kasing tinawagan si Monday para makibalita. Sabi niya muntik na daw madamay ang pamilya niya dahil sa pagtatago ko. Pero hindi raw siya naniniwala sa sinabi nila Kring. Ewan ko lang kung paano nila kami na-trace."

"Engot ka ba? Nagtatanong ka pa. Malamang na-trace nila ang location niyo."

Nagtimpi siya sa panglalait nito. Nakakarami na talaga 'tong alanganin na ito.

"Hindi ko sinasadya iyon Rovi. Wala akong alam sa mga ganyang bagay kaya sana maghinay-hinay ka sa mga sinasabi mo."

"Ewan. Paka-usap nga kay Mandarin."

"Bakit hindi mo siya tawaging Apple kung iyon naman ang tunay niyang pangalan?"

"Huh?! Ah-- sige, pakibigay kay Apple."

"I-speaker phone mo na lang Bobby." anang babaeng nagda-drive.

Pumailanlang ang boses ni Rovi pagkatapos niyang i-on ang speaker phone.

"Ilan ang sumugod sa inyo?"

"Mga sampu. Bakit ikaw ang may hawak ng cellphone ni Rick? Ikaw ba ang sekretarya niya?" paasik na sagot ng babae.

Natawa si Bobby sa tensyon na agad bumalot sa paligid. Mukhang di pa rin natitigil ang iringan ng dalawa.

"Oo. May reklamo ka?"

"Wala. Nasaan siya?"

"Busy. Pwede mong sabihin ang gusto mo at naka-speaker din ako."

"Okay. Rick, mabuti na lang at nasa labas kami. Well, ah, nadamay ang isang tao mo pero at least buhay kaming lahat. Hindi sinasadya ni Bobby ang pagkakatunton sa amin. Una pa lang, matinik na talaga si Gyul Ho. Ano na bang balita kay Alexa?" tuloy-tuloy na birada ni Apple.

"Mukhang tuluyan ng bumitiw ang kakambal mo sa atin." sagot ng tinyente.

"Oh my God. Sira-ulo talaga yang babaeng yan. Pero paano ka nakakasiguro?"

"Nilagyan lang naman niya ng self-destruct system ang pabrikang ito."

"Ganun? Paano niyo natigil."

"Felicitas."

Natigilan si Apple ng narinig ang sagot ni Rick. Na-curious din siyang malaman kung anong meron sa Felicitas na iyon. Narinig niya ang disimuladong pagtikhim ng babae. Waring nahihirapang sumagot.

"P-paano mong nalaman a-ang tungkol doon Rick?"

"Ako ang gumawa sa inyo kung ano man kayo ngayon. Don't ever think for one second that I don't know everything about you and your sister." casual lang na sabi ng Tinyente dito.

Napa-preno ang babae na ikinagulat nilang mag-tiya. Napahawak sa dibdib ang matandang babae.

"Bakit?" anang tiya niya.

"H? Ah wala po Tiya Edna."

Muling nag-drive ang babae saka kalmadong nagsalita.

"Hanggang kailan kami makakawala dito Rick?"

"Ikaw? Hanggang kailan mo gusto?"

"Brute." ngitngit na namang sabi nito.

"Thank you." at tumawa pa ang tinyente sa kabilang linya.

"Papunta kami sa Tanauan. Subukan niyong humabol doon. Ibababa ko lang ang mga ito at magtutuos kami ni Alexa. Baka sakaling parehas pa kaming makaalis ng buhay sa pesteng sitwasyon na ito."

"Your call. Pero gawan mo ng paraan na maialis si Alexa doon ng buhay. Maniwala kayo o hindi, I care for you both."

"Tell that to the fucking marines Rick! Ikaw ang dahilan kung bakit kami nasadlak sa ganito. I can't blame Alexa for turning her back on you. Pero kilala kita, kaya hindi kita kakalabanin. Ililigtas ko ang kapatid ko sa paraang alam ko."

"Do that Apple. Pero kung lalayo kayong magkapatid, make sure na hindi ko kayo makikita pang muli. After-all kayo ang pinakamagaling kong assets."

"Why, you're so business-minded Tolentino."

"And you're just the debutant Apple."

"I can't wait to see you in your coffin."

"Matagal pa iyon. Masamang-damo ako."

"Oo nga naman. O siya. Magpadala ka ng clean-up doon. Duda ko na susugod doon ang mga tao ni Gyul Ho. I have to check on Alexa. Kahit naman gusto kitang mamatay ay hindi ko isasangkalan ang buhay ng kapatid ko."

"Sige na, humahaba na rina ng usapang ito."

Iyon lang at pinutol na ni Rick ang tawag. Litong-lito si Bobby sa mga narinig. Gusto niyang magtanong kay Apple pero parang wala siyang lakas ng loob na gawin iyon s anakikita niyang madilim na mukha nito na parang anumang oras ay sasabog na parang bulkan.

"A-ayos ka lang Apple?"

Lumingon ito sa kanya at marahang tumango.

"Kung gusto mong pag-usapan ay pwede mo akong lapitan."

"Thank you Bobby. Pero malalim ang pinaghugutan nito. Ang tanging goal ko na lang ay makaalis tayo ng maayos sa sitwasyong ito."

Napatango na lang si Bobby at wala ng masabi. Tinapunan niya ng tingin ang tiyahin niyang litong-lito rin ang hitsura.

"Anong meron sa usapang iyon pare?"

Nagmamadaling-tanong ni Rovi kay Rick. Nakatanggap sila ng report na paparating na ang mga pulis kaya kailangan na nilang iligpit ang mga nakuha nilang kontrabando at i-clean-up ang mga katawan ng mga tauhan ng koreano.

"Wala pare. Huwag ka ng magtanong."

"Hindi pwede Rick. Lahat kami ay walang alam sa mga pangyayaring iyon. Bakit hindi mo sabihin sa amin? Bakit wala kaming alam kina Apple at Alexa?" pangungulit niya.

"Hindi lahat pwede kong sabihin pare. What I have with the twins is my business, not yours." malamig na tugon nito.

"May ganoong factor ka Pare? Para saan ang pagiging magkaibigan natin?"

"Meron. At tungkol sa pagiging magkaibigan natin, may limitasyon ang lahat."

"I thought we will always share?"

Huminto ito sa ginagawa. Tinitigan siya. A kind of stare that will make anyone cold and shaky.

"Don't give that look Rick. Kahit alam kong matatalo ako sa'yo ay kaya kitang labanan. Kaya para hindi na tayo umabot sa ganoon ay sabihin mo na sa akin."

Lalapit sana si Rick sa kanya sa napupuyos na anyo ng may humarang dito at binigyan ito ng shoulder throw. Napagibik na bumagsak sa lupa ang galit na galit na tinyente.

"Tang-ina Jerick! Bakit nakiki-alam ka?" sigaw nito.

"Tang-ina mo rin. Bakit hindi mo i-share sa kanila ang lahat ng nararamdaman mo Rick? Pilit ka ng pilit na itago iyang lahat sa sarili mo to the point na nakakalimuitan mo na ang mga tao sa paligid mo!" mas malakas na sigaw ni Jerick.

"Damn you! Wala kang paki-alam!

"Oo. Wala akong paki-alam! Pero kaibigan mo si Rovi. Hindi syota! Hindi Ex! Kaya huwag kang umatungal diyan na para bang kaya mo ang lahat! Nasasaktan din ang mga tao sa paligid mo kapag nasasaktan ka."

Tumayo si Rick. May nang-uuyam na ngiti sa labi.

"Isa ka ba sa nasasaktan Jerick? Do you still love me after all this time?"

Napipilan ang sarhentong naki-alam sa pagsugod ni Rick. Hindi niya akalaing kaya nitong ihagis ang tinyente. Nakita na niyang nalingunan ito ni Rick pero hinayaan lang nito na ihagis siya ni Jerick. Confirmed na nga na mag-ex ang dalawang ito. Puta! Ang dami niyang hindi alam.

"Huwag kang hambog Rick." iyon lang at umalis na ito pagkatapos mabigla.

Tinapunan niya ng tingin si Rick na pinapagpag ang damit at hinihimas ang balikat na nasaktan. Isang tatawa-tawang Perse namana ng nagsalita at lumapit.

"Mga parekoy! Tapusin na niyo yang LQ niyong tatlo. Tapos na ang clean-up. Malapit na rin ang mga pulis. Naikarga na sa mga truck na narito ang katawan ng mga hinayupak. Halina kayo."

"Sige tol." walang-ganang sabi lang ni Rick.

As for Rovi, hindi na siya nagsalita at nagtanong pa. Mukhang malalim ang ugat ng lahat ng iyon. Kahit bestfriends sila ni Rick, hindi naman tamang ubingin niya ito sa mga bagay na ayaw nitong malaman nila. Mabilis siyang sumunod sa mga ito at sumakay sa sasakyan.

SAMANTALA, sa isang safehouse sa Laguna.

"Ano pa ang mga plano ninyo nila Rick?" sabay utos na diinan ang ulo nito sa loob ng drum na puno ng yelo at tubig.

Pagkaahon ay lalong nag-init ang ulo niya ng makitang nakangisi pa ito pag-angat. Humihingal itong nagsalita.

"Wala kayong makukuha sa akin."

"Ah ganun?" sabay sipa niya sa mukha nito.

Tumalsik ang lalaking hubo't-hubad na duguan ang buong katawan. Walang iba kung hindi si Cody.

"Alam ba ni Rick na traidor ka Alexa?" tanong nito kapagkuwan.

"Marahil alam na niya ngayon." nakangising sagot niya.

"Wala kang malalaman sa akin. Kaya kung ako sa'yo, patayin mo na ako kasi kapag nakawala ako dito, tapos kayong lahat sa akin." tumatawang banta ng lalaki sa kanya.

Naningkit ang mata niya. "Ah... ganun ba?" kibit-balikat na sabi niya sabay hataw ng latigo dito.

Napasigaw ito sa sakit. "Ano masakit ba?"

Sa gulat niya ay nagtatawa pa ito at nang-aasar na dinilaan siya. Hinataw niya ulit ito ng latigo pero tawa lang ulit ang isinukli nito kapag natatapos humiyaw sa sakit.

"Bakit ka nagtatawa?" inis na sabi niya.

"Kinikiliti mo ako eh?" nang-iinis na sabi nito.

"Ah kiliti pala ha." sabi ni Alexa. Kinuha niya ang baril sa isang kasama. Pinaputukan niya ang hita nito. Napasadlak lalo ito sa lupa.

"Tingnan natin kung makatawa ka pa." sabay lapit dito at muling sinipa ito sa sikmura. Nanahimik ito at mukhang nawalan ng malay.

"Linisin niyo yan. Gamutin niyo ang sugat." utos niya sa talong naroroon.

"Bakit Ms. Alexa?"

"Kailangan natin ng buhay ang ugok na iyan. Matinik si Rick. Kailangan ko siya as hostage."

Tumalima na ang mga ito at binuhat ang walang malay na si Cody. Paglabas niya ay parang nahahapong sumandal siya sa pintuan. Tumuloy siya sa labas at tinungo ang sasakyan. Pagpasok niya ay napaluha na lang siya. Nagiging kumplikado ang lahat. Naisip niya si Apple. She knew her sister well, inaakala na nito na nagiging traydor siya. Kailangan niyang paniwalain ang lahat na traydor siya. Para maitumba ang Koreanong ito.

May bargain sila ni Rick, last na ito. Kapag natapos nila ng maayos, libre na sila ni Apple. Nahahapong ini-start niya ang kotse at pinaandar iyon palayo sa safehouse. Hiling niya lang ay makayanan ni Cody ang lahat ng iyon. Naaawa siya rito, pero kailangan niyang malinlang ang lahat para sa ikare-resolba ng kasong ito.

Next stop niya, ang mismong hideout ni Park Gyul Ho. Kailang niyang makuha ang loob nito at mukhang nagagawa na niya sa pamamagitan ng pag-traydor niya kay Rick kunwari.

"Konting tiis na lang Apple." bulong niya sa hangin.

Itutuloy...

[20]

Tahimik na nakaupo si Bobby sa labas ng panibagong safe house na pinagdalhan sa kanila ni Apple. Pagkahatid na pagkahatid nito sa kanila ay pinaharurot na agad ng babae ang kotse palayo para daw makipagtuos sa kakambal nitong nagiging traydor na yata.

Silang dalawa lang doon ng tiyahin. Napakaliblib ng lugar at napakatahimik. Naalala niya ang buhay sa probinsiya dati. Hindi kasing-gulo ng nangyayari ngayon. Noon, may kahirapan at kapayakan man ang pamumuhay nila ay wala namang humahabol na mga tauhan ng drug lord sa kanya. Marahil, kung hindi siya nangailangan para sa pagpapagamot ng kanyang tiya ay malamang na wala silang ganitong problema ngayon.

Naiinis na napabugha siya ng hangin. Kung may maipagpapasalamat siya siguro ng malaki ay iyong buhay pa sila ngayon ni Tiya Edna niya. At kung meron mang bagay na sa tingin niya ay malala pa sa problemang hatid ng paghabol sa kanila ng koreanong amo ay ang kakaibang damdamin na nararamdaman niya para kay Rovi.

Ewan niya pero gustong-gusto na niya itong makita. Pero kapag naaalala niya ang naging reaksiyon nito pagkatapos ng nangyari sa kanila ay nangngingitngit siya sa inis. First time lang niyang magparaya ng katawan sa kapwa lalaki ganun pa naging resulta. Sa pagkakaalala pa naman niya ay nagustuhan naman ni Rovi ang ginawa nila. Kasi siya, gustong-gusto niya.

Nag-init na naman ang katawan niya ng maalala ang gabing iyon. Akala niya, simula na iyon ng pagpapaamo niya dito. Totoo naman ang sinabi nito na gusto niya itong gantihan nung una. Pero mukhang ang balak niyang pagganti ay nauwi sa pagkahaling niya sa bagay na hindi normal na gustuhin ng isang tunay na lalaki. Hinahanap-hanap niya ang darap na naranasan niya ng gabing iyon.

Tumayo siya at nag-inat. Nag-push up at tumakbo-takbo sa paligid ng bahay. Nakapwesto iyon sa isang burol. Natatakpan ng malalagong puno ng mangga at acacia. Matatanaw mo kaagad kung mayroong paparating na sasakyan dahil nasa paligid iyon ng malawak na palayan.

Nang mapagod ay humilata siya sa papag sa labas ng bakuran. Kung wala lang sanang malaking problema ang nakaamba sa kanila ay hindi siya nalilito ngayon. Ilang ulit na niyang naitanong sa sarili kung bakit kailangang magkaganoon ang tahimik niyang buhay. Nila ng tiya niya. Ninais lang naman niya ang kumita. Napapailing na tumayo ulit siya para maghanda ng makakain nilang mag-tiya.

"Gawan niyo ng paraan ang mga katawan na iyan. Hanapan na rin ninyo ng identity ang bawat isa. Napakalaking clean-up ng gagawin natin. Mahirap ng masilip tayo. Magtataka ang mga iyon sa pagkawala ng napakaraming katawan na iyan."

Tumango lang si Jerick sa utos na iyon ni Rick. Hindi na ito nagsalita pa at sumabay na sa paglakad ni Perse patungo sa napakalaking truck na naglalaman ng mga walang buhay na katawan ng mga tauhan ni Par Gyul Ho.

"Kami ng bahala Pare, tumuloy na kayo sa pupuntahan niyo." pahabol ni Perse sa kanila.

Iyon lang at tahimik na silang naghiwa-hiwalay. Patungo na silang dalawa ni Rick sa safehouse na pinagdalhan ni Apple kina Bobby. Nakaramdam siya ng kakaibang damdamin sa napipintong paghaharap nilang dalawa ng lalaki. Parang di siya mapakaling pusa na ewan.

Nasa kalagitnaan na sila ng biyahe ng basagin niya ang katahimikan sa pagitan nila ni Rick. "Pare, sino si Felicitas?"

Wala siyang narinig na sagot.

"Pare, I think I deserve to know." pangungulit niya.

"Bakit?"

"Wala ka bang tiwala sa akin?"

"Meron."

"So what's keeping you?"

"Wala namang significance sa'yo yun."

"Wala talaga akong lusot sa'yo no?"

"Oo Rovi. Kaya huwag ka ng mangulit."

"O siya. Kung ayaw mong malaman ko kahit paano kung sino ang Felicitas na naging dahilan ng pagkaka-save natin sa pagsabog ng factory ay hindi na kita pipilitin."

Malakas lang na buntong-hininga ang sagot nito at hindi na nagsalita.

Malapit na sila sa isang gas station ng magsalita ulit si Rick.

"Ibaba mo ako dito pare."

"Huh? Okay."

Nang huminto siya ay mabilis itong umibis ng sasakyan pero nanatiling nakatayo sa may pintuan. Maya-maya ay yumuko ito para kausapin siya.

"Ang Felicitas na iyon ay ang anak ni Alexa na hindi naisilang dahil sa isang aksidente. Hanggang doon lang ang pwede kong sabihin."

Napangiti siya. "Okay."

Tinapik nito ang bubong ng sasakyan senyales na maaari na siyang umalis. Nang nasa daan na ay binalot siya ng matinding kaba. Hindi niya mawari kung dahil sa magkakaharap na sila ni Bobby ulit o dahil sa katatapos lang na maaksiyong pagsugod nila sa factory.

"Tumatanda ka na talaga Yuno!"

Kumukulo na ang sinigang na baboy sa bayabas ng marinig ni Bobby ang ugong ng papalapit na sasakyan. Dagli niyang pinatay ang stove at sinilip ang paparating na sasakyan. Makikita niya ang paparating na "bisita" pero siya ay hindi nito mapupuna. Salamat sa mayayabong na halaman sa paligid.

Isa iyong van. Mukhang marami ang mga ito. Mabilis siyang pumasok ulit sa loob at inalerto ang tiyahin.

"Tiyang, magtago kayo dito." nagmamadaling hila niya rito.

"Saan ba? At bakit ako magtatago?" natataranta rin nitong sabi.

"Basta. Sabi ni Apple, kapag may parating diba ay magtago kayo dito? Mas maigi na magtago kayo dahil hindi na ninyo kayang tumakbo. At least ako lang ang hahabulin nila." mabilis na pagpapaliwanag niya.

Nang makasigurong nakatago na ito sa sikretong lugar sa ilalim ng bahay ay saka siya kumuha ng kutsilyo. Maigi ng may magamit siya kung sakaling may makahabol sa kanya. Nang huminto ang sasakyan ay nagtago siya sa kusina at nakiramdam. Sinilip niya ang pagbaba ng mga ito pero hindi niya makita. Tahimik ang kilos ng kung sino mang bumaba sa sasakyan.

Umingit ang pintuan sa harapan tanda ng nakapasok na ito. Narinig din niya ang paglapag nito ng gamit sa sahig. Dahan-dahan ang kilos nito patungo sa kinaroroonan niya. Halos pigilan niya ang paghinga para lang huwag marinig nito. Nang malapit na ito sa pwesto niya ay ubod lakas niyang inundayan ng saksak ang pangahas na pumasok.

"Holy shit!" sabi nito.

Dahil hindi nakatingin sa mukha ng inatake ay hindi niya ito nakilala. Ang akala niyang matagumpay na pag-atake ay hindi pala dahil naisakatuparan dahil naramdaman niya ang pag-angat ng katawan sa sahig kasunod ang pagkapilipit ng kanyang kamay.

"Aray!"

"Bobby!"

Natigilan siya. Nag-angat ng tingin at sa pagkamangha ay nakatitig sa kanya ng buong pagtataka ang taong kanina lang ay gumugulo sa isip niya. Parang biglang may nagkarerang daga sa dibdib niya at may nagliparang paru-paro pagkakita sa mukha ni Rovi. Mabilis siyang kumawala at tumayo.

"R-rovi?"

Napapantastikuhan naman na tumingin sa kanya. Hawak na nito ang kanina'y ipinagmamalaki niyang armas. Nakataas ang kilay na inangat nito ang kutsilyo at may nagtatanong na ekspresyon sa mata.

"Ah- eh, ikaw p-pala ang dumating." halos pagalitan ni Bobby ang sarili sa pagkakabulol-bulol.

"Sino pa bang inaasahan mo na darating dito?"

"A-akala ko kasi, k-kalaban ka."

"Susme, kung kalaban ako, tingin mo didiretso ako ng pasok dito? Engot ka ba?"

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi nito. Oo nga naman. Kung kalaban ito, baka pinaulanan na sila ng bala kanina pa. Pero teka? Engot na naman siya? Aba! Nakakarami na ito ha.

"Magdahan-dahan ka naman sa mga salita mo." naiinis na sabi niya.

"Pasensiya na. Balat-sibuyas ka pala." ngising-aso na sagot nito.

Hanep! Ang lakas mang-asar! Hiyaw ni Bobby sa isip niya. Kalma ka lang Bobby. Asar-talo!

"Hindi ako engot. Nagkataon lang na hindi kita nakilala. Huwag ka namang manglait agad."

Ginaya lang nito ang sinabi niya pero sa walang-tinig na paraan. Napatanga naman siya sa ginawa nito. Bigla siyang napatawa pagkatapos.

"Anong nakakatawa?" naiiritang sabi ni Rovi.

"Wala." aniya sa pinipigil na tawa. Mabilis siyang lumayo rito at baka makatikim na naman siya ng sakit ng katawan.

"Baliw! Tumatawa ng walang dahilan."

Tinitigan niya ito. Hanggang ngayon ay mabilis pa rin ang tibok ng puso niya. Ewan niya pero napakalakas ng epekto ni Rovi sa kanya ngayon. Kung ano man ang dahilan ng lahat ng iyon ay saka na niya hahanapan ng sagot.

"O, anong nangyari sa'yo diyan?"

"Ah eh, wala." aniya ng makabawi.

Parang timang lang si Bobby sa kinatatayuan. Gusto niyang lapitan si Rovi pero alam niyang magtataka ito. Kung alam lang nitong gustong-gusto niya itong hilahin at halikan hanggang sa mapugto ang hininga nilang pareho. Oo. Gusto na niyang maulit ang nangyari sa kanila. Kanina pa siya tigas na tigas pala sa ibabang bahagi ng katawan niya. Ewan niya kung napapasin nito iyon kasi naka-maong siya. Malay niya, baka kapag nakita nito iyon ay maakit itong muli at maramdaman ang gusto niyang mangyari.

Naaaliw na nakatitig si Rovi kay Bobby na ngayon ay parang itinulos sa kinatatayuan nito. Nagulat siya talaga ng atakihin siya nito. Mabuti na lang at ang mga sneak attack na katulad ng ginawa nito ay hindi na bago sa kanya. Dala na rin siguro ng bahagya pa lang na humuhupang adrenaline rush sa kanya sa katatapos lang na misyon.

Sinalubong niya ang mata nito. Ganoon na lang ang pagkamangha niya ng may mabasang kung ano doon. Something akin to desire. Yes. Bobby's eyes were emitting rays of passion that affected him so much.

Ngayong kaharap niya na ito ay saka niya naunawaan na na-miss niya ito ng sobra. Ibinaba niya ang paningin sa katawan nito at nagulat na naman siya ng makita ang obvious na bagay sa pagitan ng mga hita nito. Bigla siyang kinilig. Na-a-arouse ba si Bobby sa kanya just by staring at him? Aba bago yun? Hindi iyon kayang i-process ng pangunawa niya pero gusto niya ang nangyayari.

"Anong meron diyan?" inginuso niya ang namumuong sama ng panahon sa crotch area nito.

Napangiti ng alanganin si Bobby at pasimpleng sinulyapan ang harapan. Kibit-balikat itong nagsalita. "Ewan ko. Ano bang meron?" napangiwi pa ito pagkatapos. Halatang nagsisinungaling.

Kinilg na naman siya. Tinitigasan ang mokong. Mukhang naalala ang nangyari sa kanila. Kasalanan ba niyang magaling ang performance niya ng gabing iyon. Kung alam lang nitong parehas sila ng itinatakbo ng isip, malamang magyaya agad ito. Dama niya ang tensiyon sa paligid nila. Isang uri ng tensiyon na masarap sa pakiramdam kapag naisakatuparan.

Tumalikod ito at nagsalita.

"K-kumain ka na ba?"

"Hindi pa. May makakain ba?"

"Oo. Sige diyan ka lang. Maghahain ako."

Dumulog si Rovi sa hapag at hinintay itong maghain. Natuwa siya sa eksena kanina. Ewan niya kung anong nangyayari kay Bobby pero mukhang may kakaiba dito.

Narinig niya ang pingkian ng mga plato at kubyertos na inilalabas. Naamoy niya rin ang ulam na mabangong-mabango ang pagkakaluto. Ito ba ang nagluto? Sinigang kasi ang naamoy niya.

Maya-maya ay bumalik ito at ganun na lang ang pagkataranta niya ng makitang nakahubad-baro ito habang dala-dala ang mga ihahain. Napalunok siyang bigla. Yummy! sigaw ng pilyong bahagi ng isip niya.

Akala ko ba ayaw mo sa kanya? Di ba nung nakaraan lang ay tinarayan mo pa siya pagkatapos niyong mag-do? singit ng isa pang bahagi.

Ipinilig niya ang ulo para maiwaksi ang kalaswaan na unti-unting pumapasok sa utak niya. Lalo siyang nataranta ng maglabas ito ng vase na may lamang fresh na mga bulaklak mula sa hardin sa labas. Inilapag nito iyon sa gitna ng lamesa.

Nakataas ang kilay na nagtanong siya para pagtakpan ang kilig. "Anong drama iyan Bobby?"

"Ah wala naman. Baka lang kasi gusto mong may bulaklak sa paligid."

Hindi na siya kumibo. Nagkamot ito ng batok kaya medyo nag-flex ang mga muscles nito. Lord! Unfair ito! Baka siya ang ulamin ko!

"Ayaw mo ba?" nahihiyang tanong nito.

"May sinabi ba ako?" Pigil ang kilig na wika niya.

Para itong nakahinga ng maluwag sa sinagot niya. Napangiti pa ito at mabilis na bumalik sa kusina. Akala niya tapos na ang lahat ng emote nito sa paghahanda ng kakainin nila ng maglabas ito ng alak.

"Pampagana." sabi nito.

"Hmm..."

"Kain na tayo." yaya nito.

"Ang tiya mo?"

Natigilan ito. Biglang namutla.

"Oo nga pala. Pinagtago ko si tiya ng dumating ka. Sandali. Diyan ka lang."

Mabilis itong nawala sa paningin niya. Napabulalas siya ng mahihinang mura. Kanina pa niya pinipigilan ang sarili na hilahin si Bobby sa obvious na pagpapakita nito ng interes. Wala siyang plano na magside-trip habang umaagos pa ang kaso ni Gyul Ho. Isa talagang malaking distraction ang lalaking ito sa kanya.

Nag-side trip ka na kaya dati!

Napatingin siya sa alak. Brandy iyon. Kinuha niya ang baso at nagsalin. Kailangan niya ng pampakalma. Baka kasi sumabog na siya sa tensiyon na kanina pa namumuo sa kaloob-looban niya t sa pagitan ng mga hita niya!

Itutuloy...