Love at its Best: Book 1 (06-Finale)

By: Migs

Blog: miguelsshortbisexualstories.blogspot.com

E-mail: miguisalvador@yahoo.com

[06]

“Shit!”

sakit ng ulo ko paggising nung umagang yun, halos di ko maibukas ang mata ko sa sobrang sakit nito, feeling ko namamaga. “Sino ba naman kasing may sabing umiyak ka magdamag?” sabi nanaman ng utak ko. At naalala ko nanaman ang pinagkakaganito ko, si Ed, at naalala ko nanaman ang nangyari. Pero pinigilan ko ang sarili kong umiyak.

Nakita ko namang nagva-vibrate yung telepono ko at umiilaw nakalimutan ko pa lang alisin yun sa silent mode. Si Cha tumatawag.

“hello” narinig ko ng sarili kong boses, at hindi ko nakilala yun.

“oh, bakit ganyan ang boses mo?” tanong sakin ni Cha.

“I'm not feeling well Cha, can you cover for me sa hospital, talk to the ER supervisor for me?” di ko na inintay ang sagot niya. “thanks!” at binaba ko na ang phone ko. Ayoko pang pagusapan muna kung anong nangyari...

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin. I look wasted as fuck, para akong tanga. At tinignan ko ang dibdib ko, nagtataka kung bakit wala pang dugo na umaagos palabas ganong ansakit sakit ng dibdib ko, parang may nakatusok na kung ano pero di ko makita. “this is why I hate confrontations!” sabi ko sa sarili ko. Totoo ayokong makikipagkompronta kahit noon nung kay Jon pa. Bakit? Kasi kahit papano ineexpect mo na kung anong pwedeng mangyari, kung anong pwedeng marinig... nasayo na lang yun kung pano mo haharapin ang mga kinakataktan mong yun... In my case, kung anong kinatakutan ko, yun ang nangyari.

Gusto kong iuntog ang sarili ko sa salamin para kahit papano mabawasan o mapantayan yung sakit at di ko na mapansin yung sakit na nararamdaman ko sa dibdib ko, gusto kong pitikin lahat ng nerve endings ko para masapawan yung nararamdaman ko sa dibdib ko. But just the thought of it, nangingiwi na ako.

Nagvibrate nanaman yung telepono ko nakita ko na si Cha nanaman yung natawag di ko nalang pinansin at humiga ulit ako sa kama ko naka fetal position at napapikit nanaman ako.

Napaluhod ako sa sahig habang nakita kong umandar papalayo ang Fortuner. Saka ulit lumabas ang tila unlimited na luha ko... “ganon lang yun? Sorry lang? Di ko maintindihan, tuwing maghahalikan kami siya ang nagiinitiate, pero bakit ganon? Si Lei pala ang mahal niya, pinaasa niya pa ako, ay ako pala ang may kasalanan, umasa kasi ako...” at nagsimula nang sumakit ang dibdib ko... parang may nakatusok.

At may nagbukas ng kurtina sa kwarto ko. Isang Cha na galit na galit ang sumalubong sakin.

“bakit mo dinededma ang mga calls ko?!” sigaw ni Cha sakin at kinuwa ko ang telepono ko sa side table at tinignan ito. 5missed calls and 15 new messages.

“naka silent mode pala telepono ko” sabi ko, di ko nanaman nakilala ang boses na lumabas sa bibig ko.

“bakit kaninang umaga sinagot mo tawag ko?!” sabi ni Cha na pagalit parin.

At napakunot naman ang noo ko, naiirita ako, sa tuwing nakakatulog lang ako saka nawawala ang sakit sa dibdib ko tapos ngayon gigisingin ako ng bruhang to!

“Cha, pwede bang wag muna ngayon, at pakihinaan ang boses mo, masama talaga ang katawan ko...” at tumaas ang kilay ni gaga sa sinabi kong yun, hinila ko ang kumot at itinalukbong ito sa sarili ko. Hinila naman ito ulit ng evil witch at tinignan ako ng masama.

“TIA lang yan!” sabi ni bruha.

“gago wala akong sakit sa puso” at napalunok ako sa sinabi kong to nang maalala ko na ang ibig sabihin ng TIA ay transient ischemic attack. “wala akong sakit sa puso pero masakit ang puso ko” sabi ko lang sa isip ko...

“di naman Transient Ischemic Attack ang ibig kong sabihin eh, may bago nang ibig sabihin ang TIA” at mangitingiti si bruha.

“wala ako sa mood makipaghulaan ng medical terms sayo ngayon” di ko talaga boses yung nalabas sa bibig ko.

“Ano ka ba Migs! Wala kang sakit! TIA lang yan!” nagpintig ang tenga ko sa sinabi niyang yun at bumangon.

“Puta naman Cha! Gusto ko lang muna magpahinga! Masama ba yun?!” at nagulat siya sa bigla kong pagsigaw.

“kung ano man yan Migs, di yan madadala ng pagtulog maghapon...” at hinawakan niya ang balikat ko.

“tangna dami daming lalaki ang nagkakandarapa dyan sa Malate para sayo... remember pumipila pa sila, just to dance with you?! Di ko naman maiwasang mapangiti sa sinabi niyang yun.

“treat kita Malate, wag mo lang sanayin sarili mo sa pagmumukmok...” sabi ulit ni Cha...

“oh naghanda na ako ng pagkain sa baba, kumain ka muna tas by 9pm punta na tayong Malate...” sabi niya sakin.

“at Tuesday night?!” balik ko sa kaniya.

“ay oo nga pala... MOA nalang...” sumangayon naman ako dito.

“siya bilis kumain ka na dun! Tas maligo, nap lang ako ng bongga dito sa kama mo...” palabas na sana ako nang may biglang pumasok sa isip ko...

“ano nga pala bagong ibig sabihin ng TIA?” at napatawa siya bago sumagot

“Tang Ina Arte!” at napatawa naman ako sa sinabing yun ni Cha.

kilalang kilala na talaga ako ni Cha, kahit sabihin mong wala pa akong kinekwento sa kaniya tungkol sa mga nangyari, nararamdaman niyang may mali. Mabilis lumipas ang panahon. Dalawang buwan na agad. I decided to change as in lahat appearance attitude at syempre sawa na ako sa pagiging emo, tinanggap ko na ang buhay single, maraming nagpaparamdam pero natuto na akong magisip muna bago makipagcommit, nagiintay ng tamang panahon. Madalas ko paring makasalubong si Ed lalo na't di naman kalakihan ang mundo para saming dalawa pero deadma lang, nahihiya ako at sabay naiinis din sa kaniya putaragis sinong di maiinis? Ok na ako ngayon, masasabi ko, medyo wala na yung sakit ng tumutusok sa dibdib ko.

Di na nagtanong si Cha kung anong meron samin ng kuya niya at di na kami nagapansinan, marahil alam na niya. Isang beses pumunta ang Mama nila Cha sa Manila. Tinatawagan ako ng tinatawagan at pinapapunta sa bahay nila Cha pero di ako sumisipot, ayoko kasing makita si Ed. Malamang kung san nandun si Ed nandun si Lei, syempre babalik nanaman yung sakit, ayoko nang mangyari yun. Pero sadyang makulit ang Mama ni Cha. Isang araw habang naglilinis ng apartment, biglang may kumatok sa pinto, Mama pala nila Cha.

“Tita! I'm so sorry, naglilinis po kasi ako, naku pasensya na po sa itsura ng bahay” pero sa totoo lang nalinis ko na yung bahay, ang talagang ipinagpapasensya ko ay ang itsura ko.

“Hijo, you look different pero bagay sayo” sabay ngiti sakin at beso beso.

“nako tita sorry, madumi po ako eh...”

“ano ka ba hijo. ok lang, andito lang naman ako para personal kang imbitahan sa birthday ko, dito ko siya icecelebrate for the first time sa Manila... sabi kasi ni Cha na sobrang busy ka daw, at nakikita ko naman hijo, pero I wouldn't want you to miss this... please hijo do come?” sabay ngiti, ngiti na hindi ko naman mahindian.

“Ok, Tita I'll come po...” at sa sinabi kong yung nakita ko ang sobrang kagalakan ni Tita at nagbeso beso pa ulit, kahit ilang beses ko pa pang sabihin na marumi ako...

Di naman ako mapakali, nakabili na ako ng reagalo, nakapamili na rin ako ng magandang damit, pero parang laging may kulang. “taena I can't figure it out!” sabi ko habang nasa harap ng salamin. Sumuko narin ako, di ko na hinanap kung anong kulang na yon, lumabas ako at pumasok ulit ng bahay hanggang mag alas siyete na ng gabi, nakailang pabalik balik pa ako sa loob ng bahay... “buset na araw to” hinga ko sa sarili ko. Di ko lang siguro maamin sa sarili ko na I'm trying to look my best kasi alam ko na andun si Ed at kahit papano gusto ko na maramdaman niya na ok na ako. Na di ko na siya kailangan.

Habang nasa kotse, di nanaman ako mapakali, hanggang sa marating ko na ang venue, siguro lima o sampung minuto pa ako nagtagal sa kotse ng biglang may kumatok sa bintana ko. Nagulat ako.

“My God, Cha papatayin mo ba ako sa nerbyos?!” tanong ko sa kaniya.

“excuse me! Kanerbyos nerbyos ba ang itsura ko?” tanong ng bruha na medyo may pasarkstiko.

“magpapacarbon monoxide poisoning ka ba?” sabi sakin ni Cha.

“Oo sana, para pag binurol ako peaceful ako tignan” sabay tawa.

“Arekup!” at binatukan nanaman ako ni Cha.

“pano ka magiging peaceful tignan sa kabaong? edi ba sabi mo pagkamatay mo ipapacremate ka na namin! Pano namin maaappreciate ang pagiging peaceful mo kung abo ka na?! Bobo!” paminsan minsan naman may point si Cha sabay sabing.

“gwapo mo ngayon boyfie!”

Dahil sa tawanan namin ni Cha, nawala naman ang pagkanerbyos ko. Madami akong nakitang friends at kakilala at nakita ko si Tita.

“Hi Tita...” pero tumalikod din ako bago ko pa masabi ang Happy birthday, kasi umusog ang lalaking katabi ni Tita at nakita ko ang kaharap ni Tita... si Lei at Ed... pero too late napansin na ni tita ang pagdating ko. Aktong palakad na ako palayo ng tawagin niya ako.

“oh, Miguel hijo! So nice of you to come” sabi ni Tita. bago ako humarap, nagbuntong hininga at pumikit saglit.

“Hi Tita! Happy Birthday!” at nagbeso beso kami at inabot ko sa kaniya ang regalo ko.

“Hijo, you shouldn't have... I'm sure Cha is here somewhere...” palinga lingang sinabi ni Tita.

“ahem” nagulat kami pareho ni Tita sa pagclear ng lalamunan ni Ed.

“need strepsils anak?” sabi ni Tita, at umiling lang si Ed bilang sagot.

“excuse me Tita, I have to look for Cha...” pagdedeadma ko sa ginawa ni Ed.

“before that hijo, I'm sure you haven't met Lei...” at napatingin ako kay Rubi... ay kay Lei pala.

“oh we've met Tita” casual kong sagot. Ayoko kasing isipin ni ed na may epekto parin siya sakin.

“Hi Lei!” sabi ko at ngiti lang ang sinagot niya sakin.

Saka naman may sumingit na isa pang lalaki asa edad fifty na siguro siya. “Margarita happy birthday!” sabi nito, I can't just leave... kabastusan naman yun kung tatalikod nalang ako bigla.

“aha! Emilio darling! Thanks for coming!” sabi ni Tita.

“of course Margarita, I woudn't miss your birthday for the world” at tumawa siya at tinignan kaming nakapaligid kay Tita.

“you have quite a company here Margarita” sabi ng lalaki.

“oh yeah, how rude of me. This my Son Eduardo and his fiance Leila and this is Caridad's boyfriend Miguel” sabay turo sakin.

Sabay kaming nasamid ni Ed sa sarili naming mga laway, tama ba ang narinig ko? Fiance ni Lei si Ed?

“boyfriend ni Cha?” bulong naman ni Ed at napatingin ako sa kaniya, may panlalait sa kanyang mga mata, ngiting nakakaloko.

“Dad! What time are we going home?!” entra ng isang lalaking nakapagpanganga sakin... gwapo kung gwapo ang putik, artistahin ang dating.

“Ahem” pagclear nanaman ni Ed sa lalamunan niya at naisara ko nalang ang bibig ko.

“Ramon, I would like you to meet your Tita Margarita, his Son Eduardo, Eduardos fiance Leila and Miguel, Caridads boyfrie...” di pa natatapos ang pagpapakilala ni Tito Emilio sa anak niya at sakin inabot na agad ni Ramon ang kamay ko na ikinagulat ko naman.

“Hi Miguel, I'm Ramon, Ram for short” nagulat man ako sa pagabot niya ng kamay na yun, di ko yun masyado pinahalata.

“Migs nalang” sabay ngiti ko kay Ram.

“pacute” bulong nanaman ni Ed pero sinundan niya ng ubo kaya di masyadong halata.

“are you really sure you don't want strepsils for that horrible cough Hijo?” tanong naman ni Tita na parang walang napansing kakaiba sa mga kinikilos namin...

“Ramon, hijo, if you want you can go ahead, magpapasundo na lang ako sa driver...” sabi ni Tito.

“no Dad, I think I'm going to stay for a while” sinasabi niya ito habang nakatingin sakin. Di ko naman maiwasang mamula at mahiya sa ginawa niyang yun.

“well, whatever you want” sabay aya kay Tita na kumuwa ng drinks, parang wala ring napansin ang dalawang matanda sa mga kakaibang nangyayari. Inaya ako ni Ram na mamasyal sa labas, kasi maganda daw dun pag gabi.

“so are you and Cha an item?” tanong sakin ni Ram, di ko naman agad nagets ang tono niya.

maganda nga sa labas ng venue, sa may garden may mga christmas lights sa mga naglalakihang puno, may mga ilaw sa pathways.

“hey, tahimik ka ba talaga?... yosi?” alok niya sakin.

“no thanks, di naman ako tahimik, madaldal nga ako eh, I'm just trying to...” at di na niya ako pinatapos. Hinalikan niya ako sa labi nilapat lang naman niya walang tongue action pero still, napapikit naman ako sa halik na yun, nakakakilig, genuine.

“I have to go find Cha” at humiwalay siya ng halik sakin. Nagulat ako kasi bigla siyang umupo sa damuhan.

“I don't want you to go yet, marami pa tayong dapat pagusapan” at hinila niya ako paupo.

Medyo marami kaming pinagusapan... tungkol samin, sakin, sa kaniya... di rin siya nagsinungaling sakin.

“sasabihin ko na sayo pa lang, may girlfriend ako, pero if things will work out between us, hihiwalayan ko siya... but for now masaya naman tayo sa ganito diba?” at napa tango lang ako bilang sagot at least naging honest siya sakin and sinabi niya na kung dapat ba akong umasa, atleast ngayon alam ko kung asan yung lugar ko.

“di mo parin sinasagot ang tanong ko...” at nagdikit ang kilay ko sa pagtataka.

“are you and Cha an Item?”

At biglang may kumaluskos sa likod namin nagulat ako ng makita ko si Cha at gulat na gulat siya sa nakita niyang magkahawak na kamay namin ni Ram.

“no were not an item Ram” at ngiting ngiti si loka loka. “it was just for a show” at di naman magakamayaw ang ngiti ng dalawa.

“nga pala, its time to eat... and Moms about to blow... the cake” at tumawa si cruela devil enganyong enganyo sa joke niyang yun.

“fag hag!” sigaw ko sa likod niya... at napatigil naman si Cha sa kakatawa.

“bakit faghag Migs?” tanong naman ni Ram sakin.

“yun kasi ang tawag nila sa mga babaeng super bestfriend ng bakla... in my case Cha is my faghag... common sa kanila ang ugaling bakla din...” at nginitian ko siya.

“ang cute mo magsmile alam mo ba yun??” at hahalikan niya sana ulit ako... pero sumulpot nanaman si aswang.

“Sobrang cheesy pare!” sigaw ni Cha.

“tse! Fag hag!” sigaw ko at sabay sabay kaming napatawa.

Di ko naman inaasahan na table table a pala sa may bandang likod ng venue at ang masama ka table pa namin nila Tito Emilio sila Lei and Ed, mukhang nagaway ata ang dalawa at hindi nagkikibuan, parang pinagsakluban ng langit ang lupa ang mga mata. Di naman magkamayaw sa kakatingin si Ram sakin.

“hijo do you want to switch places? Parang kanina mo pa gustong kausapin tong si Miguel eh” at namula kami pareho. Lumipat si Ram sa tabi ko at nginitian ko ulit siya.

Tumayo naman si Ed at nag excuse... dumating naman si Cha at tumabi sa kanan ko bulong ng bulong ng kung ano ano at pasimple kaming nagtatawanan, di naman nagtagal at nakaramdam ako ng pamimigat ng pantog.

Pumasok ako ng CR at humarap sa urinal, naghugas ako ng kamay at nagpapogi sa salamin, narinig kong bumukas ang pinto at ni lock ito napatingin naman ako at nagulat ako ng biglang may yumakap sakin mula sa likod tinignan ko kung sino yun sa may salamin nagtitigan kami lumakas ang kabog ng dibdib ko.

ITUTULOY...

[07]

Tumalikod ako sa salamin at humarap kay Ram, kinakabog man ang dibdib ko humarap parin ako, gusto kong pagmasdan ang mukha niya. Lumapit sakin si Ram at hinawakan ang mukha ko, hinawi ng kaunti ang buhok ko at ngumiti siya. Nangaakit. At hinawakan niya papalapit ang mukha ko sa mukha niya. Nagsalubong ang labi namin.

“Are you willing to go against all odds with me?” nangaakit na tanong ni Ram.

“yes” maikli kong sagot.

Paglabas namin pareho ni Ram ng CR sakto namang nakasalubong namin si Cha at Ed. Mukhang galit na galit si Ed samantalang si Cha naman ay nakangising gago.

“My God! Get a room!” naeskandalong sabi ni Ed.

“don't mind him, come here Ram baby at kwentuhan mo ako about yourself” at hinila na nga ni Cha si Ram papalayo.

After 2 months naging masaya naman kami ni Ram pero andun parin yung guilt, alam ko kasing may niloloko kami, alam ko hindi maganda yung ginagawa namin. Hangga't sa isang araw di ko na kinaya ang panloloko namin sa girlfriend ni Ram at napagpasyahan kong makipagkalas na kay Ram. Wala naman kaming napagusapan na kami na, pero mas maganda na rin yung alam niya yung rason kung bakit ako makikipagkalas. Habang nasa isang restaurant kami saka ako nagkalakas ng loob makipaghiwalay sa kaniya.

“What if I say no?” sabi ni Ram na medyo nangigilid na ang mga luha after saying na ayaw ko na sa ginagawa namin.

“excuse me?” takang tanong ko.

“pano kung di ako pumayag sa gusto mo? Infact di ako pumapayag sa gusto mong mangyari! Di mo ba nakikita? Mahal kita” sabi ni Ram na medyo tumataas na ang boses. Pinagtitinginan narin kami ng ibang tao sa restaurant.

“What about Lis? Do you love her too?” mahinang sabi ko.

“Yes.” at napayuko siya.

Tumayo ako at naglakad papalayo, papunta sa kotse ko. At nahirapan nanaman akong makahinga, nararamdaman ko na tinadyakan nanaman ako ni tadhana, pinapaalala siguro na hindi katagalan tinanong ko to kay Ed at mas pinili niya si Lei ngayon naman si Ram at mas pinili niya si Lis, di pa tapos sakin si Karma. Malapit na ako sa pinto papalabas nang nagulat ako ng biglang may humawak sa kamay ko, si Ram pala napatingin ako sa kaniya at ngumiti.

“don't worry, ok lang ako... I've been rejected before” at ngumiti ulit ako pagkasabi ng mga salitang yun.

Lumuhod siya bigla, nagmakaawa di ko makuwa kung bakit, tinitigan ko siya, tumingala siya saglit at nagulat akong andaming lumalabas ng luha sa mga mata niya. Pinagtitinginan parin kami ng mga tao sa loob ng restaurant.

“di ko kaya na wala ka Migs, I promise to figure things out between us. Just don't leave me.”

Ang hirap pala, kahit anong dikta ng konsensya mo na mali ang ginagawa nyo basta't nagmakaawa ang isa at nangakong aayusin niya lahat ng mali sa relasyon niyo wala kang magagawa kundi ang magpadala dito. Totoo nga di ko siya natiis, pinagpatuloy ko parin ang pakikipagkita sa kaniya sa loob ulit ng dalawang buwan, wala man akong nakikitang pagbabago sa set up namin pinili ko parin makipagkita. Anong magagawa ko? Masaya ako pag kasama siya, panandalian kong nakakalimutan ang sakit na naramdaman ko noon kay Jon at Ed. Pero natinag din ng konsensya ko ang pagiging makasarili ko.

“what's wrong? Ginusto mo to diba? Bakit ka naiyak?”

Sabi ko sa sarili ko habang nakaharap sa isang salamin, tumanaw ako sa bukas na pinto ng CR, sa kabilang kwarto andun si Ram nakahiga sa kama natutulog pagkatapos ang mainit naming pagniniig. “stupid!” sabay sampal ko sa sarili ko, di na ako natuto, being with Ram is like being with Ed, the only difference is, Ram acknowledged me while Ed turned me down pero kung susumahin mo at kahit san anggulo mo tignan pareho lang, pareho silang hitched, pareho nilang mahal ang mga karelasyon nila, kung tutuusin mas naging fair pa sakin si Ed kasi sinabi niyang di kami pwede dahil mahal niya si Lei, kay Ram kasi parang nagpapagamit ako... querida ang dating.

“kailangan ko nang tapusin to, hindi ako to” sabi ko sa sarili ko.

Nagbihis ako at umalis sa hotel na yun. Hindi na ako magpapadala sa pagiging makasarili ko siguro nga mahal ako ni Ram pero andyan parin si Lis.

“what made you see light?!” mataray na tanong sakin ni Cha.

“nakakamatay pala ang ma guilty” maikling sagot ko.

inuntog ako ni Cha sa pader.

“arayko Cha!...”

“Ay! Nasaktan ka? Akala ko hindi ka na masasaktan eh... tigas kasi ng ulo mo!” sigaw ni Cha.

Nung una pa lang kasi na sinabi ko kay Cha na may Girlfriend to si Ram ay di na niya ito gusto para sakin. Nung una Oo, botong boto si Cha kay Ram, pero nung malaman niyang may isang Lis na karelasyon si Ram, ayaw na niya rito. Ilang araw din kaming di nagusap para daw malaman ko kung anong mali ko.

“sinabi ko na kasi sayo dati, ikaw lang naman itong ayaw maniwala sa powers ng red lipstck ko eh, hindi lahat ng lalaking magcoconfess sayo na gusto ka nila eh dapat mong sunggaban, lalong lalo na kung mukhang sila mismo ay confused pa sa nararamdaman nila, hindi dapat na maging panakip butas mo sila o maging daan para may makalimutan ka, in the end sayo rin babalik lahat. Ikaw din ang mahihirapan.” seryosong sabi ni Cha.

Napaisip ako saglit. Tama ang bruha.

“oh e anong plano mo ngayon? Di mo manlang ba ieexplain kay Ram kung bakit ka biglang di nalang nagpakita at nagparamdam sa kaniya?” sabi ni Cha.

“di ko pa ata kaya makita at makausap si Ram.” maikli kong sagot.

“bahala ka, basta nasabihan na kita.”

Dumaan ang ilang linggo, sandamakmak na tawag at text ang natatanggap ko kay Ram, alam ko pag pumayag akong makipagusap sa kaniya at nakita ko kung pano siya ulit magmakaawa para wag siyang iwan, baka di ko nanaman kayanin at pumayag nanaman ako sa setup na yun, ayoko na ng ganung setup. Just to make myself busy minsan inaaya ko si Cha na lumabas, minsan todo asikaso ako sa business at madalas nagkukulong ako sa apartment.

“okay lang yan gurl!” sabi ni Cha. Isang araw habang nagiinom kami nang makita niya akong malungkot ulit.

“ok lang naman talaga eh, kailangan na kasi, pangit tignan na may tinatraydor kaming dalawa.” sagot ko naman sa kaniya.

“alam mo gurl nagtataka nga ako sayo eh, pinatagal mo pa, wala naman akong makitang special kay Ram, I mean, Oo gwapo pero the way he treats you? Wag kang magagalit ah? Parang parausan gurl! Di kaya ng Red lipstick at red stilletos ko ang makita ka ng ginaganun, I hate it!” pagiinarte nanaman ng baklang katabi ko.

Di ko naman mapigilang mapaisip, Oo nga walang kilig factor nung una siguro meron pero nung maglaon, wala na, walang wacky moments, ni hindi nga kami nag date, o lumabas para magenjoy siguro nga masyado lang akong nadala ng looks saka mangilanngilan na sweet talks.

“pero he begged for me to stay” sabi ko kay Cha

“oh? When?”

“two months ago” matipid kong sagot

Nasa ganito kaming paguusap ni Cha nang biglang dumating si Ed...

“aga aga namang inuman senssion nyan?!” pagpuna ni Ed sa mga bote ng beer sa lamesa namin ni Cha.

“Oh, kuya! Ano ginagawa mo dito?” sabi ni Cha na parang pinipigilang mapatawa.

“ahhh may pinapabili kasi si Mama ipadala ko raw... wait sino bang namatay?” at tinignan ako nito at ngumiti ng nakakagago

“Migs broke up with Ram” pangiinis na sagot naman ni Cha.

“Shut up! Hag!” inis kong sabi kay Cha.

“talaga?! I mean I'm sorry to hear that Migs pero bakit?” tanong ni Ed pinipigilan ang pagtawa.

“ay! Close tayo?! Akala ko ba may ipapadala ka pa kay Tita? Bakit kaya di mo na gawin yun?!” inis kong sagot.

“NA ipadala ko na, and besides parang gusto ko ring uminom ngayong hapon eh” sagot nito ng may pangiinis pang ngiti na kasama sabay upo sa pagitan namin ni Cha.

Di ko naman mapigilang sumaya kasama tong dalawang magkapatid dahil sa sobra nilang kakengkoyan, kung sino man sa kanila ang bumangka sa usapan naku sigurado paguusapan yun sa loob ng dalawang oras. Di ko rin mapigilang aminin sa sarili ko na namiss ko narin kasama si Ed. Tawanan, Kwentuhan at Pikunan yan ang nagpasaya ng gabi ko na yun.

“dapat lagi na natin tong gawin” mungkahi ni Cha.

“Oo nga para naman may magawa ako after office hours” sabat ni Ed

Tumahimik lang ako, di ko naman namalayan na nakatitig lang ang dalawa sakin, di ko kasi alam isasagot ko, syempre kahit papano nagaalangan parin ako na maksama si Ed pero syempre gusto ko rin para makalimutan ko naman na ang mga problema ko.

“HUY!” sigaw sakin ni Ed.

“ANO?!” sigaw ko naman sa kaniya.

“kanina pa namin iniintay ni Kuya ang sagot mo!” singit ni Cha.

“Ok lang sakin.” matipid kong sagot.

Una kada saturday ng gabi, ngayon halos gabi gabi na, minsan di matutuloy depende sa schedule namin ni Cha. Isang gabi pinaglaruan kami ng bruha...

“Oo, I'm on my way na may pupuntahan lang ako saglit.” sagot ni Cha sa tawag ko.

“tandaan mo bukas birthday ko lalabas pa tayo ah?! Wag mong ubusin yang gas mo! yan ang gagamiti natin bukas!” pagpapaalala ko kay Cha.

“Oo na! Mauna ka na dun sa MOA susunod ako.” sagot ni Cha.

Ako naman nagprepare na at pumunta na sa tambayan namin, pagdating ko andun na si Ed, medyo matagal na atang naghihintay at di na maganda ang tabas ng mukha, nakita ko sa lamesa nakadalawang bote na ng San Mig at inuubos na niya ang pangatlo, umupo ako sa tabi niya.

“bakit ang tagal niyo?! Nagmukha na akong tanga dito oh” singhal niya sakin pagkaupo ko. Napatingin rin ang mga nasa kabilang table.

“inintay ko pa kasi si Cha! Saka pwede ba hinaan mo yang boses mo nakakahiya!” medyo tinaas ko na rin boses ko.

“nasan na si Cha?!” tanong niya ulit sakin ng pagalit.

“on the way na raw! Ano bang problema mo??!!” ngayon pinagtitinginan na talaga kami ng mga tao.

“excuse me po, we would really appreeciate it if you take your Lovers Quarrel outside nakakaistorbo na po kayo sa ibang customers” sabi ng manager.

“WHAT?!” sabay naming sabi ni Ed.

Pero hindi na kami nakapagpaliwanag, pinabayaran na lang nila yung mga nainom ni Ed. Pareho pa kaming nagpupuyos sa galit ni Ed na lumabas sa lugar na yun. Pareho kaming di nagsasalita, halatang pareho pa kaming inis na inis. Umupo kami sa isang bench sinulyapan ko siya nakakunot parin ang noo. Magpapasya na sana akong umuwi nang bigla siyang nagsasalita.

“didn't mean to shout at you like that, ayoko lang talagang nagiintay at nagmumukhang tanga” mahinahon pero may galit parin na sabi ni Ed.

“bakit di mo ako tinext? Pano kung di pala natuloy? Edi magdamag kang magiintay dito?!” naiinis ko paring sabi.

“sabi ni Cha matutuloy daw, ayaw naman kitang itext baka makulitan ka sakin” sabi ni Ed.

Kung hindi ko nakitang bumuka yung bibig ni Ed, di ko aakalaing siya yung nagsalita kasi, unang una atag na niya akong inisin tapos text lang makukulitan ako? Pangalawa kailan pa nahiya sakin ang isang Eduardo Sandoval? Nasa gitna ako ng pagiisip ng biglang mag ring ang phone ni Ed.

“What?! Hay nako Cha lagot ka samin ni Migs pag nakita ka nam...” at hiniwalay ni Ed ang telepono sa tenga niya

“bastos! Binabaan pa ako ng telepono.” galit na turan ni Ed sa telepono “di na raw siya makakapunta” sabi sakin ni Ed.

“So edi uwian na?” tanong ko.

“Di ah! Yoko pang umuwi no! wala akong makakausap dun” sabi ni Ed tas ngumiting nakakaloko ulit.

We ended up going home drunk, pero di kami yung tulad ng dati na nagkakailangan parin para kaming magkaibigan na nagkaaway tas nagkabati ulit, wala kaming usapan na hindi nauwi sa tawa.

“GGGGUUUUUURRRRLLLLL!” pagsagot ko sa tawag ni Cha kinaumagahan.

“Cha, ansakit sa ulo ng boses mo, bakit ba? Ang aga aga pa eh” sagot ko ng mahinahon sa kaniya.

At uminat inat ako, laking gulat ko ng may makapa ako sa kaliwa ko, bigla akong napatayo at nahulog ang telepono ko sa carpet... “Carpet! Walang carpet ang bahay ko!” sigaw ng isip ko nang tignan ko kung sino ang lalaking yun napa “WTF!?” ako sa sarili ko tinignan ko kung asan ako, di ko alam kung asan kami. Tumingin ako sa bintana at nakita ko ang Riles ng MRT napapikit ako at tinignan kung anong suot ko. Boxers lang at tumingin ako sa kinahihigaan ni Ed, laking gulat ko kasi nakahubad siya. Pinakalma ko muna ang sarili ko at huminga ng malalim, pinulot ko ang telepono at nakipagusap ulit kay Cha.

“hello!... Hello!... BAKLA! Andyan ka pa ba?” sabi ni Cha ng pasigaw sa kabilang linya.

“andito pa ako, ano nga ulit yung tanong mo?” pagkumpirma sa tanong niya.

“Anong tanong pinagsasasabi mo dyan?! Para kang tanga!! sabi ko Happy Birthday!” at nagulat at natigilan ako sa sinabing yun ni Cha. Oo nga pala birthday ko ngayon.

“Mama prepared lunch for your birthday wag na tayong umalis dito na lang tayo sa bahay namin.” pahabol niya.

“o..okay I'll be there” maikli kong sagot

Di ko alam ang gagawin ko, tulala parin, para akong zombie na naglalakad hinanap ko ang damit ko at dali dali itong sinuot paminsan minsan ay sinusulyapan ko si Ed, walang kibo ang kumag, deadma parin ang gago. Nang makapag sapatos na ako at bababa na ako ng hagdan papuntang garahe...

“shit! Where's my car?!” sabi ko sa sarili ko

“you were so drunk last night...” nagulat ako kasi nasa likod ko na pala si Ed.

“...na di mo na kaya magdrive kaya sabi ko ihahatid na lang kita eh medyo inaantok nadin ako saka nahihilo kaya I looked for a place to sleep...” pahabol niya na medyo malungkot...

“intayin mo na ako, magbibihis lang ako tas hatid na kita sa bahay mo” pahabol niya ng di ako sumagot.

Back to zero nanaman kami, panigurado may nangyari kagabi, alam ko may nangyari naaalala ko lahat, yung malalambot niyang labi, mapupungay na mata, mga halik na punong puno ng emosyon, pakiramdam ng balat niya na dumadampi sa balat ko... last night was not just lust it was love making, para sakin. Pero ewan ko kung ano ang dating nun para sa kaniya.

Tahimik siyang bumaba ng hagdan at binuksan ang sasakyan, naiinis ako kasi kung kelan ok na samin lahat saka naman ulit rumesbak si tukso at nangyari na nga ang hindi dapat mangyari at ngayon eto nagkakailangan nanaman kami. Tahimik lang akong sumakay at umupo sa passenger seat nang makalabas na kami sa highway nakikipag tag-o-war parin ako sa seat belt, napansin niya siguro kaya itinabi niya muna yung sasakyan at tinanggal ang seatbelt niya saka iniabot ang akin.

“Tsk. Ganito kasi oh...” sabi niya na parang naiinis na natatawa

Di ko naman maiwasang kabahan ng dumaan ang mukha niya sa mukha ko at ng magkatitigan kami, feeling ko kami lang ang tao sa mundo tapos... biglang nag ring ang telepono niya. “Cha?” yun lang ang nasabi niya tas namatay na yung phone niya. dead batt daw. Tahimik ulit kami, halatang nagkakailangan. Akala ko saglit ko na lang siyang makakasama nang bumulaga samin ang isang major major traffic.

“So, you were planning to leave me there at the motel kanina?” nakakunot ang noo niya, halatang may hinanakit na pinipigilang lumabas.

Pangit nga siguro ang naging labas nun sa kaniya, nagmukha sigurong tatakasan ko siya. One night stand ang dating. Pero di ko rin kasi alam ang gagawin ko, alam ko namang di nga maganda na iwan siya sa motel mag isa pagkatapos ng lahat ng nangyari kagabi, ang alam ko lang nun gusto ko ng umalis. Pero ngayon kailangan kong magexplain, kasi kung hindi mas lalong magiging issue to samin, I know I hate confrontations pero wala akong magagawa.

“di ko kasi alam ang gagawin” mahina kong sagot nakatingin ako sa kanan ko sa may bintana.

“natatakot ako sa magiging reaksyon mo pag nagising ka” pahabol ko pa.

“so you think bailing out on me would be ok?” tanong niya na malungkot ulit.

Di ako nakasagot nakatingin parin ako sa may bintana. Para akong tanga malapit na akong magka stiff neck dahil sa kanan lang nakapaling ang ulo ko, di ko naman maiwasang mapamura sa isip ko at sisihin ang traffic. Di ako mapakali pag nararamdaman kong sakin naka tingin si Ed feeling ko hinuhusgahan niya ako. Pagkarating namin sa apartment ko inalok ko siyang bumaba muna pero tinanggihan niya ako.

“Ed, gusto ko lang sana magsorry, di ko naman talaga gustong iwan ka... naguguluhan lang ako saka...” di ko talaga alam kung anong sasabihin ko.

“Ok na yun Migs, tapos na, wag mo nang isipin yun” at ngumiti na siya.

“Oo nga pala” pahabol niya “Last night was great” at kinindatan niya ako.

Inintay ko ang sasakyan na makaliko saka ako nagtatatalon sa kilig, pero di dapat, napgpapakatanga nanaman ako, nagpalipas lang siya ng libog kagabi, marahil para sakin makahulugan yung nangyari kagabi, pero hindi ako nakakasiguro sa nararamdaman niya tungkol dun.

“Bakit ngayon ka lang?! Kanina ka pa namin iniintay” sigaw sakin ni Cha pagkabukas niya ng pinto.

“Andami ko pa kasing inasikaso” sagot ko naman.

Pagpasok namin sa bahay ni Cha, nagulat ako sa dami ng tao halos lahat ng kakilala ko andun, akala ko kami kami lang nila Tita ang maglulunch. Kanya kanyang bati marami ang yumayakap, nakikipagusap may napansin ako sa gilid na lalaki, si Ed, ngumiti lang ito sakin at itinaas niya ang baso na hawak niya at tinanguan ko naman siya. Nang matapos ang lunch marami parin ang nakikipagusap sakin, ni hindi na ako magawang lapitan nila tita, Cha at Ed. Hanggang sa napansin ko na lang na wala na sa paligid si Ed.

“huy! Bakit kanina ka pa palinga linga dyan?!” panggulat na bati sakin ni Cha.

“ah, eh may hinahanap lang” sagot ko naman.

“sino? si kuya? Witit na siya here!” tanong niya sakin na may kasama pang taas ng kilay.

“di ah!” pagmaangmaangan ko.

“so? Tell me about the details” panghahamon sakin ni Cha.

“details ng ano?!” takang tanong ko.

“details about last night! I know you didn't come home last night... ” at isang malisyosong tingin ang binigay niya sakin. Nasa punto na ako ng pagdedeny ng ituloy niya ang sasabihin niya.

“and so as kuya.” pahabol niya.

“What?!” balik tanong ko sa kaniya.

“pati si kuya di umuwi kagabi. Honestly Migs natipus ka ba nung bata ka? At ngayon lang lumalabas ang symptoms ng brain damage sayo?!” at naniningkit na ang mata niya para mapaamin ako.

Di ko nakayanan ang magsinungaling kay Cha kaya't sinabi ko lahat lahat ng nangyari, di naman magkamayaw sa pagsesermon si Cha sakin. Umuwi ako nun na gulong gulo, alam ko tama si Cha.

“hindi hihiwalayan ni Lei si kuya at lalong di hihiwalayan ni kuya si Lei, natatakot ako para sayo, ayaw kitang masaktan Miguel” seryoso ang mukha ni Cha.

Paulit ulit lang yung sinabi na yun ni Cha sakin, parang echo. Halos magkanda bangga bangga na ako sa highway sa kakaisip nun. Siguro nga dapat alamin ko ulit ang limitasyon ko. May girlfriend si Ed, dapat nga siguro maging magkaibigan na lang kami tulad ng sinabi ni Cha.

Pagdating ko sa bahay, naligo ako, nag toothbrush at nagbukas ng TV. Ayoko ng lumabas tama ng birthday gift to sakin, tahimik na gabi. Biglang kumidlat at kumulog ng malakas, di nagtaggal bumuhos ang malakas na ulan. Nakatulog ako sa sofa. Nakita ko si Cha na nagsesermon parin sakin pero ang tunog na nalabas sa bibig niya ay ang tunog na parang may kumakatok sa isang pinto, palakas ng palakas hanggat sa napabalikwas ako mula sa pagkakahiga sa sofa. Tinignan ko ang oras sa taas ng TV “11:50pm”. Nagtataka akong lumapit sa pinto at binuksan ito. Si Ed...

“Happy Birthday Migs!” at ngumiti ito.

Napatitig ako sa kaniya, tumingin ako sa likod niya, ineexpect na asa likod si Lei, o kaya nasa sasakyan pero wala. Nagtataka na talaga ako sa mga kinikilos nitong mokong nato. Pano ko maiiwasan o kaya pano ko maiseset ang limitasyon ko kung siya naman ang lapit ng lapit. Medyo napa tagal ata ang titig ko sa kaniya ng...

“tititigan mo lang ba ako o may balak kang papasukin ako?” di parin ako kumibo sa sinabi niyang yun...

“MIGS!, nababasa ako oh, lakas kaya ng ulan!” naiinis na sabi nito sakin.

“b-bakit ka andito?” takang tanong ko.

“di kasi kita masyadong nakausap kanina eh, di mo naman sinabi kaninang umaga na birthday mo pala. Tapos di kita makausap kanina sa paparty ni Cha sayo. di pa naman huli diba?” at ningitian niya ako.

Tumalikod siya at may kinutingting saglit.

“pikit ka muna Migs may surprise ako sayo” matipid na sabi niya.

Para akong bata na pumikit naman, syempre nagtataka parin.

“ano nanaman yan Ed!?” sabi ko.

“sige dilat ka na” bulong niya sa kanang tenga ko.

Pagdilat ko may cupcake sa harap ko na may isang maliit na kandila na nakatusok sa gitna ng kulay blue na Icing, di ko mapigilang mapangiti, tinignan ko ang orasan “11:58pm” di pa huli para sa wish. Pumikit ako at nagwish saglit pagdilat ko nakita ko si Ed lumapit sa tenga ko at bumulong...

“I don't know where I stand with you, and I don't know what I mean to you, all I know is everytime I'm thinking of you, all I wanna do is to be with you” pagka bulong niya nito ay tumingin siya sa mga mata ko habang palapit ng palapit ang mga labi niya sa labi ko.

“TOK TOK TOK TOK”

Pareho kaming nagulat ni Ed sa kalampag ng pinto. Binuksan ko ito at nagulat sa taong kumatok, si Ram. Basang basa ang Ram na nasa unahan ko.

“I broke up with Lis” mahinang sabi ni Ram.

Itutuloy...

[Finale]

“I broke up with Lis... I can't stand being away from you” mahina at nanginginig na sabi ni Ram.

Napatulala ako, Malakas parin ang ulan, kumukulog at kumikidlat sa labas ng bahay.. Dapat masaya ako, dahil sa wakas wala na akong dapat ika guilty, pero hindi ako masaya, Bakit di ko ibinabalik ang mahihigpit na yakap na dapat ipinararamdam ko kay Ram? Bakit parang pakiramdam ko hindi parin ito ang tama. Napasulyap ako sa kinaroroonan ni Ed, halatang nagulat din siya sa mga narinig. Gulat, lungkot, pagkadismaya, yan ang makikita mo sa mukha ni Ed. Nakita kong natunaw na ang kandilang itinusok ni Ed sa cupcake. Hindi ko na pala ito nagawang hipan.

“huy! Anong nangyayari sayo? Bakit ka andyan sa lapag?!” tanong sakin ni Cha.

“inaayos ko lang yung mga baso dito sa ilalim ng counter.” Wala sa sarili kong sagot kay Cha.

Di ko parin kasi maintindihan yung sarili ko, masyado akong naguguluhan sa mga nangyayari. Ngayong hiwalay na si Ram at saka si Lis, di ko naman magawang makipag commit sa kaniya. Parang may mali parin, parang hindi parin ito yung sinasabi ng puso ko na gusto ko talagang mangyari. Di ko pa masabi kay Cha kung ano ang nangyari nung gabi ng birthday ko, kaya't wala parin siyang ideya kung ano ang ikinagaganito ko.

“hayaan mo na yung mga barista ang gumawa niyan! Ang dapat mong asikasuhin yung inventory ng stocks natin! Kalerkey toh! para anupat pinapasweldo natin sila ng malaking datung kung hindi sila ang pagaasikasuhin mo niyan?! ” sabi niya habang nakayukong nakikipag usap sakin.

“Cha bakit ka nakatuwad diyan?!” tanong ni Ed. Natigilan ako sa ginagawa ko ng marinig ko ang boses niya. Di niya ako pansin kasi nahaharangan ako ng counter.

“anyways, aayain sana kitang lumabas mamya, inom tayo. Text mo na rin si Migs” sabi ni Ed nung hindi sumagot si Cha.

“bakit hindi ikaw ang magsabi sa kaniya?” sabi nito, sabay turo ng nguso ni Cha pababa kung saan ako nandon.

“ah, eh di ako sure eh, may lakad kasi kami ni Ram mamya.” maikling sagot ko habang tumatayo at inaayos ang aking sarili, hindi ako makatingin kay Ed. Halatang nagulat si Ed sa bigla kong pagsulpot.

“hi Cha!, hi Ed! Ok ka na Migs?” tanong ni Ram sakin.

“actually hindi pa siya pwede umalis eh..” sagot ni Cha, at napatingin ang bruha sakin, naguguluhan.

“Ok lang Cha, di parin naman namin alam kung san kami pupunta ni Migs eh.” sagot ni Ram.

“ah ganun ba? Why don't you guys join me and kuya? Gusto niya daw lumabas ngayon eh.” sabi ni Cha na ikinagulat naman ni Ed.

“Ok lang ba?” tanong ni Ram.

“of course its ok! Were all friends here!” pasarkastikong sabi ni Cha. At napatingin ako kay Ed, kumunot ang noo nito.

“what are you doing?!” tanong ko kay Cha. Pagkatapos ko siyang hilahin papuntang bodega.

“making your life miserable.” singhal sakin ni Cha. Alam ko ang tinutumbok ni Cha.

“I was going to tell you.” sabi ko. Pagdepensa ko sa sarili ko.

“when? When aliens conquer the earth?!” bulyaw nito sakin.

“ok, ok!... ikwekwento ko na!” at kwinento ko lahat ng nangyari nung gabi ng birthday ko.

“you're in deep shit gurl!” sabi ni Cha. Matapos kong ikwento sa kaniya lahat ng nangyari.

“yeah! Thanks for stating the obvious!” singhal ko sa kaniya.

“buti hindi sila nagwarlaloo ever? Anong sabi ni kuya nung narinig niya yung sabi ni Ram?” tanong ni Cha?

“wala.” matipid kong sagot.

“Wala?! Anong reaksyon niya?” tanong ulit ni Cha.

“Importante pa ba yun?” sarkastiko kong tanong.

“Oo naman.” sabi ni Cha sabay batok.

“malungkot.” mahina kong sagot.

“waaaah! Proven! Kuya Loves you!!!” sigaw ni Cha.

“shhhhh! Wag kang maingay!” sabi ko, at hinila na ako ng bruha palabas.

“ok! Were good to go!” sigaw ni Cha sa dalawa.

Ginamit namin ang kotse ni Ed, pinindot ni Ed ang susi ng kotse niya at bumukas ang lock ng kotse niya. Binuksan niya ang pinto sa may passenger seat at tumingin sakin, at pinasasakay niya ako dito.

“thanks kuya!” sabay singit ni Cha at umupo sa passenger seat. Lalo namang kumunot ang noo ni Ed. Mabuti nalang at nasa kabilang part ng sasakyan si Ram, at hindi niya napansin ang nangyari.

Di parin magkamayaw si Ed sa katitingin sa salamin. Sakto namang tuwing titingin siya ay titingin din ako. Natigil lang ang pakikipagtinginan kong yun nung hawakan ni Ram ang kamay ko at tumingin na lang ako sa labas ng bintana. Naramdaman siguro ni Cha na masyadong tahimik kaya't kung ano ano ang pinagkwekwento nito. Napansin naman ni Ed ang kamay ni Ram na naka hawak sa kamay ko.

“tapos biglang lumiwanag yung sky! Tapos yung....” sabi ni Cha

“masyado bang malamig dyan sa likod? Masyado ata kayong magkadikit dyan?” pagputol ni Ed kay Cha.

“tapos biglang lumiwanag yung sky! Tapos yung...” pagpapatuloy ni Cha na parang hindi nagsalita si Ed. Kumunot nanaman ang noo ni Ed.

Naramdaman ko na na parang palala ng palala ang pagkainit ng ulo ni Ed. Nung asa table na kami para sa dinner hindi na nagsasalita si Ed, habang si Ram naman ay masayang nakikipag usap kay Cha. Paminsan minsan paring nasulyap si Ed sakin, parang may gustong sabihin.

“oh Ed masyado ka atang tahimik dyan?” sabi ni Ram.

“I'm just not in the mood to talk, especially if the topic is pure nonsense” malamig na sagot ni Ed.

Tinignan naman ako ni Ed ng pailalim at hindi yun nakaligtas kay Ram. Ako kasi ang pinaguusapan nila bago pa tanungin ni Ram si Ed at sa sagot na yun ni Ed, malamang ako ang sinasabi niyang non sense. Nakita kong magrereact na si Ram sa ginawa at sinabing yun ni Ed ng hinawakan ko ang kamay niya at napatahimik ito. Muli namang nagsalita si Cha at nag open ng bagong topic. Tinitigan ko si Cha ng masama. “this is your fault, bitch!” isip isip ko habang iniismidan si Cha.

“excuse me” biglang tumayo si Ed.

“teka lang ah, kausapin ko lang.” paalam ko kay Ram at tinignan ng masama si Cha.

Naabutan ko si Ed na sinisipa ang gulong ng sasakyan niya, may papalapit na na gwardya para tanungin kung anong ginagawa nito.

“Manong ako na po ang bahala sa kaibigan ko.” pagpapaalis ko sa gwardya.

“ano bang problema Ed?” mahinahon kong tanong.

“ikaw. Ikaw ang problema ko!” galit na sabi niya.

“ako ang problema mo? eh bakit ganon na lang kung barahin mo si Ram? Di mo ba napapansin na gusto niyang makipagkaibigan sayo? Bakit ganon mo na lang siya bastusin? Hindi kaya si Ram ang problema mo, hindi ako?” sunod sunod na sabi ko.

“ayaw ko siya para sayo Migs.” malamig niyang sagot.

“bakit?” balik tanong ko.

“Basta!” sagot niya.

“ganon lang? Yun lang yung rason ha?!” medyo tumataas na ang boses ko.

“kasi... kasi gusto kita! Gusto ko, ako lang para sayo. At nasasaktan ako pag nakikita ko kayong sweet na sweet! Naiinis ako na hindi ko magawa sayo yun, naiiinis ako kasi hindi dapat siya... ako dapat Migs! Ako! Dahil mahal kita, mahal na mahal!” sigaw niyang balik sakin.

Napasandal ako sa sasakyan, di ako makapaniwala sa mga sinabi niya, di ako makahinga.

“pano si Lei?” tanong ko.

“mahal ko rin siya” mahinang sagot niya parang nahihiya at nagaalangan.

“di pwedeng dalawa. kalimutan mo na ako” sabi ko. Napatingin siya sakin, nagtatanong ang mga titig, nangingilid ang mga luha, nagmamakaawa.

“wag mo akong tignan ng ganyan” sabat ko.

“akala ko mahal mo ako? Di ba sabi mo....?” tanong niya.

“dati yon Ed, di ko pa kilala si Ram nun” pagtataboy at pagsisinungaling ko sa kaniya.

Pero kahit anong pagsisinungaling ang gawin ko, mabibisto at mabibisto parin niya ako dahil sa mga mata ko, inilaglag ako ng sarili kong mga mata nang walang tigil ang luha galing dito.

“di ako naniniwala!” pasigaw niyang sabi. Marami sa nagdadaanan ang napapatingin na samin.

“dapat ka nang maniwala. Hindi na kita Mahal. Dapat kang maniwala para kay Lei” pagpapaintindi ko sa kaniya.

“And besides, If I tell you I love you too, are you going to stay? Are you going to fight for me? Di naman diba? So what's the point of me saying I love you, if you don't know what to do with it?” At natahimik siya sa sinabi kong yun. Tumalikod ako at bumalik sa lamesa namin nila Cha, nagulat ako kasi kasunod ko pala si Ed.

Tahimik lang kami pareho ni Ed habang si Cha at Ram ang nagpapasaya ng gabi, paminsan minsan napapatingin ako kay Ed, tinititigan niya ang bote ng beer, kala mo kailanagn niyang isa-ulo ang itsura nito, parang ito lang ang kasama niya. Di ko naman napansin na nag-aya na palang umuwi si Cha, sa kakaisip ng nangyari kanina. Nagbayad kami at naglakad ng konti, Nagulat ako nang pumara ng taxi si Ram.

“Pare, sabay na kayo samin.” alok ni Ed.

“hindi na Ed, nakakahiya naman sayo.” pasarkastikong sabi ni Ram.

“warlaloo na itey!” sigaw ni Cha.

“shut up Cha!” singhal ko sa kaniya.

Naglalakad na ako palapit ng taxi ng biglang hawakan ni Ed ang braso ko at pinaharap ako sa kaniya, humarap ulit ako kay Ram, kasi alam kong lalapit uli yun samin.

“Ram, ok lang, usap lang kami saglit.” paniniguro ko kay Ram, at umupo naman ulit to sa loob ng taxi.

“okay gurl disappear muna aketch, kuya ang susi bilis!” sabi ni Cha sabay Beso sakin, bilang pagpapaalam.

“sakin ka na sumama please?” mahinang sabi ni Ed dahil di kalayuan si Ram at nakatingin ito samin.

Tagal kong nagisip, tinititigan ko siya, tinititigan ko ang mga mata niya, nangingilid na ang luha niya, nangungusap ang mga mata niya. Di ako makapili kay Ram at Ed parang katulad din ng dati kay Jon at Ed pero ngayon iba na ang sitwasyon inaalok na ako ni Ed na sumama sa kanya, kaso may kumplikasyon. Engaged na siya.

BEEEP!

“Matagal pa ba yan Ed?” sabi ni Ram na naiinip na.

Napatingin ako sa lalaking nasa harap ko at sa lalaking nasa loob ng taxi na nagiintay sakin, di makapagdesisyon.

Ilang buwan din kaming hindi nagkita ni Ed, lumalayo na siguro. Malamang sinunod ang sinabi ko sa kaniya na kay Lei na lamang siya. Madalas ko ng kabuntot si Ram, madalas niya akong ihatid saka sunduin, madalas ayain lumabas. Madalas agawin ang atensyon ko mula sa pagiisip tungkol kay Ed. Pero may hinahanap hanap parin ako. May kulang parin.

“Oh Migs! Musta na?!” tanong sakin ni Kuya Mau, isa pang kapatid nila Cha, habang namamasyal kami ni Ram sa mall.

“Kuya! Musta?! Nga pala si Ram, Ram si Kuya Mau, kapatid ni Cha.” pagpapakilala ko kay Ram at kuya Mau. At nagshake hands sila.

“ok lang, binisita ko lang yung dati kong business dito. Mukhang ok naman. Magaling magpatakbo si Ed ng business.” sabi nito.

“ahhh, musta na po ang buhay may asawa?” paglilihis ko sa usapan.

“ok naman, mahirap minsan. Sabi ko nga kay Ed malapit na niyang maranasan ang nararanasan ko eh. Sa sususnod na buwan magbubuhay may asawa narin siya.” sabi nito na talaga namang ikinagulat ko.

“dapat pala natin batiin si Ed, Migs!” sabi naman ni Ram sa tabi ko.

“o siya, una na ako sa inyo, uwi pa ako at ibabalita kay Mama ang progress ng kumpanya. Nice to meet you Ram.” pagpapaalam ni kuya Mau sakin.

Di ko alam kung anong mararamdaman ko, ginusto ko naman to eh. Pinabayaan ko si Ed na bumalik kay Lei. Pero di ko inakalang ganito pala kasakit. Akala ko, magiging ok na ako pagkatapos ng ilang buwan matapos kong piliin si Ram laban kay Ed. Akala ko madali ko na lang na makalimutan siya, lalo na na andyan si Ram sa tabi ko.

“Napaka selfish mo gurl!” bulyaw sakin ni Cha.

“yun lang kasi yung nakita kong paraan para makalimot sa kuya mo eh.” nahihiyang sabi ko kay Cha.

“ginawa mo pang instrumento yung isa. Gurl, kahit ganong kagaling ni Ram magpakalimot ng nararamdaman mo kay kuya, kung yun parin ang laman nito” turo niya sa puso ko “di mo paarin siya maiaalis sa puso mo, di mo parin maikakailang mahal mo si Kuya. Kahit makalimutan ng mumunti mong utak si Kuya ipapaalala at ipapaalala ng puso mo ang nararamdaman mo para sa kanya. Hindi mo matuturuan ang puso mo katulad ng pagturo mo sa utak mo Migs.” mahabang sabi ni Cha.

“di ko alam ang gagawin ko.” sabi ko kay Cha.

“Migs, alam mo kung anong dapat mong gawin. Hindi ikaw si Maribelle dito, ikaw si Rubi, hindi ikaw ang dehado, ikaw ang nang dedehado, sa tingin mo tama na ginagawa mong rebound si Ram? Di mo man napapansin at hindi pa man niya masyadong napapansin, pero nasasaktan mo siya.”

Sabi ni Cha. At napatahimik ako. Tama nanaman ang bruha. Bumuntong hininga ako.

“dapat mo ng ayusin yan, Migs hindi maganda na ginagawa mong rebound si Ram.” Dag dag pa ni Cha.

“gusto ko rin naman si Ram eh.” pagju-justify ko pa at lumabas nanaman ang pagiging makasarili ko.

“Ok, let's go down to your level. Parang ganito lang yan eh, bumili ka ng dalawang candy, isang honey flavored na favorite mo at isang cherry flavored na hindi mo masyadong gusto, habang binubuksan mo yung honey falvored bigla itong nahulog. Nanghinayang ka, Oo, pero iniisip mo meron ka pang isang candy at binuksan mo ito, pero sa huli hindi ka nag enjoy, hindi ka naging masaya kasi ang gusto mo talaga yung nahulog at hindi ang reserba mo. Ganundin kay kuya atsaka kay Ram. Si kuya ang Honey falvored at si Ram ang Cherry flavored, nawala si kuya, nanghinayang ka, pero andyan si Ram. Pero di ka masya. Naninigurado ka at yun ang masama. Gusto mo may fall back, gusto mo may plan B. pero Migs, sa Love dapat walang plan B.” pagkasabing yun ni Cha, parang may tumusok sa puso ko. Isang luha agad ang pumatak. Tama si Cha, hindi tama ito. Sinasaktan ko si Ram. Hinawakan ako ni Cha sa balikat.

“Kaya kapag rumesbak sayo si karma atag na eh! Rubi este Migs, ayusin mo na yan bago pa rumesbak si karma, ok?” pahabol ni Cha, sabay yakap sakin.

Valentines day nuon, inaya ako ni Ram lumabas, we were in this room na punong puno ng decorations para sa Valentines, mga puso, cupids and lips na gawa sa red cartolinas. Nakatali at nakasabit ang mga ito galing sa kesame. Madaming tao sa paligid. Ok lang ka Ram ang lumabas ng ganito, di siya naiilang kahit pagtinginan kami. Kumain kami, kwento ng kwento si Ram ng kung ano ano, at lahat ng yun di ko naabsorb. Napansin niya siguro na hindi ako interesado sa mga kwento niya kaya't...

“di mo alam kung gaano mo ako pinasaya Migs.” at ngumiti si Ram ng pagkatamistamis, sabay hinawakan ang kamay ko. Napapikit ako, pinigilan ko ang mga luha na nagbabadyang punuin ang mga mata ko.

“sarap ng Ice cream no Migs?” tanong sakin ni Ram. Pagkaabot ng waiter samin nito. Masayang masaya talaga si mokong.

“hey Ram, I need to tell you something...” pagaalangan kong sabi. I can't believe I was going to screw this perfect night. I've practiced this speech so many times sa harap ng salamin kanina. Pero iba parin pag nasa harap mo na ang taong pinaglaanan mo ng speech na yun.

“shoot” pangaanyaya sakin ni Ram na ituloy ang binabalak kong sabihin. Tinigilan na niya ang pagkain ng Icecream niya, at hinawakan ulit ang kamay ko. Hinila ko ang kamay ko, mula sa pagkakahawak niya. Napansin ito ni Ram.

“I'm sorry, but we have to stop this.” at natigilan si Ram sa sinabi ko. “Shit! How can I be such a heartless bitch!?” sabi ko sa sarili ko. Biglang nagiba ang mood from happy to gloomy. At ngumiti si Ram.

“If you're not comfortable about me holding your hands in public, its ok, I understand you.” sabi ni Ram.

“No, Ram. WE have to stop this.” pagpapaintindi ko sa kaniya. Tumitig siya sakin, medyo matagal din kaming natahimik.

“anong ginawa kong mali?” tanong ni Ram habang nakatitig na lang sa baso ng Ice cream na kanina lang ay ineenjoy niya.

“its not you. Its me... I've been selfish. Ginamit kita just to get Ed out of my mind.” sabi ko kay Ram. At nararamdaman kong nanginginig na si Ed, sa sakit o sa galit? Hindi ko alam.

“I see. I hope, I got Ed out of your mind.” pasarkastikong sagot sakin ni Ram. Habang nagsisimula nang tumulo ang mga luha niya.

“you did.” maikli kong sagot. At tumingala ulit siya para tignan ako. Lalo akong nasaktan sa nakita ko, nagsisimula ng pumula ang mga mata ni Ram, nararamdaman ko na ang sakit na idinudulot ko sa kaniya ngayon.

“yun naman pala eh, so ano pang problema natin? Bakit kailanagn pa nating itigil to?! Kung hindi mo naman na pala iniisip si Ed.” tanong ulit sakin ni Ram na medyo tumataas na ang boses. Napapatingin na ang mga tao.

“you did get him out of my mind, but not in my heart” walang puso kong sabi. Pero ubod ng bigat ng pakiramdam ko pagkatapos kong sabihin ito. Gulat ang rumehistro sa mukha ni Ram, di makapaniwala na ganun ko na lang kadaling saktan siya.

“I was not enough?” tanong niya, nanginginig na ang boses ni Ram kasama ng panginginig ng kamay niya at walang tigil na patak ng luha..

“I'm sorry” pabulong kong sabi, at hinawakan ko ang kamay niya.

Nang dumampi ang kamay ko sa kamay niya, hinila niya ito at tinignan ako, patuloy parin ang pagluha niya. Ramdam na ramdam ko yung sakit na nararamdaman niya, pero kahit ilang beses ko sabihin ang salitang sorry, hindi parin nito mapapawi ang sakit na nadarama niya. Ang sakit na ako ang gumawa.

Sinubukan kong hawakan ulit ang kamay niya, at hihingi sana ako ulit ng patawad ng hilahin niya ulit ang kamay niya, at ang baso ng Ice cream ay nasiko niya. Napapikit ako, habang naririnig ang tunog ng nababasag na baso. Pag dilat ko nakatayo na si Ram. Nakatingin na lahat ng tao samin. Tumahimik ang buong reataurant. Tumingin ulit ako sa mukha ni Ram, blangko ito, nakatitig lang siya sakin, pro wala paring tigil ang mga luha niya.

“So that's it? May iba ka pa bang masasakit na salitang sasabihin? Kung meron pa say it now.” mahinahong sabi ni Ram sakin.

“I think... that's... that's all.” at napayuko ako sa sinabi kong yun.

“here, I was planning to give you this.” at nilapag niya ang isang maliit na box. Binuksan ko ito. Naluluha ako. Sinaran ko ang maliit na kahon at inabot ulit sakanya.

“I can't accept this.” sabi ko.

“no, keep it. Wala na akong pagbibigyan niyan, and I'll keep mine.” meron din pala siya na katulad na katulad ng singsing na ibinigay niya sakin, hinubad niya ito at hinubad ang dog tag niya, sinuot niya ang singsing sa chain ng dogtag niya at isinuot ulit ito sa kaniyang leeg.

“and this one will forever remind me of all the pain, all the things and people I've lost and the greatest mistake that love at its best has to offer.” mahinahong sabi sakin ni Ram habang pinapakita ang singsing na nakasuot na ngayon sa dog tag niya. Di ko na napigilan ang luha ko. At tumalikod na siya at nagsisimula ng lumakad palayo.

“Ram.” tawag ko sa kaniya. Tumigil siya pero di na humarap sakin, naka tingin na ngayon lahat ng tao sakin, iniintay ang aking sasabihin.

“I'm sorry.” habang wala na ring tigil ang pagpatak ng luha ko.

“Ang sama sama kong tao. Tama ka Cha ako nga ang Rubi dito, ako nga ang kontrabida..” sabi ko kay Cha pagkauwi ko ng bahay pagkatapos kong makipaghiwalay kay Ram.

“bida, kontrabida si Rubi, tulad niya ginawa mo lang ang tama.” sagot ni Cha na pinabagaang ang loob ko.

“I didn't know that saying the truth could hurt this much.” sabi ko kay Cha. At napatahimik kami pareho ng medyo matagal.

“try hearing the truth, its more painful.” sagot ni Cha.

“Cha! Wag na kasing ipilit ang hindi talaga puwede. Di mo ba nakikita? Pareho lang kaming nasasaktan!” galit na sabi ko kay Cha nung pinipilit niya na pigilan ko si Ed sa pagpapakasal kay Lei.

“sinasabi ko na sayo gurl! Hindi talaga ito ang gusto ni kuya, pero kung hindi ka talaga papapilit, Bahala ka! Habang buhay mo pagsisihan kung ano man ang pwedeng naging sainyong dalawa ni kuya, and when that day comes, when regret is drowning you already, don't you dare talk to me about your WHAT IF's and MAYBE's kasi sinabihan na kita! Kalerkey toh!” galit na sabi sakin ni Cha at tumalikod para pumunta na sa kasal nila Ed.

“all of these will eventually make me a better person” pampalubag loob ko sa sarili ko. “Lessons were learned.” isa pang pampalubag loob ko sa sarili ko. Tinignan ko ang relos ko “5:45pm” tumayo ako at kinuwa ang susi ng kotse ko.

Di ko namalayan na asa may By the bay na pala ako sa may MOA, nakaupo sa bench, kung saan magandang napapanood ang paglubog ng araw.

“may iniintay ka ba?” tanong ng isang mama sakin.

“uy ikaw pala Jon!” sabi ko at binigyan ko siya ng pilit na ngiti.

Pagkatapos nung huling gabi ng pagkikita namin ni Jon, ngayon na lang ulit kami nagkausap ng ganito. Nakikita ko siya sa Ospital, panong hindi e pareho kami ng pinagtatrbahuhan, nagngingitian lang kami pagnagkasalubong. Nagulat ako ng bigla niya akong yakapin.

“musta na?” tanong niya sakin.

“ok lang naman.” at binigyan ko ulit siya ng plastik na ngiti.

“naku kilala na kita Migs, hanggang nagyon di ka parin marunong magsinungaling.” maikling sabi ni Jon, pareho kaming nakatingin sa lumulubog na araw. Napabuntong iininga ako.

“ano bang dapat na ginawa ko Jon?” tanong ko sa kniya.

“sana ginawa mo ang ginawa ko sayo noon, sana pinaglaban mo ang nararamdaman mo sa kaniya.” sagot niya.

“nakakatakot, nakakapagod at masakit kasi ipaglaban siya eh” sabi ko kay Jon.

“kung lahat ng taong nagmamahal nagpadala dyan sa takot, pagod at sakit, na katulad ng sinasabi mo, wala na sanang taong masayang magmamahalan ngayon Migs.” mahinahong sabi ni Jon habang nakatingin parin siya sa ngayo'y madilim na na kalangitan. Tinignan ko ang mukha niya. Andyan parin yung pagiging kalmado ng mukha niya.

“thank you Jon.”

“for what?” tanong nito sakin at napatingin narin siya sakin.

“para sa pagtiis ng takot, pagod at sakit dati, nung tayo pa.” maikling sabi ko.

“it was worth it.” sabi ni Jon at ngumiti ito.

“Jon?” sabi ng isang lalaki sa likod namin.

“Oh Migs ikaw pala yan!” sabi nung lalaking naghahanap kay Jon.

“Hi doc.” sabi ko.

“fancy meeting you here!” sabi sakin ng doktor na siya palang kasama ni Jon.

“ano Enso, alis na tayo?” tanong ni Jon sa doktor. Tumango lang ito, bilang sagot sa tanong ni jon.

“sige Migs, una na kami” at nginitian ako nito. At tumango lang ako at ngumiti.

Napansin kong magkahawak ang kamay ng dalawa, nakita narin pala ni Jon ang taong mamahalin niya. Nakakainggit. Napangiti naman ako sa sarili ko. Tignan mo nga naman ang taong dati kong minahal, ngayon masaya na. Pero nagtaka rin ako, wala ng kirot, walang sakit, walang selos. “himala” sabi ko sa sarili ko.

Tinignan ko ulit ang relos ko “6:15pm”

“sigurado ka na wala kang iniintay?” tanong ulit ni Jon, bumalik pala.

“wala.” sagot ko ulit sa kaniya.

“may nakalimutan ka ba?”

“sasabihin ko pala sayo na tignan mo ang telepono mo, alam ko kasing laging naka silent yan eh, di pa naka vibrate mode yan, baka marami ng nagtetext sayo.”

Nagtaka man ako ay nilabas ko parin ang telepono ko, nagulat ako sa nakita, 20 new messages, 15 missed calls. Tinignan ko kung kani kanino galing. Kay Cha at kay Tita. Tinignan ko si Jon pero nakatalikod na ito at masayang nakikipag harutan kay Doc.

“Hijo, I forgive you. San ka ba?” text galing kay Tita.

“gurl san ka? Reply ASAP.” text galing kay Cha.

Di ko na binasa ang iba, nagtaka ako sa sinabi ni Tita, baka inamin narin ni Cha tungkol sa pagsisinungaling namin. Malamang pinapapunta nila ako sa Reception. Tinignan ko ang pinaka huling text, galing ito kay Ed.

“call me.”

Yun lang ang sabi ng text, pero di ko na siya tinext at tinawagan pa, para saan pa? Wala nang dapat pagusapan pa, kasal na siya. Naisipan ko ng tumayo mula sa bench na iyon at nagpasyang maginom na lang. Malapit na ako sa bridge kung saan pwedeng dumaan mula sa by the bay papunta sa main mall, malapit na ako sa may hagdan paakyat nang...

“Migs!” sabi ng pamilyar na boses.

Napako ako sa kinatatayuan ko, di ako makalingon, nararamdaman kong nagsisimula ng mapuno ng luha ang mga mata ko. Nanginginig na ako.

“antigas talaga ng ulo mo! Sabi ng tawagan mo ako eh!” sabi ulit ng pamilyar na boses.

At tumulo na ang isang luha.

“kanina pa kita hinahanap! San ka ba nagsususuot?! Pati si Mama saka si Cha hinahanap ka! May sa Daga ka talaga!”

At isa pang luha ang tumulo. Lumingon ako at nakita ko siya, naka slacks at barong pangkasal pa siya, unti unti siyang lumapit sakin, ako naman napapaatras sa kada lapit niya. Wrong move, pader na pala ang nasa likod ko. Kinulong niya ako sa magkabila niyang bisig. Tinititigan niya ako, parang sampung taon kami di nagkita kung magtitigan, lumalakas nanaman ang kabog ng dibdib ko, peste di parin pala tapos si tadhana. Tangna. Di ko alam pero imbis na itanong ko kung bakit siya andito, iba ang nasabi ko. Siguro nga alam naman ng puso ko ang totoong sagot.

“what if mali ang desisyon mo?” naalala ko ang sinabi ni Ram. “What if choosing me was a mistake?” mahinang sabi ko sabay yakap niya sakin.

“You were never a mistake and I will never consider you as one... ever... and if fate says otherwise, I'm willing to go against fate and prove that you are the greatest thing that ever happened to me” maikling sagot niya, sabay ngiti ng nakakakilig.

Napayakap narin ako sa kaniya At hinalikan niya ako na parang wala ng bukas.

-Wakas-