By:
Dalisay
Blog:
theimmaculatedalisay.blogspot.com
E-mail:
angelpaulhilary28@yahoo.com
[11]
CHAPTER
11: Ang paghaharap 1: Rafael vs. Austin
Maagang
nagising si Aki. Actually hindi talaga sya makatulog ng maayos ng ilang araw.
Iniisip nya pa rin ang nangyari sa kanila ni Raf. Nalulungkot sya ka pag
naiisip na baka magbago ang pakikitungo nito sa kanya matapos ang pangyayari.
Parang ayaw nyang pumunta sa practice pero hindi pwede. Next week ay dress
rehearsal na nila at pep rally na rin, kaya kahit may alinlangan ay nag handa
na rin sya para sa practice. Matapos maka pag bihis at maihanda ang mga gamit
ay tulyuang lumabas sa kanyang kwarto. Sinalubong sya ng kanyang Mommy pag baba
nya sa hagdanan.
“Anak,
gising ka nap ala. Kanina pa may nag aantay sa’yo sa labas. Pinapa pasok ko nga
pero ayaw naming pumasok.” Ang Mommy nya.
Nagtaka
sya kung sino ang nag aantay sa kanya. Wala namang nag sabi sa mga ka Pep nya
na sasabay sa kanya papuntang school. Ilang members din kasi ang nakatira sa
subdivision kung san sila nakatira.
“Ganun
po ba. Aalis na po ako. Pakisabi na lang p okay Daddy. Sa school na lang ako
kakain ng breakfast.” Si Aki. Humalik sya sa Mommy nya at lumabas ng bahay.
Nagulat sya kung sino ang nag aantay sa kanya sa labas. Hindi nya alam kung anu
ang mararamdaman nya, nakatayo ito sa harapan ng gate nila. Nakangiti sa kanya.
Gwapong gwapo sa suot nyang yellow na tshirt at khaki pants. Napako ang tingin
nya dito, pakiramdam nya nanigas nya sya sa kinatatayuan.
“Anu
ba yan. Ngayon na nga lang tayo nagkita after 1 week tapos ganyan ka pa” si
Austin.
“Adik
ka kasi. San ka bang planeta nag punta ha?! Ni paramdam ng malamig na hangin
wala..” si Aki. “Malamig na hangin? Anu ako, patay?” si Austin.
“Halika
na nga, baka malate ka pa sa practice mo.” Si Austin ulet.
Habang
nasa byahe ay kinuwento ni Austin kung saan sya nanggaling at bakit sya hindi
nagparamdam dito ng isang buong linggo. Sinabi ni Austin na may inasikaso siya
sa probinsya at hindi nya na nagawang mag paalam dito pero ang totoo ay umalis
sya ng bansa for 3 days para makalimutan nya ang sakit na nararamdaman nya
dahil sa pag ibig nit kay Aki. Pero ang akala nyang makakapagpa limot sa
kanyang pagmamahal kay Aki ay lalo lamang tumindi dahil sa loob ng 3 araw ay
puro si Aki ang nasa isip nya habang nasa ibang bansa sya. Doon napagtanto ni
Austin na hindi nya kayang lumayo kay Aki. Tinanggap na nya na kung hindi man
tanggapin ni Aki ang pagmamahal nya ay sinabi nya sa sarili na mag aantay sya
hanggang sa dumating ang araw na mahalin din sya nito. Ganun nya kamahal si
Aki, handa syang mag antay at magtiis.
“So,
kamusta ka naman? Anung balita sa’yo?” pag putol ni Austin ng katahimikan.
“Okay naman. Eto na miss ka.” Si Aki. Lihim na napangiti si Austin sa sinabi ni
Aki. Kahit papano ay sulit din pala ang byahe nya dahil na miss din pala sya ng
taong patuloy nyang minamahal.
“Weh?
Di nga? Parang hindi naman. Wala nga akong na receive na kahit isang message
sa’yo sa Facebook.” Si Austin. “Di wag kang maniwala. At saka malay ko ba na
nag fa facebook ka. Di nga tayo friends doon eh. At saka araw- araw kitang
tinatawagan at tine text pero di ka nasagot at out of coverage area ka.” Si
Aki. “Daming sinabi. Binibiro lang eh. Meron ka ba ngayon?” biro ni Austin.
“Adik! Nagugutom lang ako. Kaya ganito ako. Heheheh!” si Aki. “Tara daan tayo
sa drive thru para makapag breakfast na rin tayo bago ka mag sayaw at magtata
tumbling doon sa gym.” Si Austin.
Dumaan
sila sa isang fastfood at bumili ng makakain. Simpleng sandwich at orange juice
ang binili nila para madaling kainin sabi ni Aki. Kumakain sila habang nasa
byahe. May mga time na sinusubuan ni Aki si Austin dahil busy ito sa pag da
drive. Naubos nila ang pagkain at saktong nasa school na sila, nag park si
Austin ng sasakyan at sabay silang bumababa sa sasakyan. Nasalubong nila ang
ilang members ng pep squad, at gaya ng unang bisita ni Austin sa practice ay
tampulan sila ng tukso ng mga ito hanggang sa makarating sa gym.
Pagsapit
nila sa gym ay kanya kanya na silang lapag ng gamit para mag warm up. Si Austin
naman ay naupo sa isa sa mga bleachers sa loob ng gym.
Nagsimula
na rin magdatingan ang iba pang members at ilang minuto pa ay dumating na rin
si Raf kasama si Darwin. Hindi nagpansinan sila Raf at Aki, naiilang sila sa
isa’t isa at hindi nila alam kung paano sila maguusap pagkatapos ng nangyari.
Hindi na lang pinansin ni Aki ang atmosphere sa kanila ni Raf, nag focus na
lang siya sa practice nila. Nagsimula na ang practice, lahat seryoso at focus.
Lahat enjoy sa ginagawa nila. Well polished na ang routine at kitang kita na
handa na sila para harapin ang darating na Elimination round. Matapos ang ilan
pang pasada ay nag water break ang team for 15 minutes. Mabilis na lumapit si
Austin kay Aki dala ang isang bote ng mineral water at isang towel na di naman
kalakihan. Muli puro tukso at kantyawan ang kanilang narinig mula sa mga kasama
ni Aki sa pep squad. Ngiti na lamang ang isinagot nila sa mga ito.
“Bagay
kayong dalawa, bakit kasi hindi na lang totohanin eh.” Si Darwin na kanina pa
katabi ni Austin sa bleacher. “Naku, Darwin tumigil ka nga dyan, pati ba naman
ikaw.” Si Aki. “Bakit? Wala namang masama ah. Unless may iba kang gusto, Aki.”
Si Darwin ulet. Natigilan si Aki sa sinabi ni Darwin, bigla syang napalingon
kay Raf na kausap sa mga ibang members ng team. Nakita ni Austin ang reaksyon
ni Aki at ang pagtingin nito sa direksyon kung nasaan si Raf. Hindi na lamang
nya ito pinansin, bagkus ay kinuha nya sa kamay ni Aki ang towel at sya ang nag
punas ng pawis nito sa mukha. Nagulat si Aki sa ginawa ni Austin pero hinayaan
nya lamang ito para hindi mapahiya sa mga kasama sa squad. Matapos ang water
break ay muli silang nag practice. Polishing ng stunts at pyramids pati na rin
ang mga running tumblings nila. Matapos ang higit sa isang oras ay tinawag ni
Ra fang buong team para sa isang meeting.
“Okay
guys, half day lang tayo ngayon kasi ang iba sa inyo ay may Departmental Exam
sa Monday. So, kailngan nyo ng sapat na oras para magpahinga at mag araal.
After this meeting pwede na kayong umuwi. At diretso sa pag uwi ah, wala ng
gagala kung saan saan. Okay?” si Raf.
YES,
KUYA RAF! Sabay sabay na tugon nila.
Matapos
ang ilan pang paalala ay dinis miss na ni Raf ang practice. Sinabihan ni Aki si
Austin na antayin siya sa may parking area. Sinunod naman siya ni Austin.
Habang nagbibihis si Aki ay pumasok si Raf, doon lang napansin ni Aki na sila
lang dalawa sa loob ng looker area sa gym. Habang nagpapatuyo ng buhok si Aki
ay wala pa rin silang imikan ni Raf na sya namang naghahanda para mag shower.
Walang balak si Aki na kausapin si Raf o kahit batiin ito, hindi nya alam kung
paano mag sisimula ng conversation dito. Palabas na sana sya nang biglang mag
salita si Raf.
“Aki..
wait.” Si Raf. Hindi sumagot si Aki. Hindi nya alam ang gagawin at maaring
mangyari. Iniisip nya na baka galit sa kanya si Raf. Hindi sya sumagot sa halip
ay nanatili syang nakatayo patalikod kay Raf. “I just wanna say sorry for what
happned last Monday.” Si Raf habang nakatingin sa likuran ni Aki. “Kasalanan
ko, kasi hinayaan kong mangyari un. Dapat pinigilan kita.” Si Raf ulet. Huminga
ng malalim si Aki bago sya nag salita. “Kasalanan ko rin naman eh. Ginusto ko
ung nangyari. Kasi gusto kita noon pa. Actually hindi lang gusto… MAHAL na
KITA, Raf..” si Aki. Lumungkot ang mukha ni Raf sa narinig, bagamat hindi ito
nakikita ni Aki. Tama nga si Raf sa hula nya, pag magkasama sila ni Aki ay iba
ang mga ngiti sa mga labi at mata nito. Alam nya dahil ganito sya pag kasama
nya si Darwin. Lalapit n asana si Raf kay Aki nang bigla itong mag salita.
“Alam ko na hindi ako ang gusto mo, nararamdaman ko. Pero kahit ganun hindi
nagbago pagtingin ko sa’yo. Masakit tanggapin na ang taong pinaka mamahal mo eh
iba ang gusto at minamahal.” Si Aki. Napa buntong hininga na lang si Raf sa mga
sinabi ni Aki. Ramdam nya ang sakit sa bawat salitang binigkas ni Aki. “Am so
sorry, Aki. Pero hanggang kaibigan lang talaga ang maibibigay ko sa’yo. May
mahal na akong iba. Si Darwin ang mahal ko at walang magbabago dun.” Malungkot
na sabi ni Raf.
Sa
pagkakataon nay un ay hindi na napigilan ni Aki ang lumuha pa. Naramdaman nya
ang sakit na hindi pa nya nararamdaman sa buhay nya. Gusto nyang sumigaw pero
walang boses na lumalabas sa bibig nya. Patuloy ang pag agos ng luha nya, buti
na lang at wala ng ibang tao pa sa gym. Di nya namalayang nakalapit na pala si
Raf sa kanya, hinwakan sya sa balikat ni Raf para kalmahin sya. “Okay na ako
Kuya Raf, at alam ko na magiging okay din ako sa mga susunod pang araw. Wag
kang mag alala, hindi ito magiging dahilan para umalis ako sa squad.” Si Aki.
Inalis nya ang mga kamay ni Raf sa kanyang mga balikat at tuluyang lumabas sa
looker area. Mabilis ang ginawa nyang paglalakad habang pinapahid ang mga
luhang patuloy pa rin sa pag agos mula sa kanyang mga mata. Di na nya halos
maaninag ang kanyang nilalakaran, hindi nya rin nararamdaman ang bawat hakbang
ng kanyang mga paa. Pag dating sa parking lot ay nandun si Austin at si Darwin
na nag parehong nag aantay sa kanila ni Raf. Iniwas nya ang mga tingin nya sa
mga ito upang di nila mapansin ang pamumula ng mga mata nya dahil sa pag iyak.
Pero sadyang mabilis ang mga mata ni Austin at napansin nito ang kanyang mga
mata. “Umiiyak ka ba? Anung nangyari sa’yo?” takang tanong ni Austin Maging si Darwin
ay halat sa ekspresyon ng mukha ang pagtataka. Hindi sumagot si Aki, dumiretso
sya sa passenger’s seat ng kotse ni Austin pero bago pa nya maisara ito ay
napigilan sya ni Austin. “Hindi tayo aalis ditto hangga’t hindi mo sinasabi sa
akin kung anung dahilan ng pag iyak mo.” Matigas na sa bi ni Austin “Di ako
naiyak, napuwing lang ako habang naglalakad.” Pag sisinungaling ni Aki
“BULLSH*T!!
wag ka na ngang magsinungaling, Aki.” Pasigaw na sabi ni Austin an ikinagulat
pareho ni Aki at Darwin. Kitang kita sa mga mata ni Austin ang inis at galit sa
pagsisinungaling ni Aki sa kanya. “Anu ka ba?! Sinabi nang napuwing lang ako!
Kung ayaw mong maniwala eh di wag!” bulyaw ni Aki kay Austin. “Guys, calm down.
Pwedeng pag usapan ito ng maayos.” Kalmang saway ni Darwin sa dalawa. Isang
malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Austin. Magsasalita pa sana si
Austin ng biglang dumating si Raf.
“Aki,
am really really sorry.. Please. Patawarin mo ako, I didn’t mean to hurt your
feelings.” Sunod sunod na sabi ni Raf. “Di ba sabi ko sa’yo okay na ako. Okay
lang, Kuya Raf. Naiintindihan ko ang lahat.” Hikbing sagot ni Aki “Anu bang
nangyayari ha? Pwede bang ipaliwanag nyo sa amin ni Austin.” Si Darwin
“Kagaya
ng sinabi ko kanina, Kuya Raf. Naiintindihan ko kahit masakit. Tatanggapin ko
kahit mahirap. Kakayanin ko kahit alam ko na matatagalan akong maka move on.”
Sunod sunod na sabi ni Aki. Nakuha agad nila Aki at Darwin ang ibig sabihin ng
usapan nila Aki at Raf. Kitang kita sa mukha ni Austin ang galit at pagka inis.
Ang taong mahal nya, sinaktan lamang ng taong halos sambahin at paglaanan ng
panahon ni Aki. Di na napigilan ni Austin ang sarili. Biglang lumipad ang kamao
ni Austin at dumapo sa mukha ni Raf. Napaatras si Raf sa ginawa ni Austin, nang
iangat ni Raf ang mukha ay kita ang dugong umaagos mula sa pumutok na labi
nito. Nagulat si aki at Darwin sa mga nangyari, kitang kita nila ang dilim sa
mukha ni Austin. Susugod pa sana si Austin pero nahawakan na sya ni Aki sa
braso habang si Darwin ay humarang na para kay Raf.
“Tumigil
ka na, Austin. Please” si Aki. Tinapunan ni Austin ng masamang tingin si Aki na
ikinatakot naman ni Aki. Buong akala nya ay sya naman ang makaka tikim ng kamao
ni Austin. “Nakikiusap ako sa’yo, Austin. Tama na. Wag mo ng saktan si Kuya
Raf.” Si Aki habang umiiyak pa rin. “Bilib din ako sa’yo Aki. Sinaktan ka na ng
taong yan pero pinatatanggol mo pa rin? Anu bang meron sya na wala ako ha?!!!
Napaka manhid mo, Aki. Napaka manhid mo!!” sigaw ni Austin. Napatakip na lamang
ng mga palad nya si Aki sa kanyang mukha. Habang si Darwin naman ay inaalalayan
si Raf papunta sa sasakyan nya. Tuluyan ng umalis sila Darwin at Raf at naiwan
sila Aki at Austin sa parking lot.
Ilang
minuto ng katahimikan ang namagitan kina Aki at Austin habang naka upo sila sa
loob ng sasakyan. Pakiramdam ni Aki ay naubos lahat ng lakas nya sa mga
nangyari sa araw na iyon. Si Austin naman ay nakatingin lamang sa labas ng
sasakyan. “Austin, uwi na tayo. Gusto ko ng magpahinga.” Si Aki. “Bakit di mo
ako kayang mahalin ng higit sa kaibigan?” tanong ni Austin. Hindi sumagot si
Aki sa halip ay tinitigan nya si Austin. Kitang kita ni Aki ang lungkot na
nararamdaman ni Austin. “Austin..” si Aki. Tumingin si Austin sa mga mata ni
Aki. “Aki, mahal na mahal kita at handa akong mag antay para sa’yo.” Si Austin.
Ngumiti si Aki kay Austin. “Saka na natin pag usapan ito, Austin. Uwi muna
tayo. May tamang oras para pag usapan ito.” Si Aki.
ITUTULOY…
[12]
Martes
ng umaga, eksaktong alas 8 ng umaga ay puno na ng mga estudyante at mga faculty
members at deans ng bawat colleges ang University gym. Lahat excited makita ang
pinagmamalaking routine ng DSU Pep Squad. Ilang minuto na lang at magsisimula
na ang Pep Rally.
Samantalang
sa loob ng quarters ay abalang naghahanda ang mga members ng squad. Lahat ay
nakabihis na ng kanilang mga pep squad uniforms. May mga nag wa warm up at ang
iba naman ay nag ii strectching. Kasama ni Aki ang ibang member ng squad sa
labas ng quarters malapit sa pintuan nito. Nag uusap sila tungkol sa kung gaano
sila ka excited sa gagawing pep rally, nagkukulitan din sila tungkol sa uniform
nila. Nagkukulitan pa rin sila ng lumapit si Raf kay Aki.
“Ahm..
Aki, you got a minute?” tanung ni Raf. “Sure.” Si Aki. Bahagya silang lumayo sa
kung saan andun ang ibang members na kakulitan ni Aki kanina.
“Bakit,
kuya Raf? May problema ba?” panimula ni Aki. “Wala naman, gusti ki lang ulet
mag sorry at I goodluck ka.” Si Raf “Wala na yun, kalimutan na natin yun.
Siguro nga, hindi talaga pwedeng maging tayo. At saka napag isip isip ko na,
tumutingin ako sa iba, eh andyan naman pala ung hinahanap ko sa tabi ko.” Si
Aki habang naka ngiti. “Sorry din sa ginanwa ni Austin sa’yo. Masakit ba?” si
Aki ulit. “Ahahahah! Hindi naman, pero malakas syang sumuntok ah.” Tawang sagot
ni Raf. Tinapos nila ang pag uusap nila sa pamamagitan ng isang yakap, yakap
magkaibigan. Narinig nila na nagsalita na ang University President upang
ipakilala ang kanilang squad. Hudyat na ito para sa kanila na lumabas sa
quarters at maghanda para sa kanilang performance. Isa isa na silang lumabas at
pumila ayon sa kanilang posisyon. Naka pila na sila ng dumating si Austin at
Darwin. Talaga namang napaka supportive na mga kaibigan itong sila Darwin at
Austin. Kinawayan nila Raf at Aki ang dalawa at tumango naman ang mga ito
bilang sagot.
“Our
beloved students, faculty members and to all College Heads and Administrators,
I’am very honored at proud to welcome you all to the DSU Pep Rally for 2010.
And without further a do, here they are The DSU Black Condor Pep Squad!!!!”
pagpapakilala ng Presidente ng University. Napuno ng hiyawan at palakpakan nag
buong gym kasabay ng dugundong ng tunog ng mga drums. Isa isa silang pumasok sa
gitna ng gym, hindi maipaliwanag ni Aki ang nararamdaman. Excited sya na
kinakabahan, pero smile pa din. Nag simula nang tumutog ang music at isa isa na
ring nagliparan ang mga babaeng member ng squad, series of standing back flips,
running tumblings at toe touches. Couple of unbelievable stunts at pyramids.
Their dance routines were superb, kitang kita sa kanila na nag eenjoy sila sa
kanilang ginagwa.
Tuwang
tuwa ang lahat, walang tigil ang hiyawan ng mga estudyante at ibang faculty
members. Sila Darwin at Austin din ay halos mapatid ang mga ugat sa leeg sa
kakasigaw.
Tinapos
nila ang routine ng isang pyramid na kung tawagin ay Wolf Wall at doon na halos
di magkamayaw ang mga estudyante sa kanilang nakita. Tuwang tuwa ang mga ito at
ganun din ang nararamdaman ng mga members ng squad, nagyakapan sila sa tagumpay
ng kanilang Pep Rally at sa magandang reaksyon mula sa mga kapwa nila
estudyante at mga school’s officials. Sa ganda ng kanilang performance ay hindi
malabong makuha na nila ang inaasam na championship. Makalipas ang ilan pang
araw ay Elimination round na ng Cheer Fest 2010. Lulan ng official University
bus ay tumungo ang buong squad dala ang kompyansa at pag asang makakamit ang
unang pwesto sa Elimination round. Malaki din kasi ang porsyento na makuha nila
ang kampyonato pag maganda ang score nila sa Elimination pa. Makalipas ang
isang oras ay narating na nila ang venue kung saan gaganapin ang Elimination.
Pagbaba pa lang nila ay pinagtinginan na sila ng ibang schools, may mga
maririnig pang bulungan patungkol sa kanila. Sabay sabay silang nag lakad
patungo sa registration area kung saan nasalubong nila ang Marian Guzman Pep
Squad.
“Raf!
It’s nice to see you again.” Bati ni Erik kay Raf. “Uy, Erik. Kamuta ba?” si
Raf. Nagkamayan ang dalawa samantalang nakatingin naman ang magkabilang squad
sa kanila. Su Erik ang head cheerleader ng Mariano. Katulad ni Raf ay huling
taon na rin nito sa squad. Konting kamustahan pa at naghiwalay na sila pero
bago pa maghiwalay ay nagbilin pa ang mga ito sa isa’t isa. “Raf, pakabahin mo
kami sa routine nyo ah. Goodluck!” si Erik. “Oo ba, basta give us the reason to
pray hard to win the championship.” Sagot ni Raf. Pareho silang nagtawanan.
Ilang
oras na lang at magsisimula na ang Elimination round. 25 teams ang maglalaban
laban pero 5 lamang ang makaka pasok para sa Championship round. Pangalawa sa
huli magpe perform ang DSU samantalang pangalawa naman ang Mariano. Matapos ang
ilang introduction at pagpapaliwanag ng criteria for judging ay nagsimula na
ang contest. Matapos ipakilala ang mga schools na kasali ay tinawag na ang
unang magpe perform.
Nagsimula
na ang routine ng unang team, simple ang routine ng team na ito. Pero malinis
at hataw naman. Natapos ng routine at exactly 8 minutes including the entrance
and exit of the squad members sa dance floor. Sa tingin nila Aki ay hindi naman
threat ang naunang squad. Ito na ang squad na inaantay ng lahat. Ang defending
champion na Mariano Guzman Pep Squad. Lahat ay nakatutok sa ipapakita ng
Mariano. Nang makapasok an gang buong team sa gitna ng dance floor ay kitang
kita na confident ang mga ito. Ang ganda din tignan ng uniform nila na pinag
halong black and red. Sinimulan ng mga ito ang kanilang routine ng 3 sunod
sunod na tosses sinundan ng standing back tuck ng mga lalake at front walk
naman sa mga babae. Sobrang synchronize lahat ng galaw nila, bawat stunts ay
perfect ang executions. Walang error sa mga tumblings at liftings, hataw ang
dance routines nila. Tinapos ng Mariano ang kanilang routine sa isang 3 level
pyramids. Talagang ng set ng mataas na standard ang Mariano sa Elimination
round pa lang. Kitnag kita sa ibang school lalo na sa mga baguhan sa contest
ang pagka kaba, pero para kina Raf at sa DSU Pep masarap ang laban ngayong taon
na ito. Natapos ang routine ng Mariano at confident silang nag exit sa dance
floor na mataas ang makukuha nilang score. Sunod sunod ng nag perform ang ibang
school, pang 23rd school na at susunod na ang DSU. Habang nag aantay sa
entrance area ay isang maigsing huddle and ginawa nila. “Guys, eto na ito.
Bigay na natin ang lahat at alam ko na alam nyo kung gaano ka importante ang
laban na ito.” Si Raf. “Okay, hand in.” si Raf at sabay saby sila nag patong ng
kamay sa isa’t isa. “GO DSU!!” sabay saby nilang sigaw. Ilang minuto pa ay sila
na ang magpe perform. “Eto na.. it’s game time.” Sabi ni Aki sa sarili.
Sila
na ang mag pe perform. Matapos silang ipakilala ng emcee ay sabay sabay na
tumugtog ang mga drummers nila. Series of tumbling ang ginawa ng karamihan sa
kanila, ang iba ay naka pwesto na para sa mga gagawing stunts at tosses. Nag
simula na ang tugtog. Dance routines at ilang stunts. Kagaya ng pinakita nila
sa pep rally punong puno ng determinasyon at saya ang bawat galaw nila. Lahat
ng tosses at stunts ay perfect ang executions, wala dingb errors ang mga
pyramids nila. Tinapos nilang muli ang routine ng isang pyramid. Halos di nila
maintindihan ang nararamdaman nila, pagod man at halos habol na nila ang
kanilang hininga pero mas nangingibabaw ang saya nila. Pagka exit nila sa dance
floor isang group hug ang ginawa nila. Tuwang tuwa si Raf sa magandang
performance ng team nila. Hindi malayong pasok na sila sa finals.
Habang
nagpapahinga sila ay lumapit sila Darwin at Austin, tuwang tuwa ang dalawa sa
magandang performance na napanuod nila. “Congratulations!!! Galing nyo ah.”
Bati ni Darwin sa team. Naghiyawan naman ang ibang members ng team. “Good job,
Raf and Aki.” Si Darwin ulet. “Naku, wag ako si Raf lang. Sya ang nagpaka hirap
para sa routine naming.” Si Aki habang napupunas ng pawis. “Tayong lahat, kasi
lahat ng kaya nating gawin ibinuhos na natin nagyong araw na ito.” Si Raf.
Palakpakan ang lahat. Matapos makapag pray bilang pasasalamat ay bumalik sila
sa audience area. Tamang tama naman at patapos na rin ang huling team. Ilang
minuto na alng at malalaman na ang mga pasok sa Finals. Magkakatabi sa upuan
sila Aki, Austin, Darwin at Raf. Habang nakikinig sa mga announcement ng emcee
ay may inabot sa isang bagay si Darwin kay Raf. May halong pagtataka man ay
ngumiti na lang si Raf ditto. Binasa nya ang nakasulat dito.
CONGRATS!
Ito
lamang ang nakasulat sa labas ng isang maliit na box. Muli ay nginitian ni Raf
si Darwin na sinuklian naman sa pamamagitan ng paghawak sa kamay ni Raf.
“Congrats
in advance, alam ko na pasok na kayo sa finals.” Si Austin. “Salamat. Sana nga.
Para naman di masayang lahat ng efforts namin.” Sagot ni Aki. “Sabay ako sa’yo
pauwi ah.” Si Aki ulit. Tumango lang si Austin. Isinadal ni Aki ang ulo nya sa
balikat ni Austin, hinayaan na lamang ni Austin ito. Masaya ang pakiramdam nila
Raf at Aki. Maayos na ang lahat. At alam nila na magiging maayos din ang mga
susunod pang mga araw nila sa Pep Squad.
Natapos
ang lahat ng mga guess performers at ito na ang inaantay ng lahat ang
announcement of winners.
“Ladies
and Gentlemen, here are the 6 finalists for the South Luzon Leg . We have 6
finalists instead of 5 because we have a tie on the top slot.” Sabi ng emcee.
Out top 6 are Santiago-Assuncion all Girls School, Benitez Intergrated School,
Holy Sisters Academy, Advance Learning College, St. Vincent School and…
Mariano
Guzman University and Dominguez State University!!!
Masayang
masaya ang lahat ng schools na nakapasok sa Finals. 3 weeks from now ay
maghaharap na ang mga finalists mula sa NCR, North and South Luzon, Visayas at
Mindanao. Nagkamayan at nagbatian ang mga finalists pati ang ibang schools na
nagparticipate.
Sa
loob ng bus pabalik ng DSU ay walang humpay ang kulitan at hiyawan ng mga
member ng squad. Ang iba naman ay binabalikan ang mga masasaya at nakakatuwang
eksena kanina sa competition. Hindi sila nakakaramdam ng pagod. Lahat masaya at
excited sa Finals. Habang nagkaka sayahan ang lahat ay tahimik at panay ang
ngiti ni Raf sa mga naririnig nya mula sa mga ka Team mates. Doon nya naisip na
sulit lahat ng pagod at pag sasakripisyo nilang lahat. Nasa gitna sya ng pag
mumuni –muni ng kalabitin sya ni Darwin. “Sandwich oh, alam ko gutom ka na kasi
10am ka pa nag lunch.” Si Darwin sabay abot ng sandwich at drinks. “Salamat.
Hindi ako nakakaramdam ng gutom kasi walang paglagyan ang kasiyahan ko ngayon.”
Si Raf. “Ganun ba. Alam mo ako din, masaya. Masaya kasi I finally realized how
stupid I’am.” Si Darwin. Puno ng pagtataka ang mukha ni Raf sa sinabi ni
Darwin. “Saka mo na malalaman kung anung ibig kong sabihin, for now let’s just
enjoy your victory.” Si Darwin sabay pisil ng ilong ni Raf. Gumanti naman ng
kurot sa pisngi si Raf.
“Ay!
Si Kuya Raf at Kuya Darwin.. may sariling moments oh. May mga ganun pang
eksena. LUNETA PARK? PACO PARK?” sabi ng isa sa mga member ng squad. “Sige,
tumalak ka pa, at ihahatid ka namin sa MEMORIAL PARK.” Birong sagot ni Darwin.
Lalong napuno ng tawanan ang buong bus, maging ang driver ay hindi na rin
napigalang hindi tumawa sa narinig. Tuloy pa rin ang saya sa loob ng bus.
Samantala…
Habang
lulan ng sasakyan sila Aki at Austin wala pa rin silang imikan, tila
nakikiramdam sila sa isa’t isa. Huminto ang sasakyan ni Austin pagka pula ng
traffic light. “Masaya ka ba, kasi pasok na kayo sa finals?” si Austin. “Oo
naman. Masayang masaya..” si Aki. “Eh ikaw? Masaya ka ba?” si Aki ulet. Ngiti
lamang ang isinagot ni Austin sa kanya. “Dapat maging masaya ka na rin sa mga
susunod na araw.” Si Aki. “Huh? Bakit naman?” si Austin. “Basta. Malalaman mo
din sa takdang panahon.” Sagot ni Aki. Napakunot noo si Austin sa sagot ni Aki
sa kanya. “Anu ba yun? May pa bitin effect ka pa eh. Dami mo ding alam eh noh?”
birong sagot ni Austin. “Atat? Nagmamadali?” si Aki. “Bahala ka nga dyan. Kung
ayaw mong sabihin sa akin.” Si Austin na may himig pagtatampo. “Ang arte naman,
may pagtatampo pang nalalaman ito.” Si Aki. “Antayin mo kasi, masyado kanga tat
eh.” Si Aki ulit. Hindi na sumagot si Austin, ipinag patuloy na lang nya ang
pag da drive ng sasakyan pabalik sa DSU.
ITUTULOY…
[13]
“Bilisan
mo naman, ang bagal mo kanina pa sila nag aantay eh.” Si Aki. “Pasensya naman.
Ang dami mo naman kasing pinadadala eh.” Si Darwin. “Eh kasi wala akong
sasakyan, pero kung meron ako na nagdala nya dito.” Sagot ni Aki. “Naku, pag
hindi nag work itong gimik nating ito. Naku, ewan ko na lang.” si Aki. “Oo nga,
nakasasalay ang reputasyon ko dito, Aki. Kailangang mag work ito.” Pag sang
ayon ni Darwin. Pag dating nila sa location ay inilapag muna nila ang kanilang
mga dala. Kinuha ni Aki ang kanyang telepono at may tinawagan. “Hello. Andito
na kami ni Darwin sa location. Punta na kayo dito at wag nyong kalimutan ung
mga pinadadala naming ah.” Si Aki sabay baba ng telepono. “Kinakabahan ako,
Aki. Paano kung mabuko nila tayo? Or paano kung di umepekto ito?” si Darwin.
“EEEEHH.. wag kang magi sip ng ganyan. Pati ako kinakabahan eh. Alam mo naman na
ngayon ko lang gagawiin ito eh.” Si Aki. Isa isa na nilang inayos ang kanilang
mga dala at nang matapos ay umupo sila habang hinihintay ang mga kasama.
“Alam
mo ba, Aki. Ni sa panaginip ay hindi ko inaasahan na gagawin ko ito. Ganito
pala ung pakiramdam na un. Excited na kabado.” Si Darwin. “I agree, kagabi pa
lang di na ako makatulog. Everytime maiisip ko sya eh sobra kung kaba ng dibdib
ko eh.” Si Aki. Ilang araw after ng Elimination ay nag usap sila Darwin at Aki
upang sa gagawin nila nitong araw na ito. “Wait lang, akala ko ba andito na
sila? Eh wala pa naman pala.” Puna ni Darwin. “Ahehehehe! Akala ko din andito
na sila eh.” Si Aki. Ngumiti lang si Darwin sa sinagot ni Aki. Habang
naghihintay ay inilabas ni Darwin ang kanyang cellphone at nagpatugtog. Tahimik
silang nakikinig ni Aki sa mga kanta, minsan ay sinasabayan pa nila ito.
Makalipas ang ilang songs ay tumugtog ang isang kanta.. biglang napangiti si
Aki sa narinig. Ito ang kanta na huli nyang narinig nung ma realized nya na
mahal na nya si Austin. Napansin ito ni Darwin. “Ganda ng song noh?” si Darwin
“Oo. Love ko yang song na yan. Naka repeat nga lagi yan sa I-pod ko eh.” Si
Aki. Pinindot ni Darwin ang isa sa mga buttons sa cellphone nya at muling nag
simula ang paborito nilang kanta ni Aki.
Naka
ngiti si Aki habang nag sisimulang tumugtog ulet ang kanta. Isa isang bumabalik
ang mga sweet moments nila ni Austin. Alam nya sa sarili nya na handa na syang
tanggapin ang pag-ibig ni Austin. Si Darwin naman ay nakatingin sa malayo
habang nakikinig sa kanta, muli ring bumalik ang mga ala-ala ng samahan nil ni
Raf. Mula High School hanggang ngayon na ibibigay na nya ang matagal ng hiling
ni Raf, ang mahalin nya ito ng higit pa sa kaibigan. Patuloy pa rin ang kanta
sa pag tugtog.
Do
you hear me? I'm talking to you
Across
the water across the deep blue ocean
Under
the open sky, oh my, baby I'm trying
Boy
I hear you in my dreams
I
feel your whisper across the sea
I
keep you with me in my heart
You
make it easier when life gets hard
I'm
lucky I'm in love with my best friend
Lucky
to have been where I have been
Lucky
to be coming home again
Ooh
ooh ooh
They
don't know how long it takes
Waiting
for a love like this
Every
time we say goodbye
I
wish we had one more kiss
I'll
wait for you I promise you, I will
I'm
lucky I'm in love with my best friend
Lucky
to have been where I have been
Lucky
to be coming home again
Lucky
we're in love in every way
Lucky
to have stayed where we have stayed
Lucky
to be coming home someday
And
so I'm sailing through the sea
To
an island where we'll meet
You'll
hear the music fill the air
I'll
put a flower in your hair
Though
the breezes through trees
Move
so pretty you're all I see
As
the world keeps spinning 'round
You
hold me right here, right now
I'm
lucky I'm in love with my best friend
Lucky
to have been where I have been
Lucky
to be coming home again
I'm
lucky we're in love in every way
Lucky
to have stayed where we have stayed
Lucky
to be coming home someday
Ooh
ooh ooh
Ooh
ooh ooh, ooh
Saktong
katatapos lang ng kanta ng dumating mga taong kasama nila sa ginagawang plano.
Lahat ito ay member ng squad. Isa isa nilang pina usapan ang mga detalye ng
plano nila, hindi maitago ng mga kasama nila Darwin at Aki ang kilig at tuwa
habang binubuo ang plano. Mahigit 30 minutos nang mag finalized nila ang plano.
Lahat ay excited sa kalalabasan nito. Lalong lalo na sila Drawin at Aki.
Naglalakad
si Austin pababa ng 2nd floor ng building ng maka salubong nya si Raf. “Raf,
pare!” tawag nya dito. “Uy, Austin. Ikaw pala tol.” Si Raf. “Mukhang busy ah,
dami bang assignments?” si Austin. “Di naman, may tinatapos lang para sa OJT ko
next sem. Tapos nag text pa si Darwin na I meet ko daw sya eh di naman sinabi
kung saan.. mamaya na lang daw nya sasabihin.” Si Raf sabay kamot ng ulo.
Natawa si Austin sa sinabi ni Raf. “By the way, sensya na sa nangyari ah. Sana
makabawi ako sa’yo.” Hiyang sabi ni Austin. “Naku, wala na yun. Okay nay un.”
Si Raf. Nagkamayan sila tanda ng pag sisimula ng kanilang pagkakaibigan. Sabay
silang naglalakd papuntang study hall ng mag ring ang phone ni Austin.
“Hello,
Aki. Bakit ka napatawag?” sagot ni Austin. “Ah ganun ba, sige sige. Basta 5pm
sharp yun ah.” Si Austin ulit. “Mukhang may date kayo ni Aki ah. Totohanan na
ata yan ah.” Pangungulit ni Raf. “Hindi naman, sinabi nya lang na mag punta daw
ako sa tennis court ng gym pag dating ng 5pm.” Si Austin. Tumango lang si Raf.
Tumaybay sila sa study hall since pareho na silang walang klase ng mga oras nay
un. Nag kwentuhan sila tungkol sa buhay, school at sa love life na rin. “Kayo
ba ni Darwin? Wala bang pag asang maging kayo?” tanong ni Austin. “Kung ako
lang gusto ko, pero kung di sya okay sa ganung set up. Wala akong magagawa. And
besides okay na ako na mag bestfriend kami.” Sunod sunod na sagot ni Raf. “eh
kayo ni Aki? Anu nang status nyo?” si Darwin. “Ahahahah! Mukhang mahihirapan pa
ako kay Aki. Pakipot eh. Mukhang hindi ako papasa sa kanya.” Pabirong sagot ni
Austin. “Ganun ba. Aba’y dali dalian mo na. Kung di mo makuha sa santong
dasalan, sa santong paspasan na. Ahahaha!’ tawang biro ni Raf. “Pwede! Sige
subukan ko nga. Tignan ko kung makapalag pa sya.” Sagot naman ni Ausitn
Nagkatawanan sila sa biruan nila. Tuloy pa rin ang kwentuhan nila tungkol sa
ibat’ ibang bagay. Nasa kalagitnaan sila ng tawanan ng may lumapit sa kanila na
isang member ng pep squad at humahangos ito.
“Kuya
Raf.. pumunta ka dali sa gym.. bilis.. may malaking problema tayo..” hingal
kabayong sabi ng team mate ni Raf. Dali daling tumayo sila Raf at Austin at
lakad takbong binagtas ang daan papuntang gym kung saan madalas nagpa practice
ang squad. Habang papunta sa gym ay abot abot ang kaba ni Raf samantalang si
Austin ay di naman malaman kung ano ang nararamdaman, hindi kasi binanggit ng
team mate ni Raf ang nangyayari sa gym. Malas pa dahil nation sa labasan ng mga
pre school students at kailangan pa nilang mag intay ng ilang sandali para
padaanin ang mga ito. Pagka daan ng mga pre schools students ay muli, lakad
takbo ang ginawa nila Austin at Raf.
“Diyos
ko, kung anuman ito. Sana walang masamang nangyari sa team.” Lihim na dasal ni
Raf. “Aki asan ka ba? Bakit di kita makontak.” Si Aki habang panay ang dial sa
number ni Aki.
Nang
makarating silang dalawa sa gym ay nasumpungan nila na nakapatay ang mga ilaw
dito at dahil may malalaking pader ito ay halos konting liwanag lang maaaninag
mo dito. Nilingon ni Austin ang lalaking nag sabi sa kanila na pumunta sa gym
ppara tanungin pero nawala na ito sa kanilang likuran.
“Bakit
madalim? Anung meron dito.? Si Austin. I don’t have an idea.” Si Raf. Di pa rin
mapalagay ang dalawa, dahil na rin wala silang makita kahit isang palatandaan
na may tao sa loob ng gym. Nakikiramdam lang silang dalawa nang biglang bumukas
ng mga ilaw at dumagundong ang loob ng gym ng tunog ng drums.
Halos
hindi makapaniwala ang dalawa sa nakikita. Isang nakaka gulat na pangitain ang
kanilang nasaksihan, natulala na lamang sila Raf at Austin sa mga sumunod pang
nangyari..
ITUTULOY….
[14]
Isa
isang naglabasan ang ilang member ng squad, karamihan ay mga lifters at flyers
nila. Halong gulat at pagtataka ang makikita sa mukha nila Austin at Raf.
Nagkatinginan sila sabay iling dahil hindi talaga nila alam ang mga nangyayari.
Sa kaligitnaan ng cheer routine ay may bumulaga sa kanila ang isang malaking
banner.
John
Austin Hernandez will you be my CAREBEAR? Yan ang naka sulat sa banner na may
drawing pang isa sa mga care bears character si Funshine, kulay dilaw na care
bear character. Naalala ni Austin ung stuffed toy na tinignan ni Aki nung una
silang mag mall together. Hindi malaman ni Austin ang magiging reaksyon nya.
Napa upo na lang sya habang nakayuko. Nang i angat nya kanyang mukha ay nakita
nya si Aki napapalapit sa kanya na hawak ang care bear na stuffed toy. Tumayo
sya at nilapitan nya si Aki. “Oh bakit ka naiyak?” tanong ni Aki. Doon napansin
ni Austin ang mga luha na malapit ng dumaloy mula sa kanyang mga mata. Pinahid
ni Aki ang mga luha sa mata ni Austin. “Anung sagot mo sa tanong ko?” si Aki
ulet habang hawak ang mukha ni Austin. “Anu ba dapat kong isagot? Or kailangan
ko pa bang sumagot?” si Austin. Isang matamis na halik ang iginawad ni Austin
sa mga labi ni Aki sa gitna ng mga members ng squad, mga nanunuod na estudyante
at ni Raf. “Walang bawian yan ah, mula ngayon carebear na kita ah.” Si Aki. “Oo
na. Alam mo namang matagal ko ng hinihintay ‘to di ba?” si Austin. Isang
mahigpit na yakap ang ibinigay ni Aki kay Austin.
“Ano
ba yan.. un lang pala ito. Sasagutin mo lang si Austin kailangan andito pa
ako.” Pag putol ni Raf sa moments nila Aki at Austin. Natawa si Austin sa
sinabi ni Raf, nginitian ni Aki sa Raf sabay sabing “yun ang akala mo, Kuya
Raf.” Pumalakpak si Aki at isang banner pa ang bumulaga, para kay Raf.
Rafael
Iñigo, please be the CAPTAIN of my HEART kasabay ng pagladlad ng banner ay
lumabas si Darwin na gwapong gwapo sa suot nyang t-shirt na may naka sulat na “
I HEART RAF”. Napatingin si Raf kay Aki na sinuklian naman ng ngiti nito sabay
tango ng ulo, na sinasabing “go ahead”. Nilapitan ni Raf si Darwin na
nanatiling nakatayo sa gitna ng gym. Nang makalapit na si Raf ay isang mahigpit
na yakap ang iginawad nya kay Darwin. Sapat na ito para sabihin ni Raf kay
Darwin kung ano ang tunay nyang nararamdaman. “Hindi mo naman kailangang gawin
ito eh, pero Salamat na din sa effort ..at sa pag mamahal mo.” Si Raf. “Ako ang
dapat magpasalamat sa’yo, Raf. Simula pa noon ramdam ko na ang pagmamahal mo
for me, at hindi ako mag dadalawang isip na gawin ulit ito para sa’yo.” Si
Darwin. Niyakap ulit ni Raf si Dawin at nang kumalas sya ay nasa tabi na nila
si Aki at Austin. “Double honeymoon na ito!” si Austin. “Unggoy! Double
honeymoon ka dyan. After 1 year pa. Anu ka swerte?” si Aki. “After 1 year kayo,
kami baka bukas mag honeymoon na” si Darwin. Nilamukos ni Raf ang mukha ni
Darwin sa sinabi nito. “Bear naman, after 1 year pa? Kaong nay un, bear. Wawa
naman ako..” si Austin. Nagtawanan silang apat. “Oo nga naman, Aki. Kawawa
naman si Austin pag ganun. Pag bigyan mo na. Isa lang naman eh.” Birong sabi ni
Raf. “Pilitin mo nya muna ako. Konti na lang papayag na ako” si Aki. Muli ay
nagtawanan silang apat. Bago umalis ng gym ay nagpasalamat sila sa mga members
ng squad na tumulong kina Aki at Darwin. Nang makalabas sila sa gym ay
nagpaalam sila Darwin at Raf kina Aki at Austin.
“So
paano guys, see you on Monday. Quality time muna kami ng Captain ko.” Si
Darwin. “Oy, Darwin.. sama ako sampu ah.” Birong sabi ni Austin. Kinurot ni Aki
si Austin dahil sa sinabi nito. “Bear naman, bago pa lang tayo nanakit ka na.”
si Austin. Natawa sila Raf at Darwin sa kulit ni Aki at Austin. “Sige, Darwin.
Alis na kayo at makukurutan pa kami ng bear ko.” Si Aki. “Kurutan lang ba
talaga? Baka sa Monday eh malalaki ang eyebags nyo dahil sa puyat.” Si Raf.
“Okay lang namang mapuyat eh, basta may magaganap. At lagi nyong tatandaan.
Bago umaksyon, mag proteksyon” sabay kindat na sabi ni Darwin. “Ay naku,
Darwin. Bibili pa ako. Wala na akong stocks eh. Ano bang flavor ang gusto mo,
bear.” Sabay tingin ni Austin kay Aki. Hinampas ng bag ni Aki si Austin at
kitang kita nila Raf at Darwin ang pamumula ng mukha ni Aki. Masayang nahiwalay
silang apat. Masayang araw para sa kanila at sa mga darating pang araw na
kasama nila ang mga mahal nila.
Kakatapos
ng mag bihis ni Aki ng katukin sya ng kanyang mommy sa sa kanyang kwarto.
“Anak, andyan na bisita mo.” Ang mommy nya. “Opo, sunod na po ako. Ma.” Sagot
ni Aki. Tinapos ni Aki ang pag aayos ng buhok at tuluyang bumaba sa kanilang
salas. Pag dating nya sa salas ay naabutan nya ang kanyang Daddy na kausap si
Austin. Ang gwapong tignan ni Austin sa suot nyang checkerd blue polo at puting
pantalon. Nasa kalagitnaan sya ng pag tingin kay Austin ng mapansin sya ng
kanyang Daddy. “Oh eto nap ala ang dalaga ko eh.” Birong bati ng daddy nya.
Nangiti si Austin sa sinabi ng Daddy ni Aki. “Dad naman..” sagot ni Aki. Natawa
ang kanyang Daddy sabay baling ng atensyon kay Austin. “Austin, wag mong
papaiyakin itong anak ko. Kung hindi, lagot ka sa akin.” Ang daddy ulit ni Aki.
“Opo, Sir. Wag po kayong mag alala. Hindi po sya iiyak sa akin.” Sagot ni
Austin. “At talaga namang sumagot ka pa ah, as if namang papayag ako na
paiyakin mo.” Si Aki. Sasagot pa sana si Austin pero pinutol ito ng Mommy ni
Aki nang ayain sila nitong mag dinner. Masayang kumain ng dinner sila Austin
kasama si Aki at ang parents nito. 2 days after sagutin ni Aki si Austin ay
ipinakilala na nya ito sa mga magulang nya. Tanggap naman ng mga parents ni Aki
ang kanilang relasyon at suportado sila ng mga ito sa kundisyon na hindi nila
pababayaan ang kanilang pag aaral. Habang kumakain ay lalo pang nakilala ni
Austin ang parents ni Aki. Sobrang down to earth at masayang kausap. Marami
ding natutunan na mga aral ang dalawa mula sa mga parents ni Aki tungkol sa
buhay at pag ibig. Nang matapos ang dinner ay nag paalam ang parents ni Aki sa
kanilang dalawa upang makapag pahinga. Naiwan silang dalawa sa salas habang
nanunuod ng tv. Nung una ay magkatabi lang sila sa upuan pero nung wala na ang
parents ni Aki ay magkayakap na silang dalawa habang naka upo sa sofa. “I love
you, bear ko.” Si Austin. “Love you too, bear.” Sagot ni Aki. Isang mabilis na
halik ang iginawad ni Aki kay Austin. “Thanks ah.” Si Aki. “For?” tanong ni
Austin. “For all the love at sa pagpapa sensya mo sa akin at higit sa lahat sa
pagiging boyfriend ko.’ Si Aki. Isang matamis na halik ang iginawad ni Austin
kay Aki bilang sagot sa sinabi ni AKis a kanya. Mula sa halik ay unti unting
binabalot ng init ang kanilang katawan..mula sa simpleng halik at nauwi ito sa
mapusok ngunit puno ng pagmamahal na halikan. Nang maghiwalay sila ay wala ni
isang salita ang lumabas sa kanilang mga bibig bagkos ay mga mata lamang nila
ang ngungusap. Kitang kita sa kanilang mga mata kung gaano nila ka mahal ang
isa’t isa. Hinawakan ni Austin ang mukha ni Aki, hinaplos ng kanyang mga daliri
ang bawat parte ng mukha ni Aki. Si Aki naman ay isa isang tinatanggal na ang
mga butones ng polo ni Austin hanggang sa tuluyan itong mabuksan at lumabas ang
magandang katawan ni Austin. Di na nakapag pigil ang dalawa, pinatay ni Aki ang
tv at dahan dahan silang umakyat sa kwarto niya. Pag dating sa kwarto ay muli
nilang nilasap ang labi ng isa’t isa, hanggang sa tulyuan nilang pinag saluhan
ang pag ibig nila sa isa’t isa. Magkatabi sila sa kama habang magkayap at
tanging kumot lang ang takip sa kanilang katawan, himbing na himbing si Aki sa
pag tulog habang pinagmamasadan sya ni Austin. Kay gandang pag masdan ang tulog
na tulog na si Aki, para itong anghel sa mga bisig ni Austin. Isang halik sa
noo ang iginawad ni Austin para dito at hinigpitan pa ang kanyang yakap sabay
pikit ng kanyang mga mata. Unang gabi na pinagsaluhan nila ang kanilang
pagmamahal ay nagawang ibigay ni Aki ang lahat kay Austin at dahil doon ay
lalung lumalim ang pag mamahal ni Austin para kay Aki.
“Here
we are. Our future love nest.” Si Darwin habang binababa ang mga gamit mula sa
sasakyan. “Love nest ka dyan.” Si Raf. “Ayaw mo ba dito? Presko, tahimik at
maaliwalas.” Si Darwin. “Hindi naman yun eh, bakit may love nest pa? gusto mo
bang mag sama tayo sa isang bahay?” tanong ni Raf. “Gusto ko sana, pero kung
hindi okay sa’yo eh di wag na lang.” si Darwin. “Masyado pang maaga para dyan,
saka na pag naka tapos na tayo at may maganda ng trabaho. At promise ko sa’yo
pag dumating ang araw nay un, ako na ang mag aaya na mag sama na tayo.” Si Raf.
Niyakap sya si Darwin sabay halik ng mabilis sa labi nya. Napag pasyahan nilang
dalawa na mag out of town after ng mid term exams nila. Tutal ay 1 week pa bago
ang Finals ng Cheer Fest at wala naman ng maraming babaguhin sa routine nila,
kaya sinamantala na nila ang pagkakataon na mag out town. Sa rest house nila
Darwin sila nag punta sa Taal, Batangas. Ilang beses na rin nakarating si Raf
dito, lagi silang nag re reunion dito mula pa nung High School at dito rin
ginanap ang Stag Party ng Kuya ni Raf. Nang makapasok sila sa bahay ay diretso
agad sila sa kwarto para ilagay ang mga gamit at makapa hinga na rin. Mahigit 2
oras din ang byahe from Laguna to Batangas dahil na rin sa traffic. “Shower
lang muna ako, ang lagkit na ng pakiramdam ko eh.” Si Raf. “Sabay ako, kanina
pa rin ako init na init eh.” Sabay kindat na sagot ni Darwin. “Ayoko! Kung
gusto mo mauna ka na. Mamaya na lang ako.” Si Raf. “Anu ka ba naman, kapitan.
Mag boyfriend na nga tayo eh. Tatanggi ka pa.” si Darwin. “Ay, naku mauna ka
na. Antayin na lang kitang matapos.” Si Raf. “Sige na, Kap. Sabay na tayong
maligo.” Pag lalambing ni Darwin. Sandaling nag isip si Raf. “Sige, pero
maliligo tayo ah. Yun lang.” si Raf. ‘Opo” sagot ni Darwin. Inihanda ni Darwin
ang mga gagamitin nila habang si Raf ay na tatanggal ng suot na damit. “Malusaw
naman ako sa pagkakatitig mo, Da.” Birong puna ni Raf habang nakatalikod kay
Darwin. “Hoy! Di ako nakatingin noh, feeling ka naman dyan. Mas maganda pa ata
ang katawan ko sa ‘yo.” Sagot ni Darwin habang inilalabas ang towel at
toiletries nila. Natawa lamang si Raf sa sagot ni Darwin at tuluyang pumasok sa
banyo na naka boxer short. Sumunod naman si Darwin dala ang towel at iba pang
gamit na wala ng saplot sa katawan. Pag pasok nya ay saktong nahuhubad si Raf
ng boxer short., hindi naiwasan ni Darwin na mapa tingin sa parting iyon. “Hay
naku, maliligo ba tayo oh titigan mo na lang itong junior ko?” si Raf. “Parang
napa tingin lang naman ako, at saka mas malaki pa nga ata ung sa akin dyan eh.”
Sabay hawak ni Darwin sa junior nya. “Eh ano naman ngayon? Wala naman sa size
un eh. Nasa performance.” Si Raf. “Huh! Magaling ako noh. Tanong mo pa kay
ano…” pag mamalaki ni Darwin. “Wag na. baka mapahiya ka pa. ahahahah” sabay
tawang sagot ni Raf. Inirapan sya ni Darwin sabay bukas ng shower at tumapat sa
tubig mula dito. Lumapit na din si Raf sa tapat ng shower para maka simula ng
maligo. Magka dikit ang mga katawan nila dahil na rin sa may kaliitan ang banyo
para sa kanilang dalawa. Nag sasabon ng katawan si Raf ng bigla syang magulat
sa ginawa ni Darwin. Kimuha nito ang sabon at sya ang nag sabon sa magandang
katawan ni Raf.
unti
unting binalot ng init ang buong katawan ni Raf. Napa pikit na lamang sya sa
bawat hagod ng kamay ni Darwin sa kanyang katawan. Malamig ang tubig mula sa
shower head pero tinalo ito ng init na nag mumula sa kanilang katawan.
Hinalikan ni Darwin ang mga labi ni Raf, mapusok at puno ng init ang halik nya.
Gumanti si Raf, gumapang ang halik nya sa leeh at dibdib ni Darwin. Tanging
ungol lang ang marirnig sa loob ng banyo, unang beses na pag sasaluhan nila ang
kanilang pagmamahalan at hindi nila inakala na ganito pala kasarap ito. Ilang
minuto pa ay pinakawalan nila ang init ng kanilang katawan at muli ay punong
puno ng pagmamahal silang naghalikan bago tinapos ang kanilang paliligo.
Matapos maka ligo ay nag handa sila ng makakain nila at saka namasyal sa mga
lugar malapit sa rest house. Pag sapit ng gabi ay muli nilang pinag saluhan ang
sarap ng kanilang pagmamahalan at un din ang gabing ibinigay ni Darwin ang
buong sarili kay Raf. Lunes ng madaling araw sila bumalik sa Laguna para maka
pasok sa kani kanilang klase.
Lunes
ng alas 3 ng hapon ay nagkita kita silang 4 para sa isang double date. Doon din
nila napag pasyahan na sa sem break ay sa rest house nila Darwin sila mag
babaksyon. Excited na rin silang 4 para sa nalalapit na Finals ng Cheer Fest at
University week kung saan si Austin ang pambato ng College of Educ para sa Mr.
and Ms. University. Gabi na ng maghiwalay silang apat. Sa bahay ni Raf
matutulog si Darwin at sa bahay naman ni Aki si Austin tutuloy. Masaya ang apat
hindi lang dahil sa kani kanilang partner kung hindi pati na rin sa
pagkakaibigan na nabuo ng dahil sa pag iibigan.
ITUTULOY…
[Finale]
Dumating
ang araw nmg Finals ng Cheer Fest. Kabado man ay puno pa rin ng determinsyon at
kompyansa ang DSU para manalo ng Championship. Matapos maka pag perform ang
lahat ng finalists ay isang intermission number mula sa Philippine Cheerleading
Team.
“No
matter what happened, for me kayo ang champion.” Si Austin. “Salamat. Pero sana
makuha natin ung Championship para naman kay Kuya Raf at sa mga seniors na pa
graduate na.” si Aki. Magkatabi sila sa upuan habang magkahawak kamay. Di
kalayuan sa kanila ay sila Darwin at Raf. “Mas kinakabahan pa ata ako kaysa
sa’yo.” Si Darwin. “Ano ka ba, alam kong maganda ang performance naming at wala
kaming errors. Panatag ako na makukuha na natin ang Championship.” Si Raf. Isang
halik sa pisngi ang ibinigay ni Darwin sa kanya. “Yan ang Kap ko, positive
person.” Si Darwin Matapos ang intermission number ay inannouce ang mga prizes
at pinasalamatan ang mga sponsors.
“Ladies
and Gentlemen, I have now the results for this year’s winners. But before we
announce the winner we would like to congratulate all the schools from the
Elimination to the Finals for doing a great job and for making this year’s
competition exciting. You are all winners. So here we go!” ang emcee.
“Our
2nd runner up to receive a trophy and a check for P30,000.00, with a score of
93.16%. Congratulations to.. MARANATHA LEARNING CENTER of CEBU!” ang emcee
ulet. Nagtayuan ang mga members ng squad para kunin ang kanilang premyo.
“Congratulations,
guys!” and this year’s 1st runner up to win a trophy and P70,000.00. With a
total score of 94.96%....
Halos
hindi na humihinga sila Raf, Aki at ang buong team. Nakayuko lamang sila na
tila nag dadasal na wag tawagin ang kanilang pangalan. Si Austin at Darwin
naman ay naka fingers cross pa.
“Congratulations
to… MARIANO GUZMAN UNIVERSITY from South Luzon! Halos di makapaniwala ang
members ng Mariano. Hindi nila nagawa ang fourpeat championship na inaasahan
nila. Tinanggap nila ang tropeyo at ang malaking tseke ng nakangiti bagamat
bakas sa kanila ang panghihinayang at pagka dismaya. Kung tutusin iilan lang
ang magagaling sa finals. Halos mabibilang sa daliri ang mga squad na talagang
nagpamalas ng kagalingan sa kompetisyon.
“Congratulations,
guys! And this year’s Champion for the 2010 Cheer Fest. With a score of
94.98%...” and emcee. Naghiyawan ang mga audience pati na rin ang mga kasaling
squad dahil sa sobrang dikit ng score. Napakamot naman ng ulo ang ibang members
ng Mariano ng marinig ang score ng squad na tumalo sila.
“They
will receive P150,000.00, a trophy and the bragging rights as this year’s
champion… and that school is…” pag bitin ng emcee.
Halos
wala ng marinig sila Aki at Raf sa lakas ng kabog ng dibdib nila. Ang ibang
members na babae ay naluluha na sa sobrang nerbyos nila.
CONGRATULATIONS
to… DOMIGUEZ STATE UNIVERSITY from South Luzon!!!
Halos
mawalan ng boses silla Aki at Raf sa kaka sigaw sa sobrang saya. After 3 years
ay sa wakas, nakuha din nila ang championship. Pati sila Austin at Darwin ay
halos mahulog sa kakatalon mula sa kinauupuan. Sabay sabay silang bumababa sa
dance floor para kunin ang kanilang premyo at ang pinaka mimithing tropeyo.
Yakapan at hiyawan ang makikita sa mga nanalo, maging ang Mariano Pep Squad ay
nakipag group hug sa kanila. Natapos ang kompetisyon ng masaya at maayos.
Isang
linggo matapos ang finals ay nagging busy na sila Darwin at Raf sa pag aaral
nila, dahil nga parehong graduating at OJT na nila next semester. Sila Aki at
Austin ay nagging busy din sa pag aaral at sa darating na University Week. Si
Austin naman ang susuportahan nila sa paglaban para sa Mr. and Ms. University.
“Excited
na ako sa University week, sana manalo ka” si Aki habang nagsusulat ng mga
notes na na missed nya dahil sa Cheer Fest. “Kahit di ako manalo, okay lang un
sa akin.” Si Austin. “Eh dapat manalo ka, saying ung effort mo at saka saying
ung prize.” Si Aki. “Prize talaga ang habol mo? Ahahahaha.” Tawang tugon ni
Austin. “Biro lang, syempre kahit di ka manalo. Para sa akin ikaw pa rin ang
pinaka gwapo sa buong University.” Si Aki. Isang mahigpit na yakap ang iginawad
ni Austin kay Aki. “Bear, sa bahay ka matulog. Gawa tayo ng baby.” Pilyong sabi
ni Ausitn. “Tseh! Ayoko ko nga. Di mo na naman ako patutulugin. Last time na
natulog ka sa amin, 1am na di mo pa ako pinapatulog.” Si Aki. “Eh kasi naman,
nakaka gigil ka eh. At saka paano tayo makaka buo kung di natin uulit-ulitin”
si Austin sabay hawak ng kamay ni Aki. “Basta ayoko! I limit natin ang sarili
natin sa once a week lang.” mataray na sagot ni Aki. “Once a week!!! Bear
naman, sige ka. Maghahanap ako ng iba.” Birong sabi ni Austin. “Eh di maghanap
ka, wag ka lang magpapahuli sa akin.. talagang puputulin ko yang junior mo.” Si
Aki. “Wag naman. Ikaw din. Sayang naman ito.” Si Austin. Natawa si Aki sa
sinabi ni Austin. Kinurot nya ang pisngi nito sabay balik ng atensyon sa
sinusulat.
Naging
busy man ang apat sa pag aaral eh kada may pagkakataon na magkita sila at mag
bonding ay ginagawa nila. Laging double date nauuwi ang bonding nilang apat.
Kapag may tampuhan sila Aki at Austin ay sila Raf at Darwin ang tumatayong taga
payo nila, nag sibling mga kuya nila sila Darwin at Raf. Maituturing na nga mag
best friends ang apat. Minsan ay nag out of town sila at sa rest haouse nila
Darwin sila tumuloy. Isang masayang bakasyon para sa kanilang apat, sinamantala
nila ang 2 araw na walang pasok para makapag relax kahit konti bago mag Final
exam. Dito lalo nilang nakilala ang isa’t isa, nalaman nila ang mga pangarap ng
bawat isa ganun na din ang tungkol sa kanilang personal na buhay. Doon nalaman
ni Aki ang tungkol sa Kuya ni Austin at kung bakit mahal na mahal nya ito.
“
Sana nakilala ko ang kuya mo, bear. Kasi wala akong kuya. Gusto ko rin kasing
ma experience ang magkaroon ng kapatid.” Si Aki. “Andito naman kami ni Darwin
eh, kuya nyo na kami mula ngayon at kayo ang mga bunso naming. Di ba Best?” si
Raf. “Oo naman. Sarap kayang magkaroon ng bunsong kapatid. Kasi pareho kaming
bunso nitong Kap ko.” Si Darwin. “Salamat sa inyo. Sinong mag aakala na
magiging ganito tayo ka close na apat. Di ba?” si Austin. Muli nilang sinariwa
ang mga pinag daanan nilang apat hanggang sa kasalukuyan. Tinawanan na lamang
nila ang lahat ng mga nangyari sa kanilang apat. Pina kwento din nila aki at
Austin kung paano nag simula ang love story nila Raf at Darwin. Napuno ng
tawanan ang buong kabahayan habang nag kukwento si Darwin at si Raf naman ay
panay ang komento sa mga sinasabi ni Darwin habang kinikilig naman sila Austin
at Aki sa kwento nila.
Pagka
balik sa school ay inasikaso nila Aki at Austin ang darating na University
week, bukod kasi sa pageant ni Austin ay magtatayu din ng booth ang bawat
colleges para sa isang linggong celebration. Dumating ang University week at
halos buong araw magkaka sama ang apat. Magkatabi ang booth ng College of Education
at ang College of Arts and Sciences kaya laging magkakasama ang apat. Biyernes,
ang huling araw ng University week. Puno ng estudyante, mga school officials at
faculty members ang auditorium para sa Mr. and Ms. University. Maging ang mga
magulang at kamag anak ng mga kalahok ay nandoon para sumuporta. Doon unang
nakilala ni Aki ang mommy ni Austin, nung una ay nahihiya pa si Aki pero
kalaunan ay naging komportable na rin syang kausap ito at magkatabi pa sila sa
upuan habang nanunuod ng pageant. Hindi alam ni Aki kung may ideya ang mommy ny
Austin tungkol sa kanilang dalawa pero sa tingin nya ay okay lamang ito para sa
kanya.
Nagsimula
ang patimpalak at napuno ng palakpakan ang buong auditorium lalo na ng
maglabasan ang mga kalahok sa kanilang summer outfit. Kitang kita kay Austin na
nag eenjoy ito, samantalang tuwang tuwa naman sila Darwin, Raf at Aki pati na
rin ang mommy nito.
Naka
pasok si Austin sa top 5 at sa final question para sa kanya… “How do you define
success?” ang isa sa mga judges. “Most of us define success by fame and fortune
of a person, but for me success is waking up every morning, very excited about
the new day tha the Lord gave to us. By sharing even the smallest things that
you have to the people around you and by being contented of what you have but
still aiming to reach your long term goal and by the end of the day, you feel
that you did a very good job of showing to other people as well as to your
family and friends how beautiful and wonderful life is despite of all the hardship
and challenges that we encounter.” Si Austin. Napuno ng hiyawan ang auditorium,
napatayo pa sila Raf at Darwin sa sagot ni Austin sa tanong. Si Aki naman ay
panay ang palakpak sa husay ng sagot ni Austin, maging ang mommy nya ay walang
tigil sa palakpak habang naluluha.
Nang
i announce ang mga nag wagi ay nakuha ni Austin ang 1st runner up samantalang
ang kanyang kapareha ay 2nd runner up naman. Di man nakuha ni Austin ang titilo
bilang Mr. University ay masaya na rin sya dahil sa mga kaibigan at sa mga
mahahalagang tao sa buhay nya tulad nila Kuya Raf at Darwin, ang mommy nya at
ang pinaka mamahal nyang si Aki. Matapos ang patimpalak ay sama sama silang nag
dinner kasama ang mommy ni Austin, si Darwin at si Raf pati at syempre si Aki.
Habang
kumakain ay sinabi ni Austin sa mommy nya ang tungkol sa kanila ni Aki, wala
namang tutol ang ina ni Austin. “Anak, kung saan at kung ano ang magpapa saya
sa’yo. Susuportahan kita. Ang mga taong mahal mo ay mahal ko na rin.” Ang mommy
ni Austin. Isang halik sa pisngi ang iginawad ni Austin sa ina. Si Aki naman ay
nag pasalamat sa pagtanggap sa kanilang relasyon ni Austin. “Aki, simula ngayon
ay mommy na rin ang itawag mo sa akin. Welcome to our family, anak.” Ang mommy
ulit ni Austin. “Thank you po, mommy.” Si Aki. Tuwang tuwa sila Raf at Darwin
sa nangyari at maging sila ay itinuring na ring mga anak anakan ng Mommy ni
Austin. Naging masaya ang gabi para sa kanilang lahat.
Walang
makaka pagsabi kung hanggang saan ang pagmamahalan nila Aki at Austin, Raf at
Darwin. Pero isa lang ang alam nila… They will cherish and treasure every
single moments that they are together…
Sa
mga pinag daanan nilang apat, marami silang natutunan…
Masarap
pero masakit mag mahal… pero kung pakikinggan mo lamang ang dikta ng iyong puso
ay kaya mong tiisin ang sakit… sabi nga nila… Getting hurt when you fall in
love with someone is inevitable, its always a gamble.. and a risk that should
willing to take...
WAKAS
No comments:
Post a Comment