Ang Simula (08)

by: James Cornejo

"What is about me?" wika ni Brent

"wala" sabi ni RJ at itinapon na ang sigarilyong wala pa sa kalahati ang nahihithit. "Let's go james!" dagdag pa nya.

"once and for all, tigilan nyo na ang pag aaway, ano bang problema nyong dalawa! kanina pa kayo ah!" may bahid ng pagkaasar kong wika. "ano bang problema nyo?"

"It's non of your business." sabi ni RJ na ikinagulat ko

"ahh, non of my business pala ha! okay!" sabay alis ko patungo sa kotse namin.

hindi ko alam, pero nakaramdam ako ng sakit sa ginawa ni RJ na yon. Boyfriend nya ako, kaya dapat, open kami sa isa't isa, pero ang sabihan nya ako ng "It's non of your business." ang nagpaluha sakin. parang wala akong kwenta sa kanya.

Alam ko naman na palabas lang lahat ng ito, habang hinihintay ko ang pagbabalik ni lea, pero hindi ko naman aalain na mahuhulog ng ganito ang loob ko sa kanya, hindi ko maiwaksi sa aking sarili na eto ang unang beses na ipinaramdam niya sa akin na wala akong karapatang malaman ang lahat ng tungkol sa kanya.

Agad ko namang itinext si ate/kuya ko para ipaalam sa kanila na hindi na ako babalik doon at hihintayin nalang sila sa kotse. Nasa ganoong pagtetext ako ng biglang may kumatok sa bintana.

"ano kailangan mo?" naaasar ko pa ding wika sa taong lumapit.

"wala naman, ngayon alam ko na na hindi pala sinabi sayo ni kuya ang dapat kong sasabihin sana sayo before ako umalis." sambit ni brent

"ano ba kasi yon? at bakit ganun ang kuya mo? nakakainis ha!"

"alam kong..."

"JAMES!!!!" biglang singit ng ate/kuya ko.

"Brent, next time mo nalang sabihin, aalis na ata kami, pasensya na..." sabi ko kay brent at ipinagbukas na ng pinto ang nanay ko.

Agad naman kaming nakaalis sa resto. Dumiretso kami sa isang mall sa San Pablo City para bumili ng mga gamit sa eskwela, wala pa din ako sa mood mamili, dahil nga sa nangyari kanina sa resto.

ano kaya problema nung dalawang yun! hindi ko mapigilang maisip

nasa ganoon akong pag iisip, hindi ko na namalayan na nakatulala nalang pala ako sa isang lugar sa bookstore na pinuntahan namin. bumalik lamang ang ulirat ko nang tawagin ako nila ate/kuya at mommy ko na kanina pa palang tumatawa dahil tapos na silang magbayad sa cashier.

Kumain kami sa Chowking pagkatapos mamili. Habang kumakain, agad naman akong tinanong ni ate/kuya ko kung anong problema ko at kanina pa daw ako natutulala, habang ang mommy naman namin ay umoorder ng mga panahon na yon.

"ayoko muna pagusapan" matipid kong wika sa kanya.

"Okay, sabi mo eh."

dumating naman agad si mommy sa aming kinauupuan, malamang ay napansin na din nito ang pagiging wala ko sa sarili ko kaya naman siya ay nagtanong.

"james, anak, ano ba problema mo? wala ka nanaman sa sarili mo."

"wala po ma, antagal lang po ng order, nagugutom na ako" pagsisinungaling ko

natawa naman si mommy sa sinabi ko, "kakakain lang natin kanina, konti lang ang inorder ko ngayon, gusto mo ba dagdagan?"

"wag na po ma, tama na yon." ang matamlay ko pa ding sagot.

hindi naman nagtagal ay dumating na ang mga inorder ni mommy, siomai at chowfan lang pala ang inorder niya para sa akin. hindi ko din ito naubos dahil ang totoo nga ay busog pa talaga ako.

Pagkatapos mamili ay agad na akong nagyayang umuwi, nagdahilan na lang akong masakit ang tiyan ko kaya kailangan na naming umuwi. nagalit naman ang ate/kuya ko dahil gusto pa niyang mamasyal, samantalang ako naman ay nagmamadali nanamang umuwi.

Pagkarating namin sa bahay, agad akong tumungo sa kwarto ko upang ayusin ang mga pinamili ko sa para sa pasukan. hindi naman karamihan ito kaya mabilis lang akong natapos at nagtungo na sa aking kama upang magmuni muni at magpahinga na din.

hindi pa din ako makaget over sa nangyari sa aming tatlo kanina sa resto, parang napaka dami ko pang kailangang malaman, napaka dami pang itinatago sa akin ni ikie, ano nga kaya ang sasabihin ni brent sakin. at bakit ganon ang galit ni ikie kay brent. is it about me? there is nothing wrong naman ng yakapin ko si Brent, magkaibigan kami, napaka close namin sa isa't isa, at namiss ko lang siya ng sobra dahil ilang taon din siyang nawala. iyan ang mga bagay na gumugulo at paulit ulit sa aking isipan. hindi ko na namalayan na ako ay nakatulog na pala.

Nagising ako bandang 8:30 na ng gabi. agad kong kinuha ang aking mobile phone para icheck kung my mga nagtext sakin. hindi naman ako binigo ng CP ko, meron ako ngayong 14 messeges, and 5 missed calls, binuksan ko ang aking inbox at nakita kong karamihan  ng nagtext ay galing sa hindi kilalang numero at ang 4 missed calls ay galing din sa kanya.

"can we talk?", "i missed you, please, i want to see you!", "pupunta ako dyan sa inyo kung hindi mo sasagutin ang mga txt ko!", "nandito na ko sa labas ng bahay nyo, please, lumabas ka dito", "maghihintay lang ako dito hanggang lumabas ka!"....etc.... yan ang mga txt nya na agad ko namang ikinaasiwa,

sino nanaman to! baka mamaya si ezra nanaman! sabi ko sa aking isip ng biglang my kumatok sa aking pintuan.

"james anak, nanjan si brent sa labas, kanina pa daw siya dyan, hindi ka daw nagrereply sa kanya kaya kumatok na siya, ayaw naman pumasok, hihintayin ka daw niya sa labas." sabi ni mommy.

"ahh, siya ba yon, sige po ma, bababa na ako."

si brent pala yon, gabing gabi na ah, bakit pumunta pa yun dito! tlga tong batang to!  sabi ko sa aking isip habang binabagtas ang hagdanan ng aming bahay.

"what brings you here brent? gabi na ah?" sabi ko sa kanya sa seryosong tono.

"why didn't you answering my texts and calls?" tanong niya.

"bakit, nagpakilala ka ba?"

"ay, oo nga pala, sorry, save mo nalang number ko ah. nga pala, pagpapaalam kita kila tita, sa bahay ka na magtulog, magiinom kami nila kuya, alam ko ininvite nya lahat ng tropa nyo." sabi nya

aba, hindi manlang ako tinetxt ah! langyang yon! ano ba tlga ako sa kanya. bigla kong pagiisip na naging dahilan ng pagtahimik ko.

"sabi ni kuya, sunduin nalang daw kita, kaya ako nandito, and besides, namiss ko din kaya ikaw, kaya kahit hindi nya sabihin, pupuntahan talaga kita dito. hehehe" ang magiliw nyang sabi na sinabayan ng nakakalokong ngiti.

"naku, tigilan nyo akong magkapatid, baka mamaya eh mag away nanaman kayo, nakakainis kaya!"

"hindi na po, promise, behave na po ako" bata bataan nyang sabi.

"siguraduhin mo lang ha, oh xa, patawagin mo nalang si tita lali kay mommy para siya ang magpaalam." may kompyansa kong sabi sa kanya, alam ko kasing hindi papayag si mommy.

"James, tumawag tita lali mo dun ka na daw matulog, sumabay ka na daw kay brent! sabi ko pinayagan na kita!" biglang sabi ni mommy.

naku patay, akala ko pa naman hindi ako papayagan! nakakainis naman to si mommy, wrong timing naman oh! sabi ko sa aking isip.

Nakita ko na lamang si Brent na ngingiti ngiti sa kanyang narinig habang ako ay napakunot na ng noo dahil nga ayoo naman talagang sumama sa kanila sa pag iinom, dahil naiinis pa din ako sa ginawa ni RJ sa akin kanina.

ah, bahala na, hindi ko nalang siya papansinin mamaya! sabi ko sa aking isipan.

pumasok muna ako sa bahay upang ayusin ang gamit na dadalhin ko at mag ayos na din ng sarili ko.

mabilis naman kaming naarating sa bahay nila RJ, agad akong nilapitan ni RJ pero katulad nga ng sinabi ko kanina, hindi ko siya papansinin, inignora ko lang ang paglapit niya sa akin at iniwasan siya. dumiretso ako sa loob ng bahay nila at bumati kila tita lali. sabay lumabas na ulit sa kanilang garden at nakita kong nandun nga at kumpleto ang barkada.

"Tol, dumating ka din! kanina ka pang binabanggit netong si RJ eh!" sigaw ni mike na parang may tama na.

"sorry, kakagising ko lang din kasi. anong oras pa ba kayo dito?"

"mga 5 pa, pero nagsimula ang inuman, 6 na, kanina ka pa nga ipinasundo ni RJ kay brent eh, mga 5:30 pa umalis yan dito/" sabi ni kuya paeng, dahilan para mapatingin ako kay Brent na tumango lang sakin upang kumpirmahin na ang sinasabi ni paeng ay totoo.

nakakahiya, kanina pa pala siya dun! waaaaah! sigaw ko sa aking isipan

"sorry, pinaghintay pala kita ng matagal, yaan mo, babawi ako sayo." Bulong ko kay brent.

Napatingin naman ako sa gawi ni RJ at nakita kong malungkot at tahimik lang ito sa isang tabi at tumutungga ng alak.

Magkatabi kami naupo ni Brent sa umpukan ng aming barkada, puro tawanan, kulitan, biruan, kamustahan at kung ano ano pa ang ginagawa namin sa aming umpukan habang si RJ ay seryoso pa din sa isang tabi.

"tol, C-CR lang ako ah." basag ni RJ sa aming tawanan at naglakad na palayo sa amin.

"Tol, ano problema ng BESTFRIEND mo, bakit ang tahimik at hindi nakikisama satin." sabi ni ondoy na may pagbibigay diin sa salitang bestfriend.

"wala tol, sige, kausapin ko muna wait lang, puntahan ko lang." sambit ko

Agad akong pumasok sa loob ng bahay nila at hinanap si RJ, hindi ko siya nakita sa ground floor ng bahay nila kaya agad akong umakyat at sa daan papunta sa kwarto niya, nakita ko siyang nakaupo sa sahig at nakayuko lamang.

"anong problema mo, bakit ka nagmumukmok dyan!?" may galit ko pa ding wika sa kanya.

"ba-bakit hindi mo ako pinapansin?"

"dapat pa ba talaga tanungin yon RJ? wag ka mag inarte dyan, bumaba ka na doon at hinahanap ka na nila!"

"ayoko na maginom, hindi mo din naman ako pinapansin!"

"bahala ka dyan! ang arte mo! isipin mo kasi muna kung anong ginawa mo! napaka manhid mo kasi! sarili mo lang iniisip mo!" sabi ko sa kanya at tumalikod na ako sa kanya ng bigla syang tumayo at yumakap sa akin sa likuran ko.

"I'm sorry ikie, hindi ko sinasadya na sabihin sayo yun kanina, sorry talaga, I Love You ikie, please, bati na tayo." parang bata nyang litanya.

natawa naman ako sa inasta niya, para kasi siyang bata. "ok na ikie, wag na umiyak, just be careful of your words nalang from now on. tara na, baka makahalata na yung mga yon" sabi ko na may himig na ng panlalambing.

For me, one sorry is enough to cover all the wrong things any person has done to me. kaya naman mabilis ako nakakapag patawad ng ibang tao.

bumalik na kami sa umpukan, and this time, kami na ni RJ ang magkatabi habang si Brent ay kaharap ko lamang, ang tumabi nalang sa kanya ay si Ondoy.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

jamesstoryline.blogspot.com