.jpg)
by: iamDaRKDReaMeR
Si Christian...
How can I forget the first time I saw
this person who caught my attention, that was when I went to Qeshm Iran para
mag exit for visa change, a very simple looking guy yet very appealing. I know na hindi ito ang first time ko na
maattract sa kapwa ko lalaki pero iba ang feeling ko ng makita ko ang taong
ito. "I want him to be part of my
life." Ito ang unang pumasok sa
isip ko. Kaya naman kahit na medyo
naiilang ako ay pilit ko pa rin siyang nilapitan upang makipagkilala. Kahit pa ang puso ko ay kumakabog na halos
ikabingi ko ang tibok nito dahil na rin sa kanyang presensya. At ng magkausap kami ay sobrang saya ang aking
naramdaman dahil tila isang puwang sa pagkatao ko ang napunan. Hindi ko mawari kung bakit, pero ang alam ko
iba ang pakiramdam ko ng makausap ko sya at lalo pa ng iguhit nya ang
napakaganda nyang mga ngiti. Isang ngiti
na sadyang nakakahawa. Kaya pinilit ko
ang sarili ko na sumabay sa kanya at doon na nagsimula ang aming pagkakaibigan.
Habang hinihintay namin ang eroplanong
aming sasakyan ay nagkwentuhan muna kami.
Getting to know stage siguro para sa akin. Hanggang sa pagsakay namin ay tinabihan ko pa
rin sya at pagdating sa hotel ay pinilit kong makasama ko sya sa room. Ito rin naman ang napagkasunduan namin while
we were waiting for the plane. Sobrang
saya ang aking naramdaman nung pumayag ang receptionist ng hotel na magkasama
kami sa iisang room.
Unang gabi naming magkasama. Nagutom ako kaya naman inaya ko sya na kumain
dahil na rin sa layo ng biniyahe namin.
Sa isang maliit na canteen lang sa loob ng hotel compound kami kumain at
sakto may videoke machine. Hindi naman
sa pagmamayabang pero may boses naman ako kahit papaano kaya naman magpapasikat
ako sa kanya. Ito na to. Kaylangan maimpress sya sa akin. Matapos kaming kumain ay agad kong hiniram
ang song book upang makapili ng kanta na iparirinig ko sa kanya. Agad kong nakita ang How did you know at agad
kong ibinigay ang number ng kanta sa operator ng machine. Habang kumakanta ako ay hindi ko maiwasang
hindi mapatingin sa kanya. Kita ko sa
mga mata nya na nagugustuhan nya ang kanta ko.
Kung alam mo lang. Para sa iyo
ang kanta kong ito. At dahil dama ko na
nagustuhan nya ang aking pagkanta kaya naman bumanat pa ako ng isa at kinanta
ko ang If you're not the one. At sa
kantang ito nakita ko na pahapyaw nya akong tinitignan. Hindi ko alam pero ang lakas ng impact ng mga
nakaw nyang tingin sa akin. Kinikilig
ako sa gesture nyang iyon. Matapos
kumanta ay napagpasiyahan ni Ron, Oo si Ron, ang taong nagpatibok ng puso ko at
nagpatuliro ng utak ko. Na pumunta ng
payphone para makapag long distance dahil na rin sa nakareceive sya ng
text. At kitang-kita ko na gumuhit muli
sa kanyang mga labi ang napakagandang ngiti.
Hindi na ako sumama pa sa kanya agad ko na lang tinungo ang aming kwarto
upang makapaglinis na ng katawan at makapag pahinga. Agad akong humiga ng kama matapos makapaglinis
ng katawan ilang minuto pa ay pumasok na rin si Ron galing din sa paglilinis ng
katawan. At sa hindi ko maipaliwanag na
dahilan ay bigla akong nakapagsalita ng pilyong bagay sa kanya. Na sana ay kinatok nya na lang ako sa banyo
upang nakapagsabay na lang kaming makapaglinis ng katawan. At tila armalite ang tanong sa akin, sunud-sunod
kaya naman binigyan ko lang sya ng matamis na ngiti. Hindi ko alam pero gustung-gusto ang laging
parang natutulala sya sa mga kalokohang pinagsasabi ko. Natulog kami matapos
ang konting usapan. Nauna syang
nakatulog kaya naman pinagmasdan ko ang napakaamong mukha ni Ron. Napakasarap pag masdan ang kanyang maamong
mukha. Tila isang napaka inosenteng
nilalang na walang muwang sa kamunduhan.
Sa hindi malamang kadahilanan ay gusto ko syang makatabi kaya naisip ko
na gisingin sya at sabihing nanaginip ako ng masama kahit hindi naman kasi
gusto ko lang makatabi sya. Sabihin nyo
ng pilyo pero yun ang totoo. Pumayag
naman sya. Para hindi sya mailang ay
pinagdikit ko ang aming kama kahit pa gusto kong sa isang kama na lang kami
magtabi. Ito na yata ang pinaka masarap
na tulog ko sa tanang buhay ko.
Kinabukasn ay kita ko sa mga mata nya
ang saya matapos nyang makatanggap ng text at matapos makipag usap sa ka chat
nya. Aaminin ko masyado akong
naapektuhan sa sayang kanyang nararamdaman.
May kung anong tumusok sa aking puso na nagdala ng kirot pero sino ba
naman ako para magselos? Sandali tama ba
ang sinabi ko SELOS? Bakit? Ano ba
talaga ang nararamdaman ko para sa kanya?
Parang ang bilis ko naman yatang mahulog sa taong ito upang makaramdam
ako ng sakit, ni hindi ko pa nga sya
lubusang nakikilala ganito na agad ang dating sa akin. Hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit sa
taong minamahal nya. Sa bawat ngiting
nakikita ko sa kanya ay mistulang pagkawala ko ng pag-asa na maging parte sya
ng buhay ko pero hindi ko ipinakita sa kanya na naaapektuhan ako.
Nagpahinga kami ng hapon ding iyon
ilang minuto pa ang nakalipas ay naramdaman kong tumayo si Ron agad kong
minulat ang mga mata ko upang malaman kung sya nga yun at nakita kong paalis
sya ay tinanong ko kung saan sya pupunta at sinabi nya na may kukunin daw syang
pera kaya sinamahan ko sya dahil wala rin naman akong gagawin dahil mag isa
lang din ako at sya lang ang sinasamahan ko.
At ng makuha nya na ang pera ay kumain kami sa isang refreshment stall
sa may mall. Ang saya ng pakiramdam na
kasama mo at kasabay mo sa pagkain ang taong sa tingin ko ay mahal ko na dahil
iba ang pakiramdam ko ng makasama at
makausap ko sya parang nagulo ang mundo kong tahimik simula ng makita ko
sya. Hindi ko maipaliwanag basta ang
alam ko malakas ang impact nya sa pagkatao ko.
Matapos makapaglibot ay bumalik kami ng hotel at dahil nagugutom na rin
naman kami ay kumain kami sa canteen na palagi naming kinakainan at syempre di
maiiwasan ang magpasiklab ako kaya naman kumanta uilt ako at bago ko pa
kantahin ang pangalawang kanta ay sinabi kong para sa kanya ito at nagsimula na
ngang tumugtog ang Ba't di mo pagbigyan ni King. Dama ko ang bawat linya ng kanta. Pinipilit kong itago ang tunay kong
nararamdaman para sa kanya. Dahil ayaw
kong mag-iba ang pakikitungo nya sa akin.
Takot ako sa rejection. Bigla na
lang syang umalis pagkatapos na pagkatapos kong kumanta hindi ko alam kung
bakit naging ganon ang reaksyon nya.
Pagdating sa kwarto ay agad ko syang tinanong kung bakit ganon ang
naging reaksyon nya at bakit bigla nya na lang akong iniwan. Napagtaasan ko sya ng boses dahil hindi nya
ako kinikibo hindi ako sanay. Para syang
isang bulkan na sumabog. Nakita ko ang
mga butil ng luha na tuluy-tuloy sa pag-agos mula sa kanyang mga mata at
kasabay ng bawat patak ng luha nya at ang mga salitang aking ikinabigla. Narinig ko mula sa kanyang mga sariling labi
na pinipigil lang din nya ang sarili nya na mahulog sa akin dahil na rin mayroon
syang naiwang kasintahan at nailabas na rin nya ang katotohanang isa rin syang
bisexual tulad ko. Ito ang gabing
hinding-hindi ko malilimutan. Hindi ko
na rin napigil ang sarili ko at siniil ko sya ng halik na nauwi sa pag-iisa ng
aming katawan nag-isa ang aming damdamin kahit pa alam kong nakaw na
sandali. Hindi ko pinagsisisihan ang
nangyari sa amin.
Hindi nagtagal ay bumalik na kami ng
UAE dito nakilala ko ang taong lubos na minamahal ni Ron ang taong pinangarap
ko na sana ay ako na lang. Dama ko at
nakita ko sa mga mata nila kung gaano nila kamahal ang isa't-isa, bagay na
kinainggitan ko. Habang papalayo si Ron
sa akin ay ang paglaho ng aking pag-asa na mahalin rin nya ako at bago pa mang
tuluyang magkahiwalay ang landas namin ng oras na iyon ay nakita kong lumingon
pa si Ron sa kinatatayuan ko. Tuluyan ng
nawasak ang pangarap ko na makasama pa sya sa buhay ko. Kahit pa hanggang pagkakaibigan lang ang
kayang ioffer ni Ron sa akin ay hindi ko nakalimutan na kamustahin pa rin sya
kahit pa alam kong minsan ay kasama nya ang boyfriend nya. Wala naman sigurong masama sa pagkamusta sa
kaibigan.
Ilang buwan din ang lumipas. Naging busy ako sa trabaho kaya naman
madalang ko ng makausap si Ron. Tambak
ang transactions and no time for me para makatakas ng tawag. Pero kahit ganon pa man hindi nawala kahit
isang segundo sa aking isipan si Ron, kung ano ba ang ginagawa nya o kung ayos
ba sya, kung masaya o nalulungkot ba sya.
Minsan kahit pa gaano kabusy sa trabaho pag naaalala ko ang mga ngiti
nito napapahinto ako, napapabuntong hininga, sabay naiiling at ngingiti na
parang wala sa sarili. Ganito kalakas
ang tama ko sa kanya. Isang gabi wala akong magawa at medyo bored kaya naman
naisipan ko syang tawagan, isa pa
sobrang miss ko na rin syang kausap.
Nang sagutin nya ang tawag ay may kakaiba sa kanyang boses alam kong may
mali sa kanya ngunit iba ang Ron na kausap ko ngayon. Malungkot na Ron ang nasa kabilang linya
ngayon. Alam kong may nangyari ngunit
ayaw nyang sabihin sa akin kung ano iyon.
Hihintayin ko na lang ang araw na handa na syang magkwento ng totoong
nangyari. Ganon yata siguro kung
talagang mahal mo ang isang tao, handa kang maghintay ng tamang oras at
panahon.
Tatlong araw ang nakalipas ay
nakatanggap ako ng tawag mula kay Ron.
Umiiyak ito, agad akong kinutuban
na tungkol ito sa kanyang boyfriend. At
hindi nga ako nagkamali. Naghiwalay sila
ni Lee ang taong lubos nyang minahal at pinagkatiwalaan. Dama ko ang sakit habang kinukwento nya ang
ginawa sa kanya ng magaling nyang boyfriend buti na lang at eksaktong rest day
ko kaya naman hindi na ako nagdalawang isip na puntahan sya. Kinabukasan ay inihanda ko ang sarili ko
upang puntahan si Ron dumaan na rin ako ng office upang makapag file ng
emergency vacation. Katulad ng lagi kong
sinasabi sa kanya dadamayan ko sya sa oras na kailanganin nya ako dahil mahal
ko sya kahit pa noong una ko pa lang syang nakita ay alam kong minahal ko na
sya. Weird, pero totoo. Sobrang saya ko kahit pa alam kong malungkot
si Ron. Kahit pa nasasaktan sya ngayon
dahil sa pagkakataong ito maipaparamdam ko na sa kanya ang buo kong
pagmamahal. Sa pagkakataong ito
kakailanganin nya ng someone na masasandalan.
I don't want to take advantage of the situation pero parang ganon na nga
yata ang mangyayari. Patuloy pa rin ang
paglalahad ko ng nararamdaman ko para sa kanya kahit pa magmukha akong tanga o
kahit pa para na akong sirang plaka na paulit ulit na lang din naman ang
sinasabi ko na mahal ko sya. Hindi ako
susuko maghihintay ako hanggang dumating ang araw na matanggap nya rin ang
pag-ibig ko para sa kanya.
Bago pa man matapos ang leave ko ay
nagkaroon kami ng masinsinang pag-uusap at ang panonood ng One More Chance ang
naging sanhi nito at ito na rin ang araw na pinakahihintay ko ang mabigyan ako
ng pagkakataon na mahalin sya at alagaan.
Oo, naging kami ni Ron ng araw na yun.
Masasabi kong isa na ito sa pinakamasayang parte ng buhay ko ang matupad
ang pangarap kong maging parte ng buhay ko si Ron.
Naging masaya ang ilang buwan ng aming
pagsasama kahit pa alam ko na minsan ay pumapasok at naiisip pa rin ni Ron si
Lee ay kuntento na ako sa katotohanang magkarelasyon na kami ngayon. Sobrang saya ko na kahit pa simpleng
pagtetext nya or simpleng mga pangungumusta over the phone ay nagagawa akong
pakiligin. Akala ko ay hindi na
matatapos ang kasiyahang iyon. Nagkamali
ako. Sa hindi inaasahang araw na
magkasama kami hindi sinasadya na nagkita palang muli si Ron at si Lee sa mall
ng minsang namasyal kaming dalawa at nagkausap pa sila. Okay lang sana eh ang problema ang Lee gusto
ulit pumapel. Ano yun matapos nyang
saktan at iwan babalikan nya para pulutin at angkining muli? At masaklap pa nito sa bibig na mismo ni Ron
nanggaling na may puwang pa sa puso nya para sa magaling nyang Ex. Ang sakit para sa akina ang marinig ang bagay
na iyon. Walang kasing sakit dahil sa
akala kong naghilom na ang sugat ng puso nya ay hindi pa rin pala. Hindi ko kinibo si Ron ng araw na iyon
hanggang makarating kami ng bahay ay nanatili akong walang imik pati sa
pagtulog ay hindi ko pa rin sya kinibo.
Paulit-ulit na umaalingawngaw sa aking pandinig ang katagang may puwang
pa sa puso nya para kay Lee. At dahil
doon ay hindi ako makatulog alam kong may mga sumunod pa syang sinabi ngunit
naging bingi ako at hindi ko na pa inintindi
dahil pakiramdam ko taluanan ako sa puntong iyon.
Sa pag-aakala nyang tulog na ako ay
bumulong ito sa akin. Ang hindi nya alam
ay pakinig ko ang lahat ng salitang kanyang inusal. Mga salitang sadyang nakapagpalambot ng puso
ko. Pero nanaig pa rin sa aking puso ang
nabuong desisyon. Oo desisyon na lumayo
pansamantala upang hanapin ko ang sarili ko at bigyan si Ron ng pagkakataong
makapag-isip kung ano at sino ba talaga ang gusto nyang makasama.
Nag file ako ng vacation leave at
umuwi sa Pilipinas upang makapag unwind at maka langhap ng sariwang hangin
kumbaga. Kahit pa nasa bakasyon ako
sadyang hindi ko maalis sa isip ko si Ron.
Mahal ko talaga ang taong ito.
Hindi ko kakayaning mawala sya sa buhay ko. Tatapusin ko lang ang bakasyon ko at babalik
agad ako upang makapag-ayos na kaming dalawa.
"Hintayin mo lang ako Buddy at maaayos din ang lahat."
Nang makabalik ako ay haharapin ko na
sana si Ron ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon may emergency na nangyari sa
office kaya hindi ko man lang sya natawagan na nakabalik na ako dahil lumipat
ang office namin at kailangan ko ring lumipat agad ng bahay dahil na rin
masyadong mapapalayo ang byahe ko papasok, tatlo sa mga kasamahan ko ang
nagresign, kaya lahat ng trabaho ay halos tumambak sa akin. Madaming bagay ang
nangyari bago pa man ako nakakita ng tyempo na makausap sya at para may sense
of surprise pupuntahan ko na lang sya sa bahay nya. Planado na ang lahat at alam kong magkakaayos
na kami. Excited akong tumungo ng Abu
Dhabi dahil sa wakas matapos ang malalim na pag-iisip ay makakasama ko na muli
ang pinakamamahal ko.
Nakarating ako at naaubutan ko ang isa
sa mga kasamahan nya sa labas at tinanong ko kung nasaan si Ron ngunit hindi
daw nito alam. Tinanong ko na lang kung
pwede ba akong pumasok tutal may susi naman ako ng kwarto nito pumayag naman
sya. Pagpasok ko ng kwarto ay bumalik
lahat ng ala-ala lahat lang ng masasayang yugto ng buhay namin. Ang sarap ng pakiramdam. Damang dama ko na at home ako sa kwarto
nya. Patuloy ako sa pag-aalaala hanggang
sa nakatulog ako. Naalimpungatan na lang
ako ng marinig kong may taong paparating, wari ko'y si Ron. Sa sobrang taranta ko ay agad kong inayos ang
sarili ko. Sabik na akong makita,
mayakap, at mahagkang muli si Ron.
Ang inaakala kong pag-aayos naming
dalawa ay nauwing muli sa pagtatalo nakita ko mula sa likuran ni Ron na kasama
nya si Lee. Talaga bang nagkabalikan na
sila? Bakit hindi man lang sinabi sa
akin? Ang sakit makita ang taong mahal
mo kasama ang taong nanakit sa kanya at tila kampante pa rin sila sa
isa't-isa. Hindi ko napigil ang sarili
ko at nasaktan ko si Lee. At kahit si
Ron ay napagtaasan ko ng boses at napagdesisyunan kong lumayo na kay Ron bago pa
man nya ako masaktan ng tuluyan ay unahin ko ng saktan ang sarili ko. Nagpapaliwanag si Ron ngunit bingi na ako sa
mga paliwanag hindi ko kayang makinig kaya naman dali-dali akong umalis ng
bahay nya kahit pa nanlalabo ang aking paningin gawa ng walang awat na daloy ng
mga luha sa aking mga mata. Masakit
sobrang sakit.
Ilang araw, linggo, at buwan ang
lumipas pilit na nakikipag ugnayan pa rin si Ron sa akin ngunit sa hindi ko
maipaliwanag na kadahilanan ay tila hindi ko magawang pakinggan ang kanyang mga
paliwanag. Sadya yatang kinain na ako ng
SELOS. Hindi ko man gustong gawin sa
kanya ang hindi sya kausapin ay ginawa ko pa rin. Hindi ko malaman sa sarili ko bakit ko
hinayaang kaiinin ako ng aking emosyon na nauwi sa pagkawala ng taong lubos
kong minamahal. Pagkawala nga ba o ako
ang lumayo? Ang hirap ng kalagayan ko
ngayon ngunit pinili kong hindi pakinggan ang bawat paliwanag na kanyang nais
ipaabot sa akin. Hindi ko kayang marinig na mahal nya pa rin si Lee at
magkakabalikan na sila. Hindi ko kaya.
Kung alam mo lang Ron labis akong
nahihirapan ngayon dahil lubos akong nangungulila sa mga yakap at halik
mo. Sa mga mata mong punung-puno ng
damdamin. Ninananais kong makapiling
kitang muli ngunit paano? Kung mas
pinili kong huwag makinig at magpadala na lamang sa bugso ng aking
damdamin. Madaming katanungan sa isip ko
na hindi ko mahanapan ng kasagutan.
Nagkaroon ang puwang ang pagkatao ko na dati ay kumpleto.
Halos araw-araw wala akong inisip
kundi ang kalagayan ni Ron. Na sana nasa
maayos syang kalagayan, na sana masaya sya, na hindi sya na nasasaktan. Minsan ninais kong puntahan sya sa bahay nya
upang makita ang kalagayan nya pero kinakain ako ng PRIDE ko. Mas ginusto ko pa ang ako ang maghirap kaysa
makita syang masaya na wala sa piling ko.
Makasarili na kung makasarili pero hindi ko kakayaning makita syang
masaya sa piling ng iba. Dahil dapat sa
piling ko sya lumigaya hindi sa kung sino pa man.
Naging miserable ang buhay ko. Nakita ko na lang ang sarili ko na nilulunod
ang sarili gabi-gabi sa pag-inom ng alak.
Mas mabuti ng ganito, kaysa magkasakitan pa kami. Sa ganitong sitwasyon, naalala ko si Ron ng
makita ko syang nahihirapang makaahon sa nabigong pag-ibig nya kay Lee. Ang hirap pala ng pinagdaanan nya. Ngayon ko masasabing madali lang pala ang
magpayo pero pag ikaw na ang nasa katulad na sitwasyon hindi mo kakayaning
gawin ang mga bagay na madali mong naipapayo sa iba. Pero kahit pa ganon ang nangyari sa amin
hindi ko pa rin kayang kalimutan ang pag-ibig ko para kay Ron. Hindi ko sya kayang mawalay sa piling
ko. Kakayanin ko na sigurong lunukin ang
pride ko na naging sanhi ng pagkakahiwalay namin upang makasama at makapiling
ko lang syang muli. Kailangan gawin ko
yun or else baka tuluyan na syang mawala sa akin. At hindi ko ito kakayanin.
"Ito na to, I need to do
something to win him back. Whatever it
takes I am willing to take the risk just to have him back."
Itutuloy. . . . . . . . . . .
unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com
No comments:
Post a Comment