Against All Odds: Book 1 (16-20)

By: Migs

Blog: miguelsshortbisexualstories.blogspot.com

E-mail: miguisalvador@yahoo.com

[16]

Nagme-meeting kaming mga bagong sampa sa Internal Medicine Department. Di ko akalain na nagsisimula ng gumanda ang mga bagay bagay para sa akin. Isang buwan na ang lumipas. Di na ako ngayon isang general practitioner, isa na akong attending physician, isang doktor na may spesyalisasyon. Di lang ito ang ikinagagalak ko ngayon. Maganda na rin ang mga bagay bagay sa pagitan namin ni Jase, wala ng bangayan, di na kami yung dadaan ang isang araw na walang kibuan.

Masasabi kong masaya na ako ngayon. Masayang masaya.

Tumunog ang aking cellphone, tinignan ko kung sino ang nagtext. Si Jase.

“Uuwi ka na mamya diba?” sabi nito sa text. Napangiti ako.

“Oo. bakit, dear?” reply ko dito, nauwi na nga sa tawagan ng dear, ayon kasi kay Jase ay masyado ng maraming nangyari nung Honey pa ang tawagan namin at hindi na namin pa gustong maalala lahat ng iyon.

“Wala naman, dear, gusto sana kasi kitang sunduin dyan sa ospital.” sagot nito, napangiti ulit ako.

“Ok.” sabi ko. Itinago ko na sa bulsa ko ang aking cellphone.

Lumipas ang ilang minuto ay nagtext ulit si Jase. Medyo nakukulitan na ako dito dahil gusto kong makinig sa meeting pero di ko rin napigilan ang sarili ko at sinilip din iyon.

“I love you.” sabi sa text.

0000oooo0000

Paglabas ko ng ospital ay nagulat ako at andun na agad si Jase sa parking lot, nakasandal ito sa kaniyang itim na kotse. Bakas na bakas sa mukha nito ang saya. Nang magtama ang aming tingin ay kumaway pa ito sakin at pinagmamadali ako papunta sa kaniya.

“Bakit ba apurado ka ngayong araw na ito?” tanong ko dito. Ngumiti lang ito at pinagbuksn ako ng pinto, pagpasok ko ng sasakyan ay may tatlong cupcakes na nakalatag sa dashboard. Bawat ibabaw ng icing na iyon ay may letra at simbolong nakalagay. Sa unang cupcake ay ang letrang “I” sa pangalawang cupcake ay ang simbolong heart at sa pangatlo ay ang letrang “U”.

Di ko na napigilan ang sarili ko, nang makasakay si Jase ng sasakyan ay agad kong hinila ang batok nito palapit sakin.

“Bakit ba ang sweet mo ngayon ha? May nagawa ka bang kasalanan?” tanong ko dito, sumimangot lang ito.

“Bakit?” tanong ko dito, di na ito sumagot. Pinaandar na nito ang sasakyan ng walang kibo.

“Hawakan mo yang cupcake. Baka pag nagbreak ako magtalsikan sa mukha mo yan.” malamig na sabi ni Jase, nagtaka naman ako kung bakit biglang nagiba ang mood nito. Ikinibit balikat ko lang iyon.

0000oooo0000

Dare-daretso itong pumasok sa apartment, bagsak balikat kung tama ang aking obserbasyon. Nagtaka ulit ako pero agad ding may sumagi sa aking isip kung bakit nagkakaganito si Jase. Pumasok narin ako ng apartment at nagulat sa gayak nito. Puro banderitas ang paligid na kala mo fiesta, may mga lobong nagkukumpulan sa kisame at may nakahandang pagkain at cake.

“Nakalimutan mo na.” malamig na sabi ni Jase habang ang nguso naman nito ay talaga namang sumayad na sa kaniyang dibdib sa haba. Napatawa ako.

“Nakalimutan ang alin?” pangaasar ko. Tumalikod ito sakin, halatang halata ang pagtatampo.

Niyakap ko ito mula sa likod at hinalikan ang batok niya.

“Happy Monthsarry.” bulong ko habang nakayakap parin ako sa likod niya, agad itong humarap sakin, may ngiti ulit na nakaplaster sa mukha niya.

“Hmpft! Ngayon mo lang naalala!” pagtatamputampuhan nito sabay nguso ulit.

“Alam mo, parang gusto kong lagi ka nang pagtampuhin. Ang cute- cute mo pag nagtatampo!” sabi ko dito sabay pisil sa kaniyang pisngi. Nang makabawi na sa panggigigil dito ay agad ko naman siyang niyakap ulit.

“Bakit ko naman makakalimutan ang monthsarry natin?” tanong ko dito, umiling ito at iniyukyok ang mukha niya sa aking leeg.

“Ewan ko, baka may mahal ka ng iba.” tamputampuhan ulit na sabi ni Jase, napangiti ako.

“Syempre naman di mangyayari yun, pwera na lang siguro kung hindi ka na pogi saka di na maganda ang katawan mo.” pangaalaska ko dito.

“Ah ganun?!” sabi nito sakin saka marahang kumalas sa aming yakapan, hinubad nito ang kaniyang t-shirt, pantalon at brief saka ngumiti ng nakakaloko.

“Oh bakit ka naghubad?” pigil tawa kong tanong dito.

“Gusto kong sulitin ang pagmamahal mo habang pogi at maganda pa ang katawan ko.” sabi nito sakin saka malokong gumiling giling palapit sakin. Napatawa naman ako. Sinubukan kong lumayo dito pero alam kong mahuhuli din ako nito.

“Galing akong ospital, madaming germs sa katawan ko, ligo muna ako.” sabi ko dito pero di ito nagpatinag, iniyakap na niya ang sarili niya sakin. Nararamdaman ko ng unti unti ng nabubuhay ang laman sa pagitan ng mga hita nito.

“Tss! Fuck the germs!” nangaakit na sabi ni Jase sakin saka bigla akong binuhat, iniyakap niya ang magkabila kong paa sa kaniyang bewang atsaka pinaikot ang aking mga kamay sa kaniyang leeg.

“Saan mo ako dadalin?” tanong ko dito.

“Sa dining table.” nakangising sabi nito sakin.

“May mga pagkain.” sabi ko dito, inialis niya ang kaniyang kanang kamay na nakasuporta sa kaniyang pagbuhat sakin atsaka hinawi ang mga nakahanda sa lamesa. Naganda basag ang mga plato at natapon ang mga pagkain sa ginawa niyang yun.

“Wala na siya ngayon.” sabi nito saka ako dahan dahang inihiga sa lamesa ibinuka niya ang aking mga paa saka umakyat sa lamesa at pumatong sakin at inilapit na nito ang kaniyang mukha sa aking mukha.

“I love you.” bulong nito.

“I love you too.” sagot ko at nagsalubong na ang aming mga labi.

“Teka lang Jase.” awat ko dito.

“B-bakit?” tanong nito, halata na ang pananabik sa kaniyang boses.

“Yung cake.” sabay turo ko sa cake na nasa dulo ng lamesa. Ngumiti itong nakakaloko.

“Hayaan mo yan dyan.” nakangising sagot nito sakin, agad namang kumunot ang noo ko, pero agad nawala iyon ng magsalubong ulit ang aming mga labi.

0000oooo0000

Painit ng painit ang aming halikan, para bang bawat sulok ng aking bibig ay nasuyod na ng kaniyang dila, radmam ko rin na medyo humahapdi na ang paligid ng aking mga labi pero wala ito sakin. Gusto ko ang nangyayari. Sa oras na naghihiwalay ang aming mga labi ay magtititigan kami, tila nangungusap ang mga mata ni Jase at kapag nakabawi na ito ay agad nitong isasalubong sakin ang kaniyang mga labi.

Sa bawat paghihiwalay din ng aming labi ay unti unti ring hinuhubad ni Jase ang aking mga damit, di na ako tumutol. Alam ko na ang gustong mangyari nito.

“I love you.” bulong nito sakin ng maihubad na nito ang lahat ng aking damit. Saka nagbitiw ng isang pilyong ngiti. Lalo nitong idiniin ang kaniyang katawan sa aking katawan.

Tila hindi na nito mapigilan ang kaniyang pananabik at sinimulan na nitong halikan ang iba pang bahagi ng aking mukha, sinimulan na nitong dilaan ang aking kaliwang earlobe na nakapagbigay sakin ng ibang sensasyon.

“J-Jase.”

“Shhh, I'll take care of you, dear.”

Agad nitong ibinaba ang kaniyang halik sa aking leeg habang ako naman ay di magkamayaw ang mga kamay sa paghaplos ng kaniyang likod at mga muscles sa kamay. Ibinaba na nito ang kaniyang mga halik sa aking magkabilang nipple nilaro niya iyon gamit ang kaniyang mga dila, paminsanminsang dala marahil ng kaniyang libog ay kakagat siya sa napiling nipple na makapagpapaungol naman sakin.

“Dear paglaruan mo...” nakangising sabi nito sakin at hinila niya ang aking kanang kamay at pinahawak niya sakin ang kaniyang malaking sandata.

“uhmmm...” ungol nit Jase nang simulan ko na itong paglaruan, mayamya pa ay inilapat nito ang mga labi niya sa aking mga labi. Ginawa kong korteng bilog ang aking kamay, kung saan pwede niyang ilabas pasok ang kaniyang ari, halata akong nasasarapan siya sa aking ginagawa sa kaniyang sandata sa pagitan ng aming magkadikit na mga katawan.

“Dear, kahit anong gawin ko, wag mong ititigil yan ha?” sabi nito sabay dila ulit sa aking tenga, tumango ako at isang matipid na ungol na lang ang sinagot ko.

Napansin kong panay ang ulos ni Jase sa aking palad na nakabilog, sarap na sarap siya sa aking ginagawa, nung aktong aalisin ko ang aking kamay sa pagitan namin ay pinigilan niya ito. Tinignan ko ito, nginisian lang ako nito saka umiling.

Nararamdaman kong nagtetense na ang mga muscles ni Jase at pabilis narin ng pabilis ang pagulos nito sa aking kamay habang maghinang ang aming mga labi, maya maya pa ay bumilis na ang hininga nito at kumalas sa aming halikan.

“Ughhh! Ahhhh... Dear, ayan na ako... ahhhh....” at naramdaman kong may mainit na likido na pumalaman saming pagitan na siya ring bumalot sa aking kamay na ginawang parausan ni Jase.

Hinalikan ulit ako ni Jase, masuyo at puno ng emosyon, nararamdaman kong ikinikiskis ulit nito ang kaniyang sandata sa aking kamay.

“Dear, bubuntisin na kita ha?” nangaalaskang sabi sakin ni Jase, nahampas ko lang ito ng aking libreng kamay.

“Dear, patigasin mong mabuti ah?” sabi nito sabay hagikgik. Nginisian ko lang ito.

Bumaba na si Jase ng lamesa, hinila ako nito hanggang ang puwet ko ay nasa dulo ng lamesa saka itinaas ang aking dalawang paa sa kaniyang balikat. Unti unti niyang ipinasok ang ulo ng kaniyang ari sa aking butas. Sinanay niya muna ang aking butas saka dahan dahang iniapit ang kaniyang mukha sa aking mukha, masuyo ako nitong hinalikan saka puwersahang inulos ang kaniyang malaking ari sa aking butas.

Sa pinagsamang sensasyon ng sakit at sarap ay naihiwalay ko ang aking labi sa mga labi ni Jase at di napigilang umungol.

“Ahhhh...” at wala sa isip kong itinulak si Jase palayo saki pero talagang mas malaking tao sakin si Jase kaya't itinuloy nito ang pagulos at muling inilait ang kaniyang mukha sa aking mukha.

“Alam mo kung bakit ako nagpalabas agad kanina?” bulong nito sakin, umiling lang ako at tinignan siya ng daretso sa mukha.

“Para.. mas.. matagal... kang.. masarapan.” sabi nito sa pagitan ng bawat ulos, gustong gusto nitong babawiin palabas ng butas ko ang kaniyang ari at kapag ulo na lang ang natitira sa loob nito ay agad itong uulos pabalik.

“A-aaroon, ang sarap mo.” sabi nito at wala sa sariling kinagat ang aking binti.

“Ahhh, shit... sige pa Jase... ahhhh.. Jase...”

Nang marinig ako nitong magmakaawa ay bigla nitong hinugot ang kaniyang ari at ngumiti. Iniyakap nito ang magkabila kong paa sa kaniyang bewang at ang magkabila kong kamay sa kaniyang leeg at binuhat ako papunta sa kama.

Dahan dahan ako nitong ibinaba sa kama at humiga siya at iniunan ang kaniyang magkabilang kamay sa kaniyang ulo na nagpapakita ng kaniyang mabuhok at malinis na kilikili, napangiti ako. Agad akong sumapa dito at umupo sa kaniyang tiyan, inilapit ko ag aking labi sa kaniyang mga labi. Nang pumikit na ito sa aming ginagawang halikan ay agad kong patalikod na dinakma ang kaniyang ari at pinatigas ulit iyon.

Sinubukan niyang imulat ang kaniyang mga mata pero ipinikit ulit iyon ng aking libreng kamay. Nang maramdaman kong matigas na ang ari ni Jase ay walang sabisabi kong ipinasok iyon sa aking butas ng di naghihiwalay ang aming mga labi. Napadilat siya at gustong humiwalay sa aming halikan pero pinigilan ko siya. Nakikita kong nasasarapan ito. Marahan akong kumalas sa aming halikan.

“Sarap nun, dear.” sabi ni Jase habang para akong hinete, akyat baba ako sa kaniyang ari.

Di narin natiis ni Jase at sinalubong na nito ng ulos ang aking ginagawang taas baba inabot narin nito ang aking ari at sinimulan na niya itong jakulin. Napangisi ako.

“Malapit na ako. Dear. Sabay tayo.” pero agad kong hinugot ang kaniyang ari sa aking butas.

“Dear?!” may naiinis nang sabi ni Jase sakin.

“Sabi mo gusto mo akong masarapan ng matagal?” tanong ko dito sabay nagpakawala ng nakakalokong ngiti. Hinila ko ito papunta sa sala at tumuwad ako sa harapan ng salamin na naghihiwalay sa sala at kusina.

“Perve!” sigaw sakin ni Jase saka biglang ipinasok ang kaniyang ari sa aking butas.

“Ahhhh...” pero agad naputol ang pagungol kong iyon ng takpan ni Jase ang aking bibig at inangat nito ang aking ulo, pilit na ipinakita sakin kung ano ang itsura namin habang nagsesex. Ang sarap panuorin ni Jase na habang naulos sa king likod ay hinihimas naman ng kaliwang kamay niya ang matipuno niyang dibdib habang ang kanag kamay ay nakaabot sa aking ari at jinajakol iyon.

Mayamaya pa ay nakita kong nagsisimula ng bumilis ang pagayuda ni Jase at nagtetense na ulit ang mga muscles nito sa tiyan, pero agad niya ring hinugot ang kaniyang ari, nagtaka naman ako at nabitin din.

“gusto kong kahalikan ka habang pareho tayong nilalabasan.” bulong nito sakin ng ihiga ako nito sa sofa, agad nitong itinaas ulit ang aking magkabilang paa at inilagay iyon pareho sa kaniyang kanang balikat. Umulos ulit si Jase at dahan dahang inilapit ang kaniyang mga labi sakin.

Pabilis ng pabilis, naramdaman ko narin na unti unting umaakyat ang aking katas papunta sa aking ari. Naramdaman kong llong idiniin ni Jase ang halik niya sakin at may mainit na likido akong naramdamn sa aking likuran kasabay nun ang pagsabog ng sarili kong katas.

“I love you.” bulong ni Jase sakin.

“I love you too.” bulong ko dito.

Itutuloy...

[17]

Nagising ako ng maramdaman kong may nagva-vibrate sa pagitan namin ni Jase, cellphone niya pala, gigisingin ko na sana si Jase ng makita ko kung sino ang natawag dito. Si Sandra. Agad akong tumalikod dito, mayamaya pa ay narinig ko na nagising na si Jase, tinignan niya ang natawag at nagbuntong hininga.

“Yes?” sagot nito.

“Sandra, napagusapan na natin to... alam kong di madali pero...” bahagyang tumigil si Jase at narinig kong bumukas ang pinto ng kwarto, agad akong lumingon at wala ng Jase na nakita doon. Kinabahan ako.

Bumangon na ako at nagpunta sa CR, di ko na nilingon si Jase, alam kong lumabas ito ng apartment para makausap ng maayos si Sandra.

“May dapat pa ba akong malaman?” tanong ko sa sarili ko at nakita ko na lang na tinitignan ko ang sarili ko sa salamin ng CR at nagulat ng marealize na nararamdaman ko ulit ang nararamdaman ko noon nung huli akong tumitig dito.

Ang pakiramdam ng katangahan.

Pero dahil pinangako ko sa sarili ko na hindi na ulit mauulit ang dati ay napagpasyahan kong kumprontahin si Jase tungkol sa pagtawag na iyon ni Sandra, kapag dineny niya na si Sandra yun, yun na ang basehan na naggagaguhan lang ulit kami.

0000ooo0000

Nang matapos na silang magusap ni Sandra ay naglakad na pabalik si Jase ng apartment, sakto namang palabas na ako para mag-jogging, sinunggaban ko na ang pagkakataon at kinausap na ito.

“Jase, kamusta na si Sandra?” tanong ko dito, natigilan naman ito. Tumuwad na ako at sinuot ang aking sapatos.

“Si Sandra yung kausap mo diba?” tanong ko ulit dito, nagbuntong hininga si Jase.

“Oo, gusto niya raw ako makausap.”

“Ah ok.” sabi ko dito, magsisimula na sana ako sa pagtakbo ng hawakan nito ang braso ko at pinaharap sa kaniya. Inilapat nito ang mga labi niya sakin, nagulat ako.

“I love You.” bulong nito ng maghiwalay ang aming mga bibig sa halikan na iyon.

“Ako ng bahala kay Sandra. Sana pagkatiwalaan mo ako.” napatango na lang ako sa sinabi niyang yun.

Lahat ng pangamba ko at paghihinala sa totoong nararamdaman sakin ni Jase ay nawala.

0000ooo0000

“Mahal talga ako ni Jase.” nasabi ko sa sarili ko habang nagja-jogging paikot sa village. Di ko napigilang mapangiti.

Bigla naman akong napatigil sa pagtakbo ng biglang may lumikong itim na kotse kung saan muntik na akong mahagip, agad din itong tumigil pagkalikong pagkaliko sa aking harapan, rinig ko kung pano umiyak ang gulong nito sa biglang pagliko at pagtigil. Tumuwad ako at hinabol ang aking hininga, sa isip ko kasi kung makikipagsuntukan ako sa nagmamaneho nito ay kailangang buo ang lakas ko.

“Tarantado ka ba?! Ano akala mo dito, high way?! Asa loob ka ng village!” sigaw ko dito saka itinunghay ulit ang aking tingin.

Nagulat ako ng makita si Nate.

“Kamusta na, kiddo?” tanong nito di ako kaagad nakasagot at tinignan maigi ang itsura nito.

Ang laki ng pinagbago ni Nate, namumutla ito at malaki ang pinayat, lumalim din ang ilalim ng mata nito na nagbibigay sa kaniya ng itsura na parang isang bampira, wala na ang kadalasang ngiti sa bibig nito at ang ere ng pagiging arogante.

“Nate, ok ka lang ba?” tanong ko dito. Umismid ito.

“So kayo na pala ni Jase ulit?” tanong ulit nito, may galit na sa kaniyang mga mata.

“Nate, please, itigil na natin ito. Walang kumpetensya sa pagitan niyo ni Jase. Please, Nate, mahal namin ni Jase ang isa't isa.” sabi ko dito, nagsimula na akong lumapit dito.

Habang papalapit ng papalapit ako kay Nate ay lalo kong nakikita ang laki ng pinagbago nito. Wala sa isip kong inabot ang mukha nito, nagulat ako ng malamang mataas ang temperatura ng katawan nito.

“Nate, ok ka lang ba? Nilalagnat ka.” pagaalala kong sabi dito.

“Ok lang ako.” matigas na sabi nito.

“Nate...”

“Aaron, itigil mo na ang pagpapahirap sakin, matagal ko ng pinagsisihan ang pagiwan sayo noon. Mahal kita, please sumama ka na sakin.” natameme ako sa sinabi nito.

“Sorry, Nate, pero matagal na tayong tapos.” sabi ko dito, muli kong inabot ang mukha nito pero agad hinawi ni Nate ang aking kamay.

“Mahal kita! At sasama ka sakin at wala ka ng magagawa doon.” sigaw nito sakin sabay lapat ng panyo sa aking ilong at bibig.

Naramdaman kong naginit ang daluyan ng hangin sa saking bibig at ilong at miya miya pa ay nahilo na ako, napaupo na ako sa kalsada, sinundan naman ako ni Nate paupo at hindi parin inaalis ang panyong nakatakip sa aking ilong at bibig. Huli kong nakita ang malungkot na pares ng mata ni Nate bago pa magdilim ang buong paligid.

0000ooo0000

Sinubukan kong abuting ng kaliwang kamay ko ang aking ulo dahil sa nararamdamang kirot doon pero di ko ito magawa dahil may pumipigil dito, naramdaman ko ring may nakabusal sa aking bibig. Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata sinanay ko ito sa liwanag, nang masanay na sa liwanag ang aking mga mata ay saka ko napagtantong nakahiga ako sa isang malaking kama kung saan nakatali ang aking kamay sa malaki at magarang headboard.

Nang igala ko pa ulit ang aking mata ay dun ko napansing lahat sa kuwartong iyon ay malaki atsaka magagarang muwebles, ang mga bintana ay malalaki rin na siyang natatakpan ng magagarang kurtina, ang kisame ay mataas at may maliwanag na chandelier na nakasabit sa gitna nito.

“Nasan ako?” tanong ko sa sarili ko. sinubukan kong magpapalag at dun ko napagtatntong pati ang aking mga paa ay nakatali din. Nagsisimula na akong magpanic.

“Masasaktan ka lang sa ginagawa mo.” sabi ng isang pamilyar na boses. Si Nate, nakatayo sa may pinto. Lumapit ito sakin at umupo sa kama. Hinaplos nito ang aking mukha. Malungkot ang titig nito sakin.

“Di ko kayang nakikita kang nakagapos at nakabusal, ipangako mo sakin na pagkinalagan kita at tinanggal ko ang busal mo ay di ka magsisigaw at manlalaban.” malungkot na sabi ni Nate. Tumango lang ako.

Sinimulan na nitong kalagan ang aking mga tali, di ko na napigilan ang sarili ko at tinanggal ko na ang busal sa aking bibig. Di ako nagtatakbo at nagsisisigaw, tinignan ko lang si Nate. Di ko mapigilang mapaluha.

“Bakit, Nate?” tanong ko dito, agad na lumatay sa mukha nito ang galit.

“Bakit?! Di ko kaya na nakikita kong masaya ka sa piling ni Jase! Tayo ang nararapat sa isa't isa, Aaron. Hindi kayo! Alam kong di ka sasama sakin kaya puwersahan kitang nilayo kay Jase. Di pwedeng maging kayo. Akin ka lang Aaron, tayo ang dapat na nagsasama.” sabi ni Nate, puno ng awtoridad ang boses nito.

“Nate, di na ikaw ang laman ng puso ko.” sabi ko dito, nanlaki ang mga mata nito sa galit at nakita kong sumara ang kamay nito na isinalubong naman niya sa aking panga. Isang nakakabinging suntok ang binigay sakin ni Nate.

“Hindi! Gagawin ko ang lahat para lang maibalik sakin ang pagmamahal mo!” sigaw nito at isa pa sanang suntok ang pakakawalan nito nang sipain ko ito at nagtatakbo ako papuntang pinto pero sarado ito, agad akong pumunta sa tapat ng bintana at nagsisisigaw pero wala akong makitang bahay na malapit sa bahay na kinaroroonan namin.

“Huwag ka ng magaksaya ng lakas mo. Walang makakarinig sayo.” sabi ni Nate sa likod ko at muli kong nakita ang panyong may halong gamot, tinulak ko si Nate pero huli na nailapat na niya ang panyo sa aking ilong at bibig.

Kadiliman.

“Musta ka na kiddo?” gising sakin ni Nate, balik ako sa simula. Nakatali ang aking mga kamay at paa pero di na ako nakabusal. Pero may isa akong narealize na lalong nakapagpataas ng kaba at takot ko.

“Nate ni-lalamig ako.” sabi ko kay Nate nang mapansing wala na akong suot. Abala naman ito sa pagguhit sa isang canvass.

“Nate, please.” naiiyak ko ng sabi dito. Agad na lumatay sa mukha ni Nate ulit ang galit.

“Hindi! Sa tingin mo ganun, ganun na lang yun?! Kapag ako nagmamakawa sayo lagi mo na lang hinihindian. Ngayon, ikaw naman ang di ko pagbibigyan.” sabi nito na nanlilisik ang mata. Nagsimula ng umagos ulit ang luha sa aking mga mata.

“Nate please.” pagmamakaawa ko ulit dito, ngumisi lang ito.

Pinagmasdan ko ito habang dahan dahan itong tumayo sa pagkakaupo at inilapit ang kaniyang mukha sa aking mukha.

“Ang cute mo kapag nagmamakaawa, kiddo.” sabi nito sabay sibasib sakin ng halik. Lalong umagos ang mga luha mula sa aking mga mata, nalasahan ko ang beer sa laway ni Nate. Nakainom na ito.

“Namiss kita, kiddo, alam mo ba yun? Sobrang miss na miss na kita.” sabi nito ng maghiwalay ang aming mga labi sabay haplos sa aking binti.

“Nate p-please.” sabi ko dito.

“Hindi, Aaron, gagawin ulit kitang akin.” sabi nito, nakita kong may isang luha na pumatak galing sa kaliwang mata nito.

Untiunti nang hinubad ni Nate ang kaniyang suot, pagkatapos ay sumampa na sa higaan, lumuhod ito sa pagitan ng aking mga paa saka lumiyad at inabot ang aking leeg. Sinimulan na niya itong dilaan at halikan.

“Nate, please.” pagmamakaawa ko ulit dito.

“Bakit? Matagal mo nanaman itong ginagawa sa iba't ibang lalaki diba?! Puta ka diba?!” sigaw ulit ni Nate, napatiim bagang na lang ako. Lalong umagos ang mga luha sa aking mga mata. Hinaplos ni to ang aking pisnging basang basa na ng aking mga luha. Bumugha ito ng hangin.

“Sorry. Sorry, Aaron. Sorry.” sabi nito at nagsimula naring bahain ng luha ang sarili nitong mga mata. Tinuloy nito ang paghalik sa aking leeg habang nahikbi parin. Di ko na mapigilan ang aking mga luha.

Sunod na nilaro ni Nate ang aking mga utong, kinakagat iyon paminsan minsan, sunod nitong ibinaba ang kaniyang halik sa aking pusod at pinaglaruan ang hilera ng buhok duon pababa sa aking ari. Wala na akong lakas pa para manlaban, mahigpit na nakatali ang aking mga kamay at paa at maski magsisigaw ako ay wala namang makakarinig.

Ipinikit ko na lang ang aking mga mata, pero maski mahigpit ng nakasara ang aking mga mata ay nakagawa parin ang aking mga luha ng paraan para makalabas.

“Sorry Aaron. Sana mapatawad mo ako.” bulong nito, binuksan ko ang aking mga mata at nakita si Nate na pumupuwesto na sa pagitan ng aking mga hita, alam ko na ang binabalak nito at sinubukan kong manlaban. Pero wala na akong magawa. Iniangat nito ang aking bewang at naglagay ng unan doon.

“Sorry, Aaron.” sabi ulit nito at nakita kong umagos ulit ang mga luha nito saka pumikit kasabay nito ang pakiramdam na parang may mahapdi sa aking likuran. Sinisimulan na nitong ipasok ang kaniyang ari sa aking likuran.

Di ko maintindihan kung bakit humihingi ng tawad si Nate pero itinutuloy parin nito ang panghahalay sakin. Nang maglaon ay para na lang akong isang sex doll, walang magawa sa pambababoy na ginagawa sakin, tanging ang mga luha ko na lang at ang impit na sigaw ang nagpapakita ng aking pagtutol sa nangyayaring panghahalay.

Itinuon ko ang aking tingin sa mukha ng lalaking nakaluhod sa pagitan ng aking mga hita, malungkot ito, walang bahid na may nararamdaman itong sarap sa kaniyang mga pagulos na ginagawa, nakikita ko ang patuloy na pagagos ng mga luha nito mula sa kaniyang mukha.

“Sorry, Aaron, kailangan ko lang talagang gawin to para maging akin ka na at hindi na muling agawin ni Jase sakin.” sabi nito at tuloy parin siya sa pagulos, idinapa na nito ang sarili saking katawan.

Naramdaman kong pabilis na ng pabilis ang mga ulos ni Nate, ipinaling ko na lang ang aking mukha sa kaliwa at hinayaan ang nagsasamantala sakin na marating ang kaniyang rurok. Maya maya pa ay naramdaman ko ang mainit na likido galing sa ari ni Nate sa aking likuran. Pawisan parin itong nakadagan sakin.

Wala paring tigil ang pagtulo ng aking mga luha. Ipinikit ko ang aking mga mata. Naramdaman kong tinanggal na ni Nate ang pagkakalagay ng kaniyang ari sa aking likuran at base sa paggalaw ng kama ay bumangon na ito. Mayamaya pa at naramdaman ko na lang na kinakalagan na ni Nate ang aking mga kamay at paa. Pero huli na, wala na akong lakas, gusto ko ng matulog at burahin sa aking isipan ang pambababoy na ginawa ni Nate.

Muli kong naramdamang gumalaw ang kama sa iisang bahagi lang kung saan ako nakaharap, iminulat ko ulit ang aking mga mata at nakita ang maamong mukha ni Nate na puno ng pagsisisi at luha. Inilapit nito ang kaniyang mukha sa aking mukha ta inilapit ang kaniyang labi sa aking mga labi.

“Sorry.” bulong ulit nito ng ihiwalay na niya ang kaniyang labi sa aking mga labi. Nakita kong tuloy parin ang pagiyak nito.

Ipinikit ko na ang aking mga mata.

Itutuloy...

[18]

Hinihimas ko ang lugar sa aking kamay kung san ako ginapos kagabi ni Nathan, mahapdi ito at namumula. Nagising akong wala na si Nathan sa paligid, nadamitan narin ako ng bagong mga damit at nalinisan narin ako. Marahil ay ginawa ito ni Nate habang natutulog ako. Pinuntahan ko ang pinto na kagabi lang ay nakakandado pero laking gulat ko ng pihitin ang knob nito, di na ito nakakandado, maaari na akong lumabas.

Dahandahan akong bumaba ng hagdan, pero wala ng Nate akong nakasalubong, agad akong nagpunta sa frontdoor at nagmamadali itong binuksan. Sa labas ay may isang taxi na nakaparada sa tapat ng malaking gate. Dalidali akong lumabas ng gate.

“Sir, kayo po ba yung nagpapasundo?” tanong sakin ng driver, nangunot naman ang noo ko.

“May tumawag po kasi sakin kanina, ito po yung binigay na address, isang Aaron Apacible daw po ang susunduin ko.” sabi ulit nito.

“A-ako po si A-aron.” garalgal kong sagot dito.

“Sakay na po kayo, Sir.”

“W-wala akong pambayad.”

“Bayad na po kanina pang umaga.” sabi nito, agad naman akong lumapit dito.

“Ano ang pangalan ng nagpapasundo?” tanong ko dito habang nasakay ng taxi niya.

“Wala pong sinabi eh.”

Natahimik na kami pareho.

0000ooo0000

“Aaron!” sigaw ni Jase pagkapasok ko sa frontdoor. Agad ako nitong niyakap.

“I've been worried sick! San ka ba galing!” sigaw nito habang mahigpit paring nakayakap sakin. Nagsimula na ulit tumulo ang aking mga luha.

“Sabihin mo sakin! Anong nangyari?! Bakit ka may pasa sa mukha?!” tanong ulit sakin nito, nagsisimula na itong magalala at magalit ng sabay.

Napagisipan ko na ito habang nasa biyahe pauwi mula sa pinagdalhan sakin kagabi ni Nate. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ko sasabihin kay Tita at kay Jase ang nangyari dahil alam kong magsisimula nanaman ito ng panibagong gulo.

Sinabi ko na lang kay Jase na napainom ako kagabi at napagtripan ng mga lalaki, wala akong nabanggit tungkol kay Nate at sa mga ginawa nito. Niyakap lang ako ng mahigpit ni Jase.

“Naglasing kaba dahil sa kinausap ko si Sandra nung umga?” tanong nito sakin, nagsimula na ulit akong umiyak. Ayaw ko sanang magisip si Jase na kasalanan niya lahat ng ito, pero kailangan kong magsinungaling para di na lumalala ang gulo.

“Jase, maglilinis muna ako.” paalam ko dito, pumayag naman ito.

Pagkapasok na pagkapasok ko ng banyo ay agad kong hinubad ang aking mga damit at nagsimula ng tumapat sa ilalim ng shower, inabot ko ang sabon at pilit na nilinis ang aking sarili. Nagsisimula nang tumulo ang aking mga luha at pinabayaang sumama ito sa agos ng tubig mula sa shower. Isang buwan na ang nakakaraan ng ipangako ko sa sarili ko na hindi na ako muli pang iiyak pero sa tingin ko ay di ko na matutupad pa ang pangako na iyon.

“Akala ko di ko na mararamdaman ulit ito. Akala ko di ko na ulit kakailanganing linisin ang sarili ng ganito, akala ko di na ako magiging ganitong kadumi ulit.” sabi ko sa sarili ko, nawalan na ng lakas ang aking mga tuhod at tuluyan nang napaupo sa sahig ng banyo.

0000ooo0000

Naabutan ko si Jase na nanonood ng TV, nilapitan ko ito at isiniksik ang sarili sa kaniyang matipunong dibdib at malaking braso. Agad naman nitong iniakbay sakin ang kaniyang kaliwang kamay.

“Jase?” bulong ko dito.

“Oh?”

“Pwede bang magpahinga muna ako ng isang buwan sa pagduduty?” tanong ko dito, nangunot naman ang noo nito.

“S-sige, kung yan ang gusto mo eh. Gusto mo bang samahan kita?” tanong nito tumango lang ako. Ngumiti ito sakin.

“Gusto mo bang mamasyal?” masiglang tanong nito, nangilid nanaman ang luha sa aking mga mata, di ako makapaniwalang magiging maaalalahanin si Jase katulad nito. Di ako makapaniwalang naglilihim ako sa kaniya. Umiling na lang ako sa tanong niya.

“Dito na lang tayo.” sabi ko, kumunot naman ang noo ni Jase at niyakap ako ng mahigpit.

0000ooo0000

“Dear napapansin ko lately, matamlay ka?” tanong sakin ni Jase habang nakain. Tinignan ko lang ito.

“Masama lang ang pakiramdam ko, dear.” sagot ko dito, tinignan lang ako nito at miyamiya pa ay tumuloy narin sa pagkukuwento. Bumalik ako sa pagkakatulala. Iniisip parin kung pano nagawa sakin ni Nate sakin iyon.

Ilang araw pa ang lumipas at walang Nate na nagparamdam pa sakin, lalo akong nabagabag.

“Anong ibig niyang sabihin na sakaniya lang ako? Andito parin naman ako sa puder ni Jase at wala siya sa paligid.” sabi ko sa sarili ko, lalo akong kinabahan. Naisip ko na baka may pinaplanong masama si Nate.

0000ooo0000

Magaalauna na ng madaling araw at nakatulala parin ako at di makatulog, iniisip kung ano ang maaaring binabalak ni Nathan, Isang buwan na ang nakalipas ng pagsamantalahan ako nito at Isang buwan nadin akong di makatulog ng maayos dahil sa banta nito.

Mayamaya pa ay naramdaman ko ang paghaplos ni Jase sa aking braso at naramdaman ko ang paghalik nito sa aking leeg. Napapikit ako at biglang naalala si Nate, naalala ko ang panghahalay nito. Agad akong napabalikwas. Binuksan ni Jase ang ilaw sa tabi ng kaniyang higaan.

“May problema ba tayo, Aaron? Napapansin ko na you won't kiss me and you won't have sex with me anymore. Lagi mong sinasabi na pagod ka or something eh di ka naman na nagdu-duty, may problema ba? May nagawa ba akong di maganda?” tanong nito sakin, may pagaalala sa boses nito.

Di ko siya masagot na kaya ako umiiwas sa mga halik niya ay dahil nararamdaman kong madumi ako, naaalala ko noong nagbu-booking pa ako, ayaw na ayaw din nitong hahalikan ako sa labi dahil di man niya sabihin ay nandidiri siya sakin. Ngayong alam kong madumi ulit ako ay ayaw ko namang maging unfair sa kaniya at di ko rin masabi na kaya hindi ko magawang makipagtalik sa kaniya ay dahil sa bawat haplos niya ay naaalala ko si Nate at ang panghahalay na ginawa nito.

“S-sorry, wala lang talaga ako sa mood ngayon.” sagot ko, nagbuntong hininga naman ito saka tumayo at bitbitbit ang isang unan at lumabas ng kwarto.

0000ooo0000

“Aaron, buti naman at ok ka na, latang lata ka ata atsaka anlaki ng ipinayat mo. Ok ka na ba talaga? Magdadalawang buwan narin kitang di nakikita ah?” sabi sakin ni Enso nang oras na pumasok ako ng ER. Binigyan ko ito ng isang malungkot na ngiti.

“Ok lang ako.” sabi ko dito.

“Dun lang ako sa clinic ko. Pag kailangan niyo ako i-page niyo lang ako ah?” bilin ko dito, nagaalala naman itong tumango.

Mahaba na ang pila sa mga clinic sa OPD, tinanong ko ang nurse doon at sinabi sakin may lima na akong pasyente, binilinan ko itong gawan na ang mga iyon ng record at papasukin na isaisa sa clinic. Naglagay ako ng pekeng ngiti ng pumasok ang unang pasyente.

0000ooo0000

“Sir, kailangan niyong mamonitor ang inyong Blood Pressure, pwede kayong dumaan tuwing umaga o kung ano mang oras na convinient para sainyo tapos ipalista niyo sa nagBP sainyo ang mga resulta dito sa papel na ito, after one week balik kayo dito at eexaminin ko ulit kayo ha? Oh, ito na po ang reseta niyo.”

“Salamat doc.” sagot nito agad ko itong nginitian.

“Doc, di naman sa nangengeelam ako, pero anlaki ng ipinayat niyo at namumutla kayo, meron po ba kayong sakit?” tanong ng matanda sakin, nginitian ko lang ito.

“Wala ho ito, Sir. Pagod lang ito o kaya puyat.” sabi ko dito sabay ngiti ulit.

“O siya sige ho, doc, thank you, balik na lang po ako sa isang linggo.” paalam nito sakin.

Ibinigay na sakin ng sekretarya ang record ng susunod na pasyente, kumatok ito sa pinto at nang bumukas ito ay saka ko sinilip ang kaniyang record.

“Upo po kayo Mr...” pero di ko na natuloy ang sasabihin ko, nanlamig na ang buong katawan ko. nasa harapan ko ngayon ang taong nagdulot sakin lahat ng kabiguan at pasakit sa buhay ko. ang taong siya ring nagbigay sakin ng buhay sa mundong ito.

“Kamusta na, anak?” tanong nito, di ako sumagot, kasama nito ang aking ina.

“Kamusta naman ang buhay mo? Yung boy...” di ko na ito pinatapos, lumatay na kasi sa mukha nito ang itsura ng pangiinsulto, alam ko ang pinupunto nito.

“Si Nate? Yung ex boyfriend ko? Wala siya, dinispacha ko na.” malamig kong sabi dito.

“Mabuti na...”

“Hindi! Hindi mabuti ang lahat 'tay! Anong pakay niyo sakin?!” sigaw ko dito, nagulat ito.

“Kailan mo maiintindihan na pinigilan lang kitang matulad sa kuya Sam mo?!” sigaw nito pabalik.

“Hindi kabaklaan ang pumatay kay kuya Simon! Aksidente ang laha...”

“Aksidente?! Kundi niya sinundo yung baklang anak ni dr. Santillan...”

“Oo, aksidente, 'tay! Walang kasalanan si kuya Lorenso sa nangyari kay kuya Simon! Hanggang ngayon di niyo parin ba naiintindihan na maski ganito kami, pwede kaming magmahal?! Hindi si kuya Lorenso ang may kasalanan 'tay ang kakitidan ng ulo ni Dr. Santillan at tulad mo at sampu ng iba pang ama na hindi nakakaintindi sa anak nila ang ikinamatay ni kuya Sam!” sigaw ko dito pabalik. Natameme na ito, nagsimula ng humikbi ang nanay ko.

“Alam kong nagexpect kayo sakin dahil pinangarap niyo akong gawing si kuya Sam at binigo ko kayo doon. Hindi dahil gusto ko kayong galitin pero dahil gusto kong ipaintindi sainyo na hindi ako si kuya Simon, hindi kami pareho.” sabi ko sa mga ito sabay alis ng clinic.

“Mina, paki close muna ang clinic ko, I'm not feeling well.” sabi ko sa aking sekretarya. Nagtataka man ito ay tumango na lang din ito.

Agad akong naglakad patungo sa gawi ng parking lot, pinilit kong manatiling maging kalmado at pinigilan ang sarili na patakbong lisanin ang lugar na iyon, pagkatulak na pagkatulak ko ng pinto palabas ng parking lot at agad kong pinuno ang aking mga baga ng sariwang hangin.

“Relax.” sabi ko sa sarili ko at nagbuntong hininga ulit.

Inabot ko ang kaha ng sigarilyo sa aking bulsa at dumukot ng limang pisong barya sa aking pitaka. Kape at sigarilyo ang makapagpapawala ng pagkatense ko. Nanginginig kong sinindihan ang sigarilyo habang iniintay na mapuno ang maliit na cup ng kape.

Di ako makapaniwalang nagpunta lang dito ang aking mga magulang para ipamukha sakin lahat ng pagkakamali ko. Iniupo ko ang sarili ko sa isang bench sa di kalayuan habang pinapainit ng maliit na cup ang aking dalawang kamay. Biglang tumunog ang aking cellphone, tinignan ko kung sino ang maaaring nagtext.

“San ka? Narinig ko kung ano nangyari sa clinic mo.” sabi ni Enso sa mensaheng katatanggap ko pa lang.

Di ako nagkamali, sa isang institusyon kung saan lahat ng tao ay pakielamera at tsismosa, di ako nagkamali na ang kapiranggot na oras na pagsisigawan namin ng aking ama ay palalagpasin nila.

“Wala talagang pinalalagpas ang mga tsismosa dito.” sabi ko sa sarili ko, ibinulsa ko ulit ang aking telepono sa aking white coat.

Nagsisimula ng bumalik sa normal ang aking paghinga at pagtibok ng puso, nagsisimula naring kumalma ang aking mga extremities sa panginginig nito ng makarinig ako ng baril na ikinakasa sa aking likuran. Dahan dahan akong humarap dito.

“Musta na, Aaron?” tanong ng isang babae sakin pero di iyon ang nakapukaw ng aking pansin. Sa pagitan ng aking mga mata ay may nakatutok na nguso ng isang baril.

“Kailangan nating magusap.” mahinahon pero puno ng awtoridad na sabi ng babaeng kaharap ko.

Itutuloy...

[19]

Hindi ko malaman kung ano ang dapat kong maramdaman, ang tangi kong alam ay may baril na nakatutok sa akin, babae man ang may hawak nito ay walang bahid ng pagaalinlangan ang pagtutok niya ng baril, ni hindi manlang manginig ang kamay niya. Steady ito, alam mong handang pumatay.

“Isa lang ang pakay ko sayo, Aaron.” mahinahong sabi nito.

“Sandra, please.” bulong ko, napatawa ito.

“Hindi, hindi pa kita papatayin. Titignan ko muna kung madadala ka sa pakikipagareglo.” sabi nito at tumawa ulit. Dahandahang nagsitayuan ang aking mga balahibo, parang ahas na bumalot sa aking pagkatao ang pangingilabot.

“Unang una, iwanan mo si Jase.” sabi nito di pa nakuntento sa pagtutok lang ng baril sa aking ulo, idinikit niya pa ito sa pagitan ng aking mga mata sa may nosebridge.

Naramdaman ko ang malamig na bakal na sumayad sa aking balat. Napapikit ako. Isang luha ang masuyong pumatak.

“Kung hindi ka naman papayag, bibigyan pa kita ng isang buwan para layuan siya. Ayokong makitang nalulungkot si Jase, magpaalam ka ng maayos sa kaniya at kapag di mo ito nagawa. Magpaalam ka na sa mundo.” sabi nito sabay tumawa ulit.

“S-sandra, p-please.” pagmamakaawa ko dito, di ko na nagawa pang imulat ang aking mga mata. Idiniin niya pa lalo ang bibig ng baril sa aking mukha.

“Ano?! Di mo kaya?! Ngayon pa lang tatatpusin na kita!” sigaw nito, wala sa isip akong umiling. Tumawa ulit ito.

“Good boy, ngayon gusto kong idilat mo ang mga mata mo at titigan ang gustong pumatay sayo.” sabi nito sakin, dahan dahan kong idinilat ang aking mga mata, panay panay ng tumulo ang aking mga luha.

“Di isang pokpok na lalaki ang aagaw kay Jase sa akin, hindi isang maduming bakla na nagpapagamit sa kapwa niya bakla, hindi isang doktor na nagmamalinis kung umasta. Sakin lang si Jase at wala ka ng magagawa doon, kasi sa oras na may gawin ka laban sakin...” itinapat nito ang baril sa aking bibig at pilit ibinuka gamit noon ang aking mga labi.

“... sa oras na may gawin ka sakin, itong baril ko ang chu-chupahin mo at ang bala nito ang lulunukin mo na parang tamod!” sigaw nito sabay tawa ulit.

Di na ako makagalaw.

“Sige, Aaron, nice seeing you again.” pa-sweet na sabi nito sabay alis ng pagkakatutok ng baril sa aking bibig saka tumalikod. Tila naman napako ako sa aking kinauupuan.

“Ay oo nga pala, bago ko makalimutan, kapag nagsumbong ka sa mga pulis pareho ko kayo ni Jase papakainin ng bala.” sabi nito sabay tutok ulit ng baril sakin at kinalabit nito ang gatilyo ng baril, napapikit ulit ako alam na mawawalan na ako ng malay miyamiya at maaaring katapusan na yun ng buhay ko, pero imbis na malakas na putok ng baril ang narinig ko ay ang nakakaloko at malakas na halkhak ni Sandra ang namutawi sa aking tenga.

“Sa susunod may bala ng magpapasabog ng bunbunan mo.” sabi nito saka naglakad na palayo.

Nanginig ako, naninikip ang aking daluyan ng hangin, nagsisimula ng mamuo ang butil butil na pawis sa aking noo sa kabila ng panlalamig. Di ako makapaniwalang maaring natapos na ang buhay ko may ilang segundo lang ang nakaraan.

0000ooo0000

Nararamdaman kong paulit ulit na nagva-vibrate ang aking cellphone sa bulsa, malamang may ilang minuto narin akong hinahanap sa buong ospital, marahil si Enso ay natawag dahil nagaalala narin ito. Mayamaya pa ay nakarinig ako ng yabag sa aking likuran.

“Aaron?” tanong ng pamilyar na boses ni Enso sa aking likuran, humarap ako dito at kitang kita ang gulat sa mukha nito ng humarap ako sa kaniya.

“Anong nangyari?” tanong nito, umupo narin ito sa aking tabi at niyakap.

“Bakit ka nanginginig? Bakit ka nanlalamig? Aaron, natatakot ako. Sabihin mo sakin ang totoo? Anong nangyayari?” nagsisimula naring magpanic si Enso, di ko na napigilan at napahagulgol na ako.

0000ooo0000

“Tatawagan ko si Jase, since ayaw mong sabihin samin kung anong ikinagaganyan mo.” pambabanta ni Enso sakin.

“Tungkol nga kila inay at itay kaya ako nagkakaganito.” sagot ko dito. Napabuntong hininga na lang ito.

“Alam kong takot ka sa mga magulang mo, pero hindi aabot sa panginginig at panlalamig ang takot na nararamdaman mo sa kanila.” pilit parin nito, di na ako sumagot.

“Tutulungan kita, Aaron.” alok nito pero umiling ako.

“Baka madamay ka pa. Sapat ng si kuya Sam na lang ang namatay, di ko kakayanin kung pareho pa kayong mawawala.” sabi ko dito, natahimik naman si Enso, nangingilid ang luha nito.

0000ooo0000

Malapit na ang palugit na binigay sakin ni Sandra, mukhang umaayon naman lahat sa plano niya ang nangyayari. Muli kasing nanlamig sakin si Jase matapos ng pagtatalo namin noon nang hindi ko ito sipingan. Parang bumalik kami sa dati naming relasyon, ang mag manager, ako bilang business niya. Di ko parin masabi dito ang balak na pakikipaghiwalay, tulad ng utos sakin ni Sandra.

Sa tuwing titignan ko ito na nakakunot ang noo ay para bang nasasaktan ako, sa tuwing babalewalain nito ang aking mga alok ay para bang ikamamatay ko. Sa tuwing ipagluluto ko ito sa umaga ay parang lagi itong nawawalan ng gana na agad niya namang tatanggihan ang aking alok.

Untiunti, kahit wala akong sabihin, kahit wala akong gawin ay para bang umaayon lahat sa kagustuhan ni Sandra ang nangyayari. Nararamdaman kong unti utni nang nakikipaghiwalay sakin si Jase.

Lumipas pa ang ilang araw at ni hindi na kami mapagsasama ni Jase sa iisang kwarto, ni hindi na siya nauwi ng maaga at tuwing uuwi naman ay sa sofa na ulit ito nahiga, may hawak na isang beer sa kamay habang nanonood ng TV hanggang sa makatulog.

Isang gabi paggulong gulong ako sa aming kama, di makatulog, di na ako naasa na sa tabi ko matutulog si Jase, pero di ko parin alam kung pano sasabihin sa kaniya na makikipaghiwalay na ako. Bumangon ako at sumilip sandali sa pinto, nakita kong nakabukas ang TV, nanonood ng basketball si Jase, alam kong nagiinom ulit ito tulad ng mga nakaraang gabi.

Di ko napigilan ang aking sarili, lumapit ako dito, ni hindi ito nagangat ng tingin ng makalapit ako sa kaniya, nakakunot parin ang noo nito, tila ba nagco-concentrate sa pinapanood na laro. Umupo ako sa tabi nito, di parin ako nito pinapansin, inabot ko ang kaliwang kamay nito at iniakbay sakin. Tinignan ako nito, nakakunot parin ang kaniyang noo.

“Sorry, Jase.” bulong ko sabay tulo ng luha mula sa aking mga mata. Di na ito sumagot, hinigpitan nito ang pagkakaakbay sakin at isiniksik ako sa kaniyang katawan. Hinawakan ng kanang kamay nito ang aking baba at iniangat ang aking mukha, nagtapat ang aming mga mukha. Inilalapit na niya ang kaniyang labi sa aking labi.

Muling bumalik sakin ang pambababoy sakin ni Nate, iniwas ko ang labi ko mula sa lumalapit ng mga labi ni Jase, kita ko ang gulat at galit sa kaniyang mga mata. Tatayo na sana ito ng hilahin ko ang kamay niya, pero hinawi na niya ito. Saka tuloytuloy na lumabas ng bahay.

0000ooo0000

“So what's wrong with me, Enso?” tanong ko dito nang magpacheck up ako dito, napapansin ko kasi nitong mga nakaraang araw na madalas akong magkasakit.

Untiunting nabura ang ngiti saking mukha ng mapansing seryoso si Enso, nagsisimula ng mangilid ang mga luha nito at nangangatal narin ito.

“Enso, mamamatay na ba ako?” tanong ko dito, di na maipaliwanag ang kaba na aking nararamdaman.

Tumayo ito at tumapat saking kinauupuan, pilit ako nitong itinayo at niyakap ng mahigpit. Nanginginig na ito at nanlalamig nadin, nagsisimula narin itong humikbi.

“I'm sorry, Aaron. I'm really really sorry.” at humigpit ang yakap nito.

Marahan kong inilayo ito sa kaniyang mahigpit na pagkakayakap sakin. Di na maipinta ang mukha nito, nawala na ang pagiging propesyonal nito at pagiging kalmado na lagi kong hinahangaan sa kaniya.

“C'mon, it can't be that serious, I'm only having fevers, palpable lymphnodes and a sore throat, ok and maybe some muscle pain. It can't be that serious, right?” kinakabahan kong sabi kay Enso. Umiling ito.

“I wish its just fever and sore throats, Aaron.” sabi nito sabay abot ng isang maliit na papel sakin, nanginginig kamay kong kinuwa ito.

Nang mabasa ang nakalagay dito ay halos mawalan ako ng malay at ang sunod kong naibulalas ay...

“God no. Please, no.” sabi ko habang nakaluhod sa sahig ng doctors quarters.

0000ooo0000

“Jase, I need to talk to you. Please.” text ko kay Jase magiisang oras na ang nakalipas.

Nakaupo ako sa tahimik at malinis na chapel ng ospital, wala paring tigil ang luha ko sa pagtulo. Nanlulumo parin ako sa aking nalaman.

“Jase, please.” text ko ulit dito pero wala parin reply matapos ang ilang oras. Sinusubukan ko rin siyang tawagan pero ring lang ng ring ang kaniyang telepono.

Sunod kong tinext ang kapatid nitong si Nathan.

“Nate, I need to talk to you.” text ko dito.

“Where are you? What are we going to talk about?” reply ni Nate.

“Dito sa hospital, sa may chapel. Dito ko na sasabihin sayo. And please, if you see Jase, sana isama mo na siya or kung maari ay pakitawagan or pakitext din siya.” reply ko dito at ang sagot lang nito ay...

“OK.”

Muli akong humarap sa altar at lumuhod. Di ko mapigilang magtanong sa Diyos, wala paring tigil ang aking mga luha sa pagdaloy, nagsisimula nanaman akong manginig at manlamig.

“Bakit ako? Wala na ba talaga akong karapatang lumigaya?” tanong ko sa imahe ni Hesukristo na nakapako. Ipinikit kong mabuti ang aking mga mata at nagsimula ulit magdasal. Pinagdadasal ko na sana panaginip lang ang lahat, umaasa na magigising ako sa bangungot na iyon.

Ilang oras pa ang nakalipas at namumugto na ang aking mga mata sa kakaiyak, narinig ko na may papalapit sakin, agad ko itong hinarap. Si Nate, halatang nagaalala sa aking itsura. Naglakad ito palapit sa aking at niyakap ako ng mahigpit, agad ko namang ibinaon ang aking mukha sa dibdib nito at doon umiyak.

“What's wrong, Kiddo?” tanong nito, halata ang pagaalala sa aking pagiyak.

“Shhh, andito na ako, you can tell me anything.” sabi nito sakin habang inaalalayan ako paupo sa isa sa mga mahahabang upuan na nakahilera doon. Di parin ako humihiwalay sa pagkakayakap dito.

“Sabihin mo sakin, baka makatulong ako.” alok ni Nate, pero di ako makapagsalita.

“Si Jason ba? Sinaktan ka ba niya?” kalmado pero rinig ko ang galit sa boses nito. Umiling lang ako.

“Eh ano nga, Kiddo? Pano kita matutulungan niyan?” tanong ulit ni Nate sakin.

“Nate, I'm sick.” bulong ko dito, nagsimula nanaman akong manginig at manlamig.

Natigilan si Nate, tila ba tinitimbang ang kaniyang sasabihin.

“How bad is it?” tanong nito sakin, kalmado pero ramdam kong tinatago lang rin nito ang tensyon sa kaniyang sarili, di na ako nakasagot pa at muli na lang humagulgol.

“Aaron, c'mon sabihin mo sakin.” paanyaya ulit sakin ni Nate na sabihin sa kaniya ang totoo.

Di ko alam kung pano sasabihin kay Nate, alam kong pandidirian ulit ako nito, tulad noong natuklasan niyang nagbu-booking ako, kahit gusto ko mang itago kay Nate at Jase ang sakit ko ay di makakayanan ng konsensya ko ito. Pandirihan na nila ako hanggat gusto nila pero sasabihin ko parin sa kanila ang totoo. Nakatitig sakin si Nate, iniintay ang aking pagsasalita. Huminga ako ng malalim.

“I'm HIV positive, Nate.” bulong ko.

Natigilan si Nate.

Itutuloy...  

[20]

Magkatitig lang kami ni Nate, marahil ay iniintay niya na sumigaw ako ng “Joke.” oh di kaya naman ay biglang tumawa. Pero mali siya, totoong may HIV ako, tamang tama ang mga symptoms at ang blood work naman ang nagpatibay pa ng diagnosis. Responsibilidad ko na sabihan si Nate, dahil may ilang buwan lang nung pagsamantalahan niya ako. Gayun din si Jase dahil di ko alam kung kailan pa ako positibo ng sakit na ito.

“Nate, you need to get checked.” sabi ko dito. Umiling lang ito.

Marahil ay katulad ng nararamdaman ko ang nararamdaman niya ngayon. Marahil ay di niya rin matanggap.

“Nate, please. Naaalala mo nung...” simula ko pero di na niya ako pinatapos.

“I'm sorry, Aaron.” bulong nito.

“Nate, kailangan mong magpacheck up.” pagsusumamo ko dito.

“I said no, di ako magpapa check ng dugo or anything.” kalmadong sabi ni Nate.

“But Nate...” simula ko ulit.

“I'm HIV positive too.” mabilis na sabi ni Nate. Para akong binuhusan ng malamig na tubig.

Natigilan ako saglit at dun ko naunawaan ang ibig sabihin nito. Agad kong inabot ang mukha nito at pinatawan siya ng isang malutong na sampal na siya namang um-echo sa loob ng chapel.

0000ooo0000

“Aaron, sana maintindihan mo ako!” sigaw sakin ni Nate. Nasampal at nasuntok ko na ito sa loob ng ilang minuto nang sabihin nito sakin na siya ang nagbigay sakin ng sakit.

“Sang banda ang gusto mong intindihin ko?! Yung parte na sinira mo ang buhay ko sa pagiwan sakin noon? Yung parte na bumalik ka at sinira naman ang relasyon namin ni Jase? O yung parte na paninira mo ng lubusan ng buhay ko sa pagbigay sakin ng sakit na ito?!” nanggagalaiti ko ng sabi kay Nate habang wala naman itong ginagawa sa bawat sampal at suntok ko sa kaniya.

“Andito ako, kinokonsensya ang sarili sa posibilidad na mahawaan ko kayo ni Jase sa posibilidad na baka masira ko ang buhay niyo tapos ayan ka, dadating ka at sasabihin mong sayo galing tong lintik na sakit na ito!”

“Aaron, please.” nakaluhod ng sabi ni Nate. Wala paring tigil ang luha ko, napansin kong umiiyak na din si Nate.

“Ginawa ko lang yun dahil mahal kita.” sabi nito.

“Yan ba ang pagmamahal, Nate?!” sigaw ko dito.

“Paano kung pagkatapos nung gabing ginawa mo sakin yun ay sumiping naman ako kay Jase?! Di mo ba naisip na pati buhay ng kapatid mo masira?!” sigaw ko dito.

“Ayaw ko lang na makikita kang masaya sa iba! Gusto ko sakin ka lang masaya!” sigaw ulit ni Nate, pero nakaluhod parin ito.

Natigilan ako sa rason niyang yun. Nawalan na ng lakas ang aking mga paa, tuluyan ng bumigay ang mga ito at napaluhod na ako, magkaharap na kami ngayong nakaluhod ni Nate.

“Nathan, ngayon, masasabi mo bang magiging masaya pa ako?” pabulong kong tanong dito.

“I'm sorry... I'm sorry... I'm sorry...” bulong sakin ni Nate sa pagitan ng kaniyang mga hikbi.

“Wala na Nate, wala ng magagawa ang sorry mo, di na mabubuo niyan ang buhay ko katulad ng dati.”

Pilit kong pinakalma ang aking sarili at maya maya pa ay wala sa sarili kong kinuwa ang aking cellphone, sinubukan kong tawagan ulit si Jase at sa wakas ay sumagot ito.

“Jase, I'm breaking up with you.” sabi ko dito habang walang tigil ang pagtulo ng aking mga luha.

“What?! Nagkatampuhan lang tayo, Aaron. Pagusapan muna natin 'to, please.” sabi ni Jase sa kabilang linya.

Tinapunan ko ng tingin si Nate, lumatay ang gulat sa mukha nito sa sinabi ko kay Jase.

“I'm sorry, Jase, but this is for the best.” sabi ko sa kabilag linya kay Jase sabay baba ng telepono.

0000ooo0000

Nakaupo parin ako sa sahig ng chapel, ramdam kong sakin parin nakatingin si Nate pero di ko ito kinakausap.

“I'm really glad di mo napasa kay Jase...” simula ni Nate, marahas akong humarap dito at kwinelyuhan.

“Dahil di ko magawang sumiping sa kaniya dahil sa pambababoy na ginawa mo! Di ko maalis ang sangsang ng ginawa mo, sa tuwing hahawakan ako ni Jase ay di ko mapigilang maalala ang pambababoy mo! Sa tuwing ilalapit ni Jase ang mukha niya sakin para halikan naaalala ko ang kademonyohan mo!” sunod sunod kong sabi dito, malungkot ang mukha ni Nate matapos kong sabihin lahat ng iyon. Napayuko na lang ito.

“Ano bang ginawa ko sayong kasalanan, Nate?” pabulong kong tanong dito sa pagitan ng aking mga hikbi, agad namang tumanghod si Nate at umiling.

“W-wala, ako ang mali dito, mahal na mahal kasi kita.” bulong nito.

“Pero kung mahal na mahal mo talaga ako, bakit dalawang beses mo na sinisira ang buhay ko?” tanong ko dito.

0000ooo0000

“Aaron, let's talk please.” pagmamakawa sakin ni Jase nang balikan ko ag aking mga gamit. Di ko ito pinapansin.

“Aaron naman, kausapin mo ako.” pero huli na, di na nito mababago ang desisyon ko, wala akong balak ipasa sa kaniya ang sumpang binigay sakin ni Nate.

“Kausapin mo naman ako!” sigaw na nito. Napatigil ako bago tuluyang lumabas ng apartment.

“Di na kita mahal, Jase.” sagot ko dito, nakatalikod ako dito kaya't di niya nakikita ang pagtulo ng aking mga luha.

“Di ako naniniwala.” sabi ni Jase at niyakap ako nito mula sa likod, kinalas ko agad ang yakapan na iyon.

“Ginantihan ko lang ang panggagago na ginawa mo sakin noon.” wala sa sarili kong sabi dito. Natigil sa paghikbi si Jase at pinabayaan na akong lumakad palayo.

0000ooo0000

Tahimik lang ako sa tabi ni Nate, nagmamaneho ito pabalik sa kanilang mansyon, napagkasunduan kasi naming sasabihin na namin kay Tita ang kundisyon namin ni Nate sa paguwi nito kinabukasan. Napagpasyahan namin na kami ang magaalaga sa isa't isa hangga't sa lumubha ang aming kalagayan.

“I'm really really sorry.” di ko na ito pinansin at pumasok na ako sa kwartong inilaan niya para sakin.

0000ooo0000

Wala parin kaming kibuan ni Nate habang iniintay si Tita na lumabas ng airport, madalas na itong nakatulala simula kagabi na tila ba napaka lalim ng iniisip, di ko na ito pinansin pa, naaasiwa ako dito, kumukulo ang dugo ko makita lamang ito at nanggagalaiti sa galit tuwing kakausapin ako nito.

“Hindi biro ang ginawa niyang pagsira sa buhay ko, tanggap ko pang itakwil ako ng magulang ko ng sampung beses at magputa hanggang sa malaspag ako wag lang ganito, walang bawian ang ginawa niya sakin. Unti unti niya akong nilalason. Unti unti niya akong pinapatay.” sabi ko sa sarili ko.

Nakita kong kumaway si Tita mula sa pinto ng airport, pinilit ko ang sarili ko na ngumiti. Mahigpit kami nitong niyakap ni Nate, pinansin ang kanya kanya naming pagpayat, pinuna rin nito kung bakit wala si Jase.

“Tita, we have something to tell you.” umpisa ko dito ng makasakay kami ng sasakyan. Nasa passenger seat ako at nasa backseat si Tita, nilingon ko ito.

“Ano yun, hijo, mukhang seryoso ito ah.” sabi ni tita at tulad ng ibang ina ay lumatay sa mukha nito ang pagaalala.

“Tita, Nate and I are...” nagbuntong hininga ako at tinignan saglit si Nate, nakita ko itong lumuluha pero di parin inaalis ang mata sa kalsada, naramdaman ko ang pagdampi ng kamay ni tita sa kamay ko.

“... Nate and I are HIV positive.”

Hindi matatawaran ang galit at gulat sa mukha ni Tita, inaasahan ko na ngang mahihimatay ito anumang oras pero mas nauna ang pagiging poised nito, umiiyak siya, Oo, pero kalmado parin. Ang di ko inaasahan ay ang pagabot ng kamay nito at paglagapak ng palad nito sa aking pisngi. Napapikit ako sa sakit hindi dahil sa bigat ng kamay ni tita, kundi dahil sa marahil na iniisip nito na ako ang nagdala ng sakit sa pamilya niya.

“Tinanggap ko nung una, pinilit kong intindihin ang pagiging marumi mo dahil alam kong si Nate ang may kasalanan kung bakit ka nagkakaganyan pero di ko akalain na magdadala ka pa ng sakit. Wala kang dinala kundi kamalasan sa buhay ng mga anak ko. Isa kang salot!” nanggagalaiting sabi ni Tita sa akin. Di ko na napigilan ang aking sarili at napaiyak na din.

“Enough!” sigaw ni Nate at itinabi nito ang sasakyan.

“Ako ang...” pero pinigilan ko ito.

“Nate and I acquired the virus separately. From different partners, di po ako ang nagbigay sa kaniya ng sakit at hindi rin po siya ang nagbigay sakin nito.” sabi ko kay tita, pilit na pinapakalma ang aking sarili, tinignan naman ako ni Nate, may gulat sa mukha nito.

“Is this true Nathan? Ayokong magsisinungaling ka para lang ipagtanggol si Aaron!” sigaw nito sa kaniyang anak habang wala paring tigil ang mga luha nito sa pagtulo.

“It's true, Ma.” umiiyak na nakatingin sakin si Nate.

“This disease will eventually kill the both of you! Alam niyo ba kung gano kahirap 'to sakin?! Ngayon pa na kamamatay lang ng Tito niyo, now you're telling me na eventually I'm going to lose both of you?!" nanginginig na sabi ni Tita habang wala paring tigil ang pagtulo ng luha nito.

"Tita, I'm sorry..."

"Wala na tayong magagawa diyan. The best we can do is pray and keep you from infections as much as possible.” malamig na sabi ni Tita. halatang itinatago ang tunay na nararamdaman.

“Tita, I'm sorry.” bulong ko ulit.

“You should'nt be. In-expect ko na magkakaroon ka ng ganyang sakit one way or the other.” malamig na sabi nito. Natigilan ako, from then on, alam ko na, wala na akong puwang pa para kay Tita, alam kong sinira ko ang magandang pagsasamahan namin. Lahat ng yun dahil kay Nathan.

“Is this why Jase isn't here? Kasi nandidiri siya sainyo?”

“No, Ma, walang alam si Jase. And I'm going to ask you to keep it secret for the meantime.” malamig narin na sabi ni Nate sa kaniyang ina.

“Ihatid niyo na ako sa bahay. Pagod na ako.”

0000ooo0000

“Bakit di mo sinabi ang totoo?” tanong sakin ni Nate habang nagaalsabalutan.

“You saw the shock on her face when I told her, narinig mo kung pano niya ako agad sisihin, malamang iniisip na sakin mo nakuwa ang sakit, nakita mo kung pano niya sinampal ang mukha ko. tingin ko, di mo makakayanan yun, yun nga lang tanggapin na nagpuputa ako di mo nagawa, yun pa kayang itakwil ka ng sarili mong ina?” malamig kong sabi dito, natahimik ito saglit.

“I'm sorry.” naluha ng sabi ni Nate.

“Hindi. Walang nagagawa ang sorry Nate. Ngayon, masaya ka na? Di na ako pwedeng bumalik kay Jase, wala ng magpapahalaga sakin tulad ni Tita. Sana masaya ka na.” sumbat ko kay Nate, hinatak ko na ang aking duffel bag at pabalang na lumabas ng aking kwarto.

“Aaron, wait!” sigaw ni Nate sakin nang makalapit na ako sa gate, saktong pagharap ko ay ang pagyakap niya sakin.

“Sakin ka na tumira, alagaan natin ang isa't isa. Gagawin ko ang lahat mahalin mo lang ulit ako.” nahikbing sabi sakin ni Nate.

“Hindi na Nate, baka kung ano pa ang magawa natin sa isa't isa.” bulong ko.

“Aaron please, wala ng ibang makakaintindi sayo kundi ako. Di natin kailangan si Mommy o kaya si Jase! Sumama ka na sakin.” pagpupumilit ni Nate.

Nagulat kami pareho ng makarinig ng palakpak sa aming likod. Si Jase, namumula sa galit sa nakitang pagyayakapan namin ni Nate at malamang narinig ang alok sakin ni Nate. Di ko alam kung narinig rin nito ang aming pinagusapan tungkol sa aming sakit.

“Tindi mong manulot, tol!” sigaw nito kay Nate sabay takbo pasugod dito.

“Tama na!” awat ko kay Jase. Hinawi naman nito ang kamay ko sa kaniya at ilang dipa na lang ang layo nito kay Nate.

“Tangina Aaron! Ganyan ka na ba talaga kababa?! Ginago ka na ng taong to, he literally ruined your life!” sigaw sakin ni Jase habang dinuduro si Nate.

“Di mo naiintindihan, Jase.” sabi ko dito.

“Bullshit!” sigaw ni Jase, kasabay ng sigaw na iyon ay ang putok ng baril, parepareho kaming napatingin sa guardhouse at nakitang nakabulagta ang guard at duguan.

“Sinisimulan na ang party ng wala ako?! Ayan, nag gate crash tuloy ako.” sabi ng babae na may hawak na baril at muling gumapang sa saking katawan ang pakiramdam ng pangingilabot at muli kong naramdaman ang hirap sa paghinga.

“Sandra?” tawag dito ni Jase.

Itutuloy....