Different Similarities: Book 1 (21-Epilogue)

By: Migs

Blog: miguelsshortbisexualstories.blogspot.com

E-mail: miguisalvador@yahoo.com

[21]

Naramdaman ni Eric ang pamilyar na sensasyon ng nahuhulog. Ipinikit na lang niya ang kaniyang mga mata at inintay ang alam niyang paparating na sakit ng katawan o kaya naman ang sensasyon ng nabaling buto dahil sa kaniyang pagkakahulog nang makaramdam siya ng malalaking braso na yumakap sa kaniya at humila patayo ng maayos, palayo sa delikadong riles ng tren.

“What the hell were you thinking?! And why the hell are you going to Jacobson's? Aren't we paying you enough?!” singhal ni Alvin habang mahigpit paring nakayakap kay Eric, ayaw itong pakawalan dahil sa takot na may mangyari nanamang masama dito at isinandal ni Alvin si Eric sa isang pader para hindi na ito makalayo pa sa kaniya.

“No---” simula ni Eric pero pinutol iyon ni Alvin at saglit siyang binitawan mula sa pagkakayakap.

“Then why? Is it someone in the office? Is somebody harassing you or--- Is it because of me?” pabulong na sinabi ni Alvin ang huling apat na salita, hindi niya maipaliwanag kung bakit pero para bang may nagtulak sa kaniya na itanong iyon.

Natigilan si Eric, pinipilit na huwag hayaan ang mga luhang nagsimula nang mangilid sa kaniyang mga mata na tumulo, napansin ito ni Alvin at inilapit niya ang kaniyang mukha sa mukha ni Eric dahil sa pagaalala.

“Hey, what's wrong?” tanong ni Alvin sabay pahid ng luhang kapapatak lang mula sa kaliwang mata ni Eric.

“It's--- I-It's not you. It's me, I'm the one with the proble---.” balik ni Eric na ikinagulat ni Alvin. Nagtama ang kanilang mga tingin, nakita ni Alvin ang pagaalinlangan sa mga mata ni Eric.

Biglang pumasok ang isang alaala sa isip ni Alvin. Isang alaala kung saan nakadagan siya sa nakahigang Eric matapos ang pangigiliti niya dito at inilalapit niya ang kaniyang mukha sa mukha nito. Nakita niya ang pagaalinlangan sa mga mata nito na katulad ng nakikita niyang pagaalinlangan na kasalukuyang bumabalot sa mata ni Eric habang nakasandal ito sa pader ng istasyon ng MRT, naalala niya na rumehistro ang pagaalinlangan na iyon sa mata ni Eric nung gabi ng party nang ididikit na niya ang kaniyang mga labi sa labi ni Eric. Nawala lang ang pagaalinlangan na iyon nang pumikit si Eric na siya namang ginawa din ni Alvin. Alam ni Alvin na hindi iyon panaginip alam niya at pinagsisigawan ng kaniyang puso at isip na nangyari at totoo ang mga alaalang iyon nung gabi ng party.

Unti-unting luminaw ang lahat kay Alvin, tila isang makina ang kaniyang utak at tumakbo dito ang ilang alaala kung saan sila lamang ni Eric ang tampok. Tumakbo sa kaniyang isip ang mga bagay na nagpapatibay lang sa kaniyang realisasyon na iyon. Ang mga tingin ni Eric kung saan tila ba nagpapahiwatig ng nararamdaman nito sa kaniya, ngiti, tawa, haplos ng kamay ni Eric na tila ba para sa kaniya lamang, pati narin ang paraan ng pagsisinungaling nito tungkol sa pagiging totoo ng mystery guy.

“So uhmmm are we still on for lunch?” Biglang pumasok ang alaalang ito sa isip ni Alvin nang maalala niya kung pano mamula si Eric matapos niyang itanong ito, kung pano muna sila magtitigan at kung pano nagiwas ng tingin si Eric na tila ba nahiya bigla sa tinanong ni Alvin.

“S-sure.” kung pano mabulol si Eric nang sa wakas ay sumagot na ito.

Ang reaksyon ni Eric nang ilagay ni Alvin sa plato nito ang piraso ng manok na minamata nito nang minsang kumain sila ng tanghalian sa labas.

“Why did you do that?”

“Do what? Oh you mean the chicken? Well, I saw you eyeing it so I sliced some and put it in your plate, I didn't mean to be rude or something---”

Kung paano magpahaging si Eric sa totoo nitong gusto.

“I would've like it better if you put it in my mouth and not on my plate.”

Ang pagliwanag ng mukha lalo na ng mga mata ni Eric sa tuwing sasalubungin niya ito sa elevator ng opisina tuwing umaga. Kahit pa gaano ka simple o kaya naman kaikli ng mga pagbati niya.

Ang unang pagkakataon sa kung saan loob ng isang taon ay napatawa siya nito.

“You know, the kind of shit old couples do, arguing like shit heads but deep inside you know they love each other and have great make up sex later.”

Pumasok sa isip ni Alvin ang birong ito at naalala niya rin kung gano kalakas ang kaniyang tawa na ikinataka ng buong opisina.

“What?”

“Nothing, it's just funny the way you describe them.”

Pumasok din sa isip ni Alvin ang una nilang agahan sa isang parke malapit sa kanilang opisina, kung pano ulit nagpahaging si Eric ng totoo nitong nararamdaman sa kaniya.

“This is your idea?”

“Why?! What's wrong with it? You don't like it?”

“Oh, NO! I love it! It's just---”

“Too mushy? I know, two guys eating breakfast in a park is too gay for you, right?”

“It's not that! I would love to eat like this with you, it's just that--- I –I think it's sweet--- ummm--- romantic, I only see this on a romantic flick and uhmmmm well--- people might think were in a relationship and I don't want to cause you t-trouble.”

Naalala rin ni Alvin ang reaksyon ni Eric nang sabihin nito ang tungkol sa mystery guy na ayon sa ama ni Eric ay ang taong nagpapasaya dito my ilang linggo na ang nakakaraan. Kung paano ito namutla at manginig na miya mo nahihiya ito dahil nabuko siya ni Alvin at naalala rin ni Alvin kung paano ito mabulol at mamula habang nagpapalusot na tila ba iyon ang unang pagsisinungaling nito.

“What's wrong with you? It's like your face is stuck to smiling mode. It's kinda creepy so please stop it.”

“Shut up! I'm smiling because your dad told me something about me being this mystery guy who suddenly made you mad happy and permanently stamped a smile on your face.”

“I m-made the mystery guy issue up.”

“What?”

“T-there's no mystery guy. Dad noticed na naging masayahin ako nitong mga nakaraang linggo, he said that maybe I found a guy and that finally I'm happy, hindi ko na siya kinontra because the last thing I want to happen is for him to worry about me when he has his own life to worry about.”

“I- I w-was happy these past few weeks because I finally had dad back, I gained new friends and life is starting to look up for me not because there's a mystery guy who makes me happy. That's why I don't want you to go up the house earlier kasi baka mapagkamalan ka na ikaw ang mystery guy na sinasabi ni dad at ilagay ka niya sa spot light just like what he did tonight.”

Naalala din ni Alvin ang kakaibang kinilos ni Eric nung umaga pagkatapos ng party, kung saan ay wala siyang naalala nang nakaraang gabi. Naaalala niya nang lapitan niya si Eric para humingi ng tawad dahil iniisip niya na baka may nagawa siyang mali dito, kung naalala niya lang sana nung umagang iyon ang tungkol sa halikan nila ay hindi sana sila nauwi sa ganito ngayon.

“Where have you been this morning?”

“Uhmmm just went out for a drive.”

Kung pano mapatigil sa kinatatayuan si Eric at kung pano ito mamutla nang buksan niya ang usapan tungkol sa nakaraang gabi, pero iniisip lang ni Alvin na nainis lang si Eric sa panghaharot niya dito dahil nung umagang iyon ay wala siyang maalala sa naganap na halikan sa pagitan nilang dalawa.

“Look, Eric, I would just like to apologize for what happened last night---”

“I was drunk, alam kong hindi reason yun para harutin kita ng ganun. Kung nasaktan ka kagabi I swear I didn't mean it, kung medyo napalakas ang pagkiliti ko sayo or something---”

Alam na ngayon ni Alvin kung panong tila ba nakahinga ng maluwag si Eric pero kasabay nun ay nakita niya rin kung pano biglang naging blanko ang mukha nito na tila ba itinatago ang totoong nararamdaman, itinatagong nasasaktan siya. Natatandaan niya kung pano ito sumagot pagkatapos at kung pano napansin ni Alvin na peke ang ngiting iginawad nito sa kaniya.

“Hey, no harm done.”

“Are you sure? I swear I didn't mean to hurt you, Eric.”

Kung paano ito umiwas nang ipagpilitan ni Alvin ang tungkol sa nakaraang gabi ng party.

“Yup. Hey I'm almost done here, can you take care of the rest while I go and clean the balcony?”

Naalala ni Alvin ang lulugo-lugong paglakad ni Eric palayo sa kaniya na miya mo nanghihinayang, dismayado at nasasaktan sa naging palitan nilang iyon. Naalala ni Alvin kung pano siya mabahala kahit pa ipinagpilitan ni Eric na ayos lang ang lahat. May isa pang alaala na pumasok sa isipan ni Alvin, hindi ito sumagi sa isip niya noon dahil ikinibit balikat niya na lang ang kakaibang kinilos ni Eric.

“Hey I hardly see you anymore.”

“Hey, Alvin. I'm sorry I didn't see you there--- I'm sorry if I don't hang out with you guys anymore, I have so much clients to work on plus I'm still moving some of our stuff from Ted's apartment to Ardi's condo.”

“Oh, I heard about that---”

Naalala ni Alvin kung pano sabihin ni Eric ang pangalan niya kasunod ang pangalan ni Mike na miya mo nagsasabi na magnobyo ang dalawa.

“You and Mike can come to the party if you want. Ardi wants to welcome Ted and I with a bang.” .

“Sure.”

“See you lat---”

Naalala ni Alvin ang pagbagsak ng mukha ni Eric sa tuwing nakikita nito si Mike na papalapit sa kaniya, indikasyon na nagseselos siya dito at nasasaktan sa nakikita. Ngumiti man ito ay naalala na ngayon ni Alvin na peke ito, hindi maialis ang pagkadismaya sa mga mata nito at ang kakaibang lungkot na ngayo'y kumukurot na sa puso ni Alvin lalo pa't unti unti nang lumilinaw ang lahat.

“Alvin! It's about time you showed up, I'm starved, I can't wait to go to Rosalie's!”

“Do you want to come with us?”

“Oh, hey Eric! Didn't see you there!”

Naalala rin ni Alvin ang katotohanang hindi niya maintindihan kung bakit ikinbit balikat niya lang. Ang pangingilid ng luha sa magagandang mata ni Eric na pilit nitong itinatago mula sa kaniya at kay Mike nang magpaalam ito at tumalikod na sa kanila.

“Hey, Mike! Oh I already had my breakfast, thanks for asking though. See you guys later!”

Sa kabila ng lahat ng nare-realize ay may ilan pang alaala na pumapasok sa isip ni Alvin, ilang alaala na hindi niya alam kung bakit inabot pa ng ganoong katagal bago niya ma-realize. Ang mga panahon na nauutal siya at hindi mapakali sa tuwing aayain si Eric lumabas para kumain, ang takot na i-reject siya Eric sa kaniyang alok.

“I'm guessing you didn't have breakfast also---Uhmmm you want to go downstairs for a while and grab something to eat?”

Ang noo'y hindi niya maipaliwanag na galit kay Kevin pati narin sa malaking aso nito na nakahati niya sa atensyon ni Eric na ngayo'y malinaw na sa kaniya bilang selos.

“I was enjoying that sandwich.”

“I know but you didn't have to be that rude.”

“I was not being rude, it's just that I was really, really enjoying that sandwich and that you made it---”

“I'll make you more tomorrow, just chill, OK?”

“And not only that, that Kevin dude? He's stripping you with that eyes---!”

“No, he's not!”

“Believe me, I know! I've been in a relationship with Ardi and became his best friend after, I know someone like Ardi if I see one!”

“You're stereotyping now?”

“Kung hindi pa dumating yung boyfriend hindi ka pa titigilan--- and what's up with you flirting back? Is he your type? Kung ako sayo palitan mo na yang type mo sa lalaki, di ka pa nadala kay Ardi.”

“I was not flirting with him!”

Napagtanto rin ni Alvin na may kakaiba silang koneksyon ni Eric na alam niyang higit pa sa pagiging matalik na magkaibigan.

“I would just like to thank you. I had fun today, I've never been this relaxed for days.”

“Anytime, Eric.”

“You know, you are welcome to stay at the house if being with Ardi and Ted stresses you out.”

“I don't want to impose, Alvin.”

“Hey! You're not imposing! You're my best friend.”

Nang tumigil na ang utak ni Alvin sa malalim na pagiisip na iyon ay tila ba may isang bell na kumuliling dito kasabay ng realisasyon na matagal ng ikinikibit balikat ng kaniyang pagkatao.

“I'm in-love with Eric.” bulong ni Alvin sa sarili. Nang isaisip niya ang ideyang iyon ay tila ba may mabigat na batong tinanggal sa kaniyang dibdib, nawala ang sakit ng kaniyang ulo at may katagalan ng pagaalinlangan at pagtataka.

Nakita ni Eric ang pag-iba ng reaksyon sa mukha ni Alvin. Alam niyang nakuwa na nito ang kaniyang ibig ipahiwatig. Alam niyang alam na nito ang totoo niyang nararamdaman at ang rason kung bakit gusto niyang lumayo dito. Agad siyang binalot ng takot, takot dahil iniisip niyang si Mike ang gusto ni Alvin at hindi siya, takot dahil ayaw niyang ma-reject katulad nang pag-reject sa kaniya ni Pat noon dahil alam niyang hindi na niya kakayanin ito.

Dahil sa takot ay kumawala siya sa pagkakahawak ni Alvin. Nakita ni Alvin ang takot sa mga mata ni Eric, agad siyang nakaramdam ng tila ba may kumukurot sa kaniyang puso. Ayaw niyang natatakot sa kaniya si Eric, hindi man niya maintindihan kung bakit ito natatakot sa kaniya ay ayaw niya parin itong nakikita sa mukha ni Eric.

“I-I'm s-sorry. B-but I h-have to go now.” nauutal na sabi ni Eric sabay mabilis na naglakad palayo kay Alvin.

“Eric, wait!” habol ni Alvin.

“I'm sorry--- I'm sorry.” paulit ulit na sabi ni Eric habang lumalayo kay Alvin.

“Eric!” sigaw ni Alvin sabay marahang isinandal ulit si Eric sa isang pader sa istasyon na iyon ng MRT para hindi na ito makawala pa ulit. Wala na siyang pakielam pa sa bugso ng taong nakatingin sa kanila. Nagtama ang kanilang mga tingin, sa mata ni Eric ay nababasa ang takot at sakit na nararamdaman nito habang sa mata naman ni Alvin ay ang pagtataka at ang bagong realisasyon na kaniya na ngayong pinanghahawakan. Ang realisasyong mahal niya si Eric at gagawin niya ang lahat upang hindi na ito mawala pa sa kaniya.

Itutuloy...

[22]

Ano nga ba ang gagawin mo kung alam mong mahal mo ang isang tao pero natatakot ka na hindi nito maibabalik ang pagmamahal mo? Natatakot ka na masaktan muli sa tuwing makikita mo itong nakikipagmabutihan sa isa mo pang kaibigan at natatakot ka na sabihin dito ang totoo mong nararamdaman dahil sa takot din na ma-reject.

Katulad ni Eric na natatakot marinig ang mga katagang... “I'm sorry Eric but I love Mike---” sa bibig ni Alvin. Sa naisip na ito ay lalong lumakas ang mga pagtulo ng mga luha mula sa kaniyang mga mata. At ang tanging naisip gawin ni Eric pra hindi masaktan ay tumakbo palayo, palayo sa taong mahal niya, palayo kay Alvin.

At ang takot na iyon na rumerehistro sa mukha ni Eric ay lalong nakakapagpa-confuse kay Alvin. Alam na niya ngayong mahal niya si Eric at base sa kaniyang mga na-realize ay maaaring mahal din siya nito.

“He loves me. I love him. Pero bakit gustong-gusto parin niyang lumayo sakin?” tila may kumurot sa puso ni Alvin, hindi niya maintindihan kung bakit natatakot sa kaniya si Eric. Hindi siya makapagsalita, masyadong maraming tumatakbo sa kaniyang isip, muli niyang naramdaman ang marahang pagtulak sa kaniya ni Eric at lalo iyong nakadagdag sa sakit na nararamdaman ni Alvin. Hindi niya alam kung bakit ganun na lang siya nito ipagtulakan.

Ang hindi alam ni Alvin ay hindi alam ni Eric na pareho nilang mahal ang isa't isa, na ang kailangan lang ay ang magkalinawan sila.

Gustong-gusto na ni Eric na lumayo kay Alvin dahil alam niyang konti na lang at bibigay na siya at sasama na siya dito pabalik ng opisina at iyon ang huling gustong mangyri ni Eric. Hindi na niya kaya pang makita na nahuhulog ang loob ni Alvin at Mike sa isa't-isa. Ayaw na niyang masaktan.

“Please let go of me. I said I'm sorry, OK?!” singhal ni Eric habang itinutulak si Alvin palayo sa kaniya, hindi parin alintana ang magtatakang tingin ng iba pang pasahero sa loob ng istasyon ng tren.

“No. Not until you tell me why you freaking want to get away from me this bad.” mariin pero pasinghal nang balik ni Alvin. Nung puntong iyon ay napansin na sila na iilang gwardya sa istasyon na iyon.

“Sir may problema ba? Ginugulo po ba kayo ng lalaking ito?” tanong ng gwardya na noon lang napansin ng dalawa na nakalapit na pala sa kanila, tila walang narinig si Eric dahil nagpatuloy lang ito sa pagsasalita.

“I-I can't do this anymore. I-I c-can't h-hurt you guys, I've hurt so many people the last time.” sagot ni Eric sabay tingin sa sahig.

“What the hell are you talking about? Who the hell are you going to hurt and why?” naguguluhang tanong ni Alvin. Natigilan si Eric, hindi siya makapaniwala na kahit alam na ni Alvin ang kaniyang nararamdaman ay pinipilit parin siya nitong aminin ng harapan ang bagay na nagbibigay sa kaniya ngayon ng ibayong sakit.

“Sir, siguro po mas mabuti kung pakawalan niyo muna si Sir sa pagkakahawak niyo at pag-usapan niyo ito ng malumanay, kung hindi po ay mapipilitan akong tumawag ng makakatulong sa pag-hila sa inyo palayo mula kay Sir.” marring sabi ng gwardya.

“Boss, saglit lang 'to. Kailangan lang naming magkalinawan ng kasa---” balik ni Alvin pero agad ding naputol ang kaniyang sasabihin nang magsalita si Eric.

“I'm in lo-- I love you Alvin.” pabulong na pag-amin ni Eric na ikinatigil ni Alvin sa pakiki-usap sa gwardya. Lalo niyang hinigpitan ang hawak kay Eric dahil sa sinabing ito ni Eric ay lalong nagpatibay sa iniisip niya patungkol sa nararamdaman ni Alvin. Hindi nakaligtas ang paghigpit ng hawak ni Alvin kay Eric sa guwardya at tumawag na ito ng makakatulong na hindi napansin ni Eric at Alvin.

Bago pa man matanong ni Alvin kung ano ang problema gayong mahal nila ang isa't isa ay may dumating pang dalawang gwardya at inanyayahan siya palayo kay Eric. Wala nang nagawa si Eric dahil para sa kaniya ay tama lang iyon para hindi na sila magkasakitan pa. Eh ano ngayon kung alam na ni Alvin ang nararamdaman niya. Pagkatapos naman ng araw na iyon ay sisiguruduhin ni Eric na hindi na muli pa silang magkikita dahil pipirma na siya ng exclusive contract sa Jacobsons at permanente nang duon magtrabaho. Malayo kay Alvin.

“I'm sorry.” pabulong na sabi ni Eric. Ang mga katagang iyon ang mga huling narinig ni Alvin bago pa siya ilayo ng dalawang gwardya at makita si Eric na sumakay ng tren. Saglit pang ipinanatili ni Eric at Alvin ang pagititigan, si Eric asa loob ng tren at si Alvin naman ay habang nasa tabi ng dalawang gwardya.

Kahit pa lumalayo na ang tren ni Eric palayo ay sinundan parin ito ng tingin ni Alvin.

“Maaari na po ba namin kayong iwan dito, Sir? Hindi na ho ba ulit kayo manggugulo?” tanong ng gwardya, tumango na lang si Alvin kahit pa hindi nito narinig masyado ang tanong ng gwardya dahil abala parin siya sa pagtingin sa nakalayo nang tren na sinasakyan ni Eric.

Sa puntong iyon ay si Alvin naman ang napasandal sa pader na kanina ay sinasandalan ni Eric at napadausdos pababa at napaupo sa sahig, sapo sapo ang kaniyang ulo. Naguguluhan at hindi maintindihan kung bakit natatakot at gustong-gusto ni Eric na lumayo na agad sa kaniya.

“What the hell am I doing?!” di makapaniwalang tanong ni Alvin sa sarili sabay tayo at pumunta sa pinakamalapit na bilihan ng ticket.

0000ooo0000

Sa bintana parin ng tren nakatanaw si Eric habang nakatayo sa gitna ng tren at nakahawak sa isa sa maraming railings na nakalaan para sa mga pasahero doon, basa parin ng luha ang kaniyang mga pisngi at wala paring tigil ang kaniyang pag-iyak at hindi ito maipaliwanag ni Eric kung bakit sa sarili, akala niya kasi sa oras na makalayo na siya kay Alvin ay magiging magaang na ang pakiramdan niya pero habang palayo siya ng palayo sa istasyon kung saan andun si Alvin ay pabigat din ng pabigat ang loob niya. Kasabay ng sakit ay ang pag-tulo ng kaniyang mga luha. Nasa ganito siyang pag-iisip nang may mag-abot sa kaniya ng panyo.

Saglit na tinignan ni Eric ang panyo saka itinuloy ang tingin nito sa mukha ng nag-abot. Di alam ni Eric kung ano ang kaniyang sasabihin o mararamdaman sa puntong iyon. Hindi siya makapagsalita, tila nawalan ng lakas ang kaniyang mga paa at alam niyang namumutla na siya dahil sa naramdaman niyang panlalamig ng kaniyang mukha.

“Eric, are you OK? I saw you standing here and crying---” simula ni Jake nang mag-tama ang kanilang mga mata ni Eric. Hindi na nadinig pa ni Eric ang susunod pang sinabi ni Jake dahil tila ba nabingi na siya at sumiksik sa kaniyang isip ang pananakit niya noon sa taong kaharap niya ngayon.

“Eric?” nagaalala nang tawag ni Jake.

“Why?” pabulong na balik ni Eric na ikinatka ni Jake dahil hindi niya ito naintindihan.

“Huh?” tanong ni Jake.

“Why don't you hate me? Sinaktan kita, sinira ko kayo ni Pat---”

“Eric tapos na 'yon---” simulang pag-aalo ni Jake pero nakita niyang hindi nakuwa nito ang atensyon ni Eric. “---Look Eric, hindi ito tamang lugar para pag-usapan ito. Busy ka ba, why don;t we talk about this at lunch?” masuyong tanong ni Jake, tinignan ni Eric ang kaniyang orasan at nakita niyang may kalahating oras pa siyang gugugulin bago ang pirmahan ng kontrata sa pupuntahang kumpanya. Tumango na lang si Eric bilang sagot.

0000ooo0000

Halos hindi nagalaw ni Eric ang kaniyang kinakain at napansin ito ni Jake. Alam niyang imposibleng ang nangyari parin sa kanila nila Pat may pitong buwan na ang nakakaraan ang ikinagaganito ng kaharap pero may ideya siyang nakakaapekto parin iyon kay Eric. Masuyong inabot ni Jake ang kamay ng nagiisip na si Eric.

“Eric, what's wrong? I haven't seen you like this before, it's obvious that you're hurting now. You know I can help you if you let me.” nagaalalang pahayag ni Jake, nung una ay hindi makapaniwala si Eric pero nang wala siyang makita kundi sinseridad sa mga mata ni Jake ay agad na itong naniwala.

“I'm sorry.” bulong ni Eric na ikinagulat ulit ni Jake dahil hindi iyon ang hinahanap na sagot ni Jake.

“I'm sorry too. It's all our fault, Eric. It's not just you.”

“But Pat---”

“Pat loved us both and that was his mistake. You loved Pat and could never let him go. I loved Pat, I loved him more than I love myself and that was my mistake. I thought you would've stopped beating yourself over this sooner---”

“I did---” putol ni Eric.

“Then why are you crying your eyes out?” taas kilay na tanong ni Jake. Saglit na tinignan ni Eric si Jake atsaka naisipang sabihin dito ang mga nangyari sa pagitan nila ni Alvin.

0000ooo0000

“I thought you said that you're over with what happened between you, Pat and me?” tanong ni Jake matapos magkuwento ni Eric.

“I am over it.” balik ni Eric sabay nangunot ang noo.

“No you're not. If you're over it edi sana hindi ka nag-assume. Sana nilinaw mo muna ang lahat before you made drastic decisions. Sabi mo hindi sinabi ng Alvin na ito sayo na may namamagitan sa kanila ni Mike---”

“He doesn't have to tell me that there's something between them, Im not blind, Jake.”

“Yes, you're not blind but that doesn't mean you see everything that goes under your nose, Eric. You also said that he didn't react violently after you told him you love him---”

“Because he didn't have the chance to react---”

“And still you're telling me you're over with that happened between me, you and Pat. If you're over with what happened, you wouldn't over analyze every thing, Eric, you wouldn't make wild guesses and assumptions, wala ka dapat sagot sa bawat tanong ko. Alam mo kung bakit ka nag-aasume masyado? Kasi natatakot kang masaktan, natatakot ka na mangyari ulit yung nangyari satin dati. So tell me, is that what you call being over with what happened?”

Natahamik si Eric nang sa wakas ay nakuwa na niya ang punto ni Jake. Naisip niyang tama ito. Masyado siyang natakot kaya't hindi niya hinayaan na magkalinawan sila ni Alvin. Nang ibalik ni Eric ang kaniyang tingin kay Jake ay masuyo na itong nakangiti.

“I'll pay for lunch. Just promise me you'll fix everything with Alvin. If it doesn't work with him, call me and we will find you someone who you deserves.” nakangiting sabi ni Jake saka tumayo, tumayo nadin si Eric at wala sa sariling niyakap si Jake.

“Thank you.” bulong ni Eric at saka nagbigay ng isang matipid na ngiti.

“e-Ehem!” istorbo ng isang lalaki sa likuran nila. May dala itong isang malaking teddy bear, pamilyar ito kay Eric at agad niyang inisip kung saan niya ito nakita.

“I thought you already dumped BF number two?” taas kilay na tanong ng lalaki kay Jake sakay humalik ng marahan sa labi nito. Sa puntong iyon ay naalala na ni Eric kung sino ito. Ito ang kahalikan ni Jake nung huli niya itong nakita saka si Pat sa loob ng isang mall.

“Oh this is my new BF number two.” nakangising sagot ni Jake sabay akbay kay Eric. Nagtaas ng kilay si Edison.

“Eric, this is Edison my boyfriend a.k.a. Boyfriend number one. Hehe. Edison this is Eric.”

“Ohhh! The famous Eric.” naniningkit matang bati ni Edison sabay ngisi.

“Ooookkkaaaayyyy! Eric is leaving now. He's going to sign a contract at Jacobsons, though I hope he think about first.” makahulugang pagtataboy ni Jake na ikinatingin naman ni Eric sa kaniyang relos meron pa siyang limang minuto, itinaas niya ang kaniyang tingin at nagtama ang mga mata nila ni Jake. Muli niyang niyakap si Jake para magpasalamat.

“Seriously. Think about all of these, OK? You could be making a big mistake.” bulong ni Jake, tumango na lang bilang sagot si Eric, nag maghiwalay sila ay masuyong nakatingin sa kaniya si Edison, walang halong pagseselos o pagkairita, ang totoo ay magiliw pa itong nakangiti sa kaniya habang yakap-yakap ang gahiganteng stuffed toy.

“Nice meeting you, Edison.”

“Likewise.”

Pinanood ni Jake at Edison si Eric na tila ba abala parin sa pagiisip ng malalim.

“You'll do everything just to get a cheap feel, do you?” nangiinis na tanong ni Edison sabay pabirong sinuntok ang braso ng kaniyang boyfriend na nagbigay lang sa kaniya ng isang nakakalokong ngiti.

“Eric's hot. Sorry.” nagbibirong balik ni Jake sabay kibit balikat. Muli siyang sinuntok ni Edison sa braso at humagikgik.

“You flirt!”

“Well, you don't satisfy me enough! You're always with your stuffed animals!” humahagikgik naring sabi ni Jake.

0000ooo0000

Nakatitig si Eric sa kontrata na ilang linggo na niyang iniisip. Akala niya nung una ay ito na ang kaniyang paraan para hindi na masktan at makalayo na kay Alvin pero matapos ang paguusap nila ni Jake nung tanghalian ay nagsimula na siyang mag dalawang isip.

“Eric, is there a problem?” tanong ng kausap ni Eric sa kumpanyang Jacobsons na balak niyang lipatan. Umiling na lang si Eric at muling ibinalik ang kaniyang tingin sa linya kung saan siya nakatalagang pumirma pero hindi niya magawang idampi ang dulo ng ballpen sa papel. Saglit siyang pumikit para sana lakasan ang kaniyang loob pero isang mukha ang kaniyang nakita at lalong nanghina ang kaniyang loob.

“Alvin.” bulong ni Eric nang pumikit ulit siya at nakita ang mukha ni Alvin.

“I'm sorry, you were saying something?” tanong ulit ng lalaki na magiliw paring naghihintay na pumirma siya.

“I can't do this.” bulong ni Eric.

“I'm sorry?”

“I'm sorry but I can't do this.” sabi ulit ni Eric saka tumayo, humingi ng tawad at naglakad palabas ng opisina na iyon.

0000ooo0000

Nauubusan na ng pasensya si Alvin. Nasiraan ang tren na kaniyang sinasakyan pasunod kay Eric at nang umandar ulit ito ay may trenta minutos na ang nasayang. Nagmamadali siyang nagpunta sa opisina ng Jacobsons pero pagdating niya doon ay sarado pa ito para sa tanghalian, mulis siyang bumaba at saglit na kumain. Halos hindi niya rin naubos ang kaniyang biniling pagkain dahil pilit na umiikot sa kaniyang isip ang pinagusapan nilang dalawa ni Eric. Hindi niya parin ito maintindihan.

Hindi namalayan ni Alvin ang oras at nagtagal pa siya sa kainan na iyon ng higit pa sa kaniyang inilaan na oras para tumigil doon. Napatalon siya nang makita ang oras at nagmamadaling bumalik sa opisina nang Jacobsons. Sa sobrang pagmamadali ay hindi niya napansin si Eric na nagmamadali ring naglalakad sa kabilang bangketa.

0000ooo0000

“Please be here. Please be here.” tahimik na dasal ni Alvin habang iniintay ang sagot ng receptionist. Imbis kasi na hanapin ni Alvin si Eric sa matayog na building na iyon ay naisipan niyang mas tipid sa oras na tanungin na lang ang receptionist.

“Nag log-out na po siya.” sagot ng receptionist na ikinabagsak ng balikat ni Alvin.

“Mga anong oras?” tanong ulit ni Alvin.

“Five minutes ago, sir.”

0000ooo0000

Bagsak balikat na bumalik si Alvin sa kaniyang opisina. Madilim na at alam niyang wala nang sekretarya na mangungulit sa kaniya at magtatanong kung saan siya naggaling buong mag-hapon. Pinagisipan niya ang nangyari nung tanghalian na iyon buong maghapon sa isang park nang mapansin niyng may isang oras na pagkatapos ng takip-silim at mapagpayahan na niyang bumalik na ng opisina at umuwi na.

Nadaanan niya ang lamesa ni Eric habang papasok siya ng kaniyang opisina. Wala ng tao sa buong floor kaya't saglit siyang tumitig sa lamesa na iyon.

“He's gone and I don't have a fucking clue why. This is so fucking frustrating!” naiinis na sabi ni Alvin sa sarili. Ngunit hindi lang iyon ang sumagi sa isip ni Alvin habang nakatitig sa lamesa ni Eric, sumentro na ngayon ang kaniyang pansin sa isang pakiramdam na namamayani sa kaniyang puso.

“It hurts like hell and I can't do a fucking thing about it!” sabi ulit ni Alvin sa kaniyang sarili at nangyari ang isang bagay na matagal na niyang hindi nagagawa. Ang umiyak.

Itutuloy...

[23 & Epilogue]

Hindi alam ni Eric kung bakit siya nakaupo sa kaniyang kinauupuan ngayon. Nagsisimula ng lumamig ang paligid at ang taong kaniyang iniintay ay hindi parin dumadating. Natuyo na ang kaniyang mga luha, dahil narin siguro sa maghapon na siyang nagiiiyak kaya't tumigil na ito sa pag-agos. Nasa ganitong tagpo si Eric nang maaninag niya ang isang paparating na sasakyan, palapit ito sa gate na malapit sa kaniyang kinauupuan.

Pinanood ni Eric na bumukas ang pinto ng sasakyan at sumulpot sa kaniyang harapan niya si Alvin. Nakakunoot ang noo nito, halatang nagaalala at hindi mapakali at sa pamumula ng mga mata nito ay tila umiiyak ito bago umuwi.

“Alvin, we need to talk.”

Hindi alam ni Eric kung ano ang magiging reaksyon ni Alvin sa kaniyang biglaang pag-sipot sa gate ng bahay nito, inaasahan na niyang magagalit ito sa kaniya, mangingilag o kaya naman ay maiinis kaya naman ng yakapin siya nito ng mahigpit ay talaga namang ikinagulat niya. Agad siyang bumawi sa pagkakagulat at sinulit na lang ang pag-yakap na iyon ni Alvin sa kaniya dahil alam niya malaki ang posibilidad na hindi na iyon maulit.

“Where have you been?” marahang tanong ni Alvin. Hindi mapigilan ni Alvin ang matuwa nang makit niya si Eric na nakaupo malapit sa gate ng bahay niya, ngayon, naisip niya na may pag-asa pa na maayos nila ang lahat sa pagitan nila. Ang mahinahon at halatang tono ng pagkatuwa ang siyang nagpa-badya ulit sa mga luha ni Eric na tumulo. Agad ng kumawala si Eric sa yakapan na iyon at seryosong tinignan si Alvin.

“A-Alvin, please w-we need to talk.” nauutal na sabi ni Eric habang pinipigilan ang sarili na mapa-iyak. Napansin ni Alvin ang seryosong mukha ni Eric.

“OK, let's go inside.” sabi ni Alvin sabay tingin sa mga ulap na nagbabadya ng ulan, hindi naman ito inalintana ni Eric dahil nagsisimula nanaman siyang kabahan.

“No, please. Let's talk now, I may not have the nerve to talk to you about this if we do this later.” nagmamakaawang hiling ni Eric, tumango na lang si Alvin.

“Eric, you're scaring me again.” pabulong na pagaalala ni Alvin sabay hakbang papalapit ulit kay Eric na wala sa sarili namang umatras. Nagulat si Alvin sa ginawang ito ni Eric, hindi niya parin maintindihan kung bakit tila nandidiri o takot na takot ito sa kaniya.

“Why are you doing this, Eric?” pabulong na sabi ni Alvin, rinig na rinig ni Eric ang tono ng sakit sa tanong na iyon.

“I Love You, but I know I can't keep doing so, because if I continue loving you everyone will end up getting hurt.” makahulugang sabi ni Eric. Muling narinig ni Alvin pagde-deklara ng pagmamahal ni Eric, gusto sana niyang magtatalon at yakapin ito pero alam niyang may kailangan pa muna silang resolbahin at iyon nga ay ang tungkol sa mga huling sinabi ni Eric, hindi niya parin ito naiintindihan pero gagawin iya ang lahat ma-resolba lang nilang dalawa iyon.

“Who's everyone, Eric?”

Nagulat si Eric sa tanong na iyon ni Alvin. Alam niyang alam nito ang sinasabi niya, na ang tinutukoy niya ay si Mike, siya at ang sarili, pero bakit gusto parin nitong ipaulit kay Eric, maliban na lang kung wala talagang namamagitan kay Mike at Alvin, naisip niya o kaya naman ay nagaanga-angahan lang ito. Magtata-takbo na sana ulit palayo si Eric dahil sa huling naisip nang maalala niya ang sinabi sa kaniya ni Jake nung nakaraang tanghalian.

“...stop assuming... stop over analyzing things...”

At dahil sa naalalang iyon ay napili na lang ni Eric na sagutin ang tanong ni Alvin nang magkalinawan na sila. Pero bago siya sumagot ay marahan siyang pumikit at nagbuntong hininga.

“I don't want to hurt you and Mike. I don't want to get in between you guys and ruin everything just like how I ruined everything between Jake and Pat.” sagot ni Eric na ikinagulat ni Alvin. Alam niyang may ideya si Eric na nag-date sila ng kaibigang si Mike pero ni hindi niya naisip na akala nito'y may namamagitan sa kanila ni Mike. Nang matagal na hindi sumagot si Alvin ay dahan-dahang iminulat ni Eric ang kaniyang mga mata. Nakita niya ang pagaalinlangan, pagkainis at posibleng galit na rumerehistro sa mukha ni Alvin. Agad siyang napa-atras at natakot. Ito na nga ang kinatatakutan niya.

“P-please don't hate me, Alvin. I swear, di ko hahayaan na mamagitan ako sainyo ni Mike, I'll leave you guys alone, hell I can leave the country---” kinakabahang sabi ni Eric habang umaatras palayo kay Alvin, nagsisimula na ulit mamuo ang luha sa kaniyang mga mata, nakita ito ni Alvin at agad na lumapit sa kaniya para yakapin siya.

“I'm not angry at you, Eric. I'm angry with myself. Di na sana 'to humantong sa ganito kung hindi ako naging manhid. I liked you way before you and Ardi started dating, that's why I was happy when your dad said I'm your mystery guy who makes you happy but then you said that you made it all up. Naisip ko na hindi mo ako gusto tulad ng pagka-gusto ko sayo kaya't tinesting kong makipag-date kay Mike but it didn't work out. Mike and I are friends, we're not in an intimate relationship together. I'm sorry kung hindi ko agad nilinaw sayo. Please don't be afraid of me, I-It hurts to see you backing away from me like that, like I'm going to hurt you. I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry.” mahabang paglilinaw ni Alvin habang nangingilid narin ang luha sa kaniyang mga mata.

Hindi siya makapaniwala na hinayaan niyang maulit kahit pa sa isip lang ni Eric ang nangyari noon sa nauna nitong karelasyon. Hindi niya lubos maisip kung ganong kasakit nito para kay Eric habang inaakala na mamamagitan ito sa kanila ni Mike. Hindi siya makapaniwala na ang isang bagay na ipinangako niyang hindi na ulit mangyayari kahit pa sa isip lamang ni Eric ay nangyari ulit. At sapat na rason na iyon para magalit si Alvin sa sarili. Kung nilinaw niya lang sana lahat, kung sinabi lang sana niya ang kaniyang nararamdaman kay Eric noon pa, kung hindi lang sana siya lasing nung gabing pinagsaluhan nila ang unang halik at kung naalala niya lang sana ito at kung hindi lang sana siya naging manhid edi sana wala ni isa sa kanila ni Eric ang nasaktan.

Tumigil na sa kakaiyak si Eric, hinahayaang ma-absorb ng kaniyang utak ang mga sinabi ni Alvin kahit pa ang totoo ay ang mga salitang kaniya lamang narinig at naintindihan ay ang mga “...not angry with you...” “angry with myself---” “---i like you---” at “---Mike and I are just friends---” halos nawalan ng lakas ang kaniyang mga tuhod at nag-relax na ang kanina pa tense na tense na katawan nito.

“Tama si Jake. Kailangan lang naming mag-usap.” naiiyak na sabi ni Eric sa sarili, naiiyak hindi dahil nasasaktan parin siya, naiiyak siya kundi dahil sa galak.

“---I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry--- for not figuring this out immediately. You should've talked to me first--- I'm sorry for not remembering about the kiss.” patuloy na pag-hingi ng tawad ni Alvin sa pagitan ng pag-hikbi. Hindi na napigilan pa ni Eric ang sarili at iniyakap narin ang sarili sa katawan ni Alvin.

“Shhh. It was all a misunderstanding. I'm sorry too, I over analyzed things, I assumed instead of clearing it all up with you, I'm sorry.” alo ni Eric habang nararamdaman na tumatango-tango si Alvin, saglit na inihiwalay ni Eric ang sarili upang matignan ng maayos si Alvin.

“We have to promise that we will talk about everything from now on. NO secrets. If we are going to make this work.” pahayag ni Eric habang pinapahiran nila ang mga luha ng isa't isa. Tumango ulit si Alvin at nagpakawala ng isang matipid na ngiti. Hindi niya mapigilang makaramdam ng galak dahil ang isang tao na ngayon ay halos mas mahal niya pa sa sarili at ang tanging tao kung saan siya unang naging kumportable pagkatapos ng nangyari sa kanila ni Ardi ay sumusumpa ngayon sa harapan niya na gagawin lahat maiayos lang ang kanilang komunikasyon bilang daan sa isang matibay na relasyon sa hinaharap.

“Drama queen.” pabirong pasaring ni Alvin na ikinangiti ni Eric.

“Maybe. But I know you love this drama queen---” saglit na natigilan si Eric dahil muli ay nag-assume nanaman siya. Walang nabanggit si Alvin na pareho sila ng nararamdaman, na mahal din siya nito. Pero natuto na siya, naisipan niyang linawin na iyon bago pa sila magkasakitan ulit.

“Y-you also feel the same, do you? You love me too, right?” may pagka insecure na paglilinaw ni Eric. Saglit siyang tinignan ni Alvin na siya namang ngumisi.

“Let me think about it.” panloloko ni Alvin na agad niyang pinagsisihan nang makita niyang muling namutla si Eric, agad ulit niya itong niyakap, ipinagdikit ang kanilang noo at nagtitigan.

“I Love you. Don't you ever doubt that.” bulong ni Alvin na muling ikinaluha ni Eric. Dahan dahang inilapit ni Alvin ang kaniyang mga labi sa mga labi ni Eric. Ngayon, hindi na maaninag ni Alvin ang pagaalinlangan sa mga mata ni Eric tulad nung gabi ng party kaya't masuyo na niyang idinampi ang kaniyang mga labi sa labi ni Eric.

Di katulad ng una nilang halik na pinagsaluhan ay sumumpa si Alvin na habang buhay niyang tatandaan ang halikan nilang iyon ni Eric.

Nun ding puntong iyon ay nagsimula nang bumagsak ang malakas na ulan na hindi na inalintana ng dalawa sapagkat abala na sila sa pagpapakita ng kanilang tunay na nararamdaman sa isa't isa. Para sa mga taong dumadaan din sa street na iyon ay tila sila nakakakita ng isang tagpo sa isang pelikula, tanging liwanag ng headlights ang nagsisilbing ilaw ng dalawa at ang dagundong ng malakas na ulan ang siya lamang naririnig ng dalawa.

1 Month Later...

Nabulunan si Alvin habang ikinukuwento ni Eric ang tagpong iyon sa harapan ng bahay niya. Nasa bagong apartment na sila ngayon ni Eric kung saan sila kumakain ng espesyal na tanghalian na inihain nito.

“The way you tell that story is soooo mushy!” sabi ni Alvin nang makabawi.

“That's because it was soooo mushy! And you were extra super cheesy that day.” nangaalaskang sabi ni Eric, naningkit naman ang mga mata ni Alvin.

“Well, you're the one who likes being chased, thinking that I'm in-love with Mike and it's the end of the world.” balik ni Alvin, natigilan si Eric sabay namula. Nagpakawala ng isang nangiinis na ngiti si Alvin, alam niyang nakuwa na niya ang atensyon ni Eric at miya-miya ay mapipikon na ito.

“That's because you're the numbest person I know! Di naman sana mangyayari yun kung hindi ka manhid noh!” singhal ni Eric, lihim na napangiti si Alvin. Tumayo siya at lumapit kay Eric, pinatayo ito sa upuan at niyakap ng mahigpit.

“No matter how mushy or cheesy that scene was, I would never trade it for the world.” bulong ni Alvin sa kaliwang tenga ni Eric. Agad namang nanlambot sa sinabing iyon ni Alvin si Eric inihulma niya ang kaniyang katawan sa katawan ni Alvin.

“I love you, Eric.”

“I love you too, Alvin.”

“Even after that Pat guy showed up this morning?” parang batang tanong ni Alvin pero sa kabila ng pagiging cute ng pagkakatanong na iyon ni Alvin ay hindi rin maikakaila ang pagaalala sa boses nito.

“Even after Pat showed up.” paninigurado ni Eric na ikinangiti naman ni Alvin, kampante sa pagsagot na iyon ni Eric, saglit silang naglayo, sapat lang na layo para matignan nila ang isa't isa at maghalikan. Pero bago pa man maglapat ang kanilang mga labi ay biglang bumukas ang pinto.

“ERIC!” sigaw ni Ted na ikinatalon ni Eric at Alvin.

“Ted! What the hell---?!” simula ni Alvin, nagsisimula nang mairita.

“Shut up!” singhal ni Ted.

“What is it, Ted?” nagaalalang tanong ni Eric.

“It's mom! She's in labor!” nagpapanic na sagot ni Ted, nagkatinginan naman si Alvin at Eric saka sabay na tumakbo papunta sa ospital kasunod si Ted.

0000ooo0000

“What happened? Is it the baby? How's tita?!” hindi mapakaling tanong ni Ardi na kararating lang ng ospital. Nagkatinginan ulit si Alvin at Eric na nagkakape at tila ba nabasa ang iniisip ng isa't isa nang nagkangitian.

“They're a match made in heaven.” umiiling na sabi ni Alvin na ikinahagikgik naman ni Eric.

“Hey! Nagtatanong ako dito oh! Bulungan kyo ng bulungan diyan! Hmpft! Dyan na nga kayo!” singhal ni Ardi sabay lakad palayo. Iginawi ni Alvin at Eric ang kanilang tingin kay Ted na nasa hindi kalayuan, katulad ni Ardi ay hindi rin ito mapakali.

Nang makalapit si Ardi kay Ted na katulad niya ay hindi mapakali sa pagaalala ay wala sa sarili niyang inabot ito at niyakap ng mahigpit. Nagulat si Ted pero hindi nagtagal ay hinayaan niyang humulma ang katawan niya sa katawan ni Ardi. Nang makabawi ang dalawa at nang mapansin kung ano ang kanilang ginagawa ay agad na naghiwalay ang mga ito na tila ba nakuryente o napaso.

Sa di kalayuan ay hindi mapigilan ni Eric at Alvin na mapangiti.

“What happened?” medyo kalmado nang tanong ni Ardi kay Ted nang makabawi pero hindi parin nito maisalubong ang tingin sa huli.

“Wow. That was awkward.” nasabi ni Ardi sa sarili matapos mag-tanong, nung nakalipas na buwan simula nang mag-sarili na si Eric at naiwan silang dalawa sa condo ni Ardi ay napapadalas ang awkward moments nila.

“Uh-ummm they say that Mom is OK and that we should expect the baby in two hours.” nakayukong sagot ni Ted, nahihiya at hindi lalo mapakali matapos ang nagyaring pagyayakapan.

“Good.” tumatango-tangong sabi ni Ardi.

Saglit na natahimik ang dalawa, parehong hindi makatingin sa isa't isa, nahihiya sa nangyaring pagyayakapan. Sa di kalayuan ay masuyo parin nakangiti si Alvin at Eric habang pinapanood ang dalawa. Tila ba sa katahimikan na bumalot kay Ardi at Ted ay nagpaalala kay Alvin ng isang importanteng tao. Si Eric. Wala sa sariling inabot ni Alvin ang kamay ni Eric at binalot iyon ng sarili niyang kamay, nagulat si Eric sa simpleng paghawak na iyon ni Alvin, tinignan niya ito at nginitian.

“Aw! For gadsakes! Can't you guys keep it to yourselves?! Demit! You guys just have to rub my singlehood in my face, do you?!” nangkukunwaring galit na bati ni Mike kay Eric at Alvin.

Simula nang maliwanagan ang lahat isang buwan na ang nakakaraan ay nagkakayos ulit si Mike, Ardi at Eric, naging masaya ang kanilang grupo sa panibagong pagkakaibigan na nabubuo sa pagitan nilang lima.

“Pangit mo kasi kaya walang pumatol sayo!” balik ni Eric, kunwari ay nasaktan naman si Mike saka tumabi kay Alvin at hinaplos ang malaki nitong braso.

“Your boyfriend is such a bitch! Why don't you dump him and marry me?” balik naman ni Mike, nagiisip ng panginis pabalik si Eric habang si Alvin naman ay tuwang tuwa sa dramang ipinapakita ng dalawa.

“Get your filthy hands off my boyfriend!” natatawa ng balik ni Eric.

“Hmpft! Unfair! I'm the only one in the group who is single.” parang batang pagmamaktol ni Mike na ikinahagikgik ni Alvin.

“Can't you share Alvin with me, Eric? Pretty please. You can have him at M-W-F and he's mine for T-T-S and Sun.”

“Sorry, bitch, he's all mine. Tell you what...” umpisa ni Eric na ikinairap naman ni Alvin, iniisip kung ano nanamang kayang kalokohan ang iniisip ni Eric.

“What?” excited na sabi ni Mike n miya mo asong pinangakuan ng buto ng amo.

“I saw that cute nurse guy two feet away from us checking you out--- I'll help you flirt with him, if you're interested.” pagkasabi nito ni Eric ay agad na lumingon si Mike, sa sobrang bilis ng paglingon na iyon ni Mike ay literal na natakot si Alvin na matanggal ang ulo nito.

“I don't know—-” nagaalangang sabi ni Mike pero ang totoo ay palapit na ito sa nurse na itinuro ni Eric at wala pang ilang minuto ay naglalandian na ang dalawa. Umiiling na pinanood ni Alvin at Eric ang nagpapa-demure na si Mike.

“Hey! What do you mean by helping him flirt with the nurse?” naniningkit matang baling ni Alvin kay Eric.

“I was just joking--- he's cute, though.” humahagikgik na sagot ni Eric na ikinailing naman ni Alvin.

“Hmpft!” tampu-tampuhang balik ni Alvin. Muli nilang ibinalik ang tingin kay Mike saka sa nurse matapos nilang marinig ang tawa ng mga ito. Nagulat ang dalawa nang makitang hinahaplos-haplos na ni Mike ang malaking braso ng nurse.

“I like him more when he was inside the closet playing with his narnian friends than see him now flirt.” umiiling na sabi ni Eric na ikinahagikgik ulit ni Alvin.

“IT'S A BEAUTIFUL BOY!” sigaw ni Henry sa may pinto sabay yakap kay Ted at bulong dito na OK lang si Shelly.

“I thought the ultrasound said it was a girl?”

“I thought so too.” sagot ni Eric kay Alvin sabay kibit balikat. Sunod na niyakap ni Henry si Eric. Sa tabi nila ay narinig ni Eric na nagtanong si Ardi kay Ted.

“Want to grab something to eat?” tanong ni Ardi marahil ay tumango lang bilang sagot si Ted dahil hindi na narinig ni Eric ang sagot nito.

0000ooo0000

Ilang oras na nagkuwento ng nagkuwento si Henry at ilang oras pa ang ginugol ng mga ito sa pakikinig sa mga plano nito para sa bunsong anak. Natigil lang iyon nang marinig ni Eric na kumalam ang sikmura ng ama.

“Want us to get you something from the caf?” tanong ni Eric, napangiti na lang si Henry at tumango.

“OK, wait for us here, we'll be back in 10 minutes.” sabi ni Eric sabay halik sa noo ng ama at bumulong.

“Congrats.” lalong lumaki ang ngiti ni Henry sa sinabing ito ni Eric.

Nang makalabas ang dalawa ay sabay silang natigilan. Nakarinig sila ng hagikgikan sa likod ng isang pinto kung saan may nakalagay na “Authorized personnel only.” pero base sa tunog ng hagikgik at pabulong na boses na naririnig ni Alvin at Eric ay hindi isang authorized personnel ang nasa likod non. Nagkatinginan ang dalawa at dahan-dahang binuksan ang pinto.

Bumulaga sa kanila ang kanilang kaibigan na nakikipaghalikan, hindi, nakikipaglaplapan sa nurse na kanina lang ay kalandian nito.

“What the hell?! Hey! Find your own broom closet!” singhal ni Mike sakanila sabay bagsak ng pinto sa mga mukha nila Eric at Alvin. Habang nasa elevator pababa ang dalawa ay hindi mapigilan ni Eric at Alvin na humagikgik.

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto ng elevator ay muli silang nagulat dahil narinig nila ang boses ng dalawa pa nilang kaibigan na nagsisigawan sa lobby.

“---Sinaktan mo ako noon! You literally ruined my life and now you want me to have you back?! Are you freakin serious?!” singhal ni Ted na ikinatigil at ikinakuwa ng atensyon ng ilang mga tao sa mataong lobby.

“I already apologized for that!” balik ni Ardi na hawak-hawak parin ang braso ni Ted, sa pakiwari ng dalawa ay may nangyari sa cafeteria habang kumakain ang mga ito dahil ilang hakbang palang ang layo nila dito.

“Yeah?! Well, sorry is not enough!” singhal ni Ted, umaapoy sa galit ang mga mata nito, nakita ni Eric ang sakit sa mga mata ni Ardi sa sinabing iyon ni Ted pero hindi rin nakaligtas ang paglambot ng reaksyon ni Ted matapos niyang sabihin iyon na miya mo nagsisisi sa sinabi at nagdadalawang isip kung hihingi ba siya ng tawad kay Ardi o hindi sa mga nasabi niya.

“Will the words 'I love you' be enough? Because I love you, Ted.” halos pabulong nang balik ni Ardi pero kahit pabulong iyon ay rinig na rinig iyon sa buong lobby dahil wala ni isa sa mga nadun ang gumagalaw, masuyong nanonood ang mga ito sa palitan ni Ted at Ardi at walang ingay na ginagawa.

Nang hindi sumagot si Ted ay miya mo pinupunit ang puso ni Ardi na tumalikod mula dito. Alam niyang marami siyang nagawang mali at nasaktan niya noon si Ted pero hindi rin nun mababago na nahulog na muli ang loob niya dito sa ilang buwang pagtira nila ng magkasama. Bagsak balikat siyang naglakad palayo, masuyo paring nanonood ang mga tao sa paligid, kasama na dun si Eric at Alvin na mahigpit na magkahawak ang mga kamay.

“Don't go, please, I-I feel t-the same way, I love you too.” pabulong din na sagot ni Ted pero narinig iyon ni Ardi kahit pa nakatalikod na siya dito. Mabilis na niliitan ni Ted ang espasyo sa pagitan nila ni Ardi at pinaharap ito at hinalikan ng mariin sa labi.

Nagpalakpakan lahat ng tao na miya mo aliw na aliw sa napanood. Hindi pa napigilan pa ni Eric at Alvin ang sarili at sila rin ay naghalikan na.

“PING!” kasabay ng tunog na iyon ay ang pagbukas ng elevator at bumulaga si Mike at ang nurse.

“Wow! What did I miss?” tanong ni Mike na namumula pa ang labi.

---wakas---