Ang Mang-aagaw (06-10)

By: Unbroken

Blog: strangersandunbrokenangels.blogspot.com

Facebook: Iheytmahex632@gmail.com

Twitter: @roviyuno

[06]

Philip smiled as he ended the phone call. Alam nyang hindi pa sumasablay si Dalisay sa mga sinabi nito. He knows how credible Dalisay is when it comes to his words. And now, he is still hoping na magandang balita nga ang dala nito sa kanya.

“Kuya. Pakibilisan. Kanina pa nagaantay yung mga kasama ko sa Chef and Brewer.”

Tumango ang driver. Makalipas ang ilang segundo, bigla itong lumiko sa kanan. Presto! Chef and Brewer na agad.

Mabilis na bumaba ang driver para ipagbukas ng pinto si Philip. Kung sa iba ay sa telenovela lang nila nakikita ang ganito, iba kay Philip. Isa na syang hari ngayon na humihiga nalang sa kaban ng perang nakamal nya matapos nyang makadevelop ng virus na kayang sumira sa isang unit ng limang segundo. Mula nang yumaman, nagawa na nya ang lahat ng gusto. Naiyos nya ang dapat nyang ayusin sa kanyang pamilya at nakapagpatayo na rin sya mga businesses.

Binukas ng driver ang kotse, marahang bumaba si Philip.

Napangiti sya ng matanaw ang Berdeng ilaw ng signage ng Chef and Brewer. Sinilip nya ang tao sa loob ng restaurant, nagsisimula ng dumami. Sya ay pumasok at muli nyang nakita ang Western designs ng establisyamento. Well-ventilated ang area kaya walang kaso kahit suot nya ang kanyang Givenchy Bib Detail Wool Blazer. He looked where the two were seated. Nakita nya ito agad at mabilis na lumapit ito sa kanila.

Dennis hugged Philip.

Dalisay gave Philip the pasosyal form of greeting, the beso.

The two looked shocked upon seeing Philip. They really weren't expecting na ganito magiging kadramatic ang kanyang pagbabago.

Oh, twink no more! My student is now a complete hottie. Dalisay thought

Ganoon ba pag napapadpad sa America? Ang kinis na nya. Ang galing. Ani Dennis

“Wow. So pati kayo natahimik nang makita ako?” pabirong sabi ni Philip.

Dalisay raised an eyebrow and pouted his lips.

“Philip, sino bang hindi magugulat sa pagbabago mo. It's just so dramatic. Halatang pinaghandaan ang return of the comeback.”

“Tama!” Dennis exclaimed

Philip smilingly chuckled.

“Ofcourse. Dapat lang ganito. Isa pa, for my own betterment na din ito.”

“You say so.” ani Dalisay.

“Order na tayo?”

“Fight. Kanina pa ako hunger strike.” wika pa ni Dalisay

Agad na sumenyas si Philip sa waiter. Mabilis na lumapit ito sa kanila at kinuha ang kanilang order.

“Hi. Good Evening Sir. May order na po ba sila?” magiliw na sabi nito

Dalisay gazed at the waiter and see how cute the waiter is. Napansin ni Philip ito at sya'y napangiti.

“Things never changed Mama D. Mahilig ka pa ring tumitig sa mga boys.”

Tawanan sila. Namula si Dalisay maging ang waiter.

“Che!” matinis na paghuhuramentado nito

They scanned the laminated menu. Bago ang mga putaheng inooffer nila dito. Hindi sanay si Dennis sa ganito. Maging si Dalisay, na laging nagdadiet ay napapalunok nalang sa t'wing maiisip kung gaano karaming calories at carbohydrates ang kanyang ikokonsumo sa gabing ito.

“Hmmmm.”

“Yes Sir.”

“Mixed Tempura Platter, isa. Buffalo wings, isa. Meat Lovers pizza, isa.”

“Hephephep! Philip, bitay na ba kinabukasan? Ang calories at carbo OMG!” singit ni Dalisay

“Bihira lang tayong magganito. Magworkout ka nalang ng todo bukas.”

Nangiti si Dennis.

“3 C and B chowder. Then ice tea, bottomless.”

“That would be all, sir?”

“Kung gusto mo pati ikaw orderin ko? Bet?” banat ni Dalisay

Namula ang waiter. Nagtawanan ang tatlo.

“Adik ka talaga Dalisay.” sabi ni Dennis

Nawala ang waiter. Naiwan silang tatlo. They kept on updating each other on what happened. Same people, different stories, different expeiences, different realizations. Nagkakasarapang ng kwentuhan ng biglang naalala ni Dennis ang dahilan kung bakit sila nagkita-kita.

“Kuya.”

“Yes Dennis?”

“May mairereport ako sa'yo.”

Philip smiled.

“Interesting.”

“Go ahead, Dennis.”

Dalisay and Philip attentively listened.

“Nagaway sila nung nakaraan. Nakita ng mga kapitbahay na mga mga pasa si JD sa mukha.”

“Wow? Boxing?” sabat ni Dalisay

“Bakit daw sila nagaway? Kelan?”

“Ang sabi kasi, ayon sa impormante ko, nahuli atang nakikipaghalikan ni JD si Arvin na nakikipaghalikan sa iba.”

Philip smiled. Alam nyang sya ang pinatutungkulan doon.

“I see.”

“JD, Kuya, is actually an owner ng isang paper product store. They deliver paper products kung saan-saan sa manila maging sa mga kalapit na probinsya. Matagal na silang naglilive-in ni Arvin. Sa tagal-tagal na nilang magkasama, ngayon lang nahuli ni JD na naglalandi si Arvin sa iba.”

“Hmmmm. What else?”

“Ang laki ng itinaba nya, Buff sya dati eh. Ngayon, lumobo na ng husto, di na mapigil ang sarili sa kakakain. Kahit lagi daw sinasaway ni Arvin at laging pinapapunta sa gym, ayaw daw sumunod. Lagi nilang pinagtatalunan ang unhealthy food choices ni JD. Mahilig sa mamantika, sa chocolates, lahat ng pagkaing nakakataba.”

“Hala! Naku, eh kung mastroke sya. Ano ang health report nyang taong yan?” sabat ni Dalisay

“Highblood na sya according sa doctor nya.”

“Enough Dennis.”

“Actually Kuya marami pa akong nakalap na information.”

“Tama na muna yan. You did a job well done.”

Philip smiled. Dalisay raised an eyebrow. Dennis was left clueless.

Ibigay natin ang hilig. Philip said to himself.

“Mama D? Dahil ikaw naman ay lifestyle,health at fashion consultant, ano sa tingin mo ang dapat gawin ni JD?”

“Ofcourse proper diet. Pag hindi nya magawa yan at patuloy syang magpigout, malamang sa alamang, kumplikasyon sa puso at stroke ang abutin nya.” paliwanag nito

“I see. Anong mga dapat nyang iavoid?”

“Yung mga kinakain nya. Dapat magadjust na sya ng mga kinakain nya. Iwasan nya ang mga matatabang pagkain, even chocolates, even alak. If possible nga, sabihin mo na dapat water at gulay lang. Nakakatakot yang ginagawa nya.” dagdag pa nito.

Philip smiled again. Nakabuo na sya ng plano. Umpisa na ng laro.

They were interrupted nang dumating ang waiter dala ang kanilang order. Kumain sila at nagpakabusog. Bloated si Dalisay. Ganadong-ganado kumain si Dennis. Nakakailang shot na si Philip ng Hennessy XO. It's going to be a great night for them.

Natapos ng kumain ang dalawa at inorder na sila ng alak ni Philip. Medyo namumula na si Philip at patuloy na syang binubuska ni Dalisay. Masarap ang tawanan nilang tatlo. Masaya ang kanilang muling pagkikita. Iba pa rin talaga kapag kasama mo ang ilan sa iyong mga pinakatatanging kaibigan.

“Mama D. Ano pala yung surprise mo sakin?”

“Hahahah! Secret!”

“Dali na. Ano ba yun?”

Tumitig sa kanya si Dalisay. Mata sa mata.

“Charles Despabiladeras, naaalala mo?”

Biglang naging seryoso ang mukha ni Philip. Nakaramdam ng kaba si Dalisay.

“I know him. Bakit?” mahinang sabi nito.

“This is for you, dear.” wika ni Dalisay sabay abot ng calling card na inabot ng lalaki sa kanya kanina

Philip took the card. He scanned it and saw all information needed in order for him to get connected to Charles again. He sighed, then smiled.

“How did you get this?”

“He works here.”

“Sya ang manager dito?”

“Yes.”

“It's like hitting two birds in one stone. I like it.”

Philip beamed that devilish smile.

Kung sinuswerte ka nga naman. Palong-palo!

“Let me remind him kung sino ako.”

“Go!” sabi ni Dalisay

He raised his hand and called a waiter. Magiliw na lumapit ang waiter sa kanila.

“Yes po sir?”

“Kindly call your manager.”

“Ha? Bakit po? May problema po ba?” kinakabahang sabi ng waiter

“Nothing. I'm a close friend. Gusto ko lang syang makausap.”

The waiter confusingly went away. Ilang segundo pa, nakita na nyang papalapit si Charles.

Nagtama ang kanilang mga mata. He smiled. Kita ang gulat sa mata ni Charles lalo pa't nakita nyang magkasama sila ni Dalisay.

Marahang lumapit ito sa kanila. He was still trying to recognize Philip's face.

Before he could say anything, tumayo na si Philip and insisted a handshake.

“Remember me?” he smiled

“Phi-Philip?” nangangapang tanong nito.

“Precisely.”

Charles looked with disbelief. It never crossed his mind na magkikita sila ulit ng lalaking kanyang pinagpalit para sa iba. Nakaramdam sya ng panghihinayang dahil sa laki ng pinagbago ni Philip. He's more handsome now. Wala na ang nerd at twink. Naramdaman nya ang confidence ni Philip na wala dito dati. Ibang-iba na sya.

Charles reluctantly smiled.

“Kamusta ka Charles?”

“I-I'm fine.”

“I miss you Charles.”

Charles blushed.

“Di-ditto.” nahihiyang sabi nito

“Charles, I also missed this.” sabi ni Philip sabay hipo sa harap ni Charles.

Bago pa man makawala si Charles mula sa pagkakahipo ni Philip sa kanyang harapan, naigapos na sya ni Philip at hinalikan sya sa labi. Smooch. Biglaan.

Kitang-kita ang pamumutla ni Charles. Though he must admit na nagenjoy sya nang muling magtama ang kanilang mga labi. He felt his shaft getting harder. He's really turned on, he's just too shy to admit it.

“Phi-Philip, not here.” saway nya rito

“I'll see you, I'll have you for breakfast Charles.” sabi ni Philip sabay paikot ng dila sa kanyang labi

Charles nodded then hurriedly went away. The two of them caused a scene. Philip was extremely happy. He was happy. And he's now going to take his revenge.

Humarap si Philip sa dalawa. Bakas ang pagkabigla sa mga mata nito. Napanganga si Dalisay. Nanlaki naman ang mata ni Dennis. Ngumiti sya sa dalawa. The two, still couldn't believe with what happened.

“Ano? Bill-out?” nakangising sabi ni Philip

“Ahh.Sige.” sabay na sabi ng dalawa.

Kinuha ni Philip ang bill at umalis na sila sa Chef and Brewer.

To be continued...

[07]

Roj woke up. He was then surprised to see someone lying with him. Luminga-linga sya at hindi nya kwarto ang lugar na ito. He was then alarmed. Hindi nya alam kung nasaan sya. He looked at the room. He saw how the white paint created an illusion on how big the room was.

He gazed at the guy hugging him. The guy looked so cute and angelic. Pero hindi nya matandaan kung sino ito. Was he too drunk last night for him to forget whom he had sex with? This isn't him after all.

Marahang inalis ni Roj ang yakap ni Gab sa kanya. He was moving very quietly, trying not to interrupt him as he still explores dreamland. Patayo na sya nang naalimpungatan si Gab.

“Roj. Saan ka pupunta?” garalgal na sabi nito.

Bakit nya ako kilala? Ano bang pangalan nito?

“Ahh. Going home.” He responded, trying to sound casual.

Gab did some stretching. Inilatag nya ang kanyang likod sa headboard ng kama. He was now facing Roj who looked so puzzled.

“Home? Why? Let's have breakfast muna, baby.”

He then drew his body near to Roj and gave him a quick kiss on the cheek.

Baby? Oh my God! What have I done last night? Shit!

“Baby?” he uttered.

Tuluyan ng niyakap ni Gab si Roj na nakaupo sa edge ng malambot na kama.

“Yes Baby?”

Kinilabutan si Roj sa narinig. The thought of him being tied to someone freaks him out.

“I-I have to g-go.” nauutal nitong sagot.

Gab hugged him tighter.

“No. Don't. We still have the rest of the day to be together.”

Nanlaki ang mata ni Roj.

He stood up as quickly as he could. Hinanap nya sa kwarto ang kanyang mga damit na nagkalat. Mabilis pa sa alas-quatro, he's now dressed.

“Where are you going, baby?” nagtatakang tanong ni Gab.

“Home.” maiksi at kabadong sagot ni Roj.

“No. You're not going home.” sagot ni Gab.

“I have to. I need to work. I need to go to work today. May pasok ako.” pagsisinungaling nito.

Gab looked in disbelief.

“Ha? Bakit parang ewan ka ngayon? Kagabi naman sobrang lambing mo sakin noong nasa bar tayo. Sobrang lasing ka lang ba kagabi kaya sumama ka sakin ngayon?” pagpuna ni Gab dito.

“Nope. Nope. I really have work today. I'll go back here soon. You have my number naman eh. Magtext nalang tayo.” pagpapalusot nito.

“Work on a Sunday?” pagtatanong niya kay Roj.

Namutla si Roj.

“Isa pa you told me you don't work. Your family runs a business at yun na. That's what you've said last night!”

“I-i have to go.”

Mabilis na tinungo ni Roj ang pinto. Bago pa man sya makalabas, muling nagsalita si Gab.

“Ganyan naman kayo! Lahat kayong mga lalaki, porke't mga gwapo kayo ganyan na kayo! Sex and go! Tinikman mo lang ako. Masama ang ugali mo! Malibog ka! Callboy!” pagsigaw nito kay Roj.

Roj got furious. Nilingon nya si Gab na kanina pa daldal nang daldal.

“Anong tinitingin-tingin mo? Umalis ka ng bahay ko! Wala kang modo! Sex lang ang habol mo sakin! Akala ko pa naman iba ka!” dagdag pa nito.

Roj got even more furious.

“Mister, ayoko na sanang magsalita pero iniinis mo ako.”

He tried to breathe properly.

“Maybe, just maybe, pwede mong ilagay sa utak mo na hindi lahat ng nagsasabi sayo ng cute ka, eh gusto ka. Ilagay mo rin sa kukote mo, na hindi lahat ng lalaking maikakama mo, o lahat ng lalaking kakama sa'yo eh magiging boyfriend mo. There is a thing called “One Night Stand.”

Napatahimik si Gab.

“Thanks for the good sex by the way. “ Roj Added.

He opened the door and slammed it after he got out.

Pathetic. Argh! Pathetic! Tangina! Pathetic!

Mabilis na nakalabas si Roj sa building na yon. He hailed a taxi. He then went home.

Arvin started cleaning their house while JD's sleeping. Their house is in turmoil. Nagkalat ang gamit dahil na rin sa pagbabatuhan nila nito noong nakaraang gabi. Nagaway sila nang makita ni JD si Arvin at Philip na naghahalikan sa coffee shop. That was the first time na naging ganoon kagrabe ang pagtatalo nila. He even accidentally hit JD.

He sighed. He tried to clean the house as fast as he could.

When he finished cleaning the house, he took a shower.

I feel so sorry. Nagaway kami ni JD at nasuntok ko sya for the first time. Alam kong mali po ang ginawa ko. Alam na alam ko pero ewan ko ba, bakit ako nagpahalik kay Philip. At sobra kong naenjoy. Hindi ko maipaliwanag. Hindi ko masabi kung anong mga dahilan.

He thought of Philip. The way his tongue played with his when they were kissing. The way their lips fought. He's beginning to have a boner. Ibinukas nya ang shower at masayang humalik ang lukewarm water sa kanyang balat.

Kailan ko kaya mahahalikan si Philip? Err! Ano ba tong iniisip ko? Bakit ako nagkakaganito?

His erection couldn't deny that he's got an attraction to Philip. Hindi nya na napigil ang kanyang sarili. He thought of him and Philip “doing” it. He started touching himself. He imagined himself fucking Philip. It made him hornier. Naging mabilis ang pagsilindro ng kanyang kamay sa kanyang kaibigan. He felt he's cumming. Naging mas bayolente ang kanyang pagsalsal. He then reached heaven. Narating nya ang glorya, iniisip na kasama nya ang lalaking kanyang iniwan years ago.

Natapos ang kanyang paliligo at nakapagbihis na rin sya. Pabalik na sya sa loob ng kwarto nila ni JD when he heard the door bell ringing. Nagtataka syang pumunta ng pintuan. He opened it and found no one. He looked down at nakita nya ang isang kahon.

Someone sent us a package? Sino?

Kinuha nya ang kahon.

He looked at the note, it read “To:JD, From:Qetesh.”

Sino si Qetesh?

He took a deep breath. He got in their room and left the box on the sofa.

T o b e c o n t I n u e d . . .

[08]

Pumarada ang taxi sa harap ng bahay nila Roj. He once looked at his reflection in front mirror. He felt disoriented. Halatang apektado sya sa mga nangyari noong nakaraang gabi. He looked at his cellphone and saw a lot of messages coming from Gab. Napatigagal sya. Naisip nga nya na Gab ang pangalan ng lalaking kanyang kasiping kagabi. He was intoxicated.

“Sir. Dito na po ba kayo? Or magdadrive pa ako?” nalilitong tanong ng cab driver.

Nagitla si Roj. He's really out of his mind. Ni hindi nya natanadaang pinahinto nya ang taxi sa tapat ng kanyang bahay.

“Ahh. Ahh. Dito na po.”

He then reached for his wallet. He handed the driver a hundred.

“Salamat po Sir.”

He got out. The sun kissed his skin. Nairita sya sa sinag ng araw. Hindi nya mawari kung bakit naiirita sya. Parang hindi pa rin nawawala ang inis nya mula kagabi, dagdagan pa ng iritang binigay ni Gab sa kanya kaninang umaga.

Shit happens. I don't know what will happen.

Pumasok na sya sa loob ng kanilang 2-storey house at nakita nya ang kanyang ama at ina na kumakain ng agahan. Masigla syang binati ng mga ito. His mom asked if he wants to have breakfast, he politely refused and told them he's not hungry at all. Kinabahan si Roj. There's something wrong.

There's something wrong. There is really something wrong.

Hindi sila okay ng kanyang mga magulang kaya lagi nalang silang nagtatalo. Laking pagtataka ang bumalot sa kanya nang alukin sya ng breakfast. The way they treat each other is not really the ideal way on how you treat your family members. Business ang laging nasa utak ng mga ito. They never lack the finances to support and give Roj what he wants, but they never seemed to take care of all his emotional needs.

“Matutulog muna ako. Galing akong gimik.” kaswal nitong pagbati habang akmang aakyat sya sa hagdan.

“Roj, anak.” pagpigil ng kanyang ama.

Anak? When was the last time you've even called me anak? He told himself.

He gave his dad a questioning look.

“Pahinga ka na.”

“Thanks.”

Nahalata ng kanyang mga magulang ang pagtataka sa mukha ni Roj. His dad smiled. Mas lalong lumaki ang pagtataka sa mukha ni Roj.

What the hell's going on here? Flop na nga kagabi, hanggang ngayon, dito sa bahay adik pa ang mga tao? Give me some mercy!

Hindi nalang pinansin ni Roj ang kanyang mga magulang. He hurriedly climbed the stairs and ran to his room. Walang palit-palit ng damit, mabilis nyang binagsak ang kanyang katawan sa kanyang malambot na kama.

Kamusta na kaya si Philip? Nasaan na kaya yun? Galit kaya sya sakin? Sana marealize nya na hindi rin naman kasi tama yung ginawa nya kaya ako nainis.

Nagtaka si Roj kung bakit ganoon ang takbo ng mga bagay sa utak nya. Why does he have to check on Philip? Why does he have to consider him? Why? Dahil ba sa bestfriend nya ito? Or dahil nagseselos sya?

Argh!

Patuloy na nakipagtalo si Roj sa kanyang mga sentimyento. Hindi nya alam kung nagkakagusto ba sya sa kanyang best friend o brotherly lang talaga ang nararamdaman nya tulad ng dati?

He took a deep breath.

He forced himself to sleep.

He succeeded.

“Natawagan mo na ba?”

“Opo Kuya Philip.” sagot ni Dennis sa kabilang linya.

Philip flashed a smile. He knows that all of his plans are smoothly taking place.

“Very Good. Do it asap.”

“Sure ka po ba sa mga plano mo Kuya Philip?” nanginginig ng tanong ni Dennis

Philip sensed that Dennis feels a bit hesitant.

“Natatakot ka ba Dennis?”

Dennis swallowed hard. Hindi nya alam ang isasagot. Nagbubutil na rin ang pawis sa kanyang noo. Mahina syang sumagot sa telepono.

“Me-medyo po Kuya.” nangangatal nitong sagot.

Philip sighed. Alam nyang mabuting tao si Dennis at hindi nito kayang gumawa ng kagaguhan. He felt na dapat syang humanap ng ibang taong susunod sa lahat ng kanyang ipapagawa. Isang taong alam nyang mas halang ang bituka sa kanya. Isang taong alipin ng pera.

Alas! I have Eban Lopez!

“Sige Dennis. Wag mo na muna gawin. Ako nalang ang hahanap ng ibang tatrabaho. Basta patuloy mong gawin yung una mong assignment”

“Sige po Kuya. Salamat po.”

Nakahinga ng maluwag si Dennis. Philip ended the call. He's still considerate. He still has a heart.

Philip dialled a phonebook entry's number.

Wala pang tatlong ring ay sumagot agad ito.

“Kamusta ka Eban?”

He heard the guy on the other line clear his throat.

“Sino ka?” maangas na sagot nito.

“Philip.”

“Ohhh. Ikaw pala. Anong satin?” may sarkasmo sa kanyang tono.

Nakilala ni Philip si Eban sa baryong kanilang tinirahan dati. Eban is a tough guy. Maangas at mahilig sa bagas-ulo. Lumaking mahirap at gagawin lahat para lang makaahon sa kahirapan. Kilalang tulak sa kanilang nayon. Ilang ulit na itong nagpabalik-balik sa selda pero dahil na rin sa lakas ng koneksyon ay madali rin itong nakakawala.

“May ipapagawa ako sayo.”

“Bakit ako?”

“Eh gusto ko ikaw. Special request yan.” pamimilosopo ni Philip.

“Magkano?”

Napangiti si Philip sa narinig.

“Money is not an issue Eban. Magkita tayo at may ipapagawa ako.”

The conversation went on. Ilang minuto ang makalipas, it ended.

There was a smile on Philip's face.

Lumipas ang ilan pang mga araw at muling nanumbalik ang dating samahan nila Arvin at JD. They became too sweet. Sweeter than ever. Which JD finds a bit weird. Naniniwala sya na kapag sobrang tamis ng isang pagkain, nakakaumay. Arvin's sweeter now, ang tinitignan nyang dahilan ay bumabawi ito sa kalokohang nagawa ito noong nakaraang linggo.

“Hun, pupunta na ako sa factory ha? I love you.”

“I love you too.”

“Anong gustong pasalubong ng JD ko mamaya?” malambing na sabi nito.

“Kahit ano. Basta galing sayo.”

“Ang daming packages ng Qetesh na yan, hun. Sino ba yan?” pagtatanong ni Arvin

JD looked puzzled.

“I don't know eh. Puro nga pagkain nalang ang pinapadala.”

Arvin gave JD a kiss on the lips. T'was a French kiss. JD felt loved. Arvin imagined it was Philip whom he was kissing.

Philip! Umalis ka na sa utak ko!

Arvin left the house and drove to their factory.

JD started reminscing the years he's been spending with Arvin. Alam nyang mahal na mahal sya nito at ganun rin ang nararamdaman nya. Alam nyang normal sa mga magnobyo ang ganung mga bagay kaya dapat nya nalang intindihin ito.

He felt bored. Muli nyang binuksan ang bagong package na padala ni Qetesh.

Nakakatuwa naman, lagi nalang may package si Qetesh. Sana laging ganito.

He looked very pleased when he saw a lot of Godiva Chocolates inside the package.

Nagsimula na naman syang kumain.

Ang sarap talaga ng chocolates kahit kailan!

Patuloy sya sa pagkain. Nakaramdam sya ng hilo.

Isa? Dalawa? Tatlo? Higit pa. Naramdaman nya ang kanyang bilis sa pagkain. Hindi nya namalayan na halos kalahati na pala ng pack ng chocolates ang kanyang nasimulan.

“Qetesh, kung sino ka man, salamat sa Godiva Chocolates. Alam kong mahal to, pero salamat ng marami. I really love chocolates.” nakangiting wika ni JD.

Biglang naisip ni JD si Arvin. Alam nyang papagalitan sya nito kapag nalaman ng kumain na naman sya ng matamis. Mula kasi ng maospital sya dahil sa highblood ay naging mas partikular si Arvin sa kanyang mga kinakain. Pero parang adiksyon, hindi magawang maalis ni JD ang sobrang hilig sa pagkain. Hindi nya alam kung paano at bakit ito nagsimula, pero ramdam nya na sobra ang siba nya pagdating sa mga masasarap na pagkain.

Tumayo sya at mabilis na tinungo ang salamin sa kanilang kwarto.

Tumambad sa kanyang harapan ang kanyang sarili. Mataba, sobrang taba.

Napakunot ang kanyang noo.

Ganito na ba ako kalapad ngayon? Nasaan na ang dati kong katawan? I am no longer buff. Chub bordering to obese na ako.

Muli syang napaisip.

Eh bakit ba? Masarap kumain eh.

Bigla nyang naalala ang linya ng host na napanuod nya sa isang talk show.

“Mga misis, lagi kayong magpaganda para hindi maghanap si mister ng iba. Hindi masamang alagaan ang sarili.”

Inaalagaan ko naman ang sarili ko ah? Isa pa, alam kong mahal ako ni Arvin. Kahit pumangit pa ako at tumaba, mahal ako non. Alam kong hindi ako ipagpapalit non.

He yawned. Matapos kumain ng napakaraming chocolates ay nakaramdam sya ng antok which is weird. Alam nyang matamis ito kaya dapat ay hyper sya, for the first time, those chocolates had a reverse effect on him. Mabilis nyang tinungo ang kama at initsa ang katawan nya rito.

Muli syang natulog.

Charles was soundly sleeping. Yes. Philip had what he wanted. He had Charles for midnight snack and breakfast. Pinagmasdan ni Philip ang mukha ng isang ito. Sabihin na nating nagmature pero naroon pa rin ang tikas na kanyang nagustuhan noon. Philip had his fingertips running in Charles' body. Marahan nyang ginalaw ang kanyang daliri sa magandang katawan nito. The abs, nipples, the Apollo's belt, the face. Lahat. Lahat-lahat. Walang pinalampas na parte si Philip. Even the guy's sleeping soldier was caressed by his flirty fingertips.

Napuna nya ang pagiiba sa ekspresyon ng mukha ni Charles. Alam nyang half-awake ito at malamang nararamdaman ang mga kalokohang pinaggagawa niya.

Marahan nyang nilapit ang kanyang mukha sa tainga nito.

“I miss you so much, Charles.” malandi nitong bulong.

His tongue touched the tip of Charles' left ear. It made his sleeping soldier hard.

Gotcha!Charles opened his eyes. He beamed a very naughty smile.

“Wanna play?” nangaakit na tanong ni Philip.

Charles pulled Philip closer and gave him a wet kiss.

Philip was going loco. Pinilit nyang kumawala sa pagkakagapos sa kanya ni Charles.

“That kiss answered my question.”

Philip grabbed the piece of cloth near the lampshade. He grinned a devilish smile.

“Let's play. Let's play my game, Charles.”

Charles looked puzzled.

“Ha?”

Walang sinayang na panahon si Philip. Mabilis nyang ipiniring ang kanyang hawak na tela sa mata ni Charles. Charles got nervous. Hindi pa sya nakakaranas ng ganito dahil he's a fan of vanilla. Hindi nya alam ang tumatakbo sa utak ni Philip ngayon.

“A-anong gagawin mo?” nauutal nitong sagot.

Philip reached for his lips. They were kissing torridly while Charles was still on blindfold.

“Just wait. I'll take good care of you.”

Tumayo si Philip at tinungo ang kanyang cabinet.

“Are you ready, Charles my baby boy?”

“Yeah.” bruskong sagot nito.

“Let's begin.”

He slowly walked near his prey. Hawak-hawak nya ang kanyang mga props. He has handcuffs. May dala rin itong kandila at lighter. The finale, may hawak syang latigo.

T O B E C O N T I N U E D . . .

[09]

Arvin was feeling positive when he left home. He felt good dahil okay na nga sila ng kanyang partner. He was just worried dahil naging drastic ang pagbabago ng eating habits nito. Kung dati ay sobrang conscious nito with what he eats, ngayon ay iba na. JD eats what he wants and when he wants it. Wala syang pakialam kahit dis-oras na ng gabi. Para syang buntis na naglilihi, dapat lahat ng hingin ay masusunod.

Sana matapos na ang pagkain ng sobra ni JD. He's not mindful of what he's eating anymore. Paano nalang kung mapano sya? Ayaw ko namang magisa. Nasabi nya sa kanyang sarili

He grabbed his phone then dialled JD's number.

“Hello?”

“JD ko, anong ginagawa mo?”

“Hello, eto po kakatapos lang kumain ng chocolates.”

Chocolates?

“Kumain ka ng chocolates?”

“Yup.” JD sounded cheerful on the other line.

“Anong gagawin mo after?”

“Eto, nakahiga, matutulog muna ako ha? Ingat ka pagpunta sa factory ha? I love you.”

“Okay.”

The call ended. Napabuntong-hininga si Arvin.

Kain-tulog-inom-gala. Ang sarap ng buhay ni JD.

Napailing na lang sya. Alam nyang mahal nya ito kaya hinahayaan nya nalang pero alam nya sa kanyang sarili na any moment, maari na syang mapagod. Lalo pa't ngayon ay minsanan nalang ang kanilang pagtatalik. Mula ng tumaba si JD ay naging tamad na ito pati sa kama, kung dati ay nagagawa nila lahat ng pwede nilang gawin, iba na ngayon. Whenever Arvin wants to try something new, JD refuses. Frustrated si Arvin dahil hindi nya mailabas ang libog na nararamdaman nya sa kanyang katawan. Pero dahil alam nya ngang mahal nya ito, tiniis nya at pilit nya itong iniintindi.

Dumating na si Arvin sa factory. He was greeted by his employees. Dumiretso na sya sa office na matatagpuan sa dulong kwarto ng establisyamento. Nakita nya ang tambak na trabaho, napailing sya.

I need to do this today. I have to finish this today.

He sighed.

Akala ko pa naman makakauwi ako ng umaga.

Nabaling ang kanyang atensyon sa kalendaryo, ngayon ang kanilang anibersaryo. Pero parang wala man lang nakaalala sa kanilang dalawa.

He frowned.

Eban was wearing a black shirt and a cap. Tinungo nya ang destinasyon ng una nyang misyon. Napangiti sya sa nakita.

Napakalaki naman ng lugar na to. Masyadong madali ang pinapagawa ni Philip.

Patuloy nyang binaybay ang paligid ng lugar. Nakita nya ang lawak nito. Kita rin nya sa gate ang mga taong mukhang magdedeliver ng mga produktong di nya maaninag kung ano. Umupo sya sa gutter na katapat nito.

Nilabas nya ang kanyang cellphone at tinawagan nya ang kanyang mga tauhan.

“Napuntahan ko na ang lugar, mamayang gabi, kakanain natin to.”

“Sige boss.” sagot ng bruskong boses sa kabilang linya.

“Dalhin mo lahat ng kailangan.” habilin nya dito.

“Opo.”

Natapos ang tawag. Tumayo si Eban at tinungo ang lugar. Kumatok sya at magiliw syang pinapasok ng isa sa mga trabahante dito.

He smiled.

Oooohhh...

Ahhhh...

Sige pa...

Dun sa ibaba...

Ahhh...

Sige pa Philip...

It brought him to ecstacy when he heard Charles moaning with real pleasure. Napatunayan nya sa kanyang sarili na wala pa rin syang kupas sa kanyang craft-ang sex.

Charles was still blindfolded. Patuloy si Philip sa pagdila sa mga bahaging alam nyang kahinaan nito.

“More please. Ahhhh.. More..” hinihingal at sarap na sarap na wika ni Charles.

“You want more, baby boy?” may panunukso sa kanyang tono.

“Yeahh..”

Pinadapa ni Philip si Charles, parang bata itong sumunod. Philip grabbed his arms and locked them in his. Nabigla si Charles sa mga nangyari.

Mabilis na kinuha ni Philip ang kanyang dalang handcuffs at ipinosas ito sa mga kamay ni Charles. Pinilit na umigtad ni Charles pero huli na ang lahat. Mabilis na naposasan ni Charles ang kanyang mga kamay.

“Shit. What are you doing?”

Pinilit nyang kumalagpas pero hindi nya kaya.

“Trust me on this,Charles.”

Mas naging malakas ang kabog ng dibdib ni Charles. Hindi nya alam kung anong kademonyohan ang nasa utak ni Philip ngayon. Muli nya itong pinagulong para makahiga ng maayos. Nasa likod ang nakaposas na mga braso ni Charles, Philip is totally in control.

“Wha-what are you doing?” may pangamba sa boses nito.

The fear that registered to his ears made him harder. Natuwa si Philip na magagawa nya ang ganito kay Charles.

“Need not to fear me. Need not to fear this.”

Charles was gasping for air.

Hindi na ito makakilos. Philip then held Charles' legs. He used his leg cuffs to had his prey tied and locked. Hindi na makakilos ng maayos si Charles. Rinig ang kanyang hingal. Alam ni Philip na nasasaktan na ito dahil sa pangangalay ng kanyang mga braso.

“Let's begin.”

Mariing hinalikan ni Philip si Charles. He felt that he's still responding. May mga pagkakataon na kakagatin ni Philip ang labi nito at bigla nalang itong mapapaungol sa sakit at sarap.

“Ahhhh...”

Nagsimulang gumala ang kanyang mga kamay. He started playing with the nipples. Charles moaned to death.

Naghahalo ang sakit at kiliti na nararamdaman ni Charles. Ngayon lang sya nakaranas ng ganito. Hindi nya maipaliwanag ang nararamdaman.

“Ahhhh. More.. More..” nauulol na ungol nito.

Philip smiled. He knows he's pleasing his prey.

Ngumiti sya at kinuha ang kandila. He lit candle. Rinig nya ang paghinga ni Charles. Sarap na sarap ito. Halatang nagaantay kung anong mangyayari.

“Let's try new stuff.”

“S-sure.”

Kahit na nagaalangan ay mas nanaig ang libog na nararamdaman ni Charles. Hindi nya alam ang dapat iexpect dahil na rin sya ay nakapiring. Ang pagkakapiring nya ay naghatid sa kanya sa sobrang kalibugan.

Philip wildly sucked Charles' right nipple. He was very crazy. Walang paglagyan ang ungol ni Charles. Maya-maya pa, pinatak ni Philip ang tulo ng kandila sa abs ni Charles. Halata sa ekspresyon sa mukha nito ang pagkagitla at kirot.

“A-ano yun?”

“This is the game.” malanding bulong nya dito.

Mas naexcite si Charles. Ngayon lang nya naramdaman ito. Iba ang pakiramdam. Philip brought him to a new level of excitement.

Nagpatuloy ang ganitong routine. Patak ng kandila-dila sa utong. It drove Charles loco. Sarap na sarap sya sa sakit at sarap. Hindi sya makapitlag dahil na rin sa gapos sa kanyang kamay at paa.

“You love pain my slave, don't you?” there's dominance in his voice.

Dala na rin ng sobrang init na nararamdaman, Charles agreed.

“Yes. Yes!”

“You love pain!”

“I do!” sigaw nito.

Then let's bring it to the next level.” sagot ni Philip.

“Yeah.” sagot nito.

Walang ideya si Charles sa mga nasa utak ni Philip.

“Wait for me here.”

Tumango ang walang kalaban-laban na si Charles.

Kinuha ni Philip ang kanyang latigo.

Arvin was soundly sleeping. Napagod sya kakapirma ng kung anu-anong papel para sa factory. Bigla nalang syang napasandal sa kanyang office chair at nakatulog. Naalimpungatan nalang sya dahil sa usok na bumabalot sa buong kwarto.

Pupungas at wala pa sa ulirat, hindi maaninag ni Arvin kung ano ang nangyayari. Para bang maulap ang kanyang paningin. Ilang segundo pa, kumapal ang ulap na nababanaag ng kanyang mga mata. Sumakit at nagluha ang mga ito. Hindi rin sya makahinga ng maayos. Nahihirapan syang huminga.

It was then too late when he saw the place burning.

Nasusunog ang lugar! My factory's burning!

“Sunoooooog! Sunooooog!”

He was yelling to death.

Naramdaman nya ang init na nakakapaso. He tried to run pero nagliliyab na ang kanyang mga dadaanan. He was crying. He was shouting.

“Suunnooooooogggg! Suuunnooooooggg! Tulungan nyo ako! Tulungan nyo ako!” patuloy nyang pagsigaw.

Walang nakarinig sa kanya. Hindi nya alam kung anong mangyayari.

Patuloy sya sa pagtakbo. Hindi nya alam kung paano sya makakalabas.

“Suuunnoooooooooooggggg!!!”

I T U T U LO Y . . . .

[10]

S.I.Y.A.M.

Nakita nya ang naglalagablab na kisame. Hindi nya na matukoy kung ano ang uunahin nyang gawin.

“Suunnooooggg!”

Arvin was gasping for air. Makapal ang usok sa loob ng factory. Maging ang opisina nya na nasa dulo ay inabot na rin ng apoy. Kahit hirap na sa paghinga, pinilit pa rin nyang hanapin ang fire extinguisher na alam nya ay nakakalat lamang sa loob.

“Sunnnooooooggg! Sunnoooooggg! Tulungan nyo ako! Mamamatay ako rito!” patuloy nyang pagsigaw.

Mabilis nyang nakita ang fire extinguisher. He instantly pulled the pin on the valve at tinapat ang nozzle sa apoy na kumakain sa kisame at pinto ng kanyang kinalalagyan. Ramdam nya ang lakas ng buga ng extinguisher. Kahit papaano nakaramdam sya ng pagasa ng makita nyang nawala ang apoy. Binitiwan nya ang pamatay sunog na iyon at mabilis tumakbo sa water dispenser. Inangat nya ang galon mula rito at binasa nya ang kanyang sarili. Ginamit nya ang kanyang natutunan sa isang seminar ukol sa fire prevention. Matapos nyang basain ang kanyang sarili, muli nyang binalikan ang iniwang extinguisher. Kinuha nya ito at tinungo ang pinto. The door was hot. He used his strength to kick it. Isang sipa lang nya ay mabilis na itong bumuwal.

Nakaramdam ng hilam ang kanyang mga mata dahil sa kapal ng usok na sumalubong sa kanya. Nakita nya ang kanilang factory na naglalagablab. Lahat ng kanilang mga produktong papel ay naging abo na. Lahat ng mga makinarya at nilalamon na ng galit na pula. Naramdaman nya ang panglalambot ng kanyang tuhod.

Hindi pa ako pwedeng mamatay! Hindi pa ako pwedeng mawala!

Nakarinig sya ng malakas na ingay na nagmumula sa labas.

Sirena? Sirena? Wangwang! May bumbero!

Nakaramdam sya ng pagasa.

“Tullloooonnnnggg! May tao sa loob! Tulunngaaan nyo akooo!”

Muli, sya ay napaubo dahil sa usok.

Hinanap nya ang daan. Binomba nya ng tubig ang lahat ng makikita nya.

May bumbero! Maililigtas na ako! Maililigtas na ako!

Naging mas malakas ang kabog ng kanyang dibdib.

JD was comfortably watching a movie at home. Wala syang kaide-ideya sa nangyayari sa kanyang kabiyak. Patuloy sya sa pagngasab ng crispy pata na kanyang pinadeliver.

He kept on giggling sa kanyang pinapanuod. For some strange reasons, bigla syang napatitig sa kalendaryo. It was too late then when he saw the date and realized it's actually their anniversary.

How come nakalimutan ko? Kaya pala ang sweet nya sakin kanina. He must have been waiting me to greet him.

He grabbed his phone and dialled Arvin's number.

Nakailang ulit itong nagring pero walang sumasagot.

Nagtatampo kaya ito? Wag naman sana.

Nalungkot sya. Na-gulity sya dahil alam nya at ramdam nya na inaantay lang sya nitong batiin sya. He then realized na marami na rin syang pagkukulang dito. Muli nyang di-nial ang numero. Wala pa ring sumasagot.

Okay. I'll just prepare something for him kahit alam kong malelate na sya ng uwi.

He frowned. Gusto nyang bumawi. Gusto nyang maibalik ang dati. He knows that they have both matured in their relationship. He wants to be extra-sweet this time.

I love you Arvin. I really do.

He dialled the number. No answer.

Fine. I'll cook you something. Surprise!

There was hope in his heart. This night, this anniversary, will be a special one.

Tumayo sya at agad na tinungo ang kusina. Naghagilap sa cabinet ng pwedeng lutuin. Nakita ang linguine.

Ahhh! Pasta!

Matagal na syang di nakakapagluto. At susubukan nya ito muli.

Hinanda nya ang kanyang mga kasangkapan.

Dalisay was very bored that night. Binuksan nya ang TV, isa sa mga bagay na hindi nya ginagawa kadalasan.

I must be very bored. Ayaw ko ng mga programa sa TV, yet, nanunuod ako ngayon.

She started looking for good programs. She almost lost her patience but alas! Dora the explorer on Nickolodeon saved her day.

Come on Dora! Entertain Mama Dalisay! Negrita ka!

She was enjoying Dora's trip when she heard her phone yelling “Super Bass”.

“Boy you've got my heart beat running away.”

“Keme!” Sigaw nya sa kanyang umiiyak na cellphone.

Ang kikay pala ng ringtone ko no? Sabi nya sa kanyang sarili.

“Hello?” sagot nya

“Hello Mama D!”

“Ohh, Dennis! Ikaw pala yan, kamusta ka na?” masiglang bati nito.

“Ayos naman po. Kayo po?”

“Eto, bakla pa rin, walang bago, ikaw, straight ka na ba?” pabiro nitong sagot.

Tumawa si Dennis sa kabilang linya.

“Nanunuod po ba kayo ng balita?” biglang seryosong tanong ni Dennis

Dalisay felt alarmed.

“Bakit? Anong meron? Kung tungkol yan sa mga hirit ni Miriam Santiago, or yung umbagan ni Claudine at Tulfo sa airport, or yung Laban ni Pacquaio, wiz ako careline.” pabiro nitong sagot.

“Ikaw talaga Ms.D.”

“Vaket ba? Anik ba ang mga chenelyn today?”

Nanahimik si Dennis. Halatang hindi naintindihan ang sinabi niya.

“Ahh I mean, ano ba ang nasa balita ngayon?”

“Ahhh yun pala yun.”

“Lowka ka..”

“Nasusunog pa rin hanggang ngayon yung factory ni Arvin at JD. Nabroadcast sa news.”

Tumapon ang kilay ni Dalisay sa kisame.

“Hu-wat?”

“Nagulat nga rin po ako actually.”

“Hansave ni Philip? Nakausap mo na ba? Tiyak akong maloloka yung kapag nagkataon.”

Tahimik.

“At teka? Bakit nasunog?” dagdag ni Dalisay.

“According po sa balita, hindi pa rin po alam. Pero suspetsa po ay may faulty wiring daw po.”

Napaisip si Dalisay.

“Faulty wiring?”

“Opo.”

“Faulty wiring? Ano yun?”

“Ahhh-”

“Chos. Gaga alam ko yun. Ako pa. Intelligence kaya ako. Pero paano? For sure, konting spark nyan apoy agad. At malamang tustado yan kasi nga puro papel ang laman ng factory.”

“Oo nga po eh. Pero hindi po yan ang catch, Mama D.”

Napalunok si Dalisay.

Tama ba ang nasa isip ko?

“Ano yun Dennis? Tama ba ang nasa isip ko?”

“Hindi ko po alam kung pareho tayo ng iniisip.”

Napabuntong-hininga si Dalisay.

“Pero ayon po sa mga nainterview na tauhan sa factory, hindi daw po nila sigurado kung nakauwi na yung boss nila. Ang alam daw kasi nila eh magoovertime ang boss nila.”

“Meaning? Si Arvin?”

“Tumpak.”

Napapalatak si Dalisay.

“Tustadong Bakla kapag nagkataon.”

“Sana nga po ligtas sya.”

“Sana nga.”

Muli, napabuntong-hininga si Dalisay.

Sana lang ay di tama ang nasa utak ko. Sana lang talaga.

“At teka lang Dennis? Alam na ba ni JD?”

“Yun lang po ang hindi ko alam.”

Naputol ang tawag. Low-batt ang phone ni Dalisay.

“Hello?”

“Hello. Kamusta?”

Nagtaka si JD pagkat di nya kilala ang tinig.

“Si-sino ka?”

“Hindi na mahalaga kung sino ako. Gusto ko lang malaman mo, na ang factory na pinaghirapan nyong itayo ni Arvin ay kasalukuyang nilalamon ng apoy.”

Napalunok si JD.

“Ano?!” pasigaw nitong sagot.

“Hindi ka ba nakakaintindi ng tagalog? I said, the factory is burning. As in burning. B.u.r.n.i.n.g!”

At biglang humalakhak ang lalaki sa kabilang linya.

“Putang-ina mo! Tang-ina ka! Hayop!”

Patuloy ang paghalakhak ng lalaki sa kabilang linya.

Nakaramdam si JD ng paninikip ng dibdib. Hindi sya makahinga. He tried to grasp for air. Napaluhod syang bigla. Sobrang bilis ng kanyang pulso, maging ang kanyang puso ang gumagalabog.

“Nasusunog ang factory.”

“Sino ka!”

“Di na mahalaga yun. Ahhh sandali! Isa pa pala, nandun din si Arvin sa factory. By now, abo na rin siguro sya.”

Lumakas pa ang halakhak ng lalaki sa kabilang linya.

Mas nanikip ang dibdib ni JD. Nakaramdam sya ng kakaiba. Biglang nagdilim ang paligid. Kinain sya ng kadiliman.

I T U T U L O Y . . .