Taking Chances (Prologue-05)

By: Migs

Blog: miguelsshortbisexualstories.blogspot.com

E-mail: miguisalvador@yahoo.com

[Prologue]

Pinagsisisihan na ngayon ni Francis ang pagbili niya ng iPhone, di kasi niya magawang i-tap ito at mag-drive ng sabay, kung hindi lang siya nagmamadali ay maaari niya sanang itabi ang sasakyan atsaka doon hanapin ang contact number ng gusto niyang tawagan. Maingat pero mabilis niya paring pinapatakbo ang kaniyang kotse, kada tigil ng dyip na nasa kaniyang unahan para magsakay ng pasahero ay siya rin namang mura niya at suntok sa busina.

“Damn it!” sigaw ni Francis na nagsisimula ng mangamba na baka magkasalisi sila ng kaniyang pakay. Nang sa wakas ay malapit na siya sa airport kung saan doon nagpho-photo shoot ang team nila Chino ay siya namang pag-pula ng traffic light.

“Shit! Shit! Shit!” nagpapanic na sigaw ni Francis pero kinuwa niya rin ang pagkakataon na iyon para halughugin ang kaniyang contacts at i-dial ang number ni Chino. Una ay ngri-ring lang ito, walang duda na nasa bulsa ni Chino ang kaniyang telepono, alam ni Francis na hinding hindi lalayo si Chino sa kaniyang telepono kaya't walang duda rin na hindi niya ito pinapansin.

“Please don't be immature now Chino. Answer the damn phone! We need to talk!” sigaw nanaman ni Francis sa kawalan. Muli niyang tinap ang call button, nagring ulit ito pero agad din itong nag-dial tone, indikasyon na ikinansela ang tawag, pero pursigido si Francis, kailangan niyang makausap si Chino kaya naman tinawagan niya ulit ito.

Tila naman may sumundot sa kaniyang puwit dahil makalipas ang apat na ring ay may sumagot na sa kabilang linya.

“I'm busy, Francis.” sabi ni Chino sa kabilang linya, di man personal na kausap ni Francis si Chino ay basang basa nito ang pinaghalo halong pagod, lungkot, galit at pagaalinlangan sa boses nito.

“Please, Chino, we need to talk.” pagmamakaawa ni Francis.

“I'm working---”

“I'll be there in ten minutes, baby, please, we need to talk.” natahimik sa kabilang linya si Chino, alam ni Francis na nagiisip ito kung pagbibigyan ba siya ng pagkakataon o hindi.

“Text me when you're at the gate, the guards will not let you in unless I give you a pass.” malumanay pero walang buhay na sagot ni Chino, agad namang gumapang sa pagkatao ni Francis ang tuwa dahil binigyan siya ng pagkakataon ni Chino na makausap siya.

“Thank you, bab---” di na natapos ni Francis ang kaniyang sasabihing ito, pero di na niya iyon pinagtuunan ng pansin, nang sa wakas ay nag-green na ang ilaw ay panatag na niyang pinatakbo ang kaniyang sasakyan patawid ng intersection, alam niyang di na niya kailangang magmadali dahil nakausap na niya si Chino.

Sa sobrang galak ni Francis sa pagkakataong ipinaunlak sa kaniya ni Chino ay ni hindi na nakuwa ni Francis na pansinin ang isang malaking truck na muntik ng bumangga sa kanang bahagi ng isang kotse, ang kotse naman dahil sa biglaang pag-lag sa truck ay walang patumanggang tumawid ng kabilang linya, pasalubong sa mga sasakyan mula sa linya ng sasakyan ni Francis.

Hindi pa doon natapos ang insidente sapagkat tumawid ang truck sa intersection, dahil hindi inaasahan ng katawiran na sasakyan ang truck ay bumangga ito sa isang kotse sa gitna mismo ng intersection.

Narinig ni Francis ang malakas na kalabog sa likuran, maingat siyang sumulyap sa kaniyang rear view mirror, nakita niya kung pano paulit ulit na umikot ang isang kotseng inararo ng isang truck si gitna ng intersection, nang ibalik niya ang kaniyang pansin sa kalsada sa kaniyang unahan ay laking gulat niya ng makita ang isang kotse na nakasalubong sa kaniyang sasakyan.

Bago apakan ni Francis ang preno ay nakita niya ang takot na takot at gulat na gulat na mukha ng tatlong tao sa kasalubong na sasakyan, huli na ng kumagat ang preno niya, tila isang malakas na pagsabog ang kaniyang narinig sa kaniyang harapan, ilang nababasag na salamin at ang pagkikiskisan at pagbabangga-an ng mga bakal ang rumindi sa kaniya, agad na lumobo ang air bag na nakatago sa kaniyang manibela para masagip ang kaniyang ulo pero di pa dun natatapos ang lahat dahil may mabilis na kotse sa kaniyang likuran, di nito agad napansin ang biglaang pagpreno ni Francis.

May bubog na tumarak sa kaniyang airbag kaya naman unti unti itong nawalan ng hangin kaya naman nang bumunggo ang kotse sa likod ni Francis ay bayolenteng umuntog ang ulo niya sa manibela kasabay noon ay narinig niyang muli ang malakas na pagsasalpukan ng dalawang mabibigat na bagay na gawa sa bakal sa gawi naman ng kaniyang likuran, itinulak lalo ng kotse sa likod ang kaniyang sasakyan sa kasalubong na kotse, naipit sa ang kotse ni Francis sa gitna.

Sandaling tumahimik ang paligid. Masakit na ulo ang gumising kay Francis, hilong hilo siya dahil sa paguntog ng kaniyang ulo sa manibela, dahan dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata, narinig niya ang sigaw ng ilang tao sa kaniyang paligid, naka-amoy siya ng gasolina, alam ni Francis sa kabila ng matinding sakit ng ulo na kaniyang nararamdaman na kailangan na niyang umalis doon. Kailangan na niyang lumabas ng kaniyang sasakyan.

Tila niyuping de-lata ang pinto ng kaniyang sasakyan, inipon niya ang kaniyang lakas at buong pwersang itinulak ang pinto, pero wala itong silbi, ayaw itong bumukas, napansin niyang basag na ang kaniyang bintana kaya naman sinubukan niyang i-angat ang kaniyang sarili sa pagkakaupo para lumusot sa bintana pero matindi talaga ang sakit ng kaniyang ulo kaya naman napaupo ulit siya sa yupi na at maduming upuan ng kaniyang sasakyan.

Sinubukan niyang sumigaw, dahil alam niyang yun na lang ang kaniyang magagawa pero masyado ng masakit ang kaniyang ulo, tila ba lumiliit ang kaniyang bungo at iniipit nito ang kaniyang utak sa loob. Sumisikip narin ang kaniyang dibdib, unti unti siyang nakakaranas ng bahagyang paghirap sa paghinga.

“Tulong---” halos pabulong na usal ni Francis, alam niyang kailangan niyang lakasan ang kaniyang pagtawag kung gusto niya talagang makakuwa ng pansin. Ngayon ay hindi lamang sakit ng ulo ang kaniyang nararamdaman, bumabalot narin sa kaniyang katawan ang takot dahil narin alam niya na base sa kaniyang naaamoy ay mabilis na kumakalat ang gasolina sa paligid niya.

“Tulong!” medyo malakas ng bigkas ni Francis, at laking pasalamat niya ng makaramdam siya ng dalawang malalakas na kamay na humihila sa kaniya palabas ng binatana ng kaniyang sasakyan. Halos parang bulak lamang siyang kinarga ng lalaking tumulong sa kaniya palayo sa kaniyang sasakyan.

“Wag mong ipipikit ang mga mata mo, kahit anong mangyari panatilihin mo ang sarili mo na gising.” bulalas ng lalaking tumulong sa kaniya palabas ng kaniyang sasakyan pero naisip niya na imposibleng hindi siya makatulog dahil sa pananakit ng kaniyang ulo pero pinilit niya paring imulat ang kaniyang mga mata kahit na hirap na hirap siya dahil sa sakit.

“S-sir, yung sasakyan sa unahan--- yu-yung nabangga ko---” nanghihinang bulong ni Francis.

“Hindi mo sila nabangga, nakita ko kung pano nila iniwasan yung truck na nawalan ng preno kaya napunta ang sasakyan nila sa linya mo, nakita ko rin kung pano hindi kumagat agad ang preno mo kaya wag kang magalala, te-testigo ako na aksidente ang nangyari.”

Alam ito ni Francis pero hindi iyon ang kaniyang ibig sabihin kaya't tumango na lang siya.

“L-ligtas po ba s-sila? Nakalabas na po ba s-sila ng sasakyan? Naka amoy po ako ng t-tumatagas na gas, baka--- k-kailangan niyo po silang i-labas.” pautal utal na sabi ni Francis, mataman naman siyang tinignan ng estranghero na tumulong sa kaniya. Magsasalita na sana ulit ito ng makita niya ang dalawang lalaki, duguan ang isa, karamihan sa dugo ay nanggagaling sa mga mata nito ang umaalalay naman dito ay puno ng bubog at dumi ang damit pero mukha namang OK.

“Tulong, tulungan niyo kami, parang awa niyo na!” sigaw ng lalaking umaalalay sa kasamahan niyang duguan. Agad na tumakbo ang lalaking tumulong kay Francis at inalalayan ang duguan patabi dito.

Agad na napahawak si Francis sa kaniyang ulo, ngayon ay tila ba may libo libong mga karayom na tumutusok sa kaniyang utak, nararamdaman niyang tila ba sasabog na ang kaniyang ulo pero pinilit niya paring imulat ang kaniyang mga mata, pilit na sinusunod ang utos ng lalaking tumulong sa kaniya palabas ng sasakyan.

“Jepoy! Si Jana, tulungan mo si Jana!” sigaw ng lalaking dumudugo ang mga mata. Agad na bumalik si Jepoy sa kaniyang sasakyan pero pinigilan ito ng lalaking tumulong kay Francis.

Tila ba isang eksena sa isang pelikula ay sumabog ang kotse ni Francis, kasunod ng kotse ni Jepoy at ng kotse na bumangga sa likod ng sasakyan ni Francis.

Hindi na nakayanan ni Francis ang sakit na nanggagaling sa kaniyang ulo at dahan dahan na niyang ipinikit ang kaniyang mga mata.

“JANAAAAAA!!!” sigaw ni Jepoy.

“JANAAAAAAAA!”

“Sorry, Chino.” ang mga huling katagang naibulalas ni Francis bago siya mawalan ng malay.

Makalipas ang ilang oras ay nagaalalang tinanong ng mga magulang ni Francis ang tungkol sa kanilang anak, malungkot na sinabi ng doktor na nagkaroon ng pagdudugo sa loob ng bungo ni Francis, di parin nila alam ang permanenteng epekto ng pagdudgong iyon kay Francis at ang huling sinabi ng mga doktor ay talaga namang ikinalungkot ng mga magulang ni Francis.

“He's in a coma, we still can't tell when and if Francis is going to wake up from it.” malungkot, puno ng respeto at pabulong na sabi ng duktor sa mga kaanak ni Francis.

“This is our fault.” umiiling na sabi ng ama ni Francis nang makalayo na ang duktor. Tumalikod ang ina ni Francis at tinawagan ang taong alam niyang nagaalala kay Francis.

“Hello, Chino---?”

[01]

Nagsisimula nang sumakit ang ulo ni Chino, hindi niya malaman kung bakit hindi makuwa ng mga modelo ang kaniyang instructions. Magaala-una na ng madaling araw at nasa run way parin sila ng airport, hindi rin nakakatulong sa mood niya ang parito't paroon ng mga eroplano sa runway na siya namang nakakadagdag sa sakit ng ulo niya.

“I'll be there in ten minutes, baby, please, we need to talk.” paulit-ulit na umaandar ang sinabing iyon ni Francis sa kaniya, di niya alam kung anong ibig sabihin nun, ang tangi niyang alam ay lalo itong nakakapagpasakit sa ulo niya, gusto na niyang tapusin agad ang trabaho niya at umuwi at hindi na siya umaasa sa panibagong drama bago pa matapos ang araw.

Isang Photo shoot Director si Chino sa isang kilalang magazine sa buong Pilipinas, maglilimang taon na siya sa larangan na iyon at ang trabaho niya lang din na iyon ang tangi niyang maipagmamalaki sa kaniyang sarili. Hindi naman pangit si Chino, ang totoo ay maari rin itong maging modelo pero dahil sa baba ng kumpiyansa nito sa kaniyang sarili ay tanging trabaho niya lang ang tangi niyang nkikita sa sarili na pwedeng maipagmalaki.

Lalong bumaba ang kumpiyansa nito sa sarili nang lokohin siya ng taong tanging nagpakita sa kaniya ng pagmamahal at nagturo sa kaniya ng pagpapahalaga sa sarili. May isang buwan na ang nakakaraan nang talikuran niya ang relasyon na iyon at wala itong naitulong sa kaniyang mababang self esteem, ngayon sa tingin niya ay lahat ng taong nakikipaglapit sa kaniya ay sasaktan lang din siya sa huli. Kaya naman hindi na siya nagaaksaya pa ng panahon na makipaglapit din sa mga ito.

Abala siya sa pagtuturo ng magandang pose at tamang ekspresyon ng mukha nang tumunog nanaman ang kaniyang telepono, napairap siya, iniisip niyang si Francis nanaman ito, nagsasabing asa labas na siya at kung pwede ay magusap na sila, pero mali ang kaniyang akala, hindi naka rehistro sa kaniyang telepono ang number na iyon kaya naman di na siya nagatubili pa at sinagot na niya ito.

Nanlambot siya at wala sa sariling nabitawan ang kaniyang telepono. Napansin niyang tila ba tumigil ang oras, literal dahil tumigil lahat ng tao sa paligid niya, nun niya lang napansin na nasa telebisyon malapit sa tent ang pansin ng lahat ng tao sa paligid niya at nanonood ng flash report.

“Isang aksidente ang nangyari sa kahabaan ng Sucat road--- isang truck ang nawalan ng kuntrol na siyang dahilan upang magbanggaan ang ilang sasakyan--- sa ngayon ay wala pang report kung meron bang nasawi at kung ilan ang nasugatan sa aksidenteng ito---”

“Nasawi? Oh God, please, not Francis---” bulong ni Chino sa kaniyang sarili.

Si Francis Cardasto. Best friend niya ito simula nung elementarya pa lamang, ang taong ito ang nagturo sa kaniya ng maraming bagay, ang taong ito ang siyang nagpaalam sa kaniya na may kuwenta siya, na may karapatan siyang mahalin pero ito rin ang nanakit sa kaniya, ang tanging tao na pinagkatiwalaan niya ng kaniyang buong puso at siya ring nanakit dito.

Magiisang buwan na ang nakakaraan ng sabihin mismo ng ina ni Francis kay Chino ang balak na pagpapakasal ni Francis kay Laura, si Laura na ang pakilala sa kaniya ni Francis ay kinakapatid lang daw nito, huli na ng malaman niyang di lang pala kinakapatid si Laura para dito.

Dito na niya muling naramdamang di siya karapat dapat mahalin, na wala siyang kuwenta at nagsisimula narin nyang matanggap sa sarili niya na tatanda siyang magisa at miserable. Sa kabila ng mga nagawa sa kaniya ni Francis ay di parin niya matiis sa sarili na wag magalala para sa kaniyang dating kasintahan. Maaga niyang itinigil ang shoot at nagtungo na sa ospital.

“Tita.” tawag niya sa ina ni Francis. Nilingon siya ng matandang babae, kitang kita sa mukha nito ang pagtangis. Binigyan siya nito ng matipid na ngiti, alam na niya agad na may kakaiba sa ikinikilos nito. Agad napawi ang ngiting iyon nang umiling ang matanda at nagpatuloy sa pagiyak.

“He's in a coma. Nobody knows when or if he will get out of it.” pabulong na sabi ng ina ni Francis. Nanlambot si Chino. Aaluin na niya sana ang matanda ng lumabas ang isang magandang babae at ang ama ni Francis mula sa ICU. Agad naglakad ang babaeng nagngangalang Laura papunta sa ina ni Francis at inalo niya ito. Tinignan siya ng masama ni Laura na ikinataka naman niya.

Kanina pa niya napapansin na para bang may mali. Saglit na nagtama ang tingin ng ama ni Francis at ni Chino, agad na nagbawi ng tingin ang ama ni Francis, tila ba humihingi ng tawad ang tingin na iyon, puno ng pagsisisi, may gustong ipahiwatig, naglakad ito palayo, naisipang sundan ni Chino ang matanda. Umupo ito sa may hagdan ng fire exit, umupo si Chino sa tabi ng matandang lalaki.

“This is our fault.” sabi ng matanda sa kaniya, tulad ng sawa ay umiiling din ito habang umiiyak.

“Tito, aksidente po ang nangya---”

“Hindi mo naiintindihan, Hijo. Kasalanan namin ito ng Tita mo.” hindi na napigilan ng matanda ang kaniyang sarili sa pagiyak at wala sa sarili itong sumandal sa matipunong balikat ni Chino.

Ang totoo niyan, sinisisi ni Chino ang kaniyang sarili, kanina nang malaman niya ang tungkol sa aksidente ay di niya maiwasang isipin na kung tinanggap niya lang sana na mas mahal ni Francis si Laura, kung nagkausap lang sana sila ni Francis ng maayos noon ay di sana ito magpupumilit na makipagusap sa kaniya ngayong gabi at hindi sana ito maaaksidente. Sasabihin na sana niya ito sa matanda upang mabawasan ang paninisi nito sa sarili nang bumukas ang pinto sa kanilang likuran. Si Laura nanaman.

“Tito, kakausapin daw po kayo ng duktor.” sabi ni Laura. Walang sabi sabing tumayo ang matanda at nilagpasan si Laura pabalik sa harapan ng ICU.

“This is all your fault!” singhal ni Laura na ikinagulat naman ni Chino, di na siya nakasagot dahil alam niyang may puntong tinutumbok ang kasinatahan ni Francis.

“Ikaw ang pupuntahan ni Francis kaya siya naaksidente. Kasalanan mo 'to.” bago pa man ito makasagot kay Laura ay tumalikod na ang magandang babae at naglakad pabalik sa gawi ng ICU.

Di na siya bumalik pa sa tabi ng mga magulang ni Francis. Tuluyan nang sumama ang kaniyang pakiramdam at nagpasiya na lang na umuwi na.

0000ooo0000

Nagpagulong gulong si Chino sa kaniyang kama. Tumatakbo sa kaniyang panaginip ang maamong mukha ng kaniyang dating kasintahan. Napapanaginipan nito ang masasayang sandali nila ni Francis at ang malungkot na mukha at humihingi ng tulong na Francis ang siyang dahilan upang magising siya mula sa pagkakatulog na iyon.

Nanlalambot siyang pumasok sa opisina nung araw na iyon. Inaasahan na niya na ilang sandali lang pagkatapos niyang mag IN sa opisina ay ipapatawag na siya ng kaniyang boss para sermunan dahil sa pagpapatigil niya sa photoshoot kagabi. Hindi nga siya nagkamali, hindi pa siya nakakaupo sa likod ng kaniyang lamesa nang ipatawag siya ng mga ito.

Pinaglalaruan niya ang kaniyang mga daliri habang nakaupo sa harapan ng lamesa ng kaniyang boss, madalas niya itong gawin sa tuwing kinakabahan siya.

“Will you relax, Mr. Rodriquez! We are not certainly pleased about the photo shoot last night but the photographers said that they have enough photos for this month's issue so you're off the hook. The reason why you are here is because we want to give you the projects that, Francis left behind.” napatingala si Chino sa sinabi ng boss niyang iyon.

“I don't do male models, Sir, and besides, Francis is not dead, he's just in a coma---” naiiling na sabi ni Chino sa kaniyang boss, kumunot naman ang noo ng kaniyang boss.

“We know that, Chino, but the doctors are not certain when or if Francis is going to wake up from coma. You're the next best thing to a Mr. Francis Cardasto, you both have the same ideas and styles when directing a shoot.” sagot ng kaniyang boss.

“It's not that I don't want to accept this job, Sir, but I have my own personal issues about directing male models.” nagaalinlangang sagot ni Chino., mataman siyang tinignan ng kaniyang boss, tila ba lumalangoy ito sa isang malalim na pagiisip, nang sa pakiramdam ni Chino ay lumipas na ang oras ay nagsalita ulit ito.

“I see, uhmmm, listen, why don't you just try it for--- let's say a month, if you still have problems about doing a male shoot then we will have to look for a shoot director for male models.” alok ng kaniyang boss. Wala na rin siyang nagawa at tinanggap na ang alok na ito.

0000ooo0000

Ilang araw pa ang lumipas at hindi parin niya mapigilang magalala, ayon sa mga duktor ay walang pagbabago ang lagay ni Francis. Alam ni Chino na mahal parin niya ang dating kasintahan dahil sa matagal narin nilang pagsasama pero sinabi niya sa kaniyang sarili na kung panahon na talaga ni Francis para umalis ay wala na siyang magagawa pa dito.

Nakasilip siya sa bintana ng ICU para masilayan manlang niya kahit saglit si Francis nang biglang magsalita ang ina ni Francis sa kaniyang likuran.

“I don't know what else to do.” nanlalambot na sabi ng ina ni Francis na ikinatalon naman sa gulat ni Chino.

“Everything will be OK, Tita.” paniniguro ni Chino sa matandang babae, inakbayan niya ito at binigyan ng isang matipid na pisil. Sinuklian lang siya ng isang matipid na ngiti ng matanda.

“Di na kita nakikita sa bahay nitong mga nakaraang araw?” tanong ng matanda. Natahimik saglit si Chino, kahit naman hindi maganda ang paghihiwalay nila ni Francis bilang magkasintahan ay alam niyang mahal na mahal parin nila ang isa't isa, hindi man bilang magkasintahan ay matalik naman na kaibigan at naapektuhan din ang kanilang pagkakaibigan sa nangyari sa kanilang dalawa, kaya naman hindi niya alam ang kaniyang isasagot sa tanong na iyon ng ina ni Francis.

“Nagkaroon lang po ng konting misunderstanding.” sagot na lang ni Chino, agad naman siyang tinignan ng matanda, tila ba nanunuri ang tingin na iyon pero may iba pang laman ang tingin na iyon, tila ba may itinatago rin ang matanda sa kaniya.

“Is this about his wedding with Laura?” tanong ulit ng matanda, gusto ng matunaw ni Chino sa kaniyang kinatatayuan.

“Yes, Tita. But we're passed that, I'm passed that.” makahulugng sagot ni Chino, makahulugan kasi alam niyang nagsasabi siya ng totoo, nitong nakaraang mga linggo matapos niyang malaman na ikakasal na si Francis ay natanggap na niya na hanggang pagiging matalik na kaibigan na lang ang kaniyang papel para sa kaibigan, tanging ang nararamdaman na sakit lang naman talaga ang humahadalang para magusap at magharap muli sila ni Francis, muli siyang sumailalim sa mapanuring mata ng matanda. Di na muli pang nagsalita ang ina ni Francis kaya naman nagpaalam na si Chino dito para umuwi.

0000ooo0000

“Dont be afraid to take some chances.” bulong ni Chino sa kaniyang sarili, inuulit ang mga salitang paulit ulit na pinapaalala sa kaniya ni Francis noon sa tuwing nakakaramdam siya ng self doubt. Habang papasok sa venue ng photoshoot ay hindi niya maiwasang kabahan.

May dahilan kung bakit ayaw niyang hawakan ang photoshoot ng mga male model, hindi kasi nakakatulong ang makakita ng halos perpektong mga lalaki na halos kasing edaran niya lang sa kaniyang napaka babang self esteem. Sa tuwing nakakakita siya ng mga taong siguradong sigurado sa kanilang sarili ay di niya mapigilang kaawaan ang sarili. Lalong ipinapamukha ng mga ito kung saan siya nababagay at kung gaano siya kawalang kwenta.

“Chino!” sigaw ng isang matangkad at gwapong lalaki sa di kalayuan, isa ito sa mga matalik na kaibigan ni Francis sa trabaho, minsan na siyang ipinakilala ni Francis dito pero matagal na niya itong di nakikita.

“Dom, musta na?” nagaalangang tanong ni Chino, hindi na sumagot ang matangkad na lalaki at bigla na lang siya nitong niyakap na ikinagulat naman niya ng husto, dahil sa pagkakaiba ng kanilang schedule ni Francis ay di naman sila naging close talaga ni Dom.

“Nagulat ako sa nangyari kay Francis.” bulong nito. Tumango lang bilang sagot si Chino, napansin nitong nangingilid na ang luha ni Dom nang maghiwalay sila sa kanilang pagyayakapan.

“Anyways, I'm sure that sonavabitch will wake up soon. For the meantiiiiimmmme--- you'll be my boss, a very cute one at that. I'm sure everyone will be ecstatic to work with you!” taas babang kilay na sabi ni Dom.

“Don't get your hopes up.” umiiling na bulong dito ni Chino.

0000ooo0000

“Do you even know what you're doing?! Geez, man!” sigaw ng isang modelo sa mukha ni Chino. Nagkamali siya tungkol sa sequence ng posing, naiintindihan niyang pagod na ang modelo kaya naman ng ipaulit niya dito ang mga pose na naaayon sa sequence na gusto niyang mangyari ay nairita ito at sinigawan siya.

“Great, the last thing I need is an asshole to make me doubt my work, this is the only damn thing in my whole life that I'm good and I'm sure at, for heavens sake!” bulong ni Chino sa kaniyang sarili at umiling. Di na niya pinansin ang modelo at ipinagpatuloy na lang niya ang kaniyang trabaho.

“Geez, what's with Chris?” bulong ni Dom sa tabi ni Chino sabay iling.

“Di ba siya karaniwang ganyan?” tanong ni Chino.

“Oh, he's an asshole alright, pero di naman yan usually nagrereklamo kapag nagpapaulit ang ibang directors. Ngayon lang.”

“Siguro nakita niya na loser ako kaya naman di na siya nag abala pang maging mabait sakin.”

“Francis told me about that.” lumingon si Chino sa sinabing iyon ni Dom at nahuli itong umiiling.

“What do you mean?”

“About your low self esteem problem. I mean, di ko ma-gets kung bakit mababa ang self esteem mo, gwapo ka naman, matalino and all, kung tutuusin nga pwede ka pang maging model kesa sa mga ugok na kung pumose ay mas gugustuhin ko pang tignan si King kong eh.” saad ni Dom nagkibit balikat naman si Chino saka ngumiti, si Dom ang kauna unahang tao na pumuri sa kaniyang pagkatao maliban kay Francis.

“And with that smile? C'mon, Chino! Matatalo mo pa si Sam Milby sa pagendorse ng toothpaste sa ngiting yan eh!” pagpapatuloy ni Dom, naramdaman ni Chino ang pamumula ng kaniyang mga pisngi kaya naman ibinalik niya ang kaniyang tingin sa monitor kung saan nakikita niya ang mga shot ni Chris.

“Now I know what Francis saw in you.” bulong ni Dom na ikinagulat naman ni Chino.

“I'm sorry?”

“Ah eh--- wala sabi ko tapos na si Chris.” palusot ni Dom, di nalang ito pinansin ni Chino at nagkibit balikat na lang.

0000ooo0000

Nagaayos na ng gamit si Chino nang sumulpot sa likod niya si Dom.

“Hey, want to join us for a late dinner?” nagisip saglit si Chino.

“Dominic! Bilis nagugutom na ako!” napairap naman si Dom sa sinabing iyon ni Chris.

“Wag na lang baka nakakaistorbo lang ako.” sagot ni Chino sa paanyaya ni Dom, tinignan siya ni Chris simula ulo hanggang paa na tila ba nangingilatis.

“Isasama mo yan?!” napatingin naman ng sabay si Dom at Chino dito.

“Kung hindi ka sasama, Chino hindi na lang ako sasama kila Chris.” mungkahi ni Dom sabay tingin ng masama kay Chris, umirap na lang si Chris at wala nang nagawa pa.

“I have a feeling that Chris doesn't like me.” bulong ni Chino kay Dom.

“No shit, Sherlock!” sarkastikong balik ni Dom kay Chino at sabay tumawa ang dalawa.

Itutuloy...

[02]

Di mapigilan ni Chino ang mapayuko, hindi sana siya sasama sa dinner na iyon pero mapilit si Dominic, puro modelo ang kasama nila Chino sa lamesang iyon at isa doon si Chris na walang ginawa buong gabi kundi matahin at paringgan siya, di man ma-gets ng iba na siya ang pinatatamaan ni Chris na iyon ay hindi naman mapigilan ng mga ito na tumawa na lalo namang nakapagpababa ng tingin ni Chino sa sarili niya.

“OK ka lang?” tanong ni Dom kay Chino, nang hindi nagtaas ng tingin si Chino ay marahan niya itong siniko sa tagiliran.

“O-OK l-lang ako.” mahinang sagot ni Chino, nakita ni Chris ang tahimik na palitan na iyon ni Chino at Dom at hindi nito mapigilan na mainis ulit sa direktor.

“Chino, right?” nagulat si Chino sa biglaang tanong na iyon ni Chris sa kaniya, marahan siyang tumango.

“Kailan ka pa sa trabaho mo?” nakaismid na tanong ni Chris, tinignan ito ng masama ni Dom.

“Chris, shut it!”

“Why, Dom? He's very unprofessional kanina, di ba niya alam na ang hirap hirap magpose?” baling ni Chris kay Dom.

“Dont be afraid to take some chances.” biglang pumasok sa isip niya ang madalas sabihin sa kaniya ni Francis.

“It's OK, Dom.” sabi ni Chino kay Dom sabay bitiw ng matipid na ngiti at bumaling kay Chris.

“I've been in this business for nearly five years.”

“Really?! How come ngayon lang kita nakita, kung hindi pa ma-aaksidente si Sir Francis di ka pa namin makikita, dahil ba yun sa hindi ka magaling saka sa pagiging unprofessional?”

Saglit na nagbuntong hininga si Chino, sinasagad kasi ni Chris ang pasensya niya at nainis pa ito dahil sa pambabastos na ginawa sa kaniyang matalik na kaibigan, nagsasalita ito patungkol sa aksidente ni Francis na tila ba OK lang ang nangyari. Naramdaman niya ang paghawak ni Dom sa kaniyang mga kamay, nang tignan niya ito ay may bakas ng hiya at paghingi ng tawad niya sa kinikilos ng kaniyang mga kaibigan. Binigyan niya ulit ito ng matipid na ngiti.

“No, actually I asked Mr. Custodio to give me the shoot for female models only and give the shoot for male models to Francis, that's the reason why you guys don't see me that much.” saad ni Chino na ikinagulat naman ni Chris at ng iba pang modelo.

“Bakit?” tanong ni Dom na halatang nagulat din.

“Dont be afraid to take some chances.” muling narinig ni Chino ang boses ni Francis bago sumagot na ikinangiti naman nito.

“Dahil ayaw kong makatrabaho ng mga taong sigurado man sa sarili nila ay sadyang arrogante naman.” sagot ni Chino, nagulat si Dom sa sagot na iyon ni Chino, si Chris naman ay napanganga dahil di niya inaasahan na makakasagot ng ganun si Chino dahil akala nito ay hindi ito pala patol at ang iba pang mga modelo naman ay napapangiti dahil sa pagkapahiya ni Chris.

0000ooo0000

“I'm sorry but I want to see Francis before going home, kung sasama pa ako sainyo baka tapos na ang visiting hours sa ICU.”

“Ah OK. Pero next time dapat kasama ka na ah?” aya ulit ni Dom kay Chino.

“Hayaan mo nga siya, Dom, kung ayaw niyang sumama edi wag. Besides di nababagay ang mga nerd sa pupuntahan natin.” pangiinis ulit ni Chris, napa buntong hininga naman si Dom habang si Chino ay di matawaran ang sakit na nararamdaman mula sa mga sinabing panlalait ni Chris. Pilit niyang binura ang sakit na narramdaman sa kaniyang facial expression, di niya hahayaang maging masaya si Chris na makitang nasasaktan siya sa mga pasaring nito.

“I'm sorry about Chris, Chino. I swear hindi ganyan si Chris---”

“It's OK, Dom.” putol ni Chino sabay para ng taxi.

Di mapigilan ni Dominic na makita sa mga mata ni Chino ang sakit sa mga sinabi ni Chris, kahit anong tago ni Chino sa tunay niyang nararamdaman ay mababasa parin ito sa kaniyang mga mata. Sinundan niya ng tingin ang sinasakyang taxi ni Chino hanggang sa lumiko ito sa may kanto, sinundan niya si Chris sa kotse nito.

“What the hell is your problem, Chris?!” singhal ni Dom dito.

“I don't know what you're talking about dude.” pagmamaang maangan ni Chris, napailing naman ang tatlo pang modelo na kasama nila sa may back seat.

“Asshole!” singhal ni Dom sabay iling.

Natahimik naman si Chris at napaisip. Hindi niya rin alam kung bakit ganun na lang siya kumilos sa tabi ni Chino, hindi niya alam kung bakit inis na inis siya dito, at lalong lumalala ang pagkainis na iyon sa tuwing hindi kumikibo si Chino sa kaniyang mga pasaring.

0000ooo0000

Dahan dahang lumapit si Chino sa tabi ni Francis, nagiingat sa mga tubo at machines kung saan naka hook ang kaniyang kaibigan, di niya mapigilang mapa-iyak at malungkot. Malungkot dahil sa nami-miss na niya ang kaibigan na siyang nagaangat ng kaniyang moral sa tuwing may makakasalamuha siya na katulad ni Chris, agad niyang sinisi ang sarili dahil inuna niya ang sakit kesa sa tanggapin ang pagmamahalan ni Francis at Laura, ngayon dahil sa aksidente, maski ang pagkakaibigan nila ni Francis ay maaaring mawala na rin.

“I tried, Francis.” naiiyak nitong saad kay Francis.

“...take your chances...” dikta ng isip ni Chino, pinahiran niya ang kaniyang mga luha pagkatapos ay mariing pinisil ang kamay ni Francis.

0000ooo0000

Ilang araw pa ang lumipas at sa tuwing may photo shoot na ginagawa si Chino para sa pinagtatrabahuhang magazine ay wala itong iniisip kundi para sa kaniyang matalik na kaibigan na si Francis ang kaniyang ginagawa, hindi rin tumigil si Chris sa pangungutya dito sa tuwing magsasalubong sila na siya namang iniiyak ni Chino kay Francis sa araw na araw na pagdalaw nito sa hospital.

“You want me to do what?!” sigaw ni Chris, di na ito pinakinggan ni Chino at bumalik na sa harapan ng monitor kung saan niya tinitignan ang mga shots.

“I just wish the big bosses would change model agencies.” bulong ni Chino na hindi naman nakaligtas kay Dom.

“Asa ka naman, agency na nila Chris ang pinakamura---” tinignan ni Chino ng masama si Dom kaya naman hindi na nito naituloy ang kaniyang sasabihin.

“---besides, si Chris lang naman ang sakit sa ulo eh.”

“Katumbas naman kasi ng limampung modelo yang isang yan eh.” sumusukong sabi ni Chino habang pilit na di pinapansin ang nagrereklamong si Chris sa kanilang likuran.

“HELLO! Meron bang nakikinig sakin dito?!” sigaw ni Chris na ikinabuntong hininga naman ni Chino, tumango si Dom at siya na ang humarap kay Chris.

“Bakit ikaw? Yung direktor ang gusto kong makausap! You want me to pose under this scorching sun na ito lang ang suot ko? Gusto mo ba akong maging negro, ha, Chino?! Nananadya ka na eh!” sigaw ni Chris.

Di na pinakinggan ni Chino pa ang galit na paglilitanya ni Chris at pumunta na ito ng CR at duon umiyak, hinihiling na kasama niya ngayon si Francis at pinapagaang ang loob niya ngayon kahit hindi bilang isang boyfriend, kahit bilang isang kaibigan lang, taga suporta.

“I don't know what I'm doing wrong, Francis.” bulong ni Chino sa kaniyang sarili.

Nang lumabas ng CR si Chino ay napansin niyang naka break ang buong team niya, tinawag siguro ni Dom ang break nang pumasok siya ng CR. Sa oras na bumalik siya sa harapan ng monitor at tinignan ang shots ni Chris ay di niya mapigilang mapansin na sa kaniya nakatingin lahat ng tao doon, mula sa lighting crew hanggang sa mga modelo. Laking pasasalamat niya sa sarili na sinuot niya ang kaniyang shades.

“Want some sandwich?” alok ni Dom kay Chino, tinanggihan ito ni Chino at nagbigay ng matipid na ngiti kay Dom.

“He's just one guy, Chino. Don't let him get under your skin.”

“It's kinda hard to ignore him when he's always shouting at me, I mean, what's his problem, Dom?”

“I don't know, Chino, but you know what? I'm sure matatameme yan kapag lumabas na yung bagong issue, sabi sa publishing dept, nagpadagdag pa raw ang mga boss ng extra 500 copies dahil maganda talaga yung mga shots mo ng model at dahil daw dun ginanahan ang mga writers kaya magaganda dain ang mga articles.” sabi ni Dom habang ngumunguya, tila naman ginanahan si Chino sa narinig niyang iyon kay Dom kaya naman kahit ano pang pagsisigaw ang ginawa ni Chris ay nagawa na niya itong hindi pansinin.

Nung gabi pagkatapos ng photo shoot ay dumaan siya sa ospital para bisitahin si Francis, wala paring nagbabago sa lagay nito na talaga namang ikinalulungkot ni Chino, hindi rin kasi naging maganda ang paghihiwalay nila ni Francis at kahit papano ay sinisisi niya ang sarili niya sa nangyari dito.

“I miss you, Francis.” bulong ni Chino dito.

0000ooo0000

Nang pumunta siya sa susunod na photo shoot ay napansin niyang excited na excited ang kaniyang team, lalong lalo na ang production staff, may ilang mga modelo din na nakangiti sa kaniya habang naglalakad papalapit sa kinauupuan nila Dom.

“I'm not in trouble, am I?” tanong nito, lalong lumiwanag ang mukha ni Dom at lalong lumaki ang ngiti nito.

“Congrats, Chino!” sigaw nito sabay bato ng pinakabagong issue ng magazine nila. Napatanga si Chino sa nakita niya, di niya ine-expect na maganda ang kalalabasan ng mga kuha sa magazine, lalong lalo na sa cover na si Chris ang tampok.

“Pati yung pinadagdag na ilang copies paubos na rin, Chino.”

“Dont be afraid to take some chances.” tila naman pagpapaalala ni Francis sa kaniya habang tinitignan ang magazine.

Napatango siya nang marinig ang mantra na iyon ni Francis sa kaniya. Binuksan niya ang magazine at tila ba siya mismo ay na engganyo sa issue na iyon, di niya mapigilang magbasa ng mgaarticles, tama si Dom, kung magaganda ang mga litrato ay gaganahan ang mga writers na gumawa ng magandang article.

Di niya rin napigilang tignan ang center fold, si Chris sa iba't ibang pose ang tampok noon, di niya lubos na ma-isip na yung mismong shoot na iyon ang unang beses na inaway siya ni Chris, di niya parin lubos na maisip kung bakit nga ang init ng dugo nito sa kaniya. Pero hindi na niya ito pinansin, ng mahalaga ay bumabalik ang kumpiyansa nya sa sarili pagdating sa kaniyang trabaho.

Sa kabilang banda ng kwartong iyon ay si Chris, di niya maialis ang kaniyang tingin kay Chino, inaamin niya, maganda ang kinalabasan ng huling shoot nila at natutuwa siya sa kinalabasan niyon, hanggang ngayon di niya parin maintindihan kung bakit nga ba ganun na lang siya nagalit noong araw na iyon kay Chino, kung tutuusin nga mas naging un-professional pa ang ibang shoot director dahil sa ilang beses na paulit ulit na sequence ng shoot pero hindi siya nagalit sa mga iyon. Kay Chino lang talaga na ilang frame lang naman ang inulit.

“Bakit nga ba ako galit na galit sayo Chino?” nagtatakang tanong ni Chris sa kaniyang sarili habang mataman niya paring tinitignan ito.

0000ooo0000

“I have an idea! Let's celebrate!” bulalas ni Dom habang abala si Chino sa pagiisip ng bagong sequence para sa susunod na shoot.

“Err---” nagaalangang simula ni Chino.

“Oh c'mon! Loosen up a little! Live a little!” sigaw ni Dom na narinig naman ng grupo ng mga modelo sa hindi kalayuan, di nagtagal ay kinanchawan na ng mga ito si Chino.

“But I have to go to the hospital---”

“Ihahatid kita don.” sabat ulit ni Dom, nagisip saglit si Chino.

“Anong pinagkakaabalahan niyo dito?” tanong ni Chris na kararating lang.

“We're going to celebrate wanna come with?” sabat ng isa pang modelo bago pa man sumagot si Dom.

“Great! Tara na! Ano pang iniintay natin?” excited na sabi ni Chris, nagkatinginan si Chino at Dom.

0000ooo0000

Naisipan nilang kumain sa isang pizza parlor, di parin mapigilan ni Chino ang mailang, paminsan minsan kinakausap siya ng ilang modelo na nandun, pinupuri ang mga ideya ni Chino sa nakaraang issue ng magazine na nalathala doon, si Dom naman ay abala sa pagbibigay ng input sa mga susunod na issue pa na maaari nilang gawin. Di nila napansin ang tila ba nagmumukmok na si Chris sa isang tabi, sa totoo lang ay natutuwa ng palihim si Chino dahil hindi ito kumikibo pero hindi niya rin mapigilang mapaisip.

Tila naman nakalimutan na ng mga kausap kanina ni Chino ang tungkol sa paghatid sa kaniya sa ospital nang matapos na silang kumain at nagkayakagan nang umuwi. Masayang naguusap ang apat pang mga modelo habang si Dom naman ay abala sa pagtetext. Di na ito pinansin pa ni Chino at nagpasya na lang ito na mag-commute na lang papuntang ospital.

“Sorry, Chino, kailangan kong pumunta ulit sa office eh, may pinapatapos sakin si Sir Jeff para bukas. Teka, Ron, pwede mo bang i-hatid si Chino sa ospital?” tawag ni Dom sa isa sa mga modelo.

“Oops, sorry, Chino hindi ako don dadaan eh.” tumingin si Chino sa tatlo pang modelo na andun pero alam niyng wala siyang mapapala sa mga ito dahil mukha namang wala itong pakielam sa kaniya at hindi naman siya makikisuyo sa mga ito.

“OK lang, Ron, magco-commute na lang ako.” saad ni Chino.

“Naku hindi ah, nag promise kami na ihahatid ka namin, teka lang, Chris, pwede mo bang i-daan si Chino sa ospital, diba dun naman ang daan mo? Sige na dude.” sabi ni Ron dito, tila naman nagalangan si Chris at hindi ito nakaligtas kay Chino.

“OK lang, Ron magco-comm---”

“Sige OK lang.” putol ni Chris sa pagtanggi sana ni Chino. Tumingin si Chino kay Dom, para sana humingi ng tulong nagkibit balikat lang ang huli.

Nagsimula ng kabahan si Chino at sa kabilang banda naman, si Chris ay nagsisimula naring kabahan at sa hindi maipaliwanag na dahilan ay ma-excite din habang magkasunod silang naglalakad ni Chino papunta sa kaniyang sasakyan.

Itutuloy...

[03]

Agad na nagsisi si Chino kung bakit ba hindi siya tumanggi sa alok ni Chris na i-hatid siya hanggang sa ospital, sa palagay kasi ni Chino ay napilitan lang si Chris lalo na kapag bumubulong ito ng:

“Sino naman kasing matinong adult ang walang kotse! Successful shoot director, walang kotse!? C'mon.”

Pabulong ito pero hindi ito ganung kahina para hindi marinig ni Chino. Iniisip na nga nito na bumaba na lang at maglakad kesa marinig ang pasarin sa kaniya ni Chris.

“Puro bisyo kasi kaya siguro di nakaka-ipon.” bulong nanaman ni Chris, pilit na nagbibingi-bingihan si Chino sa mga pasaring ni Chris at itinutuon na lang nito ang kaniyang pansin sa mga nadadaanang lugar, sasakyan at tao sa labas ng umaandar na sasakyan.

“Kung hindi lang sinabi ni Ron at kung hindi lang ako nahihiyang tumanggi---”

“You know what?! Fuck you! Itabi mo yung sasakyan! Maglalakad na lang ako kesa naman makasama pa kita ng ilang minuto dito na bulong ng bulong! Damn it!” sigaw ni Chino na ikinagulat naman ni Chris.

Bihira kasi na sumigaw si Chino, bihira ito magalit sa kaniyang mga pasaring, madalas lumalayo ito pero hindi ito nagpapakita ng inis. Kung pwede lang sana na sipain ni Chris ang sarili niya sa ulo ay ginawa na niya ito, di parin niya malaman kung bakit siya inis na inis kay Chino, wala naman itong ginagawa sa kaniyang masama, ngayon nagu-guilty na siya sa mga pasaring na sinabi niya dito.

“LET ME OUT!” sigaw ulit ni Chino, kitang kita ni Chris kung pano mamula ang mukha ni Chino at ang pamumuo ng luha sa sulok ng mata nito sa kabila ng kadiliman sa loob ng sasakyan. Ngayon naiinis na si Chris sa sarili niya, gustong gusto niyang abutin ang mukha nito at pahiran ang mga namumuong luha.

“What the fuck is my problem?” bulong ni Chris sa sarili niya habang itinatabi ang sasakyan.

Hindi pa man tuluyang naitatabi ni Chris ang sasakyan ay halos tumalon na palabas ng si Chino, hindi na ito nagatubili pang dahan dahanin ang pagsara ng pinto ng sasakyan ni Chris. Naguguluhan parin si Chris sa mga nangyayari sa pagitan nila ni Chino at wala sa sarili niyang pinanood sumakay ng taxi si Chino. Nang medyo nakalayo na ang taxi ay napag desisyunan ni Chris na sundan si Chino para humingi narin ng tawad dito.

0000ooo0000

“Ano bang problema nung sira ulong yun sakin? Pwede naman siyang tumanggi sa mungkahi kanina ni Ron, pero hindi, siniguro niya na maririnig ko ang mga palagay niya tungkol sa pagkatao ko! Tangina! Sino ba siya para husgahan ako ng ganun?!” galit na galit na sabi ni Chino sa sarili niya.

“AAARRRRRGGGGHHHH!” wala sa sariling sigaw ni Chino na agad namang ikinatigil ng sasakyan, nagulat din siya sa biglaang pagtigil ng taxi at iminulat niya ang kaniyang mga mata, nun niya nakita na nagaalalang nakatingin sa kaniya ang driver.

“Boss may problema ba?” tanong ng kawawang driver.

“Ah eh may ipis--- tama--- may ipis! Manong, sana linisin niyo naman itong taxi niyo.” palusot ni Chino, agad siyang tinignan ng driver, nangunot ang noo nito at umiling sabay patuloy na sa na-unsyameng pagmamaneho.

0000ooo0000

Habang si Chris naman ay maingat na sinusundan ang sinasakyang taxi ni Chino, pilit na nagbubuo ng mga sasabihin kay Chino kapag nakaharap na niya ito, di rin kasi niya ma-explain sa sarili niya kung bakit ganun niya na lang tratuhin si Chino kaya naman nahihirapan siyang mag-buo ng mga sasabihin pag humingi siya ng tawad sa harapan ni Chino.

“Chino, pasensya ka na--- Mali...mali...mali.” nagisip muli si Chris ng magandang sasabihin kay Chino.

“Chino, kasi di maganda ang simula ng araw ko kaya ganun na kita tratuhin, pasensya na.” page-ensayo ulit ni Chris pero agad niya ring naisip na hindi ito ang unang araw na ginanun niya si Chino at hindi iya alam kung pano maipapaliwanag ang ibang mga araw na iyon. Umiling ulit si Chris at nagisip pa ng ibang sasabihin.

“Oo nga pala... ah ganito na lang... Chino, pasensya ka na, di ko rin alam kung bakit mainit ang dugo ko sayo, pasensya ka na talaga...”

Napangiti si Chris sa nabuo niyang paghingi ng tawad kay Chino kasabay nun ay nakita niyang tumigil ang taxi sa harapan ng ospital, agad siyang pumasok sa parking lot. Inayos niya ang kaniyang sarili sa rear view mirror ng kaniyang sasakyan, di niya lubos maisip kung bakit niya iyon ginawa gayong hihingi lang naman siya ng sorry kay Chino, pagkatapos noon ay agad siyang lumabas ng sasakyan, sinara ito at patakbong pumasok ng ospital.

0000ooo0000

Masama parin ang loob ni Chino at niinis parin kay Chris habang umaakyat ng hagdan. Nang makarating siya sa pinto ICU ay agad niyang napansin na may kakaiba sa gabing iyon kesa sa mga nauna niyang pagbisita doon. Wala ang mga magulang ni Francis na matyagang nagiintay sa labas ng ICU. Agad siyang nakaramdam ng kaba.

Dalawa lang ang ibig sabihin nito, it's either nagising na si Francis o...

“Please God no...” tahimik na dasal ni Chino sa kaniyang sarili.

Samantala si Chris naman ay paikot ikot sa buong ospital, hindi niya matanong sa receptionist kung sinong pasyente ang kaniyang pupuntahan dahil di naman sinabi ni Chino sa kanila kung sino ang kaniyang bibisitahin doon kaya naman minabuti nalang niyang isa-isahin ang bawat palapag ng ospital.

“Bakit ko nga ulit ginagawa 'to?” tanong ni Chris sa sarili niya habang palingon lingon, umaasang makita niya si Chino.

Naguguluhan parin siya kung bakit nga ba siya nagaabala, Oo, nagu-guilty siya sa pagtrato niya kay Chino pero pwede naman niyang ipagpabukas ang paghingi ng tawad pero tila ba may nagsasabi sa kaniya na kailangan niya itong gawin ngayon kahit na naguguluhan pa siya sa lahat ng nangyayari sa pagitan nila ni Chino.

Una, hindi niya alam kung bakit ganun na lang siya makitungo dito. Nagisip siya ng maaaring mga dahilan...

“Parang di kumpleto ang araw ko kapag di ko siya iniinis.” sabi ni Chris sa sarili niya pero parang may iba pang dahilan.

“Parang di ako matatahimik kapag di ko ito napatutsadahan.” sabi ulit nito sa sarili. May kakaiba kasi kay Chino, parang kahit anong patutsada ang gawin mo dito ay balewala lang sa kaniya at dahil doon ay tila ba lalong ginaganahan si Chris na inisin pa lalo ito pero hindi lang din yun ang dahilan.

Muli itong nag-isip.

0000ooo0000

Sa 8th floor ng ospital na iyon ay ang namumutlang si Chino, napaupo na siya sa mga upuan sa tapat ng nakasarang pinto ng ICU.

“Alam ko tatawagan ako nila Tita kung may masama mang mangyari.” pagkukumbinsi ni Chino sa kaniyang sarili.

Malalim paring nagiisip si Chino at hindi niya napansin ang isang taong papalapit sa kaniya.

“Can I help you, Sir?” tanong ng isang babaeng nakaputi.

“Oh, I was actually going to visit a friend---”

“Ah OK, ano pong panagalan ng patient?” tanong ulit ng nurse.

“Francis Cardasto.” sagot ni Chino, kinakabahan niyang inintay ang sagot ng nurse.

0000ooo0000

“Asan ka na ba, Chino!” naiinis ng sabi ni Chris sa sarili niya. Tila naman may anghel sa langit na duminig ng dasal niya na malaman kung nasaan si Chino dahil nung lumingon siya sa kaniyang kaliwa ay nakita niya si Chino na naglalakad sa isang mahabang hallway ilang dipa lang ang layo sa kaniya.

Di maipaliwanag ni Chris ang nararamdaman niya, masaya siya at nakita niyang muli si Chino at sa wakas ay makakahingi na siya ng tawad dito. Pero yun nga lang ba ang dahilan niya?

0000ooo0000

Parang nabunutan ng tinik sa dibdib si Chino nang mapagalamang inilabas na ng ICU si Francis, inilipat na ito sa isang private room, nang makita na niya ang kwarto kung saan inilipat si Francis ay sumilip muna siya sa pinto at nang makitang walang ibang tao doon ay agad siyang pumasok.

“Hey handsome.” bulong niya malapit sa tenga ni Francis. Napangiti siya ng mapansing gumagaling na ang ilang sugat na natamo nito mula sa aksidente, nandun parin ang iba't ibang tubo na naka konekta sa katawan nito at sa mechancal ventilator na tumutulong ditong huminga pero sa kabila ng lahat ng iyon ay masaya parin siya at inilabas na ng ICU si Francis kasi ngayon kahit anong oras ay maaari na niya itong bisitahin. Inabot ni Chino ang buhok ni Francis at marahang pinadaanan ng kaniyang mga daliri ang buhok nito.

“Guess what happened. The jerk that I was talking about, well I kinda snapped at him.” naiiling na sabi ni Chino sa wala paring malay na Francis.

“Di ko na lang mapigilan ang sarili ko.” bulong ulit nito. Sa loob ng ilang araw kasi na pangungutya sa kaniya ni Chris ay natutunan na niyang tanggapin na wala siyang mapapala kung lagi niya lang itong iiyakan, pinilit niya na wag na lang itong pansinin at hayaan na lang ito.

“Iba kasi yung kanina, unang una, asa loob kami ng sasakyan niya at walang ibang tao doon kundi kami lang dalawa. Ewan ko nga ba kung bakit ako pumayag na magpahatid sa lokong yon basta ang alam ko gusto kita agad makita kahit ibig sabihin pa nun magtitiis akong kasama yung jerk na yun sa loob ng isang sasakyan. Nakuh! Di ka maniniwala sa mga sinabi niya sakin!” naiiling ulit na sabi ni Chino.

“Sabi niya, bakit daw ako walang kotse, siguro dahil isinusugal ko lang lahat ng pera ko, can you believe that asshole?! Ni hindi niya nga ako kilala, ni hindi nga kami naguusap pwera na lang kung nagaaway kami tapos anlakas pa ng loob niyang husgahan ako.” namumula ng sabi ni Chino kay Francis, alam niyang hindi ito sasagot pero gumagaang ang loob niya sa tuwing magsasabi siya dito.

“Pwede naman siyang tumanggi sa sinabi ni Ron, pwede naman niyang sabihin na ayaw niya akong kasama, pero hindi, pumayag pa siya na ihatid ako yun pala para sumbatan at husgahan ako. What a nutcase, right?”

Habang naglalabas ng sama ng loob si Chino sa harapan ni Francis ay hindi naman mapakali si Chris sa may hallway, sa labas ng pinto ni Francis, nagpa-practice parin ng sasabihin niya kay Chino, hindi na lang siya ngayon masaya at nakita niya ulit si Chino na kanina pa niya hinahanap, nakakaramdam narin siya ngayon ng kaba at excitement. Muli niyang inayos sa pangalawang pagkakataon ang sarili.

“Chino, pasensya ka na, di ko rin alam kung bakit mainit ang dugo ko sayo, pasensya ka na talaga...” sabi ulit ni Chris na medyo may kalakasan kaya naman nawi-wirduhan ang mag nurse na dumadaan malapit sa kaniya na nakakarinig ng kaniyang speech.

Muling inulit ni Chris ang kaniyang sasabihin kay Chino nang makarinig siya ng taong nagsasalita sa loob ng kwarto, hindi naisara ng maayos ni Chino ang pinto kaya naman rinig na rinig ni Chris ang paglalabas ng loob ni Chino.

“Gwapo sana yung Chris na yun eh, maganda katawan, tipikal na modelo, Francis---”

Napangiti si Chris sa compliment na binitawan na iyon ni Chino tungkol sa kaniya.

“---pero ubod ng sama ng ugali!” nanggagalaiting tuloy ni Chino. Natigilan si Chris sa sinabing iyon ni Chino.

“Naaalala mo kung pano ako umiyak nung unang photoshoot ko kung san kabilang yung asshole na yon? I mean, Oo nga di niya alam na may issue ako sa self esteem ko at hindi niya rin alam na sa trabaho ko lang ako panatag at self assured pero hindi naman siguro dahilan yung para lait laitin niya ako ng ganun.” agad na nakaramdam ng guilt si Chris sa mga narinig niyang iyon mula kay Chino, di niya alam na ganun pala niya naapektuahan si Chino, gusto na sana niyang suntukin ang sarili sa mga ginawa niya.

“Well, enough with that asshole. Alam mo bang kinabahan ako kanina nung malaman kong wala ka na sa ICU, halos maiyak ako, akala ko---” putol ni Chino sabay buntong hininga, nagdikit ang kilay ni Chris sa pagtataka sa mga sinabing iyon ni Chino, bahagyang lumayo sa pinto si Chris upang makita ang pangalan na nakalagay sa may pinto, indikasyon ng panagalan ng pasyente at ng duktor nito.

“Francis Cardasto? Sir Francis?” tanong niya sa sarili niya. Nang bago palang si Chris sa pagmomodelo ay shoot director na si Francis, may mga di magandang balita tungkol sa sexwalidad nito at sinasabi ng marami na karelsayon nito ang isang kapwa shoot director na pawang lalaki rin.

“Si Chino kaya ang napapabalitang karelasyon ni Francis noon?” tanong ni Chris sa kaniyang sarili. Di pa niya kasi noon kilala at nakikita si Chino at hindi rin naman nagtagal ang mga malisyosong balitang iyon dahil di naman ito pinansin ni Francis, hindi niya kinumpirma at hindi niya rin naman idineny, nung maglaon ay nagsawa narin ang mga tsismosa at nabaon na ang tsismis na iyon sa limot.

“--- nakalimutan na siguro nila Tita na sabihan ako, alam ko masaya sila at inilabas ka na sa ICU. I swear, that place smells like death! Sa tuwing bibisitahin kita dun, feeling ko lagi sa katabing cubicle mo may namamatay.” naiiling na saad ni Chino.

Saglit na tumahimik ang pligid, dahan dahang ibinukas ni Chris ang pinto, nkita niyang nakatayo si Chino sa tabi ng kama ni Francis, nakatalikod ito sa pinto at hindi siya nito nakikita.

“Francis, sana gumising ka na---” bulong ni Chino.

Mahina man ay narinig ni Chris ang bulong na iyon ni Chino, dinig na dinig niya ang lungkot sa boses ni Chino at hindi niya mapigilang maki simpatya kay dito. Di niya alam at hindi niya rin maipaliwanag ang nararamdaman nito sa lalaking kaniyang kanina pa pinapanood, at tila ba may isang bumbilya na umilaw sa kaniyang ulo ay agad siyang nagkaroon ng ideya sa kanina pa niya gustong malaman kung bakit ganun na lang niya tratuhin si Chino...

“Hindi lang parang hindi kumpleto ang araw ko kapag di ko siya iniinis o kaya napatututsadahan, malungkot ako kapag di ko siya nakikita para bang may mali sa araw ko, iniinis ko siya para mapansin ako at pinatututsadahan ko siya dahil gusto kong kausapin niya ako.”

Natigilan si Chris sa kaniyang naisip. Napatingin ulit siya kay Chino.

“Oh sige, Francis balik na lang ulit ako bukas. I miss you, Francis.” bulong ni Chino sabay wala sa sariling naglapat siya ng halik sa mga labi ni Francis, nakalimutan na ngayon ay hanggang pagkakaibigan na lang ang meron sila.

Natigilan si Chris sa kaniyang nasaksihan. Naisip niya na lahat ng tsismis noon ay totoo, di niya mawari kung ano ang kaniyang dapat maramdaman, naiinis siya, nagagalit pero may iba pa siyang nararamdaman at hindi niya maipaliwanag kung ano iyon.

“Selos?” bulong ng isip ni Chris.

“Sir? Tapos na po ang oras ng pagdalaw.” sabi ng isang nurse kay Chris, agad namang humarap sa gawi ng pinto si Chino kung saan niya narinig ang boses ng nurse laking gulat niya nang makita dun si Chris. Nagtama ang kanilang mga tingin.

Di maipaliwanag ni Chino ang kaniyang nararamdaman lalo pa nang makita niya ang mukha ni Chino. Di niya malaman kung anong tumatakbo sa isip ni Chris ang tangi niya lang masasabi na maaaring nagagalit ito o kaya naman ay nandidiri sa nasaksihan niyang paghalik ni Chino kay Francis base narin sa reaksyon ni Chris.

Nanlambot siya at agad na tinawag si Chris pero mabilis na itong naglakad palayo.

Itutuloy...

[04]

Kinakabahang sumipot si Chino sa kanilang photo shoot kinabukasan. Alam niyang nakita ni Chris ang paghalik niya sa labi ni Chris at base sa reaksyon nito ay hindi ito natutuwa sa kaniyang nasaksihan. Nang makarating siya sa venue ng photo shoot ay napansin niya ang mga mapanuring tingin ng bawat tao na nandun.

“Napa-paranoid lang ako.” sabi ni Chino sa kaniyang sarili at itinuloy na ang paglalakad papunta sa tent kung saan andun ang kaniyang mga gamit at karamihan sa staff niya, bago pa man siya makapasok ng tent ay narinig niya ang ilan sa mga staff niya na naguusap usap.

“I knew it! Makikita mo naman sa pagtitinginan nila eh.” sabi ng isang babae.

“Oo nga! I mean, bakit pa nila kailangang itago. Edi in-love sila sa isa't isa. Big deal! Uso naman yan eh”

“Di naman nila tinago eh, remember nung pumutok yung issue na yan, di naman nila kinunfirm at hindi rin nila dineny. Naaalala mo nun, parang walang pakielam si sir Francis non---”

Natigilan si Chino, di siya makapaniwala na may panibago nanamang issue na tampok silang dalawa ni Francis, ngayon alam niyang hindi siya napa-paranoid, pinagtitinginan talaga siya ng mga tao at ngayon pinaguusapan ulit. Inisip niya kung bakit muling pumutok ang issue na iyon.

“Chris.” bulong ni Chino sa kaniyang sarili nang maalala ang nangyari kagabi. Napuno ng galit ang kaniyang dibdib. Di niya lubos maisip kung bakit ganun na lang siya gustong gusto sirain ni Chris.

“Ano bang ginawa ko sa kaniya?”

Nabasag ang pagmumunimuning iyon ni Chino nang makarinig siya ng isang pamilyar na boses.

“Wala ba kayong ibang gagawin kundi magtsismisan?” singhal ni Dom.

Papasok na sana ng tent si Chino nang magsalita ulit si Dom.

“See?! Bakit kasi di mo mapigilan yang bibig mo?!” singhal ulit ni Dom.

“I swear, di ko alam na ipagsasabi ni Ron---”

“Sabihin mo yan kay Chino! Di mo alam kung anong ginawa mo Chris, di mo alam kung anong pinagdadaanan ngayon ni Chino---”

“I swear, I didn't mean for this to happen.”

Naisipan na ni Chino na pumasok ng tent. Parehong nagulat si Dom at si Chris sa biglaan niyang pagsulpot. Tinignan niya ng masama si Chris, di niya napansing may ilang luha ang kumawala mula sa kaniyang mga mata. Agad na nakaramdam ng guilt si Chris.

“Chino---” simula ni Dom.

“Di ko alam kung anong ginawa kong masama sayo, Chris. What you witnessed last night was personal and you have no right spreading rumors about me and Francis!” di makapasalita si Chris.

“So is it true?!” sigaw ng isang lalaki sa di kalayuan, namukhaan ni Chino kung sino ang nagsalitang iyon, si Ron.

“Ron---”

“No Dom, I will not stop, I want to know if our beloved director is gay---” natigilan sila sa sinabing iyon ni Ron at tinignan si Chino.

“Dont be afraid to take some chances.” bulong ni Chino sa kaniyang sarili.

“Yes, Ron, I'm gay. Do you have a problem with it? I can still direct and produce good shots even if I'm gay, so kung meron mang isa sainyo ang may problema dun, sabihin niyo lang and I will walk out of this tent.” nagulat lahat ng tao sa loob ng tent sa pagamin ni Chino na iyon. Kinilatis niya ang bawat reaksyon na nakaplaster sa mga mukha ng bawat taong andun, nagtagal ang kaniyang tingin sa reaksyon ni Chris, blangko ito, sa palagay ni Chino ay si Chris ang may pinaka mahirap kilatisin na reaksyon. Mariin niya ito tinignan atsaka sinabi ang mga sumusunod...

“Oh, and please don't drag Francis to this mess, the guy is in a friggin coma! At least respect him while he's not here! The love is unrequited, he doesn't love me like the way I love him and if anyone still wonders about the kiss I gave Francis last night that triggers for this issue to explode, then sue me, this is the only chance I got in kissing him and I took it, so sue me!”

Nang walang umimik sa loob ng ilang sandali ay nagsalitang muli ito.

“Since wala namang nagsalita about sa pagkakaroon ng problema sa mga sinabi ko, siguro naman pwede na tayong magsimula sa pagtratrabaho.”

“Yes sir!” nakangiting sabi ni Dom habang si Ron naman ay nakangiti paring nakatingin kay Chino at kay Chris, tila ba isang bata na binigyan ng pagkakataon na makita si Santa Clause ang reaksyon ng mukha nito. May hinala siya kung bakit interesadong interesado si Chris at kung bakit halos wala itong reaksyon nang umamin si Chino.

0000ooo0000

Nang magsimula nang magtrabaho sila Chino ay hindi rin ito makapag concentrate ng maayos, iniisip niya ang balibalitang kumalat, kapag nagising si Francis mula sa coma ay malamang tuklawin siya sa mukha ng mga issue na iyon at baka maapektuhan ang pagsasama nila ni Laura.

Di nakaligtas ang pagtahimik na iyon ni Chino kay Dom, pinagmasdan niya itong mabuti, alam niyang marami itong iniisip lalo na ngayong alam na ng lahat ang matagal na nitong itinatago, di niya ito masisisi pero hindi niya rin ito hahayaan na maging miserable.

“You OK?” tanong ni Dom kay Chino, tumango lang ito.

“Look, Chino, I know this is hard for you, but I don't want to see you like this. Para kang zombie.”

“Well you can't blame me, can't you?” tanong ni Chino kay Dom.

“I guess not--- but I can always put a pinch of life to my zombie of a boss.” taas babang kilay na sabi ni Dom, napangiti si Chino at napailing.

“It's just that, when Francis wakes up---”

“And I know he will.” dugtong ni Dom na ikinangiti naman ni Chino.

“---if he wakes up, natatakot ako na baka dahil sa issue na 'to masira ang relasyon nila ni Laura, and if that happens I know di ako mapapatawad ni Francis at tuluyan ng masisira ang pagkakaibigan namin.” malungkot na pagtutuloy ni Chino, nakita ni Dom kung pano nasasaktan si Chino sa mga nangyayari at wala siyang maisip na magandang sabihin.

“I'm sure Francis wouldn't mind, Chino, pumutok na ang balitang ito dati---”

“Before, wala kayong proof, now, somebody saw me kissing Francis and it's Chris of all people---!”

“And you saved Francis' ass sa pagamin mo sa lahat ng 'to. Unrequited love? Believe me, Chino, Francis wouldn't mind.” saglit na natahimik ang dalawa, tila ba iniisip at hinihimay himay ang mga nangyayari.

“Natatakot lang ako, Dom.” naiiyak na sabi ni Chino.

“Hey, whatever happens I'm still here, OK? You still got me.” nakangiting sabi ni Dom, tinignan ni Chino ang mukha nito para malaman kung nagsasabi ito ng totoo pero ang tangi niyang nakita ay ang pagkindat nito. Napahagikgik siya sa ginawang iyon ni Dom.

Di nakaligtas ang palitan na ito sa pagitan ni Dom at Chino kay Chris, di niya maiwasang maramdaman ang pamilyar na pakiramdam nung nakita niya si Chino na hinahalikan si Francis sa labi. Muling bumalot sa pagkatao ni Chris ang galit at---

“Selos.” bulong ni Chris sa kaniyang sarili saka umiling.

0000ooo0000

Wala ng naging aberya pa hanggang sa matapos nila ang photo shoot. Wala ng naging usapan pa tungkol sa sekswalidad ni Chino pero may kakaiba ring napansin si Chino sa paligid niya matapos ang kaniyang pag-amin. Ilan sa mga lalaking modelo ay tila ba nagpakita sa kaniya ng bagong interes, naging sweet ang mga babaeng staff at tila ba lalo siyang nirespeto ibang mga staff ng production.

Kabaliktaran sa kaniyang ine-expect.

Inaayos na Chino ang kaniyang mga gamit nang lumapit sa kaniya si Dom. Di na ito binigyan pa ng pansin ni Chino dahil akala nito ay magaayos lang din ito ng sariling gamit katulad ng mga nakarang shoot.

“uhmm--- Chino, uuwi ka na?” kinakabahang tanong ni Dom.

“Yup.”

“Ahhh... uhmmm---Chino---”

“Cut the crap, Dom. What is it?” naiirita ng sabi ni Chino. Gusto niya si Dom, mabait ito at walang pakielam sa kaniyang pagkatao pero di talaga ka-aya aya ang ugali nito na tila ba laging nagaalangan.

“Ah kasi eh--- may laro kasi kami ng basketball---”

“I'm not interested.”

“Pero sabi ni Francis naglalaro ka raw ng basketball---”

“Oo naglalaro ako ng basketball pero depende sa mga makakalaro ko.” saglit na natahimik si Dom sa sagot na iyon ni Chino, napayuko ito at tila ba napahiya sa pagsusupladong iyon ni Chino. Alam kasi ni Chino kung sino ang maaari niyang makalaro sa paanyayang iyon ni Dom, at di niya pinangarap na makaharap pa si Chris sa labas ng kaniyang trabaho.

“I will not let him near you, Chino. Besides, malay mo, magkaayos na kayo ni Chris sa pamamagitan nito.” pangungumbinsi ni Dom kay Chino na may kasamang taas baba ng kilay na ikinatawa muli ni Chino.

0000ooo0000

Di parin alam ni Chino kung tama ba ang kaniyang naging pasya na pasinayahan ang alok ni Dom, alam niyang hindi lang ang paglalaro ng basketball ang maglalapit sa kanila ni Chris, alam niyang sagad sa buto ang galit sa kaniya ni Chris gayong di niya alam kung bakit, pero hindi niya rin ma-hindi-an si Dom, may kakaiba sa personalidad nito na mahirap tanggihan.

Nang makalapit na sila sa court ay tumigil sa pagste-stretch ang mga kaibigan ni Dom. Iginala ni Chino ang kaniyang mga mata at napagtanto niyang kilala niya ang mga andun, ang ilan ay mga modelo, may mga prod staff at ilang mga lights and props, nakita niya rin doon si Ron at sa kaniyang pagka dismaya ay si Chris.

Nang magtama ang mga mata nila ni Chris ay agad niyang iniwas ang kaniyang tingin. Nang sumulyap siya ulit dito ay nagpapalit-palit ang tingin nito sa kaniya at kay Dom, tila ba nagtataka kung bakit magkasama ang mga ito at tila ba may nanginsulto dito dahil biglang bumakas sa mukha nito ang galit.

“Bakit mo kasama si Chino?” pasinghal na tanong ni Chris. Nagulat naman ang iba pang andun sa pakikitungong iyon ni Chris. Inilagay ni Chino ang kamay niya sa balikat ni Dom para makuwa ang atensyon nito.

“I'll wait in the car. It's obvious that I'm not wanted here.” bulong ni Chino kay Dom nang humarap ito sa kaniya.

“Chino! Halika sali ka samin. Tamang tama kulang kami ng isang player!” sabi ni Ron sabay hila kay Chino. Biglang tumawa si Chris at binigyan ng masamang tingin ang paghawak ng kamay ni Ron sa braso ni Chino. Muling umakyat sa nakakaalarmang lebel ang inis dahil sa pambabale-wala sa kaniya ni Chino, galit at selos nito, kaya't ginawa niya ang matagal na niyang ginagawa sa tuwing nakakaramdam ng ganito...

“C'mon, Ron. Pussies can't play ball!” nangiinsultong sabi ni Chris habang daretsong nakatingin kay Chino.

“Dont be afraid to take some chances.” bulong ng makulit na tinig ni Francis sa bahagi ng isip ni Chino.

“Sure, Ron. Sino may extra jersey?” tanong ni Chino, natigilan si Chris sa sagot na iyon ni Chino habang si Dom naman at Ron ay nagpalitan ng ngiti.

Ilang minuto pa ng pagste-stretch at napagalaman ni Chino na maglalaro siya laban sa kuponan ni Chris, di naman siya masyadong kinakabahan dahil alam naman niya ang kakayahan niya sa paglalaro ng basketball, di naman siya papahuli sa tangkad ng mga andun at hindi niya bibigyan ng pagkakataon si Chris na ipamukha sa kaniya na ang paglalaro ng basketball ay sa mga tunay na lalaki lamang.

Sa kuponan nila Chino napunta ang bola pagkatapos mag jump ball, agad itong nakuha ng isang lalaki sa kaniyang kuponan at iningatan ito laban sa mga nangaagaw mula sa kabilang kuponan. Dahil sa taglay na bilis ni Chino ay nakarating agad siya sa loob ng three point shot spot kaya naman agad niyang sinenyasan ang kaniyang kakampi na ipasa sa kaniya ang bola, di naman siya binigo nito at ipinasa sa kaniya ang bola, nang masalo niya ang bola ay di na siya nagabala pang saglit itong i-dribol at i-shoot ito.

Agad siyang nilapitan ng pinakamalapit sa kaniyang mga kakoponan at nakipag apir sa kaniya. Ilang segundo pay bumalik sila sa paglalaro, dahil naman sa kaniyang bilis ay naagaw niya ang bola sa kaniyang binabantayan at mabilis na tumakbo pabalik sa kanilang court, nang makakita siya ng isang kakoponan na libre ay ipapasa na sana niya ang bola kaso naharang siya ng isang malaking lalaki. Si Chris. Agad niyang iniwas ang bola sa pangaagaw ni Chris, mabilis pero maingat siyang umiwas dito sa pamamagitan ng pagikot patalikod at dahil nga sa angking bilis ay di nakasabay sa kaniya si Chris na halos doble ng laki ni Chino at ipinasa na niya ang bola sa kakampi.

Gulat na gulat na tumingin sa kaniya si Chris, di makapaniwala sa bilis ng kaniyang mga galaw, nginitian lang ito ni Chino sabay kibit balikat, lalong sumama ang mukha ni Chris na halatang inis na inis na, nang ibalik ni Chris ang kaniyang focus sa laro ay nakita niya si Chino na lumulundag at marahang pinakawalan ang bola sa kaniyang mga kamay para sa isa nanamang three points. Matatambakan na sila Chris at ang katotohanang iyon ang siyang lalong ikinainis nito at sa hindi maipaliwanag na dahilan ay lalo pa siyang nainis nang lumapit si Dom sa tabi ni Chino at walang patumanggang niyakap ito at hinalikan sa pisngi.

Nagulat si Chino sa ginawang iyon ni Dom, halos makalimutan na nito na naglalaro sila, nginitian lang siya ni Dom at kinindatan nang maibalik na niya ang sarili sa laro ay mabilis niyang naagaw ang bola sa isang manlalaro sa kabilang koponan, di niya napansin na mabilis din siyang sinusundan ni Chris, iniwasan ni Chino ang pangaagaw ni Chris pero nang umikot siya para umiwas ulit ay siya namang tisod sa kaniya ni Chris at siko sa tagiliran pero agad na umiwas si Chino kaya naman sa ilong ito napuruhan na ikinabagsak nito sa sahig.

“Aw! Shit!” sigaw ni Chino, napaluhod si Chino, nahihilo, ibinuka niya ang kaniyang mga mata at nakita niya ang makinis na sahig ng court, malapit sa kaniyang tuhod ay ilang malalaking patak ng dugo, agad na lumapit si Dom at iba pa, nang tumihaya si Chino ay nakita ni Chris ang pagdugo ng ilong nito. Agad siyang lumapit kay Chino at katulad ni Ron ay inalalayan itong tumayo pero hinawi yun ni Chino.

“Don't fucking touch me!” singhal ni Chino sa mga gustong tumulong sa kaniya.

“I'm sorry, Chino.” kinakabahang bulong ni Chris. Binigyan siya ng nakamamatay na tingin ni Chino.

“Fuck you!” natigilan si Chris sa sinabing iyon ni Chino. Nakita niya itong naglalakad palabas ng gym, hawak hawak ang ilong na patuloy parin sa pagdudugo.

“Chino you're bleeding—-” habol dito ni Dom pero mabilis na lumbas si Chino.

“What the fuck did you do that for, Chris?!” iilingiling na sigaw ni Dom sabay tulak kay Chris.

Itutuloy...

[05]

Sa ikailang beses sa araw na iyon ay naisailalim nanaman si Chino sa mga mapanuring mata. Matapos paduguin ni Chris ang kaniyang ilong ay agad siyang umuwi at sinubukang patigilin ang pagdudugo nito, pero ilang minuto pa at hindi niya ito mapatigil at mukhang lalo pang dumugo kaya naman nagpasya siyang pumunta na ng ER at doon sa ikailang beses sa araw na iyon ay naisalalim nanaman siya sa ilang pares ng mapanuring mata.

“Sabihin mo nga ulit sakin kung anong nangyari sa ilong mo?” tanong ng doktor, di mapigilan ni Chino ang mapa-irap sa pagkairita dahil pang limampung beses na ata siyang tinatanong nito, mapa nurse o duktor.

“We're playing basketball, some asshole decided to land his elbow to my face. Is it broken?” nagaalalang anong ni Chino.

“No, it's not. Just relax and we'll do something with the bleeding.”

Muling humiga si Chino sa stretcher at nagmunimuni. Hindi niya mapigilang magisip. Di niya kasi lubos akalain na may mga homophobic assholes pa pala sa ganitong kamodernong panahon.

“We're already in the age of computers for heavens sake!” naiinis na sabi ni Chino sa kaniyang sarili.

Hindi ito nakatulong sa mababa na niyang self esteem, kung kailan nagiging kumportable na siya sa kaniyang sarili matapos ang success ng kaniyang photo shoot na akala niya ay di niya magagawa ay saka naman pumutok ang issue tungkol sa sekswalidad niya na nauwi sa pagamin niya at ngayon di siya matanggap ng mga katrabaho niya. Sumagi rin sa isip niya na baka kaya siya inaya ni Dom at Ron para maglaro ng basketball ay para ipamukha sa kaniya na wala siyang kwenta noon at lalo siyang nawalan ng pagkakataon magkaroon ng kwenta sa kanilang mga mata dahil sa kaniyang sekswalidad. Pakiramdam niya ay napagkaisahan siya.

“Pero sincere si Dom nung ayain niya akong lumabas at para makipagkaibigan at bakit niya pa ako niyakap at hinalikan kung nandidiri siya sakin?” tanong ulit ni Chino sa kaniyang sarili.

Pero naisip niya rin na may mga tao talagang gagawin ang lahat makapang trip lang at kung tutuusin ay mga tipo nga ni Dom at Chris ang may kakayahang gumawa nun, mga kumportable sa kanilang sekswalidad at gagawin ang lahat mapatunayan lang na mas magagaling silang tao kesa sa iba kahit pa ang kapalit noon ay makasakit sila ng kapwa. Tila ba may pumiga sa mga laman loob ni Chino nang maisip ito.

Nagulat si Chino nang mag-ring ang kaniyang telepono. Si Dom, tumatawag, inisip niya kung sasagutin niya ba ito o hindi , pero nung huli ay napagpasyahan niyang sagutin ang kaniyang telepono.

“Leave me alone!” sigaw ni Chino sa kabilang linya bago pa man makapag 'hello' si Dom.

0000ooo0000

Di parin makapaniwala si Chris sa kaniyang nagawa, literal na nga niyang sinira ang reputsyon ni Chino sa kanilang mga katrabaho, sinaktan pa niya ito. Sinaktan ng pisikal. Hindi na siya nakapaglaro pagkatapos umalis ni Chino, gusto niya sana itong sundan o kaya puntahan sa bahay para humingi ng sorry pero hindi niya alam kung saan ito nakatira.

Habang nagaayos siya ng gamit para umuwi ay di niya maiwasang mapansin ang masasamang tingin na ibinabato sa kaniya ng grupo nila Dom.

“Si Dom.” bulong niya, muli siyang nakaramdam ng galit para dito at nang maglaon ay galit sa kaniyang sarili.

Naguguluhan siya kung bakit nga ba ganun na lang ang naramdaman niyang galit kay Dom at Chino nang magyakap at maghalikan ang dalawa sa gitna ng court. Walang pagkakaiba ang naramdaman niyang iyon nang makita niya si Chino na hinahalikan si Francis sa labi nung gabing sinundan niya ito sa ospital.

“Ngayon, dahil sa galit na iyon ni Chino sakin, lalo na akong di kakausapin nun.” malungkot na sabi ni Chris sa sarili niya.

Yun lang naman talaga ang gusto ni Chris, ang pansinin siya ni Chino, hindi man niya ito maipaliwanag ay hindi na niya ito hinanapan ng explanasyon, basta gusto niyang mapalapit si Chino sa kaniya at gusto niyang sa kaniya lang ang atensyon nito.

“Pero huli na, galit na galit na sakin si Chino.” bulong ni Chris sa sarili niya sabay iling.

“Si Chino ba yun? Ano sabi? Nakausap mo ba?” sunod sunod na tanong ni Ron kay Dom, tumingin sa gawi nila si Chris at nakita pa niyang ibinababa ni Dom ang telepono nito mula sa tapat ng tenga niya.

“He wants me to leave him alone. I don't get it, Ron---” nanghihinayang na bulalas ni Dom, alam niya kapag natapos na ang isang pagkakaibigan, sa sitwasyon ngayon ay tapos na ito bago pa magsimula. Umiling naman si Ron.

“May problema sa self esteem si Chino at pagkatapos ng nangyari ngayon, di na ako magtataka kung iniisip nun na pinagtripan natin siya or something.” sagot ni Dom na ikinagulat ni Ron at ni Chris sa hindi kalayuan.

“We have to talk to him, Ron. Linawin natin na wala tayong kinalaman dun sa nangyari.” sabi ni Dom sabay tingin sa gawi ni Chris, binigyan niya ito ng masamang tingin, bago naman sumagot si Ron ay sinundan nito ang tingin ni Dom at nakita niyang nakikinig si Chris.

“Let's give Chino time to chill, di makikinig ngayon yun after ng nangyari.” sagot ni Ron sabay iling at ipinarating kay Chris na dismayado siya sa ginawa nito kay Chino kanina.

Lalong bumigat ang pakiramdam ni Chris pagkatapos marinig ang palitan na iyon ni Ron at Dom.

0000ooo0000

Bago tumuloy sa susunod na photo shoot ay dumaan muna sa opisina ng boss niya si Chino, nakapagdesisyon na siya, tutal nagbigay naman ng palugit ito at kapag daw hindi parin niya nagustuhan mag shoot director sa mga male models ay papayagan siya nito na bumalik sa mga photo shoot ng babaeng models at bitawan ang mga lalaking model.

“Oh shit! Chino, what happened to your nose?” tanong ng kaniyang boss, nakalimutan na ang ethics sa pagitan ng employer at employee.

“An elbow decided to kiss my nose.” sagot ni Chino sabay kibit balikat. Napansin agad ng boss ni Chino na may kakaiba dito.

“And to who's body is this elbow connected to?” tanong ng boss ni Chino, nagkibit balikat ulit si Chino.

“I'd rather not talk about it, Sir.” nagulat ang boss ni Chino, ngayon niya lang kasi narinig si Chino na ganung ka lamig magsalita. Mahiyain ito, Oo, pero sa loob ng ilang taong pagtratrabaho nito sa kaniya ay ngayon niya lang ito nakausap na para bang hinigop ang emosyon sa buo nitong pagkatao.

“OK then, Why are you here, Chino?”

“I'm giving up the photo shoot for male models.” wala ulit na emosyong sagot ni Chino.

“May kinalaman ba ang pagbitiw mo sa mga photo shoot na ito sa namamaga mong ilong?” maingat na tanong nito.

“Yes.” hindi na nagpaligoy ligoy pa si Chino sa pagsagot. Tumango na lang ang boss ni Chino bilang pag payag sa gusto nito.

0000ooo0000

“What do you mean he's not directing our photo shoot anymore?” gulat na gulat na tanong ni Chris sa make up artist na nakikipag tsismisan sa kaniyang kapwa make up artist.

“May bago ng shoot director sa labas, hindi na si Chino ang hahawak sainyo, parang ibabalik ata siya sa mga female models.” sagot naman ng makeup artist na nagngangalang Rhoda. Biglang tumayo si Chris at pumunta sa puwesto ni Dom na siyang ikinataka ng husto ng make up artist.

“Dom---” simula ni Chris pero hindi na ito pinatapos ni Dom.

“Hindi ko alam kung bakit siya nagpalipat, Chris.” walang ganang sagot ni Dom, alam na ni Chris na hindi niya ito makakausap kaya naman iiling iling siyang bumalik para magpa makeup para sa susunod na shoot.

0000ooo0000

Ilang araw na ang nakakalipas pagkatapos bitawan ni Chino ang photo shoot ng mga male models at kahit papano ay OK naman siya sa mga female models, andyan parin ang mga maarteng mga modelo pero hindi na iyon bago kay Chino, at least hindi nito tinitira ang kaniyang self esteem di katulad ng mga lalaking modelo.

Katulad ng dati, kapag hindi maganda ang araw niya sa trabaho ay magsusumbong ito kay Francis, di man nakakasagot si Francis ay gumagaan parin ang loob niya sa tuwing gagawin niya ito. Gabi gabi parin siyang bumibisita dito at gabi gabi siyang nananalangin na magising na ito.

Habang nagaayos si Chino ng kaniyang mga ginamit sa katatapos lang na shoot ay nagulat siya nang makita si Dom na kinakabahang nakatayo sa di kalayuan at mataman siyang pinapanood, napabuntong hininga siya at lumapit dito.

“Anong ginagawa mo dito, Dom?”

“Pwede ka bang makausap?” tanong nito, napairap naman si Chino.

“May magagawa pa ba ako?” sasabihin sana ni Chino pero napigilan niya ang sarili niya.

“Tungkol saan?” ang naitanong na lang ni Chino.

“Tungkol sana dun sa nangyari nung inaya kitang maglaro---” napairap ulit si Chino at nagsimula nang maglakad palayo kay Dom, walang gana ng pakinggan pa ang paliwanag nito, pero mapilit si Dom at sinundan siya nito.

“I swear, Chino, hindi namin alam kung bakit nagkakaganon si Chris, mainitin talaga ang ulo nun pero hindi yun bayolente.”

Natigilan si Chino sa sinabing yun ni Dom, iniisip niya kasi na plinano nila lahat yun para mapahiya siya lalo pa nung inamin niya ang tungkol sa kaniyang sekswalidad. Marahil ay nabasa ni Dom ang pagtataka sa mukha ni Chino.

“Hindi planado iyon para mapahiya ako?” pagkaklaro ni Chino, agad namang umiling si Dom nang matignan ni Chino ang mga mata ni dom ay puno ito ng pagmamakaawa at sinseridad.

“I'm sorry that Chris is such an asshole right now, but I really want to be friends with you, Chino---”

“Why?” natigilan naman si Dom sa tanong na ito ni Chino, yumuko at tila ba sinasaulo ang itsura ng kaniyang mga sapatos.

“Ahmmm, I don't know, siguro kasi dahil--- uhmmm--- malapit kayong magkaibigan ni Francis and nakita ko kung gano ka kabuting kaibigan, Chino. Actually, I don't know why. Basta alam ko gusto kitang maging kaibigan.” kinakabahang sagot ni Ron, tinignan naman ito ni Chino ng mabuti.

“So you want to be friends? You want us to be close friends?” tanong ni Chino kay Dom, sa totoo lang ay mabait si Dom, di siya magaalangang makipagkaibigan dito, hindi lang iyon, attracted din si Chino dito, matangkad, maputi, gwapo, matalino at mabait. Natigilan saglit si Chino sa naisip na iyon.

Alam niyang mahal niya parin si Francis, walang duda doon, pero sa oras na magising si Francis ay alam ni Chino na hindi na ito babalik sa kaniya dahil asa eksena na si Laura, ikakasal na sila. Tinignan muli ni Chino si Dominic.

Muling narinig ni Chino ang boses ni Francis... “Dont be afraid to take some chances.”

“Maybe it's not so bad to be 'close' friends with Dom. Maybe it's time to be friends with other people not just Francis.” bulong ni Chino sa kaniyang sarili.

“Yup, I really need a best friend right now and since your best friend is in a coma, I was wondering if I can apply for the position.” nakangiting sabi ni Dom sabay tawa.

“Sure, but we should know each other first but I'm really, really, really hungry! So can we talk tomorrow before work? Maybe over coffee?” tanong ni Chino.

“Uhmmm-- I was thinking we can eat somewhere nice so I can apologize for Chris' asshole-ish attitude.” nakayukong pahayag ni Dom kay Chino, nagdikit naman ang kilay ni Chino sa pagtataka, napansin ni Dom na nagtataka sa kaniyang kinikilos si Chino kaya naman nagpakawala siya ng nagtatakang tawa.

Mariing tinignan ni Chino si Dom habang tumatawa, naniningkit ang mga mata nito, lumalabas ang mapuputing pantay pantay na ngipin at isang dimple sa kaliwang pisngi, nagbigay tuloy ito ng isang ilusyon na tila ba sa pagtawang iyon ni Dom ay bumata ito ng labing limang taon. Isang totoy na nakarinig ng isang nakatatawang bagay.

“Chino?” gising ni Dom sa sa nagmumunimuning si Chino.

“Oh. Sorry, I spaced out.” sagot ni Chino, tumawa ulit si Dom kaya't napatitig ulit dito si Chino, pinigilan ni Chino ang sarili na abutin ang mukha ni Dom at halikan ito.

“So, is that offer for dinner still open?” nahihiyang tanong ni Chino, agad namang nagliwanag ang mukha ni Dom.

“Yes! Of course!” sigaw ni Dom at tila ba di mapakali at di alam ang mga susunod na gagawin. Napangiti si Chino sa kinikilos ni Dom, napansin ni Dom ang ngiting iyon ni Chino at palihim siyang natuwa nang makita iyon.

“I'm sorry, I'm new to this best friend thing-y.” pahayag ulit ni Dom.

“No need to say sorry, you're cute when you get all fidgety and nervous like that.” natatawang sabi ni Chino dito.

Agad namang namula ang mga pisngi ni Chino. Unang beses palang sa tanang buhay niya siya nagatubiling makipag-flirt at inaamin niyang ang lame ng sinabi niyang iyon at umiling. Nang ibalik niya ang tingin niya kay Dom ay nakita niya itong nakangiti at taas baba ang kilay.

“So you think I'm cute, huh? Wait---” agad na naningkit ang mga mata ni Dom. “Are you flirting with me?” nangingiting sabi ni Dom. Napatawa si Chino pero di niya rin napigilan ang mamula, napansin ito ni Dom at napatawa.

“Don't be afraid to take some chances.”

“It's the hunger that's talking. Kailangan ko ng kumain kasi, pogi na ang tingin ko sayo at I'm having this desire to flirt with you even more.” balik ni Chino, lalong lumaki ang ngiti ni Dom sa kaniyang mukha.

“Well, in that case mamya na tayo kumain, gusto ko ang pakikipag-flirt sayo.” biro ni Dom na ikina-blush naman ni Chino, hindi ito nakaligtas kay Dom.

“Awww! You're blushing!” tukso nito kay Chino. Napatawa si Chino, sa unang pagkakataon maliban kay Francis ay naging magaang ang loob niya makipagbiruan.

Habang nag kukulitan ang dalawa ay di nila pareho napansin ang isang kotse na nakaparada sa di kalayuan kung saan kitang kita sila Chino at Dom. Di napigilan ni Chris ang sarili sa nakita at wala sa sarili nitong sinuntok ang manibela ng kaniyang sasakyan.

Muling bumalik ang nararamdaman niyang galit, katulad ito ng naramdaman niyang galit nung nakita niyang malapit sa isa't isa si Dom at Chino nung naglalaro sila ng basketball. Natigilan siya ng ma-realize kung ano ang maaaring dahilan sa mga kakaibang pakiramdam na iyon.

Itutuloy...