The Engineer
Nakatira kami sa
isang exclusive subdivision sa parteng norte ng Metro Manila. Kahit exclusive
ang subdivision namin ay di naman ganoon kayaman ang mga nakatira dito. May
kalumaan na rin ang subdivision namin pero marami pa ring bakanteng lote. Ang
mga lote sa harapan, likuran at tagiliran ng aming bahay ay puro bakante pa.
Iilan lamang ang mga bahay kalyeng kintatayuan ng bahay namin. Ako na lamang
ang nakatira sa aming bahay kasama ko ang yayang nag-alaga sa akin simula ng
bata pa ako na si Manang at asawa nitong si Manong. Nasa US na ang aking
nakatatandang kapatid at ang aking mga magulang. Ganoon lagi ang senaryo sa
aming kapaligiran kapag umuuwi ako ng bahay, tahimik at halos wala kang
makitang taong gumagala sa kalsada. Tinatapos ko na lang ang kurso ko bilang
doctor bago ako sumunod sa US.
Subalit nagbago ang
lahat ng biglang may nagpatayo ng bahay sa bakanteng lote sa tabi ng bahay
namin. Syempre noong una ay inis na inis ako dahil sa ingay ng mga trabahador
na sinasabayan pa ng mga pupukan at ingay ng motor ng equipment na naghahalo ng
semento. Grabe talaga. Parang ayaw ko ng umuwi at matulog sa bahay namin. Gabi
kasi ang klase ko kaya halos buong araw ay tulog ako kapag wala akong duty sa
hospital.
Nang minsang nagising
ako sa lakas ng kalabog ng nadinig ko kahit naka-aircon ako at sarado ang mga
bintana ng silid ko ay galit na galit akong sumugod sa ginagawang bahay.
Magbubunganga na sana ako ng mapansin ko na may nadisgrasya palang trabahador
dahil bumagsak ang tinutuntungan nito habang naglalagay ng mga alambre sa mga
nakatayong bakal. Medyo duguan ito kaya syempre dahil medical student ako ay
ako na mismo ang nagbigay ng first aid sa naaksidente. Mabuti na lamang at sugat
lamang sa mga braso ang natamo niya at tila wala naman bale sa katawan dahil
nakatayo at nakapaglakad siya muli ng matapos kong bigyan ng first aid.
Noon ko nakilala ang
engineer ng construction na si Rommel at ang ilang trabahador nito. Noon ko rin
naisabi ang aking mga reklamo sa ingay na dulot ng construction. Humingi naman
ng paumanhin si Rommel at nangakong pipilitin nilang magtrabaho ng hindi
makakaistorbo sa akin. Sa gabi din daw ay titiyakin ni Rommel na di mag-iingay
ang kanyang mga trabahador dahil stay-in na rin siya doon sa construction.
Nagpasalamat din sila sa akin sa ginawa kong first aid sa isang trabahador. Di
na ako nagtagal doon at bumalik na ako sa bahay upang ituloy ang naudlot kong
pagtulog.
Pagbalik ko sa aking
higaan ay di na ako dalawin ng antok. Parang di ko makalimutan ang pagiging
gentleman ni Rommel. Gwapo si Rommel at magaling pang makipag-usap. Lagi
sumasagi sa aking isipan ang paghingi niya ng paumanhin sa akin. Di ko na tuloy
ipinagpatuloy ang pagtulog ko sa halip ay kumain na lamang ako. Matapos kumain
ay nakinig ako ng musika at ng magsawa naman ako ay nanood ako ng mga dvd
movies. Di ko na namalayan ang oras nang biglang magtanong si Manang kung ano
ang gusto kong meryenda. Mag-aalaskwatro na pala ng hapon. Nagpahanda ako ng
juice at sandwich at pinaakyat ko sa aking silid dahil magsisimula na rin akong
mag-aral ng aking lesson.
Pagpanhik ko sa aking
silid ay di ko na naririnig ang dating ingay ng construction. Di na tuloy ako
nag-aircon at binuksan ko na lamang ang lahat ng mga bintana. Busy pa rin sa
kanilang trabaho ang mga tao sa construction ng dumungaw ako sa bintana.
Sinimulan ko ang pagbabasa ng aking aklat. Makalipas ang isang oras ay
nakarinig ako ng mahinang tawanan at pagbuhos ng tubig. Tumigil ako sa aking pagbabasa
at sumilip muli sa bintana at hinanap ng aking mga mata ang pinagmumulan ng
ingay. Noon ko nakita si Rommel at ang ilan niyang tauhan na naliligo sa isang
sulok kung saan naroroon ang ilang drum ng tubig.
Nakatakaw pansin sa
akin silang lahat dahil pawang naka-brief lamang sila. Si Rommel pa ay
nakabikini brief lamang na parang maliit na sa kanya. Kaya naman hapit na hapit
sa kanyang harapan at halatang halata ang kanyang alaga. Ang mga kasamahan
naman niyang naliligo din ay merong de color na brief, may luma at manipis na
at may maluluwag na ang garter. Halos mahubuan na nga ang ilan sa kanila.
Subalit balewala pa rin ito sa kanila at tuwang tuwa pa sila sa kanilang
paliligo.
Napansin pala ako ni
Rommel na nakadungaw sa bintana kaya naman tinawag niya ang pangalan ko. Di ako
nagpahalata ng matagal ko na silang pinagmamasdan at biniro ko na lang sila na
ang sarap yata ng tubig na pinanliligo nila. Kahit nakabrief pa rin si Rommel
ay lumapit siya sa tapat na aking bintana at lalo ko namang napansin ang
matipuno nitong katawan at ang malaking nakabukol sa kanyang harapan. Dahil sa
liit ng bikini brief niya ay lumuluwa na ang ilang buhok sa taas ng kanyang
brief. Nagpaumanhin muli si Rommel sa akin. Baka daw kasi naiingayan muli ako
sa kanilang tawanan habang naliligo.
“Okey lang yun” ang
naging tugon ko kay Rommel at nagbalik muli ako sa study table ko upang tapusin
ang aking binabasa.
Matapos naming
mag-usap ni Rommel ay hindi na ako nakapag-concentrate sa aking binabasa.
Naging laman na naman ng aking isipan si Rommel at ang kanyang itsura habang
naliligo. Ewan ko ba pero may kakaibang sensation akong nararamdam tuwing
maalala ko ang ayos na iyon ni Rommel. Maganda ang katawan. Mukhang may
malaking kargada at may matambok na puwet at higit sa lahat lalakeng lalake
siyang pagmasdan. Sa halip na ituloy ko ang pagbabasa ay gumayak na lamang ako
upang pumasok sa panggabi kong klase.
Matapos ang klase ko
ay nagduty naman ako sa hospital. Ganoon pa rin ako na parang wala sa sarili sa
bawat gawin ko. Mabuti na lamang at wala gaanong pasyente sa hospital simula
hating-gabi hanggang sa umuwi ako kinabukasan. As usual, pagdating ko sa bahay
ay kumain lang ako ng kaunti, naligo at natulog na. Kahit na siguro maingay sa
construction site ay di ko na naramdaman kasi halos magdidilim na ng magising
ako. Ipinaghanda ako ni Manang ng dinner at ng matapos ako kumain ay
nagpahangin ako sa labas. Sabado noon kaya wala akong klase o duty sa hospital.
Lumabas ako ng gate
at nagsimulang humakbang papalayo sa aming bahay. Nang tumapat ako sa
ginagawang bahay ay binati ako ni Rommel na di ko napansin na nakaupo pala sa
kabilang sidewalk at nakatanaw sa kanyang ginagawang bahay. Nakashorts at
naksando lamang siya habang naninigarilyong nag-iisa.
“Saan ka pupunta?”
ang tanong niya sa akin.
“Wala lang.
Naglalakad-lakad lamang ako upang magpahangin. Kagigising ko lang kasi at wala
naman akong magawa sa bahay” ang sagot ko naman sa kanya.
“Kung gusto mo ay
sasamahan kita” ang paanyaya naman ni Rommel.
“Walang problema sa
akin. Mabuti nga iyon at may kasama ako sa paglalakad” ang tugon ko naman sa
kanya.
Nagsimula naming
tahakin ang daan patungo sa park ng subdivision. Nagsimula rin akong
magtanong-tanong kay Rommel ng mga bagay-bagay sa kanyang buhay. Di naman siya
nahiya na ilahad sa akin ang ilang detalye sa kanyang buhay. Sa isang probinsya
sa norte siya galing. Nang matapos ng engineering ay lumuwas siya ng Maynila
upang magtrabaho upang makatulong sa kanyang pamilya. Apat silang magkakapatid at
siya ang panganay. Pinilit siyang pinagtapos ng kanyang magulang na parehong
magsasaka lamang. Nang makatapos siya ay tumulong naman siyang pag-aralin ang
mga nakababatang kapatid. Dalawang babae ang sumunod sa kanya na parehong
pinakuha niya ng kusong nurse sa pangarap niya na sila ang makakapagpatawid sa
kanilang kahirapan kapag nakapag-abroad ang mga ito. Subalit di pa man
natatapos ng kursong nursing ay nagsipag-asawa kaagad. Ang masakit pa doon ay
wala ring tinapos na kurso ang mga naging asawa ng dalawa. Ang bunso naman nila
ay lalaki. Pero di pa man nakakatungtong ng kolehiyo ay namatay naman. Tanging
mga magulang na lamang niya ang kanyang sinusustentuhan para hindi na sila
magsaka.
Nasa late twenties na
si Rommel at halos siyam na taon na siya sa Maynila na nagtatrabaho. Dati
nangungupahan siya ng kwarto pero ng mapasok siya sa kumpanya niya sa
kasalukuyan ay sa mismong project site na rin siya nakikituluyan para makatipid
siya tutal halos linggo-linggo ay umuuwi naman siya sa probinsya nila. Noong
Sabadong iyon lamang ang di niya pag-uwi dahil sa nagpunta naman ang kanyang
mga magulang sa kanyang babaeng kapatid sa kalapit na probinsya at mananatili
muna sila doon ng ilang linggo dahil kapapanganak lamang ng kanyang kapatid.
Di naman siya
nag-usisa ng detalye ng aking buhay pero ipinaalam ko pa rin ang ilan para
naman makilala din niya ako kahit papaano. Kahit medyo madrama ang kwento niya
sa akin ay maaliwalas pa rin ang kanyang mukha habang nagkwekwento. Umupo pa
kami sa isang concrete bench sa park at ng may dumaang balot ay inalok niya ako
nito. Di ko nakagawiang magdala ng wallet kung doon lamang ako sa loob ng
subdivision namamasyal kaya syempre siya ang nagbayad. Sa kinalaunan ng aming
kwentuhan ay nagkapalagayan kami ng loob.
Siguro akala niya na
close na kami talaga ay bigla na lamang siyang umakbay sa akin at nagdikit
talaga ang aming mga tagiliran. Para akong nakuryente ng gawin niya iyon kaya
tinulak ko siya papalayo sa akin.
“Oh, bakit naman?”
ang bigla niyang naitanong sa akin.
“Baka mapagkamalan
tayo sa ginagawa mo” ang sagot ko naman sa kanya.
“Pareho naman tayong
lalaki kaya wag mong masamain ang pag-akbay ko sa iyo” ang paliwanag ni Rommel.
“Basta, di ako sanay
ng may nakaakbay sa akin” ang sagot ko naman sa kanya.
“Kahit kaibigan mo
bang lalaki di ka inaakbayan?” ang pag-usisa niyang muli sa akin.
“Inaakbayan naman.
Kaya lang….” di ko na naituloy ang sinasabi ko ng bigla na naman niya akong
inakbayan ng mahigpit na parang niyayakap na niya ako.
Di na ako nanlaban sa
kanya at pinabayaan ko na lamang siyang nakaakbay sa akin. Bigla na naman
siyang nagtanong na “Nakita mo ba ang gusto mong makita ng dumungaw ka sa
bintana ng silid mo at natanaw mo kaming naliligo.”
“Ah….eh…. wala
napadungaw lang ako noon. At sandali lang iyon” ang naisagot ko lamang kay
Rommel.
“Ah ganoon ba. Baka
kasi meron, eh, walang kaso sa akin iyon” ang biglang nasabi ni Rommel. Di na
ako muling nakasagot kay Rommel. Pero muli niyang inulit na “Walang problema sa
akin iyon.” Sabay kuha ng isa kong kamay at ipinatong niya sa kanyang harapan.
Nagulat ako ng gawin
niya iyon. Subalit para akong naging sunud-sunuran na lamang sa kanya sa mga
oras na iyon. Habang ikinikiskis niya ang aking palad sa kanyang harapan ay
naramdaman ko na unti-unting nabubuhay ang kanyang alaga.
“Dito ka nakatitig
kahapon, di ba?” ang tanong na naman niya sa akin na hindi ko pa rin sinagot.
“Baka kinakabahan ka
dito sa pwesto natin dahil medyo maliwanag. Tara doon sa banda roon at walang
makakapansin sa atin” ang bulong sa akin ni Rommel.
Tumayo kami at
tinungo nga namin ang lugar na itinuro ni Rommel. Walang upuan doon pero may
pader at may malalagong halaman. Pagsandal ni Rommel sa pader ay hinatak niya
ako at niyakap sabay halik sa aking mga labi. First time ko makipaghalikan sa
kapwa lalaki pero nagustuhan ko ang ginawa ni Rommel sa akin. Habang
naghahalikan kami ay ipinasok ko naman ang aking kamay sa loob ng kanyang
shorts at naramdaman ko na mukhang masikip na naman ang suot niya brief dahil
medyo naiipit ang kamay ko ng garter nito.
Natigilan si Rommel
sa paghalik sa akin at natawa “Pasensya ka na at mahilig ako sa masisikip na
brief. Para kasing wala akong brief kapag di ito hapit sa aking alaga at bayag.
Ha ha ha…”
Napatawa na rin ako
sa kanya sabay sabing “Baka kung anong mangyari dyan kapag di nakakadaloy ng
husto ang dugo.”
Magtatawanan pa sana
kami ng malakas ng mapansin namin ang isang guard na papasok sa gate ng park.
Kami lang ni Rommel ang tao doon sa mga oras na iyon kaya tiyak magdududa iyon
kung makikita niya kami sa dilim. Kaya naman dali-dali kaming umupo sa
pinakamalapit na upuan habang sa iba nakamasid ang guard.
“May tao pa pala
dito” ang nasabi ng guard ng mapansin niya kami.
“Boss chief,
nagpapahangin lang kami dito. Ila-lock na ba ninyo ang gate?” ang tanong ko
naman sa guard.
“Opo, sir. 11PM na
rin po kasi” ang tugon naman ng guard.
“Sige, boss, lalabas
na lang kami” ang sabi ko naman sa guard.
Naglakad kami muli
papauwi at nang nasa tapat na kami ng aming bahay ay bigla na naman bumulong si
Rommel na “Nabitin ako kanina. Walang hiyang guard iyon. Wrong timing pa.”
“Ha ha ha. . . ang
libog mo pala” ang biro ko kay Rommel.
“Tara sa loob ng
walang istorbo” ang pahabol kong sinabi.
Pinagbuksan kami ni
Manong ng gate at dumeresto na kami sa kwarto ko.
“Sandali lang at
maliligo pa ako. Di pa ako nakaligo mula ng magising ako kanina” ang paalam ko
kay Rommel.
“Di na kita sasabayan
sa paligo kasi kaliligo ka rin lang ng makita mo ako kanina” ang tugon naman ni
Rommel.
Paglabas ko ng banyo
ay nakahiga na si Rommel sa kama at ang kalahati ng katawan ay nasa loob na ng
kumot. Mukhang wala na siyang natitirang saplot dahil napansin ko ang kanyang
mga damit sa isang upuan. Pinunasan ko hanggang medyo matuyo ang aking buhok
bago ako tumabi kay Rommel. Humiga na rin ako sa tabi niya na walang saplot ang
katawan.
“First time ko ito
Rommel kaya di ko alam ang gagawin” ang pauna ko kay Rommel.
“Huwag kang
mag-alala, ako ang bahala sa iyo” ang sagot naman niya.
Muli ay naglapat ang
aming mga labi. Sumunod ang aming mga katawan at noon ko naramdaman ang
naghuhumindik na alaga ni Rommel na tila tumutusok din sa aking alaga. Hindi ko
talaga alam ang aking gagawin sa oras na iyon. Subalit parang merong bumubulong
sa akin na nagbibigay ng instructions kung ano pa ang dapat gawin. Ilang
sandali pa ay namalayan ko na lamang ay subo-subo ko na ang tigas na tigas na
alaga ni Rommel. Di rin nagtagal at sumabog ang katas mula sa pinakabutas nito.
Medyo nakatikim ako ng kaunti pero kinuha ko ang ginamit kong twalya upang
punasan ang aking bibig at ang alaga ni Rommel.
“Okey ka lang ba?”
ang naitanong sa aking ni Rommel.
“Halika dito at ikaw
naman ang magpalabas” dugtong pa niya.
Di naman niya sinubo
ang aking alaga sa halip ay sinalsal na lamang niya ito hanggang sa ako ay
labasan na din.
“Tara magbanlaw tayo
sa banyo” ang paanyaya ni Rommel.
Pumasok kaming dalawa
sa banyo at sinabon namin ang aming mga alaga. Muli ay nahiga kaming magkatabi
sa kami. Habang nagkwekwentuhan ay himas himas ko ang alaga ni Rommel.
“Huwag ka mag-alala,
sa iyo lang iyan simula ngayon” ang biro ni Rommel sa akin.
“Ha ha ha. . . patawa
sya” ang naging tugon ko naman sa kanya.
Nakatulog kaming
hubo’t hubad kaya naman ng kumatok si Manang upang yayain na akong mag-almusal
ay para kaming si Superman sa bilis sa pagsuot muli ng aming mga saplot.
Pagkakain namin ng almusal ay nagpaalam na si Rommel pero ibinigay muna niya sa
aking ang kanyang cellphone number at ganoon din naman ang ginawa ko sa kanya.
Kinahapunan ay biglang nagtext si Rommel na nagtatanong kung may lakad daw ako.
Nang sabihin kong wala ay nagyaya siyang manood ng sine dahil matagal na rin
siyang hindi nakakapanood. Dala ang aking kotse ay pumunta kami sa pinakamalapit
na mall. Noon ko tuluyang nakilala si Rommel na isang tunay na gentleman. Para
akong isang baldado na inaalalayan sa lahat ng aking kilos at laging
nagtatanong kung okey lang ako.
Sa loob ng sinehan ay
nagulat ako ng sabihin ni Rommel na “I love you.” Na ikinagulat ko naman dahil
talagang wala akong karanasan sa pakikipagrelasyon sa kapwa lalaki. Sa babae ay
nakailan na rin akong relasyon. Pero sa tulad ni Rommel ay wala pa talaga at
hindi ko rin naisip na meron din palang ganitong relationship.
“Oh anong sagot mo,
naghihintay ako” ang muling tanong ni Rommel na di ko alam kung ano ang
isasagot.
“Ikaw talaga, matapos
mo maangkin ang katawan ko ay ganyan ka na” ang biro ni Rommel.
“Ok, sige na nga, I
love you na rin” ang bigla kong naisagot kay Rommel.
“Eh bakit merong na
rin” ang dugtong naman ni Rommel.
“Ok, I love you lang”
ang sagot ko muli sa kanya.
“Eh bakit may lang”
ang biro muli ni Rommel.
“I love you Rommel”
ang ibinulong ko sa kanya sabay halik sa kanyang mga labi.
Buti na lang at
kakaunti ang mga nanonood kasi medyo kinabahan ako baka may nakakita sa
paghalik ko kay Rommel. Wala naman siguro kasi malayo sa aming upuan ang ibang
nanonood. Nang matapos ang palabas ay naglibot pa kami sa mall. Nang pumasok
kami sa department store ay pinilit kong bilhan ng mga bagong brief si Rommel.
Kahit anong pagtanggi ni Rommel ay pinilit ko pa rin siyang bilhan. Ipinilit
nyang bilhin ang size na gusto niya. Pero napilit ko rin siya ng medyo mas
malaki doon. Natawa pa sa amin ang sales lady ng pinilit kong ipasukat kay
Rommel ang napili kong size dahil ipinagpipilitan niyang maluwag iyon sa kanya.
Lalo pang natawa ang sales lady ng pinapasok ako ni Rommel sa fitting room
upang tignan kung okey na. Dahil naman binuksan niya ng husto ang pinto at
nakita tuloy siya ng sales lady ng tanging brief at t-shirt lamang ang suot.
Pumasok ako sa loob
at isinara ko ang pinto.
“Yan ang bagay sa iyo
ng hindi maipit ang hindi dapat maipit” ang biro ko kay Rommel.
Umupo ako upuan sa
loob ng fitting room at nagmasid ako sa paligid kung may camera. Nang matiyak
kong wala ay hinatak ko si Rommel papalapit sa akin habang hinuhubad niya ang
sinusukat ng brief. Sabay subo sa kanyang tulog na alaga.
“Wag dito” ang bulong
ni Rommel sa akin.
“Sandali lang at trip
ko lang” ang sagot ko naman sa kanya.
Sa ilang segundo ko
ring pagsubo sa ari ni Rommel ay tumigas iyon. Pagkatigas nito ay bigla ko ring
iniluwa Kaya naman ng isuot niya ay luma niyang brief ay halos di magkasya na
matakpan ang kanyang alaga.
“Ayan ang sinasabi ko
sa iyo. Kaya dapat itong size ang ginagamit mo na” ang paliwanag ko kay Rommel.
“O sige panalo ka na”
ang tila pagsuko sa aking ni Rommel.
Bago kami umuwi ay
kumain muna kami ng dinner. Masaya muli ang aming naging kwentuhan.
“Bakit mo ba ako
pinilit na palitan ang size ng brief ko?” ang tanong sa akin ni Rommel.
“Sobrang sikip kasi
ng mga sinusuot mo at baka nasasaktan si manoy mo” ang tugon ko naman.
“Eh, mas comfortable
ako kasi sa ganoon. Kapag maluwag ang suot ko ay parang wala rin akong suot”
ang paliwanag naman ni Rommel.
“Actually, kaya gusto
kong medyo maluwag ang suot mo ay para madali kong maipasok ang kamay ko” ang
biro ko kay Rommel sabay tawa.
“Ah ganoon. Sabi ko
naman, sa iyo lang ito” ang nasabi ni Rommel sabay kiliti sa aking tagilirinan.
Para kaming mga
teenager na naghaharutan sa restaurant kaya naman nakatawag ito ng pansin ng
iba pang kumakain sa restaurant. Bigla na lang kaming napatahimik at pilit
pinigil ang aming pagtawa. Tinapos na namin agad ang aming pagkain at umuwi na
kaming masayang-masaya.
Sa bahay namin muli
natulog si Rommel at tulad ng unang gabing natulog sa kwarto ko si Rommel ay
naulit mulit ang aming pagtatalik. Simula noon ay doon ko na lang sa amin
pinatira si Rommel. At para hindi naman makahalata si Manag at si Manong ay
pinaayos ko ang isang silid sa tabi ng aking silid at sinabi ko na lamang sa
kanila na uupahan muna ni Rommel ang silid habang ginagawa ang bahay sa tabi
namin. Ganoon din ang paalam ni Rommel sa kanyang mga tauhan. Naging masaya ang
aming relasyon ni Rommel habang ginagawa ang bahay sa tabi namin. Subalit isang
umaga, pag-uwi ko sa bahay galing sa hospital ay naabutan kong umiiyak si
Manang. Nang aking tanungin ay sinabi niyang nanakawan daw kami at yung kwarto
nina Mama at Papa ang pinasok at tinangay ang mga alahas sa isang tokador.
Ilang deacada na rin
kami nakatira sa subdivision na iyon at yun ang first time na mangyari sa amin
iyon. Kaya naman naghinala si Manong at Manang na si Rommel ang malamang may
kinalaman sa nakawan. Ayaw kong paniwalaan sila dahil kahit sa sandaling
panahon pa lang kami nagkakakilala ni Rommel ay alam ko na di niya magagawa
iyon. Natigil lamang ang usapan namin nina Manang at Manong ng may mag-door
bell. Si Rommel pala ang nasa gate. Pagpasok ni Rommel sa bahay ay nag-usisa na
rin siya kung bakit umiiyak si Manang. Pero sa halip na sagutin ni Manang iyon
ay isang bintang kaagad ang isinumbat niya kay Rommel. Laking pagtataka ang nailahad
ng mukha ni Rommel.
“Hindi ko po magagawa
iyan” ang pagtatanggol ni Rommel sa sarili.
“Rommel wala kasi ako
kagabi dito at ikaw lang malayang nakakapasok dito sa bahay. Kaya . . . “di ko
pa natatapos ang aking sinasabi at biglang sumumbat si Rommel. “Pati ba naman
ikaw pinagbibintangan mo na ako. Ganoon ba ang tingin nyo sa akin?”
“Di naman sa ganoon
Rommel, kaya lang ngayon pa lang nangyari ito sa bahay” ang paliwanag ko naman
sa kanya.
Di na nakipagtalo si
Rommel sa amin at pabalagbag niyang nilisan ang aming bahay. Tumawag naman ako
ng pulis upang maimbestigahan ang pangyayari. Habang naghihintay kami sa mga
pulis ay dinig na dinig ko na pinagagalitan niya ang kanyang mga trabahador at
pilit pinaaamin kung may nakita silang pumasok sa aming aming bahay kagabi.
Magkahalong kaba at awa ang aking nararamdaman ng mga sandaling iyon. Mukhang
nagkamali kami sa pagbintang kay Rommel. Sa tono kasi ng mga salita ni Rommel
sa kanyang tauhan ay parang gusto na niyang patayin kung sino man ang gumawa
noon.
Ilang minuto pa ang
lumipas ay dumating na ang mga pulis. Sa kanilang pag-iimbestiga ay
napag-alaman namin sa sa pintuan na balconahe ng silid nina Mama at Papa dumaan
ang magnanakaw. Kinahuan din nila ng finger prints ang tokador at ang ilang
kasangkapan sa silid na maaaring nahawakan ng magnanakaw. Matapos ang ilang
oras na imbestigasyon ng pulis ay umalis na din sila. Gulong gulo ang aking
isipan sa mga oras na iyon. Nais ko sanang kausapin muli si Rommel subalit ng
puntahan ko siya sa ginagawang bahay ay umalis lang daw siya sandali. Nang
tawagan ko siya sa cellphone ay di naman niya ito sinasagot. Lalo akong di
napalagay hanggang kinagabihan.
Talagang inabangan ko
ang pagdating ni Rommel at naghintay ako sa aming hardin. Hating gabi na ng
dumating si Rommel. Agad kong tinawag ang kanyang pangalan pero binalewala
lamang niya iyon at tinungo ang ginagawang bahay. Subalit hinabol ko siya at
pilit kinausap. Alam ko na mukhang naparami ang nainom na alak ni Rommel pero
gusto ko pa ring magpaliwanag sa kanya.
“Pwede ba, wag mo na
akong kakausapin. Tapos na sa atin ang lahat” ang panunumbat sa akin ni Rommel.
“Please Rommel,
mag-usap naman tayo” ang makaawa ko sa kanya.
Sa mga oras na iyon
at alam ko na mas malakas ako kay Rommel dala ng kanyang kalasingan kaya pilit
ko siyang inilayo sa harap ng ginagawang bahay upang walang makarinig kung ano
man ang pag-usapan namin.
“Rommel naman. Dito
tayo mag-usap ng hind mabulabog ang mga natutulog diyan” ang hiniling ko kay
Rommel.
Di naman nagpumiglas
si Rommel at nailayo ko siya doon. Naupo kami sa sidewalk at doon nagsimulang
maglabas ng sama ng loob si Rommel.
“Akala ko nakakita na
ako ng isang kaibigan na magmamahal sa akin kahit sino pa man ako” ang hinaing
ni Rommel.
“Huwag ka naman
ganyan, Rommel” ang sabi ko naman.
“Pagpasensyahan mo na
lang kami sa bahay kung ganoon agad ang tinakbo ng isip namin” ang dugtong ko
pa.
“Sex lang naman yata
ang habol mo sa akin. Heto na, heto lang ba ang gusto mo sa akin?” ang muling
panunumbat ni Rommel sabay bukas sa zipper ng kanyang pantalon at pilit
inilalabas ang kanyang alaga.
“Hindi Rommel, mahal
na mahal kita. Marami na rin akong naging girl friends. Pero ikaw pa lang ang
nagpakita ng ibang klaseng pagmamahal sa akin” ang paliwanag ko kay Rommel.
“Bakit mo ba ako minahal,
Rommel?” ang dugtong na tanong ko kay Rommel.
Lalong tumulo ang mga
luha sa mga mata ni Rommel sa aking tanong. Huminga siya ng malalim at
nagsimulang magsalaysay muli ng kanyang nakaraan.
Kilalang chick-boy si
Rommel noon sa kolehiyong kanyang pinapasukan. Bukod sa gwapo na ay matalino pa
dahil scholar siya doon. Varsity player din siya ng basketball. Kaya naman
isang campus figure talaga siya. Subalit ng nasa 5th year na siya ay tinamaan
talaga siya ni cupido at na-in-love sa isang schoolmate niya. Di rin nagtagal
ang panliligaw niya dito at sinagot din siya. Anak pala ito ng isang mayamang
politiko sa kanilang probinsya. Naging mapusok ang dalawa na humantong sa
pagdadalang-tao ng girl friend niya. Nang malaman ito ng mga mgaulang ng babae
ay ipinaglayo sila. Maimpluwensya ang ama ng babae at napaalis ng eskwelahan si
Rommel. Graduating na siya noon kaya pinilit niyang lumipat ng school at
tapusing ang kanyang kurso. Di kaya ng kanyang mga magulang ng tustusan ang
lahat ng kanyang pangangailangan kaya naghanap siya ng mapagkakakitaan.
Nakakilala siya noon
ng isang mayamang bading na nag-alok sa kanya na magpapaaral sa kanya. Kumapit
siya sa patalim upang makatapos na siya. Tutal isang semester na lamang.
Nagpasasa sa katawan ni Rommel ang bading na iyon. Walang araw yata na hindi
siya ginamit ng bading na iyon. Diring diri si Rommel sa ginagawa sa kanya ng
bading na iyon. Okey na sana kay Rommel iyon subalit makalipas ang dalawang
buwan ng pagsasama niya ay nag-iimbita na ang bading na iyon ng iba pang
kaibigan nito sa bahay na tinutuluyan nila. Ang masama pa ay pilit na
pinapagamit si Rommel sa mga kaibigan nito. Nakisama lang si Rommel sa nais ng
bading na iyon dahil alam naman niya na kaunting pagtitiis lang at
makakapagtapos na siya.
Nang makapagtapos na
si Rommel ay agad niyang hiniwalayan ang kinakasamang bading. Sumugod agad siya
sa Maynila upang magtrabaho at upang makalimutan ang pinagdaanan niya.
Maabilidan naman si Rommel kaya agad itong natanggap sa trabaho. Naging matipid
si Rommel kaya naman nakatulong na siya sa pagpapaaral ng mga kapatid. Simula
ng magtrabaho si Rommel sa Maynila at tila ayaw na niyang umuwi sa kanilang
probinsya. Tila ayaw na niyang balikan ang kanyang nakaraan. Subalit dahil
mahal na mahal niya yung babaeng nabuntis niya at di rin siya nakatiis at
ipinagtanong ang kalagayan nito at ng bata. Lalong sumama ang loob ni Rommel ng
malaman na nasa US na pala ang babae at nagpakasal na rin sa ibang lalake. At
ang pinakamasaklap pa ay ipinalaglag daw ng babae yung kanilang anak.
Ipinagtapat din niya
sa akin na ang bunso nilang kapatid ay hindi namatay kundi nagpakamatay ito.
Buhat kasi ng malaman nila na isa din itong bading ay naging malupit siya dito
pati na rin ang kanyang ama. Sa tuwing uuwi ng bahay si Rommel ay lagi niya
itong nabubugbog. Ganoon din naman ang ginagawa ng kanyang tatay. Pilit nilang
pinapagbago ang kanyang busong kapatid. Minsan nga ay muntik na niya itong
mapatay ng silipan siya nito habang naliligo. Tanging sawali lamang kasi ang
tabing ng kanilang palikuran at sa tuwing maliligo si Rommel ay hubo’t hubad
siya. Madikit ka lang sa tabing nito ay tiyak na masisilipan mo ang naliligo
dito. Pero ang higit na marahas na ginawa ni Rommel ay ang hindi nito pagpayag
na mag-aral sa kolehyo ang kanyang bunsong kapatid habang hindi ito nagbabago.
Simula noon ay naging
depress ang kanyang bunsong kapatid. Kahit isinusubsob ang sarili sa gawaing
bahay ay bakas na bakas pa rin ang lungkot sa kanyang mukha at pangangatawan.
Hanggang sa isang araw na madatnan na lamang ng kanyang magulang ang kanyang
bunsong kapatid na isa ng malamig na bangkay hawak sa kaliwang kamay ang isang
liham at sa kanan naman ay isang basyong bote ng insecticide. Ikinagulat ng
buong mag-anak ang ginawa ng pinakabatang miyembro ng pamilya.
Halos di mapigilan ni
Rommel ang pag-tulo ng kanyang luha sa paglalahad niya ng kanyang nakaraan.
“Alam mo kung bakit
kita minahal, ayaw kong matulad ka sa bunso kong kapatid” ang naging sagot sa
akin ni Rommel sa aking katanungan kung bakit niya ako minamahal.
“Nakita ko sa iyo ang
aking bunsong kapatid noong una pa man kitang makita. Alam ko na tulad mo rin
siya na naghahanap ng magmamahal sa kanya kahit ano pa man siya” ang dugtong pa
ni Rommel.
Wala akong naisagot
kay Rommel sa halip ay tumulo na rin ang mga luha sa aking mga mata. Nang
magpaalam siya sa akin ay di ko na rin siya napigilan. Tumayo siya at humakbang
papalayo sa akin habang pinagmamasdan ng luhaan kong mga mata ang kanyang
paglayo sa aking kinauupuan.
Ilang araw din kaming
di nagkita at nag-usap ni Rommel. Nakapag-usap lamang kaming muli ng bumalik sa
amin ang mga pulis at hulihin ang isang trabahador ni Rommel. Umamin din naman
ang trabahaor na ito na siya ang nagnakaw ng mga alahas. May criminal record na
rin pala ito sa pulisya kaya madali nilang nalaman kung sino ang may kagagawan.
Lingid sa kaalaman ko na si Rommel mismo ang nakipagtulungan sa pulisya upang
mapabilis ang paglutas ng kaso.
Humingi ako ng tawad
kay Rommel at agad naman niya itong tinanggap. Pati si Manang ay humingi din ng
tawad sa kanya. Naghanda pa si Manang noon ng masasarap na pagkain ng muling
bumalik sa aming bahay si Rommel. Tila isang fiesta ang handaan at imbitado pa
ang lahat ng trabahador ni Rommel. Naging masaya kaming muli ni Rommel subalit
ng makalipas ng limang buwan at natapos na ang bahay na ginagawa ni Rommel ay
nagpaalam na siya na di na muna siya doon matutulog gabi-gabi pero pipilitin pa
rin niyang madalaw ako kahit tuwing weekends. Medyo malayo kasi sa aming
subdivision ang bagong project ni Rommel.
Lubos na sana ang
kaligayan namin ni Rommel subalit isang araw ay nabigla kami sa pagdating ng
aking mga magulang mula US. Nabalitaan daw nila sa isang kamag-anak namin na
minsang bumisita sa bahay na meron daw akong lalaking pinatitira doon. Buti na
lamang at wala sa bahay si Rommel. Subalit naging mabigat ang mga ibedensya ng
makita nila ang ilang damit ni Rommel sa mismong kabinet ko. Wala akong magawa
kundi ang aminin ko sa kanila ang tungkol sa amin ni Rommel. Isang suntok sa
mukha ang ibinigay sa akin ni Papa at napahagulgol naman sa iyak si Mama.
Napansin ko rin na pati si Manang ay napaiyak. Nang umasta muli si Papa upang
suntukin ako ay bigla akong niyakap ni Manang.
“Sir, Mam, tama na
po, pakiusap po, tama na po” ang pakiusap ni Manang habang mabhigpit ang
kanyang pagkakahawak sa akin.
“Matagal ko na pong
napansin ang ibang pagtitinginan ng dalawa. Ako nga po sana ang magsasabi sa
inyo ng tungkol sa kanila. Subalit nakita ko po na maligaya ang inyong anak sa
piling ng lalaking iyon. At napatunayan ko rin na malinis din ang hangarin ng
lalaking iyon sa inyong anak. Kaya po, Mam, Sir, pagalitan nyo rin po ako” ang
paliwanag ni Manang.
Nanahimik ang lahat
sa mga salitang binitawan ni Manang. Ako naman ay pumasok sa aking silid upang
makaiwas sa kung ano pang diskusyon. Di ako lumabas ng aking silid hanggang sa
katukin ang pinto ni Manang.
“Umalis muna ang mga
magulang mo. Sa hotel daw muna sila matutulog ngayong gabi” ipinaalam sa akin
ni Manang.
“Halika na iho, kain
ka na” ang paanyaya ni Manang sa akin.
“Wala akong ganang
kumain Manang” ang tugon ko naman sa kanya.
“Basta pagnagutom ka
tawagin mo lang ako ha at iinitin ko ang pagkain mo” ang nasabi ni Manang bago
niya ako iniwan.
Walang kaalam-alam si
Rommel sa nangyari subalit pinilit pa rin niyang makauwi sa bahay upang
makilala niya ang aking mga magulang. Halos hating gabi na ng dumating siya.
Habang kumakain kami ay naikwento ko ang mga pangyayari kay Rommel. Si Manang
naman na gising pa rin sa mga oras na iyon ay nakisalo sa aming usapan. Laking
gulat ni Rommel ng malaman niyang alam na pala ni Manang ang tungkol sa amin
simula ng lumipat si Rommel sa bahay namin. Bago kami natulog ay nagdesisyon si
Rommel na bukas na bukas din ay pupuntahan naming ang aking mga magulang.
Matapos ang aming
umagahan ay nagtungo kami sa hotel na tinutuluyan nina Mama at Papa. Parang
pinaghahandaan na pala nila ang aming pagdating. Pero wala pa rin kaming imikan
ng makapasok kami sa silid nina Mama at Papa. Tila walang gustong magsalita sa
aming apat.
Subalit naglakas loob
si Rommel na magsalita na “Mawalang galang na po, ako po si Rommel, yung
kaibigan na anak nyo. Alam ko po na magtataka kayo kung bakit po pumasok ang
anak ninyo sa ganoong relasyon. Napagdaanan ko rin po ang nararamdaman ninyo
ngayon ng malaman ko ang tungkol sa aking bunsong kapatid. Lahat naman po ay
may karapatang mahalin ang taong nais niyang makapiling sa kanyang buhay.
Karapatang hanapin ang kanyang tunay na ligaya. Laking pasasalamat ko po na sa
akin po natagpuan ng anak ninyo ang ligayang iyon. At ganoon din naman po ako,
siya ang nagbibigay sa aking ng isang tunay na ligaya at pagmamahal na di ko
nadarama sa buhay ko. Subalit kung masisira ko ang inyong pamilya ay ako na po
ang magpaparaya.”
Halos mapaluha kaming
apat sa loob ng silid. Wala pa ring reaction sina Mama at Papa ng ilang minuto.
Kaya naman nagpaalam na si Rommel sa aming tatlo.
“Iho, Rommel nga ba
ang pangalan mo” ang tanong ni Papa kay Rommel at tumango naman ito.
“Huwag ka munang
umalis. Sana naiintindihan mo kami. Hangad lang namim ang magandang buhay para
sa anak namin. Sa totoo lang hindi kami nakatulog kagabi sa pag-iisip. Pero
ngayong umaga ay napag-isip-isip namin na ang anak lamang namin ang siyang
makakapagsabi kung ano ang gusto niyang gawin sa buhay at kung saan siya
magiging masaya. Subalit naririto pa rin kami upang suportahan siya sa lahat ng
kanyang magiging desisyon” ang salaysay ng aking Papa.
“Iho, huwag mo sanang
sasaktan ang aming anak” ang dugtong naman ng aking Mama.
Sa aming narinig ni
Rommel ay labis kaming natuwa.
“Mama, Papa, maraming
salamat sa inyong pag-uunawa” ang bigla ko naman nasabi sa kanila. Sabay yakap
ko sa kanilang dalawa.
“Oh, iho, makiyakap
ka na rin dito” ang paanyaya ni Papa kay Rommel.
Lumuwag ang aming
kalooban sa mga oras na iyon. Sumama na din sa amin sa bahay sina Mama at Papa.
Kinagabihan ng araw na iyon ay nagpahanda agad si Mama ng kaunting
mapagsasaluhan namin. Lingid sa aking kaalaman ay kinutsaba nina Mama si Rommel
upang sunduin ang kanyang mga magulang sa probinsya. Ilang oras lang naman ang
byahe mula Maynila kaya bago pa man kami maghapunan ay dumating na rin sila.
Nagulat ako sa
pagdating ng mga magulang ni Rommel. Noon din inamin ni Rommel na alam na ng
mga magulang niya ang tungkol sa aming dalawa. Nagtapat kasi siya noon pa mang
nagsimula na siyang hindi umuwi ng weekends sa kanila. Naintindihan naman nila
ang kanilang anak at wala naman silang pagtutol sa aming relasyon ni Rommel.
Nagkakilanlan ang aming magulang at naging masaya ang pagsasalusalo namin ng
gabing iyon. Tila ba ikinasal kami ni Rommel sa harap ng aming mga magulang.
Kinabukasan ay nagpaalam na rin ang mga magulang ni Rommel dahil di nila
maiwanan ang koning kabuhayang naiwan sa probinsya. Si Mama at Papa naman ay
nagyayang magpunta kami sa Boracay bago sila lumipad pabalik ng US.
Isang lingo ang
nakalipas ng bumalik sa US sina Mama at Papa. Kami naman ni Rommel ay
nagpatuloy sa aming masayang relasyon. Syempre hindi naman puro tawanan at
kasiyahan ang aming pagsasama. Nagkaroon pa rin kami ng hindi pagkakaintindihan
at pag-aawayan. Subalit ano mang gusot na dumating sa aming samahan ay amin
itong pinag-uusapan at nagpapatawaran. Sa ngayon ganap na akong doctor at
inaayos lamang namin ang ma papeles ni Rommel at pupunta na rin kami sa US
upang harapin ang panibagong bukas sa aming buhay.
- WAKAS
–
bigboy22003@gmail.com
bigboy22003@yahoo.com
mgakwentonibigboy.blogspot.com
Gabi ang klase? And duty sa hospital med student? Kasi wala night class med school. And pag 4th year gabi lang makatulog. Pag Pre-duty which is 7am to 5pm at From Duty 7am till 5pm onwards depende sa back log mo ka...pag duty 24 hours ka sa hospital. di naman mag search bago magsulat.....hehehehe
ReplyDelete