by Desert Delicacy [desertdelicacy@yahoo.com]
Blog: desert-diaries.blogspot.com
7 PM na at kakarating
ko lang sa bahay. Ang hirap ng buhay OFW kasi kayod kalabaw ka palagi. Pero ano
naman ang iisipin mo kung ganito ang datnan mo pag uwi mo ng bahay.
“Uy, andyan ka na
pala, buti at kakaluto ko lang ng hapunan”
“Kakahiya naman sa
iyo, sabi ko naman wag mo na akong isali sa luto mo kasi may sarili naman akong
budget”
“Ito naman, nagsi
share ka naman sa akin every month kaya okay na rin”
“Sige, ako na lang
ang maghuhugas ng pinggan mamaya at maglilinis ng kusina..OK?
“Mas okay yon P’re”
Masarap magluto si
Jason for a guy. Na meet ko sya 2 years ago ng humanap ako ng kwarto sa Al
Khobar. Sya kasi ang flat holder at timing na naghahanap din sya ng ka share
nya. One door 2 bedroom apartment kasi ang tinitirhan naming apartment. 30
years old sya, binata at isang engineer sa isang Aramco Contractor na company
kaya malaki ang sahod nya. Five years ang tanda nya sa akin at ako ay isang
accountant sa isang industrial firm sa 2nd Industrial City ng Dammam. Sabi nya
noon sa akin, wala daw kaming pakialaman at bahala daw ako kung ano ang gawin
ko basta daw magbabayad lang daw ako ng share ko quarterly ay okay na.
Pero, naging magaan
ang loob namin sa isa’t isa habang tumatagal ang aming pagsasama. Naging
constant companion ko sya at gumanda ng gumanda ang aming pagkakaibigan. Every
night ay sinasamahan ko syang mag fishing sa Corniche at every weekend ay nag
dya jogging naman kami. Since may sasakyan sya palagi na lang kaming gumagala
kahit saan. Sa huli ay nag suggest na rin sya na mag share na lang kami sa food
para daw mas makatipid kaming pareho.
Maganda ang samahan
namin at wala naman kaming problema sa isa’t isa ng nagsimulang hindi na
naglalagi sa bahay si Jason. Halos hindi ko sya mahagilap palagi sa bahay. Ang
mga niluluto kong pagkain ay hindi nagagalaw hanggang umabot ng umaga. Nag
patuloy ang pag uwi nya ng mga madaling araw at ang hindi pag kain sa bahay kaya
tinigil ko na rin ang maghanda ng hapunan. Kuntento naman kasi ako kahit na
noodles lang kainin ko at tinapay. Hindi na rin kami nag uusap kasi hindi na
kami halos nagkikita araw araw.
Shit, Kaya pala di ko
mahagilap ang Jason may kinalolokohan na pala itong iba. I mean nalulong na
pala ito sa sugal. Napag alaman ko lang ito sa isa naming common friend. Nag
aalala daw ito kay Jason kaya sinabi sa akin. Bilang kaibigan ni Jason, ang
magagawa ko lang ay ang pagsabihan syang mag ingat kasi mainit sa mga Police
ang sugal. Kaya noong nagkatagpo ang landas namin ay hindi ko na rin inaksaya
ang pagkakataon para pagsabihan sya.
“Jase, sana wag mo
lang masamain, at hindi ako nanghihimasok sa buhay mo, kaya lang may narinig
akong nalololong ka daw sa sugal”
Napatingin lang ito
sa akin na parang sinusukat ako. Bigla tuloy akong umatras kasi baka sapakin
ako. Malaki pa naman ang mga katawan niya at siguradong matutumba talaga ako
pag inupakan nya ako. Pero hindi naman nya ako sinuntok. Ngumiti lang ito ng
napakalungkot na ngiti.
“Salamat sa pagpapa
alala mo P’re” At bigla na lang itong pumasok sa kanyang kwarto.
Maya maya lang ay
kumatok ako sa kanya.
“tuloy, bukas yan”
“Jase, Kaibigan kita
P’re kaya nag aalala na ako sa kalagayan mo. Kung may problema P’re pag usapan
natin”
“Masakit lang ang
likod at batok ko, pamasahe naman please” at ngumiti ito.
“Sya, sige, pumuwesto
ka na nga dyan”
Mukhang pagod na
pagod nga itong si Jason. Napapahalinghing sya sa sarap ng masahe ko sa kanya.
Lumipas din ang 25 minutes na pagmamasahe ko sa kanya ng namalayan ko lang na
naka idlip na pala sya. Pinatay ko na lang ang ilaw ng kwarto nya at tumungo na
ako sa sarili kong kwarto.
Ginabi na naman ako
galing sa office kaya mga 7PM na ako nakarating sa bahay. Sinama ko si Edward
ang ka officemate ko na manghihiram ng mga pirated VCD ko. Hindi ko inakalang
andoon pala sa bahay si Jason since hindi naman ito naglalagi.
“Good Evening! Jase,
si Edward pala”
Tumango lang ito at
dagli dagling pumasok ng kanyang kwarto. Nakaka panibago itong si Jason na ito
since matagal tagal na rin kaming magkasama nitong dalawa. Pero lately, hindi
na maganda ang pinakikita nito.
“Halika, Edward,
pasok ka sa kwarto”
“Ano? Dito ka na
maghahapunan? Kasi magluluto ako kung gusto mo”
“Sige, para hindi na
ako magluluto sa bahay”
“Ito yong mga VCD,
pumili ka na dyan. Pero dapat isauli mo yan, kung hindi, papakulam talaga kita”
Nang matapos na akong
magluto ay kinatok ko si Jason para sumabay na sa aming kumain pero tumanggi
ito.
“Galit yata ang ka
flatmate mo eh” sabi ni Edward sa akin.
“Wag mo ng pansinin
yon, palibhasa, youngest kasi yon kaya napaka moody”
Masayang kasama si
Edward, palibhasa bata pa kaya masayahin. Hindi na rin ito tumagal sa bahay at
umuwi na rin pagkatapos naming maghapunan. Nagligpit na rin ako ng pinagkainan
namin at nagpahinga na.
Hindi na kami
masyadong nag uusap ni Jason kahit na nasa bahay ito palagi itong nagkukulong
sa kanyang silid. Nagkakamabutihan na rin kami ni Edward at palagi itong
namamasyal sa aming bahay. Minsan ay doon ito nakikikain kasi tamad nga itong
magluto kasi nag iisa lang rin siya sa kanyang flat.
May mga pagkakataon
na hindi ako kinikibo ni Jason. Kahit na masakit sa akin deadma na lang ako.
Hinahanap hanap ko ang mga sandali noong masaya kaming dalawa at hindi katulad
nitong walang kibuan. Pero nasanay na lang rin kasi ako sa set up namin na
iyon. Noong nakahanap ulit ako ng pagkakataon ay tinanong ko si Jason ng
masinsinan.
“Jase, galit ka ba sa
akin?”
“Ba’t mo naman
natanong yan?”
“Kasi malaki na ng
pinagbago ng pagkakaibigan natin”
“Wala P’re., Ako ang
may problema, napakabigat na problema”
“P’re dapat ilabas mo
yang nasa loob mo kasi mahirap na may kinikimkim sa suliranin. Tandaan mo,
malayo tayo sa ating pamilya”
“Salamat P’re pero
kaya ko pa”
Hindi na ginagabi si
Jason ng mga sumusunod na araw. Palagi itong maaga at kung minsan pa nga ay
nakapagluto na ito. Minsan, ginabi ulit ako kasi sa labas na kami kumain ni
Edward. Sumama sa bahay si Edward para makikinood ng TFC.
“James, P’re, tamang
tama ang dating mo nakapag luto na ako”
“Jase, sorry nag
dinner na ako kasama ko si Edward. Pero sige, samahan kita sa mesa”
Sinamahan ko lang sya
sa mesa para hindi naman awkward na pinagluto nya ako tapos hindi lang naman
pala ako kakain. Napansin ko lang na medyo nag iba na ang mood ni Jason. Parang
nag ngingitngit ito sa galit kaya medyo kinabahan ako.
“Jase, pasensya na
ha, hindi ko kasi alam na maaga kang umuwi eh”
“Ganyan ka naman
talaga James eh!” galit na sumbat ni Jason sa akin.
Napatingin ako sa
kanya kung bakit biglaan na lang siyang nagalit sa akin. “Jase, sorry talaga,
hindi na mauulit”
“Nakilala mo lang
yang Edward na yan, nakalimutan mo na ang pinagsamahan natin” Tumulo na ang
kanyang mga luha habang nakayuko ito sa mesa.
“Hindi naman ako
nakalimut Jase, Ikaw pa rin ang kaibigan ko na matagal ko ng hindi nakakasama.
Ironically, nasa iisang bahay lang tayo nakatira”
Siguro narinig ni
Edward ang pagtaas ng boses ni Jason kaya lumabas ito sa kuwarto ko at
nagpaalam na uuwi na daw.
“James, uwi na ako.
Salamat”
“Sige Edward, hindi
na kita pipigilin”
Bumalik ako sa Dining
kay Jason ng matapos kong ihatid sa pintuan si Edward.
“Jase, P’re, sabi ko
naman sa iyo kung may problema sabihin mo. Hindi na kasi kita maiintindihan eh”
Nagligpit ito ng
kinainan at hindi ako pinansin. Nang matapos ay dumiritso na ito sa kanyang
kwarto at sinarado ang pintuan. Ngunit hindi ko na papalampasin ang ganitong
klaseng sitwasyon kaya kumatok ako.
“Jase, P’re, ako to,
papasukin mo ako”
Binuksan niya naman
ang kanyang kuwarto at pinapasok ako. Umupo siya sa kanyang kama at naki upo na
rin ako. Nanonood siya ng TFC pero sa wari ko’y wala dito ang kanyang isipan.
“Jase, P’re, matagal
tagal na rin ang pinagsamahan natin. Ni minsan hindi tayo nag away. Kilalang
kilala mo na ako at ganoon din ako sa iyo. Pero nakakapanibago itong
nangyayaring ito sa atin ngayon. Ano ba talaga ang problema? Kung meron pag
usapan natin”
“P’re sorry, lately
kasi ilang beses akong na bigo sa pag ibig. Palagi lang akong on the rebound”
nakayuko pa rin ito at may namumuo na namang mga luha sa kanyang mga mata.
“Ganyan talaga Jase
sa pag ibig. May mga sinusuwerte, may minamalas”
“Pare, ba’t ganoon?
Lahat ng minahal ko ay ginagago ako?” tumulo na rin ang kanyang mga luha.
Gusto ko siyang
batukan at kahit na umiiyak siya ay hindi ko mapigil ang mapa ngiti sa inis.
Matagal ko na rin kasi siyang mahal pero dinideadma ko lang.
“Hindi naman lahat ay
gagaguhin ka” Safe na sagot ko sa kanya.
“Sino sila at nasaan
sila?”
“Nasa tabi tabi lang
siya Jase, hindi mo na sila kailangang hanapin” Medyo may pinapahiwatig na he
he he he he
“What do you exactly
mean?” tinitigan niya ako ng napaka lagkit na titig. Ako ang unang bumawi.
Naku, huli na at
bistado ka na!, kaya nagdahilan na naman para lumusot “Jase, magpahinga na
tayo, may work pa tayo bukas”
“James, wait” biglang
naiba ang facial expression niya. Parang umaliwalas ito at ngumingiti na.
Lagot. Baka paalisin
na ako dito sa bahay. Kakahiya talaga ang pinagsasabi ko pero deadma. Tumayo na
ako para maka iwas sa awkward na sitwasyon pero hinila nya ako paupo.
“James, I heard it,
sino ang siya?”
Hala ka, bakit hindi
niya pa rin binibitawan ang aking kanang kamay at palapit na palapit na siya sa
akin. Titig na titig pa rin siya sa akin at lalo siyang gumagwapo.
“Eh….errr…ahhhh….ang
ano?”
Hindi pa rin niya
binabawi ang tingin niya sa akin habang higpit na higpit naman ang hawak niya
sa aking mga kamay.
“P’re, alam mo naman
na espesyal ka sa akin”
Palapit na siya ng
palapit sa akin at niyakap na niya ako ng mahigpit. Pilit ko siyang tinutulak
pero mas malakas naman siya sa akin.
“Sabihin mo kung sino
siya P’re, kung hindi, magdamag kitang yayakapin”
“Errrr…Jase, ano ba,
hindi ako makaka hinga”
Wala na akong kawala
pa! Kung sa mga suspek nga eh, bistado na ako kaya kakanta na lang ako di ba?
“I hate to admit it but it’s true P’re, mahal kita noon pa! Hindi mo ba
nahalata?” tumulo na rin ang luha ko sa di ko maintindihang kadahilanan.
Pinahid niya ang
aking mga luha “Bakit ba kamo ako nagkakaganito James? Mahal kita noon pa.
Hindi ko lang alam paano ko sasabihin kasi bago sa akin ito at ang weird ng
pakiramdam. Kakalalaki kong tao pero umiibig ako sa isa ding lalaki. I was so
confused and I tried vices and tried courting girls na pumalpak din para lang
makalimutan kita”
Kinilig ako sa
pinagsasabi ni Jason sa akin. Grabe! Ginawadan niya na rin ako ng napakasuyong
halik.
“Now that I know the
score, kailangan pa ba kitang ligawan James?”
“Ewan!” humahagik hik
ko ng tawa.
“Pero ayokong Makita
ang pagmumukha ni Edward dito. Parang sasabog ang dibdib ko sa selos everytime
na dinadala mo siya dito”.
“Jase, Edward’s just
a friend, parang little brother, He’s safe OK?”
“I love you P’re”
“I love you too
Jason”
--- ENDS ---
No comments:
Post a Comment