Open Relationship 03

By: Joemar Ancheta

Blog: joemarancheta.blogspot.com

Facebook: www.facebook.com/joemar.ancheta

----------------------------------------------

Jinx Point of View

----------------------------------------------

Ako si Jinx. Lumaki ako sa isang masayang pamilya. Ako ang panganay sa tatlong magkakapatid. Dalawang taon lang ang agwat namin ng kapatid kong si James at anim na taon sa bunso naming si Vicky. Sundalo si tatay kaya palagi siyang wala sa bahay namin at si nanay lang ang kinalakhan naming kasa-kasama. Mapagmahal sa amin si tatay noong mga bata pa kami. Sa tuwing dumadating siya kahit gabing-gabi na ay hindi niya nakakaligtaang puntahan kami sa aming mga kuwarto. Magigising na lang kami na may dala siyang pasalubong sa amin.

            Unang pagkakataong pinalo niya ako ay nang pinakialaman namin ni James na damitan ang mga Barbie ni Vicky. Nagkataon lang kasi na hawak ni James ang robot na laruan niya kaya ako lang ang pinagdiskitahan ni tatay. Sa lahat daw ng ayaw niya ay ang magkaroon siya ng anak na bakla. Binantaan niya ako. Sa murang gulang ay naikintal sa aking isipan iyon. Bawal ang bakla sa kaniyang pamamahay. Gusto niyang tularan ko si James na mahilig maglaro ng mga laruang panlalaki. Ngunit kahit anong pilit kong gawin, magkaiba talaga kami ni James sa interes.

            Noong elementary kami, kung ang hilig ni James ay magbike kasama ang tropa niyang si Xian, ako naman ay maglaro ng bahay-bahayan o kaya Chinese garter kasama ng mga babae kong kaibigan. Nang nagkahilig si James sa paglalaro ng basketball ako naman ay varsity na ng Volleyball. Nang naglandi si James sa babae, ako naman ay nagkaroon na ng mga crush na lalaki sa campus namin.  Iyon ang masakit na pagkakaiba namin. Puwede lang siyang manligaw at magdala ng babae sa bahay ngunit ako, hanggang sa lihim lang na paghanga. Ayaw kong pagalitan ako ni tatay. Natatakot ako sa kaniyang mga banta.

Dahil sa magkaiba naming mga hilig, hindi na kami nagiging close ni James pero sobrang close namin ni Vicky. Kung siya ay sobra binibigyang halaga niya ang mga patakaran ni tatay sa bahay, ako ay kaya ko lang sundin ang iba ngunit hindi lahat. Bata pa lang ako, alam kong masaya ako sa pagiging bakla. At kung pipilitin ni tatay na baguhin ako, alam kong hindi ko iyon kayang sundin. Masaya ako sa pagiging ako. Kung gusto niyang magkaroon ng anak na lalaki, nakikita ko iyon kay James ngunit hindi sa akin.

            Dahil sa higpit ni tatay ay hindi ako naging boses at kilos bakla. Oo nga’t may mga kaibigan akong mga bakla at baklang babae ngunit nanatili ako sa kung ano ako dapat kumilos. Kahit man lang sa paraang ganoon ay maipakita kong iginagalang ko pa din ang kagustuhan ni tatay. Hindi ako durog o kaya pinolbong paminta. Buum-buo akong paminta kaya maraming mga katulad kong bakla ang nahuhumaling sa akin sa pag-aakalang straight ako.

            Maraming mga patakaran si tatay katulad ng pagtulong sa lahat ng mga gawaing bahay. May curfew kami kaya hindi puwedeng umuwi ng lagpas alas otso na ng gabi. Kailangan laging magpaalam sa tuwing lalabas sa pintuan ng bahay. Ayaw niyang magpapatulog kami sa aming kuwarto ng hindi namin kamag-anak. May mga sari-sarili kaming kuwarto na magkakapatid ngunit parang wala din naman kaming privacy kasi hindi kami pinapahintulutang magkandado ng aming mga kuwarto.

Nang bata ako lahat ng mga bilin ni tatay ay sinusunod ko. Ngunit nakakasawa din pala. Nakakasakal. Ako kasi yung tipong kung saan ako masaya, iyon ang gagawin ko. Masama na kung masamang anak ako pero masaya ako sa tuwing wala si tatay sa bahay. Nagagawa ko ang mga gusto kong gawin. Nakakauwi ako ng lagpas alas-otso. Mabait sa akin si nanay. Nagtitiwala siya sa akin. Sa kaniya ko naramdaman ang pagmamahal na hindi naibibigay ni tatay sa akin. Alam din naman ni nanay na hindi ko napapabayaan ang pag-aaral ko at ini-enjoy ko lang ang aking pagiging kabataan. Nagagawa ko ding mapatulog ang mga barkada ko sa bahay lalo na kung sigurado naman akong hindi uuwi si tatay.

            Marami din naman nagkakagusto sa aking mga babae. Ngunit basted sila sa akin. Kasi mula first year high school ako ay may natitipuhan na akong lalaki. Unang araw namin noon sa high school ng mapansin ko siya. Flag ceremony namin nang malingunan ko siyang nakatingin din sa akin. Guwapo siya ngunit siguro mas guwapo pa din ako sa kaniya. May kayabangan lang pero iyon lang sa tingin ko. Hindi siya kaputian at halos magkasingtangkad lang kami noon. Hindi matangos ang kaniyang ilong ngunit binabagayan ito ng maganda na pagkakahulma ng kaniyang mga labi. Mapungay ang mga mata na lalong binigyan ng may kakapalang kilay. Hindi ko alam kung bakit nang magtama ang aming mga paningin ay kinakabahan ako. Nahihiya akong salubungin ang kaniyang mga tingin. Kung hindi siya nakatingin ay tinititigan ko siya ngunit oras na tignan niya ako ay mabilis kong ibaling sa iba ang aking mga tingin. Ngunit kadalasan nahuhuli ko din siyang nakatitig sa akin at mabilis din niyang ibinabaling ang kaniyang tingin. First year high school kaming dalawa noon, magkaiba nga lang kami ng section. Gustung-gusto ko kapag oras ng recess namin kasi madalas ko siyang makita kasama ng mga tropa niya. Kung dumadaan ako sa kaniya ay napapansin kong napapatahimik siya. Ako naman ay sobrang lakas ng kabog ng dibdib. Ang mahirap pa ay hindi ko siya magawang kausapin o kahit ngitian man lang. Natotorpe talaga ako.

            May pagkakataong lumapit siya sa kinakainan kong table sa canteen ngunit hindi ko alam kung anong katangahan meron ako. Nang umupos siya ay saka naman ako tumayo at mabilis na umalis. Nahihiya kasi ako at parang hindi ko matagalan na nasa harap ko siya. Mula noon ay parang umiiwas na din siya. Kapag uwian nga tinitignan ko siya ng palihim ngunit may mga sandaling nahuhuli pa din niya ako na para bang alam na alam niya kung saan ako lihim na nagmamasid sa kaniya. Saka lang ako uuwi kung alam kong dumaan na siya sa aming classroom o kaya ay kapag lumabas na siya sa gate namin. Ngunit kahit ganoon lang ay masaya na ako noon. Kahit hindi ko siya nakikilala ay kumpleto na ang araw ko kapag makita ko siya. Siya ang secret crush ko.

            Nang second year high school kami ay bigla na lang siyang nawala. Nakaramdam ako ng lungkot noon. Hindi ko man lang nakilala. Ni hindi ko man lang nalaman ang pangalan niya. Nanghihinayang ako. Hindi ko din siya nakalimutan kahit sabihing wala naman kaming personal connection at hanggang mga panakaw na tingin lang kaming dalawa. Gusto din kaya niya ako? Ngunit dahil sa kaniya, nakilala ko ang sarili ko. Bakla ako. Sa lalaki ako nagkakagusto at hindi sa babae. Sana matanggap ni tatay kung sino talaga ako.

            4th year high school na ako noon nang unang araw na naman ng pasukan. Siksikan at pilahan sa canteen. Dahil gutum na gutom ako ay nakipagsiksikan din ako. Dahil sa nagkakatulakan ay hindi ko napansin ang dumaan na may hawak ng tray ng pansit at nakabasong coke. Natabig ko iyon at natapon sa uniform niya.

            “Shet! Di kasi tumitingin.”

            “Sorry!” paghingi ko ng paumanhin. Mabilis kong inilabas ang panyo ko. Nagkatitigan kami. Gulat na gulat ako at hindi ako makapagsalita. Siya man din ay nakatitig lang sa aking mukha. Siya nga ang hinahanap ko at ang nawawala kong crush noong first year high school pa lang ako. Bigla akong natauhan at sobrang pahiya ako sa nangyari. Kaya para makabawi ay yumuko ako para pulutin ang tray at ang plato ng natapong pansit.

            “Aray!” muli niyang sigaw. Tumama na naman ang ulo ko sa kaniyang labi kaya nakagat niya ito at dumugo. Sabay pala kaming yumuko kaya naiumpog ang ulo ko sa kaniyang labi.

            “Sorry!”

            “Please! Huwag ka ng kumilos. Ako na.” mabigat niyang sinabi. Kinuha niya ang panyo niya sa kaniyang bulsa at dinampian ang dumudugo niyang labi.

            “Papalitan ko na lang. Ibibili na lang kita ng kapalit niyan kasi ako naman ang may kasalanan.”

            “Huwag na. Ako na lang. Kalma lang brad”

            “Hindi, papalitan ko na lang.”

“Huwag na nga. Pipila ka pa e, anong oras ka na makabili uli. Basta kalma lang. okey?” Pagtanggi niya.

“Kuya, palinis naman ho ito.” Tawag niya sa janitor namin.

            “Ako nga pala…” pagpapakilala ko sana sa sarili ko pero may eksenadorang dumating.

            “Bhie, ano? Antagal mo! Natapon ang inorder mo? Basa pa ng coke ang uniform mo.”

            “Oo e. Di bale, uwi na lang muna ako para magpalit. Aabot pa naman siguro ako kasi may 30 minutes pa naman. Buti dala ko ‘yung motor ko. Hintayin mo na lang ako sa classroom mamaya bhie.” paalam niya sa babae.

            “Sorry.” Pahabol ko.

            “Ayos lang. Aksidente lang yun brad.”

            Naiwan ako doong nagulat. Bhie ang tawag niya sa babae. May girlfriend na pala siya? Biglang nawalan ako ng ganang magmiryenda.

            Alam kong hanggang sa crush na lang ako sa kaniya dahil malimit ko silang makita na magkasama ng girlfriend niya. Sa tuwing makakasalubong ko siya ay umiiwas ako kahit titig na titig siya sa akin. Nang minsang aksidente natabihan ko siya sa aming library ay ako ang kusang umiwas at umalis kahit panay ang papansin niya sa akin. Siguro dahil nahihiya pa din ako sa nangyari noon sa canteen o kaya umiiwas lang akong masaktan o pagalitan ni tatay. Umiiwas man ako ngunit hindi ang nararamdaman ko sa kaniya. Siya parin ang laman ng aking pangarap bago ako igupo ng antok sa gabi at siya pa din ang iniisip ko na sana masulyapan ko pagpasok ko sa aming campus kinabukasan.

            Nang naglaon ilang araw bago ang graduation namin ay nalaman ko din ang pangalan niya. Siya si Ronald Cruz. Nakilala ko lang siya dahil sa slumbook na pinagpapasa-pasahang ipapirma ng mga babaeng kaklase ko. Dahil campus crush ako at siya din kaya kalimitan ay kami ang binibigyan ng pagkakataong mag-sign sa sangkatutak na slumbook. Ang iba ay humihingi pa ng ID picture o whole body picture na idikit nila sa tabi ng aming pangalan.

            Binasa ko ang mga nilagay niya sa slumbook niya.

FULLNAME (optional): Ronald Cruz

NICKNAME (optional): Onad

ADDRESS (just the city!): Makati City

BIRTHDAY (optional): January 30

BIRTHPLACE: San Pedro, Laguna

AGE: 16

ZODIAC SIGN: Aquarius

AMBITION: To be a lawyer

LET’S GET PERSONAL!MOTTO: Life isn't about finding yourself, life is about creating yourself."

DEFINE ‘LOVE’: Love is like rosary that full of mystery

WHO IS YOUR CRUSH? I have a fiancée now and I love her. (I love you Jane) Crush* J.R.

WHERE DID YOU MEET?- School

WHEN DID YOU MEET?-School

WHO IS YOUR FIRST LOVE?- Jane

UNFORGETTABLE MOMENT: School canteen. Natapunan ang damit ko ng coke at natapon ang pansit na order ko.

WHEN?            First of day of classes this school year

WHERE?          Canteen

            Nahiwagaan ako sa sagot niya sa crush. J.R. Ang buong pangalan ko ay Junixson Reyes kaya nga ang palayaw ko ay Jinx. Kung kukunin ang inisyal, J.R. Pero maaring ang girlfriend din niya na ang pangalan ay Jane Retuta. Crush kaya niya ako?

            Ngunit sa Unforgettable Moment niya ako nagkaroon ng palaisipan. Bakit iyon pa. Siguro naman madami na silang masasayang moment ng girlfriend niya. Nang JS nga namin sila ang napiling sweetest pair. Kaya naman ako sobrang nasaktan kahit wala naman akong karapatan. Bakit hindi iyon ang inilagay niya as Unforgetable Moment niya.

            Nang nag-eensayo kami ng aming graduation song ay panay ang lingon niya sa akin kahit magkatabi sila ng nobya niya. Ako na lang yung laging nagbababa ng tingin kasi nahihiya pa din ako. Sigurado kong ramdam na niya na gusto ko siya dahil kahit sabihing iniiwasan ko siya ay panay naman ang lingon ko sa kaniya kung mga mga school activities kami na lahat ng batch ay magkakasama. Ngunit mga dalawang araw bago graduation namin ay madalas ko na siyang makitang mag-isa. May mga sandaling alam kong gusto niyang lumapit sa akin ngunit dahil sa nerbiyos na nararamdaman ko ay ako ang parang lumalayo.

            Araw ng graduation namin nang dumaan ako sa CR nang naabutan ko siya doon. Nanginginig na naman ako lalo pa’t nakatingin siya sa akin. Nang lingunin ko siya ay nginitian niya ako at kinindatan. Kung sana puwede ko lang itigil ang aking pag-ihi para makaalis na ako doon kasi sobrang kabog na ng dibdib ko. Nauna siyang umalis. Nakahinga ako ng maluwag.

            Paglabas ko sa CR ay nasa pintuan lang pala siya at naghihintay.

            “Congrats! Valedictorian. Astig!”

            Nagulat ako kaya hindi agad ako nakasagot at napalunok na lang ako ng laway.

            “Onad pala at dahil ikaw ang pinakamatalino sa klase natin at sikat sa mga chicks, kaya kilalang kilala kita, ikaw si Jinx di ba?”

            Ngumiti lang ako. Titig na titig ako sa nakaguwapo niyang mukha.

            “Congrast! Onad!” nginuso niya ang palad niyang kanina pa pala nakalahad.

            Nanlalamig ako ngunit tinanggap ko parin ang kamay niya.

            “Nanlalamig ka yata. Okey ka lang?” tanong niya.

            “Ayos lang ako.” Matipid kong sagot.

            “Papunta ka na ng gym?” tanong niya. Nakangiti pa din.

            “Oo” matipid ko paring sagot. Medyo tumila na ang kabog ng aking dibdib. Huminga ako ng malalim. Bakit ganito ang nararamdaman ko kapag nakikita o malapit lang siya sa akin. Nauutal ako at parang laging kinakabahan.

            “Sorry pala ‘yung nangyari nang natapunan kita sa canteen” pamamasag ko sa katahimikan habang naglalakad kami.

            “Tagal na no’n. Kasalanan ko ‘yun at hindi ikaw. Sa’n ka mag-aaral niyan?” tanong niya.

            “Sa College?” balik tanong ko.

            “Bakit after high school ba may iba pa bukod sa college?”

            Napangiti ako sa sinabi niya. Valedictorian na tanga lang. “San Sebastian siguro. Ikaw?”

            “Doon na din siguro ako para makita pa kita.

            Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko binigyan ng malisya. Binibiro lang siguro niya ako.

            “Anong course mo?”

 “Baka Accountancy.”

            “Yun na din siguro ako.” Sagot niya.

Napakunot ako ng noo. Pinagtritripan lang yata niya ako.

 Malapit na kami sa gym nang inakbayan niya ako. “See you at Baste and hope we could real buddy in there!”

Nanlaki ang aking mga mata. Nananaginip lang ba ako?

Pagkatapos ng aming graduation ay nakita kong kumaway siya sa akin bago umalis kasama ng pamilya niya. Kinawayan ko din siya kahit medyo nahihiya ako. Naisip ko. Bakit ngayon lang kung kailan magkakahiwalay na kami ng landas? Niyaya na ako nina tatay na umuwi dahil may kaunting salu-salo sa bahay. Proud na proud sa akin noon si James at hawak-hawak niya ang aking medalya. Masayang masaya si nanay at si tatay sa aking nakamit na karangalan.

            First day noon nang first year college ko nang pumili ako ng mauupuan sa likod at malapit sa pintuan. Mahiyain kasi talaga ako kaya iniwasan kong umupo sa harap. Bakante pa ang katabi kong upuan sa kanan ko. Nang dumating ang aming instructor at hawak na niya ang classcards namin ay inisa-isa niyang tinawag ang mga pangalan namin para daw makilala kami by face. Natigilan ako nang tinawag ang pangalang Ronald Cruz.

            “Here ma’am.” Boses malapit sa pintuan. Napalingon ako. Biglang bumilis na naman ang tibok ng aking puso.

“Ayos at umabot.” Pahabol niya na nadinig ng iba naming kaklase kaya sila napatawa. Umupo siya sa tabi ko.

            “Kita mo? Magkaklase tayo di ba?” bulong niya sa akin. Kinikilabutan ako lalo pa’t naamoy ko ang kaniyang pabango. Ni hindi ko siya malingon sa nararamdaman kong nerbiyos.

            Dahil first day namin ay sinabihan kami ng instructor namin na bibigyan kami ng 15 minutes to ask question sa kaniya o sa mga kaklase namin para kahit papaano ay magkakapalagayang loob kaming lahat. Nagsimulang umingay ang buong klase.

            “Kumusta ang bakasyon Jinx”

            “Ayos lang. Ikaw? Kumusta si Jane?” tanong ko.

            “Jane? Ah, si Jane. Yung ex ko. Wala na kami just before our graduation.”

            “Anong nangyari?” tanong ko.

            “Hindi ko pala talaga siya mahal. May gusto ako kaso mukhang kumplikado.”

            “Panong naging kumplikado?” tanong ko.

            “Wala lang. Matagal ko nang crush ‘yun. Siguro, first year high school pa lang kami.”

            “Kilala ko ba?”

            “May kilala ka bang initial na J.R.”

            “Madami” sagot ko.

            “Pinalipat ako ni Mama ng school nang 2nd year high school hanggang third year high school dahil nga nalipat siya ng trabaho. Kaso hindi ko talaga matanggal sa isip ko yung crush ko na ito kaya lumipat ako sa school uli natin. Pero dahil sa kantiyaw ng mga pinsan ko, kasi lahat sila may mga girlfriend na at ako na lang ang wala at dahil na din sa madalas namin nakakasama si Jane na ipapareha sa akin kaya niligawan ko ito bago ang pasukan noong 4th year tayo.”

            “Niligawan mo at shinota ta’s hindi mo naman pala mahal. Kawawa naman ‘yung tao.”

            “Ayos lang kasi siya naman ang unang nagluko. Kaya ako nagkaroon ng dahilan na hiwalayan na lang siya dalawang araw bago graduation natin. Saka alam ko si JR talaga ang gusto ko. Mailap nga lang pero siya ang alam kong mahal ko. Panay ang iwas pero panay din lang ang tingin sa akin. Lagi ko kayang nahuhuli na nakatingin sa akin kaso umiiwas lang talaga siya at iyon ang hindi ko talaga alam.”

            Napalunok ako.

            “May pagkakataon na sana magkakilala kami at maging magkaibigan kung hindi lang dumating si Jane. Nakita ko na siya noon sa canteen kaya gumawa ako ng paraan para may rason na magkakilala kami. Nasobrahan kong ibinunggo ang tray sa kaniya pero siya din pala ay kumilos palapit sa akin kaya hindi ko nakontrol ang pagtapon ng coke sa akin. Sayang ang plano. Dapat no’n siya ang matatapunan ng coke dahil nagkataong may dala akong reserbang uniform na ipapahiram ko sana sa kaniya. At kung sana hindi dumating si Jane. Nagmiryenda na lang sana kami sa malapit na fastfood sa school para kunyari pambawi niya sa kasalanan niya sa akin. Pulido na sana ang plano yun ‘eh! Kaso palpak!”

            Hindi ko alam ang magiging reaction ko no’n. Ni hindi ko siya kayang tignan habang nagsasalita siya. Torpe lang talaga.

            “Mula no’n umiiwas na siya sa akin. Sobrang pag-iwas na parang may sakit akong nakakahawa. Naisip ko na baka naiilang dahil kay Jane o maari ding nagkamali ako ng hinala na may gusto din siya sa akin dahil lang sa mga nahuhuli kong panakaw niyang sulyap at titig sa akin.”

            Sasagot na sana ako pero nagsalita na muli ang instructor namin. Tapos na daw ang 15 minutes. Naisip ko. 15 minutes na agad ‘yun? Tumahimik naman siya at nasulayapan kong nagsusulat hanggang narinig ko ang ginawa niyang pagpunit sa page ng notebook niya. Nilagay niya sa ibabaw ng notebook ko ang natuping papel.

            “Ano ‘to?” bulong ko.

            “Basahin mo. Para sa’yo”

            Binuksan ko at binasa ang laman ng note.

            “Alam kong alam mo na kung sino ang tinutukoy ko. Hindi lang kita crush Jinx. Gusto kita. Mahal kita. Kaya ako sumunod sa’yo hanggang dito. Apat na taon na akong nagtitimpi. Hindi ko na kaya. Gusto mo din ba ako?”

          

            Para akong himatayin sa nabasa ko. Alam kong iba ang mga titig niya sa akin noon ngunit pinilit kong paglabanan dahil nahihiya ako. Siguro dahil din sa natatakot ako kay tatay dahil sa pauli-ulit niyang pangaral sa amin na dapat kung ano ang kasarian namin nang ipinanganak ay dapat ganoon kami paglaki. Bawal ang bakla sa bahay.

Kinilig ako sa nabasa ko.

            “Ano? Sagutin mo!” bulong niya sa akin.

            Nanginginig ang kamay ko. Parang hindi ko kayang isulat ang maikli kong sagot.

            “Oo, noong first year pa tayo. Gusto din kita.”

            Nanginginig ang kamay kong inilagay ang papel sa ibabaw ng kaniyang notebook. Hindi ko siya magawang tignan sa mukha. Nanlalamig na naman ang mga daliri ko.

            “YES!”

            Napalingon ang mga kaklase namin. Ako man din ay nagulat. Ang instructor namin na abala sa pagsusulat sa whiteboard ay napalingon sa amin.

            “Sorry ma’am.” Paghingi niya ng paumanhin.

            “Do you want to share it with us Mr…”

            “Mr. Cruz po… Wala ma’am. Papansin lang po. Pasensiya na. Tahimik kasi.”

            “In that case, I will be assigning you as the first reporter next week.”

            “Patay!” bulong niya.

            “Dito ako, kaya natin ‘yan.” Bulong ko.

Kinindatan niya ako. Sinuklian ko ng matamis kong ngiti.

            Kung gaano katagal ang pagpapakiramdaman namin ay ganoon din kabilis ang mga pangyayari n gaming pagsisimula bilang kami. Nagkaroon agad ako ng boyfriend. Ang kinaganda ay parang magbarkada lang din kami kasi hindi kami halata pareho. Dahil sa pagmamahalang iyon ay natutunan kong suwayin ng madalas ang mga bilin ni tatay. Napadalas na din ang pagtatalo naming ng kapatid kong si James.

Mahal ko si Ronald. Ngunit ang pagmamahal na iyon at ang aking pagkatao ang naging dahilan pala ng pagkawasak ng aking pamilya. Naging mas masalimuot ang lahat sa buhay ko. Naging bahagi si Ronald sa mga panahong halos hindi ko na kayanin ang biglang pagdating ng pagsubok na iyon. Kung gaano kabilis ang pagtatapat sa akin ni Ronald ay ganoon din kabilis ang pagbulusok ang pagkawasak ng aking pamilya.