Regrets (06-10)

by: Jeffrey Paloma

Si Ursula

Natulala ako nang umalis sa harap ng bintana si Kent. Parang nanigas na aking mga pisnging nakangiti.

"Magtigil ka Jarred! Magtigil ka! Hindi ka malandi at hindi ka magsisimulang lumandi ngayon." pangaral ko sa aking sarili.

Nang makapasok ng restaurant si Kent ay tinitigan ko siyang naglalakad papalapit sa amin mula ulo hanggang paa. Parang bumagal ang lahat.

Ang cute ng kanyang ipin. Ang pungay ng kanyang mga matang nangungusap na nakatingin kina Berto at Nina habang kinakawayan sila. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko sa mga sandaling iyon lalung-lalo na nang magtapat ang aming mga titian.

"Jarred, hindi mo ba pauupuin si Kent?" tanong ni Nina na gumising sa aking ulirat. Nataranta akong nag-ayos ng aking gamit na nakapatong sa kanan kong upuan upang ibigay kay Kent ang sa akin.

"Ang bango niya!" ang sabi ko sa aking sarili matapos mapalunok ng sariling laway.

Para hindi ako mahalata'y yumuko na lang akong bagya't tumitig sa ibabaw ng mesa habang nag-uusap silang tatlo. Isang saglit din ang lumipas ngunit wala akong pinakinggan ni isa sa kanilang mga sinasabi. Hindi ko na rin napansin na ako'y pinakikilala ni Nina kay Kent.

"Huy! Jarred!" sabay tapik ni Nina sa aking brasong nasa mesa.

"Ay butike!" ang aksidente kong nasabi sa pagkabigla na hinaluan na rin ng matinding hiya.

"Jarred, si Kent." ang sabi ulit ni Nina. Nakaabot na pala sa akin ang kamay ni Kent na nakikipagkamay. Mabilis kong inabot ang aking kamay na nanlalamig na pala. Doon ko napansin ang malaki at mainit-init na palad ni Kent.

"Di ba ikaw yung kanina sa lobby?" ang tanong ni Kent habang nakangiti pa ring nakatitig sa aking mga matang hindi makatingin ng tuwid.

"Ah.. Oo... Sorry kanina ha? Tanga ko kasi." ang nahihiya kong sagot sa kanya matapos kaming magkamay.

"Familiar ka." ang sabi ni Kent sabay isip kung saan niya ako huling nakita.

"Ah ganun ba? Schoolmates tayo siguro kasi." ang nahihiya kong sagot.

"Hindi sa ganon. Nag-aral ka ba sa Colegio De San Agustin?" tanong pa niya.

"Oo...? P-pero.."

"Sumama ka ba sa choir ng chapel?" ang tanong pa niya. Parang sa pagkakasunod-sunod ng mga tanong niya'y unti-untian ko na siyang natutulungang makaalala.

"P-paano mo...?" natural na ngiti na ang naipakita ko sa mga sandaling iyon.

"Ikaw yung tumutugtog ng church organ minsan tuwing di ka kumakanta sa misa."

"Doon ka rin nag-aral ba?" tanong ko at tumango lang siya.

"So sasama ka na ba, Jarred?" singit ni Nina.

Bigla akong tumayo sa aking upuan at maingat na binitbit ang aking gamit. Pinanood nila ako sa aking ginawa.

"Alis ka na talaga Jarred?" tanong ni Berto. Hiyang-hiya lang akong tumango.

"Sumama ka na Jarred! Please?" ang malakas at nanlalambing na sunod naman ni Nina. Napatingin ako kay Kent at ang nakakatunaw niyang ngiti pa rin ang aking nakita ngunit hindi pa rin ito nakapigil sa akin.

"Sorry talaga, guys. Pakisabi na lang kay Milton na nauna na ako. Baka gabihin na rin ako sa biyahe kaya di ko na siya mahihintay." at naglakad na palabas. Tumayo si Berto sa kanyang upuan at sumunod sa akin. Ang mga titig niya sa akin ay nagsasabing may gusto siyang sabihing napakahalaga, Nang pareho kaming makarating sa entrance ng KFC ay naglakas loob na si Berto na magsalita.

"Saglit! Kailangan mo talaga sumama! Patay tayo this mid-term kung di ka sasama!" napalingon ako kay Berto't tumigil sa paglalakad.

"Di ba tayo-tayo rin ang magkakasama sa grouping sa Production natin?" seryoso si Berto. Tumango lang ako ngunit hindi ko lubos na naiinitindihan ang ibig niyang sabihin sa akin. Siya ang leader namin sa project namin ngayong mid-term sa subject na tinutukoy niya.

"Ngayon tayo gagawa sa pupuntahan natin. Isang bagsak na 'to."

"Palusot ba yan? Alam mo pag sinabi kong ayaw ko ayaw ko. Naguguluhan na ako Berto. Kala ko next week pa natin gagawin yung shoot natin para diyan? Obviously hindi ko dala ngayon ang camcorder ko." nagsisimula na akong mairita at halata na ito sa tono ng pakikipag-usap ko sa kanya.

"Seryoso tol! Hindi na rin kakayanin sa deadline kung next week pa natin gagawin ang shooting. E-edit pa yung video. Wala pa nga akong nahahanap na gagawa noon eh." kita ko na kay Berto ang pag-aalala. Marahil pressured na siya dahil lahat ng pagpaplano ay sa kanya tulad ng pag-aako niya noong una.

"Berto umayos ka nga!" ang agad kong sagot sa kanya. Napalakas ng kaunti ang boses ko. Nakita kong nakatingin sa amin sila Nina nang sulyapan ko sila sa likuran nito.

"Paano naman naisip ng kokote mo ang lakad natin ngayon? Camcorder ko kailangan natin para makapag-shooting talagang pauuwiin mo pa ako ng bahay para lang kuhanin iyon?!" nanggagalaiti na ako sa gigil sa mga sandaling iyon.

"Ilang araw lang may pasok na ulit tayo. Pag dating natin doon sigurado tulog muna ang gagawin natin dahil ako iyon ang balak ko." naging malalim na ang paghinga ko habang kinakausap si Berto. Napansin ko na rin ang sarili ko kaya't tumigil na ako.

"Tol, sorry. Doon ko na lang sana sasabihin sa inyo pagdating natin sana alam mo naman ang magiging reaksyon ni Nina pag nalaman niya."

"Malalaman pa rin naman niya eh!"

"Sorry talaga. Hindi ko naman din ginusto na ako ang na-assign na mag-lead sa group natin eh." sa nahihiya niya pa ring pakiusap.

Hinila ko siya palabas ng University Mall upang doon makausap ng masinsinan nang hindi pinagtitinginan. Sa tapat ng entrance ng U.M. salubong ang kilay kong sinimulan ang aming pag-uusap.

"Berto, hindi ako makakasama kasi una sa lahat kulang ang dala kong pera. Pangalawa, uuwi pa ako ng bahay anong oras na para kunin lang ang camcorder ko...? Saan ba tayo pupunta?"

"...Sa ...Nasugbu, Batangas tol."

Agad nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Batangas?!!!" ang sa gimbal ko. Tumango lang siya't napangiti.

"Nasugbu?!!!" tanong ko pa at muli ay tumango lang siya.

Unang pumasok sa isipan ko sa mga oras na iyon ay ang tagal ng biyahe ko papunta sa amin at ang kung may masasakyan pa ako palabas ng lugar naming pauwi lahat ng mga nakatira pagsapit ng alas nueve. Saglit akong nag-isip habang pinanonood lang ako ni Berto na medyo kabado sa aking magiging sagot.

"Paano na to? Papayag kaya si mama?" ang pagtatalo ko sa aking isipan.

"Sorry talaga hindi pwede. Biglaan ito hindi rin papayag nanay ko." sagot ko sa kanya sabay ng aking pag-iling.

"Tol naman! Gusto mo daan muna tayo sa inyo para ipaalam ka namin. May sasakyan naman naman si... "

"Nakakahiya!" agad kong sabat sa kanya.

"Alam mo ba na mababa pa sa dalawang oras ang biyahe ko lagi pauwi? Wala pang traffic yon! Anong oras na tayo makakarating sa pupuntahan natin? Nakapagpa-reserve ka ba?"

"Grabe pala biyahe mo. Mag-dorm ka na kasi!" pauna niya sabay tapik sa aking balikat. Alam kong pinangingiti niya lang ako pero hindi ko iyon magagawa sa tindi ng pagkainis ko sa kanya.

"Sabihin mo yan sa nanay ko. Gustong-gusto ko na pero ayaw talaga niya. Kuripot ang nanay ko sobra." ang agad kong sagot sa payo niya. Natawa si Berto at napakamot ng kanyang ulo.

"Oo, wala na tayong problema sa venue. Share holder sila mommy ng pupuntahan natin." napaisip naman ako kung saang gigilid na resort sa Nasugbu ang tinutukoy niya. Minsan na rin akong nakapunta roon kasama si Mickey noong bata pa kami kaya't sa mga oras din na iyon ay ipinanalangin ko na sana'y sa ibang resort kami pupunta. Masyadong maganda ang nakaraan ko sa lugar na iyon at ayaw kong magbalik ang lahat sa akin sa mga sandaling makita ko ang bawat sulok ng resort na iyon.

"Saan ba doon?"

"Sa Canyon Cove." sa sagot ni Berto na nagpalagay sa akin.

"Magkano ambag ko?" sagot ko agad sa kanya.

"Ikaw bahala 'tol. Basta dadalhin natin ang camcorder mo ha?" sagot niya.

"Five hundred!" nakangiti kong sinabi at dinugtungan pa agad ng "Ipapaalam niyo ko kay mama at kailangan kumbinsihin niyo siya."

"Deal!" sabay abot niya ng kamay sa akin na agad ko naman kinamayan.

Dumukot ako sa aking bulsa't kinuha ang kaha ng sigarilyo na nalukot at naipit na sa aking maong. Mga ilang stick na lang marahil ang laman nito. Nang ilagay ko sa aking mga labi ang aking nakuha sa kaha'y agad kumapkap si Berto ng lighter sa kanyang bulsa. Agad niyang sinindihan ang aking sigarilyo.

"Kababata mo pala si Mickey no?" ang tanong niya. Hindi ko alam kung interesado talaga siyas a topic na iyon o wala lang siyang maisip na mapag-uusapan naming iba sa mga sandaling iyon.

Habang kami'y nag-uusap ni Berto sa harapan ng U.M. tungkol kay Mickey ay saktong tumigil ang kotse nito sa aming harapan. Marahang bumaba ang salamin nitong tinted at bumungad sa amin ni Berto ang nakangiting si Mickey. Mukhang siya na lang ang sakay ng kotse sa mga sandaling iyon.

"Jarred! Uwi ka na?" pasigaw niyang tanong sa akin. Nagkatinginan kami ni Berto saglit bago ko siya binalikan at umiling.

"Tara na! Sakay ka na! Uuwi muna ako sa atin bago ako dumiretso sa shoot mamaya. Matagal na rin ako hindi dumadayo doon. Kakamustahin ko na rin si tita." sabi ni Mickey.

"Nasa bahay na siguro si mama pag dating mo. Mauna ka na. May lakad ako. Salamat na lang." ang plastik kong sagot sa kanya tulad ng aking ngiting ipinapakita.

"Anyway, as I was saying, kakilala ko lang si Mickey." ang pagpapatuloy ko sa usapan upang kunin ko ang pansin ni Berto upang umalis na si Mickey. Alam kong di ko naitago maigi kay Berto na ayaw kong kausapin si Mickey at kita ko ito sa kanyang mukha.

Trenta minutos din marahil ang nakalipas na kami'y nag-uusap ni Berto sa labas at umabot na sa kung anu-ano ang aming napag-uusapan. Mga walang katuturan na mga bagay na aming napupuna sa mga taong nagdaraanan na aming pinipintasan at tinatawanan.

Nalingat saglit si Berto sa dako nila Nina at nakitang nagkakamabutihan ang dalawang nag-uusap at nagtatawanan din. Seloso si Alberto "Berto" Balagtas. Isa sa mga natitira marahil na lalaking nakilala ko na iibig lang sa iisang tao't di na titingin sa iba. Sa La Salle pa naman, bukod sa may mga naggagandahang lalaking mukhang babae na sa kinis at puti ay nakakarami pa rin ang mga maririkit na dilag.

"T-tol, pasok na tayo sa loob doon na lang natin hintayin si Milton." sabi niya habang nakatitig sa dalawa. Agad ko naman siyang hinila papasok sabay ng pagtapon ko sa kalsada ng aking halos naubos nang ika-apat na stick ng yosi.

Nauna si Berto sa paglalakad. Nang makaupo siya sa tabi ni Nina'y agad niya itong nilambing balak ipakita kay Kent ang pagmamahalan nila. Nangiti lang akong di makatingin sa dalawa nang makaupo na ako sa tabi ni Kent.

Ilang saglit pa ang lumipas. Naiilang na kami ni Kent sa ipinapakita ng dalawa. Maya-maya'y nagkakatinginan kami ni Kent at nagkakangitian na lang. Napaka-awkward ng sandaling iyon at nakahinga na lang ako ng maluwag at marahil si Kent na rin nang dumating na si Hamilton kasama ang hindi namin inaasahang kadikit niya sa pagkakataong ito.

Nakabihis na siya ng shorts at shirt na panlakad. Havaianas na sinelas ang kanyang sapin sa paa. Tulad niya, ganoon din ang suot ng kuya niyang si Angelito na bihirang-bihira pa naming nakikita. Parehong may backpack sa likuran ngunit ang kay Angelito ay mas malaking di hamak at mukhang mas maraming laman dahil sa naghihimutok na ang itsura nito.

Napatitig si Nina, Berto, at ako sa kanilang dalawa. Gulat na magkasama ang magkuya. Si Kent naman ay nakatingin din ngunit nakangiti lang dahil sa hindi naman niya kilala ang dalawa.

"End of the world na ba?" ang drama ni Nina.

"Eh si kuya eh! Nasa bahay na pala nung nagpaalam ako kay mommy sinabi niya na sasamahan niya ako kaya eto kasama siya ngayon..." nahihiyang sagot ni Hamilton habang kumakamot sa kanyang ulo. "Utos ni mommy eh. Pasensiya na guys."

May evil smile lang si Angelito sa mga sandaling iyon.

"Nasaan na ang ate mo, Nina?" ang tanong ni Hamilton.

"Susunod na lang daw siya may tinatapos lang sila. Promise! Susunod iyon." sabi ni Nina habang nakangiti kay Hamilton na parang gustong magsalubong ang mga kilay.

"Jarred, nasa bag ni kuya yung ipapahiram ko sa iyo." ang sabi ni Angelito sa akin. Di ko alam kung ako lang ba pero parang fine-flex niya ang maskuladong braso niya na bitbit ang bag niyang nakasabit lang sa isa niyang balikat.

"Sorry, Hamilton pero hindi na rin kailangan. Ang talino kasi nung isa diyan." sabi ko kay Hamilton paiwas sa aking napansin kanina sabay tingin kay Berto.

"Berto sabihin mo na ang plano mo ngayon."

Napakamot ng ulo si Berto't nakangisi kay Nina.

"Umm... Guys, ngayon na rin ang... shooting natin for the project... D-dadaan... tayo kina Jarred sandali para ipaalam natin siya sa..." ang nauutal niyang pauna.

"Kent, pwede ba tayo dumaan muna sa amin. Nasugbu naman iyon madadaan tayo doon." sabat ko kausap si Kent. Pansin kong nahihirapan si Berto. Nangsasalubong na ang mga kilay ni Nina habang nakatitig kay Berto at kinukurot ito sa tagiliran.

"Nasugbu?! Saan iyon?!" ang gulat na reaksyon naman ni Hamilton.

"Batangas!" sagot sa kanya ni Angelito.

"Anyway, ayun nga, nakakahiya sa iyo Kent pero ako na lang nagsasabi. Kukunin din namin kasi sa bahay yung camcorder ko. SLEX ka na lang dumaan iwas traffic pa sa Coastal pati sa Aguinaldo highway. Bacoor, Imus, Dasma, traffic doon." sa medyo mas malakas kong boses. Sa mga sandaling iyon ay talagang nanginginig ako sa kaba at ang lakas ng kabog ng dibdib ko habang kinakausap ko si Kent. Ang hiya na nakikiusap ako sa ngayon ko lang nakilala at ang matinding kilig na dala ng pagkabighani sa napakaganda niyang mga mata't ngiti.

"Okay lang. Sige, ikaw na lang mag-guide sa akin sa daan pagpasok ng SLEX hindi ko kasi kabisado ang daan papunta sa Tagaytay kung doon dadaan." ang sagot niyang nakakakiliti sa aking mga tenga. Lalo akong binalot ng matinding kilig sa buong katawan nang marining kong muli ang boses niyang malalim. Natulala akong saglit at natauhan.

Nagtungo kami sa parking lot kung saan naroon ang Mazda 3 na asul ni Kent. Sa aming paglalakad, magkasabay kami ni Kent, ganun naman ang magkapatid na kasunod namin at ang nahuli ay sina Nina at Berto na nagtatalo. Kahit hinaan nila ang kanilang boses ay dinig pa rin namin ang mga gigil na salita ni Nina at ang malayang daing ni Berto sa bawat kurot nito.

Nang marating namin ang kotse'y isang pindot lamang sa itim na remote na dala ni Kent at bumukas na ang lock ng mga pinto nito. Nagmamadaling ipinasok ng magkapatid ang kanilang dala sa compartment ng kotse bago sila Nina at Berto. Unang pumasok ang dalawang makapatid sa bandang likuran. Napilitang kalungin ni Berto si Nina. Ako naman, mabagal at mahinhin na sa mga sandaling iyon na binuksan ang pinto sa katabing upuan ng driver. Kulang na lang talaga suklayin ko pa ang buhok ko sa taas ng aking tenga habang paupo ako sa upuan. Ewan ko ba kung ano ang pumasok sa akin sa mga sandaling iyon. Basta ang kumportable lang ako sa mga naging galaw ko ay ang di ko maibabang mga ngiti.

Lumingon muna si Kent sa likuran matapos ito pumasok ng sasakyan at tinignan ang aming mga kasama.

"Okay lang kayo diyan?" tanong niya at tumango lang sila ng sabay. "Matagal at malubak ang biyahe natin. Huwag kayo gagawa ng baby ha? Maawa kayo sa kotse ko at sa magiging anak niyo." biro niya kay Nina habang nakabalot sa kanyang puson ang mga bisig ni Berto bago humarap sa manibela at paandarin ang makina. Ako lang ang tumawa sa biro ni Kent. nang mapansin ko ito'y tinigil ko ang aking pagtawa ng isang buntong hininga.

Tahimik ang lahat habang nasa biyahe. Nakatulog na ang mga nasa likuran habang ako'y tahimik na pinagmamasdan lamang ang tanawing aming nadaraanan. Kumuha si Kent ng isang disc sa booklet ng mga CD niya na nakapatong sa tabi ng kambyo at pinatugtog. Hindi ko inaasahan na classical music ang papatugtugin ng isang tulad niya. Love song na piano solo pa.

Dahil sa ako'y mahilig din sa classical music bukod sa tumutugtog ng piano, nadadala ng tugtog ang aking damdamin at madali kong nababasa ang ibig ipahatid ng kumpositor o musikerong tumutugtog ng isang piyesa. Ang isang love song ay maaring magdala ng inspirasyon sa pag-ibig kung tutugtugin ng normal ayon tempo at ng iba pa sa isang music sheet ngunit bagalan mo lang ito ng kaunti at magiging iba na ang tingin ko dito. Maaaring masira ang dating nito sa akin o kaya nama'y makaramdam ako ng matinding pangungulila.

Sa pagkakataong ito, matinding pangungulila sa pagmamahal ang aking naramdaman. Hindi ko napigilang lumuha. Nang suminghot ako'y sumulyap si Kent sa akin.

"Okay ka lang?" tanong niya. Tumawa ako ng pilit at saglit bago suminghot muli habang pinupunasan ang aking pingi.

"Oo. Sinisipon na yata ako."

"Gusto mo hinaan natin ang aircon?" nakatutok nga naman kasi sa akin ang vent at todo buga ang lamig mula dito sa aking mukhang nilalamig na rin. Sa totoo lang, gusto ko nga ang nilalamig ako. Hindi ko alam pero mas gusto ko ang pakiramdam na ganoon.

"H-hindi.... okay lang ako. Mawawala rin ito mamaya. Runny nose lang." at suminghot pa akong mulit.

"Tissue?" sabay kuha niya sa isang rectangle na plastic na blue ng tissue na may nakausling isang sheet sa tuktok nito at inabot sa akin habang nakatitig pa rin sa aming dinaraanan.

"Thank you." at kinuha ko ang nakausling tissue upang ipamunas agad sa aking uhog na di ko na mapigilan.

"Gusto mo matulog din muna? Quirino avenue pa lang naman tayo." alok niya.

"Hay kuya... How thoughtful! How Goldilocks! Bigyan mo ko ng flowers papakitaan kita ng tears of joy. Dali!!" sigaw ko sa aking isipan.

"Di na. Okay lang. Di rin naman ako sanay matulog sa biyahe." sagot ko. Parang napalalim ko rin ang tinig ko ng di sinasadya. Di ko alam kung nahahawa lang ako sa boses niyang modulated siguro o nagpapakapamintang todo nanaman ako para pagtakpan ang kilig ko.

Nasa kasagsagan na ang moment na iyon para sa akin nang biglang tumunog ang aking telepono. Agad akong nainis habang nagmamadaling kinukuha ito sa aking bulsa dahil sa lakas ng tunog nito'y nagising ang iba naming mga kasama. Natataranta ako at naiinis sa kung sino man ang tumatawag sa aking telepono sa mga sandaling iyon.

"Bwisit naman sino ba 'to?!" sabi ko sa aking sarili. Agad kong sinagot ang tawag ng hindi tinitignan ang caller ID.

"Hello?... Ma!... Oo, pauwi na po. Pero ma... magpapaalam kasi ako sa iyo. Di ba sabi ko gagawa kami ng project? Sa Nasugbu pala kami... Sa Canyon Cove... Oo." ang mahina kong pakikikipag-usap kay mama sa kabilang linya. Pumikit muli ang aming mga kasama habang si Kent naman ay maya't-mayang tumitingin sa akin. May kalakasan kasi ang boses ni mama at naririnig na ng mga kasama ko marahil ng malinaw ang mga sinasabi niya. Pansin na rin nila siguro ang unti-unting pagbilis ng pagsasalita ni mama habang siya'y naiirita.

"Gastos nanaman?! Sigurado ba kayo sa mga ginagawa niyo?! Kung malaman ko lang na hindi tungkol sa school ang lakad niyo malilintikan ka sa akin!" ang malakas na sinabi ni mama na alam kong naintindihan ni Kent dahil natawa siya kay mama.

"... Kasama ko sila ngayon para ipaalam ako. Gagamitin namin yung camcorder at kukuha na rin ako ng damit ko. Mga dalawang araw kami doon... Sa bahay na lang natin pag-usapan... " at ibinaba ko na ang kanyang tawag. Nagkatinginan kami ni Kent at nahihiya akong nginitian siya.

"Terror ba mama mo?"

"Sa akin lang. Mabait yun."

"Parang mommy ko rin pala. Bakit kaya ang mga nanay ganun no?" at natawa ako sa kanya. Hindi na lang ako nagsalita. Binabalot nanaman ako ng kiliti. Mahirap na kung bigla akong bumigay.

Nakarating kami sa bahay matapos ang dalawang oras na biyahe. Nauna akong bumaba ng kotse upang mapagbuksan kami ng gate. Nakita kong naka-park sa harapan ng kotse ni Kent ang kotse ni Mickey. Nag-uunat ang lahat ng aking kasama matapos lumabas ng sasakyan at natatawa akong tignan sila. Hindi ko naman naalis sa aking isipan na marahil ay nasa silid ko na si Mickey sa mga sandaling iyon.

"Grabe ang layo pala ng uwian mo!" ang sabi ni Angelito.

"Sanayan lang yan." sagot ko sabay ng paglangitngit ng aming gate na kulay puti na binuksan ni ate Anne. Dumungaw siya sa awang ng pinto habang binubuksan ito.

"Si mama?"

"Ay kakarating lang baka nagbibihis na sa kwarto niya."

"Ate ipaghanda mo kami ng meryenda. Aalis din kami may kukunin lang ako."

Tumabi si ate Anne at nauna akong pumasok. Sumunod sila sa akin sa paglalakad habang isa-isa silang tinitignan ng aming kasambahay. Una si Hamilton na papasok ng pinto at kasunod niya si Angelito. Napansin kong inaalis niya ang kanyang suot na tsinelas sa door mat matapos magpagpag.

""Huwag mo na alisin yan! Ano ka ba, Milton?" ang sabi ko at napatingin siya.

"Nakakahiya eh. Ang kintab halos lahat ng nandito sa bahay niyo. Baka madumihan ko yung sahig." at muli niyang sinuot ang kanyang tsinelas at naglakad.

"Upo muna kayo diyan. Saglit lang ha?" Sabi ko sabay turo sa aming sala set na gawa sa narra na may magagandang ukit. Sa pagpasok nila sa sa sala ay pinagmasdan nila ang aming bahay. Puti ang kulay ng pintura ng aming sala. Sa magkabilang tabi ng aming sala set ay may maiit na mesang gawa rin sa narra at sa ibabaw nito ay may malaking vase na galing tsina na nilagyan ng mga pink na chrysanthemum.

"Ma!... Ma!" ang sigaw ko habang mabilis na umaakyat ng hagdan patungo sa mga kwarto. Nang marating ko ang pinto ng kanayng silid ay mabilis kong kinatok ito.

Ilang saglit lang ay pinagbuksan na niya ako ng pinto.

"Ma, nasa baba na sila naghihintay. Aayusin ko lang yung mga gamit ko aalis na rin kami agad." ang mabilis kong paalam sa kanya.

"O heto." sabay abot niya sa akin ng isang credit card na may nakalagay na pangalan ko. Nagulat ako't natuwa ngunit pinigilan ko ang sarili kong ipakita kay mama ang aking reaksyon.

"Card?"

"Supplementary card. Ikaw na bahala. Kailangan mo an gumamit niyan basta limitahan mo sarili mo sa paggamit dahil ibabawas ko sa allowance mo ang pambabayad ko diyan." ang tila kunsumido niyang sinabi.

"Magkano tira sa baon mo?" dagdag niya. Nilabas ko ang wallet ko at ibinigay sa kanya. Binilang niya ang laman nito at kumuha ng pera sa kanyang bulsa at nilagay ito sa wallet bago ibalik sa akin.

"One thousand lang lahat ng pera ko? Dalawang araw sa Canyon Cove?"

"May card ka na. Gamitin mo."

"Ma... " may sasabihin pa sana ako pero hindi ko na lang itinuloy at naglakad papunta sa aking silid.

"Pinaghanda ko na si Anne kanina pa ihahanda na lang sa hapag ang pagkain. Dito na kayo maghapunan." sabi niya nang marating ko ang tapat ng aking kwarto.

"Huwag na. Kailangan na namin umalis agad. Baka gabihin kami sa kalsada alas otso na oh." sabi ko sa kanya sabay turo pa sa aking relo.

"Nandiyan na nga pala si Makoh sa kwarto mo hinihintay ka." pahabol niya. Natigil akong nakahawak sa doorknob.

"Kabisado mo pa rin talaga takbo ng utak ko." sabi ko sa aking isipan patukoy kay Mickey.

Nang buksan ko ang pinto'y agad na lumabas ang lamig gawa ng airconditioner na may halong amoy ng pabango ni Mickey. Napalingon siya sa akin mula sa panonood niya ng telebisyon habang nakadapa sa katapat nitong kama. Hindi ko siya tinignan sa halip ay nagpatuloy lang ako sa paglalakad patungo sa aking damitang built-in sa pader ng aking silid.

"Saan ang lakad niyo?" habang hinahalungkat ko ang aking mga nakatuping mga damit. Hindi ko siya sinagot.

Sa kalagitnaan ng pamimili ko ng aking damit ay hinila ko ang malaking bag na walang laman na nakalagay sa ilalim na banda ng cabinet. Doon ko isinaksak ng mabilis ang ilan sa mga napili ko na. Para akong maglalayas sa ginagawa ko dahil walang ingat kong paglagay ng aking mga damit.

"Sino mga kasama mo?" tanong niya habang pinanonood ako. Hindi ko pa rin siya sinagot sa halip ay pumunta ako sa shower upang kumuha ng toiletries sandali at bumalik sa aking damitan.

"Galit ka pa rin ba sa akin, Jarred?" tanong niya habang kinukuha ko ang aking mga tsinelas sa ibaba kung saan nakalagay ang mga sapatos kong nakakarton. Natigil akong saglit sa tanong niya.

"Para kang tanga Mickey para tanungin mo ako ng ganyan." sagot ko sa aking isipan.

"Labas ka muna. Magbibihis lang ako." maayos kong paki-usap sa kanya.

"Ngayon ka pa nahiya sa akin." ang natatawa niyang sagot sa akin.

"LABAS!" ang sigaw ko sabay turo sa pinto nang hindi siya hinaharap. Ilang saglit niya akong pinagmasdan bago marahang umupo sa gilid ng kama at isinuot at kanyang sneakers sa gilid ng kama. Tahimik siyang lumabas ng aking kwarto. Ang bilis ng tibok ng aking dibdib sa mga sandaling iyon.

Nang makapagbihis ako'y binitbit ko ang aking malaking gym bag palabas. Sa gilid ng pintuan nakasandal si Mickey at naghihintay. Nagkatitigan kaming saglit nang makalabas ako ng pinto at biglang inisnab. Kita ko sa mga mata ni Mickey na may gusto siyang sabihin at alam ko na ang pag-iwas ko sa pagkakataong magkausap kami ay matinding parusa na sa kanya. Nagmamadali akong bumaba sa sala at naabutan kong pinaghahatian nila ang dalawang bote ng isang litrong softdrinks at brazo de mercedes na uwi marahil ni mama para sa akin.

"Tirahan niyo ko ha? Paborito ko yan. Papatay ako para sa isang slice ng brazo." ang biro kong sinabi sa kanya habang bumababa ng hagdan. Matapos marinig ni Hamilton ang aking sinabi ay kumuha pa siya ng dalawang slice mula sa puting tray ng brazo de mercedes.

"Oy! Milton! Dalawa na lang yan oh! Tatlo na yang nasa platito mo!"

"Sorry paborito ko rin 'to!" sabay dila niya bago sumubo ng kapiraso.

"Guys, gusto niyo muna magdinner dito bago tayo umalis o baunin na lang natin?" tanong ko kahit sa gilid ng isipan ko'y gusto kong makaalis na kami.

"Ano ulam?" tanong ni Angelito. Tumingin ako sa bandang patungong kusina at tinanong si ate Anne.

"Ate! Ano ulam?"

"Hotdog!" sagot niya tulad ng aking inaasahan. Eighty percent ng nasa freezer namin ay hotdogs lang na nagkakaiba sa brand at flavor.

"Hotdog daw. Ano? Pabaon na lang natin?" sabi ko naman sa aking mga kasama kahit alam kong narinig nila ang sagot ng aming kasambahay.

"Oo, matagal din ang biyahe doon na lang tayo kumain." sagot naman ni Berto. Muli akong lumingon sa dakong papuntang kusina at sumigaw muli kay ate Anne na ipagbaon na lang kami ng hapunan.

Samantala sa aking likuran na hagdan ay di ko napansin na pababa na si Mickey. Nakatingin lang silang lahat sa kanya at isa-isa kong napuna kung saan sila nakatingin kaya't napalingon din ako sa aking likuran.

"Saan ang lakad niyo?" tanong niya sa aking mga kasama. Mabilis na nagliwanag ang mukha ni Hamilton nang makita siya.

"Idol sa Canyon Cove kami pupunta gusto mo sumama?" mabilis niyang sagot. Hindi ko na alam kung saan tutungo ang usapang ito ngunit masama na ang kutob ko.

"Sama ka!" supporta pa ni Nina kay Hamilton. Hindi ko na naitago ang biglang seryoso ng aking mukha. Napatingin sa akin si Hamilton at nagkatinginan pa kami.

"Ah, doon din ako pupunta ngayon eh. May shooting kami doon para sa susunod na episode ng..." natigil si Mickey sa pagsasalita nang bigla akong lumakad papunta sa kusina matapos bitiwan ang aking bag sa sahig at bumagsak ng malakas. Sinundan nila ako ng tingin sa pagkabigla.

"Sinusumpa ko talaga ang araw na ito! Bwiset!" sigaw ko sa aking isipan sa matinding panggagalaiti sa nangyari sa buong araw at ang pwedeng mangyari sa mga susunod pa.

Iritado ngunit nagawa kong tulungan si ate Anne sa paglalagay ng pagkain sa mga malaking tupperware. Nagulat siya sa aking pagpunta roon at sa aking ginagawa na bihirang-bihira ko gawin.

"Bakit nakasambakol ang mukha mo, Jarred?" tanong niya matapos matigil sa paglalagay ng kanin nang ako'y dumating.

"Wala. Bakit pa kasi pumunta yang Mickey na yan dito." sagot ko habang padabog na inilalagay sa isang lalagyan ang mga naprito na niyang mga hotdog.

"Di ba best friends kayo dati? Bakit parang galit na galit ka sa kanya ngayon? Ang tagal na niya di pumupunta dito. Ang gwapo na niya ngayon lalo." sagot niya.

"Pakisamahan na lang ng plastic na tinidor at kutsara. Bibili na lang kami sa labas ng maiinom namin." sagot ko na lang upang umiwas sa topic. Tumigil na ako sa aking ginagawa at umupo na lang sa ibabaw ng counter at tahimik siyang pinanood sa kanyang ginagawa. Nang matapos, kasama ko siyang lumabas ng kusina papuntang sala dala ang aming pagkain. Inabutan namin silang kasamang nakaupo sa sala si Mickey at mukhang masarap ang kwentuhan tungkol sa showbiz. Napansin kong kalong ni Mickey ang aking bag.

Mabilis na tumayo si Kent sa kanyang upuan at kinuha mula sa akin ang aking bitbit. Salubong ang kilay ni Mickey nang makita ko siyang nakatingin sa likod ni Kent. Tumayo na ang iba naming kasama tanda na aalis na kami at lumabas ng pintuan .

"Aalis na rin ba kayo?" tanong ni Mickey kay Hamilton at nakangiting tumango ito sa kanya.

"Sa akin na sasabay si Jarred." ang sabi niya sa lahat.

"Hamilton ikaw na lang sumabay kay Mickey ako kasi magtuturo ng daan palabas dito puntang Tagaytay."

"Pare..." tapik ni Mickey sa likod ni Kent na palabas na sana. "Sunod na lang kayo sa amin ako na bahala sa daanan."

"Tama! Para maluwag na sa kotse ni Kent doon na lang din ako sa kotse ni idol!" ang masiglang sabat naman ni Hamilton.

"Sorry. Nasa rear seat yung mga damit ko hindi ka makakaupo doon." sagot naman ni Mickey sa kanya sabay akbay ni Mickey sa akin nang magkasabay na kami palabas ng pintuan. Wala akong nagawa.

Sa aming paglalakad palabas papunta sa kotse ni Mickey ay may tumawag sa aking pangalan. Isang binatang batak sa gym ang katawan na may morenong kutis ang nakita ng lahat na naglalakad papalapit sa akin.

Itutuloy. . . . . . . . . . . .

jeffyskindofstory.blogspot.com

by: Jeffrey Paloma

Sina M1 at M2

"Jarred!" ang sigaw ng kaibigan ko dito sa amin na si Gardo "Ursula" Salvador. Abot sa balikat ang maalon niyang itim na buhok. Makapal ang kanyang labing terno ang kulay sa kanyang kutis. Isang gym instructor sa kabilang village at tanging ako lang ang nakakaalam ng matagal at pinakaiingatang lihim sa barangay namin tulad ko ngunit mas malala lang ang sa kanya.

"Ay.. Ursu.. Ah... Gardo! Yung ano.. Ahm... Text na lang kita ha? Huwag muna ngayon may lakad kami." ang sabi ko sa kanya ng malakas bago pa siya makalapit sa amin. Pilit kong ipinarating sa kanya ang aking nais sa aking mga mata sa pagtitig sa kanya at bahagyang pagkunot ng aking kilay at noo. Naginhawaan naman ako nang nanlaki ang mata niya at lumakad palayo.

"Sino yun?" tanong ni Mickey matapos buksan ang lock ng kanyang kotse tulad ng kay Kent gamit ang maliit na remote na keychain.

Di ko siya sinagot. Agad akong pumasok sa kotse at isinara ang pinto. Kinuha ko sa aking bulsa ang aking music player at agad na nagpatugtog ng malakas pagkasaksak ko ng mga earphones sa aking mga tenga bago pa makapasok si Mickey. Inilagay niya sa likurang upuan ang aking bag kasama ng kanyang mga gamit bago umupo sa loob.

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana sa mga halaman sa harap ng aming bakuran. Gusto kong ipakita kay Mickey na ayaw na ayaw kong makipag-usap sa kanya.

"Daan muna tayo sa libingan ni daddy sandali ha? Ang tagal na rin kasi nung bumisita ako nung huli… Naaalala mo pa ba yon? May naaalala kasi ako na nangyari doon eh." ang sabi niyang tinapos ng isang biro kahit umaasang hindi ako sasagot. Naalala kong anniversary pala ngayon ng kamatayan ng daddy niya. Ang araw na nakilala ko si Makoh.

Nanumbalik sa akin ang araw na iyon. Gusto kong ngumiti ngunit pilit kong itinago ito sa mga sandaling iyon. Hinding hindi na niya ako mapapangiti at ipagkakait ko sa kanya ang pagkakataong mapangisi man lang niya ako. Tandang-tanda ko pa rin ang lahat.

Ang Nakaraan - Ang Libing

Narating na namin ang bukana ng libingan na nasa gilid lang ng highway. Ang entrance ng libingan ay may dalawang kongkretong poste lamang na bitak-bitak na. Wala itong bakuran kaya alam na alam ng mga daraan dito na isa itong libingan. Halos umabot na sa kalye ang mga nagkapatong-patong na mga nitso rito na tinubuan na ng maraming talahib sa bawat bilad na pisngi ng lupang kinatitirikan ng mga ito.

Lumapit kami sa likod ng karo bago pa ito buksan ng mga maglilibing sa tatay ni Makoh. Mahigpit ang kapit niya sa aking kamay sa mga sandaling iyon habang ang isang kamay niya'y nakayakap sa baywang ng kanyang ina. Muling umiyak si Makoh sa paglabas ng kabaong sa kotse. Sa pagkakataong ito; mas malakas, mas nakakaawa. Walang tinig na lumalabas sa nakabuka niyang bibig kahit na namumula na ang kanyang leeg na pinangitaan na ugat. Nagsimula na rin mamuo ang aking mga luha habang pinanonood siyang nakatingin sa binubuhat na labi ng kanyang ama. Sa isang iglap, kumalas sa aking kamay at sa kanyang ina si Makoh at nagmamadaling tumakbo papunta sa mga magbubuhat ng kabaong. Isa-isa niya itong pinaghahampas ng kanyang mga nakasarang maliliit na kamao. Natigil ang paglakad na sana ng mga maglilibing at napatingin sa kanya.

Nabitiwan ni Nalani ang kanyang payong. Napasugod siya sa kanyang anak at niyakap ito mula sa likuran ng mahigpit upang mailayo.

"Tama na anak. Magpapahinga na si daddy mo." sabay tulo ng kanyang mga luha. Unti-unting kumalma si Makoh at nagsimula na ang parada pababa ng burol na libingan.

Madulas ang daan papasok sa libingang itinayo sa matarik na gilid ng bundok at walang maayos na daanan dahil sa puno na ito ng libingan. May iisa lang at mayroon din namang umabot na sa limang patong ng nitso sa kaliwa't kanan. Ang ila'y bukas na marahil sa ninakawan na ito o talagang marupok lang ang pagkakagawa sa nitso tulad ng karamihan dito. Walang nagawa ang ibang mga nakikilibing kundi ang magpaiwan sa gilid ng kalsada. Si mama at ako kasama nila Makoh at ng ibang nakilibing ay hindi nakaiwas na tumawid mismo sa ibabaw ng mga nitso.

Para akong ninja sa mga sandaling iyon matapos kong bumitiw sa aking ina. Natuwa ako sa paghakbang at pagtalon sa mga nitso. Hindi ako magawang habulin ng aking ina sa bilis ng aking galaw. Nag-alala ang mga nakakita dahil baka ako'y madulas at mabagok pero wala rin silang nagawa. Gusto ko kasing sabayan ang naununang mga nagdadala ng kabaong.

Nang maabot ko ang hukay kung saan ilalapag ang kabaong ng tatay ni Makoh ay nanlaki ang mga mata ko sa aking nakita sa gitna at tumawa ng malakas.

"Mga manong! Huwag! May tumae dito oh!" sabi ko sa mga maglilibing sabay turo ko sa malaking umpok ng kulay berdeng dumi. Sa lakas ng boses ko'y narinig ng papalapit pa lang na maybahay ng namayapa at ng aking ina. Sabay silang nagulat at napatakip pa ng bibig. Nagmamadaling lumapit si Nalani at tinignan ang paglalapagan ng kanyang mister at di nakapagsalitang nakipagtitigan sa mga bumubuhat sa kabaong.

"Kuya, baka pwede naman po nating… Ah…" ang di niya tiyak na sinabi sa mga ito. Lumapit sa akin si Makoh sa mga sandaling iyon at nakisilip sa aking nakita habang ako nama'y tumitingin sa mga nakapaligid na nitso. May nakita akong malaking butas sa katabing nitso.

Dahan-dahan akong yumuko ito at sinilip. Unti-unti kong naaninag ang puti at bilugang bagay sa loob nito na may mga nakdikit na dumi at itim na hibla. Para itong gilid ng palayok sa sa tabi nito ay may telang brownish na. Habang kinikilala ko kung ano ang aking nakikita'y tinatapik na ako ni Makoh ng mabilis sa aking likuran. Nang matanto ko na isang bungo ang aking nasisilayan, sa pagkabigla'y napahakbang ako ng patalikod at napaigtad.

Huli na nang ako'y mahulog sa butas na lalagyan ng labi ng ama ni Makoh. Sa bilis ng mga pangyayari ang nakita ko na lamang ay ang pader ng putik sa aking harapan nang ako'y lumagapak patagilid sa ilalim ng hukay. Pinilit kong bumangon agad. Pagkaupo ko'y naamo'y ko agad baho ng kanina'y umpok ng dumi na aking tinatawanan kanina na ngayo'y nagkalat na sa aking dibdib.

Sa mga sandaling iyon ay unti-unti kong naramdaman ang matinding sakit na dala ng aking pagkabagok hanggang sa nawalan na lang ako ng malay.

Nagising ako sa halimuyak ng malakas na amoy ng ospital. Alam ko agad kung nasaan ako dahil kakaiba man pero paborito ko ang amoy sa loob ng ospital. Nanatili lang akong nakapikit habang nakahiga sa napakalambot na kama at sinundan ang aking naririnig na usapan sa aking tabi.

"Doc, ano po ang result ng X-ray ng anak ko? Magkakamalay na po ba siya?" ang tinig ni mama sa aking bandang kaliwa.

"Wala naman pong problema. Normal ang lahat at wala naman pong fracture ang anak niyo kahit sa CT scan ng ulo niya. Normal din po ang brain activity niya ayon sa isa pang test. Nawalan lang po siya ng malay dala ng shock sa pagkabagok." ang wika naman ng isang lalaking napagtanto kong matanda sa boses pa lamang.

Matapos noo'y narinig ko na lang ang langitngit ng marahang pagbukas at pagsara ng pintuan. Ilang saglit pa'y naramdaman ko ang paghawak ni mama sa aking kaliwang kamay na nagdala ng kaunting kirot. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata dahil dito at napatingin sa bahaging hawak ni mama at napadaing.

"Ma! Masakit!" at agad niyang inalis ang kanyang kamay sa aking braso. Nadali pala niya ng kaunti ang kurdon ng swero malapit sa kung saan ito nakasuksok.

"Ay! Sorry anak!… Ayan ha? Matuto ka na huwag maglikot. Pag sinaway ka tumigil ka na. Pinag-alala mo ako! Ang laki tuloy ng nagastos natin dito sa ospital dahil sa kalikutan mo." pangaral niyang walang kahit kaunting lambing. Hindi ako sumagot at pumikit na lang ulit.

Narinig kong muli ang paglangitngit ng pagbukas ng pintuan at ang tunong ng mga naglalakad na papalapit sa amin.

"Kamusta na siya?" ang tanong ng pamilyar na tinig ng isang babae. Sabay nito'y naramdaman ko na may pumatong na kamay sa aking kanang kamay na kasing laki ng akin. Dumilat ako't bumangon sa aking pagkakahiga.

"Mickey!" ang masigla kong bati sa kanya. Napangiti siya at kunwaring pumipindot ng controller ng Family Computer.

"Sige laro tayo!" sabi ko sa kanya sabay tingin kila mama. Nakita kong nakatingin sa akin si Nalani at ang lambing ng kanyang ngiti. Hinaplos niya ang aking ulo at marahan itong tinapik-tapik.

"Napakalikot mo palang bata. Be a good boy na ha?" ang sabi niya at agad naman akong tumango bago pa niya maalis ang kanyang kamay.

"Ma, uwi na tayo! Okay na ko! Maglalaro pa kami ni Mickey!" ang pakiusap ko. Umupo si Makoh sa aking sabi sa mga sandaling iyon at hinawakan ang aking kanang braso upang tignan ang aking swero. Ilang saglit lang at tinitigan niya ako ng kanyang mga matang nagtatanong.

"Pag nagalaw yung injection masakit." sabi ko sa kanya. Sabay nito'y sininghot-singhot niya ako ng malakas at pagkatapos nito'y kinuskos niya ng kanyang hintuturo ang kanyang ilong. Agad kong inamoy ang aking sarili sa loob ng aking suot na gown.

"Hindi naman ah!" pikon kong sagot sa kanya ngunit mayroon pa rin akong kaunting naamoy na mabaho.

"Hindi na, pinunasan ka nakanina pag dating mo dito nilagyan ka pa ng alcohol." sabi ni mama. Hinawakan ni Makoh ang ilang hibla ng buhok sa aking noo at inamoy ang kanyang daliri pagkatapos. Umasiwa ang kanyang mukha pagkatapos at nuling nagkuskos ng kanyang ilong. Agad kong hinawakan ang aking buhok at bahagya itong kinuskos ng palad at inamoy. Ang baho nga.

"Ma! Amoy tae yung buhok ko!" ang inis na inis kong sinabi sa kanya. Natawa sila ni Nalani.

"Maligo ka na lang sa bahay. Matuto ka na ha?" ang kasungitan ni mama sa akin.

Madaling araw na nang nakalabas ako ng ospital. May dalang sasakyan si Nalani kaya kami hindi na inabot ng kinabukasan para maghintay ng pagkakataong makasakay na pauwi.

Pagdating namin sa tapat ng aming bahay ay pareho kami ni Mickey na nagpumilit sa aming mga ina na doon muna siya matulog sa amin. Madali naman namin silang nakumbinsi kaya sa gabi rin na iyon ay naglaro kami ng computer buong magdamag hanggang sa inabutan na kami ng bukang liwayway.

Pupungas-pungas na kami pareho ng aming mga mata ngunit patuloy pa rin ang paglalaro namin ng Double Dragon sa mga sandaling iyon. Napasandal na ako sa gilid ni Makoh at halos makatulog na nang biglang bumukas ng malakas ang pintuan ng aking silid at humampas ito sa pader.

"Putang inang bata ka naospital ka pala nagpupuyat ka pa?!" ang sigaw ng malupit kong amang halatang kagigising lang ngunit nanlilisik na ang mga matang nakatitig sa akin at hawak ang kanyang malapad na leather na sinturon. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa mga sandaling iyon at napatayong nakaharap sa kanya. Tumayo ng dahan-dahan si Makoh sa aking likuran. Natakot din siya sa itsura ng aking tatay at sa mga maaaring mangyari.

"Papa! Matutulog na po! Hindi na po ako uulit!" sigaw ko sa matinding takot.

"Tarantado!" sabay hampas niya pa sa akin muli ng sinturon.

"Hindi ko naman po sinasadya! Ngayon lang pa!"

Mabilis na nakalapit sa akin si papa sa ilang hakbang lang niya. Tatakbo na sana ako palabas ng silid ngunit bago pa ako makatakas ay nahawakan na niya agad ang aking braso at hinagis ako sa ibabaw ng aking kama at pinagpapalo ng walang awa sa harap ng aking kaibigan.

Umulan ng mura habang ako'y nakadapa sa aking kama at nilalatay ng aking ama. Nang mapansin ni papa na nakatayo pa rin si Makoh na pinanonood kami ay sinigawan nito siya.

"Umuwi ka na sa inyo!" sigaw niya sabay hugot ni papa pababa ng aking maikling shorts na pambahay paibaba bago ipinagpatuloy ang paulit-ulit at walang sinasanto niyang pagpalo sa akin.

Sabawat tama ng sinturon ay nabibigla si Makoh na para bang dama din niya ang hagupit. Tumabi lang siya sa gilid sa bantang likuran ni papa. Nanlalaki ang ang kanyang mga singkit na mata. Iyak lang ako ng iyak kahit alam kong walang makakatulong sa akin.

"Putang ina ka..." gigil na gigil na mura niya. "Naospital ka pang loko ka! Sana natuluyan ka nang tarantado kang bata ka!" ang dugtong niya na natitigil sa bawat buwelo niya sa kanyang pagpalo.

Ilang sandali ang lumipas. Nagsugat na ang ilang bahagi sa akin mula baywang pababa sa tindi ng latay ng sinturon sa aking murang balat. Hirap na hirap akong kumulot sa paghiga sa ibabaw ng kama. Nang paparating na ang isa pang malakas na hampas ni papa ay mabilis na dumapa sa akin si Makoh at sinalo ito. Natauhan ang aking ama't tumigil ang hindi na niya anak ang kanyang nasaktan.

"S-sorry. ang nasabi niya't lumabas ng silid habang hinahaplos ang likuran ni Makoh an tinamaan ng sinturon. Nakita kong nakapikit si Makoh at tinitiis pa rin ang sakit. Hindi siya kumibo at nanatili lang na nakadagan sa akin.

Nang mawala na si papa sa silid, umayos si Makoh ng upo sa tabi ko at marahang hinaplos ang mahapding pisngi ng aking likuran. Hinalikan niya ito bago pumunta sa isang sulok ng aking kwarto kung saan nakalagay ang aking mga gamit sa school at kumuha ng pad paper at lapis. Muli siyang bumalik sa aking tabi at pinunasan muna ang aking mukhang basang-basa ng pinaghalong luha at malamig na pawis bago sumulat sa papel at pinabasa sa akin.

"Kiss ko na yung masakit tulad ng ginawa ni mommy sa sugat ko. Galing na ba?"

Lalo lang akong umiyak ng malakas. Tila bumukas ang pintong nakasara sa aking dibdib kung saan ko kinimkim ang lahat ng sakit at pighating ipinadarama sa akin ng aking ama tuwing nariyan siya. Masaya ako dahil may nakiramay sa aking nararamdamang lungkot sa mga oras na iyon.

Niyakap ako ni Makoh ng mahigpit habang nananatili akong nakakulot ng patagilid sa kama. Kahit musmos pa ang aking isipan, dahil sa ipinakita ni Makoh ay nangako ako sa sarili ko na ituturing ko siyang kapatid dahil nakaraman din ako na lagi ko siyang maaasahan at ganun din ako sa kanya balang araw.

Iyon ang simula ng aming magandang pagkakaibiganan. Doon na ang simula ang masasayang araw naming dalawa. Wala kaming ibang kaibigan kahit sa eskwela kundi kaming dalawa lang. Nagkaroon man kami ng mga kakilala'y di naman namin naging ganoon ka-close hindi tulad ng samahan naming dalawa. Magkatabi pa kami ng upuan dahil din sa parehong Marquez ang aming apelyido. Napagkamalan pa nga kaming magpinsan dahil sa nang lumipat ako ng school ni Makoh ay siya lang ang lagi kong kadikit. Sabay kung pumasok at umuwi, magkasamang gumagawa ng assignment, lahat pati pagligo madalas magkasama kami. Kung may gusto kaming bilhin ay pinagsasama namin ang aming naiipong pera.

Dahil sa aming malapit na pagsasama naihalintulad kami sa nausong palabas na Bananas in Pajamas, binansagan kaming M1 at M2 sa school at sa lugar namin.

Tumigil ang kotse ni Mickey sa madilim na kalsada sa tapat ng isang karinderya. Doon ko lang napansin na isang saglit na pala ang lumipas. Nasa kabilang kalsada na kami ng libingan sa aming lugar kung saan nakatirik ang nitso ng ama niyang si Marco.

Pinunasan ko ang tutulong luha mula sa aking mga mata na palagay ko'y nakita ni Mickey nang tumapat sa aking mukha ang ilaw na nagmumula sa karinderya.

"Samahan mo naman ako sa baba. Kahit para kay daddy man lang. Taon-taon kitang kasama na pumupunta dito dati." sabay kuha niya ng flashlight sa maliit na cabinet sa aking harapan. Mayroon din siyang kinuhang maliit na puting kandila na hindi pa nasisindihan.

Hindi ako sumagot at binuksan ko na lang ang aking pinto at lumabas. Gagawin ko ito para sa isang ama na hindi ako nagkaroon. Sa isang ama na hindi nagparamdam sa akin ng pagmamahal na natutunan ko lang kay Mickey.

Tumigil sa aming likuran ang kotse ni Kent at isa-isang lumabas ang mga nasa loob nito.

"Anong problema?" tanong ni Kent pagkalabas niya ng kanyang kotse at naglakad papalapit kay Mickey.

"Pare, bibisitahin lang namin muna puntod ng tatay ko. Anniversary kasi ng kamatayan niya ngayon. Dito na lang kayo muna sandali. Delikado kasi pababa diyan." ang sagot niya sabay turo sa entrance ng libingan. Lubos na madilim ang dakong paroon dahil sa wala doong ilaw kahit isa maliban lang sa pinaka bukana ng libingan.

"Sandali lang ha?"

"Sandali lang ito, tol. May hinahabol din akong call time sa set. Iwan ko lang ang kotse sandali sa inyo ha?" sagot ni Mickey.

Nauna akong lumakad patawid ng kalsada at hinintay si Mickey nang makarating.

"Bababa ba?"

"Oo..."

"Ikaw na lang. Ingat." sabay hakbang ko na sana patawid muli ng kalsada ngunit hinawakan niya ako sa kamay.

"Sige na hindi na lang. Lakad na lang tayo ng kaunti sa entrance para marinig naman ako ni papa."

"Kabalbalan mo. Sige, hanggang diyan lang. Hindi na tayo lalayo pa." sabay turo ko sa entrance at naunang lumakad. Mga limang metro mula sa gilid ng kalsada ang entrang ng libingan. Sampung metro naman ang layo ng unang baitang ng putol na hagdan mula rito na nakarugtong na sa isang nakatayong nitso sa bandang ibaba. Lumakad lang ako hanggang sa halos marating ko na ang hagdan habang iniilawan niya ng flashlight ang aking dinaraanan. Nang maabot niya ako'y pinatay niya ang ilaw at unti-unting pinalitan ng liwanag ng bilog na buwan ang buong kapaligiran sa aming paningin.

"Pwede ba tayo bumama?"

"Gusto mo may maospital sa ating dalawa?"

Hindi na siya nakasagot at inilabas ang kandila sa kanyang bulsa at kumapkap sa iabng bulsa na parang may hinahanap. Kinuha ko ang lighter ko sa aking bulsa at sinindihan. Agad na itinapat niya ang kandila rito ang nang masindihan. Hindi niya ito ibinaba sa sahig. Pumikit siyang tahimik na nananalangin. Tumingin na lang ako sa kabihasnang madilim habang nasa ganoon siyang lagay.

"Dad, okay naman po ako. Naging maganda naman po ang buhay ko. Dadating ang araw Dad na maipaghihiganti kita sa ginawa niya sa iyo. Tandang-tanda ko pa rin ang mukha niya." ang tahimik na binigkas ni Mickey at muling bumalik sa taimtim na panalangin.

Ilang saglit lang ang lumipas at inakbayan ako ni Mickey at diniin sa kanyang tabi. Nagpumiglas ako ngunit agad din natigil sa kanyang sunod na mga sinabi.

"Ang laki na namin ni Jarred ngayon. Mas matangkad nga lang ako sa kanya. Sayang hindi mo siya nakilala, dad. Kasi sayang na hindi niya nakilala ang ama na tulad mo." may kurot sa puso ang kanyang dala.

Sa mga sandaling iyon, isang banda ng aking pagkatao ay humihiling na sana'y maibalik namin ang tulad ng dati subalit pilit pa rin itong natatabunan ng aking matinding galit sa kanya. They say time heals all woulds pero ang sugat na ito'y laging sariwa tuwing naririnig ko lang ang pangalan niya.

"Kaya lang, dad, ang laking kasalanan ng nagawa ko sa kaibigan ko. Sana mapatawad niya ko." at pagkatapos noo'y mabilis akong kumalas sa kanyang tabi.

"Tarantado! Ayaw ko na magpadala pa sa mga sinasabi mo. Sirang-sira na tiwala ko sa iyo." ang gigil kong nasagot sa kanya habang naglalakad na pabalik sa labas. Aninag naman ang kalsada kaya't di ako nahirapan bumalik.

Naabutan kong nagsisigarilyo sa tabi ng kanyang kotse si Kent habang ang iba naman ay nasa loob ng kotse na nakaupong naghihintay. Tinungo ko muna ang kotse ni Mickey at kinuha ang aking gamit. Nagtatakang sinundan ako ni Kent ng tingin habang ako'y papunta sa kanyang kotse.

"Lilipat ka?" ang tanong niya sabay sa pagbuga ng usok.

"Oo, para mapagbigyan ko na si Milton. Idol na idol niya si Mickey. Ang init kasi sa loob ng kotse niya. Ayoko rin yung amoy ng Ambi Pur." sagot ko. Sa mga sandaling iyon ay nakalabas na si Mickey ng sementeryo at nagmamadaling tumawid. Kinatok ko si Milton sa harapan at lumabas ito ng kotse.

"Switch tayo! Pagkakataon mo na mainterview idol mo."

"Okay lang ba?"

"Ayaw mo?"

"S-sige..." at bumaba na siya at agad naman akong sumakay. Nagmamadali siyang nagtungo sa kotse ni Mickey at umupo sa pwesto ko.

Kinalong ko ang aking bag nang ako'y makaupo sa loob ng kotse ni Kent. Sinilip niya ako't inabot ang kanyang kamay sa aking dala.

"Kakalungin ko na lang hindi na kakasya yan sa compartment." sagot kong nahihiya habang nakangisi. Humithit siyang muli sa kanyang sigarilyo bago ito itapon sa gilid ng kotse. Mabilis niya ring ibinuga ang usok bago pumasok sa loob ng sasakyan.

"Ikaw na bahala ha?" tanong niya at tumango lang ako.

Nakita ko sa aming harapan na hindi pa rin sumasakay ng kotse si Mickey at kumakamot ng kanyang ulo tanda ng pagkayamot. Tuwang-tuwa ako sa nakikita ko.

"Una na tayo sa kanila." sabi ko kay Kent at tumango lang siya't sinimulang paandarin ang sasakyan.

"Ang scary naman ng cemetery na yan, Jarred." tanong ni Nina na nakatingin pa rin sa pinanggalingan namin ni Mickey. Nilingon ko lang siya't nginitian. Napansin kong nakatulog na si Berto sa kanyang kanan at nakanganga pa. Hinawakan ni Nina ang baba nito at marahang itinaas ngunit agad itong bumalik sa dati matapos niyang bitiwan. Sa kaliwa naman ni Nina, si Angelito, nakasandal ang ulo sa salamin ng bintana at natutulog na rin.

Umayos ako ng upo at pinagmasdan ang kalsadang aming tinatahak. Lubhang ginugulo pa rin ako ng aking isipan sa mga sandaling iyon ng aking nakaraan. Ang dahilan ng hidwaan naming dalawa ni Mickey.

Itutuloy. . . . . . . . . . . .

jeffyskindofstory.blogspot.com

by: Jeffrey Paloma

Hindi Lahat Ng Comics Pambata

Habang kami'y ay nasa biyahe na. Nakakabinging katahimikan ang namamagitan sa amin ni Kent. Nakatulog na rin si Nina noong pang naabot namin ang Dasmarinas.

"Akalain mo ano? Artista na ang kaibigan mo. Dati nakikita ko lang kayo sa school magkasama palagi. Akala ko pipi yang si Mickey dati." ang panimula ni Kent habang hindi niya inaalis ang kanyang pansin sa kalsada.

"Ah oo, hindi siya pipi. Hindi siya nakakapagsalita after niya matrauma noon."

"Trauma?"

"Nakita niya kasi paano pinatay yung tatay niya." at natahimik si Kent sa aking nasabi saglit.

"N-nahuli na ba?"

"Hindi pa. Hindi rin naman niya nabanggit ang bagay na iyon kahit kailan. Parang nakalimutan lang niya na may nangyaring ganoon sa buhay niya." at natahimik muli si Kent saglit.

"Paano siya ulit nakapagsalita?" sunod niyang tanong at napangiti ako.

"...Dahil sa akin."

"Sa iyo?" paglilinaw ni Kent at tumango ako.

"Naknakan kasi ang kulit namin noon." at binalikan kong muli ang nakaraan.

Katatapos lang ng aming graduation sa elemenratya. Two thirty na ng hapon at tulad ng karamihan sa mga kababata sa amin ay nasa Batibot kami ni Makoh.

Batibot ang tawag namin sa isang lugar sa labas ng aming village. Mayroon doong maliit na kubo na abandonado na. Sa likod nito'y mayroon namang malaki at matandang puno ng manga kung saan karamihan ay umaakyat upang maglaro o kumuha ng bunga. Sa laki ng puno hanggang harapan ng kubo'y nabibigyan nito ng lilim tuwing tanghali. Sa bandang kanan naman ng kubo ay mayroong ilog na dinadagsa ng mga taga roon lalo na tuwing bakasyon.

Sa gilid ng ilog, nakaupo kaming magkatabi ni Makoh pinanonood lang ang ibang mga batang naglalaro.

Sa mga sandaling iyon, iisang bagay lang ang nasa isipan naming dalawa ni Makoh, ang kanyang crush na classmate namin na si Madelaine "Madel" Schmidt at ang nangyaring pagtatapos namin kanina.

"Bakit ba hindi mo pa kasi ako sinamahan? Three years mo na siya tinitignan pero hanggang tingin ka na lang!" ang sisi ko sa kanya. Palabas na kasi ang lahat sa venue kanina at pinilit ko siyang magkausap na sila ni Madel at ako ang kanyang magiging "interpreter" dahil na rin sa madali kong nababasa ang isipan niya o naiintindihan ang kanyang nais sabihin sa titig at pinta lang ng kanyang mga mukha. Parang sidekick na hindi ko maintindihan ang tingin ko sa aking sarili nang tumanda kami ni Makoh.

Walang imik si Makoh ngunit bakas sa kanyang mukha ang panghihinayang.

"Ilang sulat na ang ginawa mo para sa kanya na naipon lang sa bag mo. Yung iba itinapon na ng nanay mo. Ayaw mo na iabot ko sa kanya yung sulat. Alam mo? Ang torpe mo, Mickey! Sobrang torpe mo!" ang dagdag ko pa. Yumuko na lang na nakasimangot si loko sa pagsisisi.

"Nginitian ka na minsan ikaw naman itong biglang naglaho. Baka iba tuloy isipin ni Madel sa iyo. Alam mo? Tinanong ka pa niya sa akin minsan; bakit ang suplado mo daw. Sabi ko na lang hindi naman sa ganoon, pipi ka lang talaga." at sa pagkasabi ko ng natatanging kapintasan niya'y bigla niya akong nabatukan ng malakas. Agad kong hinawakan ang kanyang tinamaan sa sakita at hinimas ito.

"Eh sa totoo naman eh! Bakit ba kasi ayaw mo magpractice na magsalita? Baka isipin ng ibang tao ambaho na ng bibig ko sa tagal mo na hindi nagsasalita. Baka kasi napapanis na ang laway mo eh." ang balik ko sa kanya. Inilayo na lang niya sa akin ang kanyang mukha na ibig niyang sabihin ay ayaw na niyang pag-usapan ang lahat.

Humilata ako habang nananaig ang katahimikan sa aming dalawa. Patuloy naman ang sigawan ng mga batang naglalaro sa paligid.

"Love ng torpeng si Mickey si Madel… Love ng torpeng si Mickey si Madel." ang malakas kong paulit-ulit na pang-aasar kay Makoh. Maya't-maya ay pinapalo niya ako sa hita dahil dito pero hindi pa rin ako tumigil. Sa halip, lalo ko pang nilakasan ang aking boses. Nahihiya si Makoh na may makarinig sa akin na kakilala si Madel dahil taga rito lang din siya.

Nakababad ang mga binti ko sa ilog sa aking lagay habang inuunanan ko ang aking mga baso. Pinagmasdan ko lang ang mga naglalarong liwanag sa pagitan ng mga naggagalawang kumpol ng mga dahon sa puno ng manga sa itaas.

Habang nasa ganoon akong lagay matapos ang ilang sandali ay tumambad sa akin ang nakayukong si Madel.

Half German si Madelaine at tulad ng karamihan sa mga pinoy na nalahian ng foreigner, nakuha ni Madel ang karamihan sa nakakainggit na katangian sa kanyang imported na ama. Maputi, slender na pang ramp model ang katawan ngunit may kalusugan ang kanyang dibdib. Ash gray ang kulay ng mga mata niya na pinalamutian ng kanyang mahahabang pilik mata. May kaunting freckles ang kanyang mukha na kumalat sa kanyang magkabilang pisngi pati na sa bridge ng kanyang napakatangos na ilong.

"Nandito pala kayong dalawa." ang nakangiting bati sa akin ni Madel. Napalundag ako sa pagtayo dala ng pagkabigla at ganun din si Makoh nang marinig niya ang tinig ni Madel. Nagkatinginan kami ni Makoh bago sabay na tumingin kay Madel.

"K-kanina ka pa ba dito?" tanong ko. Ngumiti lang siya.

"Buti natagpuan ko kayo dito. Sabi kasi ng mama mo Jarred baka nandito kayo at tama nga siya. May celebration mamayang gabi sa Nasugbu kasama natin sila kuya at yung kasama niya sa basketball team ng village. Ipapakilala ko na rin sana si…" at napatingin siya kay Makoh at nagkahiyaan ang dalawa. Alam ko sa mga sandaling iyon ay mayroon na at natutuwa ako para sa kanila.

"Naghahanap kasi si kuya ng maisasama sa team niya na bago. Si.. Umm.. Makoh ang una kong naisip kasi player din natin siya sa school di ba?" ang nahihiyang pagpapatuloy ni Madel ng kanyang sinasabi sa akin. Hindi na siya makatingin ng tuwid kay Makoh at ganoon din si Makoh sa kanya.

"At last! May pag-asang magkatuluyan ang dalawa!" sa akin isipan. Ang saya ko para sa aking kaibigan. Halos di ko na rin naintindihan ang sinasabi ni Madel dahil pinanonood ko ang bawat kilos ng nagkakahiyaang dalawa at ang patuloy kong pangungusap sa aking sarili.

"So… Umm… Punta na lang kayo sa bahay mamaya ha? Mga seven o'clock, ha?" ang huling wika ni Madel bago kumaway ng mahinhin kay Makoh at umalis.

"Oo ba! " mabilis kong sagot sa kanya habang pinagmamasdan siyang palayo bago lingunin si Makoh.

Tulala si Makoh at pulang-pula ang kanyang mukha sa mga sandaling iyon. Sa tagal ng panahon ngayon lang nagkaroon ng pagkakataon na kausapin kami ni Madel dahil sa lagi nga ako hinihila ni Makoh tuwing umiiwas siya at kaswal lang kami sa school dahil nakabutot madalas kay Madel ang maaarte ngunit di naman kagandahan naming mga classmate na babae.

"Si Mickey… wooshoo!!! In love-babo si Mickey! Ang pula ng mukha mo!!!!" sabay turo ko sa kanya. Kinuskos niya ang mga mata niya at tinapiktapik ang magkabilang pisngi matapos habang nananatili ang kanyang abot tengang ngiti.

Sa saya niya'y agad niya akong niyakap ng mahigpit at naiangat sa sahig. Pinilit ko na siyang bitiwan ako nang mahirapan na akong gumalaw.

"Paalam ko kay mama sa inyo ako matutulog ha? Papayag naman mama mo na sumama tayo doon eh. Sabihin ko lang na si Madel ang nag-imbita nakangiti pa yun na paaalisin tayo." ang sabi ko sa kanya pagbaba niya sa akin. Mabilis siyang tumango at agad akong hinila papunta sa kanila.

Simple lang ang bahay ni Makoh dahil sa nanay niya lang ang nagbumubuhay sa kanila. Pansin mo na kailangan na rin ito ng maintenance dahil sa ang puting pintura ng laigi nito sa labas ay kupas na. Ang screen sa pintuan ng bahay nila'y may malalaking butas na tulad ng screen sa mga bintana ng bahay.

Makalawang na ang gate ng sa harapan dahil sa hindi na ito napipinturahan o naiis-isan man lamang ng kalawang. Maingay ang nakangingilong langitngit nito tuwing binubuksan at talagang napapangiwi ako tuwing papasok kami kina Makoh.

"Tita! Tita!" ang sabik at paulit-ulit kong panawagan sa nanay ni Makoh habang kami'y papasok sa bahay. Naabutan namin siyang nakadaster at may hawak pang sandok na may latak pa ng niluluto niyang mungo. Bahagyang nakakunot ang kanyang noo nang kami'y kanyang titigan.

"Akala ko pa naman kung ano na nangyari, Jarred. Ikaw talagang bata ka hindi ka na tumanda." at natawa siya bago sipsipin ang nasa dulo ng sandok upang tikman ang kanyang niluluto bago pa ito tumulo sa sahig.

"Tita, kasi po…" sabay tingin muna ako kay Makoh.

"Anong kasi po?" ang inip na tanong ni Nalani.

"Kasi, tita, yung crush po ni Mickey sa school inimbitahan po kami sa celebration sa bahay niya." at napatingin siya kay Makoh.

"Si Madel ba ito?" sabay tingin ni Nalani kay Makoh. Mabilis kaming tumango sa tanong niya at niyakap niya ng mahigpit si Makoh.

"Makoh, anak! Binata ka na! Akala ko noon kayong dalawa na ni Jarred ang magkakatuluyan!" ang sabi niya sa kanyang anak. Tila may pitik akong narinig sa aking tenga sa kanyang sinabi.

"Errr… Sino po?"

"Wala, jiho." sagot ni Nalani matapos bitiwan sa yakap ang kanyang ina. Pinatikim niya sa akin ang kanyang lutuin bago ako nakasagot.

"Hmmm… Sarap!" muntik kong makalimutan ang amin usapan sa sarap ng pagkakaluto ng Nalani. Sa bahay kasi, hindi ko gusto ang ulam lagi. Kung hindi prito, hindi ko naman gusto ang lasa ng luto na ayon sa timpla na gusto ni papa na kinasanayan na ni mama sa pagluluto. Nariyan na ang sinigang na matamis at walang maasim. Ang variety ng sinabawan ng mantika na dinuguan, adobo, pinakbet, at ang walang kamatayang bulanglang na natutunan ni mama sa aking lola na ginawan niya ng twist sa pagdagdag ng maraming mantika. Nagrereklamo na nga ako madalas na tinatawanan ni Makoh; humihingi ako sa aming kasambahay ng isang bote ng mantika tuwing inaabot ko ang aking baso sa halip na isang pitsel ng tubig at kunwari akong umaarte na nabubulunan.

"Tita, kung sakali man, hindi pa rin po. Si Mickey?…." pinutol ko ng isang malakas na halakhak bago nagpatuloy . "… Sorry, tita. Itaga niyo po sa bato, kung naging babae man ako, hindi si Mickey ang magiging tipo ko."

"Mag-girlfriend ka na rin. Alam mo kasi, may lamya ang kilos mo minsan. Delikado ka diyan, Jarred." tinamaan naman ako sa pasabi niya. Hindi ko pansin na lumalambot nga ako at kahit pilitin kong ayusin ang aking sarili ay pumipilantik lang talaga ang mga kamay ko. Lumaki ako ng hindi ko alam kung bakit ganito ang nangyayari sa akin na pilit kong itinatanggi. Isa na rin sa dahilan kung bakit marahil hanggang sa ngayon ay si Makoh lang ang lalaki kong kaibigan.

"Opo. Hindi ako bakla tita." at natawa si Makoh sa akin.

"Oo naman. Sa gwapo mo rin na iyan. Sayang, Jarred…" sabay pisil niya sa aking baba bago muling nagsalita ng nakangiti. "Kain muna kayo bago kayo umalis.

At hindi na kami nakahindi ni Makoh sa sarap nga naman magluto ng nanay niya. Nang matapos kaming kumain ay hinugasan muna ni Makoh ang aming pinagkainan bago kami nagpababa saglit ng kinain sa sala.

Ipinagbaon kita ngayon, Jarred. Dalhin mo sa inyo para kay mama at papa mo bago kayo pumunta kina Madel." sabay abot niya sa akin ng nakasupot na kwadradong tupperware na pink habang nakaupo kami ni Makoh sa sofa nilang luma na at nanonood ng telebisyon.

"Uutang din muna ako sa kanya kamo. dagdag ng ina ni Makoh.

"Delayed yung sahod namin hindi ko pa nababayaran yung graduation fee ni Makoh." ang huli niyang nasabi. Kunwaring hindi naririnig ni Makoh ang kanyang ina ngunit alam kong hiyang-hiya siya sa akin sa mga sandaling iyon dahil madalas kong makita sa mga mata iyon ni Makoh tuwing umuutang si Nalani sa aking ina at hindi na nababayaran.

"S-sige po tita. Sabihin ko na lang po kila mama. Paabot ko na lang ulit kay Mickey ho yung pera bukas pagkagaling namin kina Madel." ang nahihiya kong paalam sa kanya sabay bangon tangan ang pabaon sa akin.

Magulo ang aking isipan sa mga sandaling iyon. Di maalis sa aking isipan ang sinabi ng ina ni Makoh sa akin. Kung ganoon ang tingin niya sa akin, paano na lang ang tingin ni Makoh sa akin? Paano na rin ang tingin ng ibang tao sa akin? Ito lang ang unang pagkakataon na mag deretsahang pumuna sa akin tungkol sa bagay na iyon.

Bago kami makalabas ng pinto ay nagpahintay si Makoh sandali at mabilis na tumungo ng kanyang silid. Agad din naman siyang bumalik ngunit wala naman akong nakitang kinuha niya mula roon.

Nang marating namin ni Makoh ang labas ng kanilang bakuran habang naglalakad patungo naman sa aming bahay, natigil ako't hinarap si Makoh na nahihiya at nag-aalangan.

"Mickey?" at tumaas lang ang kilay niya na nagsasabing naghihintay siya sa aking itatanong.

"B-bakla ba ako? Ganun din ba ang tingin mo sa akin?" parang kinurot ang aking dibdib sa pagkasabi ko ng salitang iyon. Inakbayan lang niya ako at napasinghal na umiling sa aking katanungan ngunit hindi ako kuntento sa sagot niya. Gusto kong marinig ang pwede niyang masabi tungkol sa bagay na iyon ngunit aasa pa ba ako sa kalagayan niya?

Hindi na ako nagsalita pa nang kami'y nagtungo ni Makoh sa bahay. Napuno ng katanungan ang aking isipan tungkol sa aking pagkatao na di ko matanggap. Mariin kong itinatanggi sa aking sarili na ganun ako dahil sa wala akong hilig sa mga pambabae tulad ng mga baklang nakikita ng lahat. Nagsusuot ng pambabae, nagpapakaboses babae, at bukod sa lahat ay ang maging ganap na babae. Oo, hindi pa ako na-iinlove o nagkakacrush sa kanino man ngunit hindi pa rin iyon ang basehan para tawagin akong bakla. Naiinis ako. Kung may taong ganoon na ang tingin sa akin, tiyak na mayroon ding iba pa.

Hindi ko naitago kay Makoh ang lungkot na aking dalahin sa mga sandaling iyon. Wala rin siyang nagawa kundi ang maya-mayang pagtapik lang niya sa aking balikat habang nakaakbay ang kanyang braso sa akin. Ngiti sabay iling, yan ang mga galaw ng pakikipag-usap niya sa akin dahil sa alam niya kung ano ang nasa aking isipan.

Narating namin ang bahay, pinagbuksan kami ni ate Anne ng gate. Nagmamadali kami ni Makoh na pumasok ng bahay. Inabutan namin si mama at si papa na masayang nanonood ng pelikula.

Nakahilata na halos si papa sa sofa habang nakayakap naman si mama sa baywang nito at nakasandal ang ulo sa isang braso ni papa.

Naagaw namin ang kanilang pansin nang kami'y pumasok ng pintuan. Napatingin sila sa aking bitbit na agad kong inabot kay mama. Tamad na tamad lang siyang umayos ng upo bago ito kunin sa akin.

"Padala ni tita Nalani... Hihiram daw muna siya pambayad sa graduation fee ni Makoh para sabay na rin namin makuha ang school records namin sa ikalawang lingo." ang walang kabuhay-buhay kong sinabi kay mama habang sinisilip niya ang laman ng aking dala.

"Bukas mo na lang ibigay kay Makoh bago umuwi." ang dagdag ko pa nang tumingin sa akin si mama.

"Bakit bukas pa? May lakad ba kayo?" ang may bahid ng kasungitang tanong ni papa sa akin habang hindi naman naaalis ang kanyang pansin sa pinapanood.

"May pa-celebrate si Madel sa kanila, ma. Doon na kami kakain ng hapunan. Bukas na lang kami uwi ni Makoh." ang sabi ko naman kay mama dahil sa lagi kong iniiwasang kausapin ang aking sadistang ama.

"Bakit bukas pa? Pwede naman kayo umuwi pagkatapos kumain kahit bago mag-alas dose makakauwi pa kayo." sagot naman ni mama.

"Ang dami ng aso sa labas pag gabi baka kami kagatin sa paglalakad." ang katuwiran ko.

"Makikipag-inuman lang kayo. Mamili ka, uuwi kayo o hindi kayo pupunta?" ang lumalakas na sinabi ni papa. Kinalabit ako ni Makoh at tinuro ang kanyang sarili.

"Baka kasi mawala yung pera doon. Kina Makoh kami mamayang gabi hindi kami iinom." parinig ko sa aking ama kunwari'y kausap ang akin ina.

"Sabagay..." ang sagot ni mama sa akin. Narinig niya kasi ang tungkol sa pera at ang pagpapahalaga ko na baka mawala lang ito. Madalas kasi kami ni Makoh mahulugan ng pera kaya napakagat ko ang aking ina. Basta pera, mahirap talaga kausap ang aking ina.

"... bukas na lang Mickey ha? Mag-iingat kayo ni Jarred." sabi naman ni mama kay Makoh at tumango lang ito sa kanya habang nakangiti.

Hindi na nakasagot pa ang aking ama. Bumuntong hininga na lang siya't ipinagpatuloy ang panonood. Abot tenga ang ngiti ko sa mga sandaling iyon nang makatalikod ako sa aking mga magulang. Kita iyon ni Makoh at natatawa lang siyang umiling.

Pinigilan niya ako matapos kong humakbang patungong pintuan palabas at tumuro sa orasan sa ibabaw ng aming telebisyon. Alas kwatro pa lang pala. Turo siya sa taas at nagyayaya ang kanyang mga titig. Ngumiti na lang ako at nauna sa paglalakad patungo sa aking silid.

Nang makapasok ako'y tinungo ko ang telebisyon at binuksan ito. Cartoons ang palabas. Hindi ko na nililipat ng channel ang telebisyon dahil doon at doon din lang kami nakapanonood ng gusto naming palabas na puro cartoon.

Naunang dumapa sa kama si Makoh at nakapangalumbaba pang nanood. Tumabi lang ako sa kanya at ang pusisyon ko'y tulad ng kanya. Maya-maya ay tumatawa na kami sa aming pinanonood. Makalipas pa ang ilang sandali nang sumapit ang commercial ay binangga niya ang paa kong nakataas tulad ng lagi niyang ginagawa kapag nagsisimula ng harutan. Gumanti naman ako sa kanya ngunit inulit niya pa rin.

Umabot kami sa punto na pinipigilan na naming dalawa ang mga kamay ng bawat isa na dumapo sa tagiliran o leeg ng bawat isa para hindi makiliti. Lumalakas na ang tawa namin sa mga sandaling iyon dala ng amign kakulitan. Hindi na namin nasundan ang aming pinanonood.

Nang makawala ang kamay ko sa kapit ni Makoh ay mabilis kong sinundot ang kanyang tiyan malapit sa pusod. Nang hawiin niya ito'y dumampi sa kanyang maselang bahagi ang likod ng aking palad. Natigilan ako nang maramdamang mainit at namumukol na ito.

Napatingin ako sa kanya. Nabibigla pa rin ako tuwing ganoon ang kanya. Hindi naman kasi ako nagkakaganoon kapag naghaharutan kami. Nitong huli lang naging madalas ang pagiging ganoon ng kanya. Tuwing kasama ko siya matulog lagi na siyang nakadapa dahil sa nangyayari sa kanya tuwing tulog siya. Hindi ko tuloy malaman kung siya ba ang abnormal o ako.

"Matigas? Bakit?" at agad na namula ang mukha ni Makoh at tumalikod sa akin upang ayusin ito. Sa pagtalikod niya'y umangat ang kanyang suot na shirt at nakita kong may nakaipit na komiks sa likuran niya. Aktong kukunin ko na sana ito mula sa pagkakaipit nito sa garter ng kanyang shorts ngunit mabilis siyang humarap sa akin.

Alam kong mahilig si Makoh sa komiks. Ang paborito niya ay si Eknok ngunit ang nakita kong komiks sa likod niya'y ngayon ko lamang nakita. Hindi ko rin gaano nakilala ang pabalat nitong makintab.

"Anong comics yan? Bakit tinatago mo pa?" sabay upo ko sa kama. Umiling lang si Makoh at umupo na rin. Hindi siya makatingin ng tuwid sa akin.

"Patingin naman!" sabi ko sabay abot sana sa likuran niya ngunit pinigilan niya ako. Seryoso ang mukha ni Makoh kahit nahihiya. Pinahid niya ang kanyang hintuturo mula sa talukap ng kanyang kanang mata hanggang sa kanyang pisngi at pagkatapos ay inipit niya ang kanyang mga labi ng dalawa niyang daliri.

"Mickey, kelan ko ba sinabi mga sekreto mo sa ibang tao? Yung pag-utot mo nga habang tulog hindi ko nga sinasabi kahit sa iyo." ang katwiran ko dahil iyon ang paraan ni Makoh ng pagsabi ng "peksman wala kang sasabihin" sa akin.

He tapped his index finger sa dulo ng ilong ko ng maraming beses hanggang sa hawiin ko ito. Isang paraan ni Makog ng pagsabi niya na hindi ako magagalit o mao-offend sa kanya.

"Hindi! Ano bang komiks yan bakit nahihiya ka pa na sabihin sa akin?" at sinubukan ko muling kunin ito sa likod niya ngunit napigilan pa rin niya ako.

Sumulat siya ng ekis sa aking dibdib at tumango ako ng paulit-ulit hanggang sa pigilin niya ng kanyang mga kamay ang aking ulo. Para kaming tanga mag-usap ano? Imagine mo na lang kung paano ako maging interpreter ni Makoh sa ibang tao.

Inabot niya sa kanyang likod ang komiks at dahan dahan itong inilapag sa aking harap. Mukahng marumi na ito at may kalumaan. Isang cartoon na may lalaking maskulado ang nasa harapang pabalat nito na parang si Superman pero hindi si Superman ang bida. Bago lang itong karakter na ito sa akin. Hindi ko pa naririnig ang isang ito. Kapag gawang Amerikano siguradong kilala na agad maliban sa lang sa dala ni Makoh. Patanong kong binasa ang pamagat na ginaya ang font ng Superman.

"Super... Friends? Tungkol saan ito?" sabay titig kay Makoh. Ngumiti siya at agad na ipinakita sa akin ang mga larawan pinakagitna ng mga pahina ng komiks. Nanlaki ang mga mata ko at namula ng sobra sa matinding hiya at pagkabigla.

"S-saan mo...? Bakit...!?! Ano ito?!!!" ang hindi ko matapos na mga kataga sa gulat na makita ang mga drawing ay mga bruskong lalaki na nagsasapakan hanggang sa nasira ang lahat ng kanilang saplot at nauwi sa paghawak ng kaselanan ng bawat isa.

Natigil ako sa pinakahuling box ng comic strip sa pahina na ipinakita sa akin ni Makoh. Parang nadudumi ang mga karakter at pawis na pawis at kasama dito ay isang strip kung saan ipinapakita ang malalaki nilang ari na bumubuga ng puting likido at may sound effects pang nakasulat.

Oo, ignorante pa ako sa bagay na iyon. Hindi ko alam na iyon na pala ang tinatawag nilang ganoon. Namumutla na ako. Muli kong binalikan ang mga nakita ko nang larawan. Nanginginig ang mga laman ko. Para akong lalagnatin habang nakatitig sa larawan. Hindi ako makapaniwala sa aking nakikita.

Nang tignan ko si Makoh at ipinatong niya ang kanyang hintuturo sa aking labi bago pa ako makapagsalita. Inabot niya ang aking kamay at ipinatong ito sa kanyang harapan. Mainit at pinagalaw-galaw pa niya ito. Natawa akong saglit. Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko. Natulala lang ako sa kanya.

Hindi nagtagal inalis niyang saglit ang aking kamay at inilabas ito mula sa kanyang suot. Ngayon ko lang ito nasilayan na ganoon ang lagay. Dati ay nararamdaman ko alng ito tuwing nagigising ako sa pagtulog kapag nadadaganan niya ako at nahihirapan akogn huminga. Muli niya sana ibabalik ang aking kamay sa bagay na iyon ngunit agad ko itong iniwas.

"Gusto mong gawin natin yung nasa comics?!?!" ang nauutal kong tanong. Nanunuyo ang aking lalamunan sa sandaling iyon. Ang bilis ng tibok ng puso ko.

Tumango lang si Makoh muling inabot ang aking kamay at ipinahawak ang kanya. Pinahigpitan niya ang aking kamay sa pagpisil niya sa aking mga palad at marahang itinaas baba ito hanggang sa ako na ang gumagawa. Itinaas ni Makoh ang kanyang shirt hanggang sa kanyang dibdib at kinurot ang kanyang nipple. Dama ko ang init ng singaw ng kanyang katawan sa mga sandaling iyon at ako'y nahawa na rin bago ko pa nalaman. Pinagpawisan na ako sa init ng katawan ko habang ginagawa ko iyon sa kanya. Naramdaman ko na ang paglago ng sa akin sa loob ng aking suot.

Itutuloy. . . . . . . . . . . .

jeffyskindofstory.blogspot.com

by: Jeffrey Paloma

Lalake Ako!

Muling sumipa sa aking gunita ang tingin sa akin ng ibang tao. Umalingawngaw sa aking tenga ang mga sinabi ni Nalani sa akin kanina. Kinakabahan ako at naguguluhan. Kalahati ng pagkatao ko ay sumisigaw na mali ang aking ginagawa habang pinagmamasdan ko si Makoh at ang isang bahagi ng aking pagkatao ay parang natutunaw sa kakaibang ligayang naghihintay na makamit ang isang bagay na di ko pa nararanasan. Nanginginig ang aking kamay sa bawat haplos na binibigay ko sa kanya. Naninikip ang dibdib ko sa lakas ng tibok ng aking puso. Sa lakas ay naririnig ko ito sa aking ulo. Sa lakas ay parang lumilindol ang aking paligid.

Nakapikit lang si Makoh at nakakagat na sa kanyang mga labi sa kanyang nararamdaman. Hindi ko alam kung ano ang umiikot sa kanyang guniguni sa mga sandaling iyon ngunit sa mukha niya'y nakapinta ang kaligayahan.

Umabot ang kanyang kamay sa aking batok at marahang hinila ako papalapit sa kanya. Nabasa ko na kung ano ang gusto niya at nagsisimulang hindi ko na nagugustuhan ang mga nangyayari. Nagsimula na akong mailang. Nagsimula na akong magalit.

Marahan kong niluwagan ang aking hawak sa kanyang vird hanggang sa nagpaalam ang aking palad sa balat nito sa pamamagitan ng isang haplos ng nanlalamig kong palad. Sabay nito ay ang pag-iwas ko ng aking ulo sa kanyang kamay.

Dumilat si Makoh. Nagtatakang pinagmasdan ako ng kanyang mga mata. Hindi ako makapagsalita. Tumalikod ako mula sa kanya. Hindi ko alam ang dapat kong sabihin. Tatayo na sana ako mula sa kama nang hawakan niya ako sa braso. Hindi pa rin ako humarap sa kanya dahil sa takot na nararamdaman ko't pagkagulo ng aking isipan sa mga sandaling iyon sa mga nagaganap sa aming dalawa.

Inipit ko ang vird ko sa aking mga hita at hinayaan ko na lang iyong mawala. Ang init na ngayon ko lang naramdaman. Masakit na ang puson ko. Parang naiihi na ako sa mga sandaling iyon.

Hindi nakakuha ng sagot sa akin sa mga sandaling iyon si Makoh. Matapos ang ilang saglit kong pananahimik ay niyakap na niya ako mula sa aking likuran. Ang init ni Makoh. Nakakapaso ang kanyang balat. Kinabahan na ako.

"Maghihilamos lang ako." sabay bangon ko sa kama at mabilis na nagtungo sa lababo palikuran sa aking silid.

Nang maabot ko ang lababo ay napatingin ako sa salamin sa pader sa taas nito. Doon ko nakita ang pulang-pula kong mukha. Nahiya ako sa sarili ko. Agad kong binuksan ang gripo at paulit-ulit na binasa ang aking mukha.

Nang matapos ako'y nakita ko mula sa salamin ang pintuan sa aking likuran. Naroon si Makoh. Nakatayo at pagkabahala ang nakapinta sa napaka-expressive niyang mukha. Kita ko sa mga mata niya na naguguluhan siya sa aking nagawakaya't pinilit kong huwag ipahalata sa kanya ang aking pagkailang na sa kanya. Nilapitan niya ako't inabot ang aking kamay. Hindi ako nagsalita. Hindi ko na maintindihan o hindi ko lang talaga gusto intindihin ang nais iparating ni Makoh sa mga sandaling iyon.

"Inaantok ako." sabi ko habang pilit ang aking ngiti sa kanya. Matapos noo'y lumabas ako ng palikuran. Dinaanan ko lang si Makoh na nakatayo't sinusundan ako ng tingin hanggang sa aking pagdating sa tabi ng aking kama.

Hindi ako agad nakahiga ng padapa sa kama dahil nakapatong dito ang nakataob na comics na dala ni Makoh. Napansin kong nakasulat sa likod ng pabalat ang pangalan ng nanay ni Makoh. Napailing lang ako at hinawi ito sa tabi bago ako dumapa. Nakaharap ang mukha ko sa bandang kanan kung saan taliwas sa kung saan naroon nakatayo si Makoh. Ipinikit ko na lang din ang mata ko para kung silipin man niya ako'y alam niyang matutulog ako.

Naramdaman ko na lang na humiga siya ng pahilata sa aking tabi. Bumangon siya matapos ng ilang saglit upang alamin kung natutulog na nga ako. Hindi nagtagal matapos noo'y naramdaman ko ang paglindol ng aking kama.

Nagsimula akong mairita sa bawat uga ng kama. Hindi ko alam kung pipigilan ko ba siya o ano. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa mga sandaling iyon. Sasabay ba ako o lalabas ng kwarto. Ilang na ilang ako sa kanya ngunit sa kabilang banda ay lalo akong nakaramdam ng matinding init sa aking katawan. Isa-isang lumilitaw sa aking isipan ang mga nakita ko sa comics kanina.

PAK!!

Napalundag ako sa pagkabigla hindi sa sakit kahit napakalakas ng hampas ng kamay ni Makoh sa aking puwit. May pagkamabigat talaga ang kamay ni Makoh kapag di niya ako mapilit. Kadalasang pinapalo lang niya ako kapag hindi ko naiintindihan ang ibig niyang sabihin at napipikon na siya.

"Ang sakit noon ah! Inaantok nga ak...!!" ang galit kong sagot sa kanya na hindi ko natuloy nang bigla niya akong hilahin upang mapasubsob ako sa kanyang dibdib. Ang mukha ko ay nakaharap sa kanya. Seryoso at nagmamakaawa ang mukha ni Makoh sa mga sandaling iyon.

Babangon na sana ako nang bigla niyang isubsob ang aking mukha sa vird niya. Itinutok niya ito sa bibig kong pilit kong tinitikom. Hindi ako makapagsalita. Lumaban ako kay Makoh ngunit dahil sa mas malaki siya't maliksi kaysa sa akin.

"Ayoko...! Kadiri ka...!" ang gigil sa hirap kong sinabi kay Makoh habang nilalabanan siya.

Hirap akong pigilan siya.Tinukod ko ang isa kong kamay sa kanyang hita upang makabangon habang ang isa naman ay inaalis ang kamay ni Makoh.Di nagtagal ay nakatakas din ako.

Isang saglit kaming nagrambulan sa ibabaw ng kama nang makawala ako sa kanya. Hinabol niya ako nang makaalis ako sa kama. Paikot-ikot kami sa loob ng kwarto ko. Nagsimula akong matawa habang umiiwas sa kanya. Nakadipa pa ang mga kamay ni Makoh tuwing maiipit niya ako sa isang sulok ng aking silid. Hindi ko maiwasang mapatingin sa nakaturong vird niya sa loob ng kanyang shorts. Isa sa dahilan kung bakit ako tawa ng tawa.

Ang nangyari sa loob ng aking silid ay isa sa mga bagay na kami lang ni Makoh ang nakakaalam. Tamang trip lang. Inuututan pa nga namin sa mukha ang bawat isa.

Pero dahil sa ginawa ni Makoh, nagsimula akong magduda sa tingin niya sa akin; ang tingin niya sa aking pagkatao. Alam niyang alam namin pareho ang balak niyang ipasubo sa akin ang kanya. Hindi gagawin ng isang tunay na lalake ito. Dahil kantyawan ito kadalasan ng mga classmates naming lalaki sa mga lantad na bading sa school. Alam namin pareho kung ano ito.

Masakit sa akin na ipapagawa niya iyon sa akin. Idinaan ko na lang sa pagtawa sa harutan namin kanina ang lahat upang ipakita sa kanya na wala lang iyon sa akin kahit sa akin ay hindi talaga.

Kaibigan ko siya pero natapakan na niya ang pagkalalake ko. Hindi ko alam talaga kung ano ang umiikot sa kokote niya nang yayain at pilitin niya niya akong gawin ang mga bagay na iyon. Ayaw kong mag-away kami ni Makoh dahil siya lang ang kaibigang matalik ko kaya't kinimkim ko na lang ito. Unang pagkakataon na nagkimkim ako kay Makoh. Pakiramdam ko ay tinraidor niya ako. Pakiramdam ko binenta niya ako.

Nang makatiyempo ako nang muli niya akong ma-corner malapit sa palikuran ay buong lakas kong kinaripas ng takbo ang kama ngunit naabutan niya pa rin ako. Mabilis niyang nahawakan ang magkabilang braso ko mula sa aking likuran.Yumuko ako upang makawala sa mahigpit niyang kapit sa akin ngunit agad akong napailag nang tumusok sa likod ko ang vird niya. Natawa ako ng malakas sa nangyari kahit kinikilabutan ako. Sa totoo lang, kilig ako dahil doon pero sadyang di ko pa rin iyon matanggap sa aking sarili.

"Tama na Mickey! Pagod na ako! Ang harot mo talaga! Baka magalit sila mama kanina pa tayo takbo ng takbo baka naririndi na sila sa baba!" pagmamakaawa ko habang tumatawa at hinihingal. Hindi tumigil si Makoh. Kiniliti niya lang ako sa aking tagiliran ng walang humpay. Dama ko ang malakas na pagbuga ng hininga ni Makoh sa aking batok dala ng kanyang pagtawa.

"Tama sabi eh!" ang inis kong sinabi sa kanya at natigil na rin siya. Naglakad ako patungo sa kama at tila trosong biglang dumapa dito.

"Tulog muna ako. Gisingin mo na lang ako kung pupunta na tayo sa girlfriend-to-be mo." ang huli kong sinabi bago ko ipinikit ang aking matang nakatitig kay Makoh na nakangisi pa rin. Napatingin ako sa vird niya at hindi na ito tulad ng kanina.

Lumapit siya sa aking tabi at niyugyog ako.

"Gising pa ako. Tutulog muna ako. Napagod ako." sagot ko habang nakapikit pa rin at pilit na matulog.

Niyugyog akong muli ni Makoh ngunit mas malakas na sa pagkakataong ito sabay pa ng pagpagpag niya ng kama ng paulit-ulit.

Masungit na tinitigan ko si Makoh matapos kong dumilat. Inabot niya ang kanyang comics nagtungo sa aking kabinet at isinuksok ito sa ilalim ng mga damit habang sinusundan ko siya ng titig.

Nang makabalik siya sa aking tabi ay hinila na niya ako mula sa kama. Halos mahulog ako. Napakapit pa ako sa kabilang gilid ng kama kasama kaya nahila ko pati kobre kama. Buti na lang ay naibaba ko agad sa sahig ang aking kaliwang paa at nakakuha ng balanse upang agad na makatayo. Inis na kinamot ko ang aking ulo. Unang naglakad si Makoh palabas ng silid at padabog naman akong sumunod sa kanya.

Pumunta kami agad sa bahay nila Madel noong hapon ding iyon. Hindi ko na malayang nawala na ang dati kong sigla na nakikita ni Makoh sa akin. Hindi na ako naging madaldal habang kami'y naglalakad na nangyayari lang kapag may sakit ako. Nakatitig lang ako sa kalsadang dinaraanan namin. Kahit tapik-tapikin ako ni Makoh at akabayan maya't-maya ay hindi ako kumikibo.

Mansyon ang bahay nila Madel, dahil sa may kaya ang kanyang imported na ama'y mala palasyo ang tahanan nila mula pa lamang sa labas. Sila lang ang may mansyon sa lugar namin.

Malaki ang bakuran nilang kulay puti na may hedge na halos kasing taas na rin nito. Pinagmasdan namin ni Makoh ang buong bakuran habang naglalakad sa bermuda grass sa tapat ng bahay nila Madel.

Si Makoh ang pimindot ng doorbell sa gilid ng isang maliit na gate na katabi naman ng malaking gate na para sa mga sasakyan. Gawa sa kahoy na barnisado ang gate nila Madel. May frame lang ito na bakal na may pinturang kulay itim.

Saglit kaming naghintay ni Makoh sa labas bago kami pagbuksan ng isang matandang babae na kasambahay nila Madel na naka-uniporme pa na puti. Sumilip lang ito mula sa maliit na bukas ng gate.

"Ah... Si Madel po?" ang nahihiya kong bati sa katulong nila. Ito kasi ang unang pagkakataon na makakapasok kami sa bahay ni Madel. Pilit akong nakangiti sa kanya. Hindi ko magawang ngumiti ng natural sa sandaling iyon dahil hindi ko madaling makakalimutan ang mga nangyari kanina.

"Sino sila?" tanong ng morenang maid habang sinusuri kami ni Makoh mula ulo hanggang paa. Medyo masungit ang matandang puro puti na ang maikli niyang buhok.

"Classmates po niya kami. Ako po si Jarred, siya naman si Mickey." sabay turo ko sa aking katabi.

"Ah... Kayo pala iyon. " at marahan niyang binuksan ang malangitngit na gate. Mula sa likod ng matanda ay nagkita kong nakatayo ang isang binatang napakatangkad na hawigin ni Madel. Mestiso. Makapal ang kilay ngunit maganda ang hubog nito. Natural na pouted ang lips niyang pinalamutian ng maninipis goatee sa ibaba. Para siyang si Zachary Quinto na nabawasan ng kaunting pagka-abnormal ang dating. Gray ang mga mata niya at kitang-kita ko mula sa aming kinatatayuan ang maliliit na bilog ng itim sa kanyang mga matang malayo ang tingin.

Madalas ko siyang nakikita na naglalaro sa basketball court sa village namin ngunit hindi ko alam ang una niyang pangalan. Ang kuya ni Madel na tuwing nakikita ko ay nakakaramdam ako ng kakaibang saya. Ang dahilan kung bakit tuwing liga ay nahihila ako ni Makoh kahit alam niyang hindi ako mahilig sa sports.

"Wala pa ba tropa ko manang?" tanong ng binata. Lumingon ang matanda rito matapos buksan ng todo ang gate.

"Mga classmates sir ni ma'am Madeline ang dumating." ang magalang na sagot nito. Nilingon kami ulit ng matanda at pinapasok kami.

"Magandang hapon po sa inyo." ang magalang kong bati sa binata ngunit ang sumagot ay ang matanda.

"Magandang hapon din jiho." sagot ng matanda. Nakita ko ang kuya ni Madel na tinatanaw lang ang labas. Bakas sa kanya ang pagkainip. Tila hindi kami pinansin ng nito. Doon ko inakalang suplado ito.

May malaking garden sa harapan ng bahay sila Madel. Malaki ang lupa nila kumpara sa karamihan sa amin. May hardinero pa na nagdidilig sa mga rose na nakatanim sa bandang kaliwa.

Para kaming tanga ni Makoh na pinagmamasdan ang paligid. Animo'y nasa Luneta lang kami nagpunta.

Sa di kalayuan ay tanaw na naming naghihintay sa tarangkahan ng mansyon si Madel. Nakangiti siya at kumakaway sa amin. Mabilis na umabot sa tenga ang ngiti ni Makoh nang makita niya ito sabay ng pagbilis ng kanyang mga hakbang hanggang sa naiiwan na ako sa paglalakad.

Nangiti ako sa nakikita ko kay Makoh. Masaya ako para sa kanya dahil sa tagal ng panahon, nagkaroon na ng pagkakataon ang dalawa. Handa akong magpakainterpreter niya pero sa gilid ng aking isipan ay naroon pa rin ang mga nangyari kanina.

May inuman mamaya, hindi kaya gusto rin niya akong pagpraktisan? napagtanto ko habang naglalakad. Napunta na sa sahig ang aking titig sa mga sandaling iyon. Naiinis akong lalo.

"ILAG!!!" ang malakas na sigaw na aming narinig. Sabay kami ni Makoh napalingon sa aming pinanggalingan. Bago ko pa makilala ang taong sumigaw biglang may malakas na tunog ng tumalbog na bola sa aking kaliwang tenga. Napapikit ako sa pagkabigla ngunit huli na. Halos matumba ako sa lakas ng pagtama sa akin ng hindi ko man lang nakitang bola ng basketball.

Hinimas ko ang bahagi na tinamaan ng bola at nahihiyang tinignan kung saan ito nagmula. Nakita kong naroon na ang mga kabarkada ng kuya ni Madel. Ang isa sa kanila ay nakatakip pa ng bibig at nag-sosorry sa kalayuan sa akin.

"Ano ba meron sa araw na ito?" ang tanong ko sa sarili ko. Nasundan nanaman kasi ng isang dahilan para lalong masira ang araw ko.

Samantala, si Makoh ay mabilis na nahabol ang bola at dinribble ito bago ipasa pabalik sa kanila. Nagpapaimpress marahil kay Madel. Hindi tulad dati kapag nadadapa ako sa aming paglalaro nag-aalala siyang kinakamusta pa ako.

Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad at kumaway sa mga kasama ng kuya ni Madel upang ipaalam sa kanila na okay lang ang lahat sa akin. Sumabay na muli si Makoh sa akin sa paglalakad ngunit nauna pa rin siyang muli. Siguro kahit wala ako doon okay lang din.

"Jarred, okay ka lang?" ang pag-aalala ni Madel kahit pilit niyang pinipigilan ang kanyang sarili na tumawa. Agad naman inabot ni Makoh ang ulo ko at ginulo ang aking buhok.

"Okay lang ako. Hindi naman masakit. Nabigla lang ako." sa mga sandaling iyon ay palapit na rin sa amin ang kuya ni Madel at ang kabarkada nitong lima. Sa kanilang lahat na magkakabarkada ang kuya lang ni Madel ang may istura. Tipikal na moreno lang ang mga kasama niya na makikilala mo lang sa mukha ngunit hindi mo tatandaan ang pangalan kapag nalaman mo ang tipo nila. Mga feeling gwapo na rin dahil sa gwapo ang kasama nila. Ang hindi nila alam, lalo lang silang nagmukhang dugyutin sa tabi ng kuya ni Madel.

"Nakita ko si kuya Errol kasi sasaluhin sana yung bola na ibinato sa kanya nung kaibigan niya. Hindi niya nasalo." ang sabi ni Madel. Pilit na ngumiti lang ako sa kanya.

"Hala ka kuya! Dumudugo yung ulo ni Jarred!" ang sigaw niya sa mga nasa likuran namin habang kunwaring tinitignan ang kaliwang bahagi ng ulo ko na tinamaan kanina. Natatawa siya sa ginagawa niya.

Inabot niya ang kamay ko at hinila kami papasok sa loob ng bahay. Magara ang bahay nila Madel at wala sa kalingkingan ang ganda ng pagkakaayos ng kanilang bahay sa bahay namin. Carpeted ang buong loob nito na bumagay sa puting pintura sa buong interior ng bahay.

Hiyang-hiya kami ni Makoh na sumunod kay Madel sa paglalakad sa loob ng bahay. Nang makarating kami sa hagdan ay nilingon ko ang aming pinanggalingan at nakitang papasok ng bahay ang mga barkada ni Errol. Parang bahay lang nila ang pinuntahan nila. Marahil madalas magpunta ang mga ito dito.

"Jarred doon tayo sa veranda ha? Nagluluto na sila sa kusina." habang nauuna si Madel sa pag-akyat sa hagdan matapos niya kaming lingunin.

"W-wala ba ang parents mo?" tanong ko.

"Sadly, wala. Kakaalis lang nila kanina. May importanteng nilakad si mommy sa business namin sa Cebu. Kasama niya umalis si daddy." ang paliwanag naman ni Madel. Isa sa mga dahilan kung bakit liberated ang magkapatid na Schmidt. Laging naiiwan na wala ang mga magulang at nasusunod ang kanilang mga luho.

"M-madel?" tanong ko habang patuloy kami sa hagdan bago namin maabot ang huling baitang. Lumingon sa aking muli si Madel. Nakataas ang kanyang kilay na naghihinay sa aking sasabihin.

"Konti lang kakainin namin ha?"

"Bakit?" natigil siya sa pag-akyat tulad namin ni Makoh.

"Kasi... Napakain kami sa bahay nila Makoh kanina. Masarap kasi magluto nanay niya." at mabilis na tumango si Makoh kay Madel habang nakangiti.

"Ah ok... I had a snack na rin naman kanina. Should we skip the meal and just go on with the party?" ang nakangiting tanong ni Madel. Nahihiya akong tumango sa kanya.

"Maaga naman iinom yang sila kuya sabay na tayo sa kanila. Baka magpapabili na ngayon yun ng mga iinumin mamaya." ang sabi niya.

Nang marating namin ang veranda sa third floor ng mansyon nila Madel ay dama namin ang walang tigil na banayad na pag-ihip ng hangin sa aming buong katawan. Maaliwalas ang buong tanawin doon kahit na nagkalat ang ilang gamit sa na pang-workout doon tulad ng treadmill at ilang may mga mabibigat na buhatin.

"Pasensiya na ha? Makalat dito. Diyan kasi kami nagwoworkout kakatapos lang ni kuya kanina pa hindi pa naliligpit. Presko kasi dito kesa sa airconditioned room kaya dito nilagay yang mga yan. ang pauna niya sa aming nakita.

"Okay lang yun ano ka ba." ang nakangiti at nahihiyang sagot ko sa kanya. Bigla akong siniko ni Makoh sa aking tagiliran ng mahina. Nawawala na kasi siya sa eksena.

"Ay nga pala... Umm..." an pauna ko kay Madel. Nakatingin siya sa akin na hinihintay ang susunod kong sasabihin matapos niyang umupo sa gilid ng veranda at kami'y nanatili lang na nakatayo na parang tanga. Nilingon ko si Makoh. Tumango lang siya sa akin na paang sinasabi niya na ako na ang bahala. Binalot ako ng matinding hiya sa mga sandaling iyon kahit na sasabihin ko lang ang mga susunod na linyang bibitawan ko para kay Makoh.

"P-pwede k-k-"

"Ano?"

"Kasi..." hindi ko pa rin matuloy ang sasabihin kong deretsahan na sana.

"M-may nanliligaw na ba sa iyo?" ang mabilis kong tanong sa kanya. Umiling lang siya. Napansin kong nahiya si Madel sa tanong ko at namula ang kanyang pisngi.

"Ah... Kasi... Ano... Ahh.... Gusto ka ligawan kasi ni Mickey...." at nagningning ang mga mata ni Makoh sa tuwa bagamat hindi ito makatingin ng tuwid kay Madel.

"Mamaya na lang natin pag-usapan yan Jarred habang nag-iinuman kasama nila ku..." at napatingin si Madel sa aming pinanggalingan nang mapansin niyang dumating ang kanyang tinutukoy. Mabilis itong lumapit sa akin at hinawakan ako sa balikat dahilan upang pareho kami ni Makoh na mapatingin kay Errol.

"Okay ka lang, bro?" ang nag-aalala niyang tanong sa akin. Napaka-suplado niya kanina. Hindi nga niya kami pinansin ni Makoh kanina pero eto siya ngayon nag-aalala. Kinabahan ako ng sobra. Eto ang unang pagkakataon na kinausap niya ako. PArang naging tuod lang akong nakatitig sa kanyang mga matang para akong lalamunin. Hindi ako nakapagsalita.

Ilang saglit ang lumipas bago ako mabagal na tumango habang nananatili pa rin akong nakatitig sa kanya.

"Kuya, siya si Mickey yung sinasabi ko sa iyo na isama niyo sa team niyo." ang sabi ni Madel sabay turo kay Makoh. Agad na inabot ni Errol ang kamay niya kay Makoh at nakipagkamay saglit.

"Ah ikaw ba yun? Ako nga pala si Errol. Dre, sama kayo sa inuman mamaya ha?" ang yaya ni Errol at nakangiting tumango naman si Makoh sabay kiskis ng kanyang mga kamay na parang hindi siya makapaghintay.

"Kaya lang kuya... Hindi siya nagsasalita eh." ang kabig ni Madel. Hindi naman makapaniwala si Errol base sa kanyang naging reaksyon. Tumango si Makoh nang humarap muli sa kanya si Errol.

"Marunong ka mag-sign language? Yung isang kabarkada ko na makakasama natin marunong." at umiling lang si Makoh.

"Di kasi kaya nila Makoh na kumuha ng magtuturo. Kaya namin naging classmate si Makoh dahil sa scholarship niya." ang sabat ko. Napalingon sa akin si Errol.

"Ah ganun ba?" at saglit siyang napaisip. "Baka pwede natin gawan ng paraan yan." ang huli niyang sinabi at nagpaalam na sa amin.

Nalimutan ko na ang sasabihin ko kanina kay Madel at napunta na sa tungkol sa school ang usapan namin. Masaya naming binalikan ang aming mga nalampasan habang si Makoh ay umiiling, tumatango, at tumatawa lang dahil sa hindi nga naman siya nagsasalita. Kawawa man siyang naiisang tabi na namin ni Madel sa pag-uusap ngunit hindi ko na iyon pinansin dahil sa inis pa rin ako sa kanya.

Sumapit ang gabi. Dinalhan na kami ng makukutkot na sitsirya sa veranda ng kanilang mga alalay dahil sa hindi nga kami gutom para kumain ng hapunan. Alas onse na nang pinasundo kami ni Errol na bumaba kaming tatlo sa 100 meter na swimming pool sa likod ng mansyon kung saan maingay na ang mga lasing na nag-iinumang magbabarkada.

"Wohoo!! Ayan na ang magjowang lalake!" ang sigaw ng isa sa kasama ni Errol na nakaupo sa gilid ng pool habang may hawak na bote. May maliit na puting monoblock na mesa sa gilid ng pool kung saan naroon sila Errol na nakaupo naman sa katernong monoblock na upuan.

Maganda ang lugar na iyon. May mga bilugang lampara na nagbibigay liwanag sa libot ng pool. Romantic ang dating sa akin kung tutuusin pero dahil sa inumang nagaganap parang ordinaryong resort na lang ito sa akin.

Nagulantang naman kaming tatlo sa sinabi ng kasama ni Errol. Namukhaan ko ang lalaki at matagal na namin siyang schoolmate.

"Tarantado ka pre." ang sabi ni Errol dito sabay kaway sa amin para madaliin kami sa paglalakad. Inutusan niya ang kaibigan niyang katabi ang cooler at naglabas ito ng isang bote ng vodka. Agad na binuksan ni Errol ang bote at inabot ito sa amin nang makalapit kami.

"Mga virgin pa sa alak mga ito." ang sabi ni Errol. Doon ko napansin na pulang pula ang mukha niya at medyo pumipikit na ang kanyang mga mata. Tawanan lang ng tawanan ang iba niyang kasamang nakapalibot sa mesa. "Madel! Isang bote ka lang daw sabi nila daddy." ang sabi pa ni Errol habang pilit na tinitignan niya ng tuwid ang kanyang kapatid.

Agad na inabot ni Madel ang bote at tinungga. Napatingin kami ni Makoh sa kanya sa gulat habang mabilis niyang nilalagok ang laman nito. Lumikha ng isang malalim at malakas na dighay si Madel nang maubos niya ito. Tumawa pa ng mahinhin pagkatapos habang tinatakip ang kanyang kamay na hawak ang boteng walang laman. Mabilis na namula si Madel.

Muling naglabas ng bote ang kaibigan ni Errol at pagkabukas ni Errol dito ay inabot niya kay Makoh. Hindi nagpatalo si Makoh. Nagpakitang gilas siya sa mga tao sa paligid namin. Ginaya niya si Madel. Mabilis niyang inubos ang isang bote at humingi pa ng isa. Nakangangang nakatingin lang ako kay Makoh. Alam kong ito ang una niyang pagkakataon na makatikim ng alak.

Habang iniinom ni Makoh ang pangalawang bote ay medyo bumagal siya sa pag-inom nang makalahati niya ito. Sa mga sandaling iyon ay inabutan na rin ako ng kaibigan ni Errol ng isang bote ngunit inamoy-amoy ko muna ito bago simipsip ng kaunti.

"Ang hinhin mo naman! Talo ka pa ng mga kasama mo! Bakla ka yata eh!" ang banat ng isa pang kaibigan ni Errol na schoolmate namin. Nakita kong nagtawanan sila. Hindi ako sumagot. Patay malisya lang ako at agad na sinubok ubusin ang laman. Wala naman itong malakas na lasa ngunit nakatatlong lagok pa lang ako ay naramdaman ko nang umiiinit ang aking lalamunan pababa sa aking dibdib.

"Dinig ko kanina sa itaas. Pre, usapang lalaki. Liligawan mo ba si Madel?" tanong ni Errol kay Makoh sabay abot nito ng isang bote pa kay Makoh bago uminom mula sa kanyang bote. Nahihiya ngunit tumangong nakangisi si Makoh kay Errol. Sa kabilang banda. Mabilis na pinalo ng mahina ni Madel sa balikat ang kanyang kuya at tumayo sa likuran nito. Pansin kong hilo na marahil si Madel dahil nabago na ang kilos niya matapos lang ng isang bote.

"Akala ko noon bakla kayo pareho ng kasama mo. Lagi kasi kayo magkadikit tapos malamya pa siya." ang singit naman ng schoolmate namin. Naiirita na ako sa kanya sa mga sandaling iyon at gusto ko na hampasin ng bote kanina pa.

Buti na lang ay napunta sa iba ang aming usapan nang lumipas pa ang gabi. Nakasalampak ako, si Madel, at si Makoh sa gilid ng pool habang ang si Errol at ang kanyang mga kaibigan naman ay nasa pool na nakababad. Naglolokohan, naghihiyawan, at ang isa pa sa kanila ay nagpakita ng puwet sa amin na amin namang tinawanan.

Maya-maya, napansin kong seryoso na si Errol. Lumapit siya sa amin at saglit na pinagmasdan si Madel na nakalimang bote na at si Makoh na nakasampu.

"Pare, alagaan mo utol ko ha? Binabasbasan ko na ang balak mo." sabay tapik niya sa binti ni Madel at tumingin sa akin.

"Kuya naman!" ang sagot ni Madel sabay sandal sa akin. Nagulat ako nang mag-paakbay siya sa akin. Ibinalot ko na lang sa kanya ang kanang kong braso.

"Ang torpe torpe naman kasi! Ang slow mo dude!" sabay tingin sa akin ni Errol. Naguguluhan ako. Nagkatinginan kami ni Makoh at siya man ay naguguluhan din.

"Tol, alam ko sabi ni Jarred..." ang sabi ni Errol kay Makoh sabay tingin kay Madel upang kumpirmahin na tama nga ang pangalan ko. "... na gusto mo ligawan ang utol ko... pero... gusto talaga ni Madel si Jarred. Matagal na siyang kinukuwento sa akin ng utol ko eh."

"Nahihiya ako kuya eh! Ano ba!" sabi ni Madel habang lalo niyang idinidiin ang kanyang sarili sa akin. Kinakabahan na ako sa mga susunod na mangyayari.

Lumaki ang mga mata ni Makoh na nakatitig kay Errol bago kay Madel. Tumuro siya sa akin sabay tawa nang nakatakip ang kanyang bibig. Tumuro siya sa akin sabay turo sa kanyang ari at paulit-ulit na nilapit at inilayo ang kanyang kamaong nakasara sa kanyang nakaulsing labi. Nabastos ako sa ginawa niya. Parang gumuho ang mundo ko nang biglang lumaki ang mga mata ni Errol sa ginawa ni Makoh. Napatakip naman ng bibig si Madel at agad na umalis sa pagkakasandal sa akin upang ako'y tignan na may pandidiri.

Nilingon ni Errol ang kanyang mga kabarkada.

"Mga pare! Nachupa na pala ni Jarred itong si Mickey!" sigaw ni Errol sabay tingin niya sa schoolmate namin at sinabing "Tama hinala mo pare!"

"Sakto gusto ko makatikim ng sinusubo ako! Pahiram ng room mamaya Errol!" ang hiyaw ng isa sa mga kabarkada ni Errol.

"Alam na!" ang sigaw naman ng isa pa at nagsitawanan silang lahat.

Durog na durog ako sa mga sandaling iyon. Hindi ko alam ang gagawin ko. Pinagpawisan agad ako ng malamig sa matinding hiya. Alam ni Makoh na hindi ako sanay sa biro pag dating sa aking pagkatao. Alam niya nga na kahit yung sa nanay niya ay dinibdib ko na. Jokes are half meant ika nga para sa akin. Kaya ganun na lang ako tumanggap ng biro.

Mabilis akong tumayo sa aking kinauupuan. Umagos ang luha sa aking mga mata at pilit ko itong itinago sa kanila. Sa bilis ng aking pagbangon ay doon ko lang naramdaman ang matinding tama sa akin ng anim na bote ng alak. Natumba patagilid si Madel at bumulaslas ang malandi niyang pagtawa dala ng kalasingan.

Wala na akong pakialam kung sino ang nagbalak na gawin ito ngunit tiyak akong para sa amin ni Makoh ito ngunit ang kinalabasan pa ay inilaglag ako ng kaibigan ko dahil sa gusto niya si Madel.

Nadulas ako at mabilis na nahulog sa tubig. Tumili ako ng malakas ng hindi ko sinasadya ngunit hindi ako nahiya dahil sa nangyari sa akin.

Mataas pa sa anim na talampakan ang bahaging kinalaglagan ko at hindi ako marunong lumangoy. Nanlaki ang mata ni Makoh nang makita ang nangyari sa akin sabay tawa naman si Errol ng malakas sa nangyari sa akin. Nakitawa rin ang barkada nito ngunit hindi ko alam kung nagulat lang sila at nakita ako na nahulog o kanina pa nila kami pinagmamasdan at di nila inaasahan ang mangyayari sa akin.

Mabilis akong lumubog sa tubig. Ginalaw ko ang mga kamay at binti ko upang maitaas ang ulo ko sa ibabaw ng tubig ngunit hindi ko ito maabot. Nahirapan na akong pigilin at kulang ako sa hininga kaya't napa-inhale ako sa ilalim ng tubig.

Masakit sa ilong at lalamunan ang mabilis na pagpasok ng tubig sa bibig at hingahan ko. Agad na napuno ng tubig ang baga ako at hindi ako nakahinga. Ang sikip sa dibdib at kahit gusto kong kumawala ay hindi ko magawa. Nanghina ako at sabay na nagdilim ang aking paningin. Ang huli kong nakita ay ang pagbagsak ng anino sa ilalim ng tubig sabay ng maraming bula.

"Jarred! Jarred! Sorry na tol! Biro lang iyon! Jarred!" ang tinig ng isang binata na noon ko lang narinig kahit parang panaginip lang ang lahat. Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang paglapat ng mga labi sa akin at sabay nito ay ang malakas na pagbuga ng hangin.

"Jarred! Please! Sorry! Hindi totoo yung ginawa ko! Jarred!" at sabay nito ay naramdaman ko ang paulit-ulit na pagdagan sa aking dibdib hanggang sa ako'y maubo na sinabayan ng pagsuka ng maraming tubig. Mabilis akong itinagilid upang mailabas pa ang nasa aking dibdib. Unti-untian kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang pinaka kanto ng swimming pool kung saan ako nakatagilid.

Nang humilata ako upang huminga ng malalim ay nakita ko si Makoh habang pinalilibutan siya ng mga kasama sa inuman. Naroon din si Madel. Lahat sila ay nag-aalalang nakatingin sa akin. Agad nagsalubong ang kilay ko't isa-isa silang tinitigan.

"Jarred!" ang sinabi ni Makoh sa akin habang matinding pag-aalala ang sinasabi ng mga mata niyang nakatitig sa akin. Natuwa ako na nakapagsasalita na si Makoh ngunit mas nanaig sa akin ang matinding galit sa kanya. Kahit hindi niya sinabi, ang ginawa niya'y tanda lang na bakla ang tingin niya sa akin at binastos niya ako. Siya ang huling taong inaasahan kong gagaguhin ako para lang sa isang babae. Guilty ako dahil sa muntik itong mangyari sa amin kanina at dahil na rin sa hindi ko pa tanggap ang aking sarili. Napakasakit lang talaga na ginanon ako ng mabuti kong kaibigan para lang magpaimpress.

Wala na akong mukhang maihaharap at tiyak na hindi na ako makakatingin sa ibang tao na lalake pa rin ang tingin sa akin. Kahit mga lalake sa amin at tsismoso at siguradong kakalat ito.

Muling tumulo ang luha ko habang tinititigan ko ang bawat mata ni Makoh.

"Oo!! Bakla ako!! Bakla ang matalik mong kaibigan!! Bakla ang inakala kong tinuring mong kapatid! Tinuring kang anak ng mga magulang ko! Hindi ko ginawa ang kababuyang sinasabi mo sa buong haba ng taon na pinagsamahan natin! Bastusin ba akong tao?! Balahura ba ako?! May inagrabyado ba akong tao?! Sabihin mo sa kanila Makoh kung anong klaseng tao ako!! Dahil lang sa gusto mo si Madel at akala mong papatulan ko siya gaganyanin mo ko sa harap ng ibang tao?! Hayaan mo, bukas na bukas ako ang mag-aabot sa nanay mo sa perang inuutang niya para mabayaran ang utang niyo sa school." ang lumalakas kong sinabi sa kanya sa nanginginig kong boses.

Bumangon ako. Gigil na gigil ako at patuloy pa rin ang pag-agos ng luha ko sa kahihiyang inabot ko. Pilit na inamin ko ang isang bagay na hindi ko matanggap. Pero ganito ako. Eto na rin ang tingin ng tao sa akin ngayon. Kailangan ko na tanggapin ito ng buong buo.

"Sorry Madel, better luck next time. Good luck sa inyo ni Makoh. Maliit ang titi niyan." at mabilis akong naglakad palabas ng mansyon.

"Jarred!" ang huling tawag sa akin ni Makoh bago niya ako habulin.

"Magkalimutan na tayo putang ina mo!" ang sigaw ko sa kanya na umalingawngaw buong lugar bago ako kumaripas ng takbo. Wala akong dalang damit na pamalit. Hindi naman namin alam na may pool party pala.

Malamig na ang hangin sa mga oras na iyon. Madilim na ang mga kalsada. Nanginginig akong naglalakad patungo sa Batibot. Takot man akong baka may makasalubong akong mga aso ay pilit ko pa rin naglakad. Umiiyak. Impit na humahagulgol.

"Ang tagal naman sumagot... Saan na tayo liliko?" tanong ni Kent na gumising sa aking gunita. Nakalimutan kong tinatanong pala ako ni Kent kanina kung paano nakapagsalita si Mickey. Nag-daydream ako. Huli na nang mapansin kong malungkot na ang mukha ko't pinamuuhan pa ng luha ang mata ko.

Nasa gas station na kami ng aming town proper kung saan nahahati ang landas patungong Maynila sa kaliwa at Dasmarinas naman sa kanan.

"Kaliwa ka. Sa unang kalsada na may daang pakanan, doon tayo. Silang na ang bahagi na ito. Direcho ka lang doon. Tagaytay na tayo." sabi ko sa kanya at bigla kong naalala na kilala nga pala niya kami ni Mickey. Nakasabit ang kanyand ID sa rear mirror. Nakuha nito ang aking pansin. Kahit medyo madilim at dumuduyan pa ito'y pilit kong inaninag at binasa ang nakasulat niyang buong pangalan.

"Gabriel..." tahimik kong pagkabasa sa aking naaninag. Iyon lang ang aking abutan nang umikot ito patalikod matapos pumreno ng marahan si Kent.

"Gabriel...? Parang ang layo naman sa Kent. Baka marami siyang pangalan? Buti pa siya." sabi ko sa aking sarili na may panghihinayang. Gusto ko rin kasi ng mahaba ang aking pangalan. Napakasimple ng Jarred lang. Parang gwapo kasi kung tatlo ang pangalan para sa akin.

Napatingin lang ako kay Kent habang binabaybay na niya ang daan. Inaalala ko kung matatandaan ko siya. Sa canteen kasi lahat ng studyante doon lang napunta dahil wala naman ibang makakainan sa labas. Nasa gitna ng talahiban ang school namin noon. Hatid sundo pa ng service ang lahat ng nag-aaral doon.

Nawala lang ako habang pinagmamasdan siya ng hindi niya alam. Ang ganda ng kurba ng kanyang panga. Nawala ako sa aking iniisip habang kinilatis kong maigi ang kanyang mukha sa ganoong angulo. Napabunting hininga ako't napangiti.

"Anong grade at section ka nga pala noon?" tanong ko sa kanya at saglit siyang natawa.

"Naalala ko na! Nagkausap na tayo noon sa "A-Fair". Kasama din ako sa mga student volunteers." sa halip ang sagot niya sa akin upang tulungan akong makaalala. Agad ko namang binalikan ang araw na iyon sa aking gunita ngunit hindi ko na talaga siya maalala. Nilingon niya akong saglit upang abutan akong malalim na nag-iisip. Natawa siyang muli.

"Ang lalim ng iniisip mo ah. sabi niya't matigil ako.

"Eh... Nasabi mo kasi nga na one year kang ahead sa amin. Hindi kasi kita talaga matandaan. Sorry ha?." ang sabi ko namang nahihiya. Natawa siyang muli't umiling habang nakatitig pa rin sa kalsada.

"Nagtataka lang ako kung bakit kilala mo kami pero hindi mo kabisado ang lugar na ito." paglilinaw ko.

"Alabang ako nakatira kaya di ko kabisado lusutan sa bandang ito. Isa pa, last year lang ako natuto magmaneho. Kinailangan na kasi. Naisip nila dad na panahon na." sabi niya.

"Ahhh... " nagung reaksyon ko habang nakatingin sa harap ng kalsada at tumatango ng marahan ngunit hindi ko pa rin talaga siya matandaan. Biglang tumunog ang aking telepono sa pagdating ng isang mensahe.

Naalala ko si Ursula. Sinabihan ko nga pala siyang sa text na lang kami mag-usap kanina. Para akong nag-uunat sa upuan habang kinukuha ko ang aking telepono sa bulsa ng aking suot.

Hindi nga ako nagkamali nang makita ko ang kanyang pangalan sa screen ng aking telepono.

HOY! BAKLA! ANO NA? ang aking nabasa't di ko naiwasang tumaas ang kanan kong kilay. Mabilis kong ginawa ang aking sagot sa kanya. Pigil na tumaas ang kanang kilay ko sa aking nabasa.

"Aba sa unang pagkakataon tinawag mo akong ganyan. Ikaw ano? Babae? Kung maka-bakla ka parang sakit lang. Mas malansa ka sa akin! Hitad!!!!!! ang sabi ko sa aking isipan habang gigil na gigil ang ma daliri ko sa telepono. Mabilis naman na nasundan ang sagot ni Ursula ang reply ko sa kanya.

"Ang ganda mo kasi! Dami mong boylet na kasama! Isa lang kasama niyo na girl kabugin mo na! Kill mo na tapos itapon na sa gilid ng kalsada yan!" ang sagot niya na tahimik kong binasa. Hindi ko naiwasang mapangiti habang ginagawa ko ang reply ko sa kanya. Natigil ako sa kalagitnaan ng aking pag-compose nang biglang pumasok ang kasunod pa ng kanyang sagot kanina.

"Kasama mo si Mickey? Bati na kayo? Anywho, I guess hindi mo na kailangang makilala si Fritz." ang sabi niya. Hindi na ako nakuntento sa pag-uusap namin sa text kaya't agad kong tinawagan ang kanyang numero.

"Halooo!!!!" ang malakas at masiglang bati ni Ursula sa kabilang linya. Sa lakas ay napalingon sa akin si Kent saglit at nang magkasalubong ang aming mga mata'y nginitian ko lang siyang nahihiya. Sumisigaw ang isip ko sa mga sandaling iyon na nagbabakasakaling hindi niya napansin ang baklang baklang boses ni Ursula sa kabilang linya. Mabilis kong binabaan ang volume ng earpiece ng phone. Umubo muna ako habang pinalalalim ang aking boses bago kinausap si Ursula.

"Pareng Gardo! ...Kamusta na? ...Ano balita?" ang may kaunting pagpapanggap ng angas sa aking boses.

"Pare? Baka mare...? At anong Gardo? Minumura mo ba ako? ang naging seryoso niyang sagot sa akin sabay ng paging malalim ng kanyang boses. Natawa akong pinakikinggan siya habang nakatakip ang aking kamay sa aking bibig.

"Sabi ko, tol. Kamusta ka na." ang iwas kong sagot sa kanya. Hindi ko mapigilan pa rin ang pagtawa.

"Tol?!?! Gaga!!..." ang agad niyang reaksyon sa aking patuloy na pag-arte. "Ateng bakit ang lalim naman ng sobra ang voice mo! Baka mabahing ako niyan!" sunod niya.

"Pag nagkita tayo babatukan talaga kita. Makisama ka hindi mo ko makakausap ng maayos ngayon." ang sabi ko sa aking sarili.

"Errhm.. Nasa biyahe pa rin kami. Nasa kotse ako ni Kent ngayon yung isa naming kasama na may kotse." ang pagpupumilit kong pagpapanggap na pakikipag-usap ko pa rin kay Ursula.

"Kay papa Mickey kita nakita kanina sumakay ah. Kent? Jowa? Sino si Kent doon sa mga kasama mo?" ang mabilis niyang tugon na may halong harot pa rin at landi. Pumintig na ang ugat sa gilid ng noo ko sa mga sandaling iyon sa gigil. Di pa rin kasi makuhang makaramdam nitong si Ursula na hindi ko magawang sumagot ng malaya sa kanya dahil sa kasama ko sa kotse.

"Pag-uwi ko na lang natin pag-usapan ang tungkol diyan. Sino ba yung chicks na ipapakilala mo sa akin?" agad kong tanong paiwas na sa takbo ng usapan namin. Napalingon sa akin si Kent nang sabihin ko ang salitang "chicks". Nag-abot ang aming mga titig at nginitian ko lang siya.

"CHICKS?! ANG SABI KO FRITZ HINDI CHICKS?! WITITIT!! KALURKEY KA NA ATENG!! BURBERRY KA NA BA?!!" ang malakas na sagot ni Ursula. Agad kong nailayo sa aking tenga ang phone sabay ang mabilis na pagpindot ng volume nito pababa. Matapos ng ilang saglit ay naririnig ko na lang na hinahanap na ako ng aking kausap sa kabilang linya bago ko ito muling ilapat sa aking tenga.

"Ang slow mo talaga, Ursula." sabi ko sa aking isipan.

"Alam mo, mamaya na lang tayo ulit mag-usap. Hindi ko naiintindihan yung mga sinasabi mo." dahil sa kahit may isang taon na rin kaming magkaibigan ni Ursula, hindi pa rin ako natuto ng lengua na gamit niya. Kapag nagsasalita siya ng ganoon ay para siyang sinasapian ng kung anong maligno sa paningin ko.

"Tatawagan na lang kita ulit kapag pwede na. Bababa na kami sa convenience store. Bibili lang kami ng maiinom." ang palusot ko na lang sa kanya. Napatingin sa akin si Kent sa aking nasabi. Tila nakikinig pala siya sa akin kanina pa at pansin kong naguluhan siya bigla sa huli kong nasabi dahil sa nasa kalagitnaan kami ng isang madilim na kalsada sa mga sandaling iyon.

Ibinaba ko ang telepono habang nagsasalita pa rin si Ursula. Hindi ko na inintindi ang huli niyang mga nasabi.

"Ang kulit ng kausap ko." ang paumanhin ko kay Kent sabay silid ng aking telepono sa aking bulsa.

Nanaig ang katahimikan sa buong biyahe. Halos nakaidlip din ako ng tatlong oras habang yakap ko ang aking bag habang nakasandal sa pintuan hanggang sa nakarating na kami sa Canyon Cove. Hindi naman ako agad na nagising.

Nagulantang ako nang biglang bumukas ang pintuang aking sinasandalan. Napasigaw ako ng malakas at nabitiwan ko ang aking bag nang sabay na inabot ng mga kamay ko ang kahit anong maaaari kong kapitan sa kotse ni Kent. Nagising ang buong diwa ko ngunit huli na upang mabawi ko ang aking balanse nang mahulong ako sa labas ng kotse. Si Kent sa mga sandaling iyon ay papatayin pa lang ang makina ng kotse. Buti na lang ay binitiwan niya ang kanyang hinahawakang susi na nakasuksok sa likod ng manibela upang maabot niya ako sa kaliwa kong braso. Nagulat si Berto at Lito na nasa likuran namin na sinabayan pa ng saglit na pagtili ni Nina.

"Loko ka ah!" ang malakas at galit na sinabi ko kay Hamilton habang inaalalayan niya akong makatayo.

"S-Sorry! Excited lang ako, Jarred!" at mabilis niyang pinulot ang aking bag at ibinigay ito sa akin. Matapos noo'y agad siyang lumingon sa bandang entrance ng resort na parang entrance ng isang magarang hotel. Gawa sa marmol ang sahig mula sa tatlong baitang na hadgan sa ibaba nito na pinalamutian ng pulang carpet sa parehong entrance at exit ng resort. Maliwanag ang mga manilaw na ilaw mula sa harapan nito. Sa harap mismo nito ay nakahinto ang kotse ni Mickey. Tila inabangan kami ni Hamilton na makarating. Nauna sila marahil ng ilang saglit. Hindi ako nagtataka. Mabilis kasi talaga magpatakbo si Mickey ng kotse kahit saglit lang ako nakasakay sa kotse niya.

Doon tumuro si Hamilton. Hirap na hirap akong hinanap ang tinutukoy niya dahil sa nag-aadjust pa ang paningin ko sa mga sandaling iyon. Pupungas-pungas pa akong kinilala ang tinutukoy niyang nakatayo sa harapan na may kasamang ibang tao.

Si Mickey na malugod na tinatanggap ang nanghihingi ng autograph at sa kanyang tabi ay ang mas gumandang si Madel na simple lang ang suot. Naka-shorts na maikli at sandong pang-beach ang suot niya habang nakasampay sa kanya ang kanyang pink na tuwalya.

Sa mga sandaling iyon ay nakababa na ng kotse ang iba naming kasama at napatingin na rin sa itinuturo ni Hamilton.

"Oh my gosh! Sana ma-discover ako!" ang nasabi ni Nina.

"Oo naman, dapat na maging artista ka. Ikaw ang pinaka magandang babae sa balat ng lupa." ang panlalambing ni Berto kay Nina.

Si Lito naman ay abalang inilalabas ang gamit sa likod ng kotse kasama si Kent.

Para akong binuhusan ng tubig sa mga sandaling iyon. Nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla.

"M-mamaya na tayo pumasok, Milton." ang mahina kong paikusap sa kanya habang hindi naaalis ang titig ko sa dalawa. Hawak ni Milton ang kanyang notebook nakabuklat at may autograph na ni Mickey sa mga sandaling iyon.

"Tara na! Hihingi ako ng autograph ni Madel! May picture na nga kami ni idol sa kotse niya kanina eh! Popost ko sa Facebook mamaya!" ang sabi niya habang ipinapakita ang notebook. Matapos noo'y inabot niya ang kanyang telepono at ipinakita sa akin ang litrato nila ni Mickey. Kumaway-kaway pa siyang inanyayahan ang aming mga kasama.

"Mamaya na lang ako. Susunod na lang ako." sabay tingin ko kay Hamilton habang nagmamakaawa ang mga mata ko sa kanya. Punong puno ng takot ang dibdib ko sa mga sandaling iyon. Natatakot ako sa maaaring sabihin ni Madel sa mga kasama ko. Natatakot akong galit pa rin si Madel sa akin dahil sa nangyari din noong gabing iyon.

Itutuloy. . . . . . . . . . . .

jeffyskindofstory.blogspot.com

by: Jeffrey Paloma

Indak

Nagseselos ako kay Madel noon pa kaya natatakot akong makita man lang silang dalawa. Isa sa dahilan kung bakit pinuno ko ng galit ang aking puso para kay Mickey para pagtakpan sa akin sarili kung ano ang nararamdaman ko para sa kanya. Ang pagmamahal na lumago ng hindi ko alam mula pa noong bata kami. Ang pagmamahal na hindi ko inaasahang uusbong sa isang uri ng pagtangi sa aking kaibigan. Sinaktan ko lang ang aking sarili at hayaang masira ng tuluyan ang mabuting pagkakaibigan. Isa lang sa mga komplikasyon sa aking magulong buhay habang nakasuot ako ng maskara sa harapan ng lahat ng tao sa aking paligid. I haven’t moved on even though I should’ve already had. Even though I already have the reason to for a long time now.

Nagmadali akong lumakad patungong reception. Akala ni Hamilton ay napapayag niya ako sa gusto niyang mangyari. Tuwang-tuwa itong sumabay sa akin sa paglalakad hanggang sa nauna na siya nang kami'y makalapit sa mga taong nakapalibot kina Mickey. Ganoon na rin ang ginawa ng iba pa naming mga kasamahan nang makita siya. Kahit mabigat ang mga dala'y nagawa nilang makihalo sa mga nagpapakuha ng litrato at autograph kina Mickey at Madel.

I tried to maintain my composure. Humihiling ako na hindi ako mapansin ng dalawang artista sa bawat hakbang ko papalapit sa kanila. Daraanan ko kasi sila bago ko marating ang reception area. Hindi ko sila nilingon ngunit alam kong napatingin sa aking dako si Mickey nang mapansin niyang nasa paligid na niya sina Hamilton, Nina, Berto, at Angelito. Ipinakilala niya ang mga ito kay Madel at si Madel naman ay ubod na kaplastikan lang ang ipinakita sa kanila. Maya't-maya ang tingin niya sa akin tila gusto pa akong tawagin.

Si Kent, kasunod ko sa paglalakad. Tila hindi rin siya mahilig sa mga artista. Nangiti ako ng kaunti habang deretso sa aking tunguhin ang aking mga tingin. Kahit paano'y may makakasundo pala ako sa bagay na iyon.

Nang marating namin ang counter. Abot tenga ang pilit kong ngiti sa babaeng receptionist na nakauniporme subalit bigla akong napalingon kay Kent at nilapitan siya bago pa siya makarating sa aking kinaroroonan. Mga dalawang metro ang layo namin sa counter. Nilapit niya sa akin ang kanyang tenga habang nakataas ang kanyang mga kilay na hinihintay ang aking ibubulong.

"Si Berto nga pala ang may reservation! Ano sasabihin ko?" ang nahihiya kong sinabi. Sa mga sandaling iyon nang makita ko sa ilalim ng liwanag ng reception area ang aking kaharap, napuna ko na medyo pagod na ito. Marahil dahil sa malayo ang kanyang minaneho at pare-parehas pa kaming galing sa school kanina.

"Ako na ang bahala." ang nakangiting sagot ni Kent. Nilapitan niya ang receptionist. Hindi ko marinig ang usapan nila. Medyo mahina ang boses ni Kent. Soft spoken pala talaga siya. Mas malakas pa ang boses ng receptionist kaysa sa kanya.

"Meron po, sir... Pwede po..." ang dinig kong tugon ng babae sa kanya. Maya-maya ay lumingon sa akin si Kent at pilit na ngumiti sabay ng pagbaba niya ng kanyang mga gamit. Kinuha niya ang kanyang wallet sa kanyang bulsa at muling kinausap ang babae.

"Magpapa-book ba ito?" tanong ko sa sarili. Nagulat ako nang ipatong ni Kent sa ibabaw ng counter ang kanyang ATM na kulay pula nang abutan siya ng babae ng isang papel at panulat. Hindi na ako nakalapit.

Nilingon kong muli ang bukana ng resort kung saan naroon ang aming mga kasama. Nakita kong pakaway na inaanyayahan ako ni Hamilton. Sabik na sabik ang loko habang nakaakbay pa sa nakatalikod sa akin na mga artista.

"Enjoy!" ang sabi ko sa kanya. Batid kong ipabasa sa kanya ang aking sinabi sa aking mga labi bago muling humarap sa dako ni Kent. Sa mga sandaling iyon ay tapos na siya sa kanyang transaction. Nakita ko sa kanyang kaliwang kamay ang isang key card habang ibinabalik niya sa bulsa ang kanyang wallet. Binuhat niyang muli ang kanyang bag at lumapit sa akin ng nakangiti.

"Umupa ka!?!" ang nababahala kong tanong sa kanya. Natawa siyang lumapit sa akin.

"Upa?" at natawa pa si Kent bago ipinagpatuloy ang kanyang sasabihin. "Parang apartment lang ah. Tagalog na tagalog ka na manalita." at tinignan niya ang aming kasama. Naghintay siya ng saglit upang makakuha ng pagkakataong makasenyas sa kanila na mauuna na kami. Tumuro lang siya sa kung saan papasok sa loob ng resort at nauna na sa paglalakad. Napilitan akong sumunod sa kanya.

"Bakit kumuha ka ng room?" nang maabutan ko siya. Maalaki ang hakbang ni Kent sa mga sandaling iyon. Tila nagmamadali na hindi ko maintindihan.

"Pansin ko na kasi na medyo magulo kasi ang lakad niyo mula pa sa umpisa. Baka magkaproblema pa. Isa pa, okay na rin na may sarili akong unit. Parang condominium dito may dalawang rooms ang iba. Hindi naman tayo kakasya sa isa dahil kahit may dalawang bed rooms pa yung nakuha ni Berto, queen size beds lang ang meron dito. Malikot ako matulog." ang paliwanag niya. Sa tono ng pananalita ni Kent ay may bakas ng kaunting pagkainis. Marahil dahil sa iba sa alam niyang lakad ang sinamahan niya o dahil lang siguro sa pagod na siya at gusto na magpahinga. Nahiya ako kay Kent at sa mga ipinakita ng aming kasama sa kanya.

"Ah ganun ba? Ngayon pa lang kasi ako nakapunta dito. Sana mag-enjoy ka. Pasensiya na ha? Magulo talaga ang lahat. Biglaan kasi. Kahit ako, parang di ko pa rin tanggap na nandito na ako. Parang di ako makapaniwala na natuloy talaga ang lakad na ito." ang sabi kong mahina at bahagyang tinatawanan ang sarili.

"Wala lang iyon. Kaya rin ako sumama kasi napilit ako ni Nina. Ipapakilala daw niya ako sa ate niya." ang sabi ni Kent na nagpangiti sa kanya. Para akong nawalan ng gana sa mga sandaling iyon. Hindi ko alam kung bakit pero nung sabihin ni Kent kanina ang tungkol kay Greta ay parang nawalan ng kislap ang buong lakad namin para sa akin.

"Kaya naman pala nandito ka. Mukhang may karibal na itong si Hamilton ng hindi niya alam." ang sabi ko sa aking sarili habang bahagyang umiiling.

"So... Sabi mo, queen size beds lang meron dito." ang pauna ko sa kanya. Umaarangkada na sa mga sandaling iyon ang malikot kong isipan. Nilingon niya ako habang patuloy kaming naglalakad. Hinihintay ang aking sunod na sasabihin.

"Gusto mo invite mo si Greta para sa kanya yung isang kwarto?" ang udyok ko sa kanya. Natawa siya sa aking sinabi.

"Nakakahiya. Ikaw na lang ang gumamit ng isang kwarto. Sama mo na rin yung isa mong classmate. Si.. ano... " ang di ko inaasahan niyang sagot. Napapitik-pitik si Kent na inaalala ang pangalan ng iba pa naming kasama.

"Si Berto...?

"Hindi..."

"Si Angelito...?

"Hindi."

"Ano ‘to pinoy henyo?”

”Pwede.” at natawa siya nang mapansin niyang ganoon na nga ang naging takbo ng aming usapan.

”Seryoso, yung kambal nung malaki yung katawan pero bansot.”

Si Hamilton!?!" medyo kakaiba ang naging tono ng aking pagtanong. Medyo napalakas ng kaunti na para bang nabigla na hindi makapaniwala.

"Ayoko. Siguro, yung magkuya na lang ang isama mo baka yayain niya ako ng yayain pumunta sa set o sa room nila Mickey." ang paliwanag ko.

Nakalabas na kami sa maliit na building ng reception area sa mga sandaling iyon. Pababa sa hagdan sa aming kanan. Nasa ibang building kasi ang mga rooms ng resort. Doon saglit akong nawala sa aming usapan at nakita ang ganda ng lugar sa dilim ng gabi.

Mula sa labas ng reception area ay hindi mo makikita ang kabuuhang laki ng resort. Doon ko nakita ang malaking swimming pool sa gitna na malapit sa dalampasigan. Pinalamutian ito ng ilang mga puno ng niyog na may puting christmas lights sa katawan nito. Mayroon ding ilang poste ng ilaw na nasa gilid ng sementadong daanan.

Dama ko ang malamig na hanging dumadampi sa aking balat na nagmula pa sa dagat habang dahan-dahan akong bumababa ng hagdan.

"Ang ganda no?" ang tanong ni Kent nang ibaling ko ang aking tingin sa gusaling nakatayo sa gilid ng bundok na bahagi ng buong resort na nakapalibot sa talampas na nagkulong sa dalampasigan. Ilan lang sa mga bintana nito ang may nakabukas na ilaw. Marahil kaunti lang ang tao sa resort sa araw na ito. Mabagal akong tumango bilang sagot ko kay Kent dahil hati lang ang atensyon ko sa mga sandaling iyon.

"Ang laki pala ng resort na 'to no? Saan dito kaya ang kwarto na kinuha ni Berto?" ang tanong ko kay Kent kahit alam kong di niya alam ang isasagot sa akin. Nababahala kasi ako sa layo ng lalakarin. Parang village ng mga condominium ang lugar na iyon.

"Yung kinuha ko dito lang sa bandang kanan." ang sabi niya saba turo sa dakong kanyang tinutukoy na sinundan ko ng tingin. Isang three storey building na katabi lang ng reception area. Patay ang lahat ng ilaw hindi katulad ng katabi nitong kaparehang gusali kung saan may mga tao ka pang makikita sa mga bintana.

"Sa third floor." dagdag pa ni Kent.

Pinauna ko siya sa paglalakad nang makababa kami pareho ng hagdan. Nang marating namin ang tarangkahan ng kanyang inupahan ay tumigil ako.

"Dito na lang ako. Dito ko na lang sila hihintayin." ang paalam ko sa kanya. Isang metro na ang layo niya mula sa akin. Nilingon niya ako at umiling.

"Dumito ka na lang. Iakyat mo muna yang mga gamit mo tapos hintayin na lang natin sila dito." ang sagot niya habang ibinababa ko ang aking gamit sa sahig at kinukuha ko ang aking telepono sa bulsa.

"Sige na. Okay na ako. Yung magkuya na lang ang isama mo. Better yet, reserve the space for Greta." ang natatawa kong biro sabay tingin sa aking telepono upang bumuo ng mensahe para kay Berto.

Lumakad pabalik si Kent at ibinaba ang kanyang bag sa tabi ng akin bago namaywang.

"Paano ko kaya iimbitahan si Greta na dito mag-stay?" tanong niya sa akin.

"Aba malay ko." sabi ko sa aking sarili habang abala akong nagte-text kay Berto.

Trenta minutos kami marahil naghintay ngunit tila mas matagal pa doon iyon dahil sa hindi na kami nagkausap pa ni Kent sa mga sandaling iyon.

Hindi ko na alam kung saan ko sisimulan ang aming usapan at hindi ko na rin gusto pa na baka tumungo pa sa magiging diskarte niya kay Greta ang aming usapin dahil sa bukod sa hindi ko kilala ang tipo niya ay hindi rin ako makaka-relate sa mga sasabihin niya tungkol sa isang babae.

Abot tanaw di kalayuan mula sa aming pinanggalingan, nauunang naglalakad patungo sa amin si Hamilton. Abot tenga ang ngiti habang tangan niya ang isang sports bag na hindi ko nakitang dala ng sino man sa amin kanina. Kulay pink ito na Reebok. Nakasabit sa kaliwang balikat niya at sa kanan naman ang kanya.

Sa kanyang likuran ay sunod naming nakita si Greta kasabay na naglalakad si Nina. Si Berto at Angelo naman ang nasa likuran nila.

"Si Greta." ang kinakabahang sinabi ni Kent sa akin sabay ng kanyang pag tapik sa aking balikat.

"Berto!" sigaw ko na aprang di ko narinig si Kent. Nang makalapit sila sa amin ay di ko na nahintay na harapin si Berto.

"Berto, ilang room pala ang kinuha mo?" tanong ko agad sa kanya sa seryoso kong tono. Tila nabigla naman si Berto sa akin.

"Dalawa tsong. Dito sa taas." sabay turo niya sa madilim na kalsadang paakyat mula sa aming kinaroroonan.

Madilim na roon ngunit aninag pa rin ang magkakatabing building ng mga condominium dahil sa liwanag ng buwan at ilang bukas na ilaw sa mga binata nito. Nakakatakot kung tutuusin dahil doon ko lang napansin na ang ilan sa mga gusaling naroon ay hindi pa natapos gawin at ang ilan ay wala pang palitada ang mga haligi. May isa pa sa aking natanaw ay walang bubungan at ang baba nito ay puno na ng talahiban.

"A-ang dilim naman." ang bigla kong kinabahang nasabi.

"Okay lang yan tsong. Wala naman multo o engkanto dito kahit mukhang haunted na yung ibang building." paniniguro niyang natatawa habang umiiling.

Sa mga sandaling iyon ay ipinakikilala na ni Nina si Greta kay Kent. Nakita kong umasim ang mukha ni Hamilton nang nagkamay ang dalawa. Kakaiba naman kasi ang ngiting ibinibigay ni Kent sa ate ni Nina. Muli kong binalik ang aking pansin kay Berto.

"Sabi ni Kent dalawang rooms lang ang isang unit dito?" ang tanong ko at tumango siya agad.

"Ilan ang kasya sa kama ng isang kwarto?" tanong ko pa. Saglit na nag-isip at bumilang si Berto.

"Mga tatlo?"

"Sabi ni Kent, queen size bed lang daw ang meron sa bawat isa. Tatlo? Sigurado ka? Sino-sino magkakasama sa isang kwarto?" ang may pagkainis kong sinabi sa kanya.

"Eh di, dalawa sa isang kama. Ako at si Nina sa isa. Ikaw tapos si..." ang paliwanag niyang agad kong pinutol.

"Ikaw at si Nina? Baka pwede si Nina at si Greta para "safe" ang lakad na to."

"Tsong naman. Alam mo na yun!" ang sagot niyang may pagkadismaya.

"Alam mo ba na kumuha ng unit yang si Kent?" ang may halong paninisi kong agad na nasabi. Napailing si Berto. Pilit naming hininaan ang aming usapan at bahagyang lumayo pa ng kaunti sa aming mga kasama.

"Nakakahiya sa kanya. Siya na naghatid siya pa nagbayad ng matutuluyan niya. May kotse naman kayo pero hindi mo nilabas. Bakit?"

"Eh wala na kami ni Nina excuse sa parents namin sa lakad na 'to. Hindi kasi kami uuwi agad. Kasi ah... ah, basta!" ang guilty na sagot sa akin ni Berto. Hinayaan kong saglit na maramdaman ni Berto na sinisisi ko siya bago ko siya iwan at humalubilo sa iba naming mga kasama. Tumabi ako kay Hamilton upang malaman sa kanya ang kanyang saloobin sa mga sandaling iyon dahil mukhang nag-uusap ng mabuti si Kent at si Greta. Seryoso at malungkot ang mga tingin ni Hamilton sa dalawa habang si Nina sa harapan niya, kung saan siya nagtatago ay panay naman ang tawa habang pilit na sumasali sa usapan ng dalawa. Si Lito sa kabilang banda ay pinuntahan si Berto. Napansin niya ang pagsosolo nito matapos ang pag-uusap namin kanina.

"Milton, okay ka lang?" sabay kalabit ko sa braso niya bago ko inabot at binitbit ang aking bag na nasa kanyang tabi. Nilingon ako ni Hamilton.

"Tara na! Gusto ko na magpahinga." ang yaya sa akin nito. Doon na niya ipinakita sa akin ang pagsalubong ng kanyang mga kilay. Umaalingasaw sa kanyang mukha ang pagseselos sa mga sandaling iyon. Hindi ko naiwasang ngumiti at umiling.

"Kung alam mo lang. Kung alam ko lang kung saan tayo mags-stay nauna na ako sa inyong lahat. So, kamusta naman ang usapan ninyo ng idol mo kanina?" ang pangingibang usapan ko kahit ayaw kong alamin ang tungkol doon ngunit iyon lang ang tanging makakakuha ng kanyang atensyon at para hindi na rin niya intindihin si Kent at Greta. Hindi naman ako nagkamali dahil sa biglang nagliwanag ang mukha niya.

"May pictures kami ni idol kasama si Madel! May nalaman pa ako mula kay Mickey tungkol sa kanila!" ang masigla niyang sinabi.

"A-ano?"

"Akalain mo iyon? Love team na sila mula pa noong una tapos sila pala talaga sa tunay na…" at di ko na nahintay ang susunod pang sasabihin niya nang agad akong tumalikod at kunwaring bumahing. Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko sa mga sandaling iyon dahil siguradong makakalabit ni Hamilton ang mga pisi ng drama ko sa aking dibdib. Maiisip ko ang masayang magkasintahan. Pilit kong iniba ang mga bagay na tumatakbo sa mga sandaling iyon sa aking isipan. Punong puno ng mga “what-ifs” na alam ko namang hindi naman din magkakatotoo.

"Tara na. Yayain mo na si Berto." ang sabi ko habang kunwaring sumisinghot. Muli ko siyang tinalikuran at pumunta kay Berto upang yayain na siya at ang iba pa naming kasama maliban kay Kent.

Bago kami umalis ay napag-usapan namin kung saan at sinu-sino ang magkakasama sa mga kwarto. Ang mga magkakapatid ay magsasama sa isang unit. Tig-isang kwarto ang mag-kuya na Navarro at mag-ate na Melchor. Si Berto ay mag-isa sa isang unit na katabi ng sa mga magkakapatid at ako naman ay naiwang kasama ni Kent sa kanyang inupahan.

Naunang naglakad paakyat si Kent sa aming tutuluyan. Malalim pa rin ang isip ko sa mga sandaling iyon. Ang damdaming hindi ko inakala'y pinaghaharian ang aking buong pagkatao sa halip ng matinding poot na aking kinimkim mula pa noon. Hindi ko alam kung bakit.

Nang makapasok kami ni Kent sa aming tuluyan ay natigil muna siya sa pinto at binuksan ang switch ng ilaw sa kanyang kaliwa upang masilayan ang kabuuhan ng paligid.

May textured wallpaper na dirty white ang buong paligid na tinernuhan ng magarang liston na kulay beige ang taas at ibaba nito. Ang mamahaling sala set na nasa aming harapan mga limang metro ang layo mula sa aming kinatatayuan ay nakapwesto sa tarangkahan ng verandang pinalamutian ng kulay berdeng kurtinang nakasabit sa magkabilang gilid ng maayos.

Sa aming kaliwa ay isang malaki at pahabang dining table na gawa sa narra at dark brown ang barnis nito. Pinalilibutan ito ng anim na katernong upuan at sa mismong likuran nito ay naroon ang kusina. Kumpleto sa kagamitan maliban lang sa mga lulutuin.

Sa kanan ay may dalawang pintuan ng mga kwarto. Agad na nagtungo rito si Kent habang ako'y nasa tarangkahan pa rin at nakatitig sa sahig habang malalim ang aking iniisip. Narinig ko na lang na binuksan ni Kent ang airconditioner sa kanyang kwarto na lumikha ng mahinang langitngit ng motor nito. Nagtungo na ako sa aking silid.

Patay pa ang ilaw nang mabuksan ko ito. Kinapa ko pa sa bandang kanan ng pader ang switch ng ilaw bago ko masilayan ang gara ng silid na aking tutulugan. Ang kamang may berdeng kobre ang aking unang nakita at hinila ako nito mula sa pintuan. Hindi ko lang lubos na na-appreciate ang mga ito dahil sa binabagabag ako ng mga bagay-bagay na ako lang ang nakakaalam.

Agad kong sinarado ang pintuan sa aking pagpasok. Nang marating ko ang gilid ng kama ay binitiwan ko ang aking bag at agad na dumapa sa ibabaw ng napakalambot na higaan.

Doon ko pinakawalan ang aking sarili at umiyak ng malaya. Napakatagal na panahon na rin na hindi ako umiiyak. Sinumpa ko sa aking sarili na hindi na ako iiyak kahit kailan ngunit hindi ko na napigilang pagbiyan ang aking sarili sa mga sandaling iyon. Sinisisi ko ang sarili ko sa maraming bagay sa aking nakaraan. Hinahanap ko pa rin ang mga kasagutang alam kong wala naman. Nagbabakasakali pa rin ako. Masyadong komplikado. Masyadong magulo ang mundo ko.

Sa mga sandaling iyon ay tumunog ang aking telepono. Pilit kong tinahan ang aking sarili habang kinikilala ko ang mga letra ng pangalan ng taong tumatawag sa akin. Si Ursula.

"H-hello?" ang humihikbi kong bati.

"Ay! Bakit ka umiiyak? Bitter mode ka ba ngayon? Akala ko pa naman sa iyo na mapupunta ang korona. Tears of joy na ba yan?" ang tila ate na nanlalambing niyang sagot sa akin.

"Wala lang ito."

"Sure ka? Eh bakit ang gulo mo kausap kanina? Pamintuan ka kanina tapos ngayon drama queen? Naloloka ka na ba friend?" ang pangingiba niyang usap.

"Kasi naman ang lakas ng boses mo baklang bakla ka at ino-okray mo pa ako sinabi ko na kasama ko si Kent. Di ka na nakiramdam!" ang natatawa kong sagot.

"Tse! Pamintang durog ka talaga ang sarap mo isahog sa adobo!" ang malakas niyang sagot.

"Ikaw pamintang buo? Puro nga kanto yang katawan mo malambot ka pa sa makahiya samantalang ako humihinhin lang."

"Ay oo naman! Kapag boylet na cute ang kaharap mo kulang na lang magtakip ka ng abaniko sa mukha mo at mag-beautiful eyes!" sabay tawa niya ng malakas.

"Letche ka may ipapakilala sana ako sa iyo kanina ditey sa balur para magkajowa ka na. Mabe-bet mo siya. Alam ko mga tipo mo kaya di ka magsisisi." ang malandi niyang nasabi.

"Bugaw ka talaga! Hindi na! Ayoko!" ang giit ko.

"Ang tanda mo na virgin ka pa. Kaya ka nagiging krung-krung eh."

"Ayoko nga sabi eh!" sabay bangon ko sa kama upang umupo.

"Para mabinyagan ka na! O baka naman may mga hindi lang ako alam tungkol sa iyo?" ang sabi niya. Hindi agad ako nakasagot sa kanya. Matagal man kaming naging mabuting magkaibigan ni Ursula ay hindi ko pa rin sa kanya sinasabi na nasa isang relasyon ako hanggang ngayon bagama't komplikado hindi ko sinasabi dahil sa maraming dahilan.

"Jarred?" ang panawagan ni Kent sa likod ng pintuan sabay ng kanyang mabagal at mahinang pagkatok. Agad kong pinunasan ang aking mukha ng kuwelyo ng aking shirt.

"O siya! Usap na lang tayo pag dating ko. Baka nandiyan na ako bukas ng hapon. Text na lang kita, ha?" ang paalam ko kay Ursula at agad kong pinutol ang aming usapan.

"Pasok!" sigaw kong ipinarinig at dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Kaliwang mata lang niya ang sumilip sa awang at unti-unti kong nakita ang kanyang ngiti.

"Umiyak ka ba?” sa pagkabigla niya na makita ang medyo maga kong mga mata. Umiling lang akong nakangiti.

”Nagugutom na ko. Pwede na ba tayo kumain?" ang nahihiya niyang sinabi. Agad nanlaki ang mga mata kong nakatitig sa kanya nang maalala kong wala sa amin ang may dala ng binaon naming pagkain.

"Nasa compartment mo yung hapunan natin!" saktong hawak ko na rin naman na ang aking telepono kaya't agad kong tinawagan si Berto.

"Berto! Diyan na tayo kumain sa unit niyo sama ka sa amin ni Kent para kunin yung pagkain sa kotse niya." ang sagad kong sinabi nang maputol ang ring sa kabilang linya.

"Teka may ginagawa ako. Pwedeng si Hamilton na lang?"

"Mas alam mo ang papunta diyan. Mahina memorya ni Hamilton sa mga daanan na bago sa kanya kaya dumito ka na! Dali!" ang mabilis kong nasabi sabay baba ng telepono. Nakita ko na lang na tumatawa si Kent at pilit niyang pinipigilan ito.

"B-bakit?"

"Wala..." at tumawa pang muli. "May napansin lang ako sa iyo."

Kinabahan ako sa sinabi niya. Di ko napansin kung nadulas ako sa pagsasalita ko kanina.

"A-ano?"

"Parang kumander ni Berto. Ang kulit ng itsura mo tapos ang bilis mo pa magsalita." ang sabi niya na sinundan muli ng pagtawa. Namula ako. Ang init ng mga pisngi ko. Hindi ko na natiis na tumatawa si Kent sa akin kaya't agad akong tumayo at dinaanan siya paglabas ng pinto.

Nauna akong nakababa at may katagalan bago nakasunod si Kent. Saglit lang na hinintay namin si Berto sa labas ng unit ngunit sa gulat nami'y si Hamilton ang dumating. Kakamot-kamot pa siya sa ulo niya habang mabigat ang kanyang mga paang naglalakad.

"Nasaan si Berto?" tanong ko sa kanya bago pa siya makalapit.

"Kinakabit yung gasul dun sa kalan sa kwarto namin. Bad trip nga eh sarap ng kwentuhan namin ni Greta." at nagkatinginan sila ni Kent nang banggitin niya ang pangalan ng ate ni Nina.

"Tara na." ang agad kong yaya sa kanila. Katahimikan ang nanaig sa aming tatlo. Sa magkabilang tabi ko sabay na naglakad ang aking mga kasama. Walang imik kahit kaunti. Dama ko ang namumuong conflict sa dalawa.

Nang marating namin ang reception area ay una kong hinanap kung naroon pa sila Mickey sa paligid habang kami’y naglalakad palabas. Naginhawaan naman akong malaman na wala na sila roon at ang ilang crew na lang ng resort ang nasa paligid. Bago namin marating ang counter ng reception area ay nauna sa amin si Hamilton at doon tumungo. Nagkatinginan naman kami ni Kent sa nangyari at hindi ko rin alam ang ipapaliwanag ko sa kanya sa mga titig niyang nagtatanong.

Natigil kaming pinanonood ang isa na kinakausap ang receptionists. Maya-maya’t tumuro ang receptionist sa aming pinanggalingan na parang nagbibigay ng direksyon at tumatango lang si Hamilton sa kanya. Nabasa ko na sa mga sandaling iyon ang pakay ni Hamilton kaya’t pinuntahan ko na siya. Nakaisip ako ng idea. Naisip kong gamitin ang aking galing sa pag-arte sa mga sandaling iyon upang maiba ang bigat ng hangin sa aming tatlo. Sumunod lang si Kent sa aking paglalakad.

”Milton, si Mickey nanaman ba?” ang may kalakasang tanong ko sabay ng madiin kong kalabit sa kaliwang braso niya. Napatingin sa akin ang dalawa.

”Ang galing mo ah.” ang natatawang sagot sa akin nito.

”Tumatawa ka pa?! Uunahin mo pa ba yan kesa sa pagkain natin?! Gutom na gutom na ko!” sa mariin kong tono habang halos magdikit na ang aking mga kilay. Mabilis na bumaba ang ngiti ni Hamilton habang ang mga mata niya’y sinusuri ako dahil sa napupuno na ng katanungan ang kanyang isipan sa mga sandaling iyon. Gusto kong tumawa sa mga sandaling iyon ngunit pilit kong pinanatili ang masungit kong mukha.

”Ang sakit mo sa ulo. Kasing kulit mo ang nanay ko!” ang iritado’t malakas na nasabi ko sabay walk-out. Pinagmasdan ako ni Hamilton, Kent, at ng receptionists sa bawat mabibigat na hakbang na binibitiwan ng aking mga paa sa makitab at marmol na sahig.

Ang kaninang namumuong init sa dalawang nag-aagawan kay Greta ay agad na napalitan. Takang-taka si Kent sa mga sandaling iyon kung bakit nag-init ang ulo ko. Si Hamilton, napailing na lang at naunang sumunod sa akin sa paglalakad bago sinundan ng isa.

Nang maabot namin ang kotse ni Kent ay nakatayo lang akong tinititigan ang kompartment at nagpaparamdam kay Kent na sana’y buksan na niya iyon. Wala na rin naman ako pakialam sa mga sandaling iyon kung makita niya ang kasungitan ko kahit arte lamang iyon dahil sa hindi na siya naiba kay Berto para sa akin sa lakad na ito. Babae lang ang dahilan.

”Puro na lang Mickey. Puro na lang Mickey!!! Buong araw na lang si Mickey!!!” ang gigil na sinabi ko. Lumapit sa akin si Hamilton at hinaplos ang aking likuran. Nilingon ko si Hamilton ng aking mga matalim na titig. Nakaaawa ang mukha niya bagamat aninag ko lang ito mula sa liwanag na nagmumula sa entrance ng resort. Wala kasi gaanong ilaw sa mga oras na iyon. Hindi ko na rin namalayan na halos alas onse na. Pinilit ko pa rin ang aking pag-arte na galit ako sa kanya.

”Sorry na.” ang sabi niyang nanlalabing ngunit hindi ako kumibo. Sa mga sandaling iyon ay naiangat na ni Kent ang pinto ng compartment. Agad akong lumapit rito at kinuha ang malaking tupperware ng ulam. Iaangat ko na sana ito ngunit nagkamali ako ng buhat kaya’t kumirot ang aking balakang at agad na nabitiwan ito. Habang hinihimas ko ang aking likuran ay nagmamadaling lumapit si Hamilton at kinuha ang aking bibitbitin sana.

”Yung plastic spoon & forks at paper plates na lang ang dalhin mo.” ang sabi nito sa akin.

Pumitik si Kent kaya napatingin kami ni Hamilton sa kanya.

”Wala pa tayong drinks. Hindi naiinom ang tubig sa gripo dito. Wala rin tayong garbage bags.” ang sabi ni Kent. Muling ibinalik ni Hamilton sa compartment ang hawak niya at napakamot ng ulo.

”Sarap kasi ng tulog ko eh. Nakalimutan ko rin tuloy.” ang sabi ko sa aking sarili sabay ng pagsara ni Kent ng compartment bago nagtungo sa driver’s seat at pinaandar ang makina ng sasakyan. Nakuha na namin ang balak ni Kent kaya’t sumunod na kami sa kanya sa kotse kahit ako’y iika-ikang pumunta sa bandang likuran ng sasakyan dahil dahil sa sakit na aking nararamdaman. Si Hamilton ay sa tabi ni Kent nakapwesto.

Habang kami’y nasa biyahe sa paghahanap ng convenient store na mabibilhan ay katahimikan muli ang nanaig sa aming tatlo. Pareho kami ni Hamilton na pinagmamasdan ang tanawin sa labas habang si Kent ay nakatutok naman sa kalsadang dinaraanan.

Makalipas ang ilang saglit ay muling tumunog ang aking telepono ngunit walang phone number ang nakaregister sa caller ID. Ito ang unang pagkakataong nakatanggap ako ng ganoong tawag kaya’t saglit lang na tinitigan ito habang nagdadalawang isip kung sasagutin ko ba o hindi.

Lumingon sa akin si Hamilton dahil sa tuloy pa rin ang pagtugtog ng aking phone. Agad kong sinagot ito nang mapansin ko siyang nakatingin.

”H-hello?” ang sabi ko ngunit wala akong narinig na sagot mula sa kabilang linya. Tinignan kong muli ang screen ng aking telepono upang siguraduhing may sapat na reception ako. Malakas naman ang signal kaya’t muli kong tinanong an nasa kabilang linya ngunit sa pagkakataong ito’y nakadiin na ito sa aking tenga habang nakatakip ang hintuturo ko sa kabila kong tenga.

Isang mahinang musika lang ang aking narinig. Bago ito sa aking tenga. Natawa pa ako dahil sa kung sino man ang tumatawag ay sinasayang lang niya ang panahon ko kaya’t agad kong ibinaba ito.

Hindi pa nakakalipas ang isang saglit ay muling tumawag ang ayaw magpakilalang tao. Nang sagutin ko ito’y muli ko lang narinig ang tugtog sa kabilang linya.

”Sige. Tignan natin kung kaya mo bayaran ang bill mo o may sapat na load yang sa iyo.” ang sabi ko ngunit patuloy lang ang pagtugtog ng musika. Dahil na rin naman sa tahimik ang mga kasama ko’y pinakinggan ko na lang ito.

Tatakbo at gagalaw

Mag-iisip kung dapat bang bumitaw

Kulang na lang, atakihin

Ang pag-hinga'y nabibitin

Ang dahilang alam mo na

Kahit ano pang sabihin nila

Tayong dalawa lamang ang makakaalam

Ngunit ako ngayo'y naguguluhan

Tumulo ang luha sa aking magkabilang pisngi kaya’t yumuko ako sa likuran ng sandalan ng upuan ni Hamilton upang itago ito.

”Kent pakihinto naman sa kanto. Iihi lang ako masakit na puson ko.” agad kong pakiusap habang nasa gitna kami ng madilim na kalsadang ilaw lang ng kotse ang nagbibigay tanglaw. Nanatili lang na nakadikit ang aking tenga sa telepono habang nakayuko.

Agad na hininto ni Kent ang kotse. Mabilis na binuksan ko ang pinto at tumakbo sa gilid ng kalsadang puno ng talahiban. Nang matiyak kong hindi na nila ako maaaninag ay umupo akong nagtago di alintana ang hiwang nagawa sa aking binti at braso ng mga matatalim na damo.

Makikinig ba ako

Sa aking isip na dati pa namang magulo?

O iindak na lamang

Sa tibok ng puso mo

At aasahan ko na lamang na

Hindi mo aapakan ang aking mga paa

Pipikit na lamang at mag-sasayaw

Habang nanonood siya

”Tarantado ka Mickey! Lalo mo kong pinahihirapan sa ginagawa mo kung alam mo lang! Please lang! Ako na ang umiiwas sa iyo!” sigaw ko sa aking isipan habang bumabalik muli sa aking ang aming nakaraan.

Paalis at pabalik

May baong yakap at suklian ng halik

Mag-papaalam at mag-sisisi

Habang papiglas ka ako sayo ay tatabi

Tayong dalawa lamang ang nakaka-alam

Ngunit hindi na matanto kung sino nga ba ang pag-bibigyan ko

Makikinig nga ba sa isipan na alam ang wasto

Ngunit pipigilan ang pag-ibig nya na totoo

”Ginusto mo yan! Hinayaan kita. Pinaasa mo ako. Pinigilan mo akong umibig sa kanya pero sa kanya pa rin ako napunta. Kung alam mo lang na halos wala rin siya sa buhay ko ngayon. Kung alam mo lang! Kasalanan mo ang lahat ng ito!” ang humihikbi kong sinabi ng malaya ngunit may kahinaan bagaman puno ito ng diin sa galit. Halos di nagwalay ang mga ipin ko sa gigil kahit sa pagsasalita.

Iindak na lamang ba sa tibok ng puso mo

At aasahan ko hindi nya lamang aapakan ang aking mga paa

Pipikit na lamang at mag-sasaya

Habang nalulungkot ka

Pipikit na lamang at mag-sasaya

Habang nalulungkot ka

Ako'y Litong-lito

Tulungan niyo ako

Di ko na alam

Kung sino pang aking pagbibigyan

Ayoko na ng ganito

Ako ay litong-lito

Nang marating ko ang Batibot ay agad akong nagtungo sa tabi ng ilog at naupo. Niyakap ko ang aking mga binti upang mabawasan ang lamig na aking nararamdaman sa mga sandaling iyon. Nanginginig ako’t tumutunog na ang mga ipin kong nangangatog sa lamig. Patuloy lang ang aking pagluha sa kabila ng lahat dahil sa sakit na dulot ni Makoh. Ang matinding kahihiyan at pagkasira ko sa mga kasama sa party.

Lumalim na ang gabi at halos tuyo na ang damit ko’t nanlalagit na ang aking balat mula sa mga ito kasama na ang lupang hinigaan ko habang yakap ko ang aking sariling nakahiga ng patagilid sa gilid ng ilog. Natahan man ako’y nanatili lang akong tulala sa ibabaw ng tubig na sinasayawan ng liwanag na nagmumula sa buwan. Pakiramdam ko sa mga sandaling iyon ay mag-isa na lang ako.

Narinig ko na lang ang papalapit na mga yapak sa mabatong lugar kung saan kung saan ako naroon. Hindi nagtagal ay naramdaman ko na lang ang pagpisil ng malaking palad sa aking braso at ako’y napatayo sa takot at upang kilalanin kung sino ito.

”Sorry, Jarred.” sabi ni Makoh sabay yakap niya sa akin ng mahigpit. Pilit kong kumalas sa kanya’t sinuntok ng malakas sa kanyang kaliwang pisngi nang makakuha ako ng tiyempo. Nagulat ako sa ginawa ko. Natigil si Makoh.

”Nakuha mo na gusto mo di ba? May bonus ka pa!” at iiwanan ko na sana siya ngunit hinila niya ang aking braso.

”Biruan lang naman iyon.”

”Alam mong pikunin ako! Alam mong hindi ko matanggap lalong lalo na ang birong ganon dahil sa totoo! Ngayong umamin na akong bakla ako layuan mo na ako dahil hindi ko matatanggap na tatawanan mo rin ako tulad ng panunuya natin sa mga bakla sa school! Ngayong nakapagsasalita ka na ikalat mo na rin na tsismis ang tungkol dito sa mga kakilala mo para makuntento ka lang!” at bigla niya akong hinilang muli papalapit sa kanya at siniil ng ang aking labi ng halik habang mahigpit na nakabalot ang kanyang braso sa akin. Kahit ako'y lubhang marumi na't nanlalagkit.

Nanlaki ang mga mata ko habang nilalasap ang mainit at malambot na mga labi ng aking kababata. Dahan-dahan niya akong pinakawalan sabay sa pagwalay ng aming mga labi nang hindi na ako pumapalag. Ganito nakuha ang aking unang halik.

”P-para s-saan…? B-bakit?” ang nasabi ko habang hinahagilap ko ang mga tamang salita para sa linyang ibibigay ko subalit tila umikot ang mundo ko sa mga sandaling iyon.

”Alam ko naman gusto mo ako noon pa dahil parang gusto rin kita. Hindi ko lang maamin sa iyo dahil sa pipi ako at hindi ko rin alam kung paano mo aaminin sa akin ito kahit sinasabi na ng ibang tao. Dahil alam kong di mo tanggap kung sino ka at ano ka tulad ko. Pero mali ito. Kaya lang, tayo lang naman ang nakakaalam nito di ba? Wala naman mawawala. Ituloy lang natin ito, Jarred.” ang malalim niyang nasabi. Ang lahat ng sakit sa aking dibdib ay mabilis na nawala’t napalitan ng kaligayahang ngayon ko lang naramdaman.

”A-ano?” hindi ko makuha ang ibig sabihin ni Makoh at doon ko lang nakilala ang takbo ng isang bahagi ng isipan niya ngayong nakapagsasalita na siya. Parang mas kilala ko siya noon kesa ngayon pero di nito naalis ang bilis ng tibok ng dibdib kong tuwang-tuwa sa mga nangyari sa amin ni Makoh.

”Alam na nilang bakla ako paano pa nila hindi lalagyan ng malisya ang tingin nila sa atin ngayon kung kasama kita? Paano na ang basketball team na sasalihan mo? Isa pa, paano na si Madel?” ang tanong kong umaasa sa isasagot niya.

”Eh di wala kung wala. Nandiyan ka naman di ba?” at inabot niya ang aking kamay at may maliit na parang unan na bagay siyang inilagay dito.

Itutuloy. . . . . . . . . . . .

jeffyskindofstory.blogspot.com