http://zildjianstories.blogspot.com
Pag pasok ko ng bahay agad ko namang nakita sina Mama at Papa
na nanunuod ng tv sa sala. lumapit ako sa kanila at humalik sa pisngi.
“Oh bakit ganyan ang mukha mo?
Kumusta ang lakad nyo?” Pag pansin ni Mama sa nakasimangot kung mukha.
“Wala naman po na pagod lang
siguro.” Pag dedeny ko sa kanila at nag bigay ng pilit na ngiti.
“Sya nga po pala pupunta bukas dito
ang barkada kasi mang hihingi kami ng advice about sa business na itatayo
namin.” Pag bibigay impormasyon ko sa kanila.
“What kind of business naman yan
anak?” Tanong naman ni Papa.
“Naisip kasi naming mag tayo ng Jazz
Bar pero tuwing Friday gagawin namin itong Acoustic.” Sagot ko sa kanya.
“Aba maganda yan. But you have to
know the risk with upon putting up a business.” Sabi naman ni Mama.
“Risk? What do you mean Mom?” Nag
tataka kung tanong sa kanya.
“Pwedi yan maging rason ng
pagkakasira nyo ng barkada mo. When you talk about money kasi kahit kapatid mo
makakaaway mo.” Si Mama sa seryosong tono.
Alam ko ang ibig sabihin ni Mama pero
may tiwala kami ng mga barkada ko sa isat isa at hindi pera ang sisira sa
barkadahan namin.
“We aware of that Mom at nakikita ko
na hindi kami mag kakaproblema about sa ganyan.” Ang sigurado kung sabi.
Patuloy lang ang discussions namin
ni Mama about sa business namin ng may biglang nag door bell. Napakunot nuo ako
kung sino ang taong yon at maging si Mama ay nagtaka. Mabigat ang paa kong
tinungo ang pintuan para pagbuksan ang hindi inaasahang bisita. Pag kabukas ko
ng pintuan ay tumambad sa akin si Red.
“Oh akala ko ba uuwi kana?” ang may
pagtataka kong tanong sa kanya.
“Pauwi na sana ako kanina kaso hindi
ako na satisfied sa naging rason mo kanina kung bakit nag iba yung
mood mo kaya napag pasyahan kong
puntahan ka at kausapin.” Seryoso nyang sabi.
“Papasukin mo yung bisita mo.” Ang
narinig kong sabi ni Mama.
“Lika pasok ka muna.” Ang nasabi ko
nalang sa kanya.
Agad naman syang pumasok sa loob at
bumati kina Mama at Papa. Kwentohan ang sumunod na nang yari sa kanila bago
nilang naisipan na pumasok sa kwarto nila para mag pahinga.
“Ace pwedi naba tayong mag usap?”
tanong nito sa akin.
“Sige sa garden nalang tayo
magusap.”
Lumabas kami at tinungo ang garden
kung saan merong coffee table sa gitna. Pagka upo namin agad akong binanatan ni
Red ng tanong.
“Alam ko na nag away kayo ni Rome
base sa reaction ng mukha nya kanina. May idea na ako kaso gusto ko sayo ko
mismo marinig ang totoo.” At tumingin sya sa mga mata ko, Yung tingin na hindi
mo pweding hindian.
Wala na akong nagawa kung hindi ang
sabihin sa kanya ang totoo. Tahimik lang sya habang sinasalaysay ko sa kanya
ang naging bangayan namin ni Rome. Nang matapos kung ipagtapat sa kanya ang
lahat agad syang nag kumento.
“Ace mahal na mahal ka ni Rome.
Hindi ko sya masisisi kung bakit pati ako pinag selosan nya. Ang mabuti pa
kausapin mo sya para ma resulba nyo agad ang problema. Wag mo nang patagalin pa
para hindi na lumaki at para hindi kana din mahirapan.” kita ko sa mga mata ni
Red na sincere sya sa sinabi nya.
“Hindi kasi ganun kadali yon Red.
Hindi ko kasi ma tanggap na ganun pala ka babaw ang tingin sa akin ni Rome.
Sobra akong nasaktan nung binigyan nya ng malisya ang pag angkas ko sayo.”
“Naiintindihan kita Ace. Pero dapat
mo rin sanang intindihin na kaya lang nasabi ni Rome yon dahil sa sobrang
paninibugho. Kung ako man ang nasa kalagayan nya sigurado ganun din ang gagawin
ko.” Pag tatangol ni Red kay Rome.
“Ewan ko lang Red, bahala na bukas.
Pero bilib ako sayo kasi dapat nagagalit ka ngayon sa kanya dahil binigyan nya
ng malisya ang pag angkas ko at pag sundo mo sa akin kanina pero hito ka pinag
tatangol sya.”
“Hindi naman ito para sa kanya eh.”
Sagot nito sa akin.
“Anung ibig mong sabihin?” ang
naguguluhan kong tanong.
“Alam ko kasi na mahal mo rin sya.
Ayaw kitang nakikitang nalungkot o nasasaktan sa tuwing pinipigilan mo ang
nararamdaman mo sa kanya.”
Napanganga ako sa sinabi ni Red.
Hindi ko alam na ganun pala sya kalalim. Ang buong akala ko kasi si Red ang
tipong hindi seseryosohin ang lahat. Pero ngayon ibang Red ang nasa harapan ko.
“Napa nga-nga ka dyan?oh sige aalis
na ako basta ayusin nyo yan ha.” Sabay tayo at akmang aalis na.
“Red.” Pag tawag ko sa kanya.
Napatigil ito at lumingon sa akin. Lumapit naman ako sa kanya at binigyan ko
sya ng isang mahigpit na yakap sabay bulong ng “Thank you for being such a good
friend to me.”
Niyakap nya rin ako sabay sabing
“Welcome. Basta para sayo lahat gagawin ko.”
Hinatid ko si Red sa labas ng gate
kung saan naka park ang kanyang dalang motor.
“So panu kita kits nalang tayo bukas
Ace. Good night!” nakangiti nyang pag papaalam.
“Sige Red bukas nalang. Salamat ulit
sa pakikinig sa akin, gumaan ang loob ko sobra.” At binigyan sya ng magandang
ngiti.
Naka alis na si Red pero nakatayo
parin ako sa labas ng gate inisip ang lahat ng mga sinabi nito sa akin.
Nakaramdam naman ako ng lamig kaya
pumasok na ako sa bahay at dumeretsu sa aking kwarto para mag pahinga. Habang
nakahiga na ako sa kama binabalik balikan ko pa rin ang mga ng yari sa araw na
iyon pati na rin ang pag sigaw sa akin ni Rome. Nasa ganun akong pag iisip ng
maramdaman kung bumibigat na ang mga talukap ng mata ko at tuluyan nang
nakatulog.
Kinabukasan alas 3 na ng hapon ako
na gising. (lagi naman ganito basta walang disturbo) Agad akong nag punta ng
banyo para maligo naiisip ko pa rin ang mga nang yari kahapon. Siguro nga tama
si Red kailangan kong kausapin si Rome para mag kaayos na kami. Pag katapos
kung maligo agad akong nag bihis at bumaba.
“Hello Mommy.” Sabay halik sa pisngi
nito. “Alis muna ako. Punta lang ako grocery store bibili ng mga lulutuin para
mamaya.” Pag papaalam ko sa aking ina.
“Oh sige anu ba balak mong lutuin?”
tanong nito sa akin.
“Afritada. bibili na rin ako ng Red
Horse kasi gustong makipag inuman nila Tonet after naming pagusapan ang about
sa business namin.” Sagot ko naman dito.
“Oh sige mag ingat ka. Anung oras ba
sila darating?” tanong nito sa akin.
“Mga 6.30 dito na mga yon. Gawin
nating early dinner para makapag inuman agad kami.” at lumabas na ako ng bahay
at tinungo ang aking kotche.
Ilang minuto ang nakalipas ay
nakapag grocery ako. Pag dating ko sa bahay nag presenta si Mama na tulungan
ako sa pagluluto. Since na hilig ko ang lumamon kaya nag paturo talaga ako kay
Mama na lutuin ang mga paborito kung pagkain isa na don ang Afritada.
6pm ng isa isang dumating ang
barkada. Nauna si Tonet at Carlo na talaga namang hindi na ata mag hihiwalay
pa. Sumunod na dumating si Angela na may dalang Cake. Kahit na taklesa si
Angela ay tatabunan naman ito dahil sa sobrang pagka thoughtful nito. Sumunod
naman si Mina na talaga namang blooming ngayon at may pangiti ngiti pang
nalalaman. Halos mag kasunod lang silang dumating Red pero wala pa ang
hinihintay ko na si Rome.
Nakapag Dinner kami. Habang nag
didinner ay napag usapan namin ang tungkol sa itatayo naming business. Binigyan
naman kami ng mga pointers nina Mama at Papa. Marami kaming natutunan sa kanila
katulad nang dapat daw ay hands on kami sa operations ng business. Pangalawa ay
dapat isa lang ang boss para maiwasan namin ang mag kagulo.
Natapos ang dinner na walang Rome na
dumating. Agad naming tinungo ang terrace kung saan magaganap doon ang drinking
session.
Habang nag iinuman.
“Bakit di dumating si Ervin? anu ang
nang yari don?” tanong ni Mina sa akin.
Napatingin naman ako kay Red na
nakatingin rin pala sa akin.
“Tinext ko na kung darating paba
sya.” Sabi naman ni Tonet.
Aminado ako na naapektuhan ako sa di
pag sulpot ni Rome. Nag aalala din ako sa kanya kung bakit di sya pumunta sa
usapan ng barkada. Nasa ganun akong pag iisip ng mag salita si Carlo.
“Ayan na pala si pareng Rome.” Sabi
ni Carlo ng makita ang kotche nito na parating. Biglang nagliwanag ang mukha ko
kasabay ng paglingon ng iba.
“Teka lang guys sasalubungin ko
lang.” ang paalam ko sa kanila at agad nang bumaba.
Nakangiti ako ng ubod ng tamis nung
sinalubong ko sya. Gusto ko kasi makita nya na hindi na ako galit sa kanya pero
iba ang ibinalik na tingin sa akin ni Rome. Nanlilisik ang tingin na ipinukol
nya sa akin at halata sa mukha nito ang pamumula.
“Rome nakainum kaba? San ka galing?”
ang sunod sunod kung tanong sa kanya ng pag buksan ko sya ng pinto.
Hindi ako nito pinansin at agad
dumeretso sa terrace kung saan nan doon ang iba at nag iinuman. Anu nanaman
kaya ang problema ng taong ito? Ang natanong ko nalang sa aking isip.
Naguguluhan man kung bakit hindi ako
pinansin nito ay hinayaan ko nalang muna. Ayaw kung salubungin ang galit nito
at baka mauwi nanaman kami sa away. Sumunod nalang ako sa kanya paakyat sa
terrace.
“Finally Ervin! San kaba nang
galing?” salobong agad na tanong ni Tonet kay Rome.
“Wala, Dyan lang sa tabi tabi nag
palipas ng oras.” Walang gana nitong sagot sabay upo sa tabi ni Carlo.
Kita ko naman ang nagtatakang mukha
ng buong barkada.
“Pare nakainum kanaba? Amoy alak ka
ah.” pag pupuna ni Carlo kay Rome.
“Konte lang pare. Tara pag patuloy
na natin kasiyahan.” Sabay abot nito ng baso ni Carlo na may lamang RH at
ininum agad.
“Rome kahapon kapa ganyan anu ba ang
problema? Barkada mo kami you can share it with us.” Ang malumanay na sabi ni
Mina sabay hawak sa kamay ni Rome.
Ngunit mas pinili nyang manahimik.
“Oo nga naman pre bakit di mo kami
subukan?” sabat naman ni Carlo.
“Diba pag barkada walang talo talo?”
at nag bigay ito ng masamang tingin kay Red.
“Teka pare anu bang ibig mong
sabihin?” ang naguguluhang tanong ni Red kay Rome.
“Ang hirap kasi sa isa dyan sumasawsaw
pa sa relasyon namin ni Ace.” May galit na sabi ni Rome na hindi parin inaalis
ang tingin kay Red.
“Anu bang pinag sasasabi mo?” Hindi
maiwasang maitanong ni Red.
“Bakit guilty ka rin?” may panunuya
sa tinig nito.
“Wala akong ginagawang masama!”
sagot ni Red.
“Anung wala? Nag dedeny kapa
samantalang nakita kung niyakap mo si Ace kagabi!”
“Teka teka! Relax lang tayo
pagusapan natin to. Nakakahiya kina tito at tita kung dito kayo mag aaway. Rome
anu ba ang problema? Ayusin natin to.” Pag awat ni Tonet sa dalawa.
“Hindi ako ang may problema rito!”
ang may diing sabi ni Rome.
“Eh ang kitid naman pala talaga ang
utak mo eh!” at napa tayo na si Red sa kanyang inuupuan.
Agad na pumagitna si Carlo sa dalawa
para hindi ito magsingabot. Si Mina naman ay hinawakan si Rome.
Dahil sa nang yayaring gulo ay hindi
ko maiwasang huling mabuhay ang galit ko kay Rome. Talaga namang ang babaw ng
tingin nya sa akin di na ako nakapag pigil pa.
“Ang babaw pala talaga ng tingin mo
sa akin. Alam mo bang pinuntahan ako ni Red kagabi para damayan dahil sa lintik
na selos mong yan. As a matter of fact ipinagtangol kappa nya at sabihing
intindihin ka pero ganyan pa ang isusukli mo? Kung tutuusin dapat pa nga syang
magalit sayo!”
Natigilan si Rome.
“Alam mo Rome okey na sana eh.
Kakausapin na sana kita para mag kaayus na tayo pero you just proved to me na
hindi ka deserving sa panahon ko. Nag iba na ang ugali mo. Hindi na ikaw ang
dating Rome na kilala ko four years ago!” Pilit kung pinigilan ang mapa luha.
Lalapit na sana sa akin si Rome pero
pinigilan ko sya.
“No Rome. Ayusin mo muna yang sarili
mo. Mag usap nalang tayo ulit kung wala na yang lintik na insecurities mo!” At
tumalikod ako para pumunta sa kwarto ko.
“Ace san ka pupunta?” Nag aalalang tanong
ni Tonet.
Humarap naman ako sa kanya.
“Ituloy nyo nalang ang inuman. Kuha
nalang din kayo ng inumin at pulutan sa baba. Iwan nyo nalang dyan ang mga
kalat kung tapos na kayo.” At tumalikod na ako sa kanila.
Pagkapasok ko ng kwarto, isa isang tumulo
ang mga luhang pilit kung pinigilan kanina. Hindi ako makapaniwala na hahantong
kami ni Rome sa ganito. Ito yung ayaw kung mangyari kaya ayaw ko muna syang
sagutin pero nang yari pa rin. Sa sobrang hinanakit ko ay nag iiyak ako sa loob
ng kwarto, impit na iyak para hindi nila marinig sa labas. Ibayong bigat ang
nararamdaman ko dahil kay Rome. Nakatulog ako sa kakaiyak ng hindi ko
namamalayan. Hindi ko alam kung anu ang sumunod na nangyari sa labas.
Maaga akong nagising dahil masakit
ang aking ulo. Ganito ako pag nabibitin sa inum. Agad kong tinungo ang CR para
maghilamos at mag toothbrush. Kita ko ang mukha ko sa salamin, haggard na
haggard at namamaga ang mga mata. Agad akong lumabas at pinuntahan ang terrace
para sana ligpitin ang mga kalat na iniwan ng barkada ko pero nagulat ako ng
makitang malinis na ito.
Bumaba ako para puntahan si Manang
leth para mag pasalamat sa pag lilinis nya ng kalat sa taas pero iba ang nakita
ko. Mahimbing na natutulog sa sofa si Red. Bakit sya dito natulog? Ang
naitanong ko sa aking sarili.
“Oh anak good morning!” bati sa akin
ni Mama
“Good morning din po.”
“Coffe nak?” tanong ni Papa sa akin.
“Sige lang po. Asan Pala ang iba?”
Sabay nguso ko kay Red para ipaalam sa kanila ang ibig kung sabihin.
“Si Red nalang ang inabutan ko
kanina na nag lilinis ng pinag inuman nyo ng lumabas ako para uminum ng tubig.”
Sagot naman ni Papa.
“Sya ang nag linis? Akala ko si
Manang Leth.” At napatingin ako kay Red na mahimbing na natutulog.
“Maagang umuwi si Manag Leth nag day
off sasamahan daw nya ang apo nya na mag enroll.” Si Mommy.
“Kawawa naman pala itong si loko.
Anung oras kaya sila na tapos Papa?”
“Mga 3am na ata yon.” sagot ulit ni
Papa.
“Gisingin mo kaya si Red at don
nalang sya mahiga sa kwarto mo. kawawa naman hindi sya kumportable dyan sa
sofa.” Suhestyon ni Mama.
Agad ko namang ginising si Red para
don nya pag patuloy ang pag tulog nya sa kwarto ko. Natawa pa ako dahil na
gulat ito ng gisingin ko sya dahilan para mahulog sya sa sofa na una ang ulo nya.
“Oi Ace ikaw pala yan akala ko kung
sino na.” sabi ni Red habang hinahapo ang ulong nasaktan sa pagkahulog.
“Bakit kapa nan dito? Bakit di ka
nalang sumabay sa kanilang umuwi para nakapag pahinga ka ng mabuti.” At
inilahad ko ang kamay ko para tulungan syang tumayo.
“Sinadya ko talagang mag paiwan kasi
gusto kung masiguro na okey ka.” Sabay ngiti ng ubod ng tamis.
“Asus kung anu anu ang sinasabi mo
dyan! Hala Tara akyat na tayo sa kwarto ko doon muna i patuloy ang pagtulog mo
para mas kumportable ka.”
“Diba nakakahiya?” tanong nito sa
akin.
“Ang alin? Ang pag kahulog mo sa
sofa o ang pag tulog mo sa kwarto ko?” Naka ngisi kung sagot sa kanya.
Napakamot nalang ng ulo si kolokoy.
Nag good morning muna sya kina Papa at Mama bago dumiretsu sa kwarto ko. Pag
kapasok namin sa kwarto nan laki ang mga mata nito ng makita sa unang
pagkakataon ang kwarto k.
“Mamaya kana mamangha dyan. Matulog
kana muna sabi ni Daddy alas 3 na daw kayo natapos eh kaya alam kung inaantok
kapa. Gigisingin nalang kita pag ready na ang lunch. Anu trip mong lamunin?”
ang nakangisi kung tanong dito.
“Kaw na bahala pero pag usapan muna
natin ang nang yari kagabi matapos mong mag walkout.” Sabi nito sa akin.
“Saka na yan. Mag pahinga kana
muna.” Muli kung naalala ang nang yari kagabi. Agad namang napansin ni Red ang
biglang pag lungkot ng mukha ko.
“Wag kang mag alala maayus din yan
Ace.” Sabi nito sa akin.
“Oh sige pahinga kana muna dyan Red.
Baba muna ako mag kakape lang.” at binigyan ko sya ng pilit na ngiti bago lumabas
ng kwarto.
Napag desisyunan kung mag luto ng
sinigang para may sabaw pang taggal sa hangover ni Red. Sina Mama at Papa naman
ay umalis para puntahan ang kompanya dahil may meeting daw sila ngayon. Naiwan
kaming dalawa ni Red sa bahay. Saktong alas dose ng maluto ang niluluto kung
sinigang. Agad kong hinanda ang mesa para sa aming dalawa.
Umakyat ako ng kwarto para gisingin
si Red at sabihin dito na handa na ang lunch.
“Red gising muna kakain na tayo.”
Agad naman syang nag mulat ng mata
at tumayo.
“Sarap palang matulog sa mabangong
kama noh?”
Natawa ako sa sinabi nya. “Bakit
amoy basura ba ang kwarto mo?” sabi ko sa kanya.
“Hindi naman masyado. Once a month
kasi ako mag palit ng bedsheet kaya amoy pawis ang kwarto ko.”
Nahihiya nyang pag amin sa akin
sabay kamot ng ulo.
“Kadiri naman yon. Gawin mo namang
weekly may katulong naman kayo ah.” biro ko sa kanya.
“Kung makapang diri ka naman! Amoy
pawis ko yon pero mabango pa rin noh!” ang depensa nya.
Tinawanan ko nalang sya at
sinabihang bumaba na sya dahil handa na ang lamesa.
“Wow ang sarap naman nito! Sino nag
luto?” tanong nito sa akin ng maamoy ang niluto kong sinigang.
“Sino paba eh di ako!” ang may pag
mamayabang kong sagot sa kanya.
“Naks! Marunong ka palang mag luto
pwedi na!”
“Anung pwedi na?” sabay taas ng
kilay ko.
“Pwedi kanang mag asawa!” at tumawa
ito ng malakas.
“UTO!! Kumain kanangalang dyan! Dami
mong satsat!”
Kakaiba talaga si Red nakakadala ang
pagiging masayahin nito. Dahil sa presensya nya nakakalimutan ko ang naging
away namin ni Rome. Matakaw si loko halos ubusin nya ang kanin na niluto ko.
Nakaka isang plato palang ako pero sya, naka limang plato na ata. Natatawa
nalang ako sa katakawan nito. Pag nagkakatinginan naman kami binibigyan nya ako
nang ma giliw na ngiti.
Si Red ang nag hugas ng pinag kainan
namin. Pag katapos nyang mag hugas agad kaming nag punta sa labas para mag yosi
at para mag pahangin. Habang nasa labas kami napag usapan namin kung anu ang
nang yari kagabi. Pilit nya akong kinukumbinsi na kausapin ko si Rome at
intindihin ito. Ang sabi ko lang sa kanya ay hindi ko pa kayang harapin si Rome
gusto ko munang bigyan ng time ang sarili na makapag isip. Na intindihan naman
nya ako.
Umuwi si Red bandang alas tres ng
hapon para maligo naiwan akong mag isa. Iniisip ko lahat ng mga sinabi sa akin
ni Red tungkol sa nang yari pagkatapos kong mag walkout kagabi at hindi ko
maiwasang malungkot.
Lumipas ang isang lingo na walang
Rome na nangulit sa akin. Hindi rin sya nag paparamdam sa barkada kahit panay
ang text nila sa kanya. Sa isang lingong hindi pag papakita ni Rome dama ko ang
sobrang lungkot at pag aalala kung kumusta na sya, kung okey lang ba sya.
Siguro ganun talaga pag nagmamahal ka. Kahit may galit ka sa taong yon di mo pa
rin mapigilan ang iyong sarili na mag alala sa kanya lalo na ang ma miss sya.
Si Red ang umalalay sa akin. Lagi nya akong dinadalaw sa bahay para makipag
kwentohan at makipag asaran.
Maraming lakad ng barkada na walang
Rome na dumating. Naging busy kami sa pamimili ng gamit para sa bar. Wala ni
isa sa kanila ang nag tatanong o binabangit ang pangalan ni Rome. Maski si
Angela na master sa pagiging tsismosa ay piniling manahimik.
Nasa bar kami at katatapos lang
ideliver ang mga upuan at lamesa na binili namin. Napag desisyunan ni Tonet na
mag pa deliver nalang kami doon ng pag kain. Pumayag naman ang iba dahil di pa
kami nakapag lunch sa sobrang dami ng pinuntahan namin ng umagang yon.
Siguro na awa na sa akin si Tonet
kaya naman nag salita na ito.
“Ace I know wala ako sa lugar to say
this pero I guess its about time na puntahan mo na si Rome.” May himig nang pag
aalala sa boses nito.
Napatingin ako sa kanya.
“Para anu pa?” walang emosyon kong
sagot.
“To settle things. Ibaba mo na ang
pride mo Ace ikaw lang din naman ang nasasaktan eh.” Si Tonet ulit.
Hindi ako nakasagot kasi totoo.
Habang tumatagal mas lalo akong nasasaktan. Mas lalo ko syang na mimiss.
“Hindi naman kasi ibig sabihin na
kapag ikaw ang sumuko ay inaamin mong ikaw na ang may kasalanan.” Sabat ni
Mina.
“Yan kasi ang hirap sa inyong mga
lalaki pag pride na ang umiral mahirap nang ibaba.” Si Angela na sa pangatlong
pag kakataon nag salita ng may sense.
“Pinapahirapan nyo lang ang sarili
nyo Ace. Rome already had enough nung tinadtad sya ni Tonet nung gabing mag
walkout ka. Mybe that’s the reason why di nya kayang mag pakita sa atin baka
nahihiya sya.” Dadag pa ni Carlo.
“Tama sila Ace. Diba nasabi ko na
yan sayo? Ikaw na ang gumawa ng first move alam ko naman na gusto mo na rin
syang makita eh.” Si Red.
Lahat ng mga sinabi ng kaibigan ko
ay pinag isipan ko ng mabuti nung makuwi ako ng bahay nung gabing iyon. Na
realize ko nalang na tama sila. Kung makikipag matigasan pa talaga ako mas
lalong lalala ang away namin ni Rome. Worse is baka di na kami mag kabati pa
kung patagalin ko pa ito.
Agad akong lumabas at sumakay sa
kotche ko. Pupuntahan ko si Rome kakausapin ko sya kung kailangan ako ang
mag sorry sa kanya gagawin ko yon mag kaayus lang kami. Napangiti ako sa
aking naisip.
Narating ko ang bahay nila Rome
pasado alas Nuebe na ng gabi. Nakita ko naman na naka park ang kotche ni Rome
sa labas kaya napa ngiti ako. Agad akong bumaba ng kotche at sakto naman na
lumabas ang Mommy ni Rome para siguro I lock ang gate.
“Good Evening Tita si Rome po?” bati
ko Mommy ni Rome.
“Ace iho ikaw ba yan? Ang tagal mo
namang hindi na dalaw.” Sabay bukas nya ng gate “Halika pasok ka. Siguro nasa
kwarto na yon.”
“Ah ganun po ba? Wag nalang po baka
ma disturbo ko pa sya.”
“Kadarating lang nun. Malamang
lasing nanaman. Araw-araw nalang syang ganyan, himala nga kasi umuwi ng maaga.
May problema ba kayo?” ang may lungkot na tanong nito sa akin.
“Actually meron po tita. Kaya nga po
ako nandito para makipag ayus.” Nakaramdam ako ng guilt nung malaman ko na
araw-araw nalang syang nag lalasing.
“Mabuti naman kung ganun. Halika
pasok ka dumeretsu kanalang sa kwarto nya.”
Pumasok nga ako sa loob ng bahay
nila Rome. Tinuro sa akin ni Tita kung saan ang kwarto nito at agad ko naman
itong tinungo. Dahan dahan kong pinihit ang seradura. Nabigla ako sa aking
nakita at agad na dumaloy ang masaganang luha sa aking mga mata.
Itutuloy:
No comments:
Post a Comment