By: Iam Kenth
Source: michaelsshadesofblue.blogspot.com
"Ang Patagong
Pagmamahalan pt. 3"
By. Iam Kenth
Dapat ko pa nga bang
pagsisihan ang pagtatapat ko kay Ryan?
Hindi ko na dapat
intindihin iyon.
Masaya pa naman ako dahil
tinanggap niya ako at taliwas sa aking iniisip na lalayuan niya ako. Sa mga
pagkakataon ito, hindi ko alam kung anong tumatakbo sa kaniyang isipan.
Pero isa lang ang
alam ko.
Masaya ako dahil
magkasama kaming kaming dalawa ngayon at walang alinlangan.
"Yan inukit ko
pangalan mo at pangalan ko dito sa puno, para naman maalala ko na kasama kita
noong inukit ko iyan." Sabi niya sa akin. At sabay nakaw halik sa aking
pisnge.
"Grabe ka naman,
baka mamaya may makakita sa atin, halik ka ng halik."
"sino namang
makakakita sa atin dito? bukod sa ating dalawa mga puno't hayop lang ang
nandito." Tapos niyakap niya ako ng pagkahigpit higpit.
"naiinis naman
ako sa iyo Myk eh!" Sabi niya.
"bakit naman?
ano nagawa ko?" Tanong ko kaagad.
"Bakit ngayon mo
lang sinabi na gusto mo ako!" Nakahiga kmi noong sa damuhan, nakapatong
siya sa akin.
"3
dahilan." Sabi ko.
"Ano anu naman
iyon?" Sabi niya, nakatingin ako sa kaniyang mga mata.
"Una, dahil may
syota ka. Pangalawa, natatakot akong hindi mo ako tanggapin at pangatlo, baka
layuan at iwasan mo na ako." Sabi ko, humiga na siya sa tabi ko, kinuha
niya ang palad ko at hinawakan iyon.
"Siguro iiwasan
kita kung hindi talaga kita nakasama mula pagkabata, pero hindi eh. ayaw ko
namang masayang lang ang pinagsamahan natin sa simpleng pag-amin mo." Sabi
niya.
Bigla akong napaisip,
kaya ba niya ginagawa ito dahil lang sa pinagsamahan namin? at hindi dahil
gusto din niya ang nararamdaman ko para sa kaniya, bigla akong natahimik at
nalungkot.
"Uy? may nasabi
ba akong hindi mo nagustuhan?" Pag-aalalang tanong niya sa akin.
"Hmmm.. gusto mo
din ba ako Ryan? O ayaw mo lang na masayang ang pinagsamahan nating
dalawa?" Tanong ko.
Hindi muna siya
nakapagsalita.
"Alam mo, kung
hindi kita gusto, sa tingin mo ba nandito ako sa tabi mo ngayon? siguro, kasama
nadin sa nararamdaman ko para sa iyo iyog pakiramdam na ayaw kong mabalewala
ang pinagsamahan natin." Tumahimik siya, pinagmasdan niya ako.
"Gusto ita Myk,
at maghihintay ako sa pagbalik mo dito..."
Sa mga sandaling
iyon. Tila ang mga katawan na namin ang nangusap. Sinimulan niya sa pahalik sa
aking labi, sa leeg.
Isa isang naalis ang
aking mga suot. Kasabay ng isa-isang pag-alis din ng kaniyang mga suot.
nagdikit ang aming
nag-iinit na katawan, wala akong alam sa aming gagawin, pero tila ang mga
katawan namin ay kusang kumilos ayon sa nais nitong mangyari.
Naramdaman ko nalang
na dinidikit niya ang kaniyang pagkalalaki sa aking katawan habang ikinikiskis iyon.
Umikot kami at
pumaibabaw ako. Kusang kumilos ang aking mga labi at inaasam ko ang nooy
pinapantasya kong katawan ni Ryan. Mula sa kaniyang leeg, pababa sa
kniyangmahubog na dibdib, at paibaba sa kanyang puson. Patungo sa kaniyang
pinakamaselang parte ng katawan.
Sa puntong iyon mas
naging mapanghas ang aking ginawa.
Sa paglipas ng ilang
sandali ay natikman ko ang katas ni Ryan, ng taong noon pa'y mahal ko.
Sa paglipas ng araw.
Ay tila, bakas sa aming mga sarili ang pag-aalalang maghihiwalay na kami.
Pero,sadyang hindi ko kayang pigilin ang mabilis na pagpalit ng mga araw.
"Mag-iingat ka
sa Manila, Mamiss kita ng husto.Huwag mong kakalimutang magdasal, kumain ng
nasa oras, huwag mong pababayaan ang sarili mo doon, huwag mo rin akong
masyadong isipin dito dahil kaya ko ang sarili mo, mas inaalala kita dahil wala
ako sa tabi mo kung magkakaron ka ng problema." Sabi niya. hinatid niya
ako sa pantalan ng barko, bakas sa kaniyang itsura ang pagkalungkot. Pero wala
akong magawa kung hindi maging matatag sa sandaling pumasok na ako sa sasakyan
kong barko.
"Susulat ako sa
iyo." Sabi ko, "...sasagot ka sa mga sulat ko huh?"
"oo naman,
pangako yan." sabi niya, at bigla ay niyakap niya ako ng mahigpit.
"Mahal kita
Myk..." Bulong niya sa akin. Iyon ang salitang nagbigay ngiti sa labi ko,
pero naluha din ako, siguro, luha ng kasiyahan, luha ng kalungkutan dahil
maghihwalay kami.
"Mahal na mahal
din kita..." mahina kong sabi. Maraming tao sa palgid, na kagaya namin ay
mga nagyayakapan din, may ibang malungkot, may ibang may mga ngiti sa labi.
humilay na siya sa
akin, at nagsimula na akong maglakad papasok sa barko. Panay pa ang lingon ko
sa kaniya.
Sa bawat hakbang na
ginagampanan ng aking paa, ay ramdam na ramdam ko na napapalayo na ako sa
kaniya.
Gusto ko ng umiyak ng
mga sandaling iyon. Gusto kong bumalik sa kaniya, yakapin siya, halikan siya at
sabihing... mahal na mahal kita hindi kita iiwan.
Pagpasok ko sa barko,
aya agad akong umakyat sa deck upang makita ko pa siya habang papalayo ang
barko sa pantalan.
Nakita ko pa siyang
nakatayo. Itinaas niya ang kaniyang kamay.
Nagpaalam.
Dagling lumuha ang
aking mga mata.
Sa maikling sandali,
naramdaman kong mahal ako ni Ryan hindi bilang isang kaibigan kung di isang
taong minamahal niya.
No comments:
Post a Comment