Open Relationship 10

By: Joemar Ancheta

Blog: joemarancheta.blogspot.com

Facebook: www.facebook.com/joemar.ancheta

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko noon. Kung magpapakita ba ako ay malalaman ko ang dahilan ng pagkikita nila? Magiging bukas ba akong tanggapin kung anuman ang idadahilan niya o mananatiling maniniwala ako kung ano ang gusto kong paniniwala. Kung magpapakita ba ako, hindi ba siya tutuloy sa pagsama sa ex niya? Paano kung lalo lang magkagulo at manaig ang galit? Paano kung may masabi akong maaring pagsisisihan ko pagkatapos bumaba ang galit ko? Paano kung may magawa akong maaring dahilan ng tuluyang ikabagsak ng aking pagkatao? Alam ko, galit na galit ako at ang taong galit ay hindi marunong makinig. Ang taong nasa mainit na emosyon ay tanging sariling dahilan ang ipaglalaban. Kaya nga hinayaan ko na lamang siyang sumama sa ex niya. Hindi ako nagkalakas loob dahil siguro sa akin din naman nanggaling ang Open Relationship na siya naming sinusunod ngayon. Hindi ko iyon nabawi, hindi ko naipaliwanag na siya ay akin lang at ako ay sa kaniya na lamang. Ngunit nasa rules naman naming na kung may gagawin siya ay kailangan niyang ipaalam sa akin. Sa anong dahilan at kailangan pa niyang ilihim sa akin ang lahat?

Mapapalampas ko pa sana ang lahat kung nakita kong nag-usap lang sila sa starbucks at hindi na umalis pa. Mas gusto ko yung nakikita sila na kahit pa siguro magyakapan pa huwag lang iyong tuluyan silang umalis na hindi ko alam kung ano pa ang ginawa pagkatapos nilang lisanin ang mall. Iba ang iniisip kong ginawa nila.

Nagdesisyon akong mali ngang magtiwala pa akong muli. Maling umasang siya na nga ang para sa akin. Ilang beses na ba akong umasa? Ilang beses nang nagmahal at nagtiwala ngunit bakit wala akong kadala-dala. Tuluyan na ngang sinira ni Jinx ang tiwala ko. May bakla pa bang mananatiling tapat sa isang karelasyon lang?

Nakasakay na ako noon sa kotse ko ngunit nagpupuyos parin ako sa galit. Gusto kong isambulat ang galit na iyon sa kaniya. Gusto kong malaman niya ang sakit ng ginawa niya sa akin. Kinuha ko ang celphone ko… nagdial..

“Tj, si Clyde ito. May lakad ka ba ngayon?”

“Uyy, Clyde, long time… akala ko ba seryoso ka na sa buhay may asawa? Anong nangyari?”

 “Sus, para namang concern ka. Kailangan ko serbis mo ngayon. Inuman, masahe at siyempre extra service. Nagtaas ka na ba ng fee?”

“Kung ikaw, walang nabago, ganun parin ang bayad. Anong oras ba?”

“Ngayon na. Magpalit ka na at daanan kita.”

“Call! Kita na lang tayo mamaya. Magpapalit na ako.”

Nang naging kami ni Jinx, wala na sa plano ko ang tumikim pa sa iba. Wala na din sa isip kong balikan ang dati kong gawi ngunit halos dalawang buwan lang pala, at ngayon sa palagay ko’y naglalaro din pala ang akala ko’y seseryoso sa akin ay hindi na nagkakatotoo ang paniniwala kong pag-aari ko lang siya at ganoon din siya sa akin. Gusto ko mang isipin na mag-uusap lang sila. Gusto ko mang isipin na may aasikasuhin lang sila ngunit bakit hindi ipinaalam sa akin ni Jinx iyon. Bakit hanggang ngayon ay hindi pa siya nagtetext o tumatawag para ipaalam na kasama niya ang ex niya. Gusto ko siyang tawagan o itext pero paano kung hindi niya sa akin sabihin ang totoo, hindi ba lalo lang akong masaktan? Kung may plano siyang sabihin sa akin ang lahat, sana kanina pa siya nagtext o tumawag.

Pagdating namin ng bahay ng lalaking gustung-gusto ko sa kama ngunit hindi puwedeng mahalin. Iyon bang, sapat nang maikama ko siya dahil alam kong trabaho lang niya at pinagkakakitaan ang kaniyang mukha at katawan. Siya si Tj. Masarap, magaling sa kama at pinapangarap ng lahat na maangkin ng buong-buo ngunit hindi puwede dahil pag-aari siya ng kahit sinong may pera. Kaya nga kahit gaano ko kagusto ay tanggap ng puso at utak kong hanggang gano’n lang kami.

Pagbukas ko ng alak ay nagsimula na din siyang maghubad. Nagsimulang dumantay ang kaniyang mga palad sa aking likod kasabay ng marahang pagbundol ng kaniyang umiigting na kargada sa aking katawan. May nabuhay sa aking dugo. Pumikit ako. Pilit kong dinamdam ang kakaibang sensasyon ng masarap na pinalalasap sa akin ni Tj ngunit nananitiling si Jinx ang nasa utak ko. Siya ang pilit sumisira sa sensasyong nararamdaman ko. Ngunit alam kong ganito din ang ginagawa nila ng ex niya ngayon. Kaya kahit may nararamdaman akong pagkakonsensiya sa ginagawa ko ay dinaig iyon ng kagustuhan kong maghiganti. Kung kaya niyang gawin sa akin ang lokohin ako ay mas lalong kaya ko din. Kaya ko na ngayon ang makipagsabayan. Hindi na uso sa katulad kong alanganin ang umiyak sa tabi kung niloko ng karelasyon. Hindi na din uso ang magmukmok at magmukhang kawawa kung nakipagsex ang boyfriend sa iba. Ang “in” ngayon ay ang makipagsabayan. Kung kaya niya akong lokohin at saktan bakit hindi ko magawa din iyon sa kanya? 

Kapwa na kami hubad ni Tj. Tuluyan ko nang nalalasap ang ibayong sarap ng aming ginagawa. Nasa kalagitnaan na kami nang biglang bumukas ang pintuan ng kuwarto. Napatigil kaming dalawa ni Tj at napalingon sa pintuan. Naroon si Jinx. Nagulat siya sa tumambad sa naabutan niyang ginagawa namin. Katulad din ng pagkagulat ko kanina. Ngunit sandali ko lang iyon naramdaman. Gusto kong makita niya ang ginagawa ko. Tulad ng pagkakita ko sa kaniya ng sumakay siya sa kotse ng ex niya na hindi man lang niya naisip ipaalam sa akin. Mas masakit nga lang ang balik ng ginawa niya sa akin.

Nagulat din si Tj. Mabilis niyang tinakpan ang hubad niyang katawan. Tinignan niya ako na parang takot. Nakita kong pinagpawisan siya kaagad-agad.

Lumagapak sa sahig ang mga dala niya. Naglikha iyon ng ingay at kasunod din niyon ng parang magibang pagsara ng pintuan.

Nagkatinginan kami ni Tj. Parang tuluyang nawala ang libog naming dalawa. sinikap niyang pinagpatuloy ang trabahong ginagawa niya ngunit nawalan na ako ng gana.

Tumayo ako.

“Ano ‘to Clyde? Ayaw ko ng gulo. Sana hindi ako madamay dito”

“Huwag kang mag-alala. Labas ka dito. Sige magdamit ka na. Nawalan na ako ng gana.” Kinuha ko ang pitaka ko at naglabas ng pera.

“Paano ‘yan.  Di ka naman yata nakapag-enjoy ng husto.”

“Okey na yun. Sa uulitin na lang. Heto nga pala ang bayad ko. Puwede ka ng umalis. Tatawagan na lang kita.”

Mabilis din siyang nagbihis at hinatid ko na siya sa labas. Nadaanan ko si Jinx sa kusina. Nakasubsob ang ulo sa mesang pinagkakainan namin.

Galit? Siguro.

Umiiyak? Iyon ang sigurado dahil yumuyugyog ang balik at dinig ang impit nitong paghikbi.

Umupo ako sa sala na parang walang nangyari. Binuksan ko ang TV. Graduate na ako sa mga kadramahan kaya kung maari ayaw ko ng pag-usapan pa ang lahat ng nangyari. May ginawa siya. Kaya tama lang naman na may gagawin ako. Pangil sa pangil. Sinaktan mo ako sa sarili mong pamamaraan kaya wala kang karapatang magreklamo kung ipalalasap ko din sa iyo ang pananakit sa sarili kong laro.

“Akala ko ba kapag makipagsex ang isa sa atin ay magsabi muna bago gawin? Di ba iyon ang rule ng sinasabi mong open relationship?” tanong niya sa pagitan ng kaniyang hikbi.

Lumingon ako. Tinignan ko muna siya. Nang sinalubong niya ang tingin ko ay binalik ko sa TV ang aking paningin. “Tama. Pero hindi naman ako ang naunang gumawa no’n.”

“Anong hindi ikaw ang unang gumawa? Anong ibig mong sabihin?”

“Open relationship means open communication. Ngayon, nakipagkita ka sa ex mo at hindi ko alam ang ginawa ninyo. Mabuti nga sa akin, kitang-kita mo kung ano ang ginawa ko.”

“Iyon ba ang pinagkakaganyan mo? Hindi ka man lang ba muna nagtanong?”

“Iyon lang ba? Sa tingin mo, yun lang ba iyon? Nakipagkita ka sa ex mo ng hindi ko alam. Nakita ko kayo at hindi ko alam kung ano pa ang ginawa ninyo pagkatapos mong sumama sa kanya kaya wala kang karapatang sabihan ako kung bakit hindi muna ako nagtanong dahil ikaw mismo ay hindi rin muna nagpaalam o kahit nagsabi man lang.” nagsimulang tumaas ang boses ko.

“Kaya mo ginawa ang ganun?”

“Dahil iyon naman din ang ginawa ninyo di ba?”

“Iyon nga e, hindi ka man lang muna nagtanong. Wala kang nakita ngunit naniniwala ka agad sa malisyoso mong pag-iisip.”

“Kung magtatanong ba ako magsasabi ka ng totoo? Di ba, katulad din naman iyan ng ginawa mong paglilihim sa pakikipagkita?”

“Tingin ko kasi makakagulo lang sa relasyon natin kung magsabi pa akong makipagkita ako sa ex ko dahil hindi naman na magiging mahalaga pa iyon. Tapos na kami. Kung nagkita man kami ay may kailangan lang akong tapusin ng buung-buo para mas matiwasay ang pag-iisip ko ngayon sa iyo. Kinuha ko ang mga gamit ko sa bahay niya. Yun lang yun.”

“Huwag mo nga akong binibilog.”

“Gusto mong paniwalaan ko ang kuwento mo?”

“Iyon na nga e. Ngayong na nagsasbai ako ng totoo mas pinipili mong hindi maniwala.”

“Dahil nilihim mo. Kung sana nagsabi ka muna bago ka nakipagkita, hindi sana ako mag-iisip ng ganito ngayon.”

 “Kung nagsabi man ako, maniniwala ka kaya? Puwede ba, huwag mo akong ituring ng katulad ng naranasan mo sa mga nakaraan mo? Iba ako, iba sila. Kung nasira ang tiwala mo sa kanila, huwag mo akong idamay dahil hindi ako sinungaling at manloloko.”

“Tama lang siguro yung set up nating ganito. Tumikim ka sa mga gusto mong tikman. Titikim ako sa iba sa ayaw mo’t sa gusto. Ayaw ko ng umasa. Ayaw ko na din magtiwala ng buung-buo. Ngayon kung may kursunada kang tikman, puwede mo ng gawin, sabihin mo man o hindi. Kaya nga open relationship e. Kung darting yung araw na sawa ka na sa akin o sawa na ako sa iyo ay hindi na tayo masasaktan pa kapag tuluyan na tayong maghiwalay.”

“You’re sick!” galit na galit ang kaniyang mga mata.

Napangiti lang ako. “Sick na kung sick. Basta ang sa akin lang…tama na. Ayaw ko ng umasa sa stick to one sa ganitong relasyon.”

“Mahal mo ba akong talaga?”

Tumingin lang ako sa kaniya. Ngumiti. Muli kong tinutok ang mga mata sa TV. Mas maiging huwag ko na lang siyang sagutin.

“Kung iyon ang gusto mo. Sige sasabayan kita. Ngunit huwag mong isiping ginusto ko ito. Ganito ang gusto mong laro, sige, padamihan tayo.”

Iyon lang at pumasok na siya sa kuwarto. Alam kong gagawin niya ang sinabi niyang iyon. May nabuong takot sa akin ngunit hindi ko puwedeng katakutan ang multong ginawa ko. Makipaglaro ako ng patas. Sa paraang ganito, kung tuluyan siyang mawawala ay hindi na ganoon kasakit sa akin. Masasanay din akong makita siyang may ka-sex na iba. Sa una, alam kong maninibago ako, masasaktan ngunit kapag sanay na ako sa ganoong set-up mawawala din ang sakit na iyon.

Madaling isipin. Ngunit ano nga kaya ang mararamdaman ko kung siya na mismo ang nakikita kong hinahalikan at niroromansa ng ibang lalaki? Paano kung magiging actual na ang larong sinimulan ko?

 Tulad ng inaasahan, nagsimula ang laro naming dalawa. Nawili ako ng husto sa paniniwala kong saktan niya ako ng minsan at sasaktan ko siya ng dalawang beses. Magbooking siya ng isa at siguradong dodoblehin ko ang bilang ng booking niya. Lantarang laro ang ginagawa ko. Yun bang dapat maabutan niya o makitang may ginagawa ako. Ngunit iba ang pinanlaban niya sa akin. Mas masakit.  Dahil iisa ang nakikita kong kasama niya. Iisa ang naabutan kong kausap niya sa mismong bahay. Hindi ko man nakita ang ginawa nila ay sapat na yung maabutan kong sila lang dalawa sa bahay pag-uwi ko dahil tinanggihan na niya ang pagsundo at paghatid sa akin. Mas mainam na daw na magcommute na lamang siya.

Pagbukas ko ng pintuan ay naabutan ko sila ng ex niya sa sala. Hindi pa kami noon naipakilala sa isa’t isa ngunit alam kong siya nga ang ex niya. Gusto kong umakto na walang nakita. Iyon bang kahit masakit ay panindigan kong i-ignore lang silang nag-uusap. Ginawaran ko sila ng mapait na ngiti.

“Clyde, si Ronald nga pala.” Garalgal ang pagkakasabi no’n nang bahagya na akong nakalagpas. Ayaw kong mambastos ng bisita niya kaya minabuti kong lumingon at bahagya akong natigilan nang nasa likod ko na siya at nakalahad ang mga palad niya.

“Musta, Clyde.” mabait ang boses niya. Nakita kong mas lalo palang tumitindi ang kaniyang karisma kung malapitan lalo pa kung nakangiti. Lalong sumidhi ang nararamdaman kong selos. O siguro mas mainam kung sabihin ang totoo kong nararamdaman. Insecure ako. Mas guwapo man ako ngunit bakit hindi siya kayang iwan ni Jinx. Bakit sa kabila ng kaniyang mga nagawa ay hindi siya kinamumuhian ni Jinx.

“Okey lang.” pilit parin ang pagkakangiti ko. “Paano, maiwan ko na muna kayo. Pagod kasi ako. Nice meeting you.” inabot ko ang kamay niya at pumasok ako sa kuwarto.

Nagpalit ako ng pantulog. Hindi na naman maganda ang pakiramdam ko. Naroon ang galit. Nagseselos nga talaga ako. Kailangan may mapagbalingan ako. Sinuyod ko ang mga nakasave na numbers sa celphone ko. Kailangan kong tatawag ng mabooking.

Nasa kalagitnaan ako ng pakikipag-usap ng puwedeng mabooking sa gabing iyon ng pumasok si Jinx. Umupo siya sa kama. Lalo kong inigihan ang pagpapaselos.

“Pa’no, hintayin kita dito sa bahay baby ha?”

“Anong baby ka diyan, ha ha.” sagot ng nasa kabilang linya. Pero siyempre hindi iyon naririnig ni Jinx. “Bawal mainlove uyyy! Sige, basta papunta na ako diyan. In 30 minutes nandiyan na ako” pahabol ng minsan ko pa lamang nabubooking na si Bryan.

“Sige, lalabas na lang kami ni Ronald kung may parating kang bisita. Akala ko kasi pagod ka kaya naghanda ako ng makakain bago ka matulog. Hinintay ka namin para makasabay kumain. Di bale na lang. Kapag darating ang bisita mo, kainin na lang ninyo yung nakahain doon sa mesa. Lalabas na lamang kami nang di kayo maantala. Nakakahiya namang mismong bahay mo ay di mo magawa ang gusto mong gawin.”

“Iyon nga e. Bahay ko mismo ito ngunit kung magdala ka ng booking mo, akala mo sarili mo. Konting respeto naman.”

“Kaibigan ko na lang si Ronald, Clyde. Tapos na yung amin. Hayaan mo, huling dalaw na niya dito.”

“Mabuti naman.”

Nagbihis siya. Tahimik ang buong kuwarto hanggang umalis siya.

Kaaalis pa lamang nila nang dumating naman si Bryan. Ngunit wala akong ganang gawin ang dapat sana ay gawin naming dalawa. Naglalaro kasi sa isip ko si Jinx at Ronald. Ano na kaya ang kasalukuyang ginagawa nila ngayon? Dahil nagbago na ang isip ko ay binigyan ko na lamang si Bryan ng pera dahil naistorbo ko siya. Minabuti kong hintayin si Jinx na uuwi ngunit nakatulog na ako ay hindi parin siya umuuwi at inabot na ng umaga.

Buung-buo na ang galit sa dibdib ko. Halos hindi ko na din kaya ngunit ayaw ko din namang sumuko. Tanghali na nang umuwi siya.

“Umuwi ka pa.” singhal ko sa kaniya.

“Gusto ko lang naman bigyan ko kayo ng sapat na panahon ng baby mo.” maalumamay at malungkot niyang sagot.

“Sus, kunyari ka pa. Ang sabihin mo nag-enjoy kang kasama ang binalikan mong ex mo.”

Tumingin siya sa akin. Umupo siya patalikod sa akin. Hanggang narinig ko ang impit niyang pag-iyak.

“Hirap na hirap na ako. Ansakit-sakit na ng ginagawa mo sa akin!”

“Drama mo naman. Suko ka na ba?”

“Hindi ko alam kung paano ba kita isusuko. Hindi ko din alam kung paano ako magpapaliwanag sa iyo sa paraang maiintindihan mo. Yun bang kaya mo akong pagkatiwalaan. Gusto ko sana hindi lang makinig ka sa sinasabi ko kundi paniwalaan mo ang lahat at huwag kang patalo sa mga maling naiisip mo. Gusto mo ba akong manatili pa dito?”

“Hindi kita pinaaalis ngunit kung ano ang desisyon mo hindi kita pipigilan.”

“Sige. Aalis ako. Hindi sa di na kita mahal kundi mas nasasaktan akong nakikitang pinaglalaruan mo ang buhay ko.”

Kumilos siya. Kinuha ang mga lagayan ng damit. Nag-empake.

Bigla akong nakaramdam ng awa. Bigla kong naisip na kung aalis siya, magsasama silang muli ni Ronald at maaring hindi ko na siya muli pang makita. Hindi ko alam ngunit gulung-gulo na ako. Iyon bang alam kong magulo na ang relasyon namin ngunit ayaw ko namang tuluyan siyang mawala. Iyon bang nasasaktan na ako sa pakikipagkita niya kay Ronald ngunit hindi ko kayang isiping tuluyan na akong mawawalan ng karapatan pa sa kaniya. Alam kong nasasaktan ko na siya ngunit iyon din lang ang alam kong paraan para ipadama ang sakit na nararamdaman ko sa pakikipagkita niya sa ex niya.

Pagkatapos niyang nag-empake ng mga damit niya ay nilapitan ako. Hinalikan sa labi at niyakap.

“Mahal na mahal kita ngunit tao din lang akong sumusuko kung pagod na.”

Bigla akong nakaramdam ng awa sa kaniya. Biglang parang naisip kong hindi ko pa siya kayang mawala ng ganu’n gano’n na lamang.

“Ayaw kong umalis ka, Jinx. Hindi ko kakayanin.”

Hindi siya sumagot ngunit muli kong naramdaman ang mainit na pagbagsak ng kaniyang luha sa aking leeg. Umiiyak na naman siya. Nagkahalo na ang awa at pagsisisi na nararamdaman ko. Pinunasan ko ang kaniyang mga luha at hinalikan sa kaniyang mga labi. Lumaban siya ng halik. Hanggang sa naging maalab at mainit ang aming halikan. Walang nagsasalita. Hanggang gumalaw ang kaniyang mga kamay sa aking dibdib papunta sa aking tiyan at tumagal doon. Lalong nag-umigting ang nararamdaman ko. Nang dumantay ang likod ko sa aming kama ay kapwa na kaming hubu’t hubad. Napakainit ng aming pagtatalik.

“Huwag ka ng umalis ha? Hindi ko kaya.”

“Basta ipangako mong huwag mo na rin akong sasaktan ha?”

“Sige basta mangako ka ding huwag ka ng makipagkita pa sa ex mo ha?”

Nag-isip siya. “Kahit kaibigan ko na lang siya? Gusto ka nga din niyang maging kaibigan e.”

“Ayaw ko.” Matipid kong sagot.

“Ayaw mo?” paninigurado niya sa sagot ko.

“Ayaw ko nga.”

“Hmmp…sige na nga.”

Muli niya ako niyakap. Niyakap ko din siya ng mahigpit na mahigpit.

                Muling bumalik ang masayang mga araw namin. Ngunit sadya yatang hindi ako sanay sa tahimik na relasyon. Hindi ko kayang panatagin ang aking kalooban na wala siyang ginagawa. Kaya naisipan kong tignan ang kaniyang celphone nang naliligo siya. Wala akong nakitang kakaibang mga text sa inbox niya at sent items. Tinignan ko din ang Call Log niya at nakita kong may mga incoming calls si Ronald. Kinuha ko ang celphone ko at isinave ko din iyon sa celphone ko pero anonymous lang ang pangalan niya. ayaw kong mag-isip ng iba ngunit pilit pumapasok sa akin ang hinalang may ugnayan parin silang dalawa. Kung nagkakatawagan sila, maaring nagkikita din sila ng palihim.  Pakiramdam ko hindi siya tumupad sa aming mga pangako. Kaya paglabas niya ng banyo ay tinanong ko agad siya.

                “Nag-uusap parin pala kayo ni Ronald?”

                “Tumatawag siya. Bakit?” tanong niya.

                “Akala ko kasi malinaw na ang usapan natin na itigil mo na ang pakikipag-usap at pakikipagkita do’n.”

                “Nag-uusap kami sa celphone ngunit hindi kami nagkikita. Pati ba yun bawal?”

                “Hindi nga kayo nagkikita, may communication naman kayo!”

                “Nagtitiwala ka ba sa akin o hindi?”

                “Hindi ko alam.”

                “Bakit hindi mo alam.”

                “Hindi ko alam kung kailangan kitang pagkatiwalaan.”

                “Puwes, isipin mo ang gusto mong isipin basta alam kong hindi ako gumagawa ng kahit anong ikasisira ng relasyon natin.”

                Iyon lang at nahiga na siya. Hindi ko na din lang muna pinansin.

                Ngunit hindi ko akalain na kapag pala tumagal ka sa isang relasyon lalo pa’t ramdam mong mahal na mahal ka ng karelasyon mo ay parang nawawalan ka ng challenge. Nababagot ka. Iyon bang pakiramdam mo, nakakasawang siya na lang ng siya. Napapaisip kang tumikim ng iba, makipagkilala sa bago. Lalo pa’t alam na alam mong kahit anong gawin mo ay mananatili siya sa buhay mo. Habang hinihigpitan ko siya at parang tutang sumusunod lang sa mga pinagagawa. Iyon naman ang mga pagkakataong gusto kong makipaglaro sa iba. Alam ko kasi na nadiyan lang siya. Sa mga nagawa kong pinalagpas niya alam kong patuloy parin niya akong maiintindihan. Sobrang mahal niya ako kaya buo ang tiwala kong mananatili siya sa kabila ng kahit anupang gawin ko. Ang pagkakaiba na nga lang ay naging patago. Mas exciting at hindi ko pa kailangang mangatwiran o magpalusot. Ngunit lahat ng lihim ay nabubunyag at iyon ang isa ng bagay na di ko na muli pang nalusutan.