Shufflin' (18): Book 1

by: Lui

'Matt.', ang nasorpresang sabi ni Symon nang makita ito pag-alis nina Lexie at Shane.

'Sy, I'm very, very sorry. I know I crossed the line! Please. Patawarin mo ako.', ang sabi ni Matt sa kanya.

'What's done is done, Matt. Hindi mo na mababawi yun.', ang sabi ni Symon.

Naglakad na siya pabalik sa loob ng PJ's pero pinigilan siya ni Matt. Hinawakan siya nito sa braso at iniharap siyang muli nito sa kanya.

'Please forgive me. I'm falling for you, Symon. Please give me a chance.', ang sabi ni Matt.

'Let go of me, Matt! Ano nang nangyari sa napag-usapan natin na maging friends muna tayo? Hindi ka ba makapaghintay? You're so selfish! You ruined everything.', ang sabi ni Symon sa kanya.

'Kaya nga I'm sorry! Nagsisisi ako sa ginawa ko. I don't wanna lose you.', ang sabi ni Matt.

'You just did, Matt.', ang sabi ni Symon.

Lumabas naman mula sa bar si Darrel na medyo sumusuray na ang lakad. Para namang bumagsak ang puso ni Symon sa nakita at nilapitan niya ito.

'Kuya Darrel.', ang sabi ni Symon.

Pero bago pa man tuluyang makalapit si Symon dito ay napukaw ng kanyang atensyon si James na humahangos na lumabas ng bar. Patakbo nitong tinungo ang direksyon na nilalakaran ni Darrel at hinablot niya ang braso nito. Napako si Symon sa kinatatayuan.

'All I'm asking for is a last chance to talk, Darrel. That's all.', ang sabi ni James.

'There's nothing to talk about, James! Wag ka nang umasang mababalik pa ang pagkakaibigan natin dahil wala na 'yun. Sirang-sira na!!', ang sabi ni Darrel.

'Why can't you forgive me after all those years?', ang tanong ni James.

'Why do you have to come back?!', ang galit na tanong ni Darrel.

'I just wanna fix things up!', ang sabi ni James.

'Makulit ka rin no? Wala na, James!! Matagal na kitang binura sa buhay ko!', ang sabi ni Darrel.

Pero hindi pa rin nagpatinag si James. Niyakap niya si Darrel ng mahigpit. Nanlaki naman ang mga mata ni Symon sa nakita. Hindi niya alam kung ano ang namagitan sa dalawa pero nasasaktan siya. Pilit namang kuwala si Darrel sa yakap na ito ni James. Isang malakas na suntok sa mukha ang ibinigay niya dito na nagpatumba sa kanya.

'You're crazy, James!!!', ang sigaw ni Darrel.

Tumakbo naman papunta kay James si Symon at si Matt. Inalalayan nila ito para makaupo. Lumapit si Symon kay Darrel habang si Matt ang tumingin kay James.

'Why do you have to do that?', ang sabi ni Symon kay Darrel.

'Stay out of this, Symon.', ang sabi ng gigil na si Darrel.

***

Lumalalim na ang tulog ni Gap sa sasakyan nang bigla siyang nagulat sa isang malakas na sigaw. Agad siyang nagmulat ng mata at lumingon sa kanyang kanan. Nakita niya si James na nakaupo sa may kabilang side ng front parking ng PJ's. Halos mapatalon siya nang nakita niya si Darrel at si Symon na nakatayo malapit sa kaibigan at mukhang nagtatalo.

'I won't! This is not you, Kuya Darrel!', ang sabi ni Symon.

'Stop calling me Kuya! You're just like James!! Both of you just wasted my time!! Magsama kayong dalawa!!', ang sigaw ni Darrel sa kanya.

Sobrang nasaktan naman si Symon sa sinabi nito. Bago pa man siya makapagsalita ay nakatalikod na si Darrel sa kanya. Naglalakad na ito palayo habang si Gap naman ay palapit. Humabol si Symon kay Darrel.

'Kuya Darrel!!', ang pagtawag nito.

Humarap siya kay Symon at inambahan niya ito ng suntok. Gigil na gigil na si Darrel sa mga nangyari ngayong gabi at gusto na lang niyang matapos ang lahat. Pumikit na si Symon at handa niyang tanggapin ang suntok na ibibigay sa kanya ni Darrel. Pero hindi ito nangyari.

'Stop it.', ang mahinahong pagpigil ni Gap sa gagawin ni Darrel.

Hawak niya ang braso ni Darrel. Makikita sa mukha nito ang lubos na pagkadismaya at sakit dahil sa ginawa ni Gap.

'Umuwi ka na, Kuya Darrel.', ang authoritative na sabi ni Gap dito.

Masama ang tingin ni Darrel dito pero wala na rin itong nagawa kung hindi ang tumalikod at lumayo sa kanila. Agad na bumaling si Gap kay Symon na natulala sa nangyari.

'Are you okay?', ang tanong ni Gap sa kanya.

'No. But, thanks.', ang sabi niya bago tumakbo papasok sa PJ's.

Sinubukan siya muling harangin ni Matt. Nagmamakaawa pa rin na patawarin siya sa ginawa nito sa kanya.

'I don't wanna see you anymore!! Look at what you've done, Matt! This is all your fault!', ang sabi ni Symon sa kanya bago tuluyang makapasok sa loob ng bar.

Buti na lang at medyo madilim sa loob ng bar at hindi halata ang pag-iyak niya. Nagmadali siya papunta sa room kung saan nakalagay ang mga gamit niya at nagkulong doon sandali. Iniyak na niya ang lahat dahil sa mga masasakit na salitang sinabi ni Darrel. Nang tiningnan niya ang repleksyon sa salamin ay nakita niya ang namamagang mga mata at namumulang ilong.

'Symon?', ang pagkatok ni Tony sa pinto.

Binuksan niya ito matapos ayusin ang sarili. Halata pa rin na galing sa pag-iyak ang mga mata nito.

'Yes?', ang nakangiting bati niya dito.

'Are you crying? Everything alright?', ang tanong ni Tony.

'Yeah, yeah. Just got a call from my Dad. He's in the States.', ang alibi ni Symon.

'Oh, I see. So, it was a great show tonight. They loved you. Here.', ang sabi ni Tony bago iabot sa kanya ang isang sobre.

'Thanks, Sir Tony. I'll get going. See you on Thursday?', ang sabi ni Symon.

'Of course. Way to go, kid.', ang paalam ni Tony.

Agad nang nag-ayos si Symon ng kanyang mga gamit at inilagay ang lahat ng ito sa gym bag na dala. Hindi na muna siya magpapasundo at inisip na maghahanap na lang muna ito ng mapupuntahan. Gustuhin man niyang sa coffee shop sa taas mag-stay, mas pinili niyang huwag na dahil baka naroon si Matt.

Mabilis siyang nagpaalam kay Tony dahil marami pa rin ang dumadating na customers ng PJ's at busy ito.

'Bye!!', ang paalam niya sa mga kasamahan na miyembro ng banda ng PJ's bago lumabas ng bar.

Nakayuko siyang naglakad sa street para mag-abang ng masasakyang taxi. Nagulat siya nang may bumati sa kanya galing sa kanyang likod.

'Hey.', ang sabi nito.

'Why are you still here?', ang tanong ni Symon.

'I just thought you might need a ride home. I don't see your Mom's car around.', ang sagot naman nito.

'Hindi pa naman ako uuwi. But, thanks, Gap.', ang sabi ni Symon.

'Saan ka pupunta?', ang tanong nito sa kanya.

'I don't know. Somewhere.', ang sagot ni Symon.

'Tara na. It's not safe to ride a cab at this hour. I'll drop you off wherever you want.', ang sabi ni Gap.

May point naman si Gap at ayaw naman talaga ni Symon mag-taxi. Basta, ayaw lang niya munang umuwi ngayon. At ayaw niya rin na mag-stay malapit sa PJ's. Kaya pumayag na siya sa offer nito. Nang makalapit siya sa sasakyan ay nakita niya si James sa back seat ng sasakyan na natutulog. Natuyo na ang dugo sa may ilong at bibig nito. Sumakay na si Symon sa passenger seat.

'Do you have a license already?', ang tanong ni Symon sa kanya.

'Nope. Kay James 'to. E knock out e.', ang sabi ni Gap.

Bahagyang natawa naman si Symon sa sinabi ni Gap. Medyo hindi na sila nagwo-worry na mahuhuli kahit na wala pang lisensya si Gap dahil gabi na naman. Maingat na binaybay ni Gap ang daan patungo sa main road.

***

Dinatnan ni Darrel na walang tao ang kanilang bahay. Dumiretso agad siya sa kwarto at inihagis ang kung ano man ang mahawakan. Paulit-ulit rin niyang sinuntok ang makapal na wall sa kanyang kwarto habang umiiyak. Tumigil lang siya nang dumugo ang kanyang kamao. Umupo siya sa sahig at sumandal sa dingding habang umiiyak. Ang mga gamit na kanina ay itinapon niya, ngayon naman ay pinagsisipa niya.

'WAAAAAAAAAAAAHHHH!!!', ang sigaw ni Darrel.

Pakiramdam niya ngayon ay sobrang mag-isa siya. Wala ang kanyang pamilya. Ayaw niya i-open kay Dana ang problema. Hindi naman din siya ganon ka-open sa mga kaibigan. Pilit na gumugulo sa isip niya ang pagbabalik ni James at ang rebelasyon ni Symon.

Humiga na siya sa kanyang kama, niyakap ng mahigpit ang malambot na unan at pinagpatuloy ang pag-iyak.

***

Nakakailang na katahimikan ang pumailanlang sa sasakyan. Nagpapakiramdaman ang dalawa kung sino ang unang magsasalita at kung ano ang sasabihin.

'Great show, by the way.', ang puri ni Gap.

'Thanks.', ang nakangiting sabi ni Symon.

Nahihiya si Symon na tumingin dito dahil hindi niya alam kung alam na ba niya ang problema nila ni Darrel. Hindi niya alam kung nahihiya lang din ba itong magtanong sa kanya.

'I hope you don't mind me asking, bakit sinabi ni Kuya Darrel na parehas kayo ni James?', ang tanong ni Gap.

May nabubuo ng sagot si Gap na kanina pang bumabagabag sa kanya pero ayaw niya itong paniwalaan hangga't hindi nanggaling mismo kay Symon ang totoo.

'I honestly don't know. I mean, what happened ba between the two of 'em?', ang sagot ni Symon.

Naisip naman ni Gap na para makakuha siya ng sagot ay kailangan niyang magbigay ng impormasyon kay Symon tungkol sa naging conflict ng dalawa. Pero alam niyang wala siya sa lugar at hindi siya ang dapat na magsabi nito kanino man.

'I don't think I'm in the right position to tell you that.', ang sabi ni Gap.

'Right. Sorry.', ang sabi ni Symon.

'So, saan ka pupunta?', ang tanong ni Gap.

Honestly, hindi alam ni Symon ang isasagot dahil hindi rin niya alam kung saan siya pupunta. Saan nga ba?

'Uhmmm. Still thinking about it.', ang sagot ni Symon.

'Okay. Rough night, huh.', ang sabi ni Gap.

Ilang minuto na silang nasa sasakyan pero nangangapa pa rin ang dalawa. Marahil dahil ito sa bumagabag sa kung ano ang similarity ni James at Symon kay Darrel.

'Pretty much, yeah.', ang sagot ni Symon.

Tahimik muling nag-drive si Gap. Si Symon naman ay nakatingin lang sa labas at naghahanap ng kung saan pwedeng mag-stay. Pero halos lahat ng shop na madaanan ay sarado na.  Pamilyar sa kanya ang lugar na ito dahil ito ang daan niya pauwi.

'Maybe I'll just head home. You can drop me off in the next block.', ang sabi ni Symon.

'Are you sure?, ang tanong ni Gap.

'Yeah. Nakakahiya na.', ang sabi ni Symon.

'No, it's okay. I can drive you hanggang sa bahay niyo. I know you're tired.', ang sabi ni Gap.

'Alright. Thanks.', ang alangang sabi ni Symon.

Makalipas ang tatlumpung minuto ay tumigil na sa harap ng bahay nina Symon ang sasakyan ni James.

'Thanks, Gap. For tonight.', ang sabi ni Symon.

'Don't mention it.', ang sabi nito.

'Drive safely.', ang sabi niya bago bumaba.

'I will.', ang narinig ni Symon na sagot ni Gap.

***

Pagkagising ni James kinabukasan ay ang pagkirot agad ng kanyang bibig ang una niyang naramdaman. Marahan siyang bumangon at tiningnan sa salamin ang repleksyon niya.

'Shit.', ang tangi niyang nasabi sa nakitang pamamaga.

Bumaba siya at nakapamewang ang kanyang ina sa kanya.

'Morning.', ang malat niyang sabi.

'Anong morning? Look at the time! It's 3PM already. Maupo ka nga diyan.', ang sabi nito sa kanya.

Kinabahan siya bigla sa tono ng ina. Hindi niya alam kung may nalaman ba ito sa insidente kagabi. Iniisip niya kung paano ie-explain ang sarili.

'Nakikipagbugbugan ka na pala ngayon? Pasalamat ka't iyan lang ang inabot mo sa grupo na iyon. At buti na lang naroon si JR para tulungan ka.', ang galit na sabi ng ina sa kanya.

Parang nakahinga naman siya ng maluwag nang makita niyang pinagtakpan siya ni Gap sa ina. Ang tanging kelangan niyang gawin ay sakyan ito.

'Ma, hindi naman ako ang nagsimula. Tahimik lang kami na naglalakad ni JR. Sila 'tong nanggulo.', ang sabi ni James.

'EH! Ayokong nakikipagbasag-ulo ka kahit kanino! Hindi kita pinalaki ng ganyan.', ang sabi nito sa anak.

'Opo. Pupunta lang ako kay JR.', ang sabi nito.

Lumabas na siya ng bahay kahit hindi pa naghihilamos. Magulo pa ang buhok nito at gusot ang suot na damit. Isang tawid lang naman kaya hindi na nag-abala pa si James na mag-ayos.

'Hi, Tita!!', ang masayang bati ni James kay Nancy na nadatnan niya sa kusina.

'O, anong nangyari sa mukha mo?', ang sabi nito sa kanya.

Ikinwento nito sa ina ang alibi na ginawa ni Gap. Malamang ay tulog pa ito dahil hindi pa ito nakakapagkwento sa ina.

'Si JR po?', ang tanong ni James habang ngumunguya ng ubas na nakalagay sa dining table nina Gap.

'Nako, kakaalis lang. Hindi naman sinabi kung saan pupunta. Magkasama kayo kagabi diba? Wala bang nabanggit sa'yo?', ang sabi nito.

'Wala po. O siya, Tita. Maliligo muna ako.', ang sabi ni James bago muling pumitas ng isang tangkay ng ubas.

Pagkatalikod niya ay tinanggal na niya ang ngiti sa kanyang mukha. Dire-diretso na siya sa kanyang kwarto at naghilamos bago muling bumaba para kumain.

***

Halos hindi naman nakatulog buong magdamag si Gap kakaisip sa nangyari kagabi. Pabaling-baling lang siya sa kama hanggang sa makabuo na siya ng desisyon.

Gap: Kuya Darrel, gising ka na ba?

Hindi naman nag-expect ng reply si Gap pero makalipas ang halos isang oras ay tumunog ang phone nito.

Darrel: Yes. Why?

Gap: Are you home?

Darrel: Yes.

Nang sagutin ni Darrel ang tanong niya ay agad siyang naligo at umalis. Ang una at huling punta niya kina Darrel ay noong nasa high school pa lamang sila. Kaya naman medyo nangapa si Gap sa pagko-commute papunta dito. Nang malapit na siya sa bahay ni Darrel ay tinawagan niya ito.

'Open the gate.', ang sabi niya ng sumagot si Darrel sa tawag niya.

'What? Why?', ang tanong nito.

'I'm here in front of your house. Papasukin mo ako.', ang sabi ni Gap.

Sumilip si Darrel sa kanyang bintana at nakita niya si Gap sa labas. Kumaway ito sa kanya. Walang sabi na ibinaba ni Darrel ang phone. Bumangon siya at nakita ang kanyang kumot na may mantsa ng natuyong dugo. Tiningnan niya ang kanyang kamao at nakita niya ang sugat dito. Bumaba siya ng kwarto at nakitang siya pa rin mag-isa ang nasa bahay. Malamang ay nasa trabaho na ulit ang mag-asawa. Binuksan niya ang gate na tanging sando at boxer shorts lang ang suot.

'What's up?', ang malamig na sabi ni Darrel kay Gap.

Hindi sumagot si Gap at sumunod lang ito kay Darrel pagpasok sa kanilang bahay. Walang pinagbago ito sa paningin ni Gap bukod sa ilang pieces of furniture.

'Wait lang. Shower lang ako.', ang paalam ni Darrel sa kanya.

Makalipas ang labinlimang minuto ay bumaba na ito at bagong ligo. Binalutan na din niya ng benda ang kanyang kanang kamay.

'Anong nangyari dyan?', ang tanong ni Gap.

'Ah. Wala 'to.', ang sabi ni Darrel bago pumunta sa kusina para tingnan kung ano ang makakain pero wala siyang nakita.

Tahimik namang naghintay si Gap sa sala. Nagsabi si Darrel na o-order na lang sa isang fast food chain dahil walang pagkain sa kanila. Hindi muling sumagot si Gap. Ayaw masira ni Gap ang mga tanong na nasa kanyang isip kaya hangga't maaari ay ayaw niyang mag-isip ng iba bukod sa mga ito.

Nang umupo na si Darrel sa kaliwang couch ay seryoso na itong bumaling sa kanya. Biglang nag-iba ang atmosphere sa loob ng bahay.

'What brought you here?', ang diretsong tanong ni Darrel.

'I have questions. Plus, I'm here for James.', ang sabi ni Gap.

'Just what I thought. Kelan ba ako makakawala sa shadow niya??', ang inis na sabi ni Darrel.

'I can't blame you for acting like that. Pero give James a break. He's suffering more than you are.', ang sabi ni Gap.

'You don't know anything. Anything!', ang galit agad na sabi ni Darrel.

'Then tell me! I'm his friend simula pa lang nung nagkaisip ako. I've been looking up to you since high school. Tell me why you have to be like this.', ang sabi ni Gap.

Napasandal naman si Darrel sa inuupuan. Halata sa ekspresyon nito na gulong-gulo na ang isip niya.

'You need someone to talk to.', ang sabi ni Gap.

Gustuhin man ni Darrel na hindi sumang-ayon sa sinabi ni Gap pero alam niyang totoo ang sinabi nito. Matagal na natahimik si Darrel at iniisip kung pagkakatiwalaan niya ba si Gap. Mahirap man aminin pero tama si Gap.

'May nakapagsabi nga sa akin, bakit daw galit ang ipinapakita ko sa mga taong nagpapakita ng pagmamahal sa akin. Hindi daw ba dapat matuwa ako kasi mahal nila ako?', ang pagsisimula ni Darrel sa pago-open up kay Gap gamit ang mga sinabi sa kanya ni Matt.

Mas pinili naman ni Gap na hindi na magsalita at makinig na lang sa mga sasabihin ni Darrel. Tumingin ito sa mga mata niya bilang tanda na buong atensyon ang ibinibigay niya sa pakikinig. Nagsimula nang maipon ang mga luha sa mga mata ni Darrel.

'I can't love James the way he loves me. I'm not gay.', ang sabi ni James.

'But that's not an excuse para itaboy mo siya ng ganon.', ang sabi naman ni Gap.

'I know. Aside from it, I can't love him or anyone in that matter because I'm not capable of loving.', ang sabi ni Darrel.

'That's just absurd! Imposible 'yang sinasabi mo. Tao ka, Darrel. You have the natural capacity to love. You can't say you're incapable of loving someone.', ang medyo inis na sabi ni Gap.

'I grew up being unloved by my family.', ang pag-iyak ni Darrel.

Ngayon lang siya umiyak ng ganito katindi dahil ngayon lang niya masasabi ang matagal ng tinatagong sikreto.

'Why?', ang tanong ni Gap.

Lumapit siya sa inuupuan ni Darrel at hinaplos ang likod nito.

'Anak ako sa labas ni Papa. Hindi ako matanggap ni Kuya pati ni Mama. Kahit sinasabi nila ngayon na okay na, naaramdaman ko pa rin na iba ang tingin nila sa akin, na parang hindi ako part ng pamilya namin.', ang sabi ni Darrel.

Hindi naman in-expect ni Gap ang ganitong rebelasyon ni Darrel. Sobrang naaawa siya dito dahil nararamdaman niya ngayon kung gaano ka-lonely si Darrel.

'Do you understand, JR? I can't give what I do not have! I can't love anyone because I don't have it in me. I don't love myself!', ang patuloy na pag-iyak ni Darrel.

Tumango naman si Gap bilang tugon sa tanong ni Darrel.

'Sinubukan ko naman. Ilang beses na. Pero I keep on failing. Ngayon, sinusubukan kong mahalin si Dana, pero the more na nagta-try ako, lalo kong nararamdaman kung gaano ako ka-empty.', ang sabi ni Darrel.

'Sige lang, Kuya Darrel. Iiyak mo lang yan.', ang sabi ni Gap.

Ilang minuto ring walang tigil sa paghagulgol si Darrel. Umalis sandali si Gap para kuhanan siya ng tubig at para kuhanin ang kanilang in-order na pagkain.

'Sorry. I put this all on you.', ang sabi ni Darrel nang mahimasmasan na ito.

'It's alright. I'm here to help.', ang sagot ni Gap habang inaayos ang kanilang kakainin.

'I'd really appreciate it kung hindi mo sasabihin kahit kanino ang nalaman mo. Kahit si James, hindi yan alam.', ang sabi ni Darrel.

'Of course. Don't worry.', ang sabi ni Gap.

***

Nasa sala si Symon habang nagbabasa ng isang novel. As usual ay nakikinig siya ng music habang ginagawa ito. Nakita niya ang ina na pumasok pero nginitian lang niya ito at muling bumalik sa pagbabasa.

'Hoy, SYMON!', ang sigaw sa kanya ni Grace na may kasama pang palo.

'Ow!!', ang daing niya.

Tinanggal niya ang headset at tumingin sa ina.

'Kanina pa kita kinakausap, hindi mo pala ako naririnig.', ang sabi nito.

'What are you saying?', ang sabi ni Symon.

'Sabi ko, I'm going out. I'm meeting Nancy.', ang pag-uulit ni Grace sa sinabi.

'Where?' Can I come with you?', ang tanong ni Symon.

'Sa bahay nila. Why?', ang sagot ni Grace.

'I wanna thank her and Gap. Hinatid ako dito kagabi ni Gap, remember?', ang sabi ni Symon.

'Ah. O sige. Magbihis ka na and we'll buy something for them.', ang sabi ni Grace.

Patakbong tinungo ni Symon ang kwarto para magbihis. Nagpalit lang siya ng shirt at nagsuot ng boardshorts at flip flops. Agad rin silang umalis ni Grace at dumaan muna sa isang bakeshop para bilhan sina Nancy ng pastries.

Nag-park si Grace sa gilid ng bahay nina Gap at nag-doorbell. Agad naman silang pinagbuksan ni Nancy.

'Sinama ko 'tong si Symon dahil gusto daw niyang mag-thank you kay Gap.', ang sabi ni Grace habang naglalakad sila sa pasilyo papasok sa bahay nina Gap.

'Nako, wala si JR dito. Pero tingin ko naman ay pauwi na iyon. Teka tatawagan ko.', ang sabi ni Nancy.

'Nako, wag na po.', ang sabi ni Symon.

'You're staying for dinner ha. I cooked something special.', ang sabi ni Nancy.

Inabot na ni Grace dito ang pastries na kanilang binili at tuwang-tuwa naman itong tinanggap ni Nancy. Naghanda na si Nancy ng merienda kaya naman niyaya niya na ang dalawa sa kusina para makakain.

Matapos makakain ay dumiretso sa sala ang tatlo. Nagsimula nang mag-usap tungkol sa trabaho ang dalawa. Na-out of place si Symon kaya naman nagpaalam ito na lalabas muna sandali at magpapahangin.

Una, sa garden lang siya nag-stay. Tinitingnan niya ang bahay nina James. Kinalaunan ay lumabas na siya at binalak na mag-stay na lang muna sa sasakyan dahil hawak naman niya ang susi nito. Pero dinala siya ng kanyang mga paa sa katapat na bahay. Bago niya pa mapigilan ang sarili ay napindot na niya ang door bell nito.

Biglang kinabahan si Symon kaya naman mabilis itong tumalikod mula sa gate nina James at patakbo na sanang tutunguhin ang sasakyan nang bumukas ito.

'Symon?', ang patanong na tawag ni James sa kanya.

Tumigil si Symon sa paglalakad at dahan-dahang humarap kay James. Nahihiya siya dahil hindi niya alam kung tama ba ang ginagawa. Nagulat siya nang makita niyang namamaga ang labi ni James pati na ang ilong nito.

'James.', ang sabi ni Symon bago niya bigyan ng isang awkward na ngiti si James.

'What are you doing here?', ang tanong ni James.

'Ah. Hmm. Eh. Uhm. We're visiting Gap's mom. My mom and her mom are sorta workmates. So, yeah, we're just visiting.', ang magulong sabi ni Symon.

'Wala pa si JR? Pumunta ko kanina dyan e, umalis daw.', ang sabi ni James.

Lumabas na ito sa kanilang gate. Sa harap ng bahay nila sila nag-usap.

'Wala pa. I think I better get inside.', ang sabi ni Symon.

Tumalikod na siya at tumawid sa kabilang side ng street para makapasok na ulit sa bahay nina Gap nang pigilan siya ni James at nakita niya itong tumakbo palapit sa kanya.

'May gusto ka bang sabihin? I mean, bakit ka nag-door bell?', ang tanong ni James.

'Honestly, sumama lang ako para makausap ka sana. I don't know if I should ask you this. Pero it's bugging me since last night. What happened between you and Kuya Darrel?', ang diretsong sabi ni Symon.

Umupo si James sa pavement. Umupo rin si Symon sa tabi nito. Takip-silim na naman.

'I love him.', ang pagsisimula ni James.

Nakayuko si Symon nang mga panahong iyon at mabilis na umangat ang kanyang ulo at bumaling kay James nang sinabi niya ang tatlong salitang ito.

'Gulat na gulat ka.', ang pagpansin ni James sa naging reaksyon ni Symon.

'He doesn't love you?', ang tanong ni Symon.

'No. Galit siya sa akin. Matagal na 'to. High school pa lang kami.', ang sabi ni James.

Inilagay ni Symon ang mukha sa dalawang palad. Ngayon nagiging malinaw na sa kanya kung bakit ganon na lang ang galit ni Darrel nang malaman niya ang pagtingin niya dito.

'Are you okay?', ang tanong ni James.

'Now, I know why he compared me to you. Sabi niya, we both wasted his time.', ang sabi ni Symon.

'Why? Do you.. Are you...', ang hindi natatapos na tanong ni James dahil sa bilis ng realization niya.

'Yes. I also love him.', ang malungkot na sabi ni Symon.

***

'Sobra kong na-appreciate si James noon na naging spoiled siya sa akin. Pinahalagahan ko siya kasi sa kanya ko lang na-feel na hindi ako nag-iisa. Kaya hindi mo ako masisisi na magalit sa kanya nung gabing nalaman kong may nararamdaman siya sa akin. Para kasing pakiramdam ko, niloko lang niya ako. Pakiramdam ko, ginamit lang niya ang pagiging mabait niya para maging close sa akin.', ang sabi ni Darrel.

'Hindi mo rin naman masisisi si James kung bakit ka niya minahal. You gave him all the reasons to. Siguro naging mahirap lang kasi you both need each other but you're not on the same page.', ang sabi ni Gap.

Tumango naman si Darrel sa sinabi nito. Nag-aalangan pa rin si Gap na itanong na ang bumabagabag sa kanya pero nagkaron din siya ng lakas ng loob para itanong ito.

'Kuya, bakit mo sinabing parehas si James at Symon? I mean, what's your deal with Symon? Bakit mo siya sasapakin kagabi? Diba close kayo?', ang sunud-sunod na tanong ni Gap.

'Symon fell for me. I knew it when Matt, yung barista sa PJ's na may gusto sa kanya, put a note that Sy wrote nung nasa PJ's siya.', ang sabi ni Darrel.

Hindi nga nagkamali si Gap nang na-conclude sa kung bakit ganon ang nangyari kagabi between Symon and Darrel. Pero nagulat pa rin siya sa sinabi ni Darrel.

'I didn't know that Symon's...', ang pagsisimula ni Gap.

'Yeah. Sino bang mag-aakala?', ang sabi ni Darrel.

Buti na lang at kahit papaano ay naihanda na ni Gap ang sarili niya sa balitang ito. Kaya naman hindi na siya masyadong nagulat.

'So, what's your plan?', ang tanong ni Gap.

'What do you think should I do?', ang tanong ni Darrel.

'Talk to them. Clear things up. Don't try to salvage your relationship with James kung hindi mo talaga kaya. But, I think he deserves a clean slate.', ang sagot ni Gap.

***

'We're on the same sinking boat pala.', ang sabi ni James habang nakaupo pa rin sila sa gutter sa harap ng bahay nina Gap.

'Yeah, apparently we are.', ang sagot ni Symon.

'O, ayan na si JR.', ang sabi ni James nang makitang naglalakad si Gap palapit sa kanila.

Nang makita ni Symon ang mukha nito ay may ekspresyon itong nagtatanong. Nagtataka ito kung bakit magkasama ang dalawa.

'Hey.', ang bati ni Gap kay Symon.

'Hey. My mom's with your mom inside.', ang sabi ni Symon.

'Okay. Anong ginagawa niyo dito?', ang tanong ni Gap sa kanilang dalawa.

'Nagkekwentuhan lang kami.', ang sagot ni James.

Nagpaalam na rin si James na papasok muna sandali dahil may kailangan pa itong gawin. Pumasok naman sa loob ng bahay sina Gap at Symon.

'Saan ka galing?', ang tanong ni Symon.

'Kina Kuya Darrel.', ang sagot ni Gap.

Biglang kinabahan si Symon sa sinagot ni Gap sa kanya. Ang bilis ng kabog ng kanyang dibdib.

'Oh. Is he okay? May nabanggit ba siya?', ang kinakabahang tanong ni Symon.

'Yeah. Don't worry, I know already.', ang sabi ni Gap sa kanya.

Nginitian siya nito bago naunang pumasok sa bahay. Naiwan naman si Symon sa may labas ng bahay  at halos hindi makagalaw sa sinabi ni Gap.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

rantstoriesetc.blogspot.com