Shufflin' (Finale): Book 1

by: Lui

Nagdadalawang-isip pang lumapit si Gap kina Matt at Darrel. Pilit ang ngiting ibinigay niya sa mga ito. Kokonti na lang ang tao sa PJ’s dahil gabi na rin. Pauwi na sana ni Gap galing kina Symon nang naisipan niyang dumaan muna dito para mag-unwind.

‘Hey.’, ang bati niya sa dalawa.

‘What’s up?’, ang tanong ni Darrel sa kanya.

‘Nothing much. Kamusta?’, ang sagot ni Gap bago umupo.

Hindi na nagpaligoy-ligoy pa si Darrel at sinimulan na niya agad ang kwento tungkol kina Matt at Symon. Walang ideya si Gap dito dahil naging close ang dalawa noong hindi pa sila magkaibigan. Ngayon ay alam na niya ang reason kung bakit magkausap ang dalawa nung gabi na muntikan nang sapakin ni Darrel si Symon.

‘I really want to be okay with Symon.’, ang sabi ni Matt.

Hindi naman agad masyadong na-grasp ni Gap ang dahilan ng kanilang pag-aaway dahil na rin sa pag-iisip niya ng ibang bagay.

‘Wait, wait. So you mean, you have feelings for him?’, ang tanong ni Gap.

‘I do.’, ang sagot ni Matt.

Hindi naman alam ni Gap ang mararamdaman sa revelation na iyon ni Matt sa kanya. Hindi pa nga nakaka-get over ang utak niya sa problema niya with Darrel at Symon, heto agad ang isa pa. Hindi agad nakapag-react si Gap sa dami ng nangyayari.

‘So, kaya mo ba akong tulungan?’, ang tanong ni Matt.

‘Come on, Gap. I know you’re close with Sy.’, ang sabi ni Darrel.

‘Ano bang gagawin?’, ang tanong ni Gap.

‘Gusto ko sana siya makausap. E mukhang mailap ang panahon e. Hindi kami magtagpo dito sa PJ’s.’, ang sabi ni Matt.

‘You want me to set-up a date?’, ang tanong ni Gap.

Hindi niya alam kung tama ba itong ginagawa niya. Masakit sa kanya na i-set up sa isang date si Symon na hindi naman siya ang kasama.

‘Not like a date, date. Just make him come here. So we can talk. Please? Sobrang maa-appreciate ko talaga.’, ang sabi ni Matt.

‘Uhm. Okay.’, ang pagpayag ni Gap kahit na sa totoo lang ay labag ito sa kanyang loob.

Iyon na siguro ang isa sa mga hindi magandang trait niya. Hirap siyang humindi sa tao. Kahit na siya na ang mahihirapan o maaagrabyado, go pa rin. Ilang minuto pa silang nagkwentuhan bago nagpaalam si Gap na uuwi na. Hindi naman natuloy ang plano niyang mag-unwind sa PJ’s kaya sa bahay na lang siya maghahanap ng oras para sa sarili.

‘Sabay na ako sa’yo.’, ang sabi ni Darrel bago magpaalam kay Matt.

Tahimik silang bumaba at naglakad sa papunta sa sakayan. Hindi maintindihan ni Gap ang nararamdamang ka-ilangan sa presence ni Darrel. Marahil sanhi ito ng binulong ni Symon kaya parang may tensyon sa kanila.

‘O, paano. Dito na lang ako. Ingat ka, JR.’, ang paalam ni Darrel nang marating nila ang dulo ng street.

Nagpaalam na rin agad si Gap at naglakad na palayo sa kanya. Pero nakakailang hakbang pa lang siya nang muli siyang humarap kay Darrel.

‘Kuya Darrel.’, ang pagtawag niya dito.

Nagtaka naman si Darrel sa muling paglapit sa kanya ni Gap. Nakita niya ang seryosong ekspresyon sa mukha ni Gap na parang may kinukubling emosyon. Wala na masyadong tao ang dumadaan at halos pasara na rin ang school. Tanging ang street light na lang ang ilaw nila dahil sarado na ang karamihan ng mga stores doon.

‘Yep?’, ang baling ni Darrel kay Gap.

‘Ano bang meron sa’yo? Bakit hindi ka malimutan ni Symon? Alam kong sobrang imposible naman na mapagbigyan mo ang gusto niya. Alam kong kapatid lang ang turing mo sa kanya. Pero bakit hindi ka niya kayang makalimutan?’, ang mga tanong na ibinato ni Gap.

Lalo namang nagtaka si Darrel sa mga salitang lumabas sa bibig ni Gap. Napakunot ang noo nito at lalong sumingkit ang mga mata.

‘Wait, anong pinagsasabi mo, JR?’, ang naguguluhan niyang tanong.

Sa dami ng nangyari sa araw na ito, hindi na rin kinaya ni Gap ang nararamdamang bigat ng emosyon. Mula sa pagtatampo sa mga kaibigan, sa pagkakabanggit ni Symon sa pangalan ni Darrel, sa rebelasyon ni Matt sa tunay na nararamdaman para kay Symon, masyadong marami ito para ipagsiksikan sa isang araw.

‘Alam mo kung gaano kasakit? Para akong sunud-sunod na binabaril sa dibdib. Pero, instead na humiga sa sahig at hintayin ang kamatayan ko, lalo pa akong lumalapit sa taong bumabaril sa akin. Masakit, Kuya Darrel. Sobrang sakit. Ako ang kasama niya pero ikaw pa rin ang hinahanap niya. Mahal ko si Symon. Sobrang mahal ko siya. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko para malimutan ka niya.’, ang sabi ni Gap.

Para siyang batang biglang umiyak sa harapan ni Darrel. Hindi niya mapigilan ang paghikbi. Sumisikip na ang kanyang dibdib kaya kinailangan na niyang ilabas ang lahat ng sakit na kanyang nararamdaman.

‘Oh, Gap. Hindi ko alam na may nararamdaman ka pala para kay Sy. I’m so sorry.’, ang sabi ni Darrel habang pilit itong pinapatahan.

Na-guilty bigla si Darrel dahil kay Gap pa siya lumapit para magpatulong sa problema ni Matt. Hindi naman kasi niya alam na may ganon pala. Sobrang naaawa siya sa kaibigan. Hindi naman niya alam kung paano papagaanin ang pakiramdam nito.

‘Hindi naman ako napapagod, nasasaktan lang ako na ikaw pa rin. Hindi ka na nagbibigay ng reason para lalo ka niyang mahalin pero ganon pa rin siya. Anong gagawin ko?’, ang sabi ni Gap.

‘Just be there for him. He’ll come around.’, ang sabi ni Darrel.

Nag-taxi na lang si Darrel pauwi para maibaba niya si Gap sa harapan ng village nila. Ayaw naman niyang iwan ang kaibigan sa ganoong estado at gusto niyang makasiguro na makakauwi ito ng maayos.

Medyo nainis si Gap dahil sa kanta na pinapatugtog sa radyo ng taxi na nasakyan. Hindi niya maintindihan kung nanadya ba talaga ang pagkakataon.

AKO NA LANG

Kung sinu-sino pang tinatawagan mo, nandito lang naman ako

At kung saan-saan ka pa naghahanap, nadito lang naman ako

Kung sinu-sino pa ang tinatawagan mo, nandito lang naman ako

Kung saan-saan ka pa naghahanap, nadito lang naman ako

Ako na lang sana

Tayo na lang dal'wa

Sana nalaman mo pala

Ako na lang sana

Ako na lang kung pwede lang, I wish

Ako na lang ako nalang, I guess

Ako na lang ang paborito mong mamiss, Oh yes

'Di ko babasagin ang 'yong trip

Whatever man ang gusto mong gimmick

Sabay sa jamming at kaduet mo sa gig, astig

‘Salamat, Kuya Darrel. Ingat ka.’, ang sabi ni Gap nang malapit na siyang bumaba.

‘Basta, maging malakas ka lang para kay Symon. Naniniwala akong makikita ka rin niya, mare-realize din niya ang lahat ng effort mo.’, ang sabi ni Darrel.

Pagkarating ni Gap sa kanyang kwarto ay agad siyang naghubad ng uniform at dumiretso sa CR para maligo. Binuksan niya ang shower at naramdaman ang malamig na tubig nang dumampi ito sa pagod niyang katawan. Nakayuko lang siya habang unti-unting nababasa ang kanyang katawan. Paulit-ulit na naglalaro sa isip niya ang dalawang salitang binanggit ni Symon habang himbing ito sa pagtulog.

‘Kuya Darrel.’, ang paulit-ulit na naririnig niyang sinasabi ni Symon.

Walang tigil ang mga luha na humahalo na sa tubig mula sa shower. Itinukod ni Gap ang dalawang kamay sa pader na pinagkakabitan ng shower at ilang beses na sinuntok ito. Oo, nagmahal na siya dati pero ngayon lang naging ganito katindi. Hindi niya alam na posible palang makaramdam ng ganitong sakit. Parang nanunuot sa lahat ng parte ng kanyang katawan.

Patuloy lang ang pagdaloy ng tubig pati na ng kanyang luha. Pinanghinaan na siya ng tuhod at ang mga bibig niya ay dumadaing na rin sa sobrang sakit. Napaupo siya sa sahig at doon niyakap ang sarili. Hinayaan niyang malunod ang sarili sa kalungkutan nang gabing iyon. Minsan lang niya pagbigyan ang sarili na maging emosyonal.

***

Kinailangan ni Symon na mag-bed rest ng tatlo pang araw ayon sa doctor. Sinamahan siya ni Grace na magpa-check up nang buong araw na hindi bumaba ang kanyang lagnat. Hindi muna siya nakapunta sa sariling gig sa PJ’s. Kahit na may hinanakit ay walang palya naman si Gap sa pagbisita at pag-aalaga.

Lunes nang muling bumalik si Symon sa MSCA. May magandang ibinigay naman ang pagpapahinga niya ng ilang araw dahil nagkaroon siya ng panahon para makapag-isip tungkol sa mga nangyayari sa kanyang buhay. Maaga rin niyang napasa ang kanyang mga kakantahin para gig kinabukasan. Mas malinaw na sa kanya ang gustong gawin ngayon at iyon ay ang tapusin na paghihirap dahil sa pagmamahal kay Darrel.

‘Kelangan ko nang tanggapin na wala talaga.’, ang naisip niya habang naglalakad sa corridor papunta sa SC office.

‘Sy!!’, ang pagtawag sa kanya ni Gap.

Napatigil si Symon sa paglalakad at humarap kay Gap. Alam niya ang paghihirap nito sa kanya pero hindi ito mababakas sa kanyang mukha.

‘Saan ka pupunta?’, ang tanong ni Gap sa kanya.

‘Ah. Eh. Magpupunta lang ako sa CR. Sarado yung sa taas e.’, ang pagsisinungaling ni Symon.

‘Okay. Bilisan mo. May pupuntahan tayo.’, ang sabi ni Gap.

‘Saan?’, ang tanong ni Symon.

‘Basta. Dalian mo na.’, ang sagot ni Gap.

Naglakad na palayo si Symon. Medyo nalungkot siya dahil naudlot ang kanyang plano na kausapin si Darrel. Pero naisip din niya agad na titiyempo na lang ulit siya.

Lumabas naman mula sa SC office si Darrel nang nakapasok na si Symon sa CR. Nakita niya agad si Gap na nakatayo sa may lobby at tahimik na naghihintay.

‘Kamusta?’, ang tanong ni Darrel.

‘Okay naman. Hinihintay ko lang si Sy. Imi-meet naming si Matt.’, ang sabi ni Gap.

‘JR, di mo kailangang gawin ‘yan. Lalo na kung masakit para sa’yo.’, ang sabi ni Darrel.

‘Hindi ko naman masasabing gusto ko ‘tong ginagawa ko. Pero kung makakatulong kay Sy, bakit hindi?’, ang sagot ni Gap.

‘O sige. Maiba ako, kamusta na ang presentation mo sa Foundation Day? Next week na ‘yun.’, ang sabi ni Darrel.

‘Ayun. Humingi ako ng favour sa dance troupe. Kasama ko sila nagpa-practice pero isang babae lang partner ko. Nakakatuwa nga kasi isasali na daw nila ako next school year.’, ang sabi ni Gap.

‘Talaga? Good for you. Can’t wait to see you perform next week.’, ang sabi ni Darrel.

‘Thanks, Kuya Darrel.’, ang sabi ni Gap.

Nagpaalam na rin agad si Darrel sa kanya dahil naghihintay na si Dana sa kanya. Pagkalabas nito ng building ay siya namang paglapit ni Symon kay Gap. Naglakad na rin sila palabas.

‘Nga pala, bukas hindi kita masasamahan before ng gig mo. May kailangan akong gawin e.’, ang sabi ni Gap.

‘Okay. Basta before lang ah. Kelangan nandun ka sa gig tomorrow.’, ang sabi ni Symon.

‘Kelangan talaga?’, ang biro ni Gap dahil sa seryosong tono ni Symon.

‘Oo. Kelangan. Pag wala ka, di ko itutuloy gig tom. Saan ba tayo pupunta?’, ang sagot ni Symon.

Natawa lang si Gap sa sinabing ito ni Symon pero na-touch at kinilig naman siya kahit papano. Naglakad na sila papunta sa pasta place sa tapat ng PJ’s.

‘Treat mo?’, ang pagbibiro ni Symon kay Gap.

‘Oo. Ayaw mo?’, ang sagot naman ni Gap.

Pagpasok nila ay agad na nakita ni Symon si Matt. Mabilis siyang tumalikod at halos mabangga niya na si Gap.

‘Sa iba na lang.’, ang sabi ni Symon.

‘Bakit?’, ang tanong ni Gap.

‘Basta.’, ang naiinis na sagot ni Symon.

‘Dahil kay Matt?’, ang tanong ulit ni Gap.

Makikita sa mukha ni Symon ang pagkagulat dahil sa sinabi ni Gap. Hindi niya in-expect na magkakilala ang dalawa. Ang daming tanong ang nagsulputan sa isip niya.

‘Paanong... Bakit... Gap, bakit mo kilala si Matt?’, ang tanong ni Symon.

‘Halika na lang.’, ang yaya ni Gap.

Labag sa kalooban ni Symon ang sumunod kay Gap palapit sa table ni Matt. Masama pa rin ang loob niya dito pero papatayin naman siya ng kanyang curiosity kapag umalis siya.

***

Naging mailap si James kay Bryan sa mga lumipas na araw. Wala namang ibang ginawa ang huli kung hindi ang pilitin ang una na makipag-usap sa kanya. Gabi ng Lunes na iyon ay naabutan ni James si Bryan sa labas ng kanilang bahay. Kakauwi pa lang niya galing ng SPU.

‘Anong ginagawa mo dito?’, ang walang emosyong tanong ni James.

‘Hinihintay ka.’, ang sagot ni Bryan.

‘Umuwi ka na.’, ang tanging sinabi ni James bago ito pumasok sa loob ng bahay.

Dumiretso agad ito sa kanyang kwarto at doon nagpahinga. Halos kalahating oras na siyang nakahiga sa kama at nakatulala lang sa kisame nang maisipan niyang sumilip sa bintana. Sobrang tahimik ng buong kapaligiran. Wala masyadong tao ang naglalakad sa daan. Naroon pa rin si Bryan. Nakaupo sa labas ng kanilang gate.

‘Maghintay ka sa wala.’, ang sabi ni James.

Inabala niya ang sarili sa pag-aaral pero hindi naalis sa isip niya ang presence ni Bryan sa labas ng kanilang bahay. Kahit na sabihin na may nagawa itong mali, hindi pa rin maikakaila ni James na totoong may nararamdaman siya dito. Gusto lang niya na matuto ito sa kamaliang nagawa. Isa pa, natatakot na siyang magtiwala dito.

Natigilan siya sa pagbabasa nang may kumatok sa kanyang pinto. Pagkabukas niya ay ang kanyang ina ang bumungad sa kanya.

‘May naghahanap sa’yo sa baba. Bryan daw.’, ang sabi ng ina.

‘Ma, sabihin mo tulog ako.’, ang sabi ni James.

‘Sino ba yun?’, ang tanong niya.

‘Hindi mo na matandaan? Si Bryan, kaklase ko nung first year college.’, ang sabi ni James.

‘Ah! O e bakit ayaw mo magpakita?’, ang sabi ng ina niya matapos mag-isip.

‘Basta, Ma. Wala ako sa mood.’, ang sabi ni James.

‘O siya. Sige.’, ang paalam nito bago bumaba.

***

‘Gap, sobrang thank you talaga sa ginawa mo. Kahit alam kong wala na kaming pag-asa ni Sy, at least, okay na kami. Napatawad na niya ako. Thank you talaga.’, ang sabi ni Matt nang nagpunta si Symon sa CR.

Binalak ni Gap na iwan lang ang dalawa matapos maihatid si Symon para makapag-usap sila ng masinsinan pero hindi pumayag si Symon. Makikipag-usap lang siya kay Matt kung kasama si Gap kaya naman hindi nito maiwasan na marinig ang lahat ng kanilang napag-usapan. Hindi niya maintindihan pero parang sumaya ang pakiramdam niya nang marinig niyang sinabi ni Symon na hindi na niya nakikita ang patutunguhan ng relasyon nila ni Matt kung hahayaan niya itong payabungin ang pagmamahal nito sa kanya. Kumbaga, pakiramdam ni Gap ay may pag-asa pa siya. Maaaring sa kanya mapunta si Symon.

‘Wala iyon. I’m glad to help.’, ang nakangiting sagot ni Gap.

‘Tara na.’, ang yaya ni Symon pagkabalik niya sa table.

‘Symon, salamat ah. Sana maging okay ka na. Salamat at pinagbigyan mo ako. Thanks for listening.’, ang sabi ni Matt.

‘It’s okay, Matt. May maganda rin naman tayong pinagsamahan. Sana lang ay natuto ka na sa nangyari.’ Ang sabi ni Symon.

‘Oo naman. Mag-iingat ka lagi.’, ang paalam ni Matt na pilit ikinukubli ang mga luha.

‘Ikaw rin.’, ang paalam ni Symon.

Lumabas na silang dalawa ni Gap sa kainan na iyon at tinahak na ang daan pabalik sa MSCA. Papunta na si Grace para sunduin si Symon. Nag-stay muna sila sa park. Naging tahimik lang si Gap kaya naman nangapa si Symon sa sasabihin. Kinuha nito ang kanyang phone at tinawagan si Grace.

‘Ma, nasaan ka na banda?’, ang tanong ni Symon.

Napatingin si Gap kay Symon dahil sa bigla nitong pagtawag sa ina. Naisip niya na marahil ay nainip na ito dahil sa katahimikan nila. Nangangapa rin siya ng sasabihin matapos ang pag-uusap nila ni Matt.

‘Malayo pa yan diba? Sige, wag mo na akong sunduin. Magko-commute na lang kami ni Gap.’, ang sabi ni Symon.

Nanlaki naman ang mga mata ni Gap sa sinabi ni Symon at tahimik na hinablot nito ang braso para makuha ang atensyon. Pero itinapat ni Symon ang kamay sa kanya bilang pagsasabi na maghintay ito na matapos sila mag-usap ng ina.

‘Oo naman. Okay lang ako. Don’t worry!!’, ang sabi ni Symon dahil sa mukhang hindi pagpayag ni Grace.

‘Sige na, Ma. Mag-iingat kami. Opo, opo. Bye! See you.’, ang paalam ni Symon.

‘What the hell?’, ang tanong ng naghihintay na si Gap.

‘Sa bahay ka na raw mag-dinner. Tara na.’, ang yaya ni Symon.

Nauna nang naglakad si Symon kaya naman agad na humabol sa kanya si Gap. Panay pa rin ang pagsasalita ni Gap dahil sa takot na rin nito nab aka mabinat si Symon dahil sa muling pagko-commute.

‘Sy, magpasundo ka na lang.’, ang sabi ni Gap habang naglalakad sila malapit sa gate.

‘Relax. Okay na ako. Pero may iba pa bang masasakyan aside sa MRT?’, ang sabi ni Symon.

‘Hmm. FX? Pero malayo pa lalakarin natin pagbaba ng Makati. Tsaka mas matagal.’, ang sagot ni Gap.

‘Okay lang. Yun nga gusto ko e. Matagal.’, ang sabi ni Symon.

Napaisip naman si Gap sa kung ano ang binabalak ni Symon. Pero hinayaan na lang niya ang kagustuhan nito.

Paglabas ni Symon ay bigla itong napatigil sa paglalakad na naging sanhi ng pagkabangga ni Gap sa kanyang likod.

‘Problema?’, ang tanong ni Gap.

Tiningnan niya si Symon at sinundan niya ang tingin ng mga nanlaki nitong mata diretso hanggang sa kabilang side ng street. Nakatayo doon sina Darrel at Dana na magkahawak ang kamay at mukhang naghihintay din ng masasakyan.

‘Sy.’, ang pagtawag ni Gap sa atensyon nito.

‘Yup?’, ang baling nito sa kanya nang nakangiti.

‘Are you... okay?’, ang maingat na tanong ni Gap.

‘Of course. Tara.’, ang sabi ni Symon.

Sakto namang pinatigil ng guard sa labas ang mga dumaraang mga pribadong sasakyan at jeep para makatawid ang mga estudyante. May tumigil na jeep sa side nila kaya agad na sumakay doon si Symon. Muling sumunod sa kanya si Gap.

Naging mabilis ang biyahe hanggang sa terminal ng FX. Hindi naman kahabaan ang pila kaya agad rin silang nakasakay. Sa gitna sila nakaupo at may dalawang babaeng estudyante silang katabi.

‘You sure you’re okay?’, ang tanong muli ni Gap.

‘Yup. Don’t worry. Ako nga dapat ang nagtatanong sa’yo nyan e.’, ang sagot ni Symon.

Halos bulungan na lang ang pag-uusap nila para hindi sila marinig ng ibang mga pasahero. Medyo ma-traffic sa kanilang dinaanan kaya naman sa kalagitnaan ng biyahe ay halos tulog ang lahat ng pasahero. Iniba ni Gap ang usapan para ma-divert na rin ang attention ni Symon pero pilit nitong binabalik ang paksa sa kanya.

‘Ano bang ibig mong sabihin na ikaw ang dapat magtanong kung okay ako?’, ang pagsuko ni Gap sa pag-iiba ng topic.

***

‘James, make sure na nakasara ang mga pintuan ah. Aakyat na ako’t magpapahinga.’, ang bilin ng kanyang ina halos isang oras matapos silang kumain ng hapunan.

‘Alright.’, ang sagot ni James habang busy sa panonood ng TV.

Nang matapos ang pinapanood na palabas ay agad na isinara ni James ang mga bintana at pintuan sa bahay bago umakyat sa kwarto. Hindi pa naman ganon kalalim ang gabi pero mas mabuti nang nag-iingat. Pag-akyat sa kwarto ay ibinaba niya ang kurtina sa kanyang bintana na kanina pa nakataas. Napatingin siya sa gate at naisip na nalimutan niyang isara ito. Pero hindi lang ito ang naging dahilan ng kanyang pagbaba.

‘You’ve got to be kidding me.’, ang sabi niya sa sarili bago lisanin ang kwarto.

Halos patakbo siyang lumabas ng bahay. Binuksan niyang muli ang mga ilaw sa sala pati na sa veranda. Lumabas siya ng gate para harapin ang taong kanina pa naghihintay sa kanya.

‘Are you serious?’, ang naiinis niyang tanong kay Bryan.

‘Sinabi ko naman sa’yong gusto kitang makausap diba?’, ang sabi ni Bryan.

‘Halika, sa loob na tayo mag-usap.’, ang biglang paglambot ng puso ni James.

Pinakain niya muna si Bryan dahil alam niyang hindi pa ito nagdi-dinner. Pinanood lang niya si Bryan kumain habang sinusubukan niyang isipin ang mga susunod na mangyayari. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin ni Bryan at kung ano ang magiging reaksyon niya. Nang matapos itong kumain ay niyaya niya ito sa veranda para doon sila mag-usap.

‘James, alam kong rinding-rindi ka na pero uulitin ko, I am so sorry. Walang lusot ang ginawa ko. Nagkamali ako. Nasaktan kita.’, ang sabi ni Bryan.

‘Alam mo, Bry, buti na lang din nagkaalaman na tayo hangga’t maaga pa. Oo, masakit pero tingin ko kaya ko pa naman. May part sa akin na in-expect na ‘to kaya kahit papano ay naihanda ko na ang sarili ko.’, ang sabi ni James habang nakatingin sa mga damo sa kanilang garden.

Lumapit si Bryan kay James at umupo sa harapan nito. Kinuha niya ang kamay nito at hinawakan ng mahigpit.

‘Please. Wag mo akong iwan, James. Hindi ako umaasang maiintindihan mo pero ginagawa ko ang bagay na iyon para punan yung emptiness na nararamdaman ko. Kahit na ilang minuto o ilang oras lang iyon, okay lang sa akin. Iniisip ko na lang na kahit papano ay nakukumpleto ako. Yung mga yakap at mga halik na kahit wala namang ibig sabihin sa kanila, sa akin mahalaga. Doon ko lang nararamdaman na kahit papano ay may kwenta ako, na may nagbibigay sa akin ng affection. Nagkamali ako pero sana bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon. Magiging sa’yo na lang ako. Magiging kuntento na ako sa pagmamahal mo. Tatanggalin ko ang takot mo.’, ang litanya ni Bryan.

‘Bry, sana nare-realize mo kung gaano kalaking risk ang tine-take ko para sa’yo. Para sa relasyon natin. Kaya please lang, wag mo na akong saktan. Hindi ko na kayang pagdaanan ulit yung mga nangyari sa amin ni Darrel.’, ang sabi ni James.

‘Aalagaan kita, James. Magtutulungan tayong dalawa. Ako para magbago at ikaw naman para ma-heal ang sugat mo.’, ang sabi ni Bryan.

Tinanggal ni James ang mga kamay na nakakulong sa kamay ni Bryan. Inilapat niya ito sa dalawang pisngi ng lalaking nakaluhod sa harap niya at binigyan niya ito ng isang masuyong halik sa labi. Pinagsaluhan nila ito bilang tanda ng pagbalik nila sa piling ng isa’t isa.

‘WHAT THE HELL?’, ang narinig nila na pumutol sa kanilang magandang moment.

Biglang kumalas ang mga labi nila sa isa’t isa at mabilis na tumayo si Bryan mula sa pagkakaluhod sa harap ni James. Mabilis din namang tumayo si James at nilapitan ang taong nakakita sa kanila.

‘Ma, please. Let me explain.’, ang sabi ni James.

***

‘Talaga, Sy? Ayaw mong sagutin ang tanong ko.’, ang sabi ni Gap nang makababa sila ng FX at nagsimulang maglakad.

‘Galit agad? Pwede sa bahay na natin pag-usapan?’, ang reaksyon ni Symon.

Panay naman ang buntong hininga ni Gap habang naglalakad sila at hindi niya kinakausap si Symon. Minsan lang siya mag-inarte dito. Tingin naman ng tingin si Symon sa kasama pero hindi nagsasalita. Naging mahaba ang lakaran na iyon dahil hindi sila nag-uusap.

Makalipas ang ilang minuto ay nakapasok na sila sa subdivision nina Symon. Ganon pa rin, tahimik. Wala na masyadong dumaraang sasakyan at wala na ring naglalakad sa labas. Kaya minabuti na ni Symon na kausapin si Gap. Hinablot niya ang kamay nito at hindi binitawan habang nag-uusap sila malapit sa park ng subdivision.

‘You didn’t have to do that.’, ang seryosong sabi ni Symon habang hawak pa rin ang kamay ni Gap.

‘Did what?’, ang tanong ni Gap.

Kinikilig si Gap sa pagkakahawak ni Symon sa kanyang kamay pero hindi niya ito pinahalata dahil mas pinagtuunan niya ng pansin ang mga sasabihin ni Symon.

‘The thing with Matt. Sobrang dami mo nang ginawa para sa akin, para maayos ang mga problema ko. Tama na, Gap. Nasasaktan ka na.’, ang sabi ni Symon.

‘Hindi naman ako nagrereklamo.’, ang sabi ni Gap.

‘Ano? Hihintayin ko pa na magreklamo ka?’, ang pambabara ni Symon.

‘Sinabi ko bang magrereklamo ako?’, ang pabalang na sagot ni Gap.

‘Gap, seriously. You gotta stop doing this.’, ang sabi ni Symon.

‘Walang dapat itigil kaya walang dapat pag-usapan, Sy. Okay?’, ang paninigurado ni Gap.

Nauna na si Gap maglakad papunta sa bahay nina Symon. Bumitaw na siya sa hawak nito at tinahak ang maluwag na daan.

‘Gap!’, ang pagtawag ni Symon sa atensyon nito.

Tumigil si Gap sa paglalakad at muling hinarap si Symon. Nakangiti ito sa kanya habang si Symon naman ay nakasimangot.

‘Just let me do this. For you.’, ang sabi ni Gap sa biglang seryosong tono.

Hindi na nagsalita si Symon. Nilapitan niya si Gap at ninakawan ito ng isang halik sa pisngi bago tumakbo papunta sa kanilang bahay. Nagulat naman si Gap sa ginawang ito ni Symon na parang tumalon ang puso niya sa tuwa.

‘Gagantihan kita.’, ang sabi ni Gap habang hinahabol si Symon.

***

Umuwi si Gap nang gabi ding iyon na masaya. Halos hindi niya maikubli ang ngiti sa kanyang mga labi. Natuwa siya na unti-unti nang bumabalik ang sigla ni Symon. Pagkapasok niya sa loob ng kanilang bahay ay walang tao. Naisip niya na malamang ay nagpapahinga na ang kanyang ina sa kwarto. Medyo late na rin kasi. Dumiretso na siya sa kanyang kwarto.

‘Hey.’, ang bati ng taong naghihintay sa kanya.

‘Ay $%@#!’, ang gulat na sabi ni Gap.

‘Lutong ng mura mo ah.’, ang sabi nito.

‘Nakakagulat ka kasi! Ngayon lang kita ulit nakita ah. Anong bago, James?’, ang sabi ni Gap habang ibinaba ang mga gamit sa table.

‘Napalayas ako.’, ang sabi ni James.

‘Huh?’, ang reaksyon ni Gap.

‘Wag ka maingay sa mommy mo ah. Pinalayas ako ni Mama.’, ang sabi ni James.

‘Seryoso ba ‘yan? Bakit?’, ang tanong ni Gap.

Ikinwento ni James ang pagkakahuli sa kanila ni Bryan sa veranda ng kanilang bahay. Agad niya itong pinauwi nang magsimulang magalit ang kanyang ina sa kanya. Abot-langit ang galit nito sa kanya.

‘May bago ka na pala? O sige, dito ka na lang muna matulog. Bukas kausapin mo na lang si Tita.’, ang sabi ni Gap.

‘Salamat. O, kamusta? Parang hindi tayo magkapitbahay, ang tagal na nating di nagkita.’, ang pag-iiba ni James ng topic.

‘Oo nga e. Eto, nagpe-prepare ako ng surprise for Sy.’, ang nakangiting sagot ni Gap.

‘Tinamaan ka talaga sa kanya no?’, ang tanong ni James.

‘Oo. Sobra. Ngayon ko lang ulit ‘to naramdaman.’, ang sagot ni Gap.

Napangiti lang si James pero agad ring nabago nang magtaka ito sa sinabi ng kaibigan. Nagbibihis si Gap noon habang si James naman ay nakahiga na sa kama.

‘Ulit? Akala ko ba hindi ka pa nai-in love?’, ang tanong ni James.

‘Ngayon ko lang naramdaman yung ganito katindi pero nagmahal na rin naman ako noon.’, ang sagot ni Gap.

Medyo nalungkot ng bahagya si Gap nang maalala ang kanyang high school love affair. Sobrang kumplikado noon kaya rin siya natakot na magmahal ulit hanggang sa dumating si Symon sa buhay niya.

‘Cheesy!! Anyway, ano nga pala ‘yung surprise mo kay Symon?’, ang tanong ni James.

***

Kinabukasan ay naging isang normal na araw lang para kina Symon at Gap. Hindi pa rin sila nagkikibuan nina Lexie at Shane. Sina Jeric at Coleen ay patuloy lang na gumigitna sa mga kaibigan. Pero ang lahat ng iyon ay magbabago sa araw na ito.

‘Hindi pwedeng wala ka later ah.’, ang sabi ni Symon.

‘Of course. Pero may aasikasuhin lang muna ako.’, ang sabi ni Gap.

‘Ano ba kasi yan?’, ang tanong ni Symon.

‘Basta surprise na lang. Pero next week pa.’, ang sagot ni Gap.

‘Fine. Kasama ko naman sina Jeric at Coleen before gig. Basta wag kang male-late.’, ang sabi ni Symon.

‘Hindi ka ba makakakanta pag wala ako?’, ang paglalambing ni Gap.

‘Hmm. Hindi.’, ang sagot ni Symon.

‘Weh?’, ang kinikilig na sabi ni Gap.

‘Basta, mamaya! Okay?’, ang sabi ni Symon.

‘Okay.’, ang sagot ni Gap.

Natapos na ang klase nila at nagpaalam agad si Gap na aalis na. Nilapitan ni Symon sina Jeric at Coleen at nag-usap sila sa oras ng pagkikita nila.

‘Give me an hour para sa rehearsal.’, ang sabi ni Symon.

‘Di kami pwede manood?’, ang tanong ni Coleen.

‘Hindi. Mag-date muna kayo pero sa bar na tayo kumain ah.’, ang sabi ni Symon.

Lumabas na ang dalawa sa room habang si Symon naman ay nag-aayos pa ng gamit. Lumapit sa kanya si Lexie habang si Shane naman ay nasa may pintuan lang, nag-aabang.

‘Hey.’, ang bati ni Lexie sa kanya.

Nagulat si Symon sa aksyong ito ng kaibigan na hindi na nakakausap. Bigla siyang kinabahan pero nagawa pa rin niyang ngumiti dito.

‘Lex.’, ang tanging nasabi ni Symon.

‘How are you feeling? Magaling ka na?’, ang tanong ni Lexie.

‘Yeah. Thanks. Ikaw? Kamusta ka na?’, ang sabi ni Symon.

‘Better. Sy, we need to talk. The six of us. May kelangan akong sabihin sa inyo.’, ang sabi ni Lexie.

‘Sure. Pero may gig ako tonight. You wanna come? Nandun sina Jeric, Coleen and Gap.’, ang yaya ni Symon.

‘Let’s see. I’ll ask Shane.’, ang sabi ni Lexie.

‘Alright.’, sabi ni Symon bago tumingin kay Shane na nakasimangot sa kanya.

‘Thanks.’, ang paalam ni Lexie bago tumalikod.

‘Hey, Lex.’, ang pagpigil ni Symon dito.

‘Yeah?’, ang baling ni Lexie sa kanya.

‘I miss you. I miss our barkada.’, ang sabi ni Symon.

‘Yeah. Me, too.’, ang sabi ni Lexie bago naglakad palayo sa kanya.

***

‘Symon, 5 minutes!’, ang sabi ni Tony sa kanya nang sumilip ito sa room niya.

Hindi sumagot si Symon. Hawak niya ang kanyang phone at paulit-ulit na tinatawagan si Gap. Kinakabahan na siya dahil wala pa rin ito. Matapos ang limang minuto ay pumasok si Jane na manager ng PJ’s bar para palabasin na si Symon. Naririnig niya si Tony na ipinapakilala na siya. Buong ngiti siyang humarap sa audience pero ang mga mata niya ay naghahanap. Nakita niya sina Jeric at Coleen. Nagbukas ang pinto at sina Shane at Lexie ang pumasok mula dito.

‘Gap, nasaan ka na?’, ang kinakabahan niyang tanong sa sarili.

Magiliw siyang nakipag-usap sandali sa mga customers ng PJ’s. Matapos iyon ay humarap siya sa banda at nagbigay ng kanta na dati na niyang na-perform.

‘What??’, ang tanong ng gitarista.

‘Please?’, ang sabi ni Symon.

Hindi niya kinanta ang nasa playlist niya ngayon dahil wala si Gap. Nalulungkot siya at kinakabahan dahil lagot siya kay Tony pagtapos ng gig. Nasa huling kanta na siya nang dumating si Gap. Isang tingin lang ang ibinigay ni Symon dito habang tinatapos ang kanta.

‘Symon!! Bakit iniba mo ang mga kanta??’, ang tanong ng gitarista nang matapos ang gig.

Lumapit din sina Jane at Tony sa kanila. Ang daming mga tanong sa kanya pero wala siyang maisagot kahit isa. Naiinis siya kay Gap. Naiinis siya dahil late ito. Naiinis siya dahil hindi nasunod ang kanyang plano.

‘I’m sorry, okay??’, ang sabi ni Symon bago magkulong sa dressing room.

Matapos ang halos labinlimang minuto ay kumatok si Tony sa dressing room at pinagbuksan naman siya ni Symon.

‘Maswerte ka at walang nagreklamong customer. May problema ba, Symon?’, ang sabi ni Tony sa kanya.

‘Sorry, Sir Tony. Alam nyo naman na lahat ng kinakanta ko sa gig e may ibig sabihin sa akin. Tonight, hindi dumating yung taong kakantahan ko. Kaya iniba ko. Sorry po.’, ang sabi ni Symon.

‘It’s okay. Pero you should learn to separate work from your personal problems. Alright?’, ang sabi ni Tony bago iabot ang sobre sa kanya.

‘Opo. Sorry po ulit.’, ang sabi ni Symon.

Matapos makapag-ayos ay lumabas na rin siya at lumapit sa mga kaibigan. Kahit na naiinis siya kay Gap ay masaya siya dahil ngayon lang ulit sila nakumpleto.

‘GUYS!! Thanks at kumpleto ulit tayo.’, ang sabi ni Symon.

Nakangiti rin ang lahat nang dumating si Symon at sinaluhan sila. Ang daming kwento at kung ano-ano pa.

‘Bakit inulit mo yung mga kanta mo?’, ang tanong ni Jeric.

‘Ha? E kasi yung dapat na nasa playlist ko ngayon, hindi kumpleto. Hindi naaral nung gitarista yung piece.’, ang alibi ni Symon.

‘Sy, I’m so sorry.’, ang bulong ni Gap sa kanya.

‘Don’t talk to me.’, ang pasimpleng sabi ni Symon kay Gap.

‘So, what’s up?’, ang tanong ni Coleen kay Lexie dahil ito ang nagpatawag sa kanilang lahat.

‘Okay. Alam naman nating lahat kung gaano ako naapektuhan dahil sa feelings ko kay Symon, diba?’, ang pagsisimula ni Lexie.

Naging uncomfortable si Symon dahil sa tinutungo ng usapang ito pero mababakas sa mukha at sa tono ng pananalita ni Lexie na masaya ito. Kaya naman nagtaka siya pero pinili niyang makinig na lang.

‘I don’t how to say this or if you’re going to accept what I’m about to say. Pero gusto ko munang mag-thank you sa’yo, Sy, kasi kung hindi dahil sa’yo, hindi mangyayari ‘to. Hindi ko mare-realize kung ano at kung sino talaga ang magpapasaya sa akin.’, ang sabi ni Lexie.

‘Tama na intro, Lex.’, ang sabat ni Shane.

‘Guys, kami na ni Shane.’, ang sabi ni Lexie.

Napanganga naman si Coleen habang si Jeric naman ay nagpalipat-lipat ang tingin sa dalawa. Si Symon ay hindi makapaniwala sa narinig habang si Gap naman ay agad na ngumiti sa dalawa.

‘Congrats!!’, ang sabi ni Gap.

‘What? Seryoso ba ‘yan?’, ang tanong ni Coleen.

‘Yup. Seryoso.’, ang sagot ni Lexie.

‘I didn’t know that...’, ang sabi ni Coleen.

‘I’m a lesbian?’, ang pagtatapos ni Shane.

‘Yeah.’, ang sabi ni Coleen.

‘It’s okay. Ngayon alam niyo na.’, ang sabi ni Shane.

‘I’m happy for you, Lex. Sa’yo din, Shane.’, ang sabi ni Symon.

‘Thanks.’, ang sabi ng dalawa.

‘It’s time to celebrate!!!!’, ang sigaw ni Jeric.

***

Nanumbalik ang sigla ng barkada. Dumaan ang mga araw na magkakasama na muli sila at unti-unting nagkapalagayan muli ng loob. Si Symon naman ay naging mailap kay Gap hanggang sa dumating ang araw ng Foundation Day. Kanselado ang lahat ng klase pero ang lahat ay nasa school pa rin para sa fair at sa main program kinagabihan.

‘Sy. Nagtatampo ka pa din?’, ang tanong ni Gap sa kanya nang makalayo sila sandali sa barkada.

‘Oo.’, ang maikling sagot ni Symon.

‘Sorry na kasi.’, ang sabi ni Gap.

‘Whatever.’, ang sabi ni Symon bago muling lumapit kina Coleen.

Nakapila na sila para makapasok sa AVR para sa program na dadaluhan ng maraming mga alumni ng school. Agad silang dinala ng usher sa ikaapat na row mula sa unahan para doon umupo.

‘Wow, super ganda ng binigay sa ating seats.’, ang sabi ni Jeric.

‘Guys, punta lang ako sa CR.’, ang sabi ni Gap.

Walang nakakaalam sa magiging performance ni Gap sa gabing iyon bukod sa dance troupe at kay Darrel. Kaya naman gumawa na lang siya ng excuse para makapunta sa back stage at makapag-prepare.

Nagsimula na ang program ilang minuto pagkaalis ni Gap. Ang mga hosts ay ipinakilala si Darrel bilang project head ng event na ito at mabilis siyang nagpasalamat sa mga estudyanteng dumalo. May mga AVPs at ilang mga performances ang dumaan matapos ito.

‘Nasaan si Gap?’, ang tanong ni Symon nang mapansing ang tagal na nito na wala sa kanyang tabi.

Nag-vibrate ang phone ni Symon at agad niyang binuksan ang natanggap na message na mula kay Gap.

Gap: Surprise.

Sabay-sabay naman silang napatingin sa stage nang banggitin ng host ang pangalan ni Gap kasunod ang pangalan ng isang babae. Pinatay ang lahat ng ilaw maliban sa isang spotlight na nakatutok kay Gap at sa babae. Tanging manipis na polong puti at pantalon ang suot ni Gap. Hindi nakabutones ito kaya naman kita ang kanyang katawan.

‘Seriously?’, ang bulong ni Symon sa sarili.

Nagsimula na ang kanta at sinabayan ito ng pagsasayaw nina Gap at nung isang babae na kanyang kasama. Naluha si Symon nang ma-realize ang meaning ng kanta pati na ng sayaw ni Gap.

FIX YOU

When you try your best, but you don't succeed

When you get what you want, but not what you need

When you feel so tired, but you can't sleep

Stuck in reverse

And the tears come streaming down your face

When you lose something you can't replace

When you love someone, but it goes to waste

Could it be worse?

Lights will guide you home

And ignite your bones

And I will try to fix you

And high up above or down below

When you're too in love to let it go

But if you never try you'll never know

Just what you're worth

Lights will guide you home

And ignite your bones

And I will try to fix you

Tears stream down on your face

When you lose something you cannot replace

Tears stream down on your face

And I...

Tears stream down on your face

I promise you I will learn from my mistakes

Tears stream down on your face

And I...

Lights will guide you home

And ignite your bones

And I will try to fix you

Tumagal lang ng isang minuto ang sayaw na iyon ni Gap kasama ang babae. Palakpakan ang lahat pero pinakamalakas ang kay Symon na may mga luha sa mata. Nagtama ang kanilang tingin.

‘Thank you.’, ang sabi ni Symon kahit nasa malayo si Gap.

Akala niya ay tapos na ang performance ni Gap nang muli ay may tumugtog na kanta. Umalis na ang babaeng miyembro ng dance troupe at tanging si Gap na lang ang nasa stage. Halos hindi na naalis kay Symon ang mga tingin ni Gap lalo na nang umabot sa bandang gitna ang kanta. Ito ang mga salitang gustong sabihin ni Gap. Kung si Symon ay idinadaan sa kanta, siya naman ay sa sayaw.

ONE AND ONLY

You've been on my mind

I grow fonder every day,

Lose myself in time

Just thinking of your face

God only knows

Why it's taking me so long

To let my doubts go

You're the only one that I want

I don't know why I'm scared, I've been here before

Every feeling, every word, I've imagined it all,

You never know if you never try

To forgive your past and simply be mine

I dare you to let me be your, your one and only

Promise I'm worthy to hold in your arms

So come on and give me the chance

To prove that I'm the one who can

Walk that mile until the end starts

Have I been on your mind

You hang on every word I say, lose yourself in time

At the mention of my name,

Will I ever know how it feels to hold you close?

And have you tell me whichever road I choose you'll go

I don't know why I'm scared 'cause I've been here before

Every feeling every word, I've imagined it all,

You never know if you never tried

To forgive your past and simply be mine

I dare you to let me be your, your one and only

I promise I'm worthy to hold in your arms

So come on and give me the chance

To prove that I'm the one who can

Walk that mile until the end starts

I know it ain't easy

Giving up your heart

I know it ain't easy

Giving up your heart

(Nobody's perfect, trust me I've learnt it)

I know it ain't easy, giving up your heart

(Nobody's perfect, trust me I've learnt it)

I know it ain't easy, giving up your heart

I know it ain't easy

Giving up your heart

So I dare you to let me be your, your one and only

I promise I'm worthy to hold in your arms

So come on and give me the chance

To prove I'm the one who can

Walk that mile until the end starts

Come on and give me a chance

To prove that I'm the one who can

Walk that mile until the end starts

Hindi naiwasan ni Symon ang tuluyang maiyak dahil sa pagsasayaw ni Gap dahil alam niyang para sa kanya iyon. Pakiramdam niya ngayon ay lumulutang siya. Sobrang saya niya dahil sa pagmamahal na ibinibigay sa kanya ni Gap.

Matapos ang program ay hinintay nila sa labas ng AVR si Gap. Agad na sumalubong sa kanya ang mga kaibigan na sobrang nagulat sa kanyang pagsasayaw.

‘Ang galing mo!! Grabe!’, ang sabi ni Jeric.

‘I didn’t know na nagsasayaw ka pala! Contemporary pa.’, ang sabi ni Coleen.

‘Great, Gap!! Ang ganda, grabe!!’, ang sabi naman ni Lexie.

‘Wow!! Iba ka, Gap!!’, ang reaksyon ni Shane.

Nakayuko lang si Symon habang tinitingnan niya si Gap na nakatingin din sa kanya. Hindi na ito napansin ng mga kasama dahil hindi pa rin sila maka-get over sa performance ni Gap.

‘You got me there.’, ang bulong ni Symon kay Gap habang naglalakad sila palabas ng building.

‘So are we good?’, ang tanong ni Gap.

‘Even better.’, ang sagot ni Symon.

Masaya si Gap na nagawa niyang akbayan si Symon kahit na nandun ang mga kaibigan. Wala na siyang pakialam.

‘Wag mo nga akong akbayan. Baka  mahalikan kita dyan. Kinikilig pa ako.’, ang bulong ni Symon.

‘Go ahead. Di naman kita pipigilan.’, ang sabi ni Gap.

Nagtawanan na lang sila. Pagkalabas ng building ay nagpunta sila sa pasta place sa tapat ng PJ’s. Nang-treat si Gap ng dinner.

***

Kinabukasan ay lumabas agad si Symon ng room para magpunta na ng PJ’s dahil parating na ang banda para sa kanilang rehearsals. Naisip niyang dumaan muna ng SC office para kausapin na si Darrel. Magaan ang pakiramdam niya ngayon at naisip niyang harapin na ito upang matapos na ang problema at maka-move on na siya.

Pagbaba niya sa lobby ay nakasalubong niya si Darrel. Kahit na ito ang balak niyang puntahan ay nagulat pa rin siya dahil ine-expect niyang nasa office ito.

‘Kuya Darrel.’, ang pagtawag niya dito.

‘Sy, buti naabutan kita. Paalis ka na ba?’, ang tanong ni Darrel.

‘Uhm, actually, papunta ako sa SC office. Kaso busy ka yata.’, ang sabi ni Symon.

‘No, no. Pupuntahan nga sana kita e.’, ang sabi ni Darrel.

‘Cool. So, I think that means we should really talk.’, ang sabi ni Symon.

‘Bakit mo ako dapat pupuntahan?’, ang tanong ni Symon habang naglalakad sila papunta sa park.

‘Gusto ko lang na kamustahin ka.’, ang sabi ni Darrel.

‘Ah. Kuya Darrel, alam mo akala ko hindi na ako makaka-get over sa nararamdaman ko sa’yo. Pero kahapon nung nakita kita na kasama mo si Ate Dana, iba ang naramdaman ko. Hindi na ako nasaktan. Honestly, I felt happy for you kasi masaya ka kasama si Ate Dana. Nagulat ako sa naging reaksyon ko. Akala ko iiyak ako. Pero hindi. Parang mas gumaan ang pakiramdam ko. Masyado siguro kasi akong na-cage sa nararamdaman ko para sa’yo na nag-overreact ang isip at katawan ko sa lahat. Pero masaya ako. Walang halong biro. Nagawa ko nang makipag-usap sa’yo.’, ang nakangiting sabi ni Symon.

‘I’m happy to know that, Sy. Totoo, masaya ako kay Dana. Natutuwa rin ako na we’re having this conversation today. Just like the old times. Sy, isa pang reason kung bakit kita gustong puntahan ay  dahil kay Gap. Maswerte ka na may sumalo sa’yo nung mga panahong sobrang bagsak ka. Mabait na tao si Gap. Sobra-sobra ang pagmamahal niya sa’yo.’, ang sabi ni Darrel.

‘Kuya Darrel, siya ang dahilan kung bakit ako okay ngayon. He has been my cure. Natakot nga ako dahil sobrang tiyaga niya. Siya ang nagligtas sa akin sa’yo noon nung muntik mo na akong sapakin. Siya rin yung gumawa ng paraan para makapag-usap kami ni Matt. Natakot ako na baka mapagod siya sa akin, na baka mapagod siya kakahintay. Gusto ko siya naman ngayon ang pasiyahin ko. Ako naman ang mag-aalaga sa kanya. Pero bago ko gawin iyon, gusto ko wala na akong hang over sa kahit na anong bagay. Gustong magsimula ulit kasama siya.’, ang sabi ni Symon.

‘I’m happy that you’re happy. We’re both happy. We’re okay now.’, ang nakangiting sabi ni Darrel.

‘Ikaw pa rin ang kuya ko ah.’, ang sabi ni Symon.

‘Oo naman, bunso. Basta wala na ‘yung dati ah. Wala nang ganon. Malinaw tayo na magkapatid lang.’, ang sabi ni Darrel.

‘Oo naman. May Dana ka na. May Gap ako.’, ang sabi ni Symon.

Niyaya ni Symon si Darrel na magpunta sa PJ’s at ikinwento niya ang surprise kay Gap. Nagsabi naman si Darrel na pupunta kasama ni Dana. Agad ring nagpaalam si Symon dito dahil naghihintay na ang banda para sa kanilang rehearsals.

***

Bago lumabas ng room ay nagtext si Symon kay Gap.

Symon: Akala mo ikaw lang ang may surprise ah. Listen to every word I’ll be singing.

Pag-akyat ni Symon sa maliit na stage ay naalala niya ang unang beses na nag-perform siya. Kumpleto ang mga kaibigan niya. Pati si Darrel ay present. Ang kaibahan lang ngayon ay kasama na ni Darrel si Dana. Nginitian ito ni Symon bago nagsimulang kumanta.

‘Guys, let me tell you a story.’, ang intro ni Symon.

Crying time is over

I know I can't control her feelings

If she won't return, then I guess I'll be a man

and move on

Time to grow

Where do I go

What do I do

I can't deny I still feel something

And girl, I wish you could say you feel the same

You've broken the bond

I gotta move on

But how do I end this lonely feeling?

You've gone, I'm here, alone

I guess it's time to grow

Ang unang kanta ni Symon ay naka-dedicate sa kanyang naramdaman noong sobrang baliw pa siya kay Darrel.

‘I know you know this next song and at one point in your life, naka-relate din kayo dito.’, ang sabi ni Symon bago nagsimula ang kanta.

I heard that you settled down

That you found a girl and you're married now.

I heard that your dreams came true.

Guess she gave you things I didn't give to you.

Old friend, why are you so shy?

Ain't like you to hold back or hide from the light.

I hate to turn up out of the blue uninvited

But I couldn't stay away, I couldn't fight it.

I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded

That for me it isn't over.

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you too

Don't forget me, I beg

I remember you said,

"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,

Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,"

Yeah.

You know how the time flies

Only yesterday was the time of our lives

We were born and raised

In a summer haze

Bound by the surprise of our glory days

I hate to turn up out of the blue uninvited

But I couldn't stay away, I couldn't fight it.

I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded

That for me it isn't over.

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you too

Don't forget me, I beg

I remember you said,

"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."

Nothing compares

No worries or cares

Regrets and mistakes

They are memories made.

Who would have known how bittersweet this would taste?

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you

Don't forget me, I beg

I remember you said,

"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."

Never mind, I'll find someone like you

I wish nothing but the best for you too

Don't forget me, I beg

I remember you said,

"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,

Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead

Sikat na sikat ang kantang ito ngayon kaya naman alam ito ng halos lahat ng mga nasa loob ng bar. Pasimpleng sumusulyap si Symon habang kinakanta ang chorus nito. Nang matapos ang kanta ay malakas ang palakpakan na natanggap ni Symon.

‘Maswerte ako coz it will last in love. Pero hindi biro ang pinagdaan ko. But I finally hit rock bottom. Now, I’m moving on. This love song is for you.’, ang sabi ni Symon bilang intro sa susunod na kanta.

Naghiyawan sa kilig ang ilan sa mga nanonood. Sina Lexie, Shane at Coleen naman ay walang ideya sa kung ano ang sinabi ni Symon habang si Gap naman ay parang matutunaw na sa kilig.

LOVESONG

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am home again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am whole again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am young again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am fun again

However far away I will always love you

However long I stay I will always love you

Whatever words I say I will always love you

I will always love you

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am free again

Whenever I'm alone with you

You make me feel like I am clean again

However far away I will always love you

However long I stay I will always love you

Whatever words I say I will always love you

I will always love you

Hindi naman naalis kay Gap ang tingin ni Symon. Napansin ito ni Coleen kaya naman napaisip siya kung bakit. Sina Shane at Lexie naman ay abala sa pag-eenjoy ng kanta ni Gap.

‘Babe.’, ang bulong ni Coleen kay Jeric.

‘Yep?’, ang tanong ni Jeric.

‘Is there something going on between Gap and Sy? Look at them.’, ang tanong ni Coleen.

‘Hayaan mo na sila. Masaya na silang dalawa.’, ang sabi ni Jeric.

‘OMG.’, ang tanging naging reaksyon ni Coleen.

Nang matapos ang kanta ay masigabong palakpakan na naman ang ibinigay sa kanya. Kahit si Darrel ay sobrang saya dahil alam niya ang pinatutunguhan ng kwentong ito. Masaya siya para kay Symon.

‘This last song will complete the story. This sums up my tale of being in love, hurt and being loved.’, ang sabi ni Symon.

I was down for the count

Feeling like I've come to the end

Nothing really mattered

Nothing left for me to meant

And then you came

And I still couldn't see

Til you tore down every wall in me

How you healed me with your patience

If it's all I ever do

I never stop loving you

Cuz I'm alive, I can breathe, I can feel, I believe

And there ain't no doubt about it, there ain't no doubt about it

I'm in love

And it's all because of you

I was fading but you pulled me through

I'm awake, I survived, I was hurt, thought I'd die

And there ain't no doubt about it

It's love and I have found it

Feel the beat again, stronger than before

I'm gonna give you my heart until it beats no more

I was in place full of pain

With a broken down heart in despair

He took away my feelings

And made it hard for me to care

But then you crashed through the door, to my soul

Put back all the pieces and made me home

I was living in the past

Now I'm never looking back, I'm never looking back

Cuz I'm alive, I can breathe, I can feel, I believe

And there ain't no doubt about it, there ain't no doubt about it

I'm in love

And it's all because of you

I was fading but you pulled me through

I'm awake, I survived, I was hurt, thought I'd die

And there ain't no doubt about it

It's love and I have found it

Feel the beat again, stronger than before

I'm gonna give you my heart until it beats no more

Whatever you want me to

I'm gonna see you through

All I ever do

Never stop loving you

Cuz I'm alive, I can breathe, I can feel, I believe

And there ain't no doubt about it, there ain't no doubt about it

I'm in love

And it's all because of you

I was fading but you pulled me through

I'm awake, I survived, I was hurt, thought I'd die

And there ain't no doubt about it

(There's just no doubt)

I'm much stronger

So much stronger than before

I'm gonna give u my heart

Until it beats no more

Hindi napigilan ni Symon na maluha sa kalagitnaan ng pagkanta pero hindi naman nito nasira ang boses ni Symon. Si Gap naman ay naluha na din sa sobrang saya. Matapos kumanta ay agad na nagpunta si Symon sa dressing room. Habang umiinom siya ng tubig ay kumatok si Gap sa kanyang pinto at agad itong pumasok.

‘Hey.’, ang nakangiting bati ni Symon sa kanya.

Hindi na nagsalita si Gap at agad na ikinulong sa dalawa nitong kamay ang mukha ni Symon at siniil ito ng halik. Iba ang naging pakiramdam ni Symon. Sobrang saya niya na para bang ayaw na niya matapos ang moment na ito.

‘I love you.’, ang sabi ni Gap.

‘I love you, too.’, ang sagot naman ni Symon.

Mahigpit na nagyakap ang dalawa. Nag-let go na si Symon sa lahat ng nararamdaman kay Darrel para harapin ang future kasama si Gap. Masaya silang lumabas ng dressing room papunta sa mga kaibigan.

***

Dumaan ang halos dalawang linggo na masayang-masaya sina Gap at Symon. Ipinaalam na nila sa mga kaibigan ang kanilang relasyon. Masaya ang lahat dahil nakahanap na sila pare-parehas ng mga taong makakapagpasaya sa kanila.

Samantala, si James naman ay kina Gap pa rin tumutuloy gawa nang ang ina nito ay ayaw pa rin makipag-usap sa kanya. Naikwento na nila kay Nancy ang problema. Malaya namang nakakapunta si Bryan kina Gap para dalawin si James. Alam na rin ni James ang kinahinatnan ng relasyon nila ni Symon kaya naman masaya ito para sa kanya.

Masaya ang anim na naglalakad sa school grounds. Mas naging close pa sila sa isa’t isa ngayong wala na silang itinatago.

‘Wala bang klase ang mga estudyante ngayon? Bakit parang ang dami yatang nasa labas?’, ang tanong ni Symon habang naglalakad.

‘Baka dahil gusto ka nilang makita.’, ang sagot naman ni Gap.

‘Whatever. Hey, what’s with the wide smile?’, ang pagpansin ni Symon sa kakaibang ngiti ni Gap.

‘Nothing. Masaya lang ako na kasama kita.’, ang sagot ni Gap.

‘E bakit ang cheesy mo?’, ang sarkastikong sabi ni Symon.

‘Totoo kasi. I’m so happy I want to dance.’, ang sabi ni Gap.

Nagsimulang magsayaw si Gap sa harapan ni Symon. Nagulat naman si Symon sa ginawang ito ni Gap. Para itong nasa bar at nagsasayaw na parang lasing.

‘Stop it! Nakakahiya. Baka isipin nila , lasing ka.’, ang sabi ni Symon.

‘Let’s dance!’, ang sigaw ni Gap.

Hindi alam ni Symon na iyon pala ang cue para simulan ang tugtog sa buong MSCA. Noong una ay si Gap lang ang nagsasayaw. Pero nang nagsimula na ang pagdagundong ng beat sa buong grounds ay may sumabay na sa kanya. Habang tumatagal ay parami ng parami ang mga estudyanteng sumasayaw. Laking gulat ni Symon nang pati sina Jeric, Coleen, Lexie at Shane ay alam din ang steps ng sinasayaw ni Gap.

‘Flash mob!! Oh, my.’, ang sabi ni Symon.

Sobrang saya niya dahil nakapaikot sa kanya ang halos buong student body pero kay Gap lang siya nakatingin. Hindi talaga naubusan ito ng surpresa sa kanya.

LOVE ON TOP

Honey, honey

I can see the stars all the way from here

Can't you see the glow on the window pane?

I can feel the sun whenever you're near

Every time you touch me I just melt away

Now everybody asks me why I'm smiling out from ear to ear (They say love hurts)

But I know (It's gonna take a little work)

Nothing's perfect, but it's worth it after fighting through my fears

And finally you put me first

Baby it's you.

You're the one I love.

You're the one I need.

You're the only one I see.

Come on baby it's you.

You're the one that gives your all.

You're the one I can always call.

When I need you make everything stop.

Finally you put my love on top.

Oh! Come on baby.

You put my love on top, top, top, top, top.

You put my love on top.

Oh Oh! Come on baby.

You put my love on top, top, top, top, top.

My love on top.

My love on top.

Come on baby

I can hear the wind whipping past my face.

As we dance the night away.

Boy your lips taste like my champagne.

As I kiss you again, and again, and again and again.

Now everybody asks me why I'm smiling out from ear to ear (They say love hurts)

But I know (It's gonna take a little work)

Nothing's perfect, but it's worth it after fighting through my fears.

And finally you put me first.

Baby it's you.

You're the one I love.

You're the one I need.

You're the only one I see.

Come on baby it's you.

You're the one that gives your all.

You're the one I can always call.

When I need you make everything stop.

Finally you put my love on top.

Oh! Baby.

You put my love on top, top, top, top, top.

You put my love on top.

Oh Oh! Come on baby.

You put my love on top, top, top, top, top.

My love on top

‘That one’s for you.’, ang sabi ni Gap nang matapos magsayaw.

‘Thanks! I’m melting already. How did you do it? Paano mo sila napapayag?’, ang sabi ni Symon.

‘I’m in the Dance Troupe. Recruitment for next year ‘yan. Next year pa ako official member pero sinama na nila ako at yung ibang estudyante naman, friends ng ibang members.’, ang sagot ni Gap.

‘Wow. Thanks. I love you.’, ang sabi ni Symon.

‘Love you, too.’, ang sabi ni Gap.

***

 Nagpatuloy lang ang pagkanta ni Symon sa PJ’s. Medyo nahirapan lang siya habang papalapit na ang finals pero nalampasan naman niya ito at nagawa niyang ma-maintain ang grades. Lalong dumami ang nag-aabang kay Symon sa PJ’s simula nang mma-publish sa school newspaper ang kanyang gigs sa bar. Kumalat din ito sa ilang mga blogsites ng mga estudyante ng MSCA. Kaya naman may mga dumadayo na galing sa ibang schools. Masaya si Tony dahil lalong lumakas ang bar.

‘Symon, may naghahanap sa’yo.’, ang sabi ni Jane isang gabi matapos ang kanyang performance.

‘Sino naman kaya yun?’, ang tanong ni Symon kay Gap.

‘Baka fan. Yes, may fans na siya!!’, ang pang-aasar ni Gap.

Lumabas na si Symon sa dressing room at sinundan si Jane palapit kay Tony na may kasamang isang lalaki.

‘Sir?’, ang pagtawag ni Symon sa atensyon ni Tony.

Humarap ang kausap ni Tony at namukhaan ito ni Symon. Ngumiti ito sa kanya at nakipagkamay.

‘Hi, Symon. Still remember me?’, ang bati sa kanya ni Vince David.

-----Wakas-----

rantstoriesetc.blogspot.com