By:
Gelo
Source:
michaelsshadesofblue.blogspot.com
[16]
Umuwi
ako ng bahay na tuliro, sobrang balisa ang isip ko nung oras na iyon parang
lumulutang sa ere.. pabalik balik sa isip ko kung hangang kelan sya sa
probinsya nila parang gusto kong sabihin na wag nalang syang pumunta at sabihin
sa kanya na hindi na ako galit na bati na kame pero hindi talaga eh ang hirap!!
PUNYETA NA PRIDE to eh!!
Ng
makarating ako ng bahay, laking gulat ko ng may makita akong madaming bagahe ng
mga damit. Andun ang lola,pinsan ko at isang babaeng hindi ko kilala may mga
edad na 30 na ata.
“anong
meron dito nay?” taong ko sa lola ko.
“halika
muna dito, dito natin pag-usapan.” At dinala ako ng lola ko sa taas at dun kame
nag usap. Medyo kinakabahan ako sa sasabihin nya, bakit kailangan pa nya akong
dalhin sa taas upang hindi marinig ng iba ang sasabihin nya.
“ganto
yan.. wag ka masyadong magugulat ha??” maingat nyang sabi.
“oh
ano ba yun nay?? Kinakabahan naman ako sa tono ng boses mo.”
“ahmm..
yan ang bagong babae ng papa mo..” parang nag babaan ang lahat ng dugo ko sa
katawan at parang namutla sa narinig.
“ha?
Ano nay?”
“oo,
babae yan ng papa mo at balak ng papa mo dito daw titira satin.”
“hindi
pwede nay! Papayag nalang ba kayo na ganun ganun nalang?” galit kong sabi, medyo
tumataas na ang boses ko.
“shhh..
wag kang maingay baka mrinig tayo sa baba.. eh wala tayong magagawa, pare
parehas tayong pinapakalamon lang dito sa bahay ng papa mo.”
“kung
kayo nay wala! ako meron!” sabay deretso ko sa kwarto ko at binaksak ko ang
pinto ng sobrang lakas para marinig sa baba!
Nawala
sa isip ko ang huling tagpo namin ni louie sa sobrang galit ko! Sobra na talaga
ang papa ko, sinabihan ko na sya if maulit na may babae sya ulit ako na ang
mawawala sa kanya! Ng biglang pumasok sa isip ko. “tama! Bibigyan ko ng leksyon
ang papa ko! Lalayas ako ng bahay tignan natin kung hindi sya matinag kung
mawala ang pinakamamahal nyang anak!” kaya agad agad akong nag impake ng mga
damit ko. Ng matapos ako mag impake napatigil ako saglit at naupo sa kama ko.
“eh?san
naman ako pupunta? Kung kila ninang naman napakalapit madali akong matagpuan,
naglayas pa ako diba?tapos wala pa akong pera! San ako pupunta nito?” habang
nasa ganung pag-iisip ako ng pumasok sa isip ko.
“kung
sumama kaya ako kay louie?”sabi ko sa isip ko lang.
“hindi!hindi!
hindi pwede! Pero? Wala na talagang ibang paraan eh? Kung hindi ako sasama sa
kanya?san naman ako pupunta?haaaays.. sige na nga! Bahala na!” matapos non
inayos kona ang iba ko pang gamit at natulog ng maaga dahil balak ko gumising
ng 4am ng madaling araw para pag alis ko walang nakakaalam.
Tulad
ng napagplanuhan, maaga akong nagising at alas kwatro ako umalis ng bahay.
Tulog pa ang lahat! Bitbit bitbit ang mga bagahe ko habang nag lalakad
papuntang bahay nila louie nakalimutan ko ang phone ko sa kwarto binalak ko
sanang bumalik pero mas maganda na ata na iiwan ko para hindi nila ako
macontact, kaya deretso na ko bahay nila louie. Ng makarating ako ng bahay nila
laking gulat ko ng bukas na lahat ng ilaw nila.
“hala
gising na mga to?” sabi ko.
Bago
ako kumatok nag buga muna ako ng isang malalim na buntong hininga.
TOK!TOK!TOK!
Nag
hintay pa ako ng mga 30 seconds bago bumukas ang pinto, ng bumukas na si ninang
ang nag bukas nito at gulat na gulat.
“oh!!!!
Anong ginagawa mo dito sa gantong oras?”
“ah
eh.. ninang..”
“oh
ano? At may dala ka pang bagahe ha!”
“sasama
sana ako kay louie?” alanganin kong sabi.
“ha??
Nakoo!! Nakaalis na!!”
“ha??”
sabay pasok ko ng bahay tapos umupo sa couch.
“pano
to??” sabi ko na parang maluha luha.
“3am
sya umalis ng bahay, malamang nasa barko na iyon ngayon at paalis na dahil 4am
daw ali ng barko.”
“kasi
ninang eh!” na parang maluluha na ako.
“oh
bakit ba?”
“si
papa kasi nag dala na naman ng babae sa bahay.. hindi ko na maatim yung ganong
sitwasyon kaya napag isipan kong turaan sya ng leksyon. Hindi naman pwede dito
ako kasi malapit lang sa bahay madaling malalaman at alam nilang dito lang ako
tatakbo.” Malungkot kong sabi yung para bang wala nang pag-asa pa.
“tsk
tsk tsk!! Tarantado talaga yang tatay mo noh! Alam kong mali yang gagawin mo
pero dapat lang din na turuan yan ng leksyon!”
“pano
po?” sabay baling ko ng tingin ko kay ninang ng may bahid na matinding lungkot
sa muka. Ng nagulat ako ng may lumabas sa pinto ng c.r. si BAYAGRA!! Hindi pa
pa pala nakaalis ang kumag!
“oh!!
Anong ginagawa mo dito? Ang aga mo naman!” sabay baling ng mata nya sa bagahe
ko.
“ah
eh! Ninang naman eh!! Kakainis ka! Sabi mo umalis na!” sabi ko kay ninang na
parang hindi narinig si louie.
“ahahaha!
Jinojoke lang kita.. ayan kausapin mo kung pwede.” Sabay akyat ni louie sa
kwarto niya.
“ikaw
nalang ninang, nahihiya ako mag sabi eh.”
“aba!
Sya ang kasama mo sa byahe hindi ako, sa kanya ka mag paalam.” Sabay punta ni
ninang sa kusina upang mag luto.
“ninang
naman eh.. hays.. sige na nga.” Nung tipong paakyat na ako bigla kong naisip
bakit sa baba nag naligo si louie eh may c.r naman sya sa kwarto nya.
“ninang!”
“ikaw
na nga kasi mag sabi!” padabog na sabi ni ninang.
“hindi
iba to! Bakit dito sa baba nag c.r si bayag? Eh may c.r naman sya dun eh!”
“sira
gripo nya dun kaya dito naligo.”
“ah..
sige po aakyat na ako.” habang paakyat ako sa hagdanan, ang lakas ng kabog ng
dibdib ko kasi ito yung unang beses ulit na kakausapin ko sya na ako yung unang
mag aaproach. Hindi ko alam pano sya iaaproach. Bago ako pumasok kumatok muna
ko pero dati hindi ko ginagawa yun pasok agad.
TOK!TOK!TOK!
“pasok!”
sigaw nya mula sa loob. Ng makapasok ako tumayo lang ako sa nakasarang pinto
hindi alam kung san mag sisimula as in TURETE! Nag susuot sya ng medyas nya
non.
“ahmm
louie?” sabi ko ng may alinlangan.
“oh?”
kampante nyang sagot.
“ahmmm..
ano toh!” hindi alam anong sasabihin, tahimik naman syang nag aantay ng sagot
ko habang nag aayos.
“ahmm
kasi ano..pwede ba makisingit sa lakad mo?”
“anong
ibig mong sabihin?” nag-aayos parin sya.
“ahmm
sasama ako sa probinsya nyo, kung ok lang?” hindi naman sya sumagot yung tipong
walang narinig kaya akala ko ayaw nya ata.
“ahh..
sige ayaw mo ata salamat nalang..” nung tipong lilisanin ko na ang kwarto nya
bigla kong naramadam na niyakap nya ako mula sa likod ko sa aking tiyan.
“joke
lang! Ito naman! Pwede ba kitang tangihan? Syempre pwedeng pwede!” masaya nyang
sabi. Natuwa naman ako sa sinabi nyan iyon, humarap ako sa kanya na nakayakap
parin sya sakin.
“talaga?”
“talagang
talaga!!” nagkatitigan kame ng saglit mata sa mata, ang bango bango nya! Naadik
na naman ako! namiss ko ang amoy na iyon! Para akong namemesmerize ng napansin
kong sobra ng lapit ng mga katawan namin at pumiglas sa pagkakayap nya sakin.
“ahmm
salamat.” Sabi ko ng medyo nahiya.
“ah
wala yun, bakit ba gusto mong sumama?”
“sa
byahe ko nalang ikwekwento.”
“hmm
sige..”
“baba
muna ako dun nalang kita antayin ha?”
“oh
sige sige.. matatapos na din ako dito.”
Bumaba
akon g may ngiti sa labi, ang saya ko at the same time kinakabahan dahil mali
nga ang gagawin ko pero bahala na! dapat maturan ng leksyon si papa para
matuto. Ng maka baba ako tinanong ako ni ninang kung pumayag ba si
louie,tumungo lang ako at ngumiti.
Mga
after 10 minutes bumaba na sya dala dala ang bagahe nya.
“oh
tara na!” sabayan pa ng NGITING WAGAS!
“oh
ito! Nag luto ako ng baon nyo 12 hours din kayo sa byahe. Tanghalian at hapunan
yan.”
“salamat
ma..” sabay lagay naman nito sa bagahe nya.
“oh
aweng! Mag-ingat kayo don ha? Itong si andeng wag mong iiwan pag may nangyaring
masama jan malalagot ka sakin.”
“oo
naman ma iingatan ko to! Baka nga dapat ako mag-ingat dito eh! Mabangis to eh!”
sabay akbay sakin. Tinignan ko ang kamay nya na nakaakbay sa balikat ko.
“ah
oo ninang mag-iingat po kame.”
“oh
sya! Gumayak na kayo anong oras na 6am ang larga ng barko baka mahuli pa kayo
sa byahe.”
“oh
sige po ma muna na kame mag-inagt kayo dito ha?.”
“wag
ka mag-alala dito samin ok lang kame dito, mag pakasaya kayo dun ipasyal mo
yang si andeng sa hardin natin don at palaisadaan.”
“opo
ma! Ako na bahala dito.”
“oh
sya ninang, alis na po kame.. ingat kayo dito ha??” sabay yakap ko kay ninang
ganun din si louie.
Habang
nasa taxi kame papuntang pantalan pumasok sa isip ko si joner. “hala oo nga
pala!pano yung banda wala na ako! shit kailangan kong ipalalam kay joner na
aalis ako at hindi makakarating sa practice, alam kong maiintindiahan ako ni
joner.” Ng hinahanap ko ang cellphone ko sa bulsa ko bigla kong naalala na
naiwan ko pala phone ko kaya nanghinge ako ng text kay louie.
“louie,
patext naman. Naiwan ko kasi phone ko sa kwarto eh.” Sabay abot naman ng phone
nya sakin.
“sino
ba itetext?” habang sumisilip silip pa sa phone nya kung anong ginagawa ko.
“ah
si joner.” Ng biglang kinuwa nya phone nya at nilagay sa bulsa nya.
“ay!
Bakit mo kinuwa!” laking pag tataka ko.
“wala
akong number nya.”
“memorize
ko!”
“wow!”
sabi nya na nanlaki ang mata, inaabot ko ang kamay ko para kunin sa kanya.
“wala
ako load!”
“edi
bumaba muna tayo para paload!”
“wag
na nasa kalagitnaan na tayo ng byahe oh!” reklamo nya!
“alam
mo ang damot ng ugali mo!!!” sigaw ko sa loob ng taxi napa lingon naman ang
driver samin.
“isaksak
mo yang cellphone mo sa BAYAG mo ha!!” sabay baling ko ng tingin sa bintana ng
taxi.
Tahimik..
walang nag sasalita! At nag-iinit parin ulo ko. “sabi ko na nga ba! Dapat hindi
na ako sumama dito! Papunta palang kame naiirita na ako pano a kaya kung andun
na kame at magtatagal kame dun siguro mamatay ako sa kunsimisyon!”
“oh!”
pag abot nya sakin ng phone nya.
“diba
sabi ko sayo isaksak mo sa bayag mo yan?”
“tapos
na!” natawa naman ako sa sinabi nyang iyon dahil seryoso muka nya parang
sinaksak nya talaga sa bayag nya pero pinilit kong itago.
“wag
na!! sayong sayo na yan!!” galit ko paring sabi.
“pag
di mo ito inabot hindi mo na to mahahawakan! Dahil pag dating natin don wala ng
signal.” Napatingin naman ako sa sinabi nyang iyon at napa isip ako kung
aabutin ko ba, pero syempre nag mamaganda lang inirapan ko lang sya.
Ng
marating namin ang pantalan, may nadama akong kaba nung nakita ko na ang mga
barko.
“sigurado
na ba ako sa gagawin ko?bahala na si batman!” dun ko lang napag alaman na hindi
pa nakakabili si louie ng ticket dahil bumili muna sya ng ticket namin bago
kame umakyat ng barko. Matapos, umakyat na kame dala dala ang mga bagahe namin.
Dahil sabay na binili ang ticket magkatabi lang ang aming higaan sa baba ng
isang double deck na kama. Hindi kalakihan ang barko hangang second floor
lamang ito siguro may 200-300 capacity of passengers lamang ang kaya ikarga. At
pansin ko parang mag kakakilala mga to dito lahat nag-uusap-usap pag may
makasalubong kinakamusta. At ganun nga si louie pag may nakaka salubong
kinakamusta nya o sya.
“pwet!
Jan ka na muna ha? Andun kasi mga tropa ko eh uuwi din ng probinsya.” Hindi ko
naman sya sinagot at inirapan lang ulit. “pwet!pwet! ka jan! Bati ba tayo ha?”
sabi ko lang sa isip ko. Ng makaalis sya,tinungo ko agad ang bag nya at hinanap
ang phone nya. Ng makita ko nag text ako agad habang may signal pa.
“joh!
andy to.. hindi ako makakapunta ng practice pati ng gig natin nitong lingo
andito na ako barko byaheng probinsya nila louie saka ko na sayo ipapaliwanag
pag-uwi ko, sorry talaga ha?? Yaan mo babawi ako may pasalubong ako sayo pag
uwi ko.. sana maintindihan mo.. salamat..” iyon ang text ko sa kanya. Hindi na
ako nakatangap ng reply dahil maaga pa noon 6am palang malamang tulog pa sya at
kung mabasa man nya wala na siguro akong signal. Nung tinignan ko sa sent items
“nyeta! May number pala sya ni joner! Ayaw lang talaga mag bigay ng text!”
binalik ko din agad ang phone nya sa bag nya.
Maya
maya nakadama ako ng antok.. ng sinubukan kong mahimbing hindi ako makatulog
dahil sa ingay ugong mula sa barko kaya kinuwa ko ulit ang phone ni louie at
nag sound trip.
“pwet!pwet!”
pag uyog sakin ni louie para magising.
“gising
na! tanghalian na kain na tayo.” Bumgangon naman ako, nakita ko naka handa na
ang kakainin namin.
“yan
oh! Pinag handa na kita.” Masaya nyang sabi, pangiti ngit pa ang loko. Hindi
naman ako nag salita at sumubo na din ng kain.
“anjan
pala sayo yung phone hinanap ko kanina.” Inabot ko naman agad sa kanya.
“oh!”
pag abot ko ng phone nya.
“hindi
jan na muna sayo kung gagamitin mo pa.”
“ikaw!
Hindi ka lang madamot! Sinungaling ka pa!”
“ha?
Bakit?” laking gulat nya.
“sabi
mo wala kang load? Tapos wala ka ding number ni joner! Eh meron nga eh!”
“ah
ganun ba? Nakalimutan ko may load pala ako. hehehe”
“hehehe?
Utot mo!” nginitian lang nya ako, balik kame ulit sa pag kain namin. Matapos
kame kumain niyaya nya akong lumabas at tumanaw ng tanawin, madaming dolphins
daw ang nag papansin sa dagat. Gusto ko sanang sumama kaso ang init tanghaling
tapat eh.
“mamaya
nalang sigurong hapon ang init eh!”
“hindi
naman eh malakas ang ihip ng hangin hindi mo mararamdam ang init.”
“kahit
na nakaka-itim parin.”
“arte
naman nito! Bahala ka nga jan!” padabog nyang pag alis, habang paalis alis
naman sya inaasar ko sya habang nakatalikod, dumidila dila ako sa kanya. Ng
bigla syang bumalik at nag kunwari akong na parang walang ginagawa.
“akin
na phone ko!” naka simangot nyang sabi.
“bakit?
Wala namang signal ah!”
“phone
mo yan?”
“
oh! Saksak mo sa BAYAG mo ha?!!!” sabay abot ko ng phone sa nakaabang nyang
kamay!
“talaga
lang!!” sabay alis nya, bwiset talaga tong kumag na to ayaw patalo! Kahit hirap
maka tulog dahil sa ingay ng barko pinilit kong matulog. Mga 4pm ng hapon
nagising ko at napansin ko medyo pababa na ang sikat ng araw at hindi na mainit
sa labas. Kaya tumayo ako at tumanaw ng tanawin. Napahanga naman ako sa nakita
ko dahil puro kabundukan ang aking nakikita at malawak na karagatan, first time
ko kasing makasakay ng barko dahil laging airplane ang sinsakyan ko pag nag
babakasyon ako ng manila mula probinsya namin. Kaya manghang mangha ako sa mga
nakikita ko.
“ganda
noh?” nasa likod ko pala si louie. Tumango lang ako.
“malapit
na tayo, pag ganyang marami ka ng nakikitang kabundukan.”
“ah
ganun ba? Sayang dapat dinala ko yung digi cam.”
“oh
gamitin mo muna phone ko malinaw naman capture nyan eh.”
“yoko!”pag
tangi ko.
“oh!
Bakit na naman?”
“eh
sinaksak mo yan sa bayag mo eh!” tawanan kameng dalawa.
“baliw!oh
jan ka lang kukunan kita!” itinaas ko naman ang dalawa kong kamay habang
kinukunan nya ako. matapos nya akong kunan lumapit sya sakin at pinakita ang
capture.
“wow
ang ganda naman!”
“oh
tayo naman!” sabay layo nya ng phone nya at inilapit ang muka sakin. At DIKIT
NA DIKIT! Tinignan ko ang pictue namin matapos nyang kunan. Parang nag
kakahawig na ang muka naming dalawa. Marami ding nag sasabi na halos
nagkakahawig na daw muka naming dalawa ganun daw talaga iyon pag lagi kayong
nag sasama. Para kameng mag jowa sa picture dikit na dikit ang mga muka namin.
“panget!”
sabay alis ko at tungo sa higaan namin.
“hindi
naman ah!” sigaw nya habang papalayo ako.
Narating
na namin ang probinsya ni louie, pag baba namin sumakay na kame ng jeep..
halatang halata na mag kakakila talaga mga tao dito dahil sa loob ng jeep lahat
sila nag kakamustahan. Pansin ko lahat ng mata nakatingin sakin marahil nag
tatannong kung sino ako dahil bago ako sa paningin nila.
“ay
aweng sino ga iyang kasama mo?” medyo may tono ang pag sasalita nila sa dulo ng
sentence. Parang batangeño ang tono pero not exactly.
“ah!
Pinsan ko iyan tya lita. Babakasyon lang dito.” Medyo nagulat naman ako sa
sinabi nyang pinsan at sa tono ng boses nya ngayon ko lang kasi sya narinig sa
ganung pananalita.
“ah
ganun ga? Ay sana lumigaya sya dito sa bakasyon nya.” Medyo makata ata mga tao
dito ahahaha.
Narating
na namin ang bahay nila louie, may kataasan. Hangang second floor din ito,
Sementado. Pumasok na kame sa loob. Walang tao sa sala. Naupo naman ako sa
sala.
“tiya
elsie??” pag tawag ni louie habang nag lalakad paloob ng bahay nila.
“tiyo
albert??”
Sunod
ko nalang narinig ay boses ng isang babae mula ata sa kusina nila.
“oh!
Batang ito! Hindi ka man lang napapa-abiso na darating ka!”
“hehehe,
gusto ko sana kayong supresahin tiya eh! Asan nga pala si tiyo?”
“ay
andun sa pala isdaan pauwi na din iyon.”
“ay
sya nga pala tiya may dala akong bisita nasa sala po magandang dilag.” Nanlaki
naman ang mata ko sa narinig! Baliw talaga itong kumag na to.
“ay
ganun ga?”
“dito
po oh!” parating na sila mula sa kusina kaya nag ayos ako ng pag ka-upo ko.
“ay
sya! Hindi naman magandang dilag ire! Magandang binatilyo!” sabay ngiti sakin.
“maganda
gabi po sa inyo, ako po si andeng.” Pag bati ko.
“magandang
gabi din sayo iho, pasyensya na kana dito sa bahay namin ha? Hindi kagandahan
at kalakihan.”
“ay
wala po iyon sakin ok nga po eh.”
“sya
po yung inaanak ni mama.” Pag pasok ni louie sa usapan.
“ah
ganun ga? Oh sya! Tara at sakto nag luto na ako ng hapunan alam kong pagod at
gutom kayo sa byahe.
Tinungo
ko na namin ang kusina kung asan andun ang dinning area, pinaupo ako mismo sa
gitna kung san madalas pinapaupo ang isang padre de pamilya, medyo nahiya naman
ako.
“iho
pasyensya kana at ito lang ang naluto ko, ito naman kasing si aweng hindi nag
pasabi na darating kayo eh di sana nag katay kame ng manok.” Isda ang ulam nila
na prinirito pero nag lalakihan at mukang sariwa kung titignan kung ikukompara
mo sa isda ng manila.
“ah!
Wala po iyon tiya, kumakain naman po ako ng kahit ano basta walang lason.”
Tawanan naman kameng lahat.
“oh
tara kumain na tayo, at namiss ko din gantong set up pag kakain.” sabi ni
louie.
Nag
simula na kameng kumain, syempre mas pinili kong mag kamay dahil nag kakamay
din naman talaga ko pag prito ang ulam ganun din naman sila, ginawan ako ng
sawsawan ni louie bagoong na hinaluan ng konting suka. Unang pagkakataon kong
maka tikim ng ganong sawsawan at namangha ako dahil ANG SARAP!
“wow!
Ang sarap naman nito!”
“talagang
masarap iyan, sila tiya lang ang gumagawa nyan.” Sabi ni louie.
“wow
ang galing naman, first time ko makatikim ng gantong sawsawan ang sarap!”
At
habang kumakain kame, ikinuwento ko na rin kung bakit ako sumama kay louie.
Hindi na ako nahiya kay tiya elsie mas mabuting alam nya ang rason ko ayoko
kasing may itinatago lalo na’t sa isaing bubong lang kame mag sasama. Sa
kalagitnaan ng pag-uusap namin dumating na ang sinasabi na tiyo albert ni
louie.
“oh
tiyo! Sabay ka na samin!”
“oh!
Andito ka pala! Hindi ka man lang nagsabi, may bisita ka pa nakakahiya dapat
nag katay tayo..”
“ay
pasyensya na po, gusto ko po kasi kayong supresahin eh.”
“ay!
Ikaw talagang bata ka!ay sya, kumain na kame sa pala isdaan..”
“ay
sino ga itong bisita mo? Nakakahiya naman ay parang anak mayaman ang kutis oh!”
napa ngiti lang naman ako.
“ay
si andeng po iyan, inaanak ni mama.”
“ah
ganun ga? Ay.. pasyensya kana dito samin ha? Pero matutuwa ka dito samin marami
kang mapapasyalan.” Sabi ni tiyo albert.
“ay
wala po iyon, tulad ng sabi ko kay tiya elsie ok na ok po ako dito wala po
kayong maririnig na reklamo sakin sanay din po ako sa hirap.” Sabi ko.
“ay
buti naman kung ganun, oh sya teka lang at maliligo lang ako at amoy isda ako
gawa ng nangisda kame.” Sabay tungo nito sa c.r.
“oh
aweng samahan mo na itong si andeng sa kwarto nyo mukang pagod na itong si
andeng.” Sabi ni tiya elsie.
“oh
tara, akyat na tayo.” OH MAH GOSH! Sa isang kwarto kame? Paktay!! Ahahaha
Ng
marating namin ang kwarto nya, amoy luma ang loob halatang hindi nagagamit ng
mahabang panahon. Medyo madaming alikabok.
“pasyensya
kana pwet! Meyo madumi eh, wala kasing gumagamit dito!” sabay binuksan nya
lahat ng bintana para mag labasan ang alikabok at umalingasaw ang amoy lumang
kwarto.
Nag
linis muna kame bago mag-ayos ng mga gamit namin, nagwalis, nag palit ng punda
ng mga unan at sapin ng kama, ganun din ang mga kurtina pinalitan. Siguro mga
9pm natapos na kameng mag linis. Syempre pagod pa ako sa byahe kaya inaantok na
ako.
“ligo
ako, gusto ko ng matulog eh.” Sabi ko.
“oh
sige teka ihanda ko lang ang c.r.” bumaba sya, mga 5 minutes bumalik din agad.
“tara!
Ok na ligo kana.”
Pag
pasok ko, isang lampara lamang na de gas ang gamit ang nag sisilbing ilaw sa
loob ng c.r. maayos naman ang loob malinis at maayos. Buti nalang nag dala ako
ng sarili kong sabon at shampoo nakakahiya naman kung pati iyon hihingiin ko pa
sa kanila. Ng matapos ako kita ko agad si louie sa labas ng pinto naka abang.
“oh
tapos kana? Ako na ha?”
“ah
oo sige!” matapos umakyat na din ako agad sa taas para mag-ayos at mag bihis.
Matapos, sinimulan ko ng humiga dahil sa sobrang pagod kaya lagpak agad ako sa
kama. Maya maya dumating na itong si louie naka tapis lang hindi ko naman
pinansin na kunwari tulog na ako. ng matapos sya mag bihis umupo sa tabi ko.
“pwet!”
“hmmm?”
kunwari tulog na ako.
“mga
tropo ko kasi nag yaya ng inom? Jan lang naman kame sa baba.”
“oh?”
“iwan
muna kita dito?ok lang ba?” medyo nainis naman ako sa sinabi nya, syempre! Alam
kong pagod din sya tapos inom agad! Hindi ba makapag hintay yang inom nyo! Sa
isip ko lang.
“hindi
ba maka hintay yang inom nyo? May bukas pa naman ah!”
“ayaw
mo ba? Ok lang sabihin ko sa kanila bukas nalang.”
“bahala
ka buhay mo yan! Sige bumaba kana don at matutulog na ako!” reklamo ko.
“oh
sige, saglit lang naman yun eh.” Hindi naman na ako sumagot sa halip umidlip
na.
Maya
maya, nagisinig ako sa isang kalabog sa pag bukas ng pinto. Si bayag! Lasing na
ata ng gagu! Kunwari tulog na ako at hindi umiimik pero nakamasid lang ako sa
ginagawa nya. Nag hubad sya ng t-shirt at short, boxer’s short nalang ang
naiwan. Ganun kasi kung matulog sya talagang boxer’s short lang ang suot.
Matapos, bigla humiga sa tabi ko, yung tipong higa na pabagsak! As in na windang
ang buong kama sa pag higa nyang iyon. Lasing nga ito! Hindi ko alam anong oras
na iyon basta madilim pa. Maya maya yumakap sakin sa tiyan at lapit na lapit
ang muka sa leeg ko, gusto ko sana sampalin kaso hinayaan ko nalang kasi may
kiliti din akong nararamdaman. Pahigpit ng pahigpit ang yakap nya! Sabayan pa
ng pag tanday nya ng paa nya sa hita ko! Ito ang ayaw ko dito eh pag katabi mo
gagawin kang tandayan! BWISET! Pero ok lang naman sakin syempre! MAHAL KO!
Ahahaha. Pag ibang tao hindi ako nag papatanday ng ganun sa kanya lang. Maya
maya nag salita ang mokong!
“hmm!
Pwet!”
“huy
pwet!!” sinusubukan nyang magising ako, lokong to! Alam ko na mga tipong ganto
eh! Nag-iinit na naman ito, ang init ng katawan grabeh! Pero syempre hindi
naman na ganun ganun nalang bibigay ako agad. NOT NOW! At pagod ako! ahahaha.
“pwet!
Sorry na ha? Wag mo na kasing ako awayin.. kung alam mo lang natuturete ako pag
hindi mo ako pinapansin.. bati na tayo ha?” malungkot nyang sabi, naawa naman
ako sa narinig kong iyon, apektado din pala sya sa sitwasyon namin. Hindi naman
ako sumagot sa halip ay humarap nalang sa kanya.
“sige
na nga! Tulog na nalang ikaw!” sabay halik sa labi ko! Nagulat naman ako sa
ginawa nyang iyon. Ganun parin nakayakap sya sakin.. hinayaan ko lang hangang
sa makatulog kame.. ang sarap ng ganto.. sana ganto nalang lagi kahit sa
gantong paraan ramdam ko mahal nya din ako.
ITUTULOY..
[17]
Pagmulat
na pagmulat ko ng mata ko, nagulat ako sa nakita ko! Isang MALAKING MUKA!! Sa
gulat ko nasampal ko!
“ay!
Bastos!” inilayo ko muka ko, nung naaninag ko, si bayag pala! Tulog na tulog!
Hindi man lang nakaramadam sa sampal ko sa halip ay pag sara lang ng bibig nya
na naka buka ang naging reaksyon ng pag sampla ko sa kanya.
Nakalimutan
ko, nasa probinsya pala nila ako kala ko kasi nasa bahay lang ako kaya nagulat
ako sa nakita ko, pinag masdan ko ng mabuti si louie, talagang ang sarap ng
tulog nya. Siguro lasing na lasing to kagabe. Naka FETUS na posisyon ang porma
nya nung oras na iyon. Siguro lamig na lamig ako lang kasi may gamit ng kumot
nung oras na iyon, hindi man lang nya sinubukan makishare sakin sa halip ay
hinayaan akong gamitin ng buo ang kumot. Kinuwa ko ang phone nya at tinignan
ang oras. 6am palang pala kaya! Kaya pala sobrang lamig kahit walang electric
fan.
“kawawa
naman tong bayagrang to! Lamig na lamig na..” matapos tinakluban ko sya ng
kumot na gamit ko kanina.
“tanga
tanga ka rin noh? Dapat kasi nakishare ka sakin.” Kinakausap ko sya noon kahit
alam kong tulog sya. Hehehe
Humiga
ulit ako, magkaharap kameng dalawa. Ganun parin nakanganga parin sya ang baho
nga ng hininga eh tuba siguro tinira nila kagabe kaya sinara ko bibig nya.
Tinignan ko lang sya ng mabuti. Gutso ko tumawa na ewan! Ang gara kasi ng
itsura nya non ang HAGARD! Malamang! Galing byahe eh tapos deretso inom agad.
Kaya pinagtripan ko sya non. Gamit ang phone nya kumuwa ako ng mga captures na
tulog sya minsan sinasabay ko sarili ko sa picture tapos tipong ituturo sya na
kunwari pinag tatawanan sa picture.
Hindi
pa ako nakuntento, sinuklayan ko buhok nya at hinati sa gitna yung parang kimpi
style! Tawa ako ng tawa! Ang panget ng itsura nya parang kumag lang! Ayun
picture ulit ako! talagang hindi matinag kahit anong gawin ko! Ganto talaga
kasi to lalo na’t lasing? Sinamahan pa ng pagod? Nakoo!! Asa ka pang magigising
mo ito! Pero syempre pag ako gumising nito aba! Takot lang nya! Bangon agad!
Syempre!
Hindi pa ako na kuntento sa trip ko! Ahahahaha! kumuwa ako ng ballpen at
sinulatan muka nya! Ahahahaha! Sobrang lakas trip! Gumuhit ako ng malaking
bilog sa magkabilang mata nya yung tipong black eye ang dating, matapos sinulat
ko tawagan namin sa magkabilang pisngi nya sa kaliwa BAYAG at sa kanan PWET!
Ahahahaha sobrang dami kong tawa ng papigil para hindi marinig nila tiya elsie
sa kabilang kwarto. Picture picture ulit! Ang saya! Ang sama ko! Ahahaha..
Maya
maya, napagod na ako sa trip ko. Humiga ako ulit. Mag kaharap kame ulit. Ngayon
iba naman trip ko.
“reypin
ko kaya to?” tapos tawa na naman ako ng papigil.
“wag
na! sobrang sama ko na non!” tapos, tinignan ko lang sya sa muka.. ayun! Naakit
ako ng labi nya. Dahan dahan kong inilapit ang labi ko sa labi nya hangang sa
magkadikit na ito. Hindi ko ginalaw ang labi ko nasa ganung posisyon kame ng
biglang yumakap sya sakin sa leeg! Nagulat naman ako pero hindi ako natinag at
lalo pang idiniin ang labi ko sa labi nya. Ng bigla kong maramdaman na unti
unting gumagalaw ang labi nya, hinayaan ko lang.. ng mapansin ko bumuka na
naman! Ahahaha! Kala ko papatol na! Yun pala eh ibubuka lang ang bibig nya!
Ganun talaga sya pag natutulog eh! Kaya tinangal ko na din ang labi ko sa
pagkakadikit nito sa labi nya kasi ang baho na naman eh! Ahahaha. Tumalikod
nalang ako ng higa at inilagay ang kamay nya sa bandang tiyan ko.
Nagising
nalang ako nung maramdaman kong may gumagalaw sa kama. Pag mulat ko ng mata ko
at tumaligod. Si bayag gising na! naka upo at nakatingin lang sakin kaya
tumalikod ako ulit.
“good
morning pwet..” pag bati nya. Humarap ako sa kanya at ngumiti lang.
“tara
baba na tayo, gising na iyon sila tiya at tiyo para makapag almusal na tayo. At
marami din tayong gagawin sa araw na ito.” Napa isip naman ako sa sinabi nyang
marami kameng gagawin sa araw na iyon.
“tara..”
nung tumayo na kame para lumabas. Haharap na sana sa salamin si louie ng bigla
kong hinala sya pabalik sa kama.
“oh?
Bakit?” laking pag tataka nya.
“ahehehe,
wag ka muna tumingin sa salamin may dumi ka pa sa muka.”
“abe!
Tignan ko sa salamin!” sabay hawi sakin para umalis sa pag kakatayo sa salamin.
Pero nag matigas ako at tumayo ng tuwid sa harap ng salamin.
“hala
sya! Alis nga sabi! Titignan ko!” medyo inis na nyang sabi.
“wag
na kasi lilinisan ko muna bago mo tignan para gwapo ka!”
“isa!”
pag saway nya sakin! Kaya umalis na din ako. nung tinignan na nya muka nya sa
salamin hindi ko alam kung matatawa ba ako o matatakot kasi baka magalit sya.
Ng dahan dahan nyang binaling ang tingin sakin ng may matalas na tingin!
“ANDEEEEENG!!”
mahaba at matigas nyang sabi.
“sorry!
Tatangalin ko nalang..” pero parang matatawa pa ako nung oras na iyon.
“tangalin
mo talaga! Pag di mo tinangal to rereypin kita dito!!” pag banta nya na parang
seryoso.
“ah
sige ok nalang yan!” tawanan kameng dalawa! Kumuwa ako ng tisyo sa bag at
alcohol. At sinimualn ko ng punasan ang muka nya.
“aw!
Sakit naman sa mata nyan!”
“saglit
nalang to! Tiisin mo nalang.” Nakapikit sya nung oras na iyon habang ako naman
papigil ang tawa.
“badtrip
ka ha! Pinag tritripan mo ako habang tulog.”
“wala
kasing magawa eh!” habang tinatangal ko parin ang sulat ng ballpen sa muka nya.
“eh
kung ikaw kaya pag tripan ko ngayon?” sabay mulat nya ng mata nya at tinignan
ako ng isang demonyong tingin, napaatras naman ako.
“louie
wag! Bata pa ako!” pinilit kong sabihin iyon sa seryosong paraan pero natatawa
talaga ako kasi may naiwan pang ibang sulat ng ballpen sa muka nya at parang
kumalat pa ang iba na nagpaitim sa ibang parte ng muka nya at tipong gumagapang
na palapit sakin na kinatawa ko ng sobra! Para syang kriminal na palapit sakin
na may balak na kung ano! Ng biglang.
“ha!”
sabay hila nya sakin!
“waaaaaaaaaaah!!
Hahahaha!!!!” tawa naman ako ng tawa.
“louie!
Tama na!! yoko na!! ahahaha” hinawakan nya ang magkabilang kamay ko at ang
dalawa kong paa ay naka lock ng dalawa nyang paa at kinukuskos nya ang baba nya
sa sentro ng dibdib ko na nagbibigay ng SOOOOOOOOOOBRANG kiliti na parang hindi
na ako makahinga!
“waaah!!
Ahahahaha!! Ayaw na!! please!! Ahahaha!”
“uulitin
mo pa ha??!!” sabay tangal nya ng baba nya sa dibdib ko.
“hindi
na..” hingal na hingal ako noon. At inulit nya ulit!
“isigaw
mo! Uulitin mo pa?!!!”
“ahahahaha!!
Ahahaha!! Hindi na nga!! Bayag pwede na!!!” ngayon ko nalang sya ulit natawag
na bayag. Parang naalimasmasan naman sya sa sinabi ko at tinignan lang ako ng
seryoso habang ako hingal na hingal.
“tara
na baba na tayo..” ngiting wagas ang gagu! Tayo naman sya agad at iniwan akong
nakahiga sa kama. Nauna syang bumaba at ako naiwan. Bagu bumaba inayos ko muna
nag pinag higaan namin. Matapos ay bumaba na din ako.
“oh!
Musta ang tulog mo?” tanong ni tiya elsie.
“mabuting
mabuti po ang lamig po pala dito kahit walang electri fan.”
“ay!
Sobrang lamig talaga kaya hindi na namin kailangan ng aircon dito, oh sumabay
kana dito ng almusal.” Umupo naman ako agad samantalang si bayag kumakain na hindi
man lang ako hinintay.
Matapos
mag almusal, nag volunteer akong mag hugas, ayaw pa nga sana ako payagaan ni
tiya elsie mag hugas eh pero nag pumilit ako kaya wala din silang magawa.
Habang nag huhugas ako nasa likod ko lamang si louie may sinusulat sa mesa.
Hindi ko naman masyadong pinapansin dahil naka earphone ako non habang nag
huhugas.
Maya
maya nakaramdam nalang ako ng batok mula sa likod ko.
“aray!!punye!”
mapapamura sana ako.
“kanina
pa kita tinatawag!” bulyaw ni louie.
“oh?
Kailangan batukan ako? basagin ko kaya tong plato sa ulo mo?” ayaw na ayaw ko
kasing binabatukan ako! feeling ko nakakabastos talaga eh alam nya iyon kaya
pag naiinis sakin iyan talagang babatukan nya ako para mainis ako.
“sorry
lang! Oh! Ito gagawin natin nagyong araw!” pinakita nya sakin ang sinulat nya.
Ito
ang nakalagay sa sulat.
9am-11am:pag
bilad ng palay sa arawan.
11am-12pm:
pag papakain sa baboy.
12pm-1pm:
lunch
1pm-2pm:pag
linis ng bahay ng baboy.
2pm-4pm:
pag tulong kay tiyo sa pala isdaan.
5pm
onwards: pag kuwa ng binilad na palay.
Parang
binusalsalan naman ako ng kung anong malaking bagay sa bibig na parang gusto
kong maduwal sa dami ng gagawin? Parang lunch lang ang pahinga namin! At gusto
matawa at sinulat pa talaga nya.
“grabeh!!!!
Ang dami naman nyan!!” reklamo ko!
“may
reklamo ka?”
“hmmm
ano!” sigaw ko.
“oh?
Bakit? Kung may reklamo ka! Bumalik ka na ng manila!” bulyaw nya sabay talikod
sakin.
Matapos
ko mag hugas naligo na ako para mag handa sa matinding araw na haharapin ko.
Matapos nag bihis ako ng mga damit na mahahaba yung takip na takip ang buong
katawan. Nakalong sleeve shirt ako at jogging pants at syempre nag lotion ako
sa muka MAHIRAP NG PUMANGIT! Ahahaha!
“balot
na balot ka ha!” sabi ni louie.
“syempre!
Mahal magpaputi noh!”
“oh
tara na! para amaaga tayong matapos!”
Dumeretso
kame sa parang bodega ng bahay nila.
“oh!buhatin
mo na yang isang sako!” sabi sakin ni louie.
“baliw
ka ba?hindi ko kaya yan!” reklamo ko.
“ganto
lang yan oh! Ilagay mo sa likod mo!” pinakita nya sakin pano buhatin.
“wait!!
Grabeh ka naman bayag! Sige.. ikaw mag lagay sa likod ko.” Matapos binuhat nya
ang sako ng palay at nilagay sa likod ko. Parang luluwa ang BUWA ko noon nung
nailagay na ang sako sa likod ko! Feeling ko mag kakalasan ang mga buto ko!
Pero syempre! Kinaya ko! Feeling ko tuloy lalake na ako! ahahaha. Naka tatlong
sako din ako habang si louie naka lima.
Matapos,
nilatag namin ito sa kalsada at duon ito binilad.
“sigurado
ka bang dito talag ito binibilad? May dumadaan na mga jeep at motor!” sigaw ko
sa kanya sa di kalayuan.
“oo!
Ok lang yan!” sigaw din nya sakin. Kaya pinag patuloy ko naman ang pag kalat ng
palay sa kalsada ngunit sa isang kabila lamang nito upang may dadaan pa ang mga
tao at behikulo.
Grabeh!!
Taas ng tirik ng araw!!! Parang kahit balot na balot ako ay tumatagos sa damit
ako ang sinag ng araw! Sobrang init!!
“tapos
ka na ba jan??” sigaw ni louie sakin mula sa malayo.
“konti
nalang!!” sigaw ko na parang pagalit! Bwiset na ito!! Kung alam ko lang ganto
gagawin mo sakin dito hindi na ako sumama sayo!! Huhuhu..
Naunang
natapos si louie sa pag bilad kaya naunang syang nag pahinga sa may silong ng
puno limang sako ang binilad nya samantalang sakin at tatlo lamang pero nauna
pa sya sakin.
“hoy
bayagra!! Tulungan mo naman ako dito!!” sigaw ko sa kanya! Parang wala naman
syang narinig at nahiga lang.
“bwiset
talaga to!” bulong ko habang nag bibilad.
Ng
matapos ako at lumapit na ako sa kanya at umupo ng pabagsak!
“grabeh!!
Ang init!! Magiging lalake ako dito!” reklamo ko habang nakaupo at
nagpapahinga.
“oh
tara na! magpakain na tayo ng baboy..” sabay tayo nya at tinutungo at bahay ng
baboy.
“hoy!!
Hindi pa nga ako nag papahinga! Pwede saglit lang?!!”sigaw ko.
“hindi!!
Ang bagal mo kasi kumilos!!”
“hinayupak
ka!!!!” sigaw ko!
“syempre
ngayon ko lang to ginawa what do you expect me mas mauna ako sayo ha?!!”
“tumayo
kana jan! Tinigilan mo ako sa mga english mo!” sigaw nya mula sa malayo. Wala
na akong nagawa kundi lumapit ng padabog.
Nung
makalapit na ako, tinangal nya ang isang malaking lata(lata ata ng mantika?) sa
apoy. Matapos ay inilagay ito sa balde. Halo halo ang makikita mong pagkain sa
balde pero dominant ang kanin. Matapos ay hinaluan nya ito ng dalawang tabong
tubig at hogmas. Sanay na sanay sya sa gawain na iyon na-amazed naman ako sa
ginawa nya. Maya maya ay hinalo nya ito gamit lamang ang kamay nya na kinagulat
ko ng sobra! Hinahalo nya ito habnag parang dindudurog durog ang ibang parte na
mamalaki. Maya maya..
“oh
ikaw naman!”
“ha??
Ako?!anong gagawin ko?”
“haluin
mo ng kamay mo!”
“ha?sigurado
ka?”
“oo
nga!bilisan mo nag-iingay na yung mga baboy oh!” kaya wala na akong nagawa
kundi isalang ang kamay ko sa balde ng kanin baboy at haluin ito gamit ang
kamay ko. Pikit mata ko itong hinahalo.. habang tumatagal parang nasasanay na
ako kaya nagagawa ko ng idilat ang mata ko at ginagawa ang ginawa ni louie
kanina na dinudurog durog ang ibang parteng mamalaki. Matapos nag hugas kame ng
kamay at dinala na sa babuyan ang pagkain nila. Habang palapit palang kame
nag-iingay na ang mga baboy parang alam nilang papakainin na sila. Pag lapit
namin hindi ko naman nagustuhan ang amoy nito amoy pupu ang buong bahay ng
babuyan. May tatlong malalaking baboy meron sila at dalawang biik. Habang
nilalagay namin ang pagkain nila parang nagwawala naman ang mga baboy at
nag-uunahan sa pagkain.
“yan
si fatima! Pinaka nanay nila, maliit pa iyan nung huli kong nakita eh.”
“ah
ganun ba? Eh yung mga biik? Mga anak nya?”
“oo,
yung dalawang baboy mga pa-iyut ang tawag jan.” Parang matatawa naman ako sa
sinabi nyang iyon.
“ha?pa-iyut?ano
yun?”
“mga
amahin ba! Minsan dinadayo pa yan sa bayan tapos igagala ni tiyo iyan tapos
sisigaw ng “pa-iyot!pa-iyot kayo jan!!”.”
“hahahahaha!”
tawa naman ako ng tawa!
“syempre!
Pa-iyot iyon sa mga baboy lang hindi sa tao!”
“ahahaha!
Nakakatuwa kasing pakingan noh? Pano kaya kung tao talaga yung hinahandog
diba?siguro daming tatangkilik duon.” Tawa naman kame ng tawa.
Matapos
naming magpakain ng baboy, ng hapunan na din kame. Kameng dalawa lang ang nag
hapunan dahil si tiya at tiyo daw ay nasa pala isadaan na. nag luto na din si
tiya ng kakainin namin bago umalis. Matapos naming maghapunan nag pahinga naman
ako saglit. Nakaramdam na agad ako ng pagod.. marahil sa pag bubuhat ito ng
sako ng palay nabanat ata ang katawan ko sa pag bubuhat.
Saktong
1pm nag simula na kame muling mag trabaho. Tinungo namin ang bahay ng babuyan.
May host ng tubig malapit sa bahay ng babuyan kung san pwede mo gamitin pang
linis. Nung una si louie ang nag linis pinakita nya sakin pano mag linis.
Habang ako may hawak ng host at binubuhusan ang tubig ang winawalisan nyang
dumi ng baboy. Matapos binigay nya sakin ang walis tinting at ako ang nag
patuloy ng pag wawalis. Habang nag wawalis ako ang mga baboy naman ay
nangunglit sakin. Medyo hindi na ako nandidiri at nasasanay na sa ganung
sitwasyon kailangan kong panindigan ito dahil sumama ako sa kanya kaya dapat
sumunod ako sa lahat ng gusto nya. Anyways.. masaya din naman dahil kakaibang
experience ito.
Ramdam
ko pa rin ang matinding init, takatak ang pawis ko sa buong muka at katawan
samahan pa ng tubig na galing sa host na talagang nag papabasa sakin.
“pwet
lapit ka muna dito.” Lumapit naman ako agad. Nagulat naman ako ng bigla nyang
pinunasan ang muka ko gamit ang face towel na gamit nya, pinunasan nya buong
muka ko gamit iyon habang ako napapapikit nalang sa ginagawa nya. Tapos
pinatalikod nya ako at nilagay ang face towel sa likuran ko. Ang sweet ng
mokong may nalalaman palang ganto ito? Ahahaha.. feeling ko mag asawa kame sa
gantong sitwasyon.
“sige
na ituloy mo na yan..” kalmado nyang sabi, yung parang normal na sa kanyang
gawin yun sakin na ikinatuwa ko naman ng sobra.
“salamat
po bayag..” nginitian lang nya ako.
Matapos
naming mag linis ng bahay ng baboy, nag hukay sya sa medyo maputik na lupa
malapit sa babuyan..na ikinagulat ko naman.
“huy!anong
ginagawa mo jan?”
“humuhuli
ng pain.”
“pain
san?”
“pain
sa isda! Tuturuan kitang mamingwit!”
“wooooooow!!
Sige gusto ko yan!!” excited ko sagot.
Tinungo
na namin ang palaisdaan di kalayuan sa bahay nila louie. Nakita namain sila
tiyo at tiya duon. May kalakihan ang palaisadaan nila ang daming bahay isdaan
na tinatawag nila, kung saan nahahati ang mga isda sa iba’t ibang klase kada
kwadradong bahay tubig ng mga isda.
Hindi
na kame nag patumpik tumpik pa at nag umpisa nang mamingwit dahil nga excited
na akong mamingwit first ko kasi eh. Si louie ang nag lalagay ng pain na uod sa
kawil habang ako naman ang humahawak sa pamingwit. Hinagis ko na ang kawil na
may lamang uod sa may tubig lumutang ang parteng may goma ng pamingwit.
“pag
gumalaw yang gomang nakalutang na iyan hilain mo agad may napain kana.”
“ah
ganun ba?” inosente kong sagot. Hindi maalis ang mata ko sa goma na nakalutang.
Tutok na tutok ang mga mata ko. Habang si louie nahiga sa may damuhan at ako
naman naka tayo nag-aantay ng mapapain. 5 minutes!10minutes!15 minutes! Wala!!
Wala paring napapain at hangin lang ang nag papagalaw sa goma na nakalutang.
Kaya ginising ko si louie.
“bayag!!bayag!!
wala naman eh!!” reklamo ko.
“edi
hugutin mo! Tapos itapon mo ulit sa tubig.”
“dapat
kanina mo pa sinabi! Para hindi ako mukang tanga dito!”
“eh
hindi mo naman tinanong ha!” matapos hinugot ko na ang pamingwit. Pag hugot ko
wala na ang uod na apin namin.
“huy,
wala na yung uod! Lagyan mo ulit!” nilagyan naman nya agad ito. Tinapon ko
naman agad sa tubig. Nag-antay ko.. napa-upo nalang ako kasi nangangalay na ako
sa kakatayo. Ng mapansin kong gumagalaw na yung gomang nakalutang kaya nabigla
ako at napasigaw!
“bayag!!
Bayag!!!! Gumagalaw na!!!” sigaw ko.
“hilain
mo na!!” sigaw din nya. Na parang nalimpungatan sa pag sigaw ko. Nung hinugot
ko na, meron nga akong napain! Sobrang tuwa ko! Parang nanalo ako ng isang
milyon!! Pero napansin ko parang makakawala na yung isda sa kawil nito habang
nilalapit ko ang pamingwit.
“bayag!!
Hawakan mo dali!!!” hinawakan naman nya agad ang pamingwit. Ewan ko ba! May
demonyo atang bumulong sakin na tumalon sa tubig kasi makakawala na yung isda
sa kawil nito. At iyon nga!! TUMALON AKO !! at hinawakan ang isda ng dalawa
kong kamay.. buti nalang hindi malalim ang tubig at hangang baywang ko lang
pero ramdam ko lumubog ang mga paa sa putik. Nabasa din ng konti ang muka ko
gawa ng tumalsik sa muka ko ang konting tubig gawa ng pag talon ko.
“yehey!!!
Nakuwa ko sya!!!” pag sigaw ko! Tinignan ko naman si louie, hindi ko
maintindihan ang reaksyon nya na gulat na gulat na nanlaki ang mata na para
bang sasabog na at gusto humalakhak!
“ahahahahahahahaha!!!”
at iyon nga bumigay na sya sa pag tawa, gumulong gulong pa sa damuhan sa
sobrang pag halakhak!!
“ahahaha!!
Baliw ka pwet!! BALIW!!” tawa pa rin sya ng tawa hindi matigil. Ako naman
sinubukan ko ng umahon sa tubig. Medyo nahirapan akong umahon dahil lumubog nga
ang mga paa ko sa putik. Isa isa kong inangat ang paa ko habang hawak pa rin ng
dalawa kong kamay ang isda.
Ng
maka-ahon na ako nag hanap agad ako ng plastik at nilagyan agad ng tubig, doon
ko nilagay ang isda na anhuli ko. Tilapya sya! At sinuri ko ng mabuti hindi
pala bumaon ang kawil sa bunganga nya sumabit lamang siguro ito kaya kaya
nitong makawala sa pagkakabitag.
“oh!
Ano naman gagawin mo jan?” patawa tawa pa rin sya at nag papahid ng luha sa
mata sa sobrang kakatawa.
“aalagaan
ko.” Seryoso kong sabi, na nag bigay na naman ng hudyat sa kanya upang tumawa
ulit! Sa inis ko hinampas ko ng hinampas pero hindi sya natinag sa halip ay
naghahalakhak pa rin ang mokong!
“ano
bang problema mo? Syempre unang huli ko ito noh!alalagaan ko ito!” sabi ko ng
may inis!
“eh!
Kahit alagaan mo iyan hindi naman mabubuhay yan sayo noh!”
“eh
pano mo nasabi yan?”
“eh
sa tubig lawa lang yan mabubuhay! Isang araw lang ayn sayo lulutang na yan sa
tubig na nakatihaya!” nalungkot naman ako sa sinabi niyang iyon.
“ay
ganun ba? Edi tubig lawa naman gagamitin ko eh!”
“kahit
na.. di porket hayop iyan wala ng pakiramdam iyan, syempre tulad ng tao
kailangn din ng ibang kasama iyan at environment kung san sila komportable, iba
pa rin ang tunay na tahanan.” Seryoso nyang sabi. Parang natauhan naman ako sa
sinabi nyang iyon. Tama nga naman.
“ganun
ba?eh anong gagawin ko dito? Eh maliit pa sya hindi naman natin pwede kainin
ito kawawa naman sya.” Malungkot kong sabi.
“edi
pakawalan mo nalang!” sabi nya.
“edi
para naman akong tanga non! Pinag hirapan kong makuwa ito tapos papakwalan ko
lang din?”
“may
mga bagay talaga na pinag hirapan mong abutin o makuwa pero at the end you’ll
realized kailangan mo silang pakawalan kasi mas makakabuti sa kanila iyon para
mabuhay sila ng mapayapa.” Seryoso nyang sabi. Biglang nag-iba ang ihip ng
hangin. Napatingin ako ng malungkot sa isda sa loob ng plastic. “oo nga! Muka
syang hindi komportable at nagpupumilit makawala.” Tama nga sinabi ni louie.
May mga bagay na kailangan nating pakawalan para mapunta sila sa lugar na kung
san mabubuhay at sasaya sila kahit kapalit nito ang sakit na at dusa ng
pagpapalaya sa kanila. Parang pag-ibig pag mahal mo talaga ang isang tao you
have to sacrifice letting them go if alam mong mas makakabuti iyon sa kanila
kahit kamatayan ng puso mo gagawin mo iyon kasi mahal mo eh. I guess the true
sense of loving someone is by SACRIFICING .
“ang
drama mo naman! Kung san san ka na napunta eh isda lang naman tong pinag
uusapan natin!” pag divert ko ng usapan kunwari hindi ako apektado sa sinabi
nya.
“mamili
ka kainin natin yan o pakawaln mo?”
“sige
pakawalan nalang natin kawawa naman sya eh.”Malungkot kong sabi. Binuksan ko
ang plastik at binuhos ang tubig sa tubig lawa.
“babye
fish! Huhulihin kita ulit ha pag malaki ka na!” para akong bata noong oras na
iyon.
“baliw
ka talaga halika na nga! Punta tayo kila tiya tumulong tayo duon.” Inakbayan
nya ako at sabay naming tinungo sila tiya elsie.
Habang
nangingisda sila tiyo albert kasama mga kasamahan nito at naki-osyoso na din si
bayagra sa pag tulong ako naman nahiga sa bandang lilim ng puno at nag pahinga.
Hindi ko namalayan ay naka idlip na pala ako. ng bigla akong magising..
“huy
pwet! Gising!” pag gising sakin ni louie.
“oh?”
pakuskos kuskos pa ako ng mata ko.
“may
surprise ako sayo.” Nagulat naman ako sa sinabi nyang iyon. Tinignan ko mga
kamay nya wala naman syang dala.
“oh?ano
yun?” tumalikod sya at ayun nga, may mga bulaklak sa likod nya na nakaipit sa
short nya. Napangiti naman ako! unang bese ko kasing makatangap ng bulaklak sa
buong buhay ko. Hindi ko alam anong klaseng bulaklak iyon.
“oh!
Kunin mo na!” kaya kinuwa ko na iyon at bigla syang kumaripas ng takbo.
“para
san ba ito?” sigaw ko sa kanya.
“edi
para sayo! Basta!” sigaw nya at sumakay sa bangka patungo kila tiyo albert.
Natuwa namana ko sa ginawa nyang iyon! Ang sweet talaga ng gagong to! May
paganto ganto pa! Maganda ang mga bulaklak na binigay nya, violet na may halong
spoted white ang petals nakakabighaning tignan nakakaakit amuyin. At ayon nga
inilapit ko sa ilong ko sa bulaklak!
At
SHEEEEET!! NA MALAGKEEET!! Halos tangalin ko ilong ko sa SOBRANG SANG SANG NG
AMOY NG BULAKLAK!! Nahilo ako sa amoy talagang nag penetrate sa ilong ko
patungong utak ko!! Sa inis ko tinapon ko agad yung bulaklak!! Hinayupak talaga
tong bayagrang to!! Kaya pala kumaripas agad ng takbo dahil may maitim na
balak!! Kaya lumalpit ako agad sa tubig lawa.
“HOOOOOOOOOOOOOY!!
BAYAGRAAAAAAAAAAA!! HAYUUUUUUUUP KA TALAGA!!!!!!!!!! HUMANDA KA SAKIN PAG AHON
MO SA TUBIG!!! PAPAKAININ KO SAYO YUNG BULAKLAK!!!!” sigaw ko ng todo na may
galit! Tawanan lahat sila dahil alam pala nila ang balak ni louie pati si tiya
tawa ng tawa! Feeling ko tuloy pinagkaisahan ako. huhuhu
“ay
ganun ga? Ay! Hindi na ako baba dito na ako titira! Marami naman akong pwedeng
makain na isda dito at may maiinom na akong tubig!!!” sigaw nya din sakin na
lalong nag patawa sa lahat! Hindi ko na pinansin sa halip bumalik sa lilim ng
puno at natulog ulit.
“andeng..
andeng.. halika na.. balik na tayo ng bahay.” Pag gising sakin ni tiya elsie.
Pag tingin ko wala na sila tiyo albert sa laot nauna na siguro at hinanap ko si
louie wala na din. Sigurado ako nag tatago na iyon kaya si tiya elsie nalang ng
gumising sakin.
Pag
dating namin ng bahay.. wala din sila tiyo at louie duon. Sabi ni tiya nasa
bilaran daw sinako na ang mga binilad naming palay. Nahiya naman ako kasi kame
nag bilad noon kaya tinungo ko kung san kame nag bilad ng palay. Kakaumpisa
palang ata nila dahil konti palang ang nailalagay nila sa sako kaya tumulong
ako agad. Wala naman akong kibo kibo.. inis parin kasi ako sa ginawa ni louie.
Ng mapuno ko na ang sako ng palay sinubukan kong ilagay iyon sa likod ko at
buhatin pero hindi ko kaya. Ng biglang lumapit sakin si louie at kinuwa ang
sako at tipong ilalagay sa likod nya.
“wag
na! ako na! kaya ko yan..” sabi ko ng malumanay.
“hindi
ako na.. mag lagay ka nalang sa sako.” Sabay buhat sa sako ng palay.
Pinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko, ganun pa rin walang kibo. Hangang matapos
namin. Bigla akong nakaramdam ng sobrang pangangati sa buong katawan ko gawa
nung alikabok galing sa palay.
“pwet!
Dun tayo sa dalampasigan maligo para matangal yang pangangati mo.” Hindi naman
ako kumibo.
“tara?”
pangunglit nya. Pero hindi ako kumibo. Ng bigla nyang hawakan ang kamay ko at
hinala para mag lakad kame.
“sorry
na..” sabi nya habang naglalakd kame, ganun parin hawak nya kamay ko pero
nakatalikod sya habang naglalakad. Hindi naman ko nag sasalita. Ng bigla syang
huminto at humarap sakin.
“sige
kunin mo yung bulaklak kakainin ko para hindi ka na magalit.”
“tinapon
ko na.”
“tara
kumuwa ulit tayo para kainin ko sa harap mo wag lang magalit sakin.” Pagpapaamo
nya sakin.
“tara
kuwa tayo.” Nanlaki naman mata nya sa sinabi ko at nagulat.
“sigurado
ka?” parang nag mamakaawa ang muka nya na wag na kameng kumuwa.
“diba
sabi mo?” pag susungit ko.
“oh
sige.” Tutungo na sana kame para kumuwa pero pinigilan ko sya.
“saka
na nga yan! Tara deretso na tayo dagat sobra na akong nangangati!”
“tara!”
masigla nyang sabi.
Malapit
lang din ang dagat sa kanila halos katabi lang ng palaisdaan nila. Ng marating
namin ang dagat, tumalon agad ako sa tubig at nagtampisaw! Ang saya.. ngayon
nalang ulit ako naka ligo sa tubig dagat. Kumuwa ako ng buhangin galing sa
dagat at iyon ang pinanghilod sa nangangati kong katawan. At mabisa nga
natangal ang kati sa katawan ko. Ng mapagod umahon na ako at umupo sa tabing
dagat. Sumunod naman sakin si louie at umupo sa tabi ko, inaabot ng tubig dagat
ang mga paa namin.
“pwet..
masaya ba?”
“hmmm..
oo! Pero nakakapagod. Pero nakakatuwa kasi simple lang ang buhay dito malayong
malayo sa buhay manila. Dun magulo pero andun lahat ng kasiyahan, dito
tahimik,simple ang buhay, kahit walang pera mabubuhay ka, di tulad sa manila
pag wala kang pera BASURA KA..”
“balak
ko nga, pagkatapos ko mag-aral at pag may trabaho na ako at nakaipon dito
nalang kame mamamalagi nila mama eh, dito ko na rin sana gustong mag tayo ng
pamilya ko.” Seryoso nya sabi. Medyo nalungkot naman ako sa sinabi nyang
PAMILYA thing! Alam ko naman hindi ako pwede dun pag sinabi kasing mo pamilya
yung may anak, tatay at nanay, eh hindi ko naman kayang ibigay sa kanya iyon
kaya nalungkot ako. nahiga sya sa hita ko, hindi ko naman sya matigan gawa ng
ayaw ko makita nya ang lungkot sa muka ko sa sinabi nyang iyon.
“ikaw
pwet?anong balak mo pagkatapos ng pag-aaral mo?” nakatingin lang sya sakin.
“ahmm..
siguro uuwi na ako probinsya, eh yun lang naman dahilan ko bakit ako nasa
manila eh. Pag –aaral ko.”
“ahmm
pwet.. sana kahit tapos na tayo sa pag-aaral, magkikita pa rin tayo ha?” malungkot
nyang sabi.
“hmm
oo naman! Kung gusto mo bumisita ka samin, ako naman bibisita sa manila o dito
paminsan minsan.”
“pwede
rin.. pero basta! Kahit anong mangyari walang kalimutan!”
“ang
drama mo bayag!” sabay batok ko sa nuo nya.
“ahmm
pwet may tanong lang ako?”
“oh
ano yun?”
“gusto
mo ba si joner?” nagulat naman ako sa tanong nyang iyon.
“ha?
Bakit mo natanong yan?”
“ahmmm
wala lang! Curious lang ako? gusto mo nga?” pag-usisa nya.
“hmmm..
oo?”
“ah
bakit?”
“ah
bakit? Eh kasi unang una, MABAIT SYA!, MALAAAAAAAWAK ANG
PANGUNGUNAWA!,TALENTADO!!, ANG GALING KUMANTA!! GWAPO!MATALINO PA!!! MAY KAYA
SA BUHAY!!! Perpekto kung baga?” parang nabilaukan naman sya sa sinabi ko.
“eh
ako?”
“ikaw??
MASAMA UGALI!ANG TIKID NG UTAK MAHIRAP UMUNAWA! PANGASAR! TAMAD GUMISING!
WALANG TALENT!!”
“hala
grabeh naman!! May talent naman ako! magaling akong mag basketball!” reklamo
nya!
“ay
oo nga pala! Yun lang ata magandang katangian mo?”
“ganun
ba?” malungkot nyang sabi, parang naawa naman ako kasi todo alipusta ako sa
pagkatao nya kaya bumawi ako.
“pero
kaw naman yung love ko.” Pero hindi ako tumingin sa kanya at nakabaling ang
mata ko sa malayo para kunwari hindi ako sersyoso. Hinintay ko reaksyon nya
kaso wala! Bigal syang umupo.
“pwet
ano yun?” may tinuro sya sa bandang kaliwa na napalingon naman ako agad para
tinigan. Ng bigla kong naramdaman hinalikan nya ako sa labi! Hindi ko na
nagawang magulat sa bilis ng pangyayari at kumaripas ng takbo ang mokong!
Punyeta! Naisahan na naman ako!! pero syempre may dalang kiliti sakin iyon pero
hindi ako papatlo noh! Pwede naman syang mag paalam eh hindi yung nanakaw sya
ng halik pag bibigyan ko naman sya if hihingiin nya! Ahahaha! Kaya tumayo agad
ako para habulin sya.
“kahit
kelan ka talaga!!!”
“ahahahaha!”
tawa sya ng tawa! Talagang binilisan ko ang takbo ko, kaya nahabol ko sya at
naabot ko ang buhok nya at sinambutan ko sya ng todo.
“gagu
ka talaga ha!!” habang sinasambutan ko parin sya.
“aray!
Aray! Tama na! ahahaha sorry na!” habang patawa tawa pa rin sya.
“sorry
sorry ka jan sobra ka na eh!”
“oh
bawi ka nalang kiss mo din ako!”
“edi
lugi naman ako non kasi alam mo!!” tawa parin sya ng tawa! Ng makakalas sya sa
pagkasambunot ko sa kanya at natumba ako sa tubig dagat.. syempre hindi ako
papatalo kunwari napilayan ako sa pagkatumba ko.
“aray!
Shit talaga! Shit! Shit!” kunwari humahawak ako sa paa ko na napilay.
“hala!
Pwet? Ok ka lang? Anong nangyari sayo?” lumapit sya agad sakin at hinawakan ang
paa ko.
“ano
masakit ba?” tingin sya sakin, pero tinignan ko lang sya ng demonyong tingin at
ngiti. Napick up naman agad nya na nag kunwari lang ako at tipong tatayo na
pero naunahan ko sya ng pag sakal gamit ang braso ko sa leeg nya at tinumba sya
sa tubig at pumatong sa likod nya.
“kala
mo ha!! Ahahahaha!!!” tawa ako ng tawa dahil na bitag ko sya sa balak ko.
“ano
uulitin mo pa yon ha?” naka sambunot ang kamay ko sa likod ng ulo nya at
nilulublob ang muka nya sa tubig dagat.
“ahahahaha!
Hindi!” niloblob ko ulit muka nya sa tubig tapos iaahon ko pagkatapos ng 3
seconds.
“anong
hindi??!!”
“hindi
na!!” niloblob ko ulit.
“anong
hindi na nga!?” niloblob ko ng mas matagal.. na eenjoy ko ang ginagawa ko hindi
ko na pansin kung gano ko katagal naluloblob ang muka nya sa tubig. Ng mapansin
ko hindi na sya pumipiglas at wala hindi na nag sasalita.
“hoy
bayag?” wala pa rin syang reaksyon! Nalintikan na nalunod na ata! Kaya hinila
ko agad sya sa tabing dagat.
“hoy
bayag? Wag mo nga akong biruin ng ganyan?!!” inuuyog ko sya noong oras na iyon
kaso walang reaksyon galing sa kanya.
“hoy
bayag kasi??!!” naiiyak na ako ng mga oras na iyon! Hindi alam ang gagawin!
Natataranta! Natatakot!! Hindi ko mawari! Kaya sinubukan ko syang iresuscitate
gamit dalawa kong kamay at ipinatoong sa dibdib nya at sinimulang ipump. Pero
wala talagang syang reaksyon!! Gusto ko sanang humingi ng tulong kaso walang
ibang taong andun at medyo may kalayuan pa ang bahay bahay duon. Sinubukan ko
ulit ipump ang dibdib nya matapos ibinuka ko labi nya at idinampi ang labi ko
duon at bumuga ng hangin at humigop, inulit ko ulit iyon ng maramdaman kong may
pumatong na kamay sa likod ng ulo ko at idiniin ang muka ko sa muka ni louie at
naramdaman kong gumalaw ang labi ni louie at ipinasok ang dila nya sa loob ng
bibig ko. Nagulat ako at bigla akong kumalas. Ng makita ko nakangisi ang
hayup!!
“PUNYETA
KA TALAGAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!” sabay tayo nya at karipas ulit ng takbo.
ITUTULOY...
[18]
“PUNYETA
KA TALAGAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!” sigaw ko sa sobrang inis dahil naisahan na
naman ako ni louie. Kumaripas ng takbo si louie palayo sakin papuntang bahay.
Tayo naman ako agad para habulin sya. Tawa siya ng tawa habang tumatakbo
samantalang ako pinagmumura ko siya habang hinahabol.
Una
syang nakarating ng bahay, gulat naman sila tiya at tiyo nung makita kameng
naghahabulan at hingal na hingal sa pagtakbo.
“ha!ha!ha!”
hingal na hingal ako.
“halika
ka dito! Tutuluyan na talaga kita!!” pag sindak ko sa kanya.
“ahahahaha!
Kung kaya mo!!” sabay akyat nya sa taas ng hagdan.
“ano
ba iyan aweng? Bakit nag hahabulan kayo ha??!!” laking taka ni tiya elsie.
“eh
kasi po tiya!!” sabay tingin ko kay louie.
“kasi
ano ha?? Sige ano!!” parang binabantaan nya ako kung sasabihin ko ba o hindi
syempre nakakahiyang sabihin na kaya kame nag hahabulan kasi ninakawan nya ako
ng halik!
“ano
kasi!” tinignan ko sya ulit sa hagdanan at inaasar ako na panguso nguso parang
pinapaalala nya sakin yung pag nakaw nya sakin ng halik! Nakakainis talaga
hindi ko masabi!!
“ano?”
pag-uusisa ni tiya.
“tignan
mo tiya oh! Inaasar pa ako oh!! Nakakainis!!” pag turo ko kay louie sa
hagdanan.
“tama
na yan aweng! Bisita mo to bakit ka ganyan?!” medyo inis na si tiya elsie kay
louie na nagawang nitong namahimik na parang napahiya sa sinabi ni tiya.
Tinignan ko naman sya na parang pangisi-ngisi at may demonyong tingin na parang
nangangasar.
“bumaba
kana dito at mag banlaw ka na ng katawan matapos mag hapunan na kayo ni
andeng.” Sabay namang baba nito ni aweng na parang maamong tuta. Samantalang
ako ay palihim na nakangisi at tipong nangangasar sa tingin. Ng pumasok na sya
ng CR bago isara bumanat pa ang gagu ng isang belat sabay sara ng pinto, para
talaga kameng mga bata.
Matapos
nyang maligo ako ang sumunod, walang pansinan.. matapos kong maligo ay deretso
na ako sa taas upang mag bihis. Pag dating ko doon bihis na sya at nakahiga sa
gilid. TAMPO TAMPUHAN!!! Sya pa may ganang umarte ha! Ng matapos na akong mag
bihis nakaramdam naman ako agad ng gutom sa dami ba naman ng ginawa namin mag
hapon. Nung bababa na ako para kumain bigla kong naisip na tapos na palang mag
hapunan sila tiya at tiyo, ayoko namang kumin mag-isa at syempre si bayag gusto
ko kasama. Wala akong choice kundi yayain syang kumain.
“hoy
bayag! Tara na kumain na daw sa baba!” medyo pagalit kong sinabi iyon. Aba!
Hindi sumasagot kunwari tulog!
“hoy
ano ba?! Sipain kita jan!” alam ko naman kasing gising pa sya.
“sige..
hindi pa ako nagugutom.” Sabi nya. Napabuntong hininga nalang ako, ito na
naman! Suyuan PORTION na naman kame! Umupo ako sa kama at tumabi sa kanya.
“tara
na..” sabi ko ng malumanay.
“sige
na mauna kana baka hindi ka ganahan kumain pag ako kasabay mo.” Sabi nya na may
halong lungkot. Pero alam ko nag-iinarte lang to gutso lang tara nito na suyuin
ko sya!! KAKAINIS!!!!
“hays!!!”
lumapit ako sa kanya.
“sige
na tara na.. nagugutom na ako oh! Alam ko gutom ka na rin.” Nilapit ko ang muka
ko sa katawan nyang nakatagilid para silipin sya.
“sige
na ok lang ako hindi pa talaga ko gutom.” Hinalikan ko sya sa pisngi ng
marahan. Bigla naman siyang napalingon sakin na may lungkot sa muka.
“oh
yan nakaganti na ako..” sabi ko ng malumanay.
“kulang
pa.. dalawa yung nakaw na halik ko sayo.” Nakangiti nyang sabi. Aba!! Ginanahan
ang kumag! NAG-ENJOY!!
“ay
ganun ba dalawa?? Diba dito yung pangalawa?” matpos ay dinampi ko ang labi ko
sa labi nya. Sunod kong naramdaman ay nakapatong na ang isa nyang kamay sa
likod ng ulo ko at diniin ang muka ko sa muka nya. Nag halikan kame. Swabeng
halikan lang yung tipong halik panglambing. Pero ang sarap, mas gutso ko yung
gantong halik lang kesa yung nag-aalalab na tipong lamunin na ang labi ng bawat
isa.
“oh?
Ok na?”
“oo!!”
nakangisi nayng sabi.
“so
pwede na tayong kumain nyan?”
“sige
pero busog na ako eh!”
“san
ka ba nabusog?” pero alam ko naman talaga ang sagot.
“sa
halik mo..” malumanay nyang sabi na pigil ang tawa.
“baliw!!
Tara na!” sabay hila ko sa kanya patayo para tumayo na sya.
Sabay
kameng nag hapunan dalawa, sya ang nag prisintang mag handa ng hapunan namin
samantalang ako naka-upo lang at nag hihintay, pati kanin at ulam ko sya na din
nag lagay sa plato ko.
“wow!
Ha! Gusto mo subuan mo na din ako?”
“maya
nalang pag tulog na tayo.” Pilyo nyang sagot.
“gagu!!
May makarinig sayo!! Ang baboy mo talaga nasa harap tayo ng hapag kainan!” pag
saway ko sa kanya.
“oh
bakit? Ano bang sinasabi mo ha? Mag mimid night snacks tayo! Diba hindi ka
nakakatulog pag walang mid night snacks?”
“Bakit
may chichirya ba dito ha? Ano i-mimid night snacks ko tuyo ha?!”
“edi
ako nalang.” Sabay tawa nya ng malakas!
Matapos
kumain, sabay naming hinugasan ang pinag kainan namin. Ako taga sabon
samantalang sya taga banlaw. Matapos namin mag hugas, nag paalam si louie sakin
na lalabas lang daw sya at pupuntahan ang tropa nya.
“pwet,
labas lang ako saglit puntahan ko sila kenet.”
“ah
sige? Pero bat gantong oras na? mag aalas 10 na oh! At saka wag ka mag paalam
sakin kila tiya els ka paalam.”
“nag
paalam na ako, saglit lang naman ako.” medyo naiinis lang ako kasi sa pag
kakaalam kong may kalayuan yung bahay ng mga tropa nya mula sa bahay kahit na
may bisekleta nakakatakot parin kasi madilim sa labas walang mga street lights.
“mag-iinuman
na naman ba kayo?”
“hindi
ah!” pag tangi nya sabay sakay na agad sa bisekleta.
“ingat
ka! Hihintayin kita ha! Hindi ako matutulog hanga’t wala ka pa!!” sigaw ko
habang nakasakay sya sa biseklata, tinaas lang nya ang isa nyang kamay para
ipaalam sakin na narinig nya sinabi ko.
Tingungo
ko na ang kwarto upang duon nalang hintayin si louie, inayos ko na din ang
hihigaan namin para pag dating nya deretso tulog nalang kame. Kinuwa ko ang
cellphone nya at nag soundtrip, nag laro ng games tapos binusisi ko ang ilang
messages sa inbox at outbox may mga ilang messages ako dun na naka save pa
kahit ilang buwan na nakalipas yung messages na walang kwenta hindi ko alam
kung tamad lang ba talaga sya mag erase ng messages o talagang hindi nya
binura? Nag daan na ang ilang minuto wala parin sya, 10 minutes before 11pm
wala parin sya medyo nag-aalala na ako nasa isip ko baka uminom na naman sila!
Nasabi ko tuloy sa isip ko pag uminom to BAYAG lang nya walang latay sakin
dahil ang sabi nya sakin ay hindi sila iinom, ng Hindi ko namalayan naka idlip
na pala ako.
Ng
bigla akong magising sa pagbukas ng pinto ng kwarto. Si bayag! Nakauwi na.
“bat
ngayon ka lang?” may biibit syang isang supot ng plastic hindi ko alam kung
ano.
“anong
oras na oh? 11:15pm na!” bulyaw ko pero mahina alng ang boses baka kasi marinig
kame sa kabilang kwarto.
“sorry..
ito oh binili kita.” Inabot nya sakin ang supot at tumabi ng upo sakin. Ng
binuksan ko laking gulat ko MGA CHICHIRYA ANG IBA AY BISKWIT!! Waaaaaaaah!! Sa
tuwa ko niyakap ko sya sa leeg.
“wooooow!!
Salamat!!!!” sobrang tuwa ko! Naka sanayan ko kasi talagang mag mid night
snacks eh! Minsan magigisng ako ng mga alas 2 ng madaling araw pag naka ramdam
ako ng gutom at mag hahanap ng makakain. Alam na alam nya ano ang gusto ko at
pangangailangan ko sa buhay.
“ito
ba pinunta mo sa labas ha?” tanong ko sa kanya.
“ahmmm
hehehe.” Sabay kamot nya sa ulo nya.
“san
ka nakabili nito? Diba malayo pa mga tindahan dito?” laking pag tataka ko.
“ahmm
yung totoo sa bayan pa ako bumili nyan.. dun nalang kasi yung may bukas na mga
tindahan pag gantong oras na.” na touch naman ako sa sinabi nya alam ko kasing
may kalayuan ang bayan mula samin.
“kala
ko ba kay kenet ang punta mo?”
“ah
oo! Dumaan muna ako sa kanila upang mag pasama sa bayan, medyo nainis nga sakin
kasi eh kasi dise-oras na ng gabi nang-iistorbo daw ako.”
“ganun
ba? Eh anong sabi mo?”
“sabi
ko lang yung bisitia ko kasing DALAGA nag lilihi ata kailangan may makain bago
matulog kundi baka ako kainin..”
“gagu
ka talaga!! Ahahahaha!” tawanan naman kameng dalawa.
Ang
saya ang gabing iyon! Pakiramdam ko tuloy mag-asawa na kame at talagang nag
lilihi ako at obligado syang bilhin ang pangangailan ng pag dadalang tao ko!
Ahahaha!! Hays.. ayaw ko na tuloy umuwi sa manila parang kuntento na ako dito
sa probinsya nila louie at dito nalang manirahan. Pero symepre may kailangan
akong tapusin sa manila hindi lang para sa sarili ko kundi responsibilidad ko
sa pamilya ko.
“kamusta
na kaya sa manila noh?” tanong ni louie sakin habang kumakain kame ng binili
nya.
“ewan
ko lang, haays.. sana wag malaman ni mama na lumayas ako sigurado ako sobrang
nag-aalala na iyon.”
“eh
papa mo hindi mo ba inaalala?”
“nakoo!!
Hayaan mo sya dapat matuto sya noh!”
“gusto
mo bang pumunta tayo bukas ng bayan? Duon may signal ang cellphone pwede mong
kontakin mama mo at ipaalam na ok ka lang.”
“oh
talaga? Sige!! Bukas ng umaga ha? Punta tayo duon!”na excite naman ako sa nalaman
ko.
Bigla
naman akong nakaramdam ng antok, sa dami ba naman ng ginawa namin ng araw na
iyon bigla kong naalala na banat na banat ang katawan ko sa trabaho sa araw na
iyon.
“tulog
na tayo bayag? Inaantok na ako eh, sakit pa ng katawan ko.” Pag yaya ko sa
kanya.
“ganun
ba? Eh hindi mo pa nga ubos tong binili ko eh.”
“eh
inaantok na talaga ako eh! Para bukas nalang iyan.”
“oh
sige?..” tinabi na nya ang ibang natirang binili nya, ako naman humiga na.
“sakit
ng likod ko! ito kasi pinabuhat ako ng isnag sako ng palay hirap tuloy matulog
nito.” Reklamo ko.
“san
ba ang sakit?” sumunod ay pinisil pisil nya ang likod ko ng dalawa nyang kamay.
“oh
yan! Shit sakit!!” pag daing ko habang dinidiin nya ang kamay nya sa parteng
masakit sa likod ko.
“dito
ba?”
“oo
jan! Sige diin mo pa!” hindi ko naman maiwasan mapaungol sa hatid nitong sakit
at sarap na pag hilot sakin.
“shit!!
Aaahh.. ahhmm..” daing ko.
“sshhh!!
Tang ina wag kang umungol.. nalilibugan ako..” nilapit nya ang bibig nya sa
tenga ko at ramdam ko ang init na binubuga ng hininga nya. Nag tayuan naman ang
mga balahibo ko sa narinig kong iyon, tila nanginig mga kalamnan ko sa sinabi
nyang iyon. Pero mas diniin pa nya ang pag hilot sa likod ko na nagawa nitong
mas magpa-ungol sakin.
“ahhh!!
Uuhhh..” ungol ko na papigil. Napa-ungol ako ulit, pero gawa na ito ng pag dila
nya sa tenga ko.
“pwet
hindi ko na talaga kaya..” ramdam ko ang panginginig ng kalamnan nya at init ng
hininga nya mula sa tenga ko. Hindi ko na nagawang tumangi pa dahil may sarap
ding idinudulot nito sakin.
Lumakbay
ang halik nya patungong pisngi ko hangang sa marating nito ang aking labi, nag
lapat ang aming mga labi at nag laban, gigil na gigil sya sa bawat galaw ng
labi nya halos lunukin na nya ang dila ko sa pag sipsip nito. Nakapatong sya
sakin nung oras na iyon, ramdam ko na ang matigas nyang alaga na tumatama sa
banda kong tiyan. Inabot nya ang kamay ko at ipinasok sa nag huhumindig nyang
pagkalalaki. At sa unang pagkakataon sa wakas! Sinuko ko na rin ang aking HOLY
HOLE!! Kay louie..
Natulog
kame ng mahimbing ng gabing iyon, yakap na yakap ako sa kanya habang underwear
lamang ang suot nya at ako naman ay nakashort lang. Ito na ata ang pinaka
masarap na oras ng buhay ko! Pakiramdam ko ay mag-asawa na talaga kame parang
ayaw ko na nga atang matulog gusto kong maramdaman ang bawat sandali na meron
kame. Pinag mamasdam ko lang ang buo nyang katauhan habang nakasaplot lamang
sya. Paminsan minsan hinahalikan ko sya habang tulog tapos yayakapin. Ang sarap
talaga ng ganto.
As
usual nauna na naman akong magising, around 7am at maliwanag na ang kapaligaran
sa labas. Sinilip ko ang labas, ang ganda ng tanawin, ang kabundukan,
halamanan, palaisdaan ang buong likas yaman maari mong matanaw sa bintang iyon
ang sarap gumising pag ganto ang sasalubong sa iyong tanawin sabayan pa ng
awitan ng mga ibon na sumasabay sa malamig na ihip ng hangin.
Nilingon
ko si louie tulog na tulog mukang sarap na sarap sa nangyari noong huling gabi
at AS USUAL nakanganga na naman! Dahil excited akong pumunta ng bayan kaya
ginising ko na agad si bayag.
“bayag!
Gising na.. umaga na punta na tayo bayan.” Inuuyog uyog ko sya non.
“hmmm?”
yun lang maririnig mo sa kanya.
“kasi!
Dapat 8am andun na tayo gising na!”
“maaga
pa!!”
“ayaw
mo?”
“ito
na nga!” sabay upo nya pero nakapikit parin, takot lang nya pag di sya bumangon
agad baka pag tripan ko na naman muka nya! Ahahaha.
Matapos
naming mag-almusal nag handa na kameng pumunta ng bayan para macontact ko si
mama at ipaalam sa kanya na nasa mabuti akong kalagayan. Habang hinihintay ko
si louie bumaba may napansin akong isang bagay sa sala nila na nakatakip ng
isang malaking tela, ewan ko kung ano ang nag udyok sakin para silipin ang loob
nito. Marahan kong inalis ng bahagya ang telang nakatakip duon. Hindi ako masyadong
nakuntento sa nakita ko dahil hindi ko mawari kung ano talaga iyon kaya dahan
dahan kong inalis ang takip na tela at bumungad sakin ang isang lumang piano.
Napahanga
naman ako sa nakita ko, unang beses kong makakita ng isang tunay na piano at antique
pa! Gusto gusto kong matuto ng piano dahil kung titignan kakaiba ka pag
marunong ka mag piano parang napaka talented mo at sosyalin, kaso hindi ako nag
kakaroon ng pag kakataon na matuto kahit na may piano kame sa banda.
“pamana
ni lolo kay papa iyan.” Hindi ko napansin si louie nasa likod ko na pala.
“ah
ganun ba? Ang galing naman! Ilang taon na kaya ito?” tanong ko.
“siguro?
Nasa mga 100 years old na din ata iyan kasi pamana lang din ng tatay ni lolo sa
kanya iyan.”
“wow!!
Grabeh!! Super antique na! alam mo gusto gusto kong matuto tumugtog ng piano.”
Sabay upo ni louie sa harap ng piano.
“gusto
mo turuan kita?” seryoso nyang sabi.
“weh?
Tumigil ka nga! Wag kang mag ambisyon! Wala kang talent sa music!” wala naman
talagang talent si louie sa music alam na alam ko iyon. Nagulat nalang ako sa
sumunod na nangyari. Tumugtog ang piano at nanlaki ang mata ko sa narinig ko!!
Dahil pamilyar na pamilyar sakin ang tugtog na iyon.
“kantahin
mo, alam mo ito.” Habang tinutugtog nya ang piano.
At
sumunod na nangyari ay sinabayan ko ng kanta ang pag tugtog ni louie sa piano
ng EXCHANGE OF HEARTS
Exchange
Of Hearts - David Slater Mp3
Mp3-Codes.com
EXCHANGE
OF HEARTS
One-sided
love broke the see-saw down
I
got to get rough when I hear the grudge
And
you went your way and I went wild
And
girl, you'd understand if your heart was mine
If
we had an exchange of hearts
Then
you'd know why I fell apart
You'd
feel the pain when the mem'ries start
If
we had an exchange of hearts
I'd
never wished a lonely heart on you
It's
not your fault, I chose to play the fool
One
day may come when you'll be in my shoes
Then
your heart will break and you'll feel just like I do
If
we had an exchange of hearts
Then
you'd know why I fell apart
You'd
feel the pain when the mem'ries start
If
we had an exchange of hearts
When
time turns the tables and soon I'll be able
To
find a new romance
And
then you'll remember my love warm and tender
Too
late for a second chance
(Instrumental)
If
we had an exchange of hearts
Then
you'd know why I fell apart
You'd
feel the pain when the mem'ries start
If
we had an exchange of hearts
If
we had an exchange of hearts
“waaaaaaaah!!
Ang galing mo naman!!! Turuan mo ako!! hindi mo naman sinabi na may alam ka sa
pag tugtog ng piano?” sobrang natuwa ako, ang galing kasi habang siya ang nag
piapiano ako naman yung kumakanta super perfect combination of music kameng
dalawa.
“hehehe..
si papa lang nag turo sakin mag piano, actually ito yung una nyang tinuro nya
sakin kasi team song daw nila ni mama ito, kaya nung unang kong narinig kang
kinanta ito sa restobar nila joner natuwa ako.”
“ah
ganun ba? Ang galing naman! Turuan mo naman ako please..” pagmamakaawa ko.
“oh
sige dito ka sa tabi ko”
Tinuruan
nya ako mag piano, tinuro muna nya sakin ang basics para hindi ako mahirapan
like familiarizing of the notes. Medyo mahirap kasi ang dami.. pero dahil
determinado ako at mahilig sa music medyo nakukuwa ko na at konting panahon
nalang ay matututo na ako at gusto ko ang una kong matutunang tugtugin ay EXCHANGE
OF HEARTS.
Mag
aalas 10 na ng mapansin kong masyado na kameng nag enjoy sa piano at
nakalimutan na namin ang plano sa araw na iyon. Ang pumunta ng bayan.
“hala
bayag! Pupunta pa pala tayo ng bayan!” pag papaalala ko sa kanya.
“ay!
Oo nga pala! Oh sige mamaya na natin ituloy ito at lumakad na tayo.”
Dali
dali naman kameng umalis gamit ang bisekleta, naka-angkas ako sa likod ng bike
samantalang siya ang nag mamaneho, paminsan minsan nagpapalitan kame ng pwesto
pag napapagod na syang mag pedal. Ang layo pala talaga ng bayan, naisip ko
tuloy ganto pala kahaba ang sinulong nya noong huling gabi makabili lang ng mid
night snacks ko sa susunod hindi ko na sya papayagan na gawin yun ulit dahil
alam kong malayo at delikado.
Ng
marating namin ang bayan, ayun nga at may signal na nga sunod sunod na pumasok
ang mga mensahe, umabot ng mahigit 30 messages! Ang ilan mga GM lang pero
karamihan text mula kay kim na gf ni louie.
“oh
mga text ni kim.” Inabot ko sa kanya ang phone.
“sige
hayaan mo lang yan jan gamitin mo na at tawagan mo na mama mo.” Sinunod ko
naman ang sinabi nya. Ilang ring lang ay may sumagod agad sa tawag ko kay mama.
“hello
ma?”
“hello?
Anak? Andeng?”
“ahmm
oo ma ako ito..”
“anak
naman!! Papatayin mo kame sa kaba dito! Asan ka na ba anak? Bakit ka lumayas?”
nag cracrack ang boses ni mama alam kong umiiyak sya nung oras na iyon.
“ma
wag na kayong mag alala ok na ok ako, andito ako sa probinsya nila ninang
kasama si louie. Umalis ako kasi hindi ko na maatim ang ginagawa ni papa nag
dala na naman sya ng babae sa bahay eh.”
“anak
naman! Dapat sinabihan mo kame! Alam mo bang mula nung nalaman kong lumayas ka
hirap na hirap ako sa pag tulog ko.”
“sorry
talaga ma, gusto ko lang talagang bigyan ng leksyon si papa eh. Pero babalik
din naman ako.”
“bumalik
kana anak please nag mamakaawa ako alam mo bang hindi na mapakali ang papa mo
parang gusto ng bumalik sa pilipinas para ipahanap ka lang at pinaalis na daw
ang babae nya sa bahay.”
“ganun
ba ma?sige ma abisuhan ko nalang po kayo pag uuwi na ako, ang hirap po kasi ng
signal dito eh kailangan pumunta pa ako ng bayan. Wag na kayo mag alala sakin
ma ok na ok ako dito ligtas ako. please wag mo sabihin kay papa na alam mo na
kung na saan ako ha?”
“oh
sige anak basta babalitan mo ako ha? Mag-ingat ka jan anak ha?”
“sige
po ma, kayo din jan.. i love you..”
“i
love you too anak.”
Sabay
baba ko na phone. Nalungkot naman ako sa nalaman ko dahil sobrang nag-alala
pala sila sakin nakaramdam tuloy ako ng matinding guilt. Naiyak ako feeling ko
ang sama sama kong anak para gawin ko iyon sa magulang ko.
“tama
na.. daming tao oh! Kakahiya.” Sabay akbay sakin ni louie.
“ang
sama sama kong anak!”
“ano
ka ba wag mong sabihin yan mabuti kang tao!” iyak parin ako ng iyak.
“ano
gusto mo na bang umuwi?” tannong nya. Tinignan ko lang sya sa mata hindi ko
kasi alam anong isasagot ko.
“hindi
ko alam eh.”
“tara
uwi na tayo?”
Umuwi
na din kameng agad matapos gawin ang pakay namin sa bayan. Habang naka-angkas
ako sa likod ng bike malayo ang isip ko, nalilito ako kung uuwi na ba, dalawang
araw palang ako dito sayang naman kung uuwi ako agad at saka nag-eenjoy pa ako
dito. Anyway alam na ni mama kung nasan ako siguro dapat mas habaan ko pa ng
konti ang stay ko dito para mas lalong madala si papa at matuto. Kaya iyon
napag desisyonan kong magstay pa ng ilang araw.
Ng
maka-uwi na kame, sinabi ko agad kay louie ang plano ko.
“ahmm
bayag, dito muna ako.. gusto ko munang mag palamig at i-enjoy ang stay ko
dito.” Kitang kita ko naman sa muka ni louie ang matinding saya sa narinig nya.
Hindi na sya nga salita at inakbayan ako papasok ng bahay.
Balik
trabaho kame, ganun parin ang routine. Bilad ng palay, pakain sa baboy at
pagpapaligo nito at tulong kila tiyo albert sa pangingisda. Maaga natapos ang
mga gawain namin gawa ng kailangan daw idala agad ang mga palay sa bayan para
ipakiskis ito para gawing bigas. Kaya maaga natapos ang gawain sa palaisdaan.
Standby tuloy kame ni louie. Ng biglang may naisip ang kumag.
“pwet!
Gawa tayo ng bahay natin para kung walang gagawin may pag tatambyan tayo?”
“ha
ano? Baliw! Nursing student tayo! Hindi engineer !!”
“seryoso
nga!”
“hala
sya! Ano? Wala kang ng magawa buhay mo? Imagine mo gagawa tayo ng bahay? Ano
naman alam natin sa pag gawa ng bahay ha??” pag susungit ko.
“ako
may alam! Yung ordinaryo lang naman kasi. Baka naman kasi iniisip mo yung tunay
na bahay talaga, parang kubo lang.” Seryoso nyang sabi.
“ayaw
ko! Dami mong alam!” pag tangi ko.
“tara
na! kesa wala tayong ginagawa!” hinawakan niya dalawa kong kamay at hinila para
tumayo ako wala naman akong nagawa kundi sumunod nalang.
Umakyat
sya ng mga puno ng niyog at pumutol ng maraming sanga ng tuyong dahon ng punong
niyog ako naman taga salo nito sa baba. Matapos nag putol sya ng maraming
kawayan at pinaghahati ito para gawing kahoy. Ng makuwa na namin lahat ng
kailangan sa pag gawa ng bahay bahayan sinumulan na namin ipagtagpi tagpi ito.
Sya ang kumikilos samantalang ako ay assistant lamang nya sa bawat gagawin nya
parang taga abot, taga hawak, taga punas ng pawis nya! Puro TAGA! Ahahaha! Wala
naman kasi akong alam sa mga panglalaking gawain eh! Babai!! Kasi ako!
ahahaha.. anyways.. framework palang ang natapos namin nung araw na iyon wala
pang bubong at dingding ang bahay kubo pero makikita mo na dito ang kakalabasan
ng bahay.
“ilang
araw kaya natin matatapos yan?” tanong ko.
“tatlong
araw pa tapos na natin iyan.”
“natin?
Ikaw lang! Assistant lang ako, ahahaha!” tawa ko.
“sabagay,
pero hindi ko naman magagawa yan kung wala ka.”
“weh
di nga? Tara na nga! At nag didilim na balik na tayo bahay.”
Nag
daan na naman ang panibagong araw, nakakapagod pero syempre masaya lalo na’t si
louie ang kamasa ko. Nag daan pa ang ilang araw bago kame sumabak sa trabaho ay
may piano lesson muna kame ni louie for 1 hour matapos ay sabak na sa trabho at
pagkatapos ng mga trabho ay tinatapos namin ang bahay bahayan namin ni louie.
Tulad ng estimation ni louie nag daan ang tatlong araw ay natapos na nga namin
ang bahay kubo at ang sarap tignan ito sa labas dahil sa wakas natapos na anmin
ang pinag hirapan namin LALO NA NYA ang bahay kubo na mag sisilbing bahay namin
ni louie. Ang saya saya!! Kulang nalang anak para pamilya na kame! Haaays..
kaso hindi ko kayang ibigay iyon sa kanya.
“wooooow!!
Sa wakas tapos na din!!”
“haaay
salamat!! Natapos din! Meron na tayong lugar kung san pwedeng tumambay na tayo
lang dalawa.”
“tara
pasok tayo!” sabay kameng pumasok, walang kalaman laman ang loob at isang
bintana lamang ang nag bibigay liwanag sa loob ng bahay kubo.
“kulang
nalang gamit noh? Kahit upuan lang pwede na..”sabi ko.
“oo
nga noh? Sige sa susunod pag nakasahod na ako bibili na tayo ng gamit natin.”
Sersyoso nyang sabi.
“ha?
Ano ka jan? Sahod?”
“wala
joke lang!” tawanan kameng dalawa.
Sobrang
saya ng nagaing stay ko sa probinsya nila louie ang dami kong naranasan na
hindi ko pwedeng mahanap sa ibang lugar. Dami ko ding natutunan lalo na ang
mabuhay ng simple mas masaya pala ang ganitong klaseng buhay kesa sa manila na
andun nga lahat ng kailangan mo kaso magulo. Madalas kame sa bahay kubo na ginawa
namin ni louie. Halos gabi gabi din naming piang sasaluhan ang laman ng bawat
isa na parang laging FIRST TIME ang lahat samin. Hindi ko maintindihan kung ano
ba talaga meron samin ni louie. Ayaw ko ding komprontahin si louie about sa
trato namin sa isa’t isa baka hindi ko magustuha ang sabihin nya at masira pa
lahat ng pinag hirapan ko at saya na naranasan sa stay ko sa probinsya nila.
Masaya na ako na kahit wala kameng commitment sa isa’t isa ramdam ko naman ang
pag aasikaso nya sakin at trato nya sakin higit pa sa isang kasintahan. Yun nga
lang wala kameng karapatang mag selos kung may kasintahan ang bawat isa o
karapatang magalit kasi may kasamang iba ang isa’t isa yung bang more than
bestfriends but not lovers? Tawag daw nila duon PSEUDO RELATIONSHIP. Magulo
pero at the same time masaya. Nasa safiest position ka pero at the same time
nasa painful position ka din.
Dumating
na ang araw na kailangan ko ng umuwi ng ng manila, sabi nga nila some good
things must come to an end, at ito na nga iyon kailangan ko ng bumalik ng
manila at harapin ang naiwang responsibilidad ko duon. Hindi hindi ko
malilimutan ang naging karanasan ko sa lugar na iyon. Masasabi kong it is one
of the best things i have experienced in my life. Nag paalam na ako kila tiya
at tiyo nung oras na iyon, medyo maluwa luwa pa nga si tiya nung niyakap ko
siya bago umalis. Si louie naman ay nag paiwan at susunod nalang daw sya dahil
may aasikasuhin pa daw syang importanteng bagay hindi naman nya sinabi sakin
kung ano.
“anak!
Bumalik ka ulit dito ha?” sigaw ni tiya elsie habang tumatakbo na ang jeep
paalis patungong pantalan .
“opo
tiya! Babalik ako! mamimiss ko kayo.” Kasama ko nuon si louie sa jeep para
ihatid ako sa pantalan sa sakayan ng barko.
Ng
marating na namin ang pantalan, umakyat na kame agad upang hanapin ang ang bed
number. Madali namin na nahap ang kama ko. Malungkot ako dahil ako lang ang
uuwi mag-isa syempre medyo kinakabahan ako kasi ako lang mag-isa although alam
ko na ang gagawin ko. Pumunta kame ni louie ng cr para duon mag usap ng mabuti.
“ingat
ka sa pag uwi ha? Tetext mo ako agad o tawagan ha? sa oras ng pag dating mo ng
manila pupunta ako ng bayan hihintayin ko tawag mo.” Hindi naman ako sumagot sa
halip ay nanahimik dahil nga nakakatampo hahayaan nya akong umuwi mag-isa at
syempre mamimiss ko sya.
“huy?!
Ano? Sumagot ka nga!” hinawakan nya baba ko para ibaling ang tingin ko sa
kanya.
“kasi
naman eh! Bakit kasi hindi ka nalang sumabay sakin?” medyo inis kong sabi.
“may
importanteng nga kasi akong aasikasuhin dito, anyway makalipas ng 3 araw nasa
manila na din ako.” paliwanag nya.
“ano
ba kasi iyon? Bat di mo nalang sabihin sakin?”
“basta!
Malalaman mo din pag dating ng tamang panahon.”
“kakainis
ka naman eh! Ang korny mo!”
“basta!
Mag-iingat sa pag-uwi ha? wag ka ng mag gagala dito sa barko habang nasa byahe,
at pag karating na pagkarating mo ng manila tawag agad sakin ha? para alam kong
naka uwi ka na ng ligtas.”
“opo.”
Malungkot kong sabi. Matapos ay hinalikan nya ako sa nuo at sumumod sa labi.
Naging
malungkot ang pag-alis ko sa islang iyon kung san naranasan ko ang buhay na
hindi ko mahahanap sa ibang lugar. Pinangako ko sa sarili na babalik ako duon
at uulitin namin ni louie ang lahat ng ginawa namin.
Tulad
ng sabi ni louie hindi na ako nag gagala pa sa barko sa halip ay natulog nalang
ako sa buong byahe. Nagising nalang ako sa ingay ng mga tao gawa ng nasa manila
na pala kame. Hinanda ko na lahat ng gamit ko para bumaba ng barko. Pagkababa
na pagkababa ko nag hanap agad ako ng pay phone station para tawagan si louie.
Ng idial ko ang number nya nag ring naman ito, talagang pumunta pa sya ng bayan
para hintayin ang tawag ko.
“bayag!
Andito na ako sa manila.”
“mabuti
naman! Ano kamusta ang byahe?”
“ok
naman, natulog lang ako sa buong byahe eh, jan musta naman?”
“ok
lang naman, ayon malungkot si tiya kasi umalis kana umiyak pa nga daw nung
hinatid kita papunta pantalan eh.” Nalungkot naman ako sa narinig ko.
“ah
ganun ba? Pakisabi babalik naman ako jan, pag balik ko madami akong dalang
pasalubong para sa kanila.”
“oh
sige sasabihin ko nalang.”
“oh
sige, mauubos na ang oras sa pay phone, umuwi ka na din agad ha?”
“ikaw
din umuwi ka na din agad.” Biglang kameng natahimik nag hihintay ng sasabihin
ng bawat isa ng bigla kameng nagkasabay magsalita.
“miss
you!” nag tawanan nalang kameng dalawa. Grabeh!!! Nakakakilig!!! Wooooh!!
Binaba
ko ang telepono ng may wagas na ngiti sa labi ko. Bago umuwi, kila ninang ako
dumeretso bago sa bahay namin. Hindi ko kasi alam pano haharap sa bahay hindi
ko alam anong sasabihin ko kaya naisip kong magpasama kay ninang.
“kamusta
naman ang bakasyson mo sa probinsya?” tanong ni ninang habang pinag hahanda ako
ng makakain.
“ang
saya saya ninang grabeh! Alam mo ba, nag bilad ako ng palay, nagpakain ng baboy
at pinaliguan ang mga ito tapos nangingisda kame ni louie, tinuruan nya ako mag
piano! Akalain mo iyon ninang may talent pala si louie? Ahahahahaha tapos ang
pinaka masaya gumawa kame ng bahay bahayan ni bayag!” punong puno ng excitement
ang sinasabi ko kay ninang at tuwang tuwa ako sa sinasabi ko.
“buti
naman kung ganun, at buti naman maayso pa ang piano ng papa nya. Anyway alam mo
bang tinawagan ako ng papa mo sobrang nag-aalala na sayo umiyak pa sakin
syempre denial queen ako kunwari hindi ko alam! Sabi pa ng nya bumalik ka lang
daw ay hindi hindi na sya mambabae basta bumalik ka lang. Naawa nga ako sa papa
mo kasi sabi nya ikaw nalang daw ang meron sya tapos maiyak-iyak pa.” Seryosong
sabi ni ninang.
“ganun
ba ninang?” wala na akong nasabi dahil nalungkot din ako sa narinig ko mahal na
mahal pala ako ni papa tapos ginawa ko pa sa kanya ito pakiramdam ko napaka
suwail kong anak.
“ninang
samahan mo akong umuwi ng bahay ha?”
“oh
sure anak!”
Sinamahan
nga ako ni ninang umuwi ng bahay namin. Habang palapit ng palapit sa bahay
palakas naman ng palakas ang kabog ng dibdib ko. Pinindot ko na ang doorbell ng
pinto. Ilang sigundo lang ay bumukas na agad ang pinto. Ang lola ko!
“sus!
Señor Maria Josep!!! Bata ka!! San ka ba galing??!!” bungad agad ng lola ko
sakin.
“nay
sa loob na po ako mag papaliwanag.” Pumasok naman agad kame ni ninang.
Pinaliwanag
ko lahat kay nanay(lola ko) ang lahat. Hindi naman nya ako pinagalitan siguro
utos na din ni papa na pag bumalik ako wag na ako pagalitan para hindi na
sumama ang loob ko. Kinuwento sakin ni nanay kung gaano nag-alala ang papa.
Maluha luha pa si nanay habang kinukwento sakin. Halos hindi daw makatulog ang
papa ko sa kaka-isip sakin. Nung araw daw na umalis ako yun din yung araw na
pinaalis din agad ang babae nya sa bahay. Matapos niya ikwento sakin lahat
hindi ko mapigilan sarili ko na umiyak dahil sobrang guilt at awa ang
naramdaman ko sa paghihinagpis ng papa ko sa pagkawala ko at syempre sa nalaman
ko na kung gaano ako kahalaga sa papa ko. Sa nalaman ko tinawagan ko agad si papa.
“hello
pa?”
“anak???
Andeng???”
“opo
pa ako ito, andito na po ako sa bahay sorry po.” Matapos wala na akong narinig
kundi pag-iyak ng papa ko hindi na sya makapag salita sa nalamang naka uwi na
ako rinig na rinig ko ang hagulgul ng papa ko. Siguro may isang minuto na
umiiyak lang sya at pati ako ay nadala na din.
“anak..
nagmamakaawa ako sayo wag mo ng gagawin iyon ha? alam mo bang papatayin mo ang
papa sa ginawa mo? Halos isang lingo akong walang tulog at kung sino sino ng
tinatawagan ko para lang malaman asan ka pati mga tiyo mong may koneksyon sa
awtoridad lahat ng iyon inabisuhan ko mahanap ka lang.” Umiiyak parin si papa.
“sorry
na po pa, nag sisisi na po ako sa ginawa ko hinding hindi ko na po iyon uulitin
pangako.”
“salamat
anak, pangako ko din sayo hindi na ako mambabae anak! Ikaw nalang ang meron ako
ngayon kaya pag nawala ka wala na ding silbi kung bakit andito ako ngayon para
mag trabaho.”
“opo
pa salamat din mahal na mahal ko po kayo pa mag-ingat kayo lagi jan.”
“ikaw
din anak ha?sorry ulit sa nagawa ko pangako hindi hindi na mauulit iyon.”
iyon
ang naging pag-uusap namin ni papa. Parang drama lang sa teleserye ng isang OFW
at ng anak nya. Sobrang nakaka-iyak. Pero hindi ako nag-sisi sa ginawa ko kahit
alam kong mali pero naging mabuti ito para samin at naging leksyon sa bawat
isa.
Maayos
na ang lahat, bati na kame ni papa at alam na din ni mama na nakauwi na ako.
isa nalang ang kulang. Si BAYAG! Dalawang araw na ang naka lipas pero parang
sobrang tagal ng oras at bawat minuto at sekundong tumatakbo ay tila oras ang
haba nito. Grabe!! Papatayin na ata ako ng sobrang pananabik kay louie!!!
Although sa dalawang araw na iyon ay pumupunta sya ng bayan para tawagan ako,
iba parin na andito sya tabi ko. Natuwa naman sya sa nalaman na ok na ang lahat
dito sa manila. Bukas uuwi na si bayag dito ng manila at hindi na ako makapag
hintay pakiramdam ko hindi ako makakatulog nitong gabi sa sobrang excitement.
Dahil
sa sobrang boring at hindi ako mapakali sa bahay naisipan kong mag mall muna
kasama si faye. Sobrang na excite si faye nung nakita ako parang isang dekada
akong nawala at nag sisisgaw pa sa mall na parang kame lang ang tao sa oras na
iyon.
“teeeeeeeeeeeeh!!!!
KAMUSTA NAMAN!!!!!!!” sabay yakap sakin ng mahigpit.
“makabati
naman ito WAGAS NA WAGAS!! Ano sa school tayo ha?” pag tatary ko kasi nag
lingunan lahat ng tao samin.
“ito
naman! Namiss lang kita ng sobra teh! Teka!! ieew!! Look at your skin ANG ITIM
MO!! Ganun ba pag inlove? Nakakaitim?” tawanan kame.
“baliw!!
Nakoo! Kung alam mo lang ano ginawa ko sa probinsya! Ginawa akong barako duon
ni bayag!”
“oww!!
Sounds interesting!! Well anyways.. asan nga pala si bayag mo?” pag-uusisa
sakin ni faye.
“bukas
balik nya dito, hindi na nga ako makapag hintay eh.”
“ah
ganun? Sooo? Mag kwento ka naman? Ano? May nangyari ba? Ayyiiiee!!”
“wag
ka nga maingay!! May makarinig sayo!! Halika nga dito sa tabi.”
At
iyon nga namasyal kame ni faye sa mall, mamili na din kame ng mga school
supplies namin para sa next semester habang kinukwento ko sa kanya ang nangyari
sa probinsya. Binili ko na din si louie ng mga gamit nya yun din kasi bilin nya
sakin at alam ko naman ang mga tipo na gamit na gusto nya kaya walang problema.
Habang nag kwekwento ako itong faye hindi maiwasang mag sisigaw sa pinag kwekwento
ko sa kanya wala syang pakeelam kung may nakakrinig ba o wala, babae sya pero
ugaling bakla! Mas bakla pa sakin!! Habang nag kwekwentuhan kame, may nakita
akong hindi ko inaasahan!
“oh
mah gosh faye halika bilis dito tayo sa gilid bilis!!” nag tago kame ni faye.
“oh
ano ba iyon? bat kailangan mag tago?” laking pagtataka ni faye.
“basta
magtago tayo, nakikia mo ba iyong babaeng yon?”
“asan?
Yung may dalang baby?”
“hindi!!
Ayun oh!! Yung may ka holding hands na lalaki!” pag turo ko ng palihim.
“asan??
Ahh yon ba? Oh? Ano naman? Wag mo sabihin crush mo? Ano tomboy kana?”
“gagu!!
Yan si kim GIRLFRIEND ni bayag.”
“O
– M – G !!!” gulat na gulat si faye sa nalaman nya.
ITUTULOY...
[19]
“O
M G!!” yun lang ang nasabi ni faye pag kakita kay Kim na may kasamang ibang
lalake.
“halika
dito sa tabi mag tago tayo.” Pag hila ko sa kanya sa gilid para hindi kame
makita.
“wait!
Kilala ko yan!”
“ha?
kilala? Panong kilala?” laking pag tataka ko.
“si
Kim Malvas yan!”
“oo
nga! Pano mo nalaman?” atat kong tanong sa kanya.
“eh
anak yan ni ma’am Malvas! Yung Prof natin sa Biochem! At balita ko yan daw ang
princess ng fraternity sa school natin!”
“ha?
ano? Princess? Pano?” gulat na gulat ako sa nalaman ko.
“ano
ka ba! Kaya nga walang bumabanga jan sa school dahil pag may kumalaban jan
sigurado hindi mo na gugustuhin pumasok ng school.”
“talaga?
Eh hindi ko naman nakikita ng school yan ah!”
“nag
transfer na iyan ng school, balita ko last year may nakaaway na lalake iyan sa
school at tulad nga ng sabi ko sayo, binanatan ng mga brad nya sa school yung
guy tapos hindi na pumasok yung guy sa school after that incident. Ang alam ko
lang nakarelasyon nya yung lalake na iyon tapos niloko ata sya? Tapos nalaman
ni ma’am Malvas ang tungkol duon kaya pina transfer sya pero regular parin
syang member ng Fraternity dito sa school.” Medyo natakot naman ako sa nalaman
ko, dahil nga maaring nasa panganib si bayag sa puder nya.
“ganun
ba? Hala! Pano si bayag nyan!” sabi ko ng may pag-aalala.
“yun
lang wag nya gaguhin o pahuli sa babae na yan kundi malilintikan sya!” mas
nagpakalas ng kabog ng dibdib ko ang sinabi ni faye na iyon.
“halika!
Alis na tayo dito baka makita pa tayo nyan.” Pag hila ko kay faye palayo sa
kinatatayuan nila kim. Ngunit nung pag talikod namin napa “shit” ako dahil
ilang hakbang nalang pala ang layo nila kim samin sa likuran namin hindi naman
namin napansin na andun na sila. Parang naman akong nabilaukan nung nagkaharap
kameng apat at mag kaholding hands pa silang dalawa, kitang kita ko rin ang
reaksyon ni kim na gulat na gulat at hindi alam ang gagawin kung bibitawan ba
ang kamay ng lalake o hindi. Si faye naman wala ding nasabi, wala na akong
nagawa kundi hilain si faye palayo at nag kunwaring hindi kame magkakilala ni
kim.
“shit!shit!shit!
nakita nya tayo!! Kasi to eh!!” sabi ko na parang natataranta na hindi alam
anong gagawin.
“hala
sya! Ako sinisi mo?” sabi ni faye.
“ang
daldal mo kasi dun mo pa kinuwento sakin pwede namang umalis na tayo duon tapos
ikwento mo sakin sa malayo diba?” pag susungit ko.
“hala!
Ikaw kaya ang upakan ko? Wag ka ngang paranoid! Ok lang iyon! mas mabuti iyon
na alam nyang nakita natin sya para kilabutan naman sya sa ginagawa nya!”
“so
pano to? Sasabihin mo ba kay louie na nakita mong may kasama ibang guy si
kim?”tanong ni faye.
“ewan!
Hindi ko alam! Baka naman pag sinabi ko kay bayag na nakita kong may bang
kasama si kim baka ma misinterpret nya ako baka sabihin nya sinisiraan ko si
kim.”
“pero
teh! Papayag ka nalang bang niloloko si louie ha?” napa-isip ako saglit.
“hindi
syempre!”
“oh!
Anong kailangan mong gawin ngayon?”
“sabihin
sa kanya?”
“tama!!”
maya maya may natangap akong text galing kay kim.
“andy,
wag mong sabihin kay louie na nakita mo akong may kasamang iba? Magpapaliwanang
ako, please!” yan ang text ni kim.
“teh
ano na?” bigla naman inabot ni faye ang phone ko at sya ang nag reply.
“ok!
Bibigyan kita ng panahon na ikaw mismo mag paliwanang kay louie. Kaibigan ko si
louie at kahit sino naman pag alam kong niloloko kaibigan ko hindi ako papayag
na wala akong gagawin. Bibigyan kita ng isang buwan pag hindi ka pa umamin ako
na mismo mag sasabi kay louie.” Yan ang text ni faye kay kim gamit phone ko.
Wala namang naging reply si kim noon.
“teh!
Tama ba yang sinabi mo?” sabi ko.
“oo!
Tama lang iyan!”
Dumating
na ang araw ng pag-uwi ni louie galing probisnya nila, actually hindi ako
masyadong nakatulog bago dumating ang araw na iyon sa sobrng excited kong
makita ulit ang mahal ko. 5pm ang dating ng barko sa pantalan kaya 4pm palang
andun na ako at nag hihintay. Ng dumating na ang barko hindi naman ko mapakali
at mapalagay sa sobrang pananabik. Unti-unti ng bumababa ang mga tao, sinubukan
kong tawagan ang cellphone nya pero out of coverage ito. May mga 30 minutes ng
nakalipas wala parin akong louie na nakikita. Medyo kinakabahan na ako. kaya
nag tanong ako sa guard.
“kuya!
May byahe ba kaninang umaga na dumating?”
“meron
po, kaninang 5am.” Biglang kumabog ang dibdib ko sa narinig! Shit! Baka naman
madaling araw ang dating nya hindi hapon? Pero bakit hinid sya agad nag text
sakin if nakarating na sya? O kaya pumunta ng bahay? Nasa ganoong sitwasyon ako
ng pag-iisip at pag-aalala ng bigla may humawak ng kamay ko at may pinahawak
sakin ng kung ano, napalingon naman ako agad, si BAYAG!!! Parang nagtatatalon
ang puso ko ng makita ko sya. Nangitim pa sya ng sobra at nakasumbrero pa sya
ng oras na iyon.
“iiih!!
Kakainis ka!!” hinampas ko naman sya agad sa dibdib, ramdam ko ang mas pag
umbok ng dibdib nya gawa ng nabanat ito sa trabaho sa probinsya.
“oh!!
Kakarating ko palang inaaaway mo na ako??” reklamo nya.
“eh
kasi eh! Kala ko kaninang umaga yung dating mo kasi ang tagal mo kaya!”
“sows!!
Halika ka na! nagugutom ako!” sabay akbay sakin para lumakad na, ng makita ko
bag pala ang inabot nya sa kamay ko.
“kuya
salamat po ha!” sabi kay kuya guard habang nag lalakd palayo.
Kumain
naman kame sa pinakamalapit na MACDO favorite fastfood restaurant na kinakainan
namin, ewan ko ba at kahit ilang beses kameng kumain duon hindi kame nag
sasawang kumain sa macdo. At ang madalas namin iorder yang yung pang masa
talaga!2 CHICKEM FILLET WITH EXTRA RICE, 2 FRIES regular and 2 HOT FUDGE
kuntento na kame sa ganyang order. At ang pinaka kakaiba pag kumakain kame sa
mcdo ay para maka tipid kame lalo na’t pag walang badget ay kakainan namin ng
konti ang hot fudge hangang kalahati lang at iinuman namin ang coke na hangang
kalahati lang din matapos ay pag hahaluin namin ito para maging instant COKE
FLOAT! Ahahahaha! Minsan nga pinag titinginan kame ng mga tao kasi muka kameng
mga tanga na ewan o siguro narerealized ng mga tao pwede pala iyon? ahahaha!
Matapos naming kumain, umuwi na din kame agad dahil dumaing si bayag na pagod
daw sya at walang tulog.
“oh
bat naman wala kang tulog?” tanong ko sa kanya habang nasa byahe kame sa taxi pauwi.
“eh
hindi ako makatulog eh!”
“bakit
nga?”
“urong
ka nga duon sa dulo” tinulak nya ako ng marahan para mapunta sa dulo ng upuan
ng taxi sa likod.
“bakit?”
matapos bigla syang humgia sa hita ko at inunat ang katwan para mag kasya ang
katawan sa upuan.
“wow!
Gawin bang unan ang hita ko?” reklamo ko.
“sige
na inaantok talaga ko eh!” matapos inalagay nya ang sumbrero nya sa muka nya
para matakpan ito.
“yan!
Tulog tulog din kasi! Baka naman may nagpapuyat sayo kagabe kaya ka puyat
ngayon?”
“oo
nga eh!” medyo kinabahan naman ako sa sinabi nyang iyon. pero hindi ko naman
pinahalata.
“kaya
naman pala eh.” Matapos hindi na ako nag salita. Maya maya hinarap nya ang muka
nya sa tiyan ko at yumakap sabay kagat ng marahan.
“aray!!
Ano ba yan?” reklamo ko.
“ikaw
kasi eh! Pinuyat mo ako kagabe..” bulong nya na medyo hindi ko naman
naintindhan gawa ng natatakpan ng tiyan ko ang bibig nya.
“ano?”
kunwari hindi ko narinig.
“wala!
Kita ng utak mo oh sa ilong mo oh!” sabay tangal ng takip sa muka nya.
Nakarating
na kame sa bahay. Pag kabukas na pagkabukas palang ng pinto sumigaw na agad si
louie na.
“I’M
BACKKK!!!” bigla namang nag lingunan ang mga kapatid nya at si ninang sa sigaw
ni louie.
“KUYAAA!!!”
sigaw ng dalawa nyang kapatid sabay kumaripas ng takbo patungo sa kanya upang
yakapin sya.
“kuya
na miss ka na namin!! Alam mo ba si ate lagi ako inaaway nung wala ka dito wala
tuloy ako kakampi kasi si mama kay ate kumakampi!” sumbong ng nakakabatang
kapatid nya.
“wag
kang maniwala kuya si dingdong ang laging umaaway sakin! biruin mo mas matanda
ako sa kanya pero lumalaban sakin!” bawi naman ni alexis.
“oh
sya! Mamaya na kayo mag talo at mag bibihis muna ako pagod ako sa byahe eh,
mamaya na tayo mag usap ha? pagod si kuya eh.” Hindi na umangal pa ang mga kapatid
nya sa halip ay kinuwa ang mga gamit nya at tinulungan syang iakyat sa kwarto
nya. Lumapit naman kame ni louie kay ninang upang mag mano.
“oh!
Musta ka na?muka ka ng igurot sa kulay mo ah!” pangungutya ni ninang dahil nga
nangitim itong si louie.
“hehehe..
oo nga ma eh! Dami kasing trabaho sa bukid kaya ito, di bale babalik din naman
kulay ko makalipas ng ilang linggo.”
“kamusta
naman sila tiya at tiyo mo?”
“ok
naman sila, ayun malungkot kasi umuwi na naman ako dito sabi nga eh bumalik daw
kame agad nitong si andeng. Umiyak nga iyon nung umalis si andeng eh.”
“ah
ganun ba? Nakuwa mo pala agad loob ng mga tao doon.” Sabi ni ninang sakin.
“ganun
po talag ninang pag MABAIT! Ahahaha!” tawa naman kame.
“ma
akyat na ako sa taas pagod sa byahe eh bukas na ako mag kwekwento.” Daing ni
louie.
“oh
sya sige.”
Naunang
umakyat si louie sa kwarto nya samantalang ako ay kinuwa muna ang mga naiwang
gamit nya sa baba. Pag akyat ko sa kwarto nya nadatnan ko syang nakahilata na
sa kama nya at mukang pagod na pagod.
“hoy
bayag maligo ka muna bago ka matulog jan!” habang binababa ko ang mga gamit
nya. Wala naman akong narinig na sagot mula sa kanya. Kaya lumapit ako sa kanya
at inulit sang sinabi ko.
“huy!!
Maligo ka muna! Ang baho baho mo kaya!” inuuyog ko sya habang ginigising. Wala
naman syang reaskyon nakapikit lang ang mga mata mukang pagod na pagod nga
talaga.
Ayaw
ko na sanang gisingin kaso amoy bukid talaga ang dating balak ko punasan nalang
sya habang nakahiga mukang walang wala na syang lakas kahit tumayo. Tinitigan
ko lang sya habang nakahilata sa kama nya. Sobra ko talaga syang na miss!!
Imagine tatlong araw lang kameng hindi nag sama pakiramdam ko ilang buwan
kameng hindi nagkita. Pinag masdan ko lang sya mula ulo hangang paa. Ganun
parin lakas parin ng dating nya para sakin kahit umitim. Bawat angolo ng muka
nya pinag mamasdan ko hangang maphinto ako sa labi nya. Parang may
nanghihikayat sakin na siilin ko ito ng halik kahit nangitim sya ganun parin
mapula ang labi nya ang sarap parin pagmasdan at halikan. Hindi ko naiitis ang
tawag ng KALIKASAN!! Ayun inilapat ko ang labi ko sa labi nya ng marahan.
Idiniin ko lang ito, yung tamang halik lang. Nung una wala syang reaksyon maya
maya may narinig akong marahan na ungol sa kanya “hmmm” dahan dahang binuka nya
ang labi nya at naglapat ang aming mga dila. Marahan lamang, swabe, cool! Yung
tamang halik lang pero ramdam ko ang bawat galaw ng labi namin. At hininto ko
ang aming pag hahalikan.
“tara
na tayo na, ligo kana.” Sabayan ng malumanay na ngiti. Wala naman syang sagot
kundi isang ngiting pagod. At tumayo na sya at nag hubad ng damit at short,
boxer’s short na lamang natira sa kanya nung pumasok sa c.r. habang naliligo
sya ako naman ay hinanda ang mga damit na gagamitin nya nilagay ko na ito sa
kama. Ilang minuto lang lumabas na din sya ng c.r. deretso kuwa ng damit nya at
nag bihis.
“ikaw
ba hindi pa maliligo?”tanong nya sakin habang nakaupo sa kama nya at ako naman
inaayos ang ilan nyang damit at nilalagay sa damitan nya.
“ha?”
medyo nagulat ako sa tanong nya bakit nya ako papaliguin? Mabaho ba ako?
“hayaan
mo na yan jan, ako na mag-aayos nyan.”
“hindi
ok lang, pahinga ka na jan saglit lang naman ito.” Wala na akong narinig pang
sagot sa kanya nahiga nalang sya ako naman inaayos ang damitan nya.
Ng
matapos ko ng ayusin ang damitan nya, balak ko mag paalam kasi pupunta ako kay
joner simula kasi nung maka balik ako ng manila hindi pa kame nag kikita ni
joner alam kong kailangan ko syang kausapin ng personal dahil nga may
commitment ako sa banda. Humiga ako sa tabi nya habang mukang tulog na nga ang
bayagra dahil nakanganga na nga ang mokong. Hindi ko na sana gigisingin pero
baka hanapin ako pag nagising. Kaya ginising ko na sya.
“bayag,
bayag!” inuuyog ko sya ng dahan dahan.
“hmm?”
pero nakapikit parin sya. Inuuyog ko parin sya hanggang mapadilat sya.
“oh?
Bat di ka pa naliligo?” tanong nya.
“ha?ano
kasi.. aalis ako.”
“oh?
San ka pupunta? Anong oras na ba?”
“20
minutes to 10pm.” sagot ko.
“oh?
Gabi na ha! san ka ba pupunta?”
“kay
joner?” medyo alangan ako sa pagkabangit sa pangalan ni joner.
“bakit?”
biglang naging seryoso ang muka nya nung narinig nya ang pangalan ni joner.
“simula
kasi nung nakabalik ako dito ng manila hindi pa kame nag-uusap, nag text kasi
sya sakin kanina kung pwede kame mag-usap tungkol kung kelan ako pwede bumalik
sa banda.” Paliwanang ko. Ang tagal nyang hindi sumagot, tahimik lang
nakatingin sakin.
“anong
oras ka uuwi? At san ka uuwi?” biglang pagbasag nya ng katahimikan.
“ahmmm?
Before 12?”hindi na sya sumagot sa halip ay nahiga ulit.
“huy
ano?” pangungulit ko.
“ikaw
bahala.” Sagot nya na parang walang pakelam.
“oh
sige!” umalis na din ako agad, badtrip!! Alam ko ayaw nya ako papuntahin yung
tipong mga ganun ang sagot? Kakaurat!! Buti nga nagpaalam kung tutuusin kahit hindi
na ako dapat mag paalam kaso sya itong iniintindi ko baka nahapin nya na naman
ako pag gising nya at magalit sakin pag hindi ako makita. Nangyari na kasi
samin na kala nya katabi kame natulog tapos pag gising nya ay hindi pala nya
ako katabi natulog at bonggang bonggang bulyaw ang naabot ko kabastusan daw
kasi iyon hindi nag papaalam! Ang daming alam diba? Tapos pag magpapaalam
nag-iinarte?
Kaya
dumeretso na ako ng lakad kila joner, 30 minutes lamang nakarating na ako sa
restobar nila joner. Dumeretso na ako agad sa likod ng restobar kung san kame
nag prapractice, mga ganung oras kasi tapos na ang play ng banda at sa likod
kame nag papahinga. Kumatok ako sa pinto. Naka tatlong katok na ata ako wala
paring nag bubukas. Kaya nilakasan ko na ang katok ng biglang bumukas ang
pinto. At si joner agad ang bumungad sakin!
“im
back!” sabay ngiti ng wagas! Kitang kita ko ang reaksyon ni joner! Hindi
mawari, magkahalong gulat, tuwa at pananabik ang makikitang emosyon sa muka nya
hindi alam anong sasabihin! Bigla nalang nya akong niyakap ng mahigpit! SOBRANG
HIGPIT!!
“aray
aray! Ayaw mo ako yakapin ha?” sabi ko habang nakasubsob ang muka ko sa dibdib
nya.
“ay
sorry! Nabigla lang talaga ako, GUYSS!!! ANDITO NA SI ANDYYY!!” sigaw nya na
parang natataranta. Bigla namang naglapitang ang ibang miyembro ng banda at
binati ako.
“huy!
Andy!!bat ngayon ka lang!! Daming nag hahanap sayong costumer natin!!” sabi ni
lovely na babaeng pianista namin. Ang iba naman ang ginugulo ang buhok ko sa
sobrang tuwa nila na bumalik na ako. ang saya! Ramdam na ramdam ko ang
pananabik nila sakin at pagkamiss. Sa sobrang tuwa ng banda nag yaya ang mag
itong uminom sagot na daw ng papa ni joner. Natuwa din ang papa ni joner sa
pagbalik ko madami daw kasi ang nag hanap sakin na costumer. Grabe ang saya
ramdam na ramdam ko ang pagmamahal sakin ng mga tao. Nag saya kame noon, habang
nag-iinuman ipinaliwanag ko naman sa lahat kung bakit ako nawala at
naintindihan naman nila ang importante daw ay bumalik ako. habang nag sasaya.
Hindi ko na namalayan ang oras 1am na! naalala ko ang sabi ko kay bayag na
before 12am ang uwi ko! Nakoo!! Patay!! Pero hindi ko na pinansin ito sabi ko
sa sarili ko bahala na tulog naman si bayagra at imposible na magising pa iyon
sa tipong ganung kapagod. maya maya napukaw ang atensyon ko sa vibration mula
sa bulsa ko. Pag tingin ko 20 messages at 5 missed calls! Pag bukas ko si
BAYAG!! Lahat ng messages at missed calls sa kanya!! Napa shit tuloy ako! hindi
ko akalayain na hihintayin nya ako kahit pagod na pagod sya kala ko naman kasi
hindi na nya mapapansin dahil nga mahimbing ang tulog nya. Binuksan ko ang
isang message.
“12
NA! SAN KA NA?!” naka caps lock talaga ng mga letters! Pag ganto text nito
malamang galit ito! Ang ilang texts ganun din ang laman. Nag bukas pa ako ng
ilang messages at nagulantang ako sa isang text nya.
“ANDITO
AKO SA LABAS NG RESTOBAR! LUMABAS KA NA JAN KUNG AYAW MONG AKO PUMASOK SA
LOOB!” kinilabutan ako sa nabasa ko! Alam ko pag sinabi nya gagawin nya ito
baka gumawa pa ng eksena sa loob mahirap na. kaya kinausap ko si joner na
samahan ako kay louie sa labas atleast may magtatangol sakin pag inaway ako ni
louie.
“joh!
Samahan mo ako sa labas, may tigre nag hihintay sakin sa labas baka kainin ako
ng buo!” biro ko sa kanya.
“ha?
sino?”
“si
louie.” Bulong ko.
“oh?
Bat andun sya papasukin mo,”
“hindi
hindi! Wag! Tayo lalabas! Ang paalam ko kasi before 12 ang uwi ko tignan mo oh!
Halos mag aalas 2 na.” kaya sinamahan na din ako ni joner sa labas. Pag labas
namin nakita ko naman sya agad naka jacket na itim at moang pants nakaupo sa
motorsiklo. Lumapit ako ng may alanganin, nakakayanig ang aura nya mukang gusto
ng sumabog ang kanina pang naipong galit.
“oh?
Bat andito ka bat di ka pumasok?” kalamado kong tanong kunwari maang maangan.
Nakatingin lang sya sa sahig.
“anong
oras paalam mo sakin?” kalmado nyang tanong pero ramdam mong may namumuong
galit sa salita nya. Napatingin ako kay joner bago sumagot.
“ahhmm..
before 12am?” alanganing sagot ko.
“anong
oras na?” unti unting tumitigas ang tono ng boses nya. Mas lalo akong
kinakabahan.
“15
minutes to 2am?”medyo cracky ang boses ko ng mga oras na iyon sa kaba.
“tol
ako na mag papaliwanag..” pag singit ni joner sa usapan.
“tol
pasyensya na ha, pero hindi ko kailangan paliwanag mo. Tol naman! Alam mong may
sakit yang taong yan! Hindi mo pwedeng isabak yan sa matagalang inuman tapos
lahat pa ng mga kasamahan mo duon nag sisigarilyo!eh kung biglang sumpungin ng
sakit yan? Alam mo ba pano pahupain yan? Tumawag lola nyan sa bahay ang buong
akala nasa bahay namin ginising ako ni mama ang akala nasa kwarto ko natutulog
wala pala! Lahat ng tao sakin hinahanap yan!!” medyo nag cracrack ang boses ni
louie habang sinasabi nya iyon, halatang galit sya sa tono ng boses nya kaso
pinipigilan lang nya ito. Hindi na kame nakapag salita nagulat naman ako sa
nalaman ko, mali ko din naman hindi ako nag paalam sa bahay at kay ninang na
aalis ako.
“sorry
tol, hayaan mo hindi na mauulit itong ganto. Sobra lang kasi kameng natuwa sa
pag balik nitong si andy.” Pag hingi ng dispensa ni joner, nahiya namna ako kay
joner kasi wala naman syang kasalanan pati sya dinamay pa ng ugok na to!
“uuwi
na kame.” Sabay suot ng helmet ni louie at sinimulang ineutral ang motorsiklo
at inabot sakin ang helmet.
“joner,
pasyensya kana kung pati ikaw nadamay pakisabi nalang sa iba na nauna na ako.”
sabi ko kay joner na medyo maluwa luwa pa.
“oh
sige, ok lang yun ako na bahala magpaliwanag sa kanila. Ingat nalang kayo.”
Sumakay
na ako sa motorsiklo, biglang umandar ang motor napahawak naman ako sa likod ng
motor, ayaw kong humawak sa kanya naiinis ako! syempre! Nakakhiya kay joner
noh! Wala naman kasing kasalanan si joner at wala syang alam na ganun pala ang
sitwasyon tapos bubulyawan nya ng ganun napakakitid ng utak ng hinayupak na
ito! Sobrang bilis ng karipas ng motor pakiramdam ko lumilipad kame sa ere!
Nakakatakot! Sa inis ko sumigaw ako.
“teka
laaang!! Ihinto sa mo tabi!!!!” sigaw ko. Unti unting bumagala ng takbo at
huminto. Tinangal ko ang helmet sa ulo ko at inabot sa kanya.
“mauna
ka na! mag cocomute nalang ako.” hindi nya inabot ang helmet sakin sa halip ay
tinitigan lang ako.
“oh!
Kunin mo na! kung may balak kang magpakamatay wag mo akong idamay ha!” matapos
ay nilapag ko ang helmet sa upuan sa likod ng motorsiklo.
“ikaw
pa ngayon may ganang magalit? Ha?!! ang paalam mo sakin “ANDY” before 12 ang
uwi mo! Nag alarm ako ng 12 wala ka pa sa bahay! Tumawag lola mo samin
hinahanap ka ang akala nasa bahay ka pati si mama nag-alala natataranta na
naman mga tao sa bahay dahil sayo tapos ikaw nag sasaya ka? Tapos ikaw pa may
ganang magalit ngayon? Alam mo bang kahit diseoras na ng gabi inistorbo ko pa
tito ko para manghiram ng motor para lang mapuntahan kita duon? Andy naman!!!!
TANG INA OH!! Hindi ka katulad ng ibang tao jan na pwedeng mag saya saya,
uminom ng marami at mag paabot ng diseoras ng gabi!! Alam mo yan!! May
karamdaman ka! Pano nalang pag inatake ka ha?!! wala ako duon para sagipin ka!!
Pakiusap naman oh!! Matalino kang tao!! Gamitin mo!!” para naman akong
nabilaukan sa sinabi nyang iyon! lahat iyon tagos sa puso ko, tama sinabi nya
hindi ako normal na ibang tao jan na pwedeng mag saya saya at abusuhin ang
katawan ko. Bigla nyang inalis ang helmet nya at palihim na nag punas ng luha.
Naiyak na din ako, hindi ko alam bat ako naiyak nadala na din kasi ako sa
sinabi nya. Para akong tipong batang pinapagalitan dahil sa may nagawang
kasalanan. Nag takip ako ng muka para matago ang muka gamit damit ko dahil sa
pag iyak ko. Niyakap nya ang ulo ako at sinandal sa dibdib nya.
“Tara
na uwi na tayo.” Sabay lagay nya ng helmet sa ulo ko. Sumakay na din ako sa
motorsiklo sa likod nya, nakayakap ako sa bandang tiyan nya at pinatong ang ulo
sa likod nya at patuloy na umiiyak. Narealized ko kasi sa sarili ko na mali na
nga ako, ako pa yung nagmamatapang at duon ko naramadaman kung gaano ang
pag-aalala ng mga tao sakin lalong lalo na si bayag.
Ng
maka uwi kame sa bahay, dumeretso na kame sa taas dahil tulog na ang lahat.
Walang nag sasalita. Nahiga lang si louie sa kama nya na parang walang nangyari.
Alam kong pagod na pagod pa sya mula sa byahe tapos ako nakikisingit pa ng
katangahan ko. Naligo na din ako tulad ng kanina pa nyang pinahahabilin. Damit
nya ginamit ko pati brief. Matapos ay humiga na din ako katabi sya. Naka
talikod sya ng higa sakin, walang imik pero alam ko gising pa sya. Nahihiya
akong kausapin sya dahil nga ako may kasalanan. Pero hindi ko matiis eh! Sobra
akong naguiguilty. Kaya niyakap ko sya sa bandang tiyan at nakasubsob ang muka
sa likod nya at duon ang buhos ng iyak.
“bayag
sorry.. sorry talaga..” iyak parin ako ng iyak. Hinawakan nya ang kamay ko at
humarap sakin.
“pwede
na.. tulog na tayo.. wala na yun sakin..” matapos ay hinalikan nya ako sa nuo
pero hindi parin matigil ang iyak ko.
“tsk!
Sabi pwede na eh.. hindi na nga ako galit.” matapos ay hininto ko na ang pag
iyak ko at binigyan ko sya ng isang halik sa labi at niyakap sya. Muli pinag
saluhan namin ang isa pang malamig na gabi.
Naging
maayos na ang lahat, pasukan na.. balik sa dati, busy busyhan! Pero lagi kameng
may oras sa bawat isa pag gagawa ng mga requirements, kahit pag review sa
darating na exams magkasama kame. Masasabi kong mas naging malapit ang masahan
namin matapos ang bakasyon namin sa probinsya. Madalas din may nangyayari samin
pag magkasama kaming natutulog. Higit pa namin ang mag jowa parang mag asawa na
nga kame eh. Hatid sundo na din nya ako sa school dahil binigay na sa kanya ng
tito nya ang motorsiklo gawa ng nakabili ang tito nya ng bago nitong sasakyan.
Madami kameng naging masayang pangyayari dahil sa motorsiklo na iyon. pag may
vacant time kame kung san san kame nakakarating. Kahit sa pag uwi ko galing sa
practice ng banda sya na din sumusundo sakin pauwi ng bahay.
Pero
hindi pala sa lahat ng oras ay masaya darating at darating din ang panahon at
may susubok sa pagsasamahan namin ni bayag. Biglang sumagi sa isip ko si kim at
ang nasaksihan kong panloloko nya kay louie. Dumaan na ang ilang buwan halos
matatapos na ang semester pero wala naman akong nababalitaan na umamin na itong
si kim kay louie. Pag kakaalam ko ay sila parin pero patago silang nagkikita at
nag-uusap sa pag kakaalam ko. Ang sabi pa sakin ni faye nag kikita parin daw
yung guy at si kim ng palihim minsan nahuhuli nya itong nag dadate sa mall.
Kaya napag desisyonan ko ng umamin kay louie about sa nalalaman namin ni faye.
Pero bago iyon nag message muna ako kay kim sa text na ipapaalam ko na kay
louie tungkol sa kabalastugan nya.
“gud
pm, kim alam kong nag kikita parin kayo ng other guy mo bukod kay louie.
Pasyensya na i gave you a long time para magpaliawanag kay louie pero wala kang
ginawa. Ako na mismo mag sasabi kay louie. Sorry pero i have to do this for my
friend.” Yan ang text ko kay kim ng mga oras na iyon. patungo na ako sa bahay
nila louie upang ipaalam sa kanya ang nalalaman ko. Ng makarating ako sa bahay
nila louie nadatnan ko syang gumagawa ng requirements namin para sa finals
namin. Kinakabahan ako sa sasabihin ko hindi ko alam san sisimulan? Baka kasi
ma misinterpret nya ako at isipin na sinisiran ko lang si kim lalo na’t alam
nyang may nararamdaman ako sa kanya.
“oh!
Ano? Tapos ka na ba sa case analysis mo?” tanong nya.
“ah?eh
hindi pa eh. Kaw ba?” tanong ko naman sa kanya.
“malapit
lapit na din.” Sagot nya habang nag susulat. Nanatili naman akong nakatayo sa
gilid nya, hindi alam pano mag sisimula. Napansin nya atang may gusto akong
sabihin.
“oh?
Bat ayaw mo maupo jan?” pag uusisa nya.
“ah
eh.. hehe oo nga noh?”
“ano
yun?” tanong nya habang nag susulat.
“anong
ano yun?”
“ano
yung sasabihin mo kako!”
“ha?
sino nag sabi sayo may sasabihin ako?” pag kukunwari ko.
“sasabihin
mo ba o hindi?” pag sususngit nya. Kaya iyon nakakuwa na din ako ng tyiempong
sabihin.
“ah
kasi yung..” biglang nag vibrate phone ko naka napahinto ako sa pag sasalita.
Ng makita ko galing kay kim kaya binuksan ko na din agad ang sabi.
“andy
please! Can we talk personally? Please wag mo munang sabihin sa kanya kumukuwa
pa kasi ako ng right time eh i’ll explain on you now lets meet at school
rooftop old buliding i’ll see there after an hour, hope to see you.” Yan ang
tetxt nya. Napa-isip ako kung pupuntahan ko ba sya o hindi.
“huy
ano?” pangungulit sakin ni louie.
“ah
eh! Ano pwede ba akong gumawa dito?” wala na akong masabi alam kong pag
tatawanan ako nito. Matpos ay nilapag ko ang phone ko sa kama nya.
“parang
baliw to eh! Syempre oo!! Sabi ko sayo itigil mo na yan eh!” medyo inis nyang
sagot.
“ha?
itigil ang ano?” pagtataka ko.
“yang
pag drudrugs mo tignan mo para ka ng wala sa sarili.”
“baliw!
Oh sige kukunin ko lang mga gamit ko sa bahay.”
“bilisan
mo ha! bili ka na din miryenda ha?!” sigaw nya habang palabas ako ng pinto.
Tinungo ko na agad ang school malapit lang naman iyon mula samin siguro 30
minutes mararating mo na iyon. habang nasa byahe ako balisa ang utak ko kung
tama ba itong gagawin kong pag kita kay kim? Baka may masamang mangyari sakin
if ever? Pero babae naman yun eh at lalake parin ako wala naman syang kayang
gawin physically na hindi ko kakayanin mas malakas parin ako sa kanya. Pero nag
sigurado parin ako, itetetxt ko sana si faye na magkikita kame ni kim ng
maalala ko na nalapag ko pala ang phone ko sa kama ni louie! Badtrip! Pero
bahala na! andito na ako eh.
Narating
ko na ang school ng 5:30pm wala ng masyadong tao lalo na sa old building,
pumunta na agad ako sa old building ng school namin sa rooftop. Actually once
palang ako nakapunta duon dahil nakakatakot sa taas mababa lamang ang harang sa
edges ng bawat sulok halos sing taas lamang ng tuhod ko, may fear of heights pa
naman ako kaya hinid ako napunta sa rooftop. Ng marating ko na ang pinakataas
ng gusali nadatnan ko agad si kim duon naka upo. Inikot ko ang paningin ko sa
bawat sulok pero wala naman syang ibang kasama duon kame lang dalawa. Lumapit
naman agad ako kung san sya naka pwesto sa bandang gilid ng rooftop kung san
sya nakaupo.
“kim.”
Napalingon naman sya agad sakin mula sa pagkataligod nya.
“andito
ka na pala.” Mukang malungkot ang muka nya at pagsasalita.
“simulan
na natin ito may naghihintay sakin.” pag mamadali ko dahil medyo natatakot na
ako dahil may kataasan nga ang building kahit hangang 4th floor lamang ito at
mababa pa ang pundasyon ng harang sa bawat sulok nito.
“andy,
naiintindihan kita kung concern ka sa kaibigan mo. Pero sana hayaan mo nalang
kame na mag-usap about sa bagay na ito. Balak ko naman talagang aminin sa kanya
ang tungkol kay edgar kaso hindi lang ako makakuwa ng tamang tyiempo para
sabihin sa kanya, mahal ko si louie. Mahal na mahal ko sya hindi ko kayang
mawala sakin so please let me handle this one.” Medyo maluwa luwa ang kanyang
mga mata. Nakadama naman ako ng konting awa sa narinig ko sa kanya.
“naiintindihan
kita kim, pero sana naman maintindihan mo din ako na nagmamalasik lang sin ako
sa kabigan ko. Oh sige lets make a deal. Sasamahan kitang sabihin mo yan kay
louie for atleast andun ako at may kasama ka kahit papano may paghugutan ka ng
lakas ng loob pag sasabihin mo sa kanya. Maiintindihan ka naman ni louie if
ipapaliwanag mo sa kanya ng maayos ang ang rason bakita mo nagawa iyon.” pag
papaliwanag ko sa kanya. Napangiti naman sya sa suggestion ko.
“talaga?
Ok lang sayo iyon?”
“oo
naman.” Binigyan ko lang sya ng isang ngiti.
“you’re
such a good friend tulad ng nababangit sakin ni louie. Pwede ka bang mahug?”
“sure!”
sabay ngiti ko sa kanya. Nakadama ako ng kaluwagan sa dibdib. Mabait namna pala
itong si kim di tulad ng naririnig ko. Nilabas nya ang dalawa nyang kamay na
kanina pa nakatago mula sa likuran nya at niyakap ako ganun din naman ako. ng
bigla may sinabi sya habang niyayakap ako.
“you’re
really such a good person andy kaya ang mga tulad mo dapat kinukuwa na ng
Dyos!!!!” biglang nanlaki ang mga mata ko at lumakas ang kabog ng dibdib ko!
Bigla nyang hinawakan ang dalawa kong kamay at nakita ko na nakasuot pala sya
ng gloves sa magkabila nyang kamay kaya pala kanina pa nya ito tinatago mula sa
likuran nya habng nag-uusap kame. Hindi ko napansin ay nakatapat na pala ako sa
sulok ng building kung san mababa lamang ang pundasyon ng harang habang
nakahawak sya sa magkabilang braso ko. Sobrang naging mabilis ang pangyayari
hindi ko na namalayan. Halatang pinaghandaan nya ang pangyayari.
“wag
kang mag-alala ako na bahala sa PINAKAMAMAHAL MO KAIBIGAN! PAALAM ANDY!!” bigla
nya akong tinulak, sobrang bilis ng pangyayari wala na akong nagawa!
Ng
naitulak na nya ako nakagawa ako ng paraan para makahawak sa kanya, naabot ko
ang buhok nya at nahila ito kasama sakin. nadala sya sa pagkatulak nya sakin.
nakahawak pa ako sa dulo ng semento ng gusali habang si kim at nakahawak sa
dalawa kong paa.
“OH
MY GOSH!!! SOMEBODY HELP ME PLEASE!!!!” habang nakahwak sya dalawa kong paa.
Ako naman hindi na makasigaw dahil sa sobrang bigat ng aking dinadala
pakiramdam ko pag sumigaw pa ako mawawalan ako ng lakas at baka makabitaw ako
at dalawa kameng mahulog.
Gusto
ko sanang ipiglas ang mga paa ko para makabitaw sya sa pagkakapit ng kamay nya
sa paa ko, pero nanaig parin sakin ang awa. Iyak sya ng iyak kaya kahit bigat
na bigat na ako ay inabot ko ang isa kong kamay para makaakyat sya.
“KIM!!
ABUTIN MO KAMAY KO BILIS!!!” inabot naman nya ito agad, unti unti naman syang
naka-akyat hangang dalawa na kameng naka hawak sa gilid sa semento. Sinusubukan
kong iangat ang katawan nya dahil hindi nya magawang buhatin ang katawan nya
para mai-angat ang katawan nya.
“GrRRRhhg!!
Arrrgh!! SIGE IANGAT MO KATAWAN MO!!” pag motivate ko sa kanya.
“aaargghhh!!!!
HINDI KO NA KAYAAAA!!” daing nya, ako din pakiramdam ko bibitaw na ako sa bigat
ng nararamdaman ko. Ng biglang may maririnig akong sumisigaw!
“ANDENGGG!!!!!
ASAN KAYOO!!!” si louie! Andito sya!
“LOUIE!!!!
TULONG!!! ANDITO KAME!!” sigaw ko, bigla naman sya dumating at gulat na gulat
sa nasaksihan, natulala sya sa nakita nya. Hindi alam ang gagawin. Kinabahan
ako sa susunod na mangyari. Ayaw ko makita ang susunod na eksena baka mas
ikamatay ko pa ito kesa sa pagkahulog ko dito sa gusaling ito. Nakita kong
inaabot na ni louie ang kamay nya. Ipinikit ko ang mga mata ko ayaw ko ng
makita ang susunod na pangyayari. At pag dilat ko ng mata ko magkahawak na ang
kamay ni louie at kim at unti-unti na nya itong inaangat. Nanlumo ako,
nanghina! Nawala ang buo kong lakas sa nakita ko. Una nyang sinagip si kim kesa
sakin. naiyaka ko.. matapos pakiramdam ko nawala na lahat ng senses ko nanlabo
paningin ko, pati pandinig ko as in nablangko ako. nakita ko nalang para silang
nagtatalo at pinipigilan ni kim si louie sa pag sagip sakin.
“PUTANG
INAAAAA!! BITAWAN MO AKO KIM!!!” nag pupumiglas ng todo si louie.
“HAYAAN
MO NA IYAN!!SYA ANG NAGTULAK SAKIN PARA MAHULOG AKO!” nang-aabutin na ni louie
kamay ko, ramdam ko wala na akong ilalabas pang lakas para kumapit. Sunod ko
nalang naramdaman ng unti unting bumibitaw ang mga daliri ko mula sa pagkapit
nito.
HANGANG
SA TULUYAN NA AKONG NAKABITAW SA PAGKAKAPIT KO.
Nagising
ako mula sa pakiramdam na mahabang tulog. Inikot ko ang paningin ko wala ako
makitang ibang tao duon. Susubukan ko sanang tumayo ng bigla akong makaramdam
ng sakit ng katawan. At hindi ko maigalaw ang ulo gawa ng parang may nakaharang
na kung anong bagay sa leeg ko. Ng binaling ko ang tingin ko sa ibaba nakita kong
may natutulog sa gilid ko. Hindi ko masyadong makilala dahil nakatakip ang muka
nito at buhok lang nakikita ko. Binuhos ko ang buo kong lakas para maigalaw ang
kamay ko at mahawakan ang ulo nya. Ng mahawakan ko na ito, bigla itong gumalaw
at binaling ang tingin sakin.
“pwet?
Gising ka na? GISING KA NA!!” bigla syang nag sisigaw at lumabas ng pinto.
Medyo nagulat naman ako sa naging rekasyon nya. Saglit lang at bumalik din
naman sya kasama ang isang nakaputing lalake at ilan pang babae.
“kamusta
ang pakiramdam mo?” tanong sakin.
“ang
sakit ng katawan ko, ano bang nagyari?” nag tinginan lahat silang lahat na
parang binagsakan ng langit at lupa sa narinig mula sakin.
“naaksidente
ka, nahulog ka mula mataas na gusali. Maswerte ka parin at hindi ka bumagsak sa
lupa dahil sa harang ng mga air conditioner ng gusali dun ka bumagsak.”
Paliwanag sakin.
“ah
ganun ba?” yun lang ang naisagot ko. May unti unting katanungan na namumuo sa
isip ko. Bakit ako nahulog? At pano ako nahulog?
“bukod
dun, ano pang di mo maalala?” pag uusisa muli sakin. hindi na ako makasagot
dahil naguguluhan na ako sa pangyayari.
“isa
pang tanong. Naaalala mo ba pangalan mo?” lahat sila nag hihintay sa sagot ko.
Medyo natagalan ako sa pag sagot dahil hindi ko masyado inintindi ang tanong
nya sakin dahil iba ang iniisip ko.
“Andy.”
Para naman silang nabunutan ng tinik sa sinagot ko.
“ilang
taon kana?”
“18
po, dok wala po akong amnesia, naaalala ko po ang lahat tungkol sakin, ang
naguguluhan lang ako ngayon ay sa kung pano ako nahulog sa gusaling iyon at
pano ako napunta duon.”
“woooh!!!
Papatayin mo ako sa kaba pwet eh!! Kala ko naman nag ka amnesia ka eh!!” sabi
ni louie.
“ay
teka po, sino sya?” pag turo ko kay louie. Natulala naman si louie sa sinabi
ko.
“huy!
Gagu ka! Wag ka mag biro ng ganyan!”kitang kita sa muka ni louie na kinakabahan
sya.
“ahahaha!
Joke lang!”
“retograde
amnesia ang nangyari sa kanya, isa tong klase ng amnesia na nahihirapan silang
iretrieve ang memories during the incident which they suffer damage to the
head.” Paliwanag ni dok samin. Dun ko lang napansin na may bandage din pala ako
sa ulo ko.
“dok
temporary lang naman ito diba? Maalala ko din ang nangyari?” tanong ko.
“maaring
oo, maaring hindi. In some cases naaalala nila ulit ang pangyayari kung makita
mo o mapuntahan mo ang yung lugar mismo ng pinangyarihan o di kaya may isang
bagay na magpapaalala sayo na konektado sa pangyayari. Sa ngayon wag mo munang
isipin anong nangyari, makakasama lamang sayo iyan. Ang mahalaga ay ligtas ka
na ngayon.”
“salamat
po dok.”
“oh
sige, balikan ko nalang kita mamaya. Bahala na mga nurse sayo mag-alaga.” Sabay
labas ni dok sa pinto.
“kamusta
ka na?” tanong sakin ni louie.
“ito,
sakit ng buo kong katawan. Ano bang nangyari talaga? Sino nag dala sakin dito?”
pag-uusisa ko.
“anong
sabi sayo ni dok? Wag mo munang isipin ang mga nangyari hindi lang makakabuti
sayo ito.”
“haayss..
sige na nga.. nagugutom ako.” daing ko.
“gutom
na gutom ka na ba? Parating na kasi sila mama kasama lola mo mag dadala sila ng
pagkain dito.”
“ganun
ba? Eh gutom na talaga eko eh!” reklamo ko.
“oh
sige bibili nalang ako sa labas, ano ba gusto mong kainin?”
“hmmm
pwede ba ikaw?” seryoso kong tanong.
“dito?”
alanganin nyang sagot na parang gustong tumawa.
“ahahahaha!
Baliw!! Joke lang!! Sa sitwasyon kong ito? Ahahahaha! Aray aray!” medyo
sumasakit ang sugat pag napapalakas ng boses ko.
“ahahaha!
Yan.. wag kang masyadong magalaw sasakit talaga yang sugat mo. Lugaw nalang
gusto mo?”
“sige
sige, yung may itlog ha? para rich in protein, promotes wound healing.”
“naks!
Nurse na nurse ha! hehehe.. sige saglit lang bibili lang ako sa labas.” Bago
sya lumabas humalik muna sa noo ko.
“hihirit
pa eh!” pahabol ko bago sya lumabas dinilian lang ako bago isara ang pinto,
kitang kita kay louie ang saya na ok na ako. ng makalabas na sya, hindi maalis
sa isip ko kung pano talaga ako napunta sa gusali at nahulog? Sumasakit lang
ulo ko pag iniisip ko. Kaya naidlip nalang ako saglit.
Tatlong
araw lang ako sa hospital at pinayagan na ako ng doktor ko na umuwi. Maayos na
ang naging kalayagayan ko, nakakalakad na ako mag-isa at nakakakilos mag-isa.
At syempre hindi ko magagawa yun kundi dahil kay bayag. Sya lagi nag babantay
sakin sa hospital, pagkauwi na pakauwi nya galing school deretso na sakin sa hospital
upang mag bantay. Hangang maka uwi ako sya ang umaalalay sakin sa bahay.
Actually nag volunteer sya na sa bahay na muna sya matutulog para lang
mabantayan ako. halos dalawang lingo din akong hindi nakapasok sa school.
Naging maayos ang lahat, mas napabilis ang pag galing ko dahil kay louie. Pero
may gumugulo parin sa isip ko at yun ang aksidenteng nangyari sakin. hindi ko
parin mawari kung paano ako napunta at nahulog sa gusaling iyon. sa tuwing
tinatanong ko kay louie ang tungkol duon ang lagi nya lang sagot ay “wag mo
muna intindihin iyan, ang mahalaga ligtas ka ok?” kaya hindi ko na rin sya
inuusisa tungkol sa bagay na iyon.
Balik
ulit sa normal, pumapasok na ako sa school at regular na din akong nag iinsayo
sa banda. Ok na ulit ang lahat, masaya kame ni louie. Hatid sundo ako sa school
at practice sa banda. Paminsan minsan nag-aaway kame pero hindi na tulad ng
dati na grabe kung mag-away at pansin ko kahit ako may kasalanan sya ang unang
gumagawa ng paraan para mag bati kameng dalawa.
Araw
ng linggo, araw ng pag sisimba namin. Halos 8pm na natapos ang misa at deretso
kame sa lagi naming kinakainan na lugawan.
“ay!
Bayag, hangang 10pm pa naman nag sasara ang sm diba?” tanong ko kay louie.
“oo,
bakit?”
“deretso
tayo dun, bibili ako ng G-tech naubusan ako eh para matapos ko na yung case
analysis ko.”
“sige,
eh dapat sana dun nalang tayo kumain?”
“ok
lang iyon, namiss ko din itong lugawan ni kuya eh!” maya maya biglang nag ring
ang phone ni louie na nasa bulsa ko. Kim ang pangalan. Pinakita ko sa kanya na
tumatawag si kim. Nung makita nya nanlaki ang mata nya sa nakita nya at biglang
hinablot nya sakin ang cellphone nya at sinagot palayo sakin.
Laking
taka ko naman kung bakit kailangan pa nyang lumayo para sagutin nya ang tawag.
Alam ko naman ang tungkol sa kanila at wala naman sakin iyon. hindi ko tuloy
maiwasang mag-isip ng kung ano? May tinatago ba sya sakin? at bakit parang
gulat na gulat sya?
“tara
na?” matapos nyang sagutin ang tawag. Hindi naman ako kumibo at dumaretso na sa
motorsiklo. alam kong alam nya na may tumatakbo na sa isip ko sa ginawa nyang
iyon. wala kameng kibuan habang nasa byahe ni hindi ko man lang sya hinahawakan
instead sa likuran ng motorsiklo ako nakahawak.
“hintayin
mo nalang ako dito, saglit lang naman ako.” sabi ko ng makarating na kame sa
mall sa parking area. Ng paalis na ako bigla nyang hinablot kamay ko napalingon
naman ako sa kanya.
“oh
bakit? May ipapabili ka ba?” tanong ko.
“galit
ka ba?” tanong nya na may halong lungkot sa muka.
“ha?
bakit? Baliw to!” sabi ko.
“eh
hindi mo ako kinakausap eh hindi ka man lang humawak sakin kanina habang nasa
byahe kahit mabilis ang pagpapatakbo ko.” Gagong to! Kaya pala nya binibilisan
para humawak ako sa kanya.
“paranoid
ka noh? Bakit naman ako magaglit sayo! Simpleng bagay binibigyan mo ng
kahulugan.” Sabi ko.
“sige,
punta ka na. bilisan mo ha?” tapos hinalikan nya nag kamay ko na kanina pa
nyang hawak hawak, buti nalang walang ibang tao sa parking area ng mga oras na
iyon. at iyon nga! Sa simpleng halik sa kamay nawala na lahat ng tanong ko sa
isip ko. Tsk tsk tsk! IM SO WEAK!! Haays..
“opo
sir!” sabay banat ng isang pacute na smile, natawa naman sya sa ginawa ko.
Habang
nagbabayad na ako sa cashier, naisipan kong bumili ng fruit salad na paborito
nyang pasalubong ko lagi sa kanya pag napapadaan ako ng mall. Habang nag
lalakad ako papuntang parking area, sa malayo palang may nakikita na akong
isang nakaputi bukod kay louie. At pansin ko parang nag tatalo sila na kahit sa
malayo naririnig ko ang sigaw ng boses babae. Kinabahan naman ako kaya dali
dali akong nag lakad patungo sa kanila. Habang papalapit ako narinig kong
sumisigaw na din si louie.
“diba
sayo ko sayo! wag kang magpapakita ha? ang tigas ng ulo mo!” hindi ata nila
pansin na papalapit na ako. ng biglang mag sasalita sana ang babae ay napatigil
sya nung nakita na ako.
“anong
problema dito?” tanong ko. Pansin ko biglang yumuko ang babae at parang hiyang
hiya na makita ko sya.
“ah!
Wala yun. Tara na at gagabihin na tayo nito papagalitan na tayo ni mama.”
Biglang suot ni louie ng helmet at inabot sakin ang helmet.
“teka!”
nilapitan ko ang babae na bahagyang tumalikod at hinawi ko ang buhok na
nakatakip sa muka nito. At nakilala ko ito. Si Kim!
“oh!
Kim ikaw pala iyan?” biglang tingin sakin ni kim at nanlaki ang mga mata.
“ha?”
hindi nya alam anong sasagutin nya. Parang kabang kaba sya na nakilala ko sya.
“sabay
ka na samin.” Sabay ngiti ko sa kanya. napatingin naman sya kay louie parang
hinihintay ang sagot ni louie kung papayag ba ito.
“tara
na!” bingay ko naman sa kanya ang helmet na para sakin at pina-una ko syang
sumakay sa motorsiklo. ng sasakay na sya sa inabot ni louie ang kamay nya at
hinila ito paakyat.
Ng
biglang nanlaki ang mata ko sa nakita ko! Ang pag hawak ng kamay nilang dalawa!
Parang nakita ko na iyon! may biglang sumiksik na eksena sa utak ko na
magkahawak sila ng kamay. Sumakit ang ulo ko bigla. Sa sakit napaatras ako at
napahawak sa ulo ko, napa upo ako sa sahig! Isa isang sumisiksik sa utak ko ang
mga eksena na hindi ko maintindihan. Ang rooftop ng gusali, dalawa kame ni kim
na andon, ang eksena na nakakapit kameng dalawa ni kim at ang huling eksena na
magkahawak sila ng kamay ni louie para i-angat sya. Naalala ko na ang lahat!
Humagulgol ako sa nalaman ko. Naka upo parin ako sa sahig habang hawak ang ulo
ko sa sakit! Lumapit sakin si louie.
“huy!
Andeng! Anong nangyari sayo? ok ka lang?” laking pag tataka ni louie. Hindi ako
sumagot hindi ko alam kung sasagutin ko ba sya o ano, gulong gulo ako sa
nalaman ko!
“andy?
Ano ok ka lang?” umupo din sya sa harap ko para tignan ang kalagayan ko. Hindi
ko maintindihan, sobrang galit ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon. galit
dahil sa haba ng panahon nag sinungaling sya sakin! hindi nya sinabi sakin ang
totoong nangyari! Halos buhay ko na ang nakataya sa aksidenteng nangyari pero
nakukuwa parin nyang makipag kita kay kim at makipag relasyon dito! Ang sakit!
Ang alam ko lang ay sobrang poot ang nararamdaman ko ng oras na iyon! Tinignan
ko sya ng may bahid ng luha at galit ang muka ko.
“oh?
Bakit? Ano bang nangyayari sayo ha?” tanong nya na parang may takot habang
nakahawak sa braso ko.
“bitawan
mo ako..” pigil na galit kong sinabi iyon.
“ano?
Ano ba! Hindi kita maintindihan! Ano bang nangyayari sayo ha?!!” napapasigaw na
sya. Bago ako mag salita tinignan ko muna si kim ng matulis. Natakot naman sya
sa ginawa kong iyon.
“alam
ko na.. naalala ko na ang lahat..” pikit mata kong sinabi iyon. pigil na pigil
ako sa sarili ko gusto ko ng pumutok. Napaatras si louie sa narinig nya sakin.
“ano
bang pinag sasabi mo?”
“tapusin
na natin ang gaguhang ito! Ok na! TALO na ako! napa ikot nyo na ako!” hindi
sila nakapag salita marahil alam na nila kung ano tinutukoy ko.
“shiiiiiit!!!!
Tang inaaaa!!! Wooooh!!” isinigaw ko nalang ang galit ko! Dahil pakiramdam ko
ay puputok na ako kung hindi ko ilalabas ito.
“andy
pag-usapan muna natin ito, please.. mag papaliwanag ako. calm down..” malumanay
sagot ni louie.
“tang
inaaa.. tang inaa talagaaa louie!!! Shiiit!! Pag-usapan? Ano pa bang
pag-uusapana natin? Wala na
!
nangyari na! ang haba ng panahon mo para mag sabi sakin ng totoo! Pero ano??!!
Wala! Tinatanong kita kung ano ba talagang nangyari pero hindi mo ako
sinasagot! Tapos ito? Malalaman ko? Despite na PUTANG INANG BABAE YAN NA
KITILIN ANG BUHAY KO? NAGAGAWA MO PARING MAKIPAG USAP AT MAKIPAG RELASYON
JAN??!! SHIIIT!! Louie!! Tang inaa!! Ano ba sya??!! Kumpara sakin?!! kelan mo
lang nakilala iyan!! Ako?!! halos buong buhay mo kasama mo!!”
“please!
Andy pag-usapan muna natin to ng maayos wag ganto please please wag ganto!
Pakingan mo ako..” lumuhod na sya sa harap ko, nag simula na ding tumulo ang
luha nya. Pero walang epekto sakin iyon dahil nilalamon ako ng sobrang poot at
galit!
“at
alam mo ba?! Bat kame andon ha?? dahil yang BABAENG yan may ibang lalaki!! Dapat
sasabihin ko na iyon sayo! kaso pinipigilan nya ako dahil nag karoon kame ng
kasunduan na sya mismo ang mag sasabi sayo! at sa huling pag kakataon pumayag
ako sa gusto nya dahil ang buong akala ko SINCERE sya sa sinasabi nya!”
“ayaw
ko na! you just prove yourself louie, SALAMAT nalang sa pag tulong sakin para
maka recover at SALAMAT NALANG sa lahat! I guess you don’t know me that better.
Kung sinabi mo agad sakin alam mong maiintindihan ko iyon. LET’S STOP THIS!
Ayaw ko na..” malunay ang sabi ko noon, pakiramdam ko wala ng pag-asa para
saming dalawa. Nanghina ako, halo halo ang nararamdaman ko ng oras na iyon. nag
simula ako mag lakad kahit hindi ko alam kung san ako pupunta.isa-isa kong
binitawan ang mga dala ko. Ng bigla akong nakaramdam ng mahigpit na yakap mula
sa likod ko. Napapikit nalang ako.
“pwet
please! Wag mong gawin ito.. hindi ako papayag please please nagmamakaawa ako.”
iyak parin sya ng iyak.
“tama
na louie.. lagi nalang tayong ganto. Tanggap ko na naman eh, i guess its about
time na lets have a separate ways. Please hayaan mo na ako..” pikit mata kong
binibigkas ang masasakit na salitang iyon.
“papayag
lang ako pag sinabi mo sakin na hindi mo na ako mahal.” Napahinto sya sa
pag-iyak. Matapos hinarap ko sya at sinabing.
“louie,
ayaw na kitang mahalin.. ayaw ko na..” yun na ata ang pinakamasakit na salita
na nasabi ko sa buong buhay ko. Hinawakan ko ang kamay nya na nakayakap sakin
at piniglas ito sa pagkakakapit sa katawan ko. Ramdam ko ang panghihina ng
kapit nya sa narinig nya mula sa akin.
Nag
patuloy ako sa pag lalakad, hindi ko alam san ako pupunta. Wala akong pakelam
sa mga taong nakakakita sakin at nag lilingunan. Hindi ko man lang alam kung
nasaan na ako. iyak parin ako ng iyak hindi matigil, pinaghalong sakit at galit
ang nararamdaman ko nung oras na iyon. iyon na ata ang pinakamabigat sa
damdamin na naramdaman ko sa buong buhay ko. Habang nasa daanan ako biglang
pumasok sa isip ko si joner. Pumara ako ng taxi papunta kay joner, hindi parin
matigil ang pag-iyak ko habang nasa taxi ako. alam kong si joner lang
makakatulong sakin upang mapawi ang galit ko. Ng marating ko na ang restobar
agad akong dumeretso sa likod nito kung saan kame nag prapractice. pagkabukas
na pagkabukas ko hindi ko inaasahan ang nadatnan ko. Nakayakap si joner kay
lovely na pianista namin habang nakahawak ng gitara si lovely. Nanghina ako sa
nakita ko, pakiramdam ko wala na ako malapitan ng mga oras na iyon. lahat sila
may kanya kanyang pinagkakaabalahan. Ganun din si faye at aldrin busy sa bawat
isa.
Paralisa
ang utak ko, parang lumulutang habang nag lalakad. Hindi alam anong gagawin.
Pabalik pabalik ang eksenang nangyari sa parking area. Pakiramdam ko ako nalang
mag-isa sa mundo walang kakampi. Pakiramdam ko pinagkaisahan ako ng lahat.
Hindi ako nakatulog ng gabing iyon iyak lang ako ng iyak. Hindi na rin ako
pumasok ng araw na iyon kahit may duty ako. parang wala na akong gana pa sa
lahat ng bagay. Kahit kumain ayaw ko. Halos tatlong araw akong hindi pumasok sa
school, hindi ko ata kakayanin na makita si louie lalo na’t kasama pa nya si
kim baka may magawa pa akong masama sa kanila at may masaktan pa ako. araw araw
din pumupunta si louie sa bahay tinatanong ako kung bakit daw hindi ako
pumapasok pinapasabi ko nalang sa lola ko na may sakit kamo ako at ayaw ko
makipag-usap kahit kanino man, nagpupumilit daw na maka-usap ako pero ang
habilin ko kahit anong mangyari wag papasukin sa bahay. Hindi ko alam bakit
ganto nalang ang nararamdaman ko, ako ang nag desisyon na tapusin na namin ang
lahat samin ni louie pero ako ngayon ang hindi makabangon at lubusang
nasasaktan. Pati pag inom ko ng maintainance ko sa gamot hindi ko na nagagawa,
ni hindi ko man lang maubos ang 1 cup ng kanin wala na agad akong gana.
Binisita
ako ni faye tatlong araw matapos ang huling pag-uusap namin ni louie.
Ikinuwento ko sa kanya ang lahat na nangyari, naintindihan naman nya ako at sya
rin mismo nagalit kay louie sa nalaman nito. Nabalitaan ko din sa kanya na
halos gabi gabi daw ay nag-iinom si louie sa onse(harap ng school kung san pwede
makipag inuman ang mga studyante at tago) kasama mga varsity ng bassketball ng
school. Pero wala na akong pakelam sa mga bagay na iyon basta patungkol sa
kanya! Nakunbinsi naman ako ni faye na pumasok na ng school. Nagkalakas na ako
ng loob para pumasok ng school, lahat ng classmate ko nag tatanong sakin kung
bakit ako absent ang sagot ko lang “nag kasakit ako eh, alam nyo naman sakitin
ako.” Hindi kame ang papansinan ni louie, ni hindi ko man lang magawang tignan
kung anong ginagawa nya. Nag palit din sya ng pwesto ng upuan nya. Lakas loob
kung kinakaya ang sitwasyon naming dalawa na parang hindi mag kakilala. Pansin
ko din ang pagkamatamlay nya ni hindi man makipag kwentuhan kahit kanino. Isang
beses hindi sinasadyang nagkasalubong ang aming mga tingin, biglang yuko sya
hindi ko alam kung nahihiya o wala talaga syang mukang mapakita sakin. halatang
punong ng kalungkutan ang buo nyang pagkatao nakakaawa kung tutuusin ngayon ko
lang sya nakitang ganung katahimik na walang kibo kibo kahit kanino. Pero hindi
ako nag padala sa nararamdaman ko dahil nilalamon parin ako ng galit everytime
naaalala ko ang ginawa nya sakin.
Kinagabihan,
matapos kong gawin requirements ko at around 12am nag ring ang phone ko.
Nag-aalangan akong sagutin dahil hindi naman nakaregister sa phone ko ang
number. Nag hintay pa ako ng ilang sigundo maya maya tumigil din. Ng biglang
nag ring ulit kaya sinagot ko na.
“hello?!”
boses lalaki, hindi muna ako sumagot instead nakinig muna ako.
“hello?
Si andy ba ito?” tanong ng nasa kabilang linya.
“bakit?
Sino to?” tanong ko.
“ahmm
pano ba to? Kaibigan to ni louie, pwede mo bang puntahan sya dito? Eh kasi
lasing na lasing, andito nakabulagta sa labas ng onse hindi namin alam san
iuuwi ito.” Nagulat naman ako sa narinig ko. Syempre hindi ako nag pa-apekto
baka isa lang to sa binabalak nya para maka-usap ako.
“wag
ako tawagan nyo! Hindi ako nanay nyan!” pagalit kong sabi.
“actaully
tumawag na po ako kanina kay aldrin bago kita matawagan ang sabi wag daw
tatawag sa mama nya sayo daw tumawag.” Parang nag mamadali ang lalaki sa pag
sasalita.
“teka
sino ba ito ha?” pag-uusisa ko.
“sige
po iwan na namin si louie dito sa labas.” Sabay baba ng tawag.
Sa
totoo lang gusto ko ng kumaripas ng takbo para puntahan si louie. Pero naisip
ko baka isa lang ito sa mga pakulo nya para maka-usap ako at magkabati kame.
Mahina ako pag dating sa kanya yun ang totoo, kaya mas mabuti pang umiwas ako.
naidlip na ako binalewala ang lahat ng narinig ko pero hindi ako pinapatulog ng
kunsyensya ko na baka ng totoo na nakabulagta si louie sa labas ng onse kahit
naman sobrang galit ko sa kanya hindi ko sya hahayaan na ganun ang sitwasyon
nya. 12:30am hindi parin ako makatulog parang pakiramdam ko habang tumatagal
hindi ako mapakali hangang umabot na ng 1am at hindi ko na natiis at sinuot ko
na ang jacket ko at nag simulang lumakad. Agad agad naman akong naka kuwa ng
taxi. Habang nasa byahe sinubukan kong i miss call ang phone ni louie subalit
out of coverage area ito. Palapit na kame sa Onse malapit sa school namin at
nanlaki ang mata ng may nakikita akong naka bulagta ng sa harap ng onse na
nakaputi. Ng marating ko ang harap ng Onse, si louie nga nakasandal sa pader sa
harap ng Onse. Ang dungis dungis ng itsura nya dahil nga naka uniform pa ito,
hindi ko napigilan ang sarili kundi ang umiyak sa nakita ko. Sobrang nakakaawa
kung titignan mo sya ang dumi dumi, ang gulo ng buhok at nakakalat ng bag.
Nilapitan ko agad, inayos ko ang itsura nya. Chineck ko wala na ang cellphone
nya at wallet sa bag. Kaya pala ayaw mag pakilala ng lalaki sa tawag malamang
ninakaw ang phone at wallet nya, lalo tuloy akong naiyak kung hindi ko pa sya
pinuntahan malamang naabutan sya ng umaga duon at makikita sya ng mga
estudyante. Nag patulong ako kay manong driver para buhatin paloob ng taxi si
louie.
“manong
tulungan mo naman ako oh ipasok natin to.” Paki-usap ko kay manong driver. Nung
bubuhatin namin sya. Bigla syang nagising at tumingin sakin inaanag ata nya
kung sino nag bubuhat sa kanya. Ng makita na ata nyang ako ang nag bubuhat sa
kanya biglang ngumiti at pumikit ulit.
Nakahiga
sya sa hita ko habang nasa byahe sya. Maya maya biglang syang nagsalita.
“pwet!
Pwet!” tinawag nya ako, mukang hirap sya sa pag sasalita sa sobrang kalasingan
pero pinipilit pa rin nyang mag salita.
“pwet
naman! Wag mo sakin gawin to!” medyo lumalakas na boses nya, napapalingon tuloy
si manong driver samin sa likod. Kaya ang ginawa ko ay tinakpan ko ang bibig
nito. Pero hindi parin nag paawat ang gagu at nag sasalita parin. Hindi ko na
masyadong maintindihan ang sinasabi nya gawa ng tinatakpan ko bibig nya, ng
biglang hindi na nag salita at bigla ko nalnag naramdaman ang pagkabasa ng
kamay ko. Kala ko laway, iyon pala ay luha galing sa mga mata nya. Unti unti
syang humagulgol, nakakaawa syang tignan. Hindi ko maiwasan sa sarili ko na
umiyak din.
“kung
alam mo lang sakripisyong pinag dadaanan ko para sayo! kung alam mo lang!!!”
mas lumalakas pa ang boses nya kasabay nito ang pag-iyak. Tinakpan ko ulit
bibig nya para mahinto na sya sa kakasigaw pero hindi parin sya nahinto sa
kakaiyak. Maya maya biglang huminto at tuluyan nalang itong nakatulog.
Pinili
kong sa bahay na nila sya iuwi, ayaw ko subukan ang sarili ko na sa bahay sya
patulugin masisisra lang ang lahat ng pinaghirapan ko at hinagpis na ginawa ko
kapag sa bahay sya matutulog. Alam kong mali ang ginawa ko dahil papagalitan
sya ni ninang sa ginawa nya pero wala na ako pakelam. Nag matigas pa rin ako,
hindi pa rin maalis sa puso ko ang galit at poot na ginawa nila ni kim sakin.
masakit para sakin ang ginawa kong iyon pero dapat kong tiisin dahil ito ang
nararapat hindi lahat ng bagay pwede idaan sa sorry lamang lalo na’t pag tiwala
mo ang nasira.
Nag
daan pa ang ilang araw ganun pa rin ako wala sa tamang ulirat, pati mga exams
ko sa school hindi na maganada ang resulta. Ewan ko ba! Pakiramdam ko wala ng
silbi buhay ko pakiramdam ko hihintayin ko nalang mamatay ako para matapos na
ang lahat kasi kahit buhay ako pakiramdam ko patay lahat ng bagay sa paligid
ko, walang kahulugan at kwenta.
At
dumating na nga ata ang araw na hinihiling ko, ang bawiin sakin ang buhay na
pinahiram ng Diyos.
“teh!
Ano ba yang itsura mo! Ang payat mo na nga mas pupayat ka pa! Hindi mo man lang
maubos yang isang cup ng rice!” bulyaw sakin ni faye na katabi si aldrin.
“oo
nga andy, tignan mo nga yang itsura mo, parang lagi kang namumutla walang gana
tapos hinang hina. Iniinom mo pa ba mga gamot mo ha?” tumango lang ako, pero
ang totoo nyan halos isang buwan na din akong walang inom inom ng gamot. Minsan
sinusumpong ako ng sakit ko pero nagagawan ko naman ito ng paraan mag-isa para
mapahupa ang sarili ko. Nasa bandang likuran lang namin si louie kumakain
mag-isa. Pag mag kakasama kame nila faye at aldrin mas pinipili nyang hindi na
dumikit samin. Alam na din ata ni aldrin ang dahilan kaya hindi na nag
tatanong.
“ano
tara na? hindi mo na uubusin yang pag kain mo?” sabi ni faye. Tumango lang ako.
“gamot
mo?” hirit ni aldrin.
“nakalimutan
ko eh.” Sabay kamot ko sa ulo.
“to
talaga oh tara na nga!” ng sinimulan ko ng tumayo nilingon ko muna si louie,
naka tingin sya samin. Inalis ko naman agad ang tingin ko. Ng biglang umikot
ang paningin ko. Unti-unting nag didilim ang paligid. Napahawak ako kay aldrin
at nagulat sya sa lakas ng hawak ko sa braso nya. Pabilis ng pabilis ang aking
pag hinga, pakiramdam ko hinihiwa ang dibdib ko sa sakit at naninikip ang
lalamunan ko at hindi ako makahinga! Naramdaman ko bumagsak ang katawan ko sa
sahig. Naka rinig ako ng ilang sigawan, ang bilis ng pangyayari. Umiikot parin
paningin ko, ang daming tumatawag sa pangalan ko. Ng dineretso ko ang tingin ko
nakita ko ang muka ni louie sa harap ko. Unti-unting nawawala ang paningin ko
at pandinig. Nakikita kong nag sasalita si louie na parang sumisigaw pero wala
naman akong marinig, hanggang sa tuluyang nawala ang paningin ko at nag dilim
ang buong paligid.
ITUTULOY..
[20]
Ako
si louie, bayag kung tawagin ni Andy na pwet naman ang tawag ko sa kanya.
Simpleng tao lang ako, walang extraordinary sakin. Hindi sa pag-aangat ng
sariling bangko marami din naman nag kakagusto sakin mapa babae o bakla man,
ewan ko ba hindi naman ako ganun kagwapuhan eh at may kaliitin pa, siguro nga
may tinatawag na SEX APPEAL? Ang totoo nyan, ayaw ko noon sa mga bakla o
bading. Ewan ko ba hindi lang ako komportable pag katabi sila o kausap man
lang. Noon pag may lumalapit saking bakla o kakausapin ako talagang naiilang
ako minsan pa nga may malapit na akong upakan dahil hinawakan ako sa braso
bigla nanggigil ata sa malaki kong braso? Hehehe.. pumasok na ako sa kolehiyo
mas madami pa akong na engkwentro na tulad nila, napakamot nalang ako ng ulo
sabi ko pa. “bahala na nga anjan na iyan eh”. Masaya sa kolehiyo mas madaming
kaibigan, syempre kasama na mga CHIKS duon. Sa kolehiyo ako nabungad sa mga
bisyo, paninigarilyo at panginginom pero hinding hindi ko sinubukan ang droga
kahit ganito ako pinangako ko sa sarili ko na iyon ang hinding hindi ko
titikman pati bading.
Dumating
ang isang araw na hindi ko naman inaasahan, isang rebelasyon na mismo ako din
hindi ko alam kung haharapin ko o matatawa nalang ako dahil sa tingin ko ay
pinag laruan ata ako ng tadhana kung ano pa yung ayaw ko yun pa ang binigay
sakin. At ito na nga si Andy, nalaman ko na sya pala ang kababata ko nuon at
kinakapatid ko. Hindi ko naman akalaing mag kikita pa kame sa kahaba haba ng
panahon. Kung hindi nga kame nag kita pa ulit malamang burado na sya sa memorya
ko. Nagulat din ako sa nalaman at nakita ko sa kanya, ayon nga.. haayyss..
bading sya. Hindi ko naman akalaing ganun ang mangyayari sa kanya dahil nung
bata pa kame nag lalaro pa kame ng basketball at kung ano-ano pang panlalakeng
laro. Dahil wala na din akong choice tinangap ko na din sa sarili ko na
magkakaroon nga ako ng tropa at kinakapatid na bakla.
Hindi
ko alam anong nangyari, hindi ako nakaramdam ng ilang, pandidiri o kahihiyan
pag kasama ko si andy. sa halip naging sobrang gaan ang naging pakiramdam ko sa
kanya yung tipong dinaig pa yung pakiramdam na pakikitungo ko sa isang
bestfriend kong lalake. Hindi rin siguro imposible na ganun ang mangyari siguro
nga dahil kababata ko sya at kinakapatid kaya madali saking maka adjust sa
tulad nya. Pero ang totoo nyan sobrang hinahangaan ko sya, kakaiba sya sa lahat
ng nakilala kong katulad nya. Nakapatinong tao nyan sa tipo ng kasarian nya na
nagpahanga sakin. Matalino, masipag sa lahat ng bagay lalo sa sa gawaing bahay
alam nya lahat gawin iyon mula sa pag luto hanggang sa paglalaba ng damit,
matured kung mag-isip na minsan hindi ko na maabot sa sobrang taas ng level,
kapag nagsalita sya hindi pwedeng hindi lahat makikinig sa kanya, napakadesente
kung mag damit kung tutuusin kung nagging tunay na lalake lang sya mas matindi
pa ang appeal sakin eh, soooobrang caring tipong pati balakubak ko sa ulo
papakelaman nya pag natutulog na kame, at higit sa lahat mahal nya ako sa kahit
sa pinaka pangit na ugali ko.
Hindi
ko talaga akalain sa buong buhay ko na mag kakaroon ako ng isang sobrang
malapit na kaibigan na tulad nya, na mga tulad nya na hindi ko ginusto kasama
nuon. Simula ng makikila ko si pwet malaki ang nag bago sa sarili ko, tulad ng
pakikitungo ko sa mga tulad nya, marami akong natutunan sa kanya sobrang na
aamazed ako sa mga bagay na alam nya sa murang edad nya. Sa totoo nyan hindi ko
na maalala ang mga bagay na kadalasan kong ginagawa sa pang araw araw dahil
lahat iyon na takluban na ng mga bagay na pinagsamahan namin. Binuo na nya ang
bawat minuto ng magiging pang-araw araw ko. Nakakatawa kung iisipin, pero wala
na akong pakelam sa iisipin pa ng iba tungkol samin. Ito kame eh, alam ko na
madami sa kanila ang nag-iisip ng masama sa patungkol saming dalawa ni andy
pero wala na akong pakelam duon ang sinasabi ko nalang sa sarili ko. “wala
kayong pwet na tulad na meron ako, ako lang” tapos ngingiti nalang ako.
Ang
akala ko sa mga may relasyon lang uso ang complications. Dumating kame sa point
na hindi ko inaasahan sa buong buhay na kasama ko si pwet. Kala ko puro saya
nalang ang lahat, oo may mga oras nga na meron kameng hindi pag kakaintindihan,
pero pinipilit kong maayos iyon bago matapos ang araw. Pero ang nangyari samin
nila kim at andy, iyon na ata ang pinakamalaking problema na tinahak ko sa
buong buhay ko. Duon ko lang narasan ang sobrang hirap at sakit, halos sirain
ko na buhay ko para kay andy pero wala pa rin sobrang naging matigas si andy sa
lahat ng bagay hindi ko rin naman sya masisi dahil alam kong may naging
kasalanan din ako.
At
ito na nga, hindi ko inaasahang hahantong kame sa gantong pangyayari sa buhay
namin ni andy, sa naging problema namin hindi na ata kinaya ng katawan nya
dahil na din sa karamdaman nya sa kanyang puso. Nasa harap ko sya, nakaratay na
parang wala nang buhay. Malamig ang mga kamay nya at paa kung hahawakan,
nangingitim ang mga kuko at labi, malalim ang pag hinga at walang malay. Parang
dinudurog ng pira piraso ang puso ko sa sobrang sakit nakikita ko si andy sa
sitwasyong ganon. Kung pwede lang ako ang humiga sa kinahihigaan nya at
makadama lahat ng sakit na nararamdam nya papayag ako ng walang alinlangan.
Sobra kong sinisisi ang sarili ko kung bakit nangyari kay andy ito, napakasama
kong tao sa kanya wala syang ginawa sakin kundi lahat kabutihan pero nagagawa
ko parin syang saktan!
“doc
sanchez, ano na pong susunod nating gawin?” tanong ng lola ni andy sa doctor.
Samantalang ako naman nakaupo lang sa tabi ni andy nakikinig sa usapan nila.
“nay,
tatapatin ko na kayo.. critical na po nag kundisyon ng apo nyo.” Parang hinatak
lahat ng dugo ko pataas sa ulo ko na parang gusto kong mawalan ng malay sa
narinig ko. Napayuko nalang ako upang itago ang luha na namumo sa mata ko.
“so
ano na nga susunod na mangyayari doc? May magagawa pa ba tayo?kayo?” maluha
luha na din ang lola ni andy.
“halos
60% ng puso ni andy ay patay na, wala na kameng magagawa para mabuhay ang
namatay na tissues sa puso nya kaya the only thing we can do is through heart
transplant.” Parang nabuhayan naman ako ng loob sa sinabi ni doc na may pag-asa
pa si pwet.
“sige
doc! Kahit magkano iyan kaya bayaran ng ama nya iyan gawin nyo lang lahat para
mag survive apo ko.” Pag mamakaawa ng lola ni andy.
“opo
nay wag kayong mag-alala my specialist tayo dito sa hospital para sa heart
transplant, gusto ko lang din pong malaman nyong pang 19 si andy sa listahan ng
Heart Donation. Sa sitwasyon po ng apo nyo kailangan na kailangan na nya ng
heart transplant as soon as possible.” Nanlamig ang buo kong katawan sa narinig
wala akong nagawa kundi yumuko na lamang at hawakan kamay ni andy.
“Diyos
ko po!! Ano po bang pwede nating gawin para mas mapabilis syang makakuwa ng
Heart donor?” nagsimula ng maiyak ang lola ni andy.
“wala
po, hindi naman po natin pwede iurong ang pangalan nya dahil mas madami pong
nauna sa kanya, may isa pa pong paraan.” Napalingon kame kay doc sa sinabi
nyang iyon.
“ang
may mag volunteer na mag donate ng puso nya, pero wala naman po sigurong baliw
na mag dodonate ng puso nya.”
“doc
ano-ano po bang requirements para makapag donate?” tanong ko agad.
“dadaan
sa maraming screening ang mag vovolunteer na mag donate para masiguro na walang
magiging komplikasyon na mangyayari, pero hindi pa po tapos ang lahat duon
maaring i-reject ng katawan ni andy ang pusong na transplant sa kanya. Kaya ang
recommendation po na kapamilya nya ang mag donate to lessen the complications.”
Lumakas ang loob ko sa narinig ko kay doc, hinawakan ko ng mahigpit ang malamig
na kamay ni andy at tinignan sya sa muka.
“bakit
iho? May kilala ka bang pwede mag donate?” na sakin ang atensyon ng lahat ng
oras na iyon, nag hihintay sa sasabihin ko.
“ahmm..”
nilingon ko muna si andy at mas hinigpitan ko ang kapit sa kamay nya para
makakuwa ng lakas ng loob sa sasabihin. Ng mag mamasalita na ako.
“si
andeng gising na!” sigaw ng pinsan ni andy. naudlot ang sasabihin ko at na
divert ang atensyon kay andy.
“ahmmm..
ang sakit..” daing nya.
“ng
ano? Anong masakit?” tanong agad ni doc. Sobrang saya ko ng marinig ko boses
nya parang gusto ko lumabas at mag tatalon sa tuwa. Matapos itinaas nya ang
kamay nya.
“anong
masakit andy? tell me.” Sabi ni doc.
“itong
kamay ko.” Nakita ko namumula ang kamay nya, napakamot nalang ako sa ulo kasi
sobrang higpit ata ng kapit ko sa kamay nya kaya nagising hehehe.
“ayun
ba? Bukod duon ano pang masakit?” tanong ulit ni doc. Wala na syang nasagot at
umiling na lamang.
“oh
sige pahinga ka na ha? Dapat malakas ka ok?” sabi ni doc. Ngumiti lamang sya ng
pilit kitang kita na may hirap syang pinag dadaanan. Matapos umalis si doc
kasama ang nurse habang nag-uusap. Lumapit naman agad lola at pinsan ni andy
para kausapin sya, habang ako nakaupo sa tabi nakikiramdam kung hahanapin nya
ako.
“deng
musta na? uuwi daw papa mo itong buwan para makita ka.” Sabi ng lola nya na
parang walang problema.
“oo
kuya, tiyak! Dami mo na naman pasalubong duon kay tito.” Ganon di ang pinsan
nya na pinaparamdam sa kanya na maraming nag mamahal sa kanya para hindi sya
mawalan ng lakas ng loob.
“oh,
wag ka na umiyak! Ito naman, pano ka gagaling nyan?” napatayo naman ako agad
nung narinig kong umiyak sya, tinignan ko umiiyak nga gusto ko sana lumapit
kaso ayaw ko makisasaw sa usapang pamilya kaya pinili ko na lamang umupo.
“bakit
ka umiiyak kuya? Tama na makakasama yan sayo.” Sabi ng pinsan ni andy.
“mama
ko? Kelan pupunta dito?” ang hina ng boses nya na halos hindi ko marinig.
“ano
kamo? Ano daw?” tanong ng lola nya sa pinsan ni andy.
“kelan
ba daw uuwi si tita dito la?” pag-ulit ng pinsan ni andy para maintindihan ng
lola nya.
“ah..
uuwi daw ang sabi baka sa makalawang araw sige na wag na umiyak ha?” pero ang
totoo nyan hindi naman sa makalawang araw ang uwi ng mama nya baka pag
nakarating na ang papa nya baka duon lang ito makarating.
“andeng,
aalis lang kame ng pinsan mo ha? Bibili kame ng pagkain at gamot mo, andito
naman si aweng mag babantay sayo ha?” tinuro ako ng lola nya at napalingon
naman sya sakin at ako naman ay ngumiti lang at dali dali naman nyang inalis
ang tingin sakin.
“weng
dito ka muna ha? Bibili lang kame at uuwi kukuwa kame ng mga damit nya.” Sabi
ng lola nya.
“opo
la, ako na po bahala dito.” Matapos umalis na din agad lola at pinsan nya.
Hindi ko alam pano lalapit sa kanya, ramdam na ramdam ang tension sa loob ng
kwarto.
Tahimik
ang lahat ingay lang mula sa aircon ang maririrnig. Huminga muna ako ng malalim
bago tumayo at lumapit sa tabi nya. Umupo ako sa tabi nya at hinawakan kamay
nya, pero pinilipt nyang itago ito sa loob ng kumot nya. Mas kinabahan tuloy
ako hindi ko tuloy alam pano mag sisimula pinanghinaan agad ako ng loob sa una
kong hakbang palang palya na. pero hindi ako sumuko hinanap ko kamay nya at
hinawakan ito ng mahigpit yung tipong hindi nya makakalas ewan ko ba!
Pakiramdam ko duon ako huhugot ng lakas ng loob para makapag salita.
“kamusta
pakiramdam mo?” tanong ko ng may alinlangan. Hindi hindi man lang nya ako
matitigan, parang wala syang narinig sa sinabi ko. Grabe! Sobrang lakas ng
kabog ng dibdib ko! Ginalaw galaw ko ang hinlalaki ko at hinimas himas ang
kamay nya. Ayaw nya talaga mag salita.
“gagaling
ka na.. wag kang mag-alala gagawin ko lahat para gumaling ka.” Napayuko ako at
nag simulang namuo ang luha sa mata ko, nakita ko naming gumalaw ang ulo nya at
nilingon ako.
“ok
lang kahit hindi mo ako kausapin, basta hayaan mo lang ako sa ginagaw ako ha?
Hayaan mo lang akong andito, hayaan mo lang akong hawakan ka para maalagaan ka
kahit hindi mo ako pansinin basta hayaan mo lang ako please.” Umiiyak pa rin
ako ng mga oras na iyon. Hindi naman sya nag salita pero alam kong payag sya sa
gusto kong mangyari.
“nga
pala, uuwi na mga magulang mo. Kaya lulubos lubusin ko na na andito kasi
syempre pag andito na sila , sila na mag-aalaga sayo. Dito na ako matutulog
hangang wala pa sila hindi kita iiwan dito.”
Ngumiti
ako kahit my bahid ng luha sa mata ko. Nakatingin lang sya sakin, tingin na
parang kinakausap ako sa mga mata ko, tingin na may bahid ng awa at
paghihinagpis. Hindi ko natiis sarili ko hinalikan ko sya sa labi hindi naman
sya pumalag at matapos sa nuo nag tagal ako sa parting iyon. Nung tinangal ko
ang labi ko sa nuo nya. Nakapikit lang sya at may bahid ng luha ang nakapikit
na mata. Pinahid ko naman agad ito ng mga kamay ko.
“wag
kana umiyak, hindi makakabuti sayo yan.” Sabi ko habang pinapahid ang luha nya.
Tumigil
sya sa kaka-iyak, hangang sa nakatulog na ulit. Tinititigan ko lnag sya habang
natutulog. Kahit may karamdaman sya ang maliwalas parin ng muka ni andy. parang
wala lang sakit na pinag dadaanan, ang di nya alam pag nagtatabi kameng matulog
mas nauuna akong nagigising sa kanya napupuyat nga ako sa kakatitig sa kanya
habang natutulog. Si andy na ata ang unang tao na nakita ko kung matulog na
parang nakangiti pero hindi naman nakangiti? Hindi ko nga maintindihan, siguro
nga kasi maganda ang mga labi nya na kahit hindi nakangiti kung titgnan mo
nakangiti ito. Madalas nga pag magkatabi kameng matulog labi nya ang lagi kong
pinag tutuunan ng pansin, hahawak hawakan ko ito matapos hahalik halikan hindi
ko lang alam kung may alam sya sa ginagawa ko basta Masaya ako sa ginagawa kong
iyon ang sarap sa pakiramdam.
Umupo
ako sa upuan tabi sa kama nya habang hawak parin ang kamay nya sa kahimbingan
ng tulog nya. Nagtext naman itong sila faye at aldrin na pupunta daw sila,
samanatlanag si joner naman ay baka kinabukasan pa daw makakapunta gawa ng
madami sila I-aadjust sa pagkawala ni andy sa banda nila. Naidlip muna ako
habang hawak ko ang kamay ni andy. maya-maya nagising na lamang ako sa pagbukas
ng pinto. Si mama kasama mga kapatid ko.
Sumenyas
naman ako agad ng wag maingay dahil natutulog si andy. nung tinangal ko ang
kamay ko sa pagkahawak gumalaw si andy nakaramdam ata na tinangal ko ang kamay
ko kaya binalik ko din agad. Habang hawak ko kamay nya nag-uusap kame ni mama
tungkol sa mangyayari sa kanya at ayon nga nalungkot si mama sa narinig nya na
malubha na nga ang kalagayan ni andy pati sya naiyak sa niring nya.
“tanging
dasal na lamang sa Diyos ang pwede natin itulong sa inaanak ko.” Matapos ay
hinaplos ni mama ang ulo ni andy.
“opo
ma, malaking tulong ngayon ang dasal sa kanya.”
“kelan
daw balak operahan sya?” tanong ni mama.
“pag
may donor nap o ma at pang 19 po sya sa listahan.” Malungkot kong sabi.
“Diyos
ko po! May iba pa bang paraan?” tanong ni mama.
“opo,
ang may mag volunteer na mag donate ng puso nya. Pero ang nirerecomendation ng
mga doctor as much as possible ay kapamilya nya para maiwasan ang
complications.”
“manalig
lang tayo anak, may darating para gumaling si andeng hindi sya pababayaan ng
Diyos.”
“sana
nga po ma, sana..” matapos hinalikan ko kamay ni andy. maya maya din dumating
na lola at pinsan ni andy. unti-unti kong tinangal ang kamay ko, hindi naman
nag react si andy kaya hinayaan ko nalang. Lumabas muna ako saglit upang
makapag isip-isip.
Nasa
terrace ako ng hospital, ang aliwas ng paligid at mapuno ang lugar. Ang sarap
mag tamby duon at makakapag-isip ka ng maayos. Napabuntong hininga ako, hindi
ko inaasahan na darating kame sa puntong buhay naming na ganito halos buhay na
ang mawawala. Ayaw ko ng ganitong pakiramdam na hindi ko na alam anong sunod na
mangyayari. Ni ayaw ko na matulog baka pag gising ko wala na sya sa tabi ko.
Nasa ganung pag ninilay nilay ako ng napa tingin ako sa langit, nagulat ko sa
nakita ko nag korteng puso ang ulap. Parang gusto kong umiyak, pati ang kalikasan
nakiki-isa sa pangyayari. Naisipan kong pumunta sa chapel ng simbahan at duon
mag hanap ng makakusap na makakatulong sakin ang Panginoong Diyos.
Lumuhod
ako, nag dasal ng taintim. Ito ang unang beses na nag dasal ang ng sobrang
malalim na ganto kaproblemado sa buhay ko. Nag internalize ako ng mabuti gusto
ko makausap ang Diyos.
“Diyos
ko, alam kong nagging makasalanan akong tao at dahil duon hinihingi ko ang
iyong kapatawan at awa sa mga bagay na makasalanan na nagawa ko. Hindi na po
mag papaligoy ligoy pa, nasa panganib po ang buhay ng taong pinakaimportante sa
buhay ko ngayon. Panginoon ko gagawin ko ang lahat wag nyo lang sya kunin
sakin, wag ngayon nakikiusap po ako sayo parang kinuwa nyo na rin po ang buhay
ko pag ginawa nyo iyon. Mabuti pong tao si andy, maraming masasaktan pag nawala
sya. Marami po kameng pangarap na gustong makamit sa buhay namin. Marami pa
kameng balak gawin. Kahit po nag kasala kame sa inyo panginoon hindi naman po
kame nag kulang sa pag dinig sa inyo. Lahat po gagawin ko kahit buhay ko
ibibigay ko buhayin nyo lang sya.” Bigla naman akong napa isip sa sinabi kong
“kahit buhay ko ibibigay ko mabuhay lang sya” at hindi ko rin pansin ang luha
na tumulo sa mata ko. Napatayo ako at nagpasalamat dahil diningsin agad Nya ang
panalangin ko.
Dumaretso
na ako sa kwarto ni andy upang kamustahin sya, sa malayo palang pansin ko
parang nagkakagulo ang mga staff nurse sa nurse station. At isa-isa silang
pumapasok bandang dulo ng ward kung san andun ang kwarto ni andy. kinabahan ako
bigla napatakbo agad ako, mas kinabahan ako nang makita ko sa kwarto nga ni
andy nag papasukan ang mga nurse. Matapos nasa labas si mama at ang dalawa kong
kapatid umiiyak.
“ma!
Anong nangyari?” hindi ko magawang sumilip sa loob natatakot ako sa pwede kong
makita.
“ma
ano ba?!” napapasigaw na ako dahil hindi makasagot si mama kundi pag-iyak lang.
“kuya
si kuya andy biglang huminto huminga habang nag-uusap kame tapos ang ingay nung
machine kanina tapos straight line lang yung nakikita namin.” Mangiyak-ngiyak
kapatid ko habang sinasalaysay ang pangyayari. Halos matumba ako sa
kinatatayuan ko sa panghihina ng tuhod ko sa narinig ko hindi ko alam anong
magiging reaksyon ko sa narinig ko.
Nakabukas
lang ang pinto ng oras na iyon, kitang kita sa labas kung pano nila nirerevive
si andy, gustuhin ko man pumasok pero parang dumikit na ang paa ko sa
kinatatayuan ko at nawalan ng lakas upang lumakad. Biglang bumagal ang lahat,
bawat sigundo at minuto napakabagal nung oras na iyon. Biglang nawala lahat ng
senses ko sa katawan bukod sa paningin. Wala na akong marinig ni maramdaman
kahit yakap yakap ako ng kapatid ko hindi ko iyon maramdaman. Gustong gusto ko
ihakbang ang paa ko papasok at hawakan si andy ngunit talagang napako na ako sa
kinatatayuan ko habang kitang kita ko ang bawat eksena na binubuhay si andy.
Maya
maya huminto ang lahat, hindi ko alam kung bakit. Tumigil sila sa pag revive
kay andy. isa-isa nag-aalisan ang mga nurse naiwan nalnag ang doctor kausap
lola ni andy. hindi ko na alam ano nangyayari pumasok sila mama at kapatid ko,
isa-isa nilang niyakap si andy hindi ko alam kung bakit. Walang wala na ako sa
ulirat ko, bigla ko naman nakita ang muka ni aldrin sa harap ko. Parang may
sinasabi sya sakin na hindi ko marinig, parang sumisigaw sya. Hangang nakaramdam
nalang ako ng isang malakas na suntok sa muka ko na gumising sakin.
“tol!
Ano ba? Ano nababaliw kana? Ano nang nangyayari ha?” nilingon ko si aldrin,
kasama nya si faye at joner. Hindi parin ako makasagot. Matapos umupo ako sa
gilid at sumandal sa dingding at tinakpan ang muka ko at nag simulang
humagulgol.
“tang
ina naman eh!” sigaw ni aldrin matapos hindi ko na sya narinig mag salita,
rinig ko lumakad sila palayo sakin papasok sa kwarto ni andy. paralisang
paralisa ako ng oras na iyon, pakiramdam ko tapos na ang lahat. Sabi ko sa
sarili ko may gantong pakiramdam palang tinatawag? Yung tipong sa sobrang bigat
nawawala lahat ng pakiramdam mo na halos tumigil ang mundo at hindi ako
makagalaw. Nagagalit ako sa sarili ko nung oras na iyon, ang daming kong oras
na sinayang! Bakit pa ako umalis sa tabi nya! Kasalanan ko ang lahat! Sobrang
sinisisi ko ang sarili ko ng oras na iyon. Inuuntog ko ulo ko paatras sa
dingding kung san ako nakasandal. Maya maya naramdaman kong lumambot ang ding
ding kung san inuumpog ko ulo ko. Tinangal ko ang kamay ko sa pagkakatakip nito
sa muka ako. Nakita ko si joner hinarang ang kamay nito upang proteksyonan ang
ulo ko.
“tol,
tara na tayo kana jan, kailangan ka ni andy.” isang wagas na ngiti ang binigay
nya sakin.
“tol,
hindi ko kaya makita sya.. hindi ko kaya..” umiiyak parin ako.
“mas
hindi mo kakayanin pag hindi mo sya makitang ok na.” nakangiti parin sya nung
oras na iyon. Biglang lumaki ang tenga ko sa narinig ko at napa tayo.
“ano
tol?”
“ok
na sya.” Inakbayan ako ni joner at sinamahan paloob ng kwarto ni andy.
Hindi
ko agad sya tinignan pagkapasok ko, lumingon muna ako kung nasan sila mama at
sila aldrin. Nakangiti lang sila sakin. tumulo ulit ang luha sa mata ko sa
galak na nakita silang nakangiti. Hanggang sa nilingon ko na si andy, humihinga
na sya ulit pero mas malalim na ang pag hinga nya ngayon. Stable na din ang mga
vital signs nya sa monitoring machines. Sobang saya ang naramdaman ko ng mga
oras na iyon gusto ko mag tatalon sa saya. Ngunit wala akong magawa kundi maiyak
nalang. Lumapit ako kay andy at hinawakan ang kamay nya, ramdam ko ang biglang
kapit nito sa kamay ko na nagpahagulgol sakin at napaluhod ako sa sahig at
yumoko sa pag-iyak. Tumayo ako at hinalikan ko sya sa nuo matapos sa labi. Wala
na akong pakelam ng mga oras na iyon kung sino man nakakaita samin. Alam ko
gulat ang iba sa kanila pero wala na akong pakelam. Umupo ako sa tabi ng kamay
nya at kinausap sya.
“pwet,
andito na ako.. sorry kung umalis ako saglit kinausap ko lang si God na wag ka
munang kunin samin. Diningin naman nya ako agad. Gagaling ka na.. sorry, hindi
na aalis si bayag dito. Dito nalang ako sa tabi mo ha? Wag mo na uulitin yon.”
Mangiyak-ngiyak parin ako pero pinipilit kong pigilan ito upang hindi nya
marinig. Ramdam ko ang pagkapit nito sa kamay ko na parang sumesensyales na
naririnig nya ako.
“paumanhin
pos a istorbo, sa ngayon po stable na si andy. pero hindi po natin alam kung
hangang kelan. Good thing na lumalaban ang bata at gusto pang mabuhay.
Praprangkahin ko na po kayo, matagal na ang isang buwan sa kanya. Kaya kung may
alam pa po kayong agency na pwedeng lapitan do it as soon as possible para
masalba ang buhay ni andy.” pag basag ng momento ng doctor.
“opo
dok, as soon as possible makakahanap na po kame.” Sagot ko agad ng walang
alinlangan. Nag lingunan naman silang lahat sakin sa sinabi ko.
“oh
sige po.” Sabay alis ng doktor.
“sige
aalis na din kame aweng kayo muna dito sasamahan ko si tiya upang makahanap ng
agency na makakatulong kay andeng.” Sabi ni mama.
“sige
ma, contact nyo ako agad kung anong balita.” Sabi ko. Agad namang alis nila
mama at lola ni andy kasama mga kapatid ko. Naiwan nalang kameng mag trotropa.
“teh!
Anong drama naman yan! Ang o.a mo na ha! Masyado mo ng pinapa-iyak tong si
bayag!” sabi ni faye, umiiyak sya ng oras na iyon pero pinipilit nyang wag
ipahalata sa boses nito.
“andy,
joner to.. kapit lang ha! Kunti nalang makakahanap na kame ng Heart donor.”
Sabi ni joner.
“ui
andy! palakas ka lang!! gragraduate pa tayo ng Nursing oh! Dean’s lister ka pa
naman! Malay mo Cumlaude ka diba?!” lahat sila nag-iiyakan ng oras na iyon pero
hindi lang nila pinapahalata sa boses nila si faye naman lumayo dahil hindi na
kinaya ang emosyon. Sobrang sakit ng momentong iyon na tipong nagbibigayan kame
ng panlakas ng loob kay andy pero mismo kame nanghihina sa nakikita namin sa
kanya.
“pinaalam
na naming sa buong school ang nangyari kay andy, baka lang may makatulong at
magbigay alam kung san pwede tayong makahanap ng heart donor.” Sabi ni faye.
“ako
din tol, nagpa meeting kame sa brad willing silang tumulong sa pag paskil ng
mga posters upang magbigay alam sa publiko.” Sabi ni aldrin.
“ang
banda naman ay nag aanounce sa kada play namin ng song upang mag bigay alam
kung sino ang pwede lapitan para sa may nakakalam na pwedeng maging Heart
donor.” Sabi naman ni Joner. Naiyak naman ako sa lahat ng sinabi nila, dahil
lahat sila may ginagawa upang makatulong samantala ako wala akong magawa.
“salamat
sa inyo, laking tulong ng mga ginagwa nyo. Buti pa kayo may nagagawa ako wala!”
napayuko lang ako upang itago ang luha na dumadaloy sa aking mata.
“louie..
ikaw ang may pinakamalaking role dito.. alam ko kung bakit lumaban pa si andy
ngayon ay isa ka sa pinakamalaking dahilan kung bakit gusto pa nya mabuhay. Wag
kang aalis sa tabi nya, dahil ikaw ang nag bibigay lakas sa kanya upang
ipagpatuloy pa ang buhay nya.” Sabi ni faye. Na touch naman ako sa sinabi nyang
iyon. Tama sya, dapat hindi ako umalis sa tabi nya kahit anong mangyari.
“tama
tol, sayo humuhugot ng lakas si andy. tol hindi nyo man sabihin alam at pansin
naming kung gano nyo kamahal ang isa’t-isa. Wag kang mag-alala tol! Hindi
nakakabawas para samin mga tropa mo sa pagkalalaki mo iyon. Mas hinahangaan nga
kita eh, dahil nagawa mong harapain iyan. Siguro kung ako nasa posisyon mo
ngayon? Malamang mas mauuna na ako kay andy.” sabi ni aldrin na ikinagaan ng
loob ko.
“basta
tol ito tandaan mo. Anuman ang mangyari lahat ng ito may dahilan, planado ito
ng Diyos. Harapin natin ang katotohanan. Gusto naming maging handa ka sa lahat
ng pwedeng mangyari. Anuman kakasalabasan ng lahat ng ito, asahan mo walang
iwanan sa tropa. Andito kame tayong lahat at ramdam ko hanggang sa huli kasama
si andy gragraduate tayong sabay sabay.” Napa-iyak naman ako sa sinabi ni
joner. Alam kong may hindi kame pagkakaintindi ni joner pero ngayon ko lang
naramdaman na tunay kameng tropa lahat. Ganun pala talaga pa gang magkakaibigan
nadadaan sa matinding problema mas tumatatag at kame iyon kahit sang dakok ng
buhay kame dalhin sama sama naming iyon tutuukin.
Nagyakapan
kameng apat matapos niyakap namin si andy, napatigil kame ng nakita naming may
luha na tumulo sa mata ni andy kahit nakapikit ito. Dapat pala hindi kame
nag-uusap sa harap nya ng mga ganung bagay baka mas makahina sa kanya ito. Agad
ko naman pinunasan at nag-alibi.
“pwet,
tignan mo kung gano ka naming kamahal? Kaya ikaw wag ka na malungkot ha? Hindi
ka namin iiwan hangang dulo ok? Walang bibitaw! Wag kana umiyak ha? Hindi
makakabuti yan sayo. Hindi ka ni bayag mo ha? Dito lang ha?” ramdam ko ulit ang
pag higpit ng kapit nya sa kamay ko. Matapos hinalikan ko sya ulit sa labi.
Maya
maya nagpaalam na din ang tropa, gabi na din kasi.. pero nangako silang bibista
araw araw, at aabisuhan nalang daw nila ako kung anong balita sa mga tulong na
ginagawa nila.
Napakabilis
ng mga pangyayari sa buhay, hindi natin alam kung kelan ang huling beses na
pwede nating maka-usap o mahawakan ang isang taong importante satin. Matapos
ang pangyayari ng gabing iyon, hindi ko na nagawang matulog o maidlip man lang.
buong gabi hawak ko kamay nya at nakatitig lang sa kanya. Minsan kinakausap ko
sya at pinapaalala ko sa kanya lahat ng masasayang pangyayari samin napapangiti
nalang ako mag-isa tapos tatawa, parang baliw nga ako sa loob ng room pero alam
kong nakikinig sakin si andy.
Hindi
ko namalayan nakatulog ako habang hawak ko ang kamay ni andy. Nagising nalang
ako dahil nakaramdam akong na may humaplos sa ulo ko. Pag lingon ko parang
pamilyar ang ginoo na nakatayo sa likod ko. Ng ginuskos ko ang mata ko para
luminaw ang paningin naanig ko at nakilala ko na ito. Si ninong pala, ang papa
ni andy.
“ninong!
Kamusta po? Kelan pa po kayo dumating?” nag bless agad ako sa kanya at tumayo
agad.
“kaninang
madaling araw lang, ng malaman ko sitwasyon ni andy agad agad akong nag pa book
ng flight.” Andun na din pala lola ni andy sa loob ng kwarto hindi ko man lang
napansin sa sobrang idlip ko sa pag tulog. Lumapit ang papa ni andy sa kanya at
hinawakan ang kamay nito.
“bilib
talaga ako dito sa anak kong ito, napakatapang at matatag. Manang mana sa nanay
nya. Nak, andito na si papa gagawin ko lahat gumaling ka lang kahit maubos pa
lahat ng kayamanan ko at ari-arian ko. Kumapit ka lang, ikaw nalang ang meron
ako.” Unang beses kong nakita si ninong na umiyak. Ramdam na ramdam ko ang
sobrang hinagpis ng isang ama sa kanyang anak.
“nak
sorry kung laging wala ang papa ha? Mula ngayon gumaling ka lang hindi na ako
aalis sa tabi mo mag sasama sama na tayo mag tatayo nalang ko ng negosyo dito
sa Pilipinas, kaya mag pagaling ka ok?”
“nong,
kelan po ba ang dating ng mama ni andy?” pagbasag ko sa momento ng mag-ama.
“mamayang
gabi dating nya.” Sabi ni ninong habang hinahaplos ang anak nya.
Nalungkot
ako sa nalaman kong darating na din si tita ng gabing iyon, hindi ko na kasi
magagawa ang solohin ang pag-aaruga sa kanya medyo nag selos ako. Madami kaming
napag-usapan ni tito ng araw nay un habnag hinihintay ang pag dating ni tita,
kinuwento ko sa kanya lahat ng achievements ni andy. Napapanginiti nalang sya
sa bawat pagpuri ko sa anak nya lalong lalo sa pag dating sa school
achievements ni andy.
“ninong
pansin ko lang, bakit parang hindi ka masyadong natutuwa sa mga naabot ni andy.
Kung ibang magulang pa iyon tiyak nag tatalong sa tuwa.” Tanong ko na may
pagtataka.
“sanay
na ako jan sa anak ko, mula nung nursery palang yan achiever na iyan..
magugulat pa ako kung hindi nakapasok sa top 3 iyan. Nalulungkot lang ako pag
binabalikan ko yung nakaraan nung bata pa iyan ni hindi ko man lang yan
tinuruan pag dating sa mga school assignments nya di tulad ng ibang kapatid
nya. Ewan ko ba sa batang yan, pag hindi nya alam ang isang bagay sisiskapin
nyang malaman yun ng mag-isa pag hinding hindi na nya alam duon lang
magtatanong.” Sabi ni ninong na may lungkot sa muka nito.
“oo
nga po eh, ayaw na ayaw nyang tinuturuan sya lalong lalo ng pag alam nya gawin
ang bagay na iyon. Hindi ko nga po alam kung bakit ganon eh, kung sino pa yung
may magandang kinabukasan at maraming nag mamahal sya pa yung sinusubok ng
tadhana.” Sabi ko habang nakatigtig ako kay pwet ng oras na iyon.
Buong
magdamag nag kwentuhan lang kame ni ninong di alintana ang mabilis na oras na
lumilipas. Habang nag-uusap kame ni ninong my kumatok sa pintok. Alam kong si
tita na iyon, kaya tumayo kame agad ni ninong.
“yan
na ata sya.” Sabi ni ninong patungkol kay tita. Matapos bumukas ang pinto, si
tita nga ito. Nag-salubong ang tingin nila ni ninong. Matagal sila sa ganong
eksena, tila biglang huminto ang oras hindi ko alam pati ako nadama ko iyon.
Marahil sa tagal nilang hindi nag kita na halos 10 taon din. Matapos nagyakap
sila, kitang kita ko kung gaano nalang sila nanabik sa bawat isa ang higpit ng
yakap nila at nakapikit si tita habang magkayakap sila at biglang nag salita.
“ang
anak ko?” unang bigkas ng salita nya ay damang dama na ang hinagpis na matagal
nyang kinimkim. Kitang kita ang namumuong luha sa mata ni tita habang
sinasamahan sya ni tito na lumapit kay andy.
“nak,
dito na mama.” Ayun lang ang nasabi ni tita habang haplos haplos ang muka ng
anak. Tumulo ang luha nito sa kumot ni andy,unti-unti hanggag lumaki ang parte
ng basang kumot gawa ng luha ni tita. Hinawakan nya ang kamay ni andy ng dalawa
nyang kamay matapos ay hinalikan na pikit ang mata. Ang akala ko sa teleserye
lang ang gantong eksena, pwede rin pala sa totoong buhay at kung tutuusin ay
mas nakakabagabag damdamin pa ito. Hindi ko kinaya ang emosyon napatalikod ako
upang punasan ang luha na nag sisimulang tumulo. Halong awa at guilty ang
nararamdaman ko ngayon, dahil sakin madaming tao ang nasasaktan at naghihinagpis
dahil pakiramdam ko ako ang dahilan bakit nakahiga si andy sa kamang iyon.
Lumabas ako hindi ko kinaya ang sakit na nadarama ko, gusto kong pag susuntukin
ang ding ding at mag wala. Gusto ko sumigaw at sumigaw upang ilabas ang galit
na nadarama ko para sa sarili ko.
Dahil
dito, buo na ang desisyon ko. Kung mabuhay man ako at mawala sakin si andy daig
pa nito ang namatay ako kaya wala ding silbing mabuhay pa. alam kong isang
malaking katangahan ang gusto kong manyari, pero wala na akong pakielam. Kung
sa ikakabuti naman ng taong pinakaimportante sakin at madaming taong sasaya
bakit hindi. Buong loob kong pinag desisyonan ang lahat ng ito, hindi dahil
ayaw kong mabuhay ng puno ng galit at pagsisi sa sarili, gagawin ko ito dahil
ito ang nararapat at ikakabuti ng lahat. Pumunta ako sa isang tahimik na lugar
kung san walang makakarinig at makakakita sakin, duon sinubukan kong mag-isip
ng mahinahon yung tipong hindi ako madadala ng emosyon ko sa magiging desisyon
ko sa simbahan kung san kame madalas ni andy nag sisimba. Duon umupo ako
kaharap ang Diyos, humingi ako ng tawad sa gusto kong mangyari alam kong mali
ito sa batas Nya pero mas gugustuhin kong wag na mabuhay kesa mabuhay na wala
si andy. Duon din gumawa ako ng Video para kay andy, lahat lahat sinabi at
inamin ko na sa video na iyon. Buong buo na loob ko sa desisyon kong iyon.
Lumabas
ako ng simbahan ng buong tapang at panatag sa aking gagawin. Tinawagan ko si
mama.
“ma?”
halos walang lumabas na boses sakin.
“oh
bakit aweng? Anong balita kay andeng?” tanong ni mama na walang kaalam alam sa
pwedeng mangyari.
“ahh..
anoo.. ok na sya ma, nakahanap na ng donor wag na kayo mag-alala.” Nag simulang
tumulo ang luha ko at halos nag babasag ang boses ko pinipilit na huwag
mahalata ni mama.
“Diyos
ko po!! Mabuti naman at ganon anak napaka buti talaga ng Diyos.” Rinig ko kung
gaano nalang kasaya ni mama sa nalaman nya.
“ma,
sorry ma.. mahal na mahal ko kayo, kayong ng kapatid ko pati ni papa.” Halos
hindi na maintindihan ang lumabas sa bibig ko. Hindi ko na kinaya nag emosyon
at nilamon na ako nito.
“ha
ano aweng? Ano bang nangyayari sayo?” medyo napapasigaw si mama sa phone dahil
hindi nya maintindihan ang sinasabi ko.
“sige
na ma, mauubusan na ako ng load. Basta mahal na mahal ko kayo ma. Sorry..” matapos
pinatay ko din agad ang phone ko. Naglalakad ako pabalik sa hospital biglang
nakatangap ako ng text kay joner.
“tol,
malapit na kame papunta jan sa hospital.” Naisipan ko namang tawagan din agad
si joner.
“tol!!”
bungad ko kay joner.
“oh?
Malapit na kame tol, medyo traffic lang halos 5 minuto nalang anjan na kame.”
Sabi ni joner.
“sige
tol, hinihintay na kayo ni andy! Kayo na bahala tol kay andy ha? Wag nyong
pababayaan kahit anong mangyari kundi yari kayong lahat sakin!!” halos
sumisigaw ako sa sinabi ko upang hindi mahalata ang boses kong sinasabayan ng
luha at dala din ng ingay mula sa sasakyan na dumadaan.
Bigla
akong nagulat at may humablot sa phone ko habang nag sasalita. Pag lingon isang
binata, biglang tumakbo! Hindi ko na sana hahabulin pero naisip ko andun pala
ang Video na ginawa ko para kay andy kaya hindi pwedeng mawala iyon. Kumaripas
ako ng takbo, saktong ang takbo nya ay patungo sa Hospital kung saan nakaadmit
si andy. Naabutan ko naman sya agad sa bilis ng takbo ko, matapos at sununggaban
ko agad ng suntok sa muka. Sa lakas ay natumba sya sahig at nabitawan ang phone
ko.
“gago
ka ha!! Sa lahat ng kukunin mo ito pa!” pag dampot ko, bigla akong nakaramdam
na parang may tumusok sa likod ko. Hindi naman ako nakaramdam ng sakit pero parang
nanlambot buong katawan ko at nung nilingon ko sya nakita kong may hawak syag
isang matulis na bagay hindi ko mawari kung kutsilyo ba ito o isang uri ng
patalim. Hawak hawak ko parin ang phone ng subukan nya itong hablutin sakin
ulit, ngunit nanlaban ako! Unang pumasok sa isip ko si andy hindi pwede mawala
ito kaya kahit nanlalambot ang katawan ko nagpumilit akong makipag agawan sa
snatcher. Matapos kitang kita ko kung pano nya ako sinungkagaban ng saksak sa
bandang dibdib matapos ay hinugot ulit at isang saksak ulit sa tagiliran ko.
Wala akong naramdamang sakit. Nandilim ang paningin ko at unti-unting
nahihirapan akong huminga at halos parang nalulunod ako. Nung nakalagpak na ako
sa sahig susunggaban ulit ako ng snatcher ng saksak at wala na akong nagawa
kundi hawakan ng maiigi ang phone ko at pumikit. Sabi ko, kung ito man ang
paraan na mabubuhay si andy gagawin ko para sa kanya. Nung oras na iyon,
nakakita ako ng liwanag sa pagpikit ko. Hindi ko alam kung ano iyon basta isang
mapayapang liwanag na hindi ko mawari. Dinilat kong muli ang mata ko, nakita ko
si joner sa harap ko may sinisigaw sya inikot ko ang paningin ko nakita ko si
aldrin gapos gapos ang snatcher na sumaksak sakin.
“tol!!!
Tol!!!” sigaw ni joner.
“tol,
ipagpalit nyo puso namin ni andy. Ngayon na habang may oras pa.” halos ibulong
ko nalang ang mga sinasabi ko sa hirap at panlalambot na nadarama ko.
“tol!!
Hindi pwede!!” sigaw ni joner, nuon ko lang syang nakitag nagalit at sumigaw.
“tol!!!
Utang na loob!!!” binuhos ko lahat ng pwersa ko upang maisigaw lamang ang gusto
kong masabi. Agad akong binuhat ni joner, halos ilang hakbang nalang kame
hospital nuon. Matapos naipasok na ako sa loob ng hospital, halos magulantang
ang loob ng hospital lahat halos kumikilos. Maingay at nagkakagulo ang lahat!
Hindi ko na alam anong eksaktong nangyayari at ginagawa sakin. Nakikita ko si
doc Sanchez ang Doktor ni andy. Matapos umaandar ang kamang hinihigaan ko,
halos liwanag lamang galing sa ilaw sa kisame ang nakikita ko. At bigla akong
hininto sa isang sulok. Sinubok kong iikot ang ulo ko upang makita ang paligid,
nakita kong may papalapit na stretcher sakin. Sabay na tinulak ang stretcher na
nilapit sakin, sinubukan kong aninagin ang taong nakahiga duon. At nakita ko
nga si andy, napangiti ako. Inabot ko ang kamay nya habang umaandar ang
stretcher naming kumapit ako ng mahigpit. Naramdaman kong humigpit din ang
kapit nya sa kamay ko. Tumingala ulit ako sa taas, at muli puro liwanag mula sa
ilaw ang nakikita ko. Nawala ang lahat ng sakit nararamdaman ko, tumulo ang
luha sa mga mata ko at pumikit ako ng may halong ngiti sa mga labi ko.
Sa
wakas, gagaling na si andy. Ang pinakamamahal kong si andy. Ang pwet ng buhay
ko.
No comments:
Post a Comment