5 Days Intensive Training Finale

By: NathanielXXX

FB: BiseXXXual Kwentong Kalibugan

https://www.facebook.com/BKKtambayerz

Tapusin na natin ito mga parekoy. Hehe. Ilang buwan na ang nakalipas noong matapos na ang 5 days intesive training namin. Ilang buwan narin simula noong una kong nakita si Philip. Ang akala kong hindi na matatapos sa pagitan naming dalawa mula noong nagkita kami has to end and had ended and here i will tell what had happened on the last say we'd seen each other. The last time we'd touched and for the last time i've tasted his lips. Nakakalungkot pero kinailangan naming tapusin ang aming sinimulan noon. Handa na ba kayo mga parekoy? Hehe. But kagaya nga ng sinabi ko sa unang part ng shared story ko: Everything has it's own reason why things were happening/happened.

Ilang buwan ding nagstayed noon si Kathy sa bahay ni Philip. Pero dumating din ang araw na umalis na ito. Hindi ko pa alam ang dahilan ng pag-alis noon ni Kathy. Pero bago siya umalis noon ay nakailang punta ako sa bahay ni Philip. Ilang beses ko ring nakasama si Kathy. Ilang beses rin akong patuloy na nasasaktan tuwing nakikita ko silang magkasama. May mga nakaw na sandali kami ni Philip. Kapag lumalabas si Kathy ay hindi namin napipigilan ang aming mga sarili na halikan ang isa't isa at bigla niyang sasabihin na: "I'm sorry but i still thank you for being here." He say sorry kasi alam niyang nasasaktan ako sa mga nakikita ko. Pero ginusto ko iyon eh.

He texted me one day noong nasa work ako. Sabi niya sa text na doon daw ako matulog sa bahay niya. I asked him kung nasaan si Kathy. Then he said. Kathy went away again. Napangiti ako noon. Alam kong mali iyong nasa pakiramdam ko na masaya ako na wala na si Kathy and we can do whatever we want again. No more hiding no more dicreetly act and no more stolen kissed. Ang bait bait sa akin ni Kathy tapos kapag nakatalikod siya inaahas ko ang boyfriend niya. At ngayong umalis na siya ulit ay aangkinin ko nanaman ang kaniya talaga. Maling-mali iyon diba? So ganoon nga ang ginawa ko. After ko noon sa work ko. Nagmamadali akong pumunta sa bahay niya. Mga 8AM na ako noon nakalabas. Pagdating ko sa bahay niya. Hindi ko napigilan ang sarili kong yakapin kaagad si Philip. So he hugged me back. He kissed me and i kissed him back. But parang there's something wrong sa mga kinikilos niya. Parang hindi siya excited na makita ako. So i asked him if there's a problem. Sabi niya wala naman. Hindi ko muna iyon pinansin. I was from my work pero noong mga time na kasama ko siya parang nawala iyong pagod ko. Dinala niya ako sa loob ng kwarto niya. I sat on the front corner of his matress. He kissed me while he was standing in front of me. A gently kissed. He slowly laid me on bed. He took off my shirt. He kissed me on my neck. On my chest. Then i took off his clothes. I unbuttoned his pants. Loosed his his fly. Hanggang sa kapwa na kami noong nakahubad. He licked my dick. It was perfect and the feeling was so great. Hindi na niya pa pinatagal he put my thighs against his waist noong pinapasok na niya iyong kaniya sa loob ko. He fucked me in the morning. He was kissing me with his eyes closed. So i closed my mine. I bended my neck upward as he kissed it. I moaned. Ang sarap sarap talaga mang romansa ni Philip. He was on my ear noong sinabi niya na lalabasan na siya. So i told him to fuck it hard. That's what he did. Then he cummed. Tapos ibinulong niya sa akin: "Everythings will gonna be alright Nate." Hindi ko iyon pinansin. Hindi ko rin alam kung bakit niya sinabi sa akin. Inisip ko nalang baka inulit niya lang ang sinabi ko sa kaniya noong nasa Sogo kami. Niyakap ko siya noon. Nakatulog ako noon sa tabi niya. Pero noong nagising ako wala siya noon sa tabi ko. I thought talaga everything was just a dream. Pero noong nakita ko siya noon na nakatayo sa pinto napangiti ako. It's almost 3PM na noong nagising ako. Lumapit siya sa akin ang kissed me on my lip. Hinandaan niya ako noon ng meryenda. I took a half bath bago ako kumain noon.

Kagaya ng dati pinagmamasdan niya ako habang kumakain ako. Tapos bigla niyang sinabi na aalis na daw siya sa bahay na ito 2 weeks from now. I asked him kung saan siya magmomoved. Hindi siya nagsalita noon. Sabi ko pa samahan ko siyang maghanap ng malilipatan if he wants. "No need. Ive already have a house where i will move in." Sabi ko it was great. Sabi ko pa gusto kong makita iyong bahay na iyon. Tapos tumayo siya mga tropa. Niyakap niya ako noon ng mahigpit. Doon na ako nagka-ideya na it was a very far place. He said "You will be good when i leave." Bigla akong napaluha noon. Sabi niya sa akin "Stop crying." Tang ina pala siya para sabihan niya akong huwag akong umiyak. Kung hindi man siya iiyak. Hindi ko siya kagaya na buo ang loob sa mga ganoong uri na sitwasyon. Pakiramdam ko biglang nawala na lahat ng pangarap ko sa buhay. Parang unti unti na akong nawawalan ng pagasa sa buhay ng mga sandaling iyon. It was like investing a good business and suddenly turns into bankruptcy. That's the most typhical bullshit might ever happened. And that's what i am feeling noong mga oras na iyon. Ayoko ng magsalita ng mga sandaling iyon. Tapos kumawala na siya noon sa pagkakayakap sa akin. Lumuhod siya sa harapan ko noon. Pinunasan niya iyong luha ko. He held my face. Then i told him na "Don't leave me Phil." "I have to." Iyon ang sabi niya. Hindi ko na siya napigilan noon sa kaniyang desisyon kasi siguradong sigurado na siya. He kept on telling me that i will be okay. I was crying inside mga parekoy. Then bago ako pumasok noon sa work ko he told me that we will make the rest to be the best of it.

Habang lumalakad ang araw ng mga panahon na iyon parang unti unting akong nawawalan ng ganang mabuhay. I was like sick and just waiting for the end of my days given that i knew that i have only few days left to live. Para akong unti unting pinapatay. I stayed in his house hanggang sa umalis siya noon. Tuwing magkasex kami noong mga gabing magkasama pa kami i have had given my best and after we had a great sex i never stopped looking into his eyes hanggang sa makatulog ako. Tuwing gigising ako sa umaga yayakapin ko siya ng mahigpit at hahalik ako sa kaniyang mga labi. May mga pagkakataon na nakakalimutan din namin ang kaniyang pag-alis tuwing nagkakabiruan kami at nagtatawanan kami. Pero sa tuwing titingin na siya sa aking mga mata ay muling babalik sa aking isipan na ilang araw nalang mula noon ay hindi ko na siya makikitang pang muli. We made a promised na we will never bothered each other's after he went away. He told me that we have to live on our own. He asked me not to stopped hoping that someday i will find someone who deserve my love and care. Pero tuwing sinasabi niya sa akin iyon nalulungkot ako lalo dahil it was really seemed he was starting to dumped me. But after he said those i told him that i will always remembered everything we'd been through. That i would never forget him. Napagusapan din namin ang dahilan ng kaniyang pag-alis. Magsasama na daw sila ni Kathy. He really loves Kathy and i saw it  into his eyes. Kahit pa hindi siya nagkukwento tungkol dito sa tuwing magkasama kami. They planned to get married and he said he proposed to her. Pero hindi ko talaga alam kung bakit hindi ko parin siya tinatalikuran ng mga sandaling iyon noong sinabi niya sa akin iyon. Siguro handa akong masaktan sa mga nalaman kong dahilan ng pag-alis niya basta lang makasama ko pa siya hanggang sa tuluyan na talaga kaming magkahiwalay. Napaka-unfortunate ng tadhana para sa akin noong mga araw na iyon.

Ang pinakamahirap sa lahat ay ang last day ng aming pagsasama. It was my day off so i was with him all day until he have had to went away. I helped him packed his things. Pero noong ginagawa ko hindi ko mapigilang mapatigil. Sabi ko sa kaniya na. "I don't think i can do this." I went out the house kasi hindi ko na talaga kayang kumilos pa. Tulala ako noon sa malayo. Tapos noong lumingon ako sa pintuan nakita ko siyang nakatayo doon tapos yumuko siya the he went inside again. Pumasok na rin ako. I helped him to put his packed things into his car na gagamitin niya sa pag-alis niya. Iilan lang naman kasi ang gamit niya. Pero iyong mga malalaking gamit gaya ng refrigirator, matress, couch and tables niya he left it and somebody took it as delivered. For the last time mga parekoy doon kami nagpahinga sa loob ng bahay niya. Magkatabi kami noon sa kama. He kissed my lips. I was crying as he kissed me. I closed my eyes. Dinadama ko noon ang kaniyang mga labi. And for the last time he touched me. For the last time he fucked me hard. I swallowed his sperms and licked his body. It was so remarkable. After naming labasan We started talking. Sabi niya sa akin noong time daw na hindi na siya pumasok sa training he just can't stopped thinking of me. He said he was really expecting me to be in Cubao but if he never met me he will come back to training not attend but to see me again. Pero bakit pa kailangang pagdaan pa namin ang mga bagay na iyon. It doesn't made any sense at all. I was inloved with him that's why everything between us had happened. Kasi kung hindi. Unang araw palang noong nagkita kami ay hindi na ko na siya papayagang hawakan ko ang kaniya. Hindi sana nangyari sa amin ang lahat ng iyon. But everything has a reason. So i had no regrets at all. I liked the way everything back then so i had to took all the consequences even if it almost killed me. I turned my back on him then he whispered on my ear. "Can promise me you won't cry later when i leave you in the house?" Sabi ko, "I can't." Responsed niya, "Good." Yumakap siya sa akin noong ng mahigpit. Doon na nagsimulang tumulo ang luha ko. Then i heard him sobbed. Usapan kasi namin. Aalis siya habang natutulog ako. Ayaw niyang makita ako na aalis. Pagkakaalam naman kasi ng owner ng house ay kinabukasan pa ang alis niya. Kaya i can even stayed in it for the rest of the night. Pero hindi ako natulog noon. Hindi na ako nakatulog noon mga parekoy. Ilang oras iyong lumipas naramdaman ko siyang tumayo. Doon na sumikip iyong paghinga ko. Gustong gusto ko ng umiyak ng malakas but he shouldn't hear me crying kaya pinigilan ko iyon. I should play sleeping while he was leaving. Naramdaman ko pa siyang humalik noon sa ulo ko. He whispered. "You'll be good Nate, and thank you for a wonderful life you shared to me." Tapos narinig ko noon ang mga yapak ng mga paa niya palabas ng kwarto. Palabas ng bahay. Hindi pa ako noon tumatayo o bumabangon. Pero tuloy tuloy na ang pagtulo ng luha ko noon mga parekoy. At ang huli kong narinig ay ang pag-andar ng makina ng kaniyang sasakyan at narinig ko ang stretched ng tires ng car habang umaabante ito noong hindi ko na narinig iyong sasakyan. Doon na ako umiyak ng husto. I cried like a baby. Siguro mga 1 oras akong iyak ng iyak noon. Then noong parang nahimasmasan ako bumangon ako. Nakita ko iyong susi ng bahay na nakalagay sa desk na katabi ng bed. Tumingin ako sa phone ko para tignan ang oras. It was 9PM and there's no message from him and never had a message from him since then. Binukasan ko ang ilaw noon. Tinignan ko ang bawat corners ng bahay at inalala ko ang mga araw na magkasama kami noon ni Philip tapos i started crying again. Tapos lumabas na ako noon sa house. I went to the house owner and gave him the house keys. Sabi ko umalis na si Philip and someone will picked up his left things inside the house. Naglakad-lakad ako noon sa labas. Tulala. Wala na akong pakialam noon sa mundo. But there's something happened that i will never forget. Someone that night texted me. It was just a number. Hindi ko muna iyon nireplyan. But ilang minuto lang number called me. It was Damian.

He asked me how i was. Where i was. What i was doing. I never talked a lot. Sabi ko i was out, naglalakad lakad. Then he asked if there's a problem. Tapos iyong instinct niya guessed that i need someone whom i could talked to, sabi niya he's available that night. I was in the corner of the street siguro narinig niya akong napapahikbi pa. Sabi niya pa whether i liked or not he will come for me. So i told him where exactly i was. Kinailangan ko din ng taong makakausap kasi mababaliw na talaga ako noon. Mga ilang minuto lang he called me and said he's now looking for me. Then i told him where i was again then he saw me. He run over me. "Mukha kang hindi okay ah. Ano ba nangrayi?" Iyon ang tanong niya sa akin. Napayakap ako sa kaniya noon. Wala akong pakialam kung may mga tao sa paligid. I just need someone na makakayap. Sabi niya sa akin sumama daw ako sa kaniya at may pupuntahan daw kami, a place where we can talked about  my problem.

Dinala niya ako noon sa isang pub. Ibang iba iyon kasi napakatahimik doon. And i started talking to him. Sabi ko sa kaniya wala na si Philip. Naintindihan naman niya kaagad kung bakit ako malungkot. Then he held my hand. And looked into my eyes. Sabi niya sa akin ganito. "I can feel how much you really like him... and i can say how much you love him right now. Pero he don't deserve that feeling and love from you. Hindi ko sinasabi na he's not worth loving for pero kasi ganito iyan, he won't left you in anyway if he really wants to have a commitment with you." Napatingin ako sa kaniya. Alam ko na hindi ganoon kadaling intindihin ng mga pinagsasabi niya sa akin pero alam ko ring may tama siya pero rin noong mga oras na iyon hindi parin mawala ang nararamdam ko kay Philip. Then Damian continued talking... "...alam mo ba noong una kitang nakita i i felt something special for you. Hindi ko lang alam kong napansin mo iyon." I asked him. "You used felt." Sabi niya "...i have to stopped that feeling babe kasi  i also felt how much you like Philip. I saw how happy you were with him. Ayoko namang guluhin ang affair ninyong dalawa. And i am not that kind of person." Then he stopped talking. Sabi niya pa. Hindi daw siya dapat nagkukwento ng ganoon ng mga oras na iyon kasi hindi iyon ang tamang oras para pagusapan namin iyon. Kaya sabi ko sa kaniya to continue talking. So that's what he did. Matagal kaming nag-usap noon. Napangiti niya ako ng mga sandaling iyon.  Then i asked him. "Who are you?" nakangiti na ako noon. He said, "I'm Damian 24. A licensed civil engineer. I am currently working on my first project in Pasay which is soon to rise. I am single but i am dating girls. I like being laid because i am lonely. Nobody cares me but my tools... blah blah." Natuwa ako sa kaniya kasi we have something in common. We both like being laid. Then he thanked me kasi daw nakangiti na daw ako. And that's how our story started mga parekoy. Pero this whole thing that i shared was about Phil and I. Kaya hanggang diyan lang part ni boyfriend sa kwentong ito. Hehe.

Meron pa akong mga ginawa noon. After akong samahan noon ni Damian hinatid niya ako noon sa bahay namin. Hindi niya ako sinama sa bahay niya kasi daw baka kung anong magawa niya sa akin. Sabi niya pa he didn't want to took advantage on me. He knew that sleeping with him won't eased the pain i was feeling that time. He is polite. He is genorous. He always knew what to do and what to say. Pagkauwi ko noon. Bigla ko uling naalala si Philip. Nagtext sa akin si Damian sabi niya matulog na daw ako. But i can't. I was actually wanted to commit suicide ng gabing iyon. Pero bigla kong naalala si Damian. Kung baga naisip kong bakit ko sasayangin iyong effort na ginawa niya para pangitiin ako. Kinabukas pagkagising ko. 11 pa ng gabi pasok ko noon. Pagbaba ko sa kwarto ko. Nakita ko si Mama at Papa na masayang magkasabay na nagaalmusal. Nakita ko rin iyong mga maliit kong kapatid na nanonood ng TV. Bigla kong naisip na, it was so selfish if i would shut off everything i have in life just for one person. It was so fucking unfair. And it's completely insane. But i can say that i am crazy for someone who deserve my insanity right now. Hehe. Noong paglabas ko pa ng bahay. Nakita ko pa ang aking mga kaibigan. Nakita ko rin ang aking mga pamangkin. Nagkaroon ako ng dahilan para maging masaya muli. Pero aaminin ko na hindi naging madali para sa akin na malimutan ko si Philip but i have my limitation and i don't want that memories ruined my life.

Binalikan ko ang mga lugar na pinuntahan namin noon ni Philip. Sinimulan ko noon sa Starlite. Tumayo ako sa tapat ng pinto na ginamit namin when we did celebrate the day i got hired. Bumukas pa iyong pinto then i saw the inside. Naalala ko bigla iyong ginawa namin noon doon. May mga nagiinoman noon sa loob. They all looked at me. Akala pa nga nila i was one of their friends. But they did give me shot. Then umalis na ako doon. Huli kong pinuntahan noon ay ang Training center  na pinasukan namin. Kung saan kami unang nagkita ni Philip. Biglang bumalik sa akin ang mga araw na iyon. Kaya bigla ako muling nalungkot noon. Pumasok ako sa loob tapos nakita ko iyong trainer namin. I asked him if i can seat in. So he let me. Umupo ako sa mismong inupuan ko noon. Hindi parin nagbabago iyon kahit ilang buwan na ang nakalipas. Naalala kong muli noon si Philip na katabi ko siya. Then nagpaalam na ako sa Trainer namin after niya akong ipakilala sa mga bago niyang tinuturuan. Tinext ko noon si Damian na nandoon ako, so pumunta naman siya pero bago siya dumating, nasa convenient store kung saan kami unang nagkasabay kumain noon ni Philip ako naghintay sa pagdating ni Damian. Mga ilang minuto din akong naghintay doon. It's been weeks since Philip left. And i heard nothing more about him. We had a promised not to bothered each other's. Tapos tumawag sa akin si Damian sabi niya nasa labas na daw siya. So i stood up and went out the store. I left there everything Philip and i had. So lumabas na ako noon sa store ng may ngiti sa labi. Plus to the fact na may isang gwapong gwapong lalaki na naka black shade and wearing an elegant suit with red necktie standing right next to his porshe waiting for me and smiling at me. Hehe. Siguro the reason why i had to met Philip was because he will be the way so i can meet Damian. At kung bakit kinailangan kong pagdaan ang lahat ng iyon ay para mas maging matatag pa ako at para malaman ko ang importansiya ng mga taong nakapalibot sa akin.

Dito na nagtatapos ang kwento ko. Maraming salamat guys sa pagtitiyaga ninyong magbasa. Hehe. Kwento namin ni Damian? Hmmm.... let me think of it muna. Haha! Anyway, sana may napulot kayong aral sa shared story ko and i hope i can read your own stories too. Hehe. O sige hanggang dito nalang. Stay inlove.

The End...