Nang Lumuhod si Father 19

By: Joemar Ancheta

Blog: joemarancheta.blogspot.com

Sa hitsura niya ay alam kong hindi siya nababagay sa ganoong lugar. Minabuti kong tabihan siya sa kaniyang pagkakaupo. Hindi ko lang din alam kung paano ko siya kakausapin. Nakiramdam muna ako ngunit mukhang hindi siya magsasalita. Nag-isip ako ng aking itatanong para lang may mapag-usapan.

“Ano ba kasing ginagawa mo sa loob.?”

Tumingin siya sa akin. Nakangiti. “Kayo ho? Ano ho din ba ang ginagawa ninyo sa loob? Kung ano ang sagot ninyo, iyon na din ang sagot ko.”

Napalunok ako. Marunong siyang sumagot.

 “Hindi ka kasi nababagay diyan. Tingin ko kasi sa iyo hindi ka naman naghihirap.”

“Kayo ba nababagay din diyan? Mas lalo yatang ako ang magsasabing hindi din naman kayo mukhang naghihirap ngunit bakit ho kayo nasa loob din?”

Binabalik niya sa akin ang mga tanong ko. At sa ginawa niyang pagbabalik ng tanong na iyon ay sapol na sapol ako. Parang dapat pala sa sarili ko iyon tinatanong at hindi sa kaniya. Napahiya ako sa aking sarili.

“Kain ho muna tayo?” nagulat ako sa pagyaya niya.

“Sige ba. Bakit nagugutom ka ba?” tanong ko.

 Hindi naman ho sa gutum na gutom. Nakakailang makipagkuwentuhan dito sa daan saka sa tapat pa niyan, he he.” Inginuso niya ang sinehan. Natawa siya. Hindi naman nakakatawa ang sinabi pero ngumiti na lang ako bilang pakikisimpatiya sa trip niya.

“Sa’n mo gusto kumain?”

 “Talaga ho? Ako ang mamimili kung saan?” halata ang pagiging bata nito kasi nakita ko sa kaniya ang saya ng isang teenager kapag ililibre sa labas. Parang si Jay-ar lang noon kapag kumakain kami sa labas nina Terence at Lando. “Kaso wala po akong bread, kaya baka puwedeng kayo na lang magbayad mamaya sa check.” Pahabol niya.

Napapangiti ako sa pagyaya niya at saka iyong tipong hindi din bastos o presko ang dating kahit sabihing nagpapalibre sa hindi naman niya lubos kakilala. Saka yung mga ginagamit niyang terms ay hindi lang pangkalye at lalong hindi din galing sa salitang iskwater.

Nagpara siya ng taxi at sa isang class at kilalang restaurant pa ang pinili niya. Hindi na ako tumanggi. Matagal na ding panahon na hindi ako nakapagrelax lalo na yung kumain sa mga ganoong restaurant kaya hindi ko na inisip ang magiging bill. Gusto kong makapag-enjoy ng hindi ko iniisip ang sex. Ngunit relasyon? Hindi ko pa alam. Ayaw ko na din maulit pa ang gabing ito. Ayaw ko sanang mainvolve pa emotionally. Kaya nga nag iingat na akong magkaroon pa ng kahit anong connection sa aming dalawa. Iniiwasan ko nang magtatanong ng mga personal na bagay. Tama na yung mag-uusap lang kami sa gabing ito. Kung walang string attached, hindi din ako masasaktan at aasa pa. Saka kung may anak ako, maaring kasing-edad lang ng batang ito.

                “Pasensiya ka na po ha. Am so hungry na kasi. Got no more money. Lumayas ako sa bahay. Gusto kong hanapin si Daddy.”

                Gusto kong magtanong pa ngunit ayaw ko sanang main-volve, hinayaan ko na lang siyang magkuwento.

                “Gulo na kasi ng buhay ko. Hindi ako naiintindihan ng lolo ko. Pati si lola din hindi din marunong makinig sa gusto ko. Idagdag pa yung pakialamerong bakasyonistang tito kong pinipilit akong sumama sa America. Anong gagawin ko dun e, andito ang buhay ko. Gusto ko munang mabuo ang pagkatao ko. Gusto kong mahanap si Daddy Pilit nila akong nilalayo sa kaniya. Para namang kung ituring nila, hindi ako galing sa father ko.”

                Tama ang hinala ko. Galing siya sa may kayang pamilya. Halata iyon sa suot niyang damit, mga gamit, sapatos at kilos at tindig.

                “Anong pangalan mo?” tanong ko sa kaniya. Nakapahirap kasing nag-uusap kami na wala akong itawag sa kaniya. Kahit na alam ko naman na kadalasan ay hindi nagsasabi ng tunay na pangalan ang mga katulad niya. Hindi parin kasi natatanggal sa isip ko na nagkokolboy din ito kaya pumasok sa lugar na iyon. Pero parang mas gusto kong paniwalaan ang kuwento niyang lumayas lang siya sa kanila.

                “Cgaris po. Kayo po?”

            Bigla akong parang kinutuban. Cgaris ang pangalan niya. Hindi ko lang sigurado kung nagsasabi siya ng talagang pangalan niya pero bakit pang isinunod pa sa pangalan ni Aris? Kamukha siya ng una kong minahal at ngayon ay kapangalan pa niya halos. Bumilis ang pintig ng aking puso.

                “So, naglayas ka? Bakit ka naman pumasok sa lugar na gano’n, wala  ka na bang alam na ibang mapuntahan.” ang kanina'y ayaw ko sanang mainvolve ay biglang nagbago. Nagkainteresado na ako sa buhay niya.

                “Kanino naman ako pupunta e, kilala halos lahat ni lola mga barkada ko. Parang NBI kung imbestigahan ang lahat ng mga kaibigan ko. Kung sa mga kamag-anak naman namin, kumakatok pa lang siguro ako sa pintuan nila, naitawag na nila kung nasa’n ako. Gusto ko ng Malaya ako. Gusto ko yung buhay na hindi ako nagiging robot. Gusto kong makasama at makilala sana si Daddy.”

                “Bakit naman sa lugar na ganoon ka pumasok?”

                “Kulang ako ng pera. Ayaw kong ibenta o isanla mga gamit ko. Mahalaga mga ito sa akin. Itong celphone at laptap sa bag ko, regalo ni lolo saka ni lola saka madaming mga nakasave dito na ayaw kong mawala. Saka baka hindi ko na makuha mga ito kung ibebenta o isasanla ko lang. Akala ko kasi kaya ko yung katulad ng mga ginagawa nila sa mga napanood ko kaso nakakadiri pala. Hindi ko masikmura.”

                “So, anong plano mo ngayon.”

                “Hindi ko po alam. Gulo kasi ng buhay ko. Alam niyo yung tipong may gusto pa kayong aayusin muna sa pagkatao ninyo at pakiramdam ninyo ay hindi tama ang takbo ng buhay ninyo kasi may kulang at hinahanap kayong gusto ninyong mabuo.”

            Doon ako parang nakarelate sa sinabi niya. Ako ay matagal ng naghahanap na mabuo ang pagkatao ko. Marami na akong sinayang na pagkakataon na dumating na sana ay siyang kukumpleto sa akin. At ayaw kong matulad sa akin ang batang kaharap ko ngayon. Kung maari sana ay ayaw kong mapagdaanan niya ang mga pinagdadaanan ko ngayon.

“Napakaraming tanong na hindi ko masagot.” Pagpapatuloy niya. “Yung mga taong inaasahan kong tutulong na bubuo sa pagkatao ko ay sila pa yung pilit na gumugulo. ‘Yun lang yung gusto ko. Simple lang. Yung mabuo ang pagkatao ko at iyon ay ang makilala ang daddy ko. Hindi nila alam na iyon lang ang dahilan ko sa pagrerebelde sa kanila.” Tinignan ako. Umiling-iling. “Okey ah. Lakas ninyo sa akin. Nasasabi ko lahat ito sa inyo. Kayo po, bakit kayo pumasok sa ganoong lugar, siguro naghahanap kayo ano?” kasabay nu’n ng parang nang-iinis niyang ngiti.

                “Batang ‘to. Kung ano inisip mo. Kumain ka nga ng kumain diyan. Sige magpakabusog ka muna at mag-usap tayo ng matino mamaya. Kasi mukhang nalalabuan ka. Gusto mong hanapin ang Daddy mo na hindi mo alam kung saan mo pupuntahan. Hindi ka pa handa para maghanap ng taong nawawala.”

            “Paano ninyo nasabing hindi pa ako handa?”

            “O, sige anong pangalan ng Daddy mo? Sa’n mo balak siya hanapin o sa’n ang alam mong huli siyang nakatira?” sa tanong kong iyon ay ako ang kinakabahan sa maaring isagot niya sa akin. Kung si Aris ang hinahanap niyang Daddy, iisa ang taong hinanap namin.  Ngunit nasa ibang bansa na sila. Kaya nagdadalawang isip din akong siya ang anak ni Aris. At sa pagkakakuwento sa akin ni Aris noon ay mabait ang pamilyang tumulong sa kaniya.

            Tumingin siya sa akin. Parang may gusto siyang sabihin ngunit pinigilan lang niya ang sarili. Uminom ng cocktail juice. “Hindi ko ho alam.”

            “Ilang taon ka na ba?” tanong ko. 38 na ako ngayon. Nang iniwan ko si Angeli sa gate ng school namin noong 20 years old ako ay buntis na siya noon. Kung nanganak siya nang 21 years old ako, 17 years old na ang anak nila.

            “17 years old po.”

            Lalong parang tumatama ang aking hinala. Ngunit mas pinili kong huwag na munang sabihin iyon. Masiyado pang maaga.

             Pagkatapos naming kumain ay umuwi na kami sa kumbento.

“Pari kayo?” nagulat niyang sabi.

“Oo, gusto kong magpakatotoo sa iyo. Sana huwag kang mailang. Kung ano ang nakita mo sa sinehan na ako, sana tuluyan mong tanggalin iyon sa utak mo.”

“Pero di ba pari kayo, dapat hindi ninyo ginagawa ang mga bagay na ganito.”

“Tao lang din ako. Ngunit tama ka, kahit anong gawin kong pagpapaliwanag ay maling-mali ako. At sana huwag kang magaya sa akin na maraming ginagawang kamalian ngayon dahil sa mga maling naging desisyon ko noong halos magkasing-edad lang tayo. Nasa formative age ka kaya dapat mong isipin ang nakakabuti para sa sarili mo at sundin ang puso mo kung saan ka sa tingin mo liligaya. Ngayon, dahil nandito tayo sa kumbento, igalang mo muna ang pagkapari ko ha, sana tuluyan mawala sa isip mo kung saan mo ako nakilala.”

“Oo ba. Wala naman akong nakitang ginawa ninyo dun eh. Iyon nga lang ay nagtataka ako kung bakit kayo naroon.” Pangungulit parin niya. Naroon ang nang-aasar niyang ngiti.

Hindi ko na lang siya sinagot pa.

“Puwede ba akong magshower?”

“Sige lang.”

Naglabas ako ng kumot at unan. Nagbihis na din ako. Nang tanging boxer short na lang ang aking suot ay pinagmasdan ko ang aking katawan sa salamin. Naroon padin naman ang magandang hubog ng aking katawan. Dahil na din sa tuwing umaga kong pagjojogging. Yun nga lang may hibla na ng katandaan ang aking mukha. Nagsisimula nang gumuhit ang wrinkles sa gilid ng aking mga mata at noo. Tuluyan ng hinihigop ng panahon ang dati kong hitsura noong kabataan ko pa lamang.

Lumabas si Cgaris sa banyo. Nakatapis lang ito ng tuwalya at medyo basa pa ang katawan. Nakita ko ang magandang hubog ng katawan ngunit banaag parin ang pagkabubot nito. Ilang sandali pa ay tuluyan na niyang tinanggal ang tuwalya at tanging brief na lang ang naiiwan. Napalunok ako. Minabuti kong talikuran siya at ayusin na lamang ang kamang hihigaan niya. Abala akong nag-aayos ng kama nang bigla niyang isinalampak ang hubad na katawan sa kama na siya kong kinabigla.

“Dito ho ba tayo matutulog?” nakangiti niyang sambit habang manukso niyang binasa ang kaniyang labi.

Kinuha ko ang kumot at itinapon sa kaniya.

“Malamig naman ang buga ng aircon? May dala ka naman sigurong pajama o kaya boxer short at sando. Bakit hindi ka kaya magdamit? At ikaw lang ang matulog diyan sa kama. Sa sofa muna ako.” Sagot ko sa kaniya. “Hindi mo na iginalang ang pagkapari ko.”

Dahil sa sinabi kong iyon ay humagalpak siya ng malakas na tawa. Mali, humalakhak pala. At dahil doon ay para akong napahiya sa sinabi ko. May karapatan pa ba akong magmalinis?

Nawala na ang naramdamang libog sa kaniya. Parang napakagaan kasi ang loob ko sa batang ito. Hindi ko siya kayang galawin. Guwapo siya at kahit sinong katulad ko ay mahuhumaling sa kaniya ngunit sa edad ko at edad niya ay pangit tignan kaya tinanggal ko na sa isip ko lahat ng makamundong pagnanasa. Gusto ko ding subukan magkaroon ng kaibigan at anak-anakan. Nagkaroon ako ng pagkakataong maranasan iyon kay Jay-ar ngunit may sarili nang buhay si Jay-ar ngayon. Ikakasal na sila ng long time girlfriend niya sa susunod na taon at busy na din sa kaniyang trabaho bilang isang Engineer. Kaya halos patak na lang ng ulan sa summer kung magkita kami o dalawin ako dito. Mula noong nabigo ako at alam kong naroon si Alden at Jasper kina Terence, minabuti ko na din munang iwasan sila. Hindi pa ako handa.

At ngayon, dumating si Cgaris sa buhay ko. Gusto ko siyang tulungan para masundan ang tamang daan. Muli ko siyang pinagmasdan habang binabalot niya ang katawan niya sa kumot na ibinato ko sa kaniya.

“Nagsimula na akong gumamit ng drugs kasama ng mga tropa ko. Nitong second semester ng first year ko, ilang beses na din akong lumiliban. Gusto kong mahanap sana si daddy. Naguguluhan na ako. Naglayas ako para malaman nina lolo at lola kung ano nga ba talaga ang gusto ko. Baka sakaling sa ginawa kong ito ay mabibigyan akong masabi ang gusto ko.” Pambabasag niya sa katahimikan.

“Kung nakakatulong sa iyong magkuwento. Sige makikinig ako.”

“Sige po pero mahiga kayo sa tabi ko.” Dumapa siya at humiga din ako. Minasahe ko ang ulo ko dahil parang noon ko lang naramdaman ang pagod.

“Ako na ho.” Naramdaman ko ang kamay niyang magaan na minasahe ang ulo ko. Nagpaubaya ako.

“Namatay si mommy ilang buwan pagkatapos akong ipanganak. May kanser kasi siya. Pumayag lang sina lolo at lola na ipagbuntis ako dahil iyon ang huling hiling niya sa buhay. Ang maranasang maging tunay na babae, ang ikasal, magkaroon ng asawa, magsilang ng isang sanggol. At dahil gusto din ng lolo’t lola ko na magkaroon ng buhay na alaala kay mommy na hinihintay na lamang ang taning sa buhay ay pumayag na din sila. At heto ako ang bunga.”

            “E, ang daddy mo? Hindi mo ba siya nakita?”

            “Ang daddy? Hindi ko alam. Kayo ho baka kilala ninyo ang daddy ko?” nakatawa niyang biro.

            Gusto ko siyang sagutin. Maaring kilala ko nga ang daddy niya ngunit kung tatanungin ako kung nasaan, ano ang isasagot ko? Saka mula noong nag-assume ako kay Alden at napahiya, ayaw ko na muling maulit pa iyon. Kaya minabuti kong siguraduhin na muna ang lahat bago ako magbitaw ng salita. Baka makasama pa ang bata kung bibigyan ko siya ng pag-asa na ako man ay hindi ko sigurado kung nasaan nga ang kaniyang ama.  

“Siguro ang magandang gawin mo ngayon ay ayusin mo ang buhay mo. Hindi pa tamang panahon na magkita kayo ng Daddy mo dahil hindi ka pa handa. Kung buhay ang mommy mo, hindi siya papayag na pariwara ka o kung kasama mo ang Daddy mo ngayon at nakikita niya ang ginagawa mo, siguradong hindi siya sa iyo matutuwa. Ikaw ang bubuo sa pagkatao mo. Kung sa tingin mo ay hindi naging tama ang simula ng buhay mo, ikaw ang gagawa ng paraan para magtatapos iyon sa paraang gusto mo. Kahit sino sa atin ay hindi nakakapamili kung paano, kanino o kailan tayo ipapanganak. Ang tanging hawak natin ay kung paano natin gawing kapaki-pakinabang at magiging buo ang ating buhay sa paraang gusto natin. Doon ay nabibigyan tayo ng option sa buhay.”

                Tumingin siya sa akin. “Matagal ko ng gustong may makausap sa mga ganitong bagay. Iyong parang may maituturing akong ama na siyang nagpapangaral sa akin ng tulad ng ginagawa ninyo. Sabik ako sa kalinga at yakap ng isang ama. Puwede ho bang tawagin ko kayong Daddy ko. Puwede ho bang ituring ko muna kayong Daddy habang wala pa yung totoong Daddy ko?”

                “Iyan nga din sana ang sasabihin ko. Sa tuwing nalulungkot ka at gusto mong may Daddy na kausap, puntahan mo lang ako dito. Puwede din tayong mamasyal, magbonding tulad ng tunay mong daddy. Basta ipangako mo sa akin na mag-aral kang mabuti, tapusin mo at kapag handa ka na, sasamahan kitang maghanap sa Daddy mo. Gusto kong may maipagmamalaki ka sa kaniyang natapos. Iyong isa ka ng ganap na propesyonal. Mangako ka sa akin, anak.”

                “Promise Dad!” Tumawa siya. “Sarap pala kapag may tinatawag ka ng Daddy.”

                Ginulo ko ang buhok niya saka ko niyakap ko ng mahigpit. “Mula ngayon, Daddy mo na ako, anak na kita at ipapaayos natin bukas ang guest room para may sarili ka ng kuwarto kung gusto mong lumayas ng sandali sa bahay ng lolo mo.”

            Niyakap niya ako. Sana anak ka talaga ni Aris. Sana sa pagkakayakap kong ito sa anak niya ay maramdaman niya na narito pa din ako at nagmamahal sa kaniya. Binigyan ni Cgaris ng kakaibang saya ang buhay ko.

                Ilang Linggo ding ganoon ang set-up namin ni Cgaris. Natutuwa ako sa kaniya kasi may mga actuations siyang parang si Aris. Binuhay niya sa akin ang masayang alaala namin. Dahil bakasyon naman noon ay tumira muna siya sa akin ng dalawang Linggo. Nagliwaliw naman kaming dalawa. nagbeach, nakakapamingwit ng isda, namamasyal sa Mall at ginawa ko sa kanya ay yung bonding ng mag-ama. Nawili ako sa kaniya at alam kong kahit papaano naman ay nagawa kong maiayos ang buhay niya paunti-unti. Hanggang nagdessiyon na siyang magpahatid sa bahay nila. Umaasa ako noon na sana ang lolo niya na ama ni Angeli ang magbubukas ng pintuan. Sana nga totoo ang hinala kong anak siya ng lalaking una kong minahal.

            “Dad, ihatid lang ninyo ako sa gate ha? Kasi kapag malaman ni lolo at ni lola na kasama kayo, alam na nila kung saan ako susunduin kung gusto kong umalis. Ayaw kong makilala na muna nila kayo dahil sa inyo lang ako nagiging buo. Darating ho yung araw na ipakikilala ko kayo sa kanila.” Pakiusap niya sa akin. “Kung gusto ho ninyo akong makausap o makita sa gate ng university namin kayo maghintay. Itext niyo lang ho ako para alam kung naroon ho kayo.”

            “Ano nga pala ang apilyido mo anak?” tanong ko. Gusto kong malinawan ang lahat bago ko siya bumaba sa kotse.

            “Gonzales ho.” Matipid niyang sagot.

Hindi ito ang bahay nina Angeli. Sigurado ako doon dahil nakaharap ko ang mga magulang nito nang hinanap ko si Aris. Mukhang lalo akong naguluhan.

            Pagkahatid ko sa kaniya ay umalis muna ako ngunit bumalik nang alam kong nakapasok na siya sa loob. Nagmanman ako. Gusto kong makasiguro sa aking hinala. Nang lumabas ang medyo may katandaan ng maid sa gate para magtapon ng basura ay mabilis akong bumaba sa aking sasakyan.

            “Sandali lang ho. Magtatanong lang.”

            Nakangiti naman akong tinignan ng katulong. “Ano ho ‘yun?”

            “Matagal na ho kayong naninilbihan diyan?” tanong ko.

            “Ayy oho. May mahigit dalawampung taon na ho ako naninilbi sa family Gonzales.”

            Gonzales parin. Nang makita ko ang wedding invitation nina Aris at Angeli, alam kong Chua ang apilyido ni Angeli at De Leon naman kay Aris. Paanong naging Gonzales ang apilyido ni Cgaris. Mukha yatang hindi nga siya ang anak ng lalaking matagal ko ng hinahanap.

            Ilang Linggo din biglang sumusulpot si Cgaris sa kumbento lalo na kung araw ng Sabado. Katulad ng nakagawian ay namamasyal kami. Bigla akong kinukurot ng kahapon kapag nakikita kong may mga kilos siyang katulad ng katulad ni Aris ngunit hindi ko siya matanong kung bakit. Ayaw ko na sanang ibalik pa ang nakaraan dahil baka lalo lang siyang maguluhan.

Hanggang sa halos dalawang buwan din siyang hindi na nagpakita sa akin. Dalawang buwan din akong nangulila, dalawang buwang parang naghihintay na lang ako sa hindi na muli pang darating. Dalawang buwang nawalan ng kaibigan at anak. Sobrang namiss ko siya.

                Sinubukan kong itext siya at tawagan ngunit out of coverage area ang binigay niyang number. Sinubukan kong hintayin siya sa oras ng kaniyang labas sa university ngunit hidni ko siya nahintay. Tatlong araw ngunit walang Cgaris akong nahintay. Nasaan na kaya ang tinuring kong anak na nagpapaalala sa akin sa nakaraan? Nasaan na si Cgaris?

Muli akong tinamaan ng lungkot. Lumabas ako isang hapon at muli kong natagpuan ang sarili ko sa loob ng sinehang iyon. Umupo ako sa dulo. Pinagmasdan ko ang mga naroon. Nahuli ng aking atensiyon ang lalaking nakasando lang ng itim at hapit na pantalon. Nilingon ko siya at nahuli ko ang kaniyang mga mata. Lumapit ako ng upuan. May isang upuan pa kaming pagitan. Nagkatitigan kami. Alam kong nakikiramdam din siya. Tumabi ako sa kaniya. Muling nagkatitigan kami. Nagsimulang lumikot ang aking kamay sa kaniyang katawan. Hindi siya pumalag ngunit hindi din siya gumawa ng paraan para salubungin ang pagnanasa ko. Tinanggal ko ang sinturon niya. Tinanggal ko ang buton ng kaniyang pantalon. Hindi parin siya nagsalita ngunit pinagmamasdan niya ang aking ginagawa. Nagpapaubaya. Para makapuwesto ng maayos ay lumuhod na ako sa harapan niya. Nang ipasok ko na ang kamay ko sa kaniyang brief ay may isinuot siya sa aking kamay. Metal. At kasamay no’n nang biglang pagliwanag ng loob ng sinehan.

“Walang kikilos! Raid ito!” sigaw ng lalaking katabi ko. Hawak na niya ang dalawang kamay ko. At nakita kong nakakalat ang maraming pulis sa loob ng sinehang iyon. Nasa posisyon akong nakaluhod sa harap niya nang alam kong maraming mga matang nakatingin na sa akin. Yumuko ako. Lalong napasalampak sa pagkakaluhod at alam kong isang kahihiyang maikakalat na nakaluhod ang isang Father hindi sa simbahan kundi sa isang sinehang kalat ang prostitusyon.