.jpg)
by: Dylan Kyle
Naging maayos naman ang pagbabati
naming tatlo nila Anna. Natutuwa ako sa nangyayari sa akin. Sabi nga nila na sa
bawat pag hihirap, may katumbas na kasarapan. Haixt. Sna ok na ang lahat.
Naging maayos naman ang pagsasama namin ni Anna. Naging mas malapit kami sa mga
panahon na iyon. Doon ko nakilala kung sino talagba si Anna. Mabait naman pala
siya. Siguro dahil lang sa pagmamahal kaya niya nagawa ang mga iyon.
Pero meron namang mga tao na sadyang
masyadong hindi nakakaintindi ng lahat. Tatlong araw pagkatapos ng exams namin,
nakita ko si Anna na pinallilibutan ng mga estudyante. Nagtago muna ako sa
isang sulok upang making sa kanilang mga usaspan. “Tatanga tanga ka kasi…… ano
ang akala mo....madali na ang lahat…..na hindi ka na mapapahiya matapos kang
makipagbati sa kanila ha?...mag isisp ka nga…….” Sabi ng isa. “Ang sasama naman
niniyo…ano bang karapatan ninyo upang makialam sa amin ha? Meron ba ha? Pati
anong masama kung magbago na ako ha…meron bang mawawala ha? Wala naman dib a…
wala…….” Sabi ni Anna. “Haixt… ang buhay nga anaman… kung dati masama….ngayon
nagtitika na ng mga kasalanan…. Wow Anna…napakabuti mo naman…” sabat ng isa.
Pinagtutulungan nila si Anna, kaya
naisip ko na tulungan siya. Bahal na kung ano ang mangyari. Di ako mafgtatago
lang ditto habang nanganganib ang kanibg kaibigan. “Hoy….. ano ba kayo?”
panggulat ko sa kanila. “Grabe naman kayong manghusga…… tao ba kayo? Ang simple
lang ng ginawa ni Anna…nagpakumbaba siya..bakit kayo ba…ano bang mga
magagandang ginawa ninyo ha? Para sa inyo, may nagawa nab a kayo? Haixt…ewan ko
basa inyo…kung kelang nagpappakabuti na ang isangt tao saka kayo
nagkakaganyan….. kung wala kayong ibang sasabihin…. Umalis na kayo….” Mahabang
pahayag ko.
Agad naman na umalis sila. Nakita ko rin
ang unti unting pagkahulog ng luha ni Anna. Inalalayan ko lang siya at hinayaan
na ilabas niya ang kanyang sama ng loob. Ilang sandal kaming nanatiling ganun
hanggang sa lumuwag na ang pakiramdam ni Anna. At nangako na siya na magiging
matatag na siya sa kanyang mga gagawin.
Mula ng may mangyari kay Anna na
ganyon, lalo pang tumibay ang pagkakaibigan namin. Kunt tutuusin talaga eh
napakabait naman niya. Masayahin at puno ng buhay. Marami lang sigurong
pinoproblema kaya nagkakaganun. May times na lumalabas kaming dalawa para
magliwaliw at alisin ang mga problema namin. Hanggang sa dumating ang araw ng
pagtatapos namin sa highschool. Sobrang mamimiss namin ang highschool life.
Masaya kami na matatapos na ang pinaghirapan namin pero kaakibat parin nito ang
walang kamatayang kalungkutan dahil ito na ang huli naming pagtungtong sa buhay
highschool.
Graduation Day namin yun at halos
abala ang lahat lalo na sila Nanay at Tatay. Gabi ang graduation namin at
gaganapin yun sa pinakamamahal naming eskwelahan. Iba talaga pag 4th year ka.
Ang mga kalokohan mo, mga kung anu anong kapasawayan mo, lahat yun nagawa mo
atmimiiss mo ang mga bagay na iyon. Nagpunta din ang ilan naming mga kamag
anak. Yung iba kasi na sa maynila na. Alas 7 ang umpisa ng program. At 6:30 ang
assembly. Usapan namin ni Vince na susunduin niya ako sa bahay tapos susunod na
lang sila nanay at tatay. It was 6:22 ng dumating siya sa bahay. Agad siyang
bumaba at pinuntahan ako. Gwapong gwapo si vince sa suot niyang royal blue na
long sleeve na binagayan ng kanyang black and white color coordinated na neck
tie. Agad niya akong niyakap at hinalikan. “Ang gwapo natin ngayon ah….saang
party ang tungo natin …? Hahah” pagbibiro ko sa kanaya. “Loko to…..tara na at
umalis na tayo….hhehehe….diretso tayo sa school……” tugon niya. Nagpaalam na ako
kila nanay na aalis na kami. At umalis na kami.
On the way na kami ng biglang nagbukas
ng isang conversation si Vince. “Hon…..congratulations…….. Ang galing galing mo
talaga…..Valedictorian ka…….sayang…kasi hindi ako nagging valedictorian…hahaha
joke lang…ok na sa akin ang maging salutatorian….hahahahah…” sabi niya. “Kaw
talaga….hahaha…..ang galing mo nga eh….. muntik mo na akong matalo…..madaya ka
kasi eh,….ang lakas ng hatak mo sa extra curricular…hahahah pero ok nay un…..galing
mo din…kasi mantakin mo…nahabol mo yung ranking…….nasa top 10 ka NUN TAPOS NAG
ARAL KA….THEN NUNG FINAL GRADING IKAW YUNG PANG 4…..hahahahah……. then suddenly
nakabawi ka sa extra curricular. At yun nagging salutatorian ka…..Sa sipag at
tiyaga, naabot mo pangarap mo at ng magulang mo…” sabi ko sa kanya. “Siyempre
ako pa….sobrang magaling lang ito…hahahah…at siyempre…….dahil sa isang taong
nagbigay sa akin ng inspirasyon….. ang kaisa isa kong pinakamamahal……..”
pambobola niyang sagot. “Ay naku bola….hahahahah” tugon ko naman. “Asus……pero
deep inside kinikilig na…hehehhe./..” ganyan kami ni Vince. Ang sarap ng
feeling ko ngayon. Masaya ako at natapos ang lahat ng pinag hirapan ko.
Marami ng tao ng dumating kami. NAndun
na rin sila Tita Rose at Tito Marco. Then 20 minutes pagkatapos namin
makarating, dumating na rin sila Nanay at Tatay. Nasa unahan ako ng pila dahil
ako ang Valedictorian. Tapos si Vince naman ang nasa likod ko dahil siya ang
Salutatorian. Bale sa batch namin, dalwa ang Salutatorian namin. Nagtie kasi
sila dun sa final rating na pinagsama ang gen. ave at extra curricular. Matapos
ang paglakad namin, nagsimula na ang lahat. Tahimik naming pianapakinggan ang
program. Smooting flowly ang program at nagging maayos naman. Nagkaroon din ako
ng speech at gnun din si Vince. Marami din akong natanggap na awards at gnun
din si Vince. Nagkaroon din ng tribute to teachers at tribute to graduates. At
natapos ang graduation at nag iwan ng napakagandang alaala.
NAgkaroon ng party sa bahay nila
Vince. Doon kami dumeretso pagkatapos ng graduation. Maraming mag kaibign namin
ang pumunta. Nandun din ang pamilya ni Anna. ANndun din si Jonas, si Richard at
si Mark. Kakatuwa naman ang agbing ito. Para bang nagsilbing reunion sa aming
magkakabarkada.
Naging masay ang gabi namin. Doon ako
matutulog kila Vince ngayong gabi. Usapan na kasi namin eh. May mahalaga daw
siyang ibibigay. KAya ayon, pagkatapos na pagkatapos ng party, diretso na ako
sa taas. Nag bihis ng damit at nahiga sa kama. Hihintayin ko na lang na
dumating si Vince. Binuhay ko muna yung laptop niya at nagsearch sa net. Face
book, twitter at kung anu ano pa. Hngagang sa anmalayan ko ang pagbukas ng
pinto. Iniluwa nito ang imahe ni Vince. Nakangiti sa akin. Ngumiti din ako sa
kanya.
“Oy…magbihis ka na…hinanda ko na yung
damit mo jan….. Tapos sinabi mo sa akin diba na may ibibigay ka sa akin ngayon
diba?” sabi ko sa kanya. “O sige wait lang…..” at nagbihis nga siya. Naka short
lang kung matulog si Vince, mas kumportable daw siya dun. Hindi ko naman siya
pianakealaman sa gusto niya. “Hon……may surprise ako sa iyo.” At inilabas niya
ang certificate of scholarship. “Wow…… nice….. para sa akin ba ito? “ tnong ko
sa kanya na hindi pa rin makapaniwala. Scholarship yun sa maynila at natutuwa
ako dahil sa gusto namin school ang scholar ship na iyon. Siyempre magkakasama
kami ng university na papasukan. Niyakap ko siya ng mahigpit. Mahigpit na
mahigpit. PAgkatapos hinalikan ko siya.
Kitang kita ko ang mga ngiting gumuhit
sa kanyang labi dahil sa kagalakan na nakikita sa akin. “Hon… I love you so
much….” At muli kong niyakap siya. “Hon…I love you too…. More than yours….. at
kahit anong mangyari…tatandaan mo…ikaw lang ang minamahal ko……..mahal na amhal
kita……mamatay man ako…ikaw ang nasa puso ko……” natigilan ako sa sinabi niya.
“Hon…wag kang magsalita ng ganyan…hindi ko kaya na mawala ka sa akin….. wag mo
akong iiwan hon…” at pinahid niya ang luhang tumulo sa aking mukha. “Hindi kita
iiwan hon……. Nandito lang ako sa tabi mo lagi…… Hanggang sa walang hanggang
mananatili akong buhay sa isip at piling mo….” At hinalikan niya ang labi ko.
Tumagal ang tagpong iyon hanggang sa maramdaman ko na unti unti akong lumalapag
sa kama at nawawalan ng mga saplot. At unti unti ko na rin tinanggal ang saplot
ni Vince. Pinagapang ko ang aking kamay sa malapad niyang dibdib. At tinitigan
ang mapupugay niyang mata. Matagal ko itong tinitigan, pinagmasdan. “Hon……ikaw
na ang masasabi kong buhay ko…..hindi ko alam ang gagawin ko pag mawala ka pa
sa akin….. sana pahalagahan mo itong nararamdaman ko…wag mo akong saktan ng
sobra………” sabi ko sa kanya. “Hon….wag kang mag alala…. Hindi kita
sasaktan…….ikaw na ang buhay ko mula noon pa….. hindi ko alam kung ano ang
gagawin ko kung mawala ka sa piling ko……handa akong igive-up ang lahat para sa
iyo…. At sayo na nakasalalay ang aking katinuan…hehehehehe” medyo may halong
biro na sabi niya. “Heheheh…loko……pero salamat din……” at hinalikan ko siya.
Isang halik na nag huhudyat na isang
gabi na naman na mainit ang tagpo. Mapungaw ang halinhingan at mga ungol na
impit n gaming mga labi. At unti unti ng gumala ang mga kamay ni vince sa buo
kong katawan. Itinaas niya ang aking binti at alam ko na ang gusto niyang
mangyari. Unti unti niyang ipinasok ang kanyang ari sa akin at naramdaman ko
ang pagkapunan nito sa aking loob. Alam kong sa paraang ito masasabi kong magka
konekta kaming dalawa. At unti unti na siyang gumalaw. Tinangagap ko na man ito
ng buong buo. Mula sa mabagal hanggang sa bumilis ng bumilis. Naririnig ko ang
mga ungol niya. MAhal na amhal ko talaga ang taong ito. Hindi ko alam kung ano
ang gagawin ko pag nawala siya….
Ramdam ko na malapit na niyang ialabas
ang kayang katas sa loob ko dahil unti unting lumalaki ang kanyang alaga.
“Hon….malapit na ako…..mahal na mahal kita…aaaaahahahhahahhh…” at iyon ang
hudyat na nilabsan na siya at naramdaman ko ang mainit na likido sa aking loob.
Pagod na pagod si Vince at ngayon ay nakapatong parin sa akin at hindi pa
hinuhugot ang kanyang ari. Naririnig ko ang kanyang habol na hininga. Umalis
siya sa aking ibabaw at humiga sa tabi ko at yumakap. Hanggang sa maramdaman ko
na nakatulog siya. Hinaplos ko ang kanyang buhok at hinalikan siya. At sa
sandaling iyon ay nakatulog ako.
Pag gising ko ng umaga, wala na siya
sa tabi ko. Kaya nagbihis ako at bumaba sa bahay. Isang nagtatalong tinig ang
narinig ko na agad ko namang hinanap. NAtagapuan ko ito sa may garden ng bahay.
Nagulat ako sa aking nakita, si Vince kasama ang isang pamilyar na babae.
Itutuloy. . . . . . . . . . .
dylankylesdiary.blogspot.com
by: Dylan Kyle
Pag gising ko ng umaga, wala na siya
sa tabi ko. Kaya nagbihis ako at bumaba sa bahay. Isang nagtatalong tinig ang
narinig ko na agad ko namang hinanap. NAtagapuan ko ito sa may garden ng bahay.
Nagulat ako sa aking nakita, si Vince kasama ang isang pamilyar na babae.
Nagtago ako sa may pinto para hindi
ako mahalta na nandun ako. “Hindi ko alam kung totoo ang sinasabi mo…… PAaano
ako makakasiguro ha?” medyo mataas na ang boses ni Vince. At isang sampal ang
dumapo sa mukha ni Vince. “Ang kapal mo din…ano ang tingin mo sa akin,
kaladkarin na babae? Ha….. Ikaw ang nakauna sa akin Mr. Montellan…. Hindi ako
tulad ng ibang babae jan. Eh ikaw, ilang babae nab a ang kumandong dyan sayo at
nabuntis mo ha? Sige nga……” para akong sinabugan ng bomba sa narinig ko.
Buntis? Sinong Buntis? Halos lumaglag na ang luha ko sa nalalaman ko. Ang
gandang regalo naman to sa akin. Matapos ang kaligayahan, kalungkutan agad.
“Pero isang beses lang nagkaroon tayo
ng sex…… Alam mo iyon at lasing ako ng time nay un. At nung time na nasa
convention pa tayo.Ewan ko…hindi ko alam ang gagawin ko……. Ahhh…” at narinig ko
na lang na pinagsisispa niay ang mga halaman…..” narinig ko ang sigaw ng babae.
“Hindi ko naman sinasabi na pakasalanan mo ako…ang sa akin lang…kilalanin mo
ang bata at tulungan akong buhayin siya…… Tulungan mo rin akong sabihin ito sa
aking mga magulang…” narinig ko na sabi ng babae. Natigilan si Vince.
“Sige…aakuin ko ang bata, at susustentuhan ko iyan. Tutulungan kita na sabihin
yan sa mga magulang mo, pero di ko pinapangako na pakakasalan kita…..” sabi ni
vince. “Salamat…” at umalis na yung babae.
Habang hinahatid ni Vince ang babae,
umakyat ako sa itaas at doon ko inilabas lahat ng sama ng loob. Iniyak ko ng
iniyak yun. Gusto kong magpakamanhid ng mga oras na iyon. Para bang binuhusan
ako ng mainit na tubig. Sa oras na mga yun, gustong gusto kong magpakamatay. At
sa dinami rami ng bagay na makikita ko, isang gunting ang nahagilap ng mata ko
na nagsilbing hudyat sa akin na kunin ito at laslasin ang aking pulso. Nakaupo
ako sa may tabi ng kama, nakahandang laslasin ang aking kamay at pumikit ako.
Hanggang sa bumukas ang pinto, tarantang kinuha ang gunting sa kamay ko.
Tiim bagang pa rin akong nakaupo sa
kama. At unti unti kong hinarap si Vince. “Mr. Vince
Montellian….CONGRATULATIONS…. PALAKPAKAN….” Isinigaw ko sa mukha niya. “Hon…ano
bang nangyayari say o…bakit ka nagkakaganyan ha?” tanong nniya na naguguluhan
sa akin. “Wow, pa walang alam na effect…….. Major Major na dedma lang sa
nalaman kanina….. Ang galing mong umakte Hon……ang galing sobra……. Pero yaan mo
na…ilaaan mo na lang yan sa MAGIGING ANAK NINYO!. “ sumbat ko sa kanya. Nakita
ko ang pagkagulat sa mukha niya. Di siya makaimik. Kaya nagsalita na anman ako.
“Hon…Congratulations ha… Best Wishes……. Narinig ko ang lahat hon…wag ka ng
magpaliwanag……. Good bye….” At tumayo ako at unti untimng tinahak ang pinto.
Ngunit hinablot agad yon ng kamay ni Vince.
“Hon….please hear my explanations…….
Di mo naiintindihan…wag mo akong iwan…..” pagsusumamo ni Vince. Pero talaga
yatang bato na ang puso ko. “Hindi ko kailangan ng explanation mo
ngayon….kailangan ko ng space…… kaya pabayaan mo na ako…” at tinanggal ko ang
pagkakakapit ng kamay niya sa akin. Tuloy tuloy akong lumabas ng kwarto at
bumaba sa hagdanan nila. Mula sa baba, rinig ko ang sigaw ni Vince na tinatawag
ang pangalan ko na siyang dahilan kung bakit parang nabulabog ang mga katulong.
Kitang kita ko sa kanilang mata ang pagkalito. Pero hindi ko na sasagutan man
kung anong kalituhan iyon. Tuloy tuloy akong lumabas at nagtatakbo hanggang
makarating ako sa bahay namin. Tuloy tuloy pa rin ang pagagos ng aking mga
luha. Luha na nagsisilbing pasakit sa akin.
Kitang kita ko ang pagtataka sa mukha
ng mga taong nasa sa amin ng mga oras nay un. Pero hindi pa ako handa upang
sagutin ang mga iyon, tuloy tuloy ako sa loob ng kwarto ko. Inilabas ang lahat
ng sama ng loob. “Anak… ano bang nangyari…nag away ba kayo ni Vince? Anong
nangyari…buksan mo ito anak…” narinig kong sigaw ni nanay. “Nay….iwan niyo muna
po ako…… please lang po…gusto ko pong makapagisa….” Sabi k okay nanay.
Pinakiramdaman ko ang aking cell phone, naiwan ko dun sa bahay nila Vince. At
hindi ko na balak pang kunin iyon, sabagay siya na ang may bigay nun. Dumapa
ako sa kama at doon buong buo kong inilaglag ang aking luha. Humahagu-gol ako
ng mga oras na iyon. Ilang oras ako sa posisyon na iyon. Tanghali na nung oras
na iyon at hindi pa ako kumakain miski ano. Nanibago ako sa sarili ko, kasi
hindi ko alintana ang gutom na nararamdaman ko. Nakatulala lang ako sa kawalan.
Maya maya, narinig kong may nag uusap
sa kwarto na wari’y nakikiusap. Kaya pinakinggan ko ang kanilang pag uusap.
Napag alaman kong nandun si vince. “Please po…hayaan ninyo po kaming mag usap
ni Kyle…..kailangan po naming ayusin ito…….” Pagmamakaawa ni Vince. “Kung
anuman yan….ako na ang nakikiusap…….layuan mo muna siya……. Bigyan mo siya
ngpanahon……. “ sabi nitatay. “Pero….” Sabi ni Vince na anputol. “Anak…. Hayaan
mo muna si Kyle……siyempre nasakytan ang tao….. di mo maaalis iyon….” Sabi ni
Tita Rose na kasama pala niya. AT narinig kong nag paalam sila. Ilang sandal
lang eh kumatok si nanay, “Anak… andito kanina sila Mam Rose…..hinahanap ka….
Pati Si Vince nandito, nagmamakaawa…… Kung makiita mo lang siya anak….. “ sabi
ni NAnay. “Wala na po akong pakialam kay Vince inay….letse yan…… manloloko….”
Sigaw kong hindi pa rin humuhupa ang galit ko. “Basta mag isisp ka lang anak…..
kumain ka na ….kanina ka pa hindi kumakain…baka kung mapaano ka pa…..” sabi ni
inay bago siya umalis. Sa mga panahon na ito, hindi ko naramdaman ang gutom,
walang wala…… ang gusto ko lang mapag isa, katahimikan at peace of mind.
Natuturete na ako ditto…parang gusto
ko ng magpakamatay ng mga oras na iyon…pero may sumingit sa utak ko. Bakit ko
naman pag aaksayahan ng buhay yang hayop na lalaki nay an…may buhay pa naman
pagkatapos nito ah… Ang kailangan ko lag eh panahon para makapagmove on…Matapos
kong maisip ang mga iyon, lumabas na ako ng kwarto at dumeretso sa banyo upang
alisin ang mga bakas na magpapaalalaa ng kahapon. Kay saklap nga naman ng
buhay. Kung kalian tama na ang lahat, saka naman pumangit ang pagkakataon.
Naligo ako ng sobrang tagal. Sinabon ko ang bawat sulok ng katawan ko. Pilit
tinatanggal ang nakakapag paalala sa nangyari sa amin ni Vince. Matapos kong
maligo, nagbihis ako at kumain. Ng mga sandaling iyon, saka ko lang naramdaman
ang gutom at pang hihina dala ng buong hapon na pagkakaiyak at pagmumukmok.
Matapos kumain, nag ayos ako ng gamit
ko. Magbabaksayon ako. Inipon ko rin ang mga gamit na ibinigay sa akin ni
Vince. Inilagay iyon sa may kahon. Handa na akong tanggapin ang lahat. Masakit
sa puso ko na gawin iyon. Oo mahal ko pa rin siya kahit ganito, pero sa sobrang
galit na iyon. Unti unting lumalalim ang sugat na nilikha niya. Ayoko rin na
maging dahilan ng pagkawala ng ama ng isang walang kamuwang muwang na bata.
Hindi ko alam sa sarili ko pero para akong bingi sa pagkakataon na ito. Bingi
sa mga paliwanag. Nagpaalam ako kila mama na aalis ako bukas. Nang gabing iyon
inayos ko na ang mag bagay na dadalhin ko. Kahit hindi ko alam kung saan ako
pupunta, magbabakasakali pa rin ako na may mahahanp akong isang lugar na
tahimik. At natulog ako ng gabing iyon.
Kinabukasan, nagsadya, muna ako kila
Vince para ibalik ang mga bagay na ibinigay niya sa akin. Unang bumaba ang mama
ni Vince. “Buti at pumunta ka ditto….. alalang alala na kami sa inyong dalawa….
Hindi naman inaasahan na magkakaganito kayo. “ ang alalang sabi ni Tita Rose.
Hindi ko magawang makaimik. Hanggang sa maalala ko kung ano talaga ang pakay
ko. “Tita….. eto nga po pala… pakibigay p okay Vince. Salamat po kamo….” At
tuloy tuloy na akong lumabas hanggang sa marinig ko ang pagsigaw ni Vince.
Mabilis siyang buamaba at pinuntahan ako, niyakap ng mahigpit at hinalikan sa labi.
“Buti nandito ka na…….Sorry talaga….let me explain……. Please….hear my
words….please….” pagmamakaawa ni Vince. “It’s not working Vince….. Sorry……..”
sabi ko sa kanya. “Wag mo akong iwan…..hon…..di ko kaya… mababaliw ako pag
mawala ka sa akin…..Hon…” at nakita ko ang pagtulo ng luha ni Vince. Naawa ako
sa kalagayan niya, parang isang batang nawalan ng isang gatas na maiinom. Kung
tutuusin, awang awa na ako sa kanya. Kaya hindi ko napigilang yumakap sa kanya
ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. Gusto kong sa huling pagkakataon maramdaman
ko ang sarili kong kaligayahan.
Isinantabi ko muna kung ano ang galit
ko. Mamaya nay un. Sa ngayon, isang mahigpit na yakap muna ang igagawad ko sa
kanya. Matapos ang isang mahigpit na yakap, iniharap ko ang mukha niya sa akin.
Kitang kita ko ang isang sinserong mga matang humihingi ng tawad. Sa loob loob
ko masakit ang iwan siya. Pinaglaanan ko na ng buhay ang lalaking ito. Siya na
ang nagging sandigan ko. Pero mas pipiliin ko ba ang pangsarili kong kapakanan.
ALam kong mas kailangan ng anak niya ng suporta niya. Tatay na siya sa ngayon.
At kailangan naming harapin ang katotohanan. Napagdesisiyonan kong lumayo hindi
lang dahil galit ako sa panloloko niya, para na rin ito sa kapakanan ng batang
magiging anak niya. Mas pipiliin kong mawalan ng kaligayahan kaysa ipagdamot
ang magandang bukas para sa isang batang hindi pa naisisilang.
“Hon….I love you so much…wag na wag mo
akong iiwan….please…….nagmamakaawa na ako say o…..” ang pagigiit sa akin ni
Vince at nagmamakawa. “Vince….sorry….pero eto ang nararapat……masakit ang ginawa
mo sa akin…..pero mas masakit kung ipagpapatuloy pa natin ito…….maghiwalay na
muna tayo…..mag isip isip……at hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako
ditto……..hindi ko maatim na agawan ng isang ama ang isang walang kamuwang
muwang na bata….alagaan mo siya Vince…alam koNg magiging mabuti kang ama…….. sa
kanya mo ibuhos ang lahat…….siya ang gawin mong inspirasyon…….. good bye…”
At iniwan ko si Vince na umiiyak at
isisnisigaw ang pangalan ko…. Habang naririnig ko iyon tumutulo ang luha ko…Ang
luha ng pagkabigo.
Itutuloy. . . . . . . . . . .
dylankylesdiary.blogspot.com
by: Dylan Kyle
“Toy….gising ka na….. andito ka na sa
Cubao….” Panggising sa akin ng isang ale. Nagulat na alng ako ng gisingin ako
ng isang ale. Siya kasi ang katabi ko. Hindi ko namalayan na nakatulog ako.
Namimigat ang mga mata ko. Dulot siguro ng kakaiyak ko kung bakit nagkakaganito
ang aking mata. Di ko pa rin alam kung ano ang mangyayari sa akin ngayon. Wala
akong mapupuntahan sa lugar na ito. Napakalaking lungsod ang pinuntahan ko. Ni
hindi ko nga alam kung may matutuluyan pa ba ako ngayong gabi eh. Haixt… Dapat
kasi sa may Cavite na alng ako pumunta eh…pero mas pinili ko pa rin ang
malayong lugar upang takasan ang lahat. Sabihin man nila na duwag ako at
tinakasan ang problema, wala akong pakialam. Gusto kong buuin ang sarili ko.
Ang mga nasirang bahagi ng pagkatao ko.
Di pa ako kumakain ng tanghalian. AT
sa ngayon gutom na gutom ako. Kaya naghanap agad ako ng isang tindahan na
pwedeng meryendahin…hehehe. Habang naghahanap ako ng makakainan, naglibot ang
aking mata sa paligid. Maraming mga tao ang nandun. Halos lahat ng antas ng
edad eh nandun. Habang nakikipagsabayan sa mga tao dun, bigla na lang akong
nasagi ng isang tao at dahil sa gutom ay hindi ko maiwasan na matilapon ng
ilang hakbang. Hindi ko naman namalayan na sa kalsada ako napunta at dahil sa
nasagi nga ako, hindi ko namalayan na may sasakyan palaat sa isang iglap
gumulong ako sa gitna ng kalsada. Ang huli ko nalang namalayan eh may bumuhat
sa akin. Pamilyar ang tinig na iyon. Hanggang sa mawalan ako ng malay.
“Gisisng na siya….” Ang narinig ko
mula sa isang babae na nakatayo sa tabi ng kama na pinaghigaan ko. Nang
magising ako, puti lahat ang nakita ko. Putting dingding at kung anu ano pa.
Asan kaya ako. Pero ilang sandali ang dumaan eh nahulaan ko kung nasaan ako. Nasa
isang kwarto ako ng isang ospital. Tinignan ko ang mga kamay ko na may ballot
ng maliit na benda. Nananakit ang kamay ko. Ang sakit, sobra. Pilit inaalala
ang mga nagyari. ANg huli kong naalala nung nangyari ay nung nabangga ako dahil
nadanggil ako ng di kilalang tao at nasagasa ng isang kotse. Inikot ko ang
aking paningin at hinarap ang babae. Di na ako nagtanong kung ano ang nagyari
dahil alam ko naman kung ano ang sasagot nila.
Di pa rin ako umiimik. Kitang kita ko
ang malaking pagkaluwag ng kanilang hininga ng Makita nila akong gising. Para
bang kaytagal na akong natutulog sa kamang iyon. Nang tumama ang aking paningin
sa isang taong ninenerbyos. Mukhang pamilyar sa akin ang kanyang mukha. Alam
kong nakita ko na siya. Hindi ko maalala kung saan ko siya nakita. Pero ano
bang gagawin ko sa isip ko, pag iisipin ko pa ba to eh sumasakit na nga. “Ok ka
lang ba iho?” salita ng isang matandang lalaki sa may paanan ko. “Ok lang po
ako……” sagot ko na kulang kulang. “Pasensya na kung nabangga kita ha…... bigla
ka ksing sumulpot eh….” Sabat ng isang lalaki. “ Ah ok lang yun…ako po ang may
kasalanan….may tumulak po kasi sa akin….kaya di kop o namalayan at natumba
ako….pasensya nap o sa abala. Ilang araw nap o ako ditto?” tanong kong
nalilito. “Ah…..mahigit dalawang araw ka pa lang ditto. Oo nga pala… di namin
pinakailaman eto…….” Inabot sa akin ang isang tela na puti na ankabalot. Ito
siguro yung mga bagay na suot suot ko. Unti unti kong binuksan iyon. Itinabi ko
muna iyon. “Iho… nga pala… mukhang bagong salta ka ditto ah…asan nga pala yung
magulang mo?” tanong ng matandang babae. “Ah….lumuwas po ako ditto sa maynila
para po magbakasyaon. Kaso wala po akong kakilala ditto kaya naglibot libot po
ako…” sagot ko. “Ah gnun ba,…. Pwede naman sigurong sa amin ka na muna tol….para
anman makabawi ako sa pagkakabangga ko….” Sabat ng lalaki. “Naku nakakahiya
naman sa iyo tol….pati kay mam at sir. Maghahanap na lang po ako ng ibang
matutuluyan….baka po maging pabigat lang po ako…” sagot ko.
“Naku hindi naman iho……ok nga iyon eh
may dagdag kapamilya kami…… pumayag ka na iho…..please…” sabi sa akin ng
matandang lalaki. Dahil sa napilitan eh pumayag na rin ako. Since wala pa akong
nakikitang matutuluyan, doon muna ako manunuluyan. Matapos ang isang lingo ay
inilabas na ako sa ospital. Pagsakay ko palang sa sasakyan ay namangha na ako.
Naks…. Ang yaman siguro ng pamilyang ito. Katakot takot na Innova ang nandun.
Haixt. Naalala ko tuloy si Vince. Muli’t muli
ay naramdaman ko ang sakit sa aking
puso. Pero may nagtatago pa rin sa puso ko ng pag ka miss sa kanya. Pagkaulila.
Hanggang ngayon kasi ay minanahal ko siya. Hindi malimutan ng puso ko ang
rebulto ng pagkatao niya. Nakaukit na ito sa puso ko.
Hanggang makarating kami sa bahay
nila. Nalula ako sa kanilang bahay, isang mansion sa aking paningin ko. Hinsi
nalalayo sa bahay nila Vince. Pero iba ang dating nito, kasi nasa open field
ito, maraming mga damo, puno at talagang nakakarelax. Haixt. Pagkababa namin,
inalalayan agad ako nila. Hanggang ngayon di ko pa rin kilala yung nakabangga
sa akin. Medyo mahiyahain kasi, kinausap lang niya ako minsan, pero la namang
imik masyado. Sabi nila Tita Mila na pansamantala eh sila muna ang bahala sa
akin. “Jerick, samaahn mo na tong si Kyle sa kwarto niya.” Sabi ni Tita Mila.
Doon ko lang nalaman na Jerick pa la ang pangalan nito. Kung pagmamasdan siya
sa mukha, gwapo, maputi, maayos ang pangangatawan at maring bagay na maaring
maging compliment sa kanya. Pero para talagang namumukaan ko siya. Haixt.
Paakyat kami ng may sumalubong sa kanyang bata. “Daddy…..” at agad na yumakap
kay Jerick. “Baby ko….. “ at humalik si Jerick sa bata. Nagulat ako, di ko
akalain na amy anak na si Jerick.
“Daddy….may pasalubong po ba kau sa
akin?” pagtatanong ng bata. “Naku anak, marami akong pasalubong…” masayang
pahayag niya sa bata. Natutuwa ako sa pag bobonding ng ama. Pero eto ako
nagiisip, napaka abat pa naman tiganan nito ni jerick pero may anak na siya.
Nasaan na kaya ang nanay ng bata. Saka lang ako napansin ng bata. “daddy, sino
un?” tanong nito. “Ah….nga pala…. Kyle…anak ko si Jude Chester.” At ngumiti
naman agad sa akin ang bata. “Musta po kayo.” Natutuwa ako sa kacutan ng bata.
Kuhang kuha niya ang gwapong appearance ng bata. Nakita ko kung gaano kasaya
ang mag ama na siyang dahilan kung bakit ko nakita ang malalim na dimples na
lumabas sa pisngi ni Jerick. Natulala ako ng panandalian pero binawi ko rin ang
pagkakatitig. ANg lalim ng dimples niya pero un yung siyang nagging dahilan
kung bakit nagbalik sa akin ang lahat.
SIYA ANG MAY ARI NG KWINTAS NA NAPULOT
KO NUN DATI SA PARTY NI JONAS. Natutok ang aking mga mata sa kanya. Di alintana
kung tumingin man siya sa akin. Bumalik lang ako sa aking ulirat ng tapikin ako
ni Jerick. Nagtataka at di mailarawan ang pagtataka. “Tol…okay ka lang ba? May
problema ba?” tanong niya sa akin. “Eh kasi may gusto lamg sana akong ibalik
nab aka sakaling sa iyo.” Sagot ko naman. Lalo kong nakita ang kanyang
pagtataka. Ibinaba ko saglit ang aking mga gamit at nag halungkat ng gamit ko.
Hinahanap ko ang kwintas sa bawat gilid ng bag ko hanggang sa matagpuan ko ito.
“Ito iyon…” sabay taas sa kwintas. Nakita ko ang malaking pagkagulat ni Jerick.
Agad niyang kinuha ito mula sa akin at tinitigan ito. Nakita ko ang malaking
pagkatuwa niya ditto. Para bang nanalo siya sa lotto ng mga panahon na iyon.
Hanggang sa matawag ang atensiyon ng kanyang mga magulang. Laking gulat din ng
magulang niya ng Makita ang kwintas. Natutuwa ang mga ito pero kita pa rin ang
pagtataka sa kanilang mukha.
“Anak….saan mo natagpuan ito? Buti na
lang at nahanap mo..ito na lang ang ka tangi tanging kayamanan ng aming pamilya
na pinapangalagaan.” Pahayag ng kanyang ina. “Ma…. Buti na lang at nakita ito
ni Kyle….pasalamat na lang po tayo sa kanya. Kung hindi po dahil sa kanya ay
mababaon na sa limo tang katangi tanging tradisyon sa ating pamilya.” Natuwa
rin naman sila sa nangyari. “Oo nga pala…saan mo ito nakuha iho….” tanong ni
Tita Mila. “ah…kasi po nakita kop o iyan sa isang party ng best friend ko…
Napulot kop o iyan eh…..eh nakita ko nga rin po si Jerick nun eh…kaso nung
hinahap ko na siya para ibalik yung kwintas eh nawala na siya nun….kaya ayon di
ko na naisuoli….” Mahabang pahayag ko. Nakita ko naman ang matinding kagalakn
sa mukha ni Jerick. Siguro ganun na lang kaghalaga ang kwintas na iyon.
“Pre…salamat talaga……kung hindi dahil
sa iyo marahil ay di ako matatahimik nito…matagal ko na itong hinahanap sa
bahay nila Jonas…yun pala ay nasa iyo…slamat talaga..hahahahah” sabi ni Jerick.
Matapos ang pag uusap ay inihatid na ako sa may kwarto ko. Napakalaki nito.Naalala
ko tuloy ang kwartong pinag tulugan ko noon kila Vince. Pero nagtataka ako sa
sarili ko kung bakit hanggang ngayon pinipilit kong lagyan ng alala at puwang
si Vince sa aking isip at puso. Naiinis ako. Marahil siguro sa bugso ng
damdamin kaya ako nagakkaganito. Para akong tinutusok ng punyal sa mga panahon
na ito. Kung kaya bang higupin ng vacuum cleaner ang pangungulila ko. Kung kaya
nga lang hugasan ng tubig ang nagging pagdurusa ko. Ang kailangan ko ngayon ay
iblangko lahat. Lahat lahat. “Matalino ka Kyle…maparaan….. Kay among lagpasan
ang lahat…” sigaw ng isip ko. Ito ang nabubuong pahayag sa aking isip.
Iniayos ko ang aking gamit sa loob ng
cabinet. Matpos ito, pumunta ako sa veranda ng kwarto. Nagpahangin. Ang ganda
ng kapaligiran nila. MApuno, amaliwalas…. At higit sa lahat, napakasarap mag
isip isip. Kamusta na kaya sila nanay at tatay. Haixt. Kahit konting panahon pa
lang eh namimiss ko na sila. Napakawalang kwenta ko talagang anak. Iniwan ko
lang sila basta doon. Pero sa loob loob ko, kailangan ko munang ibangon ang
sarili ko.Habang nasa ganon akong katayuan, bigla akong nakarinig ng
sunod-sunod na katok. Naputol ako sa pag iisip dahil sa mga katok. Pumasok ako
sa kwarto at pinagbuksan ang kumakatok. Iniluwa ng pinto ang kaanyuhan ni
Jerick.
“Musta tol…ok nab a ang gamit mo?
Nakapag ayos ka nab a?” sunod sunod na tanong sa akin ni Jerick. “Ah tol ok
na…heheheh……tapos na naman…”sagot ko. “So ready ka na?” tanong niya sa akin.
“Ready saan?” tanong ko naman. “Igagala kita ditto sa amin. Para bukas dun
naman sa may labas ng hacienda……” pahayag ni Jerick. “Hala…tol
naman…nakakahiya….igagala mo pa ako ditto…nakakaistorbo na nga ako sa inyo
eh…..” pagtanggi ko. “Naku tol…di uso yan…..hahah…walang hiya hiya sa
akin…hehehe…tara na…ano ka ba…eto naman oh…..ito na yung pagpapasalamat ko say
o dun sa kwintas….” Sagot niya. Dahil na rin sa kakulitan niya eh napapayag na
ako.Napakalawak ng kanilang lupain. Sagana sa mga puno at halaman. May sariwa
ding hangin na maaaring langhapin. May mga mumunting lawa din at isang ilog na
umaagos sa ibang dayo. Napansin ko lang na para bang ang pinakamaraming
produkto nila ay ang mga gulay at prutas kaysa sa mga iba’t ibang handi crafts
na ginagwa din sa ibang pagawaan sa hacienda nila. Nagulat na lang ako ng bigla
siyang huminto sa pagallakad.
Itutuloy. . . . . . . . . . .
dylankylesdiary.blogspot.com
by: Dylan Kyle
“Tol….kamusta ang buhay mo dun sa
Laguna?” tanong niya. “Ok lang naman. Simple, maayos dati….masaya dati…. At
payapa naman dati…” sagot ko. “Bakit may dati? Eh ngayon ba hindi na?” tanong
niya. “Ah…heheh……hindi naman. Kaso marami lang talagang nangyari sa akin noon
sa Laguna. Kaya nga anpagpasyahan kong ditto sa may parting Maynila ako
magsimula…..” tugon ko. “AH ganoon ba….Ahmmm… tol….pwede bang malaman kung ano
ang nangyari?” tanong niya. Medyo napaisip ako. “Pero kung ayaw mo tol eh ok
lang…masyadong personal kasi tanong ko….nyahahahah…” singit niya. Natuwa naman
ako sa pinapakita niyang pagkamasayahin. “Ok lang tol ano ka ba… KAso sa ngayon
eh konti lang muna…kasi medyo sariwa pa yung ibang bagay na nakasakit sa akin
eh…heheheh” sagot ko.
“May isang taong nakasakit sa damdamin
ko noon. Masakit kasi yung taong iyon ang katangi tangi kong minahal….
Napakasakit nang nagging pangyayari sa amin. AKlam ko noon okay na. Legal na
kami sa magulang namin…tanggap na kami ng mga tao at nagkaayos na kami ng mga
nakagalit namin…. Pero tama nga sila….may hangganan ang lahat…. Di mo alam na
isang araw eh mawawala na ng isang iglap ang lahat….” Para ako napapaos sa
aking mga sinasabi. Para bang wala ng lalabs sa aking mga labi. “Ano ba
nangyari sa inyo?” tanong niya. “Ahm…sa ngayon secret muna… Basta sa
akin…lumayao ako dahil sa tingin ko ito ang nakakabuti……mas sasaya ako kung
alam ko na may isang tao ang liligaya sa piling niya…..” sagot ko. “ AH ganun
ba….hehhe..ang drama naman pala ng buhay mo eh…..kaso pare….talo ka sa akin
eh…mas madrama ang buhay ko…” namalayan ko na lang na umupo siya sa may tabi ng
puno ng Mangga na may upuang gawa sa kahoy.
“Naks… ang drama rin pala ng buhay mo
no…akala ko hindi eh…napaka masayahin mo kasi eh…heheheh…” sabi ko sa kanya.
“HAhahah..yan nga ang sabi ng iba….kAhit na ang isang tao ay masayahin…di mo
aakalain na sa kabila pala nito ay kabaligtaran ang personalidad mo….”
Naengganyo akong making. “Wen I was in 4th year…. Nagkaroon ako ng girl
friend….. she was the only one that I love… mahal na mahal ko siya….. wala
akong pakialam noon sa iba.. Ni hindi ko nga ipinaalam sa mga magulang ko ang
tungkol sa amin eh…. Pero one tym….nalaman ito ng erpat ko…. Si papa….
Pinaghiwalay niya kami. Binantaan niya ako na itatakwil daw niya kung hindi
kami maghihiwalay. Pero eto ako…si matigas ang ulo…..pinilit kong makipagtanan
si Gf ko….. ayoko na kasing mapahiwalay sa kanya eh….hehehehhe…. Then nung
pumayag siya nagrent kami ng bahay. Then dun muna Kami natulog. Siyempre tol….alam
mo naman na tayong mga lalaki pag hindi nakapagpigil alam
na…heheheh….Ayon…..nagkaroon ng pagkakataon na magtalik kami. Matapos iyong
gabi na iyon nakatulog ako…. Pero….”
Naputol ang sinabi ni Jerick. “Pero
ano?” dahil sa nabitin ako, nagtanong ako. “Pero…. Pagkagising ko kinabukasan
wala na siya sa tabi ko….. iniwan niya ako… Ibig sabihin…hindi niay ako kayang
panindigan. …hindi niya kayang ipaglaban ang pagmamahalan namin… Kaya
ako…napilitan akong umuwi sa bahay. Kahit na labag sa kalooban ko……Mula noong
araw na iyon…isinumpa ko na tatantanan ko na siya…. Na hindi ko na kakauspin…..
Pero isang beses…hinarang niya ako at sinabi niyang may sasabihin siya. Doon ko
nalaman na…… Na buntis siya.” Doon ako nagulat. 4th year pa lang siya ng maging
ama na siya. Kakaiba nga eh. Tapos pinakinggan ko ang susunod niyang sasabihin.
“Noong malaman ko iyon, niyaya ko siyang magpakasal. Pero sabi niya na hindi pa
pwede… Under age pa kami. At siyempre la pa kaming pera… Kaya nung time nay un
nag ipon ako….. Medyo natutuwa ako nang time nay un kasi magkakaroon ako ng
anak pero hindi nagtagal yun. Nalaman ko na naglayas siya… Ako naman hinanap
siya….. Hidi ko pa rin binabanggit ang tungkol sa pagkakabuntis niya…. Hanggang
sa dumaan ang araw, lingo at maging ang buwan…….” Mahabang pahayag niya.
Interesado akong malaman kung ano ang nagyari kaya eto ako matamang
pinapakinggan siya. “Ang hirap naman pala ang nagyari sayo no? pero tanong
lang…… paano mo nakuha yung anak mo?” tanong ko sa kanya.
“Ilang buwan din ang lumipas at hindi
na rin siya nagpakita sa akin….hanggang sa isang umaga…nakita ko na lang sa
labas ng gate namin ang isang walang kamuwang muwang na sanggol at may sulat na
nakaipit ditto… binuksan ko ang sulat at para sa akin ito…. Binasa ko at
nagsabi ito na ako na daw ang bahala sa anak namin….hindi niya daw kayang
panindigan at di niya daw kayang buhayin an gaming anak… natatakot daw siya sa
maaaring idulot nito sa kanya lalong lalo na at babae siya….. Nung time nay un,
litong lito ako…siya na rin ang nagsabi nah wag ko na daw ipaalam sa kaniyang
mga magulang ang nangyari…natatakot daw siya na malamn nila at iakahiya siya ng
kanyang pamilya…. Kasi tulad ko, galing din siya sa isang may pangalang
pamilya…kaya ayon, di ko na sinabi sa kaniyang mga magulang…pero bago dumating
doon, kelanagn kong harapin ang sarili kong mga amgulang. LAam ko na lubos
silang magugulat at hindi ko alam kung ano ang maaaring gawin nila sa akin at
sa aking anak…siyempre, sa akin, ipagtatanggol ko ang aking anak ano man ang
mangyari, itakwil man nila ako, ipaglalaban ko pa rin ito……”
Mahaba pero malamn ang kaniyang
sinabi. “Bago ako pumasok, matinding tension ang naramdamn ko….bawat hakbang
kinakabahan ako….para bang nasa isang hot seat ako….sino ba naman ang hindi
magtataka kung paano sumulpot ang isang bata…. Nung sinabi ko na ang lahat sa
kanila, kitang kita ko ang pagkabigla sa kanilang mga mukha,.. siyempre, sino
ba ang hindi magugulat doon….Pero sa kabila nang iyon, nakita ko ang kagalakan
sa kanilang mukha…sabik na sabik kasi silang magkaroon ng apo….tuwang tuwa at
galak na agalk silang Makita ang mga ito….heheheh….. pero katumbas nun ang
isang pagsisikap na abutin ang pangarap nial para sa akin…ang maging
tagapagmana ng hacienda namin at itaguyod ang pangalan namin. Kaya nga pinakuha
ako ng Business Management nila papa dahil marami kaming negosyong umiikot sa
aming Hacienda. Since naman eh tinuruan na ako sa pagpapalakad sa kumpanya,
magiging madali na ang mga susunod na hakbang. Sa paglipas ng panahon, tuluyan
ng nawala ang bakas ng gf ko…..” Nang linunin ko ang paligid ko ay nakita kong
nasa may bahay nap ala nila kami./ Di ko namalayan na nakarating na pala kami
dun.
NAgyaya si Jerick na mag inuman kami
sa may veranda ng kwarto na tutulugan ko. Grabe, punong puno ng mga pulutan,
maraming San Mig.. PArang mapapasubo ata ako ditto ah. Di pa anman ako sanay
magi nom, mga tatlo hanggang 4 na baso lang ako. “Tol, grabe, heavy tayo nyan
ah…daming foods,…dami ring pampatulak…hahahah…” panloko ko sa kanya. “Tol,
magsasaya tayo ngayon….kakalimutan yung mga problema. ….” Paunang salita ni
Jerick. Hindi ko alam kung kakayanin ko, pero para makalimutan ang mga problema
sige, inom lang..nyahahahah. Nakasampung bote na kami bawat isa, grabe ang
tatag, di ko akalain na amkakayanan ko pa…pero nahihilo na ako, umiikot na yung
paningin ko….narinig ko na lang na nagsalita si Jerick. “Tol…ano ba ang
nangyari talaga sau sa Laguna…masakit ba masyado..?” “Ahm…oo tol…sobra…sobrang
sakit…..akala ko siya na ang una at huling taong mamahalin ko, pero nagkamali ako…pinaasa
lang niya ako….mahal na mahal ko siya pero ano ginawa niya niloko niya
ako…lapastangan siya…huhuhuhu//” namalayan ko na lang ang sarili kong
humahagulgol sa upuna…..” lumapit sa akin si Jerick para aluin ako. ‘Tol..ok
lang yan…sige pa, ialabas mo lang yan, mas maganda kung inilalabas yan kesa
naman sa itinatago lang yan…..” buti na lang at may isang taong sumusoporta sa
akin kung hindi baka naglupasay na ako sa sahig. “ANg sakit tol eh….siya ang
tanging minahal ko…..pinaglaban ko siya, pero ano ang nangyari, nakabuntis
siya…..” di ko na napigilanang sarili ko. Nang masabi ko yun, natigilan ako,
patay kang bata ka, paano yan, sasabit ako nito, baka pandirian ako ni Jerick,
kaya tumayo ako at lumayo sa kanya pero natumba ako.
“Tol, ok ka lang ba….hindi kita
maintindihan…lasing ka lang ata eh…pero nakabuntis? Ibig sabihin lalaki ba yung
mahal mo?”tanong niyang nalilito. “Ah eh….” Di ako makasagot. Pero dahil na rin
sad ala ng alak, nagkaroon ako ng lakas ng loob. “Oo tol…lalaki iyon… Bisexual
ako….pasensya ka kung naglihim ako…natatkot akong pandiriian mo…alam kong di
tanggap nang marami ang pagiging Bi ko pero proud ako sa sarili ko…”
pagmamalaki ko sabay distansya ko sa kanya. “Tol…wag kang mag alala…di ako
nandidiri sayo…wag mong ibaba ang tingin mo sa sarili mo….anong masma sa
pagiging Bi? Wala anman ah….o ano kung ganyan ka,…dapat ba kitang layuan? Wala
ka namang sakit ah..ni wala ka ngang ketong eh….kaya walang dahulan para layuan
ka…maniwala ka….di ako nandidiri sayo…” ewan ko kung bakit nasabi
Niya iyon pero natutuwa ako dahil
tanggap niya kung ano ako. “Salamat tol ha..salamt kasi natnggap mo ako…alam ko
pangit na maging magkaibigan tayo… pero open ako na maging friends
tayo…salamat” sabay shake hands sa kanya….”Tol….lasing na lasing ka an talaga…ang
dami mong dram..nyahahah…..yaan mo, ok lang ako…wag kang mag alala…di naman ako
yung tulad ng iba jan na nilalapastanganan ang isang tao….Tao ka rin namn dib
a….hahahah……” pagpapatawa niya… “Hehehe…adik ka tol…..pero sigurado ka nab a na
handa kang maging kaibigan ako?” tanong ko na may pagdudua. “Tol..ang kulit mo
rin ano…sabi nang ok lang yan…ano ka ba…di naman ako others ng tulad ng iba
jan…pati nfgayon diba…may bagong experience sa buhay ko kasi nakakilala ako ng
isang taong Bi….hahahah…wag kang mag alala….di makakalabs to..sa atin atin
lang…” sabay akbay sa akin. Alam ko na lasing siya, pero pinaninindigan ko pa
rin yung sinabi niya.
“Tol, ano tulog na tayo…. Hahahah….
Grabe, lasing na ako…hahahha….Haixt..para akong lumulutang sa alapaap…hahahah…”
expression ni Jerick. Adik na naman. Sino ba naman ang hindi mahihilo eh halos
10 bote ang nainom…hahaha…adik…hehehehhe….. Inakbayan niya ulit ako at inaya na
akong matulog. Ewan ko pero ibang pakiramdam ko sa pag akbay niya. May halong
init akong naramdamn. Pinigilan ko ang sarili ko na mag init din, kaya kinalas
ko agad ang pagkakaakbay niya sa akin. “Tol…ditto na ako tutulog ha….antok na
ako eh….sige na ha…please….” Pagmamakaawa niya sa akin na para bang isang bata.
Kakaiba naman pala itong malasing eh… parang nawawalang bata.
Inalalayan ko siya papunta sa kama ko.
PAti ako dir in magkandatuto, minsan kaming nadudulas, at natutumba…pareho ba
naman kasi kaming lasing eh. Hanggang sa makarating kami sa kama. Ihihiga ko n
asana siya sa kama ng biglang mapatid kaming pareho. Napaibabaw siya sa akin.
Nagkatitigan an gaming mga mata, hanggang sa lumapit ang kanyang mukha sa akin.
Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko, nag iinit ang akatwan ko,
naghahanap ng isang katawan na magpupunan nito. Namalayan ko na lang na
magkadikit ang aming labi at mapusok na naghahalikan ang isa’t isa.
Itutuloy. . . . . . . . . . .
dylankylesdiary.blogspot.com
by: Dylan Kyle
Inalalayan ko siya papunta sa kama ko.
PAti ako dir in magkandatuto, minsan kaming nadudulas, at natutumba…pareho ba
naman kasi kaming lasing eh. Hanggang sa makarating kami sa kama. Ihihiga ko n
asana siya sa kama ng biglang mapatid kaming pareho. Napaibabaw siya sa akin.
Nagkatitigan an gaming mga mata, hanggang sa lumapit ang kanyang mukha sa akin.
Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko, nag iinit ang akatwan ko,
naghahanap ng isang katawan na magpupunan nito. Namalayan ko na lang na
magkadikit ang aming labi at mapusok na naghahalikan ang isa’t isa.
Sa sobrang kalasingan di ko na alam
kung ano ang ginagawa ko. Di ko malaman kung tama ba o mali ang mga pinag
gagawa ko dahil wala ako sa wisyo. Mapusok na lang ang ginagawa naming halikan
ni Jerick ng panahon na iyon. Ginagala niya ang kanayng mga kamay sa iba’t
ibang parte ng aking likuran. Pero may isang parte ng utak ko ang nagising
bigla at mula sa pagkakahiga ay bumangon ako at dumistansya sa kanya. Nagitla
ako sa aming ginawa at muntikan pang matumba mula sa pagkakatayo. Pasuray suray
akong maglakad papunta sa kabilang gilid ng kama. Nakita kong bumangon din si
Jerick at hinahanap ako. “Kyle…” pagtawag niya sa akin at unti unti siyang
lumapit sa akin at nagulat ako sa inasla niya. “Kyle, bakit ka umalis? Tara
na…” wala sa sariling nasabi ni Jerick. “Matulog ka na…lasing ka lang Jerick,
please…matulog ka na…di mo alam ginagawa mo…” sinabi ko sa kanya. Alam kong
nahihilo na rin siya dahil pasuray suray na siya maglakad hanggang sa matumba
siya at matalisod sa kama. Nakita kong payapa na siyang natutulog kaya inayos
ko ang kanyang pagkakaiba. Gustong gusto ko na talagang matulog ng mga oras na
iyon kaya sa di ko malamang dahilan eh para akong batang nagmamadaling humiga
sa isang malambot na kama at nang makahiga na ako ay nag tuloy tuloy na akong
nakatulog.
Pag gising ko pagkaumaga, isang sikat
ng araw ang sumalubong sa akin. Nasisilaw pa nga ako dahil sa sikat nito.
Minulat mulat ko ang aking mata upang matauhan. Sumasakit ang ulo ko. SObrang
hangover to ah. Babangon n asana ako nang Makita ko ang kamay ni Jerick na
nakayakap sa aking katawan. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman
ko, may kakaibang pakiramdam ako sa pagalalpat ng katawan namin sa isa’t isa at
hindi ako natutuwa sa nararamdaman ko. Ganitong ganito ang nararamdaman ko nung
panahong kami pa ni Vince. Unti-unti kong tinanggal ang kamay niya at
naramdaman ko na nagising siya. Binilisan ko ang pagtanggal ditto nung
maramdaman ko ito dahil baka magulat siya kung Makita niya ang sarili niyang
nakayakap sa akin. Pero sadya atang hinahamak ako ng panahonat nakita kong
nagbukas si Jerick ng kanyang mga mata. Nagkatitigan kami, di ko malaman kung
paano ako magbabawi ng tingin. Nakita kong nagbukas ng bibig si Jerick at
nagsalita. “Good morning….” Saka siya bumangon at nag inat inat. Di ako
makapagsalita at hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Kinakabahan ako
kung makakayanan ko pa ba. “tol, sorry kung malikot akong matulog
ha….haixt…sakit ng ulo ko…..putek naman oh……kaw ba tol…” nakita kong kinakapa
ni Jerick ang ulo niya at hinihilot nito ito.
Maya maya may kumatok sa kwarto. “Kuya
Jerick, Kuya Kyle, baba na daw po kayo..kakain na daw po.” Pagtawag sa amin ng isang
katulong sa kanila. “Sige, bababa na kami….”sagot naman ni Jerick. “Tol, tara
na….” pagyaya naman niya sa akin. Bumaba kami at pumunta sa may kainan.
Naghilamos lang ako ng saglit at nagsuklay ng buhok bago bumaba. “Kamusta ang
tulog mo iho….mukhang nagkasayahan kayo kagabi ah……” tanong sa akin ni Tita
Mila. “Ah eh…heheh….ok lang naman po….Pati masya naman po kasma poi tong anak
po ninyo…heheheh” sagot ko. “Oo nga ma, naku sarap kainuman ni pareng
Kyle…hahah..matagal tagal na rin nung may makasama akong makainuman…hehehhe”
pagsingit ni Jerick. “Oi Jerick, baka naman mapadalas yan ha……kaw talagang bata
ka…..mapahamak pa tong si Kyle sa iyo…” singit din ni Tito Roberto. “Hindi
naman pa, heheheh…nga pala po asan po si Jude?” sagot ni Jerick sabay tanong. “Daddyyyyyy….”pasigaw
na sabi ni Jude. Tuloy tuloy ito at kumalong sa kanyang daddy. “O
anak……muwahh…” salubong ni Jerick kay Jude. “Daddy…san ka ba galing…bakit di ka
natulog sa tabi ko….. tampo ako….” Pagammaktol ng bata. Ang cute cute talaga ni
Jude. Nakuha niya ng ibang features ng kanyang ama. Lalo na ang dimples. “Naku
anak, pasensiya ka na ha..nakatulog ako dun sa kwarto ng Tito Kyle mo eh…nag
inuman kami eh…..sorry na..yaan mo aalis tayo ngayon…..” at nakita ko ang
pagkatuwa ni Jude sa nabalitaan. Pagkatapos nun kumain na kami.
Matapos namin kumain, nagtimpla ako ng
kape at lumabas para magpahangin. Ang ganda ng tanawin sa Hacienda nila. Habang
iniinom ko ang kape na tinimpla ko, muli na naman nanariwa sa akin ang panahon
ng magkasama pa kami ni Vince.
“Hon…bangon na…ano kaba…isa…bahala ka
malelate na tayo….oi..” pagyuyugyug ko sa kanya. “Mamaya na Hon…tulog pa
tayo…gawa tayo ng baby…” parang batang sinabi ni Vince. “Hoy lalake…ikaw ay
tumigil jan sa kapilyuhang iniisip mo…bahala ka, pag hindi ka bumangon iiwanan
kita…..”sinabi ko pa sa kanya. “Bahala ka..iiwanan mo na yung loviduds
mo…..magtatampo na ako nan..huhuhu…” pag iinarte ni Vince. “Naks naman….best in
acting..nyahahah…pwede na oh..madedevelop ka nan sa TV…tara punta
tayo…hahahha”panloloko ko sa kanya. “Ganon pala ha….lagot ka sa akin mamaya.”
Nagahahbulan pa kami nun sa loob ng kwarto. Hanggang sa mahahabol niya ako at
bubuhatin sa kama. Sabay siil ng halik at unti unting pag gapang ng kamay sa
buong katawan ko. “Mahal na mahal kita Mr. Kyle Archangel Montellan… Love you…
muwah muwah..” paglalambing sa akin ni Vince. “Montellan nap ala ako ngayon
ha…kaw talaga…ay siya siya…tayo ng tumayo at pumasok na sa school….sobrang
malelate na tayo…hala ka…pag tayo pinagalitan din a ako tatabi say o pagtulog…”
panankot ko sa kanya. “Hala….tara na po…baka malate pa tayo…tiara na bilis……”
sabay harurot pababa. Natatwa na lang akong makikitang naghaharutan kami
pababa.
Namalayan ko na lang ang sarili kong
tumutulo ang luha. Inilapag ko muna ang tasa ng kape na iniinom ko. Pinahid ko
ang luha na namumutawi sa aking mga mata at taas noong hinarap ang kalangitan.
Ang mga bagay ng nakalipas ay din a dapat balikan pa. “Past is Past and never
been back, but there’s a future to continue our life..”. Maya maya habang ako
ay nagiisip, may tumulak sa akin na siyang dahilan ng pagakkabagsak ko sa lupa.
Para akong nalindulan. Nahilo ako nun. Tumama ang mukha ko sa damuhan.
“Aray…..ah…..ang sakit……” tanging namutawi ko. “Ahahahah…lalampa lampa
kasi…yan…buti nga sayo…nyahahhahah” ang pilyong sigaw ng bata. Grabe tong
batang ito. Kakaiba ang lakas. ANo kayang pumasok sa kokote nito at ginawa niya
ito. Nananakit parin ang katawan ko. Tumayo ako at pinagpagan ang sarili.
Nakita ko na lang nagdurugo ang mga palad ko dahil sa gasgas na natamo ko. Pati
na rin ang mga tuhod ko at sa may bandang siko ay nagdurugo din dahil sa
gasgas. Grabe, ang dami kong gasgas. Tsk tsk. Maluha luha na ako dahil sa unti
unting pananakit ng mga sugat sa aking katawan. Nakita ko na lang na nagtatakbo
ang bata. Kaya pumasok na lang ako sa loob upang hugasan ang mga sugat ko.
Nakita ko si Tinay na nakatingin sa akin at lumapit. “Naku sir….kitang kita ko
iyon…napaka pilyo talaga nun.. NAku..mas malala pa ang ginawa sa amin…mantakin
mo na lagyan ng nagkalat ng basura yung mga higaan namin..tapos lagyan ng sili
yung kinakain namin..naku….mag ingat kayo..” pagabbanta sa akin. Isang tango
lang ang sinagot ko.
Kaya pumasok na ako sa loob. Diretso
ako sa kwarto ko upang maligo na rin ng makasalubong ko si Jerick. AGad kong
itinago ang mga sugat ko. “Tol…sama ka sa amin ha..gagala tayo….O ano ang
nangyari sayo….ano yang itinatago mo sa likod mo?” sabay tingin sa may likuran
ko. ‘Wala to..wag mo ng tignan..Sige kayo na lang…medyo masma pa kasi
pakiramdam ko Tol…..” sagot ko. Pero sa sobrang kapipilit niya eh nahatak niya
yung kamay ko at nakita niya ang mga gasgas ko sa katawan. “Na paano yan?”
tanong niya. “ahm…ah eh.. nadapa kasi ako kanina, di ko nakita yung bato sa
daraanan ko kaya yun…lalampa lampa kasi ako tol…heheh” pagsisinungaling ko. Di
ko na lang sinabi ang lahat ng katotohanan. Besides, baka lalo pa akong pag
initan ni Jude pag nagkataon. Para din a lumala ang lahat. “Hala ka….naku
tol..tara…gamutin mo nay an….kaw di ka nag iingat eh…” sabi ni Jerick.
Pinabayaan ko na lang si Jerick sa
ginawa niya. Napaka maalagain naman niya di ko namalayan na ankatitig na apla
ako sa kanya. Kahit na nakatagilid siya, ang gwapo pa rin. Naks naman. At sa di
ko inaasahan eh nakita ko na tumingin siya sa akin at nahuli akong nakatingin
sa kanya. Hindi ko alam kung bakit hindi ko maihulma ang sarili ko pero
nanatiling nakatitig ang mata ko sa kanayng mga mata at ganun din naman siya.
Para bang may hipnotismo na bumabalot sa aming mga titig lalo na ang sa kanya.
Hindi ko alam kung paano ako magbabawi ng tingin gayong nakatingin din siya sa
akin. Hanggang sa papalapit ng papalapit ang kanyang mukha sa akin. Bigla akong
kinabahan. Hindi ko alam kung bakit pero malakas ang tibok ng aking puso. Ito
na ba ang muling pag ibig na aking nadarama. Pero, hindi pwede, paano kung
guluhin ko lang ang buhay niya. Ayoko, baka masaktan ulit ako kung magkataon.
Kaya sa pagakkataong iyon, iniiwas ko ang aking mukha sa kanya. Inilayo ko rin
ang aking mga kamay mula sa pagkakahawak niya ditto. Tatayo na ako nun ng bigla
niyang hawakan ang aking kamay at saka ako napaupo muli.
Hindi ko alam kung ano ang ginagawa
niya sa akin. Bakit ba niya ako hinila pabalik. AT bakit ganyan na lang siya
kung makatitig sa akin. ANo ba ang problema niya? Mayroon ba akong dumi sa
mukha ko? Ano ba nangyayari sa kanya. Naiinis na ako sa ipinapakita niya sa
akin. Hanggang sa haplusin niya ang aking mukha. At sa ginawa niya, unti unti
kong naalala ang aking nakaraan. Ang nakaraan na siyang ayaw ko ng balikan
dahil sa dami ng mga pagsubok at kabiguan na aking nadama. At muli, sumariwa sa
akin ang nakaraan:
“Hon… ano ba ang mas bagay ditto,
etong black o yung white socks?” tanong ni Vince sa akin. “Ahmmm….kasi sabi sa
akin, pagformal daw yung occasions eh dapt black socks…..kaya un…..black na
lang….. wait pili ako ditto… alin kaya ditto…” sagot ko sa kanya. Bigla naman
siyang lumapit sa akin at niyakap ako. Pinaharap niya ako at hinaplos niya ang
aking mukha. Ito ang kauna unahang pagakaktaon na hinaplos niya ang mukha ko at
pagkatapos nito ay hinalikan niya ako. “Mahal na mahal kita Hon.. I Love you….”
At di ko namalayang tumutulo na lang
ang aking mga luha mula sa pagkakaharap kay Jerick. “Bakit ka umiiyak?” tanong
niya. “May naalala lang ako….pasensiya na. …” at pinahid ko ang aking mga luha
at umakmang tumayo. At ewan ko ba pero tuloy tuloy na akong lumayo kay Jerick
mula sa kwartong iyon. Nagugulumihanan ako.. ANo ba ang nagyayari…
Itutuloy. . . . . . . . . . .
dylankylesdiary.blogspot.com
No comments:
Post a Comment