Campus Figure (Finale)

by: Dylan Kyle

Nagulat ako sa sinabi nila Tita Rose. Napamaang na lang ako sa tabihan. Biglang lapit sa akin ni Vince at niyakap ako sa harapan nila mama at hinalikan ng bahagya sa aking labi. “Kamusta ka na mahal ko.... nasasabik na ako sayo... na miss kita ng sobra......” sabi ni Vince sabay hawak sa aking mga kamay. “Nagulat ako sa pagdating ninyo.... di ko inaasahan....” isang ngiti ang iginanti ko sa kanya. Kakaibang lukso ng damdamin ang naramdaman ko sa kanyang mga yakap, haplos at higit sa lahat ng kanyang mga halik. Nananbik na rin ako sa kanya. Pero somehow, may mga agam agam na namumuo sa aking kalooban.

“Tayo po ay pumasok sa loob at saka mag usap.... maupo tayo...” sabi ni mama. “Kayo pala ang mga magulang ni Vince an ikinukwento sa amin ni Kyle kani-kanina lang..... salamat sa pagtanggap sa mga abta... sa pag aalaga at pagturing na aprang anak... sobra po kaming nagpapasalamat sa inyong mag asawa...” sabi ni Papa. “Walang anuman yon.... naku po... sobrang swerte kayo sa batag iyan.. sobrang bait... matalino, masunurin, matatg, matiyaga, masipag at sobrang marispeto.......” sabi ni Tito Robert. “Ganun po ba.... sobrang ikinatutuwa ko naman po ang mga iyon..... sobrang swerte ko talaga at naging anak ko si Kyle.....” sabi ni mama. Natutuwa naman ako sa mga papuring natatanggap ko.

Sa dako naman namin ni Vince, di magkamayaw ang pag hahawak namin ng mga kamay. Sobrang sinusulit ko ito. Dahil alam kong napaka kritikal ng aming pagsasama hanggat hindi pumapayag si Jerick sa amin. “I love you mahal ko...” bulong niya sa akin. “I love you too...hehehhe..” sagot ko sa kanya sabay ngiti. “Kamusta ka dito? Ok ka lang ba?” tanong niya. “Oo okay lang ako... masaya ako...heheheh” sagot ko.

“Nga pala balae..... may gusto lang akong ipropose sa mga anak natin...” sabi ni tita Rose. “Ano un balae?” tanong ni mama. “Kasi.. napagplanuhan anmin na ipakasal ang dalawa pagkatapos ng kanilang pag aaral...kahit ba simple lang...yung tayo tayo lang...di naman engrande eh...katamtaman lang...yun kasi ang hiling nila sa amin dati... ang kasal nila sa ibang bansa....” sabi ni Tita Rose. “Nako.... maganda nga yan..kaso...may problema nga lang tayo.. kung sa amin nga lang ay ok yan... masaya kami sa kanilang dalawa... tanggap namin kung ano sila.. nagmamahalan sila.... nasasabik sila sa isa’t isa at alam namin na aalagaan nila ang isa’t-isa..... kaso nga lang.. ang probelama ay....” di natapos ang sasabihin ni mama ng may sumingit na boses na nanggaling sa itaas na bahagi ng bahay.

“Ako ang problema....” pagtutol ni Jerick. “Hinding hindi ako papayag na magpakasal ang mahal ko sa lalaking nagdulot ng pagdurusa sa akingb minamahal..... payag pa ako sa iba...wag lang jan sa Hayop na yan.....” sabi ni Jerick. “Anak.... tumigil ka jan... mahiya ka nga sa sinasabi mo... nakakhiya sa bisita....” sabi ni mama. “Hindi ninyo kasi naiintindihan mama... amhal ko si Kyle... sobra... kung alam ninyo lang ang pinagdaanan ni nKyle sa mga kamay ni Vince.....” sabi ni mama. “Lahat ng iyon pinagsisihan ko na... di ko sinasadya yun... ata alam yan ni Kyle....” sabat ni Vince. “Ikaw na lalaki ka.. umalis ka sa pamamahay namin... umalis ka..... di kita kailngan dito sa teritoryo namin... alis ka... hayop ka... mang aagaw.... alis dito.... uamalis kaaaa......” pagwawala na lang ni jerick. “Vince... please.... leave muna kayo... di pa to ang oras...” sabi ko kay Vince. At walang iabang magawa sila kundi ang umalis.

Para bang ng umalis si Vince ay nadala na rin pati ang puso ko. Nalulungkot ako sa paglisan ni Vince. Makalipas ang ilang sandali na paglisan nila, kinausap nila amma si Jerick. “Anak... kabastusan ang ginawa mo kanina... hindi ka anman ganyan.. ano ka ba? Ano bang nangyayari sayo... nabhihibang ka na ba?” sabi ni papa. “oo baliw na ako... baliw na baliw kay Kyle..... di ako papayag na amy ibang mang angkin sa mahal ko...” pagmamatigas ni Jerick. “Anak... tandaan mo... kapatid mo si Kyle... di kayo pwede.... naintindihan mo... MAGKAPATID KAYO!!!” mariin na sabi ni mama. Dahil doon, padabog na umakyat si Jerick sa kwarto at naiwan kami na napamaang na nakikita ang nangyayari.

Buong araw nagkulong si Jerick sa kwarto niya. Nag alala ako kaya nagdesisiyon akong dalahan ng pagkain si Jerick ng hapunan dahil na rin sa hindi siya kumain ng agahan at tanghalian. Ilang araw na din siyang di kumakain ng tama. Baka magkasakit na siya. “ma, ako na po ang bahala...” sabi ko kay mama.

Medyo kinakabahan ako habang papalapit na humahakbang sa kinaroroonan ni Jerick. Kumatok ako ng mga ilan at may anrinig akong tumugon. “Umalis na kayo.. di ko kailngan ng pagkain... itapon niyo na yan...” sabi ni jerick sa likod ng pinto. “Jerick ako to.. si Kyle...” sabi ko. Narinig ko ang pagmamadali ni Jerick na pumunta sa pinto at binuksan iyon. Pagkabukas nun, hinigit agad ako ni jerick at pilit pinapasok sa kwarto at agad anman iyong ikinandado. “Dahan dahan, baka matapon...” sabi ko sa kanya dahil sa pag mamadali na ginagawa niya sa paghila sa akin. “Buti napabisita ka mahal ko.. namiss kita...” ibinaba niya ang dala ko at niyapos ako ng kay higpit.

Napaluha ako sa nakitang kalagayn ng kuya ko. Napayakap ako ng mahigpit. Di ko mapigilan ang panggilan siya. Naramdaman ko ang paghalik niya sa aking leeg at pag gala ng kanyang mga kamay. Kinabahan ako kaya nagpumilit akong kumalas. Sobrang higpit ng kanyang pagkakayakap hanggang sa itulak niya ako sa kama niya at pumatong agad siya sa akin. Nagpumilit akong bumangon. Hinalikan niya ako sa mga labi at dahasang hinubad ang kaing mga damit. Di ako makagalaw. Di rin makasigaw. Parang isang uhaw na barta si kuya sa kanayng inasta. Dahil sa nakita ko, di ko mapigilan ang humagulgol habang ang kuya ko ay walang sawang pinag hahalikan ang aking katawan. At muli, sa di inaasahan, wala akong angawa kundi ang magpaubaya sa sensayong nadarama ng aking kawawang kuya. Kahit na masakit sa aking kalooban, nagpaubaya ako sa huling pagkakataon. Naranasan ko muli ang pasukin sa loob loob. Nakita ko ang kaginhawaan sa kanyang mukha ng matapos na ang init na kanyang nadarama. At yun na nga, pinagsaluhan anmin ang gabing mainit.

Matapos ang nangyari, lupaypay na humiga sa tabi ko si kuya. Niyapos niya ako pagkatapos at hinalikan sa pisngi. Doon na niya napansin ang aking pagluha mula pa kanina. Natahimik si kuya. Minamasdan ang aking mukha na puno ng luha. Nakita ko na lang na pinagsusuntok niya ang pader. “Sorry...” narinig kong sabi niya. Alam kong umiiyak siya dahil sa garalgal na boses niya. “Okay lang....” sabi ko sabay tayo at pulot sa mga damit kong angkalat sa lapag. “Kuya,, masaya ka na ba? Nakuha mo na gusto mo? Ha.... kuntento ka na ba? Gusto mo pa ba? Sabihin mo lang... magpapaubaya lang ako..” sarkastong sabi ko sa kanya. Sa nangyari, pakiramdam ko isa akong pok pok. Umiiyak pa rn ako dahil sa nararmdaman ko. Lumapit siya sa akin at niyakap ako. “Patawad.... nababoy pa kita..... daig ko pa ang gumawa ng krimen... sorry na... mapatawad mo sana ako.... pasensiya. Sorry na.... nawala ako sa sarili ko... dahil sa pag ibig.....” sabi ni kuya. Tinulak ko siya. “Hindi yan dahuil sa pag ibig... dahli yan sa hindi mo pagtanggap sa mga nangyayari.”sabi ko sa kanya. “Masisisi mo ba ako? Mahal kita... hindi kita maialis sa akin.... mahal na amahl kita...” sabi niya. “Pero magkapatid tayo kuya... tandaan mo yan... alman at dugo... magkadugtong... nanggaling sa isang sinapupunan....” sabi ko sa kanya. Natahimik siya.

“Palibhasa... hindi mo ako mahal..” nasabi niya ilang saglit matapos manahimik. “Kuya... mahal kita.. mahal na mahal... pero alam natin na di pwede.... nagpapasalamat ako na dumating ka... nagpapasalamat ako na nandiyan ka noon.. at higit sa lahat... nagpapasalamat ako dahil ibinigay ka sa akin ng Panginoon... pero kahit ganun... hindi naman ibig sabaihin na hindi na tayo maaring magmahalan...” sabi ko sa kanya. “Bakit... papayag ka na maging tayo ng palihim?” isang may siglang pananlita niya. “Kuya... pwede ba... iwaksi mo na sa isipan mo ang maging tayo.... kuya.. sa mata ng ating mga magulang, iligal tayo... hindi maaaring maging tayo.. tandaan mo yan kuya....” sabi ko sa kanya. Nakita ko ang panlulumo sa kanyang mga mukha. “Kuya... maari tayong magmahaln bilang magkapatid..... kuya.... kung alam mo lang... matagal na akong maghahanap ng kalinga ng isang kuya... naghahanap ng kuya na masasandalan... magaalaga sa akin... at magmamahal..... at napakasuwerte ko kung ikaw yun kuya....” sabi ko sa kanya.

Labis na katahimikan ang namuo sa aming dalawa. Dahil doon, ninais ko na umalis na lang pero ng palabas ana ako, bigla akong niyakap ni kuya. “Pasensiya ka na bunso ha.... napakaselfish ni kuya... sorry talaga.... di ko iniisip mga ginagawa ko.. sorry ha... di ko sinasadya... di ko na po uulitin.” At naramdaman ko na natanggap niya ang lahat. “Kuya... ibig sabihin ba nito, tanggap mo na ang lahat?” tanong ko. Isang ngiti at tango lang ang iginanti niay sa akin. Niyapos ko siya ng mahigpit at hinalikan sa pisngi. “Bunso.. wag kang ganyan, baka matukso ako ha.... nako... iwas iwasan....” sabi niya at nagtawanan kami. “Kaw talag kuya... dahil jan... may reward ka sa akin...’ sabi ko sa kanya. “Ano ba yan bunso... isang trip to 7th heaven ba yan?” tanong ni kuya na pabiro. “Adik ka talaga kuya..... m,ga iniisp mo.... ang reward mo ay... ako ang magpapakain sayo......” sabi ko. “Ay...ahahahhah... sige sige bunso.... at gutom na gutom na ako...” sabi niya.

Sinubuan ko siya. Sobrang natutuwa at nagagalak ang aking puso sa mga nangyari. Tapos na rin ang problema ko kay kuya. Nagkakwentuhan pa kami ng bahagya ng gabing iyon. Nagsorry siya kasi nga siya dahilan ng pagkakabangga ko. At marami pang iba. “Bunso,...salamt ha... mahal na mahal kita......” sabay halik sa pisngi. “alang anuman kuya,.. ikaw pa....malakas ka sa akin eh..basta yung pinagusapan natin ha.....” sabi ko sa kanya. “ok boss... hehehe...” sabi niya. “I love you kuya...” sabi ko. “Love you too.... good night...” “good night din...”

Pag gising kinabukasn, ibang Jerick na tumambad. Ang dating walang buhay, ngayon ay punong puno na. Nagulat ang lahat sa malaking pagbabago na naganap. “Good morning sa lahat.... good moring anak... good moring mama... papa.... at higit sa lahat... good morning sa pinakamamahl kong kapatid.....” halos natulala silang lahat. “Wow... nice... astig ka kuya ah...ahahha... fresh na fresh...” sabi ko sa kanya. Ang lalakas ng boses naming dalawa. Para bang nasa may matao kaming lugar na hindi magkarinigan. “Natutuwa ako at ayos na ulit ang pakiramdam mo. At isa pa, nagagalak ako na tanggap mo na na kapatid mo si Kyle.” Sabi ni mama. “Naku ma, ok na ako. Pasalamat nalang dito kay bunso. Hahahahah. Kung di dahil sa kanya, malamang nagmumukmok lang ako jan sa tabi... dami ko narealize sa mga sinabi niya at dami kong natutunan. Kaya thums up ako sa kanya.” At nagkatuwaan kami. Pati si Jude Chester ay tuwang tuwa. Ok na kasi ang lahat at mapayapa na ang kanyang kalooban.

Ilang araw na din ang nakakalipas pero di na rin nagparamdam si Vince. Siguro pinapalamig pa lang niya ang pagkakataon. Di ko mareach ang phone niya. Ilang ulit ko na siyang tinatawagan pero wala talaga. pAtay ang cellphone niya at pati yung sa mga magulang niya. Nag alala tuloy ako at nangamba na baka nangibang bansa na siya. Pero bakit ganon na alng ang kaba ko. Di ko mawaglit sa isipan ko nabaka niloloko na naman niya ako o di kaya ay sumuko na siya. Paano kung nakakita na siya ng iba na mas matimbang sa akin. Dahil sa mga isipin na yon, naging matmlay ako. Naging sensitibo.

Habang tumatakbo ang araw, di ko na siya napapansin pumasok. Kaya nagtanong tanong ako. Nalaman ko na magkaiba an kami ng session ng pasok. Dahil nga second semester eh yun na nga iba na ang schedule niya. Labis akong nagdalamhati at nagdamdam sa bagay na iyon. Para ba akong sasabog na bola dahil sa aking nalaman. Ano ba ang ginagawa mo sa akin Vince. Gusto lang kita makita, mayakap at mahalikan. Kung ayaw mo na sa akin, sana nagpasabi ka na lang. Hindi yung iiwanan mo ako ditong nakatunganga at walang magawa kundi ang hintayin kita. Pero kahit ganon, di pa rin nawawala ang aking pag asa na babalik siya at yayakapin niya akong muli.

Paalis na ako nun para puntahan si Vince sa bahay nila ng makasalubong ko si mama. “Anak, san ka pupunta?” sabi ni mama. “Pupuntahan ko lang po si Vince. Lately di na po kami nagkakausap. Gusto ko lang po siya makasama kahit saglit. Namimiss ko na po talaga siya.” Nagingilid na ang luha ko sa aking mga mata. “Sige anak, kaso kailanagn mong umuwi ha ng maaga. Wag ka ng dadayo pa ng laguna. Kasi may pupuntahan tayo mamaya. Kailangan ka doon ha. Anak maasahan ba kita jan?” tanong ni mama. “opo... i promise...” sagot ko.

Daig ko pa sa maagap na alas sais ang umalis ng bahay. Habang nasa byahe papuntang bahay nila Vince, excited ang nararamdaman ko. Para bang sasabog na bomba. Gustong gusto ko ng sabihn sa kanya na ok na ako. Ok na kami ni kuya. At higit sa alhat pwede na kaming dalawa. Di magkamayaw ang tuwa sa aking mga puso at ngiti sa aking mga labi. Sobrang tumatalon ang aking puso sa saya. Ngunit muli, bigo na naman akong biguan. Napag alaman ko na wala sila Vince sa kanilang bahay. Lalo akong nalungkot ng malaman ko na nagpaplano silang mag anak na umalis papuntang ibang bansa kasama ang magiging asawa ni Vince.

Doon ako labis na nasaktan ng marinig ang salitang “magiging asawa ni Vince”. Para akong tinusok ng ilang milyong karayom sa sakit. Luhaan akong umuwi sa amin. “Bakit Vince... bakit mo ako sinaktan ng ganito. Gusto kong malaman ang katotohanan mula sa iyo.” Bulong ko sa sarili. Biglang tumunog ang phone ko habang nasa bayahe ako pauwi. Galing kay Vince ang tawag kaya sinagot ko agad. “Hello...” sabi nya. “Mahal ko... bakit ngayon ka alng tumawag? Nag aalala ako sa yo. Ang dami kong gutsong itanong at sabihin sa yo...” sunod sunod na sabi ko. “Hinay hiany lang... usap tayo mamaya. Ininvite ako ng mama mo na sumama sa family gathering ninyo. Doon tayo magusap ha... bye...” biglang baba ng phone. Lalo akong naghisterikal sa nangyayari. Doon ko napagtanto na baka ang saasbihin ni Vince sa akin ay magpapakasal siya sa babaeng inakuan niya ng bata.

Dama ang lungkot sa aking mata habang papunta kami sa lugar ng pupuntahan namin. Dama ang kakaibang lungkot ng aking presensiya. Di na alng ako iniimikan nila amma dahil alam nilang may pinag dadaanan ako. Sa isang megamall pala kami pumunta. Doon pala ag gathering. Kala ko naman kung saan. Pagpasok palang, kakaibang pagbati agad ang salubong sa amin. Todo ngiti at todo bati. Sabi ko sa sarili, wow, cheerful mga guard dito. Pansin ko ang mga nakasabit na banners sa mga dingding na kalagay na “Im so sorry.... I love you so much.” Bigla tuloy akong nanghina habang iniisip ko si Vince. Habang naghihinaty kami sa waiting area, biglang tumunog ang paging. “Paging.... paging Mr. Kyle Arcanghel, please proceed to the Third floor please.... again, paging Mr. Kyle Arcanghel, please proceed to the Third floor please... thank you...” nagulat ako ng tawagin ang pangalan ko. Hbanag paakyat kami ng escalator, may lima na tao na may dalang cardboard at isa isang ibinuklat yun at iniharap sa akin. Nakalagay ay I love you Kyle by Vince. bigla akong nabuhayn ng loob. Nagtatalon ang aking puso sa nabasa ko.

Paakyat na sana ako ng Second floor ng may mga abtang may dalang teddy bear at roses para sa akin. At sa may taas ng third floor, bumungad sa akin ang banner na nakalagay ay I LOVE YOU KYLE... MAHAL NA MAHAL KITA MAHAL KO.... Di ko alam kung anong saya ang mararamdaman ko. Pati sila amma ay ngumingiti na lang. Para bang mas kinikilig pa sila. “Anak... kinikilig anman kami....” sabi ni nanay. At ng makarating kami ng Third floor, doon ko nakita ang isang daan na may red carpet papunta sa amy isang lugar. Doon kami dumaan. Nakakita ako ng maraming tao. Habang naglalakad ako eh biglang tumunog ang isang kanta. Naiiyak ako ng time na iyon. Di ko akalain na ganito pala ang surprise niya sa akin. Katabi ko si kuya na seryoso lang. Di ko alam kung ano ang reaksyon niya. Hanggang sa makita ko si Vince na nag aabang sa isang tabi. Nakangiti at sobrang saya. Bbigla naman akong kinapitan ni kuya. “Tandaan mo... pagsinaktan mo ang kapatid ko.....ako ang makakharap mo... tandaan mo yan.....”sabi ni kuya. “Oo naman... mamahalin ko yan ng sobra sobra. At iingatan ko dahil siya lang ang kayamanan ko.”

Natouch ako sa sinabing iyon ni Vince. sabik an sabik ako kaya Vince akay agad ko siyang Niyakap at hinalikan. Naramdaman ko din ang higpit ng yakap niya sa akin. “Mahal ko... kung alam mo lang ang pagtitiis ko sayo.... sobra akong nasasaktan habng inilalayo ko ang sarili ko sayo. Kung alam mo lang.... mahal na mahal kita Kyle ng buhay ko.. ikaw lang ang mamahalin ko wala ng iba....” sabi ni Vince. napaiyak ako habng sinasabi niya iyon sa akin. “Akala ko iiwan mo an ako.... huhuhu.....salamat mahal ko para dito.. akala ko talaga di mo ana ko mahal... dami ko inisip pero still di pa rin ako nawalan ng pag asa... mahal na amahl kita....” at doon naghiyawan ang mga tao sa amin. Para bang mga audience sila na nanonood ng shooting.

“Alam mo ba na kuya mo ang nag isip nito... akala ko pa nga nung una talagang sinadya niya na di kita makita...pero kasama pala ito sa plano....” at nginitiian ko lang siya. Sabi ko kaya pala kakaiba ang ikinikilos ni kuya. Siya pala ang pasimuno. Naku naku. Maya maya biglang lumuhod si Vince ng bahagya at naglabas ng isang singsing galing sa bulsa. “Kyle ng buhay ko... mahal ko...... WILL YOU MARRY ME?” nagulat ako sa inasta niya. Nagsitahimik ang lahat at hinihinaty ang sagot ko.

“Im sorry..... pero.... kahit di mo ako tanungin mo... OO pa rin ako... yup... I will marry you.... mahal na mahal kita...” sagot ko. At naghiyawan ang lahat sa sinabi ko. Ito na ang araw na hinding hindi ko makakalimutan sa lahat. Nagkaroon ng koonting pagsasalo. Nakita kong andun sila Jonas, Patrick, Richard, Mark at iab pa naming mga kaklase. Andun din sila Anna. Yung iab naming kaklase sa college eh sobrang nagulat sa amin. Pero aniintindihan naman sila. Maghihintay pa kami ng apat na taon para lang makasal. Kasi kailngan naming makatapos ng pag aaral. Ok na rin yung magiging baby namin ni Vince. ready na niyang ipaampon yung bata. Di naman kami nagsasara ng pintuan sa kanya sa aming pamilya. Nagbabalak din kaming magartificial insemination pero etong kalokohan ni Vince eh mas maganda daw kung natural, swak na swak daw. Tsk tsk.

Naging maayos ang pagsasama naming dalawa. Sa hirap amn o ginhawa, sa lamig man o init matatag pa rin kami. Naghihintay nalang ako na makasal ako. Eto na yata ang buhay na inaasam-asam ko. Lahat nasa akin na. At pasalamat ako sa Poong Panginoon. Sobra akong natutuwa at nagagalak dahil ibinigay niya sa akin ang CAMPUS FIGURE ng buhay ko......

-----Wakas-----

dylankylesdiary.blogspot.com