Love Me Like I Am (01): Book 1

by: White_Pal

"Love Me Like I Am"

BOOK 1: Faces Of Heart

“Ang tao daw ay nilikha ng diyos bilang isang mabuting nilalang. Siyempre bilang tao, nakakagawa tayo ng mga pagkakamali sa buhay natin. Paano kung nakagawa tayo ng pagkakamali sa ibang tao dahil sila rin naman ay sinaktan tayo? Tama bang gumanti? kung hindi ka man gumanti, makakaya ba ng puso mo na kimkimin lahat-lahat ng galit?

Paano kung ang puso mo ay punung puno ng hinanakit at galit sa ibang tao? Makakaya mo pa bang umunawa? magbigay? MAGPATAWAD?

Makakaya mo pa bang magmahal, kung ang puso mo ay hindi nakaranas ng pagmamahal ng iba?”

----------------------------------------------

Part 1

“New Year.. A New HOPE??”

Ako si Gabriel, Gab for short. Lumaki ako ng walang kaibigan at walang nakakaintindi. Well, meron naman akong mga matitinong nakakausap pero di ko pa rin sila maituring na kaibigan dahil sa takot nila na kapag nakisama sila sa akin eh pati sila ay i-reject na rin ng mga bad kong kaklase. Mahal ako ng pamilya ko at mahal ko rin sila. Pero syempre bilang tao, iba pa rin yung may mga kaibigan kang nakakasalamuha, nakakatawanan, nakakakwentuhan, at may nasasabihan ng problema. Lumaki akong nilalait at pinagkakaisahan sa classroom namin. Ang tawag nga nila sa akin ay “Clown” kasi nga ako yung pinagtatawanan, pwede nila akong kutsya-kutsyain kung trip nila, lait-laitin kung gusto nila, at ipahiya kung gusto nila. Oo mahirap pero wala akong magagwa eh ganito na ang naging takbo ng buhay ko at kailangan ko na lang tanggapin lahat yun.

Ngunit Nagbago ang lahat noong 14 years old ako, December 31 yun at di ko makakalimutan ang araw na iyon. May party kasing pinaghandaan ang mga kaklase ko. Siyempre, ano pa ba ang i-expect ko na mangyayari sa party? Edi ipapahiya na naman nila ako, lalaitin, at kung ano-anu pa man. Pero since invited din ang mga parents ano pa ba ang magagawa ko kundi OO na! Go! Kasi kung aayaw ako edi malalaman nanaman ng mga magulang ko ang pam-bubully sa akin at ayoko na rin silang madamay at maging malungkot dahil sa bagay na yun kaya titiisin ko na lang.

Nang makarating na kami sa Area, ito ang naging bungad sa akin ng mga kaklase ko.

CLASSMATE 1: “Oh!! Eto na pala si… (nakita ang Mom ko) si…… Gab!!!”.

CLASSMATE 2: “Oo nga noh! Hi Gab!” sabay ngiti na alam ko namang ka-plastikan lang yun.

AKO: “Hi..” ngumiti ako ngunit pilit.

Since nandun ang Mama ko, hindi sila makapag-react so ayun tawa na lang ako sa isip ko.. hehehe.. anyway, ng Makita ko si Steph ay gusto kong umiwas na dahil ayaw kong sirain niya “New Year” ko noh.

Ngapala si Steph ang masasabi mong “School’s Primo Girl” or Prime Girl (sige para formal hehe..). Maganda, matalino, at may tangkad na 5’10 at Crush ng bayan, pinagkakaguluhan ng mga lalaki at lahat ng iniuutos nya ehh sinusunod ng lahat. Siya rin ang taong madalas magpahiya sa akin sa harap ng klase. Hindi ko alam kung bakit pero paulit-ulit na eksena na lang ang nangyayari sa amin. Syempre, kakampi nya ang lahat, no comment na lang ako kapag bumanat na sya.

So ng Makita ko sya sinabi ko sa Mama ko na umakyat na lang sa second floor kasama ang ibang parents dahil ayaw ko ng Makita pa niya ang gagawin sa akin. Nang makaakyat na ang parents ko, nakita ako ni Steph at tinaasan ng kilay at biglang ngumiti na parang may kademonyohan nanamang pumasok sa utak niya.

STEPH: “Wow! At dumating ka ha..”

AKO: “Oo naman dadating naman talaga ako.. kelan ba ako hindi sumunod at tumupad sa usapan?”

STEPH: “Akala ko kasi di ka dadating sa “New Year’s Batch Party” natin kasi.. alam mo na; you don’t belong here.. Kasi… Utu-utuan ka, Gusgusin ka, ang taba-taba mo pa, at ang Pangit PANGIT MO PA! Hahaha!!” ang pang-lalait nya sa akin

Nagtawanan din ang mga classmate ko. Yung iba sa kanila ay sumimangot dahil di nila gusto ang ginagawang yun sa akin ni Steph ngunit wala silang magagawa.

STEPH: “Hhhmm.. Since you’re here na rin naman, Why don’t you get me some food and drinks?”

AKO: “uuhhh.. Ok” ang sagot kong tatanga-tanga.

Nang kinuha ko siya ng juice at pagkain ay sinadya nyang banggain ako at tabigin ang mga hawak ko para bumuhos sa akin lahat yun.

STEPH: “OH MY GOD!! Ano ba yan!! Ang tanga-tanga mo talaga!! Buti sana kung sa iyo lang lahat yan tumapon eh pati ako natapunan eh!! Tanga-tanga mo talagang bobo ka!! Don’t you know that my blouse and my jewelries are more expensive THAN YOUR LIFE?? Bobo!! Wag kang magkalat ng Ka-bobohan mo dito!!” Sabay sampal at sabunot sa akin.

Hindi pa siya nakuntento at ang iba pa niyang mga kaibigan ehh kinuha ang mga inumin nila at binuhos lahat sa akin.

Halos mangiyak-ngiyak na ako ng lumapit sa akin si Elyana or “Ely”, kaisa-isang kaibigan ko since 1st year high school. In fairness, maganda si Ely at may tangkad na 5’6. Hindi lang yun, mabait at palaban pa, yun bang ipaglalaban niya kung ano ang sa tingin niya ay tama kahit pa kontrahin sya ng lahat. Ganun si Ely, kaya nga madalas niyang makasagutan si Steph eh lalo na pag ako na ang inaagrabyado.

ELY: “Tama na!! Grabe naman kayo!! Di pa kayo nakuntento? Pinahiya niyo na nga yung tao tapos kung ano-anu pa ang mga binato’t ibinuhos niyo sa kanya!!”

STEPH: “May sasabihin ka pa ha?? Bwahahaha!! So, ano na ngayon ang gagawin mo? Ha? Ha?? Nyahaha!!”

Kinuha ni Ely ang chocolate fountain na naka-display sa long table at binuhos kay Steph.

STEPH: “AAAAHHHH!!!! Sheeeetttt!!! HOW DARE YOU!! Hay*p ka!!” Sabay nanlisik ang mga mata.

ELY: “Mas hayup ka!! Oh ano?? Lalaban ka ha? Ha!!” Pinandilatan rin ni Ely ng mata. Hehe..

Biglang dumating si Manong Guard at lumapit kay Steph.

GUARD: “Ma’am (reffering to steph) alis na po kayo dito, nangugulo kayo ehh”

STEPH: “Aba!! Itong hampas lupang guard na ito!!! At bakit mo ako paalisin aber?? Ha??” ang mataray niyang sagot.

ELY: “Ayy! Di ko ba nasabi sa inyo? Daddy ko kasi ang may ari ng Clubhouse na ito eh.. kaya Tsupi-tsupi ka na Steph.. Layas ka na! at inaaway mo yung O-W-N-E-R ng Clubhouse.” Pag-eemphasize nya sa OWNER at sabay ngiti ng painsulto.

At ayun na nga pilit kinaladkad ng guard si Steph habang ang buong katawan nya ay punong-puno ng chocolate. Nyahahaha!!!

STEPH: “Hayup ka!! Linoko mo kami!! BITCH!! SLUT!! HAYUP!!” Ang pagsisigaw nya at pagturo kay Ely..

STEPH (ulit): “Bitiwan niyo ako!! BITIWAN NYO KO!!” pagsisigaw niya na parang sira-ulo.

Pinaalis din ang mga alipores ni Steph sa loob ng clubhouse. Kaya halos kalahati na lang ang natira na mga ka-batch namin sa loob ng clubhouse.

ELY: “Let’s get ROCKIN’!! Ituloy natin ang party kahit na-tsupi sila!! Lalo na ang bruhitang yun.. I-aakyat ko lang si Gab para magpalit ha?”

Pag-akyat ko sa itaas ay naligo ako at nagpalit ng damit. Expected ko na ganun ang mangyayari kaya lagi akong nagababon ng damit at syempre since alam ko naman na madudumihan ang una kong damit, binabaon ko yung mga magagandang damit talaga. Hehehe..

AKO: “Ely, ok na ba itong suot ko?”

ELY: “Wait lang ha.. nagreretouch lang ako..” sagot niya habang naglalagay ng lipstick at make-up. Hehe..

Pagkatapos niya magpaganda.. Hehe.. Tumingin siya sa akin at…

ELY: “Wow!! Ang gwapo naman ng fwend ko!!”

AKO: “Naku!! Nanloko nanaman.. Ely, alam naman nating pareho na ang pangit-pangit ko at ang taba-taba ko.”

Sa totoo lang kasi kapag tumitingin ako sa salamin, di ko talaga magustuhan itong pagmumukha ko. Lalo na ang height ko na 5’4 ay di ko rin gusto dahil sa totoo lang ang liit-liit ko kumpara sa mga kaklase kong lalaki. Pero sabi ng ibang tao like si Ely, ok naman daw di naman daw ganun ka-sagwa. Pero.. HAY EWAN!!! Hehehe..

ELY: “Hay naku! Wag kang makikinig dun sa mga Eklabursh na yun! TSSSEEEE Na lang sa kanila lalo na kay Steph.” Sabay tawa ng malutong at malakas.

ELY (Ulit): “At tsaka di ka naman pangit.. chubby oo konti, pero di ka pangit.. Trust me” sabay ngiti at kindat..

AKO: “Hehehe... Salamat.... Umm... Ely, pwede nipisan mo yang make-up mo ang kapal eh.. Hehehe..”

ELY: “Hayaan mo na ang ganda ganda ko nga ehhh.. Ooohhhh.. SEE?? SEE?? SEE!!” sabay pose ng kung anu-ano.

AKO: ”Hahaha!! Uhhmm Ely, thanks sa palaging pagtatanggol mo sa akin ahh”

ELY: “Wala yun! At tsaka naisip ko na-ipapahiya ka nanaman kaya pinilit ko sa mga organizer na dito gawin ang party para naman mapalayas ko ang mga TSETSEMONS!! Hehe.. At Diyos ko naman, isa ka sa mga masasabi kong mabait at totoong tao sa classroom natin. Tingnan mo nga ohh inaapi ka na’t lahat eh di ka parin lumalaban. You Should learn to fight! PAK PAK!!”

AKO: “Wahehe.. Oh sige, akyat muna ako sa 3rd floor magpapa-cool lang ako” sabay smile.

ELY: “Oh sige ha.. at pagkatapos mo dun ehh bumaba ka na para Makita ng lahat ang kagwapuhan mo.. At ako naman, Rarampa na!! Nyahaha..”

AKO: “Adik!! Hehehe..”

Pag-akyat ko sa itaas, pumasok ako sa isang malaking room na may piano este keyboard lang pala. Umupo ako sa doon at binalik-balikan ang mga bagay-bagay na nangyari sa akin sa nakaraan. Naiiyak ako pero ayaw ko ng umiyak dahil pagod na pagod na rin ako at baka mamula pa ang mga mata ko at mapansin pa yun nila Ely at ng Mama ko. Nang tumingin ako sa may bintana, may nakita akong bulalakaw or wishing star at nagwish.

AKO: “Sana.. Magbago na ang buhay kong ito.. Masasabi kong may-kaya ang mga magulang ko, pero sana.. sana..” Nag-crack na ang boses ko.

AKO (ulit): “Matapos na ang pang-aapi sa akin at makahanap ako ng mga tunay na kaibigan bukod kay Ely.”

Kahit nandyan si Ely, parang may iba pa ring hinahanap ang puso ko yun bang may kulang.

Bigla akong tumingin sa harap ko at nakita ko ang isang song na naka-piano piece na familiar sa akin. At dahil nakaka-relate ako sa kantang yon, tinugtog ko gamit ang piano or keyboard na nasa harapan ko at sinabayan ng kanta.

"Do you wonder why you have to

Feel the things that hurt you

If there’s a God who loves you where is He now

Maybe there are things you can’t see

And all those things are happening

To bring a better ending

Someday somehow you’ll see you’ll see

Would you dare would you dare to believe

That you still have a reason to sing

Cause the pain that you’ve been feeling

It can’t compare to the joy that’s coming

So hold on you gotta wait for the light

Press on and just fight the good fight

Cause the pain that you’ve been feeling

It’s just the dark before the morning

My friend you know how this all ends

You know where you’re going

You just don’t know how you’ll get there

So say a prayer

And hold on cause there’s good for those who love God

But life is not a snapshot

It might take a little time but you’ll see the bigger picture

Would you dare would you dare to believe

That you still have a reason to sing

Cause the pain that you’ve been feeling

It can’t compare to the joy that’s coming

So hold on you gotta wait for the light

Press on and just fight the good fight

Cause the pain that you’ve been feeling

It’s just the dark before the morning

Once you feel the weight of glory

All your pain will fade to memory

Would you dare would you dare to believe

That you still have a reason to sing

Cause the pain that you’ve been feeling

It can’t compare to the joy that’s coming

Would you dare would you dare to believe

That you still have a reason to sing

Cause the pain that you’ve been feeling

It can’t compare to the joy that’s coming

So c'mon on you gotta wait for the light

Press on and just fight the good fight

Cause the pain that you’ve been feeling

It’s just the hurt before the healing

Oh the pain that you’ve been feeling

It’s just the dark before the morning.."

Pagkatapos ko tumugtog at kumanta at the same time. Biglang may pumalakpak sa may likuran ko. Tiningnan ko kung sino yun, at nakita ko ang isang lalaking may tangkad na 6 ft., may pagka-mestis, matangos ang ilong, mapula ang labi, makinis ang balat at pisngi, at NAMAN ang mata!! Sheettt!! Ang ganda pagmasdan. In short, Gwapo!! Nyahahahaha!! Di lang Gwapo... SUPER Gwapo!! At PUTEK NA IYAN ang amo ng mukha.. Nakakaakit!!

SI POGI (wahehe..): “Nice.. ang ganda pala ng boses mo at ang galing mo mag-piano” sabay ngiti na nakakalusaw.

AKO: “uuuuhhhhmmm (mesmerize pa rin sa kanya.. hehehe..) thanks!” ang nahihiya kong sabi.

Aaminin ko, mataas ang standard ko sa mga ganito. Kung baga, para sa ibang tao eh gwapo or maganda pero para sa akin, ok lang or napapangitan ako. Hehehe.. ang sama nuh? Pero ewan ko ba kung bakit ako ganun. Siguro dahil na rin sa mga naranasan kong pang-aalipusta at pagmamalupit kaya di ko ma-appreciate. Pero naman!! Ang lalaking eto ehh talagang na-mesmerize ako!!

Maya-maya, nag-umpisa siyang maglakad patungo sa kina-uupuan ko at parang naging slow motion ang lahat. Hindi ko alam kung bakit.

Itutuloy. . . . . . . . . . . . .

gabbysjourneyofheart.blogspot.com