rantstoriesetc.wordpress.com
“Happy birthday, Boss John!!!” Nagkakasayahan ang lahat.
Malakas ang tumutugtog na party music sa malalaking speakers ng lugar.
Sumasabay ang kabog ng puso ko sa beat ng kanta. Nakakahilo ang mga makukulay
na ilaw na mabilis na nagpapalit-palit. Kinailangan ko ng ilang minuto para
mag-adjust.
“Wooooo! Lucas, let’s parteeeeeey!!!” ang sigaw ni Karla
sa aking tabi hawak ang isang baso ng mojito.
“Lasingin mo muna ako!” ang panunukso ko sa kanya.
“Di tayo talo, friend! Alam kong hindi tatayo ‘yan sa
alindog ko!” sabay turo sa aking pantalon.
Tumawa ako ng malakas dahil sa kanyang ginawa. Naramdaman
ko ang pag-vibrate ng aking cellphone mula sa bulsa ng aking pantalon. Si
Xavier, tumatawag na naman. In-off ko iyon para hindi niya muna ako magambala.
Iginala ko ang aking mga mata.
“Akala ko ba private party ‘to? Bakit ang daming tao?”
ang tanong ko kay Karla.
Nakita ko si Boss John sa gitna ng dance floor at may
kasayaw na babae habang may hawak na bote ng beer. Sino ba naman ang tatanggi
dito? Laging napagkakamalang mas bata siya sa kanyang edad. Isang beses pa nga
siyang naisama sa mga most eligible bachelors in Manila.
“This is private. Ganyan lang talaga kadami ang friends
ni Boss.” Nakalahati ko agad ang isang bote ng beer habang umiindayog si Karla
sa aking tabi. Nasa kabilang side ng table si Ed at masayang nakikipagkwentuhan
sa iba naming katrabaho. Walang tigil ang dating ng inumin pati pulutan.
Halos kalahating minuto ang nakalipas, nakaapat na bote
na ako ng beer. Hindi ko na mahagilap si Karla. Malamang ay nasa gitna na ito
ng dance floor at nagsasayaw. Tumayo ako para hanapin siya. Panay ang punas ko
sa aking noo dahil pinagpapawisan ako. Marahil dahil sa dami ng aking nainom at
sa dami ng tao sa lugar.
Nabitawan ko ang aking panyo. Mabilis ko itong pinulot sa
sahig. Naramdaman ko ang pagdikit ng kung ano man sa aking likuran na
nagpabilis sa aking muling pagtayo. Mabilis kong ibinaling ang tingin ko sa
kung sino man iyon.
“Lucas! Are you having fun?” Nakaangat na ang long
sleeves na suot ni Boss John. Inakbayan niya ako at naramdaman ko ang bigat ng
kanyang katawan. Amoy alak na ang kanyang hininga. Tagaktak ang pawis sa
kanyang noo at namumula ang kanyang mga mata.
“Of course, Boss John! Happy birthday po ulit.” ang
nakangiti kong sabi sa kanya.
“Where’s my gift, boy?” Hindi ko maintindihan ang
ikinikilos niya. Humikbi siya na parang batang hindi pinagbigyan sa kanyang
gusto. Maganda naman ang relasyon namin ni Boss John. Hindi ito strictly
professional pero hindi naman ganito ka-casual. Marahil dala na rin iyon ng
espirito ng nainom.
“Nasa office, Boss! Bukas ko na lang po ibibigay.” ang
pagsisinungaling ko.
Inilapit niya ang aking katawan sa kanya sa pamamagitan
ng pagyakap sa akin ng mas mahigpit. Dinakma ng kanyang kamay ang aking dibdib.
Dinadala niya ako sa gitna ng dance floor habang naririnig ko ang mabibilis
niyang paghinga sa aking tainga. Dumidikit ang kanyang malalambot na labi roon.
“Or you can give it to me now.” ang seductive niyang
bulong sa akin bago dilaan ang aking tainga.
Hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Parang may
kung anong kumuryente sa akin. Lalong humigpit ang hawak niya sa akin. Pumunta
siya sa aking likuran at idinikit niya ang kanyang lower body sa aking likod.
Muling lumapat ang kanyang mga labi sa aking tainga.
“Alam kong matagal mo na ‘tong gusto. Tara na, habang
lumulutang pa ako sa ere. Samahan mo ako.” Isa lang ang pumasok sa utak ko –
high si Boss John. Hindi ko alam na gumagamit pala siya. Mabilis kong inilayo
ang aking katawan sa kanya at pinilit kong huwag seryosohin ang kanyang mga
sinabi.
“Boss John, kukuha lang ako ng maiinom.” ang pagtakas ko.
“Ako na lang ang inumin mo.” at nagmuwestra siya ng gusto
niyang gawin ko sa kanya. Nabastusan ako sa kanyang ginawa kaya tumakbo ako
palayo sa kanya. Kinuha ko ang aking bag sa VIP lounge kung saan kami nag-stay
nina Karla, Ed at ng iba naming kasamahan.
Pumasok ako sa pinakaunang pinto na aking nakita.
Kinakabahan ako. Mapapalampas ko ang ginawa ni Boss John dahil high siya at
lasing. Huwag lang niyang uulitin.
Dinala ako ng aking mga paa at kaba sa CR. Laking gulat
ko nang buksan ko ang pinto ng isang cubicle ay naroon si Ed. Nakatalikod siya
sa akin at nakababa ang kanyang pants. Mabilis na nag-angat ng mukha ang
babaeng kanyang kasama. Nakapulupot ang dalawang legs nito sa kanyang katawan.
Nakita ko ang gulat sa kanilang dalawa. Wala na akong nagawa kung hindi ang muling isara ang pinto ng
cubicle.
“Sorry.” Ano ba ang nangyayari sa gabing ito? Hindi naman
kami close ni Ed. Kasamahan ko siya sa trabaho pero hindi ko naman masasabing
kaibigan ko siya. Nakilala ko ang kasama niya sa cubicle. Kasamahan din naming
siya sa kumpanya pero sa ibang department ito. At higit sa lahat, hindi ito ang
kanyang asawa. Wala akong pakialam sa kanyang personal na buhay kaya hindi na
ako magsasalita at buburahin ko na sa aking isipan ang aking nasaksihan.
Mukhang hindi naman naging mahirap kalimutan iyon dahil
nang buksan ko ang pinto palabas ay tumambad sa akin ang taong tinatakasan ko.
Ngayon, mas maliwanag ang ilaw na nagmumula sa comfort room at mas malinaw kong
nakita ang mukha ni Boss John.
Magulo ang kanyang buhok, mas mapula pala ang kanyang mga
mata kaysa sa inakala ko at may kakaibang ngiti sa kanyang mga labi. At
basang-basa siya ng pawis. Napaatras ako sa gulat at tila ba nalimutan ng puso
kong tumibok. Humigpit ang hawak ko sa aking dalang body bag. Kailangan ko nang
umuwi dahil may pasok pa kinabukasan. Hindi ko alam kung anong naisip ni Boss
John at nagdiwang siya ng kaarawan sa araw ng Linggo.
“Dito lang pala kita mahahanap. So gusto mo dito natin
gawin?” Hindi na ako nag-abala pang sumagot sa kanya at mabilis akong tumakbo sa
kanyang gilid para makalabas. Pero mabilis ang kanyang mga kamay at nahablot
niya agad ang aking braso. Gusto kong sumigaw kay Ed para hingan siya ng tulong
pero nagsara na ng tuluyan ang pinto at bumalik kami sa madilim na bar.
“Huwag ka nang magpakipot, Lucas. Matagal na kitang
gustong tikman. Matagal na akong nahuhumaling sa’yo. Birthday ko naman eh.”
Masakit na ang pagkakahawak niya sa akin. Pilit akong nagpupumiglas. Minura
niya ako dahil doon. Iyon na ang huli kong natandaan dahil may kung ano siyang
pinukpok sa aking ulo.
…
Nagising ako dahil sa buga ng usok sa aking mukha.
Kakaiba ang amoy nito. Hindi pangkaraniwang sigarilyo. Iminulat ko ang aking
mga mata at kumirot ang aking ulo. Gusto ko sanang sapuin ito ng aking kamay
pero may pumigil sa akin. Tiningnan ko ang aking sarili at nakita kong
nakagapos ako sa isang upuan.
Ang mga kamay ko ay
nakatali sa likod ng aking sinasandalan habang ang dalawa kong hita ay
nakaankla sa arm rest. Nakabukaka ako at hubo’t hubad. Bumilis ang aking mga
paghinga habang galit na nakatingin sa kanya.
“Boss John, pakawalan mo ako!” ang sigaw ko habang
marahang bumabalot sa akin ang pagkahiya dahil sa aking hubad na katawan at
posisyon.
“Later.” ang tanging sagot niya sa pagitan ng paghithit
at buga. Tumayo siya sa aking harapan at isa-isang tinanggal ang kanyang suot.
Maskulado ang katawan ni Boss John. Malalaki ang ugat niya sa braso at kumpleto
ang 6-pack abs. Pantay ang kulay ng kanyang katawan. Pero natatakot ako sa
kanyang ginagawa. Parang gustong kumawala ng puso ko mula sa aking dibdib sa
sobrang kaba. Panay ang sigaw ko sa kanya.
Isang beses pa niya akong binugahan ng usok sa mukha.
Umubo ako. Bigla akong nakaramdam ng pagkauhaw at pagkahilo. Inilapit niya sa
aking mukha ang nagtatago sa loob ng kanyang underwear. Pumikit ako at tinikom
ko ang aking bibig. Mariing nakadikit sa pader ang aking ulo at panay ang iling
ko. Sinabunutan niya ako at sinubsob sa kanyang harapan. Hindi ako makahinga.
“Boss, please. Maawa ka naman sa akin. Pakawalan mo na
ako.” ang pakiusap ko.
Pero tila wala siyang naririnig. Ibinaba niya ang kanyang
saplot bago ipilit na ipinasok sa aking bibig ang nakatago rito. Hawak niya ako
sa panga para manatiling nakabukas ang aking bibig. Nagpupumiglas ako. Isang
paraan lang ang naisip ko para tumigil siya.
“Aray, putang ina!!!” Napalayo siya sa akin at mabilis na
sinipat ang parte ng kanyang katawan na aking kinagat. Galit siyang lumapit
muli sa akin at tatlong beses niya akong sinuntok sa mukha. Akala ko ay
mawawalan ulit ako ng malay. Sa totoo lang, hiniling ko na mawala ako sa aking ulirat. Bakit ako? Bakit niya ‘to
ginagawa sa akin?
“Nakukuha mo talaga ang kiliti ko, Lucas. Hindi ako
nagkamali sa pagpili sa’yo. Hmm. Sige, sasaktan din kita. Alam kong gusto mo
rin ‘yan.” ang sabi niya bago ako duraan sa mukha.
“Hayop ka!!! Pakawalan mo ako! Nakakadiri ka!!!” ang mga
sigaw ko.
Nasuklian ang mga iyon ng suntok at sipa. Wala akong
kalaban-laban. Dumudugo na ang aking hita kung saan mahigpit na nakadikit ang
tali dahil sa sobrang pagpupumiglas ko. Idinikit niya ang buo niyang katawan sa
akin habang pilit akong kumakawala. Marahas niya akong hinahalikan sa leeg
pababa sa aking dibdib. Matingkad ang ilaw sa buong silid kaya naman
kitang-kita ko ang ginagawa niya sa akin.
Ipinasok niya ang isa sa kanyang mga daliri sa butas ng
aking puwet. Nagulat ako at napahiyaw dahil sa sakit at pagkabigla. Hindi niya
nilubayan ang aking katawan. Punung-puno na ng kanyang halik ang buo kong
dibdib. Nagtama ang aming mga mukha at nagkatinginan kami sa mata. Buong lakas kong
iniuntog ang aking ulo sa kanyang noo. Pinagdarasal kong mawalan siya ng malay.
Lalong sumakit ang ulo ko dahil sa aking ginawa. Pero
napabagsak siya sa sahig at dumaing ng malakas. Ilang segundo rin niyang hawak
ang kanyang ulo habang paulit-ulit akong minumura. Umiiyak na ako sa sobrang
takot. Pilit kong ginagalaw ang upuan palapit sa pinto. Naisip kong imposible
pero desperado na ako. Hindi pa ako masyadong nakakalayo nang hablutin niya ako
pabalik sa aking kinalalagyan. Nahihilo na ako dahil sa usok na ibinuga niya sa
akin. Nanlilisik ang kanyang mga mata.
“Please, Boss John. Please naman. Pakawalan mo na ako.”
ang pagmamakaawa ko.
Nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman kong iba na
ang nakatutok sa aking butas. Hindi na ito daliri. Masyado itong malaki para
maging isang daliri, o kahit dalawa. Panay ang iling at iyak ko. Paulit-ulit
akong nagmakaawa sa kanya na huwag na niyang ituloy ang kanyang gagawin.
“Masakit!!!” ang sigaw ko nang pinilit niyang ibaon ang
kanyang sarili sa akin.
Hindi siya nagsayang ng oras. Hindi niya pinakinggan ang
mga hiyaw ko. Pabilis ng pabilis ang pagtama ng upuan sa pader. Parahas ng
parahas ang kanyang mga hinga. Dalawang beses pa niya akong sinampal habang
paulit-ulit niyang inilalabas-masok ang kanyang pagkalalaki sa akin.
Hindi ko maipaliwanag ang hapdi na nararamdaman ko. Sa
tanang buhay ko, tatlong beses ko pa lang ito nagawa. At lahat ng iyon ay
kasama si Xavier. Masakit, oo. Pero kalauna’y mawawala iyon.
Pero iba ang pakiramdam ko ngayon. Sa pagtagal ng kanyang
pag-indayog sa aking harapan, lalong sumasakit ang aking pakiramdam. Walang
tigil ang pagtulo ng luha sa aking magkabilang mata. Masakit na ang lalamunan
ko dahil sa pagsigaw. Tila walang nakakarinig sa akin. Nalalasahan ko na ang
dugong tumutulo mula sa mga sugat ko sa mukha.
Hinugot na niya ang kanyang pagkalalaki sa aking butas
bago ito itapat sa aking mukha. Napakalakas ng kanyang mga pag-ungol habang ako
naman ay panay ang iwas. Sinabunutan niyang muli ang aking ulo at dalawang
beses itong inuntog sa pader.
Nakapatong ang isa niyang hita sa aking tiyan. Nang
naramdaman ko ang panginginig ng kanyang katawan ay hinawakan ng mahigpit ang
aking panga habang lalong bumilis ang kanyang ginagawa. Pilit akong umiiwas
pero mas malakas ang pwersa niya. Kung hindi lang siguro ako nahihilo,
nakayanan kong alisin ang aking mukha sa kanyang hawak.
Ilang sirit ng likido ang bumasa sa aking mukha at bibig.
Naduwal ako sa unang talsik na aking nalasahan. Ubo ako ng ubo at idinura ko
ang mga pumasok sa aking bibig.
Akala ko ay tapos na siya pero hindi pa rin siya
nakuntento. Inilatag niya sa isang maliit na mesa ang isang square na puting
papel. Sa gitna noon ay nilagay niya ang tabako at nirolyo ito. Hindi. Hindi
iyon tabako. Sigurado akong damo iyon. Iyon pala ang tinitira ni Boss John.
Muli niya akong binugahan sa mukha ng usok nito. Hindi na
ako nagre-react. Masyadong pagal ang isip at katawan ko. Hindi pa rin niya
tinatanggal ang pagkatali ko sa upuan.
“Lucas.” ang pagtawag niya sa aking pangalan gamit ang
kanyang normal na boses.
Nag-angat ako ng tingin at nakita kong itinutok niya ang
baril sa akin. Natakot ako pero mas gugustuhin ko nang mamatay kaysa pagdaanan
muli ang nangyari sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata kasabay ng pag-click
niya sa gatilyo.
Isang mahinang tunog lang ang ginawang ingay ng baril na
kanyang hawak. Parang tumalon ang puso ko nang marinig ko ito. Nagmulat ako ng
mga mata nang marinig ko siyang humalakhak. Lumapit siya sa akin at ipinakita
niya ang mga bala na nasa kanyang mga palad.
“Magkamali ka lang na magsumbong kahit kanino, lalo na sa
mga pulis, hindi ako magdadalawang-isip na lagyan ng bala ang baril na ‘to at
pasabugin ‘yang utak mo.”
…
“Alam na ba ni Xavier kung sino ang gumawa nito sa’yo?”
ang tanong ni Betsi sa akin matapos kong ikwento sa kanya ang unang beses akong
nilapastangan ni Boss John.
“Hindi.” ang maikli kong sagot.
Naalala ko ang banta niyang papatayin niya si Xavier
kapag sinabi ko sa kanya ang nangyari. Ngayon, alam na ni Xavier ang nangyari
pero hindi niya pa rin alam kung sino ang gumawa nito sa akin. Wala pa akong
pinagsabihan kahit si Seb.
“Bakit hindi mo sabihin sa kanya?”
“Coz they’re related. They’re brothers.”
No comments:
Post a Comment