Pantasya (04)

by: Daredevil

Umpisa pa lang ng game ay nagpakitang gilas na si Kuya Carlo. Sa tuwing makakashoot siya ng bola, napapansin kong tumitingin siya sa akin at ngumingiti na may kasamang kindat kaya sobrang kilig ko. Natapos ang first half na lamang ang grupo nila ng 5 puntos.Nagpahinga na ang grupo nila sa bench. Kita ko na pagod ang aking prince charming kaya to the rescue ako. Nilapitan ko siya, binigyan ng tubig at pinunasan ang katawang basang-basa ng pawis. Napatngin naman si kuya sa ginagawa ko sa kanya.

"Rico, ano ba yang ginagawa mo, daig mo pa ang babae" si kuya. Sasagot sana ako nang biglang nagsalita si Kuya Carlo.

"Tol relax lang, wala namang ginagawang masama si baby boy ko and besides nagugustohan  ko nga ito parang nawawala na ang pagod ko." si Kuya Carlo sabay lingon sa akin at ngumiti. Hay parang lalagnatin na ako sa sobrang kilig.

"Bahala nga kayo diyan" si Kuya sabay pumunta sa CR.

Tuloy pa rin ako sa aking pagpupunas ng pawis ni Kuya Carlo nang biglang lumapit sa amin si Jason na parang hindi maganda ang mood.

"Jason, bakit nandito ka? Ah siguro i-cocongratulate mo na sina Kuya Carlo dahil alam mong matatalo na kayo" ang patutsada ko sa kanya. Pero parang wala siyang narinig at kinausap si Kuya Carlo.

"Tol, napakaswerte mo talaga" ang nasabi ni Jason. Nagtaka naman ako sa aking narinig.

"Anong ibig mong sabihin tol?" si Kuya Carlo. Tumingin naman sa akin si Jason at nagsalita.

"Ah wala, sige goodluck sa second half." si Jason sabay alis pabalik sa pwesto nila.

"Ano kaya ibig niyang sabihin, alam mo kahapon pa akong nahihiwagaan sa taong iyan. Bigla ba naman akong hinamon ng pustahan, kahit hindi ko alam ang dahilan pumayag na rin ako baka kasi isipin niyang duwag ako, at itong basketball ang napagdesisyunan naming paglabanan." sabi ni kuya Carlo.

"Huwag mo na ngang pansinin ang walang kwentang taong iyan, magfocus ka nalang sa laro kuya" sabi ko sa kanya.

"Tama ka baby boy, sige tama na yan mag-uumpisa na ang game, salamat nang marami" si Kuya Carlo. Bago siya tumayo, pinisil ulit niya ang aking pisngi. "Pangako, ipapanalo ko ito baby boy"

Nagsimula na ang second half. Lamang pa rin ang team nina Kuya Carlo pero nang mag last two minutes na parang bumabaliktad na ang sitwasyon. Biglang nag-init na si Jason, siya na ang halos gumagawa ng puntos dahilan upang makatabla ang kalaban. Halos maghiyawan na ang mga babaeng katabi ko palibhasa mas kilala si Jason sa aming lugar kaysa kay Kuya Carlo. Medyo kinakabahan na ako nang mga oras na iyon. Maya-maya humingi ang team nila ng time-out na sakto para malapitan siya.

"Kuya Carlo ayos ka lang ba, huwag kang susuko, kaya mo yan, tuparin mo ang pangako mo sa akin"

Hindi siya kaagad nakasagot sa akin dahil sa kanyang paghingal at panghihina pero nang makabuwelo saka siya nagsalita. "Alam ko iyan baby boy, halika nga ulit papisil ng pisngi mo" si Kuya Carlo.Agad ko namang nilapit ang aking mukha sa kanya.

"Hmmmmmm, kakagigil ka talaga, parang nagbalik na ang lakas ko, sige tapos na ang time-out" si Kuya Carlo na nakangiti sa akin. Hay ang sarap naman ng feeling na sa iyo kumukuha ng inspirasyon ang iyong crush.

Nang magpatuloy ang laro, pinalaki na ulit ng team nina Kuya Carlo ang kanilang lamang. Natapos ang laro nang manalo sila. Tuwang-tuwa akong lumapit sa kanya at wala sa sariling nayakap ko siya.

"Congratulations kuya Carlo ang galing mo talaga" natutuwa kong sabi sa kanya.

"Hoy, lumayo ka nga diyan, sinusumpong ka na naman ng kalandian mo" si Kuya. Kakainis, laging pumapasok sa eksena.

"Huwag ka namang magalit sa kapatid mo tol, alam mo bang siya ang dahilan ng pagkapanalo natin" si Kuya Carlo na nakatingin sa akin.

"Bahala ka nga diyan, lalo mo lang pinalalaki ang ulo niyan" si Kuya. Sasagot ulit sana si Kuya Carlo nang biglang lumapit sa amin si Jason.

 "Buti nga sa iyo natalo kayo beh!!!" pang-iinsulto ko kay Jason. Kahit papaano nakakaganti ako sa mga pang-aasar niya sa akin. Pero parang wala ulit siyang narinig. Nakipagkamay siya kay Kuya Carlo.

"Congrats Tol, ang galing mo pala talaga kaya pala di nakapagtatakang maraming nagkakagusto sa iyo." si Jason at lingon sa akin. Nabigla naman ako sa mga sinabi niya, para kasing ako ang pinariringgan ng ungas na ito kasi sa akin siya nakatingin.

"Magaling ka rin Tol, sa totoo lang kahit mas matanda kami sa inyo ay nahirapan pa rin kami" si Kuya Carlo.

"Sige Tol, mauuna na kami, ang suwerte mo talaga" si Jason. "Ano ba ang sinasabi ng ungas na itong swerte daw?" tanong ko sa aking sarili.

Sumabay na ako sa team nilang umuwi. Base sa naririnig kong kwentuhan mahigit dalawang libo pala ang naging pustahan nila. Dahil sa pagkapanalo, nagyaya si Kuya Carlo ng isang maliit na selebrasyon.

Excited akong pumunta sa bahay nila nang gabing iyon. Sa katunayan, talagang nag-ayos at naglinis ako ng aking sarili. Nang makapasok na sa loob ng bahay, nakita ko ang mga ka team nila kasama si kuya na umiinom. Nagtaka naman ako dahil hindi ko nakikita si Kuya Carlo. Marahil napansin ni Kuya na parang may hinahanap ako kaya nagsalita siya.

"Wala ang kuya Carlo mo umalis lang saglit may sinundo lang" si Kuya kasama ang mga ka team nila. Medyo nahiya naman ako sa sinabi niya kaya itinanggi kong hinahanap ko si Kuya Carlo.

"Hindi ko hinahanap si Kuya Carlo ano, saka huwag mo na nga akong intindihin" sagot ko sa kanya. Natatawa lang siya sa akin habang umiinom.

Halos isang oras na akong naghihintay na wala pa ring Kuya Carlo na dumating. Nakaramdam na ako nang pag-aalala sa kanya. Dahil wala naman akong ideya kung saan siya nagpunta kaya napagpasiyahan kong hintayin siya sa labas ng kanilang gate. Alas 10:00 ng gabi nang maaninag ko ang isang taxing parating. Nang huminto ito sa tapat, agad akong lumapit para alamin kung si Kuya Carlo na ito. Tama, siya nga ang lumabas.

"Kuya Carlo, saan ka galing, kanina pa ako naghihintay sa iyo" salubong ko sa kanya sabay niyakap ulit. Hay parang di ko kakayanin na hindi ko siya makita kahit ilang oras lang.

"Sino may sabi sa iyong hintayin mo ako , sige pasok ka na." sabi niya. Magsasalita ulit sana ako nang biglang may lumabas na isang babae sa taxi. May kagandahan siya at halatang mayaman. Agad naman itong humawak sa braso ni Kuya Carlo at hinila papasok sa loob ng bahay. Sumunod naman siya agad na parang wala ako sa paningin niya dahil hindi na niya ako pinansin.

Parang sinaksak ang puso ko ng maraming karayom sa sakit sa hindi magandang pagsagot niya sa akin lalo nang makita ko na may kasama siyang babae, pero binalewala ko muna ito at inintindi ko na lang ang sitwasyon. Baka lang pagod ang tao dahil na rin sa laro kanina. Nagpalipas muna ako ng limang minuto bago bumalik sa loob.

Nang makapasok na sa bahay nila, halos maluha na ako sa pagkabigla sa aking nakita. Si Kuya Carlo, katabi ang kasama niyang babae na naka-akbay at nakikipag-usap sa mga kaibigan nila ng kuya ko na umiinom. Hindi ko ito pinahalata at nakihalubilo ako sa kanila. Tulad ng ginagawa ko kanina sa laban, lumapit ako Kuya Carlo at niyakap siya. Pero nadismaya ako sa naging pagtugon niya.

"Ano ka ba Rico, umayos ka naman, masyado ka nang nagpapapansin ang landi mo!" ang naiirita niyang reaksyon sa ginawa ko. Kahit ganoon lang ang sinabi niya malakas ang naging impact noon sa akin, napahiya ako sa mga kasama nila at dahil doon mas lalong nasaktan ang damdamin ko. Sanay na akong sabihan ng kuya at inay ko ng malandi pero hindi ko matanggap na ang taong mahal ko ang magsasabi ng ganoon sa akin.Hindi lang iyan tinawag na niya ako sa totoo kong pangalan. Lumamig na ang kanyang pakikitungo. Naisip ko na baka girlfriend niya ang kasama kaya ganun na lang siya umasta. Marahil nahihiya siya sa ginagawa ko.

Tuluyan na akong naluha sa nangyari at agad nagtatakbong bumalik sa aming bahay. Naririnig ko naman ang pagtawag sa akin ni Kuya Carlo pero hindi ko na ito pinansin. Sa kwarto ko, nagpatuloy ako sa pag-iiyak. Kinabukasan, dahil sa sama ng loob, hindi ako lumabas ng bahay maghapon, iniiwasan ko rin kasing makita si Kuya Carlo. Kahit sino hindi ko kinakausap dahil sa kawalan ng mood.

Araw ng lunes, gumising ako na maga pa rin ang mata, at dahil sa nangyari noong isang gabi ay huminto na ako sa aking kahibangan ang ihinto ang ginagawa kong pag-aabang kay Kuya Carlo sa umaga. Kaya maaga ko nang nagagawa ang mga gawaing-bahay.

"Aba anak, himala ano ba ang nakain mo at bigla kang sumipag, tama yan para pumayat ka naman" si Inay.

"Wala inay, gusto ko lang magbago" ang wala sa sarili kong sagot sa kanya.

"Maganda yan anak para hindi na rin kita nahahataw, siyanga pala kilala mo na ba ang babaeng nakatira ngayon sa bahay ng Kuya Carlo mo?" si Inay.

"Nakatira?" sabi ng isip ko. Bakit ganito, mas lalo akong nasasaktan. Tama nga ang hinala ko na girlfriend niya ang babaeng iyon. Bagay naman sila, para silang mga prinsipe at prinsesa sa mga itsura nila.

"Bakit ka natahimik anak, ano iniisip mo?" ang nagtatakang tanong ni nanay sa akin.

"Ah wala inay, pakiusap lang po sana na huwag na natin siyang pag-usapan simula ngayon" sabi ko sa kanya habang nagwawalis na sala.

"Bakit anak may problema ka ba, pwede mong sabihin sa akin baka matulungan kita" si inay.

"Hindi pa ako handa e, hayaan niyo sasabihin ko rin ito sa inyo sa takdang panahon." sagot ko.

"Sige anak, basta tatandaan mo na nandito lang ako ha, oh pano yan aalis na ako" si inay. Kahit papaano natutuwa ako dahil sa pinapakitang pagmamahal ng aking ina.

Ilang minuto ang nakalipas ng magising na si kuya. Agad siyang lumapit sa akin.

"Ok ka lang tol?" ang tanong niya sa akin. Tumungo lang ako.

"Alam mo ang kuya Car" si kuya nang bigla ko akong nagsalita para putulin ang kung anumang sasabhin niya.

"Kuya, ayoko nang marinig ang pangalan niya please lang pwede" ang sagot ko sa kanya.

"Kung iyan ang gusto mo sige" si Kuya.

Maya-maya habang pinagpapatuloy ko ang paglilinis ay may narinig akong pagkatok sa pintuan. Bubuksan ko sana ito nang bigla akong nagtago sa likod ng aming sofa dahil narinig ko ang boses ni Kuya Carlo na tinatawag si Kuya. Saktong lumabas na ng kuwarto si kuya nang nakabihis kaya siya na ang nagbukas. Sinulyapan ko sila sa aking pinagtataguan habang nag-uusap sila sa pinto. Napansin kong medyo malungkot ang mukha ni Kuya Carlo at palingon-lingon sa paligid ng bahay. Hindi ko na ito binigyang pansin dahil nangngibabaw pa rin sa akin ang sakit ng ginawa niya. Makalipas ang limang minuto ay umalis na sila.

Magtatanghali na nang matapos ko ang lahat ng gawain. Kaya naghanda na ako sa pagpasok. Kahit nakaligo na ako, halata pa rin ang pamamaga at pamumula ng mata ko kaya nagsuot ako ng shades.

Itutuloy. . . . . . . . .

allaboutboyslove.blogspot.com