One More Chance (11&12)

By: Dalisay

Blog: theimmaculatedalisay.blogspot.com

[11]

Nagising siyang mabigat ang pakiramdam. Pati ang kanyang biglang pagdilat ay naantala ng masilaw ng maliwanag na sikat ng araw na nagmumula sa bintana. Madiin siyang pumikit ng maramdaman ang matinding pagkahilo.

Hinilot niya ang sentido. Mukhang marami siyang nainom ng nagdaang gabi. Muli siyang nagdilat at sinalubong ang kanyang mga mata ng kulay-kremang kisame.

Parang may mali?

Pumikit siyang muli para lamang muling mapadilat nang mapagtantong wala siya sa sariling silid.

Agad ang pagbangon na sana'y gagawin niya ng pigilan siya ng isang mabigat na bagay. Nanlaki ang kanyang mga mata ng makita niyang braso iyon ng isang lalaki!

Oh my God!

Unti-unti niyang nilingon kung sino ang pangahas na may-ari niyon. He got the shock of his life when he saw Gabe on his side.

Shit!

Mabilis niyang tinanggal ang kamay nito na nakapalibot sa kanyang baywang only to find out that the guy in question was already awake.

"Good morning, 'Poy..." It was said in a very husky voice.

Iginala niya ang paningin. It was not his room and the idea made him guilty for a while. Flashes of good morning memories flooded his mind. But of course, with a different person.

Basty...

Napabalikwas siya ng tayo and he found out the he was wearing only his boxers.

Nasaan ang mga damit ko?

Agad na binalot ng lamig ang kanyang buong pagkatao. Hindi dahil sa fully air-conditioned ang buong silid kundi sa posibilidad na maaaring may nangyari sa kanilang dalawa ni Gabe.

"D-did s-something happen?" he said stuttering.

"Hmm...?"

Iyon lang ang sagot na narinig niya mula kay Gabe. Tinitigan niya ito. Nakadapa ito and half of his face was burrowed in the pillow showing him a perfect chiseled jaw.

Bumaba ng kaunti ang tingin niya sa likod nitong namumutok sa muscles. He was naked from waist-up.

Ang kumot na tumatakip sa pang-upo nito ay hindi sapat para ikubli kung gaano kaganda ang pagkakakurba niyon.

Napalunok siya.

Pinakiramdaman ang sarili.

Wala namang mali sa katawan niya. He was not sore or anything but he was still confused. Why is he wearing only his boxers and why is Gabe with him, on his bed, half-naked and slept with him the whole night! He figured it was his room when he saw pictures of him on the side-table.

"G-gabe..." he said almost in a whisper.

"Hmm...?" Gabe replied.

"I asked you a question. "M-may nangyari b-ba?"

Nagdilat ito. He was welcomed by those sleepy eyes. Napalunok siya. Pakiramdam niya ay tuyong-tuyo siya.

Unti-unti ang pagbangon na ginawa ni Gabe. Slowly too, his eyes were filled with a very gorgeous sight. Perfect washboard abs. Broad shoulders. Broad chest. All built to perfection. He shivered from the thought of what might have happened last night. Pilit niyang inaalala ang mga pangyayari ngunit ang tanging naaalala niya ay ang mainit nilang halikan sa loob ng kotse nito.

Akala niya ay tatayo na ito ngunit nanatili itong nakaupo ng patagilid paharap sa kanya. Nagulat pa siya ng magsalita ito.

"Take away that shocked expression on your face, Popoy. Nothing happened last night maliban sa tinulugan mo ako sa kotse," Gabe said in amusement.

Napatingin siya rito.

"A-are you sure?" he asked stupidly.

"Damn sure, 'Poy. You were kissing me so hot the next thing I knew you were sleeping," puno ng pang-aasar na sabi pa ni Gabe. Subalit hindi nakaligtas sa kanyang pandinig ang panghihinayang na nasa boses nito na pilit itinatago ng mapang-asar na ngiti.

Napabuga siya. It was only then that he realized he was holding his breath. Ang kaalamang walang nangyari sa kanilang dalawa ni Gabe ay nakapagpalubag ng kanyang kalooban.

Pinilit niyang ngumiti.

"I thought you ravished me or something." he asked nervously. He coated the nervousness with a fake laughter to hide his uneasiness. Pasimple pa niyang hinanap ang kanyang mga damit.

"Nasa laundry ang mga damit mo. Ida-dryer ko na lang para agad matuyo. Nagsuka ka kasi," ani Gabe na agad nagpapula ng kanyang mukha. Mukhang nabasa pa nito ang nasa isip niya.

"H-hindi nga? Nagkalat ba ako?"

Ngumiti ito ng pagkatamis-tamis. Showing him a complete set of white teeth. Kung sa ibang pagkakataon sana ay kikiligin siya sa mga nakikita niya at magiging instant ang reaksiyon ng katawan niya sa nakakatakam na "view" sa harapan niya ngunit nananatiling walang reaksyon ang ibabang bahagi niya.

"Hindi naman. Nakalabas na tayo sa kotse ng magsuka ka. Ihahatid na lang sana kita sa inyo, but on second thought. I wouldn't miss the chance of having the person I love on my bed and stare on his face when I wake up."

The declaration of love rendered him speechless. Hindi dahil sa kinilig siya sa mga sinabi nito. Hindi niya lang kasi alam ang tamang itutugon sa mga salitang iyon.

"You don't have to say anything just to please me, Popoy. Although I just said I loved you but that doesn't mean that you are required to say it too."

He was taken aback. Lahat na lang ng nasa isip niya nababasa nito. Was he that transparent? Or sobra lang obvious sa mukha niya na hindi niya alam ang isasagot to the point na nagmumukha na siyang tanga.

"A-are you sure nothing happened?" ang tanging naisagot niya.

Natawa si Gabe sa tinuran niya.

"Ang kulit mo. Even if I wanted to, making love with you is not possible when you're all wasted. Ang bigat mo kaya. And besides, I don't ravish drunk men. Greek he may be."

Napatango-tango na lang siya at iginala ang paningin for the nth time sa buong silid. It has a comfortable feeling. Lalaking-lalaki ang dating yet may hatid ng pagiging homey. Napatingin siya sa bintana. The view was fantastic. It was facing the mountains na hindi niya inakalang mayroon sa bahaging iyon ng bansa.

"Anong bundok iyon?" tanong niya kay Gabe. Taktika niya iyon para i-divert ang usapan mula sa kakatapos lang na paglalahad nito. Pasimple rin siyang naglakad papunta sa glass-windows to complete the act.

"Iyan ba? Antipolo Mountains yan. Narito tayo sa condo ko."

"Ahh..." Iyon lang ang naibulalas niya sa kawalan ng masabi.

Nag-iisip pa siya ng mga sasabihin para mayroong mapag-usapan ng maramdaman niya ang mainit na braso ni Gabe sa kanyang hubad na katawan.

Napasinghap siya ng maramdaman ang mainit nitong paghinga sa kanyang batok although ang talagang nagpatigas sa kanyang katawan ay ang matigas na bagay na tumutusok sa bandang puwitan niya! Mabuti na lang at naka-boxers din itong tulad niya.

"G-gabe! What are you doing!" naeeskandalong sabi niya. Tinangka niyang tanggalin ang pangahas na braso nito sa katawan niya but he was locked tightly in Gabe's arms.

"I'm seducing you, Popoy." he said huskily in between nudging his thighs from the back just so he could feel the raging maleness behind him.

"What?"

"Don't be a prude. Kagabi lang ay sobra ka kung makapag-aya at makipaghalikan sa akin tapos tatanungin mo ako kung ano ang ginagawa ko? I'm just finishing what we have started. Don't tell me you're having a cold feet now, are you?"

Napasinghap siyang muli ng marahas siyang kabigin nito paharap. Wala siyang makita kundi ang kongkretong ebidensiya ng pagnanasa sa mga mata nito.

"Don't you have any idea how hot you looked in the morning?"

Nanlaki ang mata niya sa narinig. Narinig na niya ang mga salitang iyon dati. Paulit-ulit. Sa condo nila ni Basty.

"G-gabe..."

Siguro ay naipagkamali nito ang kanyang sinabi bilang hudyat na okay lang sa kanya ang advances na ginagawa nito kaya naman tinawid nito ang distansiya sa pagitan ng kanilang mga labi. But he kept his mouth sealed.

"Don't fight, Popoy. Let me in."

Gabe showered his face with butterfly kisses. Damang-dama niya ang init sa hininga nito. He was breathing raggedly that it brought him discomfort. Nahigit pa niya ang paghinga ng maglandas ang kamay nito sa tagiliran niya kung saan grabe ang kiliti niya. Sinamantala iyon ni Gabe at muling sinakop ang kanyang labi.

He tried to return his kisses with the same passion but he failed miserably. Something is missing from Gabe's kisses that he could not fathom. Alam niyang mali ngunit hindi niya maiwasang magkumpara.

Ngayon lang nagsink-in sa kanya na kanina pa siya parang tuod sa harapan nito. Oo, nakikipaghalikan siya ngunit ang isip niya ay nasa iba. In fact, alam niya kung saan ito naroroon. Kasama na roon ang kanyang puso. Kaya naman hindi na siya nagtaka ng itigil nito ang ginagawa. Pinakawalan din siya nito. He was sure Gabe felt the reluctance on his part.

"Basty is such a lucky bastard." Napapalatak na sabi ni Gabe.

Napayuko siya.

Mukhang guilty.

Nasa ganoong disposisyon siya ng hawakan nito ang kanyang baba at iniangat ang kanyang mukha.

"Please... don't be guilty."

There he was again. Reading his mind from time to time. He's starting to believe that this guy is way beyond his caliber. Malakas masyado ang pakiramdam nito. Pati ang appeal. Hindi nga lang iyon umeepekto sa kanya.

"I'm s-so..."

"Sssh... Lalo mo lang akong sasaktan kapag itinuloy mo iyan. I know. Hindi ka pa handa. Sabi ko naman sa'yo, willing akong maghintay. Willing akong magpagamit. Hanggang sa dumating ang pagkakataon na wala na siya sa puso at isipan mo," madamdaming sabi ni Gabe.

Nanghihinang napatingin siya rito.

"Huwag mo akong alalahanin. Alam kong malakas ang kalaban ko. Ten years iyon. Ano bang panama ko? Pero sana, bigyan mo rin ng pagkakataon ang sarili mo na buksan ang puso mo sa ibang tao. May iba na siya. At mayroon kang isang katulad ko na handang magtiis at maghintay sa pagkakataong masasabi mo na sa sarili mong ready ka ng magmahal ulit."

He felt like crying.

Nananakit ang lalamunan niya sa pagpipigil ng hikbing nagbabantang lumabas mula roon anumang oras. If only he could teach his heart to love this guy. He's sure that he will be an awesome lover. A generous one. For Gabe was willing to give him everything that the world has to offer.

"Gabe..." halos wala siyang masabi kundi ang pangalan nito.

Ngumiti ito ngunit hindi umabot sa mga mata. Ramdam niya ang sakit na nararamdaman nito. Parehas lang sila. Parehong naghihintay na mahalin ng mga mahal nila.

Sa kaso niya, hinihintay niyang magmilagro na magkabalikan sila ni Basty.

Sa kaso nito, hinihintay nitong makapagmove-on na siya sa dating nobyo.

It was unfair for Gabe.

But it would be more unfair kapag pinilit niyang mahalin ito dahil lamang gusto niyang kalimutan na ng tuluyan si Basty.

Doon siya nakapagisip-isip. Kailangan niyang makausap si Basty. He needed closure. The last time that they talked, everything turned-out to be a mess. This time, he had to make sure that they were on equal grounds.

Hindi na siya manunumbat. Hindi na rin siya magmumukhang kawawa. Kung anuman ang kalalabasan ng magiging pag-uusap nila, ang bukas na ang bahala.

For the meantime, kailangan niyang bumawi sa pananakit kay Gabe. Wala itong ipinakitang masama sa kanya. He don't deserve an asshole like him kaya naman sisiguruhin niyang the best lang ang mga bagay na makukuha nito mula sa kanya.

Popoy smiled. Then he said,

"Halika. Gutom na ako. Patuyuin na rin natin ang mga damit ko," yaya niya rito.

He earned a smile from Gabe.

Inakbayan siya nito at iginiya palabas ng kwarto.

He put his head on Gabe's shoulder then looked at him as they went across the living room then he mouthed.

"Thank you."

Gabe replied with a sweet kiss on his forehead.

Itutuloy...   

[12]

"Not this time, Popoy."

Iyan ang nakiki-usap na sabi ni Gabe sa kabilang linya.

Tinawagan niya ito para pakiusapan na samahan siya sa isang pagtitipon na dadaluhan ng mga batikang mangagamot sa loob at labas ng bansa.

Matagal ng nakaplano ang event na iyon. And he was so damn exhausted. It has been months since he last saw Gabe. He's been his constant companion sa mga nakalipas na araw. Pilit na pinagsasabay ang dalawang bagay. Kailangan niya ito para malibang.

To cope-up with his break-up with Basty and trying to fill the emptiness he has been feeling inside by having Gabe on his side.

Which is wrong.

Ang sabi ng matinong bahagi ng kanyang isipan.

Napabuga siya.

"I just wanted to get through that boring night by having you there with me. Ano bang inaayaw mo, Gabe?" sabi niya.

Napapalatak ito.

"You know I wanted to be with you as much as I could, 'Poy, but not this time."

Napasimangot siya sa sagot nito. He tried not to sound agitated dahil sa pagtanggi nito subalit mukhang hindi siya nagtagumpay ng muli siyang magsalita.

"I thought you said you're willing to accompany me any time of the day, Gabe? Nasaan na ang pangako mong iyon?"

"Popoy..."

He knew he was being childish but he could not help it. Wala naman itong masabing dahilan kung bakit ayaw nitong samahan siya.

"I won't take no for an answer, sweetie." Naisip niyang mag-iba ng taktika sa pakikipag-usap dito.

"I can't."

"Gabe, honey..."

"Don't use that tactic on me, Popoy. It won't work."

"Darling, please?" hindi sumusukong sabi pa niya.

Napabuga ito. Dinig na dinig niya ang reluctance sa boses nito pati na ang resignation.

"Kailan ba iyon?"

Muntik na siyang mapasigaw sa sagot nito. "On Thursday. Sa SMX. Around three in the afternoon."

"Ok. Pero magkita na lang tayo doon." Iyon lang at ibinaba na nito ang linya.

Napangiti siya ng may pagbubunyi. Alam niyang nagiging unfair na siya rito subalit sinabi nitong willing itong tulungan siyang makalimot so he was just utilizing what was freely given to him.

Sa totoo lang, gusto niyang magpahinga muna sa kanyang busy schedule but he can't. Hindi sa hindi niya pwedeng iwan ang trabaho. He just simply can't. Because by doing so, mawawalan siya ng gagawin at magiging hibla iyon para muli siyang mag-isip ng mag-isip.

If there's one thing bad about him, hindi mabilis ang coping mechanism niya. Thank God na mayroong isang Gabe sa paligid niya to keep him company or else nabaliw na siya sa kalungkutan.

Pinindot niya ang intercom at kinausap ang sekretarya na aalis siya. Hindi na niya hinintay na makasagot ito at inabisuhan na ito na ang bahala sa mga nakabinbin niyang schedule para sa araw na iyon. For now, he was taking the day off.

Maglilibot siya sa mga lugar na maari niyang puntahan ng walang sasagabal sa kanya. Pagdating niya sa sasakyan ay pinatay niya ang cellphone para malayo sa mga distractions. With a satisfied smile on his face, he started the engine and headed off to some place that will surely make him forget about his busy week ahead.

WALANG ganang ipinarada ni Basty ang sasakyan sa tapat ng bahay na binili niya para kay Nikkos. Pagod na pagod ang pakiramdam niya sa mga oras na iyon kaya naisipan niyang puntahan ito para makapag-relax.

Nang masigurong naka-lock na ang sasakyan ay dahan-dahan siyang naglakad patungo sa pinto ng bahay ng maulinigan niya ang mahinang tunog na nagmumula sa loob.

It was an instrumental song that he was not familiar with. Nangunot ang noo niya dahil hindi naman mahilig sa ganoong uri ng musika si Nikkos. In fact, he liked rock music from Aerosmith and Bon Jovi so he was a bit curious of what might be happening inside.

Ipinasya niyang pumasok gamit ang sariling susi. Lalong lumakas ang tugtog ng makapasok siya. Hinagilap niya ito at napagtantong ang tunog ay nagmumula sa itaas.

It was a two-storey American-style house. Paakyat na siya ng may marinig pa siyang ibang bagay bukod sa instrumental na pumapailanlang sa buong kabahayan.

Tunog ungol ang naririnig niya subalit nagmumula iyon sa iisang tao. Inigihan niya ang pakikinig as he carefully watch his steps towards the second floor.

Tatlo ang silid sa itaas. Nasa pinakadulo ang silid nila ni Nikkos at doon nagmumula ang ungol pati na ang tugtog na kanina pa niya naririnig.

As he moved closer, the moans became more clear. It was not a moan. Instead, it was more of a chant. Nakakakilabot ang naririnig niya dahil sa hindi niya iyon naiintindihan.

Lalo siyang nagtaka na bukod sa mga ingay na naririnig niya, he was smelling something that was unfamiliar to him. It smelled like an incense or something.

Dahan-dahan pa rin siyang naglakad patungo sa silid nila at sinubukang alamin kung naka-lock iyon. It was not. Kinukutuban man na maaring may ibang nangyayari sa loob niyon ay maingat niyang inikot ang seradura at walang ingay na sumilip sa silid.

He saw Nikkos kneeling on the floor. Nakatalikod ito sa kanya. He was saying something similar to the chant that he was hearing a while ago. Lumakas din ang tugtog at ang amoy ng insenso ng buksan niya ang pinto.

Itinaas nito ang mga kamay. Parang nagdadasal ito. He remembered one time noong nag-uusap sila na mahilig itong magmeditate. Mukhang ito na iyon. Bahagyang nagmaliw ang kutob niyang may ginagawa itong kakaiba.

He was not a fan of rituals or something. Makabago siyang tao ngunit hindi niya naman pinagtatawanan ang mga taong mahilig sa ganoon. Tatawagin na sana niya ito ng marinig niyang muli itong magsalita ng kung anu-ano. Ibinaba nito ang kamay at may kinuha sa sahig. Ibinuka niya pa ng bahagya ang pintuan to see what he was holding clearly on his hands.

He got the shock of his life to see that it was his picture!

Lalo siyang kinilabutan ng marinig ang mga sumunod nitong sinabi sapagkat malinaw niyang narinig ang mga iyon.

"Sa ngalan ng mga espiritu at elementong kaibigan ko. Ibigay ninyo ang kahilingang aking hinihingi sa inyo. Bihagin ninyo ang puso ng nilalang na nasa larawang ito at gawan ng paraan na hindi siya maagaw ninoman sa akin. Sumasamo ako. Sa ngalan ninyo. Sa bawat espiritu at elemento sa apat na sulok ng mundong ito. Igawad ninyo sa akin ang kahilingang minimithi ko."

Nanlaki ang mata niya sa nasaksihan. Napaatras siyang bahagya at nagulat ng may maapakan. Sisigaw sana siya ng may magtakip ng kanyang bibig mula sa likuran.

"Sshh..." mahinang sabi ng boses sa kanya.

Kilala niya iyon. Kilalang-kilala.

"Close the door as gently as you can and follow me outside."

Iyon lang at binitiwan na siya nito saka maingat ngunit may pagmamadaling lumakad pababa at palabas ng bahay.

Naiwan siyang tulala sa may pintuan. Hindi makapaniwala sa dalawang bagay. Hindi niya alam kung paano siyang nakababa at nakapunta sa sasakyan ng hindi napapansin ni Nikkos.

Hindi na rin niya pinagkaabalahang isara ang pinto ng silid nila. He felt the need to get out of that place as fast as he could.

Bubuhayin na sana niya ang sasakyan ng katukin siya ng isang nilalang sa may bintana. Nagulat man ay hindi siya nagpahalata.

"What are you doing here?" mahina niyang sabi.

"I'll answer your questions later, Basty. For now, let's get out of here. Baka lumabas na iyon," tukoy nito kay Nikkos saka nagmamadaling tinungo ang sasakyan sa hindi kalayuan.

Naiiling na ini-start niya ang kotse saka sinundan ang sasakyan nito.

"IS that the kind of guy you're going to replace me with, Basty?"

Bungad sa kanya ni Popoy ng makalabas siya ng sasakyan. Ito ang pangahas na taong nagtakip ng bibig niya ng magulat sa nasaksihan kani-kanina lang.

Kung nataranta man siya sa pinagkakaabalahan ni Nikkos ay mas nagulat siya sa kaalamang habang sinasaksihan niya ang kalokohan ng bagong nobyo ay naroroon lang pala ang ex niya sa likod at nagmamasid din sa kababalaghan ng bago niya. Sigurado siyang pinagtatawanan siya nito ngayon.

"Akalain mo nga naman, ano nga ulit ang tawag doon sa ginagawa niya? Kulam? Gayuma? No wonder patay na patay ka sa kanya, Basty."

The statement was laced with both sarcasm and amusement. Naiinis na hinarap niya ito.

"And what are you doing inside our house? Sinusundan mo ba ako? We're through Popoy. Alam mo iyan. May bago ka na at ganoon din ako."

Hindi niya alam kung nagtunog bitter siya sa huling pangungusap na sinabi niya but he wished Popoy did not took notice of it.

"Ang kapal mo. Bakit kita susundan? I was there before you came. Nangmakita kita, mukha kang babagsak na. So I tried to approach you as you're old friend. Nakalimutan mo pang isara yung pinto kaya sinundan na kita sa loob. Sa hitsura mo kanina para kang may kakaibang natuklasan pagpasok mo. Nasa likod mo lang ako mula pa kanina. Then I heard strange noises. Akala ko kung ano na. Iyon pala kinukulam ka na ng bago mong boyfriend," mahabang paliwanag nito.

Sa haba ng sinabi nito, isa lang ang nakakuha ng atensiyon niya.

Old friend.

Ang sakit pala kapag dito nanggaling. Nung ginamit niya iyon sa party ni Sonia, it left a bitter taste on his tongue. Ganoon pala iyon. But still, hindi siya dapat magpatalo. Nakakalamang ito sa ngayon dahil sa kalokohan ni Nikkos na nasaksihan nito mismo.

"So. tuwang-tuwa ka siguro ngayon?" naiinis niyang sabi.

"Yes and no."

Nangunot ang noo niya. "Care to explain, Popoy?"

"Yes because I was right when I thought that he was not good enough for you, Basty. No, because you don't deserve to be in this situation. I am a man of medicine and I don't believe those foolish crap that Nikkos was doing to have you completely. Tell me, ano bang nararamdaman mo? May kakaiba ka bang napapansin sa sarili mo? Yung para bang may relapses ka? Yung parang wala ka sa sarili mo minsan?" sunod-sunod na sabi nito.

He was shocked to hear that Popoy still cared. Nakaramdam siya ng kagalakan sa mga narinig. After all this time, hindi pa rin pala nawawala ang pagmamahal nito sa kanya. Napangiti siya.

"So you still care, huh?"

Natawa ito.

"Don't get me wrong, Basty. I'm just asking how you are. Don't misinterpret my concern for love. I'm over you. Somebody managed to get you off my mind completely." Taas-noong sabi nito sa kanya.

He winced. Sana sinapak na lang siya nito at matatanggap pa niya iyon. How come Popoy can stand and smile in front of him as if he was nothing to him now?

Itinaas niya ang mukha then he smirked and tried to put a disgusted look on his face. "Very Popoy Mondragon. Don't get me wrong too. Akala ko lang kasi hindi ka pa nakakaget-over. Kawawa ka naman kung ganoon," sabi niya saka tumalikod.

Tinungo niya ang sasakyan para iwan na ito subalit muli niya itong nilingon para magsalita. "I'm glad that you're over me, Poy. Salamat naman. At least hindi ka na maiilang at magiging immature kapag nasa paligid tayo pareho," saka niya ito binirahan ng alis.

Naiwan si Popoy na nakatayo at nakatulala lang sa lugar na iyon. While him? He was furious that after all the rebuttals he did, he was still the sour loser between him and his ex.

Nasa ganoong estado siya ng mag-ring ang kanyang cellphone. It was Charity. He answered it.

"What?"

"Boss, nakalimutan ko lang i-remind ka about sa photoshoot mo sa SMX by Thursday. Kasabay iyon ng International Doctors Convention. Kinumisyon tayo ng TIME Magazine to cover the said event. Three o'clock yun. Doon na kita hihintayin."

Napapalatak siya.

"Ok." Iyon lang at ipinagpatuloy na niya ang pagda-drive.

Itutuloy...