Kung kaya mo ng Sabihing Mahal mo Ako (06-10)

By: Dalisay

E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com

Blog: theimmaculatedalisay.blogspot.com

[06]

This chapter is dedicated to my friend from Qatar. Erwin Tapalla, ingat ka dya kapatid. Huwag masyadong manlalaki. Baka maubos ang salapi at wala na namang maiuwi.

Of course ang inyong lingkod ay naturete naman at tinamad magsulat. Ang lamig ng paligid at nakakatamad gumalaw.

Salamat sa sumusubaybay sa kwentong ito. Wala nga lang masyadong ka-elyahan dito mga kababayan pero ito ang chapter na nagpadugo sa utak ko. Andito ang ilang rebelasyong tiyak kong ikagugulat ninyo.

To zach, salamat pa rin sa iyo.

Enjoy reading guys...

NP: Far Away

____________________________________________________________________

Ninais magwala ni Pancho pagkatapos ng eksenang iyon sa pagitan nilang dalawa ni Gboi sa likod-bahay. Hindi siya makapaniwalang naapektuhan siya sa ginawa niyang paghalik dito. Walang-wala iyon sa hinagap niya na maaari siyang makaramdam ng atraksiyon sa paglalapat ng kanilang mga labi.

He could still taste his lips. Naaalala pa rin niya ang pakiramdam ng pagkakahugpong na iyon ng kanilang mga dila. It was divine! Divine?! What in the world was that? Anong nangyayari sa kanya?

Hindi kaya siya ang nababakla sa kanilang dalawa ni Gboi. Sigurado siyang lalaki siya. Hindi na rin mabilang ang naikama niyang babae. At lahat ng iyon ay siniguro niyang masasatisfy sa kanilang mga pagtatalik. So ano itong nangyayaring kakaiba sa kanyang damdamin? Isa itong malaking kalokohan!

Kalokohan nga ba? Kung ganoon nga, why in the world would he thought about Gboi's lips as sweetest and the softest pairs he ever tasted. There's nothing soft and sweet with the man in the first place dahil hindi mo aakalaing may nadarama itong atraksiyon sa kapwa lalaki. Nagawa na niyang pumatol sa mga katulad nito ng dahil lamang sa tawag ng pangangailangan at kuryosidad.

Hindi siya kailanman nagkaroon ng damdamin na ganoon kasidhi sa kapwa niya anak ni Adan kahit gaano pa kagaling ang mga ito na magpaligaya sa kanya. All of his male to male sexual encounters are for his benefit.

Hindi pa kagandahan ang buhay nila noon dahil hindi pa siya nakokontak ng kanyang ama. Nang magpangyaring nakita na siya ng ama na nasa Japan ay itinigil na rin niya ang pagpatol sa kapwa lalaki. There's no need for that anymore.

So what's with the erection? He could not believe how hard he was while kissing Gboi. He actually made him aware of that. Nagamit pa tuloy nito ang nalaman sa kanya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Kung hindi, malamang na kung saan sila humantong. Mabuti na rin siguro ang ganoon.

Tinungo niya ang hardin kung saan nagaganap ang kasiyahan. All of the people there are the richest of the society. Kahit pa ilagay niya ang posisyon na dapat ay naroon din siya at nakikihalubilo sa mga ito, ay hindi niya magawa. Not that he is not allowed to do so, he could just not bring himself to.

Masyado kasi siyang nabababawan sa takbo ng usapan na naririnig niys sa madalas na pagpunta niya sa mga ganoong pagtitipon noon. Sinubukan naman niya na makihalubilo sa mga mayayaman. May kaya na rin naman siya kung tutuusin. Hindi nga lang talaga siya uubra sa mga ito dahil napakababaw ng kagustuhan ng mga may-kayang tao.

He let out a deep sigh. Hinamig niya ang sarili. Tigib pa rin ng pagnanasa ang ibabang bahagi ng kanyang katawan. Ipinuwesto niya ang jacket na dala sa harapan para takpan ang eskandalosong bukol sa harap niya. Kumuha siya ng alak na isine-serve ng mga arkiladong waiter na lumilibot. He needed that to calm his nerves.

Napansin ni Pancho ang amo niyang si Elric. Ito ang dahilan kung bakit siya naroroon ngayon. Kailangan niyang mag-isip ngayon ng paraan kung paano ito higit na magagantihan.

Minsan gusto na lang niyang hamunin ito ng suntukan at lamugin ang katawan nito sa bugbog. Ngunit talo siya doon. Kahit anong gulpi niya rito ay walang binatbat iyon sa ginawa nito kay Ara. The pig needs to feel the pain of losing something.

Inayos niya ang pagkakatayo. Nag-isip siyang mabuti. Pinag-aralan ang sitwasyon. Ngayong si Gboi na ang presidente ng kumpanya ay lalong nawalan ng tsansa ang pabagsakin niya si Elric.

Ngunit naisip rin niyang kung sakaling hindi na bumalik si Gboi at ang huli ang naging presidente, it would take time bago niya masakatuparan ang plano laban dito. At mukhang hindi iyon sapat para sa kanya. Kahit na alam na alam niyang matagal ng minimithi nito ang pamahalaan ang kumpanya ng amain.

Nakita niyang lumapit si Elric kay Katrina. Isang napaka-gandang babae. Kung ito lang ang pakakasalan ng una ay gagawin niya ang lahat para maagaw ang babaeng ito ng mapagbayaran na ng hayup na si Elric ang kawalanghiyaan nito. Tumatawang hinampas pa ni Katrina sa dibdib ang kapatid ng mapapangasawa. Itinaas nito ang kamay at ipinakita ang diamond ring na inilagay doon ni Gboi kani-kanina lang.

Sa hindi maipaliwanag na dahilan, lumapit siya ng kaunti sa dalawang nag-uusap. Itinago niyang bahagya ang sarili sa mga ito sa pamamagitan ng pagtayo sa halamanan sa likod ng mga ito. Keeping a tolerable distance enough for him to eavesdrop. Hindi ugali iyon ni Pancho pero sa pagkakataong iyon ay naku-curious siya sa maaaring pag-usapan ng mga ito.

"Look at this ring Elric. Napakaganda! Mukhang gumastos ng malaki ang kapatid mo rito." buong ning-ning at kasiyahan na pahayag ni Katrina sa kausap. Itinaas pa ng bahagya ang mga kamay na may suot ng sing-sing. Hinawakan ng kanyang amo ang kamay ng huli. Nakita niyang sumeryoso ito at bahagya lang sinulyapan ang ipinagmamalaking sing-sing dito ng kasama.

"Maganda nga siya Kat. Siguradong ang Tito Armand ang bumili niyan para sa iyo. Pero Kat, are you sure about this marriage?" puno ng panibughong wika ni Elric dito. Hmm.. Nagiging interesante ang kanyang mga naririnig. Napansin rin niya ang bahagyang pagbadya ng pag-aalinlangan sa mga mata ni Katrina. Ngunit sandali lamang iyon. She pouted her lips beautifully and replied.

"Hay naku. Ayan ka na naman sa pag-porma mo Elric. Hindi na tayo pwede. I'm already your brother's fiancee. Para namang hindi mo narinig at alam iyon." Sa ibang pagkakataon, matatawa si Pancho sa kanyang narinig at nakitang reaksiyon naman ng amo. Nalukot ang mukha nito at hinila ng bahagya ang braso ng kausap.

"Don't give me that crap Kat. At hindi ko siya "kapatid". Stepbrother ko lang siya. Namin ni Jorge. Alam kong alam mo iyan. At hindi ba, nauna naman ako sa kanya sa iyo. We were doing fine baby. Ibalik natin iyon. Choose me Kat. Please. Ditch Gboi on your wedding day. I know you know that I know the reason behind this marriage. It's only for the merger right? I'm the one who makes you happy, baby. I'm good in bed, aren't I? So why choose him when I'm better than that bastard stepbrother of mine." bakas na bakas ang desperasyon sa tinig na iyon ni Elric.

Napailing na lamang si Pancho sa naririnig at nakikita. Hindi siya makapaniwala sa mga nalalaman niya ngayon. This is indeed a revelation. Bahagyang ipiniglas ni Katrina ang braso mula sa pagkakahawak ng kausap. She hissed and moved her face an inch closer to Elric's face and spoke in a controlled voice.

"How dare you say that here! Kapag narinig ng lahat ang mga sinasabi mong iyan ay isang malaking kahihiyan ang aabutin ng mga pamilya natin. I don't think your mother and Tito Armand would be happy about it. At anong sinasabi mo? You're way better than Gboi? Oh! Maybe you're fucking right about that, but you know what? Gboi's way much better than you, you jerk! Kung sinasabi mong ikaw ang nauna ay bakit hindi mo agad sinabi sa Tito Armand na tayo ang may relasyon ng ipakilala ako ng mga magulang ko kay Gboi. At least Gboi had the decency to woo me and court me like you never did. Kung maka-asta ka ay parang inagawan kang batang inagawan ng candy, when you didn't have the balls to tell them the truth about us. Some nerve you got!"

Mahabang turan ni Katrina. Nakakabigla talaga ang mga nalalaman niya ngayon. Halatang sadyang hinihinaan nga lang ng mga ito ang mga boses at itinatago ang mga damdamin sa pamamagitan ng pagsasalita habang nakangiti. Sa malayo ay iisipin mong nagkakasayahan lamang ang mga ito.

He discreetly moved closer to the bushes behind them. He can't afford to be seen. Marami pa siyang gustong marinig. Bahagyang humalakhak si Elric. Muling hinawakan sa braso si Katrina at bahagya lang isinandal sa halamanan sa likod nito.

"I could have done that a long time ago baby. Alam mo iyan. Had it not been too obvious on your part to show interest when Gboi came in the picture. Alam mong dati pa ay ayaw na ng mga magulang mo sa akin dahil hindi ako tunay na anak ng Tito Armand. At baka nakakalimot ka? Hindi ba at ikaw ang unang kumalas sa relasyon natin ng magpahayag sa interes sa iyo ang magaling kong kapatid? Please don't do this Kat. I love you, you know that." desperadong pahayag ni Elric sa kausap.

Disimuladong pinakawalan ni Katrina ang sarili sa kamay ni Elric. Ngayon ay malinaw na nakikita niya ang pag-aagam-agam sa mga mata nito. Ibinuka nito ang mga labi. Ngunit muling isinara ang mga iyon and opted not to say something. Sa halip ay puno ng kalituhan na tumalilis ito sa bahaging iyon ng hardin at tumungo papasok ng mansiyon.

Naiwang desperado ang hitsura ng kanyang amo. He should be! Naisip niya. Ngali-ngaling humalakhak si Pancho sa pagkakataong iyon. Tingnan mo nga naman ang pagkakataon. Nang sa tingin niya ay wala ng pag-asa para makaganti rito, there came an idea na maaari niyang gamitin.

Muling niyang tinanaw ang umalis na babae. Sa mga sandaling iyon ay nakita niyang sinasalubong ito ni Gboi na papalabas naman ng pintuan. Nagyakap ang dalawa. That's it! Sigaw ng isipan ni Pancho. He could make use of the two as his collateral damage. An evil plan suddenly popped-up his brilliant mind.

Bibigyan niya ng pagkakataon si Elric na muling makasama si Katrina. That could be arranged. Kung paano niyang gagawin iyon ay siya na ang bahala. Ang mahalaga ay mabigyan niya ang una ng false hope na maaari nitong makuhang muli ang huli.

Alam niyang ang iniisip ng amo ay maagaw si Katrina kay Gboi and ask her to give the presidency to him as well kapag nakapag-merge na ang mga kumpanya ng mga ito. Of course, as for Gboi, aakitin niya ito. Kapg hulog na sa kanya ang loob nito ay ibubulgar niya sa madla ang kabadingan nito sa tulong ni Elric.

Susugalan niya ang eksena na maaring kalabasan niyon. Iyon ay ang akalain ni Elric na ibibigay dito ni Don Armando ang pamamahala sa kumpanya. He knew that the old man did not trust his boss. That because Elric is good for nothing SOB.

He could handle the department he's in sa kumpanya ng mga ito pero natitiyak niyang hindi ipagkakatiwala ng Don ang kumpanya rito. The Don believed in old school tradition. Only his son is the sole heir of his company.

Duon niya susulsulan ang amo na kumbinsihin ang amain na dito ipasa ang pagka-pangulo ng kumpanya kapag naisiwalat na niyang bading si Gboi. Siyempre, wala ng kasalang magaganap. Pero sigurado siyang si Gboi pa rin ang presidente.

Iyon ang tatayaan niya. Ang tsansa na patunayan na blood is still thicker than water. Maaring magalit ang Don pero ito lang ang anak niya.

A sly smile came formed his lips. Napapahalakhak na siya sa isip niya. This could work. Nakikita na niya ang pagbagsak ni Elric. Pasensiyahan na lang sa mga madadamay. Hindi talaga maiiwasan iyon. Oh boy! He would be the devil personified.

Itutuloy....

[07]

I wrote the ideas for this chapter habang nasa taxi ako pauwi galing sa Sangkalan. Imagine me writing the excerpts from this story ay sinasabi ko ang mga linyang pumapasok sa isip ko. I can only imagine na tinitingnan ako ng masama ng driver at baka akalain na baliw na ako or something. Hahaha.. Ganoon kasi ang ako. Kapag may pumasok na ideya for a plot ay isinusulat ko agag iyon o di kaya ay sa cellphone ay ise-save ko agad para may reference ako kapag isinulat ko na.

Para sa mga nag-enjoy sa last chapter. Alam niyo na kung sino kayo. I won't mention names at baka may makalimutan ang lola niyo.

Sa nagtatanong kung bakit at paano ako naging Dalisay. Sa akin na lang po iyon. :))

NP: Little House - Amanda Seyfreid

___________________________________________________________________

It was his third day as president of their company. Dapat ay noong mga nakaraang araw pa siya nag-assume ng office subalit iminungkahi ng kanyang ama na magbakasyon muna siya.

So, he took the liberty of going on a week vacation sa grand villa nila sa isla ng Mindoro. Presko ang hangin doon at tiyak na makakapag-pahinga siya ng maayos from the stress. And so he's back and on his third exciting day as the new company president.

Nasa opisina siya at ngayon ay pinag-aaralan naman ang libro ng kumpanya. It was under Elric's department. Isa raw ito sa magagaling na empleyado doon ayon na rin sa matatandang department heads.

Natural na hindi siya agad maniwala at ipakuha ang evaluation reports nito kasabay ng sa iba pang department head. Para hindi halata. Pasable naman ang mga nabasa niyang reports tungkol dito.

Nahilot niya ang sentido sa pagkaka-alala ng naging sagutan nila ng kapatid pagkatapos ng kanilang meeting kanina. Hindi talaga maaaring magtapos ang linggong iyon na wala silang magiging pagtatalong magkapatid.

"I'd like to talk to you my dear brother." walang pakundangan nitong salita pagka-adjourn niya ng meeting nila.

Hindi na makapag-hintay ang kumag. "Alone." patuloy pa nito na patungkol naman sa sekretarya niyang nakatayo lang sa tabi niya na ni hindi nito tinatapunan ng sulyap.

"Yoly, excuse as for awhile." Tinanguan at nag-excuse sa kanila ang empleyado niya at lumabas na ng conference room.

"What is it this time?" hindi tumitingin na tanong niya rito.

"So the bummer suddenly became the president of Arpon Developers? Pati rin ba sa kabila ikaw rin ang mamamahala? I wonder kung hanggang kailan tatagal ang kumpanyang ito na itinatag at pinaghirapan ng ama mo bago pabagsakin ng walang alam na katulad mo." ratsada kaagad nito. Wala man lamang pause. Puro fast forward.

Amusingly, itinaas niya ang kilay and gave him a mocking smile. Hindi siya dapat magpa-apekto sa mga sasabihin nito. Alam na niyang nasira na ang ilusyon nito na maging presidente ng kanilang kumpanya. Elric always resented the idea of being under his supervision since time immemorial.

"You know what? For a certified player and a stud like yourself. You seemed to talk too much. Are you...? pambibitin niya sa sabi habang naka-upo sa mesa. Pikon-talo. Yung ang labanan nila. Iminuwestra pa niya ang isang kamay na nakapameywang at ang isa ay nakalaylay paitaas.

Agad na namula ang mukha nito sa sinabi at ginawa niya. "Damn you!" wika nito at akmang susugod. Iniharang niya ang kamay dito at nagsalita.

"Hep, hep!" awat niya rito habang naiiling na nagpatuloy. "What? Tuning violent this time?" Nang-aasar na wika niya. "Baka nakakalimot ka dear brother. Hindi uubra ang stunts mong iyan sa akin. I studied martial arts in Tibet. Iyon ang natutunan ko sa pagiging bummer ko." nakangisi pa niyang wika rito. Hinahamon na pasubalian nito iyon at hamunin ang lakas niya.

Natigilan ito at huminto sa akmang paglapit. May dumaang bahagyang takot sa mga mata nito. Marahil ay naalala nito ang minsang pag-bugbog niya sa mga barkada nito who poorly picked a fight with him years ago.

Kumalma ito. Humugot ng malalim na hininga at inayos ang pagkakatayo. Muli itong ngumiti ng nakakaloko. His arms akimbo while saying, "Why don't you just give me the presidency Gboi. You always end up giving me everything I wanted since you don't have any options, remember? So bakit pa natin patatagalin ito since I always win anyway?" mayabang na wika nito.

Natawa siya. Hindi niya itinago ang pagka-aliw. Para itong batang nanghihingi lang ng kendi. Napaka-imposible talaga nito. He was actually referring to his golden days as a brat. Kung saan lahat ng mayroon siya ay kinukuha nito sa kanya.

Laruan, sasakyan, girlfriends at pati na ang atensyon ng ama ay kinukuha nito sa kanya noon. Well, almost lahat ng bagay. Dahil bukod-tanging si Katrina ang hindi nito maagaw-agaw sa kanya. For seven years, sa kabila ng pagporma nito ay nanatiling nobya niya ang dalaga at ngayon nga ay fiancee na niya.

Ibinalik niya ang tingin dito. "Not this time bro'. I've given you time para maging presidente dito pero di mo ginawan ng paraan. Siguro dahil at the back of Papas' mind you are not a capable President." sabay tawang nakakaloko ni Gboi.

Elric turned furious again but stayed on his ground. He would not dare pick a fight with him physically. But it was a sight to see him control his emotions sa kawalan ng magawa.

Still, the bastard don't know how to quit. "Kumpara sa iyo bro' ay mas karapat-dapat akong presidente dito. I'll make sure na magiging akin din ito sa takdang panahon. After all, pwede ko ng simulan ang pang-aagaw kay Katrina ngayong nandito ka na." nakangisi nitong sabi sa kanya.

"Naloloko ka na, Elric. Kaka-engaged lang namin. You witnessed it. Tapos sasabihin mong aagawin mo siya?" nakangisi ring balik niya rito."And besides, again, bakit di mo ginawa iyon habang wala ako dito? Ang tagal na panahon ang ibinigay ko sa'yo yet di mo man lang siya naagaw sa akin. Ngayon pa kaya?" dagdag pa niya.

Humalakhak ito. A sly one. Alam niya ang ganoong halakhak nito. Parang kay Cruella Devil. It was a knowing laugh. Parang siguradong-sigurado.

"Yeah, I know. You are getting married to Katrina. In spring... If I can't do something about it." nakakalokong turan nito.

There he was, blatantly telling him he was going to steal Katrina away. Napakalakas talaga ng loob nito. Maroon kayang pinagkukuhanan ito ng ganoon at gayon na lamang ang lakas ng loob nito na sabihin iyon sa kanya?

Bahagya tuloy siyang nangamba sa banta nito ngunit hindi siya nagpahalata. Maybe he was just bluffing. Out of desparation maybe. But he knew better. Nagpasya siyang umarteng nabo-bore na at bahagya pang humikab. " Again, why the long wait?" tanong niya rito at pakunwaring tumingin sa orasan.

"I would never have grabbed the opportunity to take her without you here. Where's the challenge in that? Now that you're back, I guess the game is on. You have the upperhand, brother. You've always had it. But watch me win. And no hard feelings when she's mine." nakaka-lokong wika nito na ikinahulagpos ng pagtitimpi niya. Oh! He was raving mad!

"You son of a bitch!" Sinugod niya ito at pinetsirahan. Isinalya niya ito at isinadsad sa pader. Nakahanda na ang kamao niya sa pagsayad sa mukha nito ng magsalita ito.

"Hep, hep! What now? Turning violent this time?" nanunuyang wika. That was a retaliation. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Pasalya niya itong binitawan sa sahig.

Gboi composed himself. His lips pressed. Tinapunan niya ang walang-hiya ng makamandag na tingin. A kind of stare his employees abroad would not like to see. In a calm yet very dangerous tone he replied. "This time you're wrong asshole. You've always wanted her, she's never really liked you. I gave you years yet you weren't able to take her away from me. Maybe its time you accept the fact that you are for good times and I am for a lifetime. Now get the hell out of here before I wring your neck." his voice so low and cold.

Bahagya lang itong natinag at inayos ang sarili. Marahil ay dahil sa kaalamang nagawa nitong inisin siya ng husto. Gumuhit ang ngiti sa mga labi nito. "I'm not an asshole. Ikaw lang ang may ganyang opinyon sa akin. The rest of the world adores me. So why don yo..."

"Scram!!! You good for nothing son of a bitch!" sigaw niya rito at akmang susugurin ulit na ikanripas nito ng takbo at labas ng conference room.

Natalo siya sa naging engkwentro nilang iyon. Hindi siya makapaniwalang naiwala niya ang composure ng ganon-ganon na lang.

Nainis siya sa kaalamang parang mayroon itong alam na hindi niya alam. There is really something fishy about the situation.

Ah!!! Kailangan niyang malaman iyon.

Rrrriingggg!!! Ginambala siya ng tunog ng intercom.

"Sir, our chief mechanic is here. He said you ask for him to be summoned here." anang sekretarya niya sa linya.

"Yes. Send him in." sagot niya.

Kailangan niyang magpa-maintain ng sasakyan na ipina-deliver niya from states. It was his Hummer na paborito niyang sasakyan at ang Harley Elektra na binili niya when he earned his first millions. Ayaw niyang bumili ng mga bagong sasakyan bagaman ang halaga ng tax na binayaran niya ay spat na para bumuhay ng ilang pamily sa mga susunod na taon.

Hindi na ksi niya maaasikaso ang mga iyon sa dami ng ginagawa. Wala na siyang time na pumunta sa car shop. Pakiki-usapan na laman niya ang mekaniko nila to handle his cars. Ito kasi ang inirekomenda ng kanyang sekretarya ng magpahanap siya ng magaling na mekaniko.

Hindi nagtagal at narinig niya ang katok sa pintuan ng kanyang opisina.

"Come in." he said.

Nasa mga papeles ang kanyang atensyon at hindi na pinansin ang pagpasok nito. "Take a seat Mr. Vergara." utos niya rito habang nasa mga papeles pa rin ang mga mata.

Makalipas ang ilang segundo ay nakdama siya ng kakaiba. A commanding presence. He felt he's being watched. Marahas na napa-angat siya ng tingin and there he was.

Ang taong nagpapagulo ng isip at puso niya nitong mga nakaraang araw.

Ang taong nangahas na magpadama sa kanya ng iba't-ibang damdamin na nagpapalito sa kanya.

The only man who had kissed him that made him want and succumb to his arms wantonly.

There he was. His eyes were piercing through his soul. As if seeing the very heart of him. The brown of his eyes were igniting feelings that disturbed his senses.

Ayun na naman ang mga paru-paro sa kanyang tiyan. Parang may mainit na likidong tumatagos sa kaibuturan ng pagkatao niya. What is with this man, really? Tingin pa lang nito ay nag-aalburuto na ang kanyang puso.

He mentally shook all the feelings that this man had awaken from him. A fierce aura of passion was emanating from his stare. Bakit parang gusto niyang matunaw sa mga titig nito? At ang talipandas na puso niya ay nagwawala at parang gustong lumabas sa ribcage niya.

Umangat ang sulok ng labi nito. It formed a smile. "We meet again." anang baritonong tinig nito.

That woke him finally from his deep slumber. "I-ikaw s-si M-Mr. Vergara?" Damn! What's with the stammering? Napa-iling siya sa nasabi.

Bahagya itong lumapit sa lamesa niya. Nakatayo pa rin. "Yes. It's me." nakangiti nitong sabi. Then, he crossed the space between them by bending over his head towards him, lifted his chin and their lips meet.

He was now giving him an earth-shattering kiss with the table separating their bodies.

Itutuloy...

[08]

"My kind of love is long-suffering and kind. It is not jealous. It does not want. It does not rejoice over what is wrong but rejoice what is right. It covers all things. Hopes all things. And forgive all things..."

It was an excerpt from my favorite line in the Bible. I always believe that love should be something like that. It has made my daily routine quite bearable whenever I think of these lines.

Maaari nating tawagin ang Chapter na ito bilang "Ang Kalituhan ng Dalawang Puso". More of Pancho and Gboi's kilig portion sa mga susunod na akda.

This novel goes to my relatives sa Melbourne, Australia. To the Sanchez Family, Kung nagbabasa man kayo nito ay huwag sana kayong ma-eskandalo sa inyong mababasa. :))

NP: I Know Him So Well

_________________________________________________________________

The kiss sent shivers down his spine. It made his knees even weaker. Good grief he wasn't standing. Isinisigaw ng isip niya na lumayo siya sa lalaking ito ngunit iba ang sinasabi ng kanyang katawan, ng kanyang puso. Ano ba ang mayroon ang lalaking ito at nagkakaganoon siya?

Umangat ang kamay niya para itulak ito ngunit hinuli lamang ni Pancho ang kamay niya.

"L-let me go" pagkaraan ng ilang sandali ay sabi niya ng pansamantalang bitiwan nito ang kanyang labi.

"You're free to go anytime,sweet. The question is do you want to?"

Noon niya naunawaan na binitiwan na nito ang kanyang kamay. Naka-alalay na lamang ng bahagya sa kanyang baba ang mga daliri nito. Anumang oras ay maari siyang umatras at tumayo upang makahakbang palayo rito, ngunit naroroon pa rin siya at parang naka-glue na sa pagkakaupo.

Inipon niya ang kanyang willpower para lamang manghina ulit ng bumaba ang mga labi nito sa mga labi niya upang siilin siya ng banayad na banayad na halik.

To put it simply - It was perfect.

Naalala tuloy niyang bigla ang mga reyalisasyon na nadiskubre niya noong gabi ng pagdiriwang para sa kanilang engagement ni Katrina.

Hindi siya makapaniwalang nagawa niyang makipaghalikan ng ganoon kapusok. Ganoon karubdob sa isang lalaki ng parang wala ng bukas.

Natuklasan niya na ang atraksiyon na nadarama niya para sa lalaking ito ay mas matindi pa sa sikat ng haring-araw. Nakakalula ang intensidad ng emosyong nakapaloob sa ginawa niyang pagka-alala sa halik na iyon.

Ikalawa ay ang kakaibang pakiramdam na ginising nito sa kanya na hindi pa rin niya magawang pangalanan hanggang ngayon. It was as if he wanted not just a kiss from him but the whole person as well. And everytime he tried to name the feeling, every effort was futile. Mas nahuhulog lang siya sa mas malalim na pag-iisip.

To put it simply. He's confused.

Hindi ganoon ang unang plano ni Panchito. Ngunit nauunawaan niyang ang kanyang mga naunang hakbang ay hindi na maaaring patagalin pa. Hindi na siya maaaring magpatumpik-tumpik pa at kailangan na niyang kumilos ng mabilis at umaksiyon sa kasalukuyang sitwasyon ngayon. Kailangan na niyang makapaglagay ng pagaalinlangan at pagdududa sa isip ni Gboi para sa gagawin nitong pagpapakasal kay Katrina.

Wala lang siyang ideya na bago ang gabi ng kanilang "sagupaan" na dalawa ay mag-eenjoy siya sa gagawin nang higit pa sa inaasahan niya. Gboi's lips were the sweetest he had ever tasted. Aminado na siya roon bagaman at may pagtataka pa rin ay tanggap na niya iyon. Siya ang uri ng taong madaling makatanggap ng mga pagbabago sa paligid at isa na roon ang instant na pagkahumaling niya sa labi ni Gboi. Gaano man iyon ka-wirdo at kasagwang pakinggan.

Marahil ay maswerte na rin siya at nagkataong ganoon ang naging epekto nila sa isa't-isa. Kung Katrina kasi ay hindi siya uubra sa taray ng babae. Masyado itong mapagmataas. Ni hindi siya makalapit ng hindi ito nakabulyaw. Swerte at silahis pala si Gboi.

Napakalakas ng tensiyon sa pagitan nilang dalawa. It was a kind of tension that no one could deny. It was sexual. It was physical. Nagtataka man kung paanong nangyari iyon ay ipinagkibit-balikat na lamang niya iyon. Tutal naman, it was not dirty or lewd. It was very natural.

Ngunit kailangan pa rin niyang mag-ingat. Hindi pa siya nakakapag-establish ng matinding emosyon dito para sa kanya. Kumbaga sa hagdanan, marami pa siyang aakyating baitang. Halik pa lamang ang sa kanila. Samantalang ang kina Katrina at Gboi ay isa ng opisyal na kasunduan.

He'll make sure this was going to be pleasurable for Gboi. Iyon ang isang bagay na malinaw na malinaw na maari niyang ibigay dito. At least. Para sa isang collateral damage.

Hinaplos niya ang pisngi nito. Bakas sa mga mata nito ang pag-asam. Parang batang humihiling. Hindi maiwas na mapangiti siya sa nakita habang hinahaplos ang makinis na pisngi nito.

"Alam mo bang kapag nakatingin ka sa akin ng ganyan sa akin ay gusto na lang kitang halikan ng halikan."

Nagkaroon ng pagdududa sa mga mata nito at alam ni Pancho na dapat niya iyong pawiin kaagad. Muli niya itong siniil ng halik. Nagtatanong tuloy siya kung paano nangyayari iyon.

Bakit ito nagpapahalik sa kanya ng basta na lang? Bakit naman gustong-gusto niyang halikan ito? Bakit naman hindi ito tumututol? Bakit parang nag-eenjoy na siya ng husto sa paghalik-halik dito? Hindi ba nito mahal kahit kaunti man lang si Katrina? Normal lamang ba ang lahat ng iyon? Kung ganoon ay bakit pa ito pumayag na magpakasal sa babae kung talagang mas malakas ang atraksiyon nito sa kapwa lalaki? Ahh!!! Nalilito na talaga siya.

Gusto niyang malaman ang lahat. Sa kabila ng kaalamang nagugustuhan na niya ang mga nangyayari ay mali pa rin iyon kung tutuusin. Hindi siya dapat na naaapektuhan sa halik ng kapwa lalaki.

"Magiging masaya ka ba sa kanya?"

Mga salitang nagpagising kay Gboi mula sa tila mahabang pagkakahimbing sa nakaka-hipnotismong halik ni Pancho. Kumalas siya rito at umatras bago tumayo at tuluyang humakbang palayo rito.

"God!" Sigaw ng isip niya. Ano bang nangyayari at nakita lamang niya ito ay ganoon na kaagad ang eksena sa kanilang dalawa? Nanatili lang siya sa pagkakatalikod dito. Naninigas pa rin ang kabahagi ng kanyang katawan sa pagitan ng kanyang mga hita. Nababaliw na nga siguro talaga siya.

Huminga siya ng malalim at pilit na ikinalma ang sarili at katawan. Narinig niya ang mahinang pagtawa nito sa kanyang likuran at ang pag-ingit ng upuan.

"Ipinatawag mo raw ako?"

Narinig niya ang mahinang pagtuktok nito sa lamesa niya.

Iniayos niyang muli ang pakiramdam bago ipinasyang humarap dito. Bahala na si Batman. Unit-unti siyang bumalik sa pagkaka-upo.

"Hindi ko alam na ikaw pala ang chief mechanic ng kumpanya." gusto niyang palakpakan ang sarili at nakisama ang kanyang boses habang nagsasalita. Nanginginig pa rin kasi ang kanyang kalamnan.

"Ako ang in-charge sa mga service vehicles natin. Under siyempre, ng supervision ng kapatid mo." matter-of-factly na turan nito.

Naalala naniya na dalawa nga pala ang departamento na hawak ni Elric. Ito nga rin pala ang naka-assign sa man-power at deployment ng kanilang mga agents sa probinsya at karatig-lugar.

"Hindi mo ba talaga alam o, paraan mo lang ito upang makita akong muli?" panunudyo nito sa kanya.

Napatanga siya rito at bahagyang namula sa sinabi nito. He replied indignantly. "Oh boy! Kasing-taas ng mga building dito sa Makati ang tiwala mo sa sarili, no?"

He twitched his lips in a facsimile of a smile. "Masyado kang defensive Gboi. Samantalang gustong-gusto mo naman na nadirito ako. Eh, kung hinahalikan kaya ulit kita riyan?"

"You have no scruples, Vergara!"

"So I've been told. Don't you want to find out just how decadent I am?"

Bahagya siyang napatanga rito. Hindi pa rin siya nasasanay sa lalaking ito. Naiilang pa rin siya sa pagsagot nito sa ingles. Mukhang napakahusay nito. Ipinasya niyang isatinig ang nasa isip.

"Mukhang magaling ka sa English. Anong kurso ang natapos mo?"

He heard him chuckled. Tiningnan niya ang mga ngipin nito. Pantay-pantay lahat iyon at parang sa commercial model ng toothpaste.

Hinawakan nito ang baba at sa pakunwaring pag-iisip ay pumorma ito. Tumiim ang mga mata nito na nakatitig sa kanya na bahagya niyang ikinailang.

"Mas magaling pa ako sa mas maraming bagay. Iyon lang ba ang gusto mong malaman? Sabihin mo lang at marami pa akong interesanteng kayang ipakita at gawin sa iyo." nanunukso ang tinig nito.

He suddenly felt hot all over again. Napa-iling na lamang siya.

"That didn't answer my question." He replied.

"It's irrelevant."

"It is not!"

"It is."

Naunawaan niyang kinukulit lamang siya nito sa pagkakataong iyon. Hay! Kung bakit ba naman ayaw tumigil sa pagrigidon ang puso niya. At kung bakit ayaw nitong tumigil sa ginaggawa nitong iyon. Kaya naman niyang harapin ng maayos ito, only if he'd stop being so charming, annoying and dangerously handsome all at the same time.

Napabuntong-hininga siya at ipinasya na sabihin na lang ang dahilan kung bakit niya ito ipinatawag para matapos na ang paghihirap ng kalooban niya. Torture na iyon na maliwanag.

"Anyway, ipinatawag kita dahil makikisuyo sana ako na sunduin mo ang mga ipina-kuha kong sasakyan sa States. Ayoko ng bumili ng bago at wala na akong panahon." pag-iiba niya ng usapan.

Nakataas ang kilay na umayos ito ng upo sa pasasalamat ng kalooban niya.

"Darating ang mga iyon bukas ng alas-dies. I've already asked my secretary for the authorization ng sundo na makarating hanggang sa tarmac. Nakontak ko na rin si Mr. Tan at sinabing iko-coordinate na lang daw niya kayo bukas sa mga tauhan niya. Here are the papers na kailangan with regard sa Customs, if ever, magkaroon ng questioning." business-like na ang tinig niya.

Iniabot niya ang papeles dito ngunit imbes na ang mga papel ang abutin nito ay ang mismong kamay niya ang hinawakan nito.

Napatitig siyang muli rito. His resolve was weakening moment by moment ng dahil sa lalaking ito. Parang may ilang-libong boltahe ng kuryente na dumaloy sa pagkakahugpong na iyon ng kanilang mga kamay sa kanyang katawan.

"Bakit mo ba ito ginagawa?" nanghihinang tanong niya. Wala na suko na siya.

Pancho just stared at him. Muli nitong inilapit ang mukha sa kanya. Napapraning na siya sa intimacy na ipinaparanas nito sa kanya. Di bale sana kung babae siya. Ang haba na siguro ng buhok niya. Naiinis na ibinaling niya ang mukha palayo rito para lamang pigilan iyon ng mga palad nito.

"Naniniwala lang ako na kapag gusto mo ang isang tao ay dapat na ipaglaban mo ito. Sa kaso nating dalawa, alam ko na alam mo na mayroong "tayo". bakit parang hirap kang tanggapin iyon at nilalabanan mo? Hindi ka ba napapagod sa kaka-iwas sa akin?"

Napaawang na lamang ang mga labi niya. Somehow, this man always managed to make him at a loss for words...

Itutuloy...

[09]

Salamat sa mga nakaka-appreciate ng aking akda. Nahihirapan na nga ako na gawan ng paraan na i-limit ito sa 16 Chapters including the Prologue and Epilogue. Tapos na po hanggang Chapter 12 nito bagaman pahinay-hinay lang ang post ko. I'm actually doing Chapter 13 as of this posting.

Bati mode.

Hello sa mga kaibigan kong nagbabasa nito sa BOL pero tamad mag-comment. How are you Glenn Martin. This chapter is for you friend.

To Lawrence Anthony Sta. Maria, ang Hero ko sa "Ang Bestfriend Kong si Pet" and Ronnie Satairapan, I hope you stay happy guys. 6 years and still counting. Sana kayo pa rin hanggang maging legal ang same-sex marriage dito sa Pilipinas. I love you guys both. I really enjoyed writing your story bagama't di ko natapos gawa ng di pagpayag ni Ronnie na isiwalat ko ang sex scenes ninyo. LOLZ!

And to you, Roberto Franciso, salamat sa muling pagpapakita ng iyong *toot* sa akin. Nag-hyperventilate akong bigla doon. Pilyo ka. Huwag mo ng uulitin iyon at natatakam ako. Hahaha!!!

Enjoy reading guys...

__________________________________________________________________

Gboi was restless. Kanina pa siya nakatitig sa kisame ng kanyang silid habang nakahiga sa kanyang kama. Pabaling-baling din siya kaliwa't-kanan. Isa lang ang dahilan ng lahat ng iyon. Si Pancho.

Mabuti na lang at kumatok ang kanyang sekretarya sa kanyang opisina upang sana ay may papirmahan. Bahagya pa itong nagtaka na naka-lock ang pinot. Marahil ay kagagawan iyon ni Pancho.

Naguguluhan siya sa mga huling sinabi nito sa kanya. Ano kaya ang ibig nitong sabihin? Was he professing something deep? Inalala niya ang mga sinabi nito.

"Naniniwala lang ako na kapag gusto mo ang isang tao ay dapat na ipaglaban mo ito. Sa kaso nating dalawa, alam ko na alam mo na mayroong "tayo". bakit parang hirap kang tanggapin iyon at nilalabanan mo? Hindi ka ba napapagod sa kakaiwas sa akin?"

Noon lang siya nakarinig ng mga ganoong salita patungkol sa kanya. Ipaglalaban daw siya nito. Ano siya, girl? Umasim ang mukha niya sa naisip. Maganda lang pakinggan pero hindi malapit sa katotohanan. Ano bang malay niya kung sugo pala ito ni Elric? Ngunit walang alam si Elric sa tunay niyang pagkatao.

"Damn." Usal niya sa kawalan.

Tumayo siya at tinungo ang bar counter sa kanyang silid. Doon naka-display ang lahat ng mamahaling alak na binibili niya. Ipinalagay niya iyon doon upang maiwasan niya ang malimit na pagpapang-abot nila ng madrasta at ni Elric.

Kinuha niya ang bote ng brandy at nagsalin sa baso. Dinereto niya ang lagok niyon. Gumuhit ang matapang na alak sa kanyang lalamunan. Bahagya siyang nakaramdam ng ginhawa sa kalamnan. Nagsalin siya ng isa pa at inisang lagok ulit iyon.

Tumunog ang cellphone niya sa sidetable ng kama niya. Inignora niya iyon at muling nagsalin sa baso. Tumigil ang aparato sa pag-ring. Lalagukin na niya sana ang pangatlong shot na iyon ng muling tumunog ang cellphone niya.

Nayayamot na nilapitan niya ang cp at tiningnan kung sino ang maaring tumatawag sa kanya. It was an international number. Ipinasya niyang huwag sagutin iyon at patayin ng tuluyan ang aparato.

Parang nang-iinis naman na tumunog ang kanilang landline. Mabalis niya iyong nilapitan at padaskol na sinagot.

"Who's this?" he asked brusquely.

"Hello to you too." came the familiar voice.

Heto at tumatawag ngayon sa kanya ang kanina lang ay naiisip niya.

"Huwag kang magkamaling ibaba ito Gboi kung ayaw mong sa susunod na tawag ko ay sabihin ko sa makakasagot ang tungkol sa atin."

He sighed in resignation. He decided to indulge the man a little bit.

"What do you want?"

"I just want to hear your voice, that's all."

Kinilig siya pero di siya nagpahalata.

"Well now that you've heard it. Bye!"

Akmang iaalis na niya tainga ang telepono ng muli tong nagsalita.

Not so fase sweetie. I'm still talking to you."

There was a warning in his voice but he ignored it. Mas nadama niya ng husto ang endearment na ginamit nito sa kanya. Odd. But he like it. Napapangiti na siya.

"You can not scare me Pancho. No one would belive you." nang-aasar na tugon niya.

"I knew you'd say that. Kaya nga naghanda ako eh. What is I tell you na naka-record tayo kanina." sabi nito at may ipinarinig na sa kanya. Gboi turned pale pagkarinig ng mga palitan nila ng salita kanina pati na ang kanilans mga eskandalosong ungol.

"I'd share this to everyone kapag d mo ako kinausap ngayon." banta pa nito sa kanya.

Shocked na shocked siya sa ginawa nito. Ni-record niya ang conversation nila. Malinaw ang usapan at ang palitan nila ng mga impit na ungol.

"Still there, sweet?"

Umahon ang galit sa kanyang dibdib. Kung nasa harap na niya ito malamang ay nasapak na niya ito. Parang nakikinita na niyang ngiting-ngiti ito sa habang hawak ang telepono. Ang talipandas! Nangigigil na nagsalita siya.

"Oh, now your resorting to blackmail!" nag-igtingan ang mga ugat niya sa galit.

"Nope my sweet. Wala namang makaka-alam nito kundi tayo lang eh. Iyan eh kung susunod ka sa gusto kong ipagawa sa iyo." naaaliw na wika nito sa kanya.

Nagpupuyos siyang nagpalakad-lakad sa loob ng silid habang hawak ang cordless nila. Sinasabi na nga ba niya eh. Hindi ito mapagkakatiwalaan. Kapag kumalat ang recorded conversation nila ay tiyak na magagalit ng tuluyan sa kanya ang ama. Mawawalan rin ito ng tiwala sa kanya.

He kept his cool. Bumilang siya ng hanggang sampu. Mararahas din ang kanyang mga paghinga. At may hihingin pa itong kapalit.

"Are you ready to listen now, my sweet? amused na tanong nito sa kanya. Ang walanghiya. Nag-eenjoy pa sa kaalamang nagagalit na siya. Kailangan niyang mag-isip. Kung hindi ay lalo siyang matatalo sa laro nito.

"Yes." sagot niya sa medyo kalmadong boses.

"Good> I have a proposition to make."

"What is it?"

"Ide-delete ko ang nag-iisang kopya ko ng usapan natin kung sasamahan mo ako for the weekend sa bahay ko sa Batangas."

"Hindi ako pwede sa weekend na ito. Fitting iyon ng damit ni Katrina. Kailangan ko siyang samahan. May petsa na kasi ang kaal nilang dalawa. Tatlong buwan iyon mula ngayon.

"You have to know sweetheart that I don't take no for an answer. Besides, hindi ko naaalalang binigyan kita ng choice na tumanggi."

"F_ck you! Don't sweetheart me you son of a..."

"Watch your tongue sweetie. Hindi bagay sa iyo." Pancho's voice is reprimanding.

Bahagya siyang natigilan.

"So? I'll see you this Friday night. Sa parking lot na tayo magkita ng six PM. Makakabalik naman tayo ng Sunday night. I just want to show you the place. I'm sure you'll like it." kaswal lang na sabi nito na para bang hindi siya nagagalit.

Naalala niyang bigla si Elric. Umahon ang hinala sa utak niya. "I'm sure Elric told you to do this. Magkano ang ibinayad niya sa iyo para gawin ito?" nanggagalit niyang tanong rito.

"Anong kinalaman dito ni Elric? Alam ba niyang bading ka? At bakit niya naman gagawin ito? May alitan ba kayo?"

Natigilan siya sa sunod-sunod na tanong nito. Bakas sa boses nito na wala itong alam. Mukhang wala talagang alam ito. But then, baka umaarte lamang ito. Kailangan niyang makasiguro.

"I'm not gay. I'm just bisexual." pagtatama niya rito.

"Touche."

Napabuntong-hininga siya. "Siguraduhin mo lang Pancho na buburahin mo iyon kapag sumama ako sa iyo. I could sue you for this." inis na wika niya.

"For what? For having you as my guest sa bahay ko for the weekend? It's not as if I'm kidnapping you. If I remember, I asked you to come with me. Wala ka nga lang choice tumanggi." tudyo nito.

"This isn't an invitation. It's blackmail!" he hissed.

"Still I'm not forcing you. I'm asking you to be my guest sa bahay ko. Yes or Yes nga lang ang sagot." at binuntutan nito iyon ng mahinang tawa.

"Don't you fucking laugh at me!" singhal niya rito sa mahinang boses. Nag-aalala siya na baka may makarinig sa kanya.

"I told you to watch you language Gboi. This is just an invitation. There's no need to be so frustrated. Mag-eenjoy ka naman kasama ako eh." There he is again. Reprimanding him like he was his girlfriend saying bad words.

"So is it a yes or a yes?" nakakalokong tanong pa nito.

"I don't have much of a choice, do I?" sarkastiko niyang balik rito.

"Yes. But at least. Makakasama mo ang isang gwapo at charming na lalaki katulad ko. Not to mention my hot body." Nanunukso naman ito ngayon.

Napa-ismid siya sa sinabi nito pero bahagyang kinilig. Huh?! Di ba galit siya? Bakit siya ngayon kinikilig? Hay!

"Ewan." sagot niya.

"Wrong answer."

"Alam mo naman na wala akong choice diba? Kasi di mo ako bibigyan ng chance na tumanggi. So bakit nagtatanong ka pa? Tanga ka ba?" nagtataray na siya.

Subalit tinawanan lang nito ang pagtatalak niya.

"Ang taray mo talaga. Halikan kita riyan eh."

"Ewan."

Nag-init ang mukha niya sa sinabi nito. Bakit ba siya nagba-blush?

"Naalala mo no?" tudyo nito.

"Ewan." parang tangang sagot niya.

"Ako rin eh." biglang nagiba ang boses nito.

"I could still feel your lips Gboi. Maniniwala ka bang kapag naaalala ko ay nag-iinit din ako." his voice husky and brusque. "Na tinitigasan din ako." he added.

Biglang parang nanuyo ang lalamunan niya. He felt hot all over. Boses pa lang iyon pero nagawa nitong pag-initin ang pakiramdam niya. He felt his member harden.

"Sisiguraduhin ko sa iyong may kapupuntahan ang nararamdaman nating ito Gboi." he promised huskily.

Naturete na siya ng husto. He's breathing uneven. Naguguluhan na naliliyo ang pakiramdam niya.

"Still there?" pukaw nito sa kanya.

"Y-yes. Just expect me on Friday. And Pancho..." he said hastily.

"Yes?" he replied.

"Keep your part of the bargain please?" he pleaded.

"Sure. Sweet dreams my sweet." iyon lang at nawala na ito sa linya.

Nahahapong ibinalik niya ang telepono sa cradle nito. Nahihirapan pa rin siya sa paghinga. Para siyang nakipaghabulan pagkatapos ng pag-uusap nilang iyon ni Pancho. He felt really exhausted. Nabigla rin siya sa natuklasan sa sarili.

He wanted him. Yet he hated his crooked ways. How i that possible? How could he possibly want and hate a person at the same time. He longed for him to be there beside him. Feel the touch of his lips with his. When their tongues are intertwined he seemed to have been lost in space.

Binuksan niya ang CD player niya. Isinalang ang CD ng isang classic artist. Ninamnam niya ang awitin at pinilit na makatulog at nagtagumpay siya...

There's somebody I'm longing to see...

I hope that he'd turn out to be...

Someone to watch over me...

Sa isang bahagi ng mansiyon...

Ibinaba na rin ng nasa extension line ang aparato sa lalagyanan nito. Isang matagumpay na ngiti ang gumuhit sa mga labi nito.

Hindi na pala niya kailangang mag-isip ng husto at nandyan na ang sagot sa problema niya. Ang alas niya para pabagsakin si Gboi ay inihain ng parang isang masarap na putahe sa harap niya. Salamat sa kagagawan ni Pancho. Akala niya ay tuluyan na siyang mawawalan ng pag-asa.

Tinungo niya ang lagayan ng alak. Nagsalin sa baso at umindak-indak sa gitna ng sala.

Finally! Victory is now within reach. Natitikman na niay iyon. Sumimsim siya ng alak at muling umindak. Isang mahinang halakhak ang pumuno sa bahaging iyon ng mansiyon.

[10]

This novel is inspired sa The Last Song. I love the story of that movie. Pinanood ko siya ulit kahapon at ngayon nga ay nagkaroon ako ng ideya para sa twists ng nobelang ito.

Bati mode.

To the only person na hindi pwedeng kumain ng wala ako sa hapag. Sa iyo na hindi matutulog at hahanapin ako sa kung saan mang rampahan kapag hindi ako umuuwi sa oras. Sa iyo na walang-sawang mang-asar kapag may hang-over ako. Sa iyo na hindi papayag na wala akong baong lip-balm dahil mainit palagi sa labas kahit tag-ulan na. Sa iyo na hindi nakakalimutang tanungin kung kamusta na ang araw ko. Maraming salamat sa iyo. Maraming salamat, John Eric Ang. Nakakatuwa palang maligo sa ulan kapag ikaw ang kasama ko.

Haha, teary eyed na ako.

NP: When I Look At You

____________________________________________________________________

It was Friday night. Isang nakakabinging-katahimikan ang namamagitan ngayon sa pagitan nilang dalawa ni Pancho. Kanina pa niya ito hindi iniimik. At bakit hindi, labag sa kalooban niya ang pagsamang ito sa lalaki. Labag nga ba? Tudyo ng isang bahagi ng isip niya.

Minabuti niyang sabayan ang awitin na pumapailanlang sa stereo ng sasakyan. Napahalukipkip siya sa lamig na pumapasok sa sasakyan. Hinid na nila ginamit ang aircon at hinayaan na lamang na bukas ang mga bintana ng bahagya. Nasa kahabaan na sila ng SLEX. Bahagyang naka-recline ang upuan niya.

Napalitan ang hina-hum niyang kanta ng isang malamyos na awitin mula kay Fergie. Alam niya ang awiting iyon pero nunca niya iyong kakantahin sa harap ni Pancho. Nag-hum na lamang siya sa saliw ng awiting iyon at bahagyang pumikit.

Ever since I was a baby girl I had a dream

Cinderella theme, crazy as it seems

Always knew that deep inside that there would come a day

When I would have to way, make so many mistakes...

I couldn't comprehend as I watched it unfold

This classic story told I left it in the cold

Walking through an open door that led me back to you

Each one unlocking more of the truth...

"Who sang that?" narinig niyang tanong sa kanya ni Pancho. Hindi siya nagdilat ng mata at itinuloy ang pagha-humming.

I finally stopped tripping on my youth

I finally got lost inside of you

I finally know that I needed to grow

And finally my maze has been solved...

"Iyan ba ang bago mong style ngayon?" tanong ulit nito. Hindi pa rin siya dumilat. Bagama't nalito sa tanong nito.

"Iyan ba ang style mo ngayon? Ang hindi ako pansinin?"

He ignored him. Itinuloy lang niya ang pagsabay ng humming sa awiting iyon.

Finally

Now my destiny can begin

Though it will have a different set

Something strange and new is happening...

Finally

Now my life doesn't seem so bad

It's the best that I've ever had

Give my love to him finally...

"Ang sarap halikan ng katabi ko."

He went still. No. He stiffened. Naloloko na ito kung gagawin nito iyon sa kanya habang nagmamaneho ito. Naramdaman niyang huminto ang sasakyan nila. Ayaw pa rin niyang dumilat. Nagkunwari na lang siyang tulog. Na isang malaking pagkakamali. Naramdaman na lang niya ang biglang paglapat ng labi nito sa kanyang labi. Hindi niya magawang itulak ito. Nag-alala siyang may makakita sa kanila. Pero lahat ng pag-aalalang iyon ay nawala na sa kanyang isipan ngmagsimulang gumalaw ang dila nito sa loob ng bibig niya.

Pacho's slick and wet tongue withdrew and thrust inside his mouth. Naliliyo na siya sa sensasyon na ipinararanas nito sa kanya. Namalayan na lamang niyang ang kamay na dapat ay ipangtutulak dito ay nasa mga batok na nito. Touching his chiseled back up and down. Isang marahas na ungol ang pinakawalan niya. Doon ito kumalas sa kanya.

Naiwang tulala sa pagkakataong iyon si Gboi. Nakatanghod pa rin sa kanya si Pancho. Isang mapanuksong ngiti ang nakapagkit sa labi nito. Hindi niya maiwasang mapasimangot ng maunawaang naisahan siya nito. Umayos siya ng upo.

"Tingnan mo. Kahit nakasimangot ang sarap halikan ng halikan."

Napalingon siya sa sinabi nito. Desire is still evident in his brown eyes. Nangilabot siya sa isiping patas lamang sila ng nararamdaman sa isa't-isa. Damang-dama niya ang sexual tension sa pagitan nilang dalawa.

"Nakakarami ka na Pancho ha. Bakit ka ba nanghahalik na nanghahalik?" galit-galitan niyang tanong dito. Inilibot niya ang tingin at bahagyangnamangha ng makitang nakasara na pala ang salamin ng sasakyan at bumubugha na ng malamig na hangin ang aircon nito.

"Gusto mo naman di ba?" balik-tanong nito.

"Bakla ka ba?" tanong niya rito.

"I'm not."

"Eh, bakit ka nanghahalik ng kapwa mo lalaki?"

Hindi ka naman totoong lalaki diba?"

"Timang. Lalaki ako."

"Yeah right. And Elvis is still alive." nakakalokong sagot nito.

"I mean. Lalaki pa rin ako kahit na gusto ko rin ng kapwa ko lalaki. Ang hindi ko lang ma-gets ay kung bakit parang gustong-gusto mo na hinahalikan ako?" naiinis na sabi ni Gboi.

"I guess... I just like kissing you. Huwag ka ng magtanong pa dahil hindi ko rin alam ang sagot." at tiningnan siya nito na para bang isa siyang batang makulit na tanong ng tanong.

"Eh bakit nga?" pangungulit pa niya.

"Are you fishing for compliment sweetheart? Coz if you are then you're definitely not hearing it."ngisi nito.

He felt his cheek colored. Nagbaling siya ng tingin sa labas. Nasa isang gasolinahan pala sila. Buti na lang at tinted ang sasakyan niya. Thank God for little mercy.

Napabugha siya ng hangin sa eksasperasyon. Naiinis siya rito. Hindi malinaw ang bawat galaw nito at akala niya ay malalaman niya ang nasa isip nito kung lagi niya itong makikita. Iyon ang isa sa dahilan ng pagpayag na rin niyang sumama rito. "Iyon nga lang ba Gboi?" piping tudyo ng isipan niya.

"Bibili lang ako. May gusto ka bang ipabili?" tanong nito matapos patayin ang makina ng sasakyan at buksan ang pintuan para lumabas.

Umiling siya. Ipagpapatuloy na lamang niya ang di pagpansin dito. Effective naman iyon. Kailangan lamang niyang mag-ingat at baka halikan na naman siya nito.

Lumipas ang mga oras at nasa bahay na sila ni Pancho. Madilim na sa paligid ngunit mapapansin ang kagandahan ng kabahayan mula sa liwanag ng sasakyan na tumutumbok dito. Medyo malayo ito sa kalsada. Mga isandaang metro ang layo ng bakuran bagamat sinabi ni Pancho na sa kanila rin ang parteng malapit sa high-way na nababakuran ng mga kawayan.

Nahigit niya ang paghinga ng malamang isa iyong log-cabin. Puro mga matatandang kahoy ang istruktura ng buong kabahayan. Nasisiguro na niyang malamig ang klima doon kahit sa katanghalian. It looked like an old house pero may dating.

"Welcome to my humble adobe." nakangiti nitong wika sa kanya. His heart skipped a beat. Napabuntong-hininga na lamang siya. Iginiya siya nito papasok sa bahay. Just as expected. Gawa ng sa purong troso ang buong-bahay. Solidong semento ang sahig pero malinis at makintab ito.

May mga bagong kagamitan siyang nakikita sa sala ngunit ang naka-agaw ng pansin sa kanya ay ang grandfather's clock na nakatayo sa gilid ng bahay. Nakasandal iyon katabi ng ibang estanteng yari rin sa kahoy. Very homey ang paligid. Nag-uumapaw ang kasimplehan ng bahay ni Pancho pero maganda. Minimalist yata ito.

"You liked it?" tanong nito.

Hindi pa rin siya umimik. Pinangatawanan niya ang pandededma niya rito.

"Hanggang kailan mo balak na isnabin ako Gboi?" lukot ang mukhang tanong nito.

Tiningnan niya lang ito. Nakipagsukatan siya ng tingin rito ngunit siya rin ang unang nagbaba ng paningin. Hindi niya kayang patuloy na tingnan ito sa mata. Parang kinakain nito ang buong sistema niya.

Narinig niya ang pagbugha nito ng hangin. Inilabas ang cellphone at ibinigya sa kanya.

"Ayan. Ikaw na ang magbura." tukoy nito sa recorded conversation nila.

"Paano ko masisigurong wala na itong ibang kopya?" mataray na tanong niya rito.

"May isang salita ako Gboi. Kaya sana, you keep your part of the bargain at maging isang mabuting guest. The least you can do is sumagot ng maayos kapag tinatanong ka. That's GMRC one-0-one." naiinis na wika nito.

Naaliw siya sa kaalamang isa pala ito sa mga lalaking hindi kayang tagalan ang cold treatment. Tinaasan niya lang ito ng kilay bago sumagot.

"Funny you should ask about good manners and right conduct when you deliberately abducted me. I could break your neck right now but I won't stoop down to your level you low-life scum of earth." mabagsik na sabi niya.

He's raging mad. Gustong-gusto na niya itong balian ng buto kanina pa. Ngayong nabura na niya ang pakay niya ay pwede na niya itong iwanan. Kailangan niya lamang na kuhanin ang susi ng sasakyan niya rito. Napatingin siya sa bulsa ng pantalon nito kung saan iyon nakalagay.

"I can't wait for you to try sweetheart. It would be a pleasure seeing you fight para lamang makuha ang susing ito sa bulsa ko." mukhang nabasa nito ang nasa isip niya.

Hindi naman naka-lock ang pinto kaya pwede siyang tumakbo anytime palabas. Tinantiya niya ang layo nito sa kanya. Gumilid siyang bahagya bago nagpakawala ng isang flying kick at intensiyong patamaan ang dibdib nito. But he dodged it.

Na-out balance siya pagbagsak niya sa lupa kaya nahawakan nito ang katawan niya at akmang ibabagsak siya sa sahig. Mabilis na pinagana niya ang reflexes at iniikot ang mga kamay sa braso nito at itinukod ang tuhod sa dibdib nito bago buong pwersa na itinapon ito palayo sa kanya. Ngunit hindi nangyari iyon dahil mahigpit na hawak nito ang blikat niya na bahagyang nakapagdulot ng sakit sa kanya.

Pumiglas ito at bumalikwas pahiga at nagkapalit sila ng posisyon. He is now above him. He punched him but he blocked ito with his palm and pulled his arm dahilan para mapalapit dito. He tried to pull back his right arm while trying to give him a punch from his left arms.

Nahawakan nitong muli ang kamay niya at hinila itong muli palapit dito. His face now facing Pancho's ay nakapagdulot ng kakaibang sensayon sa kanya. He didn't know that this man can fight. He's as skilled as he was. Marahil ay nag-aral din ito. He tried to pull back. Ginamit niya ang mga paa. he straddled him in his stomach and pulled as hard as he could upang mapatayo ito at nagtagumpay siya.

Ikinapit niya ang dalawang paa sa paa sa baywang nito. Nakapalibot na ngayon ang mga kamay niyang mahigpit na hawak nito sa likod ng leeg nito at ang mga hita niya sa likod nito. Their breath is fanning each other's faces. Iniiwasan niyang tingnan ang mga mata nito. Sa ginawa niya ay si Panco naman ang gumalaw. Mabilis nitong iniangat ang mga braso niya bago ipinuwersang ilipat sa likuran niya.

Nakadama siya ng sakit ngunit mas napapansin niya ang intimate na posisyon nila. Nakayakap na ngayon sa kanya si Pancho ng buong-higpit. Hindi na siya makahinga. Sinubukan niyang bumaling sa kanan ng pahiga para mabawasan ang pwersa nito but it was futile.

Napapagod na siya at halos pinangangapusan na ng paghinga. Halos hindi na siya makagalaw. Pumalag-palag na lang siya sa kandungan nito.

"D-dont do that. Iba ang ginigising mo sa pagpalag mong iyan." hinihingal na sabi nito sa gilid ng tainga niya. Lalong nanuyo ang lalamunan niya sa pagod at sa pagkamangha.

Pancho's arousal is poking his behind. His steely maleness felt like a huge rock at damang-dama niya iyon sa suot na slacks. His eyes widened when he felt his own arousal. Walang para maitago iyon sapagkat nasa tiyan ni Pancho iyon nakatumbok. Buti na lang at hindi nito nakikita ang mukha niya.

"A-at least, I'm not the only one who's feeling this way sweetheart." naghahabol pa rin ito ng paghinga. Nangilabot ang pakiramdam niya when he licked his earlobe. Pawisan na sila pareho pero parang balewala lang dito ang ginawa.

"P-pancho."

"I'm sorry Gboi. But I want you now." baling nito sa kanya then claimed his mouth.

His tongue explored deeper. He felt like he's moving in a kaleidoscope. Nakakalunod ang halik na iginawad nito. He let go of his arms and grabbed his nape para lamang palalimin pa ng husto ang halik. He felt his member poking more and more in his ass.

Pancho grabbed his buttocks and tried to stand. Nagulat siya sa lakas nito. Pang hindi sila nagpambuno kanina kung buhatin siya nito. His legs still wrapped to his torso habang buaht-buhatsiya nito. Naaliw siya sa naiisip habang walang tigil ito sa paghalik sa kanya. Ipinatong siya nito sa isang mataas na lamesa. He's strong. Nakaya nitong buhatin ang katulad niyang malaking lalaki rin.

Pinagapang ni Gboi ang kamay sa katawan nito. Feeling his muscles makes him shiver with excitement. Tumigilito sandali sa paghalik sa kanya at tiningnan siya ng buong pagnananasa. His eyes are emitting rays of passion that he'd never seen before.

Nagpatuloy ito sa paghalik sa kanya while still thrusting his hardness to his thighs.

Gboi moaned so loud. Nababaliw siya sa sensasyon na iyon. He lifted Panchos shirt and throw it away. He's body is like that of a God. Para siyang sabik na sabik na hinalikan ito sa leeg. bago ipinagapang ang halik pababa sa dibdib nito. Kinagat-kagat niya ang nipples nito.

He's tan is wonderful. And he tasted good too. He tasted of forest. Of wooden mist. Lalaking-lalaki ang amoy nito. He sucked one nipple not so very gently that he moaned and groaned so loud. Sinaway niya ito.

"Don't worry sweetie, the house is all ours. Walang tao dito ngayon." sabi nito sa namumungay na mata.

"God you are so good." sabi pa nito.

Siniil siya nito ng halik. Pagkatapos ay pinaliguan siya ng halik sa pisngi. Sa buong mukha. Sa tainga. He kissed. He licked. And oh, he's so damn hard now. Parang mapupunit na ang slacks niya sa nararamdamang pagtigas ng pagkalalaki niya.

Dinama niya ang katawannito. His hard pecs. His beautiful abs. Kasingtigas iyon ng pader and he's glad that every moan that comes out of this wonderful man was because of him. Pancho lifted him again and brought him to the sofa. He's still on top of him.

Sa namumungay na mata ay inutusan siya nito. "I'm all yours sweet. You can do whatever you wanted to do. Hindi ako gagalaw. Ikaw muna ang bahala sa akin." nanginginig na sabi nito.

Sumandal ito sa sofa at tiningnan siya ng mapupungay nitong mata. Gboi kissed those luscious lips. Tumugon naman ito bagaman ang kamay ay nasa tabi laman nito. Bumaba siya sa pagkakakandong dito. He traced his body with his lips. He mimicked what he did earlier. He kissed. He licked. And he felt him shiver in delight.

Dinama niya ang kayo ng maong nito. He unbuckled his belt. Bahagya itong umangat para tulungan marahil siya. He unzipped his pants and removed his pants. Naalis na pala nito ang sapatos at nakamedyas na lamang ito. He looked majestic with his white briefs. Bahagya pa niyang nasisilip ang ulo ng pagkalalaki nito. He touched his raging maleness. It felt surreal.

Narito ngayon ang isang katulad ni Pancho at pinaliligaya niya. Bihira siyang pumatol sa straight guys at isa ito sa mga iyon. He licked the pre-cum on the head of his hard shaft. He kissed it. He heard him groaned. Parang hayup na sugatan. Nakita niyang nakapikit ito habang nakatingala. He uncoverd half of his manhood. He licked it. It was hot. He tasted good.

Hindi rin nakatiis si Gboi at tuluyan na niyang hinubad ang brief nito. Muntik pa siyang tamaan ng tigas na tigas na pagkalalaki nito sa mukha. Napalunok siya sa nakita. He was larger thatn life. Napakakintab ng pinaka-ulo ng ari nito. He heard him gasped as he suck the tip his maleness. He teased. Bit it not so gently that he almost sounded like a growling wolf.

"Please don't tease me sweetheart." nangangapos ang hiningang sabi ni Pancho.

He was pleased. He felt like in control. A triumphant smile broke his lips. He kissed him again while stroking his hardness. Then he moved down again and gave him the best head he'll ever receive in his entire life.

Pancho felt like he died when Gboi's mouth enveloped his shaft. Hindi siya makapaniwala sa nararamdamang sensasyon. All of his previous head from different sex partners failed in comparison. Gboi might be an expert in that department. He licked his balls and sucked it. Napakapit siya sa kinauupuan. Para siyang pinangangapusan ng hininga.

Ibinalik nito ang pagdila sa kahabaan ng kanyang sandata. It looked like a hard thing to do because he was well-endowed. Ngunit parang balewala lang ito kay Gboi. Napasinghap siya ng maramdaman niyang ipinasok nito ng buong-buo sa bibig nito ang kanyang kaselanan. Napa-ungol siya ng malakas. It was a good thing na malayo ang mga kapit-bahay nila at wala ang Tatay Ben niya sa bahay.

He didn't know what went to him that lead to them to the current situation. He just felt like he's lost whenever he kiss Gboi. Isinagad ulit nito ang pagsubo at lalo siyang napaliyad sa sarap. He was effortless. He had to give him that. Naliliyo siya sa sarap. Itinaas ni Gboi ang hita niya at ipinatong ang mga paa niya sa balikat nito.

Nagtaka man ay nawala na iyon when he felt his balls inside his wet and warm mouth. He squirmed. He wreathed. At lahat ng iyon ay dahil sa sensasyon na ipinapadama sa kanya nito. He paid homage to his dick like no one ever did. Ang akala niya ay naabot na niya ang pinakamasarap na maaring iparanas sa kanya ni Gboi when he felt his tongue in his ass.

Napakislot siya sa sarap.He knew ahat it was called. He was giving him the best rimming. The best because no one has ever done that to him. He felt like exploding any moment. Hinawakan na niya ang balikat nito and kissed him full on his mouth. It didn't matter where it came from. Malinis naman siya. Hindi na rin niya inalintana pa ang anumang pandidiring maaring maramdaman. He's consumed by so much desire he couldn't see reason no more.

He guided Gboi again to his throbbing shaft. He continued licking and sucking it. Damn! He really is exploding. He grabbed his hair and heard him moan. He groaned as if hurt then mouth-fucked him. He thrust and thrust sa sobrang sarap. Nakitaniyang halos mamuwalan na si Gboi but he didn't care, mukhang okay lang ito. He was looking at him intently and with so much desire that fueled hisalready burning soul.

He thust deeper. He heard him almost choke. He asked if he's okay and continued when he said he'sfine. He thrust deeper. Mahigpit ang pagkakahawak sa ulo ni Gboiand he exploded. He's cum spurted like fountain on Gboi's throat that he didn't give him a chance to pull his head back. He wanted him to taste him As if by doing that he was already giving a part of him.

Hapong-hapo siya pagkatapos and laid his back to the sofa. Gboi is still sucking and swallowing his cum. He knew he was clean kaya wala itong dapat ipag-alala. It was the best head. Pawis na pawis na siya. That's when Gboi raised his head and gave him the most satisfied smile he had ever seen. His felt a strong pang of pain in his chest. He was suddenly confused. Tumabi sa kanya si Gboi at yumakap.

"That was great Pancho. You tasted sweet, It was the best head I ever did. But next time, I want you to participate more. I don't want to be exhausted while having sex because my partner is like a statue, Greek he may be." nakaniting sabi nito.

Itutuloy...