Breaking Boundaries (06-10)

By: Migs

Blog: miguelsshortbisexualstories.blogspot.com

E-mail: miguisalvador@yahoo.com

[06]

Patihaya akong nakahiga sa aking kama, nakatitig sa kisame, may tatlong oras na ata akong ganito, ramdam ko ring gising pa si Jepoy pero di lang ito nagsasalita at gumagalaw. Patagilid akong humarap dito, inalog ko siya, humarap naman ito sakin.

“Bakit di ka pa natutulog?” tanong ko dito.

“Eh iniintay kitang makatulog eh.” sabi nito, nangunot ulit ang noo ko.

“Bakit?” tanong ko dito.

“Baka kasi mapasarap nanaman ako ng tulog at maghihilik eh.” natatawang sabi nito, napatawa nadin ako, binuksan ko ang ilaw sa aking side table.

“Pano kung di pala ako makatulog, edi puyat karin?” tanong ko dito. Natawa ito.

“Totoo niyan di rin ako makatulog eh.” sabi nito.

“Bakit?” tanong ko dito. Umiling lang ito tila ba nahihiya na magsabi.

“Sus! Nahiya pa.” sabi ko.

Tumahimik ito at tumitig sakin. May hindi maintindihang emosyon akong nakikita sa kaniyang mukha.

“Anong nangyari? Nagaway ba kayo ni Jana?” tanong ko dito, umiling lang ito.

“Iniisip ko kasi kung makikipaghiwalay ako kay Jana eh.” sabi nito, tinuktukan ko naman ito.

“Para minsang awayan lang eh!” bulyaw ko dito.

“Haist! Di mo naman kasi naiintindihan eh!” balik nito.

“Gago ka ba? Nasa kaniya na lahat ng hinahanap ng isang lalaki para sa isang girlfriend. Don't throw it all out dahil lang sa isang simpleng misunderstanding!” bulyaw ko ulit dito.

“Pero...”

“Walang pero, pero. Matulog na tayo!” sabi ko dito sabay talikod at pinatay ang ilaw sa aking tabi.

Isang oras pa ang nakalipas at walang hilik na nanggaling kay Jepoy.

0000ooo0000

“Oh, Jepoy, kain ka lang ng kain dyan.” sabi ng nanay ko kay Jepoy, tila naman nahihiya ito na di mawari at di makatingin ng daretso sakin, di naman ito nakaligtas sa aking nanay.

“Inaway mo nanaman ba si Jepoy, Marcus?!” baling sakin ng aking ina.

“Di ah! Gumising kami, ganyan na yan.” sabi ko sabay suntok sa braso ni Jepoy napangiti ito.

“Baka hindi nakatulog, likot mo kasing matulog eh.” sisi nanaman sakin ng aking ina. Napailing na lang ako, di makapaniwala na mas pinapaboran pa ng sarili kong ina si Jepoy.

0000ooo0000

Nagpaalam sakin si Jepoy na mauuna na daw siyang pumasok, pumayag naman ako, alam ko namang may balak itong kausapin si Jana. At hindi nga ako nagkamali, magkasabay na pumasok ang dalawa at magkakapit kamay pa. Napangiti ako sa nakitang pagbabati ng dalawa pero alam ko sa loob loob ko ay nagseselos ako, hindi dahil kay Jepoy kundi dahil kay Jana. Tumabi sakin si Jana at hinalikan ako sa pisngi.

“Goodmorning!” bati nito sakin. Ngumiti lang ako. Si Jepoy naman ay nagbagsak ng ilang pagkain sa lamesa namin.

“Maki mamya yung sa economics naman ah?” tanong sakin nito bago umupo.

“Sure. Kailan ba ang exam mo dun?” tanong ko dito.

“Sa next friday pa naman, kaso may hindi ako maintindihan eh.” sabi niya habang sinubo ng buo ang clubhouse na sandwich na hinati sa gitna ni Jana.

“Naku, the best yang si Maki sa Economics, nung kami ang may subject na ganyan lagi na lang yan perfect.” pagmamayabang ni Jana, namula naman ako.

Madalas maayos naman ang relasyon sa pagitan ni Jana at ni Jepoy pero tulad din ng ibang asa isang relasyon di rin maiiwasan ang tampuhan at awayan. Sinisigurado ko namang andyan ako sa tabi nila pareho kapag medyo mabigatbigat ang kanilang di pagkakaunawaan.

“Halika na, mag review ka na, malapit na finals mo.” sabi ko kay Jepoy isang gabi, nakapalumbaba lang ito at nakatitig sa TV, nagaway sila ni Jana nung kinaumagahan at simula nun ay di na ito makausap ng maayos.

“Mamya na.” matipid nitong sagot.

“Uumagahin na ako, Jepoy. Kung ayaw mo uuwi na lang ako.” banta ko dito, pinatay na nito ang TV at humarap sakin.

“Sige, pero dun tayo sa bahay niyo magre-review tapos dapat may beer.” sabi nito, malungkot ang mga mata nito. Napatawa naman ako.

“Sus! Pa-baby amp! Sige! Kuwanin mo na lahat ng kailangan mo at dun tayo sa bahay namin magreview.” sabi ko dito bahagya naman itong ngumiti, pero saglit lang.

0000ooo0000

“Pag ito yung hinahanap, eto yung formula niya. Ganyan lang naman se economics saka sa statistics eh, makakasagot ka as long as alam mo yung formula.” turo ko dito sabay inom sa bote ng beer habang sinusulat ang formula na kialangan niya.

“Di ko na maintindihan si Jana. Napakamoody!” biglang bulalas ni Jepoy sabay inom din sa beer niya. Napatawa ako.

“Ganyan naman talaga si Jana diba? Depende kasi yan sa araw niya. Malay mo di rin maganda ang araw niya tapos ikaw sasalubungin mo ng pangungulit.” sabi ko dito pagkatapos ibigay sa kaniya ang formula na hinahanap niya. Sinuntok lang ako nito sa braso.

“May pagka demanding din, pag naman binigay mo yung gusto niya saka naman siya aayaw. Di maintindihan.” sabi ni Jepoy sabay tungga sa bote niya ng beer.

“Hay nako hijo, ganyan talaga ang mga babae, gusto laging sinusuyo, baka naman kasi porke magkasintahan na kayo eh di mo na siya sinusuyo.” singit ng nanay ko habang ibinababa ang chicharong pusit sa aming harap.

“Lagi ko na nga po siya sinusuyo, Tita eh.” sabi naman ni Jepoy sabay subo ng isang pusit.

“Nay, ok na kami. Salamat sa pulu... sa pagkain.” sabi ko sabay iling. Tinignan ako ng masama ng aking nanay at tatalikod na sana nang may sabihin dito si Jepoy.

“Ay, Tita, dito po ulit ako matutulog ah?” paalam nito, napailing naman ako. Ngumiting nakakaloko ang aking ina at tumingin sakin.

“Oo naman, basta ikaw, Hijo.” sabi nito kay Jepoy.

0000ooo0000

“Aba, mas napapadalas ata ang paginom mo kesa sa pagaaral ah.” saway ko dito nang mapansin kong napapadami na ang aming naiinom at inisang tabi nanamin ang aming mga notes.

“Eigh! Sa biyernes pa naman yung finals eh!” sabi ni Jepoy, inabot ko ang batok nito at hinaklit.

“Pumayag na nga akong dito tayo sa bahay mag inuman eh! Este magaral pala! Saka Miyerkules na ngayon no! Kung hindi ka pa magaaral ngayon kailan ka pa magsisimula?” sabi ko tumingin naman ito sakin.

“Eigh!” sabi nanaman ni Jepoy at tumungga sa bote ng beer na hawak niya pero inabot niya din ang kaniyang notebook at nagbasa.

Makalipas ang ilang oras pa naubos nanamin ang ilang case ng redhorse at ang naka-ahin na chicharong pusit pero hindi parin kami nangangalahati sa aming nire-review at pareho narin kaming nahihilo at kung ano ano na ang pinagsasasabi.

“Maki, ikaw, sa tingin mo makakatagal ka pa sa ugali ni Jana?” wala sa sariling tanong nito sakin, di agad ako sumagot at uminom muna.

“Kung mahal ko talaga siya ay magtitiis ako at aalamin ko kung ano ang problema niya at pipilitin kong intindihin iyon.” sagot ko dito, tumango lang si Jepoy.

“Nahihirapan na kasi ako, parang wala na akong ginawang tama. Wala siyang pinagkaiba kila Mama at Papa, Bobo ang tingin nila sakin. Walang ibubugha.” sabi nito, natahimik naman ako at napatitig sa kaniya. Napansin siguro nito na nakatingin ako sa kaniya kaya't humarap ito sakin.

“Alam ko sasabihin mo, na di bagay sakin ang nagdradrama.” sabi nito sabay tawa. Inakbayan ako nito at pilit itinayo.

“Halika na nga!” sabi nito sakin sabay hila paakyat ng kwarto.

“Magaaral pa ako.” sabi ko dito at pilit na umupo ulit.

“Pwede pa naman bukas yan eh, bukas sabay ulit tayo magreview.” sabi nito sabay hila ulit sakin, wala na akong nagawa.

Umakyat na kami sa aming kwarto at nagsimula ng maghanada para sa pagtulog. Tinignan ko ito habang nagtu-toothbrush, maski sa pagsisipilyo halatang malalim parin ang iniisip nito. Naisip ko ang sinabi niya kanina. Di ako makapaniwala na bobo ang tingin sa kaniya ni Jana. Di naman talaga mahina ang utak ni Jepoy eh, may katamaran lang talagang taglay. Napansin marahil nito ang pagtitig ko sa kaniya kaya tumingin din ito sakin at ng magtama ang aming mga mata ay kumaway ito habang puno ng bula ang kaniyang bibig.

“Ikaw naman.” sabi nito sabay hubad ng kaniyang damit at boxers lang ang itinira. Tumango lang ako.

“Iniisip ko, pano kung makipaghiwalay sakin si Jana? Ano kaya ang gagawin ko? Papayag kaya ako?” sunod sunod na tanong nito sa sarili niya habang pinapanood akong magsipilyo.

Di rin ito ang unang pagkakataon na sinabi sakin ni Jepoy ang tungkol sa paghihiwalay nila ni Jana, para saakin ay di magandang ideya yun, dahil ayaw kong nakikita silang dalawa na nasasaktan. Pareho na silang napalapit sakin, kahit si Jepoy na may kakulitan ay tinuturing ko narin itong isang bestfriend at ayaw ko nang mawala yun sa oras na maghiwalay sila, di narin kaila na may nararamdaman na akong kakaiba kay Jepoy maliban sa pagkakaibigan.

Nang matapos narin akong magsipilyo ay hinubad ko narin ang aking t-shirt at tanging boxers na lang ang itinira. Umakyat nadin ako sa kama at humiga na sa usual kong pwesto kapag dun nakikitulog si Jepoy. Nakadilat pa si Jepoy malalim parin ag iniisip.

Papikit na sana ako ng bigla itong humarap sakin.

“Maki, bobo ba ako?” sa tanong na ito ni Jepoy saka ko napatunyang may tama na ito, maliban sa pagiging matamlay ay lumalabas na ang mga bumabagabag dito. Hindi kasi si Jepoy yung nagpapaapekto sa mga iniisip sa kaniya ng tao, mapamagulang man niya yan o ano.

“Walang taong bobo, Jepoy.” sabi ko at humarap na ulit ako dito. Umayos ito ng pagkakahiga at ipinatong ang kaniyang kaliwang kamay sa kaniyang noo.

“Salamat, Maki ah.” bulong nito.

“Ayan ka nanaman eh. Sabi ko sayo diba? Di bagay sayo ang mga ganyang drama!” sabi ko sabay tawa. Humarap ulit ito sakin.

“Mabuti na lang di ka sumuko sa pangaalaska ko noon no? Kundi wala akong kaibigan ngayon. Sa totoo lang kaya hanggang ngayon kami parin ni Jana, dahil sa sinabi mo sakin noong isang linggo. Ikaw lang yung taong nakakapagpaintindi sakin ng mga bagay na kung ako lang magisa ay malamang inayawan ko na.” sabi nito, malamlam na ang mga mata nito.

“Lasing ka na nga. Di lang sa madaldal ka na at nagdradrama kasi ngayon tingin mo sakin santo na.” sabi ko dito at pareho kami natawa.

“Ah ganun ah!” sabi nito at pumaimbabaw ito sakin, umupo sa aking tyan at pabirong pinagsusuntok ang aking dibdib.

Pero di nagtagal ay sumeryoso ang mukha ni Jepoy, parang nung isang linggo nung asa ulanan kami inabot ulit nito ang aking psingi at pinadaanan ng likod ng kaniyang palad ang aking mukha. Nangunot na ulit ang aking noo at sinubukang hawiin ang kaniyang kamay pero pinigilan niya iyon, dahan dahan na ring inilalapit ni Jepoy ang kaniyang mukha sa aking mukha. Nangungusap parin ang mga mata nito, sinubukan ko siyang itulak pero di siya nagpatinag.

Inabot ng kaniyang mga labi ang aking labi.

Itutuloy...

[07]

Mataas na ang araw ng imulat ko ang aking mga mata. Sapo sapo ko ang aking ulo nang bumangon ako sa aking kama, pumunta ako sa banyo para maghilamos para bumaba na sa almusal, nang aktong isusuot ko na ang aking t-shirt ay nakita kong mahimbing parin na natutulog si Jepoy.

Bigla kong naalala ang nangyaring halikan kinagabihan. Saglit lang ito pero pakiramdam ko punong puno ng emosyon ang halikan na iyon. Inalog ko ang aking ulo at sinubukang magisip ng magandang eksplanasyon kung bakit nangyari ang halikan na iyon.

“Lasing siya at masama ang loob kay Jana kaya nagawa niya iyon.” sabi ko sa aking sarili at yun ang aking pinaniwalaan buong umaga. Itinuloy ko na sa pagligo ang aking sana'y paghihilamos lang, bumaba at di na nagagahan, nagpaalam na ako sa aking nanay na mauuna na ako kay Jepoy at sa skwelahan na lang magaagahan.

0000ooo0000

Sapo sapo ko ang aking noo at naka shades pang nagaaral sa loob ng library, siniguro kong asa kasuluksulukan akong bahagi ng library para di ako makita ni Jepoy. Di ko alam kung bakit ganito ang aking kinikilos pero pakiramdam ko kailangan ko ng umiwas sa kaniya.

“Para isang halik lang.” sabi ng isang bahagi ng isip ko.

“Di madalas gawin ng dalawang lalaki ang maghalikan.” sabi naman ng isang bahagi ng isip ko.

Lalong sumakit ang aking ulo sa mga naiisip. Asa ganito akong paguusig ng sarili ng biglang sumulpot si Jana sa aking tabi na halos ikasigaw ko naman. Malamlam ang mata nito na kala mo kagagaling lang sa iyak.

“Anong sabi sayo ni Jepoy kagabi?” bulalas nito, di ko ito matignan ng diretso sa mukha.

“W-wala naman.” sabi ko sabay yuko ulit.

“Kasalanan ko ito eh, ito na ang pinakamahabang tampuhan namin, kahapon pa siya hindi nagtetext. Pakiramdam ko kasi unti unti ng lumalayo ang loob niya sakin kaya gumawa ako ng isang bagay na ikaaaway namin. Kapag naghiwalay kami, di ko na alam ang aking gagawin.” sabi niya sabay yuko at pinahiran ang mata.

Biglang may umupo sa aming tapat na ikinagulat naman namin ni Jana, si Jepoy, di rin maganda ang tabas ng mukha nito, agad kong inayos ang aking mga gamit at tumayo.

“S-sige maiwan ko muna kayo diyan.”

“Maki s-saglit...” pero di ko na inintindi pa si Jepoy at lumabas na ako ng library.

“Lilipas din to. Alak ang may kasalanan kagabi.” bulong ko sa sarili ko habang palabas ng library.

0000ooo0000

Wala pang isang oras ay tumabi na si Jana sa akin sa may classroom namin. Tinignan ko ito, mukhang OK na siya kumpara kanina.

“OK na kami.” sabi nito sakin. Tumango lang ako.

Di ko maintindihan ang sarili ko, di ko alam kung manghihinayang ako at di sila nagkahiwalay ng tuluyan o matutuwa ako dahil ang ibig sabihin nito wala lang yung nangyari kagabi. Naguluhan din ako bigla dahil kung dati nagseselos ako kay Jepoy dahil sa sila ni Jana parang ngayon nagseselos ako kay Jana dahil nagkaayos pa sila ni Jepoy. Di ko napansin matagal na pala akong nakatitig kay Jana.

“OK ka lang?” tanong nito. Tumango lang ako, naguguluhan parin.

Natapos na ang klase at oras na para maglunch, nagisip ako ng magandang palusot para di sila makasabay. Inaya na ako ni Jana pero di parin ako nakakaisip ng magandang dahilan. Nakatingin lang ako dito at ito naman ay nakakunot noong nagiintay sakin.

“U-una na kayo Jana, uuwi ako sa amin, nakalimutan ko kasi yung libro ko para mamyang hapon. Sa bahay na lang ako maglu-lunch.” sabi ko, lalong nangunot ang noo ni Jana.

“S-sige.” sabi na lang nito at lumabas na ng classroom.

Naglalakad na ako palabas ng school ng makatanggap ng text, si Jepoy, di ko na ito binasa at pumasok na sa isang karinderya sa labas lang ng school. Di ko naman talaga balak umuwi saka kung uuwi ako ay male-late ako sa panghapon naming klase. Nagvibrte ulit ang aking telepono at tinignan kung sino ang nagtext. Si Jepoy ulit. Di ko na ito binasa.

Halos di ko makain ang aking inorder, pilit paring sumisiksik sa aking isip ang halikan namin ni Jepoy at ang mga pakiramdam na bago sa akin. Tulad ng panghihinayang ko nung nalaman kong nagkaayos na si Jana at Jepoy di dahil gusto ko si Jana para sa akin kundi dahil gusto ko naman na si Jepoy na ang para sa akin. Di ko alam kung bakit naging ganon ang epekto ng halikan naming yun ni Jepoy.

“Lasing lang siya. Yun lang yun.” pngungumbinse ko sa sarili ko.

Isinang tabi ko na ang tungkol sa halikang nangyari at iba ko pang nararamdaman at inisip ko naman ang maaari kong idahilan mamya kung sakaling ayain na akong sumabay nila Jana pauwi. Di pa ako handa na harapin sila ng magkasama. Naguguluhan pa ako.

0000ooo0000

“Ha?! Ok ka lang ba? Kanina ko pa nga napapansin na may kakaiba sayo.” sabi ni Jana sabay inilapat ang kaniyang palad sa aking leeg, tinitignan kung meron akong lagnat.

“O-ok lang ako, paki sabi na lang kay Jepoy na hindi ko muna siya masasabayan mag-review ha?” bilin ko dito tumango naman ito may pagaalala sa kaniyang tingin.

Nang makauwi ako ay pangungunot ng noo ang isinalubong sakin ng aking ina.

“Bakit ang aga mo umuwi?” tanong sakin nito, umiling lang ako.

“Asan si Jepoy?” tanong ulit nito sabay dungaw sa aking likuran tila ba iniisip na bubulaga doon si Jepoy.

“Nagaway nanaman ba kayo? Pano kayo magkakatuluyan niyan kung away kayo ng away.” sabi ng aking ina, naginit na ang ulo ko.

“Pwede ba, 'nay. Tigilan niyo na nga ako dyan sa kalokohan na yan. Masama ang pakiramdam ko, magpapahinga na ako!” singhal ko dito at umakyat na ako sa aking kwarto.

Lumipas ang dawalang oras ng makarinig ako ng katok sa aking pinto, di ko na ito pinansin. Maya maya ay narinig ko itong bumukas, ipinikit ko ang aking mga mata at nagtulogtulugan. Narinig ko ang nanay na may kausap.

“Sige, Jepoy. Ikaw na ang bahala diyan ha?” sabi ng aking ina sa kausap nito.

Di nagtagal at naramdaman kong gumalaw ang aking kama, may umupo malapit sa aking likuran. Nagbuntong hininga ito at kinalabit ako. Di ko ito pinansin, dumalas ang pagkalabit nito.

“Huy.” bulong nito, di parin tinitigilan ang pagkalabit sakin.

“Huy.” di na nakuntento si Jepoy sa pagkalabit at inaalog na ang aking katawan.

“Huy. Sabi ko kagabi sabay tayong magre-review, diba? Finals ko na bukas.” sabi nito at pinagsasabay na niya ang pagkalabit at pagyugyog sakin.

“Maki.” pabulong na tawag nito sakin, di ko natiis ito. Bumangon na ako.

“Kuwanin mo ang gamit mo at don tayo sa sala.” malamig kong sabi dito, tinalikuran ko na ito at nagsimula ng maglakad pababa ng marinig ko itong magbuntong hininga.

0000ooo0000

“Gawin mo yan.” utos ko dito sabay abot sa kaniya ng isang papel na sinulatan ko ng exercises. Inabot naman niya ito at matagal bago nagbawi ng tingin. Tila ba iniintay na may sabihin pa ako.

Inabot ko na ang aking sariling notes at nagaral nadin.

“Bakit di ka sumabay kanina maglunch?” tanong nito pero nasa papel nakatuon ang tingin nito.

“Umuwi, nakalimutan ko yung libro ko.” sagot ko dito.

“Sabi ni Tita, di ka naman daw umuwi eh.” sabi nito, di na ako nakasagot.

Tahimik.

“Bakit bigla ka na lang umuwi kanina? Diba nakasanayan na nating sabay sabay umuwi lalo na kapag tu-tutor-an mo ako?” sabi ulit nito.

“Biglang sumama ang pakiramdam ko.” sagot ko dito.

Tahimik.

“Maki...” tawag ulit nito makatapos ang ilang minutong pananahimik namin. Dahil akala ko ay magtatanong nanaman to ay naginit na ang aking ulo.

“Ano?!” singhal ko dito, malungkot ang mukha nito.

“T-tapos ko na.” sabi nito sabay abot sakin ng papel, tinignan ko ito, walang mali kaya't nagsulat ulit ako ng bago niyang gagawin. Inabot ko sa kaniya ito, di na siya nagsalita.

Matapos pa ang ilang oras ay nagpaalam na ang aking nanay na matutulog na daw siya. Tumango lang ako, si Jepoy naman ay lumapit pa dito at humalik sa pisngi. Nang makaupo ulit sa tabi ko si Jepoy ay tumitig nanaman ito sakin, tila ba may gustong sabihin.

“Maki, na receive mo ba yung text ko sayo kanina?” tanong nito sakin. Di ko na ito sinagot.

“Eto na oh, tapos ko na.” sabi nito sabay abot sakin ng papel. Tinignan ko, wala ulit mali.

“Ok na, papasa ka na bukas. Masama pakiramdam ko, kailangan ko ng matulog. Pagkatapos mo diyan pwede ka ng umuwi.” sabi ko dito, nagsalubong ang kilay nito sa pagtataka.

Di na siya sumagot, sinimulan narin niyang ayusin ang kaniyang mga gamit. Dare-daretso na akong pumasok ng aking banyo at naghilamos pagkataos ay nagsipilyo. Di ko na tinignan kung umalis na ba si Jepoy, tuloy tuloy na ako sa paghiga, pero di ako makatulog. Mayamaya pa ay narinig kong nagbukas ang pinto ng aking kwarto pagkatapos ay ang pinto ng aking banyo.

Narinig kong may pumindot ng switch ng ilaw ng banyo, ipinikit ko ang aking mga mata, nagtulogtulugan.

“Maki, makikitulog ulit ako ah?” paalam nito, di ako kumibo, nagpatuloy na lang ako sa pagkukunwari.

May ilang oras pa ang lumipas at nakaramdam ako ng pagkalabit sa aking likod.

“Maki, usap tayo.” bulong ni Jepoy, di ko ito pinansin.

“Alam kong di ka pa tulog. Maki.” pangungulit nito, napapadalas na ang pagkalabit nito sakin. Hinawi ko ang kamay nito. Narinig ko itong nagbuntong hininga at maya maya pa ay bumalot na ang pahilik nito sa buong kwarto.

0000ooo0000

“Nay, una na ulit ako sa school. Paki sabi na lang kay Jepoy na nagmamadali ako.” paalam ko sa aking nanay. Umiling lang ito.

Pagdating ko sa school ay agad akong naghanap ng matatambayan pero nakasalubong ko si Jana. Kinamusta ako nito, tanging pagtango at pagiling lang ang naging sagot ko sa mga tanong nito.

“Buti naman at naturuan mo pa kagabi si Jepoy, akala ko kasi sobrang sama ng pakiramdam mo eh.” sabi nito habang nagsusuklay sa harapan ko.

“Maki, naninibago ako sayo. Ang tahimik mo ngayon.” puna nito sa aking mga kinikilos. Binigyan ko lang ito ng matamlay na ngiti. Naaninag ko sa hindi kalayuan si Jepoy, bago pa man ito tuluyang makalapit samin ay nagpaalam na ako kay Jana.

0000ooo0000

Dalawang linggo ang lumipas, nakapasa naman si Jepoy sa lahat ng finals niya kaya't kinausap ko ang DEAN na kung maaari ay bitawan ko na ang pagtu-tutor, di ko narin naman kailangan masyado ng pera dahil dumating na ang padala ng tatay.

Balik normal na ang lahat. Bakasyon ngayon, di na ako nagdididikit kay Jana tulad ng dati para makaiwas narin kay Jepoy. Di narin napunta si Jepoy sa bahay dahil wala naman na siyang dahilan para magpunta pa doon. Balik normal, balik boring at balik sa pananahimik ang buhay ko.

Tulad noong wala pang Jepoy na nagpapatutor sa akin. Pero akala ko lang pala yun.

“Marcus.” tawag sakin ng aking nanay mula sa sala. Agad akong bumaba ng hagdan.

“Bakit na--?” di ko na naituloy ang aking sasabihin ng makitang may mga bisita kami.

“So ito pala ang tumulong para makapasa ang aking anak!” sabi ng isang lalaki na naka longsleeves pa. Lumapit sakin ang isang babae na hindi rin nagpapahuli sa gayak at hinalikan ako sa pisngi.

“Thank you, hijo.” bulong nito sakin saka ako niyakap ng mahigpit.

Inilagpas ko ang aking tingin sa matandang babae at nakita ko si Jepoy, nakakunot ang noong nakatingin sakin, tila ba may malalim na iniisip.

Itutuloy... 

[08]

Naririnig ko ang masayang paguusap ng aking ina saka ng mga magulang ni Jepoy sa may dining room, doon sila naghapunan at tulad ni Jepoy ay nagustuhan nila ang special tocino ng aking ina. Nagsisimula na akong magligpit ng pinagkainan ng biglang sumulpot sa aking tabi si Jepoy, hindi ko ito pinansin nung una pero sadyang may kakaiba sa presensya ni Jepoy na hindi kayang hindi intindihin.

“Sabi ni Mama, tulungan daw kitang magligpit.” bulong nito.

“Wag na, bisita ka namin.”

“Di lang naman yun eh, gusto rin kita kasing makausap, Maki.” bulong ulit nito, muntik ko ng mabitiwan ang platong aking sinasabon.

“Akala ko ok na, akala ko lumipas na.” bulong ko sa sarili ko.

“Maki, naguguluhan din ako. Mahal ko si Jana, pero di ko kayang wala ka. Kung alam ko lang na dahil sa pagpasa ko kaya di na kita makakasama lagi sa next sem sana nagpabagsak na lang ako.” sabi nito. Di ko na alam kung ano ang iisipin at isasagot sa mga sinasabi nito. Pinili ko na lang na manahimik.

“Maki. Alam kong mali pero sa tingin ko gusto kita.” sabi nito, di ko na napigilan ang pagdulas ng isang plato, swerte namang nasambot ito ni Jepoy.

Tahimik. Nagsisimula ng bumilis ang pagtibok ng aking dibdib.

“Maki, magsalita ka naman.” sabi ni Jepoy. Pero di ko makuwang magsalita. Nang matapos ko na ang ligpitin ay bumalik na kami ni Jepoy sa hapagkainan, lalo akong naguguluahn.

“So, Maki. Ikaw parin ba ang magtu-tutor dito kay Jepoy next sem?” tanong ng mama ni Jepoy. Umiling ako.

“Baka po hindi na, nakausap ko po yung DEAN, may iba na pong magtu-tutor kay Jepoy.” paliwanag ko dito.

“Di ako papayag. Kakausapin ko yang DEAN niyo.” sabi ng Papa ni Jepoy.

“Papa...” saway ni Jepoy sa kaniyang ama.

“Mas kailangan po kasi ni Maki na magfocus ngayon sa subjects niya. Mga Major subjects na po kasi ag kukuwanin niya this sem.” sabat ulit ni Jepoy. Natigilan ako. Ilang oras pa at nagpaalam na ang pamilya ni Jepoy, pero bago pa man makaalis ay nagpaalam si Jepoy sa kaniyang mga magulang.

“Ma, Pa, pwede bang tumambay muna saglit dito kila Maki?” pumayag naman ang mga magulang nito.

Ilang minuto pa at pareho na kaming may hawak na beer at magkatabing nainom nito. Nakabukas ang TV pero alam kong di doon nakatuon pareho ang aming pansin.

“Alam kong naguguluhan ka din.” sabi nito, wala sa isip akong napainom ng beer.

“Oo, kaya habang maaga gusto ko nang umiwas. Lalo lang tayong maguguluhan pag pinagpatuloy pa natin to.” sabi ko, nagbuntong hininga si Jepoy.

“Sa tingin mo...”

“Mali to, Jepoy.” pangunguna ko sa gusto nitong itanong. May bahid na ng pangungusap sa mata nito. Tumayo na ako at lumapit sa pinto.

“Umuwi ka na Jepoy, gagabihin ka masyado sa daan.” sabi ko dito, halatang nagulat ito sa pagpapaalis ko sa kaniya.

“Maki...”

“Sige na Jepoy, please.” sabi ko, di na ito nagsalita at daredaretso ng lumabas ng bahay.

Isinara ko ang pinto at napasandal ako dito, tila ba tinamaan ako agad sa ininom na beer at napatulala ako bigla.

0000ooo0000

“Di ako sasabay Jana. May aasikasuhin ako sa may office ni Sir Pangan, SA stuff.” paliwanag ko kay Jana, habang si Jepoy ay nakatayo sa likod nito, may kalayuan. Sinulyapan ko ito, bigla itong nagbawi ng tingin.

“Ano ba yan, di ka nanamin nakakasama.” may pagtatampong saad ni Jana.

“Sorry.” sabi ko dito.

“Basta sa susunod ah?!” sabi nito tumango lang ako, sumulyap ulit ako kay Jepoy at nagiwas nanaman ito ng tingin.

Pinanood ko silang maglakad palayo na magkahawak kamay.

0000ooo0000

Ilang araw ko ng iniiwasan sila Jana at Jepoy, minsan kapag tinatanong ako ni Jana kung bakit di na ako nasama sa kanila ay nagdadahilan na lang ako na may gagawin ako sa SA o kaya naman sa library, dito na lang din ako sa library madalas na natambay, nagtatago sa matataas na shelves at nagbabasa ng iba't ibang libro.

Nasa pagitan ako ng dalawang malaking bookshelves, nakaupo sa sahig at nagbabasa ng isang libro na sa tingin ko ay napagiwanan na ng panahon. Masaya ako sa nababasang facts ng bigla akong nakarinig ng libro na bumagsak malapit sa bungad ng bookshelves. Tumingin ako doon at nagulat ng makita na nandon si Jepoy.

Nun ko lang ulit ito natignan ng maayos, nakatitig ito sakin tila ba may gustong sabihin. Tumayo na ako mula sa aking kinauupuan at ibinalik ang librong aking binabasa. Tahimik akong naglakad papunta dito para makalabas na sa hilerang iyon ng bookshelves.

“Maki.” bulong nito ng matapat na ako sa kaniya pero di ko ito pinansin nilagpasan ko ito pero hinila niya ang aking braso, isinandal niya ako sa isa sa mga bookshelf, nagkatitigan kami. Inilapat niya ang kaniyang katawan sa aking katawan para di ako makaalis pa, itinulak ko siya pero para na itong bato.

Habang nakalapat ang kamay ko sa kaniyang dibdib ay naramdaman ko ang pagtibok ng kaniyang puso, mabilis ito, parang sakin, iniangat ko ang tingin ko sa kaniyang mukha, nakatitig siya sa akin. Nangungusap ang mga mata. Mayamaya pa ay dahan dahan na niyang inilalapit ang kaniyang mukha sa aking mukha.

Sumayad ang kaniyang malalambot na labi sa aking mga labi, sinubukan ko ulit siyang itulak pero di ko nagawa. Nanlalambot na ako, napapikit na ako. Naramdaman ko ang kaniyang dila na unti unting pinaghihiwalay ang aking mga labi at dun muling nanumbalik ang lakas ko. itinulak ko siya at isang malakas na suntok ang ginawad ko sa kaniyang mukha.

0000ooo0000

“Maki, anak, andyan si Jepoy sa labas.” gising sa aking ng aking ina.

Nakatulog na pala ako sa sobrang pagiisip sa nangyari samin nun sa library. Bakit pareho ang bilis ng pagtibok ng aming mga puso at bakit ganun na lang ang nararamdaman ko pag malapit siya.

“Anak, may problema ba?” nagaalalang tanong sakin ng aking ina. Umiling lang ako.

“Paki sabi na lang na di ko po siya matutulungan ngayon sa assignments niya.” malamig kong sabi dito sabay taklob ulit ng kumot sa aking ulo.

Tumayo ang aking ina mula sa pagkakaupo nito sa aking kama at lumabas ng aking kwarto. Bumangon ako sa aking higaan at tumanaw sa labas ng bintana, kausap ngayon ng aking ina si Jepoy. Tumalikod na ang aking ina at pumasok ulit ng bahay, tumingala si Jepoy at nagtama ang aming mga tingin.

“Di raw siya aalis doon hangga't di mo siya kinakausap.” sabi ng aking ina sa may pinto.

“Anak gusto ka lang niya makausap.” habol pa nito, pero umiling lang ulit ako.

0000ooo0000

Magiisang oras na at hindi parin naalis si Jepoy sa haraan ng bahay namin, nainom na ito ng beer at nakaupo sa kaniyang kotse, nakatingala parin ito sa gawi ng aking kwarto. Naglakad na ako papunta sa aking higaan, humiga at sinubukang matulog.

Sumayad sa isip ko kung ano ba talaga ang nararamdaman ko kay Jepoy, ang totoo niyan bago yung nangyari kanina sa library miss na miss ko na siya, yung pangungulit niya, yung kadaldalan niya at yung tipong may kasama ka lang na hindi puro pagaaral at pagtratrabaho ang inaatupag, yung simpleng nakaupo lang kayo at nagkakatuwaan. Pero bakit ko nga ba siya nami-miss? Ano nga ba siya para sakin? Ano itong nararamdaman ko?

“Bakla ba ako?” tanong ko sa sarili ko.

May nabasa akong isang topic tungkol sa mga ganitong bagay. Na normal lang itong mga ganitong nararamdaman, na isa itong tinatawag na “Phase.”

“Phase, ibig sabihin hindi permanente, hindi nagtatagal. Bakit pakiramdam ko ang nararamdaman ko kay Jepoy ay permanente?” sabi ko utit sa sarili ko. Ipinitkit ko ang aking mga mata at nagdasal na sana ay makatulog na ako at sa aking paggising ay wala na si Jepoy sa labas ng aming bahay at wala narin ang aking nararamdaman para sa kaniya. Kung ano man ito.

Umikot ako sa aking kama, papaling paling na kala mo bulate na binuhusan ng zonrox. Hindi mapakali. Wala sa isip kong inabot ang aking labi, hindi ko mapigilan ang aking sarili na isipin ang mapupula at malambot na labi ni Jepoy.

Inalog ko ang aking ulo at sinubukan ulit matulog, pero si Jepoy parin ang bumabalikbalik sa aking isip.

Kinabukasan, pupungas pungas pa akong bumaba sa kusina, di na ako nagtaka ng maabutan doon si Jepoy, habang ang nanay ko naman ay abala sa pagaahin ng pagkain at pagaayos para sa pamamalengke.

“Goodmorning, Maki.” bulong ni Jepoy, napatingin sakin ang aking ina. Umiling nang hindi ko sagutin ang pabati ni Jepoy.

“Napano nga ulit yang sugat mo sa labi?” tanong ng aking ina kay Jepoy, nagtaas ako ng tingin at nakita ang isang hiwa sa ibabang bahagi ng labi ni Jepoy.

“Ah, nabunggo lang po ng siko ni Jana kahapon.” pagpapalusot nito, pero alam namin pareho kung san galing yun.

“Kung hindi mismo ikaw ang nagsabi sakin baka isipin ko na may sumapak sayo.” sagot ng aking ina sabay tapik sa likod ni Jepoy at tumingin ng masama sakin.

“O siya sige, mamamalengke lang ako. Iwan ko muna kayo diyan. At pwede ba Marcus, kausapin mo na itong si Jepoy?!” angil nito sakin.

Nang matapos ako sa pagkain ay iniligpit ko na ang mga plato, tapos na rin si Jepoy kumain, pinapanood na lang ako nito sa aking bawat gawin, nakikiramdam. Sinundan ako nito hanggang sa lababo, daladala ang mga natirang ligpitin.

“Ako na diyan. Umuwi ka na at magprepare para sa school.” saway ko dito, yumuko ito.

“Di ba tayo maguusap muna?” bulong nito. Di ako sumagot. Nagulat na lang ako ng bigla nitong iniyakap ang malatroso niyang mga braso sa aking katawan.

“Maki, usap naman tayo oh. Please. Nami-miss na kita. Bakit ba lagi mo akong iniiwasan?” sabi nito habang nakabaon ang mukha niya sa aking likod.

“Mali ito. Mahal ka ni Jana, di ko kayang saktan si Jana. Pareho tayong lalaki.” malamig ko paring sagot dito pero pabilis na ng pabilis ang tibok ng aking puso at ganun din ang kay Jepoy. Kinalas ko ang yakap nito at humarap sa kaniya. Tinitigan ko ulit ang mga nangungusap na mata nito.

“Jepoy, mahal na mahal ka ni Jana. Ayaw kong mawala kayo pareho bilang kaibigan ko kaya ko ito ginagawa, umiiwas ako sa maaaring sumira sa pagsasamhan nating tatlo--”

“Kung mangangako ba ako na hindi ka na hahalikan, na pipigilan ko itong nararamdaman ko sayo, hindi ka na ba iiwas samin? Sakin?” tanong nito. Natahimik ako, di ako agad nakasagot. Nagkatitigan kami, bumilis nanaman ang pagtibok ng puso ko.

Inilapit ulit ni Jepoy ang mukha niya sa akin.

“Jepoy---”

“Last na ito, Maki.” pagmamakaawa nito.

Ipinikit ko na ang aking mga mata.

Naramdaman ko ang paglapat ng kaniyang mga labi sa aking labi, puno ito ng emosyon, sunod kong naramdaman ang pagdikit ng aming mga katawan, sabay ang pagtibok ng aming mga puso, mabilis ito. Untiunti na akong lumalaban sa aming halikan na iyon.

Nang kumalas na ako ay niyakap ako ng mahigpit ni Jepoy.

“I Love You.” bulong ni Jepoy sakin, pero nagbingibingihan ako, mas pinili kong wag pansinin ito at lalong tumayog ang pader na inilagay ko sa pagitan namin ni Jepoy, mataas pero marupok. Ilang bangga lang dito ay sigurado akong magigiba ito.

Itutuloy...

[09]

Di ko alam kung anong ikikilos ko ngayong magkakasama nanaman kaming tatlo nila Jana, sabay sa tuwing papasok ng skwelahan, sa pagkain at sa paguwi. Di ko parin magawang tignan ng maayos si Jana, alam kong may nagawa akong masama dito at hindi ko kayang plastikin ito. Tumupad naman sa usapan si Jepoy, hanggang magkaibigan na lang ang turingan namin, kahit na paminsan minsan naiipit kami sa tinatawag na “Awkward moment.” halatang parehong nagpipigil sa mga nararamdaman.

“Oh, pagbutihan mo mamya sa exam mo.” sabi ni Jana sa kaniyang boyfriend tumango lang si Jepoy.

“Goodluck.” wala sa sarili kong naibulalas, nagulat naman sa sinabi ko si Jepoy. Yun na siguro kasi ang una kong pakikipagusap dito na hindi siya ang naginitiate. Agad nitong binawi ang pagkagulat at ngumiti sakin.

“Kapag bumagsak ka lagot kayo pareho ni Maki.” nagbibirong sabi ni Jana, humarap dito si Jepoy at ako naman ay nangunot ang noo.

“Serious mode tayo ngayon?” sabi ni Jana sabay tumawa ng malakas.

“Tignan niyo ah, kapag bumagsak ka Jepoy, mapipilitan si Tita na kausapin itong si Maki para siya na lang ulit ang magtutor sayo, kaya lagot kayo pareho pag nagkataon dahil balik nanaman kayo sa kulitan.” natatawang sabi ni Jana, tuwang tuwa sa kaniyang naisip. Nagkatinginan kami ni Jepoy.

0000ooo0000

Nakadapa ako sa kama at nagbabasa ng notes ko ng biglang kumatok ang nanay. Umupo ito sa aking tabi. Nagtaka naman ako at humarap dito.

“Anak, si Mrs. Gonzales pumunta dito kanina. Nakiusap na kausapin daw kita na kung pwede daw eh ikaw na lang ulit ang magtutor kay Jepoy.” nagaalangang sabi ng aking ina.

“Nay, alam niyo naman na madami akong ginagawa ngayon, di ko kayang isiksik si Jepoy sa schedule ko.” sabi ko dito.

“Anak, sige na, nakikiusap na talaga ang nanay ni Jepoy, saka isa pa, namimiss ko na ang malambing at makulit na batang iyon. Minsan lang naman ako humiling sayo anak.” pangungunsensya ng aking nanay. Bumuntong hininga ako at pumayag na lang sa gusto ng aking ina.

Wala pang isang oras ng marinig ko itong may kinakausap sa sala. Ang mga magulang ni Jepoy asa sala, may daladalang pasalubong habang si Jepoy naman ay nakaakbay kay inay. Nang mapansin ako ng mga ito ay agad akong nilapitan at nagpasalamat.

“Di naman magaling yung nagtutor dito kay Jepoy eh, wala ba naman ni isang ipinasa sa subjects ngayong midterms.” sabi ng ama ni Jepoy.

“Nagastusan lang tuloy kami.” sabi naman ni tita, tumingin ako kay Jepoy at napansing nangingiti ito.

Nang magpaalam na ang mga ito ay nagpaiwan ulit si Jepoy, nun ko napansin na may dala itong malaking bag at nangingiti parin ng makita niyang napansin ko ang kaniyang malaking bag. Bumalik ako sa hapagkainan upang iligpit ang mga ginamit nung magmeryenda ang magulang ni Jepoy ang annay naman ay umakyat na sa kwarto at matutulog na daw. Sinundan ako ni Jepoy. Nang makatabi na ito sakin ay tinignan ko ito ng masama.

“Sinadya mong bumagsak ano?” bintang ko dito.

“Hindi ah! Di lang talaga magaling yung ipinalit sayo!” depensa nito.

“Saka bakit ko naman gagawin yun?” habol nito, napaisip ako.

“Bakit nga ba? Ano nga bang pumasok sa isipan ko kung bakit ko siya pinagbintangan ng ganun?” tanong ko sa sarili ko. Sa totoo lang ay tumupad naman si Jepoy sa aming usapan at wala rin naman sigurong masama kung ako ang magtututor dito, dati pa naman namin ito ginagawa.

“Dito ako matutulog ah?” bulalas nito at isang baso ang dumulas sa aking kamay.

“Oh, dahan dahan lang!” sigaw nito ng makitang nabasag ang baso.

0000ooo0000

Magkatabi kaming nanonood ng TV ng mapansin kong nakatitig sakin si Jepoy, tinignan ko ito at siya naman binawi ang kaniyang tingin, itinuon ko ulit sa TV ang aking atensyon pero naramdaman kong sakin nanaman ito nakatingin kaya pasimple akong sumulyap dito, nang mahuli ko siyang nakatingin nga sa akin ay humagikgik lang ang timang.

“Tigilan mo ako, Jepoy!” saway ko dito. Pinipigilan ang mapangiti. Mayamaya ay naramdamn ko itong nangalabit.

“Oh?” tanong ko habang nakatitig sa TV.

“Pwedeng umisod? Di kasi ako natatamaan ng elecric fan eh.” sabi nito sakin, di na niya ako inintay sumagot at dumikit na ito sakin. Bahagya akong lumayo dito pero pinilit niya paring magkadikit ang aming mga braso, di ko na nagawa pang umisod dahil asa dulo na ako ng sofa.

Di ko na ito pinansin at ipinako ko na ulit ang mata ko sa pinapanood. Pero desedido talaga ang kumag na manginis. Nangalabit ulit ito.

“Ano?!” naiirita ko ng sabi dito.

“Di ka a ba nagsasawa diyan? Gusto kong manuod ng National Geographic eh.” sabi nito sabay turo sa pinapanood kong One More Chance.

“Aba! Sino bang may sabi sayo na dito ka manuod! Edi umuwi ka na!” singhal ko dito. Itiniklop lang nito ang kamay niya sa kaniyang dibdib at tumahimik. Pero wala pang limang minuto ay kinakalabit nanaman ako nito. Di ko na ito pinansin, maganda na kasi ang susunod na eksena.

“Maki.” di na ito nakuntento sa pagkalabit at tinawag na ako. Pero di ko na ito pinansin.

“Huy!” di na nito napigilan habang nangangalabit parin.

“ANO BA?!” sigaw ko dito. Natawa lang ito at ibinalik ang pansin sa TV pero huli na. Wala na ang gustong gusto kong scene. Sumimangot na ako, kinalabit nanaman ako ni kumag.

“May beer ba kayo?” tanong nito, tumango lang ako at tinuro ang ref. Tumayo na ito para kumuwa, akala ko tig isa lang samin ang kukuwanin niya, pero hindi, anim na bote ang daladala nito, binabalanse sa bawat hakbang ang madudulas na bote.

“Baka gusto mo na din maglabas ng pulutan?” naiirita kong sabi dito. Natawa lang ito.

“Ay, gusto mo ba? Teka kuwa ako.” sabi nito sabay balik sa kusina pagkababa ng mga bote sa lamesa natampal ko na lang ang noo ko. Magkakabalikan na si Basha at Popoy ng makaramdam nanaman ako ng kalabit mula kay Jepoy.

“Teka lang, maganda tong part na to.” sabi ko pero di patinag si Jepoy, kalabit parin ng kalabit.

“Bakit ba?!” singhal ko nanaman dito.

“Bakit ka biglabiglang nagaaya magpainom?” tanong nito, naguluhan ako, humarap ako sa kaniya.

“Ha? Diba ikaw itong nagdala niyang beer?” tanong ko dito, tumango siya at uminom ng beer.

“Eh bakit ka nagpakuwa ng pulutan?” tanong nito sabay turo sa pulutan.

“Joke lang kasi yun.” sabi ko dito.

“Sus, joke lang daw, siguro gusto mo akong... lasingin at halikan...” sabi nito ng pabulong.

“Tado!” sigaw ko dito napatawa naman siya sabay nguso at nagmuestra na kala mo hahalikan ako.

Lumayo ako dito, di naman ito nakaligtas sa kaniya at lumapit ulit siya.

“Mwah mwah mwah mwah.” sabi nito habang nakanguso parin. Kinuwa ko ang throw pillow sa aking tabi at isinupalpal ito sa mukha ni Jepoy. Tumawa naman ito, tumayo na ako pupunta na sanang kwarto para matulog ng hilahin nito ang kamay ko.

“San ka pupunta?” tanong nito.

“Matutulog na.” sabi ko dito. Pero hinila pa ulit nito ang kamay ko at itinulak ako pahiga sa sofa. Pumatong ito sakin para di ako makaalis.

Halos isang pulgada na lang ang layo ng aming mga mukha, amoy na amoy ko ang hininga niya na amoy beer, kitang kita ko ang kaniyang mapupulang labi na kala mo nangaanyaya na halikan siya at ang kaniyang mapupungay na mata na siyang gustong gusto ko.

“Nagpabagsak talaga ako.” bulong niya, nangunot ang noo ko, sinubukan ko siyang itulak palayo.

“Yang kagaguhan mo talga, Jepoy! Di ka ba nanghihinayang sa pera na ginagastos ng mga magulang mo sayo?!” singhal ko dito habang tinutulak parin siya palayo.

“Maki.” bulong nito, napatigil ako sa ginagawang pagtulak sa kaniya, nagsimula nanamang kumabog ang dibdib ko. Ganyan madalas ang nangyayari kapag sinasabi niya ang pangalan ko na para bang nagmamakaawa lagi.

Nagkatitigan lang ulit kami. Nararamdaman ko narin ang pagtibok ng puso niya, mabilis din halos kasabay ng akin.

“Maki, di ko kayang pigilan eh, sinubukan ko, pero di talaga eh. Sabihin mo sakin ngayon kung talagang ayaw mo sakin, na hindi mo ako mahal, na one sided lang ang relationship nato, ako na mismo ang lalayo sayo.” sabi niya, ramdam ko ang bumabagabag dito. Sa totoo lang ganun din ang nararamdaman ko.

Pinadaanan ulit ng likod ng palad niya ang aking pisngi at unti unitng lumalapit ang kaniyang mukha sa aking mukha at inilapat ang kaniyang mga labi sa aking mga labi, di na ako nanlaban, di ko narin mapigilan ang aking sarili. Napapikit ako. Bahagya niyang ihiniwalay ang kaniyang mga labi sa akin at nagsalita.

“Mahal na mahal kita, Maki.”

Dahan dahan kong ibinuka ang aking mga mata, nagtama ang aming mga tingin, kita ko ang sinseridad sa kaniyang mga mata at wala sa sarili kong sinagot ang kaniyang sinabi.

“Mahal din kita, Jepoy.”

Pagkarinig na pagkarinig niya non ay lumatay sa kaniyang mukha ang isang ngiti, nakakalokong ngiti.

“Ah eh, joke lang yun. Di yun tot---” simula ko.

“Ops! Walang bawian!” sigaw ni Jepoy sabay tayo, tinignan ko ito bumakas na ang ngiti nito na halos sumayad na sa kaniyang magkabilang tenga, nagtatatalon ito na kala mo tumama sa lotto. Tumigil ito at itinayo ako mula a pagkakahiga sa sofa, di ko nagawang tumayo magisa dahil sa gulat na masasabi ko sa kaniya iyon.

“Ulitin mo nga, Maki.” sabi nito ng magkapantay na ang aming mga mukha.

“Pwera ulit.” sabi ko pero inilapat niya ulit ang kaniyang mga labi sakin at ng maghiwalay ay ngumiti nanaman itong nakakaloko sakin.

“Sige, wag mong ulitin. Hahalikan na lang kita magdamag hangga't masabi mo.” sabi nito sakin saka muling inilapat ang kaniyang mga labi sakin.

“Edi sige, mapuyat ka kakahalik.” banta ko dito.

“Aba't gustong gusto.” binatukan ko na lang siya.

“Siya sige na! Sasabihin ko na tigilan mo lang yang kakahalik mo!” sigaw ko dito habang pinipigilang mapatawa.

“I Love You.” bulong ko, napangiti ulit siya at yumakap ng mahigpit sakin.

“Di mo alam kung pano mo ako napasaya.” bulong nito sakin, sinuklian ko na ang mahigpit niyang yakap. Bigla itong kumawala sa yakap at umupo sa karpet at tinapik ang balikat niya.

“Oh, anong gusto mong mangyari?” tanong ko dito.

“Matutulog na tayo.” sagot niya.

“At bakit? Sa balikat mo ba ako matutulog?” sarkastiko kong tanong dito.

“Tanga! Ipapasan kita papunta sa kwarto para matulog.” sabi nito sabay kindat.

“Ayoko nga! Baka ihulog mo ako.” sabi ko dito.

“Edi sige, hahalikan na lang kita hanggang sa bumaba ang nanay mo.” banta nito, wala na akong nagawa at pumasan na sa kaniya, halos lahat ng gamit na madaanan namin ay nasagi ko na, pero tuloy parin si Jepoy, desidido na makarating kami sa kwarto na pasan pasan niya ako.

Dahan dahan ako nitong ibinaba sa kama at nagpaalam na magtu-toothbrush muna siya saka kumindat. Agad naman akong humiga sa kama at nagtulogtulugan. Pasipol sipol itong naglakad pabalik sa kama, bahagya kong iminulat ang aking mata at nakitang naghuhubad si Jepoy, walang itinira maski boxers, inilapat ko ulit ang aking mga mata ng matapos na itong maghubo't hubad.

“Maki.” tawag nito sakin sabay alog, pero nagtulogtulugan parin ako. Narinig ko itong nag buntong hininga.

“Haist. Natulog na agad.” nanghihinayang na sabi nito. Pinigilan kong mapatawa. Inilapit nito ang kaniyang mukha sa aking mukha at marahan akong hinalikan.

“Goodnight, Maki. I Love You.” sabi nito saka humiga sa aking tabi at idinantay sakin ang kaniyang mabibigat na binti at braso.

Itutuloy...

[10]

Masaya kaming nagkwekwentuhan sa loob ng cafeteria, parang balik sa normal ulit, ang kaibahan lang may namumuo ng relasyon samin ni Jepoy at hindi ito alam ni Jana. Minsan di ko maatim na makatitigan si Jana ng mata sa mata, alam kong mali, harap harapan namin siyang niloloko ni Jepoy pero hindi namin basta na lang pasabugin sa harap ni Jana ang aming relasyon.

Habang nakatingin si Jana ay naramdaman kong sakin nakatingin si Jepoy nang tignan ko ito ay agad itong kumindat, napailing na lang ako, biglang tumawa si Jana at sabay kaming napatingin dito, tuloy lang sa kwento si Jana.

0000ooo0000

Nakahiga kaming magkayakap ni Jepoy, nakiusap nanaman itong dun muna siya matutulog sa bahay, napagusapan narin namin ang tungkol dito, na hindi pwedeng araw araw siyang nakikitulog sa bahay at baka makatunog na si Jana, hindi rin pwede ang panay panay na palitan ng text at tawag pero sa mga oras naman na magkasama kami ay di pwedeng hindi namin ipapakita ang aming totoong nararamdaman.

Nakapikit ito at tila nagtutulugtulugan lang. Kinalabit ko ito.

“Hmmm.” walang sagot, kinalabit ko ulit.

“Oh?” sabi nito sabay dilat ng mata.

“Kailan natin sasabihin kay Jana?” bulong ko dito, biglang sumeryoso ang mukha nito at kumalas sa pagyayakapan namin.

“Bakit sumayad nanaman yan sa isip mo?” tanong nito sabay suot ng sando.

“Nahihirapan na kasi ako.” sabi ko dito, bigla itong humarap sakin tila ba hindi makapaniwala sa sinabi ko.

“Sa tingin mo nageenjoy ako sa ginagawa natin kay Jana?” irita na nitong tanong.

“Hindi naman sa ganun. Kaibigan ko kasi siya at tingin ko may karapatan siyang malaman ang lahat ng nangyayari.” sagot ko dito.

“Ewan ko sayo!” sigaw nito, nagpantig ang tenga ko.

“Anong sabi mo?!” sigaw ko pabalik dito.

“Akala mo kasi madali para sakin eh! Di mo ba naiisip na nahihirapan akong pakawalan kayo pareho?!” sigaw nito sakin, natigilan ako saglit.

“Tama ka, mahirap nga ito sayo, kaya dapat tigilan na natin ito. Di na tama ang ginagawa nating ito kay Jana.” sabi ko kay Jepoy. Natigilan ito.

“Maki.”

“Nahihirapan ka na diba? Nahihirapan nadin ako. Tigilan na natin to.” sabi ko sabay labas ng kwarto ko at nanood ng TV sa sala.

Mayamaya lang ay sumulpot si Jepoy, daladala ang kaniyang mga gamit.

“Aalis na ako.” paalam nito pero di na ako sumagot pa. Nagbuntong hininga ito at tuloy tuloy ng lumabas ng bahay. Nagmatigas ako, di na kasi talaga tama, maganda na yung habang nasa ganito pa lang na stage eh putulin na.

Pero mali ako, di nagtagal ay di na ako mapakali, iniisip kung asan ngayon si Jepoy, kung sino ang kasama niya at kung anong ginagawa nila, nagalit pa ako sa sarili ko dahil iniisip ko na baka magkasama sila ngayon ni Jana at inisip na kung ano ang ginagawa nila. Agad kong tinampal ang noo ko.

“Sila naman talaga ni Jana, ako naman talaga itong nagsusumiksik, so bakit ko kailangang magalit kay Jana? Bakit ko kailangang magalit sa kung ano man ang ginagawa nila?” sunod sunod kong tanong sa sarili ko, di ko na natiis pinatay ko ang TV at umakyat ng kwarto, kumuwa ng pera at nagpasyang sundan si Jepoy.

Sakay ng tricycle, pilit kong inaalala ang mga dahilan kung bakit kailangang sundan si Jepoy.

“Hindi naman siguro sapat na dahil mahal ko lang siya, kaya ko naisipang lokohin si Jana? Ano pa bang ibang rason?!” naiinis ko ng tanong sa sarili ko, nangingilid ang luha sa sobrang pagkafrustrate.

At hindi pa man ako nakakabawi sa frustration na nararamdaman ay may panibago nanamang gumulo sa isip ko. Nakita ko ang kotse ni Jepoy na nakaparada sa harapan ng bahay nila Jana, natural makikita ko iyon dahil dadaan sa harapan ng bahay nila Jana ang sinasakyan ko bago makarating sa kanto ng subdivision.

Di ko maintindihan ang sarili ko, naguunahan ang pakiramdam ng pagkadismaya, pagkalungkot at galit sa aking sistema, sa lahat ng iyon, di ko na napigilan ang sarili ko na lumuha.

“B-boss, b-balik tayo, m-may naiwan ako sa bahay.” sabi ko sa tricycle driver sabay punas ng luha sa aking mga mata.

0000ooo0000

“Wala kang karapatang umiyak, wala kang karapatang masaktan, tandaan mo, hindi ikaw ang nauna kay Jepoy, wala ka nang pakielam kung gusto niyang makasama si Jana, pagkatapos mo siyang ipagtabuyan, dahil wala kang karapatan.” sabi ko sa sarili ko habang nakaharap sa salamin sa aking banyo.

Nanlalambot akong pumunta sa aking kama at pilit inalis sa isip si Jepoy.

0000ooo0000

“Anak, di ka ba papasok?” tanong sakin ng aking ina habang hinahaplos ang aking ulo.

“Di na muna, Nay.” malamig kong sabi dito.

“Anong problema? Gusto mong tawagan ko si Jana o kaya si Jepoy para makausap kung nahihiya kang magsabi sakin?” tanong nito, umiling lang ako at tumalikod dito para hindi niya makita ang pagtulo ng luha ko.

Tatlong araw na akong hindi pumapasok. Nawalan na ako ng gana, nawalan ng ganang mabuhay, ni hindi na halos ako natayo ng kama at nalabas ng kwarto, alam kong nagaalala na ang aking inay kaya sa tuwing nagtatanong ito ay sinasabi ko na lang na malalagpasan ko rin kung ano man ang problema ko. Pero sadyang matigas ang ulo ng aking nanay, tinawagan parin nito si Jepoy at Jana.

“Anak, baka mamya magpunta dito ang mga kaibigan mo. Sinabihan ko sila na kausapin ka.” bulong nito sakin, saktong narinig ko ang pagkatok sa aming front door. Agad na tumayo ang aking inay mula sa pagkakaupo sa aking kama.

“Ako na.” sabi ko dito, tumango lang ito at pinanood akong bumangon ng kama. Ni hindi ko na inayos ang aking sarili at sinalubong na ang kung sino mang kumatok.

Di na ako nagulat ng makita ang mukha ni Jepoy. Nangungusap ang mata nito, tinititigan ang kaawaawa kong itsura, sinubukan nitong lumapit sakin, para yakapin ako o para pumasok ng bahay hindi ko alam, di ko na siya pinayagan pang humakbang.

“Dyan ka lang.” malamig kong sabi dito.

“Maki.” pabulong nitong tawag sakin, nangungusap ang tono. Binalewala ko ito.

“Hayaan mo lang lumipas ito. Papasok ulit ako, wag kayong magalala, palilipasin ko lang lahat ng ito.” malamig ko paring sabi dito.

“Maki, kailangan kita.”

“Katulad din ba ng pangangailanagn mo kay Jana nung hapong ipinagtabuyan kita? Ganung pangangailangan ba?” tanong ko dito, miya mo ito binuhusan ng malamig na tubig. Itinikom niya ang kaniyang bibig.

“Di na kita kailangan, di ko na kayang lokohin ang sarili ko at si Jana. Tama na.” sabi ko dito ng hindi parin ito sumagot. Di na ako nagulat ng bigla nitong suntukin ang dingding.

“Tama na.” malamig ko paring sabi dito.

“Mahal kita, Maki, di ko hahayaang mawala ka... kailangan kita...” sabi nito pero hindi ko iyon masyadong narinig dahil sa ingay ng papalapit na tricycle. Hinila ako nito at inilapat ang kaniyang mga labi sa aking mga labi.

Lalong umingay ang paligid ng marinig kong dumaan sa harapan ng bahay namin ang tricycle at nang makalampas na ito ay yun din ang ginawa kong hudyat para itulak si Jepoy palayo. Di man ito magpatinag ay inipon ko ang lahat ng lakas ko at itinulak siya ulit.

“Tama na.” lumuluha ko ng sabi dito at ibinagsak ang front door.

0000ooo0000

“Anak, gusto ka raw makausap ni Jana.” sabi ng aking ina. Umiling ako, maglilimang araw na akong di napasok.

“Anak kung ano man yang ikinagaganyan mo kaialangan mo ng tao na pwede mong makausap tungkol diyan.” sabi ng aking ina pero di pa man ulit ako tinatanong ng nanay kung gusto kong makausap si Jana ay biglang may nagsalita sa may pinto ng aking kwarto.

“Maki.” tawag ng isang babae sa akin, tumingin ako sa gawi ng pinto at tinignan ang nagsalita, si Jana, mukha rin itong malungkot. Pero lahat naman ng tao sa paligid ko mukhang malungkot, maaaring nakikisimpatya lang si Jana sa akin. Hinawakan ng aking ina ang kamay ni Jana at hinayaan na kaming magkausap.

“Maki, may problema ba tayo?” malumanay na tanong sakin ni Jana, paupo akong umayos sa aking kama, tinabihan ako ni Jana. Nagisip ako saglit, iniisip kung sasabihin ko ba ang tungkol sa naging relasyon namin ni Jepoy. Umiling ako.

“Gusto mo bang pagusapan ang problema?” tanong ulit nito. Umiling ulit ako, narinig kong suminghap si Jana, tila ba na-offend sa pagtanggi kong paunlakan ang kaniyang pakikipagusap.

“Sige, kung hindi ka pa ready sabihin, ako may sasabihin sayo, ang totoo niyan may problema din ako at kailangan ko ng taong makakausap.” sabi nito at ngumiti ng malungkot, nun ko napagmasdan ng maayos si Jana, di pangkaraniwan dito ang eyebags pero ngayong kaharap ko siya ay meron siyang ganun at parang may ere na hindi naalagaan ang sarili ng isang buong araw.

“A-ano?” tanong ko. Pilit ang ngumiti si Jana, may halong lungkot pero nakangiti parin.

“Siyempre di ko agad sasabihin sayo, dapat naglilibang muna tayo! Inuman tayo! Kain tayo ng maraming pagkain sa Dampa!” sigaw nito habang inaaya ako. Nagalangan ako.

“Tara!” sigaw sakin ni Jana, nakadisplay parin ang pekeng ngiti.

Tumango lang ako.

Naligo muna ako at nagpalit ng damit nang maiayos ko na ang aking sarili ay agad ako nitong hinila pababa.

“Tita, labas lang kami ni Maki ah?!” sigaw ni Jana sa aking ina.

“Sige, inga--” di na natapos ang sasabihin ng aking ina ng sumara ang front door sa aking likod, natigilan ako ng mapansing may nakaparadang kotse sa aming unahan.

“Akala ko tayo lang?” tanong ko kay Jana.

“Si Jepoy lang naman yan! Saka di pwede ang tricycle sa highway!” sigaw nito sabay tulak sakin papasok sa kotse.

Habang binabagtas naming ang Sucat road ay tahimik lang ang buong sasakyan, nawala na ang pilit na ngiti ni Jana. Si Jepoy naman ay sa kalsada lang ang tingin, kahit pa nakabukas na ang radyo ng sasakyan ay tumatatak parin sa paligid ang pag tahimik.

Nang makarating kami sa Dampa ay wala parin ni isa samin ang umiimik, nagsisimula na tuloy akong magisip kung maguusap ba talaga kami ni Jana at nagsisimula narin akong kabahan, namalengke kami ng mga sariwang makakain habang panay naman ang kumbinsi ng mga tindera na sa kanila na lang magpaluto.

Habang kumakain ay tila pakiramdaman lang ang bumabalot sa buong hapagkainan, tahimik pero makikita sa mga mata ng bawat isa ang kagustuhang magsimula. Nang matapos na lahat kumain ay agad na humarap si Jana kay Jepoy.

“Jepoy, pabili naman ako ng yosi sa baba.” utos nito sa kaniyang kasintahan kumunot ang noo ni Jepoy.

“Nag-quit ka na ah?” bulalas ni Jepoy.

“Aw! How sweet! Occassionaly na lang, Hon.” sabi ni Jana kay Jepoy nakakunot noong tumayo si Jepoy at bumili ng yosi. Humarap sakin si Jana, seryoso ang mukha nito.

“Kailan niyo pa ako ginagago?” tanong nito. Nagulat ako, nakita kong nangingilid na ang luha nito.

“J-Jana, I'm sorry hindi ko s-sinasadya.” at nakita ko itong tumayo at inabot ang kaniyang kanang kamay at sunod kong naramdaman ang mahapding pakiramdam sa aking kaliwang pisngi at kasabay nito ay ang malutong na lagitik na bumalot sa buong paligid.

“Hindi sinasadya? Parang yung sampal na yan? Kasi, hindi ko rin sinasadya yung sampal na iyon, Maki pero gustong gusto kong gawin simula nung nakita ko kayong naghahalikan sa harap ng bahay niyo.”

Natahimik ako.

“Ngayon, sabihin mo?! Kapareho ba ng hindi sinasadya ng sampal na yun ang hindi pagsadyang panggagago niyo sakin?!” sigaw ulit ni Jana. Di ako nakasagot.

“Hiwalayan mo na siya.” malamig na sabi ni Jana. Pinili kong hindi na magsalita at pumayag nalang sa gusto nito.

“Promise me that you will leave him alone.”

“I promise...” bulong ko.

Itutuloy...