Breakeven: Book 03 (01-05)

By: Migs

Blog: miguelsshortbisexualstories.blogspot.com

E-mail: miguisalvador@yahoo.com

[01]

“Calling Pat” sabi sa screen ng aking telepono bago pa ako sumakay ng elevator.

“Sorry, the number you are calling is out of coverage area, please try your call later.” sabi ng operator sa kabilang linya sa akin.

“Dammit!” bulalas ko, sabay sakay sa elevator.

Sakto ang bukas ng pinto ng elevator sa oras ng usapan naming ng aking mga taga opisina para sa ilulunsad na emergency meeting. Nagpakawala muna ako ng isang buntong hininga bago tutluyang lumabas ng elevator, hilahila ang aking bagahe.

Bumulaga sa akin ang isang madilim na opisina, hindi ito pangkaraniwan, lalong lalo na sa opisina namin, kung saan hindi nawawalan ng tao. Malabong hindi magsisipag overtime ang mga tao ngayon, dahil may isa pa kaming Advertisement na hinahabol para sa deadline.

Sinimulan kong mangapa sa ding ding malapit sa mga cubicle at hinanap ang mga switch ng ilaw, nang makapa ko na ay pinindot ko na ito para mailawan manlang ang dadaanan ko papuntang boardroom. Sakto sa pagliwanag ng buong paligid ay ang pagingay din nito.

Akala ko may mga terorista na nagtake over ng buong floor, pero hindi pala.

““SURPRISE!”” sabay sabay na sigaw ng halos lahat na nagtatarbaho sa floor namin.

May ilan na may hawak hawak na torotot at binubugahan ito ng hangin, ang ilan ay nagpakawala ng mga confetti sa kanilang hawak hawak na party poppers at ang ilan ay may hawak na na plastic cups at masuyong umiinom na mula doon.

Iginala ko ang aking mga mata, ang ilang din sa mga boss namin ang nandoon, ang ilang mga kasamahan ko na malapit sa akin ay tinatapik ang aking likod, ang ilan sa mga kababaihan ay nagbebeso beso pa sakin at ang ilan naman ay magiliw na inaalog ang kamay ko sa isang mapang-congratulate na shake hands.

“The man behind the success of our million dollar advertisement. Mr. Jacob Fillandres.” anunsyo ng aming boss sa advertising department. Magiliw itong pumalakpak habang nakatungtong sa kaniyang stool.

Muli nanamang nagpalakpakan ang mga tao, napapapikit ako sa dagundong ng ingay sa buong floor.

“Hindi lang yan, dahil sa mababakanteng pusisyon na iiwan ko in three weeks time, I the department head, along with our big boss Edison Saavedra would like to promote Mr. Jacob Fillandres as the new head of the advertising department!” mahabang salaysay ng aking nakakalbong boss.

Muling narinig ang hiyawan at mga party poppers sa buong paligid, muli ko ulit naramdaman ang mga naiinggit at humahangang mata na dumapo sa aking mukha, mga tapik sa likod ng mga ilang malapit sakin, ang besobeso ng mga kababaihang nasa harapan ko at ang magiliw na pakikipag shake hands sakin ng ilang mga lalaking malalapit.

Napuno ng luha ang gilid ng aking mga mata at unti unti ng nanlabo ang mga ito.

“You have something to say Mr. Fillandres?” tanong ng aking boss at hinihikayat akong tumuntong sa kaniyang tinutuntungang stool.

Bumaba sa pagkakatungtong sa tool na iyon ang aking boss at nagpasya akong pumalit sa kaniya mula doon. Ngayong nakatungtong na ako sa isang bangko, lalo kong napansin ang mga reaksyon mula sa mukha ng mga taong nandoon. Pinahiran ko ang aking nangingilid na luha atsaka inalis ang bara sa aking lalamunan. Pero bago pa man ako makapagsalita ay may isang imahe ang pilit na sumisiksik sa aking utak.

“What?!” galit na sabi ng isang lalaki sa aking harapan, matapos kong sabihin sa aking kausap sa telepono na pupunta ako sa emergency meeting na pinatawag ng aking boss.

“We've been planning this trip for ages now, at isa pa regalo ko to sayo for our fourth year anniversary!” sigaw nito sakin. Napayuko naman ako sa sinabi niyang yun. Kinabig niya ang ulo ko at iniharap sa kaniyang mukha, muli nanaman akong nabighani sa kulay asul nitong mga mata at makinis na balat, matangos na ilong at mapupulang labi. Hinalikan ko siya.

“If you love me, di ka na pupunta sa emergency meeting na iyan.” bulong niya sakin pagkatapos ng aming halikan.

“I love you... but... I really have to go.” sabi ko dito, nagbuntong hininga siya at pumara ng taxi at tuloy tuloy na sumakay dito ng wala ni lingon lingon.

“Earlier in the cab, iniisip ko kung ano ang maaaring mali na ginawa ko, I reviewed every single detail of the ad in my head at na frustrate ako nang mapagtanto kong wala akong makitang mali sa aking ginawa, pero di ko parin lubos na maisip kung bakit magpapatawag ang boss ng emergency meeting. Nonetheless I cancelled all my appointments and crossed out several pages from my organizer... with a rainbow colored ink pen.” ang ilan sa mga nakagets sa sinabi ko ay napatawa ang ilan ay nagtanong sa mga katabi nilang naka intindi nung joke at saka tumawa ng maintindihan na nila.

“You see, I've been working in this hell hole for the past five years and this hell hole has taken a great toll in my personal life, ilang kaibigan ko na nga ba ang nagtampo sakin, ilang lovelife ko na din ang gumuho para sa isang ad, ilang pages ng organizer na ang pinunit ko at minarkahan ng malaking ekis...” napahikbi ako ng maalala ko nanaman si Pat.

“At kanina lang ding umaga ay dapat pupunta kaming Boracay ng aking partner, dahil sa inaakalang may mali akong ginawa sa advertisement at dahil inaakala ko din na malaki ang ilulugi ng kumpanya kung sakaling di ko pansinin ang emergency meeting na ito ay napagpasya akong magpaiwan. There, this hell hole cost me another partner...” iginala ko ulit ang aking tingin, tahimik lahat at nakikinig sa bawat salitang lumalabas sa aking bibig.

“That is why, napagpasyahan kong tanggihan ang offer ni Boss ng promotion at ibibigay ko na din ang aking resignation letter, soon. Susundan ko lang ang taong mahal ko, at magbabakasakaling maayos ko pa kung ano man ang meron samin dati.” matapang kong sabi.

Iginala ko ulit ang aking mga mata sa buong foor, nandyan ang ilang nakanganga sa pagtanggi ko sa pinapangarap ng ilan na maging head ng Ad. Dept., ang ilan ay nakaismid na kala mo napatunayan nila na wala akong karapatan maging head ng Ad. Dept. at may ilan na nalungkot at nagbulongbulungan marahil nagpapalitan ng kaniya kaniyang opinyon.

“Maraming salamat sainyong lahat. Lalong lalo na sa nagayos ng party na ito.” nagsimula na akong bumaba sa stool na kinatutungtungan ko at hinila na ang aking maleta papuntang elevator.

Sa bawat taong nadadaanan ko ay may ilang nakikipag kamay, tapik ulit sa likod at ang ikinagulat ko sa lahat ay ang palakpakan nila, bago pa man ako makapunta sa tapat ng elevator.

“Hold the door, please.” sigaw ko sa taong nasa loob ng elevator, pero parang hindi naman niya pinindot ang hold button at tuloy tuloy parin ito sa pagsara inilagay ko ang aking maleta sa pagitan ng dalawang sliding door para pigilan itong sumara.

“Sabi ko hold the... door...” simula ko pero di ko na ito tinuloy.

Sa aking likod ay ang aking super Boss na si Emilio Edison Saavedra, III, isa sa mga anak ni Don Emilio Saavedra II na siyang may ari ng Saavedra group of companies, na siya na mang kinabibilangan ng advertising firm na sa effective ngayon ay pinag resign-nan ko na.

Biglang tumulo ang malagkit na pawis mula sa aking noo. Ibinaling ko na lamang ang aking tingin sa nagflaflash na numero sa itaas ng pinto ng elevator.

“30th.” Sabi nito, at sa sa bawat flash ng numerong iyun ay ang pagbalik ng isip ko sa mga sinabi kaninang umaga ni Pat.

“We've been planning this trip for ages now, at isa pa regalo ko to sayo for our second year anniversary!”

“29th.” pagflash ng numero ulit sa maliit na screen sa taas ng mga pinto.

Dumating ako sa aming apartment at napansin ang magarang table setting sa dining table at ang masasarap na pagkain na nakaahin dito, sa isang gilid ay isang bote ng kabubukas lang na wine pero nakakalahati na ang laman nito.

Idinako ko ang aking tingin sa sala at doon naabutan si Pat, mahimbing itong natutulog, sa kamay ay isang shampaigne glass. Hinalikan ko siya sa labi, iminulat naman nito ang kaniyang mga mata.

“Sorry.” bulong ko.

“Ok lang. How many times have you forgotten our anniversary?” walang gana na nitong sabi.

“Sorry.” yun na lang ulit ang nasabi ko. hinalikan lang ulit ako nito sa labi at inilapag sa coffee table ang baso.

“Kain ka na diyan, nag prepare ako ng mechado, i-reheat mo nalang sa microwave.” sabi nito habang naglalakad papuntang kwarto namin.

“Ikaw, di ka ba kakain?” tanong ko sa kaniya. Tumigil ito saglit.

“hindi na, nawalan na ako ng gana five hours ago.” malamig na sabi nito at naglaho na siya sa likod ng pinto ng kwarto namin.

“28th.” pinahiran ko ang aking mga luha sa kadahilanang baka napansin na ito ng aking super boss na asa aking likod, tutal parang salamin ang mga pinto ng elevator, malamang makikita niya iyon.

“27th.” Ibinalik ko ang aking tingin sa maliit na screen sa ibabaw ng mga pinto pagkatapos kong pahiran ang luha sa aking mga mata.

“I can't pay the bills right now, I'm here in the office.” sabi ko kay Pat na nasa kabilang linya, habang inaayos ang mga illustration board na asa aking harapan para sa isa nanamang project.

“Well, di lang ikaw ang may tarbaho Jake.” naiirita ng sabi sakin ni Pat.

“I'll send you cash thru g-cash, kung yun ang problema.” wala sa isip kong sabi habang pinagkukumpara ang dalawang illustration board sa aking magkabilang kamay.

“Walang problema sa pera, may kinikita rin ako. You know what?! Screw the damn bills!” matigas na sabi nito.

Tumalikod na ako para di na mahati ng mga illustration board na asa aking harapan ang aking atensyon habang nakikipagusap kay Pat.

“Hun, sorry... hun?” tawag ko dito, pero dial tone na ang nakikipag usap sakin.

“26th.” Isang malalim na buntong hininga na lang ang aking pinakawalan.

“Kamusta naman ang rest day mo?” tanong ko kay Pat na nagbabasa ng magazine sa sala.

“Ok naman.” matipid na sagot nito.

“Si Eric, kamusta?” tanong ko dito, pinipigilan ang sarili ko na ipahalata kay Pat ang tunog ng selos sa aking mga sinasabi.

“Ok lang naman siya.”

“Masaya ba siya kasamang mamasyal?” tanong ko at napansin kong parang natigilan si Pat.

“Ano naman kung sinama ko siyang mamasyal, masama bang isama ang bestfriend sa galaan?” depensa niya.

“Di naman, pero tandaan din natin na he's also your ex-boyfriend.” lalong natahimik si Pat, padabog na tumayo at bago isalpak ang pinto ng kwarto sa aking mukha ay tumigil ito at nagsalita.

“Di ako maghahanap ng ibang makakasama tulad ng bestfriend ko, which happens to be my ex, kung ang boyfriend ko ay nasa tabi ko at willing na sumama sakin magmall.” matigas na sabi sakin ni Pat at tuluyan ng isinalpak ang pinto.

“25th.” Sabi ulit ng maliit na screen sa ibabaw ng dalawang pinto at muli nanamang nanlabo ang aking mga mata dahil sa mga luhang nagbabadyang tumulo.

Magiliw akong nakangiti habang sinususian ang front door ng bahay na tinutuluyan namin ni Pat. Nag overtime ako sa opisina para buong araw ko siyang makakasama sa kaniyang spesyal na araw. Pagpasok ko sa sala ay di ko mapigilan ang sarili na magtaka sa mga nakakalat na bote ng beer sa sala at isang bowl ng popcorn na nakapatong sa sofa.

Idinako ko ang tingin sa dining table at nakita doon ang isang bawas na cake na may nakalagay na.. “HAPPY BEERDAY BEST!” napansin ko din ang nagkalat na icing sa mga upuan ng dining table. Napakunot ang noo ko.

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ang nagkalat na damit sa hagdanan.

“24th.” Di na napigilan ng mga luha ko sa pagagos nito sa mula sa aking mga mata. Napalingon naman ako ng biglang may kumalabit sakin.

Si Sir Edison inaabot sakin ang isang puting panyo.

Itutuloy...

[02]

Inabot ko ang panyo na ino-offer nito sakin, blangko lang ang mukha nito, walang bahid ng lungkot, saya o concern para lang siyang robot na nagabot sakin ng panyo. Pero noon ko lang din ito natitigan ng malapitan ang boss kong ito.

Maputi, may naniningkit na mata na tinatago ng mga salamin, makapal na buhok na nakaayos na kala mo kay superman, magandang tindig na lalong pinaganda ng amerikanang marahil ay ginawa para talaga sa kaniya pero ang naka kuwa talaga ng aking pansin ay ang kaniyang mapupulang labi.

Kahit sa pakikipagtitigan lang na yun ramdam ko na hindi basta basta ang taong to, halatang halata ang taas ng pinagaralan at ang magandang pagpapalaki dito. Sa ilang taon kong pagtatarbaho sa kumpanyang iyon ay ilang beses ko pa lang ito nakakasama sa mga meeting at sa minsang iyon ay nahahalata ko ang pagiging strikto nito, ni hindi ko pa nga nakikitang ngumiti ito eh, masyadong stiff kumbaga, mas pabor ang marami sa kaniyang nakababatang kapatid, kaso ang isang yun naman ang makulit, naalala kong nakipagsakalan iyon at nakipagrambulan sa hallway ng opisina habang nandon ang mga foreign investors.

“Are you still going to wipe those boogers with that or you're just going to stare at me until this lift reaches ground floor? Kasi kung hindi mo naman yan gagamitin eh isoli mo na lang yan sakin.” pertina nito sa kaniyang panyo.

Napahiya naman ako sa sinabi niyang yun at binawi ko na ang aking tingin mula sa kaniyang magandang mukha.

“Gwapo nga arogante naman.” sabi ko. Nakita ko ang reaksyon nito sa aking sinabi sa makikintab na pinto ng elevator, napansin kong napangiti ito pero agad din binawi.

Di ko na ito pinansin tumingala na lang ulit ako at ibinalik ang aking tingin sa maliit na screen sa ibabaw ng pinto ng elevator, kasalukuyan na kaming nasa 15th floor. Pasimple kong pinahiran ang aking luha at uhog sa binigay na panyo sakin ng aking aroganteng boss.

“14th.” Sabi ulit ng maliit na screen, umalog ng konti ang buong elevator napatingala ako at yumuko na din at tinignan kung ano ang nangyayari, pero tuloy ulit ang pagbaba nito at mukhang normal naman ang lahat. Tumingala ulit ako.

“12th.” “Ako lang ba o mabagal talaga tong elevator na ito?” tanong ko sa sarili ko at miyamya ay umalog nanaman ito, pero mas bayolente na ang pagalog nito ngayon at mayamaya pa ay biglang namatay ang ilaw.

“WAAAAAAAHHHHHH!” sigaw ko.

Biglang bumukas ang emergency lights ng elevator, napakapit ako sa malaposte kong kasama, wala sa isip kong napapahigpit na pala ang kapit ko dito. Maya maya ay bumalik na ang ilaw at nagfalsh ulit ang screen sa ibabaw ng elevator, naramdaman ko ding bumababa na ulit ang elevator.

“You can let go of me now.” sabi ng aking boss na animo robot sa sobrang blangko ng pagkakasabi nito. Marahan akong humiwalay dito at inayos ang sarili.

“Buti na lang bumalik na yung power, may pupuntahan kasi ako eh.” wala sa isip kong sabi sa aking boss, tumango lang ito bilang sagot.

Tinignan ko ito at nginitian, tumingin ito sakin at naramdaman kong para akong inuusig nitong mamang to kahit sa simpleng tingin lamang, maya maya pa ay nagdikit na ang kilay nito at kumunot na ang noo. Kasabay nito ay ang mas bayolenteng pagalog ng elevator at ang pagkawala nanaman ng kuryente.

“WAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!” sigaw ko ulit.

Kinakabahan akong lumapit sa tapat ng pinto ng kwarto, dahan dahan kong inikot ang doorknob nito at banayad na tinulak ang pinto, tumambad sakin ang hubad na katawan ng boyfriend kong si Pat at ng bestfriend niyang si Eric. Halo halo ang emosyon na naramdaman ko pagkakitang pagkakita ko sa kanilang dalawa andyan ang awa sa sarili, andyan ang pagkamanhid ng buong katawan ko, andyan ang luha na patuloy na namumuo sa aking mga mata sabay ang kawalan ng lakas na pigilan ito at ang namumutawi sa lahat ay ang galit at ang pakiramdam ng trinaydor.

Imbis na sumigaw, imbis na magwala at imbis na sugurin at pagsusuntukin si Eric ay parang nawalan ng lakas ang bawat kalamnan sa aking katawan. Napaupo ako at di ko na napigilang humikbi.

Biglang bumalikwas si Eric sa kaniyang pagkakahiga at pagkakayakap kay Pat na siya namang gumising din kay Pat. Napaupo ito at gulat na gulat sa aking presensya. Tinignan ko lang ito at dahil wala na akong lakas na pahiran pa ang mga luha sa aking mga mata ay pinabayaan ko na lang na makita niya ang aking paghihinagpis.

Idinilat ko ang aking mga mata at nakitang may mukhang nakadungaw sa aking harapan.

“Ok ka lang ba?”

Agad akong napaupo at pinahiran ang mga luha.

“Before the emergency lights lit nakita kong patumba ka na, buti na lang nasambot kita or you could've hurt yourself.” sabi nito sakin sa kaparehong blangkong tono tulad ng nauna niyang tanong.

Inayos ko lang ang sarili ko at tinignan muli ang paligid, nakasandal ako kay Sir Edison na siya namang nakaupo sa sulok ng elevator, tinignan ko ang suot nitong amerikana at nakitang basa ito sa may bandang dibdib kung saan nakasandal ang ulo ko kanina.

“Hala! Sorry!” sigaw ko sabay punas sa kaniyang amerikana gamit ang kaniyang inoffer na panyo kanina.

“Ok na ako.” pagpipigil niya sa ginagawa kong pagpunas.

“Sorry po, saka salamat. Hayaan niyo na po akong punasan yung laway para makabawi.” sabi ko dito.

“In normal circumstances, papayagan kong linisin mo ang laway mo na nasa damit ko, pero pagkatapos mong singahan yang panyo ko kanina, sa tingin mo, sinong matinong tao ang papayag na yan ang ipanlinis mo?” arogante nitong tanong sakin.

“Pasensya na ulit.” sabi ko na lang at umayos ng upo. Tinignan ko ang maleta ko at napansing nakabalandra na ito sa sahig ng elevator. Tinignan ko ang aking relos at napansing magaalas nueve na ng gabi.

“Tae. Anong oras pa ako makakarating nito sa Airport at sa Boracay?” tanong ko sa sarili ko. inilabas ko ang cellphone ko at sa kamalas malasan nakita kong lowbatt na ito, tumingin ako kay Sir Edison para tanungin kung humingi na siya ng tulong pero nagulat na lang ako ng makitang nakayuko ito at nagapanag na parang si Sadako. Kinilabutan ako.

Marami na kasi akong nabasa na mga istorya na ganito, yung mga halimaw, gumagaya ng mga itsura ng mga tao tapos mambibiktima ng mga hindi nanghihinala na mga tao. Tuloy lang ulit si Sir Edison sa paggapang at kinakapa kapa ang sahig ng elevator.

“Sir? O-Okay ka lang ba?” nauutal ko ng sabi, nagsimula na akong umatras palayo dito.

Hindi ito sumagot. Nagulat ako ng bigla nitong sunggaban ang aking maleta at binato sa kabilang gilid. Ngayon ang tanging bagay na namamagitan samin ay wala na.

“Sir, wag po, ma-maawa na p-po kayo sakin. Pa-promise p-p-po magpapaka straight na ako.” nauutal ko paring sabi saka pumikit.

Ilang minuto na ang nakalipas at ng wala akong maramdamang masakit sa aking katawan ay unti unti kong iminulat ang aking mga mata. Nakita kong maayos na ulit ang pagkakaupo ng aking kasama sa kabilang sulok ng elevator at parang may kinukutingting na maliit na bagay sa kaniyang harapan, dahil medyo kadiliman parin dahil emergency lights lang naman ang nakabukas ay hindi ko mawari kung ano iyon.

“Ok ka ba talaga? Kung ano ano kasi ang pinagsasasabi mo kanina eh, baka kako nauntog ka or something.” mahabang sabi nito habang patuoy parin sa pagkutingting ng kung ano.

Tinignan ko ang aking maleta at nakita itong nagsabog ang laman sa kabilang side ng elevator, siniguro ko munang hindi talaga aswang ang aking kasama bago ko lapitan ang aking maleta at ayusin ang nagsabog na laman nito.

“Sorry kung medyo napalakas ang pagisod ko niyang maleta mo sa tabi, may hinahanap kasi ako eh. Kung may nasira babayaran ko.” sabi nito atsaka lumapit na din para tulungan ako sa pagaayos.

“Mukhang wala naman po, ano po pala yung hinahanap niyo? Nakita niyo po ba?” naiirita kong tanong.

“Bakit naman kasi kailangang ihambalos ang maleta ko?” sabi ko sa sarili ko.

“Ah hinanap ko kasi si Marti, nahulog siguro nung umalog yung elevator tas nadaganan ng maleta mo.” sabi nito.

“Marti?” tanong ko dito.

“Oo, si Marti.” sabi niya, sabay labas ng isang maliit na teddy bear. Napanganga ako.

“Weird.” sabi ko sa sarili ko.

Inilagay niya ang teddy bear sa kaniyang bulsa sa dibdib ng kaniyng amerikana atsaka tinuloy ang pagpulot sa nagsabog kong gamit.

“Nakuh, nabasag ata ang nakalagay dito.” sabi sakin nito saka itinaas ang isang pouch bag na kulay blue.

“Pabango lang po laman niya, di naman babasagin ang lalagyan nun.” sabi ko dito habang itinatago sa kaniya ang nagsabog ko ding under wear.

“Ahhh, pabango pala ang tawag mo dito? Ang tawag kasi namin dito CONDOM.” napatigil naman ako sa sinabi niyang yun at nanlaki bigla ang mga mata, agad kong inagaw sa kaniya ang aking jerjer kit at tinignan ito ng masama.

“SIR, AKO NA LANG PO ANG MAGAAYOS NG GAMIT KO. NAKAKAHIYA NAMAN PO SAINYO.” matigas at nanlalaki kong mata na sabi dito, itinaas naman nito ang kaniyang mga kamay na kala mo sumusuko sa isang labanan saka marahang umatras.

Nang maiayos ko na lahat ng aking gamit ay tinignan ko ang aking weirdo na kasama sa loob ng elevator. Naka indian sit ito at nilalaro ang maliit niyang teddy bear, iminu-muestra niya ito na parang naglalakad at di lang yun, andyan yung itataas niya ang kamay at igagalaw ang mga paa nito.

“Weird.” sabi ko na lang ulit sa sarili ko.

0000oooo0000

Nagsisimula na akong magpanic magtretrenta minutos na kami sa loob ng elevator na yun, wala namang baterya yung cellphone ko kaya di ako makatawag ng tulong. Tinignan ko ang aking boss at nakaupo lang to sa isang tabi at unti unti ng hinuhubad ang kaniyang makapal na suot.

“Wag kang magalala, tumawag na ako sa office at inutusan na ang assistant ko na ipatawag ang maintenance ng elevator dito sa building, intay lang daw tayo ng isang oras.” sabi nito ng mahalatang nakatitig ako sa kaniya.

“Ah eh ganun po ba?” sabi ko na lang sa kawalan ng maisagot. Tumango lang ito bilang sagot.

Ang totoo niyan kaya wala akong maisagot ay dahil busy din ako sa pagtingin sa katawan ng aking boss, inalis narin kasi nito ang long sleeves na suot suot niya at tanging slacks at medyas na lang ang suot nito. Gusto ko pa sanang makipagusap para naman magkaroon ako ng excuse na tignan ang katawan nito.

Aktong tatanungin ko ito nang sa aking pagharap ay nakita ko itong mahimbing ng natutulog.

“Maka masa din pala ang isang to.” sabi ko sa sarili ko.

Naghanap na lang ako ng ibang pagkakaabalahan ng madako ang tingin ko sa nakasuksok na airplane ticket sa bulsa ng aking maleta. Napabuntong hininga ako, unti unti nanamang tumulo ang aking mga luha.

“Kailangan ko ng itama ang lahat sa pagitan namin ni Jake or else baka tuluyan na iyong magsawa at iwan na ako.” sabi ko sa sarili ko.

Bahagyang gumalaw ang dati kong boss mula sa kinauupuan nito, nagsisimula ng magbutilbutil ang pawis nito sa noo at sa buong katawan, di ko mapigilang titigan ito lalo na ang kaniyang magandang biceps, pecs at abs, nakapagpadagdag pa sa init ng aking nakikita ang pulang ilaw mula sa emergency lights. Sinimulan ko ng i-stretch ang aking kamay para abutin ang maganda nitong katawan.

Malapit ko ng mahawakan ang magaganda nitong biceps ng bigla itong dumilat. Sa sobrang taranta at inabot ko na lang ang teddybear na nakapatong sa tiyan nito, pero umilag si loko ng makitang may inaabot ako at ang resulta ay pareho naming pinagsisihan.

“May balak ka pang reypin ako.” basag niya sa pareho naming gulat at tulalang kundisyon, habang nakahawak parin ako sa kaselanan niya.

“Ah eh na-cutan kasi ako sa teddybear mo! Malay ko bang iilag ka at si junior mo tuloy ang nahawakan ko.” sabi ko habang binawi ko ang pagkakahawak dito.

“Si Marti? Kaya pala nakakagat labi ka pa nung mahuli kita.” blangko paring sabi nito.

“Oy hindi ah!” sabi ko dito, tinapunan lang ako nito ng mapangakit na tingin.

“Di kita pinagnanasaan!” sigaw ko dito nang makitang di ito naniniwala.

Nasa mainit kaming pagtitinginan ng biglang umalog na ang elevator na ikinatumba ko ulit, umilaw ulit ang mga ilaw sa loob nito at kasabay nito ang pagbukas ng pinto nito.

“TING!”

At nagulat ang mga taong nabungaran namin ng makita kaming magkapatong sa loob ng elevator ang isa samin ay half naked pa.

Itutuoy...

[03]

Biglaan ang pagkalas namin sa pagkakapatong sa isa't isa. Ang mga maintenance na siyang unang una sa pila ng tao na nakakita samin ay may mga mapanuksong ngiti at ang mga tao namang usisero na nasa likod ng mga ito ay nagbulongbulungan. Tinignan sila ni Sir Edison ng masama atsaka naglakad palayo, isinuot na nito ang kaniyang puting long sleeves at nagsimula ng maglakad palayo, pinulot ko naman ang aking maleta.

“Sir Edison saglit lang.” tawag ko dito pero mabilis na itong nakalabas ng building.

“Hala, nakalimutan na niya si Marti.” sabi ko sa sarili ko habang nakatingin sa isang maliit na teddybear sa tabi ng aking maleta.

0000oooo0000

Masaya akong nagiinatay sa loob ng eroplano, napagpasyahan ko kasing sundan si Jake at supresahin ito sa Boracay. Isinuksok ko ang earphones ng aking iPod at nagsoundtrip nalang. Napatingin ako sa katabi kong upuan, bakante parin ito.

“Baka hindi na dadating.” sabi ko sa sarili ko at lihim na napangiti.

Ikinakampay ko na ang aking ulo kasabay ng tugtog sa aking iPod. Medyo nanuyo ang aking labi at dahil tinitipid ko ang aking tubig para sa kabuuan ng biyahe ay napagpasyahan kong magcandy na lang, dumukot ako sa aking bulsa ng isang candy pero kasabay ng paghila ko sa aking kamay ay sumabit ang teddy bear dito at nahulog sa sahig, pansamantala kong inalis ang aking earphones at yumuko para kuwanin ang maliit na teddy bear.

“Bakit kasi dinala ko pa ito.” sabi ko sa sarili ko.

May tumigil na isang pares ng mapuputing binti na may sapat na balahibo, sa paa naman ay may malinis na kulay asul na Toms. Unti unti kong iniangat ang aking tingin at napatayong bigla na siya namang ikinauntog ko sa sisidlan ng gamit sa ibabaw ng mga upuan.

“Ok ka lang?” tanong sakin ni Edison.

“Bakit ba sa tuwing nakikita ko ang mokong na ito ay may masamang nangyayari sakin?” tanong ko sa sarili ko.

“Musta?” tanong nito sakin at idinako ang mata sa teddybear na hawakhawak ko.

“Asayo pala si Marti ah.” sabi nito at magiliw na ngumiti habang turo turo ang teddybear na hawak ko.

Ngayon ko lang nakita ang kumag na itong ngumiti. Bagay naman pala sa kaniya, mapuputi at pantay pantay na ngipin at bahagyang nawawala ang mga mata nito.

“May dugong Koreano ka ba?” wala sa isip kong tanong dito. Napatawa ito at isiniksik ang sarili papunta sa bakanteng upuan sa aking tabi.

“Buti na lang sa may bintana ako, gustong gusto ko kasing makita yung clouds eh.” parang batang sabi nito sabay turo sa labas ng bintana. Nagtaka naman ako sa malaking pinagbago sa pagasta nito.

“Nasan si Sir Edison at anong ginawa mo sa kaniya?” tanong ko dito, nanlaki naman ang mata nito saka tumawa ng malakas.

Bata pa nga siguro ito, ngayong naka plain white t-shirt lang ito at shorts ay nagmukha talaga itong bata kesa sa madalas niyang isinusuot na amerikana sa opisina. Napatagal ata ang pagtitig ko sa kaniya, natigil na lang ito ng hilahin niya ang manggas ko na parang batang nanghihingi ng limos.

“Bakit nga pala kayo andito, Sir?” tanong ko dito.

“Punta akong Boracay.” sabi nito, naningkit tuloy ang aking mga mata.

“Ano nanaman yang iniisip mo? Matagal na akong nagpabook.” sabi nito.

“Ok.” sabi ko na lang at inabot sa kaniya ang teddybear.

“Marti!” parang batang sigaw nito, lumingon naman ang asa kabilang upuan.

“Shhh. Wag kang maingay! Para kang nakawala sa kural eh!” saway ko dito.

“Parang ganun na nga.” malungkot na sabi nito, nagets ko naman agad.

Mahina na ang tatay ni Edison na si Don Emilio, pero siya parin ang namamahala sa kumpaniya nila kahit asa bahay lang ito madalas, kaya ang siste si Edison na siyang kanang kamay ay siya namang bahala sa iba pang bagay na hindi na kaya ng ama niya na tugunan. Gusto ko sanang magsorry sa sinabi ko, pero parang tinahi ang aking bibig, sa halip ay inabot ko na sa kaniya ang maliit na teddybear.

“Sayo na yan.” magiliw na ngiti nito.

“Ha? Eh pano ikaw?” sabi ko habang pilit na itinutulak pabalik sa kaniya ang maliit na teddybear.

“Dyaraaannn!” sabi nito at inilabas ang isa pang teddy bear na kapareho lang ng nasa akin.

“Ah eh sigurado ka bang ok lang sayo na sakin nalang to?” tanong ko ulit dito.

“Oo naman, madami ako niyan sa bahay eh.” ngiti nito.

“Anak ng tupa.” bulong ko sa sarili ko at wala ng nagawa pa kungdi ang itago ang maliit na teddy bear sa aking bulsa.

Walang tigil sa pagsasalita si mokong, parang first time nga in a long time nitong hindi nakawala sa kural, malamang kailangan niya yung strict attitude para i-respeto siya ng tao, kaya naman di ko mapigilang maawa.

“Bata pa talaga siya, pero dahil sa tarbaho niya, pinipilit niyang maging stiff, para i-respeto siya.” bulong ko sa sarili ko.

“HUY! Nakikinig ka ba? Parang hindi naman eh.” sabi nito saka kala mo batang nagmamaktol.

“Ah eh ano nga ulit yun?” pero pinagsisihan ko kung bakit tinanong ko pa iyon, dahil ngayon wala na ito ulit tigil sa pagsasalita.

Ilang minuto pa ng magsawa ito sa kakasalita ay para itong bata na nakadungaw sa bintana at tinitignan ang bawat nadadaanang ulap. Mayamaya pa ay inilapat nito ang hintuturo nito sa salamin ng bintana at nagtre-trace ng mga hugis ng ulap.

“Weird.” sabi ko ulit sa sarili ko, kinuwa ko ang magazine na aking dala at sinalpak ulit ang earphones sa tenga ko.

Mayamaya pa naramdaman kong may mabigat na bagay sa aking kaliwang balikat. Nakatulog na pala si mokong at nakanganga pa.

“Masandal tulog.” sabi ko, pero di ko inalis ang pagkakasandal niyang iyon sakin.

Idinilat ko ang aking mata nang mapansin kong parang lumilindol, nang luminaw ang aking paningin ay nakita ko ang stewardess na ginigising ako at may sinasabi.

“Sir, yung belt niyo po. We're going to land in a few minutes.” sabi nito sakin sabay ngiti.

“Thank you.” sabi ko dito sabay ngiti din.

“Sir, paki gising at pakisabihan narin po yung boyfriend niyo.” sabi ulit ng stewardess sabay turo kay Edison na nakasandal parin sakin at panay panay na ang tulo ng laway sa damit ko.

“Ah eh miss di ko siya...” pagdedeny ko sana pero nakalayo na pala yung F.A.

“Haist! Sir... Sir!” gising ko dito, pero tulog mantika si kumag, kaya naman iniayos ko siya ng upo at inabot na ang belt niya at nagpasya na ako na ang magsusuot nito sa kaniya, nasa ganon akong tagpo ng dumaan ulit ang stewardess at humagikgik ng makita ang ginagawa ko.

“Kinilig pa nga ang pota.” sabi ko sa sarili ko, habang inaayos padin ang belt ni kumag. Maya maya pa ay naramdaman kong humahagikgik si mokong, iniangat ko ang tingin ko sa kaniya.

“Crush mo ba ako?” mahanging sabi nito sabay ngiti na kala mo nakascore sa basketball ang kumag.

“Ahhh, o di sige pababayaan ko na lang na hindi ka nakabelt para pagland nito ay tumilapon ka na nang mabura yang putang kayabang mong ngiti sa mukha.” naiirita kong sabi dito sabay bitiw sa belt.

“Eto naman, joke lang.” sabi nito at inabot niya ang aking kamay na ikinataka ko naman.

“Ayan na oh, i-tuloy mo na.” sabi nito at inuutusan pa ako na magbelt sa kaniya.

“Ay! Baldado ka na?!” sarkastiko kong tanong dito. Tumawa lang ito at binitwan na ang aking kamay at siya na mismo ang nagtuloy sa pagsusuot ng belt.

Iritable parin ako sa pinakitang kagaguhan sakin kanina ni Edison. Nakasibanghot akong lumabas sa airport at naghanap ng masasakyan, pero bago iyon ay parang maynagsabi sakin na lumingon ako at ng ginawa ko ito ay nakita ko si Edison na parang batang nawawala na pa-ikotikot sa kaniyang kinatatayuan, alam kong di rin ito sanay na magtanong sa mga tao para magpaturo ng direksyon.

“Sus. Araw araw ka ba namang nakakotse.” sabi ko sa sarili ko.

Nang magtama ang aming tingin ay parang bata itong nagmamakaawa ng tulungan ko siya. Di ko naman natiis ito at nilapitan ko na.

0000oooo0000

“Salamat ah.” sabi nito sakin habang nakasakay kami sa isang bangka.

“Ok lang.” sabi ko dito, pero bago pa ito makasagot at dagsain nanaman ako ng kadaldalan ay isinalpak ko na agad ang aking earphones, para wala na siyang magawa kundi ang tumahimik.

Nagtaka naman ako at halos lahat ng nasa bangka ay tumitingin sa aming direksyon, tinpunan ko ng tingin si kumag at nakita ko itong nagsusuka.

“Huy ano ka ba!” sabi ko dito, humarap naman ito sakin.

“Anong magagawa ko kung nasusuka ako eh.” sabi nito sakin. Inabutan ko na lang ito ng plastic para imbes na sa dagat ito daretso sumuka at madiri lahat ng tao sa bangka ay dun na lang siya sa plastic sumuka.

“Dyahe naman oh.” sabi ko habang hinahagod ang likod ni mokong.

0000ooo0000

“Ahhhhh.” sabi ko habang sinasamyo ang hangin ng Boracay.

“Do you have a place to stay?” tanong ni Sir Edison sakin habang namumutla pa.

“Yup.” sabi ko dito saka nginitian. Inilabas ko ang aking cellphone at sinubukang tawagan si Pat nang walang sumagot ay ibinalik ko na lang ang tingin sa kumag na kasama ko.

“Di ka ba pupunta sa cottage mo o sa hotel mo kung san man yun?” tanong ko kay Sir Edison.

“Haven't got one yet.” sabi nito sakin na ikinagulat ko naman.

Isa lang ang ibig sabihin nito, hindi talaga planado ang pagpunta dito ni kumag, kung planado ito ay malamang nakapagbook na din siya ng isang kwarto sa mga hotel dito sa Boracay o kaya ay may susundo na sa kaniya pagbaba palang ng ferry. Binigyan ko ito ng isang naniningkit na tingin at nginitian lang ako nito at biglang hinatak ang aking kanang kamay.

“Halika, samahan mo akong maghanap!” sigaw nito habang kinakaladkad ako papunta sa hilera ng mga hotel malapit sa dalampasigan ng Bora.

“Teka!” sigaw ko dito.

“Para magpapasama lang eh! Kung matipuhan ako dito at dalin sa kung saan, makakaya ba ng konsensya mo iyon?!” sabi nito sakin na ikinatahimik ko naman.

“Sabi ko na eh, di mo maaatim yun.” sabi nito sabay hila sakin.

“Pero kailangan ko kasing hanapin sila Pat.” sabi ko dito.

“Sila? Akala ko boyfriend mo lang ang kasama mo dito?” takang tanong nito sakin habang hinihila ako papunta sa mga tiyangge.

“Kasama namin ang bestfriend niya saka ang boyfriend nung bestfriend niya.” sabi ko dito habang sinusubukan paring makawala sa mahigpit na hawak niya sa aking braso.

“Ahhhh.” sabi nito habang namimili ng mga t-shirt na may tatak na Boracay na nagbigay sakin ng ideya, na hindi naman talaga siya interesado na malaman ito.

0000ooo0000

“Ayan na ah, nakapag check in ka na! Siguro naman safe ka na niyan?!” sarkastiko kong sabi dito, di naman siya sumagot at humagikgik na lang ito na kala mo nakakaloko.

“Sige na! Bayieee!” sabi ko dito habang binibigay ng asa reception area ng hotel ang susi ng kwarto nito.

Inilabas ko ulit ang aking telepono at sinubukang tawagan si Pat, pero di parin ito nasagot, sunod kong tinawgan si Eric, pero wala paring sumasagot. Napagpasyahan kong pumunta na sa bahay na tutuluyan namin, pero bago pa man ako mkalapit dito ay sinubukan ko ulit tawagan sila Pat, pero wala parin. Malapit na ako sa bahay na nirentahan namin ng maisipan kong ang boyfriend naman ni Eric ang tawagan.

“Hello Tim? Asan ba kayo? Kanina pa ako tawag ng tawag kila Pat at Eric ah.” tanong ko dito pagkasagot na pagkasagot niya ng telepono niya.

“Di ba sinabi sayo ni Pat? Di ako nakasama kasi masama pakiramdam ko. Akala ko kasama ka? Hello, Jake?... Jake?” sabi nito sa kabilang linya, pero di na ako nakasagot pa. Nabitawan ko na ang telepono at isang matinding pagkabog sa dibdib ang gumapang sakin.

Itutuloy... 

[04]

Kinakabahan akong lumapit sa tapat ng pinto ng kwarto, dahan dahan kong inikot ang doorknob nito at banayad na tinulak ang pinto, tumambad sakin ang hubad na katawan ng boyfriend kong si Pat at ng bestfriend niyang si Eric. Halo halo ang emosyon na naramdaman ko pagkakitang pagkakita ko sa kanilang dalawa andyan ang awa sa sarili, andyan ang pagkamanhid ng buong katawan ko, andyan ang luha na patuloy na namumuo sa aking mga mata sabay ang kawalan ng lakas na pigilan ito at ang namumutawi sa lahat ay ang galit at ang pakiramdam ng trinaydor.

Imbis na sumigaw, imbis na magwala at imbis na sugurin at pagsusuntukin si Eric ay parang nawalan ng lakas ang bawat kalamnan sa aking katawan. Napaupo ako at di ko na napigilang humikbi.

Biglang bumalikwas si Eric sa kaniyang pagkakahiga at pagkakayakap kay Jake na siya namang gumising din kay Pat. Napaupo ito at gulat na gulat sa aking presensya. Tinignan ko lang ito at dahil wala na akong lakas na pahiran pa ang mga luha sa aking mga mata ay pinabayaan ko na lang na makita niya ang aking paghihinagpis.

Agad na nilikom ni Eric ang kaniyang mga damit at agad agad na lumbas ng pinto. Lumapit naman sakin si Pat, lumuhod sa aking harapan at niyakap ako ng mahigpit. Tuloy tuloy lang ang paghikbi ko.

“Sorry, napainom kasi kami kagabi.” sabi nito sakin.

“Kaya nag sex kayo? Ano ba ang kantutan sainyo? Chaser?!” sigaw ko dito.

“Sorry.” pabulong na sabi nito sakin.

Mabagal akong naglakad papunta sa inupahan naming bahay, dumadagundong ang dibdib ko, nagsisimula ng mangilid ang aking mga luha, nanginginig na ang kamay ko at pagod na din ito sa pagbuhat sa aking maleta. Matagal kong tinitigan ang pinto ng bahay na iyon.

“So ngayon kasalanan ko pa?” sigaw ko kay Pat.

“Oo! Remember the time I slept with Eric? Di naman mangyayari yun kung di ako masyadong nalungkot dahil imbis na ikaw ang kasama ko sa birthday ko ay ang bestfriend ko ang andito at ikaw, andun ka sa opisina, nag o-overtime! Bakit di mo na lang kasi sabihin na mas importante ang mga lintik na illustration board na yan kesa sakin?!” sigaw nitong balik sakin saka tuloy tuloy na lumabas.

Dahan dahan akong kumatok sa pinto. Pagbukas nito ay bumungad sakin ang nakatapis na si Pat at nakita kong nakahubad na nagyoyosi si Eric sa kama, ibinalik ko ang aking tingin kay Pat at yumuko lang ito. Nagsimula ng tumulo ang mga luha ko.

“Sino yan Pat?” tanong ni Eric at ng tumingin ito sa pinto ay di mo maikakaila ang gulat sa mukha nito.

Di ko na sila hinayaan pang magpaliwanag, wala nang kailangang ipaliwanag, tumalikod na ako at nagsimulang maglakad palayo sa bahay na iyon.

“This is Eric, Bestfriend ko since college. Eric this is Jake, my boyfriend.” pakilala samin ni Pat, halata ang gulat sa mukha nito at hindi rin maipagkakaila ang lungkot sa mga mata ni Eric, agad niya rin itong binawi at ngumiti.

“Nice to meet you, Jake.” sabi ni Eric sakin sabay lahad ng palad para makipag shake hands. Agad din itong nag-excuse at pupunta daw siyang CR, agad itong sinundan ni Pat, nung una di ko pa alam kung bakit.

0000ooo0000

“So, Eric huh?” sabi ko kay Pat habang nagmamaneho ito pabalik sa pad namin.

“Oh, don't give me that look.” nangingiting sabi nito sakin.

“Gusto ko lang malaman, Pat. Iba kasi yung reaksyon niya nung ipakilala mo ako sa kaniya as your boyfriend.” sabi ko dito.

“Fine. Nagdate kami before, but bestfriends nalang kami ngayon at di na hihigit yun dun.” sabi nito sakin saka itinabi ang kotse at niyakap ako at marahang hinalikan.

“Bullshit!” sabi ko sa sarili ko nang maalala ang sinabi ni Pat na yun.

Naisipan kong umuwi na lang pero nagiinaty parin ako ng ferry, kaaalis lang kasi nung isa kaya naman imbis na magbilad ako sa beach kakaintay sa ferry naisipan kong kumain muna, habang abala ako sa pagsinnga at pagpunas sa mga luha ko nakaramdam ako ng isang madiin na kalabit sa aking leeg. Asa likod ko ngayon ang kumag na kanina lang ay nagsusuka sa ferry papunta dito sa Boracay, ang dati kong boss, mula sa dati kong pinagtatarbahuhan na siyang sumira ng buhay ko. Tumayo ako at sinimulang suntok suntukin ang dibdib nito at nagsimula na ulit bumagsak ang aking mga luha.

“Whoah! Easy.” sabi nito at niykap ako.

“Ano bang nangyari?” sabi nito sakin at bahagya ako nitong inilayo sa kaniya, sapat lang para makita nito ang aking mukha. Nagtitigan kami. Noon ko lang napansin na mas matangkad pala ito sakin at ngayon ay literal na nakatingala ako sa kaniya.

0000ooo0000

Nakaupo kami sa ilang mga putting upuan sa ilalim ng mga puno ng niyog sa kahabaan ng dalampasigan, di ko parin mapigil ang sarili ko sa pagiyak at inilalabas ko narin ang aking sama ng loob kay Edison na sayang saya naman sa kaniyang kinakain na sundae. Tumatango ito sa bawat kailangan ng sagot sa aking kwento, pero alam kong di ito nakikinig. Inagaw ko ang sundae sa kamay niya at sinimulan ng kainin ito.

“You must be really depressed huh?” sarkastikong tanong nito sakin habang masama ang tingin sa akin na ngayong kinakaing sundae.

“He's an unfaithful bastard. So what?” sabi ulit nito sabay inagaw ulit ang sundae mula sa aking mga kamay.

“Di naman ibig sabihin nun end of the word na.” pahabol pa nito, napatango na lang ako. May punto siya.

“So may tutuluyan ka na ba ngayon?” tanong nito sakin.

“Actually, I'm just waiting for the ferry pabalik sa Catic...”

“You mean that ferry?” turo nito sa kaaalis lang ulit na Ferry.

“Shit!” sigaw ko na lang ng makitang nakaalis na ang ferry na iniintay ko kanina pa.

0000ooo0000

Nakangiting aso parin si kumag habang iiling iling sa nangyaring pagiwan sakin ng ferry, binuksan nito ang pinto ng hotel room niya at inihagis ang sarili sa kama, binuksan ang TV at inilipat lipat ang channel nito.

i love you

you love me

were a happy family

with a great big hug

and a kiss from me 2 you

wont you say you love me 2

i love you

you love me

we are friends like friends should be with a great big hug and

a kiss from me 2 you

wont you say you love me 2

Narinig kong tugtog sa TV habang inaayos ko ang mga gamit ko, napailing na lang ako ng makita si mokong na parang batang naka indian sit sa may kama at nakangiting loko nanaman habang pinapanood si Barney.

“Weird.” sabi ko sa sarili ko.

“Isa lang ang kama?” tanong ko dito.

“I can share.” sabi nito sabay tapik sa bakanteng parte ng kamang inuupuan niya, napamaang ako sa kilos nito.

“I don't bite.” sabi nito sabay umiling at bahagyang ngumiti.

Agad kong kinuwa ang aking libro at humiga sa kama, habang si mokong naman ay tutok na tutok parin sa TV. Di ko na namalayan na nakatulog na ako.

0000ooo0000

Nagising ako ng maramdaman kong may dumadaloy na luha sa aking pisngi, unti unti kong binuka ang aking mga mata, nagulat na lang ako ng makita ko na nakasiksik ako sa tagiliran ni Edison, bahagya kong tinignan ang mukha nito at nakita kong natutulog din ito isiniksik ko pa lalo ang sarili ko dito dahil inaamin kong parang nasasarapan akong nakasiksik doon, iniakbay niya ang kamay niya sa akin at hinayaan lang akong sumiksik pa lalo sa kaniya.

0000ooo0000

Nang iminulat ko ulit ang aking mga mata ay madilim na sa labas ng bintana, nakasiksik parin ako sa tagiliran ni Edison, nakaakbay parin siya sakin di ko napigilan ang sarili ko na isiksik pa ang sarili sa kaniya.

“No spongebob.” biglang sabi nito sabay hagikgik, iniangat ko naman ng konti ang aking tingin, nanonood pala ito ng Spongebob square pants at saulo niya ang mga linya dito pati ang boses ni Patrick star at spongebob gaya din.

“Ah eh sorry nagising ka ba? Masyado bang malakas?” tanong nito sakin, umayos naman ako ng upo at kunwariy nahiya sa pwesto ko kanina.

“Sensya na, nakatulog ako.” sabi ko na lang.

“Gutom ka na ba?” tanong nito sakin, sabay turo ng pagkain na galing sa room service.

“Yung totoo? Room service? Di ka ba lalabas? We're in Boracay for heaven sake.” sabi ko dito at tumayo na para maghilamos.

“Anong gagawin mo?” tanong nito.

“Gagawin NATEN? Lalabas tayo at dun tayo kakain.” sabi ko dito sabay hila sa kaniya palabas ng kuwarto.

0000ooo0000

“Wow, sarap pala dito.” sabi niya habang nilalantakan na ang pangsampung stick na ata ng barbeque.

“Ikaw lang naman ang tanging tao dito sa Bora na mas gustong magkulong sa hotel room tas manood ng barney at spongebob eh.” pangaalaska ko dito.

“Di lang kaya yun basta spongebob, yung ang favorite kong episode ng spongebob squarepants!” sabi nito habang ngiinunguya ang barbeque.

“Weird.” sabi ko na lang.

0000ooo0000

Nakita ko na lang ang sarili ko na nainom ng isang bote ng beer kasama si Edison na masayang nanonood sa mga palaro sa stage, nakakatuwang panoorin si mokong, parang walang problema sa buhay, laging may nakaplaster na ngiti sa mukha.

“Sana katulad mo na lang ako.” sabi ko sa kaniya.

“Ha?” tanong nito sakin sabay turo sa malapit na speaker, nasenyas na hindi niya ako marinig.

“Sabi ko sana katulad mo na lang ako, parang walang problema sa buhay.” sabi ko dito, nagulat na lang ako ng bigla nitong nilapit ang bibig niya sa aking tenga.

“Naniniwala kasi ako na hindi lahat ng bagay dapat problemahin.” sabi nito sakin, iniharap ko ang mukha ko sa kaniya at muntik ng maglapat ang aming mga labi.

“Sorry.” sabi ko dito pero ngumiti lang ito.

“Sana kasi di na lang ako sumunod dito, ngayon, wala na nga akong trabaho, wala pa akong boyfriend.” sabi ko pero ng tapunan ko ng tingin si mokong ay inilalabas na nito ang kaniyang teddy bear at isinasayaw ito sa lamesa kasabay ng malaks na tugtog.

“Sana, ikaw na lang ang naging boyfriend ko.” sabi ko dito, pero mahina lang sapat lang para hindi niya marinig, mukhang wala naman talaga itong narinig dahil patuloy parin siya sa paglalaro sa maliit niyang teddy bear.

Iginawi ko ang tingin ko sa may bar at nakita doon sila Pat at Eric na tulad ko ay mukhang nagiinom din, di ko alam pero parang malungkot ang mukha ni Pat samantalang si Eric naman ay hinahagod ang likod nito.

“Huy! Sino bang tinitignan mo?” tanong ni Edison sakin.

“Si Pat, boyfriend ko. ex-boyfriend ko.” tinignan ito ni Edison saka panandaliang kumunot ang noo nagulat ako ng bigla nitong hatakin ang kamay ko papuntang entablado.

Nang makarating kami doon ay nakatingin lang saming dalawa ang emcee at facilitator ng mga palaro.

Itutuloy...

[05]

Kunot noo kaming tinitignan ng dalawang emcee, di ko parin maintindihan kung ano ang ginagawa naming dalawa ni Edison sa taas ng stage, may mga ilang pares narin ng lalaki at babae sa entablado at may dalawang pares na parehong babae.

“Yes mga kuya ano po yon?” sarkastikong sabi ng baklang emcee.

“Sasali kami.” sabi ni Edison at naghiyawan ang mga tao sa paligid kasama na ang mga magkakapares na nasa entablado.

Nagkatinginan ang dalawang emcee.

“What? 2 guys can't do it and two girls can?” tanong ni Edison sabay turo sa dalawang pares ng mga babae sa may bandang dulo ng stage.

“Oo nga naman.” sabi nung isang emcee.

“Actually.” sang ayon nung isa.

“Halika na.” sabi sakin ni Edison at hinila ako papuntang dulo ng entablado.

“Uulitin lang namin ang mechanics ng game ha? Ang gagawin po natin ay body shots, mas daring mas maganda, isa sainyo ang maglalagay ng icing sa sariling katawan habang didilaan naman ito ng isa, pagkatapos dilaan ay iinom ng vodka ang kalahok na siya ring dumila ng icing. Ngayon ito ang twist, ang madlang pipol ang maghuhusga kung sino ang mananalo by means of pinakamalakas na palakpak at hiyawan. Oh ready na ba kayo? Sila ate at kuya muna na siyang pinakamalapit samin ang mauuna.”

Kinakabahan kong tinignan si Edison na binigyan lang ako ng isang thumbs up. Inirapan ko ito at humagikgik lang ito.

Malakas ang hiyawan sa mga naunang kalahok pero mas lumakas ito ng magsimula na ang unang pares ng parehong babae na ang nakasalang, karamihan sa mga humiyaw ay mga lalaki, halos mabulabog na ang buong Boracay ng matapos ito.

“Ok, tapos na ang ating G to G, lets now go to our M to M.” nangaalaskang sabi ng emcee, dito pa lang ay naghiyawan na ang mga tao, mas malakas pa kesa sa dalawang naunang pares ng babae.

“Oh, take off both your shirts naman, madudumihan lang yan ng icing.” sabi nung isa, walang keme kemeng hinubad ni Edison ang t-shirt niya, pinagtripan pa nga siya ng DJ ng patugtugan ito ng isang kanta na kala mo pang romansa, game naman na gumiling si kumag. Lalong naghiyawan ang mga tao lalo na ang mga babae na nakita ang pamatay na abs ni Edison.

“Oh, kuya ikaw din.” sabi sakin nung isang emcee, umiling lang ako.

“Ayyy! Shy type.” sabi naman nung isa.

“Take it off, take it off, take it off.” sabi ng mga tao sa paligid, pero umiling lang ako, maya maya pa ay itinayo na ako ni Edison, nagpatugtog ulit ang DJ this time, Careless whisper na ang isinalang nito at unti unti akong hinubaran ni Edison, mas lalong naghiyawan ang mga tao.

“Di rin naman pala masama ang katawan ni kuya, pa-shy shy pa.” sabi ng isang emcee.

“Who's going to be the licker?” tanong nung isang emcee.

“He is.” turo sakin ni Edison, wala na akong nagawa, inabot na kay Edison ang bote ng icing spray, walang tigil ang hiyawan.

Napanganga na lang ako sa naisip na ito ni kumag, napailing pero di ako nagpatalo dito.

“Ito pala ang gusto mo ha.” sabi ko sa sarili ko. Parang nangiinis ang tugtog na isinalang ng DJ, Body shots ni Kaci Bataglia at ludacris, unang nilagyan ni mokong ng icing ang kaniyang kaliwang tenga, dinilaan ko ito atsaka tumungga ng isang baso ng vodka, ang sunod naman nitong nilagyan ay ang kaniyang leeg at nagsimula narin itong gumiling at inikot ako patalikod, patalikod kong sinaid ang icing sa kaniyang leeg sunod ay sa kaniyang dibdib, walang tigil ang hiyawan ng mga nasa bar na iyon. Maya maya pa ay iniharap ulit ako nito saglit na nagtitigan at binigyan ako nito ng nakakalokong ngiti.

“Kaloka! May pangiti ngiti at titigan pang nalalaman sila kuya!” comment ng isang Emcee habang umabot na sa nakakabinging lebel ang hiyawan.

Sunod na nilagyan nito ay ang kaniyang pusod, parang wala sa sarili ko itong dinilaan lalong naghiyawan ang mga tao ng pababa ko itong dinilaan. Naglagay naman ng icing ulit si kumag sa kaniyang dibdib, pero di ko muna ininom ang vodka dahil itinuloy ko ang pagdila mula sa kaniyang pusod paakyat naman sa kaniyang dibdib, habang hindi inaalis ang aking dila sa pagkakasayad sa kaniyang balat.

Dumadagundong na ang buong station 2 ng Boracay, nagsisimula ng dumami ang mga guest ng bar na iyon, kahit walang maupuan ay ayos lang mapanood lang nila ang ikinababaliw ng lahat ng taong nandon.

Sunod na nilagyan ni Edison ay ang kaniyang kaliwang tenga pero tulad kanina ay di ko na pinutol ang pagdila mula sa dibdib, kahit wala naman akong dadaanang icing sa kaniyang leeg papuntang kaliwang tenga niya ay tinuloy ko parin ito, hindi ko parin inlais ang pagkakasayad ng aking dila sa kaniyang balat. Nagwawala na ang mga tao sa loob ng bar.

“Okay, tapos na po...” simula ng emcee pero di nagpatinag si Edison dahil naglagay pa siya ng icing sa kaniyang mga labi.

“Actually, hindi pa tapos eh sige last one!” sigaw ulit ng emcee.

Umayos na ako ng pagkakatayo at tumingala na kay Edison, malugod naman itong yumuko at inilapit ang kaniyang mga labi na puno ng icing sa aking mga labi. Lalong dumagundong ang buong station 2.

0000ooo0000

“Tarantado ka! Dahil lang pala dito?!” sigaw ko kay Edison habang iwinawagayway sa mukha niya ang isang teddy bear na napalanunan namin sa contest ng body shots kanina.

“Oi! Hindi yan basta teddy bear!” sabi nito sabay hagikgik, inagaw niya ito sakin sabay haplos sa ulo ng teddy bear.

“Weird.” sabi ko na lang, pero di parin maialis sa isipan ko ang halik kanina. Gamit ang hintuturo ay dinutdot ni kumag ang aking noo.

“Bakit ganiyan ang itsura mo? Mukha kang nastroke habang nakikipagsex.” sabi nito sakin sabay hagikgik, di ko naman masabi dito na iniisip ko ang halikan namin kanina at baka mawirduhan ito sakin.

0000ooo0000

Pagpasok namin sa hotel room niya ay para itong bata na nagtatatalon dahil sa napalanunan naming teddy bear, napa iling na lang ako. Nagpunta ako sa may CR para maligo at magtoothbrush at paglabas ko ay naabutan ko itong nanonood ng blues clues.

“Yung totoo? Napagkaitan ba ng kabataan ito nung maliit pa siya?” tanong ko sa sarili ko.

“There! Foot prints I saw it!!” sigaw nito habang nakaturo pa sa TV at tumitingin sakin. Parang batang iniintay ang papuri ng magulang.

“Goodjob anak, now take a bath and rinse all those icing.” sabi ko dito, tinignan ako nito ng masama.

“Are you making fun of me?” tanong nito at naniningkit padin ang mga mata.

“No.” sabi ko dito habang pinipigilan ang sarili na mapatawa, tumayo na ito saka nagpunta sa banyo. Lumabas ako sa may verranda at pilit na sinasaulo ng magandang tanawin, umupo ako sa isang bangko na nakalaan doon at tumingala at pinagmasdan ang mga bituin.

“That's Orion.” sabi sakin ni Pat, habang inaadjust ang kaniyang telescope, di na ako nakipagtalo dito sa halip ay tinignan ko na lang siya.

“You know what? gusto ko bago ako mamatay nakikita ko ang mga stars na iyan, parang nakaka relax kasi.” wala sa isip na sabi nito at humiga na sa banig na nilatag namin inunan nito ang kaniyang dalawang kamay. Inunan ko naman ang kaniyang dibdib.

“Ikaw?” tanong nito sakin, napatahimik ako bigla.

“Gusto ko, bago ako mamatay, ikaw parin ang nasa tabi ko.” sabi ko dito, tumahimik ito at dahan dahang umupo, ngayon ang hita na niya ang ginagawa kong unan. Mayamaya pa ay inilapit na nito sakin ang kaniyang mukha at hinalikan na parang wala ng bukas.

Nagpapahid ako ng luha ng biglang sumulpot sa harapan ko si Edison.

“Geez! May factory ka ba ng luha?” tanong nito sakin pagkatapos ay ngumiting nakakaloko, umupo ito sa katabing silya.

“Ano bang storya niyo niyang kumag na ex mo?” nagulat ako sa tanong niyang yun.

“Nako, di ito interesante para sayo.” sabi ko nalang habang pinapahiran ang huling luha sa aking mga mata.

“Try me, and I'm doing this para kahit papano gumaan yang pakiramdam mo.” sabi nito habang nagbubukas ng isang beer in can.

“Eric is Pats' Bestfriend, noon pa lang nagdududa na ako sa dalawang yun tapos nito lang din ng aminin sakin ni Pat na naging Ex niya si Eric at lalong sumakit yun ng mahuli ko silang nagsesex, bali pangalawang beses na nung nakita ko sila sa cottage nila.” sabi ko dito. Umiling iling naman ito.

“Ikaw, anong kwento mo?” tanong ko dito, di ito nagsalita at tumitig lang sa espasyo sa unahan niya.

“Bakit bigla kang napa bakasyon?” tanong ko dito.

“Well, I need a time off.” matipid na sabi nito.

“Yun lang?” tanong ko ulit.

“I'm also here to fix a broken heart.” mahinang sabi nito sabay tungga. Napatitig naman ako dito, ang kaninang parang bata na kagaslawgaslaw ay seryosong seryoso na ngayon sa harapan ko. napaka unpredictable talaga nito.

“Kasi?” pageengganyo ko dito.

“I've been in love with my bestfriend for the last ten years or so, tapos biglang dumating ang big break niyang maituturing sa kaniyang career, nung hindi pa ito dumadating, sigurado ako na may nararamdaman din ito sakin pero habang ginagawa niya ang project niya with my brother, I grew uncertain of it, kaya naman gumawa ako ng move to win his heart, but I was too late, masyado ng nainlove ang bestfriend ko sa kapatid ko.” mahabang sabi niya habang nakatitig parin sa kawalan.

“His heart? HIS?” tanong ko sa sarili ko ng mapagtanto ko ang mumunting detalyeng yun, pero di ko na ito inungkat pa, ramdam kong nasasaktan ito.

“So there, yun ang pansamantala kong gustong takasan.” sabi niya sabay ngiti.

“Pwede pang magtanong ng isa pa?” tanong ko ulit.

“Sa office kasi sobrang stiff mo tapos dito naman kala mo ka nakawala sa kural, bakit ganun ka?” parang bata kong tanong dito.

“18 years old palang ako nung ipasa sakin ni Dad ang responsibilidad sa opisina, I need to be strict so people would respect me, bihira ma-gain ng isang teenager ang respeto ng mga 30+ or something na businessmen, kung di ko gagawin yun, people wouldn't invest in our company, tapos paminsan minsan kapag nakakawala ako sa kural, tulad ngayon, saka ko pinapalabas ang totoong ako, ang pagiging batang isip.” sabi nito sabay ngiti at peace sign. Napangiti nadin ako.

“Bakit mo ako hinalikan kanina?” tanong ko dito.

“Because you're too absorbed with your breakup sa sobrang absorbed nakalimutan mo na na kaya tayo nandito ay para magsaya, kaya inalis ko muna ang isip mo sa lintik mong boyfriend na yan.” sabi nito sabay labas sa kaniyang teddy bear at nilarolaro nanaman ito.

“Pwede isa pang tanong?”

“Andami na niyan ah?” nahagikgik na sabi nito sakin.

“Last na to promise tas matutulog na tayo.”

“Anong kwento nyan?” sabay turo ko sa teddy bear niya.

“Nung bata ako, nakapulot ako ng isang teddy bear sa playground ng school, ibibigay ko sana to sa teacher ko ng makita kong may pinagkakaisahan ang mga bully samin, sinubukan ko itong tulungan, pero dahil payatot din ako ay pareho lang kaming nabugbog. Nasa clinic na kami pareho at naglalapatan ng dinurog na yelo sa mukha para sa mga pasa namin, masyado siyang naapektuhan sa pambubully sa kaniya at kwento siya ng kwento na sana di ko na siya tinulungan dahil ayon sa kaniya simula noong ipinagtanggol ko siya pareho na kami nitong pagiinitan, nawala lang lahat ng pagaalalang iyon ng makita niya ang teddy bear na hawak ko, di ko alam pero parang nawala sa isip niya ang pagaalala nang sinimulan niya akong tanungin tungkol dito, kaya simula noon di ko na inalis ang teddy bear sa tabi ko, dahil pakiramdam ko di na siya nagaalala pag nakikita niyang nilalaro ko ito.” mahabang salaysay nito habang nilalaro ang kaniyang teddy bear.

Dun ko lang din na-realize na tama siya, tuwing nakikita ko na nilalaro niya ang stuffed toy na iyon ay parang nawawala ang pagaalala ko, panandalian, Oo, pero nawawala ito, parang bata na ahinan mo ng laruan ay siguradong titigil na ito sa kakangawa, napatitig na lang ako sa kaniya.

“Tara tulog na tayo.” aya nito sakin.

Itutuloy...