Flickering Light (01-05)

By: (ash) erwanreid

Source: bgoldtm.blogspot.com

[01]

Isa ako sa mga kabataang ang araw ng Linggo ay para lang sa Diyos. Sa makatuwid, regular akong pumupunta sa simbahan, pag-araw ng Linggo at kung kailan may gawain. Kilala ako doon bilang isang taong malambot ang puso pagkinatok ng gawain para sa Panginoon. Marami ang natutuwa sa akin dahil sa pagiging masunurin ko (nasisiguro ko).

Kilala rin akong siryosong tao. Hindi pala-imik, lalo na sa karamihan. Wala lang. Siguro mas gusto kong makinig kaysa magsalita. Kaya siguro maraming kaibigan ang laging nagse-share ng kanilang emosyon. Pero, madalas pag may ginagawa ako halos walang umiistorbo sa akin. Kasi, sa kilay kong laging salubong (pag may ginagawa o pag seroius mode lang). Lagi nila akong napagkakamalang galit, masama makatingin at snob. Ang totoo, hindi. Hindi talaga iyon ang intensyon ko. (mabait kaya ako. uulitin ko siryoso lang talaga)

Noon, ang buhay ko ay palaging paaralan, bahay, simbahan at minsan gala. Naiipakita ko ang pagiging masayahin ko sa mga tunay kong kaibigan (bestfreinds o BFF). Kaunti lang ang self-esteem ko sa sarili, siguro noon, oo. Mga bestfriends ko lang ang nakakaintindi sa akin. Sila rin lang may alam kung ano ang mga gusto ko (halimbawa sa pagkain). Madalas hindi na ako tinatanong, understood na lagi sa barkada. (ayoko nga magsalita pa)

Ang simula ng paglalahad na ito ay noong 18 years old palang ako. Kung bibilangin ang taong nagdaan ay parang kaylan lang ngunit kahit kaylan lang ay napakarami ko ng natutunang hindi ko na naman inaasahan. Talagang wala sa hinagap kong matututunan ko pala ang mga napakarmaing bagay na iyon sa buhay ko.

"Kuya Ren, kanina ka pa ba dito", tawag sakin ni Josek, isa sa matalik kong kaibigan, habang nakaupo ako sa gilid ng mahabang bangko sa loob ng simbahan.

"Oo, kanina pa ako dito." sagot ko pagkalingon ko sa kanya.

"Si Arvin, napansin mo na ba?" muli nyang tanong ng makaupo na siya sa aking tabi.

"Hindi pa. Bakit may usapan ba kayo?"

"Oo, susunduin sana namin si Lea." sagot niya sakin. Ang alam ko pinopormahan niya si Lea.

"Magsisimula na ang evening service ah?" paalala ko kay Josek.

Hindi sumagot si Josek. Dumukot siya sa kanyang bulsa at inilabas niya ang kanyang cellphone. Nag-text siya pero hindi ko alam kung sino. Hindi na ako nagtanong pa. Alam ko na kasi ang ugali ni Josek. Pag mayroong pinag-uusapan at tumahimik siya ibig sabihin ayaw na niyang ituloy o wala na balak sumali pa sa usapan. Mas matanda ako kay Josek ng dalawang taon. Sa edad niyang 16 mas matured pa sa akin kung mag-isip. Siguro dahil lang iyon sa hindi ako pala bigay ng ideya sa mga usapin, sa mga plano, sa mga balak naming gawin basta kung ano ang gusto nila go ako.

Congregational singing na ng dumating si Arvin. Tinanguan ako ni Arvin nang mapatigin ako sa kanya. Iyon ang nakagawiang pagbati sa akin ni Arvin pag magkikita kami. Pero si Josek hindi kumibo at nagpatuloy sa pag-awit. Naramdaman ni Arvin ang hindi pagpapansin sa kanya ni Josek kaya sa akin nalang siya tumabi. Ang pwesto namin ay paharap sa pulpito (kung saan naroon ang pastor), katabi na ni Arvin ang pader. Ibig sabihin nasa sulok na bahagi na kami ng simbahan. Ako sa gitna, at si Josek pagkatapos ko. Nakaupo kami sa mahabang bangko na may sandalan at pang-apatang tao lang ang maaraing umupo. Siksikan na kung sisingit pa ang isa.

Mga nakatayo ang lahat habang kumakanta. Uupo lang pagkatapos, para naman sa pakikinig.

Kaya ng makaupo na kami ay saka lang nagsalita si Josek kay Arvin ng mahina ngunit may tono ng pagkadismaya.

"Bakit ngayon ka lang?" tanong ni Josek kay Arvin.

Lumingon si Arvin kay Josek nang nakangisi. Alam niyang may nagawa siyang mali.

"Nakatulog kasi ako kanina habang nanonood ng t.v". Sa pagkakasabi iyon ni Arvin ay naramdaman kong naga-alibi siya. "Bakit 'di mo 'ko tinext?" dugtong niya pa.

Pero hindi agad sumagot si Josek. Tumingin muna siya sa harapan kung saan may kasalukuyang nagsasalita. Mga ilang sigundo bago ito nagsalita at napansin kong bumuntong hininga muna siya.

"Nanonood ng t.v. ah, nag-internet kamo." ng may pang-uuyam.

Iyon din ang hinala ko kaya napatingin ako kay Arvin. At may tama nga. Kita naman sa mukha ni niya ang katotohanan. Nakangisi parin ito at walang balak kontrahin ang bintang ni Josek sa kanya. Napangiti nalang ako nang magbalik ako ng tingin sa harapan na kasalukuyan namang lumalakad paalis ang nagsalita sa harapan. Mahilig kasi si Arvin mag-internet lalo na sa Dota at Ran Online at saksi kami dun ni Josek. Adik nga minsan ang tawag namin sa kanya. Nag-iinternet din kami pero hindi madalas. Nagbubukas lang kami ng mga account namin sa friendster para i-update. (ewan ko lang ah pero ang alam ko hindi pa uso noon ang facebook, o sadya lang na kulang ako sa balita noon haha) At maidagdag ko na rin na si Arvin ang may pinaka maraming friends sa friendster noon kumpara sa aming barkada.

Oras na para magbigay ng mensahe ang pastor para sa gabing iyon. Nagtayuan ang lahat para sa pagbabasa ng talata pagkatapos ay panalangin. May kahabaan ang panalangin na iyon ng aming pastor at sa pagkakataong iyon ay may binulong sakin si Arvin.

"Kuya Ren, ano sabi sayo kanina ni Josek?" ang tanong niya sakin. Kuya din ang tawag niya sakin kahit isang taon lang ang tanda ko sa kanya. Gaya-gaya lang kay Josek.

Napadilat ako at tumingin sa kanya ng may paalalang kasalukuyan kaming nananalangin. Pero nagpipilit siya sa pamamagitan ng pagkalabit sakin.

"Hindi." sagot ko na pabulong at muli akong pumikit.

"Inaantok ako." nagulat ako nang biglang mag-iba ito ng paksa kaya muli akong napadilat at tumingin sa kanya. Natapos na rin ang pananalangin kaya tama lang sa pag-upo namin.

"So?" ayaw ko sanang bigyan ng atensiyon.

[02]

"So?" ayaw ko sanang bigyan ng atensyon.

Ayoko kasing maabala sa pakikinig sa mensahe ng aming pastor. Pero makulit si Arvin. Gumagawa talaga ng pang-aabala. Muli akong napatingin sa nang ipatong niya ang kamay niya sa aking kanang hita.

"Bakit nanaman?" bulong ko na may iritasyon.

"Pamasahe para hindi ako antukin" sagot nito.

Sa isip-isip ko, parang kasalanan ko kung bakit siya inaantok. Hindi ako sumagot. Muli akong tumingin sa harapan para balewalain ang gusto niyang mangyari. Bigla niyang hinampas ang aking hita ng bahagya pero ikinagulat ko. Dahil doon nakasimangot akong tumingin kay Arvin.

"Ayoko, nakikinig ako." naaasar ako.

"Galit ka na niyan?" tanong niya sa akin na para bang gusto pang mang-asar.

"Ewan." sagot ko.

Hinawakan niya ang kanan kong kamay. Pinipindot-pindot niya iyon, minamasahe.

"Ano nanaman yan, peace offering?" tanong ko.

"Baliin ko pa'tong kamay mo, peace offering ka dyan." sagot naman nito.

"Akala ko ba ikaw ang magpapamasahe?" muli kong tanong. Sa pagkakataong ito, medyo nabasan yung inis ko dahil nakakaramdam ako ng kaginhawaan sa kamay ko kahit parang walang kwentang masahe iyon. Masabi lang na minasahe.

"Ayaw mo eh. Para pagkatapos nito. Ako naman." sagot niya habang nakatingin sa harapan.

"Ganoon." kasabay ng sinabi ko ay ang paghila ko sa aking kamay. Pero muli niya itong kinuha. Ang nangyari, naghilahan kami ng kamay.

"Hoy, ang gulo nyo ha." si Josek at nagsenyas siya na wag kaming magulo. Sumenyas din siyang makinig.

Napahiya ako, kaunti, pero sinikap kong wag ipahalata. Hawak parin ni Arvin ang kamay ko. Hindi ko na muling hinila pa. Hinayaan ko nang pisil-pisilin niya. Sa nangyari kinalimutan ko na iyong pagkainis ko. Nakinig nalang muli ako nang maayos.

Tumatakbo ang mga sandali. Ang aming pastor ay laging nagbibigay ng mensahe sa loob ng isang oras. Sa mga sandaling iyon ay mga 20mins. ng nagsasalita ang aming pastor. Hindi pa naman katagalan pagkatapos naming umayos ni Arvin. Patuloy parin ang pagmasahe ni Arvin sa kamay ko. Hindi ko natatandaan kung anong sandali ako nakaramdam ng kakaiba. Iba na kasi ang nararamdaman ko sa aking kamay. Hindi dahil sa pagmamasahe.

Sa ilalim ng aking palad tila mayroong umaangat o umuumbok. Alam ko kung bakit. Hindi iyon dahil sa pagmamasahe kundi dahil sa kung saan nakapatong ang aking kamay habang hawak ito ni Arvin. Tumingin ako sa aking kamay at tama nga ako, nakapatong ito sa harapan ni Arvin. Kung saan naroon ang simbolo ng pagkalalaki niya. Tumingin ako kay Arvin na nagpapahiwatig na kung bakit nasa ganoong pwesto ang aking kamay. Nakangisi lang siya sa akin. Iniisip kong biro lamang ito ni Arvin.

Hinayaan ko. Balewala lang sa akin pero ang totoo may iba sa aking pakiramdam na ayaw kong awatin. Sabihin kong ginugusto ko rin ang sandaling iyon. Noon lang dumampi ang aking kamay sa maselang bahagi ng katawan ng ibang tao. Alam ko ang patungkol sa bagay na iyon pero nang walang expirience. Nakakaramdam ako ng kaba ngunit nahihirapan akong suwayin dahil kakaiba nga sa aking pakiramdam. Para akong nag-iinit at pinagpapawisan. Tumingin ako kay Josek ng pasimple at siryoso itong nakikinig.

Sa pagtakbo ng mga sandali lalo naman tumitindi ang aking pakiramdam dahil mas lalong bumukol at tumigas ang harapan ni Arvin. Habang pinipisil-pisil niya ang aking kamay ay idiniin naman niya ito sa kanyang harapan. Binaliktad ni Arvin ang aking kamay na kung dati ay nakapwesto itong patihaya ay pinadapa niya ito. Siya kasi ang kumokontrol sa aking kamay. Ngayon ay malayang makakagalaw ang aking kamay.

Ang sumunod ako na mismo ang gumagawa. Sinalat ko talaga ang kanya habang nakatago pa ito sa kanyang slacks. Grabe ang feeling ko hindi ako makapaniwalang ginagawa ko iyon sa loob ng simbahan. Para bang pinag-aaralan ko ng maigi kung ano ang totoong hubog ng pagkalalaki ni Arvin. Damang-dama ko talaga ang katigasan at katabaan nito. Naiimagine ko tuloy ang ari ni Arvin na totoong hinahawakan ko. Hindi ko napigilan ang aking sarili na ibaba ang zipper ni Arvin. Habang nakatingin ako sa harapan nakita ako sa gilid ng aking mata ang pagkabigla ni Arvin. Tumingin-tingin ito ng pasimple sa paligid at muling tumingin sa harapan. Hinayaan niya akong gawin iyon. Nanginginig ako nang binubuksan ko ang zipper niya. Pagkatapos noon ay pinasok ko ang ilan sa aking mga daliri. Para akong napuputulan ng hininga nang madama ko nang mas maigi iyon.

Kung hindi pa natapos ang mensahe ng pastor ay hindi ko pa magagawang hilahin ang aking kamay. Iniwan ko nang matigas pa rin ang kay Arvin. Para akong hindi mapakali ng mga sandaling iyon. Saka lang nagbalik sa aking isipan ang ibig sabihin ng ginawa ko at nagawa ko iyon sa loob pa ng simbahan. Parang gusto ko ng umuwi.

Nakatingin sa akin si Arvin. Parang nahihiya akong salubungin ang mga mata niya.

"May outing ang adult, sama ka?" tanong niya sa akin.

"Ha?" di ko alam ang isasagot.

"Kakasabi lang, announcement yun. Sa biyernes daw may outing ang adult. Overnight swimming." natatawang pagpapaliwanag sakin ni Arvin. Nahuhulaan siguro niya kung bakit wala akong masabi.

Alam ko naman iyon. Hindi lang talaga ako makasagot ng maayos. Pero parang kay Arvin ay wala lang ang nangyari. Hindi ko ito makitaan ng katulad sa ikinikilos kong medyo balisa hindi tulad kanina na napapansin kong kinakabahan din. Siguro dahil sa wala naman nakahalata sa ginawa namin. Sa akin, deep inside napakalaking isyu. Gusto ko na talagang umuwi.

"Sasama ka nga?" nagulat ako sa muling tanong na iyon ni Arvin. Tumatakbo pala ang isipan ko nang hindi ko namamalayan. "Layo ng nararating mo ha." dagdag niya na ang tinutukoy ang pagiging huli ko sa pag-response.

"Mmm hindi yata." alibi ko.

"Sasama yan." sumingit sa usapan si Josek. "Yan pa. Kunwari di sasama. Pero pag-aalis na makikita mo nasa unahan na ng sasakyan."

Natawa ako sa sinabi ni Josek. Totoo naman kasi. Tumingin uli ako kay Arvin at nakatingin parin pala siya sa akin.

"Bakit?" si Arvin.

Sasagot na sana ako ng oo para sang-ayunan si Josek pero nagbago ako ng isinagot. "finals na next week dami gawain." kahit wala akong pasok sa friday. Sakto.

Hindi na nag-tanong pa si Arvin. Hindi ko siya kinakitaan ng disappoinment o ano man nang tumalikod siya sa amin ni Josek. Ang ginawa ko, tinungo ko na ang labasan para sumakay sa service na maghahatid sa amin sa aming mga tahanan. Hinahatid kasi ang mga young people ng simbahan namin.

---

Hinihintay ko at ng iba pang young people ang sasakyang maghahatid sa amin. Habang wala pa, kausap ko si Josek. Kino-kumpirma nito kung hindi ba talaga ako sasama sa outing.

"Biro ko lang iyon. Ikaw na nga may sabi." natatawa ako.

"Paano yung baon natin. Nakakahiya naman sa kanila na manghingi tayo ng pagkain. Sabit na nga lang tayo." si Josek.

Sa adult kasi yung outing. Treat ng simbahan pero pwede sumama ang young people basta kanya-kanya ang bayad. Siyempre pati na rin ang pagkain. Ang magulang ko kasi ay matagal nang hindi nagsisimba. Kinalimutan na yata ang pagiging kristyano. Ibig sabihin, dating miyembro ngunit hindi na nagsisimba. Ayoko sabihin ang reasons why.

Magulang naman ni Josek ay hindi talaga nagsisimba doon. Katoliko ang mga iyon. Ang totoo, na-invite ko lang dati si Josek ngunit nang lumaon, sumapi na sa amin. Kung baga sa amin bunga ko si Josek.

"Magdala." sagot ko na maikli. Hindi na kasi iyon tinatanong pa. Sa mga ganito ako madalas mainis. Alam naman ang sagot, tinatanong pa. Pero sa sandaling iyon wala akong inis o galit. "Basta, magdadala akong maraming snacks."

Hindi na sumagot si Josek. At maya-maya lumabas na sa gate ang sasakyan. Isang L300 na kakarag-karag na sa pag-takbo. Hinanap ko si Arvin ngunit hindi ko ito mahagilap. Nagpapahatid dinkasi iyon. Hanggang tumapat na sa amin ang sasakyan ay hindi ko parin siya nakikita. Kaya pala hindi ko makita dahil nauna na ito sa sasakyan bago pa man lumabas ito.

Sa kanang upuan ako pumwesto. Malapit sa pintuan. Kasunod ko si Josek at si Arvin tapos ang iba pa. Mayroon din sa kabila. Hindi naman siksikan. Dalawang area ang hahatiran at bago kami sa kabila muna. Sa aming tatlo, mauuna si Josek. Pagkapos sa kabilang area marami na ang mawawala.

Ilan na nga lang ang natira. Siguro mga apat sa kabilang side basta sa pwesto ko ay tatlo nalang kami. Ako na ang malapit sa pintuan kasunod ko si Arvin at isa pa na hindi ganoong ka-close. Tinutumbok na namin ang lugar namin. Medyo may katagalan para sa akin dahil pangalawa ako sa huli.

Madilim sa loob ng sasakyan. Wala kasing ilaw. Nagulat ako nang ipatong ni Arvin ang ulo niya sa aking kandungan. Nagsabi itong inaantok. At kinumpirma din kung sasama ako sa biyernes.

"Oo, sasama ako." sagot ko.

"Good." pero nakapikit ito. Nasisilayan ko parin kahit madilim. "Punta ka ng thursday night. Duon na tayo matulog sa church."

"Sige." sagot ko.

Hindi na siya muling nagsalita hanggang sa bumaba na siya. Sa kabilang barangay pa ako pero malapit na iyon. Hindi pa ako nakakababa nang tumunog ang c.p ko. May mensahe galing kay Arvin. Hindi ko agad nabasa ang mensahe dahil kasalukuyan akong pababa ng sasakyan. Nagpasalamat ako sa driver bago ko tinungo ang gate.

[03]

Nasa harapan palang ako ng pinto ng marinig ko na agad ang sigawan at tawanan sa loob ng bahay. Syempre ang pamilya ko, nagkakasiyahan. Nang makapasok ako saka nalaman kung ano ang pinagkakatuwaan nila. Nanonood sila ng pelikula, comedy. Binati ako ni mama nang mapansin ako. Inalok akong kumain na at nagsabing tapos na sila. Sumang-ayon ako.

Pakiramdam ko masakit ang katawan ko. Pumanhik muna ako para tunguhin ang kwarto nang muling mag-beep ang c.p. ko. Galing naman kay Josek. Binasa ko ang mensahe.

"ua ren, s cmbhn k dw 22log s thurs?"Nag-reply ako. "OO."

"Y" muli niyang tanong.

"Sv nia. Pyag aq. d k ba 2log dun?"

"D sna kc d aq mkkpgbaon"

Kasalukayan akong nasa higaan ng muli akong mag-reply. "O nga pla. Cge ttxt q c vin n d n q 2log dun."

"Kaw, pnalam q lng nmn sau."

Hindi na ako nag-reply pagkatapos. Bumaba na ako para kumain. Pagkatapos ko tumuloy ako para humarap sa t.v. Hindi ko nagustuhan ang pinanonood nila. Siguro natyempuhan kong nasa dull moment ang eksena. Nabagot ako kaya umakyat na uli ako sa taas. Nang makapasok ako sa kwarto saka ko lang naalala ang mensahe ni Arvin.

Kinuha ko agad ang c.p. ko para basahin ang ipinadala nitong mensahe.

"Ok k lng b?" nilalaman ng mensahe.

Nag-reply ako.

"xncia n naun lng q reply".

Ang tagal bago muling nag-txt si Arvin. Nakahiga na ako nang mag-beep ang c.p.

"K lng, anu n gwa u?"

"22log n, bkt?"

"Wla lng, bsta dun n tau 2log s cmbhn."

"d pla aq mkkpunta kc d aq mkkpghnda ng pgkain"

Ilang saglit bago muling nag-reply c Arvin.

"Mkisalo k n lng smen"

"Nge nkkhiya kya."

"Cnv q n ke ma2, ok lng dw."

"gnun, e c josek."

"d tlga pu2nta un."

Sumang-ayon na lang ako. Kaya lang sa huli niyang mensahe nagulat akong may nakasulat doon na hindi nmn niya karaniwang inilalagay.

"Ge, 2log n ko. Swit drimz. Luv u!" paalam niya.

Nabigla talaga ako dun at hindi ko na nagawang replayan pa. Ayokong bigyan ng malisya kung meron man. Mali iyon. ang nangyari kanina ay katuwaan lang. Isang pagkakamali na hindi na dapat maulit pa. Wala iyon sa hinagap ko. Na-curios lang ako kaya ko nagawa iyon.

Pinipilit kong alisin iyon sa isipan ko. Pinapalagay ko nalang na isa lamang iyong biruan ng magkaibigan ang kaso nga lang sa loob pa ng simbahan. (waaaa

-itutuloy "Kwento sa Likod ng Liwang (5. Preparasyon)"

Chapter 5

ANabigla talaga ako dun at hindi ko na nagawang replayan pa. Ayokong bigyan ng malisya kung meron man. Mali iyon. ang nangyari kanina ay katuwaan lang. Isang pagkakamali na hindi na dapat maulit pa. Wala iyon sa hinagap ko. Na-curious lang ako kaya ko nagawa iyon.

Pinipilit kong alisin iyon sa isipan ko. Pinapalagay ko nalang na isa lamang iyong biruan ng magkaibigan ang kaso nga lang sa loob pa ng simbahan. (waaaa

Thursday afternoon, galing sa university, umuwi ako ng bahay na pagod. Malapit na ang finals kaya patayan sa reviewing. Syempre kasama na rin dyan ang mga paper works at kung anong mga anik-anik na pinagagawa ng mga prof. Pero dahil may outing akong sasamahan kaya diretso sa bahay para mag-asikaso naman ng mga dadalhin ko. .

Dumiretso agad ako sa kwarto para kunin ang mga kailangan ko at ilagay ang mga ito sa bag na dadalhin ko. Balak kong ayusin muna ang lahat bago mag-pahinga. Kasalukuyan akong nag-eempake ng kumatok sa pintuan ang kapatid kong lalaki, pangalawa sa akin. Hindi sana ako magpapahiwatig na nasa loob ako pero naunahan na ako sa pagbukas ng pinto.

"Kuya, bumaba ka muna daw. May sasabihin sa'yo si Mama." nakasimangot ito.

"Oo, bababa na 'ko." sagot ko.

"Bilisan mo daw. Nag-luto pala si Mama ng pansit (bihon)." sabay sarado ng pinto.

Sasagot pa sana ako ngunit ang bilis nitong isinara ang pinto pagkatapos magsalita. Siguro may ginagawa iyon nang utusan kaya nakasimagot at nagmamadali. Pero nagpatagal parin ako. Ipinasok ko sa bag ang isang sando at dalawang shorts na na ang isa ay gagamitin kong pampaligo, dalawang t-shirts, dalawang underwears, isang pants, towel, shampoo sachet, toothpaste, toothbrush, soap, suklay, deodorant, cellphone, plastics para sa mga basang damit. Sa sandaling iyon di ko pa alam kung anong pagkain ang madadala ko.

Bumaba ako upang tunguhin ang hapag-kainan para kumain. Nagugutom na talaga ako. Naabutan ko si Mama na nag-iimis ng lamesa. Binuksan ko ang ng tupper wear. Inaasahan kong nandoon ang niluto ni Mama.

"Kanina pa kita pinatawag ah." si Mama habang nakaharap sa lababo. Naghuhugas ng mga pinag-kainan.

"Inayos ko po kasi iyong gamit ko." tumungo ako sa platuhan para kumuha ng isa. May sasabihin pa sana ako nang muling magsalita si Mama.

"Tumawag ang tita mo."

"Bakit daw po?" tanong ko.

"Sabi niya, malapit na naman daw ang bakasyon, bakit hindi ka bumisita sa kanila sa Laguna."

"Okey lang po." sagot ko habang hawak ko ang plato at tinidor. Papunta na uli ako sa lamesa para sumandok ng pansit. "Kaya lang, hindi ako magtatagal dun Ma. Mga dalawang araw, ganun. Ayoko magpa-abot ng isang linggo, boring dun."

Hindi siya sumagot sa sinabi ko bagkus ipinagpatuloy niya ang kanyang sinasabi. "Sabi ko nga sa tita mo na sa akin walang problema. Kahit sa Papa mo. Sasabihin ko kamo sayo. Aba'y tuwang tuwa ang tita mo. Kasi nga naman minsan ka na nga lang makita."

Ako kasi ang panganay na apo at pamangkin sa side ng mama ko kaya siguro ganun nalang yung importansiya ko sa kamag-anakan.

"Sige Ma. Pakisabi nalang kay tita Jinky na pupunta ako doon pag tapos ng klase." pagkatapos kong sabihin iyon ay sunod-sunod na ang pagsubo ko ng pansit.

"Hugasan mo na yan pagkatapos mo. Aakyat na muna ako." nagpupunas si Mama ng kamay at braso niya. Tapos na siya sa paghuhugas. Nasa kalagitnaan na siya ng hagdan ng maalala kong kailangan kong magpaalam na aalis ako.

"Ma." sigaw ko. Tumigil ito sa pag-hakbang paakyat. "Aalis pala ako. May outing sa simbahan. Sasama ako, nagpapaalam lang Ma." nakingiti ako ng sabihin ko iyon.

Nang marinig ni Mama iyon ay ipinagpatuloy na nito ang pag-akyat. Alam ko naman na papayagan ako ni Mama pero kailangan ko parin namang magpaalam. Ipinagpatuloy ko ang aking pagkain.

Nang matapos na ako sa pagkain, tinungo ko ang sala para doon magpatunaw. Ang dami kong nakain. Masarap magluto si Mama pero hindi lang dahil doon, talagang gutom na gutom kasi ako kanina. Maaga pa naman. Mga quarter to 6 ng hapon pa lang naman. Kaya kahit makatulog ako ay okey lang.

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako. Nagising nalang ako nang marinig ko ang ugong ng sasakyang ni Papa. Ang sakit ng mata pati ng ulo ko. Napatingin ako sa wall clock, 7:25 pm na. Maaga parin naman pero gusto ko ng maglinis ng katawan para maghanda sa pag-alis.

Tinungo ko ang banyo para magbawas at maglinis ng katawan. Pagkatapos ay muling umakyat para kunin ang mga gamit ko. Nakasalubong ko si Mama sa hagdan.

"Ma, alam mo na." sabi ko. Nanghihingi ako ng pera.

"Sa Papa mo, dun ka humingi." hindi galit si Mama pero kay Papa niya ako iminungkahi.

"Ikaw na po magsabi. Ibababa ko lang ang gamit ko."

dumiretso na ako sa kwarto ko.

Pagka-baba ko, naabutan ko sa sala ang lahat pati ang kapatid kong babae na bunso. Abala sa pagsisipat sa bagay na galing sa plastik bag.

"Ano yan?" tanong ko na nagtataka.

Ang kapatid kong bunso ang sumagot. "Bumili kami ni Papa ng bagong sapatos para sa graduation ko."

Oo nga pala ga-graduate na ang kapatid ko sa elementary.

"Ah, kaya pala wala kayo kanina. Wala kayong snacks diyan?" sabay tawa ako noon.

Ang sumagot ay ang tatay ko. "Wala 'nak. Pumili ng mahal na sapatos. Ayan, wala na pera si Papa."

Napatingin ako kay Mama. "Ma, wala daw pera si Papa."

Natawa si Papa. Nakaramdam tuloy ako ng sabwatan. Parang sinabi na ni Mama kay Papa na nanghihingi ako ng allowance. Tapos binibiro lang ako.

"Ma, ano?" pilit ko kay Mama, tumabi pa ako sa kanya, naglalambing, kaunti.

Dumukot ito sa bulsa. Binigyan ako ng three hundred pesos. Tuwang-tuwa ako siyempre. Hindi ko naman karaniwang ginagawa pero na-kiss ko si Mama sa pisngi ganun din kay Papa at dumiretso palabas.

Nang nasa gate na ako, naalala kong hindi ko pa nakuha sa bulsa ng pants ko kanina ang pitaka ko. So, sugod uli ako sa loob para kunin iyon at muling lumabas.

Dumukot ito sa bulsa. Binigyan ako ng three hundred pesos. Tuwang-tuwa ako siyempre. Hindi ko naman karaniwang ginagawa pero na-kiss ko si Mama sa pisngi ganun din kay Papa at dumiretso palabas. Nang nasa gate na ako, naalala kong hindi ko pa nakuha sa bulsa ng pants ko kanina ang pitaka ko. So, sugod uli ako sa loob para kunin iyon at muling lumabas.

One way ride lang naman papuntang simbahan galing sa amin. Hindi naman matagal ang biyahe depende nalang kung sunday at monday morning, ayun laging traffic pag dadaan na sa may palengke. Pero dahil thursday night iyon walang problema sa kalsada.

Pagka baba ko ng jeep, kinuha ko ang cellphone ko sa bag. Una kong pinansin ang oras sa cellphone. Magna-nine na pala. Pagkatapos ay tinignan ko ang mga mensahe na galing kay Arvin at Josek. Una kong nabasa ang kay Arvin. Tinatanong nito kung anong oras ako pupunta. Mga 6pm pa iyon nai-send sa'kin na ngayon ko lang nabasa. Ang iba niyang mensahe ay kung nasaan na ako. Sumunod ang mga txt messages naman ni Josek. Tinatanong kung tuloy ako sa pagtulog ko sa simbahan. Nag-reply ako kahit late na late na ako. Sinabi kong on my way na ako at ilang hakbang nalang ay nasa gate na ako ng simbahan. Hindi ito nag-reply.

Tumigil ako sa paghakbang nang nasa harap na ako ng simbahan. Tiyempong sisilip muna ako kung sino ang mga naka-tambay sa likod ng gate bago ako pumasok nang biglang mag-bukas ito. Iniluwa niyon si Mike. Nagulat sa akin si Mike, hindi niya kasi inaasahan.

"Anong ginagawa mo dyan? Sisilip-silip ka pa." natatawa si Mike nang tanungin ako.

"Wala lang." nangingiti ako. Huling-huli sa akto. Naninilip. "San ka punta?' tanong ko para maiba ang usapan.

"Sa 7eleven, may pinabibili lang sakin."

"Ah, sige pasok na ako."

Tumango ito at umalis sa pagkakaharang sa gate para magbigay daan sakin. Saka ko naalala na wala pala akong dalang pagkain. Mabilis pa sa alas-kwatro ang pag-ikot ko para harapin ang gate palabas at para sundan si Mike. Sasabay akong bumili ng kahit ano.

"Mike!" sigaw ko dahil malayo na siya.

Swerte ko naman at narinig kaagad ako. Tumigil ito upang hintayin ako. Dali-dali akong tumakbo palapit sa kanya.

"Bakit?" tanong niya sa akin nang makalapit ako.

"Pasabay" sabi ko.

"Oo ba. Bakit, ano ba ang bibilhin mo?"

"Ha? Mmm, basta kahit ano. Wala kasi akong dala."

"Dalang?"

"Pagkain... kahit snacks man lang."

"Hala! pa'no yan bukas wala kang makakain. Overnight pa naman."

"Kaya nga bibili."

"Sabi ko nga."

Nagpatuloy kami sa paglakad. Malapit lang rin naman ang 7eleven. Katapat nito ang university na pinapasukan ko. Malapit lang rin kasi ang university sa church namin. Nang nasa loob na kami ng 7eleven, dali-dali akong naghanap ng bibilhin ko. Karaniwan, ang mga hinugot kong items sa iskaparate ay mga biscuits o cookies, ilang potato snacks, hilig ko kasi. Pagkatapos, tinungo ko ang stall ng mga sandwiches. Napili ko ang hotdog sandwich, yung ordinary lang. Tapos kumuha ako ng mineral water. 'Yon nalang ang gagawin kong hapunan. Kulang-kulang hundred fifty ang binayaran ko sa counter. Pagkatapos naming mamili ay dumiretso na kami ni Mike sa simbahan.

Sa loob ng simbahan dali-daling lumapit sa akin si Arvin nang makita ako. Iniwan na ako ni Mike para ibigay ang binili nito sa nag-utos..

"Kanina pa ako dito. Dumiretso lang ako sa 7eleven." sabi ko kay Arvin.

"Ganun ba? Akala ko hindi ka na darating hindi ka kasi nagre-replay."

"Nge, kamusta ka naman. Lunes palang halos tadtarin mo na ako ng mensahe."

Tumawa ito. " Siyempre, naninigurado lang. Nagtxt sa akin si Josek. Bukas na daw siya pupunta mga alas-kwatro palang daw dito na siya. Yes! buo ang tropa."

"Lagi naman."

Hinila ako ni Arvin. Pinabitbit niya sa akin ang bag ko kinuha naman niya ng plastic bag kung saan nandoon ang binili ko. Tinanong ko kung saan kami pupunta. Sabi niya sa likuan ng simbahan kung saan naman naroroon ang mga gamit niya.

Maliban kasi sa simbahan, meron pang mga rooms na nakatayo sa likuran nito. Yun ung mga ginagamit ng mga estudyante pag weekdays. Okey lang gamitin, basta hindi nakakasira.

"Dito tayo." sabi ni Arvin. "Kasama natin dito sina Mike at Joshua. Kanina kasi napagkasunduan namin na dito nalang tayo."

Kaya pala napansin ko na ang daming gamit sa loob ng room ng 4th year. Ang iba pala ay gamit nila Mike at Joshua. Ka-tropa din namin ang dalawa kaya lang mas madalas malayo ang mundo nang dalawa sa aming tatlo nila Josek at Arvin.

"Asan nga pala si Joshua? Hindi ko napapansin ah?"  tanong ko.

"Nag-iinternet."

"Hindi ka yata kasama?"

"Hinihintay kaya kita."

Walang ibig sabihin. Hinihintay lang talaga ako ng tao :p. Ayoko mag-isip ng kung ano-ano. Pero sumasagot ang isip ko that time ng "eh, anong meron." Hindi na ako sumagot, ayaw ko mang aminin, there's something new na hindi ko pa kayang ie-laborate that time.

[04]

Kinakain ko ang hotdog sandwich sa loob ng room nang pumasok doon si Mike.

"Gusto mo." alok ko kay Mike.

"Hindi, salamat."tanggi nito at tumabi sakin.

"Bakit?" tanong ko.

"Wala, napagod lang ako." ang tinutukoy nito ang paglalaro ng basketball sa dis-oras ng gabi kasama sina Arvin, isa pang young people at ang anak ng pastor namin.

"Tulog na." sabi ko. Kasalukuyang nakalatag na kasi ang blanket na dala ni Arvin at Joshua, magkapatong para hindi masyadong manipis.

"Mamaya na." bigla itong lumabas. Sabay naman ang pasok ni Arvin.

"O, problema nun?" tanong ko kay Arvin.

Dumiretso ng higa si Arvin. "Napikon yon. Nasiko kasi ni Jeff."

"Ang dilim na kasi basketball pa din." natatawa ako.

Nakapikit na si Arvin ng tignan ko. Pagod?

Hindi pa ako dinadalaw ng antok. Nakatulog kasi ako kanina ng mahigit isang oras. Pero ipinasya ko nang humiga. Maya-maya ay pumasok si Joshua sa kwarto.

"Pinagsarahan ka na ba ng internet shop?" bati ko sa kanya.

"Hindi naman nagsasara yun." si Joshua habang nakaupo sa sahig, tinatanggal ang sapatos.

"Napatay mo ba lahat?" natatawa ako sa panguuyam ko. Tinutukoy ko ang mga kalaban sa Dota.

"Oo, galing ko nga eh."

"Wooo... sana sinama 'to." tinutukoy ko si Arvin.

"Hinihintay ka niyan kanina. Anong usapan niyo? Parang wala na kaming alam sa inyo ah."

"Ewan ko dito. Pinipilit kasi ako ne'to matulog dito. Naniniguro sigurong dadating ako."

Hindi sumagot si Joshua sa sinabi ko, kundi nagtanong ito kung may makakain. Nagugutom na daw dahil hindi pa siya naghahapunan. Tinuro ko sa kanya ang binili ko kanina. Pinapili ko siya ng gusto niyang kainin. Napili niyang buksan ang chocolate cookies. Pagkatapos ay humiga at kumain.

Sa tabi ni Arvin siya humiga. Habang ngumunguya ay nagsasalita ito.

"Anong oras ka dumating?" tanong ni Joshua.

Tumagilid ako ng pagkakahiga nang magtanong siya sa akin. Itinungkod ko ang kamay ko sa ulo ko para umaangat ito at makita ko si Joshua habang kinakausap ko. Bahagya ko ring idinantay ang binti ko kay Arvin na sa tingin ko ay tulog na. May gana akong makipag-usap dahil nga sa hindi pa ako inaantok.

"Mga 9 ako dumating kanina." sagot ko. "Bakit?" kapag-daka.

"Wala naman, natanong ko lang."

May mga napag-usapan pa kaming mga nakakatuwa. Bumabara ang mga piraso ng cookies sa lalamunan ni Joshua kapag sunod-sunod ito magsalita. Tawang-tawa ako dun. Naghanap siya ng tubig. Hindi ko ibinigay sa kanya yung natira kong tubig sa bote.

"Lumabas ka na lang. Doon ka maghanap ng tubig mo."

"Ang damot." hindi siya galit, nagbibiro lang. Muli itong humiga.

"Maghanap ka na ng tubig." pilit ko sa kanya. "Hindi kita talaga bibigyan."

"Mamaya na. Kaya ko pa." pagmamayabang nito. "Teka, si Mike asan?"

"Nag-basketball yun kanina. Kalaro nito." itinuro ko si Arvin. "Pagkatapos maglaro pumasok yon dito. Nagtaka nga ako medyo siryoso. Yun pala napikon daw sabi nito."

"Bakit? Bakit napikon?" tumagilid din ito paharap sa akin. Na-curious malaman ang dahilan. Hindi na ito kumakain.

"Nasiko daw. Ni Jeff." tumawa muna ako ng bahagya.

"Nasaan siya ngayon? Hindi ba daw siya dito matutulog."

"Ewan. Kani-kanina lang naman iyon. Baka may pinag-kakaabalahan kaya wala pa rito."

Tumayo ito. Kinuha ang kumot na nasa uluhan niya. Inilatag para gamitin pantakip sa katawan. Humila rin ako para umabot sa akin. Medyo malamig ang sahig at tumatakbo rin ang ceiling fan.

"Bakit? Tutulog ka na?" muli akong humarap sa kanya.

"Oo, inaantok na ako.'sagot nito habang inaayos ang sarili sa pagkakahiga. "anong oras pala daw dadating si Josek?"

"Sabi ni Arvin, mga 4am daw. Si Mike saan siya pupuwesto.?"

"Bahala siyang sumingit hehe."

Tumahimik na ito. Hindi na rin ako kumibo. Ganoon parin ang ayos ko. Tinanggal ko lang ang aking kamay sa pagkakatungkod sa ulo ko. Dahil medyo malamig mas ginusto ko na ang ayos ko sa pagkakahiga. Nagulat ako nang biglang tumayo si Joshua sa pagkakahiga.

"Iinom muna ako." sabi nito.

"Puntahan mo na rin si Mike." pahabol ko.

Bago lumabas ng kwarto, pinatay nito ang ilaw.

Hindi parin ako dinadalaw ng antok. Si Arvin ay tulog na tulog na. Dahil sa nanonoot na lamig ay hindi na ako talaga nagbago ng pusisyon. Ipinatong ko pa ang aking braso sa ibaba ng kanyang dibdib. Payakap kay Arvin. Nagugustuhan ko ang pakiramdam. Sa totoo lang masarap yakapin si Arvin.

Hindi pa nagtatagal ay naramdaman kong nag-iiba ang paghinga ni Arvin. Mas lalong lumalalim ang  paghinga nito.  Hindi ko na pinansin nung una pero nagulat ako nang iangat nito ang braso niyang nasa pagitan namin. Ipinatong niya ito sa aking leeg upang mahila ang ulo ko palapit sa kanya. Ang nangyari, nasa balikat na niya ang ulo ko. Nararamdaman ko ang hininga niya sa aking bumbunan. Halos magkayakap na kaming dalawa.

Hindi ko nakikita ang mga mata niya dahil mas mababa ang ulo ko kaysa sa kanya. Nakita ko ang isa pa niyang braso na umangat. Naramdaman ko nalang na sa kamay kong nakayakap sa kanya iyon dumapo. Iginigiya niya ang kamay ko pababa.

Sigurado na ako sa gusto niyang mangyari. Hinayaan ko siya kung hanggang saan niya dadalhin ang kamay ko. Binitawan niya ito sa ibaba ng kanyang tiyan malapit sa pagkaka-butones ng kanyang maong-shorts. Nang mangyari iyon, niliitan ni Arvin ang tiyan niya para malaya kong maipasok ang kamay ko sa shorts niya. Ginawa ko iyon.

Sa loob, doon ko natagpuan ang sarili kong nakakaramdam kakaibang sensasyon. Damang-dama ng aking palad ang kaumbukan, katigasan at kahabaan ni Arvin. Hindi tulad noon na daliri lamang, ngayon buong palad ko na itong nasasalat. Sa paghimas ko nararamdaman ko ang kanyang malalim na paghinga. Gusto kong ipasok ang kamay ko sa loob ng brief kaya lang sa garter palang ay masikip na.

Alam ni Arvin ang gusto kong gawin. Gumalaw ang kamay nito at tinungo ang saraduhan ng kanyang shorts. Ginawa niya iyon ng hindi nagmamadali. Ibinaba niya ang zipper ngunit nahirapan siya kaya ako ang gumawa. Maluwag na kung gumalaw ang aking kamay. Kaya muli ko itong sinubukang ipasok. Ang laking tuwa ko nang masalat ng aking palad ang ari ni Arvin. Hindi nga nagsisinungaling ang nakakapa ko kanina totoong may kakisigan talaga ang kay Arvin.

Ang sarap hawakan, mabuhok sa bandang puno ng ari niya.  Lalo kong nararamdaman ang pagsinghap niya sa aking uluhan. Nagkakasya parin ako sa paghimas-himas sa loob ng brief niya. At lalong nagiging mahipit ang aming pagkakadikit. Sinubukan kong ibaba ang kanyang brief para malaya ko iyong mahawakan ng walang sagabal pero talagang masikip kailangan ni Arvin iangat ang kanyang puwetan. Pero hindi niya ginawa iyon kundi. Tumayo siya at tinungo ang pinto.

Nagulat ako sa pagtayo niya. Pinagmasdam ko kung ano ang gagawin niya. Sumisilip siya sa naka-ajar na pinto. Pagkatapos ay sinara niya ito. Ini-lock. At muli siyang humarap sa akin.

"Baka dumating sila Joshua, uminom lang iyon." sabi ko pagkaharap niya.

Hindi siya kumibo at nakita ko sa harapan ko kung paano niya ibinaba ng kanyang brief hanggang hita. Kahit madilim, nakita ko talaga ang ari niya. Muli siyang tumabi sa akin.

"Game." sabi nito.

'Baka may pumasok.'

"Kakatok naman yon. naka-lock na ang pinto.' pagkatapos ay humiga.

Muli akong tumagilid paharap sa kanya ngunit ipinatong ko ang ulo ko sa may dibdib niya. Gusto kong makita ng malapitan ang kanya. Muli kong hinawakan iyon. Pinataas-baba ko ang aking kamay. Napahawak siya sa aking ulo. Alam ko nasasrapan siya. Inilapit ko pa ng maigi ang ulo ko sa kanyang ari. Ngayon ay isang dangkal nalang ang layo nito sa mukha ko. Patuloy parin ang ginagawa ko. Tuwang-tuwa ako sa nakikita ko. Inilalapit niya ang ulo ko sa kanyang ari. Sinunod ko siya.

Noong una nag-aalangan ako gawin ang gusto niyang mangyari. Kung gagawin ko iyon, iyon ang aking first time. Kahit walang expirience alam ko kung ano iyon. Kailangan kong isubo ang ari niya. Isang uri ng pakikipagtalik.

Napabalikwas si Arvin ng simulan kong isubo ang kanya. Hawak-hawak niya at idinidiin pababa ang ulo ko. Nahihirapan ako, parang akoy nabubulunan. Pero nagugustuhan ko. Pinagpagtuloy ko ang aking ginagawang pag-angkin sa ari niya. Kahit walang lasa masarap para sa pakiramdam. Nag-iinit ako.

Kumilos si Arvin. Iniabot niya ang butones ng shorts ko. Hindi niya mabuksan dahil sa hindi niya nakikita. Nagbigay daan ako sa kanya. Iniwan ko muna ang ari niya at humarap ako sa kanyapara ibaba niya ang shorts at brief ko. Nang magawa na niya iyon dali-dali niya ring hinawakan ang akin at muli ko namang pinag-patuloy ang pag-subo ko sa kanyang tayong-tayong ari.

Masaya na kami sa ginagawa namin. Wala siyang pinagagawang iba. Ipinagpapatuloy lang naming gawin ang nasimulan. Taas baba ang ulo ko. Nangangawit pero okey lang. Hindi ko na naisip na may rurok pala ang ginagawa kong paghimod sa kanyang ari. Nagulat nalang akong sumabog ang mainit-init at masaganang katas ni Arvin sa aking lalamunan.

Hindi ko talaga inaasahan iyon. Napatayo ako at tinungo ang basurahan sa labas ng pinto. Hindi naman ako lumabas. Idinungaw ko lang ang ulo ko sa sa pinto at idinura ko ang nasa bibig ko. pagkatapos ay muli kong isinara ang pinto. Ini-lock. Humihingal parin si Arvin nang makita ko. Muli akong humiga sa tabi niya at nagtalukbong ng kumot. Nakatihaya ako nang yumakap siya sa akin. Naramdaman ko paring hubad siya. Hinawakan niya ang ari ko. Muli niyang itinaas-baba ang kanyang kamay hanggang sa marating ko ang naranasan ni Arvin.

Hindi ko na namalayang nakatulog na pala akong nakayakap kay Arvin.

[05]

"Hoy gising."

Ang sakit sa tenga. Ang lakas ng pagkakasigaw sa tapat ng aking tenga. Napa-upo ako sa gulat mula sa pagkakahiga. Si Mike ang gumawa sakin noon.

"Problema mo?" nairita talaga ako sa ginawa niya.

Pupungas-pungas ako ng mukha. Masakit sa mata para bang naluluha ako ng mainit. Medyo masakit ang ulo ko. Epekto siguro ng pagtulog ng basa. Pero nasi-siguro ko namang wala akong sakit.

"Natuyuan ka na yata dyan ng damit." maayos niyang turan.

"Bakit ba kasi?"

"Konti nalang ala-una na." talagang isinenyas pa ng daliri niya ang salitang kaunti.

Para akong natauhan ng malamang ang tagal kong naka-tulog.

"Hindi nga?" paninigurado ko.

"Kain na tayo." imbis na sumagot niyaya niya ako.

"Hoy, ala-una na nga?"

"Oo nga, kulit nito."

"Sandali, nasaan sila?"

"Ayon oh." turo niya sa tabi ng dagat mga naka-upo.

Tumingin ako. Nandoon nga sila. Malamang nagku-kwentuhan sila. Bigla kong naalala si Arvin na kanina bago ako matulog siya ang pinagmamasdan ko. Muli, natanong sa aking isipan kung saan siya nagpunta kanina.

"Mike." tawag ko ng mahina. Papunta kasi siya cottage kung saan naroon ang gamit nila ng magulang niya. "Wala pa silang balak kumain? Tibay yata nila."

"Susunod din yon. Pinapa-gising ka muna ni Josek. Tuwang-tuwa ang mga loko sa pinag-kukwentuhan." nagngingiti ito.

"Bakit? Ano ba iyon?"

"Pinag-uusapan nila ang mga nakikita nilang babae. Yung mga naliligo pag nababasa ng tubig. Siyempre, bakat nga naman." sabay tawa nito at muling ipinag-patuloy ang paglalakad.

Sumunod ako sa kanya. Hindi ko napansin na nadaanan ko pala ang tatay ni Arvin. Tinawag ako.

"Ren, hindi pa kayo nakain ni Arvin. Anong oras na." sabi sa akin.

Nahiya ako sa sandaling iyon halos hindi ako makapag-salita. Kasi ang tatay ni Arvin ay isa sa komite ng aming simbahan. Kilala sa pagiging istrikto.

"Hihintayin ko nalang po si Arvin tatay Nim." sabi ko ng may pag-galang.

Nakita kong tinanaw niya sa may dagat ang kanyang anak. At muli itong tumingin at nagsalita sa akin.

"Mauna ka nang kumain. Huwag munang hintayin yon." sabi nito nang may authority.

Nakaka-takot. Parang hindi ko alam kung paano ako sasagot. Buti nalang at tinawag ako ni Mike habang papalapit ito.

"Oo nga Ren, kumuha ka na rin ng pagkain mo. Sabay na tayo."

Wow, save by the bell ba iyon?

Muli akong tumingin kay tatay Nim at sumang-ayon sa gusto niya. Pero nag-paalam muna akong may sasaglitin lang.

Dali-dali akong pumunta sa mga nagku-kwentuhan para tawagin.

"Kain na." sabi ko pagkalapit.

Nagtinginan sila sa akin maliban kay Arvin.

"Vin, sabi ni tatay Nim, kumain na daw." sabi ko ng may pag-aalangan. Hindi kasi ako pinansin.

Bigla itong tumingin sa akin.

"Sabi ni Papa?" naninigurado.

"Oo."

"Kain na nga. Baka magalit yun."

Napangiti ako ng lihim ng mapansin kong nangiti siya sa mga huli niyang nabanggit. Takot sa ama.

------

"Si Kuya Ren ang tibay. Ang tibay mag-patuyo habang natutulog." si Josek.

Tawanan ang lahat. Nagku-kwentuhan habang kumakain. Hindi ko nga matandaan kung paano napunta sa akin ang topic.

"Malakas ang resistensya ko." sagot ko ng may pagmamalaki.

"Mamayang gabi lalagnatin iyan." si Arvin.

"Sige abangan mo." sabay tawa ko.

"Parang tayo hindi tayo nagpapatuyo ah." si Joshua naman.

"Oo nga pala." si Mike. "Parang ganun din yun. Mas matagal pa nga tayong basa kaysa kay Ren, hehe."

"Abangan nalang kasi mamaya kung sino ang lalagnatin. Ang lamig pa naman sa gabi, sigurado yun." sabi ko.

"Oo nga malamig mamayang gabi. Ngayon pa nga lang mahangin na." si Mike.

"Basta ako may dalang kumot." si Joshua.

"Ako din." si Arvin. "Ikaw Josek may kumot kang dala?"

Hindi kasi agad naka-sagot si Josek dahil kasalukuyang sumusubo. Ganun pa man, tumango ito ng pagsang-ayon.

Nakatingin sila sa akin. Si Arvin ang unang pumiyok.

"Si Kuya Ren walang dala." sabay tawa nito ng malakas. "Abangan ka pa kung sino ang lalagnatin ah. Mamaya mamaluktot ka sa lamig."

Tawanan ang lahat. Oo nga pala walang akong dalang kumot. Pero atlist hindi na nakaka-ilang si Arvin kausapin.