Piso (03)

by: Justyn Shawn

Simula noong nawala si Zaldy, hindi ko na alam kung may dereksyon pa ba ang buhay na tinatahak ko ngayon. Siya kasi ang nagsilbing ilaw ko sa madilim na tahakin ng buhay. Siya ang nagturo sa akin na lumaban sa mga pagsubok na ibinibigay sa akin ng tadhana. Siya ang naging paa ko sa pagsuong sa buhay at naging lakas ko kung madapa man ako. Siya ang naging mata ko sa madilim na panahon na bumabalot sa akin.

Para akong napilayan at hindi na makalakad. Para akong nabulag at hindi na makita ang kagandahan ng buhay noong nawala siya. Nawalan ako ng goal, ng direksyon at pag-asa sa buhay. Lagi na lang akong tulala, tuliro at di alam ang gagawin.

Buti na lang ay may kaibigan pa rin akong matatawag. Andyan si Jay na hindi man naging paa, naging saklay naman siya upang tulungan akong lumakad. Hindi man siya naging mata ko upang makita ang kagandahan ng buhay, naging ilaw naman siya sa madilim kong daraanan. Siya rin ang parating andyan kapag may kailangan ako. Kapag katulad nitong malungkot ako't naaalala ko si Zaldy, pinapatawa niya ako; pinapagaan ang loob. Siya ang naging sandalan ko sa panahong wala akong makapitan at gulong gulo ang isip ko.

“Okay ka lang ba?”tanong sa akin ni Jay sabay tapik ng aking balikat.

Hindi ko alam kung okay nga lang ba ako dahil sa mga araw na lumilipas, habang paparating ang araw ng kapistahan, lalo ko namang naaalala si Zaldy. Ang una naming pagsasama.

Imbes na matawa sa kanyang ginawang pagbirit na hindi lang wala sa tono, wala pa rin sa lyrics minsan na lagi ko namang ginagawa kapag naaaalala ko si Zaldy ay bigla na lang akong napaluha. “Gulong gulo na ang isip ko. Hindi ko na alam ang gagawin. Gusto ko nang kitilin ang buhay na meron ako dahil wala din naman itong silbi. Gusto ko na siyang sundan kung nasaan man siya ngayon.” Umiiyak na sabi ko kay Jay. Lumapit si Jay sa tabi ko at niyakap. Hinaplos ang aking likod upang sa ganon ay mabawas-bawasan ang bigat ng aking dinadala.

“Alam kong hanggang ngayon nahihirapan ka pa ring tanggapin ang lahat. Oo, talagang mahirap pero dapat naman kasi nilalawakan mo ang pang-unawa mo sa bagay-bagay. Hindi lahat ng andyan ay parating andyan lang. Minsan kailangan din nilang mawala. Minsan, ang naging gabay mo para makalakad ay kailangang lumisan din para matuto kang tumayong mag-isa. Tandaan mong hindi permanente ang lahat ng bagay sa mundo. Tingnan mo ang kagandahan ng mundo…”makahulugang pag-aalo sa akin ni Jay.

“…tingnan mo ako. Nandito lang naman ako eh, di mo lang pinapansin. Pano na lang ako kung mawala ka?”lungkot-lungkutan pa niyang dagdag at bigla na lang tumawa.

“hahahaha Loko ka talaga pare!”. Ganyang lagi si Jay, kahit pa anong sinasabi ko sa kanya, kahit na anong lungkot pa man yan, napapatawa niya ako.

“Ayan, tumawa ka rin. Hahaha Okay ka na bang talaga?”

Tumango lang ako. Nagulat na lang ako na sa pag-tango kong iyon ay bigla naman niya akong binatukan. “Aray! Para saan naman iyong batok mo? Ang sakit ha.” Sabi ko sa kanyang hipo-hipo ang parte kung saan niya ako binatukan. Malakas lakas din ang ginawa niyang pagbatok sa akin.

“Ayan ba? Para makalog naman yang bunbunan mo. Para matauhan ka naman. Nakakapagod na kayang magpayo sayong gago ka! Halos inaraw-araw mo na ata ang pagsisenti ehh. Sa susunod, hindi lang kita tutulungang magpakamatay. Ako mismo ang papatay sayo. “ Natawa na lang ako sa kanyang mga sinabi. Totoo nga naman, halos inaraw araw ko na ang pagmumukmok. Hindi kasi mawala wala si Zaldy sa aking isipan kahit ano pang gawin kong paraan ng pag-limot sa kanya. Kusang rumirehistro ang kanyang mukha at ala-ala niya sa aking isipan. Napabuntong hininga ako.

“Alam mo, walang tamang salita ang makakapagsabi, makakapagkumbinsi o makakapagpawala ng mga hinanaing mo. Walang ibang pwedeng mag-alis sa bigat ng pinagdadaanan mo kundi ikaw. Ikaw lang. Tulungan mo ang sarili mo Jose. Alam kong may kaya ka pang gawin sa buhay, hindi lang ang pagmumukmok, pag-iinom at pamamakla. Hindi ka lang hanggang dyan, alam ko yan dahil kilala kita at alam kong mabait ka, masipag , at matalino. Hindi porke’t nawalan ka ng paa, hindi ka na makagalaw, may kamay ka pa naman diba? Hindi porke’t nawalan ka ng paningin, hindi mo na maaapreciate ang kagandahan ng mundo, may pandinig ka pa naman diba? Hindi man literal na nawalan ka ng parte ng iyong katawan, pero parang ganun na ring ang nangyayari sa buhay mo. Nawawalan ka na kasi ng goal, ng diresyon sa buhay. At sa nakikita ko, hindi na tama yan. Magbago ka na ‘toy!” makahulugang sabi sa akin ni Jay. Bagamat hindi man seryoso ang kanyang pagkakasabi, sa kanyang mga mata naman ay makikita mo ang sinseridad ng bawat mensahing nais niyang iparating. Damang dama ko iyon. Para iyong isang alarm clock na nagpagising sa akin sa isang mahabang bangungot. Teka! Nagising nga ba ako? Pero alam ko, lahat ng mga sinabi niya ay tama at sundot iyon sa aking pagkatao.

Niyakap ko siya dala ng aking pasasalamat sa kanyang mga ginawa para sa akin. “Salamat tol!” tanging nasabi ko na lang. “Teka, nangangamoy na yung niluluto ko! Bitiwan mo ako, ambaho mo pa pati maligo ka na at nang makakain na tayo.”sabi niya sa akin at kumalas sa aking pagkakayakap na animoy nandidiri.

Habang nasa banyo ako, hindi ko maiwasang hawakan ang aking ulo sa sobrang sakit nito dulot ng hung-over. Tinuloy ko pa rin ang pagbuhos upang matanggal kahit papaano ang sakit ng aking ulo at ang natuyong dugo sa aking katawan. "Teka, bakit nga ba puno ng dugo ang aking katawan?" wala sa katinuan kong tanong sa sarili kung bakit puno ako ng dugo. Ang naaalala ko lang ay ang umpukan namin kagabi.

Madami na akong nainom dahil nagbabakasakali akong malimutan ko si Zaldy. Panay lang ang tungga ko sa lambanog na iniinom namin. Tapos may lumapit sa akin, hindi ko na matandaan ang kanyang itsura. Pero tanda ko pa na hinipuan niya ako at maya maya pa ay dinala nya ako sa kung saan. Nagpatangay na lang ako sa kanya kung saan man niya ako gustong dalhin sa kagustuhan ko ring magpahinga.

Yun lang lahat ang naaalala ko. Hindi ko na maalala kung bakit ako puno ng dugo. Kung bakit nasa bahay na ako na tinutuluyan namin ni Jay. Kung paano ako nakauwi. Hindi ko na tanda.

Pagkatapos kong maligo ay lumabas na ako ng banyo upang makapagbihis na. Pag-daan ko naman sa kusina ay naamoy ko ang adobong na niluluto ni Jay. Sa amoy pa lang nito, alam mo nang masarap na. "Ang sarap naman nyan" puna ko sa niluluto niya noong maamoy ko ito. "Oo naman. Sigurado yan. Pati pangalan mo makakalimutan mo sa sarap nitong niluluto ko. hahaha"pagmamayabang pa ni Jay sa akin. "Magbihis ka na. Ihahanda ko na ‘to." dagdag pa niya sabay pasipol-sipol habang inaayos ang kanyang niluluto.

Nagmadali na akong magbihis upang makakain na kami. Masakit pa rin ang ulo ko ngunit nabawas bawasan na rin noong makapaligo ako. Tiyak na wala nito ang hung-over ko matapos akong makakain ng luto ni Jay.

Matapos kong magbihis ay agad naman akong pumunta sa hapag. Nakaayos na ang lamesa. nakahanda na ito. "Oh, tara na! kain na tayo!" paanyaya ni Jay sa akin.

Agad naman akong umupo sa silya at nagsimula nang kumain.

"Ang sarap ngaaa!!!! Ano nga ulit ang pangalan ko?" biro ko pa sa kanya.

"Jose. Jose ang pangalan mo.ahahaha"

"Nga pala Jose, may pinatay na naman palang bakla. Nagtamo ito ng saksak sa may likuran at ginilitan pa talaga ang leeg na parang baboy. Hindi pa nakikilala hanggang ngayon kung sino ang pumapatay sa mga bakla dito sa bayan natin. Hinala ng mga pulis, iisa lang ang pumatay sa mga ito dahil gaya ng dati, nag-iwan ng palatandaan ang pumatay. Nag-iwan ito ng piso sa kanilang mga kamay matapos silang patayin nito. Ang tinitingnan na anggulo ngayon ng mga pulis ay pagnanakaw, dahil wala ng pera ang kanilang mga pitaka noong matagpuan ito."pagbalita naman sakin ni Jay.

"Ganun ba? kawawa naman pala mga bakla dito sa bayan natin. Tsk tsk. Mababawasan ako nyan ng pagkakakitaan eh" “Teka, wag mong sabihing ikaw ang pumapatay sa mga bakla dito sa bayan natin ha." Hanggang ngayon kasi hindi ko alam ang kanyang trabaho talaga o saan siya naglalagi kapag umaalis sa tinutuluyan namin. Nasabi lang niyang isa siyang cook. Pero noong binisita ko ang restawran na pinagtratrabahuhan niya ay wala daw doong Jay na nagtratrabaho. Isa pa, alam kong galit siya sa mga bakla.

"Hindi ahh. Oo galit ako sa mga bakla pero hindi ko kayang pumatay ng tao pare. Baka ikaw ang pumatay sa mga iyon" depensa naman ni Jay

"..At bakit nga pala puno ng dugo ang katawan mo kanina?" pag-uusisa pa niya.

"Ahh yun ba? Nagkatay kasi kami kagabi ni pareng Lester ng manok. Tumalsik sa akin ang dugo habang ginigilitan ko ito. Masarap din pala magluto si Pareng Lester. Ginataan niya yung manok pampulutan namin kagabi." Sagot ko naman sa kanya. Naalala kong nagkatay nga pala kami ni Pareng Lester ng manok at tumalsik ang dugo nito sa akin noong ginigilitan ko ito. “Isa pa, bakit ko naman sila papatayin? Eh di naubusan ako ng customer nyan?” dagdag ko pa.

Tumango-tango na lang siya. Animo’y kumbinsido sa aking mga sinabi. Pero ako, mukhang hindi talaga kumbinsido sa kanyang mga sinabi. Ngunit alam ko, mabait talaga si Jay. Hindi niya kayang pumatay ng isang tao. Balik ulit ako sa pagkain.

Sarap na sarap ako sa pagkain noong biglang tumunog ang cell phone ko.

"Teka lang pare ha. sasagutin ko muna 'to." paalam ko kay Jay at lumayo ako sa hapag upang kausapin ko ang nasa kabilang linya.

"Oh napatawag ka? Anong atin?" sabi ko sa kabilang linya pagkatapos kong pindutin ang answer button.

"May gagawin ka ba mamaya? Pwede ka?" tanong naman sa akin ng baklang nasa kabilang linya. Isa siya sa mga kostumer kong mataas magbigay.

"Wala naman. Sige mamayang alas siete. Puntahan na lang kita sa bahay nyo." Sabi ko dito.

"Sige, hintayin kita ha. Muaah"pagkatapos naming mag-usap ay bumalik na ako upang ituloy ang naudlot kong pagkain.

"Sino yung tumawag?"Tanong naman sakin ni Jay.

"Ahh. yun ba? Costumer.ahaha" sagot ko naman sa kanya sabay subo ng pagkain.

"Naku, maghanap ka kaya ng matinong trabaho."alalang tugon naman ni Jay.

"Hindi ganyang nagbibenta ka ng katawan mo."dagdag pa niya.

"Hindi naman masama ang trabaho ko ah. Tsaka, wala naman akong inaaggrabyadong tao, isa pa nasasarapan sila sakin pare."

Ewan ko ba sa kanyang mga tingin. Parang may kakaiba akong nararamdaman. Parang makahulugan na hindi ko alam. “Nagseselos ba to dahil yung iba ehh natikman na ako at siya ay hindi pa? Pero hindi maaari, galit siya sa mga bakla. At napatunayan ko na iyon noong may humipo sa kanya..halos patayin na niya iyon sa bugbog.”

Tahimik.

"Sarap talaga ng luto mo. Sino ka nga ulit? Ako, Ano nga pangalan ko? ahahaha"biro ko sa kanya upang kahit papaano ay mawala ang pagka awkward ng kapaligiran. Talaga kasing ang sarap ng kanyang niluto.

“Jose ang pangalan mo! Si Jose. Ang baliw!” sabi niya at agad na tumayo. Tapos na daw siyang kumain at malelate na daw siya sa kanyang trabaho kaya nagmamadali.

Tuyuan na siyang umalis ng bahay ng walang paalam man lang. Hindi ko talaga mapinta ang ugali ng isang iyon, paiba iba kasi ang mood. Parang may regla na ewan.

Matapos kong kumain ay niligpit ko at hinugasan na ang aming pinagkainan. Nagpasya akong matulog ulit dahil medyo masakit pa rin ang ulo ko sa hung-over. Mag-aalas singko na ulit ako noong magising ako sa katok ng aking kumpareng si Lester. “Pare!!! Pare!!! Labas na dyan sa lungga mo!!!”pag si Pareng Lester ang kumatok, alam ko na ang dahilan. Inuman na naman ‘to. Malapit na din kasi ang fiesta noon kaya kabi-kabila ang nagaganap na inuman. Halos gabi-gabi naman akong laging umuuwing lasing.

“Oo, andyan na! saglit lang at magbibihis lang ko.”

“Wag ka ng magbihis. Okay na yang suot mo. Gwapo ka pa rin. Haha Isa pa, magkakatay tayo pare ng baboy kela Pareng Isko, panghanda nila para bukas dahil isinabay na ang binyag ng kanyang anak sa desperas ng fiesta dito sa atin. Madudumihan ka rin kung magbibihis ka pa. Okay nay an. Tara na!” atat na pangungumbinsi sa akin ni Pareng Lester.

Ayun nga ang nangyari. Pumunta na kami kela Pareng Isko na naka sandong itim lang, naka maong na short at tsinelas ako. Baon ko din ang aking cellphone at balisong na lagi kong sukbit saan man ako magpunta. Di ko talaga ito hinihiwalay sa akin dahil sa oras ng pangangailangan, sa oras ng rambol, nagagamit ko to.

Nang makarating na kami sa bahay nina pareng Isko, wala pa man silang nakakatay na baboy ay nag-iinuman na agad sila. “Oh pareng Jose, andito ka nap ala! Shot muna, magpagasolina muna tayo at ng makatrabaho tayo ng maayos!” yaya sa akin ni Pareng Isko sabay abot ng basong may tagay na gin. Ininom ko ito. Gumuhit sa aking lalamunan ang pait na lasa ng gin na aking ininom. Saka uminom din ako ng tubig para mawala ang anghang sa aking bunganga kahit papaano. Nakaramdam ako ng paginit na gumihit sa aking sikmura dala ng alcohol na aking ininom kaya kumuha ako ng kapiranggot na pulutan.

“Ayan! Nagasulinahan na ako.”tawa kong sambit sa kanila sabay upo sa kanilang umpukan.

“Maaga pa naman kaya mag-inom muna tayo. Maya-maya na tayo magkatay.”

Halos magaalas sais na noong naisipan naming umpisahan ang pagkatay ng baboy. Naka apat na bote na din kami ng gin at may mga tama na kami. Oo, tama pa lang at hindi pa lasing dahil sa lalakas ba naming mag-inom at sa lalaki ng kargada naming apat kaya kung tutuusin, kahit nagtitiigisa pa kami ng gin na ininom, kulang pa rin iyon para mapatumba kami.

Nagkatay na nga kami ng baboy. “Pare, hawakan mo ng mabuti ha. Baka makaalpas.”sabi ni Pareng Isko kela pareng Lester at Pareng Esdel.

“Pare, ang purol naman ng kutsilyo mo! Wala bang matalas talas dyan?” tanong ko naman kay Pareng Isko. Hindi ko kasi masaksak ng mabuti ang baboy na kinakatay naming sa purol ng kutsilyong binigay niya.

“Teka lang pare, akin na na iyan. Hahasain ko muna.”

“Naku pare, maghahasa ka pa? Wag na, eto may dala akong balisong. Ito na lang gagamitin ko.” Sabi ko sa kanya sabay labas ng balisong sa aking bulsa. Tamang tama iyong panaksak sa baboy dahil alaga ko ito sa hasa. Kaya matalas na matalas ito.

“Sige pare, yan na lang.”

“Bilisan mo pare, ang likot ng hinayupak na baboy na to. Baka mabitawan ko na.” singit naman ni Pareng Edsel.

Sinaksak ko na sa may parting leeg ang baboy at simirit naman ang dugo nito sa aking katawan. Pati sa aking mukha ay natalsikan rin. Idiniin ko pa ng todo ang aking pagkakasaksak sa kanya. Nakita kong nagpupumiglas pa siya. Sinaksak ko ulit ng mga tatlo pang beses. Halos ginilitan ko na talaga ang baboy at halos lumaylay na ang kanyang ulo sa pagkakagilit ko dito sa sobrang inis dahil nasiritan na naman ako ng dugo sa aking katawan.

“Pare, kayo na muna dyan. Uuwi na muna ako at maliligo. Walang hiyang baboy yan. Papatayin na nga lang, papalag pa.” matawa- tawa kong paalam sa kanila.

“Sige pare, balik ka agad ha. At itutuloy natin ang session.”sabi naman ni Pareng Isko.

Naglakad na ako pauwi sa bahay. May napansin akong sumusunod sa akin simula pa lang doon sa bahay nila Pareng Isko. Nagmamadali kong tinahak ang daan pauwi. Sumusunod pa rin siya. Hindi ko maiwasang kabahan kaya nagtago ako sa isang lumang bahay na hindi na tinitirahan at malayo sa mga bahayan. Sira sira na ito. Hinanda ko na ang sarili ko at ang dalang balisong. Sumilip ako sa may butas kung saan man ako nagtatago.

Napansin ko naman na may isang baklang palingat lingat at alam mong may hinahanap. Tiningnan ko siya. Siya yung taong sumusunod sakin kanina. Nakahinga ako ng maluwag. Lumabas na ako sa pagkakatago ko sa bahay. Sinitsitan ko sya. “Pssst! Lika nga dito!”Inis kong tawag sa kanya. Tila naman lumiwanag ang kanyang mga mata noong makita niya ako sa may madilim at walang katao taong parte ng lumang bahay na iyon.

Lumapit siya sa akin na bakas sa kanyang mga labi ang kasiyahan at ningning ng kanyang mga mata. “Papa, dyan ka lang pala. Kanina pa kita sinusundan eh”

“Bat mo ko sinusundan?”

“Gusto mo ba nito?”sabi ko sa kanya sabay porma na parang manununtok at pakita sa kanya ng aking kamao.

“Papa naman eh. Hindi yan ang gusto ko.” Sabay nguso niya sa aking harapan.

Alam ko na ang tinutukoy niya. Gusto niya matikman ang matigas, malaki, at masarap kong sandata. “Ahh. Eto ba ang gusto mo?”tanong ko sa kanya sabay hawak ng aking bayag. Ang malanding hitad naman ay tuwang tuwa. “Magkano ba kaya mo?” dugtong ko pa.

Nakita kong tiningnan niya ang kanyang wallet bago magsalita. “’sang daan”.

“Tarantado tong baklang to. Napakakuripot. Humanda ka mamaya” yun na lang at pumasok na kami sa lumang bahay na iyon. “Paalala lang ha. Walang halikan sa lips.” Hindi talaga ako nagpapahalik sa aking mga labi. Dahil para sa akin, sagrado ito. Kapag may halikan ako, siya yung taong mahal na mahal ko.

Puno pa man ng dugo ng baboy ang aking katawan, hindi niya iyon ininda. Nasarap pa rin naman daw ako. Hinubad ko na ang aking suot na sando. Una niyang sinalsal ang aking mga utong gamit ang kanyang mga dila. Napakasarap niyang maglaro noon. Mapapansin mong bihasa talaga siya sa pagpapaligaya ng lalaki. Maya-maya pa ay bumaba ang kanyang paghalik sa aking dibdib pababa pa ng pababa hanggang sa ang pusod ko naman ang pinaglaruan niya. Ibayong kiliti naman ang nadarama ko habang dinidilaan niya iyon. Minsan ay pabilog, minsan naman ay pahalik at minsan naman ay pahigop niya itong nilalaro ng kanyang dila. Halos kumawala na ang aking malaki at matabang sandata sa loob ng aking maong na shorts.

Nilayo ko muna saglit ang kanyang ulo na aliw na aliw pa ring naglalaro sa aking puson upang mahubad ko ang aking natitira pang saplot. Habang binababa ko ang zipper, hindi naman siya magkanda ugagang tulungan ako sa aking ginagawa upang mapadali ito. Nababa ko na pati ang aking brief. Nakita ko naman siyang napanganga sa laki at taba ng aking sandata. Naglalaway na ang ulo nito dahil sa ginawa niyang pagroromansa sa akin kanina. Hinawakan niya ito at inamoy amoy muna at tinitigan pa talaga ng loko. “Pst! Titingnan mo na lang ba yan? Ngayon ka lang nakakita ng ganyan ka laking burat?”. Tumango lang siya at dali daling isinubo ang malaki, mahaba at matigas kong sandata. Bigla na lang akong napasandal at napapikit sa sarap na kanyang ginawa “Ahhhhhh…ahhhhhhh!!! Tang-ina! Ang sarap mong tsumupang bakla ka! Sige pahhhh ahhhh” Ungol na lumabas sa aking bibig. Halatang sanay na sanay siya sa pagsuso ng sandata dahil malinis ito, pulido at walang sabit habang tinataas baba ang kanyang ulo sa paglalaro ng aking kahabaan. Napapasabunot talaga ako sa kanyang buhok sa sarap ng aking nadarama. “Ahhhh tang-inaaaaa sige paaahhhhh ahhhh”. Idiniin ko ang kanyang ulo sa kahabaan ng aking sandata para masagad ito sa kanyang lalamunan. “Aaaaahhhhhhhhhhhhhh” Minsan pa ay napapakagat na lang ako ng labi at napapapikit sa sensasyong nadarama sa kanyang ginagawang pagsuso. Tuloy lang siya sa paglalaro ng aking sandata. Pinaiikot ikot niya ang kanyang dila sa ulo ng aking burat. Dinidilaan din niya ang butas ng ulo ng aking taguro. Para akong maiiihi na ewan sa sobrang sarap ng pakiramdam. Pati pagdideep thoath ay bihasa siya. Pero sa laki ng aking sandata ay wala pa ditong hindi naduwal sa pagsuso nito. “Ohh bakit?” “Ang laki kasi eh”sambit niya sabay pahid ng luha sa kanyang mga mata. Nilaro niyang muli ang ulo ng aking sandata at ang kahabaan namay sinalsal niya ng kanyang kamay. Sunod niyang pinaglaruan at sinuso ay ang aking mga bayag. Napapaiktad na lang ako minsan sa bawat paghigop niya dito sa sobrang sarap. “Ahhhhh sigeee paaaaaahhhh ahhhhh.” Mula sa aking bayag, habang salsal salsal pa rin niya ang aking sandata, ay bumaba ang kanyang pagdila papunta sa buntas ng aking pwet. Ito talaga ang gusto kong ginagawa sa akin ng mga sumususo sa akin. Kakaibang sensyasyon at kiliti kasi ang dulot nito. Para akong nasa ika pitong alapaap noong pinaglalaruan niya ang butas ng aking pwet. “Aahhhhhhh tang-inaaaa aaaaaahhhh”. Sa narinig niyang ungol na nagmumula sa aking bibig ay ginagalingan pa niyang lalo ang pagsalsal at lalaro ng butas ng aking pwet. Dinidila dilaan din niya nila sa butas ng aking pwet hanggang sa mga bola ng aking sandata at sa akin mismong sandata. “Ahhh”

Kumalas na ako dahil ramdam kong malapit na akong labasan. “Tuwad!” gusto ko kasi siyang tirahin mula sa kanyang tumbong. Pagkatuwad niya ay sinabay niyang hinubad ang kanyang damit pambaba. Nilawayan pati nito ang kanyang pwet at ang aking malaki at mamulamulang sandata para mas madali ko siyang mapasok. “Ahhhhh” ungol ko noong mapasok ko na ito. May pagkaluwang na din ang kanyang tumbong pero sumikip pa rin ito dahil sa laki ng aking sandata. Sagad na saga dang ulos na ginawa ko sa kanya “Ahhh ahhhhhhh” magkasabay naming ungol. “Josee…papaaaaahh sigeee paaaahhh aahhhhh” binilisan ko pang lalo pang pagkantot ko sa kanya. Hinawakan ko ang kanyang balakang upang mas masagad ko ang pagbayo sa kanya at para rin may pwersa ang aking pagkantot.

Sarap na sarap siya sa laki at haba ng aking pagkalalaki. Maging ako rin ay sarap na sarap sa pagkantot sa kanya. Maya maya pa noong malapit na akong labasan, bigla naman parang may sumapi sa akin. Sarap na sarap pa rin ako sa pagkantot sa kanya. Pabilis ng pabilis. "Ahhhhhhhhhhhh."

Itutuloy. . . . . . . . . . . .

justynstories.blogspot.com