by: Fugi
Tahimik akong humihikbi habang
nakasalampak pa rin sa sahig ng CR na iyon
Paulit ulit ko pa ring naririnig ang
mga huling binitawang salita ni ian.....
“Yun din ang akala ko, pero hindi
pala”
“Yun din ang akala ko, pero hindi
pala”
“Yun din ang akala ko, pero hindi
pala”........ na parang patalim na na umaatake hangang sa kaibuturan ng puso ko
pati sa bawat himaymay ng katawan ko
“Ganto ba talaga ito kasakit? (Yung
parang unti-unti kang nilalagutan ng hininga), ang naitanong ko na lang sa
sarili ko sa pagitan ng aking paghikbi
Sa puntong iyon ay ay hindi ko na
namalayan na may pumasok na pala sa loob ng CR na iyon kung saan ako
nagpapakawala ng aking pagtangis at tahimik na ako nitong inoobserbahan
...... :’(tahimik na paghikbi at sa
pagitan noon ay ang parang pagsinoksik na dahilan para gumalaw ang aking
katawan:’[.....
At nang parang napagod na ang aking
mga mata sa pagpapakawala ng mga mumunting butil ng tubig ay nanatili pa rin
ako sa ganoong posisyon ko, parang
naubos na ang lahat ng lakas na meron ako, na kahit ang lumikha ng kilos o
gumalaw ay hindi ko magawa, na parang hindi ko na maramdaman ang sarili at
buong katawan ko, mas nangibabaw pa rin at naging duminante sa sistema ako ang sakit, ang sobrang sakit
na gawa nito (sabay napakapit ako sa dibdib ko) at sobrang lungkot dahil sa
parang nawala na ang nagsisimula palang na na ako, si ian at at at yung love na
unti unti na sanang umuusbong:[........ at sa puntong iyon ay ay nakiisa nang
muli ang aking emosyon at nagpakawala na ulit ng mga mumunting luha ang aking
mga mata na sumisimbolo sa tunay kong nararamdaman:(
Maya maya pa ay naramdaman kong may
lumapat na mga palad sa aking magkabilang balikat at namalayan ko na lang na
itinatayo nya na ako, at nang maangyari iyon ay ay ay bigla na lang ako nitong
ikinulong sa mga bisig niya
Hindi ko natapunan ng tingin kung sino
ang taong iyon pero panatag ako sa kanya, naramdaman ko ang pagdamay nya kaya
naman hindi na ako nahiyang ipakita ang kahinaan ko
Ipinatong ko ang aking mukha sa kanang
balikat niya at nagsimula na namang kumawala ang emosyon na lumukob na sa buong
pagkataoko dahil sa mga nangyari sa pagitan namin ni ian
Hindi sya nagsalita bagkus ay
naramdaman ko na lang na hinigpitan niya na lang ang pagkakayarap niya sa akin
na naging dahilan para mapasubsob na ako sa dibdin nya, hindi ko na rin
napigilan ang paglakas ng aking mga hikbi:’(
“Sorry..............!” bulong nito
Agad napukaw nito ang atensyon ko at
ng itaas ko na ang akin tingin ay nakita ko ang nag-aalala at ang sobrang
lungkot na mababakas sa kanyang mga mata, sa mukha ni, ni anthony
Sa puntong iyon ay ay parang parang hindi ko maintindihan kung bakit sya
nagkakaganoon, parang basta may iba, pero siguro ay ay nakikisimpatsya lang
siguro siya sa akin (yun na lang ang naisip ko), at kaya naman niyakap ko na
lang din siya at mas lalo naman ako nitong isiniksik sa kanya at marahan na
hinimas himas ang aking likod
Gumaan kahit papaano ang pakiramdam ko
dahil sa ginawa nya
“Sorry fugi.........” malungkot na himig
na sabi nito, naguguluhan man kung bakit sya nagkakaganoon ay pinagkibit
balikat ko na lang at pinilit na kumalas na lang sa yakapang iyon, at nakuha
naman ni anthony ang gutto kong mangyari kaya ay niluwagan na rin niya ang
pagkakayakap sa akin na naging dahilan para makawala doon
Agad kong tinungo ang sink at
naghilamos para sana mapawi o matabunan man lang kahit ang lungkot na mababakas
sa aking mukha
Nakailang hilamos ako para matakpan
sana, sana ang lungkot at sakit na nararamdaman ko pero ng pagtunghayko ay
tumambad sa akin ang repleksyong likha ng salamin sa harap ko.... kitang kita
ko sa imaheng iyon ang pighati at kasawian, at sa puntong iyon hindi na akong
makatingin sa salaming iyon, sa salaming nagpapakita ng imahe kong nawalan ng
sigla at buhay:(
Iniiwas ko na ang paningin ko sa
salamin na iyon ata agad nang nilingon si anthony na kanina pang nakamasid sa
mga kilos ko
Hindi
alam kong saan galing ang lakas ko para magpanggap na ayos na ako, na ok
na ang lahat kahit ang totoo ay unti-unti na akong nauupos sa kaloob looban ko
Ako: anthony, pasensya ka na sa itsura
ko kanina na parang batang nakalupasay sa sahig at nag-iiyak nang ganoon,
pinalaki kasi akong ganoon.... (sabay pakawala ng mapagkunwaying tawa..
hahaha), dyahe naman oh! (pilit pinasigla ang boses ko), nakita mo tuloy (sabay
suntok ng walang kalakas lakas sa kanyang dibdib at pilit ulit tumawa,
nakatitig lang ito sa akin), nabasa ko rin pala uniform mo (pagpuna ko sabay
kuha ng panyo ko para rin makaiwas sa mga tingin niyang iyon, at ng akmang
pupunasan ko na ang uniporme niya ay bigla naman nyang hinablot ang kamat ko at
iniakap niya sa likuran nya habang ang isa nyang kamay ay iniakap niya sa batok
ko at unti unti niya akong minaneobra papalapit sa kanya)
Sa pagkakataong iyon ay naramdaman ko
ang mapagkalinga niyang yakap
Anthony: alam kong sobra kang
nasasaktan ngayon at nasasakatan din akong nakikita kang nagkakaganyan (bulong
nito), nandito naman ako, nandito ako para sayo (sabay halik nya sa ulo ko
Ako: o..ok ako (at napangiti ako sa
sinabi kong iyon, ngiting mapait), .... ayos na naman ako (pero sa pagkakataong iyon ay pinagkanuno na
ulit ako ng emosyon ko, nagpakawala na naman ng mumunting butil ng tubig ang
mga mata ko, hindi na nakayanan ata ng aking dadamin ang taliwas na sinasabi ng
bibig ko)............. sana, sana sana maging maging maging OK na ako (ang
bahadya ko nang nasabi sa pagitan ng mga hikbi ko)
Biglang lumuwag ang yakap ni anthony
sa akin at naramdaman ko na lang ang paglapat ng mga kamay nito sa magkabila kong
pisngi, itununghay nya ako paharap sa kanya at at dahan dahan nyang pinahidan
ng mga daliri nya ang mga luhang patuloy paring kumakawala sa aking mga mata at
........
Anthony: hayaan mo akong pasiyahin
ka.....
...........at at nagulat na lang ako
sa sunod niyang ikinilos, bigla bigla nyang inilapit ang mukha niya sa akin at
ang sumunod na nangyari ay naidikit niya ang mga labi nya sa labi ko
Hindi ako nakagalaw sa mga oras na
iyon na naging dahilan para maangkin niya ng tuloyan ang mga labi ko
Naging masuyo ang ginagawa niyang mga
halik at may pag-iingat, unti unti na ring nagdidikit ang aming mga katawan
Pero agad naman rumehistro ang pigura
ni ian sa aking balintataw, ganoon din ang mga nangyari sa pagitan namin na
naging dahilan para magkalakas akong kumawala at bumitaw sa halikang iyon at at
magtatakbo palabas ng CR na iyon
Halo halong emosyon ang gumugulo sa
akin, lungkot at sobrang sakit dahil sa pagbiliw sa akin ni ian at ngayon nga
ay pagkalito, pagkalito sa mga sinabi at ginawa ni anthony ngayon ngayon lang
Hindi ko alam saan ako pupunta pero
ang pag-iwas muna sa kanila ang ang naisip kong gawin at ang option na meron
ako ngayon:(
Itutuloy. . . . . . . . . . . .
zildjianstories.blogspot.com
No comments:
Post a Comment