by: Fugi
Parang.... Parang may TENSYON
Pagkatapos maayos ang hindi
pagkakaunawaan sa pagitan namin ni ian ay masaya kaming pumunta sa sunod at
panghuling subject sa araw na iyon
Nang malapit na kami sa room ay
nagpaalam muna si ian na pupunta muna itong palikuran at ako naman ay nauna sa
kanya pumasok sa loob ng room. Napansin ko agad si janine sa bandang likuran
kaya agad akong dumiretso papunta sa kanya at umupo sa tabi niya
Hindi naman nakaligtas kay janine ang
pagbabago sa aura ko, kaya pagkaupong pagkaupo ko palang ay bumulong ito sa
akin
Janine: aba! Mukhang ayos ka na ah!
Bumalik na ang aliwalas sa mukha mo
Ako: ha!? (maang kong sabi sa kanya)
Janine: pati si ian oh, ayos na din
(nakangiti nitong balik sa akin sabay turo sa kapapasok palang na si ian na may
nakaplaster na ngiti habang nakatingin sa kinatatayuan namin)
Ako: ikaw ang dami mo ding napapansin
ano?? (nakangiti kong tugon dito)
Janine: hindi ka kasi nagsasabi nang
mga nangyayari sa iyo, katulad na lang kanina parang may something sa inyo ni
ian, ano?? Tama ba ako? Kaya naman pumupuna na lang ako (kasabay ang kakaibang
ngiti nito)
Ako: mood swings lang yung kanina ang
dami ko lang iniisip (pagdadahilan ko)
Janine: moods swing daw ah! Bakit may
dalaw ka?? Buntis? (natatawang biro nito sa akin)
Ako: last na hirit mo na yan ha!
(sabay pakawala ng pekeng tawa)
Janine: kasi ayaw pa umamin na may
something sa kanila (mahinang bulong nito sa kanyang sarili)
Ako: may sinasabi ka pa?
Janine: wala, nag 3:00 o’clock prayer
lang
Ako: four na kaya, adik lang?
Janine: ang bilis naman ng relo mo,
three pa lang sa akin
Ako: woooohh, palusot ka pa!
Janine: o e di 4:00 o’clock prayer,
pwede namang i-adjust, makabawi ka lang ng hirit dyan ih! (natatawa na nitong
sabi sa akin)
Ako: talagang nailusot mo pa yan ah!
(natatawa kong balik dito)
Janine: syempre hindi ako papayag na
maisahan mo ako (ang may pagkaproud nitong sabi)
Bigla namang singit ni ian ng
makalapit na ito sa amin at umupo sa tabi ko
Ian: ano pinag-uusapan ninyo at
mukhang nagkakatawanan kayo?
Ako: ah! Wala naman, nababaliw lang
itong si janine (nakangiting sabi ko dito)
Janine: paano kasi ian ang galing
magjoke ni fugi kaya nagkakatawanan kami (humarap ako kay janine na may
nagtatanong na mukha at tinugunan naman ako nito ng mapangasar na ngiti)
Ian: share nyo naman sa akin
(nakangiting sambit nito)
Janine: o fugi share mo na mga jokes
mo, gusto marinig ni ian o! (gatong nito sa sinabi ni ian kasabay ang
nang-aasar na ngiti, ngumiti lang din ako dito na may halong asar)
Wala na akong nagawa kaya nagjoke na
ako mga pipz (sana ay magets nyo ang joke ko.. haha)
Ako: a..alam nyo ba yung joke na
“HINDI EH!” tsaka “ME TOO”??? (sabay harap ko kay ian)
Ian: HINDI IH! (tapos humarap naman
ako kay janine)
Janine: ME TOO....
Natawa naman ako sa isinagot nila
(hahahaha), sakto lang sa joke ko (hahaha), lalo ako natawa nang mapansin kong
naguluhan sila sa biglaan kong pagtawa
Janine: bakit ka natawa dyan?? Wala
pang joke tumatawa ka na agad, adik lang?
Ako: slow mo naman janine (sabay tawa
ko at bigla ko narinig ang hagikgik ni ian kaya napaharap ako sa kanya)
Ian: gets ko na (natatawang sabi nito
sa akin ng makaharap ako sa kanya)
Ako: salamat naman at nagets mo (at
nagtawanan kaming dalawa)
Janine: ang alin ang nagets mo ha
ian?? (ang naguguluhang singit nito)
Napaharap kaming dalawa ni ian kay
janine tapos nagkatinginan kami ulit ni ian at tumawa dahil sa itsura ni janine
(hahahaha)
Janine: pinagtutulungan nyo na naman
ako, ang daya! (pagmamaktol niyo na lalo namin ikinatawa)
“Kasi naman kung anu-ano sinasabi mo,
may pajoke joke ka pa na sinabi ko tas nung nagjoke nga ako, slow ka naman”
natatawang bulong ko kay janine at inirapan lang ako nito na lalo ko lang
ikinatawa (kasi kasi.. hahahahaha)
Nang mahimas-masan na ako sa kakatawa
ay napansin kong wala pa rin si anthony kaya naman
Ako: nasaan nga pala si anthony?
(tanong ko kay janine)
Janine: hindi ako tanungan ng nawawala
(ang galit galitan nitong tugon sa akin)
Natatawa naman akong humarap kay ian
para tingnan ang reaksyon nito sa inasta uli ni janine pero seryoso na ang
itsura nito, hindi ko na lang ito pinansin
Ako: seryoso janine, hindi ba magkasama
kayo ni anthony kanina noong iniwan ko kayo?
Janine: noong nagpaalam ka naman ay
sumunod din siya may titingnan lang daw, tas hindi naman bumalik
Bigla naman bumukas ang pintuan sa
harap at hinilabas nito si anthony
Janine: ayon oh! (sabay turo nito sa
kapapasok palang na si anthony)
Agad naman ako bumaling sa
kinaroroonan nito at papalapit ito sa kinauupuan naman, medyo seryoso ito na
ikinataka ko naman dahil lagi naman itong nakangiti pag nakikita ko
Pagkadating nito sa pwesto namin aya
agad naman nitong kinausap si ian
Anthony: pare, pwede bang ikaw na ang
umukupa nitong silya na ito (sabay turo sa silya sa dulo malapit sa bintana),
mas gusto mo naman sa tabi niyan hindi ba? Nadi-distract lang ako (may kung ano
sa tono nito na hindi ko maipaliwanag)
Ang siste kasi, ako ang nasa gita nina
ian at janine tapos bakante ang upuan sa tabi ni ian na tapat ay bintana,
Ian: oo naman pare (sabay pakawala ng
ngiti nito kay anthony pero parang may kung ano din sa inasta na iyon ni ian)
Agad na kinuha ni ian ang gamit niya
at tumayo at lumipat sa kabilang upuan. Pagkaalis na pagkaalis ni ian ay sya
namang upo ni anthony sa pwesto ni ian
Anthony: salamat pare! (ang sabi nito
kay ian pagkatapos ay sabay baling sa akin ni anthony at pakawala nang isang napakagandang
ngiti, ngiting lalong nagpapagwapo sa kanya)
Ako: sa..saan ka ba nagpunta? (nauutal
kong tanong sa kanya dahil siguro sa epekto ng maganda nitong ngiting
isinalubong sa akin pagkaupong pagkaupo nito sa tabi ko)
Anthony: dyan lang may pinuntahan lang
(sabi nito habang nakapaskil pa rin sa mukha nito ang maganda nitong ngiti na
ikinailang ko naman, kasi kasi may kung ano sa ngiti na iyon, parang parang..
basta)
Ako: ah! (naitugon ko na lang)
Maya maya bigla nalang itong bumulong
sa akin na ikinagulat ko na naman (kasi kasi:])
Anthony: yung date natin bukas ha!
(ang mahinang bulong nito)
Hindi ko alam kong tama ang
pagkakarinig ko
DATE ba ang sabi ni nya? ang naitanong
ko sa sarili ko
Ako: ano yon anthony? (ang
nag-aalangan kong tanong sa kanya)
Anthony: yung usapan natin na lalabas
bukas pagkatapos ng klase, natatandaan mo pa?
Ako: ah! Oo naman (nakangiti ko nang
tugon sa kanya)
Anthony: susunduin kita ulit ha, bawal
na tumanggi, usapan na natin iyon (ang sunod-sunod nitong sabi na may kalakip
na napakagandang ngiti kaya naman napatango na lang ako bilang pagsang-ayon sa
kanya, hirap tanggihan ng ngiti na yon.. kasi kasi)
Sa kabilang dako hindi namin
napapansin na mataman na inoobserbahan pala kami ni ian....
Ilang sandali pa ay dumating na ang
prof namin para sa huling subject na iyon. Naging mabilis naman ang takbo nang
oras at agad na natapos ang klase nang hindi namin namamalayan
Agad kong inayos ang gamit ko at
nabigla na lang ako na may nakatayo na sa harapan ko at nang mapatingala ako,
si anthony pala
Anthony: tara na! (nakangiting sabi
nito sabay kuha ng gamit ko), ako na magbibitbit, para hindi ka na makatanggi
sa pagsabay sa akin at maihatid na kita (dagdag nito)
Ako: a..anthony! a...ako na magdadala
niyan (nagulat ako sa ginawa niya, pero may bahagi na natuwa ako sa kabutihang
ipinapakita niya)
Anthony: ako na! tayo na dyan ng
makaalis na tayo (nakangiti paring sabi nito)
Ian: pare (pasingit at pagtawag sa
atensyon ni anthony), pasensya na hindi makakasabay sayo si fugi, sa bahay kasi
sya magdi-dinner inimbitahan kasi sya ni mama ko (may kong ano sa tono niyo
pero hindi ko na ito nabigyan pa nang pansin dahil sa nabigla ako sa sinabi
nito)
+++++++++++
Ian
Masaya ako at naayos na ang hindi
pagkakaintindihan sa pagitan namin ni fugi, kakaiba talaga ang naiidulot, alam
ko may kakaiba pero yung kakaibang pakiramdam na iyon nahindi ko mapangalanan
ay nagbibigay sa akin ng kakaibang kaligayan, kaligayahan nagyon ko lang
naranasan
Kakaiba talaga si fugi, nasambit ko sa
sarili ko
Balik na uli kami sa dati,
nagbibiruan, tumatawa, masaya...... masaya na SANA kaso nang mapasok sa usapan
si anthony hindi ko alam parang nag-iba ang mood ko, para kasing napaka-concern
ni fugi sa isang iyon nang mapuna nito na wala pa ito
Maya-maya nga ay pumasok na ang isang
iyon at nang magtama ang tingin namin ay napuna kong may kung ano sa tingin
niyang iyon.
Nang makalapit na ito sa aming
kinauupuan nila fugi agad itong tumingin sa akin at nagwika nang...
“Pare, pwede bang ikaw na ang umukupa
nitong silya na ito (sabay turo sa silya sa dulo malapit sa bintana), mas gusto
mo naman sa tabi niyan hindi ba? Nadi-distract lang ako”
May bahid kung ano sa mga binitawan
niya, kahit ayaw ko pumayag na rin ako dahil ang naisip ko ay paglumipat ako ay
susunod si fugi sa akin para tabi pa rin kami pero mali pala dahil pagkalipat
na pagkalipat ko siya namang pag-upo ni anthony sa inalisan ko
Anak ng EPAL naman.... ang nasabi ko
sa sarili ko
Naiinis ako sa hindi malaman na
dahilan, lalo pang nadagdagan ito ng napuna kong masayang nag-uusap ang dalawa
tapos maya maya maya pa ay nagbubulungan na.....
Aaaarrrghhhhhh... sabi ko sa aking
isipan
Sobrang hindi ako panatag sa
ikinikilos ni anthony kay fugi, ewan hindi ko maintindin
Salamat at nakiayon sa akin ang oras
at tumakbo ito ng napakabilis, mabilis sa pangkaraniwan na para siguro ang inis
na nararamdaman ko ay hindi na magtuloy-tuloy pa sa galit
Epal kasi itong anthony na ito, nasabi
ko sa aking sarili
Nang matapos pagpaalam ay tuluyan nang
lumabas ng room ang prof namin, agad akong nag-ayos ng gamit ko, habang
ginagawa ko iyon ay narinig kong nagsalita si epal (si anthony) kaya napatingin
ako sa kanya at nakita kong kausap nito si fugi
Niyaya na nito si fugi at sa
pagkakarinig ko ihahalid pa ng ungas ito sabay kuha ng gamit ni fugi para
siguro hindi na makatanggi
Sa puntong iyon ay agad akong sumingit
sa kanilang usap at nagwika nang......
Ako: pare (pasingit at pagtawag ko sa
atensyon ni anthony), pasensya na hindi
makakasabay sayo si fugi, sa bahay
kasi sya magdi-dinner inimbitahan kasi sya ni mama ko (dagdag ko sabay pakawala
ng nang-aasar na ngiti)
Nagtataka man sa inasta ko sa puntong
iyon, pero asar lang talaga ako sa anthony na yan, basta...
Salamat at mabilis na nakaisip nang
idadahilan ang utak ko kung hindi baka maiwan na naman ako
Akmang iimik pa ang epal na si anthony
ng bigla ulit ako akong nagsalita
Ako: pare, akina ang gamit ni fugi
para makaalis na kami, kanina pa kami inaantay ni mama (nakaplaster pa rin sa
akin ang nang-aasar na ngiti)
Agad kong inilahad ang kamay ko para
kuhanin ang gamit ni fugi kay anthony, alam ko ayaw nitong ibigay pero alam ko
din no choice sya at napangiti ako ng palihim sa naisip ko na iyon
Kala mo ikaw lang marunong umepal ha!
Sabi ko sa utak ko (hehe)
Pagkaabot nito ng gamit ni fugi sa
akin agad ko nang hinarap si fugi at napansin ko sa mukha nito ang pagkabigla
siguro dahil sa sinabi ko, wala naman talaga kaming usapan, pero papanindigan
ko na baka makahirit pa si epal
Ako: tara na fugi (nakangiti kong sabi
dito at kita ko namang nakabawi na ito sa pagkabigla at tinugon ako ng pilit na
ngiti, siguro dahil nagtataka pa rin ito)
Nang makatayo na ito ay agad ko itong
inakbayan para makaalis na agad kami agad akong nagpaalam kay janine at sa epal
na anthony na iyon
Ako: janine una na kami (nakangiti
kong sabi dito)
Janine: sige! Ingat kayo ni fugi
(nakangiti rin ito)
Ako: ikaw rin, ingat (sabay harap
naman kay anthony)
Ako ulit: pare una na kami ni fugi ah!
Ingat ka!
Akmang tatalikod na kami ni fugi ng
hawakan ni anthony ang braso ni fugi na siya namang naging dahilan para
mapatigil si fugi ganon na din ako dahil nakaakbay ako dito
+++++++++++++++
Itutuloy. . . . . . . . . . . .
zildjianstories.blogspot.com
by: Fugi
Akmang tatalikod na kami ni fugi ng
hawakan ni anthony ang braso ni fugi na siya namang naging dahilan para
mapatigil si fugi ganon na din ako dahil nakaakbay ako dito
+++++++++++++++
-----) Ako na ulit si FUGI ang
mag-nanarate:]
PAGTATAKA at... at GULAT, yan ang
aking nararamdaman, Pagtataka sa mga sinabi ni ian kani-kanina lang na
inimbitahan pala ako ng mama niya na sa kanila mag-dinner eh kanina pa kami
magkasama (kasi kasi lagi na lang nangbibigla, hindi tuloy ako prepared..
hahaha) at Gulat dahil sa posisyon namin ngayon na.... na NAKAAKBAY SA AKIN SI
IAN TAPOS NAKAHAWAK NAMAN SI ANTHONY SA ISANG BRASO KO na dahilan para
mapatigil kami sa pag-exit na sana sa room namin na iyo
Sa ganoong posisyon ay mataman naman
na nagtititigan si ian at anthony, at at at sa tinginan na iyon ay parang may
kung anong tagisan sa pagitan nilang dalawa na hindi ko naman masabi kung may
problema ba silang dalawa sa isat-isa (kainis hindi masagap ng RAY-DAR ko..
hahaha lakas makaDRAGONBALLS lang, YES! naisingit ko! Hehe)
Nabasag naman ang katahimikang hindi
ko maiintindihan sa pagitan naming tatlo ng biglang umimik ang asar talong si
janine..
Janine: wow lakas maka-POSTER ng
pang-TELESERYE ng posisyon nyo ah! Na pinammagatang “HINDI MO SYA MAKUKUHA SA
AKIN”,,, ayieeeeeh! (ang may acting pa nitong pagsasabi na sinabayan pa nang
nakakalokong ngiti nito habang nakatingin sa akin)
Ako: imbento ka din noh! Last mo na
yan (ang medyo naiilang kong pagkakasabi sa kanya at nagpakawala ng pilit na
ngiti)
Janine: makaalis na nga istorbo na ako
sa taping nyo, ok ok.. lights...... camera ... ac.....tion (kasabay ang
paglalakad nito palayo sa kinatatayuan namin at hindi nakawala sa paningin ko
ang kakaibang ngiti nito na hindi ko nalang nabigyan pa nang pansin nang biglang
maramdam ko ang pagbitaw ni anthony sa pagkakahawak sa braso ko)
Nang mapunta ang paningin ko kay
anthony tsaka ko lamang napuna na nasa akin narin pala ito nakatingin at
sinabayan pa ng magiliw na ngiti na wala naman kanina nung magkasalubong ang
tingin nila ni ian (basta parang may kung ano sa dalawa)
Ako: ah... an..anthony (ang medyo
naiilang kong naisatinig kasi kasi naman may kung ano talaga sa kanya ngayon na
hindi ko maintindihan, sa tingin niya at sa mga ngiti niyang iyon.. kasi kasi),
pa..pasensya ka na kung hindi ako maka...kasabay sayo (nagbabakel kong dagdag)
Anthony: ok lang, INGAT KA HA! (at
bigla naman itong tumingin kay ian pagkatapos sabihin ang mga katagang iyon
kasabay nang pagkawala ng magandang ngiti nito)
Ako: o..OO, i..kaw din, wag mabilis
magmaneho ah! (kinakabahan kong sabi habang patuloy parin ang pagtatama ng mga
mata ng dalawang mokong)
Anthony: oo sabi mo ih! (sabay balik
ulit ng tingin nito sa akin pati ang magiliw nitong ngiti)
Ako: u...una na kami (sabay pakawala
ko din ng ngiti bilang tugon sa ngiti niyang iyon)
Ian: oo nga pare, una na kami ni fugi,
ingat ha! (biglang pagsingit nito)
Akmang tatalikod na sana uli kami ng
bigla na namang humawak si anthony sa braso ko
Anthony: yung usapan natin ha! Sunduin
kita, bawal na ang tumanggi ok! (may himig nang kung ano sa sinabi niya pero
kaakibat noon ay andoon pa din ang napakaganda nitong ngiti kaya tango at ngiti
na lang din ang naisagot bilang pagpayag)
Pagkatapos noon ay agad na din akong
binitawan ni anthony at sa puntong iyon ay sya namang paghigpit ng pagkakaakbay
ni ian sa akin na nagtulak sa akin na mapalapit ng husto sa kanya (na
ikinagulat ko na naman, lagi nalang ako nagugulat, paano kasi hindi
nang-iinform:]) at dahil din doon nadala ako sa mabilis na paglakad nito
palabas ng room namin na iyon
Pagkalabas na pagkalabas biglang
nagsalita si ian na nagpabalik sa akin sa reyalidad
Ian: ano na naman bang usapan yan at
kelangan susunduin ka pa ulit ng mokong na iyon, di ba dadalhin mo na si drey
(yung motor ko) bukas, wala ka nang maidadahilan sa akin na coding coding ha
(ang sunod sunod na litanya nito habang patuloy pa rin kaming naglalakad na sa
puntong iyon ay bumagal na at lumuwag na rin ang pagkakaakbay nito)
Ako: ah eh.. (ang panimula ko dahil
syempre nagrerecover pa lang ako sa gulat na dinulot ng mahigpit na
pagkakaakbay niya kanina)
Ian: i, o, u? ano ba kasi? (ang
pagsabat nito)
Ako: sandali lang tatay ha! (natatawa
kong biro dito, OA makareact ih!)
Ian: tatay ka dyan, tawa pa (ang
nakasimangot nitong sabi,,, sobrang cute nya sa puntong iyon, hehe:])
Ako: paano kasi umandar na naman ang
pagkaatat mo, sabat ka agad ng sabat eh
hindi pa nga ako nakakapagsalita tapos ang dami mo na agad nasabi at natanong
Ian: ang bagal mo kasi (katwiran nito)
Ako: paano ang bilis mo (natatawa kong
sabi dito)
Ian: bakit nga kasi?
Ako: anong bakit nga kasi? (maang
maang kong balik sa kanya habang nakangiti, paano super duper cute nya sa
itsura niya kahit nakasimangot, promise! Hehe,, patay na SUPER na DUPER pa..
:])
Ian: hindi ako unlimited ha! Paulit
ulit na lang? (ang medyo naaasar na nitong sagot na palihim kong ikinatawa)
Ako: abat nabanat ka ng papaganyan ha!
Bakit regular load ka lang ba? (pagsakay ko sa banat nito habang pinipigilan
ang pagtawa)
Bigla na lang inalis ni ian ang
pagkakaakbay sa akin at naglakad na pauna sa akin
Patay! Napikon na ata, nasabi ko na
lang sa sarili ko
Agad ko naman siyang sinundan at nang
maabutan ko na siya ay bigla ko na lang hinablot ang kamay niya
Ako: sorry na! niloloko lang (pero
hindi ito umimik at pilit na iniiwas ang tingin sa akin), hoy! Hindi na
mauulit, sorry na nga (naidagdag ko)
Ian: yung kamay ko (malamig nitong
nasabi)
Ako: kamay pa din (biro ko sana para
mapangiti ko siya, pero iba ata ang naging dating sa kanya, kasi kasi ako,
kainis myself.. hahaha)
Ian: sige mamilosopo ka pa (medyo may
galit na nitong sagot sa akin na ikinakaba ko, nagalit na nga ata), yung kamay
ko (dagdag nito)
Ako: so....sorry na, promise last joke
ko na iyon, hindi na mauulit, sorry! (ang sunod sunod kong naibulalas dahi sa
kabang nararamdaman dahil sa tono nang pagsasalita niya)
Ian: yung kamay ko
Ako: ka..kala ko ba hindi ka unli,
bakit paulit-ulit ka? (huling hirit ko sa kanya para mapataw siya at hindi na
lumala pa, baka mag-away na naman kami eh kababati palang namin, kasi kasi
myself tsk tsk..)
Sa pag-aakalang sasakay siya sa huling
pagbibiro ko mukhang nagpalala pa dahil tiningnan niya na ako ng masama (kasi
kasi sabing last joke na dapat yung kanina, may paghirit pa ako, kasi naman)
Ako: sorry na! magpapaliwanag na ako
(huminga muna ako ng malalim bago ko pinag patuloy ang pagsasalita), a.... ano
kasi ma... may usapan na kami ni anthony na lalabas bukas pagkatapos ng huling
subject, half day lang naman tayo, paano kasi
hindi ako pwede kahapon noong niyayaya niya ako dahil nga bantay bata at
bahay ako, inalagaan ko si angel este natin pala dahil asa bahay ka kagahapon
di ba? Yun! tapos kaya hindi ko madadala si drey (motor ko) dahil nga sinabi
nya na rin na wag ko na lang dalhin dahil yung kotse na lang ang gamitin... yun
yung buong paliwanag, sorry na! hindi kita bibitawan pag hindi mo ako pinatawad
ngayon (ang pag-eeksplika na may halong pagbabata ko sa kanya)
Mataman lang akong pinapakinggan at
tinitingnan ni ian na walang emosyong ipinapakita, at nang matapos ang medyo
mahaba haba kung pagpapaliwanag ay wala pa rin itong imik at pawang nag-iisip
ng malalim at sa puntong iyon ay ako na ang bumasag ulit sa mamumuong
katahimikan
Ako: uy! (sabay paghila ko sa kamay
niya na hawak ko para pansinin niya ako), nagpaliwanag na ako ah! Bati na
tayo,,, pleeeeease! (sabay hugpong ko ng mga kamay ko kasama nung kamay niya na
parang nagdadasal lang at pagplaster nang nagmamakaawang itsura)
At sa maya maya lang biglang gumalaw
ang kamay nito na hawak ko at biglang hinawakan nang madiin ang kamay ko sabay
talikod nito at hila na sa akin palakad, wala na akong nagawa kung hindi
magpadala sa kanya (pabor din naman sa akin yon,, hehehe, JOKE! Haha,,, salamat
na lang at walang tao sa puntong iyon.. YES! SAFE!!!!! At kung meron mang
makakita sa amin sa puntong iyon, patay sya dahil IKAKAME-HAME WAVE ko sya at
gagamitin ko din sa kanya si NADARE... YES! naisingit ko pa to!... hahaha)
Nasa ganyang kabulastugan na naman na
pag-andar ang aking utak ng sa wakas ay umimik na si ian....
Ian: sasabay din ako bukas, kaya
itanim mo na dyan sa consciousness mo na “sasabay ako sa inyo AT WAG NA WAG MO
NA ULIT AKONG KALILIMUTAN AT BAKA MAKALIMUTAN DIN KITA” (ang naibulalas nito
habang nakatalikod sa akin at talagang may diin sa mga huli nitong sinabi)
Ako: si....6:30am ako da..daanan ni
anthony bukas (nauutal kong pagbibigay impormasyon sa kanya, paano kasi,, kasi
kasi na nanakot.. hehe), opo! hindi na mauulit yung kanina, takot ko lang sayo
(dagdag ko)
Ian: kelangan pang takutin ih!para
lang maalala ako (ang may himig tampo tampuhan nitong pagkakasabi at sa puntong
iyon alam kong ayos na kami)
Ako: hala ang bata may hinanakit pa
din (ang pagbibiro ko na ulit, syempre baka makalusot na sa pagkakataong ito)
Ian:
kala ko ba last mo na yung kanina? at talagang nahirit ka pa rin ha!
(ang pagpuna nito)
Ako: ah eh.. (at natawa na nga lang
ako dahil alam kong sa mga sandaling iyon.. OK na:]), ian.. yung kamay ko
(dahil baka may makakita kung ano pa ang isipin)
Ian: kamay pa din naman ah! (sabay
tigil nito at harap na din sa akin)
Ako: hala gaya gaya, script ko yon ah!
(at sabay kaming nangiti sa kalokohan namin.. ayiieeeeee!), bati na tayo ha!
(dagdag ko)
Ian: Pag-iisipan ko pa (sabay tawa
nito pagkatapos ay bitiw nito sa kamay ko at talikod at nagpatuloy sa
paglalakad)
Ako: may na lalaman ka pang
pag-iisipan (sabay habol sa kanya), basta
bati na tayo at ITANIM mo yan sa CONSCIOUSNESS MO (panggagaya ko naman
sa sinabi nito na nagpalingon sa kanya sa akin.. akala mo ha!.. hehehe)
Ian: abat talagang..... (ang sasabihin
pa sana nito ng sumingit ako)
Ako: peace (sabay ng peace sign:]),
nga pala (pag-iiba ko sa usapan) kanina pa tayong magkasama bakit nitong
labasan mo lang sinabi yung tungkol sa pag-imbita ng mama mo na sa inyo ako
magdinner? may anuhan ba? At bakit nya ako kilala na? (ang sunod sunod kung
naitanong sa kanya)
Ian: ah.. kasi.. ganto iyon,,, tara na
nga ang dami mo na mang tanong (at nagtuloy tuloy na nga ulit sa paglalakad ang
mokong,, wala na akong nagawa kung hindi ang sundan ito)
Itutuloy. . . . . . . . . . . .
zildjianstories.blogspot.com
by: Fugi
-------> IAN
Hanggang ngayon hindi ko pa rin masabi
ang kakaibang pakiramdam na ito, bago lahat, nakakalito pero,,,,, pero basta
naiinis lang ako sa tuwing may kung anong namamagitan kay fugi at sa epal na
anthony na yan
Lalong lalo na sa naging pahayag ni
epal (si anthony) bago kami tuluyang makalabas ni fugi, parang,,,, parang may patama sa akin at mas nakaagaw ng aking
pansin ang sinabi nito na usapan daw nila ni fugi para bukas
Kaya naman pagkalabas na pagkalabas na
pagkalabas agad ko itong inulan ng mga tanong, kahit ako ay nagtataka sa
inaasta ko, dahil sa tanang buhay ko ngayon lang ako naging ganito, siguro ayon
ay dahil....... dahil mahalaga sya (si fugi) sa akin,,,,
MAHALAGANG MAHALAGA, sabi nang isipan
ko
Sa pagnanais kong malaman ang usapan
na iyon nila ni anthony ay hindi ko tinigilan si fugi sa katatanong, kaso imbis
na malaman agad ay nauwi kami sa biruan/asaran/pilosopohan/hiritan, makwela din
sa itong si fugi na gustong gusto ko sa kanya kaya pagkasama ko sya ang gaan lang
ng atmosphere, pero dahil kasama sa usapan namin ang epal na si anthony, ay
inis ang bumalot sa akin kaya hindi ko masakyan si fugi sa mga patutsada nito
sa akin
Alam kong alam na ni fugi na naiinis
na ako dahil sa hindi nya pagsagot sa tinatanong ko, kaya ng akmang tatalikod
at aalis kuno ako (acting lang naman para masagot nya na ako about sa kung ano
man ang usapan nila ni anthony), ay bigla nyang hinawakan ang kamay ko at
pinigilan ako, palihim naman akong natawa dahil epektib ang ginawa ko (hehe)
Humingi ito ng sorry at nagpaliwag na
din sa wakas pagkatapos ng mahaba-habang pag-acting acting-ngan ko
Nalaman ko na susunduin pala ulit ng
epal na anthony na iyon si fugi bukas pagpasok at may usapan na silang lalabas
pagkatapos ng klase
Naiinis man sa nalaman at gusto ko
syang pigilan na wag na lang sumama sa mokong na iyon ay hindi ko maisatinig
dahil baka kung ano nang isipin niya,, kaya sa puntong iyon ay nasabi ko na
lang na sasabay na lang ulit ako sa kanila, hindi ko man intensyon ang ipaalaala
kay fugi yung nangyaring pagkakaiwan nila sa akin kanina ay nasambit ko ang
issue na iyon at nasamahan ko pa ng pagbabanta, hindi ko man talaga sadya pero
siguro para hindi lang niya makalimutan, at dahil na rin siguro sa inis na
nararamdam ko sa nalaman ay nasambit ko ang mga bagay na iyon
Pagkatapos magkainitindihan ay bigla
namang nagsalita si fugi ng...
“kanina pa tayong magkasama bakit
nitong labasan mo lang sinabi yung tungkol sa pag-imbita ng mama mo na sa inyo
ako magdinner? may anuhan ba? At bakit nya ako kilala na? (ang sunod sunod na
naitanong nito)”
Wala akong maisagot sa kanya kasi
biglaan lang din naman yon, yun lang ang naisip kong paraan para maiiwas siya
sa epal na iyon
Imbis na sagutin siya ay agad akong
naglakad para makaiwas pa sa mga maaari niyang maitanong pa, at nakita ko
namang sumunod na lang si fugi sa akin
Kelangan ko muna palang matawagan si
mama para ipaalam ang pagpunta ni fugi sa bahay, nasabi ko sa sarili ko
Kaya agad akong nagpaalam kay fugi
para mag puntang restroom
Ako: fugi, ihi lang ako, intayin mo na
lang ako dito ha!
Fugi: sige sige (at madalian na akong
pumunta ng CR)
Pagkapasok na pagkapasok ay agad kong
tinawagan si mama
Agad naman niyang nasagot ang tawag ko
Ako: ma!
Mama: o anak! Bakit ka na patawag may
problema ba?
Ako: wala naman po
Mama: kung maka-MA ka kasi parang may
nangyari sa iyo (at natawa na ako sa kanya mabiro din kasi ang mama ko), bakit
ka ba napatawag anak? (pag-uulit nito)
Ako: paano kasi ma, tanda nyo ba yung
sinasabi kong mabuting kaibigan na nakilala ko, na gusto mo na anyayahan ko na
dalhin dyan sa bahay, inimbitahan ko na siya, sabi ko dyan sa magdinner, OK
lang ba? (ang mahaba kong nasabi)
Mama: oo naman, gusto kong makilala
yang kaibigang nagpapasaya sayo ngayon at pasalamatan sya, asaan na ba kayo?
Ako: dito pa sa campus, pauwi na po
Mama: sige sige, ingat kayo ha!
Maghahanda na kami dito
Ako: sige po salamat po ma
-end of call-
Agad ko nang tinungo ang pinag-iwanan
ko kay fugi at nang makalapit na ako sa kanya
Ako: fugi, ready ka na ba? Tara na!
Fugi: a.. ano kasi, ba.. bakit
kani-kanila mo lang sinabi na pupunta pala tayo sa sa sa in..yo (ang nauutal
nitong sabi dahil halatang kinakabahan ako)
Ako: paano kasi nakalimutan ko, nitong
pauwi na tayo tsaka ko naalala (pagdadahilan ko), bakit ba mukhang kabado ka?
Fugi: paano kasi, ano kasi
Ako: ano?? (palihim akong natatawa sa
itsura niya ngayon, na nahihiyang kinakabbahan at halatang halata ito sa mukha
niya at pagsasalita niya, ang... ang cute,, sobrang cute niya talaga)
Fugi: hin..... hindi kasi ako
ha..handa? (ang pabulong na nitong nasabi kaya hindi ko masyadong narinig
Ako: ano? Pahina ng pahina ah!
Fugi: kasi kasi ikaw ih! (ang medyo
bata na nitong sabi na ikinangiti ko talaga)
Ako: ano ako? (ang nakangiti kong sabi
dito)
Fugi: paano kasi binigla mo ako, tapos
tapos ano hindi ako handa (sa bata parin nitong tona na ikinatawa ko naman)
Ako: kaawa awa naman ang bata, hindi
handa, sya tarauna sa library (ang paggaya ko sa tono nitooo habang pppinipigil
ang pppagtttawaaa ko)
Fugi: library?? (sabay ang nagtatakang
ekspresyon ng mukha nito)
Ako: magrereview mo na tayo hindi ka
kasi prepared (kasabay ang paglabas ng pinipigil ko kanina natawa)
Fugi: hala joke ba iyon?? Tatawa na
ba? (ang nakangiti na nitong pagbara sa akin)
Ako: yan ngiti lang, para mas cute ka
(sabay talikod ko na, nagulat din kasi ako sa nasabi ko), hala ano yung sinabi
ko (bulong ko sa sarili ko), tara na baka matrapik tayo (pag-iiba ko)
++++++++++++++
---------> back to me FUGI the pogi
(pag-big-yi na, hehe)
Para akong nabingi sa huling sinabi ni
ian na “ngiti lang, para mas cute ka”, tama lang ang lakas ng pagkakasabi niya
niyon pero ang lakas ng impact na parang
REI-GUN lang ni URAMESHI (sa mga nalilito si Eugene po iyon ng ghost fighter sa
channel 7,kaso kung sa ANIMAX kayo nanonood YUYU HAKUSHO ang title doon tas yun
ang pangalan niya,, YES! naikonek ko pa ito, pasensya na may nagequest kasi..
hehehe) sa eardrum ko (kasi kasi :])
Nasa ganoon state ang utak ko nang
biglang nagsalita at nagyaya na si ian na nagpabalit sa utak ko sa tamang
proseso nito at na pangiti na lang akong sumusunod sa kanya na hindi naman
nakaligtas sa paningin ni ian
Ian: bakit kung makangiti ka parang
wala nang bukas
Ako: paano ang galing mo kasi magjoke
(pagdadahilan ko)
Ian: syempre ako pa (mayabang nitong
pagsakay)
Ako: hehe kaya dapat hindi mo na yon
uulitin ha! (sabay tapik ko sa balikat nito tapos una ko dito sa paglalakad
dahil hindi ko mapigilang mapangiti pa din sa sinabi nito kanina:])
Ian: a bat! (ang simula nito), nahiya
naman ako sa mga joke mo (dagdag nito)
Ako: ayon may dyip na tara na, kung ano
ano pa ang sinasabi (pag-iwas ko dito, hehe)
Pagkasakay na pagkasakay ay napansin
kong kinukuha na ni ian ang wallet niya kaya naman agad di akong kumilos pa
maunahan ko sya sa binabalak niya. Maya maya lang sabay namin nailabas ang mga
wallet namin at sa puntong iyon bigla kaming nagkatinginan
Ako: ako na magbabayad (sabay ngiti ko
dito)
Ian: A-K-O na, O-K (sabay madahang
tabig nito sa kamay ko kung asaan hawak ko ang wallet ko)
Ako: Kanya kanya na lang (suhestyon
ko)
Ian: ang kulit ah! Gusto mo bang ibaba
kita dito, ako na sabi
Ako: o di ikaw madali naman akong
kausap (at natawa na lang ako:])
Mabilis naman ang naging byahe namin
mula campus hanggang bayan, pagkababa ay agad kong kinausap si ian
Ako: uy ian,,, bili tayong cake
Ian: aanhin ang cake? (maang nitong
tanong)
Ako: ididisplay? Syempre dadalahin sa
inyo
Ian: ah! (parang ogag lang nitong
reaksyon)
Ako: adik (sabay mahinang suntok sa
deltoid area niya na ikinatawa naman niya)
Itutuloy. . . . . . . . . . . .
zildjianstories.blogspot.com
by: Fugi
Ako: paano nang-aasar ka kasi
Ian: kasi nga hindi na kailangan nang
kung ano ano pang dadalhin kasi kahit wala noon alam kong magugustuhan ka nila
mama, katulad ng pagkagusto ko sa iyo (nagulat na naman ako sa sinabi niya kaya
walang sabi sabi ay nagsalita ang bibig ko)
Ako: ah... ah.. ano iyon? (parang tanga
ko lang na pagsingit sa kanya, kasi kasi naman:])
Ian: ah.... eh ano bang nasabi ko
(bulong nito sa sarili niya)
**********
-----------> IAN (pasok!)
Ako: ang ibig kong sabihin ano, ah!
Madali kang pakisamahan at sa ugali mo lang alam ko magugustuhan ka na nila
mama, kitams dali nating naging magkaibigan, yon ang ibig kong sabihin (ang
paglilinaw ko), anu-ano kasi nasasabi ko (bulong ko naman sa sarili ko)
Fugi: ganoon ba! (parang may tonong
disappointment nitong sabi, pero pariramdaman ko lang naman iyon)
Ako: tara na! sakay na tayo (pag-aya
ko na kay fugi baka kung saan pa mapunta ang usapan at ipahamak pa ulit ako ng
sarili kong dila)
At sumakay na nga kami sa dyip na
huminto sa tapat namin
************
---------> nagbabalik na po ulit sa
akin, FUGI:]
Ang OA lang makareact fugi ah!
Pang-aalaska ko sa sarili ko sa inasal ko kanina, kasi kasi ako
Nanaig ang katahimikan sa pagitan
naming dalawa ni ian sa byahe naming iyon, nahihiya kasi ako sa katangahan ko
lang kanina kaya hindi ako makapagbukas nang mapag-uusapan, sa puntong iyon
sana kaya kong magTELEPORT (wow!) para mawala na ako sa oras na iyon (kasi
naman, last ko na yon!)
Mabilis naman ang naging byahe namin.
Agad na pumara si ian nang matapat na kami sa kanto nila. Pagkababang pagkababa
ay nagulat na lang ako ng hawakan ako ni ian (kasi hindi na namang nang-inform,
kasi dapat may prior notice, hahahaha)
Tara! Tawid na tayo, kasabay ang
nakangiting pagpaling nito sa akin at pagtungo na lang ang naitugon ko (gulat
eh! Hehe) at pagkatapos ay hinila na niya ako patawid sa kabilang bahagi kung
asan ang kanto papasok papunta sa kanila
Pagkatawid ay agad din naman niyang
binitawan ang pagkakahawak niya sa akin at nagwikang
Ian: hoy! Ayos ka lang ba? Kanina ka
pang walang imik ah! (pagpuna nito)
Ako: ka..kasi nga nangbibigla ka na
lang lagi(wala sa sarili kong naibulalas)
Ian: nang bibigla? (nakakunot nito
noo)
Ako: ah.. eh kabado lang (pag-iwas ko)
Ian: wag kang kabahan hindi naman
nangangain ng bisita si mama (nakangiti nitong sabi sa akin na ginantihan ko na
din ng pilit na ngiti)
Nagsimula na nga kaming maglakad
patungo sa kinatitirikan ng pamamahay nina ian, maya maya lang ay huminto si
ian habang patuloy pa rin akong naglalakad
Ian: fugi dito na tayo (sabay turo
nito sa bahay na tinapatan niya)
Agad napan akong napalingon sa kanya
at nang mapansi ko ang nakaturo nitong mga kamay ay agad na sinundan ito ng
aking mga mata at at tumambad sa akin ang isang napaka-eleganteng tahanan
Ang ganda, pagkamanghang pagkamanghang
naibulalas ko (sobrang maganda kasi, gate palang wala nang panama yung mga
katabing bahay nila, ang ganda din ng combination ng colors nang pinturang
ginamit parang....parang light brown and cream ata tas may shades of black,
tapos tapos mat bermuda pa, yung pinasadya talaga tas yung design ng two storey
house nila ay ay hindi ko alam kung saan binase ang desenyo pero pangmayaman
talaga {pasensya na student nurse lang ako kaya wala ako alam sa mga ganya..
hehe}, tas ang lawak pa)
Lalo lang akong humanga kay ian, kasi
nung simula palang hindi siya nagyabang sa estado ng buhay niya at marunong
siya makiayon, makisama sa kung ano ang nasa paligid niya:]
Numalik na lang ako sa malalim na
pagkamangha sa bahay nila at sa kanya ng magsalita si ian at maramdaman ko ang
palad nito sa baba ko
Ian: isara mo nga yang bibig mo,
kelangan talaga bukas yan? (natatawang pagpuna nito sa akin)
Ako: ang ganda kasi ng bahay nyo
(mangha kong sabi sa kanya), anong kulay ba yung pinturang ginamit at pati
tatak at saan binili? (sunod sunod kong tanong sa kanya, hehe, sa mga nagtataka
bakit iyon ang naitanong ko yun lang ang afford namin sa ngayon, mukhang mahal
yung gate pati yung pabermuda at lalong lalo na yung bahay... hahahaha)
Tumawa nang pagkalakas lakas si ian sa
tinatong kong iyon
Ian: ta..tara na nga sa loob (natatawa
nitong nasambit), lakas mo rin magbiro eh no! (dagdag nito)
Ako: eh sa maganda naman talaga
(katwiran ko sa kanya habang sinundan ko na siya papasok ng gate nilang
mamahalin, hehe. Tatawa tawa lang ang mokong sa akin)
Nang makapasok na kami mas lalo kong
napagmasdan ang kagandahan ng paligid ng bahay nilang iyon, malawak at halatang
planado ang pagkakagawa dahil lahat nang nandoon ay nasa kanya kanyang lugar,
hindi pilit na basta na lang mailagay ang mga iyon
Nasa gaoon na naman akong pagkamangha
ng biglang magsalita si ian
Ian: laway mo! (nagpipigil tawa nito,
ako naman dahil intact ang reflexes (wow!) ko ay agad kong pinahidan ang laway
na sinasabi ni ian)
Ako: wala naman ah! (parang bata kong
sabi sa kanya na lalo niyang ikinatawa)
Ian: kasi para kang ewan, tara na nga
sa loob (natatawa nitong aya na sa akin)
At sumunod na lang ako sa kanya
papasok sa bahay nila. Tumambad naman sa akin ang grand piano nila na talaga
namang sobrang nagpamangha at nagpakislap ng mga mata ko (gusto ko kasi ng
ganoon sa bahay din namin... hehehe), agad akon g lumapit sa piano at hinipo
hipo iyon
Ako: grabe ang ganda nito (habang
dinadampian ng aking mga kamay ang piano, hindi ko naman namalayan ang paglapit
ni ian sa may likuran ko at nagwikang)
Ian: gusto mo bang gamitin (sabay tas
nito sa cover nang keys agad naman akong napaharap kay ian dahil sa tuwa na
ta-try ko yung piano at sa pagharap kong iyon ay halos magkalapit na ang mukha
at katawan namin, kaunting espasyo lang ang namagitan sa amin)
Sa puntong iyon, hindi ko alam ang
gagawin, kusang gumana ng hindi pangkaraniwan ang tibok ng puso ko (kasi naman
ngayon lang kami naging gaoon kalapit na magkaharapan pa sa isat-isa, siguro
pati pores ng bawat isa ay nakikita na namin sa puntong iyon, hehe)
Nagtama ang mga mata namin at sa
puntong iyon, sa sandaling iyon at sa pagkakataon na iyon, doon ko na patunayan
na na na.... na .. na totoo palang pag... na pag kayo lang ng taong mahalaga sa
iyo, yung taong mahal mo ang nasa ganoong posisyon parang.. parang napupunta
kayo sa ibang dimensyon (parang DIGI WORLD lang hahaha yes!), dimensyon na
parang ginawa lang para sa inyong dalawa, na kung saan wala na kayong iniisip
kung ano man ang nasa paligid nyo, basta ang mahalaga yung IKAW at AKO
(ayiiee!:])
Bumalik naman ang diwa ko sa realidad
ng biglang umiwas ng tingin si ian at nagwikang
Ian: ah... eh.. ti.tingnan ko lang si
mama sa kusina ha (kasabay noon ay naglakad na siya papunta kung saan man
naroroon ang mama niya)
Hindi na ako nakatugon sa kanyang
sinabi at sa pagtalikod at paglakad niyang palayo sa akin ay agad akong napaupo
sa upuan ng grand piano nila sabay hawak sa aking dibdib kung na saan ang aking
puso dahil parang mahuhulog na sa bilis ng pangyayari kanina at kasabay din
noon ay ang pahinga ko ng napakalalim para makabawi ng hangin (kasi kasi naman
nakakawala ng hangin sa katawan ang eksena ngayon ngayon lang)
Hooooooooooooo, ang pagbuga ko na
senyales na pagka-relieved ko na sa mga oras na iyon
++++++++
------> Sa kabilang banda naman
kung asaan si IAN
Pagkalayong pagkalayo ko kay fugi ay
agad naman akong napasandal sa dingding sa hindi maintindihang nararamdaman,
ang lakas ng epekto sa akin ni fugi at sa puntong halos magkalapit na kami
kanina
Ano ba kasi ito? Ang naitanong ko sa
sarili ko sabay hawak sa bandang puso ko dahil sa kakaibang pagtibok nito,
kakaiba at ngayon ko lang naramdam
Nanatili ako sa ganoong posisyon
hanggang makabawi na ako ng lakas at pagkalipas pa ng ilang sandali ay agad ko
nang hinanap si mama
+++++++++++
------> Balik na uli sa nakarecover
na si FUGI:]
Agad natuon ang pansin ko sa piano at
walang ano ano ay inilapat ko na ang mga daliri ko sa keys nito at sinimulang
itipa ito at nang makuha ko na ang rhythm (parang si kamyo lang ng fu-do-mi-ne
sa prince of tennis alam nyo ba iyon mga pipz?? Hehehe) ay bigla na lang
pumasok ang kantang ito sa utak ko na siyang naging dahilan para tipahin ko ang
chords nito
~Instrumental intro~
(sa puntong iyon ay napakanta na din
ako pero mahina lang)
Tuwing ikaw ay nariyan
Sabay kong nadarama ang kaba at ligaya
Ang 'yong tinig wari ko'y di marinig
'Pagkat namamangha 'pag kausap ka
Kaya nais kong malaman mo
Ang sinisigaw nitong aking puso
Pangarap ko ang ibigin ka
At sa habang panahon, ikaw ay makasama
Ikaw na lang ang siyang kulang sa
buhay kong ito
Pangarap ko ang ibigin ka
Ikaw kaya ay nais din
Akong makapiling at ibigin
O kay sarap namang isipin
Na tayong dalawa ay iisa ang damdamin
Aking hinihiling na sabihin mo
Ang binubulong ng 'yong puso
Pangarap ko ang ibigin ka
At sa habang panahon, ikaw ay makasama
Ikaw na lang ang siyang kulang sa
buhay kong ito
Pangarap ko, pangarap ko, pangarap ko
.......ang IBIGIN KA
~End of Instrumental~
Nang matapos ako ay nagitla naman ako
sa ingat mula sa pinagbanggan na mga kamay na nagmumula sa aking likuran
Nanghumarap ako tumambad sa akin ang
isa na namang nabiyayaan ng ating maykapal nang magagandang katangian (may
favoritism eh! Hehehe biro lang po:])
Itutuloy. . . . . . . . . . . .
zildjianstories.blogspot.com
No comments:
Post a Comment