Shufflin' (07): Book 2

by: Lui

Moves Like Jagger – Maroon 5 feat. Christina Aguilera

Take me by the tongue

And I’ll know you

Kiss me ‘til you’re drunk

And I’ll show you

All the moves like Jagger

I got the moves like Jagger

I don’t even try to control you

Look into my eyes and I’ll own you

With them moves like Jagger

I got the moves like Jagger

You want to know how to make me smile

Take control, own me just for the night

And if I share my secret

You gotta have to keep it

Nobody else can see this

So watch and learn

I won’t show you twice

Head to toe, ooh, baby rub me right

But if I share my secret

You gotta have to keep it

Nobody else can see this

And it goes like this

Isang masigabong palakpakan ang ibinigay ng buong student body kina Dana at Symon. Nakita ng huli na kahit na si Mrs. Anonas na galit na galit sa kanya last week ay tuwang-tuwa sa natunghayan. Nagpasalamat si Symon sa suportang ipinakita ng MSCA sa kanilang dalawa ni Dana. Matapos iyon ay agad ring bumaba ang dalawa sa stage at dumiretso sa SC office para makapagbihis.

“That was cool, Ate Dana!” sabi ni Symon habang naglalakad sa hallway.

“Yeah. Though, akala ko pipiyok ako.”

“Let’s do that again!”

“Sure!” Nadatnan nila sa SC office ang ilan sa mga volunteers. Makikita sa mga mukha ng mga ito ang pagka-starstruck sa dalawa. Nandoon na rin si Page at inaayos na ang gamit niya dahil kinabukasan na ang last leg ng tour niya at kailangan na nilang bumiyahe nang hapong iyon.

“We need to go, Symon.”

“Hey!” ang masayang bati ni Darrel sa kanya at kay Dana.

“Sunod ako sa van, Page. 5 minutes.” Unang yumakap si Darrel sa girlfriend na si Dana. Bago lumapit sa kanya at tapikin siya ng tatlong beses sa balikat. May hawak itong isang tray kung saan mayroong dalawang coffee drink.

“Ang galing niyo. Iba talaga! Here.” sabi ni Darrel bago iabot kay Dana ang isang hot beverage.

“Thanks, love!” ang sweet na sabi ni Dana kay Darrel.

“And, here’s for you, bunso. Your favorite drink.” Nakabalot sa tissue ang mocha frappucino na iniabot ni Darrel kay Symon. Nagtama ang kanilang mga daliri nang kinuha ni Symon ang inumin sa kanya. Agad namang napatingin si Symon sa mga mata ni Darrel. Nginitian siya nito kaya naman lalong naningkit ang mga ito.

“Thanks, Kuya.”

“Tama naman ako, diba?”

“Hmm. Caramel macchiato na ang favorite ko ngayon.”

“Oh! Akin na, palitan natin.”

“No, huwag na. I miss this. I mean, the drink.” ang biglang pagpa-panic ni Symon dahil baka ma-misconstrue ni Darrel ang sinabi niya.

“Sigurado ka?”

“Oo naman.”

“O, hinay-hinay lang sa pag-inom. Baka maapektuhan ang boses mo.”

“Thanks sa pag-aalala.”

Nagkwentuhan pa sandali ang tatlo. Nawala sa isip ni Symon na kailangan na niyang umalis dahil naghihintay na si Page sa kanya. Naalala lang niya nang sumilip muli ito sa office at nakasimangot na.

“Oh! Kailangan na pala naming umalis, Kuya Darrel.” ang gulat na sabi ni Symon.

“Shoot, oo nga! Nawala rin sa isip ko.” Nagyakap sandal sina Darrel at Dana bilang pamamaalam sa muling pag-alis ng huli. Si Symon naman ay nakatayo lang at tahimik na umiinom habang pinapakinggan ang mga sweet nothings ng dalawa. Matapos magyakap ay mabilis na inayos ni Dana ang mga gamit.

“Ingat kayo sa biyahe, Sy ah.”

“Opo. Thanks, kuya.” Nagulat si Symon nang bigla siyang yakapin din ni Darrel. Halos mabitawan niya ang hawak na inumin dahil sa gulat. Tinapik niya nang dalawang beses ito sa likod habang naaamoy niya ang pabango nito.

“Thanks! Hindi ka pa rin nagbabago.” ang sabi ni Darrel bago kumalas.

“Let’s go!” ang yaya ni Dana.

---

Naglalakad na sina Jeric, Gap at Coleen sa loob ng campus matapos ang General Assembly. Halos hindi nila maramdaman ang hangin sa kanilang mga mukha. Hindi rin gumagalaw ang mga dahon sa mga punong nakapaligid. Tahimik, kung tutuusin, maliban sa mga ingay ng mga estudyanteng unti-unting pumupuno sa grounds.

“Gap, dapat kasi kinausap mo na.” ang sabi ni Jeric.

“Ang labo niya, Je! Una, ayaw niyang ipaalam. Ginamit niya pa ang pangalan ni Shane para maging ‘girlfriend’ niya. Tapos ngayon may Shaun pang ume-epal! Hindi ko alam kung anong nasa isip ni Sy.” ang mahinang sabi ni Gap habang nakayuko at nakahawak sa strap ng kanyang backpack.

“Akala ko napag-usapan niyo na ‘yung about sa secret relationship niyo? Sy’s a public figure. We might not like it, pero people might not like kung malalaman nila that Sy has a boyfriend.” ang sabat ni Coleen.

“Ano namang problema doon kay Shaun? May something ba sila?” tanong ni Jeric.

“Bakit ganon siya umasta nung nakita niya kami? How did he find us in the first place?”

“I thought may binisita siyang friend?” sabi ni Coleen.

“Come on, Coleen! Alam mo ang tambayan natin sa park. Hindi mo siya makikita from here. Nandoon siya on purpose.” sagot ni Gap nang sakto namang matapat sila sa park na may makakapal na puno.

“So, you are suspecting that Sy’s having an affair? And Shaun is the kabit?” ang pagtatagpi-tagpi ni Coleen sa mga sinasabi ni Gap.

“Ayokong isipin pero may pakiramdam akong…”

“Stop it, Gap. You’re being unfair to Sy. Wala kang proof. Besides, baka naman napa-paranoid ka lang.” ang sabi ni Jeric.

Isang buntong hininga lang ang isinagot ni Gap. Humiwalay na ito sa dalawa at halos wala sa loob na naglakad papunta sa sakayan pauwi sa kanila. Nakatingin sa kawalan si Gap habang sakay ng isang FX. Naramdaman niya ang pag-vibrate ng kanyang cellphone na nakalagay sa yakap niyang bag. Nag-register ang pangalan ni Symon nang tingnan niya ito.

---

Magkatabi si Dana at si Jamille sa loob ng van habang nasa biyahe sila para sunduin si Shaun bago tahakin ang daan sa huling probinsya ng kanilang mall tour. Si Symon naman ay nakaupo sa likod ng dalawa at katabi ang isang lalaking contestant na isa sa mga unang natanggal. Nakasandal ang kanyang ulo sa bintana habang inuubos ang inuming binigay ni Darrel.

“Sy, how’s the recording?” ang tanong ni Jamille.

“Great. Done with three songs already. Minamadali nila e. So, in between tour, school and guestings, nagre-record ako.”

“Nice! Kelan daw release?” ang tanong nitong muli.

“Probably mid-next month.”

“Cool! Pa-autograph ah!” ang pang-aasar nito.

“Adik!” Tumigil ang van sa tapat ng isang bahay at agad na sumakay si Shaun. Umupo ito sa tabi ng katabi ni Symon. Nag-hello siya sa lahat pero tanging si Symon lang ang hindi sumagot. Malakas ang kwentuhan nila pero mas pinili ni Symon na mag-headset na lang ang matulog.

---

Naging successful naman ang huling mall tour nina Symon. Masaya siya ngayon at tapos na ito. Matapos ang dinner sa isang restaurant ay bumiyahe na sila pabalik ng Maynila. Sa parehas na spot umupo si Symon para makapagpahinga.

“Palit tayo.” ang narinig niyang bulong ni Shaun sa kanyang katabi.

Napatingin siya rito at nakita niyang walang sabi-sabing nagpalit ang dalawa ng pwesto. Magkatabi na sila ngayon ni Shaun. Nagkatinginan sila pero agad din niyang ibinaling sa kabilang side ang tingin.

“Are you seriously not talking to me?” ang pabulong na tanong ni Shaun.

Tulog sina Jamille at Dana na nakaupo pa rin sa kanilang harapan. Madilim sa loob ng van at matulin ang takbo nito. Malamig rin ang buga ng hangin mula sa airconditioning unit na direktang tumatama sa mukha ni Symon.

“No.” ang maikli niyang sagot.

“Come on, Sy.”

“Seriously, Shaun. Ano bang problema mo?”

“Wala. I just want to know…”

“Why do you wanna know?”

“Because you lied to me.”

“Anong pinagsasabi mo?” Inilapit ni Shaun ang bibig sa tainga ni Symon. Hindi naman maintindihan ni Symon ang kakaibang sensasyon nang maramdaman niya ang hininga ni Shaun nang magsimula itong magsalita.

“Wala kang girlfriend, Sy. Alam kong kayo ni Gap.” Nanlaki naman ang mga mata ni Symon at mabilis na lumingon kay Shaun. Sobrang lapit ng mukha nila sa isa’t isa. Tanging ang mga street lights sa expressway ang ilaw na nakatulong para makita niya ang mukha ni Shaun. Mataman itong nakatitig sa kanya.

“Shaun. What are you…”

“Stop it, Sy. Alam ko.”

“How did you… Are you…” ang mga tanong na hindi matapos ni Symon dahil sa sobrang kaba.

Napasandal na lang si Symon at ipinikit ang mga mata kaysa ipagpatuloy ang pakikipag-usap kay Shaun. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin dito. Oo, naging close sila dahil sa competition pero hindi naman niya itinuturing na matalik na kaibigan ito. Para sa kanya ay kumpetisyon ito. Ayaw niyang malaman ni Shaun ang isa sa pwedeng maging ipanlaban sa kanya.

“Sy…”

“Shaun. Just stop. Huwag mo muna akong kausapin.”

---

Nang gabi ring iyon ay sa bahay nina Bryan natulog si James. Para maiba naman daw. Lagi na lang si Bryan ang nagpupunta kina James. Kakalabas pa lang ni James sa CR at nakita niyang nakatulala sa kisame ang nakahigang si Bryan.

“Bry.” Isinampay ni James ang towel na ginamit niyang pantuyo sa katawan sa isang upuan bago humiga sa tabi nito. Tumingin lang si Bryan sa kanya bago umusod ng konti para bigyan siya ng space sa kama.

“Nagwo-worry na ako talaga. Ilang araw ka ng ganyan. Hindi kita makausap ng maayos. Ano bang problema?”

“James, wala nga. Makulit ka talaga. Ilang beses ko bang sasabihin sa’yo?” ang naiinis niyang baling dito.

“Wala ka ng wala. E halata naman sa kilos mo. I’m here to help you, kung ano man ‘yan.” ang sabi ni James bago yumakap kay Bryan.

“Ayokong sabihin sa’yo, James. Kasi kahit ako hindi ko kayang harapin.” sabi ni Bryan sa sarili.

“Give me a few days, ok? I’ll be fine.” ang tugon ni Bryan bago halikan sa noo si James.

---

Ginising ni Page si Symon nang makapasok sa village nila ang van. Naniningkit ang kanyang mga mata dahil sa haba ng tulog. Iilan na lang silang nakasakay sa van at wala na roon si Shaun.

“Malapit na tayo sa inyo.” ang sabi ni Page.

Ilang liko pa ay tumigil na ang sasakyan sa harapan ng bahay nina Symon. Naunang bumaba si Page, kasunod ni Symon. Lumabas din ang driver para tulungan silang ibaba ang kanyang mga gamit. Lumabas naman mula sa loob ng bahay si Grace para salubungin ang anak.

“Good evening, Ms. Grace!” ang bati ni Page.

“Hi, Page! Long day?” ang masayang tugon nito.

“Opo. Tulog si Symon buong biyahe.”

“Pasok muna kayo sandali. Ipaghahanda ko kayo ng makakain.” ang yaya ni Grace.

“Naku, next time na lang po. May ihahatid pa po kami.”

“Ganon ba? O sige. Ingat kayo ha? Next time ha.”

Nang makaalis na ang sasakyan, kinuha ni Symon mula sa ina ang traveling bag na dala. Nakaramdam din siya ng gutom kaya’t agad na nagtanong kung ano ang pagkaing nakahanda. Isasara na sana ni Grace ang kanilang gate nang napangiti ito sa nakita. Napabaling naman agad si Symon nang marinig niyang nagsalita ang ina.

“Gap!!! Kamusta, hijo?”

“Okay naman, Tita. Kayo po?”

“Eto, maganda pa rin.” sabay tawa ng malakas.

Niyaya ni Grace si Gap na pumasok. Ilang araw na silang hindi nag-uusap ni Symon. Tinatawagan siya nito lagi pero hindi niya sinasagot. Kaya naman kita sa mukha ni Symon ang labis na kaguluhan. Pero wala pa itong sinasabing kahit ano sa kanya.

“Hi.” ang bati ni Gap nang maiwan sila ni Symon sa sala dahil si Grace ay nagtungo na sa kusina.

“I called you like a million times.” ang cold na sagot ni Symon sa bati ni Gap.

“I know. I’m sorry.” ang malungkot na sabi ni Gap.

Busy si Symon sa pagkalikot ng kanyang cellphone dahil ilang oras din niyang hindi ito napansin. Marami ang mga messages na kanyang natanggap kaya’t isa-isa niya itong binasa. Napailing siya nang mabasa ang isang mensahe.

“Symon. Halika rito sandali!” Agad na tumayo si Symon at ipinatong sa center table ang cellphone para tumugon sa tawag ng kanyang ina. Bumaling muna siya kay Gap.

“Excuse me.” ang sabi niya rito.

Naiwan si Gap sa sala. Napatingin siya sa cellphone na iniwan ni Symon sa mesa at natutukso siyang basahin ang message na naka-open. Mula sa pagkakaupo ay tinanaw niya ito pero hindi niya mabasa ang text message kaya umupo siya sa kaninang inuupuan ni Symon para mabasa ito. Hindi niya alam kung anong naisip niya at nagawa niya iyon. Hindi naman niya gawain ito noon.

Shaun: Sy, I’m very, very sorry sa nangyari kanina. Please, kausapin mo naman ako? Please.

---

Mabilis ding nagpaalam si Gap para makaalis. Halos nagugol lang ang oras niya sa bahay nina Symon sa pakikipagkwentuhan kay Grace. Habang tumatagal at nakikita niyang abala si Symon sa pagte-text ay lalong bumibigat ang kanyang loob.

“Tita, thank you po sa dinner. Next time, paglulutuin ko po si Mama at dadalhan ko kayo rito.”

“Sure! Thanks, Gap. Say hi to Nancy for me. Or better yet, mag-lunch na lang kayo dito, say, this weekend?”

“I’ll ask her po. Thank you po ulit.”

Inihatid na ni Symon si Gap hanggang sa kanilang gate. Malamlam na ang kanyang mga mata dahil sa pagod. Malamang, buong Sabado siyang tulog para makabawi sa pahinga.

“Una na ako.”

“Ingat ka sa biyahe. And thanks sa pagpunta.” Hindi na sumagot si Gap at naglakad na palayo. Akmang isasara na ni Symon ang gate nang tumigil si Gap sa paglalakad at halos patakbong bumalik palapit sa gate.

“Sy!”

“Oh? May nakalimutan ka?”

“Hindi ako mapakali. Sorry. I really need to ask you this.”

Nanatili namang nakatingin lang sa kanya si Symon na may pag-aalala sa mukha. Mabilis ang kabog ng dibdib ni Gap habang pilit na hinahanap ang mga salitang magtutulay sa kanyang nararamdaman patungo kay Symon para makahanap ng sagot.

“Are you cheating on me? With Shaun?”

Itutuloy. . . . . . . . . . .

rantstoriesetc.blogspot.com