by: Zildjian
Pasado ala-sais ng sunduin ako ni
Claude. Matapos naming magusap ng taong tumawag sa akin ay hindi na ako
napakali. Takot at pagkabigo ang naramdaman ko sa mga sinabi nito.
“Iniwan lang kita nang mahigit apat na
oras nag iba na ang aura mo. May problema ba misis?” Ang pagpansin sa akin ni
Claude. Kasalukuyan naming binabaybay ang daan papunta sa mall kung saan balak
naming mamili. Sakto namang ka rerelease lang ng Christmas bonus namin noong
fifteen.
Gusto pa sana akong pigilan ng aking
mga katrabaho na huwag lang munang umalis mabuti nalang at tinulungan ako ni
Pat. Hindi naman ako nagsinungaling sa kanila na may balak akong mag shopping
pero ang alam lang nila ay ako lang mag-isa.
“W-Wala masakit lang ang ulo ko.” Ang
Alibi ko naman dahil nag aalangan ako kung dapat ko bang sabihin kay Claude ang
tungkol sa mga sinabi ni Anna sa akin kanina sa telepono.
Bigla namang inihinto nito ang
sasakyan sa gilid ng high way. May pagtataka akong napatingin sa kanya.
“Kung ganyang masakit ang ulo mo wag
nalang tayong tumuloy. Uwi nalang tayo sa bahay mo.” May pagaalala nitong sabi.
Sa nakikita ko ngayon sa mukha ni
Claude hindi ko lubos na mapaniwalaan ang mga sinabi ni Anna sa akin.
“Hindi, deretso tayo baka dahil lang
sa nainum ko to.” Ang pagtutol ko naman at binigyan sya nang pilit na ngiti.
Lalo lang nangunot ang mukha ni Claude
ang akala ko ay magtatanong pa ito ngunit nagkamali ako. Pinaandar ng muli nito
ang sasakyan at walang amik na binaybay namin ang daan papunta sa mall.
Kung may katotohanan ang mga sinabi ni
Anna sa akin kanina dapat lang na hindi ako magsayang ng oras. Gusto ko na
kahit manlang sa huling pagkakataon ay makasama ko ito. Kumawala ang isang luha
mula sa aking kaliwang mata na pasimple ko namang pinahid.
Tulad ng inaasahan maraming tao sa
mall na iyon halos mahirapan kaming makapag hanap ng pweding ma park-i-ngan.
Hindi pa rin nag salita si Claude, pagkabukas nito nang kanyang pintuan ay
mabilis itong umikot sa aking gawi at pinagbuksan ako. Napangiti ako nang
ilahad nito sa akin ang kanyang kamay para alalayan akong bumaba.
Aminado akong mas minahal ko sya
ngayon pero, ano ang magagawa nang pagmamahal na iyon kung lahat ng ginagawa
nya sa akin ngayon ay pagpapanggap lang para makaganti sya sa akin. Martyr na
kung martyr pero kahit na lahat ng ipinapakita nya ay pagkukunwari lang
sasakyan ko ito maramdaman manlang kahit papaano na minahal nya ako.
Iniwaksi ko lahat ng takot na meron
ako sa akin at sinulit ang natitirang mga araw namin ni Claude. Ipinakita ko na
sa kanya ang nararadaman ko, ako pa mismo ang kumuha nang kamay nya para
paghumpungin iyon. Napalingon sa akin si Claude at ang akala ko ay tatangihan
nya dahil sa mga taong pweding makakita ngunit sumilay ang napakagandang ngiti
nito. Muling nag liwanag ang kanyang mga mata at hinigpitan ang hawak nya sa
aking kamay.
Halos pagtinginan kami nang lahat ng
mga tao sa loob ng mall na iyon lalo na ang mga grupo nang kababaihan na
nakasalubong namin na hayagan pa talagang nagbulongan ngunit hindi nagpaapekto
si Claude. Ako man, kahit may kaba na pweding may estudyanteng makakita sa amin
ay hindi ko na inalintana. Wala na akong pakialam kung anu ang sasabihin nila
ang importante sa akin ngayon ay maiparamdam ko kay Claude ang pagmamahal ko
para sa kanya kahit manlang sa simpleng hawak kamay naming iyon.
“Ang akala mo ba talagang seryoso si
Claude sa pakikipag-ayos sayo? Dream on Laurence, ginagawa lang nya yan para
makaganti dahil hindi makakalimutan ni Claude ang kataksilan na ginawa mo sa
kanya noon. And one more thing Laurence, engaged na kami ni Claude at ikakasal
na kami kaya wag kanang umasa pa.”
Hindi ko maiwasang maalala ang mga
huling sinabi ni Anna bago nito putulin ang linya kanina. Ayaw paniwalaan ng
puso ko ang mga sinabi nito ngunit ang utak ko ang nagsasabing hanggang dito
nalang talaga kami at gumaganti lang ito dahil nasaktan sya noon.
Lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak
ko sa kanyang kamay na ginantihan naman nya nang mabinig pagpisil na para bang
nagustohan nito ang ginawa ko. I will enjoy the last moment with him kahit
pagkukunwari lang ito kung ito lang ang tanging paraan para maramdaman kong
mahal nya ako.
“Saan tayo unang pupunta?” Ang tanong
ko sa kanya.
“Sa mga decorations muna tayo misis.”
Nakangiti nitong sabi.
Kay sarap sa pandinig tuwing tatawagin
nya akong misis. Kung may hihilingin ako sa mga oras na iyon, yon ay sana totoo
nalang lahat ng ito. Sana hindi ko nalang alam na pagkukunwari lang ang lahat
para mas ma enjoy ko pa ang lahat nang ipinapakita nyang pagmamahal.
“Sige.” Ang pagsangyon ko sa kanya.
Pansamantala kong nakalimutan ang
dinadala ko sa sobrang kulit namin ni Claude sa pamimili. Pati ang mga sales
lady sa parteng iyon ng mall ay tuwang tuwa sa mga pinag-gagawa namin ni
Claude. Asaran, lambingan, harutan at kung anu-ano pang kalokohang maiisipan
namin. Bumili kami nang mga gagamitin naming decorations para sa Christmas tree,
bumili rin kami nang mga Christmas light at dahil sumasakit ang ulo ko sa mga
gumagalaw na ilaw ang pinili ko ang mga steady light lang.
Sabi ni Claude maganda kong may motif
para mas ma emphasize ang ganda kaya nag isip ako nang kulay na gagawing motif sa
buong bahay ko. Blue, yon ang napili ko dahil maraming ibig sabihin ang kulay
na iyon. Pweding masaya pwedi ring malungkot dependi sa tingin at nararamdaman
ng taong makakakita nun.
Lahat ng binili naming decorations ay
may kulay blue. Mula sa Christmas balls, Christmas light, artificial flowers
para sa Christmas tree pati ang isang malaking parol ay may blue rin. Ayaw ko
sanang bilhin na ang parol na iyon dahil sa may kamahalan ang presyo kaso
mapilit si Claude kaya wala na akong nagawa pa.
Ubos ang bonus ko nito hindi pa man
ako nakakapag grocery para sa Noche Buena.
“Oh bakit sapo mo ang ulo mo? Masakit
parin ba?” Ang pagpansin ni Claude sa akin. Mababakas ang tuwa sa mga mata nito
habang abalang tinitignan ang ibang mga decorations para kaming mag-asawa sa
mga oras na iyon.
“Medyo.” Sabay bigay ng isang pilit na
ngiti dahil ang totoo sumasakit ang ulo ko sa babayaran ko mamaya.
Halos naman patayin sa kilig ang sales
lady ng makita nitong hinalikan ni Claude ang noo ko. Literal pa nitong pinang
gigilan ang kwelyo nang kanyang uniform at pumikit na animoy pinipigilan ang
pagtili.
“Ayan. Masakit pa ba?” Ang nakangiting
wika ni Claude matapos nitong dampian ng halik ang aking noo.
Napangiti nalang ako at umiling. Ako
rin ay sobrang kinilig sa ginawa nito hindi nya alintana ang mga taong pinag
pipyestahan na kami at pinag tsitsismisan. May isang matandang babae pang
lantarang tinuro kaming dalawa habang may sinasabi sa kanyang kasama.
“Laurence?” Ang biglang pagtawag sa
akin ng isang tao mula sa likuran ko. Nang lingunin ko ito ay nakita ko ang
nakangiting si Red kasama nito ang partner nyang si Attonery Dorwin Nevira.
“Oi.” Ang nasabi ko nalang sa
pagkabigla.
“Misis tingnan mo to ang ganda.”
Singit ni Claude. “Oi, pare dito pala kayo.”
Napatingin ang dalawa kay Claude at sa
akin tapos sumilay ang nangaasar na ngisi sa mukha ni Red.
“Mukhang effective ang naging plano ni
Chad ah.” Sambit nito na hindi parin nawawala ang nangaasar na ngiti sa mukha
nito.
Nabaling ang tingin ko kay Claude na
sa mga oras din palang yon ay binigyan si Red nang nakakagagong ngisi.
“Walang duda. Salamat sa tulong nyo
ah.” Wika naman nito sabay akbay sa akin na parang iniingit nya si Red.
“Tingnan mo nga naman, ang bilis
talagang baguhin ang taong nagmamahal nung isang araw lang halos patayin mo na
sya sa takot.” Sabay hagikhik nito. “Paniguradong matutuwa ang barkada ko kung
malaman nila ito di ba mahal?” At itinaas nito ang magka-holding hands nilang
kamay ni Attorney gumanti sa pangiingit ang gago.
Parehong gwapo si Red at Claude,
parehong matangkad at parehong expressive ang mga mata pinoy na pinoy ang kulay
ni Red habang si Claude naman siguro dahil narin sa kakaibang klima sa US at sa
lahi nito ay maputi.
Napakamot naman si Claude sa ulo
halatang guilty ang mokong.
“Kamusta ka Laurence?” Ang wika naman
ni Attorney na nakangiti ang taong kinakatakutan ng sigang si Red.
“Ayos naman attorney.” Medyo nahihiya
ko pang sagot sa kanya dahil hindi naman talaga kami close at respeto narin sa
pinakabata’t magaling na attorney.
“Dorbs nalang at pag-inabuso ka ulit nyang boyfriend mo
puntahan mo lang ako sa opisina ko ipapakulong natin yan.” Biro nitong sabi.
Tama nga ang naririnig kong tsismis
lahat ng myembro nang seventh bar kasama ang mga partners nila ay mababait.
Kahit na mga anak mayaman ay napaka humble nang mga ito hindi katulad ng katabi
ko ngayon na pili lang ang taong pinapakisamahan at napakayabang pa nito noon.
“Oh sige Dorbs nalang.” Ang nakangiti
ko naring sabi.
“Mag shopping din kayo pare?” Singit
ni Claude na ang tinutukoy ay si Red.
“Yep, bibili rin kami nang regalo para
sa mga kaibigan at inaanak namin. Kayo, bakit kayo nandito?” Pero hindi na it okay
Claude nakatingin kung hindi sa akin. Bakas ang panunukso nito sa kanyang
mukha.
“Mahal, umandar na naman ang pagiging
bully mo.” Sita ni Dorwin sa dito.
“Hindi ah, nagtatanong lang naman ako
eh.” Depensa naman nito sa sarili.
Natawa naman ako sa kanila halata
kasing mahal na mahal nila ang isa’t isa samantalang ako bilang lang ang mga
araw ko sa piling ni Claude.
“Wag kanang lumusot.” Basag ni Dorwin
sa boyfriend nya. “Nga pala Claude, may lakad ba kayo bukas?”
Napalingon naman ito sa akin.
“May lakad ba tayo bukas misis?”
“Wala.” Sagot ko naman sa kanya.
“See, wala kaming lakad bukas ng misis
ko. Bakit ano meron?” Nakangiti nitong sabi.
“Good, Christmas party namin bukas
magkakaibigan so, we’re inviting you matutuwa sina Chad pag nakita nila kayong
magkasama.”
“Talaga? Hindi ba nakakahiya? San ba
ang party?” Tila excited namang sagot ni Claude.
“Ngayon kapa mahihiya kung kelan
natulungan kana namin.” Sabat naman ni Red na sinamahan pa nang malokong ngisi.
“Sa bahay namin ng asawa ko gaganapin ang party.”
Nakanganga nalang ang sales lady na
nakakarinig sa usapan naming apat. Hindi siguro ito makapaniwala sa nakikitang
dalawang pares ng hunky at yummy na lalaki ang mga asawa.
“Sure, pupunta kami di ba misis?”
Tango nalang ang isinagot ko sa kanila syempre gusto ko ring makasama ang mga
dati kong school mates nakakadala kasi ang pagiging masayahin ng mga ito.
“Great! We will be expecting you guys
then. Paano, una na kami kita nalang tayo bukas.” Wika naman ni Dorwin.
“Sige ingat kayo kita kits nalang
bukas.” Tugon naman ni Claude.
Umalis na nga ang dalawa at muli
naming ibinalik ni Claude ang atensyon sa pamimili konteng harutan pa ang
nangyari at nang matapos ay nag dinner kami sa isang food chain sa loob ng
mall.
Pasado alas nuebe na kami nakarating
sa bahay. Pagod at antok ang agad kong naramdaman nang sumalampak ako sa sofa. Nang umupo si Claude sa tabi ko ay
walang bakas ng kahit konte manlang na kapaguran sa gwapo nitong mukha kahit na
sya ang tagabitbit ng mga mabibigat na pinamili namin tulad nalang ng heganteng
Christmas tree na pinilit talaga nito na iyon ang bilhin ko. Todo tanggi ako
nung una dahil sa alam kong hindi na kakayanin ng pera ko ang presyo niyon
ngunit wala ni isang sentimo akong inilabas sa wallet ko. Lahat ng pinamili
namin ay si Claude ang nagbayad.
“Baka bukas mamulubi kana sa laki nang
gastos mo sa mga pinamili natin. Sabi ko naman sayo ako nalang ang magbabayad
eh.” Ang wika ko sa kanyan ng tumabi ito nang upo sa akin.
Inihilig ako nito sa kanyang balikat
para doon sumandal.
“Hindi pa ako mamumulubi sa ginastos
ko ngayon kaya wag kang mag-alala.” Tugon naman nito na sinamahan pa nang mga
damping halik sa aking ulo.
“Ang yabang mo talaga.” Rinig kong
humagikhik ito.
“Hindi ako mayabang noh nagsasabi lang
ako nang totoo.”
“Ikaw na mayaman.” Ang nasambit ko
nalang at iniyakap ko ang mga kamay ko sa katawan nito. Gusto kong damhin sya
habang may oras pa ako.
Katahimikan ang sumunod na nangyari.
“Lance, mahal mo ba ako?” Ang biglang
pagbasag nito sa katahimikang namayani sa amin.
Hindi agad ako nakapag-react sa tanong
nyang yon.
“Sana maintindihan mo ako.” Ang
pabolong nitong sabi na hindi nakatakas sa aking pandinig.
Napamulat ako’t agad napatingin sa
kanya. Bakas sa mukha nito ang pagiging seryoso. Ito na ba? Iiwan na ba ulit
nya akong luhaan.
“A-Anong ibig mong sabihin sa sinabi
mong sana maintindihan kita?” May pagtataka kong tanong sa kanya.
Hindi ito agad sumagot sa akin
halatang pinag-iisipan nito kung ipagpapatuloy nya ang dapat nyang sabihin.
Ngunit mukhang wala na itong balak pang ipagpatuloy iyon kaya naman agad akong
nagsalita. Siguro nga game over na kami masakit man ay tatanggapin ko nalang
iyon dahil hindi ko naman maikakailang kahit pakitang tao lang lahat ng ka
sweetan at kabutihan nito sa akin ay nag enjoy ako sa piling nya.
“Alam ko na.” Ang may himig nang
lungkot kong sabi.
“A-Anong alam mo na?” Bakas sa mukha
nito ang pagtataka.
“Sinabi sa akin ni Anna ang plano mo.
Okey lang sa akin, tanggap ko naman na may naging mali rin ako noon. Kung hindi
sana ako dumalo sa party na iyon ng walang paalam sayo hindi sana mangyayari
ang eskandalo na iyon. Akala ko kasi mabait na kaibigan si Alfie eh.”
Lalong bumakas ang pagtataka nito sa
mukha at nag salubong ang dalawang kilay nito.
“Kaya mo ginagawa ang lahat ng ito
para mahulog ulit ako sa iyo at kapag nangyari yon hihiwalayan mo ako para
makaganti ka at maipamukha sa akin kung gaano ako ka tanga di ba? Well, you win
Claude, kasi hindi pa nagbabago ang nararamdaman ko sayo kung may nagbago man
iyon ay mas sobra kitang mahal ngayon.” Agad akong tumayo para tunguhin ang
kwarto ko. Sobrang bigat ng pakiramdam ko sa mga oras na iyon wala akong
gustong gawin kung hindi ang umiyak.
Hindi pa man ako nakakaisang hakbang
nang mahigpit nitong hawakan ang aking kamay. Napalingon ako sa gawi nya at
bakas ang matinding galit sa kanyang mga mata.
“Si Anna ba ang nagsabi nang lahat ng
katarantaduhan na yan sayo?!” May galit nitong wika.
Hindi agad ako nakaimik bahagya akong
natakot eskpresyon ng mga mata nito.
“Kelan nya sinabi ang lahat ng yan?”
“K-Kanina tinawagan nya ako.” May
himig ng takot kong sabi.
Agad nitong binunot ang kanyang
cellphone, hindi pa rin nito tinatangal ang pagkakahawak nya sa aking kamay.
Rinig ko ang pag-ring nito in-on nya ang speaker siguro para marinig ko.
“Hello sweety napatawag ka?” Kilala ko
ang boses na yon si Anna ang tinawagan nito.
“Ano ang mga sinabi mo kay Laurence?!”
Singhal nito kay Anna.
“Oh, that gay? Bakit natauhan na rin
ba? I warned you sweety di ako makakapayag na maaagaw kalang ng pulubing
baklang yon.” At tumawa pa talaga ito nang parang bruha lang. “Don’t get me
wrong tinulungan lang kitang magising sa kalokohan mo with that gay.”
“Bitch! Hinding hindi mo kami masisira
ni Laurence wag kanang umasa!” Galit na galit nitong singhal kay Anna.
“Talaga? Pano yan eh mukhang naniwala
sya sa akin. Ngayon iniisip na nyang pakana mo lang ang lahat para makaganti.”
At muli itong tumawa nang nangaasar.
“Yeah, for sure yon ang iniisip nya
kanina pero ngayon I don’t think so. Sapat na siguro ang mga narinig nya para
hindi ka na nya pagkatiwalaan pa.” Agad na nawala ang tawa ni Anna sa kabilang
linya.
“Anong ibig mong sabihin?” Bakas sa
boses ni Anna ang kaba.
“Narinig lang naman mismo ni Laurence
ang katotohanan. By the way bago ko nga pala makalimutan Anna, I’ve already
talked to Attorney Nivera about sa case na pwedi kong isampa ko sayo sa ginawa
mong pag-forge sa signature nang Daddy ko.” Ngayon si Claude naman ang tumawa
nang nakakagago kumindat pa ito sa akin at hinila ako palapit sa kanya at
mabilisang yinakap gamit ang kanyang kamay na nakahawak sa akin kanina.
“A-Anong pag forge ang pinagsasabi mo
Claude?” Bakas sa boses nito ang pagkataranta.
“C’mon bitch you can’t play innocent
with me you know what im talking about. Yung pinakita mo sa akin na pinirmahan
“kuno” ng Daddy saying that when I refused to marry you tatanggalan ako nang
karapatan sa sariling companya namin? Kahit anong gawin mo hinding hindi mo ako
mapipilit na pakasalan ka kahit sayo pa kumampi ang daddy. I don’t need the
company anyway hindi ako mamumulubi kung hindi mapupunta sa akin ang company
namin sa US.” Ang nanunuyang wika ni Claude.
“It was your Dad who saigned it! Galit
sya dahil sa nagkagusto ka sa bakla kaya nya ginawa ang kasulatan na yon! Hindi
pweding hindi mo ako pakasalan Claude papabagsakin ka nang daddy mo!” Ang galit na galit na wika ni Anna.
“Mukhang huli ka na sa balita ah.
Nagkausap na kami ni Daddy infact kasama sya ni Mommy na uuwi this coming 23 to
celebrate Christmas with me, Louisa and ofcourse Laurence as their future
inlaw.”
Hindi naka imik si Anna sa kabilang
linya halatang na bigla ito.
“Kung ako sayo problemahin mo na ang
paghahanap ng abogado dahil hindi kita palalampasin ngayon. Dalawang beses mo
na akong linuko una ang malala kaya pagsisisihan mo ito.”
Hindi ko na maintindihan ang
pinag-uusapan nila ang alam ko lang hindi totoo ang lahat ng sinabi ni Anna sa
akin sinisiraan lang nya si Claude.
“A-Anong ibig mong sabihin?
“About Alvin Uy and the little favor
you asked him?”
“A-Alvin Uy?” Ang mahina at
kinakabahang sabi ni Anna.
“Ang galing mo talagang umarte, kaya
siguro napaniwala mo ang daddy ko dati. The guy way back in college Anna, yung hiningan
mo nang pabor kapalit ng pagpapagamit mo sa katawan mo.” Wika ni Claude sabay
halakhak ng nakakagago. “I’m way smarter than you Anna at mas may kakayahan
akong malaman lahat sa tulong ng pera. I’ll see you in court next year.” Agad
nitong pinutol ang linya.
Iba talaga si Claude pag nagagalit
lumalabas ang yabang, angas at pagiging brutal nito kahit sino walang sinasanto
pag umaandar ang kabaliwan nya.
“Malinaw na ba ang lahat misis? Wag ka
kasing magpapaniwala agad sa mga taong sira ang ulo. Lahat ng pinakita ko sayo
ay totoo dahil mahal na mahal kita. Hindi ko pagsisisihan na minahal kita dahil
ikaw lang ang taong kinikilala ng puso ko wala nang iba.”
Sobra akong na antig sa sinabi mga
sinabi ni Claude wala na akong nagawa kung hindi ang higpitan ang pagkakayakap
ko sa kanya.
“I love you misis.” Ang wika nito nang
muling magsalubong ang aming mga mata.
“I love you too mister.” Tugon ko sa
kanya. Hindi ko na kailangan pang pigilan ang nararamdaman ko sapagkat ngayon
hindi lang ang puso ko ang nagsasabi kung gaano ko kamahal ang taong nakatayo
sa harap ko sa mga oras na iyon pati na rin ang utak ko.
Sumilay ang napakamamis na ngiti sa mga
labi nito at ang galit na meron kanina sa mga mata nito ay naglaho at napalitan
ng saya naramdaman ko nalang ang paglapat ng mga labi namin at muli kong
nalasap ang matamis nitong halik.
“Tara na sa kwarto matulog na tayo.”
Wika nito na sinamahan pa nang pilyong ngiti.
“Dito ka nanaman matutulog?”
“Yep, para sabay tayong mag sisimba
mamaya and this time may dala na akong damit.” At agad ako nitong binuhat
patungo sa aking kwarto.
Umandar na naman ang kalibogan ng
mister ko hanggang sa makatulog kaming pareho. Hindi matatawaran ang saya ko sa
mga oras na iyon noon paman si Claude lang ang nagiisang taong nakakapag bigay
sa akin nang ibayong saya.
Pasado alas-dos ng madaling araw nang gisingin
ako ni Claude sa kanyang mga damping halik. Sabay kaming naligo na parang
mag-asawang bagong kasal lang, sabay na nag sipilyo at sabay na nagbihis.
Tulad ng laging ginagawa ko tuwing
nagsisimba iniwan ni Claude ang kanyang sasakyan sa garahe at nag lakad kaming
makahawak kamay papuntang simbahan kasabay ang ibang tao.
“Tatlong simbang gabi nalang
makukumpleto ko na rin ang 9 mornings.” May kayabangang sabi ni Claude.
“Lagi kang nagsisimba? Bakit di kita
nakita?” Takang tanong ko sa kanya.
“Syempre dakilang stalker kaya ako
kaya kung na saan ka don ako nakatago nga lang.” Nakangisi nitong sabi proud pa
talaga si loko sa pagiging stalker nya.
“Sira!” Ang tatawa-tawa ko nalang
sabi.
Nakahanap agad kami ni Claude ng
pwesto at swerte pa dahil ang naupuan namin ang sya mismong upuan noong
nagsisimba kami anim na taon ng nakakaraan.
Pareho kaming taimtim na nakinig sa
misa hanggang sa matapos ito. Hindi ko mapigilan ang minsang lingunin sya para
tingnan kung anu ang ekspresyon ng mukha nito at nakikita ko talagang seryoso
ito sa pagsimba. Hindi ko alam kung anu ang mga tumatakbo sa isip nito sa mga
oras na iyon ang alam ko lang mahal ko ang taong kasama at kahawak kamay ko.
Itutuloy. . . . . . . . . . . . . . .
zildjianstories.blogspot.com
No comments:
Post a Comment